XERXES: ΞΕΡΞΗΣ - Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

[GreekComicFan]

 

Τιμή καταλόγου: 16,50€

 

Μια φορά και ένα καιρό, οι τίτλοι-μακρινάρια χρησιμοποιούνταν για να προσδώσουν επικές διαστάσεις στα σχετικά πολιτιστικά προϊόντα. Αυτούς τους καιρούς φαίνεται πως ζήλεψε ο Μίλερ, όταν επέλεξε το όνομα της συνέχειας του 300.

 

Μετά τις Θερμοπύλες λοιπόν και την δικιά του εικονοκλαστική εκδοχή της ιστορίας, ο Φρανκ Μίλερ έρχεται με την πολύ-αναμενόμενη συνέχεια τους, ρίχνοντας αυτή την φορά μια ματιά στις αυτοκρατορίες των Περσών και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά το σχέδιο δείχνει μια επιστροφή του Μίλερ στον παλιό του ακμαίο εαυτό και όχι στα κουρασμένα ορνιθοσκαλίσματα που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στα περιστασιακά εξώφυλλα που παρήγαγε. Οπότε οπτικά τουλάχιστον το παρόν άλμπουμ στέκεται επάξια δίπλα στο 300, αν και το χρώμα αυτή την φορά είναι ψηφιακό και ο χρωματισμός του Alex Sinclair δεν έχει την χειροποίητη υφή που προσέδιδε ο χρωματισμός της Lynn Varley.

 

Η κυκλοφορία του Ξέρξης έρχεται 10 μήνες μετά την ολοκλήρωση της σειράς στην Αμερική και 3 μήνες μετά την συλλογή του σε έναν τόμο. Αυτή την φορά όμως δεν είναι σκληρόδετο, αλλά με μαλακό εξώφυλλο, το μόνο αρνητικό που βρήκα στην έκδοση, μιας και σε τέτοια μεγάλα σχήματα, η διαχείριση τους είναι δύσκολη και τα τσαλακώματα εύκολα ακόμα και από τους πιο προσεκτικούς.

 

Ευχαριστούμε τον @constantinople για την παραχώρηση του τεύχους για τις ανάγκες της παρουσίασης.

 

 

[ProfPhillipMortimer]

"Δεν το έχω διαβάσει ακόμα," η φράση κλείδι. Όταν το διαβάσεις παρακαλώ γράψε τη γνώμη σου. 

Εγω όλο αυτόν τον καιρό δεν έχω καταφέρει να ολοκληρώσω το τρίτο τεύχος.

Το πρώτο μέτριο, Το δεύτερο κακό από το τρίτο και μετά όχι απλά δεν διαβάζεται δίνει άλλη διάσταση στον χαρακτηρισμό απαράδεκτο κόμικ από δημιουργούς ονόματα.

[GreekComicFan]

4 ώρες πριν, ProfPhillipMortimer είπε:

"Δεν το έχω διαβάσει ακόμα," η φράση κλείδι. Όταν το διαβάσεις παρακαλώ γράψε τη γνώμη σου. 

Εγω όλο αυτόν τον καιρό δεν έχω καταφέρει να ολοκληρώσω το τρίτο τεύχος.

Το πρώτο μέτριο, Το δεύτερο κακό από το τρίτο και μετά όχι απλά δεν διαβάζεται δίνει άλλη διάσταση στον χαρακτηρισμό απαράδεκτο κόμικ από δημιουργούς ονόματα.

Όταν το αγοράσω και εγώ και το διαβάσω (μιας και όπως βλέπεις, μας το έφεραν για να καταχωρηθεί), θα τα πούμε ξανά.

[germanicus]

Όχι απλά weird. Καραweird για να ακριβολογούμε  Το αγγλόφωνο τσούλησε νεράκι. Αδυνατώ όμως να το αξιολογήσω  

Κατ'αρχάς, όσον αφορά το 300, είναι πλέον πάγια θέση μου ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μυθιστορία. Ως αίσθηση. Όχι, δεν είχε 500 σκουλαρίκια παντού στη μούρη ο Ξέρξης  Απεικονίζονταν όμως έτσι στο κόμικ για να μεταφέρει σε εμάς την αίσθηση του περίεργου και του εξωτικού που είχε η φιγούρα του στους αρχαίους. 

