Πώς χτίστηκε το Άγαλμα της Ελευθερίας; [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 29/06/2019]

[ramirez]

Είναι ένας θρύλος της Άγριας Δύσης. Αλλά τα καταφέρνει εξίσου καλά και στα υπερατλαντικά ταξίδια του. Οι Jul και Achdé, στο πνεύμα του Morris, μεταφέρουν τον Λούκυ Λουκ στο Παρίσι σε μια αρκετά διαφορετική και τολμηρή περιπέτεια με τον «φτωχό και μόνο καουμπόυ».

 

 

 

 

Ο εμπνευστής και σχεδιαστής του Λούκυ Λουκ, Morris, πέθανε το 2001. Ο René Goscinny που υπέγραψε πολλά από τα σενάρια των περιπετειών του δημοφιλούς καουμπόυ είχε πεθάνει από το 1977. Ωστόσο «ο άνθρωπος που πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τον ίσκιο του» δεν έμεινε ορφανός. Από το 2003 τις σχεδιαστικές τύχες του ανέλαβε ο Achdé σε συνεργασία με διάφορους σεναριογράφους και τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι εντυπωσιακά.

 

 

 

 

Τα 13 άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει μετά τον θάνατο του Morris, χωρίς να υστερούν σε τίποτα σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν, ανανεώνουν διαρκώς το ενδιαφέρον για τον Λούκυ Λουκ διατηρώντας τον διαρκώς στην επικαιρότητα των κόμικς. Αν, μάλιστα, σε αυτά προστεθούν και τα εξαιρετικά άλμπουμ εκτός σειράς «Ποιος Σκότωσε τον Λούκυ Λουκ» του Matthieu Bonhomme και «Ο Ντόλης δεν Απαντάει Πια» του Guillaume Bouzard, ο μύθος του μοναχικού καουμπόυ διαιωνίζεται και αποκτά όλο και περισσότερες, πιο ενήλικες προεκτάσεις.

 

 

 

 

Το «Ένας Καουμπόυ στο Παρίσι» των Jul στο σενάριο και Achdé στα σχέδια (εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ, μετάφραση: Βασίλης Πουλάκος) είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση της νέας εποχής του Λούκυ Λουκ. Γιατί μπορεί να ξεκινά με τον Λούκυ Λουκ να οδηγεί τους αδελφούς Ντάλτον στη φυλακή, τον Άβερελ να ονειρεύεται φαγητά και τον Τζόε εκτός εαυτού να κοκκινίζει από την οργή του, αλλά στη συνέχεια η ιστορία ξεμακραίνει από κάθε πεπατημένη.

 

 

 

 

Ο Λούκυ Λουκ συναντά τον Αύγουστο Μπαρτολντί, γλύπτη του Αγάλματος της Ελευθερίας που μεταφέρει το χέρι με τον πυρσό μέσα στις ερήμους της Άγριας Δύσης, προσπαθώντας να συγκεντρώσει χρήματα για την αποπεράτωση του έργου του και αποφασίζει να τον βοηθήσει. Έτσι, θα ταξιδέψει μαζί του σε ένα απολαυστικό Παρίσι, θα παραξενευτεί από την ύπαρξη μιας «μικρής πορσελάνινης λεκάνης στο μπάνιο», θα θαυμάσει τα gargoyles στους γοτθικούς ναούς, θα εκπλαγεί από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους που ζωγραφίζουν «τα χρώματα πιο γρήγορα κι από τον ίσκιο τους», θα περπατήσει στη Σορβόννη, θα γίνει μάρτυρας ληστείας με δράστες τον Βερλέν και τον Ρεμπό.

