ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

[monalisa]

το αγορασα προσφατα απο την Πολιτεια με 1,90€!!!!

Μου αρεσε αρκετα!!!

επιτυχιμενη αγορα πιστευω!!!!

[DJO]

Αντιγράφω και το αφιερωματάκι του 2-DD:

 

Τετάρτη, 18 Ιουνίου 2014

 

Το Μαύρο Είδωλο της Αφροδίτης

 

 

Ένα από τα πρώτα (και πολύ καλά)

ελληνικά graphic novels

Τον εξαιρετικό κομίστα και γελοιογράφο Γιάννη Καλαϊτζή, όπως και τόσους άλλους αξιόλογους δημιουργούς, τον έμαθα μέσα από το περιοδικό "9" της Ελευθεροτυπίας, όπου δημοσιευόταν η θεότρελη σειρά strips "Το πέλαγος της μποτίλιας".

Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να μάθω οτι ο πρωτοπόρος έλληνας δημιουργός έχει φτιάξει και graphic novels, και μάλιστα πολύ καλά graphic novels, και... μάλιστα-μάλιστα τα πρώτα που έγιναν ποτέ στη χώρα μας.

 

Συγκεκριμένα, το πρώτο ελληνικό graphic novel, του Γιάννη Καλαϊτζή όπως είπαμε, είναι η Τσιγγάνικη Ορχήστρα, που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο θρυλικό περιοδικό βαβέλ, και κυκλοφόρησε ολοκληρωμένο από τις εκδόσεις Πολύτυπο το 1984. Το δεύτερο (απ'όσο γνωρίζω τουλάχιστον) είναι Το μαύρο είδωλο της Αφροδίτης, το οποίο δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό "Σχολιαστής", και έπειτα εκδόθηκε από την Ars Longa / Nemo το 1990.

 

Η ιστορία διαδραματίζεται 200 χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, με επίκεντρο δράσης τη Σαντορίνη λίγο μετά το φοβερό σεισμό του 1650 μ.Χ. Πρωταγωνιστές είναι ένα αταίριαστο δίδυμο - ο Αλέξανδρος Παλαιολόγος, γνωστός και ως Αλέκος Τράκας, ένας απατεώνας αριστοκράτης και τυχοδιώκτης, κι ο Καράμπαμπας, δούλος κι αφέντης του εαυτού του. Ο Καράμπαμπας, που διατείνεται οτι ξέρει μια πόρτα που βγαίνει στο χαρέμι του Τζεμαϊρλή Πασά της Βιθυνίας, γνώστης του μυστικού του κρυμμένου θησαυρού του Σανταμαρία του Μαλτέζου αρχιπειρατή, ιεροφάντης μυστικών και θαυματουργών συνταγών, παρασύρει τον ψευτο-αριστοκράτη άσπονδο φίλο του σε ένα μυστικιστικό όσο και θεότρελο κυνήγι θησαυρού, με έπαθλο το μαύρο είδωλο της Αφροδίτης, ένα αγαλματίδιο που λέγεται οτι δίνει στον κάτοχό του μεγάλη δύναμη.

 

Η Σαντορίνη του 1650 βεβαίως ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή της, γκλάμορους εικόνα, και παρουσιάζεται σαν ένα φτωχικό ψαρονήσι με αφελείς και δεισιδαίμονες κατοίκους. Οι ήρωές μας λοιπόν (ο θεός να τους κάνει), με το που πατήσουν το πόδι τους στο νησί θα μπλέξουν σε σουρρεαλιστικές περιπέτειες με νεκρούς που ξαναγυρίζουν στη ζωή, αφορεσμένους, φρικαρισμένους παπάδες, ακόμη πιο φρικαρισμένους χωριάτες και πόρνες που έχουν καταληφθεί από πνεύματα, προσπαθώντας μέσα σε όλο αυτό το πανδαιμόνιο να συλλέξουν πληροφορίες για το πολύτιμο αγαλματίδιο. Τίποτε όμως δε θα πάει σύμφωνα με τα σχέδιά τους, καθώς η ιστορία θα παίρνει ολοένα και πιο μυστήρια - μάλλον μυστικιστική - τροπή, καταλήγοντας σε ένα φινάλε αντάξιο των αρχαίων ελληνικών μύθων.

