Αναζήτηση στην Κοινότητα

Καλησπέρα, Καλησπέρα στην κοινότητα. Είμαι ο Μάρκος που είχα κάποτε το comicart. Κάνω ένα μεταπτυχιακό και στα πλαίσια λοιπόν μίας έρευνας για την εκπόνηση εργασίας εξαμήνου ψάχνω την συνέντευξη που είχε δώσει ο Γιάννης Καλαιτζής στον Χρήστο Ξανθάκη και που είχε δημοσιευθεί στην Βαβέλ. Μήπως την έχει κάποιος σκαναρισμένη ώστε να τη διαβάσω;

Ό,τι λέει στο οπισθόφυλλο ισχύει. Και το "δάσκαλος" και το "εικαστικό". Έκδοση της Βαβέλ στο imprint Noir από το Φεβρουάριο του 87 σε μετάφραση Εύη Τζούδα. Α/μ, 58 σελίδες, 21χ28. Πρωτότυπος τίτλος "I delitti della fenice". Επειδή υπάρχει άλλη μια περιπέτεια του επιθεωρητή Κόουκ, ίσως να έπρεπε κανονικά να το "βαφτίσω" αλλιώς... Από την άλλη είναι μόνο άλλη μια (μιάμιση για να ακριβολογούμε) αφού ο Battaglia απεβίωσε λίγο μετά τη δημιουργία του ήρωα (και γι'αυτό έχουμε μια ημιτελή)... Η ολοκληρωμένη λέγεται "La Mummia" και η ημιτελής "Il mostro del Tamigi" (το τέρας του Τάμεση).

AAARRRZZZ - Philippe Druillet Βαβέλ τ.6 - Ιούλιος/Αύγουστος 1981 Άλλες εκδόσεις του Druillet στα ελληνικά: Salambo (σκαναρισμένο εδώ) Lone Sloan: Chaos (σκαναρισμένο εδώ)

Hotel de la gare σχέδιο: Tardi σενάριο: Prudon Βαβέλ τ.68 (Δεκέμβριος 1986) Αφιέρωμα στον Jacques Tardi. Άλλα κόμικ του στα ελληνικά: Ομίχλη στη γέφυρα του Τολμπιάκ Το μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής Η κραυγή του Λαού Griffu (scan) Ο Δαίμονας των Πάγων (scan) It's so hard... (scan)

Χμμμμμμμμμμμμμμμμμμ! Το έχουμε πει πολλές φορές αλλά νομίζω αξίζει άλλη μία: ΑΥΤΗ είναι κατά τη γνώμη μου η 1η έκδοση του Αρκά σε άλμπουμ. Για τους υπόλοιπους Κόκορες, αλλά και για πληροφορίες για τον δημιουργό και το περιεχόμενο (υπάρχει άραγε κανείς που να μην ξέρει τον δημιουργό και το περιεχόμενο; ) βλ. Ο ΚΟΚΚΟΡΑΣ (ARS LONGA) Ο ΚΟΚΚΟΡΑΣ - ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΙΑΣΜΟΥ (ΒΑΒΕΛ; ) Ο ΚΟΚΚΟΡΑΣ (ΓΡΑΜΜΑΤΑ) Αφιέρωμα στον Αρκά

Μια παρτίδα κυνηγιού που εκτυλίσσεται στην Πολωνία 6 χρόνια πριν την πτώση του τότε "υπαρκτού σοσιαλισμού".Η ιστορία ακολουθεί ένα τρένο που ταξιδεύει στην χιονισμένη πολωνία και στο οποίο επιβαίνει ο Βασίλι Αλεξάντροβιτς Τσεβτσένκο, βετεράνος του Οκτώβρη ,και ο οποίος θα διοργανώσει μια πατρίδα κυνηγιού στην πολωνική επαρχία Krolòwka. Ο Τσεβτσένκο με το παγερό πρόσωπο, παροπλισμένος απόμαχος της ρωσικής επανάστασης, λίγο πριν από την αυτοκτονία του, θυμάται τα νεανικά του χρόνια, τη συνάντησή του με τον Λένιν και τους μπολσεβίκους στην