YOSHIMITSU

Τι θα πει έχασε την μάχη με την ζωή; Πείτε κάποιος στον άνθρωπο να διορθώσει αυτό που γράφει... αν είναι να αποτίσει φόρο τιμής σε κάποιον ας το κάνει σωστά. Ας πει ότι έχασε την μάχη με την Χ ασθένεια δεν είναι ντροπή (και μην γράψει επάρατη νόσο είναι προσβολή για τους πάσχοντες).

Νομίζω γενικά είναι εξαντλημένα και ίσως μόνο το πρώτο να υπάρχει διαθέσιμο με επιφύλαξη. Από εκεί και έπειτα στα μεταχειρισμένα ίσως αν είσαι τυχερή. Ωστόσο τι παίζει με την Ελευθεροτυπία, υπάρχει ακόμη; Ήξερα ότι είχε κλείσει και δεν ξανασχολήθηκα με το θέμα να πω την αλήθεια.

Γενικά ο Μαραγκός μου αρέσει και βασική αιτία για αυτό είναι το Krak αλλά όχι μόνο καθώς και τα σκετσάκια του γενικώς μου αρέσουν (απλήρωτα και αδέσποτα). Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι στο γνωστό του στυλ από πλευράς σκίτσου και χρώματος, άτυπη συνέχεια ίσως του "Όλα είναι Κόμικξς" φροντισμένο και αξιόλογο, λογικά θα αρέσει σε όλους λίγο πολύ. Κάποιους όμως (αρκετούς από όλες τις πλευρές) θα τους ενοχλήσει, μάλιστα με τρόπο απροσδόκητο καθώς στην μια σελίδα θα γελάνε με τα καμώματα των (χμ...) αντίπαλων ιδεολογικά ομάδων και στην επόμενη θα τα τρώνε στην μάπα οι ίδιοι. Νομίζω λίγο πολύ κάτι έχει το πιάτο για όλους... Από πλευράς κειμένων, είναι βαθιά πολιτικοποιημένο (πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού ήταν σκίτσα για πολιτική εφημερίδα), μερικές φορές (συχνά μην πω και συνέχεια δλδ) σε ακραίο βαθμό. Χτυπάει κυρίως τις γνωστές φασιστικές ομάδες νεοναζιστών, αλλά δεν χαρίζεται ούτε στους δεξιούς, ούτε στους αριστερούς, ούτε στους ψευτοανάρχες, ενώ ξεχωριστό χώρο έχουν σε αυτό και οι πρώτοι φορά αριστερά (με σταρ του σόου τον Πρωθυπουργό Τσίπρα) αλλά και τα γνωστά κλισέ για τους ένστολους των σωμάτων ασφαλείας (προς θεού όχι τους Πυροσβέστες αλλά τους μπάτσους όλων των κατηγοριών), μην ξεχάσουμε ότι ασχολείται και με την εκκλησία, άντε ολίγον και με την μπάλα ακόμη και με την τρομοκρατία και τους πρόσφυγες. Γενικά πιάνεται και με τα ζωντανά γύρω μας όπως τα πρόβατα των εκλογών, τους λαγούς των διαφόρων ιδεολογιών, τα γουρούνια (είπαμε κλισέ μπατσ...), ενώ υπάρχουν και κανονικά πετούμενα που φροντίζουν να κάνουν την δική τους πολιτική δήλωση, έως και μεταλλαγμένα ζώα θα βρείτε μέσα. Για την ώρα είναι απόλυτα επίκαιρο αλλά κατά πως φαίνεται το βαθύ νόημα είναι δυστυχώς διαχρονικό, σχεδόν για οτιδήποτε καταπιάνεται. Μην ξεχάσω, ναι έχει ζόμπι και μυαλά... χμ... και άμυαλους όμως... μπόλικους. Σαν έκδοση αξιόλογη, όμορφο δέσιμο, χαρτί που αναδεικνύει γραμμές και χρώματα, όμορφο μέγεθος, ίσως λίγο τσιμπημένη η αρχική τιμή (12,00€). Το περιεχόμενο το είπαμε, έχει τις καλές στιγμές, έχει και τις μέτριες, έχει μπόλικα κλισέ να παρουσιάζονται με το δικό του μπαχαρικό, σε κάποιους θα αρέσει, κάποιους θα τους πονέσει (ανάλογα τις αντοχές και την σελίδα που βρίσκονται). Λογικά αν πάει καλά αυτό το "Βιβλίο Πρώτο" ίσως να έχει και συνέχεια μιας και τα αδέσποτα σκίτσα χωρίς την κατάλληλη αντιμετώπιση (στείρωση) συνεχίζουν να αυξάνονται (βλ. Εφημερίδα των Συντακτών έχει κι άλλα). Δείγμα θα βρείτε εύκολα online κυρίως μέσω της σελίδας της εφημερίδας όπου δημοσιευόντουσαν τα σκίτσα αυτά, ενώ προλαβαίνετε οριακά να το τσιμπήσετε στο παζάρι του ΚΨΜ λόγω της μεταφοράς του βιβλιοπωλείου με έκπτωση -50% (μισή τιμή βρε) και να προσπεράσετε έτσι τον όποιο σκόπελο της αρχικής τιμής που έθιξα παραπάνω. Πηγή εικόνας από το blog του δημιουργού

