ΚΟΜΙΞ

[doom]

Ο "Δάσκαλος" κατάστημα δεν έχει; Γιατί απαιτείς να σου στείλει φωτογραφίες; Από την Πρωτοπορία ζητάς φωτογραφίες όταν αγοράσεις τα μεταχειρισμένα της; Καλά έκανε και δε σου απάντησε και ούτε έχει ανάγκη να απαντάει αφού τα τεύχη του φεύγουν εύκολα.

[ManaLeak13]

20 λεπτά πριν, doom είπε:

Ο "Δάσκαλος" κατάστημα δεν έχει; Γιατί απαιτείς να σου στείλει φωτογραφίες; Από την Πρωτοπορία ζητάς φωτογραφίες όταν αγοράσεις τα μεταχειρισμένα της; Καλά έκανε και δε σου απάντησε και ούτε έχει ανάγκη να απαντάει αφού τα τεύχη του φεύγουν εύκολα.

Δεν απαιτησα,ζητησα.Εχει τεραστια διαφορα! Και ναι εννοειται τι συγκρινουμε πραγματικα τωρα? Αγορα 400-500ευρω με αγορα 10? Η Πρωτοπορια καταρχας ειναι βιβλιοπωλειο οχι παλαιοπωλειο.

Ας του φευγουν οπως ναναι δεν με ενδιαφερει.Γουρουνι στο σακι θα παρω επειδη δεν μενω Αθηνα να παω να τα δω? Δεν καταλαβα.Εννοειται πως θα ζητησω φωτογραφιες για τευχη 50 ευρω εκαστος. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ !!! 

Θα μπορουσε να απαντησει με email ξερεις φιλε μου τα τευχη ειναι φιξ τιμες, σου εγγυομαι αριστες καταστασεις ,αν τυχον κατι σε δυσαρεστησει στην παραλαβη παρε με τηλεφωνο να δουμε πως θα το αλλαξουμε.

 

Εκανε κατι τετοιο?? Γιατι να τους δικαιολογουμε δεν καταλαβα? 

 

Για μενα εχει φαει ακυρο οτι να κανει ,η αποψη μου δεν αλλαζει.  Και παντου σε οποιον φιλο με ρωταει του λεω παντα τα χειροτερα (γιατι εχω ακουσει και απο αλλους αρνητικα σχολια,δεν ειμαι προκατελλειμενος) . Να σε κοιταει απο πανω ως κατω και απο το ντυσιμο σου να κρινει τι τιμες θα σου πουλησει.Σωωωωπα ρε μαγκα. Ουστ.  

 

Τα λεφτα εν τελη τα τσεπωσε ανταγωνιστης ,που δε νομιζω να τον χαλασε μια πεντακοσαρουμπα κολαριστη χωρις την παραμικρη καθυστερηση πληρωμης.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 4, 2022 από ManaLeak13

[Lord Makro]

Μια συγκριτική παρουσίαση στης "Τσιμπόλα" όπως την είδαμε στο ΚΟΜΙΞ #3 και στον αντίστοιχο τόμο της Μεγάλης Βιβλιοθήκης του Καρλ Μπαρκς.

 

 

[lovcom]

Κατ' αρχήν να πω πως πρόσφατα αγόρασα 3 τεύχη του ΚΟΜΙΞ (σε χαμηλές τιμές, το ένα το πέτυχα και σε τιμή 2€) αλλά όχι γιατί (ξανα)μπήκα στο τρυπάκι της συλλογής αλλά για καθαρά συναισθηματικούς λόγους. Βέβαια παλαιότερα δεν είχα μόνο αυτά τα 3 τέυχη αλλά τα συγκεκριμένα είναι κατ'εξοχήν ταυτισμένα με κάποιες αναμνήσεις μου. Λοιπόν, μόλις πριν λίγες μέρες διάβασα για πρώτη φορά ένα ολόκληρο περιοδικό ΚΟΜΙΞ. Απο τα γράμματα των αναγνωστών μέχρι και τα άρθρα (τα οποία δεν τα διάβαζα ποτέ. Είμαι ποταπός το ξέρω). Η διαφορά ανάγνωσης με αυτή του pdf είναι πραγματικά αισθητή. Το ευχαριστήθηκα πραγματικά, γύρισα σε άλλα χρόνια πίσω αλλά μέχρι εκεί. Θα μείνω σε αυτά τα λίγα τευχάκια ως μια μακρική ανάμνηση.

 

Στα του περιοδικού τώρα: πλασαρίστηκε ως κάτι ανώτερο απο τα ήδη προυπάρχοντα του χώρου, ως κάτι ποιοτικότερο ως κάτι το .. συλλεκτικό. Παιδιά έχοντας διαβάσει πλέον πολλά τεύχη, αυτό το πράγμα που βλεπα δεν το πίστευα. Τι διαφήμιση ήταν αυτή απο τους συντάκτες για την δήθεν ποιότητα του περιοδικού. Και δεν λέω· είχε κάτι πρωτόγνωρο: πλαισίωσε για πρώτη φορά με άρθρα τις δεκάδες ανώνυμες ιστορίες που διαβάζαμε. Αλλά αυτό το πράγμα τολμώ να πω -με μία δόση υπερβολής - έφτανε στα όρια της προπαγάνδας. Μιλάμε το τι διάβαζες στα γράμματα, στα άθρα και στις διαφημίσεις, δεν λέγεται: ¨η παγκόσμια μοναδικότητα / σπουδαιότητα του ΚΟΜΙΞ", "φυλάξτε τους θησαυρούς σας ( ! ) "αγόρασε δύο τεύχη ώστε απο το ένα να κρατάς το εξώφυλλο σε συλλογή. Πολλοί συλλέκτες το κάνουν αυτό (!!)" κοκ και σε όλα αυτά φυσικά να έχουμε και τη γνωστή στάμπα "συλλεκτικό τεύχος"!

Με όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς ήθελε να προσδώσει μια αίσθηση μεγαλείου όπου πραγματικά για μένα είναι αστείο. Οι ιστορίες ντίσνευ είναι απλές (και πολλές απλοϊκές). Δεν το λέω αυτό για αρνητικό! Άλλωστε και στο θέμα με τα άπαντα του Μπαρκς έχω πει πόσο απόλαυσα τις ιστορίες του. Δεν είναι κακό να σου αρέσει κάτι απλό. Δεν μπορούμε στη ζωή μας να διαβάζουμε μόνο βαριά πράγματα (αλλά ούτε και απλά βεβαίως! )· θέλουμε και κάτι απλό για να χαλαρώσουμε. Κατα τη γνώμη μου όμως δεν πρέπει να υπερτονίζονται οι κριτικές. Βέβαια δεν αντιλεγω πως και πολλά είναι θέμα γούστου. Μην μπούμε σε τέτοια θέματα που όντως σε μεγάλο βαθμό είναι υποκειμενικά. Θεωρώ πως και η παρουσίαση και το προμοτάρισμα του περιοδικού θα έπρεπε να γίνεται με έναν πιο ήπιο τόνο διότι θα ταίριαζε καλύτερα στο ύφος και στη φύση των ιστοριών.  Όταν δίνεις ένα περιτύλιγμα πολύ διαφορετικό σε σχέση με την αξία του δώρου, νομίζω πως καταντά και λίγο γελοίο.