εξορία, τη συμμετοχή του στο σοβιέτ του Πέτρογκραντ, την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων και το σχηματισμό των πρώτων τμημάτων του Κόκκινου Στρατού. Στην ουσία οι δημιουργοί περιγράφουν, μέσα απ τις καταστάσεις που τοποθετούν τους χαρακτήρες τους , την ιστορία της ρωσικής επανάστασης και την εξέλιξης της. Ένα απο τα καλύτερα βιβλία του Bilal, σε μια απο τις συνεργασίες του με τον P. Christin... Bedetheque Ομαδοποίηση Μπιλάλ

Ο Γερμανός κομίστας έφτιαξε μια queer ιστορία του Λούκυ Λουκ και μιλά στην ATHENS VOICE με αφορμή τον μήνα του Pride. Πριν λίγα χρόνια, το 2016 συγκεκριμένα, ο φτωχός και μόνος καουμπόι των κόμικς, o Λούκυ Λουκ, συμπλήρωσε 70 χρόνια παρουσίας στις πολύχρωμες σελίδες και, για να γιορτάσει την επέτειο, η γαλλική εταιρία που έχει και τα δικαιώματα του ήρωα έδωσε τη δυνατότητα σε μερικούς φημισμένους Γάλλους και Γερμανούς κομίστες να δημιουργήσουν ιστορίες του θρυλικού καουμπόι με τη δική τους ματιά. Είδαμε παρωδίες των κλισέ του ήρωα, σκοτεινές και πιο hard boiled εκδοχές, για να φτάσουμε σε μια ιστορία, Choco-boys αποδόθηκε στα γαλλικά, όπου ο Λούκυ Λουκ αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα. Δεν πρόκειται για μια γκέι απεικόνιση του Λούκυ Λουκ, όχι, αλλά για μια ιστορία που περιγράφει πλήρως την queer εμπειρία, την queer πλευρά της ζωής. Υπεύθυνος για την ιστορία αυτή, την ελληνική έκδοση της οποίας αναμένουμε – εκτός απροόπτου – εντός του 2022, είναι ο περίφημος Γερμανός κομίστας Ραλφ Κένιγκ (Ralf König). Ο Λούκυ Λουκ από τον Ralf König Ο Κένινγκ έκανε come-out ως γκέι άντρας στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και δημοσιεύει κόμικς γεμάτα (γκέι) σεξουαλικότητα πάνω από σαράντα χρόνια ήδη, με τεράστια επιτυχία. Έχει μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες, έχει πουλήσει πάνω από επτά εκατομμύρια αντίτυπα και αρκετά κόμικς του έχουν διασκευαστεί και μεταφερθεί στον κινηματογράφο, με πρώτο το «The most Desired Man» (1994) (κινηματογραφική μεταφορά των κόμικς του «Der bewegte Mann» και «Pretty Baby» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Βαβέλ» τχ. 203-209) που αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του γερμανόφωνου κινηματογράφου με box office μεγαλύτερο από σαράντα εκατομμύρια ευρώ. Στην Ελλάδα τον μάθαμε από το περιοδικό κόμικς «Βαβέλ», όπου δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες πολλά κόμικς του όπως τα «Pretty Baby», «Beach Boys» και «Λυσιστράτη», αλλά και από