Εκτός από τον Οθέλο - μια pulp τραγωδία για το οποίο μας ενημέρωσε ο φίλος GeoTrou ΕΔΩ Αναμένουμε από την εκδοτική ΚΨΜ όπως αναφέρονται στον κατάλογο τους του 2017 τα: Οκτωβριανή Επανάσταση - Η ιστορία της σε κόμικς - υπό έκδοση Οκτώβριος 2017 Σενάριο: Βασίλης Λιάσης Σκίτσο-εικονογράφηση: Νάσος Σταυρόπουλος Η μάχη της Zacatecas - Pancho Villa - υπό έκδοση Οκτώβριος 2017 Κείμενα: Paco Ignacio Taibo II Εικονογράφηση: atelier des grands pechers Ωπ... υπάρχει και ψηφιακά ο κατάλογος τους. Σελίδα 50 για τα παραπάνω. http://www.kapsimi.gr/sites/default/files/pdfs/kapsimi-katalogos-2017.pdf

Σόρυ ξεχάστηκα...

Χμ... Κάτσε να ρίξω λίγο σεπουλτούρα (ή μήπως σεπούλτουρα; Ή ζεπουλτουέρα στο πιο βραζιλιάνικο) στο πικάπ (ναι ρε έχω και σε βινύλια παλιό καλό μέταλλο) και πάμε λίγο head banging να γιορτάσουμε την έκδοση του κόμικ αυτού, ύμνου για Μεταλλάδες. Εμπρός στον ρυθμό που χάραξε με αυτό το επικό κόμικ ο Άρης Λάμπος (ευτυχώς που δεν είναι Λάμπρος να μην ξέρουμε ποιο το όνομα και ποιο το επίθετο), να χτυπηθούμε σελίδα σελίδα από τα γέλια και τον χαβαλέ. Πάει καιρός που ήμουν φανατικός οπαδός του Μέταλ (μην με παρεξηγείτε, ακόμη ακούω αλλά περισσότερο αυτά τα παλιά κλασικά της εποχής μου και όχι πια νέα), αλλά οι εικόνες που περιγράφονται στο κόμικ είναι ως επί το πλείστον ζωντανές μέσα μου. ΟΚ, με κάτι stoner metal δεν είχα σχέση, κάτι βαριά doom & death τα ψιλοαπόφευγα και γενικά ήμουν πολύ χαλαρός στο θέμα ντύσιμο, καρφιά, βαψίματα, μπότες, κλπ αλλά το μαλλί μακρύ το είχα και εγώ στα νιάτα μου και το thrashάκι μου το έριχνα άμα έβγαζα λίγο κέφι παραπάνω, κοιμόμουν και τα βράδια με τα ακουστικά στο φουλ με συνέπεια μία μικρή υπερηφάνεια να την έχω στα αυτιά μου. Θυμήθηκα που είχαν πάρει φωτιά, όταν άκουσα τους Annihilator νέο ολόφρεσκο συγκρότημα μόλις είχαν πρωτοβγεί τότε. Εφιάλτες είχαν οι γείτονες... Μην σου πω ακόμη θα έχουν (λες να έκαναν κανά εξορκισμό και να βρέθηκα μακριά από τα πάτρια; Χμ...) Δεν θα πω πολλά, ήδη είπα αρκετά που μπορεί να φαντάζουν ψιλοάσχετα ή αδιάφορα αλλά δείχνουν πόσο μου άρεσε το άλμπουμ αυτό και με τι ευχάριστη διάθεση το διάβασα και τι όμορφες αναμνήσεις ως επί το πλείστον μου ξύπνησε. Η έκδοση πολύ καλή, σε ποιότητα χαρτιού και εκτύπωσης η Jemma δείχνει να έχει πάρει το κολάι και χτίζει παράδοση στις ποιοτικές εκδόσεις. Το σχέδιο φαντάζει κάπως πρωτόλειο το λέει ο GCF, μαύρο λέει ο Indian, ιδιαίτερο ο dimious, πες το και χοντροκομμένο άμα θέλεις, επιτηδευμένα πρόχειρο ίσως; Μπα... όπως όλοι συμφώνησαν είναι απόλυτα ταιριαστό με το θέμα που πραγματεύεται. Μου άρεσε, όπως και η πλειοψηφία των σελίδων και προσωπικά θα ήθελα και συνέχεια...

