Το Ελληνικό κόμικ [ χώρος κουβεντούλας ]

[Christaras]

Δεν έχω κάποιο επιχείρημα. Απλά, το σκέφτομαι και... Όχι.

Κλασικος ελληνας που πιστευει πως οι ξενοι μπορουν να τα κανουν ολα καλυτερα απο αυτον. Ελπιζω να κανω λαθος και να μην ειναι αυτος ο λογος που το λες.

[Comic-Μaniac]

ένα πρώτο βήμα θα ήταν μια δημόσιο σχολή ΤΕΙ ή ΙΕΚ δημόσιο , με θέμα το κόμικ και κάποιους κανόνες , οδηγίες και καθοδήγηση στις τεχνικές .

[Paliakoudis]

Ε μα τα θες κι εσύ να το πάω για ποστ-σεντόνι.

 

Ας πούμε ότι οι μεγάλες και καλές σχολές του Ντίσνευ κόμικ είναι η Αμερικάνικη και η Ιταλική(Ολλανδική απ' έξω, ένας Γίπες δε σώζει όλη τη χώρα).  Η Αμερική, έχει πληθυσμό 318.000.000 και η Ιταλία 60.700.000, ενώ η Ελλάδα 10.800.000. Αν υποθέσουμε μπακαλίστικα ότι το 1% του εκάστοτε πληθυσμού θα ασχοληθεί με τις τέχνες, έχουμε 3.180.000 καλλιτέχνες στην Αμερική, 607.000 στην Ιταλία και 108.000 στην Ελλάδα. Αυτοί είναι υποθετικά οι αριθμοί των καλλιτεχνών ανά χώρα. Μπορεί να είναι λάθος, όμως η αναλογία είναι σωστή. Πόσους κλάδους έχει ο όρος "καλλιτέχνης"; Πόσες πιθανές ειδικότητες; Ποια είναι η πιθανότητα κάποιος από αυτούς να είναι σεναριογράφος/σχεδιαστής κόμικς; Και να είναι και της Ντίσνευ; Άρα, πόσο λίγες θα ήταν οι πιθανές επιλογές για τη δικιά μας χώρα; Και φυσικά, μη έχοντας κάποιο προηγούμενο, οι ιστορίες στα πρώτα χρόνια βέβαια θα ήταν απαράδεκτες με τον δεδομένο ανταγωνισμό, αφού οι λίγοι σχεδιαστές θα ήταν άπειροι, χωρίς προυπηρεσία και θα προσπαθούσαν να δουν τι και πως και που είναι. Βέβαια, η ύπαρξη σχεδιαστών και μάλιστα καλών, δεν είναι και μόνο θέμα πληθυσμού, αφού σχολή έχει και η Βραζιλία των 200.000.000 κατοίκων και αντικειμενικά μιλώντας, δε πιάνει μία μπροστά σε Αμερικάνους και Ιταλούς, για διάφορους λόγους, όπως πχ η φτώχεια. Ομοιότητες με εδώ;

 

Κι εδώ έρχεται το θέμα της παράδοσης. Στην Ελλάδα γενιές μεγάλωσαν με κόμικς, λατρεύτηκαν, αγαπήθηκαν, έγιναν αντικείμενα συλλογής, αλλά δεν είχαμε παραγωγή, τουλάχιστον μέχρι τα 90s γενικά σε κόμικς. Είναι τυχαίο που ο περισσότερος κόσμος ξέρει μόνο τον Αρκά; Οι Αμερικάνοι ουσιαστικά έφτιαξαν τα κόμικς και όχι μόνο ντίσνευ, οι Ιταλοί έχουν ντίσνευ παραγωγή από το 1932 με το topolino την εφημερίδα(διορθώστε με αν κάνω λάθος) και από το 1949 όπως είναι σήμερα. Επίσης έχουν και τα φουμέτια, τα άλλα παιδικά, από υπερηρωικά δε ξέρω. Εμείς πέρα απ' τον Αρκά, περιοριζόμαστε σε φανζίνς, ερασιτεχνικές εκδόσεις, και κόμικς όπως του tomek και του tasmar. Δε τα υποτιμώ, μια χαρά είναι, αλλά καμία σχέση με Barks, Rosa κλπ ή Cavazzano, Casty, Carpi, Scarpa κλπ. Να δημιουργήσουμε δικό μας στυλ; Δε νομίζω.

 

Επίσης, αν υπήρχαν ελληνικές ιστορίες, φυσικά θα ήταν πρώτη επιλογή των ντόπιων εκδοτών, κι έτσι θα παραγκωνίζονταν και θα έμεναν απ' έξω άλλες, ξένες και πολύ καλύτερες από καταξιωμένους δημιουργούς, για να πάρουν την θέση τους οι Ελληνικές. Τουτέστην, μπορεί στο επόμενο ΚΟΜΙΞ αντί στην ιστορία του Casty, να έμπαινε κάποια ελληνική, ελέω καταγωγής αν και φυσικά το περιεχόμενο θα ήταν πολύ κατώτερο, κάτι που γίνεται και σε Βραζιλία, και σε Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, όπου εκεί το επίπεδο είναι στα τάρταρα. Κι έχουμε πάρει κάποια μικρή γεύση από κάποιες λίγες ευτυχώς ιστορίες που είχαν μπει στο ΚΟΜΙΞ. Νομίζω έχουν μπει και στο Μεγάλο Μίκυ; Δε ξέρω. Καλά, δε μιλάω φυσικά για το πόσο θα προμοτάροταν η ύπαρξη και μόνο ελληνικών ντίσνευ ιστοριών, σαν να ανακαλύφθηκε για 2η φορά ο τροχός.