τα αυτοτελή κόμικς που κυκλοφόρησαν, την «Καπότα δολοφόνο» που έγινε και ταινία, και το «Τρελές αδελφές». Στην ιστορία του Λούκυ Λουκ που έφτιαξε, ο γνωστός μας κουμπόι χρειάζεται διακοπές από τις γνωστές περιπέτειές του, μια ευκαιρία να χαλαρώσει και να είναι ο εαυτός του. Και είναι αρκετά διαφορετικός απ’ ότι συνήθως: πιο στρογγυλεμένος και – για πρώτη φορά – χωρίς μπλούζα. Πιάνει δουλειά βόσκοντας αγελάδες, οι οποίες παράγουν το γάλα που χρησιμοποιείται για την παρασκευή των νόστιμων βελγικών σοκολάτων. Το γάλα θα μεταφερθεί στο Hershey ώστε να ανακατευτεί με το πρόσφατα ανακαλυφθέν κακάο και να γίνει σοκολάτα. Κάπου εκεί ξεκινά και η κωμωδία, ή μάλλον η παρωδία του «Brokeback Mountain», καθώς ο Λουκ συναντά δύο καουμπόηδες και προσπαθεί να τους βοηθήσει να βρουν την αγάπη. Πώς όμως έφτασε ο 62χρονος σήμερα Κένιγκ να σχεδιάσει αυτή την ιστορία του Λούκυ Λουκ; Το εξώφυλλο του κόμικ με την queer ιστορία του Λούκυ Λουκ από τον Ralf König Πώς έγινε η queer friendly ιστορία του Λούκυ Λουκ Όπως μου λέει ο Ραλφ Κένιγκ στη συνέντευξη που μου παραχώρησε, η σχέση του με τον Λούκυ Λουκ ξεκινά από την παιδική του ηλικία. «Ήμουν έξι ετών όταν η μητέρα μου μού έδωσε την “Καλάμιτι Τζέιν”, το πρώτο κόμικς του Λούκυ Λουκ που έπιασα στα χέρια μου. Ως παιδί αντιλαμβανόμουν ότι ήταν σπουδαίο, χωρίς να κατανοώ πολλά. Σήμερα καταλαβαίνω την πραγματική γοητεία του μελανιού στο χαρτί των ιστοριών του Λούκυ Λουκ. Οι γραμμές είναι αυθόρμητες αλλά τέλειες. Από τη στάση του σώματος των χαρακτήρων και τις προοπτικές μέχρι τα αβάν γκαρντ χρώματα, όλα είναι τέλεια. Ο Μορίς ήταν ένας πολύ σπουδαίος κομίστας». «Το πώς κατέληξα να φτιάξω αυτήν την ιστορία του Λούκυ Λουκ είναι μια άλλη ιστορία. Είχα μια πολύ επιτυχημένη βραδιά ανάγνωσης των κόμικς μου στη Ζυρίχη της Ελβετίας και μετά το πέρας της εκδήλωσης μου έκαναν δώρο ένα κουτί με υψηλής ποιότητας ελβετικές σοκολάτες. Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ πότε και πώς η σοκολάτα έφτασε στην Άγρια Δύση. Επίσης πάντα ήθελα να φτιάξω μια παρωδία της ταινίας “Το μυστικό του Brokeback Mountain”. Αυτές ήταν οι αρχικές ιδέες πίσω από το “Choco Boys”. Είχα δει τα επετειακά τεύχη του ήρωα και ανέφερα την ιδέα στον εκδότη μου, ο οποίος ενθουσιάστηκε και αμέσως έκανε ότι μπορούσε για να συμβεί». Η queer ιστορία του Λούκυ Λουκ από τον Ralf König Το «Λούκυ Λουκ», όπως και τα περισσότερα γαλλοβελγικά κόμικς της περιόδου που πρωτοκυκλοφόρησε, είναι γεμάτα στερεοτυπικές