Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η δικαιοσύνη είναι τυφλή, λένε. Μία φράση με πολλές ερμηνείες ανά τους αιώνες, της οποίας τα γενέθλια εντοπίζονται, μάλλον, κάπου στην αρχαιότητα, όταν οι Αρχαίοι Έλληνες αποφάσισαν να εντάξουν στη μυθολογία τους μία τυφλή θεότητα, τη Θέμιδα. Η Θέμις, Justitia αργότερα – στη ρωμαϊκή περίοδο -, ήταν η θεά της δικαιοσύνης. Οι μυθογράφοι επέλεξαν να είναι τυφλή, ως δείγμα αντικειμενικότητας και αμεροληψίας στην κρίση της. Αιώνες περάσανε από τότε, και η δικαιοσύνη δε χάνει την ευκαιρία να μας αποδεικνύει, κατά καιρούς, πως είναι πράγματι τυφλή. Ίσως, με τα χρόνια να έγινε και ολίγον κουφή. Αναμφίβολα, τα επιτεύγματα του νομικού κόσμου στη σύγχρονη εποχή είναι ανεκτίμητα και προς τη σωστή κατεύθυνση, πάντα όμως θα υπάρχουν παραφωνίες που θα αμαυρώνουν το έργο της. Και αν μιλήσουμε για εκείνη με ευρεία έννοια, και όχι αποκλειστικά αυτήν εντός των δικαστικών αιθουσών, τότε η δικαιοσύνη μάλλον θα δικαιούταν επίδομα αναπηρίας. Εμπνευσμένος, ίσως, από το μύθο της θεάς Θέμιδας, ο βετεράνος Αμερικανός δημιουργός υπερηρωικών κόμικς, Stan Lee, με συνεργό του τον επίσης κορυφαίο δημιουργό Jack Kirby, δημιούργησε έναν ήρωα που ενσαρκώνει την έννοια της δικαιοσύνης, ή τουλάχιστον προσπαθεί. Αυτός δεν είναι άλλος από τον «Διάβολο του Χελς Κίτσεν», τον Ντερντέβιλ (Daredevil). Τη μέρα, φοράει το κοστούμι του και αγωνίζεται για το δίκαιο στις δικαστικές αίθουσες ως δικηγόρος, και τη νύχτα αγωνίζεται για το δίκαιο στους δρόμους της Νέας Υόρκης, φορώντας την κόκκινη στολή του. Και, όπως η θεά της δικαιοσύνης, είναι τυφλός. Η ιστορία του, λίγο-πολύ, είναι γνωστή στους κόλπους των κομιξόφιλων, ας κάνω όμως, για την πληρότητα της παρουσίασης, μία σύνοψη του origin του ήρωα. Ο Ματ Μέρντοκ (Matthew Murdock) ήταν ο γιος ενός παλαίμαχου μποξέρ, του Τζακ. Σε νεαρή ηλικία, ο Ματ ενεπλάκη σε ένα ατύχημα, στην προσπάθεια να σώσει έναν τυφλό παππού από μία βέβαια σύγκρουση με ένα φορτηγό, το οποίο μετέφερε ραδιενεργά υλικά. Για κακή του τύχη, στην προσπάθειά του να ελιχθεί, το φορτηγό «έχασε» ένα από τα κιβώτια και το περιεχόμενό του κατέληξε στο πρόσωπο του ήρωά μας, αφαιρώντας του την ικανότητα να βλέπει. Παράλληλα, το ατύχημα προκάλεσε την όξυνση όλων των υπόλοιπων αισθήσεών του, καλλιεργώντας μάλιστα την «αίσθηση ραντάρ» που αναπληρώνει με το παραπάνω την απώλεια της όρασης. Ο Ματ καταφέρνει και μπαίνει στο πανεπιστήμιο, σπουδάζει στη Νομική όπου γνωρίζεται και γίνεται κολλητός με τον Φόγκυ (Franklin Nelson), με τον οποίο αργότερα ανοίγουν ένα δικηγορικό γραφείο. Ωστόσο, φέρει μία βαθιά πληγή. Ο πατέρας του έχει μπλέξει με τον υπόκοσμο του μποξ, στην προσπάθειά του να μεγαλώσει το γιο του χωρίς να του λείπει τίποτα. Όταν συμφωνεί να χάσει έναν ακόμα στημένο αγώνα, βλέπει το γιο του στο κοινό, να τον υποστηρίζει. Μη θέλοντας να απογοητεύσει το γιο του που τον θαυμάζει, κερδίζει τον αγώνα, αντίθετα στη συμφωνία. Χάνει, όμως, τη ζωή του. Και ο Ματ ορκίζεται να εκδικηθεί όσους δολοφόνησαν άδικα τον πατέρα του. Η ιστορία του, μία ολοκληρωμένη εισαγωγή στο θρύλο του ήρωα με την κόκκινη στολή και τα κέρατα, παρουσιάζεται από τα έμπειρα και ταλαντούχα χέρια των Frank Miller και John Romita Jr. στο «Daredevil: The Man Without Fear». Πρόκειται ουσιαστικά για το origin του χαρακτήρα, μία ψυχογραφικού χαρακτήρα ιστορία που παρακολουθεί την εξέλιξη του Ματ Μέρντοκ, από την παιδική του ηλικία μέχρι τα πρώτα του βήματα ως Ντερντέβιλ. Το ατύχημα, ο θάνατος του πατέρα του που τον καθόρισε, η γνωριμία του με τον Φόγκυ αλλά και με το μεγαλύτερο ειδύλλιό του, την Ελληνίδα Ηλέκτρα. Η εκπαίδευση με τον επίσης τυφλό Στικ (Stick), αλλά και η δημιουργία της αέναης κόντρας με τον βασιλιά του υποκόσμου, Κίνγκπιν (Kingpin). Το όνομα Ντερντέβιλ και ο απόηχος που έχει στη συγκρότηση του ήρωα, κυριαρχεί σε όλη την ιστορία. Από μισητό παρατσούκλι των παιδικών χρόνων, γίνεται παράσημο για τον ατρόμητο ήρωα. Όντας η πρώτη έκδοση αποκλειστικά αφιερωμένη στον τυφλό υπερήρωα, οι Εκδόσεις Οξύ κυκλοφόρησαν στα ελληνικά την ιστορία «Daredevil: Ο Ατρόμητος», το Μάρτιο του 2017. Και μάλλον, ήταν η καλύτερη επιλογή για να ξεκινήσουν, αφού έχουμε μία συμπυκνωμένη μεν, εκτενή δε, εισαγωγή στις περιπέτειες του, σε μία ιστορία που πρωτοκυκλοφόρησε το 1993 με αφορμή τα 30α γενέθλια του ήρωα. Το καλλιτεχνικό δίδυμο των Frank Miller και John Romita Jr., εκ των οποίων ο πρώτος έδωσε στο παρελθόν μία νέα πνοή και υπόσταση στο μύθο του ήρωα (όπως θα δούμε παρακάτω), και ο δεύτερος είχε την καλλιτεχνική επάρκεια για να παρουσιάσει έναν κλασικό ήρωα με μία σύγχρονη οπτική, ήταν η καλύτερη επιλογή για αυτό το εγχείρημα. Εκτός από την προαναφερόμενη έκδοση, οι Εκδόσεις Οξύ τόλμησαν πρόσφατα ένα ακόμα εκδοτικό ρίσκο, κυκλοφορώντας το Daredevil των Frank Miller & Klaus Janson. Κατά πολλούς, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα runs του ήρωα, με τον Frank Miller στο σχεδιαστικό τιμόνι, αλλά όχι μόνο: πολύ συχνά η πλοκή της ιστορίας ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του κορυφαίου δημιουργού με τον σεναριογράφο της εποχής Roger McKenzie. Όπως σημειώνεται στο οπισθόφυλλο της έκδοσης, ένας κλασικός ήρωας της Marvel επαναπροσδιορίζεται από έναν από τους μεγαλύτερους οραματιστές των κόμικς! Για τον Miller, η ενασχόληση με τον ήρωα ήταν μία μεγάλη πρόκληση, όπως δηλώνει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου: «Πάντα με ενδιέφερε η ιδέα ενός ήρωα του οποίου η καθοριστική ιδιότητα είναι μια αναπηρία – ένας τυφλός πρωταγωνιστής σε ένα καθαρά οπτικό μέσο – και, το πιο σημαντικό, το Daredevil μου προσέφερε την ευκαιρία να σχεδιάσω τα τρομακτικά εγκληματικά κόμικς που πάντα ονειρευόμουν. Η προσωπικότητα του ήρωα αρχίζει να αποκρυσταλλώνεται στα τεύχη που κυκλοφόρησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές του ’80, όπως και η θέση του στο σύμπαν της Marvel. Οι δευτερεύοντες αντίπαλοι του Spider-Man ανακτούν καίριο ρόλο στις ιστορίες του Daredevil, καθιστάμενοι βασικοί αντίπαλοι του «ντι-ντι», όπως αρέσκεται να τον αποκαλεί ο αραχνάνθρωπος «κολλητός» του. Με προεξέχοντα τον Κίνγκπιν, ο οποίος καταλήγει να είναι ένας από τους βασικούς ανταγωνιστές των ιστοριών του Ντερντέβιλ. Ο πιο εμβληματικός κακός, βέβαια, δεν είναι άλλος από τον Μπούλσαϊ (Bullseye). Ένας ψυχάκιας ήρωας με ακριβέστατο στόχο και τρομερή δύναμη, ώστε να μπορεί να διαπερνά κρανία εκτοξεύοντας μολύβια ή χάρτινα αεροπλανάκια. Η κόντρα του με τον Ντερντέβιλ κρατάει πολλά χρόνια, από την πρώτη του εμφάνιση το 1976. Στις ιστορίες του προαναφερθέντος τόμου, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από το Δεκέμβριο του 2017, έρχεται πολλές φορές αντιμέτωπος με τον αγαπημένο μας ήρωα, ομολογώντας έμμεσα την ψύχωση που έχει μαζί του. Μάλιστα, χρησιμοποιεί την Μαύρη Χήρα (ένα από τα ερωτικά ενδιαφέροντα του Ματ Μέρντοκ), αλλά αργότερα και την Ηλέκτρα, σαν δόλωμα για να τραβήξει την προσοχή του. Το φινάλε του τεύχους #168 με τίτλο «Elektra» (περιλαμβάνεται στον τόμο Daredevil: Frank Miller & Klaus Janson. Εκτός από την εμφάνιση μεγάλων ονομάτων του σύμπαντος της Marvel, όπως η Μαύρη Χήρα, ο Μπούλσαϊ, ο Δρ. Όκταπους, ο Κίνγκπιν, ο Σπάιντερμαν και ο Χαλκ, θεωρώ πως το σημαντικότερο τεύχος της σειράς είναι το #168 με τίτλο «Ηλέκτρα». Ο Frank Miller δημιουργεί από το μηδέν μία εμβληματική ηρωίδα, όχι μόνο για τη σειρά, αλλά για το υπερηρωικό κόμικ γενικότερα. Όσο βλέπουμε την επανεμφάνισή της στη ζωή του -εκδικητή πλέον- Ματ, παρακολουθούμε μέσω αναδρομών στα φοιτητικά χρόνια του νεαρού πρωταγωνιστή την καθοριστική γνωριμία του με την Ελληνίδα, κόρη πρέσβη, Ηλέκτρα. Όπως και για τον ήρωά μας, έτσι και για την ηρωίδα, ο τραγικός θάνατος του πατέρα της σηματοδοτεί την εξέλιξή της σε μία ψυχρή πληρωμένη δολοφόνο. Παρά το σύντομο της ερωτικής τους περιπέτειας, το ψυχολογικό δέσιμο με τον Ντερντέβιλ είναι το μόνο τρωτό σημείο της. Ο Miller κατάφερε, με μόλις ένα κεφάλαιο, να καλλιεργήσει ένα από τα σημαντικότερα ειδύλλια στο χώρο της Ένατης Τέχνης. Η Ηλέκτρα δεν άργησε να αποκτήσει και τα δικά της κόμικς, όπως το κορυφαίο Elektra: Assassin. Ο Daredevil συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι και σήμερα (#604). Κατά κοινή ομολογία, ωστόσο, η καλύτερη περίοδος του ήρωα ήταν όσο στο τιμόνι της σειράς βρέθηκε ο Frank Miller: με αφετηρία τον τόμο που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά, μέχρι το Born Again των Miller και David Mazzuccheli. Από τα πιο πρόσφατα, μάλλον θα ξεχώριζα το Shadowland, που αποτέλεσε μάλιστα ένα μεγάλο crossover, με την εμφάνιση πολλών γνωστών ηρώων από άλλες σειρές, με τον ήρωα να υποκύπτει στη σκοτεινή του πλευρά. Άλλωστε, διαχρονικά, ο Daredevil ακροβατεί ανάμεσα στον υπερήρωα και τον αντιήρωα. Όπως πολύ εύστοχα έχει επισημάνει ο Frank Miller, ο Ντερντέβιλ έχει βασικά το υπόβαθρο ενός «κακού»: παρατημένο παιδί, μεγαλωμένο μόνο με τον πατέρα του, θύμα bullying στο σχολείο, ανάπηρος από ατύχημα, βιώνει τη δολοφονία του πατέρα του από τον υπόκοσμο… Αυτό που τον κράτησε μακριά από το σκοτεινό μονοπάτι, ήταν μάλλον η νομική του κατάρτιση και η προσήλωσή του στην έννοια της δικαιοσύνης. Η επιτυχία του ήρωα, δεν άργησε να οδηγήσει στη μεταφορά του και σε άλλα μέσα. Παρακάμπτοντας τα σύντομα περάσματα στη μικρή οθόνη με τη μορφή κινουμένων σχεδίων, η πρώτη δυναμική εμφάνιση του Daredevil στην οθόνη ήταν το 2003, στην ομότιτλη ταινία με πρωταγωνιστή τον Ben Affleck. Δύο χρόνια μετά, ήρθε και η ταινία Elektra. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω πως και οι δύο ταινίες δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν το μεγαλείο του DD. Αυτός που τα κατάφερε, ήταν ο Charlie Cox. Ο νεαρός ηθοποιός πρωταγωνιστεί στην πολύ επιτυχημένη σειρά Daredevil, που ξεκίνησε από το Netflix το 2015, και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έχοντας παρουσιάσει ήρωες όπως ο Κίνγκπιν, ο Στικ, ο Punisher και η Ηλέκτρα μέχρι τη δεύτερη σεζόν, περιμένουμε εναγωνίως την τρίτη. Στο μεταξύ, υπάρχει και το The Defenders, για να μας δίνει μια γεύση. Και, ποιος ξέρει, ίσως σύντομα δούμε να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, σαν κομμάτι του βασικού Marvel Cinematic Universe… Πηγή: https://docmz.wordpress.com/2018/06/22/daredevil-justice-is-blind/

