Τι είναι το Watchmen; [ Θεοδωρόπουλος Τάσος, Big Fish τ. 173, 15/3/2009 ]

[Bonadrug]

Πολύ καλό

 

4 σελίδες σε .cbr

 

Watchmen_Big_Fish_15_3_09.cbr

[nihilio]

Μετά την 300-φρένια, όλοι έχουν πάθει Watchmen-οφρένια...

[dimis]

Ηταν το πρωτο που διαβασα σημερα οταν πηρα πρωι-πρωι το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ... Εξαιρετικο αρθρο, με εκφραζει απολυτα.

 

[x for xepeta]

Τι είναι το Watchmen; Μην είν' οι ήρωες;

Μην είναι ο άσπαρτος ψηλός o Μoore;

Μην είναι ο ήλιος της ο Doctor Manhattan, που χρυσολάμπει;

Μην είναι o Rorschach της o σκοτεινός;

[katroulina]

Τι είναι το Watchmen; Μην είν' οι ήρωες;

Μην είναι ο άσπαρτος ψηλός o Μoore;

Μην είναι ο ήλιος της ο Doctor Manhattan, που χρυσολάμπει;

Μην είναι o Rorschach της o σκοτεινός;

:lol: :lol:

[GreekComicFan]

Η χειρότερη αηδία που διάβασα για το Watchmen το τελευταίο καιρό! Φάσκει και αντιφάσκει, αφορίζει τα πάντα, βάλλεται κατά του δημιουργούς χωρίς λόγο και με υποθέσεις που περνιώνται για στοιχεία (ώστε ο Moore βάζει στην τσέπη τα ένοχα δολλάρια, χμ ), μόνο και μόνο για να κατεβάσει τα σώβρακα :Ass: στο τέλος του άρθρου, μιας και έχουν να λάβουν υπόψη και την κυκλοφορία του DVD μαζί με την εφημερίδα στο μέλλον.

Πολύ χειρότερο από όποιο άρθρο αναπαράγει τα εκθειαστικά σχόλια των δελτίων τύπου. Και βέβαια, το μοτίβο του αντιδραστικού που γράφει στο γκλαμουράτο περιοδικο έχει ξεφτίσει εδώ και καιρό. Πιστεύα πως ήταν εμφανές πλεόν σε όλους πως απλώς ξερνάνε χολή για να τους προσέξουν και όχι γιατί έχουν κάτι πραγματικό και έγκυρο να πούν...

[Bonadrug]

Νομίζω Κώστα δεν έφθασες μέχρι το τέλος. Στο τέλος αναιρεί ότι έχει γράψεο και κάνει λόγο για πολιτικά ορθόδοξη αλητεία αλητεία , ενήλικο διαβρωτικό χιούμορ κλπ. που τελικά τον κέρδισε. Ότι έχει αυτό το βλακώδες δήθεν στιάκι όπως όλοι αυτοι που γράφουν σε αυτού του είδους τα περιοδικά με βρίσκεις σύμφωνο,

 

Είναι μια καλή κριτική συγκρινόμενη με άλλες του ελληνικού τύπου. Ο Δανίκας στα Νέα το χαρακτήρισε Μπούρδα , ο Μικελίδης το άφησε στην άκρη μη ξέροντας πως να το χειριστεί .

 

Παραθέτω τις κριτικές:

 

Μικελίδης 12/3/09

(Ο Μικελίδης πάντα βάζει τις ταινίες με σειρά σπουδαιότητας. Αυτή τη σχολιάζει 4η! - από 5)

 

Watchmen

 

 

ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Ζακ Σνάιντερ. Σενάριο: Ντέιβιντ Χέιτερ και Αλεξ Τσε. Ηθοποιοί: Μπίλι Κράνταπ, Μάθιου Γκουντ, Κάρλα Γκουτζίνο, Μάλιν Ακερμαν, Τζακ Ερλ Χέιλι, Πάτρικ Γουίλσον. 163'

 

** Μεταφορά στην οθόνη του γνωστού εμβληματικού γραφικού μυθιστορήματος, σε μια αρκετά καλογυρισμένη, αν και κάπως αργή σε ρυθμό, περιπέτεια.