 

 

 

 

Το χιούμορ του Jul είναι συχνά αυτοσαρκαστικό και ιδιαίτερα τολμηρό, όπως στην περίπτωση που ο Λούκυ Λουκ δίνει την ταυτότητά του σε έναν φρουρό και αυτός τον επιπλήττει λέγοντας: «Μα αυτή η φωτογραφία είναι παλιά! Είστε ακόμα με τσιγάρο!» ή όταν βγάζει τα παπούτσια του για να αντικρίσει ο αναγνώστης τις τεράστιες τρύπες στις κάλτσες του. Αντίθετα από τα συνηθισμένα ο «κακός» της υπόθεσης είναι ένας ραδιούργος διευθυντής φυλακών, συγγραφέας του βιβλίου «50 Αποχρώσεις του Γκρι Τοίχου» σε μια φυλακή – κολαστήριο, ενώ το Άγαλμα της Ελευθερίας τελικά θα στηθεί στην είσοδο της Νέας Υόρκης αντί για μια τεράστια «πρότυπη» φυλακή. Μπορεί η Ελευθερία να μη φωτίζει και τόσο πολύ πια τον σύγχρονο κόσμο, αλλά γι’ αυτό δεν φταίει ο Μπαρτολντί. Ούτε, φυσικά, ο Λούκυ Λουκ.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

Επεξεργασία Ιουλίου 1, 2019 από ramirez

[Kurdy Malloy]

Ποια είναι τα 15 αυτά άλμπουμ; 8 τα βγάζω εγώ 

[thor77]

8 τα Λούκυ Λουκ + 4 Λούκυ Κιντ + 1 ΦΠΑ

 

Spoiler

ενδεχομένως το +1 να είναι το μίνι άλμπουμ ο Γάλλος μάγειρας

 

Επεξεργασία Ιουλίου 15, 2019 από thor77

[gkouk]

Αν εχω καποιο λαθος διορθωστε με και θα το επανορθωσω αλλα εγω ξερω αυτα

 

• 73. Le Cuisinier français, 2003, by Morris and Claude Guylouis (The French Cook)
• 74. La Belle Province, 2004, by Laurent Gerra (The Beautiful Province)
• 75. La Corde au cou, 2006, by Laurent Gerra (Tying the Knot or From the Gallows to the Altar)
• 76. L'Homme de Washington, 2008, by Laurent Gerra (The Man from Washington)
• 77. Lucky Luke contre Pinkerton, 2010, by Daniel Pennac and Tonino Benacquista (Lucky Luke versus The Pinkertons)
• 78. L'apprenti Cow-boy, 2011 (Cowboy in Training)
• 79. Cavalier seul, 2012, by Daniel Pennac and Tonino Benacquista (Lone Riders)
• 80. Lasso périlleux, 2013 (The Dangerous Lasso)
• 81. Les tontons Dalton, 2014, by Laurent Gerra and Jacques Pessis (The Dalton Uncles)
• 82. Statue Squaw, 2015 (Statue Squaw)
• 83. La Terre promise, 2016, by Jul (The Promised Land)
• 84. Suivez la flèche, 2017 (Follow the Arrow)
• 85. Un cow-boy à Paris, 2018, by Jul (Cowboy in Paris)

70th anniversary issueEdit

• L' homme qui tua Lucky Luke, 2016, by Matthieu Bonhomme (The Man Who Shot Lucky Luke)[15]
• Jolly Jumper ne répond plus, 2017, by Guillaume Bouzard (Jolly Jumper Stops Responding)
• Lucky Luke sattelt um, 2019, by Mawil (Lucky Luke Saddles Up)

[germanicus]

Αρκετά από αυτά που έγραψες Γιάννη είναι τα Λουκυ Κιντ.  

 

Τα Apres Morris είναι τα

 

 

Τα Kid Lucky είναι τα

 

 

και ένα είναι "εκτός σειράς"/hors serie (και με περίεργο φορμάτ μακρόστενο. Ούτε που το ήξερα αυτό εδώ)

 

 

 

[thor77]

...και οι 3 το ίδιο λέμε, αλλά ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο για να μην βαριέται ο αναγνώστης

Επεξεργασία Ιουλίου 16, 2019 από thor77