Από το 1951 που βγήκαν για πρώτη φορά στην χώρα μας, μέχρι και σήμερα, δεν έχει υπάρξει δεκαετία που δεν έχει κυκλοφορήσει σε κάποια μορφή μια έκδοση με ιστορίες από την σειρά Κλασσικά Εικονογραφημένα, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο κάθε γενιά Ελλήνων από τότε μέχρι τώρα, στο να έρθει σε πρώτη επαφή με μερικά από τα πιο επιφανή βιβλία της κλάσικής λογοτεχνίας. Στην τρέχουσα δεκαετία μάλιστα είχαμε ήδη μια έκδοση που βγήκε από την Ατλαντίς σε συνεργασία με τον Ελεύθερο τύπο. Φέτος ήρθε η σειρά των εκδόσεων Οξύ στο να προστεθούν στην λίστα των εκδοτικών οίκων που μας πρόσφεραν την θρυλική σειρά. Έχει όμως νόημα μια εκ νέου εκτύπωση μιας σειράς που έχει τυπωθεί τόσες φορές, που υπάρχει αφθονία αντιτύπων σε λογικές τιμές στην αγορά και ότι αντίτυπο έχει εκδοθεί από το 1975 και ύστερα δεν ξεπερνάει τα 2-3€; Η σύντομη απάντηση είναι ναι, υπό προοπτικές. Εκεί λοιπόν που η έκδοση του 2013 ήταν η πιο αδιάφορη σε όλους τους τομείς, η έκδοση της Οξύ είναι η πιο ενδιαφέρουσα απ' όσες έχουν βγει ως τώρα. Σκληρόδετη - σε αντίθεση με ότι συνεχίζει να αναγράφει στο σάιτ του public - με καλή ράχη, με νέα αποκατάσταση των σχεδίων και νέα πλακάτ χρωματισμό, καθώς και νέα σύγχρονη μετάφραση, η έκδοση αναδεικνύει και ενισχύει την όλη εμπειρία ανάγνωσης ενός τεύχους των Κλασσικών Εικονογραφημένων. Τα τεύχη πλέον είναι έτοιμα για να μπουν στην βιβλιοθήκη των κατόχων τους, ενώ ακούω πως η τωρινή μορφή έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον κάποιων σχολείων της χώρας, που ενδιαφέρονται να τα προσθέσουν στην βιβλιοθήκη τους. Στα συν επίσης το ότι μας παρουσιάζουν για πρώτη φορά και δύο τίτλους που δεν είχαν ξαναεκδοθεί στην Ελλάδα. Το Φρανκεστάιν της Μαίρη Σέλεϊ, το οποίο η Ατλαντίς θεώρησε πως θα ήταν τρομακτικό για τα παιδιά της εποχής, και του Οι Αργοναύτες, το οποίο στην Ελλάδα είχε παραβλεφθεί, μιας και είχε βγει Ελληνική διασκευή της ιστορίας με τον τίτλο Ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες. Αν όμως δεν σας ενδιαφέρουν όλα αυτά, τα 11,99€ που στοιχίζει χωρίς την έκπτωση το κάθε τεύχος, θα σας φανούν πολλά και η απόκτηση και αυτών των αντίτυπων αδιάφορη. Η Οξύ τώρα, έχει πάρει τα δικαιώματα για την έκδοση της Αγγλικής Classic Comic Store LTD, αν κρίνω από τα δικαιώματα που αναγράφονται μέσα στην έκδοση, η οποία κάνει πολύ καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια στην εκ νέου διάθεση της σειράς. Από ότι βλέπω επίσης - στα επηρεασμένα από την έκδοση του 1951 - οπισθόφυλλα, έχουν προγραμματίσει τουλάχιστον 20 τεύχη για κυκλοφορία. Η διαθεσιμότητα των τευχών γίνεται ανά τετράδες. Η πρώτη τετράδα βγήκε τον Μάρτιο του 2018 και περιλάμβανε τα εξής: 1. 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα 2. Μόμπι Ντικ 3. Ροβινσώνας Κρούσος 4. Η μηχανή του χρόνου Η δεύτερη τετράδα βγήκε στις 06 Ιουνίου αν και μέσα στα τεύχη αναγράφεται πως βγήκαν τον Μάιο. 5. Φρανκεστάιν 6. Οι τρεις σωματοφύλακες 7. Οι Αργοναύτες 8. Οι άθλιοι Η τρίτη τετράδα βγήκε στις 06 Αυγούστου. 9. Ρωμαίος και Ιουλιέτα 10. Ο τελευταίος των Μοικανών 11. Ο πόλεμος των κόσμων 12. Ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα Η τέταρτη τετράδα βγήκε στις 23 Νοεμβρίου 13. Μεγάλες προσδοκίες 14. Το νησί των θησαυρών 15. Ανεμοδαρμένα ύψη 16. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων Η πέμπτη και τελευταία τετράδα βγήκε τον Μάρτιο του 2019. 17. Ρομπέν των δασών 18. Τζέιν Έιρ 19. Οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης 20. Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον albert.

