gkouk

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1836 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Εορτασμός της επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 Η εορταστική εκδήλωση Τέχνη» θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 24 Μαρτίου 2022 και ώρα 13.30, στο αμφιθέατρο «GIORGIO DE CHIRICO» της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256).   ΑΣΚΤ «Το ’21 στα Κόμικς. Όψεις και Αναπαραστάσεις της Ελληνικής Επανάστασης στην Ένατη Πρόγραμμα: Χαιρετισμός από τον Πρύτανη, Καθηγητή Νικόλαο Τρανό Ομιλητές: Αντώνης Νικολόπουλος (Soloup), σκιτσογράφος, μεταδιδακτορικός ερευνητής ΤΠΤΕ, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Γιάννης Αντωνόπουλος, σκιτσογράφος και ιστορικός, Σύντομη εισαγωγή και συντονισμός της εκδήλωσης: Γιάννης Κουκουλάς, μεταδιδακτορικός ερευνητής ΘΙΣΤΕ, διδάσκων Η εκδήλωση θα προβληθεί και διαδικτυακά στον παρακάτω σύνδεσμο: https://teams.microsoft.com/l/meetup- join/19%3asPEMd0tSrfQNfbalxA4RDppIHsCnhISAg8Ua0PLdnik1%40thr ead.tacv2/1647600527427?context=%7b%22Tid%22%3a%22faab4f7a-99c8- 4a31-b791-50812fa15afc%22%2c%22Oid%22%3a%22b87ce8eb-e3fd-4

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Και είναι ΚΟΜΙΚΣ. Η μοναδική λέξη που δεν υπάρχει σε όλο το άρθρο! Τι graphic novel το λέει, τι εικονογραφημένη αφήγηση... Αλλά όχι κόμικς... Αυτή η δυσανεξία προς τη λέξη κόμικς πρέπει κάπως να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά όσων πιστεύουμε ότι τα κόμικς είναι κόμικς και όχι κάτι άλλο. Όπως ο κινηματογράφος του Μπέργκμαν και του Δαλιανίδη είναι κινηματογράφος.

Υπάρχει ένα πρόβλημα στη συζήτησή μας, το καταλαβαίνουμε κι οι δυο φαντάζομαι. Έχει να κάνει με την ακρίβεια στο νόημα και το περιεχόμενο των λέξεων. Τέλος πάντων, σε ευχαριστώ για την κουβέντα, καλή συνέχεια.

Όπως προανέφερα, ποτέ δεν ενοχλήθηκα από την κριτική. Γράψε ό,τι θες για το περιεχόμενο του άρθρου, για τις ιδέες μου, τις απόψεις μου, πες με κλάψα, δικαίωμά σου. Βγάλε όποιο συμπέρασμα επιθυμείς. Δεκτό. Έτσι προχωράει η ζωή, από τις αντιθέσεις. Με ενοχλούν οι ανακρίβειες για δημιουργία εντυπώσεων όμως. Αν για παράδειγμα βγεις και γράψεις ότι ο Κουκουλάς είπε "ζήτω ο πόλεμος, ζήτω οι ναζί" ε, πώς να το κάνουμε, είναι ψέμα. Δεν το είπα. Γράφεις λοιπόν επί λέξει, αποδίδοντας μου μια φράση που δεν είπα: "χαρακτηρίζεις τους Γαλάτες ανεγκεφαλους μανιακούς με την βία". Πες μου πού ακριβώς το έγραψα αυτό; Σε ποιο σημείο του άρθρου; Όλα τα άλλα είναι συμπεράσματά σου, θεμιτά κι ωραία. Μη μου αποδίδεις λόγια που δεν είπα. Απόδωσε μου προθέσεις, πολιτικές προτιμήσεις, πεποιθήσεις όσες θες. Όχι λόγια.

Κάνω προπαγάνδα υπέρ των προσωπικών πολιτικών και κοινωνικών μου πεποιθήσεων; Δε θέλω να ειρωνευτώ αλλά κάπως μου ακούγεται αυτό...

