Paliakoudis

Μπορείς να ηρεμήσεις, να γράφεις σε κανονική γραμματοσειρά και να μη βάζεις τα ίδια emoticon? Έλεος!!!

Ούτε σήμερα το βρήκα!

Συμπαθώ τα βιβλία κάτι λιγότερο από τα κόμικ. Αλλά δεν μπορώ να πιάσω να διαβάσω σχεδόν ποτέ! Και αν πάμε σε παλιά λογοτεχνήματα των 60s... Προτιμώ αυτά που έχω να μάθω κάτι πρακτικό για μένα που με απασχολεί άμεσα

Στην ανακοίνωση του tik ότι στο Φεστιβάλ Βιβλίου στην Αριστοτέλους το έχει η Jemma, πήγα αμέσως, το πήρα από τον κυρ. Λεφτέρη και έφυγα αμέσως αφού δεν είχα χρόνο να δω όλη την έκθεση όπως ήθελα. Το διάβασα στο λεωφορείο επιστρέφοντας. Δεν ήξερα ότι είναι με σκληρό εξώφυλλο, πράγμα που δικαιολογεί τα 4€ μεν, αλλά το κάνει να φαίνεται σαν παιδικό βιβλιαράκι Το πρώτο στριπάκι θα έλεγα ότι άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Περίμενα ίδια και καλύτερα στη συνέχεια, αλλά ήταν λίγο κατώτερα. Φυσικά το σχέδιο τα έσπαγε και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από πολλούς επαγγελματίες σκιτσογράφους. Μάλλον το αντίθετο

12:30? Είπαμε, Σαλονίκη, χαλαρά, αλλά όχι κι έτσι Σε Today πήγα, στο speaty στη καραμανλή(2 μεγάλα ψιλικατζίδικα δηλαδή, το 2ο και καφετέρια μαζί) και σε ένα άλλο ψιλικατζίδικο εκεί κοντά που έχει και παλιούς τερζόπουλους, αλλά τίποτα

Σε εσένα το έφεραν; Μα τι χρήσιμο να έχουμε έναν περιπτερά στο φόρουμ!

Εννοείται να πω ότι έψαξα σε αρκετά μέρη και δε το βρήκα. Terzopoulos Summer Rules

Έχει μείνει 1 Κουπέ. Τρέξτε!

Μα τι καφετιέρα είναι αυτή; Ας εκσυγχρονίσουν το κόμικ!

Απόδοση 1.10 με χάντικαπ

Κουπέ του Orestix ε; Είχε κι άλλα; Μπορώ να πάω σήμερα!

Άντε να το πιάσουμε στα χέρια μας Στο επόμενο ίσως συμμετέχω και εγώ, είναι ο μόνος τρόπος να έχω σίγουρο αντίτυπο, τέτοια ζήτηση που έχει

Εμένα μου έχει κρατηθεί ήδη και θα αποσταλεί οσονούπω

Είναι τεράστιο, υπέρβαρο, ούτε λόγος να φύγει από εκεί. Η μόνη μου ελπίδα είναι να ανάψω μια λαμπάδα στη Τήνο ίσα με το μπόι του dimious200, αλλά επειδή μου πέφτει λίγο μακριά, και δεν έχω και τέτοια λαμπάδα, πολλά κομμάτια μπήκαν εκεί, μαζί και με κάποια άλλα έντυπα! Που πάει να πει:

(Ή photo είναι από το internet, αλλά τα έχω και τα 2.) Πρόκειται για 2 βιβλιαράκια μικρού μεγέθους από τα ελληνικά γράμματα, που εκδόθηκαν το 2006 με τους ήρωες του Disney και περιλαμβάνουν ποδοσφαιρικές οδηγίες για παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο άθλημα, συνοδευόμενα με σκίτσα των ηρώων και κάποια πράγματα σε σχέση με τον Πελέ. Φαίνεται να επανεκδόθηκε το 2009. Μου φαίνεται δεν έχει παρουσίαση. Στα βιβλία δεν μπαίνει;

Ο ενθουσιασμός όταν ΜοΜίζεις Το είχα πάθει και εγώ φαίνεται. Τα εξώφυλλα

Χρήστο! Περίμενα και εγώ να ΜοΜίσεις πιο νωρίς, αφού γραφτήκαμε σχεδόν μαζί και με πάνω κάτω ίδια συμμετοχή. Αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ... και πάλι, με την ελπίδα ότι στις επόμενες συναντήσεις δε θα είσαι στο χωριό σου, σε πάρτι κλπ