Τιμή καταλόγου: 22,99€ Για πάρα πολύ καιρό ο Θάνος, ο τρελός τιτάνας, προσπαθούσε να κερδίσει την εύνοια του θανάτου, προκαλώντας τον όλεθρο όποτε εμφανιζόταν. Μέχρι που κατάφερε να συλλέξει τα έξι πετράδια της αιωνιότητας και το γάντι που τα χειρίζεται. Και όλο το σύμπαν νοιώθει τις συνέπειες, τόσο που, θνητοί και θεοί συνασπίζονται για να τον σταματήσουν. Το κοσμικό έπος της Marvel και του Jim Starlin επιτέλους βγήκε και στην χώρα μας, σε μια έκδοση τούμπανο από την Οξύ. Και συμπίπτει με την κυκλοφορία της ταινίας-εισπρακτικό φαινόμενο, Avengers: Infinity War η οποία διασκευάζει χαλαρά την θεματική του. Η ιστορική σημασία του event όσο αφορά την βιομηχανία των κόμικς είναι τεράστια. Έχοντας ξεκινήσει την ανάπτυξη της θεματικής καιρό πριν σε άλλους τίτλους, η κατάληξη σε αυτά τα 6 ενισχυμένα τεύχη οδήγησε σε μια προώθηση άνευ προηγουμένου μέχρι τότε, και με διάφορα tιe-ins με τους κανονικούς τίτλους, όπου ανέπτυξαν διάφορα γεγονότα του τίτλου από την οπτική γωνία των επιμέρους χαρακτήρων (τα τεύχη 4-5 στο Incredible Hulk της Modern Times είναι παραδείγματα της σύνδεσης αυτής π.χ.), όλα τακτικές που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα. Και φυσικά η επιρροή στις ιστορίες κοσμικών διαστάσεων που βγήκαν έκτοτε, είναι ανεκτίμητη. Ο τίτλος είχε την ευτυχία να σχεδιαστεί από δύο καλλιτέχνες που ευδοκιμούν στην απόδοση πληθών και επικών τοπίων, τον George Perez και τον Ron Lim, με τον πρώτο να καλύπτει μέχρι και τις αρχές του τέταρτου τεύχους και να φεύγει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων (σχεδίαζε το επίσης μπελαλίδικο War of the Gods της DC) και τον δεύτερο να αναλαμβάνει από εκεί και έπειτα, αναλαμβάνοντας και τις συνέχειες που βγήκαν τις επόμενες χρονιές, τα Infinity War και Infinity Crusade, που ελπίζω να μεταφραστούν επίσης. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ελληνική έκδοση πρέπει να προέρχεται από κάποια συλλογή που βγήκε μέχρι και τα μέσα του 2000 (μάλλον το trade του 2006 με cover price 24,99$), μιας και βλέπω το όνομα του Bill Jemas ως εκδότη.

Λιγότερη έμφαση στο κόμικ σε αυτόν τον δεύτερο τόμο της σειράς Secret Hero Society και περισσότερη στις κάθε είδους γραφικές παραστάσεις. Επίσης και το σκίτσο των κόμικ έχει απλοποιηθεί και μοιάζει με αυτό που θα ζωγράφιζε ένα παιδί μικρής ηλικίας (που έχει χάρισμα στη ζωγραφική όμως)! Αν σας άρεσε το πρώτο, πιστεύω πως θα σας αρέσει και το δεύτερο... και πλέον περιμένουμε να δούμε και το τρίτο! EDIT: Βγήκε και ο 3ος τόμος!

Ο Φλας Τόμσον έχει αλλάξει αρκετά ως χαρακτήρας από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Amazing Fantasy 15 το 1962, παρέα με τον φιλικό αραχνάκια της γειτονιάς σας: Από νταής και νέμεση του Πήτερ Πάρκερ που όμως ήταν οπαδός του Σπάιντι, σε φίλο του Πίτερ, και τελικά σε στρατιώτη που έχασε τα πόδια του υπηρετώντας την πατρίδα του. Την μεγαλύτερη πρόκληση όμως θα την αναλάβει όταν κλιθεί να γίνει ο νέος ξενιστής του συμβιωτικού οργανισμού γνωστού ως Βένομ, που έφερε μαζί του ο Σπάιντι από τους αρχικούς μυστικούς πολέμους, που μετά διάλεξε τον Έντι Μπροκ, οδηγώντας τον στην παράνοια και μετά δόθηκε στον ήδη παρανοϊκό Μακ Κάργκαν, τον πρώην Σκορπιό. Θα τα πάει άραγε καλύτερα αυτός σε σχέση με τους προκάτοχους ξενιστές ή θα τον κυριεύσει και αυτόν ο Βένομ. Με αφορμή την επερχόμενη ταινία της Sony, η Οξύ βγάζει τα πρώτα 5 τεύχη της σειράς του Rick Remender και στην χώρα μας. Μιας σειράς που έφτασε τα 47 τεύχη (μαζί με τα διάφορα .1 ενδιάμεσα τεύχη). Περίεργη επιλογή για πρώτο τίτλο Βένομ στην χώρα μας, μιας και προφανώς θα περίμενε κανείς κάτι από Έντι Μπροκ, αλλά είναι από τους τίτλους που είχαν πέραση στην Αμερική στην τρέχουσα δεκαετία από την παραγωγή της Μάρβελ, οπότε καλοδεχούμενος. Η έκδοση είναι στα τυπικά στάνταρ της Οξύ. Περιέχει πάντως και ένα gallery με μερικές σελίδες του κόμικ ως δείγμα αμελάνωτες και μελανωμένες.

Daredevil- Ο Frank Miller και η επανεφεύρεση ενός χαρακτήρα Εδώ στο Smassing Culture αγαπάμε τον Frank Miller και δεν το κρύβουμε. Στο Dark Knight Returns, το Sin City και πολλά άλλα έργα του, έθεσε τις βάσεις για μία ριζική αλλαγή στην τέχνη των κόμικ και το πέρασμα της στην πιο ώριμη αλλά και σκοτεινή, περίοδο τους που συνδέθηκε με τη δεκαετία του ‘80. Πρόδρομος αυτών των, κλασικών πλέον, κόμικ υπήρξε η δουλειά του Miller στη Marvel στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ξεκινώντας από σχεδιαστής στο κόμικ Spectacular Spider-Man, πέρασε στη συνέχεια στη σειρά του Daredevil, αρχικά στο σχέδιο και στην πορεία ανέλαβε όλο τον τίτλο. Ο Miller αναβάπτισε τον τυφλό υπερ-ήρωα και από δευτεροκλασάτο χαρακτήρα τον μετέτρεψε σε ήρωα πρώτης γραμμής, δείχνοντας τα πρώτα δείγματα από το τεράστιο ταλέντο του στο σχέδιο και, κατά βάση στο σενάριο. Η ελληνική έκδοση του Daredevil έρχεται από τις εκδόσεις Οξύ για να μας διηγηθεί αυτή την πορεία. Πρόκειται για μία συλλογή 16 τευχών, τα 2 του Spectacular Spider-Man που δούλεψε ο Miller και τα πρώτα 14 που έκανε για τον Daredevil, ξεκινώντας από το ιστορικό τεύχος υπ αριθμόν 158 που κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Μάιο του 1979. Υπάρχουν πολλές ιστορικές «πρωτιές» μέσα σε αυτά τα τεύχη: η πρώτη εμφάνιση της Elektra, η πρώτη εμφάνιση του Kingpin ως βασικού εχθρού του Daredevil και πολλά άλλα. Πρωταγωνιστής όλων των ιστοριών είναι, φυσικά, ο άνθρωπος χωρίς φόβους, ο Daredevil που θα αντιμετωπίσει μία σειρά αντιπάλων από πιο δευτερεύοντες (όπως ο Gladiator) μέχρι παραδοσιακούς εχθρούς του Spider-Man (που ο Miller παραδέχεται ότι προσπαθούσε να κλέψει). Στο επίκεντρο όλων είναι ο Bullseye, ο πληρωμένος δολοφόνος που αναπτύσσει εμμονή με τον Daredevil και προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ανώτερος του. Η παρουσία του συνενώνει με έναν τρόπο όλες τις ιστορίες και θέτει διαρκώς τα πιο δύσκολα διλήμματα στον Daredevil, τον φέρνει στα όρια των δυνάμεων του αλλά και των ηθικών αρχών του. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι εύκολη η ζωή του κατά τα άλλα. Ο Matt Murdock προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην καριέρα του ως δικηγόρος, τη ζωή του με ανθρώπους που τον βλέπουν ως έναν ανυπεράσπιστο τυφλό και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως Daredevil, προσπαθώντας να προστατεύσει τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Νέας Υόρκης. Όσο περισσότερο διαβάζουμε, η πόλη παίρνει τη θέση της ως συμπρωταγωνίστρια. Δεν είναι απλά ένα σκηνικό μέσα στο οποίο εκτυλίσσονται οι περιπέτειες. Ο Miller παίζει συνέχεια με την αντίφαση ανάμεσα στις πολλαπλές πραγματικότητες που συνυπάρχουν μέσα στην αμερικάνικη μεγαλούπολη. Πανοραμικά πλάνα στους ουρανοξύστες και close up στα γκέτο και στις υποβαθμισμένες συνοικίες, εντυπωσιακά κτήρια που στο εσωτερικό τους συνεδριάζουν οι μαφίες της πόλης. Μέσα στις αντιφάσεις και ο ίδιος ο Daredevil: ως Matt Murdock κυνηγάει τη δική του θέση μέσα στην «υψηλή κοινωνία» ενώ οι βραδινές περιπέτειές του του θυμίζουν ότι η πόλη δεν είναι μόνο η βιτρίνα της. Με αυτό τον τρόπο, ο Miller ξεκινάει τη μεγάλη συνάντηση noir αστυνομικού και υπερηρωικού κόμικ, η οποία επηρεάζει βαθύτατα το είδος μέχρι και σήμερα. Ο Daredevil βγάζει τη στολή, γίνεται ντεντέκτιβ μέσα στον υπόκοσμο, γνωρίζει χαρακτήρες και, το κυριότερο, έρχεται μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις όπου τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Το κόμικ κορυφώνεται με την εμφάνιση του Kingpin –ο οποίος εντάσσεται πλέον στις ιστορίες του Daredevil και όχι τόσο του Spider-Man– που φέρνει ανακατατάξεις μέσα στη μαφία. Ο κλασικός «κακός» αποκτά βάθος μέσα από το σενάριο του Miller και μας δίνει έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και αντιφατικούς χαρακτήρες της Marvel. Αυτή η ανανέωση του Kingpin τον καθορίζει μέχρι σήμερα και επηρέασε την εξαιρετική ερμηνεία του Vincent d’ Onofrio στην πρώτη σεζόν της σειράς του Daredevil. Ο αναγνώστης θα προσέξει καρέ και γωνίες που μεταφέρθηκαν στη σκηνοθεσία αλλά και λεπτομερείς εκφράσεις του Kingpin που έδωσαν έμπνευση στις πιο δυνατές σκηνές του D’Onofrio (Daredevil, The Magnificent Seven) Συνολικά, το τεύχος του Daredevil είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα πώς έρχεται η αναγέννηση ενός ήρωα και του περιβάλλοντος του και αξιοποιούνται δυνατότητες που δεν είχαν βγει στην επιφάνεια. Στην εισαγωγή που προηγείται των ιστοριών, διαβάζουμε ένα σύντομο κείμενο του Miller που λέει ότι τον ενδιέφερε «ένας τυφλός πρωταγωνιστής σε ένα καθαρά οπτικό μέσο» όπως τα κόμικ. Βρήκε, συνεπώς, μία νέα οπτική για τον ήρωα, την πόλη του και τους αντιπάλους του και δημιούργησε μία επιτυχημένη σειρά που αντηχεί με διαφορετικούς τρόπους μέχρι σήμερα. Έχει πολλά να μάθει από αυτή τη διαδικασία η ίδια η Marvel που ανακοινώνει το ένα relaunch χαρακτήρων μετά το άλλο, υπόσχεται, εναλλάξ, νέα ξεκινήματα και επιστροφές στο παλιό ενώ, κατά βάση, παραμένει εγκλωβισμένη στη μετριότητα. Πηγή

Τιμή καταλόγου: 19,99€ "Όταν ο Μαύρος Φοίνικας ξυπνά... ήλιοι παγώνουν και σύμπαντα πεθαίνουν" Συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Uncanny X-Men #129-137, γραμμένα από τον Chris Claremont (X-Men: The End) και σε σχέδιο John Byrne (Fantastic Four) Τι να πει κανείς γι'αυτή την ιστορία. Τυχεροί όσοι την διαβάσαμε μικροί στο Χ-ΜΕΝ της Μαμούθ Κόμιξ. Μας εντυπωσίασε τότε και συνεχίζει να εντυπωσιάζει μέχρι σήμερα. Η έκδοση της Οξύ άψογη ως συνήθως, ένα κόσμημα για τη βιβλιοθήκη μας!