Αφού λοιπόν έγραφε συλλεκτικό τεύχος" , θα προτιμούσα αυτή η ένδειξη να έχει περισσότερο την έννοια μιας συλλογής/απανθίσματος ιστοριών. Ο ίδιος ο Τερζόπουλος είχε πει πως επιθυμούσε να εκδόσει τα άπαντα του "καλού σχεδιαστή" σε περιοδικό. Αν όντως αυτή ήταν η πρόθεσή του, δεν νομίζω πως τότε θα ήταν "συλλεκτικό" το περιοδικό αφού κάθε δημιουργός (ακόμα και ο Μπαρκς! ) έχει απο μέτριες έως κάκιστες ιστορίες. Ακαδημαϊκό χαρακτήρα μπορεί να έχει αφού μπορεί κανείς να παρατηρήσει την εξέλιξη, τη διακύμανση αλλά και την εκάστοτε έμπνευση ενός δημουργού, πάντως όχι ένα χαρακτήρα άξιου "συλλογής". Βέβαια είναι υποκειμενικό τι θεωρείται καλό και τι όχι αλλά κάποιες γραμμές είναι εύκολα ξέχωρες. Και βέβαια δεν μπορώ να σκεφτώ πώς μπορεί να θεωρείται ένα τεύχος "συλλεκτικό" όταν περιλαμβάνει την ίσως χειρότερη ιστορία του "καλού σχεδιαστή" και μία ίσως απο τις χειρότερες ιστορίες Ντίσνευ όλων των εποχών. Θα πείτε ίσως πως σε κάποιους μπορεί να αρέσει αυτή η ιστορία. Σύμφωνοι αλλά νομίζω είναι μειοψηφία. Και ένας εκδότης πρωτίστως στοχεύει στην πλειοψηφία για μεγαλύτερο κέρδος και χρέος του είναι να μυρίζεται την αρέσκεια των αναγνωστών.

Δεν πιστεύω ότι είχαν σκοπό να κάνουν διαλογή καλών ιστοριών. Σκοπίμως το μπόλιαζαν που και που με μαγιά ιστοριών χαμηλής ποιότητας (ανεξαρτήτως δημιουργών) ώστε να φουσκώνουν οι αριθμοί των τευχών και οι καλές ιστορίες να μπαίνουν διάσπαρτες. Θα μου πείτε συνήθως στις επιχειρήσεις πρωτίστως μετράει το χρήμα και όχι το συναίσθημα. Θα συμφωνήσω απολύτως. Τα πολύ καλά τεύχη στην ολότητά τους δηλαδή τα τεύχη που τα ευχαριστιόσουν απο την πρώτη μέχρι την τελευταία ιστορία, νομίζω πως ήταν όχι και τόσα πολλά.

 

Στα θετικά του περιοδικού αναγνωρίζω την πρωτοπόρα κίνηση να πληροφορήσει το κοινό για ιστορίες που μέχρι τότε ήταν δεν είχε κανένας ανανγώστης πρόσβαση. Tα εξώφυλλά του ενώ σε γενικές γραμμές μου άρεσαν, πίστευα (τότε) ότι θα ήταν καλύτερα να έχουν σχέση με την ιστορία αλλά και να συμπεριλαμβάνουν εξώφυλλα πιο εντυπωσιακά σαν αυτά του Ρόσα. Επίσης μου άρεσαν πολύ τα εξώφυλλα των τευχών 74-78 που πέρα απο τα ωραία σχέδια, μου άρεσε και που έπιαναν όλη τη σελίδα. Με το πέρας όμως της ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης του Μπαρκς (στα άρθρα βλέπαμε τόσα εξώφυλλα εποχής σχεδιασμένα απο τον ίδιο), πλεον αυτά τα απλά εξώφυλλα τα είδα με άλλο μάτι και θεωρώ πως ταιριάζουν περισσότερο στο ύφος του περιοδικού. Επίσης καλαίσθητο βρίσκω και το λευκό περίγραμμα γύρω απο το εξώφυλλο αν και σε αρκετούς ξέρω οτι δεν άρεσε..

 

Απο κει  και πέρα θεωρώ το χαρτί πολυτελείας υπερβολικό με τα αρχικά τεύχη να δίνουν και ένα άσχημο αποτέλεσμα. Είδα το βίντεο του Lord Makro και το ελληνικό τεύχος της Τσιμπόλα με το αντίστοιχο αμερικάνικο, όπου αν και χρησιμοποιούσαν τα ίδια χρώματα, το εικαστικό αποτέλεσμα στην ελληνική έκδοση ήταν ψιλοάθλιο. Ανέφερα πριν λίγο και την πρωτοφανή ίσως διαφήμιση που έγινε στο περιοδικό αλλά και - κυρίως - στο όνομα του Μπαρκς. Νομίζω πως όλη αυτή η υπερβολή έβλαψε αντί να ωφέλησε το αισθητικό κριτήριο των φίλων των κόμικς αφού πολλοί το αγόραζαν όχι τόσο απο "ελεύθερη" βούληση αλλά κυρίως λόγω της πλυσης εγκεφάλου που χαν υποστεί. Θυμηθείτε τα άλλα περιοδικά (μίκυ μάους, κλασικά κτλ) πόσο αβίαστα τα διαβάζαμε. Παίρναμε ένα τεύχος, το διαλύαμε απο τις πολλές αναγνώσεις και χωρίς πολλά πολλά αγοράζαμε και άλλα. Βέβαια και σε αυτά υπήρχε διαφήμιση αλλά όχι όπως στο ΚΟΜΙΞ.

 

Η αλληλογραφία επίσης βασικό συστατικό του χαρακτήρα του περιοδικού αλλά με τη δημοσίευση μόνο θετικών γραμμάτων και με κάποιες πραγματικά κριντζ απαντήσεις που έδινε το περιοδικό, πλεον το βλέπω με αρνητικό μάτι. Μου βγαλε πάντως μία νοσταλγία καθώς διάβαζα τη στήλη. Επίσης κάτι που δεν έχω δει να αναφέρεται είναι τα αρκετά λάθη που είχε το περιοδικό. Και όταν λεω λάθη δεν εννοώ τόσο τα τυπογραφικά. Είχε ουκ ολίγες φορές λανθασμένες πληροφορίες. Και μιας και έκανα λόγο για τις πληροφορίες, δεν μου άρεσαν τα άρθρα με θεματολογία εκτός κόμικ (φιλμογραφίες, προμοτάρισμα κινηματογράφου , άρθρα για άλλα κόμικ κτλ). Θα ήθελα να υπήρχαν πληροφορίες μόνο για το μέσο το οποιο διαβάζουμε και μόνο για το σύμπαν αυτό.