Όποιος διαθέτει δημόσιο βήμα βρίσκεται πάντα εκτεθειμένος, με την καλή έννοια, στη δημόσια κριτική. Με αυτό το πνεύμα, τα σχεδόν 30 χρόνια που αρθρογραφώ σε πολλά έντυπα (Βαβέλ, Ελευθεροτυπία, Μετρό, Εννέα, Γαλέρα, Εποχή, Ποντίκι, Τραμ, Εφημερίδα των Συντακτών κ.ά.) δέχομαι πάντα με χαρά κάθε κριτική, θετική και αρνητική. Παράδειγμα η παρουσία μου σε αυτό το χώρο στον οποίο είμαι μέλος απο τις πρώτες μέρες της ίδρυσής του. Ουδέποτε ανταπάντησα σε θετικό ή αρνητικό σχόλιο, πάντα τα λάμβανα υπόψη μου όμως και προσπαθούσα να τα φιλτράρω ώστε να με κάνουν «καλύτερο» κατά τη γνώμη μου και τις πεποιθήσεις μου πάντοτε. Έτσι και στο συγκεκριμένο άρθρο. Διαβάζω με ενδιαφέρον την κριτική που μου ασκείται και με χαροποιεί που κάποιοι μπαίνουν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί του έστω και για να το απορρίψουν. Αυτή είναι η αξία της πολυφωνίας, του πλουραλισμού, της Δημοκρατίας. Για ένα-δυο σημεία ωστόσο, καλοπροαίρετα θα ήθελα κάποιες διευκρινίσεις. Γράφτηκε οτι τα κείμενα μου γενικώς είναι προπαγανδιστικά. Υπέρ ποιου; Δεν είμαι μέλος ούτε οπαδός κανενός κόμματος, δεν με ταίζει κανείς. Για ποιον κάνω προπαγάνδα; Γράφτηκε επιπλέον οτι βγάζω τα πάθη μου; Μα ποια ειναι αυτά εκτός απο τα κόμικς και την τέχνη; Καταλαβαίνω και το βρίσκω απολύτως θεμιτό να διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις μου. Αυτο ελπίζω να μη με στιγματίζει ως προπαγανδιστή γενικώς. Τέλος, γράφτηκε οτι είμαι άσχετος και δεν μου αρέσει ο Αστερίξ. Δεν το έχω κάνει εδώ μέσα ποτέ και ελπίζω πουθενα να διαφημίζω τη μούρη μου. Άλλωστε είναι απολύτως θεμιτό να με χαρακτηρίζει κάποιος άσχετο. Το δέχομαι. Ως χρέος όμως απέναντι στον Αστερίξ οφειλω να ξεκαθαρίσω: Διαβάζω Αστερίξ απο τα σεβεντις. Είμαι 51 χρονών και τα διαβάζω ακόμα με την ίδια ζέση. Τα διαβάζω ξανά και ξανά με το γιο μου, ο οποίος εν πολλοίς έμαθε να διαβάζει απο τον Αστερίξ. Στη διδακτορική μου διατριβή στην ΑΣΚΤ αφιέρωσα μεγάλο χώρο στις διεικονικές και διακειμενικές αναφορές του Αστερίξ. Ο επιλογος της διατριβής ήταν ο Αστερίξ. Εχω παρουσιάσει papers σε επιστημονικα συνέδρια για τον Αστεριξ. Στους φοιτητες μου στην ΑΣΚΤ εδώ και 10 χρόνια που διδασκω τρια μαθήματα σχετικα με κόμικς και εικονογραφημένη αφήγηση μιλω για τον Αστερίξ. Τον απολαμβάνω και τον λατρεύω πάντα όπως λατρεύω να τον μελετώ ιστορικα, καλιιτεχνικα, ανθρωπολογικά κλπ. Μπορεί να διαφωνεί κάποιος με την άποψη μου αλλά θα ήταν πιο γόνιμο να το συζητήσουμε σε καλοπροαίρετο κλίμα από το να χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς όπως ασχετος και προπαγανδιστης. Από την άλλη, ακόμα και οι χαρακτηρισμοί αυτοί έχουν μια θετική χροιά καθως υπαινίσσονται την μεγαλύτερη αγάπη κάποιου άλλου για τα κόμικς ώστε να φτάσει στο σημείο να τους χρησιμοποιήσει. Μακάρι να αγαπούμε τα κόμικς παντα με τόσο φανατισμό.

Και μονο η υπαρξη της συζητησης αυτης ειναι προσβλητικη για το επιπεδο της Λεσχης... Εχοντας υπογραψει το 99% των κειμενων του Καρε Καρε ως τωρα αλλα οχι τη συγκεκριμενη συνεντευξη την οποια εβγαλε εις περας με αψογο τροπο όπως παντα ο καλος συναδελφος Γιαννης Ιατρου, μετα απο δικη μου παροτρυνση, ειμαι χαρουμενος που τη δημοσιευσαμε. Ουτε καν ειχα προσεξει τις φωτο... Ωραιο κοσμο βλεπω, οπως παντα στη Λεσχη σε αυτες μετα απο καποια αρρωστα σχολια. Τι νομιζετε ρε παιδια για την εφ συν; Τιποτα βομβιστες ειμαστε; Ελεος πια!

Και μάλιστα χρησιμοποιώντας τέτοιες τίμιες φράσεις όπως «εμείς εδώ στο Flix κάνουμε την δική μας μικρή αναδρομή πάνω στην ΛΟΑΤΚΙ ιστορία των κόμικς, και πως αυτά με την σειρά τους επηρέασαν έναολόκληρο κινηματογραφικό είδος».