Κατά πως φαίνεται, η συνεργασία της Οξύ με το Έθνος της Κυριακής, καλά κρατεί. Έτσι στο Έθνος αυτής της Κυριακής, έχουμε ακόμα μια προσφορά βιβλίων, που αν κρίνω από το 1 στην αρίθμηση της ράχης, μάλλον πρόκειται για κάποια νέα σειρά της Οξύ, που θα δίνεται μαζί με την εφημερίδα. Μένει μόνο να δούμε αν τεκμηριωθούν τα λεγόμενα, υπομονή μέχρι την επομένη Κυριακή.

Θα ήθελα την πολύτιμη βοήθεια των μελών! Βλέπω ότι η εφημερίδα Έθνος δίνει σήμερα και βιβλίο του Edgar Allan Poe. Είναι εύκολο να μας πει κάποιος που πήρε την εφημερίδα, ποιες ιστορίες περιέχονται? (Και αν αξίζει σαν έκδοση ή είναι φτηνοδουλειά)

Ο Θάνατος του Στάλιν- Μια ίσως διδακτική αντίδραση Το «Ο Θάνατος του Στάλιν» των Fabien Nury (σενάριο) και Thierry Robin (σχέδιο), το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα προκαλούσε συζητήσεις. Σχεδόν ελάχιστα μετά την έκδοση του έγινε ταινία και βρέθηκε να δημιουργεί εντάσεις, συζητήσεις, διαφωνίες, ακόμα και… απαγορεύσεις, όπως στην Ρωσία, όπου η μεταφορά του απαγορεύτηκε. Ανεξάρτητα από το γεγονός αυτό,έτσι και αλλιώς το να αντιπαραβάλει κανείς την Ρωσία του Πούτιν με την Σοβιετική Ένωση είναι ένα λογικό άλμα που μόνο κακεντρέχεια, αν όχι και αφέλεια, φανερώνει, τόσος ντόρος κάτι δείχνει. Το μόνο σίγουρο είναι ο Στάλιν, σαν ηγέτης, προσωπικότητα, ακόμα και φυσική παρουσία, ακόμα ενοχλεί και συνεχίζει να γίνεται στόχος. Το ίδιο το κόμικ δεν κάνει καμία προσπάθεια να εκφράσει κάποιον αντίλογο στις πολιτικές πράξεις του Στάλιν ή για τις αιτίες οι οποίες τις προκάλεσαν. Αντίθετα, βυθίζεται στην απόπειρα του να περιγράψει με τα πιο μελανά χρώματα τις τελευταίες στιγμές του ηγέτη της ΕΣΣΔ, με γκροτέσκα υπερβολή, πένθιμη υπόβολή και σκόπιμη συσκότιση της ιστορικής αλήθειας, υπό τον μανδύα της αληθοφάνειας. Το σενάριο του Nury παρουσιάζει ,με μια υποψία χιούμορ, ένα σκηνικό απόλυτου τρόμου, στο οποίο δρούσαν τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά και ο περίγυρος του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν κατά τις αρχές του 1950. Τα ανώτερα στελέχη παρουσιάζονται ως διεφθαρμένα ανθρωπάρια που μάχονται με πισωμαχαιρώματα και γραφειοκρατικά τερτίπια για το ποιος θα βρεθεί πιο κοντά στη καρέκλα του ηγέτη. Ο σεναριογράφος πλάθει μια εικόνα που, όπως διατυμπανίζει και ο ίδιος δεν είναι αληθινή αλλά η οπτικής της ειλικρινής, έννοια οξύμωρη όταν μετατρέπει επίτηδες το χάος της κηδείας του Στάλιν σε ωμή εκτέλεση σοβιετικών πολιτών, πράξη η οποία εμπεριέχει το λιγότερο δόλο, μία μόνο από τις πολλές παραχαράξεις που γίνονται στο όνομα της διακωμώδησης. Ωστόσο, το σενάριο του κόμικ δεν αποτελεί μια ανάξια αναφοράς αστική αντίδραση. Όταν ακούγονται οι κλασσικές και πλέον γραφικές ερωτήσεις για το πόσους έστειλε στα γκούλαγκ ο κομμουνισμός, ελάχιστοι θα μνημονεύουν το » Ο Θάνατος του Στάλιν» Αντίθετα, με τον δικό του, κωμικό (λιγότερο) – τραγικό (περισσότερο) τρόπο και, μάλλον άθελα του, το κόμικ αναδεικνύει ένα ουσιαστικό πρόβλημα, αυτό της απομάκρυνσης της βάσης του κόμματος, των απλών πολιτων που μάτωσαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον του φασισμού, των ανθρώπων που ύψωσαν την κόκκινη σημαία πάνω στο Ράιχσταγκ και των διοικητικών, επαγγελαμτικών στελεχών. Η γραφειοκρατία τίθεται εδώ όπως είναι: η μάστιγα κάθε μεγάλου πολιτικού σχηματισμού, μια τυραννία της εξουσίας του κανενός. Οι ασάφειες, η απανθρωποίηση των κομματικών σχέσεων και το ενδιαφέρον για το γράμμα και όχι το πνεύμα των αποφάσεων, όπως επίσης και οι προσωπικές αψιμαχίες και ανταγωνισμοί που είναι φυσικό (και πολλές φορές γόνιμο) να υπάρχουν σε κάθε πραγματικά δημόσιο χώρο, μπαίνουν στο επίκεντρο και, αναδεικνύουν, μέσα σε όλη την αντιδραστικότητα των δημιουργών του graphic novel, μια αλήθεια που ακόμα και όσοι ανήκου στην άλλη μερά οφείλουν να αναγνωρίσουν: πως ο καπιταλισμός έχει αποδείξει ότι μια χαρά τα πάει χωρίς δημοκρατία. Αντίθετα ο κομμουνισμός χωρίς πραγματική, ανθρώπινη δημοκρατία που πάλλεται, δε μπορεί να προχωρήσει. Σκηνογραφικά και σχεδιαστικά, ο Robin όχι απλά ακολουθεί κατά πόδας τον Nury αλλά ενταντικοποιεί και τις καταδίκες του σοβιετικού τρόπου ζωής. Κυρίαρχα χρώματα το μαύρο και το γκρι, ενώ οι φιγούρες των ανθρώπων σταθερά απάνθρωπες και απωθητικές, θυμίζοντας περισσότερο κακούς σε ταινία Β διαλογής παρά ιστορικά πρόσωπα. Από αυτή την άποψη, το casting της ταινίας ήταν αρκετά καλύτερο. Και πάλι όμως, σε μια απόπειρα να προσεταιριστεί το λαικό έρεισμα, οι εργάτες που τραγουδούν την Διεθνή οδεύοντας αυθόρμητα προς την Μόσχα μοιάζου παράταιρα ηρωικοί, μια σταγόνα ανθρωπιάς σε έναν ημιφωτισμένο δωμάτιο που έκλεινε στους τοίχους του όλη την Σοβιετική Ένωση. Επιπλέον, τα καρέ διαφορετικού σχήματος δίνουν μια ανάστατη χρονικότητα στην ροή της ιστορίας, σάμπως ο ρυθμός να ταράζεται και αυτός. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτές τις ακανθώδεις συνθήκες, δεν χάνεται το μέτρο και η αίσθηση της πορείας που έχει η ιστορία βαυκαλιζόμενη πως ακολουθεί την Ιστορία. Σε κάθε περίπτωση, το «Ο Θάνατος του Στάλιν» αξίζει να διαβαστεί για αυτή την προβληματική που θέτει. Και, αν μπορεί τελικά να αξιοποιηθεί σαν μια συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση, ας γίνει. Πηγή

Τιμή καταλόγου: 19,50€ Όταν η Μαμούθ διέκοψε το περιοδικό X-Men και γενικά τις υπερηρωικές εκδόσεις της το 1994, η ελπίδα που είχαμε για να δούμε κάποια στιγμή δύο από τα πιο διαβόητα runs που είχε αναλάβει ο John Byrne, αυτά των Fantastic Four και του Avengers West Coast, δύο τίτλους που ήδη εξέδιδε αλλά ήταν αρκετά πίσω, έσβησε. Να όμως που ήρθε η Οξύ 24 χρόνια αργότερα για να μας κάνει ένα ανέλπιστο δώρο! Και είναι ανέλπιστο καθώς αυτή την στιγμή οι 4 Φανταστικοί έχουν αφεθεί να μαραζώσουν από την Marvel, οπότε δεν θα περίμενε κανείς να ασχοληθεί Έλληνας εκδότης με αυτούς, και αν το έκανε, θα περίμενε επίσης κάποιος να δημοσιεύσει κάποια νεώτερη ιστορία. Παρόλα αυτά η επιλογή του έργου του Byrne δεν είναι καθόλου άκυρη, μιας και παραμένει το δεύτερο πιο σημαντικό run για τον τίτλο, μετά από την αρχική και μακροχρόνια συνεργασία του Stan Lee με τον Jack Kirby, τροφοδοτώντας τους μεταγενέστερους δημιουργούς με στοιχεία προς μυθιστορηματική εκμετάλλευση, ακόμα και σήμερα. Ο παρόν τόμος συλλέγει τον τόμο 0 της σειράς Visionaries By John Byrne, πιάνοντας το υλικό που είχε δημιουργήσει ο Byrne σε άλλους τίτλους, το οποίο περιείχε εμφάνιση των μελών των 4Φ, συν τα πρώτα του βήματα ως σχεδιαστής του Fantastic Four v1 και καταλήγοντας στα πρώτα τεύχη που ανέλαβε και το σενάριο, πριν αναλάβει πλήρως την σειρά όμως. Στους επόμενους τόμους θα τον δούμε να αναλαμβάνει και το μελάνι. Η έκδοση συμπληρώνεται από τα εξώφυλλα των τίτλων, συν διάφορα εξώφυλλα που έχει κάνει ως φόρο τιμής στο Fantastic Four v1 001. Η έκδοση της Οξυ είναι στα τυπικά υψηλά στάνταρ της, για άλλη μια φορά.