 

Ο Γιάννης Καλαϊτζής ζευγαρώνει την περιπέτεια με το χιούμορ και τους μύθους με την ιστορία, προσθέτοντας πλήθος συμβολισμών και φανταστικών στοιχείων που μοιάζουν αληθινά, καταφέρνοντας να δημιουργήσει ένα υπέροχο ιστορικό graphic novel που επιδέχεται (ηθελημένα) πολλών ερμηνειών. Οι δύο πρωταγωνιστές του είναι βγαλμένοι μέσα από την ελληνική πραγματικότητα, με τον Αλέκο Τράκα να "δανείζεται" το πρόσωπό του από τον παλιό ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο (γέννημα θρέμμα Πειραιώτης είναι ο Καλαϊτζής), και τον Καράμπαμπα να είναι ολόιδιος ο Καραγκιόζης, με ολίγη από Στέλιο Καζαντζίδη. Αλλά και εκτός από τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, οι δυο τους είναι απολύτως αντιπροσωπευτικά δείγματα ελληνικής νοοτροπίας, σχεδόν στερεοτυπικά. Ο τυχοδιωκτισμός και το οξύθυμο ταμπεραμέντο του Τράκα, και η (κουτο)πονηριά και παγαποντιά του Καράμπαμπα είναι, όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, χαρακτηριστικά ελληνικά γνωρίσματα, από την εποχή της τουρκοκρατίας μέχρι και τις μέρες μας.

 

Η παρουσίαση του νησιωτικού τοπίου της εποχής, των ενδυμασιών και της καθημερινής γλώσσας είναι αποτέλεσμα εκτενούς έρευνας, και άρα απολύτως αληθοφανή και πειστικά, προσδίδοντας σε αυτό το εικονογράφημα (όπως ονόμαζαν τότε τα graphic novels) με τα άφθονα ιστορικά στοιχεία μία αύρα από τις ιστορίες του ρομαντικού τυχοδιώκτη Corto Maltese, του μεγάλου Hugo Pratt. Ο Γιάννης Καλαϊτζής στον πρόλογό του προτρέπει τους αναγνώστες να μην αποκαλύψουν σε άλλους το τέλος της ιστορίας, όμως ο ίδιος ο δημιουργός ξεχνάει (εσκεμμένα ?) να βάλει τη λέξη ΤΕΛΟΣ στην τελευταία σελίδα, καθιστώντας την όμορφη όσο και αμφίσημη περιπέτειά του διαχρονική.

 

 

http://www.gianniskalaitzis.gr/index.php/comics/mauro

 

http://historyofcomics.blogspot.gr/2011/12/1990.html

 

[mr-d]

επιτελους το διαβασα κ εγω,

 

μου αρεσε, αν επρεπε να το βαλω σε μια κατηγορια θα ηταν φαντασυ - χορορ

[GeoTrou]

Την πρώτη φορά που το διάβασα, μου είχε αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα, κυρίως λόγω των περίεργων διαλόγων και της κάπως μπερδεμένης ροής. Το ξαναδιάβασα πριν λίγο όμως και το βρήκα πολύ καλύτερο. 

[konni]

περίφημο, είχα την τύχη να μου κάνει σκίτσο με την φάτσα μου ο κ. Καλαιτζής στην παρουσίαση του του <μαύρο είδωλο της Αφροδίτης> το 1991 νομίζω, στην πρώτη σπηλιά των κόμικς στον ημιόροφο στην οδό Τσιμισκή κοντά στον Τερκενλή για όσους θυμούνται

[batigoal]

Μιας που εχω πιασει χρονολογικα τον Καλαϊτζη, μετα απο την Τσιγγανικη Ορχηστρα,

ηρθε η σειρα του Μαυρου ειδωλου της Αφροδιτης.

 

Το σεναριο ειναι αρκετα μπερδεμενο, εγω χρειαστηκα και δευτερη αναγνωση για να βαλω καποια

πραγματα σε μια σειρα και να βγαλω ενα ικανοποιητικο νοημα.

 

Σαν κομικ ειναι ισως παραπανω λαογραφικο απ' οτι θα ηθελα, τουλαχιστον με την εννοια οτι μπλεκει πολλες αναφορες

και γινεται λιγο δυσαναγνωστο, το χιουμοριστικο κομματι ειναι και εδω παρον, κυριως αλλα οχι μονο

με την μορφη σατιρας και εστιαζει στα κακα χαρακτηριστικα των πρωταγωνιστων και την δεισιδαιμονια της εποχης,

δεν λειπει ουτε ο σουρεαλισμος προσθετοντας αρκετα στο τελικο αποτελεσμα.