 

Προσπαθεί να κάνει κάτι αντίστοιχο σε αυτό εδώ το κόμικ? Δεν ξέρω  Έχει περίεργη δομή. Δεν είμαι σίγουρος τι ιστορία θέλει να πει, που θέλει να το πάει. Είναι αρκετά ασύνδετο. Είναι όμως και αρκετά γοητευτικό Δεν παίρνω όρκο εάν (και πόσο) επηρεάζομαι από το όνομα του δημιουργού και εάν (και πόσο) είναι η γοητεία του κόμικ. Οι απεικονίσεις κάποιων χαρακτήρων, τόσο εμφανισιακά όσο και "τι σόι άνθρωπος ήταν, τι πίστευε, τι έκανε", ξενίζουν, είναι 132% εκτός πραγματικότητας. Αυτό όμως συνέβαινε και με τους 300 όπως προείπα. Εκεί κατάλαβα το γιατι το έκανε και που το πήγαινε Κατάλαβα γιατί ο Εφιάλτης ήταν όπως ήταν  Εδώ δεν είμαι σίγουρος τι ήθελε να πει για τον Αισχύλο λχ  Με γοήτευσε όμως πλήρως το τέλος του Ξέρξη. Με γοήτευσε πλήρως η άντληση υλικού μέσα από την Παλαιά Διαθήκη  

Συνολικά νομίζω ότι είναι πιο κοντά στην ποίηση ή στον μαγικό ρεαλισμό των Λατινοαμερικάνων παρά στα τυπικά αμερικάνικα κόμικ. 

 

Όσον αφορά το σχέδιο... Well. Έχει βρει/κατασταλλάξει σε μια φόρμουλα ο Μιλλερ και γίνεται συνέχεια όλο και πιο απόλυτος και ακραιος στη χρήση της  Πως άμα δεις Φασιανό, ξέρεις ότι είδες Φασιανό?  Με ένα συγκεκριμένο μανιερισμό που καταλήγει σε ένα "έχουμε πιπέρι, βάζουμε και στα λάχανα"?  Ή τα "ανθρωπάκια" του Γιάννη Γαΐτη? Που ούτε που ξέρω πόσα έργα έχει φτιάξει με δαύτα? Κάπως έτσι και ο Μίλλερ. Και έχει χλευαστει άγρια για αυτό  Εάν λοιπόν είστε απ'αυτούς που παθαίνουν αναφυλακτικό σοκ όταν βλέπουν σύγχρονους εικαστικούς "Μιλλερισμούς", μην κάνετε το σφάλμα να το αγγίξετε  Εκτός αμα είναι στο στυλ "να δούμε σε τι άβυσσο, σε τι κόλαση, σε πόσα αμαρτήματα θα πέσει ακόμα"  Που το καταλαβαίνω  Κάργα ανθρώπινο και διαχρονικό  Να ξέρουμε και γιατί την διαπομπεύουμε ρε αδερφέ  

Είναι καραweird. Σιγουρα όχι για όλους  

 

Όλα αυτά με βάση την αγγλόφωνη έκδοση   Για την Ελληνική δεν έχω άποψη (ήτοι δεν ξέρω τι μετάφραση έγινε, τι ποιότητα είναι το χαρτί κ.ο.κ. )  

 

 

 

 

[Θεόδωρος]

Είναι γνωστό ήδη από την ιστορία των 300 ότι ο Frank Miller κινείται στα πλαίσια της μυθιστορίας. Παίρνει δηλαδή ένα ιστορικό γεγονός και βάσει αυτού διαπλάθει με προσθήκες, αφαιρέσεις κτλ ένα δικό του αφηγηματικό πλαίσιο. Στους 300 αυτό είχε επιτυχία διότι στάθηκε εντός του ιστορικού γεγονότος και εντός του αντίστοιχου ιστορικού πλαισίου. Η μάχη των Θερμοπυλών, η αντίσταση του Λεωνίδα και των Σπαρτιατών, το όλο concept έμοιαζε να έχει δομή και συνεκτική αφήγηση. Οι όποιες υπερβολές στο σκίτσο και το χρώμα έμοιαζαν καλοδεχούμενες.

Στο "Xerxes" από την άλλη, ο Frank Miller φαίνεται να αποτυγχάνει παταγωδώς. Και αυτό διότι στα πλαίσια της μυθιστορίας ξέφυγε τελείως τόσο από το ιστορικό πλαίσιο όσο και από το ιστορικό γεγονός. Σε μερικές σελίδες προσπαθεί να καλύψει γεγονότα ενός και πλέον αιώνα από την μάχη του Μαραθώνα εώς την αντίστοιχη των Γαυγαμήλων. Ο αναγνώστης μπερδεύετε μέσα στην χαοτική και χωρίς συνοχή αφήγηση και εν τέλει το όλο πόνημα φαίνεται να καταλήγει ...στο πουθενά.

Το δυνατό σκίτσο, τα όμορφα χρώματα με τις εντυπωσιακές γραμμές, για μένα, δεν σώζουν το όλο αποτέλεσμα το οποίο είναι μάλλον κακό. 

[Jim Slip]

'Αθλιο. Δουλειά ενός δημιουργού που βαριέται να γράψει και να σχεδιάσει. Ο Miller εδώ και καιρό πουλάει το όνομα του και τίποτα άλλο.