 

Τέλος θεωρώ πως έπρεπε να βάζει μόνο κλασικούς κομίστες αλλά και πάλι στις ιστορίες να υφίσταται μια διαλογή. Βέβαια τότε ο Ντον Ρόσα δεν θεωρούταν κλασικός. Όταν ο εκδότης βλέπει ένα τόσο ξεχωριστό ταλέντο, μπορεί ήδη να θεωρείται "κλασικός" οπότε για μένα καλά έκαναν που τον συμπεριέλαβαν. Αλλά τόσες ιστορίες με τόσους σχεδιαστές αρκετά άγνωστους (σε μένα τουλάχιστον) με τόσο αδιάφορες ιστορίες, κανονικά σε ένα "συλλεκτικό" τεύχος δεν έπρεπε να είχαν θέση. Βέβαια απο την αλλη  μπορούμε να αντιτάξουμε το ότι ένα τεύχος θεωρείται συλλεκτικό όταν περιλαμβάνει σαβούρα πρώτης ποιότητας (βλ ιστορίες με την Ούνα). Δεν ξέρω τι λέτε αλλά όποιος έχει τεύχη με την Ουνα και τα θεωρεί "συλλεκτικά" (τα χει βαλει σε ζελατινες, τα προσεχει απο την υγρασία κτλ), τότε καλα κάνει γιατί όντως πρόκειται για ιδιαίτερα "μοναδικές" ιστορίες

 

 

Το περιοδικό ουσιαστικά ταυτίστηκε με το όνομα του Μπαρκς. ΚΟΜΙΞ χωρίς Μπαρκς δεν υφίσταται. Οπότε μοιραίως συγκρίνω τη συλλογή τευχών του ΚΟΜΙΞ με αυτή της Βιβλιοθήκης όπου η δεύτερη έδωσε επιτέλους την πληρότητα των ιστοριών και χάρη στην οποία δεν είδαμε ποτέ αυτό που διαβάζαμε συχνά πυκνά στο περιοδικό "αδημοσίευτη στο ΚΟΜΙΞ". Στο ΚΟΜΙΞ παίρναμε με το σταγονόμετρο τις ιστορίες και αν ήμασταν καλά παιδιά (αν τα σκάγαμε δηλαδή), τότε βγάζαν και κανα "επετειακό" ή "χιλιετίας" τεύχος και αντί για 1-2 μπαρκσικές ιστορίες, διαβάζαμε 3-4. Βέβαια δεν αρνούμαι το γεγονός ότι και η αναμονή τότε είχε μια χάρη. Περιμέναμε ένα διάστημα αναμονής για το καινούργιο τεύχος, και σε αυτό το διάστημα κάναμε φύλλο και φτερό τις λιγοστές ιστορίες που είχε διαθέσιμες το περιοδικό. Με τις εκδόσεις απάντων αυτή η χαρά βέβαια χάνεται αλλά τι να κάνουμε· άλλοι καιροί τότε.

 

Για μένα τα καλύτερα τεύχη (πολύ χοντρικά) ήταν απο το τεύχος 73 όπου πλέον χρησιμοποιείται ο ψηφιακός χρωματισμός μέχρι το τεύχος 138 όπου δημοσιεύεται το τελευταίο σενάριο του Μπαρκς ως εν ενεργεία κομίστας.

 

Προσωπικά χάρη στη Βιβλιοθήκη απομυθοποίησα τελείως την αίγλη του ΚΟΜΙΞ. Πραγματικά σας το λέω πως κάποιος που έχει την πλήρη συλλογή απο ΚΟΜΙΞ δεν θεωρώ ότι είναι σε "καλύτερη θέση" απο αυτόν που έχει τα άπαντα. Το παν σε έναν φίλο του εντύπου πρέπει να είναι η απόκτηση και η δυνατότητα ανάγνωσής του περιεχομένου που έχει να προσφέρει και όχι να στρέφεται στην απόκτηση κάποιας συγκεκριμένης υλικής μορφής συγκεκριμένης χρονολογίας. Οπότε όσοι θέλετε να διαβάσετε Μπαρκς (στο χαρτί και όχι στην οθόνη), η Βιβλιοθήκη είναι η καλύτερη επιλογή. Υπερτερεί σε όλα και δεν υστερεί πουθενά. Α ρε Μπαρκς· άφησες εποχή

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 12, 2023 από lovcom

[Manitou]

Ωραία τα λες και σε πολλά έχεις δίκιο αλλά για μενα το λάθος είναι στο τσουβαλιασμα που κάνεις και στη σύγκριση των εποχών που δεν κάνεις καλέ μας φίλε. Δηλαδή είναι άλλο να διαβάζεις μονοκοπανιας τη βιβλιοθήκη του Μπαρκς (που είναι αλήθεια η καλύτερη έκδοση Ντίσνεϋ εβερ) και μετά να πηγαίνεις να (ξανά)διαβάζεις ένα κόμιξ 30 χρόνια μετά, και άλλο να το πρωτοδιαβαζεις όταν κυκλοφορούσε. Είναι σαν να κριτικάρουμε τον Σταν Λι που γράφει στα υπερηρωικα που διαβάζουμε από τη Radnet " αυτο το μήνα η επικοτερη μάχη που θα έχετε διαβάσει ποτέ" και τον άλλο μήνα ξανά μανά πάλι. Προφανώς το συλλεκτικό και διάφορα που γραφοντουσαν μέσα ήταν πολλές φορές υπερβολικά. Όμως:

 

Καταρχάς αν πας πίσω το χρόνο και συγκρίνεις ένα Μίκυ Μαους της δεκαετίας του 90 με το κόμιξ εκείνης της δεκαετίας βλέπεις τη διαφορά μεταξύ πλυμενου και πραγματικά καθαρου.

 

Επίσης το κόμιξ απευθύνεται σε αναγνώστες Ντίσνεϊ οπότε τα αρχικά που γράφεις περί απλοϊκων ιστοριών (που πράγματι δεν είναι απαραίτητα κακό) ούτως ή άλλως δεν αφορούσε τους αναγνώστες του κόμιξ αφού τέτοιες ιστορίες προτιμούσαν.

 

Επίσης άλλο τα πρώτα κόμιξ άλλο εκείνα με την καταπτυστη την Ούνα. 

 

Ας πάμε όμως στο πιο σημαντικό από αυτά που λες. Στο προμοταρισμα του περιοδικού από το επιτελείο του. Ξέρεις σε τι έχεις άδικο εδώ? Σε τίποτα. Πράγματι γίνονταν ένα φοβερό σπρώξιμο στο κόμιξ. Πράγματι τα πρώτα κόμιξ τα φυλαγαμε σαν θησαυρούς. Πράγματι έγιναν συλλεκτικά και απέκτησαν υπεραξία. Όμως για αυτό δεν μπορείς να "κατηγορήσεις" το περιοδικό. Όπως δεν μπορείς ας πούμε να κατηγορήσεις τις τσάντες Luis Vuitton για το ότι έχει δύο και τρεις χιλιάδες ευρώ μια τσάντα (ωωωω ναιιιιιι...). 

 

Στην τελευταία παράγραφο που έγραψες συμφωνώ σε όλα. Ιδιως εδώ:

Οπότε όσοι θέλετε να διαβάσετε Μπαρκς (στο χαρτί και όχι στην οθόνη), η Βιβλιοθήκη είναι η καλύτερη επιλογή. Υπερτερεί σε όλα και δεν υστερεί πουθενά

 

[jimakoszs97]

17 min ago , Manitou said:

Πράγματι γίνονταν ένα φοβερό σπρώξιμο στο κόμιξ. Πράγματι τα πρώτα κόμιξ τα φυλαγαμε σαν θησαυρούς. Πράγματι έγιναν συλλεκτικά και απέκτησαν υπεραξία. Όμως για αυτό δεν μπορείς να "κατηγορήσεις" το περιοδικό. Όπως δεν μπορείς ας πούμε να κατηγορήσεις τις τσάντες Luis Vuitton για το ότι έχει δύο και τρεις χιλιάδες ευρώ μια τσάντα (ωωωω ναιιιιιι...). 