Από σήμερα, στην ΛΕΦΙΚ θα βρείτε διαθέσιμη όλη την νέα παραγωγή κόμικς των εκδόσεων Οξύ. Αυτό σημαίνει, πως εκτός από τον Θάνατο του Στάλιν και το Nick Cave που τα είχαμε ήδη, θα βρείτε και όλες τις αποκλειστικότητες του Public! Όσο για τις τιμές, θα μπορείτε να τα βρείτε με 10% έκπτωση από την τιμή καταλόγου ενώ για τα μέλη της λέσχης ισχύει έκπτωση 20%. Αν ενδιαφέρεστε για κράτηση σε κάποια από τις εκδόσεις, μας ενημερώνετε με απάντηση στο παρόν θέμα είτε με pm. ΤΙΤΛΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΙΜΗ--> ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΗ 10%--> ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΗ 20% DOCTOR STRANGE: Ο ΟΡΚΟΣ 13.99 -->12,60-->11,20 SPIDER-MAN: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΡΕΪΒΕΝ 16.99-->15,30-->13,60 WOLVERINE– ΟΠΛΟ Χ 13.99 -->12,60-->11,20 DAREDEVIL - Ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ 16.99 -->15,30-->13,60 AVENGERS ASSEMBLE - ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ 17.99-->16,20-->14,40 Ο ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΘΟΡ 20.99-->18,90-->16,80 WORLD WAR HULK 20.99-->18,90-->16,80 HELLBOY AND B.P.R.D -1952 14.99-->13,5-->12 AVENGERS PRIME 13.99 -->12,60-->11.20 MARVEL 1985 15.38-->13,85-->12,3 DAREDEVIL: FRANK MILLER & KLAUS JANSON 24.99-->22,50-->20 DEADPOOL: ΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ 14.99-->13,50-->12 FANTASTIC FOUR - ΟΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ 19.5-->18-->15,6 X-MEN - ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ 19.99-->18-->16 VENOM 14.99-->13,50-->12 INFINITY GAUNTLET 22,99-->20,70-->18,40 SAGA: ΤΟΜΟΣ ΕΝΑ 16,50 -->14,85--> 13,20 BLACK PANTHER - ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΠΑΝΘΗΡΑΣ; 19.99-->18-->16 IRON MAN - Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΪΡΟΝ ΜΕΝ 16.99 -->15,30-->13,60 PUNISHER: ΟΙ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΙ 17.99-->16,20-->14,40 Χ-ΜΕΝ - ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ 13,99-->12,60-->11,20 BATMAN - ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ 22,99-->-20,70-->18,40 ORIGINAL SIN 19,00-->17,10-->15,20 SHAZAM! 21,99-->19,80-->17,50 Ο ΑΝΑΞΙΟΣ THOR 14,99-->13,50-->12 THE INFINITY WAR 24,99-->22,5-->20 STEVE ROGERS - SUPER SOLDIER 14,99--->13,50--->12 AMAZING SPIDER-MAN - VENOM INC. 19,99--->18--->16

Τιμή καταλόγου: 10€ "Φανταστείτε πως ήταν ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν και η Γουάντερ Γούμαν μαθητές στο σχολείο! Καλωσήλθατε σε μια βόλτα στον υπερηρωικό κόσμο της DC όπως δεν τον έχετε ξαναδεί! Ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν, η Γουόντερ Γούμαν, σας καλούν να τους κάνετε παρέα σε μια εποχή πριν γίνουν οι ήρωες που όλοι αγαπάμε σήμερα. Στον πρώτο τόμο της σειράς, Η παρέα της δικαιοσύνης, θα συντροφεύσετε τους ήρωές μας στην πρώτη τους μέρα στο καινούργιο σχολείο, θα δείτε πως η τριάδα της DC (Ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν και η Γουόντερ Γούμαν), συναντήθηκε για πρώτη φορά και θα βιώσετε μαζί τους την πρώτη τους περιπέτεια, καθώς ανακαλύπτουν ένα τρομερό μυστικό για το νέο τους σχολειό. Σε σενάριο του Derek Fridolfs και σχέδιο του Dustin Nguyen (και οι δύο προτεινόμενοι για βραβείο Eisner για τη δουλειά τους στο Lil’ Gotham), η σειρά DC SECRET HERO SOCIETY χρησιμοποιεί κλασσικό σχέδιο κόμικ, αλλά και ημερολογιακές εισαγωγές, doodles και πολλά άλλα ευρήματα για να επαναπροσδιορίσει τους κλασσικούς ήρωες για ένα νεότερο κοινό. Τα DC SECRET HERO SOCIETY είναι το ιδανικό εφαλτήριο για να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα παιδιά τον κόσμο των κόμικς και να μάθουν πως είναι να μπορείς να έχεις τη δύναμη να πετάς ή να λύνεις το οποιοδήποτε μυστήριο αλλά να παραμένεις παιδί." Από το οπισθόφυλλο: "Ο Μπρους Γουέιν γίνεται δεκτός στην Ακαδημία Ντουκάρντ, ένα ιδιωτικό γυμνάσιο που αναλαμβάνει την εκπαίδευση χαρισματικών παιδιών. Γρήγορα όμως διαπιστώνει πως κάτι δεν πάει καλά: οι συμμαθητές του έχουν υπερφυσικές ικανότητες, και το σχολείο όχι μόνο ενθαρρύνει την κακή συμπεριφορά αλλά την ανταμείβει κιόλας! Ο Μπρους κάνει παρέα με τον Κλαρκ Κεντ και την Νταϊάνα Πρινς, που είναι κι αυτοί καινούριοι στο σχολείο και εξίσου προβληματισμένοι. Οι τρεις τους θα δημιουργήσουν μια ομάδα για να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά... -------------- Γεμάτο με ωραία θεματάκια, π.χ. Αγώνας Κλαρκ Κεντ εναντίον Λεξ Λούθορ για Πρόεδρος της τάξης! Πολύ συμπαθητικό βιβλιαράκι, μικρού μεγέθους αλλά αρκετά χοντρό, ασπρόμαυρο, μου θυμίζει κάπως τις εκδόσεις τύπου "Το ημερολόγιο ενός Σπασίκλα" μόνο που εδώ η ιστορία προχωράει με κόμικς αντί με κείμενο, που τα χωρίζουν φωτογραφιούλες, καρικατούρες, σημειώσεις, γράμματα, χάρτες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αν το είχα όταν ήμουν παιδί θα είχα ξετρελαθεί με κάτι τέτοιο! EDIT: Βγήκε και 2ος τόμος! EDIT: Βγήκε και 3ος τόμος!

Κείμενο στο οπισθόφυλλο: Το Graphic Novel που αποτέλεσε την έμπνευση για την ομώνυμη ταινία! Την 1η Μαρτίου 1953, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης –ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν– παθαίνει σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Δεν επιτρέπεται να κληθεί γιατρός, μέχρι να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή, να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία, και να αποφασιστεί έτσι ποιος γιατρός θα αναλάβει. Η Κεντρική Επιτροπή έχει άλλη μια δυσκολία να αντιμετωπίσει: το γεγονός ότι ο Σύντροφος Στάλιν είχε μόλις διατάξει την εκτέλεση των κορυφαίων γιατρών της Σοβιετικής Ένωσης! Κι έτσι ξεκινά ένα γραφειοκρατικό γαϊτανάκι, που σύντομα εξελίσσεται σε μάχη για την κατάκτηση της κορυφής της εξουσίας στο αχανές σοβιετικό κράτος… Κείμενο στο πρώτο εσώφυλλο: Ο Χρουστσόφ θυμάται: «Εμείς, όσοι βρισκόμασταν γύρω από τον Στάλιν, ήμασταν θανατοποινίτες με αναστολή». Ο φόβος καραδοκούσε παντού, και όλοι επιδείκνυαν μια αηδιαστική δουλοπρέπεια. Οι δυο συγγραφείς αναπλάθουν αυτήν την ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας πολλαπλές μεθόδους υπερβολής: φτάνουν στα άκρα κι υπογραμμίζουν το παράλογο, παντρεύοντας το επιβεβαιωμένο γεγονός με το αληθοφανές, το φανταστικό με το συμβολικό· μετατοπίζουν κάποια γεγονότα και τα στάδια διεξαγωγής τους μέσα στο χρόνο, συμπυκνώνουν το χρόνο ή παραλλάσσουν ένα γεγονός, ώστε να αποδώσουν τελικά μια εικόνα συχνά πιο αληθινή από την αλήθεια των ίδιων των γεγονότων. Ζαν-Ζακ Μαρί Ιστορικός που ειδικεύεται στη Σοβιετική ιστορία, έχει εκδώσει ανάμεσα σε άλλα τις βιογραφίες των Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, Χρουστσόφ και Μπέρια. Κείμενο στο πίσω εσώφυλλο: Η έκδοση βασίζεται στην απόσταση που παίρνει από την Ιστορία. Την ανασυνθέτει για να αποκαλύψει την θεμελιώδη ουσία της. Αυτό που είναι σημαντικό εδώ δεν είναι η ακρίβεια των γεγονότων, αλλά η αυθεντικότητα της οπτικής γωνίας. Το έργο των Νουρί και Ρομπέν αναπλάθει με εντυπωσιακό τρόπο τη φρικώδη και ζοφερή ατμόσφαιρα των κυκλωμάτων που κυβερνούσαν το Κρεμλίνο στο τέλος του αιματηρού καθεστώτος του Στάλιν. ----------------------------------- Τα ανωτέρω δεν χρειάστηκε να τα ξαναγράψω γιατί τα έγραψε ήδη ο σύντροφος Valtasar στην ανακοίνωση κυκλοφορίας! Παραθέτω και αυτό το κείμενο που απαντά στο εσωτερικό του τεύχους: Προειδοποίηση! Μολονότι η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, δεν παύει να είναι δημιούργημα φαντασίας: η δημιουργική έμπνευση των συγγραφέων κατασκεύασε μια ιστορία βασισμένη σε ιστορικά τεκμήρια ελλιπή, κάποιες φορές μεροληπτικά, και συχνά αντιφατικά. Πάντως, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι η φαντασία τους δεν χρειάστηκε να μοχθήσει πολύ, καθώς δύσκολα θα ξεπερνούσε την πραγματική τρέλα που διαπότιζε τον κύκλο του Στάλιν και τα γεγονότα γύρω από τον θάνατο του. ----------------------------------- Η έκδοση είναι άριστη. Εντύπωση προκαλεί το μεγάλο μέγεθος, είναι τόσο πλατύ όσο τα Μπέηκ και Μόρτιμερ της Μαμούθ και ένα εκατοστό πιο ψηλό! Στο τέλος υπάρχουν 16 σελίδες (!) με πληροφορίες, προσχέδια κλπ. Από τις σπάνιες εκδόσεις αυτού του τύπου στην Ελληνική αγορά. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