 

Το εμβληματικό, γραφικό μυθιστόρημα των Αλαν Μουρ και Ντέιβ Γκίμπονς πρόσθετε, το 1986 όταν πρωτοεμφανίστηκε, κάτι πιο ενήλικο και σκοτεινό στα κόμικς. Στοιχείο που μάλλον τράβηξε τον σκηνοθέτη Ζακ Σνάιντερ («300») να το μεταφέρει στην οθόνη. Τοποθετημένο στη Νέα Υόρκη του 1985, σε έναν εναλλακτικό κόσμο, με την Αμερική στα πρόθυρα της παράνοιας, με τον Νίξον για τρίτη φορά πρόεδρο, ύστερα από νίκη στο Βιετνάμ, να ετοιμάζεται για έναν πυρηνικό πόλεμο με τη Σοβιετική Ενωση, και τους υπερ-ήρωες περιορισμένους στη Γη, χωρίς να μπορούν να σώσουν τον κόσμο. Ωσπου ο φόνος ενός από αυτούς τους πείθει πως πίσω του κρύβεται μια πλεκτάνη για τον αφανισμό όλων των σούπερ ηρώων και την καταστροφή της ανθρωπότητας.

 

Υστερα από μια εξαιρετική, εμπνευσμένη εισαγωγή, με το πέρασμα των δεκαετιών από το '40 μέχρι το '80 να παρουσιάζεται μέσα από φωτογραφίες και σκηνές-παραλλαγές της πραγματικότητας, με υπόκρουση το τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν «The times they are a-changin», ο Σνάιντερ ακολουθεί περισσότερο απ' όσο χρειάζεται πιστά το βιβλίο, περιπλέκοντας την ιστορία. Τόσο με διάφορες επιμέρους λεπτομέρειες, με φλας μπακ γύρω από το παρελθόν των όχι ιδιαίτερα συμπαθητικών υπερ-ηρώων (ένας από αυτούς σκοτώνει παιδιά και έγκυες γυναίκες στο Βιετνάμ, ενώ οι υπόλοιποι δεν πάνε πίσω), όσο και με σκηνές ωμότητας, αδικαιολόγητου σεξ και την ανάπτυξη ενός ρομάντζου ανάμεσα στον τεράστιο, γυμνό, δρα Μανχάταν και μια υπερ-ηρωίδα, καθυστερώντας έτσι το ρυθμό, σε μια ταινία διάρκειας 162 λεπτών, που σίγουρα μπορούσε να είναι πιο σύντομη. *

----------------------

 

Η κριτική του Μπούρα στην Καθημερινή

 

 

Υπερήρωες και ερωτήματα

 

Η δυστοπία του κόμικς των Αλαν Μουρ και Ντέιβ Γκίμπονς μεταφέρεται στην οθόνη

Του Δημητρη Mπουρα / dbouras@kathimerini. gr

 

Watchmen ***

 

ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

 

Σκηνοθεσία: Ζακ Σνάιντερ

 

Ερμηνεία: Μπίλι Κράνταπ, Τζάκι Ερλ Χέιλι, Τζέφρι Ντιν Μόργκαν, Μάθιου Γκουντ, Κάρλα Γκουτζίνο.