Ναι, μακάρι να μπορούσα να πάρω κι άλλα, όμως βαριαστέναξε η κάρτα μου και το ίδιο θα πάθω και εγώ όταν θα έρθει ο λογαριασμός. Δεν με ενδιαφέρει όμως τώρα, γιατί πήρα μερικά πολύ ξεχωριστά κόμικς... Το κακό είναι ότι δεν τα πήρα όλα. Μούμπλε, μούμπλε... Αύριο Παρασκευή, μεθαύριο Σάββατο... Προλαβαίνω μια καταδρομική ακόμη. Το σκληρόδετο Modotti είχε 70% και το χαρτόδετο (μαλακόδετα βρε) 50%, ήτοι έβγαινε πιο ακριβό... Τα κοιτούσα και εγώ, κοιτούσα και τον εξυπηρετικότατο νεαρό, λέω να το αρπάξω πριν το πάρουν είδηση και να φύγω τρέχοντας. άγνωστες οι βουλές τους, πάω στοίχημα επίτηδες το έκαναν μαζί με το 70% στο box office poison, για να μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα. Καλές δουλειές εύχομαι και καλή συνέχεια... tik ζήλια σου εσένα

Γενικά η μορφή της έκδοσης και το κόμικ είναι καλά και μου άρεσαν στο σύνολο. Προσεγμένο σε όλα του, ποιότητα χαρτιού, δέσιμο, χρώματα, κλπ μόνο η τιμούλα (τιμή εκδότη) δεν ξέρω μου φάνηκε κάπως, σε σύγκριση και με άλλα αντιστοίχου μεγέθους/ποιότητας κόμικς ίσως να μπορούσε να είναι λίγο πιο προσιτό. Σε σχέση με την υπόθεση που ήταν και αυτό που κέντρισε το ενδιαφέρον μου, έχω την εντύπωση ότι ενώ ξεκινάει πολύ δυνατά και με πολλές υποσχέσεις για κάτι πολύ ψαγμένο και βαθύ, κάπου στην μέση και μετά κάτι μπερδεύει στην όλη υπόθεση (πετάει και κάτι ακτινοπίστολα? περίεργα άσχημα) και μου φαίνεται ολίγον κάπως περίεργο το τελείωμα του και η τελική αίσθηση που αφήνει. Είμαι προβληματισμένος με αυτό, κυρίως γιατί η υπόθεση όπως είπα άλλαξε πορεία σε σχέση με το τι περίμενα, αυτό που θα ήθελα μάλλον (κάτι πιο ψαγμένο ίσως, πιο σπιρίτουαλ που λένε και στο χωριό μου), μπορεί να έπεσα και εγώ στην παγίδα των υπερβολικά μεγάλων προσδοκιών όπως ο φίλος dimious. Γενικά το σχέδιο και το στήσιμο δείχνει πολύ προσεγμένο, τα χρώματα, οι εκφράσεις, ο τρόπος αφήγησης σε μεγάλο βαθμό του κόμικ είναι νομίζω πολύ καλά και είναι φυσικά στα θετικά του. Λέω σε μεγάλο βαθμό γιατί προς το τέλος (κάπου πιο πριν, ναι ξέρεις εκεί ακριβώς) σαν να μου αλλάζει κάπως αλλά μπορεί να φταίει και η διάθεση μου λόγω της τροπής που παίρνει η υπόθεση σε εκείνο το σημείο και να μου χαλάει την γενική αίσθηση. Πάντως νιώθω μια αυστηρότητα από μέρους μου (με παρέσυρε και ο αποπάνω ) για μία δουλειά που ξεχωρίζει σε σχέση με πολλά από όσα έχουμε δει στην Ελληνική σκηνή. Δηλαδή όσο πιο καλό είναι κάτι, τόσο πιο αυστηρά το κρίνουμε και εμείς, έτσι νομίζω και με αυτό. Αν θεωρείται πάντως ως η πρώτη ολοκληρωμένη ατομική επαγγελματική δουλειά (δεν έχω προσωπικά στα υπόψη μου κάτι άλλο), νομίζω είναι μία δυνατή αρχή με πάρα πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Τα Box Office Poison και Χαιρετίσματα από την Σερβία βρέθηκαν στο παζάρι της εκδοτικής ΚΨΜ σε συμφέρουσες τιμές και πλέον αποτελούν παρελθόν από τις αναζητήσεις μου.