 

Τέλος, για το σχόλιό σου, εγώ ήξερα για τον κλασικό Ελληνάρα που πιστεύει ότι αυτός είναι καλύτερος σε όλα και ότι όλος ο κόσμος κατάγεται απ' την Ελλάδα κλπ. Δηλαδή ότι πιστεύει κάποιος Έλληνας τον κάνει αυτόματα στενόμυαλο "Ελληνάρα" που δεν επιδέχεται αλλαγή γνώμης και δε παρουσιάζει επιχειρήματα, απλά πιστεύει αυτό που πιστεύει;

 

[Comic-Μaniac]

δέχομαι την άποψη σου , αλλά προσωπικά δεν συμφωνώ . Όντως η Ελλάδα δεν έχει παράδοση στο αντικείμενο , αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δυνατότητες μικρές και μεγάλες . Κάθε αρχή και δύσκολη λένε και συμφωνώ , αλλά παράλληλα πιστεύω ότι θα άξιζε μια δοκιμαστική περίοδος με θέμα γενικά τα κόμικ και όχι ειδικά τα ντίσνευ  σε δημόσια σχολή . Ύστερα πιθανόν κάποιοι να προσανατολίζοντας στη ντίσνευ και άλλη αλλού . Το συμαντικό θα ήταν να τεθούν κάποιες βάσεις και η δυνατότητα να μην είναι μόνο σε πανάκριβες ιδιωτικές σχολές . Πιστεύω πως με το καιρό θα βρισκόντουσαν επιδέξιοι σχεδιαστές και σεναριογράφοι , πράγμα που το στηρίζω στη δουλειά που βλέπω να έχουν κάνει χρήστες του φόρουμ ( τα σχέδια , τα σενάρια και οι ιδέες του καθενός ) , καθώς και εκτός φόρουμ . Η Ελλάδα είναι γεγονός πως οι καταστάσεις , αλλά και η λογική συχνά των κατοίκων της την αφήνουν πίσω σε ορισμένους τομείς . Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια προσπάθεια στα δημόσια ΙΕΚ  να δώσουν ευκαιρίες χωρίς να πληρώνουν οι φοιτητές δίδακτρα σε τομείς όπως γραφιστική , μόδα , φωτογραφία που η Ελλάδα δεν έχει παράδοση , αλλά όπως διαπίστωσα βλέποντας άτομα στο χώρο έχει δυνατότητες . Γιατί λοιπόν αυτή η ευκαιρία να μην υπήρχε δοκιμαστικά για δυο - τρία χρόνια σχετικά με τα κόμικ , για όσους ενδιαφέρονταν ?  

[Paliakoudis]

Για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζονται 2 πράματα. Ταλέντο, και καλές συνθήκες, τουτέστην εγκαταστάσεις, αποδοχές κλπ όλα αυτά που αναφέρεις. Το 2ο μπορείς να το φτιάξεις, το 1ο όχι.

Και εμείς εδώ δε το έχουμε το 1ο, πως το λένε.

Οι Βραζιλιάνοι είναι ήταν μπαλαδόροι, οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες είναι μάστορες της τεχνολογίας, οι Κεντροαφρικανοί είναι σκυλιά στο τρέξιμο, οι Αμερικάνοι στον πόλεμο/κόμικς/ότι άλλο κάνουν οι μουρλοί. Ε, η Ελλάδα δεν είναι των κόμικς. Και δε περίμενες εμένα να στο πω για να το μάθεις. Και προσωπικά δε θέλω να γίνουμε Γερμανία, Σουηδία κλπ στα κόμικς.

[Christaras]

Ε μα τα θες κι εσύ να το πάω για ποστ-σεντόνι.

 

Ας πούμε ότι οι μεγάλες και καλές σχολές του Ντίσνευ κόμικ είναι η Αμερικάνικη και η Ιταλική(Ολλανδική απ' έξω, ένας Γίπες δε σώζει όλη τη χώρα).  Η Αμερική, έχει πληθυσμό 318.000.000 και η Ιταλία 60.700.000, ενώ η Ελλάδα 10.800.000. Αν υποθέσουμε μπακαλίστικα ότι το 1% του εκάστοτε πληθυσμού θα ασχοληθεί με τις τέχνες, έχουμε 3.180.000 καλλιτέχνες στην Αμερική, 607.000 στην Ιταλία και 108.000 στην Ελλάδα. Αυτοί είναι υποθετικά οι αριθμοί των καλλιτεχνών ανά χώρα. Μπορεί να είναι λάθος, όμως η αναλογία είναι σωστή. Πόσους κλάδους έχει ο όρος "καλλιτέχνης"; Πόσες πιθανές ειδικότητες; Ποια είναι η πιθανότητα κάποιος από αυτούς να είναι σεναριογράφος/σχεδιαστής κόμικς; Και να είναι και της Ντίσνευ; Άρα, πόσο λίγες θα ήταν οι πιθανές επιλογές για τη δικιά μας χώρα; Και φυσικά, μη έχοντας κάποιο προηγούμενο, οι ιστορίες στα πρώτα χρόνια βέβαια θα ήταν απαράδεκτες με τον δεδομένο ανταγωνισμό, αφού οι λίγοι σχεδιαστές θα ήταν άπειροι, χωρίς προυπηρεσία και θα προσπαθούσαν να δουν τι και πως και που είναι. Βέβαια, η ύπαρξη σχεδιαστών και μάλιστα καλών, δεν είναι και μόνο θέμα πληθυσμού, αφού σχολή έχει και η Βραζιλία των 200.000.000 κατοίκων και αντικειμενικά μιλώντας, δε πιάνει μία μπροστά σε Αμερικάνους και Ιταλούς, για διάφορους λόγους, όπως πχ η φτώχεια. Ομοιότητες με εδώ;

 

Κι εδώ έρχεται το θέμα της παράδοσης. Στην Ελλάδα γενιές μεγάλωσαν με κόμικς, λατρεύτηκαν, αγαπήθηκαν, έγιναν αντικείμενα συλλογής, αλλά δεν είχαμε παραγωγή, τουλάχιστον μέχρι τα 90s γενικά σε κόμικς. Είναι τυχαίο που ο περισσότερος κόσμος ξέρει μόνο τον Αρκά; Οι Αμερικάνοι ουσιαστικά έφτιαξαν τα κόμικς και όχι μόνο ντίσνευ, οι Ιταλοί έχουν ντίσνευ παραγωγή από το 1932 με το topolino την εφημερίδα(διορθώστε με αν κάνω λάθος) και από το 1949 όπως είναι σήμερα. Επίσης έχουν και τα φουμέτια, τα άλλα παιδικά, από υπερηρωικά δε ξέρω. Εμείς πέρα απ' τον Αρκά, περιοριζόμαστε σε φανζίνς, ερασιτεχνικές εκδόσεις, και κόμικς όπως του tomek και του tasmar. Δε τα υποτιμώ, μια χαρά είναι, αλλά καμία σχέση με Barks, Rosa κλπ ή Cavazzano, Casty, Carpi, Scarpa κλπ. Να δημιουργήσουμε δικό μας στυλ; Δε νομίζω.