απεικονίσεις των ανθρώπων. Και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που υπηρετούν άριστα την κωμωδία τους. Τον ρωτάω πως ένιωσε που έπρεπε να εισάγει το θέμα της ομοφυλοφιλίας στο context ενός κόμικς όπως ο Λούκυ Λουκ. Η απάντησή του είναι εντελώς αυθόρμητη. «Αυτός ήταν ο όρος μου για να γίνει το πρότζεκτ. Χωρίς έναν γκέι καουμπόι απλά δεν θα με ενδιέφερε να το κάνω. Οι Γάλλοι κάτοχοι των δικαιωμάτων του Λούκυ Λουκ όρισαν ρητά ότι ο ίδιος ο Λουκ θα έπρεπε να μην είναι γκέι και να μην καπνίζει. Δεν είχα πρόβλημα με το πρώτο, δεν θα έβγαζε νόημα ένας καουμπόι που είναι στρέιτ εδώ και 75 χρόνια να γίνει ξαφνικά γκέι, το δεύτερο κομμάτι που αφορούσε το κάπνισμα ήταν κάπως ατυχία. Αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα, αλλά ήταν ήδη κολασμένα σέξι με τα αποτσίγαρα από τα στριφτά του». Για τις κινηματογραφικές μεταφορές των κόμικς του έχει ανάμεικτα συναισθήματα. «Χρωστάω πολλά στην ταινία “The most Desired Man” καθώς ήταν τεράστια εισπρακτική επιτυχία στη Γερμανία. Αλλά δεν μου άρεσε καμία από τις άλλες τέσσερις ταινίες που έγιναν μέχρι σήμερα. Είναι ένα πολύ διαφορετικό προϊόν, ένα πολύ διαφορετικό μέσο με ηθοποιούς, φωτογραφία και σκηνοθεσία με τα οποία δεν μπορώ να ανακατευτώ και πολύ πια. Αυτό ενδεχομένως να άλλαζε με μια ταινία κινουμένων σχεδίων. Υπάρχουν πλάνα αυτή την περίοδο να ξεκινήσει η παραγωγή μιας σειράς κινουμένων σχεδίων βασισμένη στα κόμικς “Konrad and Paul”. Αλλά αυτά παίρνουν πολύ καιρό μέχρι να υλοποιηθούν. Ενδεχομένως όταν είναι έτοιμο εγώ να είμαι ήδη 80 ετών», λέει γελώντας. Ραλφ Κένιγκ: μια καριέρα σαράντα ετών γεμάτων κόμικς Το 2020 συμπλήρωσε αισίως σαράντα χρόνια πορείας στον χώρο των κόμικς. Η καριέρα του είναι χωρίς αμφιβολία ζηλευτή. Εκατομμύρια πωλήσεις, μεταφράσεις σε πολλές γλώσσες, ταινίες και τώρα Λούκυ Λουκ. Για όλα αυτά νιώθει, όπως μου λέει, «βαθιά ευγνώμων. Είχα τη δυνατότητα να κάνω το πάθος μου για τα κόμικς επάγγελμα και για περισσότερα από σαράντα χρόνια να ζω από αυτό. Σήμερα έχω ένα ράφι στη βιβλιοθήκη μου μήκους ενάμισι μέτρου γεμάτο με εκδόσεις των κόμικς μου. Τι άλλο μπορώ να κάνω από το να απολαύσω τη στιγμή; Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν πια. Είναι πολύ cool. Δεν σκέφτομαι να σταματήσω. Η συνταξιοδότηση μοιάζει πολύ αφηρημένο πράγμα στο δικό μου μυαλό. Θα σχεδιάζω μέχρι το πενάκι να πέσει από τα χέρια μου ή στερέψω από ιστορίες. Από την άλλη, κάτι θα μείνει πίσω… Στο Βερολίνο υπάρχει ένα μεγάλο αρχείο με