Συγχαρητήρια και από μένα λοιπόν αγαπητή lilian. Ανοιξη και γυναικεία παρουσία ΜοΜ καλύτερα δεν θα μπορούσε να γίνει... ...ελπίζω να μην είσαι αλεργική στο φυτό μας. Πέραν των προβλεπόμενων λίγη παραπάνω φροντίδα την θέλει και αυτό εποχή που είναι. Μην σε τρομάξει που το βλέπεις έτσι να περισσεύουν χέρια και πόδια από την μουτσούνα του, χορτάτο είναι (νομίζω δλδ)

Γενικά σαν αλμπουμάκι είναι πολύ όμορφο και προσεγμένο. Προσθήκες και λεπτομέρειες που ανεβάζουν ακόμη το επίπεδο της έκδοσης υπάρχουν πολλές (όπως ο μέανδρος με την αρίθμηση στο κάτω μέρος των σελίδων) και δείχνει ότι έγινε πολύ καλή δουλειά και δεν ήταν απλά μια ξεπέτα μεταφορά από την ηλεκτρονική σε έντυπη μορφή. Μου αρέσει που παραθέτει στην αρχή τους χαρακτήρες (σε στυλ Αστερίξ ας πούμε και όχι μόνο) και στο τέλος έχει και κάποιες διευκρινίσεις για κάποιες από τις αναφορές που κάνει μέσα στις σελίδες του άλμπουμ του, που όπως είπα ήδη δείχνει ότι το πρόσεξαν σαν έκδοση. Το περιεχόμενο σχεδιαστικά μου άρεσε πάρα πολύ και θεωρώ απόλυτα ταιριαστό το ύφος αυτό. Μου αρέσει η απλότητα μεν αλλά προσεγμένη και λεπτομερή, αρκετά παραπάνω από το σχεδιάζω απλά πρόχειρα έναν χαρακτήρα μόνο και μόνο για να οπτικοποιήσω το κείμενο. Τα χρώματα μου άρεσαν σαν επιλογή, χρησιμοποιεί μία απαλή παλέτα (σε αντίθεση για παράδειγμα με το [Moufa] που σχολίαζα πριν λίγο που είχε πολύ έντονα χρώματα) που νομίζω ταιριάζουν στον χαρακτήρα του κεντρικού πρωταγωνιστή αλλά και των υπολοίπων χαρακτήρων που τον συνοδεύουν. Το κλασικό δίπολο που έχουμε δει και αλλού υπάρχει και εδώ με τον πρωταγωνιστή σε εντελώς διαφορετικό πόλο από τον δευτεραγωνιστή και συνοδοιπόρο του. Υπάρχει και ο ενδιάμεσος αδιάφορος για τα γύρω του στην κοσμάρα του αρντάν Δάσκαλος, υπάρχει και η γυναικεία κυρίαρχη κάποιες φορές παρουσία, όλα τα απαραίτητα δηλαδή λίγο πολύ. Οι αναχρονισμοί δεν με ενόχλησαν τόσο όσο άλλους, έως και καθόλου θα έλεγα. Αφενώς γιατί προφανώς είναι σάτιρα απέναντι στους απογόνους του Ανώνυμου (εμάς δλδ) και ο ίδιος ο δημιουργός μάλιστα αυτοσατυρίζει την επιλογή του αυτή μέσα στο αλμπουμ του, αφετέρου γιατί έτσι νομίζω ρίχνει γέφυρες διαχρονικότητας μεγαλύτερες σε βαθμό ο αναχρονισμός αυτός να λειτουργεί σε δύο κατευθύνσεις, τόσο προς το παρελθόν όσο και προς το παρόν. Θα μπορούσαν δηλαδή να είναι οι χαρακτήρες στην σημερινή εποχή και απλά να αναπολούν το περασμένο μεγαλείο (ως γίνεται συνεχώς), που ουσιαστικά νομίζω λίγο πολύ αυτό υπάρχει παράλληλα απλά με άλλο "ενδυματολογικό" κώδικα για να αποφύγει το λυντσάρισμα από τους σύγχρονους του ο δημιουργός. Γίνεται έτσι μια αμφίδρομη σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν και του παρόντος με το παρελθόν με έξυπνο τρόπο. Η έκδοση είναι όπως είπα πολύ προσεγμένη, το χαρτί μεν καλό ίσως λίγο πιο λεπτό από ότι θα προτιμούσα μιας και σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχε διαφάνεια, οι γραμμές και τα χρώματα μου άρεσαν πολύ σαν επιλογές και το σενάριο γενικά πιασάρικο και όμορφο, έως και επίκαιρο αν και μάλλον αυτό είναι λόγω της διαχρονικότητας του θέματος του. Γενικά μου άρεσε αν και κάνα δυο στριπάκια ακόμη δεν έχω συνδεθεί μαζί τους, μπορεί απλά να μην με αφορούν ή η ορολογία τους να μου είναι άγνωστη. Επιπλέον, μου αρέσει που υπάρχει η δυνατότητα κάποιοι αξιόλογοι δημιουργοί να βρουν μία στέγη να δημοσιοποιούν τα έργα τους λόγω της ύπαρξης ενός χορηγού και φυσικά έπειτα μετά την αρχική γνωριμία μαζί τους η μεταφορά του έργου τους σε έντυπη μορφή για να βρουν και την θέση τους στην βιβλιοθήκη μας.