Τιμή Καταλόγου: 14,99€ Σύνοψη του βιβλίου "Deadpool: Οι αυτόχειρες βασιλιάδες" Ο Πολυλογάς Μισθοφόρος καταφέρνει μια φοβερή επιτυχία, αλλά σύντομα μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο πως δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν στον κόσμο των πληρωμένων δολοφόνων! Κατηγορούμενος άδικα για τον φόνο αθώων περαστικών, ο Ντέντπουλ θα βρεθεί στο στόχαστρο του Τιμωρού. Ευτυχώς για τον Γουέιντ, έχει έναν άγγελο στο πλευρό του, στο πρόσωπο του Ντέρντεβιλ. Μα μπορεί ακόμη και ο Άνθρωπος Χωρίς Φόβο να εναντιωθεί στη Μάστιγα του Υποκόσμου; Γκεστ σταρ εμφάνιση, ο Σπάιντερ-Μαν ... και ο Ατρόμητος... και ο Τιμωρός! Συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Deadpool: Suicide Kings #1-5, γραμμένα από τους Mike Benson (Punisher MAX, Moon Knight) και Adam Glass (Luke Cage Noir), και σε σχέδιο του Carlo Barberi (New Mutants). Από άποψη ποιότητας ο τόμος είναι στα συνηθισμένα ψηλά επίπεδα στα οποία μας έχει καλομάθει η Οξύ.

Του Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου Το μόνο που με μαγνητίζει στον Νικ Κέιβ είναι η κρυμμένη του νεότητα. Στην ηλικία των εξήντα χρόνων εξακολουθεί να κουβαλά την εποχή που τραγουδούσε στους Birthday Party –τότε που οι στίχοι του είχαν μια ακρίβεια λεπίδας– αλλά και τη σκοτεινή περίοδο του Βερολίνου, όταν σχημάτιζε τους Bad Seeds κι έγραφε τα καλύτερα τραγούδια του. Λες και σε κάποια γωνία του σώματός του έχει κουρνιάσει ένα ξεχασμένο σώμα που ακόμη ζει στο Λονδίνο ή πίσω από το Τείχος, κρυώνοντας. Τώρα, λοιπόν, που έχει ένα ωραίο σπίτι, μια όμορφη γυναίκα, μια νωπή τραγωδία κι έναν φλοιό ναρκισσισμού, τον οποίο έχει χτίσει προσεκτικά γύρω από τον εαυτό του, ο Ράινχαρντ Κλάιστ έρχεται να προσφέρει στους ακροατές του Κέιβ τη μυθοποίηση και την απομυθοποίηση που αξίζει σ’ έναν διάσημο ροκ τραγουδιστή. Ετσι, το «Mercy on me» κινείται σ’ εκείνο το τεντωμένο σχοινί όπου ισορροπούν οι καλές βιογραφίες: θαυμασμός από τον βιογράφο και ταυτόχρονη υπονόμευση του θαυμασμού. Γιατί ζητάμε από τους καλλιτέχνες να είναι λιγότερο τρωτοί από εμάς, μοιάζει ν’ αναρωτιέται ο Κλάιστ, ειδικά όταν πρόκειται για τον Κέιβ, που είχε πάντα την υπεροπτική επιθυμία ν’ ανεβαίνει στη σκηνή, η σκηνή να τρίζει κάτω από τα πόδια του, και μ’ ένα τίναγμα των χεριών να δημιουργεί μια δίνη γύρω του, με στόχο το κοινό να πέσει μέσα και να πνιγεί; Δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο έχει φτιαχτεί σαν δίνη. Τα επεισόδια δεν τελειώνουν ποτέ –αντιθέτως επαναλαμβάνονται–, οι κοντινοί άνθρωποι του Κέιβ εμφανίζονται και εξαφανίζονται απότομα, για να εμφανιστούν ξανά στις επόμενες σελίδες, ενισχύοντας τη ζάλη του χρόνου, ενώ, καθώς προχωρά η ανάγνωση, η ελπίδα για μια ασφαλή γραμμικότητα, ευτυχώς, σβήνει και η αφήγηση της ζωής του μοιάζει περισσότερο με τη φαγωμένη ουρά ενός σκυλιού που δεν ξέρει τι έχει δαγκώσει. Ο Κλάιστ καταφέρνει ν’ αντιγράψει με λεπτομέρεια τη δημόσια εικόνα του Κέιβ, μα τη σκιτσάρει αντίστροφα, και την καταργεί, σαν ένας ανορθόδοξος οπαδός που έχει γυρίσει τον ναό ανάποδα, με τη μύτη του τρούλου να βλέπει στη γη. Ο Κέιβ δεν είναι μονάχα ένας καλός τραγουδιστής, είναι κι ένας δυνατός μαγνήτης που έλκει τους πιο χαρισματικούς μουσικούς δίπλα του. Είναι γεγονός πως κάποιες φορές τους αφαίμαξε, ωστόσο φαίνεται πως δεν έχει σταματήσει να πληρώνει το τίμημα, αφού είναι φυλακισμένος εσαεί στο κουκούλι που έχει πλέξει για τον εαυτό του. Το δίχτυ Σε ένα σκίτσο της σελίδας 312, σχοινιά σαν χορδές φεύγουν από τα δάχτυλά του και ενώνονται με τ’ αυτιά των ακροατών του, και παρόλο που δείχνει πως τους καθοδηγεί, όπως ένας μαριονετίστας τις κούκλες, η αλήθεια είναι διαφορετική. Μπλεγμένος στο ίδιο του το δίχτυ, μοιάζει ανίκανος να σπάσει τα σχοινιά και να τρέξει πίσω, στους χαμένους φίλους που πρόδωσε, στους τόπους που έζησε και εγκατέλειψε και, κυρίως, στην παιδική του ηλικία, που ούτως ή άλλως έχει εξατμιστεί. Διάβασα το graphic novel και μετά ξεκίνησα να το διαβάζω από το τέλος προς την αρχή, κρύβοντας ανάμεσα στις σελίδες κομμάτια από τις δικές μου αναμνήσεις – ένα απόγευμα που αγόρασα το «Tender Prey» μαζί με τον πατέρα μου, ένα ταξίδι στην Ανδαλουσία ακούγοντας το «Let Love In», τη συναυλία στο Περιστέρι στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Και ύστερα φαντάστηκα τους τυχερούς, που βρέθηκαν στη συναυλία της 16ης Νοεμβρίου, να βλέπουν, για μια στιγμή, τον Κέιβ να κουβαλά όλες τις ηλικίες του πάνω στη σκηνή, και αυτός να τους αρπάζει και να τους σπρώχνει πίσω στην πρώτη αθηναϊκή του εμφάνιση, τον Σεπτέμβριο του ’82, για ν’ αναποδογυρίσουν παρέα αυτό που ήταν κάποτε ένα κανονικό πάρτι γενεθλίων, ανάβοντας τα κεράκια της τούρτας, που είναι, εδώ και καιρό, σβησμένα. Μια τούρτα γενεθλίων πεταμένη σ’ ένα σκουπιδότοπο βέβαια. ΠΗΓΗ: Καθημερινή 27/12/2017