 

Επίσης, αν υπήρχαν ελληνικές ιστορίες, φυσικά θα ήταν πρώτη επιλογή των ντόπιων εκδοτών, κι έτσι θα παραγκωνίζονταν και θα έμεναν απ' έξω άλλες, ξένες και πολύ καλύτερες από καταξιωμένους δημιουργούς, για να πάρουν την θέση τους οι Ελληνικές. Τουτέστην, μπορεί στο επόμενο ΚΟΜΙΞ αντί στην ιστορία του Casty, να έμπαινε κάποια ελληνική, ελέω καταγωγής αν και φυσικά το περιεχόμενο θα ήταν πολύ κατώτερο, κάτι που γίνεται και σε Βραζιλία, και σε Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, όπου εκεί το επίπεδο είναι στα τάρταρα. Κι έχουμε πάρει κάποια μικρή γεύση από κάποιες λίγες ευτυχώς ιστορίες που είχαν μπει στο ΚΟΜΙΞ. Νομίζω έχουν μπει και στο Μεγάλο Μίκυ; Δε ξέρω. Καλά, δε μιλάω φυσικά για το πόσο θα προμοτάροταν η ύπαρξη και μόνο ελληνικών ντίσνευ ιστοριών, σαν να ανακαλύφθηκε για 2η φορά ο τροχός.

 

Τέλος, για το σχόλιό σου, εγώ ήξερα για τον κλασικό Ελληνάρα που πιστεύει ότι αυτός είναι καλύτερος σε όλα και ότι όλος ο κόσμος κατάγεται απ' την Ελλάδα κλπ. Δηλαδή ότι πιστεύει κάποιος Έλληνας τον κάνει αυτόματα στενόμυαλο "Ελληνάρα" που δεν επιδέχεται αλλαγή γνώμης και δε παρουσιάζει επιχειρήματα, απλά πιστεύει αυτό που πιστεύει;

 

Με ρούμπωσες, Είσαι στην ηλικία που νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, nuff said! 

 

Άσε τις στατιστικές και τους αριθμούς. Αν κάποιος έχει όρεξη και μεράκι και στρώσει τον ποπουδάκο του κάτω μια χαρά συναγωνίζεται τους υπόλοιπους. Πάρε παράδειγμα τον αθλητισμό και ειδικά τις επιτυχίες στο Μπάσκετ (που ειναι και επίκαιρο xD). Αν το παίρναμε αναλογικά με τον πληθυσμό, η ελλάδα έπρεπε να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις τις fiba και όχι να φυγουράει στις πρώτες. 

 

Ναι οι Αμερικάνοι, οι Ιταλοί, οι Ιάπωνες έχουν παράδοση στα κόμικς. Γιατι; Γεννήθηκαν με έμφυτό ταλέντο; ΌΧΙ! Απλώς βρέθηκε ένας τύπος, έκανε την αρχή, έδωσε έμπνευση και υπήρξαν συνεχιστές. Δεν γεννήθηκε μια μέρα ο Μπαρκς και είπε "Α εγώ θα γίνω μαμάτος σχεδιαστής" απλώς έκανε αυτό που ήξερε, του δόθηκε η ευκαιρία και τέλος. Και επίσης οι συνθήκες της χώρας τους έδωσαν τις δυνατότητες αυτές.

 

Για όλα υπάρχη μια γ*μημένη αρχή! Απλώς η χώρα δε μας δίνει τα εφόδια και εμείς οι ίδιοι βαρίομαστε να ασχοληθούμε (π.χ. επειδή είμαι περισσότερο των manga, για να γίνει κάποιος manga-ka πρέπει να δουλεύει μερόνυχτα, ποίος έλληνας μπορεί να το κάνει αυτό χωρίς να βαρεθεί και έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό ενώ τα χρέη θα τρέχουν; Άρα τα παρατάει και γίνεται σερβιτόρος για σιγουριά).   

 

Σχολές για κόμικς υπάρχουν και στην Ελλάδα (ψιλά πράγματα αλλά υπάρχουν). Απλώς κάποιος δεν θα ασχοληθεί επαγγελματικά γιατί ξέρει πως δουλειά δεν θα έχει. Καλά δουλειά δεν θα έχει ούτως ή άλλως, πόσο μάλλον σε αυτόν τον κλάδο.

 

Δεν θα ήταν κακό να δούμε ελληνικές δουλειές πάνω σε Ντίσνευ Κόμικς, δεν ξέρεις αν θα ήταν κακές δουλειές και έπειτα ποίος σου είπε ότι στην Ελλαδίτσα θα γίνονταν τέτοια παραγωγή ιστοριών από Έλληνες που πλέον δεν θα μπορούσαν να μπουν άλλες ιστορίες στα περιοδικά Ντίνσευ? Απλώς θα άνοιγαν μερικές δουλειές ακόμα. Αντί για Βίκαρ ας πούμε στο ΚΟΜΙΞ θα σε χάλαγε να έμπαινε κάποια άλλη ντόπια ιστορία; Ή αντί για το Σούπερ Μίκυ με τις χαζομαρίτσες θα σε χάλαγε να δεις κάποιες άλλες ντόπιες ιστορίες; Και σου ξαναλέω δεν ξέρεις τι ποιότητα μπορεί να είχαν αυτές οι ιστορίες, Θα λάδωνε και το αντεράκι μερικών Ελλήνων και θα γίνονταν μια πιο σοβαρή προσπάθεια να μπούμε στο κλίμα της επαγγελματικής παραγωγής κόμικς

 

Δεν αναφέρθηκα στον "Ελληναρά" αλλά στο άλλο άκρο του, σε αυτόν με την ξενομανία που υποτιμάει οτιδήποτε ντόπιο και σνομπάρει κάθε ντόπια προσπάθεια, όχι σε αυτόν που λέει ότι είμαστε το καλύτερο έθνος αλλά σε αυτόν που λέει ότι όλοι οι Έλληνες είναι κλέφτες και μαζί τα φάγαμε, Και οι δύο κατηγορίες  τσο κ λο. 

 

Edit: Το θέμα δεν είναι το ταλέντο. Μια χαρά ταλεντάκι υπάρχει αλλά χαραμίζεται. Ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες είναι το θέμα.

Επεξεργασία Αυγούστου 17, 2014 από Digisoul

[Comic-Μaniac]

πιστεύω ότι είμαστε εκτός θέματος και θα μπορούσε κάποιος να το ανοίξει ως θέμα στη γενική συζήτηση ίσως γιατί εδώ βγήκαμε εκτός .

 

Σε κάθε περίπτωση , πού στηρίζεις ότι δεν υπάρχει ταλέντο ? Αν υπήρχε δυνατότητα εκμάθησης θα μπορούσε η γνώση να καλλιεργήσει τις δεξιότητες πολλών που τώρα φαίνονται πιο απλές ή μέτριες . 