 

ΚΡΙΤΙΚΗ. Το 1964, ο Μπομπ Ντίλαν κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Τhe Times They Are A-Changin». Το ομώνυμο τραγούδι έγινε διάσημο και θεωρήθηκε χαρακτηριστικό αποτύπωμα της ταραγμένης πολιτικά και κοινωνικά δεκαετίας του ’60. Με αυτό το τραγούδι ξεκινάει το «Watchmen», για να βυθιστεί στη συνέχεια στους εφιάλτες της Αμερικής του ’80, μ’ έναν παράδοξο και μη πολιτικά ορθό τρόπο. Το φιλμ του Ζακ Σνάιντερ («300») αρχίζει με μια αυθαιρεσία και κατόπιν παίρνει τη μορφή δίνης. Οι Αμερικανοί έχουν γυρίσει νικητές απ’ το Βιετνάμ και ο Νίξον παραμένει στη θέση του. Ο κόσμος όμως δεν άλλαξε προς το καλύτερο. Αντιθέτα, σαπίζει από την εγκληματικότητα που ξεπερνάει κάθε όριο και κατατρύχεται από τον φόβο της πυρηνικής καταστροφής που πλησιάζει.

 

Η πλοκή της ταινίας διαδραματίζεται σε μια Νέα Υόρκη που άλλοτε θυμίζει φουτουριστικό σκηνικό κι άλλοτε μοιάζει να ’χει βγει από τη φαντασία ενός νουάρ μυθιστοριογράφου. Με όλα αυτά ως φόντο, ο Σνάιντερ αρχίζει να μας συστήνει τους χαρακτήρες του ομότιτλου βιβλίου κόμικς των Αλαν Μουρ («V for Vendetta») και Ντέιβ Γκίμπονς. Πρόκειται για υπερήρωες – κυβερνητικούς πράκτορες που έχουν βγάλει τις μάσκες και έχουν κρεμάσει τις στολές μετά από έναν νόμο του κράτους που τους αφαιρεί το προνόμιο του σωτήρα. Μόνον ένας απ’ αυτούς δεν υπάκουσε…

 

Χάος και αποδόμηση

 

Λίγο πριν από το τέλος του κόσμου, οι παροπλισμένοι χάρτινοι υπερήρωες του «Watchmen» (θύματα του πολιτικώς

ορθού ; ) ξαναμπαίνουν σε τροχιά γύρω από την Αμερική που βρίσκεται στο κέντρο μιας δίνης και γύρω από τον εαυτό τους. Στο πρώτο μέρος της ταινίας, που είναι και το πιο φιλόδοξο, ο Σνάιντερ ξεφυλλίζει το κόμικς των Μουρ και Γκίμπονς σαν να θέλει να αποδομήσει τους υπερήρωες για να τους ξαναστήσει στα πόδια τους.

 

Το «Watchmen» είναι μια χαοτική ταινία σε ό, τι αφορά το περιεχόμενό της αλλά κι ένα επίτευγμα αισθητικής σε ό, τι αφορά το κομμάτι της φόρμας της, όπου τα δάνεια είναι δεκάδες (από το φιλμ νουάρ και το σπλάτερ μέχρι τον Κιούμπρικ και τον Κόπολα). Στο Βιετνάμ, η Αμερική σώθηκε ( ; ) χάρη στον υπερήρωα Δρα Μανχάταν (μια φιγούρα της επιστημονικής φαντασίας που παραπέμπει στον νιτσεϊκό υπεράνθρωπο κι επεμβαίνει σωτήρια για τους Αμερικανούς στο Βιετνάμ σε μια σκηνή εμπνευσμένη από το «Αποκάλυψη τώρα»). Στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου θα σωθεί ( ; ) ο κόσμος. Ο Σνάιντερ προσγειώνεται ομαλά στον σαρκασμό του Μουρ (ο συγγραφέας του κόμικς) μετά μια ελλειπτική τροχιά πάνω από μια αμερικανική δυστοπία.

 

Το κινηματογραφικό «Watchmen» μοιάζει με τον εφιάλτη ενός Φόρεστ Γκαμπ που διαβάζει το ημερολόγιο του σκληρού Ρόρσαχ, του μοναδικού υπερήρωα από την παρέα των Watchmen που δεν παρέδωσε τα όπλα. Η ιστορία, σύμφωνα με το ημερολόγιο, αρχίζει τη βραδιά της 12ης Οκτωβρίου του 1985, όταν δολοφονήθηκε ο Κωμικός της παρέας…

---------------------------

 

Δανίκας στα Νέα

«Watchmen». Supermen και περιπέτεια φαντασίας σε ύφος μεταμοντέρνου φιλμ νουάρ από τον Ζακ Σνάιντερ, σκηνοθέτη των «300» και του Λεονάιντας. Όλα μέσα. Από τα κόμικς με σούπερ ήρωες μέχρι «SΟS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» και θρίλερ φαντασίας. Και όλα αυτά με φόντο τον Ψυχρό Πόλεμο και το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Μια ατελείωτη και αποσπασματική σειρά εξαιρετικά σκηνοθετημένων σκηνών, χωρίς νόημα και συνειρμό. Εξαιρετική η τεχνική αναπαραγωγή του κόμικς, αλλά μετά την πρώτη ώρα αφόρητα πληκτικό. Εν ολίγοις, μια μεγαλοπρεπής εικαστικά ακατανόητη και ασυνάρτητη μπούρδα!

ΒΑΘΜΟΙ=5

(φόρμα εξαιρετική, περιεχόμενο μηδενικό)

------------------------------------------------------------

Ρόμπυ Εκσιέλ στο Έθνος

 

«WATCHMEN»

Το εμπορικό στοίχημα του μήνα «E» 12/3

 

Στον εναλλακτικό μυθικό κόσμο των Αλαν Μουρ (συγγραφέα, «V for Vendetta») και Ντέιβ Γκίμπονς (σχεδιαστή), που το 1986 εξέδωσαν με μεγάλη επιτυχία το 12τευχο εικονογραφημένο μυθιστόρημα «Watchmen», ο Νίξον έχει εκλεγεί για πέμπτη συνεχόμενη τετραετία πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ψυχρός Πόλεμος βρίσκεται στο απόγειό του (βρισκόμαστε στα 1985), η πυρηνική σύρραξη με τη Σοβιετική Ενωση μοιάζει αναπόφευκτη.

 

 

Οι Σιλκ Σπέκτερ (Μαλίν Ακερμαν) και Νάιτ Αουλ (Πάτρικ Γουίλσον), δύο εκ των «Watchmen», που επιστρέφουν παράνομα στην υπερηρωική δράση

Ενώ έχουν διά νόμου εξαναγκαστεί σε απόσυρση από τη δράση όλοι οι υπερήρωες - η ομάδα των Watchmen, επίγονοι των πρώην Minute men που είχαν ξεκινήσει από το νεοϋορκέζικο αστυνομικό σώμα το 40, ως αυτόνομη δύναμη μάχης κατά του εγκλήματος.

 

Δεν πρόλαβα να το διαβάσω πριν δω την πολυαναμενόμενη κινηματογραφική διασκευή του Ζακ Σνάιντερ («300»), αν και άκουσα τα καλύτερα από συναδέλφους που λένε πως δίκαια συμπεριλήφθηκε στη λίστα του «Τime» με τα 100 καλύτερα βιβλία στην αγγλική γλώσσα από το 1923 έως το 2005.

 

Παρακολουθώντας το φιλμ και έχοντας ήδη πληροφορηθεί για τη σχετική πιστότητα της σεναριακής προσαρμογής στο πρωτότυπο, αντελήφθην θα λεγα τους λόγους αυτούς.

 

Πράγματι, με τον ιδιαίτερο χειρισμό των ετερόκλητων λογοτεχνικών ειδών, τους πολυσήμαντους χαρακτήρες του (που δεν τοποθετούνται ούτε στο «καλό» ούτε στο «κακό»), το αληθοφανές μπακγκράουντ μιας κοινωνικά δυστοπικής και πολιτικά τελειωμένης Αμερικής συντετριμμένων ονείρων και κυρίως τα ηθικά - φιλοσοφικά ερωτήματα που κατ επέκταση θέτει για την ατομική και τη συλλογική ευθύνη, για τον αλτρουισμό (και υπό ποιο κόστος) και την αυτοδικία (υπό ποιες προϋποθέσεις), το «Watchmen» θεματικά ξεφεύγει κατά πολύ από το μοντέλο ενός τυπικού υπερηρωικού κόμικ.

 

Με τη σειρά του, και δοθέντος του σύνθετου αυτού όγκου, ο στυλίστας Σνάιντερ δεν μπορεί παρά να ξεφύγει και αυτός από τη μονοδιάστατη λογική των «300».

 

Ωστόσο αντί να τα πιάσει ένα ένα με τη σειρά και να τ αναπτύξει ψύχραιμα, στο εύρος ας πούμε μιας δυνάμει τριλογίας (ή και βάλε), κάθεται και τα πλακώνει όλα μαζί, σε μια «φορτωμένη» ταινία 162 λεπτών, όπου το αστυνομικό μυστήριο αλά φιλμ νουάρ, η κοινωνικοπολιτική αλληγορία, τα φλασμπάκ της προσωπικής πορείας του κάθε Watchman χωριστά (με τις παρελκόμενες μικροϊστορίες) και η υπερηρωική δράση (ουσιαστικά ελάχιστη) διαπλέκονται γοργά και συγκεχυμένα, χωρίς τελικά να υπηρετείται επαρκώς κανένα κομμάτι (πλην, εννοείται, του τεχνικού, που ομολογουμένως βγάζει μάτι).

 

Βραχυκύκλωμα, εν ολίγοις, που προκαλεί η ίδια η φιλοδοξία του έξυπνου και ταλαντούχου κατά τα άλλα σκηνοθέτη, χώρια η διαφωνία μας με το ιδεολογικά «κλειστό» φινάλε (άλλοι το βρήκαν ανοιχτό σε ερμηνείες), ελαφρώς διαφοροποιημένο απ ό,τι μάθαμε από εκείνο του πρωτότυπου έργου.

 

Ρ.Ε.

[GreekComicFan]

...μόνο και μόνο για να κατεβάσει τα σώβρακα :Ass: στο τέλος του άρθρου...

[germanicus]

Δεν αισθάνομαι ότι με έκανε σοφότερο αλλά από την άλλη δε μου προξένησε και τα συναισθήματα που προξένησε στον GCF.

 

Αυτό που έχω να σχολιάσω όμως είναι ότι βλέπω μια αμηχανία χειρισμού του θέματος, υπό το πρίσμα ότι το κόμικ (γενικώς τα κόμικ, όχι το συγκεκριμένο) θεωρείται κάτι το ξένο για τον αναγνώστη και πιθανότατα και για τον αρθρογράφο. λχ δεν θα γραφόταν ποτέ ένα τέτοιο κείμενο για τους Άθλιους του Ουγκώ και για μια πιθανή κινηματογραφική τους μεταφορά.

 

[kostis7]

Ρε παίδες σοβαρά άτομα είστε και κάθεστε και ακούτε τι λένε οι κριτικοί.Αυτοί συνήθως είναι αποτυχημένοι του χώρου.Ο δε Δανίκας δε συμπαθεί ούτε τα ίδια του τα άντερα...Εκτός των άλλων όλα είναι υποκειμενικά..('οχι δεν την είδα ακόμα γι' αυτό μιλάω άνετα )

[nihilio]

Κάποιες από τις κριτικές πιάνουν το νόημα. Αυτή του Δανίκα και αυτή του Μικελίδη το χάνουν (του Μικελίδη για λίγο, του Δανίκα εντελώς). Άθλος το πώς τελικά βγήκε, αλλά παραπέμπει στις αποτυχίες άλλων φιλόδοξων μεταφορών, όπως πχ αυτή του Dune στα 80's δια χειρός David Lynch, αν δεν ξέρεις το αρχικό υλικό θα χάσεις ελαφρώς τη μπάλα.