Συνέντευξη του Ράϊνχαρτ Κλάϊστ στην Ξένια Κουναλάκη (Καθημερινή) Ράινχαρντ Κλάιστ: «Ο Νικ Κέιβ είναι ένα είδος Θεού» Ο Ράινχαρντ Κλάιστ είναι Γερμανός συγγραφέας κόμικς και αγαπάει τον Νικ Κέιβ. Μετά τον Τζόνι Κας και τον Ελβις Πρίσλεϊ αποφάσισε να αφιερώσει το επόμενο βιβλίο του στον Αυστραλό μουσικό, ο οποίος έδωσε τις –ροκ– ευλογίες του στο εγχείρημα. Το «Mercy on me» μεταφράστηκε από τον Γιώργο - Ικαρο Μπαμπασάκη και κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Οξύ. Στη γραπτή συνέντευξή του με την «Κ», ο Κλάιστ εξηγεί αν πρόκειται για βιογραφία, αγιογραφία ή επιστημονική φαντασία. – Τι είναι στο βιβλίο σας αληθινό, τι είναι αποκύημα της φαντασίας σας και ποιο υλικό έχετε αντλήσει από τα τραγούδια του; Παίζει κάποιο ρόλο αυτή η αναλογία; – Στην πραγματικότητα καμία: το ροκ εν ρολ ανέκαθεν αναφερόταν σε θρύλους και μύθους. Υπάρχουν πραγματικά γεγονότα στο βιβλίο αλλά και πολλά τα οποία εμπνεύστηκα. Οταν διηγούμαι κάτι για τον Νικ Κέιβ, πρέπει να δείξω από πού προέρχεται και πώς εξελίχθηκε σε αυτό που είναι σήμερα. Εικονογραφημένα τραγούδια του αφηγούνται κομμάτια της βιογραφίας του. Ετσι πετυχαίνω κάποια απόσταση. Ο αναγνώστης, όμως, παίρνει μια αίσθηση της ιστορίας. Νομίζω πως έτσι προσεγγίζω περισσότερο τον Κέιβ από ό,τι αν αράδιαζα μία σειρά από γεγονότα. – Γνωριστήκατε με τον Νικ Κέιβ; Πώς σας φάνηκε σε προσωπικό επίπεδο; – Ναι, ο Νικ ήταν εξαρχής θετικός. Αγαπάει τα κόμικς και είχε διαβάσει το graphic novel μου για τον Τζονι Κας. Με βοήθησε πάρα πολύ. Ειδικά στην ανάπτυξη των πρώτων ιδεών και σκέψεων, συνέβαλε διαρκώς να απομακρύνομαι από τα αδιάφορα γεγονότα. Μου είπε κάποια στιγμή: Κάνεις κόμικς, μπορείς να κάνεις τα πάντα, να εκτοξευθείς στο Διάστημα. Κι αυτό έκανα. – Ζηλεύετε λίγο τη μετα-πανκ περίοδο που έζησε ο Κέιβ στο Δυτικό Βερολίνο πριν από την πτώση του Τείχους; – Ηρθα για πρώτη φορά στο Βερολίνο το 1996. Εκείνη την εποχή το Βερολίνο περιβαλλόταν από μυθική αίγλη. Προσγειώθηκα στην τέκνο σκηνή, επομένως ο Κέιβ και οι φίλοι του ήταν πολύ μακριά μου. Τώρα βλέπω την περίοδο εκείνη με πόνο, αφού όλα ήταν δυνατά, υπήρχε μια έκρηξη δημιουργικότητας και στο Βερολίνο μπορούσε κανείς να ζήσει τσάμπα. Ολα αυτά έχουν παρέλθει. Ξέρω, όμως, από φίλους μου που έζησαν τη συγκεκριμένη εποχή: Δεν ήταν όλα υπέροχα. Πολλοί έφυγαν καθ’ οδόν. – Θα δίνατε το Νομπέλ Λογοτεχνίας στον Νικ Κέιβ; Ή μήπως ακολουθεί ένα κόμικ για τον Μπομπ Ντίλαν; – Οχι, το παραδέχομαι δημοσίως, ο Ντίλαν δεν είναι πολύ του γούστου μου. Ακόμη κι αν είναι ένας έξοχος αφηγητής ιστοριών όπως και ο Κέιβ. Δεν θα έδινα, όμως, ούτε το Νομπέλ στον Κέιβ. Νομίζω ότι θα το μισούσε. – Πώς σκεφτήκατε να εικονογραφήσετε μια βιογραφία για τον Κέιβ; Πιστεύετε ότι είναι τόσο σημαντικός όσο ο Ελβις ή ο Τζονι Κας; Ή μήπως κρύβεται πίσω από αυτά τα ονόματα το προσωπικό μουσικό σας γούστο; – Φυσικά είμαι οπαδός. Ωστόσο, δεν ήταν ο μοναδικός λόγος. Ο Νικ Κέιβ είναι ένας υπέροχος αφηγητής στη μουσική του, η οποία είναι ιδιαίτερα παραστατική. Οταν μάλιστα είχα την ευκαιρία να του προτείνω προσωπικά το εγχείρημα και συμφώνησε, η απόφαση ελήφθη. – Ακούτε ακόμη και τα νέα του άλμπουμ (π.χ. το «Skeleton tree»); Ή αγαπάτε μόνο το πρώιμο έργο του; – Ακούω τα πάντα εκτός από το παλιό υλικό των Birthday Party. Στη διάρκεια της δουλειάς μου, όμως, δεν μπορώ να ακούσω πολύ Κέιβ. Η μουσική του μού αποσπάει την προσοχή, δεν μπορώ να την ακούω παράλληλα. – Σε πόσες συναυλίες του έχετε πάει και ποια ήταν η καλύτερη; – Νομίζω επτά, η καλύτερη ήταν σίγουρα στο Greenville Festival το 2013. Ημουν με μερικούς φίλους εκεί. Ξαφνικά ξέσπασε κακοκαιρία και η συναυλία έπρεπε να διακοπεί. Κατάφερα, όμως, να συναντήσω για πρώτη φορά τον Νικ Κέιβ backstage με φόντο τη θεομηνία. Ετσι πρέπει να ξεκινήσει το κόμικς με τον Νικ Κέιβ, σκέφτηκα. – Δεν πολυκατάλαβα το τέλος του κόμικς. Εννοείτε ότι μέσω CERN πραγματοποιεί ένα ταξίδι στον χρόνο και καταλήγει στο μέλλον; – Είναι ένα ταξίδι στην απαρχή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, στην οποία βασίζεται ο κόσμος. Εκείνος, ως καλλιτέχνης, δημιουργεί κόσμους, ανθρώπους και όταν μιλάει για τον εαυτό του, διαμορφώνει και αυτόν. Στο κόμικς μου λοιπόν οι ήρωές του ζωντανεύουν και αντιπαρατίθενται μαζί του, τον ρωτούν γιατί τους σκότωσε. Ως δημιουργός του κόσμου ο Κέιβ, όπως και κάθε καλλιτέχνης, είναι ένα είδος Θεού στο δικό του σύμπαν. Το μποζόνιο του Χιγκς, το οποίο αποκαλείται και σωματίδιο του Θεού, όπως περιγράφω στο βιβλίο μου, είναι η πρώτη σπίθα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο Νικ αναζητεί και μπαίνει στον επιταχυντή των σωματιδίων τη στιγμή που γύρω του ξεσπά η Αποκάλυψη. Οπως συμβαίνει και στο ομώνυμο τραγούδι. – Κάποιες στιγμές το βιβλίο σας θυμίζει ταινία του Τζιμ Τζάρμους. Οι δυο τους είναι, άλλωστε, φίλοι. Μήπως επηρεαστήκατε από τον σκηνοθέτη; – Λιγότερο από τον Τζάρμους, αν και οι ταινίες του μου αρέσουν πολύ. Περισσότερο από τον Κρίστοφερ Νόλαν, όσον αφορά την ασυνήθιστη αντιμετώπιση του χρόνου. Εμπνέομαι συχνά από ταινίες και τις αναλύω για να βρω πώς μπορώ να αφηγηθώ ορισμένες σκηνές. Τα κόμικς μου θέλω να προβάλλονται στο μυαλό των αναγνωστών σαν καλή ταινία. ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Τιμή καταλόγου: 24,99€ Δεύτερος τόμος της Οξύ αφιερωμένος στον άνθρωπο χωρίς φόβο και πρώτος γενικά στα Ελληνικά χρονικά αφιερωμένα σε ένα run συγκεκριμένων δημιουργών. Και δεν μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή. Με τον Daredevil να είναι πάλι ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω των σειρών του Netflix, τι καλύτερο από την δημοσίευση των ιστοριών που καθόρισαν τον χαρακτήρα τόσο στα κόμικς, όσο και στο τι βλέπουμε στις οθόνες μας; Πρέπει να χαιρόμαστε που ο Φρανκ είχε το νεανικό θράσος να προτείνει το εαυτό του ως αντικαταστάτη του Gene Colan, όταν ο τελευταίος αποχώρησε από τον τίτλο, όπως αναφέρει ο ίδιος ο Μίλερ στον πρόλογο, μιας και έτσι μετέτρεψε έναν από τους δευτεροκλασάτους χαρακτήρες της Μάρβελ σε αυτό που ξέρουμε σήμερα. Ο τόμος περιέχει 16 ιστορίες: 2 από το Spectacular Spider-Man και 14 από τον τίτλο του Daredevil. Όλες έχουν τον Φρανκ Μίλερ σαν σχεδιαστή και στις τελευταίες αναλαμβάνει και το σενάριο. Από αυτές, μόνο οι επτά έχουν δημοσιευτεί μέσα στο Σπάιντερ-Μαν του Καμπανά. Οι υπόλοιπες (158-161, 163 και 167-170, σύμφωνα με τον eponymus που έκανε την έρευνα), είναι αδημοσίευτες ενώ συχνά-πυκνά ο Καμπανάς της έβαζε στο περιοδικό με ανακατεμένη σειρά. Οπότε, ακόμα και οι παλιοί νοσταλγοί έχουν κάτι να προσμένουν, εκτός από την αναβάθμιση σε χρώμα, μέγεθος και μετάφραση. Συνεχίζω να εκπλήσσομαι από το πόσο καλά είναι τα δεσίματα των τόμων της Οξύ. Ο παρόν τόμος έχει τις περισσότερες σελίδες που έχουν βάλει ως τώρα (340) αλλά το άνοιγμα παραμένει καλό. Απ' ότι βλέπω, έχουν βάλει σπάγκο για ενίσχυση. Μακάρι να πάει καλά ο τόμος για να δούμε και τους άλλους 2 της συλλογής καθώς και το Born Again.

Οι βιογραφίες καλλιτεχνών και διασήμων πάσης φύσεως είναι πολύ δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια, τόσο στα κόμικς, όσο και στα βιβλία και τον κινηματογραφο. Προσωπικά δεν είμαι φαν του είδους. Συνήθως είναι είτε αγιογραφίες, είτε δαιμονοποιήσεις, είτε βαρετές. Ευτυχώς η συγκεκριμένη δεν ήταν! Ήταν ένα παράξενο γοητευτικό μείγμα από τραγούδια, αναμνήσεις, στιγμιότυπα της ζωής ενός καταραμένου ποιητή και θραύσματα μύθων . To κόμικ κυκλοφόρησε με αφορμή τα 60α γενέθλια του Cave και κυκλοφόρησε λίγο καιρο πριν την συναυλία του στην Αθήνα. Εξαιρετική κίνηση της εκδοτικής να μας δώσει αυτό το ξεχωριστό κόμικ , που - πιστέψτε με - μπορούν να το απολαύσουν όχι μόνο οι φανς του Cave, αλλά και πολλοί άλλοι -όσοι αγαπούν τέτοιου ειδους κόμικς γενικά, κί οχι τα βιογραφικά συγκεκριμένα. Ο Kleist ζωντανεύει τα τραγούδια του Cave στο χαρτί με μεγάλη ευρηματικοτητα και ευαισθησία και μας κάνει κοινωνούς ενός κόσμου όμορφα δαιμονικά πλασμένου Σας συμβουλεύω να το διαβάσετε υπό τους ήχους των Folsom Prison Blues, Shivers, Jangling Jack, Pleasure Is The Boss, Junkyard, King Ink, A Dead Song, Love Letter, Cabin Fever, Mutiny In Heaven, Tupelo, Swampland, The Mercy Seat, Mercy, Hallelujah, Red Right Hand και Higgs Boson Blues που ακούγονται και στο κομικ. Έχει περάσει η εποχή που ήμουν μεγάλη φαν του Cave - ακόμα γουστάρω τα τραγούδια του φυσικά, αλλά δεν πωρώνομαι πλέον τοσο. Ως ακραία προσωπικότητα είχε σίγουρα υλικό να δώσει - ήταν όμως κι ο Kleist που με εντυπωσίασε σ'αυτό το κόμικ με το ταλεντο του, εξίσου με τον Cave. Ωρα να εξερευνήσω τις υπόλοιπες δημιουργίες του - κυκλοφορούν ήδη στα ελληνικά ο Johnny Cash κι ο Μποξερ, η Αβάνα (που δε μου είχε κανει τόση εντύπωση - θα την ξανατσεκαρω ομως) κι ο Κάστρο Συνέντευξη του Ράϊνχαρτ Κλάϊστ Σχετικό άρθρο