Επεξεργασία Αυγούστου 17, 2014 από Comic-Μaniac

[rorschach]

πιστεύω ότι είμαστε εκτός θέματος και θα μπορούσε κάποιος να το ανοίξει ως θέμα στη γενική συζήτηση ίσως γιατί εδώ βγήκαμε εκτός .

 

 

+1

[Paliakoudis]

Τεκμηρίωσα την άποψη για την οποία με ζήτησες τον λόγο που τη στηρίζω, δεν είπα ότι τα ξέρω όλα.

 

Για τους αριθμούς. Είπα, ότι δεν είναι μόνο θέμα αριθμών. Και υπάρχουν και εξαιρέσεις. Η Ελλάδα, έχει παράδοση στο μπάσκετ. Κι είπες και για συνθήκες. Το ανέφερα και το χρησιμοποιείς εναντίον μου;

 

Και φυσικά για όλα υπάρχει μια αρχή. Αλλά εσύ θες να αρχίσεις και να ανταγωνιστεί τώρα, κάτι που οι άλλοι άρχισαν και συνεχίζουν για πάνω από μισό αιώνα. Δε γίνεται. Κι εδώ βαριόμαστε. Στην Ιταλία, δε βαριούνται.

 

Και ναι, είμαι προκατειλημμένος για το τι δουλειά μπορούν να βγάλουν στο Ντίσνευ Έλληνες κομίστες. Εγώ θυμάμαι πολλά άτομα που γκρινιάζανε όταν στο ΚΟΜΙΞ έμπαιναν δημιουργοί από περίεργες εθνικότητες, και πριν καν διαβάσουν την ιστορία. Και τις περισσότερες φορές αν όχι όλες, είχαν δίκιο. Δηλαδή η Ελλάδα(αντικειμενικά πάντα) άμα μπει τώρα στον χορό, τι παραπάνω θα βγάλει απ' ότι η Φιλανδία και η Δανία; Κι επίσης, ούτε εσύ, ούτε κανείς δε ξέρει τι ιστορίες μπορούν να βγουν. Ο δημιουργός πρέπει να αποδείξει σε μένα τι αξίζει, κι όχι εγώ σε αυτόν ότι δεν αξίζει.

[Comic-Μaniac]

Έφτιαξα σχετικό θέμα Σχολή Κόμικ στην Ελλάδα - ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ - GreekComics

[Tightwad]

Υποψιάζομαι ότι ο λόγος που επιζητούν κάποιοι, ελληνικά Ντίσνευ, δεν είναι η εξίσωση των ευκαιριών, αλλά καθαρά θέμα γοήτρου.

 

ΟΚ, πες ότι ξυπνάει μια μέρα ο Kaliakoudis (μοχθηρός ξάδερφος του Paliakoudis) και ανακοινώνει με στόμφο και ηρωισμό: "Μαμά, μπαμπά, @#$% το ΤΕΙ, μέχρι να ψοφήσω θα σχεδιάζω ιστορίες για το ΚΟΜΙΞ!". Σε έναν τέλειο κόσμο, αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να λάβει αυτή την σχετική επιμόρφωση ασχέτως οικονομικής κατάστασης, και να κάνει το μεράκι του μέχρι να πάρει σύνταξη.

 

Σε οποιαδήποτε συζήτηση αφορά την οικονομία, απ'την προίστορια μέχρι και τον 21ο αιώνα, πρέπει να ξεκινήσουμε από μια βασική αρχή. Όλα τα εφαρμοσμένα οικονομικά συστήματα δεν αφορούν μια κατάσταση αφθονίας, ένα περιβάλλον post-scarcity, αλλά ένα οικονομικό περιβάλλον όπου υπάρχoυν περιορισμένοι πόροι και περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες και στην κατανάλωση προϊόντων. Με λίγα λόγια, ο κύριος λόγος που δουλεύουμε είναι για να επιβιώσουμε, και όχι να κάνουμε το μεράκι μας. Αν έχεις καταφέρει να τα συνδυάσεις, μπράβο, αλλά είσαι στην μειονότητα. Κατά επέκταση, ένας απ'τους πιο σημαντικούς σκοπούς των σπουδών είναι η επαγγελματική αποκατάσταση.

 

Ακόμα και δεκαπέντε σχεδιαστές Ντίσνευ να είχε η Ελλάδα, και να έβγαιναν όλοι στα ΜΜ, ΚΟΜΙΞ, Σούπερ Παντσίτο, κτλ κτλ ανά τακτά χρονικά διαστήματα (γιατί θέλουν και χρήματα για να φάνε, έτσι; ), θα υπήρχε ένας τρελός ανταγωνισμός σε μια αγορά χαμηλής ζήτησης. Και με 15-20 φοιτητές δεν γίνεται σχολή. Οπότε την Σχολή Disney Hellas ξεχάστε τη. 

 

Άντε πες, ΟΚ, αυτά για σχολή Disney είναι εξυπναδούλες, αλλά δεν ισχύει ότι πρέπει να υπάρχουν και ευκαιρίες για τους επίδοξους δημιουργούς;

 

Πρώτον, εφόσον είναι τόσο εύποροι αυτοί οι καλλιτέχνες που μπορούν να ρισκάρουν το να φοιτήσουν σε μια σχολή Disney, γιατί δεν το κάνουν στην Ιταλία; Είναι δύσκολα τα Ιταλικά;

Ίσως. Εγώ ξέρω έναν δερματολόγο, έναν οδοντίατρο, έναν φοιτητή οικονομικών και έναν φαρμακευτικής που έχουν κάνει/κάνουν το πτυχείο τους σε Ιταλόφωνα πανεπιστήμια. Υπεράνθρωποι δεν είναι. Έχουν περισσότερο μεράκι απ'τον μέσο άνθρωπο; Άντε, ΟΚ.

 

Δεύτερον, γιατί αυτή η μανία για μια εξειδικευμένη σχολή; Ο Μπάρκς, ο Ρόσα, ο Σκάρπα, που ακριβώς σπούδασαν και έμαθαν να δημιουργούν κόμικς Ντίσνευ;

 

Τρίτον, γιατί αυτός ο εθνοκεντρισμός; Γιατί σας ενδιαφέρει η προέλευση μιας ιστορίας; Δεν θα ήθελα να ξανακούσω για εξίσωση ευκαιριών. Να μας απασχολήσει καλύτερα η εξίσωση ευκαιριών των αστέγων, των ΑΜΕΑ και των ανέργων.

 

Τέταρτον, ελληνικό Ντισνεο-υλικό υπάρχει μπόλικο στο φόρουμ, από ακατέργαστα σενάρια σε πλήρεις ιστορίες. Απλά τα έχετε ψιλογραμμένα.