τα πρωτότυπα σχέδιά μου, πιστεύω όμως ότι η ανθρωπότητα θα έχει στο μέλλον πολύ πιο σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει από το να ασχολείται με τα γκέι κόμικς». Κοιτώντας πίσω σε αυτή την καριέρα που απλώνεται σε τέσσερις δεκαετίες του ζητάω να ανακαλέσει το πιο χαρμόσυνο και το πιο δυσάρεστο περιστατικό. «Αγαπητέ μου Γιάννη, θα πρέπει να το σκεφτώ πάρα πολύ αυτό μετά από σαράντα χρόνια πορείας». Τον αφήνω να σκεφτεί. «Ήμουν πραγματικά χαρούμενος την πρώτη φορά που υπέγραφα κόμικς μου σε αναγνώστες σε ένα γκέι βιβλιοπωλείο στο Βερολίνο, αρχές του 1980. Είχε πάρα πολύ κόσμο εκείνη τη βραδιά, το κατάστημα ήταν γεμάτο ανθρώπους που ήταν χαρούμενοι με τα μικρά σκίτσα που έφτιαχνα στα αντίτυπά τους. Το πιο δυσάρεστο πράγμα που έχω ζήσει ήταν όταν ξέσπασε η κρίση του AIDS. Υπήρχε τόσος φόβος και τόσα αγόρια πέθαιναν γεμάτα αγωνία. Το πιο όμορφο πράγμα, ο έρωτας, είχε λάβει πολύ σκοτεινή όψη. Ήταν φρικτή περίοδος. Δεν μπορούσα να αντιδράσω τότε σε όλο αυτό που συνέβαινε, δεν μπορούσα να το μεταβολίσω. Όταν πέθανε ένας πολύ κοντινός, ένας πολύτιμος φίλος που είχα, μπόρεσα να κοιτάξω κατάματα την κατάσταση και έφτιαξα την ιστορία “Super paradise”η οποία λαμβάνει χώρα στη Μύκονο». Ακτιβισμός και γκέι κόμικς Όλα τα κόμικς του Ραλφ είναι γεμάτα γκέι έρωτα. Θα έλεγε κανείς ότι είναι ο Tom of Finland of Germany. Τα γκέι θέματα είναι τα θέματά του και για πολλούς αυτό θεωρείται έμπρακτος γκέι ακτιβισμός. Ο ίδιος όμως δεν θεωρεί τον εαυτό του ακτιβιστή. «Το βλέπω ως κάτι λιγότερο εξωτικό. Είμαι γκέι και είμαι κομίστας, αυτό είναι όλο. Δεν νιώθω πως κάνω ακτιβισμό, είμαι υπεύθυνος μονάχα για την τέχνη μου. Εντούτοις είμαι πολύ χαρούμενος όταν οι αναγνώστες μου λένε ανά τα χρόνια ότι νιώθουν πιο ανοιχτόμυαλοι λόγω των ιστοριών μου, είτε είναι στρέιτ είτε γκέι. Μέλημά μου είναι πάνω απ’ όλα ο κόσμος να διασκεδάζει και συνάμα αγαπώ πολύ το σεξ και οτιδήποτε ντροπιαστικό ή “δύσκολο” το αφορά. (γέλια) Είμαι πάνω από εξήντα ετών πλέον και δεν έχω σταματήσει να αγαπώ το σεξ. Πιθανώς θα έπρεπε να με προβληματίζει αυτό και να το ψάξω ίσως και λίγο. Για την ώρα προτιμώ όμως να φτιάχνω απλά φανταστικά κόμικς». Είναι χαρούμενος με την πρόοδο της κοινωνίας σε ό,τι αφορά τα ΛΟΑΤΚΙ θέματα όλα αυτά τα χρόνια. «Στη Γερμανία τουλάχιστον, πολλά πράγματα έχουν καλυτερέψει και οι άνθρωποι παντρεύονται και τεκνοθετούν. Είναι υπέροχο όλο αυτό αν αναλογιστείς πώς ήταν η κατάσταση το ’80 που ξεκίνησα να σκιτσάρω. Τότε, ό,τι