Το νέο graphic novel «Nick Cave, Mercy On Me», από την πένα του διάσημου Γερμανού κομίστα Reinhard Kleist, μια ιδιαίτερη και ασυνήθιστη βιογραφία του μεγάλου μουσικού, στιχουργού και συγγραφέα Nick Cave, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηλίβατον και Οξύ (συνέκδοση). Τη μετάφραση από τα γερμανικά έχει κάνει ο Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης. Για τη δημιουργία της έκδοσης, ο ίδιος ο Cave ήταν αυτός που έδωσε στον Γερμανό κομίστα βιογραφικές πληροφορίες και δημιουργικές συμβουλές, ενώ σε δήλωσή του, σχολιάζοντας το τελικό αποτέλεσμα, είπε: «ο Reinhard ξέφυγε από τις συμβάσεις του graphic novel, δημιουργώντας ένα περίπλοκο, ψυχρό και απολύτως περίεργο ταξίδι στο σύμπαν του Cave. Είναι πιο κοντά στην αλήθεια απ’ ό, τι κάθε άλλη βιογραφία, αυτό είναι σίγουρο!». Το βιβλίο καλύπτει την παιδική ηλικία του διάσημου μουσικού, την εποχή με τους «The Birthday Party» και εκείνη με τους «The Bad Seeds» αλλά και τη μάχη του με τα ναρκωτικά. Ωστόσο, δεν είναι η ακρίβεια απόδοσης των γεγονότων, αλλά η πίστη με την οποία υπηρετεί την αφήγηση μιας ιστορίας αυτό που ξεχωρίζει στη δουλειά του Kleist. Επιπλέον, καταλυτικό ρόλο παίζει η ιδιαίτερη σχέση του Kleist με τη μουσική γενικότερα, πράγμα που αποδεικνύεται μέσα από τα πολλά εξώφυλλα δίσκων που κατά καιρούς έχει επιμεληθεί. Η κυκλοφορία του βιβλίου γίνεται λίγο πριν από τη μεγάλη συναυλία του θρυλικού Αυστραλού τραγουδοποιού και του συγκροτήματός του «The Bad Seeds» που θα γίνει στην Αθήνα, στις 16 Νοεμβρίου. ΠΗΓΗ

Τιμή Καταλόγου: 15,38€ Ένας πιτσιρικάς, ο Τόμπι, παιδί χωρισμένων γονιών που διαβάζει μανιωδώς κόμικς της Μάρβελ το 1985, την περίοδο που κυκλοφορούσε και το αρχικό Secret Wars, ανακαλύπτει ένα παλιό σπίτι που όλοι οι υπέρ-εγκληματίες των κόμικς του Οίκου των Ιδεών έχουν μεταπηδήσει στον πραγματικό κόσμο. Φοβούμενος πως δεν θα τον πιστέψουν, αρχικά δεν το λέει σε κανέναν. Ο Τόμπι τώρα πρέπει να ανακαλύψει πως έκαναν το άλμα στον πραγματικό κόσμο και πως θα γλυτώσουν από αυτούς, καθώς η παρουσία τους έχει μερικές πολύ πραγματικές επιπτώσεις. Η Οξύ βγάζει και στην Ελλάδα μια μίνι σειρά 6 τευχών στην οποία ο Μαρκ Μιλάρ έδειξε ένα πρόσωπο πιο σοβαρό, και κάπως νοσταλγικό (και ίσως, πιο προσωπικό), σε σχέδια του Τόμι Λι Έντουαρντς, που με το ιδιαίτερο σχέδιο του βοηθάει τον αναγνώστη στο να βιώσει (ή ξαναβιώσει) την ατμόσφαιρα την δεκαετία του '80. Η έκδοση της στα Ελληνικά έρχεται πάνω στην περίοδο που και στην χώρα μας αυτή η δεκαετία τραβάει την προσοχή μέσα από το επίχρισμα του Vintage και φυσικά πάνω στην περίοδο που βγήκε η δεύτερη σεζόν του Stranger Things, που αν ήταν κόμικ, πιθανότατα θα το σχεδίαζε ο Έντουαρντς. Η έκδοση της Οξύ είναι στα τυπικά στάνταρ της, οπότε δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Ο τόμος περιέχει ως έξτρα ένα μικρό art Gallery και έναν πρόλογο από τον Damon Lindelof, συν-δημιουργό του Lost και συγγραφέα του Ultimate Wolverine vs Hulk.

Η νέα προσθήκη στη βιβλιοθήκη της συνεργασίας των εκδόσεων Οξύ με τη Marvel Comics είναι το Avengers Prime, μια μίνι σειρά 5 τευχών, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2011. Η ιστορία επικεντρώνεται στους τρεις ισχυρότερους και πιθανόν πλέον αναγνωρίσιμους Εκδικητές (Thor, Iron Man, Captain America) και κυρίως στην εξομάλυνση των μεταξύ τους σχέσεων μετά τα γεγονότα του Civil War. Στο υπόβαθρο, φυσικά, υπάρχει μια σύγκρουση στην Άσγκαρντ με εχθρό τη σκανδιναβική θεότητα Χέλα, αλλά σε κάθε περίπτωση προηγείται η ψυχολογική σκιαγράφηση των ηρώων, με τον έμπειρο Bendis, που έχει γράψει πολλές ιστορίες των Εκδικητών, να τα καταφέρνει πολύ καλά στους διαλόγους και στη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Εξίσου καλά τα καταφέρνει και ο Alan Davis με το δυνατό, πειστικό σχέδιό του, που αναδεικνύει τόσο τις ψυχολογικές καταστάσεις των ηρώων, αλλά και τις αναπόφευκτες και απαραίτητες σκηνές δράσεις. Η ιστορία είναι αυτοτελής και χρειάζεται ελάχιστη γνώση του τι έχει συμβεί προηγουμένως, άρα μπορούν να την απολαύσουν και οι σχετικά αμύητοι στο σύμπαν της Marvel. Ωραία έκδοση, όπως και οι υπόλοιπες των εκδόσεων Οξύ, σε αναμονή για τον επόμενο τόμο.

Νέος εκδότης για το σύμπαν του Mike Mignola στην Ελλάδα λοιπόν και δεδομένου του παρελθόντος των εκδόσεων Οξύ, πιο ταιριαστό στο εκδοτικό ύφος τους απ' ότι τα υπερηρωικά. Η αρχή γίνεται με έναν τόμο που συνδυάζει τόσο τις περιπέτειες του Hellboy όσο και του B.P.R.D. που πλέον μεταφράζεται ως Υ.Μ.Ε.Α., μιας και δεν επέλεξαν να διατηρήσουν την μετάφραση ως Γ.Π.Ε.Α. της Jemma Press. Ο τόμος συλλέγει την μίνι σειρά 5 τευχών HELLBOY AND THE B.P.R.D. - 1952 η οποία βγήκε στην Αμερική από τον Δεκέμβριο του 2014 έως και τον Απρίλιο του 2015 και παρουσιάζει την πρώτη αποστολή του Hellboy για την Υ.Μ.Ε.Α. Στο εξωτερικό η σύμπραξη συνεχίζεται και με μερικές ακόμα μίνι σειρές και αυτοτελή τεύχη με τις επόμενες διαδοχικά χρονιές στο σύμπαν του κόμικ. Μακάρι να συνεχιστεί και εδώ η σειρά. Δεν αναφέρει κάτι ο τόμος μέσα πάντως. Η έκδοση δεν έχει ποιοτικά διαφορές από τις εκδόσεις της Μάρβελ που βγάζει η εκδοτική. Περιέχει πάντως ένα πρόλογο του μεταφραστή και sketchbook του Maleev, ενώ μια ωραία πινελιά είναι τα page layouts που κοσμούν τα εσώφυλλα, σε μαύρο φόντο. Η έκδοση της Jemma εδώ. Τιμή καταλόγου: 14,99€

Aλλη μία έκδοση της Οξύ με JRJ λοιπόν και πριν ρωτήσετε, όχι, δεν είμαι fanboy του απλά τυχαίνει Η έκδοση στα γνωστά πλέον στάνταρ της εταιρείας με το εισαγωγικό σημείωμα και τα εναλλακτικά εξωφυλλάκια να την ομορφαίνουν. Όσον αφορά την ιστορία μην περιμένετε κάτι εξαιρετικό σεναριακά (αν θέλετε κάτι τέτοιο, διαβάστε το ακριβώς προηγούμενο arc του αγαπημένου μας κτήνους , το Planet Hulk). Εδώ θα βρείτε το παλιό απλό και καλό, μπλοκμπαστερικό ξυλίκι. Καλοκαίρι είναι, ζέστη έχει, δεν είμαστε για να ζοριζόμαστε. Απλά τα πράγματα 1+1 κάνουν 2. Ο Χαλκ είναι τσαντίλας, έρχεται από άλλο πλανήτη που τον είχαν εξορίσει οι ήρωες της γης, με μοναδικό σκοπό να εκδικηθεί την απώλεια της αγαπημένης του και να σπάσει τα μούτρα όλων των ηρώων έναν προς ένα.Και το κάνει! Τι άλλο δηλαδή θα θέλατε από το πρασινοτόμαρο, κοέλιο και ντοστογέβσκι; Οχι. Απλό,ποικίλο, διασκεδάστικό και αλήτικο ξυλίκι. Σύνοψη από Public:

To έχει μάλλον η μοίρα μου να ανεβάζω JRJ . Anyway η έκδοση είναι η συνηθισμένη πλέον Οξύ, και μπορώ να πω ότι παρόλο που οι σελίδες είναι πολύ περισσότερες από προηγούμενες εκδόσεις η ράχη είναι μια χαρά στοιβαρή και με πολύ καλό άνοιγμά. Το μόνο ελάττωμα που έχει είναι πως θέλω τον Thor, ΘΩΡ και όχι Θορ( Μεγάλε Καμπανά...) Οσον αφορά το story arc , είναι ένα από τα καλά κατά την γνώμη μου που επέζησαν εκείνης της εποχής στα μέσα του 90 μέχρι τις αρχές του 2000, οπου κυριαρχούσε μια υπερβολική υπερβολή. τόσο στο σχέδιο όσο και στο σενάριο των υπερηρωικών κόμικς. Θεωρώ δε, πως ήταν η εποχή εδραίωσης του John Romita Jr ως ένας από τους κύριους εκφραστές στο σχέδιο του υπερηρωικού στις συνειδήσεις των αναγνωστών.Αλλοι τον λατρεύουν, άλλοι λατρεύουν να τον μισούν.αλλά όλοι πλέον αναγνωρίζουν την δουλειά του. Παρουσίαση από Public blog: