Search the Community

Το 1980, δύο δηλαδή χρόνια μετά την κυκλοφορία της στην Ιταλία, ο εκδότης Αστέρης Δεληθανάσης κυκλοφορεί μια σειρά παιδικών βιβλίων σε σενάριο και σχέδιο του γνωστού Ιταλού δημιουργού κόμικ Altan. Κάθε βιβλίο είχε τον δικό του τίτλο και δεν αναγράφεται πουθενά κάποιος τίτλος Σειράς, οπότε το "Παιδικά Βιβλία Altan" είναι δικό μου. Από τα δύο εξώφυλλα που έχω ανεβάσει, το "πέτα, πουλάκι" είναι Β' έκδοση που κυκλοφόρησε το 1984, και το "κολύμπα, ψαράκι! είναι Γ' έκδοση που κυκλοφόρησε το 1985. Συνολικά κυκλοφόρησαν 9 βιβλία: 1. πέτα, πουλάκι! 2. η λαμπρίτσα, η ατσίδα! 3. στην ακρογιαλιά 4. έρχεται το φθινόπωρο 5. χιονίζει 6. γυρίζουν τα χελιδώνια 7. κολύμπα, ψαράκι 8. τρέχα, μπαλάκι 9. ιπποπόταμε, ξύπνα!

Δημιουργεί γελοιογραφίες και κόμικς εδώ και πενήντα χρόνια. Και δεν έχει χάσει ούτε στο ελάχιστο την αιχμηρή του γλώσσα, τον σαρκασμό του, την ειρωνεία του απέναντι στους πολιτικούς αλλά και σε αυτούς που τους εκλέγουν. Ο Francesco Tullio Altan μιλά στην «Εφ. Συν.» για την πολιτική γελοιογραφία σε μια «όχι και τόσο σοβαρή» εποχή. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε από τις σελίδες της «Βαβέλ» μέσω των σαρκαστικών γελοιογραφιών του και των απολαυστικών κόμικς του με το σουρεαλιστικό χιούμορ και τις εξπρεσιονιστικές φιγούρες. Ο Altan, ένας θρύλος της ευρωπαϊκής γελοιογραφίας, βρέθηκε πριν από λίγες εβδομάδες στην Αθήνα, καλεσμένος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων στο πλαίσιο της έκθεσης «Democrisis». Με τα έργα του και την ομιλία του προς το κοινό και τους συναδέλφους του στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό Συντάγματος απέδειξε ότι παρά τα εβδομήντα επτά του χρόνια θα βρίσκεται ακόμη για καιρό στην πρώτη γραμμή της μάχιμης πολιτικής γελοιογραφίας. Ίσως περισσότερο απαισιόδοξος απ’ ότι παλιά, πιο κυνικός, πιο λιγόλογος, αλλά πάντα ταγμένος ενάντια στην εξουσία και στην παθητική αποδοχή της από τη σιωπηλή, αδιάφορη πλειονότητα που κριτικάρει τα πάντα από τον καναπέ της. Ο Altan, με σπουδές Αρχιτεκτονικής στην Μπολόνια και στη Βενετία, το 1970 δοκίμασε την τύχη του στον κινηματογράφο όταν και ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας για να εργαστεί στην παραγωγή ταινιών ως σκηνογράφος και σεναριογράφος. Επέστρεψε πέντε χρόνια αργότερα στην Ιταλία και ξεκίνησε να δημιουργεί ιστορίες κόμικς για παιδιά με κεντρική πρωταγωνίστρια το σκυλάκι Pimpa. Αυτή η σειρά συνεχίστηκε για είκοσι ολόκληρα χρόνια και η μεγάλη δημοφιλία της έκανε διάσημο τον Ιταλό δημιουργό, επιτρέποντάς του παράλληλα να δημιουργεί κόμικς και γελοιογραφίες για ενήλικους που δημοσιεύονταν σε περιοδικά όπως το «Corriere dei Piccoli» και το θρυλικό «Linus» και εμβληματικές εφημερίδες της Αριστεράς όπως η «Repubblica» και η «L' Unità» σε μια πολιτικά ταραγμένη περίοδο για την Ιταλία. Τα κόμικς του ξεχώριζαν πάντα για τους σαρκαστικούς διαλόγους μεταξύ των πρωταγωνιστών, αλλά και για τη μοναδική του μέθοδο να σχολιάζει κάτω από τα καρέ τα όσα συνέβαιναν στην ιστορία με άφθαστο κυνισμό και πικρό χιούμορ. Η πλειονότητα των ιστοριών του χαρακτηριζόταν από σουρεαλισμό και απίστευτες καταστάσεις στα πέρατα της Γης, σε εξωτικά μέρη, σε περιοχές που η αποικιοκρατία άφηνε ανεξίτηλο το στίγμα της και με πρωταγωνιστές, αποτυχημένους τυχοδιώκτες που δεν επέτρεπαν ποτέ την ταύτιση του αναγνώστη μαζί τους. Έχει βραβευτεί κατ’ επανάληψη για τα κόμικς του και τις γελοιογραφίες του που έχουν εκτεθεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης και έχουν δημοσιευτεί σε δεκάδες έντυπα, με πιο σταθερά το ιταλικό «Panorama» και την «L’ Espresso». Μια συνέντευξη μαζί του, έστω και σύντομη, έστω και με τον λακωνικό του λόγο, καθώς προτιμά να διατυπώνει τις απόψεις του κυρίως με τα έργα του, είναι πάντα διαφωτιστική για την πολιτική κατάσταση της Ιταλίας και της Ευρώπης, αλλά και για τον ρόλο των γελοιογράφων στην εποχή της παντοκρατορίας των ΜΜΕ και της διαπλοκής τους με την πολιτική και οικονομική εξουσία. Μια τέτοια συνέντευξη κρίναμε πως είναι προτιμότερο να αρχίσει με το πρώτο του κόμικς για ενήλικους αναγνώστες, το «Τρίνο», με πρωταγωνιστή έναν διαφορετικό προλετάριο «θεό-δημιουργό» στις υπηρεσίες ενός αργόσχολου, μεγαλύτερου «θεού» που παίζει τον ρόλο του αφεντικού χωρίς σκοπό και όραμα. Ένα αλληγορικό κόμικς που υπενθυμίζει οδυνηρά την εξάρτηση της πολιτικής εξουσίας από την οικονομική με τη συνειδητοποίηση και την κατάδειξη του ποιος έχει το πάνω χέρι, πόσο αμοραλιστής είναι και πόσο αυταπατώνται όλοι όσοι εναποθέτουν στο πολιτικό προσωπικό τις ελπίδες τους για τη βελτίωση της ζωής τους. ● Ο Τρίνο ήταν τελικά ένας θεός κακός, αδιάφορος ή κάτι χειρότερο; Ο Τρίνο είναι ένας θεός-δημιουργός στη δούλεψη ενός αφεντικού. Ότι μπορεί κάνει κι αυτός. ● Για πέντε δεκαετίες δημιουργείτε κόμικς και γελοιογραφίες που αναφέρονται κυρίως στην πολιτική. Πώς είναι να σατιρίζει κανείς τη συνήθη κατάσταση που στην καλύτερη περίπτωση παραμένει η ίδια, αν δεν χειροτερεύει. Είναι αλήθεια πως η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Υπάρχουν γελοιογραφίες που σχεδίασα πριν από 40 χρόνια και είναι ακόμα εξαιρετικά επίκαιρες. Πιστεύω όμως πως για να κάνει κανείς σάτιρα, μια ιδέα απελπισμένης αισιοδοξίας είναι απαραίτητη. ● Η σύγχρονη πολιτική κατάσταση στην Ιταλία είναι πιο ευνοϊκή για τη σάτιρα απ’ ότι στο παρελθόν; Δεν θα το ’λεγα. Σήμερα οι πολιτικοί κάνουν τα πάντα μόνοι τους, ακόμα και την καρικατούρα του εαυτού τους. ● Σε σχέση με την ταραγμένη δεκαετία του ’70 είναι πιο δύσκολο να βρείτε θέματα; Θέματα βρίσκονται πάντα, όμως η κατάσταση της εποχής