σχετιζόταν με τους γκέι ήταν ταμπού, στο περιθώριο της κοινωνίας. Θεωρούμασταν απόβλητοι. Αλλά όλες αυτές οι ελευθερίες που με κόπο κατακτήθηκαν πάντα απειλούνται από ακροδεξιούς, θρησκόληπτους και κάθε λογής οπισθοδρομικούς. Όταν σκέφτομαι το τι συμβαίνει στη Ρωσία τρομάζω», μου λέει και η συζήτηση προχωράει στο κατά πόσο η τέχνη μπορεί να αλλάξει τις αντιλήψεις της κοινωνίας στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Είμαι πεσιμιστής σχετικά με αυτό. Δεν πιστεύω ότι η τέχνη αλλάζει τα πράγματα προς το καλύτερο σε βάθος χρόνου. Μπορείς να έχεις σε κάθε περίπτωση καθαρές προθέσεις. Οι άνθρωποι που απεχθάνονται τους γκέι, τις λεσβίες, τα τρανς άτομα, δεν θα αλλάξουν γνώμη λόγω των κόμικς. Δεν τα διαβάζουν καν». Για τον Ραλφ Κένιγκ το Pride, το οποίο γιορτάζουμε αυτόν τον μήνα, εξακολουθεί να έχει σημασία. «Είναι πολύ σημαντικό για τα νεαρά queer άτομα να νιώσουν ότι δεν είναι μόνα τους. Πολλοί έρχονται για αυτό από την επαρχία και βιώνουν το μεγάλο, πολύχρωμο, συμπεριληπτικό πάρτι μια φορά τον χρόνο. Είτε είναι διαδήλωση, είτε απλά ένα ιβέντ, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Μου χάρισε απλόχερα αυτοπεποίθηση όταν τη χρειάστηκα στο παρελθόν, όταν ένιωσα ανασφαλής στα νιάτα μου. Η αυτοπεποίθηση στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα είναι απολύτως αναγκαία, οι δυσκολίες που βιώνουν τα νεαρά άτομα στο πατρικό τους είναι πιθανώς ακόμα και σήμερα σκληρές». Και το σχετικό link...

ISBN: - Τιμή: - Μετάφραση του "When The Wind Blows". Ένα κόμικ προϊόν της εποχής του Διαβάζεται και σήμερα, αλλά όντας ένα κόμικ-σχόλιο πάνω στην "ισορροπία του τρόμου" ίσως να "χάνει"... Το πρωτότυπο κόμικ γράφτηκε το 1982, έγινε ραδιοφωνική "παράσταση" στην Αγγλία το 1983 και ταινία-καρτούν το 1986 με μουσική από Roger Waters, David Bowie, Genesis, Squeeze και Paul Hardcastle. Χωρίς να είναι κακό κόμικ (τουναντίον θα'λεγα) δεν θα με εξέπληττε αν διάβαζα κάπου ότι μεταφράστηκε γιατί θεωρήθηκε hip και cool ειδικά σε συνδυασμό με τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο ανωτέρω soundtrack.... Ο τίτλος βασίζεται (α) σε μια φράση του κυβερνητικού φυλλαδίου Protect and Survive (οδηγός επιβίωσης για περίπτωση πυρηνικής επίθεσης) το οποίο και σατιρίζεται αγρίως μέσα στο κόμικ (η ραδιενεργός σκόνη πίπτουσα όπου φυσάει ο άνεμος θα προκαλέσει τη μεγαλύτερη καταστροφή) και (β) στο νανούρισμα "Rock-a-bye, baby, In the tree top. When the wind blows, The cradle will rock."

Μετάφραση του πολύκροτου για την εποχή του (1988) κόμικ του Howard Chaykin (γνωστού μας από τα Star Wars του Καμπανά). 126 α/μ σελίδες σε 21χ28 εκ. σε μετάφραση της Έρσης Σωτηροπούλου για τη Βαβέλ από το 1999 γεμάτες με τις εμμονές του Chaykin. Σεξ, βία, noir και δυό τρια ακόμα που δεν τα αναφέρω για να μη πω κανένα spoiler Στην Αμερική πρωτοδημοσιεύτηκε σε 12 τεύχη. ΥΓ παρεμπιπτόντως να αναφέρω και μια ακόμα ενδιαφέρουσα δουλειά του Chaykin (σε σενάριο), το Bite Club της Vertigo που δεν έχει μεταφραστεί ακόμα εξ'όσων γνωρίζω (comicbookdb) ΥΓ2 την ημερομηνία κυκλοφορίας την τσίμπησα από το site της Πρωτοπορίας. Μέσα δεν αναφέρει τίποτα.... Αφιέρωμα στον Howard Chaykin

Μια δουλειά του Paolo Bacilieri (Baciliero) που εκδόθηκε από τη ΒΑΒΕΛ τον Ιούνιο του 1989. 56 α/μ σελίδες σε 21χ28 εκ. Το χιούμορ του είναι "κάπως" για τα δικά μου δεδομένα... Μετάφραση της Γιώτας Ιωαννίδου του Le Bavard. Bedetheque

Το Νοέμβριο του 1991 η Βαβέλ κυκλοφόρησε ένα τομάκι με ιστορίες του Frank Margerin. 48 σελίδες, 21χ27,5 μέγεθος, οι περισσότερες ιστοριούλες μέσα είναι έγχρωμες, 2 είναι α/μ. Κατά κύριο λόγο έχει ιστορίες με τον Λουσιέν. Ιστοριούλες με Λουσιέν (αν και καμία δεν είναι από αυτό το κόμικ) θα βρείτε ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον: Retroplaymo

Σύνθεση εξωφύλλου: Σταύρος Κούλας Η ιστορία που ακολουθεί, προεκτείνει, με την παρουσία κάποιων ηρώων, τη «Γιορτή των Αθανάτων», άλμπουμ που ήδη κυκλοφορεί… Θα ξαναβρούμε κυρίως τον Αλσιντ Νικοπόλ, στο Παρίσι πάντα, δύο χρόνια μετά την είσοδό του στο ψυχιατρικό κέντρο Σαιν - Σωνέρ… Η πολιτική κατάσταση στην πόλη είναι χωρίς ενδιαφέρον και η σημερινή ημερομηνία, η 22 Φεβρουαρίου 2025.* Μια πόλη σε τρία επίπεδα. Μια πυραμίδα που πετάει πάνω από την πόλη. Ένας πληθυσμός μεταλλαγμένων ανθρώπων από μια άλλη διάσταση. Ένας θεός με κεφάλι γερακιού. Ο Χόρους είναι καταδικασμένος σε θάνατο από τους συντρόφους του. Ζητά προθεσμία επτά ημερών και ψάχνει τη λύτρωση στην Τζιλ Μπιοσκόπ, μια γυναίκα περίεργη, μια θεά με μπλε μαλλιά και που όταν κλαίει τα δάκρυά της είναι μπλε. Η Τζιλ καταφεύγει συχνά στα χάπια H.L.V. που έχουν την ιδιότητα να σβήνουν τη μνήμη και τα συναισθήματα και να αυξάνουν τα συγκινησιακά σοκ. Ο Χόρους πρέπει να την αποπλανήσει, αλλά χρειάζεται να κατοικήσει σ’ ένα ζωντανό ανθρώπινο σώμα. Το βρίσκει στον Νικοπόλ, έναν πολιτικό κρατούμενο που καταδικάστηκε επειδή γνώριζε πολλά για το πολιτικό καθεστώς. Οι τρεις ήρωες συνδέονται με έναν τρόπο περίεργο, σε μια διασταύρωση από φωνές, σώματα και μνήμες. Το άλμπουμ συνοδεύεται από μια τετρασέλιδη έκδοση της εφημερίδας Liberation με