Ελλιπείς μεταφράσεις που δεν αναφέρουν ποιο άρθρο ξεπατικώνουν, αυτή η μάστιγα... https://www.themarysue.com/lgbt-history-in-mainstream-comics-part-1/

Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Πώς ήταν η ζωή στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής; Πώς κατάφεραν οι Αθηναίοι να επιβιώσουν και να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια και την κοινωνική συνοχή εν καιρώ πολέμου; Ποιες θηριωδίες, ποια εγκλήματα διέπραξαν οι κατακτητές; Πώς αντιστάθηκαν οι κάτοικοι της πόλης; Ποιοι συνεργάστηκαν με τους ναζί; Ποιοι κράτησαν το στόμα τους κλειστό; Ποιοι βγήκαν στους δρόμους, με θάρρος και αυταπάρνηση σε καθεστώς απόλυτης παρανομίας για να διεκδικήσουν την ελευθερία; Και πώς φτάσαμε στην απελευθέρωση; Δεκατέσσερις κορυφαίοι Έλληνες δημιουργοί κόμικς δίνουν τις δικές τους απαντήσεις με ισάριθμα έργα. Στόχος είναι η διατήρηση της μνήμης μέσω της τέχνης των κόμικς απέναντι στο διαχρονικά απάνθρωπο πρόσωπο του ναζισμού. Η αποτροπή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον στηρίζεται στη γνώση της ιστορίας και των γεγονότων. Οι 14 Έλληνες καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση στην Καφετέρια του Θεάτρου Άλσους στο Πεδίο του Άρεως, χρησιμοποιώντας τεκμήρια και ιστορικά δεδομένα, δημιουργούν τις δικές τους, σκληρές ιστορίες για την Αθήνα κατά την ταραγμένη περίοδο της ναζιστικής Κατοχής. Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής Πού; Καφετέρια Θεάτρου Άλσους, Πεδίο του Άρεως Πότε; Τετάρτη 24 έως Κυριακή 28 Ιουλίου 2019 Συμμετέχουν: Τόμεκ Γιοβάνης, Γιώργος Γούσης, Σπύρος Δερβενιώτης, Πέτρος Ζερβός, Δημήτρης Καμένος, Λέανδρος, Τάσος Μαραγκός, Θεόδωρος Μπαργιώτας, Αντώνης Νικολόπουλος (Σολούπ), Αλέξια Οθωναίου, Αλέκος Παπαδάτος, Θανάσης Πέτρου, Γιώργος Φαραζής, Πέτρος Χριστούλιας Τασος Μαραγκος.tif

Αν εχω καποιο λαθος διορθωστε με και θα το επανορθωσω αλλα εγω ξερω αυτα 73. Le Cuisinier français, 2003, by Morris and Claude Guylouis (The French Cook) 74. La Belle Province, 2004, by Laurent Gerra (The Beautiful Province) 75. La Corde au cou, 2006, by Laurent Gerra (Tying the Knot or From the Gallows to the Altar) 76. L'Homme de Washington, 2008, by Laurent Gerra (The Man from Washington) 77. Lucky Luke contre Pinkerton, 2010, by Daniel Pennac and Tonino Benacquista (Lucky Luke versus The Pinkertons) 78. L'apprenti Cow-boy, 2011 (Cowboy in Training) 79. Cavalier seul, 2012, by Daniel Pennac and Tonino Benacquista (Lone Riders) 80. Lasso périlleux, 2013 (The Dangerous Lasso) 81. Les tontons Dalton, 2014, by Laurent Gerra and Jacques Pessis (The Dalton Uncles) 82. Statue Squaw, 2015 (Statue Squaw) 83. La Terre promise, 2016, by Jul (The Promised Land) 84. Suivez la flèche, 2017 (Follow the Arrow) 85. Un cow-boy à Paris, 2018, by Jul (Cowboy in Paris) 70th anniversary issueEdit L' homme qui tua Lucky Luke, 2016, by Matthieu Bonhomme (The Man Who Shot Lucky Luke)[15] Jolly Jumper ne répond plus, 2017, by Guillaume Bouzard (Jolly Jumper Stops Responding) Lucky Luke sattelt um, 2019, by Mawil (Lucky Luke Saddles Up)

Ευχαριστω για τη διεξοδικη απαντηση! Ας ελπισουμε να υπαρξουν στο μελλον κι αλλες εφημεριδες και περιοδικα με κομικς και να υπαρξει “ανταγωνισμος” σε μια νεα κατηγορια. Καλη συνεχεια στη διαδικασια!