Γιατί δεν μπορείς; Μια χαρά μπορείς να κατηγορήσεις και το περιοδικό και τις τσάντες. 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 12, 2023 από jimakoszs97

[Manitou]

5 λεπτά πριν, jimakoszs97 είπε:

Γιατί δεν μπορείς; Μια χαρά μπορείς να κατηγορήσεις και το περιοδικό και τις τσάντες. 

Τις υπεραξίες τις καθορίζουν και τις υπερπληρωνουν οι καταναλωτές. Αν εσύ αγοράζεις πανακριβα κάτι φθηνό φταις εσύ και όχι ο άλλος που το πουλάει. Ο άλλος κάνει τη δουλειά του. Εσύ πρέπει να ξεχωρίζεις και να επιλέγεις.

[jimakoszs97]

6 min ago , Manitou said:

Τις υπεραξίες τις καθορίζουν και τις υπερπληρωνουν οι καταναλωτές. Αν εσύ αγοράζεις πανακριβα κάτι φθηνό φταις εσύ και όχι ο άλλος που το πουλάει. Ο άλλος κάνει τη δουλειά του. Εσύ πρέπει να ξεχωρίζεις και να επιλέγεις.

Ναι, δεν διαφωνώ, δεν θα αγοράσεις την αδικαιολόγητα πανάκριβη τσάντα (ή ό,τι άλλο) αλλά ταυτόχρονα θα κατηγορήσεις και την εταιρεία γι' αυτο που κάνει. 

Βέβαια το ΚΟΜΙΞ δεν ήταν ακριβό, 3€ έκανε και δεν ευθύνεται η εκδοτική για τις τιμές που τα πουλάνε άλλοι μετά. Αλλά και οι ίδιοι πουλούσαν τα παλιά τεύχη πιο ακριβά.

[Manitou]

3 λεπτά πριν, jimakoszs97 είπε:

Ναι, δεν διαφωνώ, δεν θα αγοράσεις την αδικαιολόγητα πανάκριβη τσάντα (ή ό,τι άλλο) αλλά ταυτόχρονα θα κατηγορήσεις και την εταιρεία γι' αυτο που κάνει. 

Βέβαια το ΚΟΜΙΞ δεν ήταν ακριβό, 3€ έκανε και δεν ευθύνεται η εκδοτική για τις τιμές που τα πουλάνε άλλοι μετά. Αλλά και οι ίδιοι πουλούσαν τα παλιά τεύχη πιο ακριβά.

Ναι ήθελα να το γράψω και εγώ αυτό. Δεν φταίει το Κόμιξ για τις υπεραξίες του Μοναστηρακίου. Τώρα όσο για τις τσάντες εγώ δεν τις κατηγορώ (γιατί όπως σου είπα δεν έχω το δικαίωμα) όμως τις λοιδορω γιατί μπορώ και έχω και το δικαίωμα. Και έτσι τα βρίσκουμε κάπου στη μέση. 

[Θοδωρής Καραπάνος]

Πάντως, μη νομίζετε ότι το ΚΟΜΙΞ πήγαινε τόσο καλά! Σαφώς είχε υψηλότατες πωλήσεις, αλλά το Μίκυ Μάους, το Ντόναλντ και τα Κλασικά -ιδίως τα δύο τελευταία- δεν μπορούσε ούτε να τα αγγίξει! Μόνο το 2004, ανέβηκε αισθητά.

[Comichunter]

Διαβάζω σχόλια από νέα παιδιά και πραγματικά λυπάμαι πόσο πολύ άλλαξαν οι εποχές και χάθηκε ο ρομαντισμός στο να αγοράζεις από το περίπτερο το κόμιξ ή ακόμα και να βρείς ένα παλιό τεύχος. Δυστυχώς τα μηνύματα που διαβάζω για 500σαρουμπες προκαλούν μόνο λύπη. Παιδάκια δείτε το κόμικ σαν τέχνη και σαν διασκέδαση.οι ιστορίες που χρυσοπληρωνουν οι γονείς σας , υπάρχουν σε πάρα πολλές εκδόσεις.Μην μπαίνετε στη διαδικασία να αγοράζετε υπεραξίες. Αν δεν έχετε όλα τα κόμιξ του Τερζοπούλου δεν χάλασε ουτευο κόσμος ούτε η συλλογή σάς. Και εγώ δεν πρόλαβα ηλικιακά τα πρώτα τεύχη του Μίκυ Μαους αλλά δεν έκανα χαμό ούτε έδωσα δεκάδες ευρώ (δραχμές) για να τα αγοράσω.παρ όλα αυτά μια χαρά συλλογή έχω.οποτε ψυχραιμία και σωστές αγορές.

[lovcom]

3 hours ago, Manitou said:

..αλλά για μενα το λάθος είναι στο τσουβαλιασμα που κάνεις και στη σύγκριση των εποχών που δεν κάνεις καλέ μας φίλε. Δηλαδή είναι άλλο να διαβάζεις μονοκοπανιας τη βιβλιοθήκη του Μπαρκς (που είναι αλήθεια η καλύτερη έκδοση Ντίσνεϋ εβερ) και μετά να πηγαίνεις να (ξανά)διαβάζεις ένα κόμιξ 30 χρόνια μετά, και άλλο να το πρωτοδιαβαζεις όταν κυκλοφορούσε.

 

Ισχύει ότι είναι διαφορετικά αυτά που λες. Δεν αντιλέγω. Με μπέρδεψες όμως στο ότι τσουβάλιασα κάτι και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω που  

 

@ Comichunter

 

H κάθε εποχή έχει και τα καλά της. Εσύ που πιστεύεις ότι έζησες την καλύτερη εποχή, να σαι βέβαιος πως οι παππούδες σε λοιδορούσαν (δηλαδή την γενιά σου λοιδορούσαν) για το πόσο έχει "ξεπέσει" και πόσο έχασε απο την "αγνή εποχή" που έζησαν αυτοί. Είναι δυστυχώς μια κατάσταση πανανθρώπινη. Ανέκαθεν οι μεγαλύτεροι αντιμετωπίζουν στην καλύτερη με λύπηση τον "ξεπεσμό" των νέων.