[DJO]

Ας συνεχιστεί εδώ η κουβέντα που ξεκίνησε στο τόπικ του νέου Μίκυ Μάους.

 

Έχουν ήδη γραφτεί από αρκετά παιδιά 2 αντίθετες απόψεις πάνω στο εάν θα ευδοκιμούσε Ντίσνεϋ κόμικ από Έλληνες δημιουργούς. Η μία άποψη υποστηρίζει ότι η Ελληνική σκηνή που τις 2 τελευταίες δεκαετίες παίρνει προοδευτικά τα πάνω της, είναι έτοιμη να αρχίσει να παράγει, εξασφαλίζοντας έτσι και νέες θέσεις εργασίας για κομίστες και γιατί όχι, σχολή επιγόνων. Η άλλη άποψη δε θέλει ούτε καν να σκέφτεται μια τέτοια προοπτική, γιατί τότε η ποιότητα στο Κόμιξ θα πέσει.

 

Προσωπικά, αφού βοήθησα στη διανομή του Έπους Των Ντακ που ήταν το πρώτο Ντισνεϋκό φανζινάκι, επέλεξα το ένα από τα πανηγυρικά σκετσμπουκάκια ΤΣΕ να είναι με τους Ντακ, ήμουν η αιτία δημιουργίας του Τζατζίκη Ντακ (βλ. GCF #3) και πέθανα στο γέλιο με την επικά κάφρικη Πηνειάδα που παρωδούσε τον έρωτα του Σκρουτζ με την Γκόλντι, θα πω ότι η αλήθεια είναι στη μέση. Και οι 2 απόψεις έχουν εν μέρει δίκιο. Ναι, η Ελληνική σκηνή μπορεί άνετα να αρχίσει να παράγει τουλάχιστον μια ιστορία κάθε βδομάδα για το μικρό Μίκυ. Όμως εννοείται ότι θα περάσουνε χρόνια μέχρι να μπορέσει να είναι επιπέδου αντάξιου του (καλού) Κόμιξ.

 

Το θέμα είναι καθαρά τα δικαιώματα. Θυμάμαι σε διψήφιο Κόμιξ να έχει δημοσιευτεί μια σελίδας από την ιστορίας ενός πιτσιρικά που είχε πορωθεί με τους Ντακ και ξεκίνησε να φτιάχνει μια δικιά του ιστορία. Το σχέδιο ήταν επιπέδου Σονόρα και η απάντηση ήταν ότι μακάρι να συνεχίσει και να πάει να σπουδάσει στη σχολή ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ εάν θέλει.

 

Ενημερωτικά, ψάχνοντας δεν βρήκα να υπάρχει πια η εν λόγω σχόλη. Μακάρι να συγχωνεύθηκε με κάποια άλλη και να μην καταργήθηκε γιατί η Ιταλική σχολή είναι η σημαντικότερη σχολή Ντισνεϋκών κόμικς που υπήρξε ποτέ. Hands down. Στις ΗΠΑ ήταν συγκεκριμένα άτομα, δεν ήταν σχολή. Λειτουργούσαν συνοδευτικά στο τσουνάμι κλασικών πλέον κινουμένων σχεδίων.

 

Εάν όμως δεν αποτελούσαν θέμα τα δικαιώματα και η Καθημερινή στο επόμενο φύλλο της καλούσε νέους και όχι μόνο Έλληνες κομίστες να κάνουν ιστορίες Ντίσνεϋ, όσοι ανταποκρίνονταν, μήπως οδηγούσαν λόγω της άγνοιας με το αντικείμενο σε ιστορίες χειρότερες του Φρεντ Μίλτον μετά από μια ντουζίνα ρακόμελα;

 

Έχοντας αφιερώσει ΠΟΛΥ χρόνο στη δημιουργία του καταλόγου που είχαμε βγάλει, θα σας πω πως μοιράζονται θεματικά στο περίπου οι Ελληνικές δημιουργίες:

 

50% κοινωνικά

30% χιουμοριστικά

10% ιστορικά

5% περιπέτειες / δράση

5% όλα τα υπόλοιπα

 

Τι λέτε; Θα ήταν το αποτέλεσμα καλό; Εμένα κάτι μου λέει όχι. Ή εάν ήταν καλό, δε θα ήταν Ντισνεϋκό. Από την πρώτη ιστορία κάποιος θα πέθαινε ενώ κάποιος άλλος θα έκανε καφρίλες.  Μα ρε Ντιτζέι, έχουμε μπουχτίσει να διαβάζουμε ιστορίες που αναμασούνε την ίδια θεματολογία εδώ και μισό αιώνα στα Ντίσνεϋ. Μια φρέσκια ματιά δε θα έβλαπτε! Ναι, δε λέω, όμως θα πρέπει να είναι ματιά ενταγμένη στο σύμπαν των Ντίσνεϋ. Αλλιώς θα παραμείνουμε για πάντα σε κάφρικο / φανζινικό πλην εσωστρεφές επίπεδο. Πόσοι από όσους θέλετε Ελληνική σχολή Ντίσνεϋ έχετε διαβάσει έστω ένα από τα Ντισνεϋκά της κοινότητας;

 

 

Ποια είναι η λύση; Να αρχίσει ο κόσμος να διαβάζει Ελληνικά κόμικς εκτός Αρκά και να αγκαλιάσει (αφού συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει) την ένατη τέχνη. Μετά όλα τα άλλα θα έρθουν. Το βλέπω καθαρά ως θέμα ανισσοροπίας προσφοράς και ζήτησης.

 

 

 

 

[DJO]

Παιδιά συνεχίστε καλύτερα εδώ. Maniac φτιάξε τον τίτλο της δημοσκόπησης, κάντο Σχολή κόμικ Ντίσνεϋ. Γιατί Ελληνική σκηνή και σχολές κόμικ υπάρχουν.

 

  

[Tightwad]

Μου είναι κάπως άβολη αυτή η μη ταύτιση ενός καλού αποτελέσματος και ενός Ντισνευικού αποτελέσματος.

 

Αν είσαι αρκετά καλός σχεδιαστής, μπορείς να μάθεις την ανατομία των χαρακτήρων. Αν είσαι αρκετά καλός σεναριογράφος μπορείς να αντιληφθείς την χημεία που έχουν μεταξύ τους οι χαρακτήρες, και να καταλάβεις προς τα που τείνει το περιεχόμενο των ιστοριών. Δεν μπορείς να γράψεις ένα "καλό" σενάριο και να μην είναι ένα καλό Ντισνευικό σενάριο. Αν δεν είναι Ντισνευικό, σημαίνει ότι αστοχήσες και έγραψες ένα κακό σενάριο.

[Comic-Μaniac]

Παιδιά συνεχίστε καλύτερα εδώ. Maniac φτιάξε τον τίτλο της δημοσκόπησης, κάντο Σχολή κόμικ Ντίσνεϋ. Γιατί Ελληνική σκηνή και σχολές κόμικ υπάρχουν.

 

 

μπορώ να το αλλάξω , αλλά είχα στο μυαλό μου δημόσια σχολή με δωρεάν δίδακτρα σε ΙΕΚ πχ , αν θέλετε το αλλάζω 

[DJO]

Ακριβώς. Το οποίο μπορεί να ήταν άριστο για άλλο είδος αλλά όχι για Ντίσνεϋ.

 

Οκ, υπάρχουν και σοβαρές ακόμα και σκοτεινές ιστορίες Ντίσνεϋ, οι οποίες όμως ήταν ενταγμένες στο σύμπαν. Τελείως ωμό παράδειγμα: δεν υπάρχει cannon ιστορία Disney που μπαίνει ψυχοπαθής μισθοφόρος ντυμένος Άη Βασίλης σε ορφανοτροφείο και αρχίζει να σκοτώνει τα παιδάκια. Αυτό θα ήταν για Avatar ή Batman Universe μεριά. Ή για κάφρικο fanzine με gore.

 

Μπορούν σαφώς και να ταυτιστούν. Αυτό είναι το ιδανικό! Όχι άλλες σαχλοϊστορίες της Λατινοαμερικάνικης σχολής Ντίσνεϋ!

[Dr Paingiver]

'Ολα τα παραπάνω ποστς που δεν αφορούν το Μίκυ Μάους αλλά την ελληνική σχολή Ντίσνεϋ, θα μεταφερθούν μεταφέρθηκαν από το τόπικ του Μίκυ Μάους, στον χώρο κουβεντούλας γα ελληνικά κόμικς.

 

Επεξεργασία Αυγούστου 17, 2014 από Dr. Paingiver

[Comic-Μaniac]

Μου είναι κάπως άβολη αυτή η μη ταύτιση ενός καλού αποτελέσματος και ενός Ντισνευικού αποτελέσματος.

 

Αν είσαι αρκετά καλός σχεδιαστής, μπορείς να μάθεις την ανατομία των χαρακτήρων. Αν είσαι αρκετά καλός σεναριογράφος μπορείς να αντιληφθείς την χημεία που έχουν μεταξύ τους οι χαρακτήρες, και να καταλάβεις προς τα που τείνει το περιεχόμενο των ιστοριών. Δεν μπορείς να γράψεις ένα "καλό" σενάριο και να μην είναι ένα καλό Ντισνευικό σενάριο. Αν δεν είναι Ντισνευικό, σημαίνει ότι αστοχήσες και έγραψες ένα κακό σενάριο.Συμφ

συμφωνώ εν μέρη , αλλά παράλληλα πιστεύω πως υπάρχουν εργαλεία και τεχνικές , προγράμματα η/υ στα οποία ή συμβουλή και η καθοδήγηση χρειάζεται . Σχετικά με τα σενάρια πιστεύω το ίδιο διότι αλλιώς δεν θα υπήρχαν σεμινάρια δημιουργικής γραφής]

[Tightwad]

Το σενάριο έχει κάποιες βασικές αρχές, μερικές απ'τις οποίες ισχύουν και σε κόμικς, και σε ταινίες, και σε λογοτεχνικά βιβλία, οπότε σίγουρα το σενάριο Ντίσνευ συγκεκριμένα δεν θέλει κάποια τρελή εξειδίκευση. Απο εκεί και πέρα είναι προφανές ότι στην Ιταλία δεν τους διδάσκουν σεναριογραφία στο ίδιο επίπεδο με ένα course Creative Writing του εξωτερικού. 

 

Δεν υπάρχει μια μονολιθική τεχνική σχεδιασμού Ντίσνευ. Σύγκρινε Καβατσάνο - Ρόσα - Ρότα - (και ναι, θα το πω ) Λαβοραντόρι. Ο Ρόσα συγκεκριμένα μιλούσε για το γεγονός ότι δουλεύει σαν αρχιτέκτονας αντί για σχεδιάστης κόμικς. Και όμως, σχεδίασε και μελάνωσε μερικές απ'τις πιο ευπαρουσίαστες ιστορίες. 

[Comic-Μaniac]

Το σενάριο έχει κάποιες βασικές αρχές, μερικές απ'τις οποίες ισχύουν και σε κόμικς, και σε ταινίες, και σε λογοτεχνικά βιβλία, οπότε σίγουρα το σενάριο Ντίσνευ συγκεκριμένα δεν θέλει κάποια τρελή εξειδίκευση. Απο εκεί και πέρα είναι προφανές ότι στην Ιταλία δεν τους διδάσκουν σεναριογραφία στο ίδιο επίπεδο με ένα course Creative Writing του εξωτερικού. 

 

Δεν υπάρχει μια μονολιθική τεχνική σχεδιασμού Ντίσνευ. Σύγκρινε Καβατσάνο - Ρόσα - Ρότα - (και ναι, θα το πω ) Λαβοραντόρι. Ο Ρόσα συγκεκριμένα μιλούσε για το γεγονός ότι δουλεύει σαν αρχιτέκτονας αντί για σχεδιάστης κόμικς. Και όμως, σχεδίασε και μελάνωσε μερικές απ'τις πιο ευπαρουσίαστες ιστορίες. 

ναι , αλλά τα βασικά εργαλεία όπως ανέφερα και πριν και όχι το τί στυλ θα έχεις , είναι χρήσιμο αν όχι απαραίτητο για κάποιους , εσύ όπως είδα δεν έχεις ανάγκη την καθοδήγηση , άλλοι και ' γω μαζί προτιμούν να υπάρχει , για να  μπορούν να καταλήξουν στο δικό τους στυλ 

[Tightwad]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το ζητούμενο είναι μια ελληνική σχολή Disney, όταν μιλάμε για επιμόρφωση όσον αφορά τα σχεδιαστικά εργαλεία.

 

Εφόσον δεν επαρκεί η Γραφιστική, σχολές κόμικ υπάρχουν, όπως προανέφερε ο DJO.

[Comic-Μaniac]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το ζητούμενο είναι μια ελληνική σχολή ,Disney όταν μιλάμε για επιμόρφωση όσον αφορά τα σχεδιαστικά εργαλεία.