Αγαπητοι φιλοι,σκεφτειτε το ενδεχομενο σε μελλοντικη ψηφοφορια να περιλαβετε και κομικς που δημοσιευονται στο Καρε Καρε της εφημεριδας των Συντακτων. Κλεινουμε 5 χρονια σταθερης εβδομαδιαιας παρουσιας ως ενθετο με περισσοτερα απο 1300 δημοσιευμενα κομικς. Καπου θα χωρουσαμε κι εμεις. Φιλικα! Γιαννης Κουκουλας

Θα ξαναγράψω λοιπον κι εγω τον Οδυσσέα με το όνομά μου στο εξωφυλλο και στη σελίδα 586 θα αναφέρω ¨Τοτε ο Λεοπολντ Μπλουμ έστριψε προς τα πίσω όπως εχει πει και ο Τζίμης ο Τζους¨

Τι λες ωρε αγαπημένε μου Νίκο????? Με την αναφορά αυτή εχει καθαρίσει για την πίστη αντιγραφή και κακομεταφρασμενη μάλιστα τέτοιου κειμένου??? Πόσο μαλάκες ειμαςτε όσοι δουλεύουμε με άλλες μεθόδους μην τυχον και θίξουμε κανέναν?

Δε χωνεύεται με τίποτα να ξαναδιαβάζεις στα ελληνικά ενα κακομεταφρασμενο κείμενο που είχες διαβάσει πριν λίγο καιρό στα αγγλικά, να ψάχνεις πού γράφει ότι αποτελεί φτηνό κοπυ παστε και να μην το βρίσκεις. Ωσάν να το σκέφτηκε όλο ο ´Ελλην αρθρογράφος. Ενώ αποτελεί ολόκληρο μια αντιγραφή. Θα ντρεπόμουν και μόνο να σκεφτώ να κάνω κάτι τέτοιο. http://www.openculture.com/2016/02/umberto-eco-explains-the-poetic-power-of-charles-schulzs-peanuts.html Και το κερασάκι στην τούρτα έρχεται στο τέλος. Το αγγλικό κείμενο είναι γραμμένο το 2016, 16 χρόνια μετά το θάνατο του Schulz και αναφέρεται σε "sixteen years over his own death". Το ελληνικό που ειναι (αντί)γραμμένο το 2018 κρατάει πιστή ακόμα και αυτή τη φράση. Ούτε αυτό δεν έχει αλλάξει...

Ελέγξτε ρε παιδιά το λινκ και πειτε μου αν υπάρχει έστω και μια μικρή διαφορά. Γιατί πρέπει να ασκείται έτσι η δημοσιογραφία; Έχοντας πέσει πολλαπλώς θύμα στο παρελθόν "ελαφρών" περιστατικών έως και χυδαίων λογοκλοπών, ρίξτε μια ματιά... https://www.pri.org/stories/2017-11-10/military-history-behind-star-wars-costumes και πείτε καμιά γνώμη

Χαρίζονται περίπου 250 τεύχη του αμερικανικού Previews. Σχεδόν όλα τα τεύχη από το 1995 έως και το 2016. Λείπουν τρία - τέσσερα μόνο. Προσφέρουν μια επισκόπηση όλης της αμερικανικής εκδοτικής κίνησης των τελευταίων είκοσι ετών. Όποια, όποιος επιθυμεί να τα αποκτήσει, φυσικά δωρεάν, ας επικοινωνήσει στο gkouk1969@yahoo.gr ώστε να έρθει να τα παραλάβει από τον Άγιο Δημήτριο. Εννοείται πως θα βοηθήσω στο φόρτωμα.

Ευχαριστώ όσες και όσους ήρθαν στην παρουσίαση του σεμιναρίου τη Δευτέρα. Την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινούν οι εισηγήσεις που θα διαρκέσουν 15 εβδομάδες. Κάθε Δευτέρα στις 19.30 στο φιλόξενο χώρο της Λέσχης.

Το Σεμιναριο Ιστορίας των Κομικς ξεκίνησε την Πέμπτη. Επειδη κάποιες και κάποιοι έχασαν το πρώτο μάθημα και επιθυμούν να παρακολουθήσουν τα επόμενα, υπαρχει η δυνατοτητα επανάληψης σε ώρα και μέρα που μπορούμε να συνεννοηθούμε. Επικοινωνείτε με τα 6973388620 και 6932632826

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο Κόμικς στο Ισόγειο (Χώρος Τέχνης Ισόγειο, Αγίου Δημητρίου 14, Κηφισιά) και παράλληλα με τις εκθέσεις που θα πραγματοποιηθούν, στις 20 Οκτωβρίου ξεκινά το Σεμινάριο Ιστορίας των Κόμικς με εισηγητή τον Γιάννη Κουκουλά, ιστορικό τέχνης. Η διάρκειά του θα είναι 14 ώρες (επτά δίωρα μαθήματα που θα διεξάγονται κάθε Πέμπτη, 18:30 – 20:30) με στόχο την ιχνηλάτηση και κατανόηση της ιστορικής εξέλιξης και διαμόρφωσης της ένατης τέχνης. Κεντρικοί άξονες θα είναι: Τα πρόδρομα έργα της σχεδιαστικής αφηγηματικότητας (βραχογραφίες, ιερογλυφικά, γλυπτοί διάκοσμοι της αρχαιότητας κ.ά.) και της συνύπαρξης του λόγου με την εικόνα (μεσαιωνικά ψηφιδωτά και χειρόγραφα κ.ά.). Οι γελοιογραφίες του 18ου και 19ου αιώνα. Τα κόμικς Ευρωπαίων πρωτοπόρων (Topffer, περιοδικά Epinal κ.λπ.). Κόμικς και μοντερνισμός: η βίαιη αστικοποίηση και το λούμπεν προλεταριάτο στο Yellow Kid του Richard Outcault, οι ψυχαναλυτικές ερμηνείες και ο παιδικός ψυχισμός στο Little Nemo in Slumberland του Winsor McCay, σουρεαλισμός και νταντά στο Krazy Kat του George Herriman, τα εξπρεσιονιστικά έργα του Lyonel Feininger κ.ά. Το Κραχ του 1929 και η εμφάνιση των κόμικς φαντασίας και ηρωισμών (μάγοι, αεροπόροι, πυγμάχοι, αθλητές, ντετέκτιβ, πιλότοι, καπετάνιοι, διαστημικοί τυχοδιώκτες κ.ά.). Οι ήρωες ως βιομηχανικά προϊόντα που αναλαμβάνουν την μεταφορική σωτηρία μέσω της ψυχαγωγίας και της ανάθεσης. Τα κόμικς, τα animation και το συνολικό έργο του Walt Disney, των συνεργατών του και των συνεχιστών της αυτοκρατορίας. Οι πρωτοπόρες ταινίες κινουμένων σχεδίων, η σχέση του Disney με την πολιτική, οι κατήγοροι αλλά και οι υπερασπιστές του. Οι υπερήρωες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά: η γέννηση και η εξέλιξη του Σούπερμαν, του Μπάτμαν, της Γουόντερ Γούμαν κ.ά. Η επινόηση νέων “θεοτήτων” που υποκαθιστούν τη χαμένη ελπίδα. Οι διαφορετικοί υπερήρωες των Stan Lee και Jack Kirby της δεκαετίας του ’60 και οι σύγχρονες αποδομητικές τάσεις. Η μετάλλαξη ως κοινωνικό στίγμα, οι υπερδυνάμεις ως κατάρα, η ευθύνη ως βάρος. Ο Harvey Kurtzman και η επανάσταση του περιοδικού MAD. H θέσπιση του Κώδικα Λογοκρισίας στα ‘50s, ο μακαρθισμός και οι επιπτώσεις του στη δημιουργία κόμικς. Τα underground comix της δεκαετίας του ’60 (Crumb, Shelton, Rodriguez κ.ά.) και η σχέση τους με την κοινωνική έκρηξη και τα κινήματα χειραφέτησης και υπεράσπισης των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα σύγχρονα εναλλακτικά κόμικς, η θεματολογία τους, οι σχεδιαστικές τους ιδιαιτερότητες. Το κοινό που απευθύνονται, η πολιτική τους διάσταση, η βιογραφία και η αυτοβιογραφία. Οι περιπτώσεις του Dan Clowes, του Chris Ware, του Adrian Tomine, του Charles Burns και τα κόμικς της αποστασιοποίησης. Οι Watchmen του Alan Moore και η αναθεώρηση της υπερηρωικής ταυτότητας. Ο Dark Knight του Frank Miller και η παραδοχή της υπερηρωικής παρακμής. Τα κόμικς-ντοκουμέντα της σύγχρονης εποχής: Το έργο του Art Spiegelman, η δημοσιογραφική διάσταση των κόμικς του Joe Sacco, τα οδοιπορικά του Ted Rall, τα κόμικς για το προσφυγικό ζήτημα και οι έννοιες της τεκμηρίωσης, της μνήμης, του αρχείου, της Ιστορίας μέσα από την ένατη τέχνη. Κόμικς και τέχνες (κινηματογράφος, λογοτεχνία, εικαστικές τέχνες, μουσική κ.λπ.). Πώς σχετίζονται οι εννέα τέχνες μεταξύ τους; Έννοιες όπως η διακειμενικότητα και η διαεικονικότητα, η προσαρμογή και η μεταγραφή, η παρωδία, η ειρωνεία, το παστίς κ.λπ. Πώς εικαστικοί καλλιτέχνες (Lichtenstein, Warhol, Koons κ.ά.), graffiti artists όπως ο Μπάνκσι, κινηματογραφιστές κ.λπ. αξιοποίησαν τα θέματα και τις τεχνικές των κόμικς και πώς οι δημιουργοί κόμικς συνομιλούν με τις άλλες τέχνες. Το σεμινάριο απευθύνεται σε ανθρώπους όλων των ηλικιών που ενδιαφέρονται γενικότερα για την Ιστορία της Τέχνης αλλά και ειδικότερα για την Ιστορία των Κόμικς, σε εκπαιδευτικούς που επιθυμούν να κατανοήσουν περαιτέρω τη γλώσσα των κόμικς και να ερμηνεύσουν - μεταδώσουν το φαινόμενο της ευρείας διάδοσης και δημοφιλίας της ένατης τέχνης μέσω του πολυγραμματισμού, σε καλλιτέχνες που επιδιώκουν να εμπλουτίσουν το θεωρητικό και ιστορικό τους υπόβαθρο, σε φοιτητές και αποφοίτους Ιστορίας, Κοινωνιολογίας, Καλών Τεχνών, Ανθρωπιστικών Σπουδών, Επικοινωνίας και Μέσων, Διακοσμητικής και Γραφιστικής, Πολιτισμικών Σπουδών κ.λπ., σε αναγνώστες των κόμικς, σε όσους και όσες αναζητούν την αμφίδρομη σχέση της τέχνης με τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις και πτυχές κάθε εποχής. Ο Γιάννης Κουκουλάς γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Είναι ιστορικός τέχνης, πτυχιούχος ΑΣΚΤ και εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης της ίδιας σχολής ενώ παράλληλα διδάσκει τα μαθήματα Ιστορία των Κόμικς και Σύγχρονα Εναλλακτικά Κόμικς. Κατά το παρελθόν έχει εργαστεί σε πολλές εφημερίδες (Ελευθεροτυπία – περιοδικό “9”, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – περιοδικό “7 Ημέρες”, Ποντίκι, Εποχή κ.ά.) και περιοδικά (Βαβέλ, Μετρό, Γαλέρα, MOV, Τραμ κ.ά.) αρθρογραφώντας για θέματα αναφορικά με τα κόμικς και τις εικαστικές τέχνες, έχει διδάξει Ιστορία των Κόμικς συνεργαζόμενος με ιδιωτικές σχολές και φορείς, έχει επιμεληθεί πολλές εκθέσεις και εκδόσεις κόμικς, έχει λάβει μέρος σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια, κείμενα του έχουν περιληφθεί σε συλλογικούς τόμους ιστορίας και θεωρίας των κόμικς και σε πρακτικά συνεδρίων και είναι συγγραφέας των βιβλίων Γυναίκες στα Κόμικς – Ηρωίδες για Κάθε Χρήση (εκδ. Futura) και Ένατη Τέχνη – Από το Παρελθόν στο Μέλλον (εκδ. ΚΨΜ). Τα τελευταία χρόνια, υπογράφει τα κείμενα και είναι συνεπιμελητής στο Καρέ-Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών ενώ πρόσφατα επιμελήθηκε την έκθεση Ένα Γλυκό Ξημέρωμα – Ιστορίες Κόμικς για την Αθήνα της Κατοχής. Για πληροφορίες και εγγραφές μπορείτε να τηλεφωνήσετε στο 697 338 8620

Τη Δευτερα 10 Οκτωβρίου, στις 18.00 στο χωρο της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί ομιλία-συζήτηση με θεμα Μνήμη, Ιστορία, Ντοκουμέντο, Τεκμηρίωση στα Σύγχρονα Κόμικς με ομιλητές τους Soloup, δημιουργό κόμικς, Γιώργο Γούση, δημιουργό κόμικς και Γιάννη Κουκουλά, ιστορικό τέχνης και επιμελητή της έκθεσης. Θα παρευρίσκονται οι συμμετέχοντες δημιουργοί στην έκθεση. Είστε όλες και όλες καλεσμένες και καλεσμένοι στη συζήτηση.

Και το συνοδευτικό κείμενο της έκθεσης... ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ Ιστορίες Κόμικς για την Αθήνα της Κατοχής Συμμετέχουν οι: Τόμεκ Γιοβάνης, Γιώργος Γούσης, Σπύρος Δερβενιώτης, Πέτρος Ζερβός, Δημήτρης Καμένος, Λέανδρος, Τάσος Μαραγκός, Θοδωρής Μπαργιώτας, Αλέξια Οθωναίου, Αλέκος Παπαδάτος, Θανάσης Πέτρου, Soloup, Γιώργος Τραγάκης, Γιώργος Φαραζής, Πέτρος Χριστούλιας Επιμέλεια: Γιάννης Κουκουλάς «Ένα γλυκό ξημέρωμα βαράγαν οι τσολιάδες τα σπίτια μας μπλοκάρανε με τους Γερμαναράδες Πρωί - πρωί πηγαίναμε όλοι στη δουλειά μας και οι τσολιάδες φώναζαν, βουρ! Για την Κοκκινιά μας Στο δρόμο που μας πήγαιναν προς την Οσία Ξένη απ’ τη γωνιά που πρόβαλα βλέπω δυο σκοτωμένοι Ε, ρε παιδιά, τι να σας πω ράγισε η καρδιά μου κι από τα δόλια μάτια μου τρέχαν τα δάκρυά μου Ένα πρωί ξημέρωμα δεκαεφτά Αυγούστου οι Γερμανοί μας σκότωσαν έτσι για χάρη γούστου» Κατά τον συγγραφέα-ερευνητή Σάκη Πάπιστα, το αγραμμοφώνητο ρεμπέτικο αποδίδεται στον Ελασίτη λοχαγό Νίκο Δημόπουλο ή Τούντα με αφορμή το μπλόκο της Κοκκινιάς της 17ης Αυγούστου 1944 με τους εκατοντάδες νεκρούς, συλληφθέντες και βασανισθέντες. Ο Τούντας λίγο αργότερα τραυματίστηκε σε μάχη και δολοφονήθηκε στο κρεβάτι του. Το “γλυκό ξημέρωμα” του πρώτου στίχου μετετράπη σε πικρή μέρα για την Αθήνα. Ένα πραγματικά “γλυκό ξημέρωμα” ήρθε την 12η Οκτωβρίου με την Απελευθέρωση της πόλης από τη ναζιστική κατοχή. Αλλά δε διήρκεσε πολύ καθώς ακολούθησε ο Εμφύλιος. Δεκαπέντε δημιουργοί κόμικς φιλοτεχνούν ιστορίες για την Αθήνα της Κατοχής και επικεντρώνονται στους ανθρώπους που έβλεπαν ή ονειρεύονταν γλυκά ξημερώματα αλλά βίωναν επαναληπτικά σκοτεινές μέρες, ζοφερές νύχτες, εφιαλτικές εποχές. Τα έργα που παρουσιάζονται δεν αποτελούν ντοκουμέντα, μαρτυρίες, τεκμήρια, αποδείξεις, ιστορικά στοιχεία, ρεαλιστικές αποτυπώσεις. Κάποια εδράζονται σε ιστορικά δεδομένα και κάποια αποτελούν μυθοπλαστικές αφηγήσεις. Όλα, ωστόσο, αποτελούν προσωπικές ματιές, καλλιτεχνικές εκφράσεις, έντεχνες απόπειρες προσέγγισης, αναψηλάφησης, κατανόησης και απόδοσης του πνεύματος και του κλίματος ενός όχι-και-τόσο μακρινού παρελθόντος. Με την τέχνη των κόμικς, την συμπυκνωμένη τους γλώσσα, την εγγενή τους αφηγηματική αφαιρετικότητα, την επιλογή ευσύνοπτων κειμένων και εικόνων που σφύζουν πληροφοριών, οι δεκαπέντε δημιουργοί δεν επιχειρούν να ανασυστήσουν τα θλιβερά χρόνια της Κατοχής –κάτι τέτοιο θα αποτελούσε εκ προοιμίου αναποτελεσματική και ατελέσφορη προσπάθεια που ισοδυναμεί με ύβρη– ούτε να σχετικοποιήσουν μια ανείπωτη τραγωδία. Μπρος στο δέος που γεννά η τρομακτική διάσταση του εγκλήματος και στο αίσθημα αδυναμίας κάθε μεμονωμένου ανθρώπου, αντιτάσσουν τη μνήμη, προτάσσουν τη γνώση και παρακινούν σε εγρήγορση.

ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ Ιστορίες κόμικς για την Αθήνα της κατοχής Δεκαπέντε κορυφαίοι Έλληνες δημιουργοί κόμικς εμπνέονται από την δεκαετία του ’40 και δημιουργούν ιστορίες για την έκθεση που φιλοξενείται στο πρώην Πιλοποιείο Πουλόπουλου (Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη) Δημήτρης Καμένος Τα κόμικς συναντούν τη δεκαετία του ’40 σε μια πρωτόγνωρη συνεύρεση Ιστορίας και 9ης τέχνης που πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα Ελεύθερη». Δεκαπέντε Έλληνες κορυφαίοι δημιουργοί κόμικς έφτιαξαν ισάριθμες ιστορίες εμπνευσμένες από την Κατοχή, την Αντίσταση και την Απελευθέρωση και επέλεξαν να συνομιλήσουν έτσι με το τότε και το σήμερα της πιο δύσκολης δεκαετίας στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. «Ένα γλυκό ξημέρωμα» είναι ο τίτλος της πρωτότυπης έκθεσης, τον οποίο ενέπνευσε ένα αγραμμοφώνητο ρεμπέτικο που φέρεται να έγραψε ο Ελασίτης λοχαγός Νίκος Δημόπουλος ή Τούντας με αφορμή το μπλόκο της Κοκκινιάς της 17ης Αυγούστου 1944. «Οι δημιουργοί επικεντρώνονται στους ανθρώπους που ονειρεύονταν γλυκά ξημερώματα, αλλά βίωναν επαναληπτικά σκοτεινές μέρες, ζοφερές νύχτες, εφιαλτικές εποχές», λέει ο Γιάννης Κουκουλάς, ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης. Γιώργος Τραγάκης Κάποια από τα έργα που παρουσιάζονται στηρίζονται σε ιστορικά δεδομένα, ενώ κάποια άλλα είναι προϊόντα μυθοπλασίας. Όλα πάντως αποτελούν μια ευαίσθητη ματιά εξαιρετικά ταλαντούχων δημιουργών που αφουγκράζονται την μνήμη και την προβάλλουν στο σήμερα με τη βοήθεια μιας απόλυτα σύγχρονης τέχνης. «Το να αφηγείσαι ιστορικά γεγονότα ή το να φτιάχνεις μυθοπλασίες βασισμένες σε αυτά είναι ένα τρόπος να προσεγγίσεις μια Ιστορία που δεν την ξέρουμε με ένα τρόπο προσιτό σε όλους. Το να βλέπεις τα περιστατικά του μπλόκου της Κοκκινιάς να γίνονται μια θαυμάσια ιστορία κόμικς είναι αφήγηση της Ιστορίας με εντελώς άλλα μέσα. Και από αυτό το νέο, ο επισκέπτης της έκθεσης έχει να ωφεληθεί γιατί μαθαίνει και άλλους τρόπους να προσλαμβάνει την Ιστορία, μαθαίνει και άλλες γλώσσες», τονίζει ο Γιάννης Κουκουλάς. Soloup «Η ιδέα της ματιάς των δημιουργών κόμικς στην μνήμη της Απελευθέρωσης και γενικά της δεκαετίας του ’40 είναι μέρος της προσπάθειας που καταβάλλεται ώστε η σύγχρονη ελληνική Ιστορία να βρει τρόπους συνομιλίας με το μη εξειδικευμένο κοινό και να μιλήσει στη γλώσσα του. Η Αθήνα Ελεύθερη είναι μια γιορτή της Αθήνας και θέλουμε να είναι και μια γιορτή Ιστορίας», λέει ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης, ένας από τους ιστορικούς που έχουν την επιστημονική επιμέλεια του «12 Οκτωβρίου 1944. H Αθήνα Ελεύθερη». Γιώργος Γούσης Την έκθεση «Ένα Γλυκό ξημέρωμα» θα πλαισιώσουν παράλληλες δράσεις- συναντήσεις με το κοινό όπου οι δημιουργοί θα παρουσιάσουν τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκαν, ενώ θα συζητήσουν για το πώς βίωσαν οι ίδιοι αυτή την αναπάντεχη αλλά και γόνιμη συνάντηση με την ιστορία. Την Δευτέρα 10 Οκτωβρίου, στις 18.00 είναι προγραμματισμένη συζήτηση με τίτλο «Μνήμη, Ιστορία, Ντοκουμέντο, Τεκμηρίωσή στα Σύγχρονα Κόμικς» με ομιλητές τον Soloup, (δημιουργό κόμικς και γελοιογράφο), τον Γιώργο Γούση (δημιουργό κόμικς, Διδάκτωρ ΤΠΤΕ) και τον Γιάννη Κουκουλά (ιστορικό τέχνης και επιμελητή της έκθεσης). Λέανδρος Συμμετέχουν: Τόμεκ Γιοβάνης, Γιώργος Γούσης, Σπύρος Δερβενιώτης, Πέτρος Ζερβός, Δημήτρης Καμένος, Λέανδρος, Τάσος Μαραγκός, Θοδωρής Μπαργιώτας, Αλέξια Οθωναίου, Αλέκος Παπαδάτος, Θανάσης Πέτρου, Soloup, Γιώργος Τραγάκης, Γιώργος Φαραζής, Πέτρος Χριστούλιας Επιμέλεια: Γιάννης Κουκουλάς Σπύρος Δερβενιώτης Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη, Ηρακλειδών 66 και Θεσσαλονίκης, Θησείο Διάρκεια: Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη για το κοινό από την 1η έως τις 30 Οκτωβρίου. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα κλειστά, Τρίτη έως Σάββατο 10:00 – 20:00, Κυριακή 10:00-14:00 Αλέξια Οθωναίου Γιώργος Φαραζής Πέτρος Χριστούλιας Πέτρος Ζερβός Τασος Μαραγκος.tif Τάσος Μαραγκός Τόμεκ Θανάσης Πέτρου Θοδωρής Μπαργιώτας

Είναι, ελπίζω, προφανής η ειρωνική διάθεση ως προς τον χαρακτηρισμό ¨απολίτιστοί¨, για αυτό και τα εισαγωγικά. Ως κακούς και απολίτιστους τους παρουσίασε μια μεγάλη μερίδα των χολιγουντιανών γουέστερν. Ευτυχώς που υπήρξαν αριστουργήματα όπως το Soldier Blue και άλλες ανάλογες ταινίες που έγιναν περισσότερες τις τελευταίες δεκαετίες για να σώσουν λίγη απο την τρωθείσα αξιοπρέπεια του Χόλιγουντ ως προς τη στάση του απέναντι στη γενοκτονία με θύματα τους γηγενείς Αμερικανούς. Αν δεν ήταν σαφής ο υπαινιγμός τοτε φταίω εγώ. Προφανώς και δεν ήταν ούτε κακοί ούτε απολίτιστοι. Έτσι βόλευε να παρουσιάζονται για ευνόητους λόγους.