του ’70, αν και κρίσιμη, είχε τουλάχιστον μια σοβαρότητα. Τώρα είναι κρίσιμη, αλλά ελάχιστα σοβαρή. ● Ο Τσιπούτι, ένας εργάτης σαρκαστικός και κυνικός, σε μόνιμη αντιπαράθεση με τα αφεντικά, αλλά και αυστηρός με την τάξη του, πού βρίσκεται σήμερα; Ενσωματώθηκε, βολεύτηκε ή συνεχίζει να αντιστέκεται; Αντιστέκεται, αλλά βγαίνει σπάνια από το σπίτι του. ● Προτιμάτε να κάνετε κόμικς ή γελοιογραφίες; Τι σας ευχαριστεί περισσότερο; Μ’ αρέσουν και τα δύο, αλλά για τα κόμικς χρειάζεται μια ενέργεια που δυστυχώς δεν διαθέτω πια. Οπότε, γελοιογραφίες. ● Αυτή την εποχή της διαδεδομένης διαφθοράς των μέσων ενημέρωσης, πώς διαγράφεται ο ρόλος του γελοιογράφου; Είναι ρόλος αντίστασης ή ένα άλλοθι; Είναι μια απόπειρα να προτείνει κανείς ένα διαφορετικό βλέμμα πέρα από την κυρίαρχη οπτική. Η γελοιογραφία είναι μια μικρή αντίσταση. * Οι γελοιογραφίες και η φωτογραφία του Altan προέρχονται από τον κατάλογο της έκθεσης «Democrisis» που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2019 στο Μετρό του Συντάγματος από τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων. Βιβλία του που κυκλοφορούν στα ελληνικά Τρίνο (εκδ. Ars Longa, 1987) O Τρίνο, ένας διαφορετικός «θεός» στη δούλεψη ενός βαριεστημένου, ανώτερου «θεού» είναι ελεύθερος να δημιουργήσει τον κόσμο. Υπόκειται όμως σε έναν περιορισμό: «Μπορείτε να δημιουργείτε ότι θέλετε. Αλλά δεν θα ’θελα να σκορπίζετε τα λεφτά μου» είναι μια από τις ελάχιστες εντολές που παίρνει. Κι έτσι του δένονται τα χέρια. Colombo (εκδ. Βαβέλ, 1986) Η Αμερική δεν ανακαλύφθηκε ακριβώς όπως μαθαίναμε στο σχολείο. Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν ένας σιχαμερός και κυνικός καπετάνιος. Αλλά κι οι ναύτες του δεν πήγαιναν πίσω. Και η άφιξή τους στον Νέο Κόσμο μπορεί να μην επιβραβεύτηκε με χρυσάφι και δόξα αλλά είχε πολλά βασανιστήρια, ιθαγενείς αιχμαλώτους και πικρό χιούμορ για την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία. Ada (εκδ. Βαβέλ, 1983) Μια πλούσια κληρονόμος ταξιδεύει στις ανεξερεύνητες κι αχαρτογράφητες ζούγκλες της Αφρικής για να βρει τον ξάδελφό της και να εισπράξει μια περιουσία. Και ζει απίστευτες παρωδίες περιπέτειας, τη μια μετά την άλλη, ανάμεσα σε πεινασμένους κροκόδειλους, δυτικούς τυχοδιώκτες και ηλίθιους ναζί που μεταφέρουν την ευρωπαϊκή παράνοια του Μεσοπολέμου στην άλλη άκρη της Γης. 'Τέρμα η Αυτολογοκρισία, Είμαι ένας Μαλάκας', 'Αυτοκαταστροφή' (εκδ. Βαβέλ) Δυο συλλογές γελοιογραφιών του Ιταλού δημιουργού από τη δεκαετία του 1980 με βαθύτατο πολιτικό περιεχόμενο και πρωταγωνιστή σε πολλές από αυτές τον κυνικό, απαισιόδοξο και ετοιμόλογο βιομηχανικό εργάτη Τσιπούτι, σταθερό χαρακτήρα των γελοιογραφιών του Altan: «Πώς τα πάει η κυβέρνηση Τσιπούτι;» «Δεν ξέρω. Είναι λίγος καιρός που δεν τη βλέπω». Και το σχετικό link...

