Manitou

Εγώ παιδιά δεν είμαι ψυχαναγκαστικος με τα κομιξ. Δεν με ενδιαφέρουν μικροφθορες τύπου σκισιματα λαδωματα. Επίσης έχω τα κόμιξ του Τερζοπούλου από όταν πρωτοβγηκαν. Τα πρώτα 50 τα είχα κάνει δέσιμο σε έναν τόμο. Στη συνέχεια τα έλυσα βέβαια για να τα έχω κανονικά. Όμως το πρώτο και το τελευταίο είναι βεβηλωμενα με ταινία δέματος (ναι αυτή την καφέ) με την οποία τα είχα δέσει τότε. Το πρώτο ουσιαστικά έχει κατεστραμμένο εξώφυλλο και οπισθόφυλλο. Αν μου δώσετε ένα original πρώτο του κουτιού δεν θα σας δώσω το δικό μου το κατεστραμμένο. Γιατί είναι δικό μου. Το πήρα 9 χρόνων το αγάπησα πρωτοδιαβασα Μπαρκς από εκεί και ήταν το δικό μου τριαντάφυλλο. Τώρα το έχω βάλει σε ζελατίνα και το προσέχω. Αν θέλω να διαβάσω την ιστορία έχω τις επανεκδόσεις της. Η συναισθηματική αξία αυτών των βεβηλωμενων κόμιξ για εμένα ξεπερνάει την κανονική τους αξία.

Ξεκίνησα να διαβάζω δειλά αυτό το thread μονολογοντας "μα γιατί?". Όμως στην πορεία άλλαξα γνώμη. Είναι ήδη το καλύτερο νήμα της χρονιας και ας είμαστε στον Ιανουάριο. Το post του Φρατζατου "βουρτσιζω τα δόντια πριν διαβάσω κόμικ " είναι απλά αξιολατρευτο. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές σκέφτομαι το κοτόπουλο που έχει ξεμείνει ανάμεσα στα δόντια μου και ονειρεύεται να προσγειωθεί στην φάτσα της Κατρινας Κασκαντέρ στο δεύτερο μέρος του timecrime. Προτείνω όχι απλά να υιοθετήσουμε τη συνήθεια του αδερφού Φρατζατου αλλά να πάμε και στο επόμενo level ως εξής. Αλλαγή κατηγοριοποίησης κόμικ που διαβάζουμε από το ξενερωτο πολύ καλό, καλό,μέτριο κλπ που έχουμε τώρα σε: 1. Βάζω μάσκα και γάντια για πάρτη του 2. Πλένω δόντια και χρησιμοποιώ και νήμα για πάρτη του. 3. Απλά πλένω βιαστικά τα δόντια μου για πάρτη του. 4. Ένα βρώμικο στόμα του αξίζει. 5. Τρώω χαλβά, ψωμί με μέλι και κουραμπιέ καθώς το διαβάζω. Respect @O Φρατζάτος

Εγώ θα έλεγα Γούσης ή Πέτρου. Αυτοί οι δύο μου έρχονται στο μυαλό. Και αυτοί οι δύο είναι και οι αγαπημένοι μου τον τελευταίο καιρό. Πάντως φοβερή ιστορία και θα έκανε εκπληκτικό graphic novel.

Δεν είναι κάτι φοβερό αυτή η ιστορία. Το πραγματικό ,saga είναι τα τρία πρώτα!

Το έχω διαβάσει και εγώ. Είναι μονόπλευρο ξεκάθαρα. Δεν ήταν στα σχέδια του Kubert να διηγηθεί μια σφοδρή πολεμική διένεξη σαν ιστορικός. Δηλαδή δεν ψηλαφιζει και τις δύο πλευρές. Είναι ο αφηγητής μιας ιστορίας μέσα από τα μάτια του ενός παθόντα. Είναι καθαρό από την πρώτη σελίδα της ιστορίας. Περί ορέξεως που λέει και το ρητό. @ramirez πολύ χρήσιμη η αποδελτιωση που κάνεις. Σε ευχαριστούμε πολύ.

Α) Ο Ferri σίγουρα δεν έχει τις ελευθερίες που είχε ο Γκοσινί γιατί είμαστε στο 2021 που η πολιτική ορθότητα είναι στο φόρτε της. Β) Ο Ferri σίγουρα δεν έχει το ταλέντο του Γκοσινί γιατί απλούστατα ο Γκοσινί είναι ίσως ο μεγαλύτερος σεναριογράφος κόμικ στον χώρο του BD και ένας από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως σε όλους τους χώρους κόμικ. Αυτά τα δυο τα συνοψίζουν όλα.

Πόσο μα πόσο πολύ σε ζηλεύω για αυτό σου το άγχος!!!! Αχ αυτές είναι ηλικίες. Κάτι ήξερε ο Φάουστ

Πολύ σωστά αυτό είναι το ερώτημα. Εγώ θα απαντήσω με σεβασμό στην ηλικία του και στην καλλιτεχνική του αξία και με σκεπτικισμό για τα τυχόν λανθασμένα μηνύματα που μπορούν να περάσουν στα παιδιά μας. Αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ποια είναι τα όρια αναμεσα στη σωστή και στην υπερβολική πολιτική ορθότητα.

Το πόστ "πάρε να χεις" της χρονιάς...

Πάντως ιστοριαρα το timecrime. Ο αγαπημένος μου διπλός πράκτορας δίνει ρέστα μαζί με την γκομεναρα την Κατρίνα. Ο ξενερωτος νέος ΦΝ στέκεται απλά δίπλα του μαζί με το νεροπλυμα την Λιλά - παρδα-Λιλα και χάνονται στη σκιά τους. Χωρίς πλάκα ιστοριαρα. Φοβερή σύλληψη. Και χωρίς εξωγήινους άλλες διαστάσεις και λοιπές αηδιες. Όλο το τεύχος γενικά ήταν φοβερό.

Χρόνια πολλά φίλε @Μενίγ ΠουαγώΠουαγώ και σε όλους τους Γιάννηδες και όλες τις Ιωαννες του φόρουμ μας.

Κίνα δεν έχουν πάει. Και είναι ωραίο να πάνε εκεί. Έχει ψωμί. Μακάρι.

Στο Disney Masters Κόμιξ που ονειρεύομαι ο Μοτουρα είναι από τους πιο βασικούς. Έχει σχέδιο για κόμιξ. Χαραμιζεται μικρό. Είναι φοβερός καλλιτέχνης. Ίσως ο καλύτερος σχεδιαστής αυτής της γενιάς και ένας από τους καλύτερους ever. Νομίζω ότι αν τον πάρεις και τον κρίνεις καθαρά για το σχέδιο του σε Καρτ ποσταλ (και όχι σε συνεχή ροή στην ιστορία) είναι ο καλύτερος ever. Στη συνεχή ροή είναι λίγο κουραστικός και έτσι χάνει κάποια σημεία. Γενικά πάντως αν χαζεψεις στο fb τα εξώφυλλα που έχει φτιάξει παθαίνεις σοκ.

Ναι ρε παιδιά. Ο σωστός τίτλος είναι "Οι πιο νέες περιπέτειες του Φάντομ Ντακ". Ή αν θέλετε "Οι ακόμα πιο νέες περιπέτειες του Φαντομ Ντακ" ή καλύτερα "Οι ακόμα πιο νέες περιπέτειες του Φαντομ Ντακ σε σχέση με εκείνες που σας είχαμε κόψει πριν από τέσσερα χρόνια".

Πέρα από την πλάκα είναι ξεκάθαρο ότι η καθημερινή αρέσκεται να βάζει όλα τα πάντα από μια σειρά που ξεκινάει back to back. Το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό. Χαλάει όμως την ποικιλία γεγονός είναι. Ας πούμε εγώ προσωπικά βαρέθηκα τον Φάντομ. Θα ήθελα κάτι άλλο. Από την άλλη είναι μοναδική ευκαιρία να τα βάλει όλα μαζεμένα τώρα που είμαστε ζεστοί και να μην χάνουμε την επαφή. Όλα έχουν συν και πλην.

Τώρα δεν μας ενοχλεί ο Φάντομ back to back εεεε. Μόνο ο Ροσα μας ενοχλούσε...

Και μια μια τις σελίδες από τα πυροτεχνήματα. Πράγματι τα Ραντανπλάν είναι πολύ μέτρια. Τα δύο τρία μεγάλα (ο φυγάς, ο νονός) ήταν καλά. Μετά παν μέτρον άριστον. Ιδίως τα πυροτεχνήματα ήταν τελείως μάπα.

Τα έχω βρει στα αγγλικά και έχω σκοπό να το κάνω κάποια στιγμή!!! Καλή χρονιά φίλε μου!!

Ο ελαφροχερης για εμένα είναι ένα από τα overall αγαπημένα μου. Σίγουρα το πιο αστείο άλμπουμ χωρίς τους Ντάλτον και μαζί με τις τηγανιτές για τους Ντάλτον και το Ντάλτον στα χιόνια φτιάχνει την τριάδα των πιο αστείων μου άλμπουμ.

Ναι συμφωνώ. Από ότι φαίνεται δεν καταλαβαίνει, οπότε ας μείνει το βίντεο που είναι διαφημιστικό και ας λέει ότι θέλει.

@nikolas12 οι πρώτες ιστορίες του πράκτορα Ντόναλντ που μπορείς να τις βρεις στα δυο τομακια του Τερζοπούλου από τα μεγάλα σήριαλ είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει στο μοντέρνο ιταλικό Ντίσνεϋ. Βρες τα τομακια και διάβασε τα. Είναι υπέροχα.

Το άλλο δεν το έχω διαβάσει @Laz33. Ετούτο όμως είναι καταπληκτικό. Στο προτείνω ανεπιφύλακτα!

Ναι έτσι είναι. Στην Ευρώπη και κυρίως Ιταλία Γερμανία και Σκανδιναβία τα Ντίσνεϋ λατρεύονται. Αμερική ξεχωρίζουν τα υπερηρωικα.

Ευχαριστώ πολύ. Πολλά χρόνια πολλά σε όλους τους φίλους.

Διάβασα και εγώ την ιστορία των F4. Κατάρχας να πω ότι το σχέδιο ήταν φανταστικό. Σε συνδυασμό με τα χρώματα και την ποιότητα εκτύπωσης έδωσαν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Όμως...Μέχρι ένα σημείο η ιστορία ήταν φοβερή. Το τέλος ήταν ...πώς να το πω κομψά...γελοίο τουλάχιστον (φαντάσου να μην ήμουν κομψός) Καταλαβαίνω ότι θέλουν να βγάζουν πολλές ιστορίες για τους ήρωες τους. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να βάζουν και κάποια πρωτοτυπία κάθε φορά. Όμως αυτό το πράγμα με τους σκληρούς θανάτους και τις γελοίες αναστάσεις με ξεπερνάει. Τον τόμο τον απόλαυσα όσο λίγους από αυτούς που έχω πάρει (πλέον έχω πάρει καμία 20αρια τόμους). Όμως το τέλος με έκανε να ξαναματαγελάσω με την (πολλές φορές χρησιμοποιημενη) ατάκα "ε ας διαβάσουμε κανένα υπερηρωικο για να διαβάσουμε κανένα σοβαρό κόμικ".