 

Πρόσεξε: δεν λέω ότι τα δικά τους είναι όλα καλά ενώ τα δικά μας όλα άσχημα. Σαφώς και εγώ δεν θα ξεχάσω τις εποχές τα καλοκαίρια στο χωριό μου που κατέβαινα και αγόραζα κόμικς. Το τι υπήρχε τότε δεν λέγεται. Όντως αυτό δεν το έχουν τα νέα παιδιά. Βέβαια έχουν άλλα καλύτερα (σε άλλους τομείς) τα οποία εμείς δεν τα έχουμε και πιθανόν δεν τους καταλαβαίνουμε γιατί φυσικά δεν ζήσαμε έτσι απο μικροί

Η κάθε εποχή έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της. Οι αναμνήσεις είναι καλές μόνο όταν σου δίνουν δύναμη για το μέλλον. Αλίμονο σε όποιον μείνει προσκολημένος εκεί. Η ζωή του θα είναι μια ατελείωτη ιερεμιάδα για τον "ξεπεσμό" της νέας εποχής

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 12, 2023 από lovcom

[Comichunter]

36 λεπτά πριν, lovcom είπε:

 

Ισχύει ότι είναι διαφορετικά αυτά που λες. Δεν αντιλέγω. Με μπέρδεψες όμως στο ότι τσουβάλιασα κάτι και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω που  

 

@ Comichunter

 

H κάθε εποχή έχει και τα καλά της. Εσύ που πιστεύεις ότι έζησες την καλύτερη εποχή, να σαι βέβαιως πως οι παππούδες σε λοιδορούσαν (δηλαδή την γενιά σου λοιδορούσαν) για το πόσο έχει "ξεπέσει" και πόσο έχασε απο την "αγνή εποχή" που έζησαν αυτοί. Είναι δυστυχώς μια κατάσταση πανανθρώπινη. Ανέκαθεν οι μεγαλύτεροι αντιμετωπίζουν στην καλύτερη με λύπηση τον "ξεπεσμό" των νέων.

 

Πρόσεξε: δεν λέω ότι τα δικά τους είναι όλα καλά ενώ τα δικά μας όλα άσχημα. Σαφώς και εγώ δεν θα ξεχάσω τις εποχές τα καλοκαίρια στο χωριό μου που κατέβαινα και αγόραζα κόμικς. Το τι υπήρχε τότε δεν λέγεται. Όντως αυτό δεν το έχουν τα νέα παιδιά. Βέβαια έχουν άλλα καλύτερα (σε άλλους τομείς) τα οποία εμείς δεν τα έχουμε και πιθανόν δεν τους καταλαβαίνουμε γιατί φυσικά δεν ζήσαμε έτσι απο μικροί

Η κάθε εποχή έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της. Οι αναμνήσεις είναι καλές μόνο όταν σου δίνουν δύναμη για το μέλλον. Αλίμονο σε όποιον μείνει προσκολημένος εκεί. Η ζωή του θα είναι μια ατελείωτη ιερεμιάδα για τον "ξεπεσμό" της νέας εποχής

Εσύ μιλάς για χάσμα γενεών, εγώ έγραψα για τον τρόπο προσέγγισης των κόμιξ σήμερα...

[Θοδωρής Καραπάνος]

Βρε παιδιά, συγγνώμη αν βγαίνω off, αλλά το νήμα πρέπει να αλλάξει όνομα! Για χάσματα γενεών ακούω, για διαφορετικό τρόπο προσέγγισης ανά τα χρόνια και λέω, μήπως το ονομάζαμε :"Φιλοσοφία στην πισίνα 2", αφού θέλουμε να φαίνεται ότι υπάρχει και σχέση με τα κόμικς.

 

[Laz33]

Δεν συμφωνώ ότι η Βιβλιοθήκη Disney υπερτερεί σε όλα.

Η άσπρη σειρά ειδικά έχει εμφανώς θέμα στην εκτύπωση και τα χρώματα.

Όποιος δεν το βλέπει, απλά δεν έχει παρατηρητικότητα 

Αλλά και γενικότερα θεωρώ οι χρωματισμοι στο ΚΟΜΙΞ ήταν πιο ωραίοι.

Όχι όλοι. Κάπου απ'το τεύχος #70 και μετά που έγιναν ψηφιακοί.

Πιο ωραίοι σαν αποχρώσεις εννοώ.

 

Σούπερ ποιοτική, και όντως δεν υστερεί πουθενά, είναι η Βιβλιοθήκη Μπαρκς (έκδοση Νέα Ακτίνα).

Αλλά έβγαλε μόνο 16 τόμους.

Γενικά εννοείται προτιμώ την Βιβλιοθήκη Disney της Καθημερινής έναντι του ΚΟΜΙΞ, απλά διαφωνώ στο ότι είναι σε όλα της καλύτερη 

 

[lovcom]

12 hours ago, Laz33 said:

Δεν συμφωνώ ότι η Βιβλιοθήκη Disney υπερτερεί σε όλα.

Η άσπρη σειρά ειδικά έχει εμφανώς θέμα στην εκτύπωση και τα χρώματα.

Όποιος δεν το βλέπει, απλά δεν έχει παρατηρητικότητα 

 

 

Έχει προφανώς θέματα στην εκτύπωση αλλά σίγουρα υπερτερεί σε ιστορίες που δημοσιεύτηκαν και στο ΚΟΜΙΞ προ ψηφιακής εποχής.

Αλλά..προφανώς στο ότι υπερτερεί σε όλα δεν το εννοούσα βέβαια τελείως κυριολεκτικά. Ήταν μια καλοπροαίρετη υπερβολή Λες να μην έχω δει ότι το ΚΟΜΙΞ είχε πολύ καλή ποιότητα εκτύπωσης; Άλλωστε το είχα αναφέρει και στο θέμα με τη Βιβλιοθήκη. Όμως το γεγονός ότι η Βιβλιοθήκη σού παρέχει τα άπαντα, με εύκολη σχετικά αναζήτηση και μάλλον φτηνά, δεν αφήνει κατα τη γνώμη μου περιθώρια αμφιταλάντευσης για επιλογή μεταξύ ενός τεύχος ΚΟΜΙΞ και ενός τόμου.

 

Επίσης συνέκρινα τα τεύχη που πήρα με τους αντίστοιχους τόμους. Θα ξαναπώ ειλικρινά ότι ο ενθουσιασμός μου με το ΚΟΜΙΞ μετριάστηκε πάρα πολύ. Έβλεπα την ανώτερη ποιότητά του αλλά ειλικρινά δεν με ένοιαζε. Και αυτό δεν το λέω με υφάκι περιφρόνησης για το περιοδικό· απλά όταν έχεις περάσει καλά με τους τόμους (και ξέρεις πως επιτέλους τα διάβασες όλα), ε τα άλλα είναι λίγο πολύ ψιλοτρίχες. Ξέρω ότι  κολλάνε πολλοί σε τέτοια θέματα αλλά νομίζω τουλάχιστον στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πλέον αμελητέα. Γι'αυτό και είπα πως η Βιβλιοθήκη υπερτερεί σε όλα, είναι δηλαδή μονόδρομος

 

Η βιβλιοθήκη Μπαρκς ήταν σε υλική ποιότητα καταπληκτική (χαρτί, δέσιμο) αλλα σε ποιότητα χρωματισμού ήταν σε κάποιες ιστορίες κατώτερη απο το ΚΟΜΙΞ  και κατα τη γνώμη μου μια overkill πολυτέλεια.

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 13, 2023 από lovcom

[Manitou]

@ lovcom  τσουβαλιασμα εννοούσα ότι χωρίς να αναλύσεις τις επί μέρους προεκτάσεις του θέματος έβγαλες ενα συμπέρασμα ολικό. 