 

Το σχεδιο μου αρεσε πολυ, δεν ειναι στο ιδιο στυλ με την Τσιγγανικη Ορχηστρα, κατι που δειχνει ισως

και την σχεδιαστικη εξελιξη του Καλαϊτζη με τον χρονο, παντως δεν ειμαι σιγουρος ποιο μου αρεσε περισσοτερο.

 

Απ' οτι βλεπω ειναι ακομα διαθεσιμο στην Πολιτεια με 2,38€, δεν ξερω αν υπαρχει καλυτερος τροπος

να ξοδεψετε ενα τετοιο ποσο σε κομικ, ειναι και θεμα γουστου προφανως, εγω παντως το προτεινω,

το διαβασα ηδη δυο φορες και ειμαι σιγουρος πως θα το ξαναδιαβασω αργα ή γρηγορα!

 

[GreekComicFan]

2,85€ αυτό το διάστημα στην πολιτεία.

 

http://www.politeianet.gr/books/kalaitzis-giannis-parapente-to-mauro-eidolo-tis-afroditis-75815

[Θρηνωδός]

Γλυκόξινη η γεύση που άφησε και σε μένα το συγκεκριμένο. Το σκίτσο αν και μεταγενέστερο σαφώς κατώτερο από την τσιγγάνικη ορχήστρα, η ιστορία αν και εκτιμώ την "ελληνικότητά" της, πολύ αφαιρετική και all over the place που λένε και στο χωριό του Τρουπάκη. Ίσως κάποτε και μετά από δεύτερη και τρίτη ανάγνωση να αλλάξει αυτή η εντύπωση (αν και τώρα που το σκέφτομαι αυτό λέω συνέχεια για κόμικ που ο Τζερμάνικους θεωρεί καλά  , βγάλτε τα συμπεράσματά σας) αλλά προς το παρόν είναι εκτός ενδιαφερόντων μου. Πολύ ασύνδετo, τεράστια λογικά κενά και πηδήματα από τον έναν χαρακτήρα στον άλλο και από την μια ιστορία στην άλλη χωρίς, εγώ τουλάχιστον, να καταλαβαίνω τις γέφυρες μεταξύ των (αν υπάρχουν).  

 

Πέρα βέβαια από προσωπικά γούστα, αναγνωρίζω την βαρύτητα του και τον ρόλο που έπαιξε για την εξέλιξη της όποιας ελληνικής σκηνής που τότε ήταν ακόμα σε εμβρυακή κατάσταση.  

[albertus magnus]

Κατα τα μεσα Αυγουστου το πετυχα τυχαια μπροστα μου και το πηρα με κλειστα ματια. Χθες αποφασισα να το ξεκινησω και τελικα το ξεκινησα και το τελειωσα κιολας αφου διαβαστηκε μονορουφι!

 

Μυριζει Ελλαδα αυτο το κομικ και εντονη λαογραφια. Γελασα και σε μερικες στιγμες με τους απατεωνες ηρωες μας αλλα θα συμφωνησω με τα αλλα παιδια πιο πανω που ειπανε οτι το σεναριο ειχε λιγα θεματα. Μαλλον θελει και μια δευτερη αναγνωση ωστε να το κατανοησω ακομα περισσοτερο και να παρατηρησω λεπτομερειες. Συγκρινοντας το παντως με την Τσιγγανικη Ορχηστρα θα λεγα οτι η ορχηστρα μου αρεσε περισσοτερο αν και δεν ξερω κατα ποσο μπορει να γινουν συγκρισεις αφου σεναριακα ειναι πολυ διαφορετικα, Το σχεδιο καλουτσικο χωρις να με μπερδεψει καπου αλλα και παλι νομιζω οτι στην ορχηστρα ηταν πιο καθαρες οι γραμμες.

 

Παντως δεν μετανιωσα καθολου που το πηρα και περασα ευχαριστα την ωρα μου. Θα το ξαναδιαβασω σιγουρα καποια στιγμη και μελλοντικα.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 4, 2019 από albertus magnus

[albert]

Eξωφυλλο/οπισθόφυλλο σε καλυτερη αναλυση καθως και ιδιοχειρη σημειωση του δημιουργου σε κάποιον..Σταθη..

 

    Μεταφέρθηκαν στη βάση