Με αφορμή τον ερχομό του Altan στην έκθεση «Democrisis - Δημοκρατία σε Κρίση», που ανοίγει σήμερα, ένα τρισέλιδο του δημιουργού από τη Βαβέλ #10 Το τεύχος έχει σκανάρει ο gtchem, τον οποίο και ευχαριστούμε

Η Δημοκρατία στα χρόνια της κρίσης Γιάννης Κουκουλάς Λέξη – καραμέλα και έννοια πολυβασανισμένη, η δημοκρατία έχει περάσει τα πάνδεινα στα χρόνια της κρίσης. Οι Ελληνες γελοιογράφοι καλούν τους Ιταλούς συναδέλφους τους στο ετήσιο ραντεβού τους στο Μετρό του Συντάγματος και σχολιάζουν σατιρικά το έλλειμμα δημοκρατίας της εποχής μας Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων έχει να επιδείξει θαυμαστό και πλούσιο έργο τα τελευταία χρόνια. Τα μεμονωμένα μέλη της, έτσι κι αλλιώς, βρίσκονται στις επάλξεις των πολιτικών αγώνων μέσω των έργων τους αλλά και ως συλλογικότητα η Λέσχη έχει καταφέρει να διοργανώνει σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, να προσκαλεί σπουδαίους ξένους δημιουργούς, να παρεμβαίνει καίρια σε περιπτώσεις όπου απειλούνται τα δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου και της γνώμης. Το 2016, η έκθεση «Το Μετέωρο Βήμα» με θέμα τη ζωή και την κατάσταση των προσφύγων και των μεταναστών προσέλκυσε χιλιάδες επισκέπτες και απέδειξε ότι το κοινό διψά για πολιτική κριτική όταν αυτή στοχεύει την εξουσία και όχι τους αδύναμους αυτού του κόσμου. Σκίτσο του Τάσου Αναστασίου Ενα χρόνο αργότερα, η έκθεση «Γλυκιά Ευρώπη» επιχείρησε να ταράξει τα λιμνάζοντα και θολά νερά της αυτάρεσκης γηραιάς ηπείρου που, εθελοτυφλώντας, αποσιωπά τα προβλήματά της εμμένοντας σε νούμερα και στατιστικές, αγνοώντας τους ανθρώπους. Πέρυσι, στην έκθεση «Πόλεμος Α.Ε.», τα δύσκολα θέματα των πολεμικών συγκρούσεων, των εξοπλισμών, των διενέξεων μεταξύ κρατών, των στρατιωτικών δαπανών, της ανόδου του νεοναζισμού κ.λπ., έγιναν αντικείμενο σατιρικών σχολιασμών από την πλειονότητα των Ελλήνων γελοιογράφων. Σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου Και φέτος, οι επαγγελματίες του χιούμορ, που όσο πικρό ή σκληρό κι αν είναι αποκαλύπτει βαθύτατες αλήθειες, επανέρχονται με την έκθεση «Democrisis – Δημοκρατία σε Κρίση» και βασικό τους θέμα την έννοια και την εφαρμοσμένη εκδοχή ενός πολιτικού και κοινωνικού συστήματος που (σχεδόν) όλοι αποδέχονται και υπερασπίζονται στα λόγια αλλά κάποιοι αρνούνται να υπηρετήσουν στην πράξη. Σκίτσο του Ιάκωβου Βάη Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Λέσχης: «Λένε πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Είναι ωστόσο γεγονός ότι σε εποχές που τα κάθε είδους πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται, οι ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα συμπιέζονται. Τριάντα δύο Ελληνες σκιτσογράφοι μιλάμε φέτος για τη Δημοκρατία. Μέσα από 131 σκίτσα τη ζωγραφίζουμε. Οχι σαν μια έννοια θολή και γενικόλογη, αλλά ως ένα αγαθό αυτονόητο και συνάμα ζητούμενο, εύθραυστο και την ίδια στιγμή εκπληκτικά ανθεκτικό. Τη