Ευτυχώς που όταν διάβασα το σχόλιο σου, είχα ήδη αγοράσει το [moufa]. Προσωπικά μου άρεσε πολύ θα έλεγα. Η λεπτομέρεια του σχεδίου είναι γενικά τρομερή και το χρώμα σε πλυμμηρίζει. Έχει αυτό το κάφρικο, καμμένο, τρελό χιούμορ σε απλά καθημερινά πράγματα κυρίως, έως και άλλα πιο "ιστορικοεπιστημονικά". Σε αντίθεση με πολλές νέες κυκλοφορίες που έχουν αντίστοιχο κάφρικο και καμμένο χιούμορ σε πολύ έως εντελώς απλό σχέδιο, εδώ βλέπουμε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση με το σχέδιο όχι απλά να συμπληρώνει αλλά να απογειώνει το σενάριο. Αυτό εμένα μου αρέσει και γενικά μου αρέσει και το στυλ σχεδίασης του Κομιώτη, ταιριάζει απόλυτα στον γενικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου έντυπου. Από την άλλη σίγουρα θα ήθελα να τον δω σε κάτι πιο μεγάλο και πιο σοβαρό ίσως ή έστω και αστείο πολυσέλιδο graphic novel, νομίζω ότι θα έκανε πολύ καλή δουλειά. Το "σενάριο" γενικά μου άρεσε μέσες άκρες πλην ελάχιστων περιπτώσεων, ενώ η συνέχεια κάποιων θεμάτων σε άλλες σελίδες (όπως ο προαναφερθέν μαθητής) μου άρεσε και αυτή, δεν θεωρούσα ότι επαναλαμβανόταν σαν εύκολος τρόπος να βγάλεις μία σελίδα ακόμη, αλλά περισσότερο ότι όντως είναι ήταν τόσο χαζός (ή χαζοί όπως αυτούς που έκαναν τις θυσίες) όπου επαναλαμβάνει τα λάθη του (κλασικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό). Η έκδοση είναι καλή και προσεγμένη. Το χαρτί νομίζω τέλειο, οι γραμμές και τα χρώματα υπέροχα, γενικά μία αξιόλογη έκδοση. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα το μέγεθος να ήταν λίγο μεγαλύτερο μιας και τα αντίστοιχα σκετσάκια αρχικά νομίζω ήταν σε αρκετά μεγαλύτερο φορμά στο έντυπο του 9. Από την άλλη βέβαια όλα φαίνονται μια χαρά και δεν προκαλεί κάποιο πρόβλημα αυτό το μέγεθος, ούτε καν έχεις την αίσθηση ότι πνίγεται το περιεχόμενο. Ίσως απλά να είναι περισσότερο θέμα "ανάμνησης" παρά "ανάγκης ή εντύπωσης" λόγω της επιλογής αυτής μιας και όπως είπα ήδη στέκται μία χαρά, λες και ήταν εξαρχής φτιαγμένα για τέτοιο μέγεθος.

Γενικά δεν αρέσκομαι στις συλλογές διαφόρων δημιουργών διότι συνήθως έχουν το πρόβλημα ότι είναι πολύ άνισες τόσο από περιεχόμενο όσο και από ποιότητα. Εδώ έχουμε όμως μία συλλογή που έχει ένα ξεχωριστό δέσιμο σε όλα τα επίπεδα. Σεναρίου καθώς έχει κοινή αφετηρία (μην πω και τέλος) λόγω του υπόβαθρου που είναι κάποια γνωστά παραμύθια με πρωταγωνίστριες κοπέλες ελαφρώς έως λίγο παραπάνω παραλλαγμένα. Δημιουργών καθώς έχει έξι διαφορετικές καλλιτέχνιδες, πολύ υψηλού όμως θα έλεγα επιπέδου όλες τους και το έργο τους κυμαίνεται αντίστοιχα στην ίδια υψηλή κατηγορία. Όλες οι ιστορίες είναι σε χρώματα σχετικά έντονα και ταιριαστά ως επί το πλείστον μεταξύ τους, κρατώντας έστω μία κάποια συνέχεια/συνέπεια από την μία ιστορία στην άλλη ακόμη και αν το στυλ τους διαφοροποιείται από λίγο εώς αρκετά. Είναι έτσι ταξινομημένες οι ιστορίες μέσα στο άλμπουμ όπου δεν ενοχλεί η αλλαγή από το ένα στυλ στο άλλο και από την μια χρωματική παλέτα στην επόμενη. Οι ιστορίες έχουν οι περισσότερες (ιδίως από την μέση και μετά) ένα πιο σκοτεινό τέλος από το πρωτότυπο πηγαίνοντας κόντρα στο "έζησαν και αυτές καλά και εμείς καλύτερα", κυρίως ως προς το πρώτο σκέλος της φράσης μιας και στο δεύτερο εμείς (τουλάχιστον εγώ προσωπικά) περάσαμε νομίζω ευχάριστα και καλά διαβάζοντας το Pizza Peperoni. Γενικά πέρασα ευχάριστα και μου άρεσε στο σύνολο του, τόσο ως έκδοση όσο και το κυριότερο σαν περιεχόμενο. Δεν μπορώ να πω ότι τουλάχιστον σχεδιαστικά με άφησε ανικανοποίητο κάποια από τις έξι ιστορίες. Βεβαίως θα μπορούσα να πω ότι η τάδε μου άρεσε περισσότερο το στυλ και τα χρώματα αλλά νομίζω τελικά ότι όλες είχαν αυτό το κάτι ξεχωριστό που όμως δεν σε ωθεί να δεις αρνητικά όσο θετικά αυτή την διαφοροποίηση τους. Ένα μεγάλο αρνητικό που θα έλεγα ότι έχει το συγκεκριμένο κόμικ άλμπουμ, είναι ότι με τόση pizza και κακό, μας ανοίγει την όρεξη και μας αφήνει στο τέλος με την πείνα ανεκπλήρωτη. Οπότε ίσως θα έπρεπε να σκεφτούν εκεί στην εκδοτική, μήπως σε επόμενη επανέκδοση έβαζαν και κάποιο σακουλάκι ή κουτί παρέα με κάνα κομμάτι πίτσα συνοδευτικό. Έτσι νομίζω θα ήταν απόλυτα ολοκληρωμένη σαν συλλογή.

Το χαρτί με το μολύβι ή η ταμπλέτα με την ακίδα και την οθόνη είναι απλά τα μέσα. Η κατάθεση ψυχής δεν είναι απαραίτητα καλύτερη ή χειρότερη όταν το μέσο διαφέρει και ειδικά όταν εμείς κρίνουμε και ξεχωρίζουμε ιστορία, σχέδιο, χρώμα έως και το λέτερινκ. Θεωρώ ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που κάνουν θαύματα με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά και άλλοι που κάνουν βλακείες (τουλάχιστον για τα γούστα μου). Το ίδιο μπορώ να ισχυριστώ και για το ψηφιακό σχέδιο, γιατί και εκεί πρέπει να βάλεις μεράκι, να έχεις ταλέντο (ή σπουδή), να το αγαπάς αυτό που κάνεις και να είσαι καλλιτέχνης στην χρήση του. Η γραμμή για το αν κάτι είναι αριστούργημα ή τερατούργημα κάποιες φορές μπορεί να είναι λεπτή και δεν νομίζω ότι έχει να κάνει τόσο με το μέσο σχεδίασης/αποτύπωσης όσο το σύνολο των πραγμάτων που αποτελούν μία ολοκληρωμένη έκδοση. Το αν διαφέρει οπτικά που είναι το ερώτημα, είμαι και εγώ της άποψης ότι το χρώμα είναι ίσως αυτό που μπορεί να προδώσει αν κάτι είναι ψηφιακό ή όχι, αν και εκεί πάλι μπορεί να βάλει το χεράκι του ο καλλιτέχνης δημιουργός για να σε ξεγελάσει να πιστέψεις κάτι διαφορετικό από αυτό που νομίζεις ότι είναι. Εν τέλει δεν με πολυενδιαφέρει να πω την αλήθεια.