Παντως για μένα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Άλλο το Κόμιξ άλλο η βιβλιοθήκη του Μπαρκς. Βγάζω από τη μέση τη συζήτηση για τα χρώματα γιατί δεν μου κάνει και τόσο μεγάλη αίσθηση ούτως ή άλλως. Το Κόμιξ ιδίως στα πρώτα 150 τεύχη του ήταν ένα φοβερό περιοδικό. Το διαβάζαμε ευλαβικά, περιμέναμε μια καινούρια ιστορία του Μπαρκς που δεν είχαμε διαβάσει, μια καινούργια ιστορία του Ρόσα που δεν είχαμε διαβάσει και όλες τις ωραίες ιστορίες που είχε. Σε ωραία εκτύπωση και ωραίο χαρτί. Με άρθρα και αφιερώματα. Τότε όχι τωρα. Τότε. Μετά οι καλές ιστορίες τελείωσαν, και αφού ήταν προαποφασισμένο το περιοδικό να μην πάει σε παλιές ιστορίες όπως του Γκοτφερσον ή του Μαρρευ, ή να μην πάει στην διαρκώς αναπτυσσόμενη Ιταλική σκηνή ήρθε φυσιολογικά η παρακμή και η πτώση. Κάπου μετά κυκλοφόρησε η βιβλιοθήκη. Εξαιρετική έκδοση που είχε τελικά άλλο σκοπό από το Κόμιξ. Αφού βγάλαμε όλο τον Μπαρκς τόσα χρόνια στο Κόμιξ, ε ας τον μαζέψουμε τώρα σε μια εγκυκλοπαίδεια. Είναι μεταγενέστερη δουλειά και εξυπηρετούσε άλλο σκοπό.

 

Από εκεί και πέρα τι θα κάνει ένας νέος αναγνώστης του Μπαρκς/ Ντίσνεϋ γενικά εξαρτάται από τον ίδιο. Υπάρχουν νέα παιδιά στο φόρουμ που θέλουν να μαζέψουν το κομιξ απλά για να το έχουν. Υπάρχουν και άλλοι που λένε " ααα θέλω Μπαρκς και Ρόσα ας μαζέψω τις βιβλιοθήκες τους". Δικαίωμα τους. Και εγώ μεγάλωσα με το Μίκυ Μαους μετά το τεύχος 950 αλλά δεν έχω διάθεση να ψάξω τα προηγούμενα 950 ή καμία 500αριά που έχασα από το 1500 μέχρι το 2000. Έτσι θέλω. Αν τα μάζευα και δεν μου άρεσαν γιατί είναι παλιά και συνέχιζα να δίνω λεφτά απλά και.μονο για ψυχαναγκασμό θα είχα θέμα. Άσε που και να τα μάζευα θα ήθελα μια ζωή να τα διαβάσω. 

Υπάρχουν περαστικοί αναγνώστες που τα κρίνουν αυστηρά γιατί ακριβώς είναι περαστικοί. Υπάρχουν αναγνώστες που μεγάλωσαν με αυτά και τα αγαπάνε φοβερά. Είναι άλλο πράγμα. Υπάρχουν νέα παιδιά που αν πιάσουν το κόμιξ "χαμένοι στις Άνδεις" μπορούν αμέσως να νιώσουν την επανάσταση που έφερε αυτό το περιοδικό τότε. Ακόμα και 30 και πλέον χρόνια πριν γεννηθούν. Υπάρχουν και νέα παιδιά που θα πουν "καλά για αυτή τη σαβουρα γίνεται τόσος λόγος?". 

 

Στο τέλος της ημέρας όλα είναι σχετικά και διακριτά. 

 

 

 

 

 

 

[Comichunter]

8 ώρες πριν, lovcom είπε:

 

Ισχύει ότι είναι διαφορετικά αυτά που λες. Δεν αντιλέγω. Με μπέρδεψες όμως στο ότι τσουβάλιασα κάτι και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω που  

 

@ Comichunter

 

H κάθε εποχή έχει και τα καλά της. Εσύ που πιστεύεις ότι έζησες την καλύτερη εποχή, να σαι βέβαιως πως οι παππούδες σε λοιδορούσαν (δηλαδή την γενιά σου λοιδορούσαν) για το πόσο έχει "ξεπέσει" και πόσο έχασε απο την "αγνή εποχή" που έζησαν αυτοί. Είναι δυστυχώς μια κατάσταση πανανθρώπινη. Ανέκαθεν οι μεγαλύτεροι αντιμετωπίζουν στην καλύτερη με λύπηση τον "ξεπεσμό" των νέων.

 

Πρόσεξε: δεν λέω ότι τα δικά τους είναι όλα καλά ενώ τα δικά μας όλα άσχημα. Σαφώς και εγώ δεν θα ξεχάσω τις εποχές τα καλοκαίρια στο χωριό μου που κατέβαινα και αγόραζα κόμικς. Το τι υπήρχε τότε δεν λέγεται. Όντως αυτό δεν το έχουν τα νέα παιδιά. Βέβαια έχουν άλλα καλύτερα (σε άλλους τομείς) τα οποία εμείς δεν τα έχουμε και πιθανόν δεν τους καταλαβαίνουμε γιατί φυσικά δεν ζήσαμε έτσι απο μικροί

Η κάθε εποχή έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της. Οι αναμνήσεις είναι καλές μόνο όταν σου δίνουν δύναμη για το μέλλον. Αλίμονο σε όποιον μείνει προσκολημένος εκεί. Η ζωή του θα είναι μια ατελείωτη ιερεμιάδα για τον "ξεπεσμό" της νέας εποχής

Το κόμιξ του Τερζοπούλου τελείωσε τελείωσε στο τεύχος 303 και για όσους το αγόρασαν κάθε μήνα ήταν σαν μια βόμβα.ασχετα αν στο τέλος δεν το διαβάζαμε. Ούτε κριτική κάναμε, ούτε φωνάζαμε,ούτε τίποτα. Τώρα βλέπω ότι τόσα χρόνια μετά μιλάτε για χρωματιασμους , χαρτί, εκτύπωση και όχι ιστορία, σενάριο... Ναι και εμάς τότε μας φάνηκε περίεργο που από το κλασικό ματ χαρτί,στο τεύχος με το φυλακτό του Αμουμτσεν έγινε ιλουστασιον,αλλά δεν πέσαμε πάνω στον εκδότη να τον φάμε. 

[rolandofshire]

Ώπα, ώπα, ΩΠΑ

 

Πάμε ένα ένα

 

1. Ο μικρός Στάθης (εγώ δηλαδή) παίρνει ένα χιλιάρικο (ναι @ Θοδωρής Καραπάνος  χιλιάρικο, δραχμές είχαμε στα μέσα προς τέλη δεκαετίας 90 ή ένα 20ευρω από τον πατέρα του αργότερα) για να πάει μέχρι το περίπτερο να του πάρει τσιγάρα. Επίσης, ναι @ Θοδωρής Καραπάνος , έτσι γινόταν τότε, ο 35χρονος μπαμπάς σου σε έστελνε στο περίπτερο να του πάρεις τσιγάρα, εσύ ήσουν 8, 9 , 10 ετών και ο περιπτεράς/ψιλικατζής ΣΟΥ ΕΔΙΝΕ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ (Θεέ μου πόσο λάθος φαντάζει αυτό σήμερα-ΕΥΤΥΧΩΣ). 