ζωγραφίζουμε ως Απάντηση». Σκίτσο του John Antono Εκτός από τους Ελληνες γελοιογράφους, στην έκθεση θα συμμετέχουν και 10 διεθνώς καταξιωμένοι σκιτσογράφοι, με έντονη πολιτική και αιχμηρή ματιά, από την Ιταλία, μια χώρα με πλούσια παράδοση στο είδος και με προβλήματα αντίστοιχα με τα ελληνικά. Και με μια γρήγορη ματιά στα περισσότερα έργα των συμμετεχόντων δημιουργών, τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Ιταλία, είναι βέβαιο ότι και η τέταρτη κατά σειρά μεγάλη έκθεση της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων θα αποτελέσει αφορμή για τρανταχτά γέλια αλλά και έναυσμα για σκέψη γύρω από την πολιτική κατάσταση των πραγμάτων και την ταλαιπωρημένη δημοκρατία στη χώρα μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Ενας ζωντανός θρύλος της σάτιρας Σκίτσο του Altan για την έκθεση. «Η Δημοκρατία κινδυνεύει». «Ας ελπίσουμε ότι θα έρθει κάποιος να τη βοηθήσει». Επίτιμος προσκεκλημένος και τιμώμενο πρόσωπο στην έκθεση «Democrisis – Δημοκρατία σε Κρίση» είναι ένας από τους ζωντανούς θρύλους της ευρωπαϊκής σάτιρας, ο Ιταλός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς Francesco Tulio Altan που θα παρευρεθεί στα εγκαίνια μαζί με τον Giovanni Sorcinelli – Giox και τη Marilena Nardi. Ο Altan έγινε ιδιαίτερα γνωστός και στο ελληνικό κοινό από τη δεκαετία του 1980 κιόλας μέσω των κόμικς του και των γελοιογραφιών του που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Βαβέλ». Αριστοτέχνης του σαρκασμού και της λεπτής ειρωνείας, ο Altan εφάρμοσε στα κόμικς του μια πρωτότυπη μέθοδο σκωπτικού σχολιασμού των λεγομένων των ίδιων του των χαρακτήρων συνοδεύοντας τα σκίτσα του με σύντομες, δηλητηριώδεις «λεζάντες» που συμπλήρωναν ανατρεπτικά τις ιστορίες του. Στα ελληνικά κυκλοφορούν μια σειρά έργα του, μεταξύ των οποίων το «Colombo», μια ρηξικέλευθη ματιά στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, το «Trino», μια βλάσφημη εκδοχή της δημιουργίας του κόσμου από έναν εγωιστή και καλοπερασάκια ψευτοθεό, τη χιουμοριστικά περιπετειώδη «Ada», τη συλλογή γελοιογραφιών με τον ευρηματικό τίτλο «Τέρμα η Αυτολογοκρισία, Είμαι Ενας Μαλάκας» κ.ά. Σε ειδική εκδήλωση, ο εβδομηνταεπτάχρονος δημιουργός θα μιλήσει στο κοινό της Αθήνας για τις γελοιογραφίες και τα κόμικς του και θα συμμετάσχει σε διάλογο με τους Ελληνες και Ιταλούς ομότεχνούς του, την Τρίτη 2 Απριλίου, στις 19.00. Οι δημιουργοί Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη Οι Ελληνες γελοιογράφοι που παίρνουν μέρος στην έκθεση «Democrisis – Δημοκρατία σε Κρίση» είναι οι εξής: Τάσος Αναστασίου, Ιάκωβος Βάης, Κώστας Βλάχος, Δημήτρης Γεωργοπάλης, Σπύρος Δερβενιώτης, Dranis, Πάνος Ζάχαρης, Πέτρος Ζερβός, John Antono, Χρήστος Ζωίδης, Γιάννης Ιωάννου, Μιχάλης Κουντούρης, Σάκης Κουτσαντάς, Ηλίας Μακρής, Πάνος Μαραγκός, Παναγιώτης Μήλας, Βασίλης Μητρόπουλος (BAS), Κώστας Μητρόπουλος, Παναγιώτης Μητσομπόνος, Σπύρος Ορνεράκης, Αλέξια