 

Εφόσον δεν επαρκεί η Γραφιστική, σχολές κόμικ υπάρχουν, όπως προανέφερε ο DJO.

προσωπικά δεν αναφέρθηκα καθόλου σε ελληνική σχολή Disney .

Σε όσα έχω γράψει αναφέρω γενικά ένα δημόσιο ΙΕΚ δοκιμαστικά για το κόμικ και τη γελοιογραφία όσον αφορά τις τεχνικές και μια πρώτη καθοδήγηση .  Γνωρίζω ότι υπάρχουν σχολές και πολύ θα ήθελα να πήγαινα  , άλλα τα δίδακτρα που ζητούν είναι υπερβολικά για εμένα τουλάχιστον . 

[Tightwad]

Η συζήτηση ξεκίνησε όμως καθαρά για υποθετική σχολή Ντίσνευ, στο θρέντ "Μίκυ Μάους"...

 

Δημόσια σχολή κόμικ δεν θα υπάρξει, ιδιαίτερα τώρα, με τις συγχωνεύσεις των πανεπιστημιακών τμημάτων. Θα επιμείνω επίσης σε αυτό που είπα εδώ για την οικονομική πραγματικότητα των σπουδών. Από εκεί και πέρα υπήρξαν και άλλα μέλη του φόρουμ με παρόμοιο δίλημμα.

 

Προτείνω να ξεκινήσεις την έρευνα σου απ΄την ενότητα "ΓΕΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ - ΑΠΟΡΙΕΣ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ"  για τα παλιότερα θρέντ

[Christaras]

Για μένα τα κόμικς δεν σπουδάζονται βασικά. Μεράκι και όρεξη να έχεις και μαθαίνεις από μόνος. Στη τελική, υπάρχουν ένα σωρό βιβλία που σου μαθαίνουν βασικές τεχνικές του πως να σχεδιάζεις και να γράφεις σενάρια. Αν αυτό δεν το γουστάρεις πραγματικά και δεν του δώσεις μεγάλη βαρύτητα, ακόμα και εξωτερικό να σπουδάσεις καλός δεν γίνεσαι.

[Comic-Μaniac]

Η συζήτηση ξεκίνησε όμως καθαρά για υποθετική σχολή Ντίσνευ, στο θρέντ "Μίκυ Μάους"...

 

Δημόσια σχολή κόμικ δεν θα υπάρξει, ιδιαίτερα τώρα, με τις συγχωνεύσεις των πανεπιστημιακών τμημάτων. Θα επιμείνω επίσης σε αυτό που είπα εδώ για την οικονομική πραγματικότητα των σπουδών. Από εκεί και πέρα υπήρξαν και άλλα μέλη του φόρουμ με παρόμοιο δίλημμα.

 

Προτείνω να ξεκινήσεις την έρευνα σου απ΄την ενότητα "ΓΕΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ - ΑΠΟΡΙΕΣ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ"  για τα παλιότερα θρέντ

Αφού η συζήτηση είναι μόνο για σχολή ντίσνευ εντάξει . Έχω αν ενδιαφέρεσαι ανοίξει δημοσκόπηση για κόμικ σχολή γενικά εδώ Δημόσια Σχολή Κόμικ στην Ελλάδα - ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ - GreekComics . Ένα τελευταίο σχόλιο εδώ για τη δημόσια σχολή που ανέφερα: Συμφωνώ για τα όσα είπες για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και είμαι καλά ενημερωμένη . Αναφέρθηκα σε ΙΕΚ  δημόσιο με τις ειδικότητες των οποίων το κράτος πειραματίζεται κάθε χρόνο . εκεί υπάρχουν αρκετές ειδικότητες κάποιες που έχω ψάξει ενδυματολογίας και φωτογραφίας στο καλλιτεχνικό τομέα .  Τα τμήματα ολιγομελή . δωρεάν δίδακτρα και εξαιρετική η δουλεία που κάνουν . Επίσης θεωρώ πως το μεράκι χρειάζεται και καθοδήγηση για ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα και για γνωριμίες στο χώρο . 

[falconara90]

Έχω την αίσθηση ότι για άλλη μια φορά φιλοσοφούμε το πράγμα πολύ περισσότερο απ' όσο χρειάζεται με αποτέλεσμα να χανόμαστε στη μετάφραση. Γι' αυτό θα πω δυο λόγια σύντομα, σταράτα και καθόλου αόριστα.

 

Πρώτον, όπως μου είχε πει ένα πρόσωπο που ασχολείται επαγγελματικά με τα κόμικς εδώ και πολλά χρόνια σε Ελλάδα και κυρίως Αμερική, πιο πολλά έμαθε για τα κόμικς στη Σχολή Καλών Τεχνών Βακαλό, παρά στον ΑΚΤΟ με το εξειδικευμένο τμήμα. Οπότε, μη περιορίζετε τους εαυτούς σας με συγκεκριμένες ειδικότητες. Ανοίξτε τους ορίζοντες σας. Τέχνη είναι, όχι χημεία. Εναλλακτικά, αν θέλετε ντε και καλά να μάθετε να σχεδιάζετε κόμικς και δε Disney, πριν μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει η σειρά "Σχεδιάσε τα δικά σου κόμικς με την Academia Disney". Εκεί αναγράφονται όλες οι τεχνικές, τα εργαλεία και οι κανόνες της ένατης τέχνης, και ειδικά η σχολή της Disney. Αν θέλετε, αναζητήστε τα. Είναι αξιόλογα και θα σας κοστίσουν λιγότερο από το να πάτε σε μια σχολή τύπου ΑΚΤΟ.

 

Δεύτερον, μια ελληνική σχολή Disney δε φτιάχνετε με καλές προθέσεις, αλλά με προσπάθεια. Δε το δέχομαι ότι δεν υπάρχουν ελληνικές ιστορίες, όταν διάφοροι συμφορουμίτες έχουν ανεβάσει τουλάχιστον τρεις εδώ μέσα. Αν θέλετε να δείτε ελληνικές ιστορίες Disney, να κάνετε αυτό που μας είπε και ο Mooney στο Comic-dom: να στέλνετε τις δουλειές σας σε εκδότες. Για μένα, όσοι έχουν ανεβάσει τις ιστορίες τους εδώ, να τις ολοκληρώσουν σεναριακά, να τις σχεδιάσουν, να τις χρωματίσουν (γιατί όταν θες να βγεις στο περίπτερο, το ασπρόμαυρο είναι μαύρο πανί), να τις μελανώσουν και να τις στείλουν στον εκδότη και να του πουν: κε. Αλαφούζο μου, αυτή είναι η ιστορία μου. Θες να την εκδόσεις; Αν σου πει όχι, ρίξ' της μια μετάφραση στα Ιταλικά και στείλ' τη στο γείτονα. Τα ενδεχόμενα είναι δύο: ή θα σε εκδόσει ή θα σου αρνηθεί. Ε, και; Ξαναπροσπάθησε και με άλλες ιστορίες. Κανένας δημιουργός δεν εκδόθηκε με τη πρώτη ιστορία και τη πρώτη προσπάθεια.

 

ΕΤΣΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ!!!! (και δεν εννοώ τα κτίρια...)

[Tightwad]

Επανερχόμαστε σε αυτό που έλεγε ο Παλιακούδης...

 

Επίσης, αν υπήρχαν ελληνικές ιστορίες, φυσικά θα ήταν πρώτη επιλογή των ντόπιων εκδοτών, κι έτσι θα παραγκωνίζονταν και θα έμεναν απ' έξω άλλες, ξένες και πολύ καλύτερες από καταξιωμένους δημιουργούς, για να πάρουν την θέση τους οι Ελληνικές. Τουτέστην, μπορεί στο επόμενο ΚΟΜΙΞ αντί στην ιστορία του Casty, να έμπαινε κάποια ελληνική, ελέω καταγωγής αν και φυσικά το περιεχόμενο θα ήταν πολύ κατώτερο, κάτι που γίνεται και σε Βραζιλία, και σε Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, όπου εκεί το επίπεδο είναι στα τάρταρα

 

Αν μας φαίνονται κάπως κάτι ιστορίες περιέργων προελεύσεων, κάτσε να δεις τι θα γίνει αν αρχίσουν να μπαίνουν ερασιτεχνικές. 

 

Εγώ προσωπικά στην θέση του Αλαφούζου δεν θα άγγιζα καν κάποια από τις υπάρχουσες ερασιτεχνικές. Συγγνώμη αν αυτό κακοφαίνεται σε κάποιους.

 

Αν θέλουμε Έλληνες δημιουργούς (έναν, δυο, αυτά τα περί σχολής απλά δεν είναι εφικτά, για τους λόγους ανταγωνισμού και ζήτησης που ανέφερα πιο πριν), θα πρέπει είτε οι ερασιτέχνες να βελτιωθούν σημαντικά μέσω εξάσκησης, είτε να κάνει την αρχή κάποιος ήδη επαγγελματίας καρτουνίστας. 

 

Το πρόβλημα με την πρώτη εκδοχή είναι ότι άντε να βρεις χομπυίστα που έχει τον χρόνο και την υπομονή να κάνει ντουζίνες/εκατοντάδες σελίδες μόνο και μόνο για να βελτιωθεί, και χωρίς ιδιαίτερη ανταπόκριση. Είναι περισσότερο εφικτό στην θεωρία παρά στην πράξη.

 

Και ακόμα και γίνει αυτό, για τι είδους ιστορίες μιλάμε; Για να κάνουμε την αυτοκριτική μας:

Ζορμπάδες Παπακίδες, Τζατζίκιδες Ντάκ, Ρομάντζα με Σκρούτζ και Γκόλντυ, Ο Σκρούτζ στην (Αρχαία/Βυζαντινή/Σύγχρονη) Ελλάδα, Κακές αντιγραφές ιστοριών του Ρόσα, κτλ.

 

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ένας χομπυίστας κάνει αυτό που κάνει, είτε επειδή το γουστάρει αυτό καθ'αυτό, ή επειδή θέλει να πει μια ιστορία σε ένα κάπως ευρύτερο κοινό. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα πάει να γράψει μια "νορμάλ", μια κοινότοπη ιστορία.

 

Το πρόβλημα με την δεύτερη εκδοχή είναι το να βρεις έναν επαγγελματία που προτίθεται να αφιερώσει ένα σημαντικό μέρος της εργατικής του μέρας για να δουλέψει σε μια πιλοτική ιστορία με copyrighted χαρακτήρες, χωρίς την παραμικρή εγγύηση ότι ο Αλαφούζος θα την δεχτεί. Και ως καλλιτέχνης, μπορεί και να μην πολυγουστάρει να δουλεύει με χαρακτήρες που δεν είναι δικοί του.

 

Ένα τρίτο σενάριο είναι να κάνει ο ίδιος ο εκδότης την πρωτοβουλία να προσλάβει κάποιον επαγγελματία. Και πάλι, μάλλον ανέφικτο, γιατί θα κοστίσει πιο πολύ απ'το να πάρει μια ιστορία απ'το εξωτερικό.

 

Σε αυτό το σημείο να πω ότι δεν θέλω να απογοητεύσω κανένα. Αν έχεις το μεράκι να γράψεις ή να σχεδιάσεις κάτι, κάνε το. Αλλά κάνε το για τον εαυτό σου, για την "ματαιοδοξία" σου (με την αστειευτική έννοια), επειδή θέλεις να μοιράσεις μια σκέψη ή ένα συναίσθημα με αυτούς που θα διαβάσουν την ιστορία. Όχι στοχεύοντας σε έκδοση ή εγκαθίδρυση "σχολής". Και στην τελική, Tightwad είμαι, αυτά που γράφω δεν είναι αντικειμενικά γεγονότα, απλά οι απόψεις μου...

[falconara90]

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο σε αυτά που λες, αλλά ακόμα και ιστορικά να το δούμε, δημιουργοί όπως ο Ρόσα, δε ξεκίνησαν κατευθείαν σα μάννα εξ' ουρανού. Ξεκίνησαν να σχεδιάζουν για τη πάρτη τους, έκαναν κάμποσες ιστορίες μέχρι να φτάσουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο και έστελναν τη δουλειά τους σε εκδότες, ακόμα κι αν γνώριζαν ότι θα απορριφθούν, μέχρι που κάποια στιγμή, κάποια δουλειά τους εγκρίθηκε.

[Tightwad]

Μην ξεχνάς ότι ο Ρόσα έκανε μη-Ντίσνευ ιστορίες, επαγγελματικού επιπέδου, απ'την εποχή που ήταν κολλεγιόπαιδο. 

 

Οπότε ταιριάζει περισσότερο στο Β', παρά στο Α' σενάριο.

[falconara90]

Το τελευταιό που λέω είναι για τα κόμικς γενικότερα, όχι για τα Disney ειδικότερα. Και ο Ρόσα ήταν ένα παράδειγμα. Υπάρχουν εκατοντάδες καλλιτέχνες που πέρασαν από αυτή τη διαδικασία.