2. Ο μικρός Στάθης επιστρέφει στο σπίτι χωρίς ΚΑΘΟΛΟΥ ΡΕΣΤΑ. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο μικρός Στάθης έχει πάρει τα τσιγάρα του μπαμπά του (που ευτυχώς το έκοψε το 2006) και με τα υπόλοιπα λεφτά έχει πάρει Ο,ΤΙ καινούριο Disney έχει βγει. Καμιά φορά και με Αστερίξ ή Λούκυ Λουκ ή Ιζνογκούντ (σπανιότερα όμως). Μίκυ Μάους, Ντόναλντ, ΚΟΜΙΞ έχουν κατακλύσει το σπίτι και είναι παντού. Στο κρεβάτι, στον καναπέ, στο γραφείο, στην τουαλέτα, ΠΑΝΤΟΥ. 

3. Ο μικρός Στάθης ξεχωρίζει σιγά σιγά κάποιους σχεδιαστές σεναριογράφους που ΟΚ, τους περιμένει και ξέρει ότι κατά πάσα πιθανότητα θα του αρέσουν οι ιστορίες τους (όχι όλες το ίδιο ΠΡΟΦΑΝΩΣ) αλλά να σας πω κάτι; δε τον χαλάει να διαβάζει ιστορίες με την Ούνα περιμένοντας. Ισχύει ότι το ΚΟΜΙΞ το περιμένει με μεγαλύτερη ανυπομονησία ίσως ,που έχει καταλάβει ότι μαζεύει ωραίες ιστορίες αλλά τον χαλάει ένας Ουίλλιαμ Βαν Χορν περιμένοντας; Hell, no! Δεν τον χαλάνε καν οι ιστορίες με τον Αλέπο και τον Αρκούδο. Επίσης, ως μικρός όντως δεν εντρυφεί τόσο στο ιλουστρασιόν/ματ χαρτί και στα πιο ζωντανά χρώματα ή όχι. 

4. Ο μικρός Στάθης έγινε μεγάλος (μαζί με πολλούς άλλους) και ανακάλυψε πως αυτά που του άρεσαν μικρού, υπάρχουν πλέον κι άλλα πράγματα να δει/εξετάσει/εντρυφήσει: το σχέδιο, τα χρώματα, η εκτύπωση, το δέσιμο σε μια ωραία πολυτελή έκδοση κτλ κτλ. Και τα ψάχνει κιόλας και νιώθει και μια περίεργη ευφορία όταν τα βρίσκει (λίγο nerdουλίστικο αλλά τον Στάθη δεν τον πειράζει, διάβαζε κόμιξ μικρός και χαίρεται που αυτό έχει αναγνωριστεί ως τέχνη και δε θεωρείται απλά 'παιδικό' ανάγνωσμα: ακόμα κι αν απευθύνεται κυρίως 'σε παιδιά')

5. Όμως για μισό λεπτό: όλα τα παραπάνω μαζί με την κουβέντα για το αν το ΚΟΜΙΞ είχε καλύτερο χρωματισμό από τη Βιβλιοθήκη Disney ή όχι (ενδεικτικό το παράδειγμα), μήπως μας βγάζουν από τη συζήτηση για την ιστορία την ίδια, δηλαδή ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΧΑΜΟ; Δε ξέρω, ίσως είμαι περισσότερο νοσταλγικός απ'όσο πρέπει, αλλά ενώ καταλαβαίνω πως σαν άνθρωποι εξελισσόμαστε, ωριμάζουμε και θέλουμε να βλέπουμε το παραπάνω, ταυτόχρονα νιώθω πως αν του δώσουμε περισσότερη σημασία αυτού του παραπάνω, θα χαθεί αυτό το πρωταρχικό. Ποιο είναι αυτό; ΤΟ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕ ΡΟΥΦΗΞΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ: Είτε να πάω σε κόσμους και πολιτισμούς όπως έκανε ο Μπαρκς (και @ Laz33 , he did that very well), είτε να ξεκαρδιστώ με το Ζήτημα Βαρύτητας (η πιο αστεία ιστορία του Ρόσα, in my opinion) είτε ακόμα να γελάω με τον Γκούφι και τη Φούρκα.

 

Τα κόμιξ της Disney μου πρόσφεραν ακριβώς αυτό εκείνη την περίοδο: έναν κόσμο χωρίς όρια. Και όσο θεμιτή και γαμάτη είναι η κουβέντα για τα χρώματα και τις εκτυπώσεις και ακόμα περισσότερο για τις πληροφορίες πίσω από τις ιστορίες (γιατί @ lovcom  χρειάζεται να δεις ότι όταν ο Μπαρκς θα γράψει το Δαχτυλίδι της Μούμιας και θα πάει τους Ντακ πάνω κάτω στο Νείλο, θα σχεδιάσει αντίστοιχα και τα μνημεία που υπήρχαν στις διαδρομές τους ώστε να κολλάει με την ιστορία ή όταν θα τους στείλει στο Μυτερό Πηγούνι στο Παγωμένο Χρυσάφι να πάνε την πενικιλλίνη, έχουμε 1945 και η πενικιλλίνη έχει ανακαλυφτεί το 1928 και έχει παραχθεί βιομηχανικά δυο χρόνια μόλις πριν, το 1943), ο λόγος που είναι γαμάτη η κουβέντα είναι γιατί μας κάνουν trigger το πόσο ωραία περνούσαμε τότε. Και ωραία περνούσαμε με τις ιστορίες. Γνώμη μου είναι πως όσοι το ζήσαμε αυτό, δε πρέπει να το ξεχνάμε. Ας το έχουμε κατά νου όταν κουβεντιάζουμε το πόσο ωραίο είναι το χαρτί. Ξαναλέω, εντελώς θεμιτή αυτή η κουβέντα, απλά με την προηγούμενη επισήμανση.

 

Disclaimer 1: @ Θοδωρής Καραπάνος , προφανώς δε μιλάω προσωπικά, απευθύνομαι απλώς στη γενιά σου.

Disclaimer 2: Δε ξέρω τι μ'έπιασε και μίλησα στον γ' ενικό για μένα, μάλλον έχω αρχίσει να νιώθω Ιούλιος. Ave Moi!

[lovcom]

8 hours ago, Manitou said:

..τσουβαλιασμα εννοούσα ότι χωρίς να αναλύσεις τις επί μέρους προεκτάσεις του θέματος έβγαλες ενα συμπέρασμα ολικό. 

...Το Κόμιξ ιδίως στα πρώτα 150 τεύχη του ήταν ένα φοβερό περιοδικό.

 

Κοίτα· όταν καμιά φορά ξεδιπλώνω σε σεντόνια τις σκόρπιες σκέψεις μου, μοιραία κάπου θα φανεί ότι γενικεύω κτλ. Οπότε συμπάθα με δεν είχα τέτοιο σκοπό.
Πάντως για το περιοδικό πιστεύω πως σήμερα φαντάζει πλέον ως ένα έντυπο κακογερασμένο. Νομίζω το εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους και τα Κλασικά έχουν μείνει στη μνήμη ως πιο σταθερές αξίες.

 

2 hours ago, rolandofshire said:

..είτε να ξεκαρδιστώ με το Ζήτημα Βαρύτητας (η πιο αστεία ιστορία του Ρόσα, in my opinion)..