Οθωναίου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Ανδρέας Πετρουλάκης, Κωνσταντίνος Ρουγγέρης, Κώστας Σκλαβενίτης, Soloup, Soter, Στάθης (Σταυρόπουλος), Ηλίας Ταμπακέας, Μαρία Τζαμπούρα, Δημήτρης Χαντζόπουλος, Βαγγέλης Χερουβείμ Σκίτσο του Σάκη Κουτσαντά Οι Ιταλοί συνάδελφοί τους είναι οι: Altan, Lido Contemori, Giorgio Franzaroli, Giovanni Sorcinelli – Giox, Enzo Lunari, Marco de Angelis, Marilena Nardi, Mario Natangelo, Sergio Staino, Pietro Vanessiι Σκίτσο του Πάνου Μαραγκού Εκθεση γελοιογραφίας «DEMOCRISIS–Δημοκρατία σε κρίση» Πότε: 1 – 7 Απριλίου 2019 Πού: Εκθεσιακός χώρος Μετρό Συντάγματος Ωρες λειτουργίας: 9.00 – 21.00 καθημερινά Είσοδος ελεύθερη (κατά τη διάρκεια της έκθεσης, συμμετέχοντες γελοιογράφοι θα βρίσκονται στο χώρο για να επικοινωνήσουν με το κοινό) Εγκαίνια: Δευτέρα 1 Απριλίου στις 19.00 Συνδιοργάνωση της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων σε συνεργασία με τη Βουλή των Ελλήνων, το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, την Περιφέρεια Αττικής, τη ΣΤΑ.ΣΥ. Α.Ε. και το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ Σκίτσο του Βαγγέλη Χερουβείμ Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού Πηγή Άλλο άρθρο σχετικά με το θέμα, το οποίο επικεντρώνεται στον Altan

Αλτάν, ο επισκέπτης με το αιχμηρό πενάκι Το σκίτσο μεταφέρει την κουβέντα ανάμεσα σε έναν ιδιοκτήτη μηχανουργείου και τον υπάλληλό του: «Στο μέλλον, τα μηχανήματα θα σε αντικαταστήσουν, Τσιπούτι», λέει χαιρέκακα ο πρώτος. Για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση: «Κι εσύ τι θα κάνεις τότε, αφεντικό; Θα έρχεσαι σπίτι να μου τα πρήζεις;». Η γελοιογραφία φέρει την υπογραφή ενός από τους ζωντανούς θρύλους της ιταλικής σάτιρας, του Αλτάν. Ο 78χρονος, πολυβραβευμένος δημιουργός, που έδωσε τα διαπιστευτήριά του στο ελληνικό κοινό μέσα από τις παλαιότερες δημοσιεύσεις και εκδόσεις γελοιογραφιών και κόμικς («Αυτοκαταστροφή», «Τρίνο», «Άντα», «Κολόμπο» κ.ά.) της Βαβέλ, πρόκειται να επισκεφθεί την Αθήνα στο τέλος του μήνα για τα εγκαίνια μιας έκθεσης με αυτόν ως τιμητικό καλεσμένο. «Ο Αλτάν προσεγγίζει τα θέματά του με τρόπο οριστικό. Χειρουργικό. Σκληρό», είχε πει για αυτόν ο συμπατριώτης του, συγγραφέας Εντμόντο Μπερσέλι. Συμπληρώνοντας εφέτος σαράντα πέντε χρόνια δημιουργικής πορείας στα εδάφη της σάτιρας, ο Φρανσέσκο Τούλιο Αλτάν όπως είναι το πλήρες όνομά του, κουβαλά στις αποσκευές του ένα εντυπωσιακό όγκο δουλειάς. Τόσο σε παιδικά αναγνώσματα και σειρές κινουμένων σχεδίων, όπως η «Πίμπα», όσο και σε κόμικς για ενηλίκους – το προνομιακό πεδίο δράσης του. Με το αιχμηρό του χιούμορ ο Αλτάν σαρώνει τα πάντα στις βινιέτες που σκιτσάρει: την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, τους έχοντες και κατέχοντες, τη Μαφία και τα παντός είδους λαμόγια. Από τα βέλη του δεν γλιτώνει ούτε η Αριστερά, με τις λαθεμένες στρατηγικές και τις αυταπάτες της. Στα σκίτσα του, οι ανδρικές φιγούρες είναι «στραβοχυμένες», με κακόσχημες γραμμές και μύτες σαν προβοσκίδα. Με τις γυναίκες, αντίθετα, είναι αβρός. Οι πρωταγωνίστριές του είναι όμορφες, καμπυλόγραμμες και σχεδόν πάντα γυμνές, σαν την αλήθεια των λόγων που ξεστομίζουν. Η έκθεση, με τιμώμενο καλεσμένο τον Αλτάν, θα φιλοξενηθεί σε αίθουσα του σταθμού μετρό Συντάγματος από 1-7 Απριλίου 2019. Διοργανώνεται από την… καθ’ ύλην αρμόδια Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, σε συνεργασία με την Βουλή των Ελλήνων, την Περιφέρεια Αττικής, το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ και την εταιρία του Μετρό. Είναι η τέταρτη, κατά σειρά, χρονιά που τα δραστήρια μέλη της Λέσχης (όλοι επαγγελματίες, γνωστοί από δημοσιεύσεις στον ημερήσιο, περιοδικό και ηλεκτρονικό τύπο) συνενώνουν τις δυνάμεις τους με συναδέλφους από ξένες χώρες. Στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσης σκίτσου Cartoonfair φιλοξενούνται κάθε χρόνο, πέρα από τα σκίτσα Ελλήνων, έργα δημιουργών από χώρες με πλούσια γελοιογραφική παράδοση. Στόχος αυτής της δραστηριότητας είναι να «συστήσει» στο ελληνικό κοινό διαφορετικές σχολές και τεχνοτροπίες. Φέτος, τα μέλη της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων επέλεξαν να εκθέσουν έργα ιταλών δημιουργών, με επικεφαλής τον Αλτάν. Δέκα σκιτσογράφοι, με δόκιμη θητεία στον ιταλικό τύπο, θα πλαισιώσουν τον «σημαιοφόρο» Αλτάν που θα παρουσιάσει αυτοπροσώπως τα έργα του. Οι βινιέτες των Ιταλών θα συναντηθούν στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό Συντάγματος με εκείνες των Ελλήνων: 32 σκιτσογράφοι θα παρουσιάσουν 130 γελοιογραφίες που έχουν δημοσιευτεί στον ελληνικό Τύπο, ή έγιναν αποκλειστικά για την έκθεση. Όπως κάθε χρόνο, τα έργα τους υπηρετούν μια συγκεκριμένη θεματική ενότητα. Εφέτος, το θέμα –και ο τίτλος– της έκθεσης είναι «Democrisis– Η Δημοκρατία σε κρίση». Στο ίδιο μήκος κύματος, άλλωστε, είναι συντονισμένες οι περισσότερες βινιέτες του Αλτάν. Σχολιάζοντας με το δικό του, μοναδικό τρόπο την κρίση της Δημοκρατίας στη χώρα του (και όχι μόνο), βάζει έναν αντιήρωά του να λέει: «Εντάξει τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς: Αυτή την περίφημη δημοκρατία, μήπως μας την σύστησε κάνας γιατρός;» Πηγή

ΑΦΙΕΡΩΜΑ comics 6 σχεδιαστές... διηγούνται τις ιστορίες τους στο «άλλο Βήμα» Κόμικς δεν είναι μόνο ιστορίες για παιδιά ή για ενηλίκους που δεν ανοίγουν βιβλία. Κόμικς είναι εικόνες που απογειώνουν τη φαντασία, ιστορίες που αφυπνίζουν το αίσθημα και δημιουργοί που σπάνια τους λούζουν τα φώτα της δημοσιότητας. Εξι από αυτούς συμμετέχουν στο Γ´ Φεστιβάλ Κόμικς, που διοργανώνει το περιοδικό «Βαβέλ», και επί τη ευκαιρία... Altan Ο πιο γνωστός γελοιογράφος και σχεδιαστής κόμικς στην Ευρώπη. Φημίζεται για την άρνησή του να δίνει συνεντεύξεις. Είναι από τους ανθρώπους εκείνους που ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Κράξι δεν θα ήθελε να