ΚΟΜΙΞ

[Manitou]

Γενικά οι ιστορίες Ντίσνεϋ δεν διακρίνονται για την πίστη εφαρμογή στις λεπτομέρειες. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός τους. Αυτό δεν το είχα προσέξει ποτέ παρόλο που την έχω διαβάσει 10 φορές τουλάχιστον. Στο αγγλικό όντως η λέξη bing χρησιμοποιείται σαν ήχος εκτέλεσης του μαγικού. Πάρα πολύ αστεία ιστορία όπως και να έχει που έρχεται και συμπληρώνει το ζήτημα βαρύτητας σαν το πιο αστείο ντουέτο ιστοριών του Ρόσα.

[lovcom]

13 hours ago, Laz33 said:

Έλα όμως που ξεχνάει το αμέσως προηγούμενο πράγμα που άκουσε πριν το "μπινγκ".

 

 

 

Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα καλά τι θες να πεις. Εννοείς εδώ (στο δεύτερο καρέ) ότι πρώτα κλείνει η πόρτα και μετά ακούγεται το "μπινγκ";

 

Και όντως είναι να αναρωτιέσαι γιατί στην μετάφραση πρόσθεσαν το "και τον μαγικό ήχο μπινγκ". Αχρείαστο.

Επεξεργασία Μαρτίου 17 από lovcom

[Laz33]

32 λεπτά πριν, lovcom είπε:

 

Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα καλά τι θες να πεις. Εννοείς εδώ (στο δεύτερο καρέ) ότι πρώτα κλείνει η πόρτα και μετά ακούγεται το "μπινγκ";

 

 

Εννοώ ότι ακούγεται το "μπινγκ" και ο Ντόναλντ με τον Σκρουτζ ξεχνάνε ό,τι σχετίζεται με την πόρτα.
Η πόρτα όμως ειπώθηκε απ΄τη Μάτζικα πριν το "μπινγκ" και όχι μετά όπως αναφέρει η μετάφραση του Τερζόπουλου.

 

Πολύ χρήσιμο πάντως το ότι ο Ρόσα (κι ευτυχώς το ακολούθησαν και στη μετάφραση) τονίζει με bold τις λέξεις τις οποίες θα πρέπει να ξεχάσουν τα θύματα του μαγικού ξορκιού.

Στην αρχή δεν έδωσα σημασία στις bold λέξεις και δεν πολυκαταλάβαινα τι συνέβαινε. Αλλά μετά το έπιασα το νόημα.
Όντως είναι απ΄τις πολύ αστείες ιστορίες του Ρόσα, απ΄τις λίγες που έχει όμως.
Ο Μπαρκς έχει δεκάδες τέτοιες.
Ενώ ο Ρόσα γράφει ωραίες περιπέτειες και ωραίες συναισθηματικές ιστορίες (αν και κάπου το παρακάνει, ειδικά με τη Χρυσή Γκόλντυ), στο χιούμορ μπορώ να πω ότι υστερεί αρκετά του Μπαρκς.

 

[Rombax]

Άσχετο, αλλά μια που μιλάμε για λάθη στο ΚΟΜΙΞ, θέλω να δείξω λίγο αυτό το καρέ από τα περιεχόμενα του τεύχους #270 : 

 

 

Δε ξέρω αν φαίνεται καλά στην εικόνα, αλλά η ποιότητά του είναι τόσο χαμηλή που μπορείς να δεις το κάθε πίξελ ξεχωριστά. 

Πως το κατάφεραν καν αυτό; 

Ίσως το πιο περίεργο λάθος που έχω δει σε έντυπο.

[Manitou]

2 ώρες πριν, Laz33 είπε:

 

Εννοώ ότι ακούγεται το "μπινγκ" και ο Ντόναλντ με τον Σκρουτζ ξεχνάνε ό,τι σχετίζεται με την πόρτα.
Η πόρτα όμως ειπώθηκε απ΄τη Μάτζικα πριν το "μπινγκ" και όχι μετά όπως αναφέρει η μετάφραση του Τερζόπουλου.

 

Πολύ χρήσιμο πάντως το ότι ο Ρόσα (κι ευτυχώς το ακολούθησαν και στη μετάφραση) τονίζει με bold τις λέξεις τις οποίες θα πρέπει να ξεχάσουν τα θύματα του μαγικού ξορκιού.

Στην αρχή δεν έδωσα σημασία στις bold λέξεις και δεν πολυκαταλάβαινα τι συνέβαινε. Αλλά μετά το έπιασα το νόημα.
Όντως είναι απ΄τις πολύ αστείες ιστορίες του Ρόσα, απ΄τις λίγες που έχει όμως.
Ο Μπαρκς έχει δεκάδες τέτοιες.
Ενώ ο Ρόσα γράφει ωραίες περιπέτειες και ωραίες συναισθηματικές ιστορίες (αν και κάπου το παρακάνει, ειδικά με τη Χρυσή Γκόλντυ), στο χιούμορ μπορώ να πω ότι υστερεί αρκετά του Μπαρκς.