Η ποιότητα των εκδόσεων της έχει βελτιωθεί νομίζω αν κρίνω τα δύο τελευταία Λούκυ που έχει βγάλει, αυτό είναι καλό. Η τιμή μπορεί να φαίνεται υψηλή αν την συγκρίνεις με ένα τεύχος του Μίκυ Μάους (στα 1,90€ ανά εβδομάδα) ή χαμηλή αν σκεφτείς όλη την πορεία που απαιτείται για να εκδοθεί ένας ξένος και δημοφιλής τίτλος στην χώρα μας (δικαιώματα, μεταφραστής, τιράζ, κλπ) αλλά και την συγκρίνεις σαν έκδοση με άλλα πράγματα (π.χ. 100% Ελληνικές εκδόσεις ακόμη και με σπόνσορες). Προσωπικά είμαι περισσότερο για τα συγκεκριμένα ότι είναι λίγο πολύ τίμια συμφωνία μεταξύ εκδότη, καταστημάτων, αναγνώστη παρά στο ότι είναι ακριβή. Νομίζω ότι το τίμημα να συνεχίσουμε να έχουμε τον Λούκυ Λουκ και τον Αστερίξ στην χώρα μας, τα παλαιά τους σαν επανέκδοση για τους νέους αναγνώστες αλλά και τα νέα προσφάτως εκδοθέντα στο εξωτερικό άλμπουμ τους, τα 5€ πάνω κάτω (βαλε κάτι, κόψε κάτι) είναι αποδεκτά από εμένα. Επίσης, δεν υπάρχει λόγος να πληρώνετε 5,30€ εάν μπορείτε να το βρείτε στα 4,00€ (ακόμη κι αν μαζί θα πληρώσετε κάτι επιπλέον για να αγοράσετε και άλλα αξιόλογα κόμικς) αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Τέλος όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο καθένας κρίνει με την τσέπη του και φυσικά κανείς άλλος δεν μπορεί να του κάνει κουμάντο στις αγορές του ή να του πει αν κάτι είναι ακριβό ή φθηνό για αυτόν. Αλλά εδώ προσπαθούμε να κρίνουμε γενικά αν κάποια έκδοση είναι ακριβή, φθηνή ή τίμια. Η δικιά μου τσέπη που δεν ξοδεύει σε καφέ, ποτά, τσιγάρα και ξενύχτια (όχι ότι άμα γουστάρεις είναι κακά και αυτά, δικαίωμα σου φίλε αναγνώστη αλλά μην γκρινιάζεις μετά για τον νεό Λούκυ), ευχαρίστως να δώσει τα χρήματα αυτά για ένα κόμικ που ξέρω ότι θέλω και μου αρέσει, ενώ επιπλέον θα μείνει και στην βιβλιοθήκη μου να με περιμένει για όταν θελήσω ξανά να το χαρώ (εκτός κι αν είναι μούφα σαν το #32).

288 σελίδες το καινούργιο λογικά μαζί με τα εξώφυλλα. 4 τα εξώφυλλα και 4 η έχτρα ιστορία και 26 το νέο Κρακ που έχει μέσα: 288-34 = 254 Δεν μετράω λευκές σελίδες ή τυχόν βιογραφικά, προλόγους, κλπ. Τα κόμικ ήταν 11 αλμπουμάκια των 32 σελίδων - 4 σελίδες εξώφυλλα = 28 μείον διάφορα άλλα, να πούμε 24. 'Η μήπως να το κάνουμε πιο αυστηρά 22 σελίδες ιστορίας HR ανά τεύχος; 11x22 = 242 οπότε λίγο πάνω, λίγο κάτω, κάποιες λευκές σελίδες το καινούργιο (σχόλια, βιος, κλπ). Μην ξεχνάμε τα 2 τελευταία ήταν πλήρη σχεδόν (έως και τα εξώφυλλα ένα πράγμα). η απάντηση είναι ΝΑΙ γεμίζουν, μην πω ξεχειλίζουν κιόλας.

Παρέλαβα από τον φίλο Μάριο τον οποίο ευχαριστώ θερμά τον Σπάρτακο #2 και φυσικά έσπευσα άμεσα να τον διαγράψω από τις αναζητήσεις μου. Ευχαριστώ πολύ Μάριε.