συναντήσει στον δρόμο. Η συνέντευξη του Altan από εδώ. Munoz Αργεντινός, έφυγε από την πατρίδα του για να γνωρίσει από κοντά την Ισπανία, την Αγγλία και την Ιταλία. Δημιουργός των καλύτερων μαυρόασπρων αστυνομικών ιστοριών κόμικς. Είναι λάτρης της τζαζ. Η συνέντευξη του Munoz από εδώ. Loustal Ενας από τους σημαντικότερους και πιο δημοφιλείς γάλλους «εικονοποιούς». Τα τελευταία χρόνια, εκτός από τα τρυφερά και εικαστικά κόμικς του, αναπτύσσει σημαντικό έργο στη ζωγραφική και στη διαφήμιση. Η συνέντευξη του Loustal από εδώ. Igort Ιταλός σχεδιαστής κόμικς, ζωγράφος (με συμμετοχές στην Biennale της Βενετίας), μουσικός. Είναι από τους ελάχιστους Ευρωπαίους που οι ιάπωνες εκδότες εμπιστεύονται να σχεδιάζει «μάνγκα». Η συνέντευξη του Igort από εδώ. Shelton Αν αναζητούσε κάποιος τις μεγαλύτερες μορφές του αμερικανικού, και όχι μόνο, αντεργκράουντ, ασφαλώς θα έφθανε σε αυτόν. Τώρα πια ζει στη Γαλλία κρατώντας επαφή αλλά και κριτική απόσταση από το παρελθόν. Η συνέντευξη του Shelton από εδώ. Brolli Σχεδιαστής κόμικς, ζωγράφος, εκδότης, συγγραφέας, μεταφραστής. Ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Valvoline». Εχει συνδέσει το όνομά του με πρωτοφανή φιλολογικά σκάνδαλα. Ειδικός στην αμερικανική λογοτεχνία. Η συνέντευξη του Brolli από εδώ. Το ΒΗΜΑ, 13/09/1998

Ποιος είναι ο Cavanna (ελληνιστί Καβανάς); Μεγάλη μορφή. Λίγο σχεδιαστής, λίγο συγγγραφέας, λιγό γραφίστας, λίγο επιμελητής, γενικά άτομο του χώρου. Το σωτήριο έτος 1960 ξεκίνησε με τον George Bernier το ιστορικό περιοδικό Hara-Kiri ( Journal bête et méchant) από τις σελίδες του οποίου παρέλασαν μεγάλες μορφές των ευρωπαϊκών κόμικς. Καβανάς λοιπόν. Ποιος είναι ο Altan; Θεωρώ δεδομένο ότι όλοι γνωρίζουν τον Altan. Όλοι οφείλουν να γνωρίζουν τον Altan. Τι είναι αυτό το βιβλίο; Απ' ότι γράφει ο Καβανάς, ξεκίνησε σαν μια ανθολογία σκίτσων του Altan. Μια συλλογή από 50+ σχέδια, κυρίως με γυναίκες. Και μάλιστα αυτές τις αισθησιακές γυναίκες-μαμάδες του Altan με τα νωχελικά μάτια και τα πιασίματα τις οποίες σχεδιάζει συνήθως αραγμένες στον καναπέ. Στην πορεία, ο Καβανάς εμπνεύστηκε από τα σχέδια και έγραψε ισάριθμα μικρά κείμενα, ένα για κάθε σκίτσο με θεματολογία που περιστρέφεται γύρω από τις γυναίκες σε όλες τις ηλικίες: από παιδούλες μέχρι ηλικιωμένες. Τα κείμενα είναι σε πρώτο πρόσωπο και μιλούν για το σεξ, τη θέσση της γυναίκας στοην κοινωνία, τις σχέσεις αντρών γυναικών κλπ. Είναι ενδιαφέρον; Καλό είναι.

Μέσα από τις σελίδες του Βαβέλ 56 (12/85) ένας Altan σε τρελά κέφια Προσωπικά μου έκατσε πάρα μα πάρα πολύ καλά

Εδώ δεν έχει στριπάκι. Έχει όμως 4 σκιτσάκια του Altan από το "Αυτοκαταστροφή".

Πάλι Altan, πάλι μπόλικος, πάλι χορταστικός! Το δέκατο κεφάλαιο από το Colombo (Βαβέλ, 1986)

Κάλλιο αργά παρά ποτέ Οι πρώτες σελίδες από το Τρίνο του Αλτάν. Μέσα έχει μερικές καλύτερες, αλλά όποιος/α δεν ήξερε ποιός είναι ποιός, δεν θα τα "έπιανε". Και έτσι όμως...