 

Οι αληθινά χιουμοριστικές του είναι αυτές οι μικρές. Δεν είναι πολλές απλά είναι πολύ αστείες ιδίως αν προσέξεις τις φάτσες του Ντόναλντ και του Σκρούτζ.

[lovcom]

2 hours ago, Laz33 said:

 

Εννοώ ότι ακούγεται το "μπινγκ" και ο Ντόναλντ με τον Σκρουτζ ξεχνάνε ό,τι σχετίζεται με την πόρτα

 

Δεν σε καταλαβαίνω. Μετά το μπινγκ ψάχνουν να καταλάβουν πώς βγήκε η Μάτζικα έξω ("πέρασε μέσα απο τον τοίχο;" "πώς θα βγούμε απο το δωμάτιο;")

 

2 hours ago, Laz33 said:

Η πόρτα όμως ειπώθηκε απ΄τη Μάτζικα πριν το "μπινγκ" και όχι μετά όπως αναφέρει η μετάφραση του Τερζόπουλου.

 

Το ίδιο λοιπόν λέμε. Εγώ δεν το είδα έτσι. Μιας και είναι στο ίδιο καρέ, υπέθεσα λογικά ότι πρώτα ακούστηκε το μπινγκ  (και ας το έχει δεξιά) και μετά το ηχητικό του κλεισίματος της πόρτας.

 

 

Ο Ρόσα όντως δεν εστίαζε τόσο στις αστείες ιστορίες όσο στο στοιχείο της περιπέτειας. Ο Μπαρκς είχε πρωτίστως στο μυαλό του το χιούμορ. Ακόμα όμως κι έτσι, το χιούμορ του Ρόσα είναι πιο διάχυτο και πιο "κάφρικο" (βλέπε και τις έντονες εκφράσεις των χαρακτήρων του) με καλυτερο παράδειγμα απ' όλα, τον ίδιο τον Ντόναλντ. Ο Ντόναλντ του Ρόσα διέφερε αρκετά απο αυτόν του Μπαρκς. Στο σύμπαν του Ρόσα είναι ουσιαστικά ένας παλιάτσος - γελωτοποιός. Με άλλα λόγια είναι ένας άλλος Daffy Duck στα κόμικς. Και να είμαστε ειλικρινείς, βγάζει γέλιο. Του Μπαρκς είναι πιο αθώο το όλο χιούμορ. Όπως έχω ξαναπεί, κατα τη γνώμη μου, ο μοναδικός χαρακτήρας που κράτησε τα δομικά στοιχεία απο τον Μπαρκς, είναι αυτός του Σκρουτζ που απλά τον έκανε πιο σύνθετο απο τον Σκρούτζ του Μπαρκς.

 

Πάντως όντως ήταν ωραία ιστορία αλλά δεν ξετρελάθηκα ποτέ να πω την αλήθεια σε αντίθεση με το "αδελφάκι" της το ζήτημα βαρύτητας. 

Επεξεργασία Μαρτίου 17 από lovcom

[Laz33]

2 λεπτά πριν, lovcom είπε:

Δεν σε καταλαβαίνω. Μετά το μπινγκ ψάχνουν να καταλάβουν πώς βγήκε η Μάτζικα έξω ("πέρασε μέσα απο τον τοίχο;" "πώς θα βγούμε απο το δωμάτιο;")
 

Το ίδιο λοιπόν λέμε. Εγώ δεν το είδα έτσι. Μιας και είναι στο ίδιο καρέ, υπέθεσα λογικά ότι πρώτα ακούστηκε το μπινγκ  (και ας το έχει δεξιά) και μετά το ηχητικό του κλεισίματος της πόρτας.

 

Θεωρώ είναι ξεκάθαρο το λάθος.
Δεν ξέρω γιατί δεν το έχεις καταλάβει.
Στο ελληνικό λέει "μόλις το θύμα ακούσει το όνομά του και το "μπινγκ" ξεχνάει τα πάντα για το αμέσως επόμενο πράγμα που θ΄ακούσει".

Δεν ισχύει αυτό.

Ξεχνάει τα πάντα πριν ακουστεί το "μπινγκ".

Στην ελληνική μετάφραση δηλαδή δεν έπρεπε να βάλουν τη φράση "και το "μπινγκ"".

Έπρεπε να το αφήσουν "μόλις το θύμα ακούσει το όνομά του, ξεχνάει τα πάντα για το αμέσως επόμενο πράγμα που θ΄ακούσει".

Πουθενά δεν αναφέρεται το "μπινγκ" (σ΄αυτό το καρέ) στο πρωτότυπο.

 

Όσον αφορά τον Ντόναλντ του Ρόσα το είπες και μόνος σου.
Τον έχει κάνει παλιάτσο και χαζό κατά τη γνώμη μου.

Ένα άβουλο ον που το εκμεταλλεύεται ο θείος του.

Ο Μπαρκς δημιουργούσε αστείες καταστάσεις γύρω από τον Ντόναλντ χωρίς να κάνει τον ίδιο τον Ντόναλντ να φαίνεται "καραγκιόζης".

Πολύ προτιμότερο αυτό για μένα.
Τον Σκρουτζ όντως τον σεβάστηκε ο Ρόσα και του έδωσε ακόμα μεγαλύτερο βάθος.

Και σίγουρα τον έκανε πιο συναισθηματικό, αν και όπως είπα σε ορισμένες περιπτώσεις το ξεχείλωσε και το κούρασε το θέμα, ειδικά όσον αφορά τον έρωτά του με την Γκόλντυ (πχ "Καρδιές στο Γιούκον", πολύ γλυκανάλατη ιστορία).

 

[Manitou]

55 λεπτά πριν, Laz33 είπε:

.

 

Όσον αφορά τον Ντόναλντ του Ρόσα το είπες και μόνος σου.
Τον έχει κάνει παλιάτσο και χαζό κατά τη γνώμη μου.

Ένα άβουλο ον που το εκμεταλλεύεται ο θείος του.

Ο Μπαρκς δημιουργούσε αστείες καταστάσεις γύρω από τον Ντόναλντ χωρίς να κάνει τον ίδιο τον Ντόναλντ να φαίνεται "καραγκιόζης".

Πολύ προτιμότερο αυτό για μένα.
Τον Σκρουτζ όντως τον σεβάστηκε ο Ρόσα και του έδωσε ακόμα μεγαλύτερο βάθος.

Και σίγουρα τον έκανε πιο συναισθηματικό, αν και όπως είπα σε ορισμένες περιπτώσεις το ξεχείλωσε και το κούρασε το θέμα, ειδικά όσον αφορά τον έρωτά του με την Γκόλντυ (πχ "Καρδιές στο Γιούκον", πολύ γλυκανάλατη ιστορία).

 

Δεν είναι πάντα παλιάτσος. Σε αρκετές ιστορίες που είναι πρωταγωνιστής (Ντόναλντ για πάντα, Τρεις καμπαλερος, ιστορίες εύθραυστης δεξιοτεχνίας κ.α.) είναι δυναμικός, γλυκός, αποφασιστικός. 

[Manpil]

Καλησπέρα, διάβασα πρόσφατα το κόμικ νούμερο 283 και μ άρεσαν αρκετά οι ιστορίες του τεύχους.Ήθελα να ρωτήσω αν η ιστορία του μπάρκς στο τέλος του τεύχους έχει επανεκδοθεί στην Ελλάδα?

[Rombax]

7 λεπτά πριν, Manpil είπε:

Καλησπέρα, διάβασα πρόσφατα το κόμικ νούμερο 283 και μ άρεσαν αρκετά οι ιστορίες του τεύχους.Ήθελα να ρωτήσω αν η ιστορία του μπάρκς στο τέλος του τεύχους έχει επανεκδοθεί στην Ελλάδα?

 

Αν εννοείς την ιστορία "Δύσκολες Αποφάσεις", έχει επανεκδοθεί στη σειρά Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney, όπως και όλες οι άλλες ιστορίες του Μπαρκς. Συγκεκριμένα δημοσιεύτηκε στον τόμο 37. 

[Manpil]

Ναι αυτό λέω σ ευχαριστώ

[Manpil]

Καλησπέρα και πάλι, ήθελα να ρωτήσω σχετικά με άρθρα που υπήρχαν ανάμεσα στις ιστορίες, πως είχε πρόσβαση ο Τερζόπουλος στα αντίστοιχα και αμερικάνικα τεύχη? αν προσέξετε βάζει και τα αντίστοιχα strip από τα ιταλικά και αμερικάνικα τεύχη

Επεξεργασία Μαρτίου 31 από Manpil

[Manitou]

Τι εννοείς πως είχε πρόσβαση? Είχε τα πλήρη δικαιώματα της Ντίσνεϋ. Είχε πρόσβαση σε όλα.

[Manpil]

Ναι δεν αντιλέγω αλλά τότε υπήρχαν databases όπως σήμερα? Δηλαδή του έρχονταν και τα αντίστοιχα ιταλικά και αμερικανικά τεύχη? Ή πως είχε πρόσβαση στα αμερικάνικα και στα ιταλικά τεύχη? Με ποιον τρόπο μέσω ταχυδρομείου?

Επεξεργασία Μαρτίου 31 από Manpil