Το σινεμά δανείστηκε από τα κόμικς πολλούς και διάφορους σουπερ ήρωες για να κάνει τη δουλειά του. Σε γενικές γραμμές φέρθηκε σε όλους καλά, αλλά σακάτεψε έναν: τον Τόνι Σταρκ, που από τους φίλους του και τους εχθρούς του αποκαλείται Iron Man – ήθελα να το πω καιρό τώρα αλλά με πήγαινε πίσω η ποδοσφαιρική επικαιρότητα που ήταν πλούσια. Ηθελα να πω ότι η τρίτη ταινία της σειράς, που παίζεται εδώ και κάμποσο καιρό στις αίθουσες, έχει τόσο πολύ προδώσει το χαρακτήρα που είμαι βέβαιος πως αν ο καλός Τόνι Σταρκ δεν είχε σοβαρότερες δουλειές να κάνει, θα τους ζητούσε χρήματα για προσβολή της προσωπικότητας του ή θα τους έριχνε κανένα πύραυλο από τους δικούς του. Γιατί αυτό που βλέπουμε δεν είναι ο Iron man, αλλά ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ που μετά την καταστροφή του Σέρλοκ Χόλμς αποφάσισε και πέτυχε και τη διάλυση του δημοφιλούς χάρτινου ήρωα, μετατρέποντας τον σε μια μαριονέτα που «μαϊμουδίζει» άψυχα παπαγαλίζοντας βαρετές ατάκες. Καταλαβαίνω τη δυσκολία του Χόλλυγουντ με τον Iron Man, αλλά για να λυθεί ένα πρόβλημα, διαλύθηκε η ιστορία του! Ο Iron Man είναι μια από τις πιο περίεργες προσωπικότητες της Marvel. Εμφανίζεται πολύ αργά, στις αρχές του 60 – το Μάρτιο του 1963 για την ακρίβεια. Είναι περίπου ένα χρόνο μικρότερος από ένα άλλο δύσκολο τύπο, τον Χουλκ. Συμβολίζει τρεις αμερικανικές ανάγκες. Η πρώτη είναι το άγχος της Αμερικής για την έκβαση του πολέμου στο Βιετνάμ: ο Iron Man αρχίζει την χάρτινη σταδιοδρομία του εξοντώνοντας Βιετναμέζους – άλλωστε, ως Τόνι Σταρκ, ένα παραλίγο θύμα Βιετναμέζων υπήρξε κι ο ίδιος. Η δεύτερη ανάγκη αφορά την κατεύθυνση και τη χρήση της τεχνολογίας: ο Χουλκ είναι μια τεχνολογική τερατογέννεση, ένα μεγάλο παράδοξο που δεν έπρεπε να υπάρχει – τρόμαξε τον κόσμο. Ο Iron Man επανέφερε στο προσκήνιο την καλή χρήση της τεχνολογικής εξέλιξης: είναι ένας high Tec ήρωας, που ως απόφοιτος του ΜΙΤ και τζίνι, κατασκευάζει μια στολή που τον κάνει το απόλυτο όπλο, αφού προηγουμένως έχει χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για να γλυτώσει το θάνατο. Το τρίτο του χαρακτηριστικό είναι ότι πρόκειται για επιχειρηματία που περνάει κατά καιρούς ζόρια – πτωχεύει, επιστρέφει, τσακώνεται με το Κράτος, χάνει, κερδίζει και ζει με ένταση, χρησιμοποιώντας και ψυχοφάρμακα. Αυτή η ένταση του δημιουργεί ψυχολογικά τραύματα, αλλά και μια σπάνια ωριμότητα. Κανείς σούπερ ήρωας δεν έχει να επιδείξει τόσες μεταπτώσεις και τόσες μεταβολές: στο πρόσωπό του συνυπάρχουν η Αμερική που θέλει να γίνει παγκόσμια δύναμη, μιλιταριστική, τεχνολογική και οικονομική, αλλά που την ίδια στιγμή κουβαλάει ασθένειες, παθογένειες και εσωτερικούς δαίμονες που κανείς ψυχίατρος ή ψυχολόγος δεν ξορκίζει. Ο Σταρκ – Iron Man είναι ηγέτης, αλλά και ταυτόχρονα διαλυτικό στοιχείο. Εχει πάθη, τον ενδιαφέρει η νίκη πιο πολύ από τη δικαιοσύνη, είναι φύσει δύσπιστος και πολύ εγωιστής. Είναι ηγέτης των «Εκδικητών», αλλά θα τους διασπάσει κιόλας. Εχει πειθώ ώστε να πείσει το Σπάιντερμαν να αποκαλύψει σε όλη την Αμερική ποιος είναι, αλλά υποφέρει τη μίλιταρ συμπεριφορά του Κάπτεν Αμέρικα. Είναι εσωστρεφής και έχει πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά και πολύ μπερδεμένα πολιτικά πιστεύω. Είναι αντικομουνιστής και βλέπει σε κάθε αντίπαλο το είδος των ιδεών που απεχθάνεται. Δεν τον ενδιαφέρει να είναι συμπαθής, είναι πλέι μπόι, αλλά έχει διατελέσει και άστεγος. Μεταξύ μας είναι και φοροφυγάς, και κωλόπαιδο και καταθλιπτικός και κυριευμένος από το φόβο του θανάτου, περισσότερο από οποιοδήποτε σούπερ ήρωα. Και είναι κι άλλα πολλά για αυτό και θεωρείται ο σημαντικότερος σούπερ ήρωας, πίσω από τα «τέρατα» που λέγονται Σούπερμαν και Μπάτμαν με τα οποία δεν μπλέκει ποτέ. Αλλά ενώ είναι πολλά, δεν είναι όμως ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ: το μόνο κοινό που έχουν είναι αυτός ο περίεργα γοητευτικός κωλοπαιδισμός, που να προκαλεί συμπάθεια. Αλλά μόνο αυτό. Καταλαβαίνω τη δυσκολία της μεταφοράς του ήρωα. Δεν υπάρχει η Αμερική του Βιετνάμ. Δεν υπάρχει κομμουνιστικό στρατόπεδο: ένας αντικομουνιστής είναι απολίθωμα άλλης εποχής. Η χρήση της τεχνολογίας, πενήντα χρόνια μετά τη γέννηση του Iron Man, είναι ένα κεφάλαιο χωρίς εκπλήξεις. Ο ίδιος ο φόβος του θανάτου, που γίνεται η δύναμη που κινεί τον Iron Man, είναι ζήτημα εξαντλημένο. Ο Iron Man, ως ιδέα, δεν είχε ψωμί ή για το πω διαφορετικά οι περιπέτειες του (κυρίως η δύσκολη σχέση του με τους Εκδικητές) είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον ίδιο το χαρακτήρα. Ετσι επιλέχτηκε για να τον ενσαρκώσει ο αντικυκλώνας Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ – καταπληκτικός στο να παίζει πάντα τον εαυτό του ισοπεδώνοντας τους ρόλους. Το τρικ ήταν απλό: θα ασχολούμασταν με τον ηθοποιό, τις μούτες και τις γκριμάτσες του, και όχι τόσο με τον ήρωα. Κι όταν συνηθίζαμε στην ιδέα ότι έτσι είναι ο Iron Man θα χαιρόμασταν τις περιπέτειες του: απλό και στους «Εκδικητές» λειτούργησε. Όμως όταν από το παλκοσένικο έχουν φύγει οι άλλοι κι ο Τόνι Σταρκ μείνει μόνος, ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ σαν άλλος Μίστερ Χαιντ κάνει τον Δόκτωρ Τζέκιλ Ιron Man με τα κρεμμυδάκια. Στην πρώτη ταινία της σειράς η πλοκή κάτι έσωζε. Στη δεύτερη η περιέργεια για το που πάει το πράγμα κρατούσε ζωντανό ένα ενδιαφέρον. Στο τρίτο, όσοι έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται, αναρωτιόμαστε τι δουλειά έχει ο Iron Man με παιδάκια, τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια, σωτηρίες αμάχων που θυμίζουν Ντίσνεϊλαντ και κακούς που γίνονται διασκεδαστικοί παριστάνοντας τα τέρατα. Ακόμα και μέσα στην ταινία διάφοροι τον ρωτάνε που είναι οι υπόλοιποι «Εκδικητές». Σκεφτόμουν ότι οι χαριτωμένες αυτές σεναριακές ατάκες είναι ομολογία αποτυχίας: πιθανότατα με την επιστροφή των Εκδικητών να ξαναδούμε κάτι από την αλκιβιάδεια ηγετική μορφή του Iron Man, τώρα απλά παρακολουθούμε τις μούτες του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους σκηνοθέτες που γυρίζουν την ίδια ταινία. Δεν αντέχω τους ηθοποιούς που παίζουν πάντα τον εαυτό τους – τελευταία έχουν αρχίσει να γίνονται πολλοί…. Πηγή: http://www.sport.gr/Article/undefined/Λευτεριά-στον-Iron-Man-/85-173163.html

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι

Φάντομ! Και μένα έχει αλλάξει λίγο. Η Bet Corner πιάνει πλέον λιγότερο χώρο(τα στοίβαξα, αφού πλέον σπάνια παίζω στοίχημα και δε τα πολυχρειάζομαι) και εκείνο το μεγάλο κουτί αριστερά των Μίκυ Μάους έχει αδειάσει από επιτραπέζια, και κάνω προσπάθειες να φύγει από εκεί. Αλλιώς θα βάλω εκεί κάποια κομμάτια (Βλέπε ifaisteio )

Προς το παρόν έχεις τιμήσει απλά εμένα ένα 2λεπτο το καλοκαίρι του '11 ΛΕΦΙΚ!