 

Δεν ξέρω αν είναι η πιο αστεία αλλά imho απο τις καλύτερες ιστορίες του και σίγουρα απο τις  καλύτερες ιστορίες Ντίσνευ που έχω διαβάσει εγώ προσωπικά. Είναι και απο τις λίγες που θα διάλεγα απο το έργο του Ρόσα ασυζητητί. Ήταν πραγματικά ευφάνταστη. Η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε στο #141 και κατα τη γνώμη μου ήταν ένα απο τα καλύτερα τεύχη της σειράς αφού δημοσιεύτηκε και μία ιδιαίτερη και μοναδική ιστορία του Μπαρκς "Ο Θησαυρός του Μάρκο Πόλο" η οποία επίσης είναι μια απο τις αγαπημένες μου.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 13, 2023 από lovcom

[Manitou]

@ lovcom  σε συμπαθω μην ανησυχείς. 

Άλλωστε αυτή η κουβέντα που άνοιξες είναι πολύ ωραία και γόνιμη.  Επέτρεψε μου λοιπόν, παρόλο που συμφωνώ με το ότι το Μίκυ Μαους και τα κλασικά είναι πιο κλασικά περιοδικά να διαφωνήσω καθέτως με τη λέξη κακογερασε. Κάτι κακογερναει όταν δείχνει την ηλικία του με άσχημο τρόπο. Εδώ όχι μόνο δεν έχουμε περίπτωση του "κακό" αλλά ούτε και του "γέρασε".

 

Ας πάμε τυχαία στο ωραίο τεύχος που ανέφερες το 141. Τι έχουμε? (Κάτσε να το βγάλω από τη βιβλιοθήκη)

 

Γράμματα στη σύνταξη  (μια σελίδα)

Ιστορικό αφιέρωμα στον Μάρκο Πόλο (τρεις πυκνογραμμενες σελίδες με ωραίες φωτογραφίες)

Φρέσκια ιστορία Μπαρκς

Η ιστορία του Πινόκιο (τρεις σελίδες)

Ολοκαίνουρια ιστορία Ρόσα (για μένα η πιο αστεία του by far)

Δεκασελιδη ιστορία Floyd Gottferson

4σελιδο αφιέρωμα στην αμερικανική σχολή κόμικ

Μονοσελιδο έξτρα αφιέρωμα στην κεντρική ιστορία.

 

Τι εννοείς κακογερασε καλέ μου?

Πες μου ένα περιοδικό σήμερα με αυτό τον πλούτο. Και βάλε επιπλέον υπόψη ότι εκείνη τη μέρα διαβάσαμε εκείνες τις ιστορίες ουσιαστικά πρώτη φορά και όχι μετά από πολλές εκδόσεις. Του Μπαρκς δεν ξέρω αν είχε ξανακυκλοφορησει και βαριέμαι να το ψάξω διότι δεν έχει σημασία. Κατάλαβες τι εννοώ.

Το Picsou που χαζευα τις προάλλες και το ζήλευα ήταν ουσιαστικά ένα κόμιξ με πιο πολλές σελίδες. Και με χειρότερο χαρτί. Και μιλάμε για ένα από τα καλύτερα περιοδικά κόμικ Ντίσνεϋ που κυκλοφορούν παγκοσμίως το 2023.Δε μιλάμε για σύγκριση με τα σημερινά περιοδικά Ντίσνεϋ στην Ελλάδα γιατί θα βάλω τα κλάματα. Οπότε μια χαρά ολοφρεσκο είναι.

Μα ακόμα και αν πας στα μικρά τεύχη που είχαν μια ιστορία Μπαρκς και σχεδόν τίποτε άλλο και πάλι είναι εκτυπωμένες για πρώτη φορά, σε καλό χαρτί, και με ωραία χρώματα ιστορίες που (αν) είχαν δημοσιευτεί θα ήταν σε κανένα Μίκυ μικρό ή μεγάλο ή σούπερ μάλλον με δύο σελίδες ασπρόμαυρες και δύο έγχρωμες (ο Θεός να τις κάνει). Και μιλάμε για το 1988. Δες τι κόμικ κυκλοφορούσαν τότε και μετά κάνε τις συγκρίσεις. 

Και τώρα ας τελειώσω αυτό το σεντόνι για να διαβάσω το ζήτημα βαρύτητας από το κόμιξ 141. 

 

Αααα ξεχασα. Τα τεύχη 74-78 όντως είχαν τα καλύτερα εξώφυλλα.

 

 

[Manitou]

Δεν ξέρω που να το πρωτοβαλω και είπα εδώ που είναι το πιο δημοφιλές τοπικ για Ντισνεακηδες. Δείτε σημερινή ανακοίνωση του Ρόσα στο fb 

 

Όσο ονειρεύεστε επανεκδοση στην Ελλάδα να ξέρετε ότι θα είναι κουτσουρεμενη πια.

 

Βασικά μετά από αυτά τα νέα ο Βίος δεν θα ξαναεκδωθει πουθενά. Ότι βγήκε βγήκε.

[doom]

Τα έγραψα πριν χρόνια σε ένα αμφιλεγόμενο τόπικ 

Quote

Νομίζω πρέπει να αποσυρθεί από την κυκλοφορία ο Βίος του Σκρουτζ Μακ Ντακ και να ξανακυκλοφορήσει διορθωμένος και εννοείται με γραπτή απολογία του Ντον Ρόσα.

Πάντως αν γίνει αρκετός θόρυβος, η Disney, που έχει υποκύψει πλήρως -τρίζουν τα κόκκαλα του Ουόλτ- σίγουρα θα αποσύρει τον Βίο απ'την κυκλοφορία. 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 14, 2023 από doom

[Manitou]

Γιατί άραγε έγινε αυτό?

[Manitou]

Το διάβασα μόλις. Bobbie το ζόμπι. Αυτός είναι ο λόγος!!!

[Macchia nera]

Τον Βίο δεν τον έχω διαβάσει ακόμα. Τι γίνεται εκεί μέσα ρε παιδιά;

[doom]

Ο Σκρουτζ καταστρέφει το χωριό μιας αφρικανικής φυλής επειδή τον εξευτέλισαν, και ο μάγος της φυλής τον καταριέται και βάζει ένα ζόμπι να τον κυνηγάει παντού.

[Manitou]

17 λεπτά πριν, Macchia nera είπε:

Τον Βίο δεν τον έχω διαβάσει ακόμα. Τι γίνεται εκεί μέσα ρε παιδιά;

Βασικά όλη η ζωή του Σκρούτζ σύμφωνα με τον Μπαρκς συμπυκνωμένη σε μια σειρά ιστοριών από τον Ρόσα 

[Macchia nera]

5 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Βασικά όλη η ζωή του Σκρούτζ σύμφωνα με τον Μπαρκς συμπυκνωμένη σε μια σειρά ιστοριών από τον Ρόσα 

Aυτό το γνωρίζω, με κάλυψε ο @ doom . Η ερώτηση ήταν για το περιεχόμενο που δεν συμβαδίζει με τις αξίες της Ντίσνει και που οδηγεί στον αποκλεισμό των ιστοριών αυτών.

[Manitou]

Χαζομάρες της Ντίσνεϋ. Έχει παραγινει πια το κακό. Θα μπει κανένας κλέφτης στο σπίτι και θα του πω πάρε ότι θες τηλεόραση υπολογιστή κοσμήματα το Ρόσα μόνο μην πειράζεις...