ΟΚ, να είναι καλά ο Μάριος έφτασε στα χεράκια μου και το συγκεκριμένο κόμικ, μάλιστα με αφιέρωση και σχεδιάκι από τον Rubus (ίσως αυτό να με έσωσε και να έφτασε στα χέρια μου, αλλιώς κάποια δικαιολογία θα έβρισκε να το κρατήσει). Ευχαριστώ πολύ φίλε... Στα του κόμικ τώρα. Φαίνεται ότι ο Rubus όταν το έφτιαχνε, το έκανε με κέφι και μπόλικο γέλιο. Ακριβώς αυτά περνάνε ατόφια και στον αναγνώστη ο οποίος περνάει καλά αφού διασκεδάζει αφάνταστα με τις ατάκες, τα σχέδια, τα "ηχητικά" εφέ. Πάντα μου άρεσε ο Rubus, γιατί έχει καθαρό σχέδιο πλην όμως με μπόλικες και προσεγμένες λεπτομέρειες, σχέδιο το οποίο απέχει πολύ πια από το να είναι πρόχειρο αλλά και παραφορτωμένο. Δεν ξέρω έχω την αίσθηση ότι δεν έχει πια την ικανότητα να κάνει κάτι σχεδιαστικά μέτριο όσο κι αν προσπαθήσει, τουλάχιστον όχι για να το δώσει στο κοινό του. Το Πόναν νομίζω προτείνεται σε όλους όσους θέλουν να περάσουν καλά με μία παρωδία του Κόναν που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τις περιπέτειες του.

Ουάου... 96% Κάνα δυο με την δεύτερη. Μπόλικα τα έχω και φυσικά τα ξέρω, άλλα δεν τα έχω αλλά τα έχει πάρει το μάτι μου εδώ στο φόρουμ. Καλά αν δεν ήταν και αυτό (το φόρουμ μας καλέ) δεν ξέρω τι θα είχα κάνει η αλήθεια είναι. Εχμ, ναι ξέρω και πως τον λένε τον Αρκά... Κάτσε να δεις (μούμπλε, μούμπλε...) Αρκά;.

Εμένα να πω την αλήθεια το Κρακ μάλλον περισσότερο μου άρεσε όσο ήταν Α/Μ. Θυμάμαι όταν το είχε πάρει η Jemma και το είχε κυκλοφορήσει (την συνέχεια του) σε έγχρωμο, μου είχε κακοφανεί - τουλάχιστον στην αρχή γιατί εντάξει ο χρωματισμός του ήταν καλαίσθητος και ταιριαστός όσο το θυμάμαι. Το ότι τα έχω όλα τα Κρακ, δεν παύει να μου προκαλεί την ανάγκη αγοράς του καθώς είναι από τις αγαπημένες μου Ελληνικές δημιουργίες.

Σήμερα το Google έχει αφιερώσει το γνωστό doodle στο διαστημικό σκάφος Cassini το οποίο ξεκινάει σήμερα το τελευταίο στάδιο της αποστολής του. Με αυτό θα κάνει έως 22 φορές βουτιά στους δακτυλίους του Κρόνου για την συλλογή πληροφοριών για την δομή τους, στο τέλος θα οδηγηθεί σε πτώση και αυτοκαταστροφή επάνω στον πλανήτη. Σκοπός η αποφυγή μόλυνσης των φεγγαριών του Τιτάνα και Εγκέλαδου με τυχόν γήινα μικρόβια που ίσως επιβίωσαν παρόλα τα μέτρα που λήφθηκαν εξαρχής. Η απόφαση αυτή πάρθηκε καθώς τα δύο φεγγάρια είναι υποψήφια για την ύπαρξη κάποιας μορφής ζωής και οι επιστήμονες δεν θα επιθυμούσαν τυχόν επιμόλυνση της εκεί ζωής με αυτή της Γής. (η εικόνα είναι animated)

Εγώ αν και δεν είμαι τόσο φανατικός όσο άλλοι εδώ μέσα, έβγαλα 12/15. Τα πιο πολλά μου φάνηκαν εύκολα, σε κάνα δυο ήμουν τυχερός και σε κάνα δυο άτυχος που δεν άκουσα το ένστικτο μου. Έχασα για ομοιομορφία τα 5/10/15, απάντησα τα διπλανά τους. Στο θέμα με την φράση που λέτε εμένα έλαβε σωστή την δεύτερη που αναφέρθηκε (sharper).

Η αρχή είναι το ήμιση του παντός. Που να βλέπες την "συλλογή" μου όταν πρωτοξεκίνησα στο GC (μιάμιση ντουζίνα από τα Star Comics... αυτά) και ΟΚ που βρίσκομαι τώρα. Λίγα και καλά στην αρχή, ένα λοφάκι τώρα (κάποιοι εδώ μέσα έχουν βουνά αλλά τα κρύφουν). Τότε βιβλιοθήκη είχα, κόμικς δεν είχα... τώρα κόμικς έχουμε, βιβλιοθήκες δεν έχουμε.

Δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς όταν λες την απλή Αγγλική, κάπου έχω μία περίσσια στο σπίτι Αγγλική TPB ίσως να σου έκανε.

Θα με ενδιέφερε ένα αντίτυπο αν γινόταν έτσι.