ημερομηνία Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 1993. Ο ρόλος της είναι να συμπληρώσει την ανάγνωση της «Γυναίκας παγίδας», επεξηγώντας ορισμένα σημεία που, ηθελημένα, αφέθηκαν σκοτεινά. Ο Enki Bilal είναι ένας κομίστας μ' ένα εξαιρετικό δικό του προσωπικό στιλ, όπως κάθε δημιουργός που σέβεται τον εαυτό του. «Η Γυναίκα Παγίδα» εκδόθηκε το 1986 από την Dargaud éditeur στην Γαλλία και οι κριτικές ομόφωνα την χαρακτήρισαν αριστούργημα. Το 2003 σκηνοθετεί τη «Γυναίκα Παγίδα» για τον κινηματογράφο σε μια γαλλική παραγωγή και όπως ήταν αναμενόμενο βάζει λίγο από την υφή των κόμικς του στους ήρωες της ταινίας του. Από τεχνολογική πλευρά το εγχείρημα του Enki Bilal είναι άψογο. Τρισδιάστατη ψηφιακή εικονογράφηση και φιγούρες που μοιάζουν πραγματικά να βγήκαν από κόμικ. Η ταινία κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Immortel» με τους Λίντα Χάρνεϊ, Τόμας Κρέτσμαν, Σαρλότ Ράμπλινγκ κ.α. Το φιλμ προβλήθηκε στην Γαλλία στις 24 Μαρτίου 2004. * Έτσι ξεκινάει «Η Γυναίκα Παγίδα» Bedetheque

Τον Σεπτέμβριο του 1983, η ΒΑΒΕΛ κυκλοφορεί ένα τόμο του SEGRELLES ονόματι Ο ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ. Εγχρωμο, μεγάλο μέγεθος, 56 σελίδες Για την υπόθεση, την τεχνοτροπία και την σειρά μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. Σχετική Αρθρογραφία Ευχαριστούμε τον tik για το εξώφυλλο.

"Με αυτό το βιβλίο η δημοφιλής σ' όλο το κόσμο Μαφάλντα ξαναγυρνάει με ανέκδοτες ιστορίες της. Σ' αυτές τις σελίδες μαθαίνουμε όχι μόνο για το άγνωστο παρελθόν της Μαφάλντα, αλλά και για τις λίγες και σπάνιες περιπτώσεις που ο Quino (Joaquin Lavado) την ξανασχεδίασε αυτά τα τελευταία χρόνια. Περιπτώσεις πολύ συγκεκριμένες, εξαιρέσεις θα λέγαμε, που έγιναν για να επιβεβαιώσουν περισσότερο ένα κανόνα." (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ευχαριστούμε τον lunatic για το εξώφυλλο. Το άλμπουμ Μαφάλντα 25 κυκλοφόρησε από τη Βαβέλ, μάλλον το 1991 (το δικό μου αντίτυπο έχει ημερομηνία έκδοσης Ιούλιο 1991) χωρίς να μπορώ να γνωρίζω εάν αυτή είναι η πρώτη του ημερομηνία έκδοσης. Το βιβλίο είναι σε μεγάλο φορμάτ (27,5εκ. x 21εκ.) και αποτελείται από 80 ασπρόμαυρες σελίδες. Ξεκινάει από την προϊστορία της Μαφάλντα, τις πρώτες βινιέτες δηλαδή που οδήγησαν στη δημιουργία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας της Μαφάλντα, πριν ακόμα εμφανιστεί το κοριτσάκι με τα πυκνά μαύρα μαλλιά και το φιογκάκι. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι περίοδοι της ζωής της Μαφάλντα ανάλογα με το ρυθμό έκδοσης (Οι 48 πρώτες, Μία την ημέρα, Τέσσερις την εβδομάδα, Οι πέντε εβδομάδες του αντίο) και το περιοδικό που εργαζόταν ο Quino. Περιέχονται πολλές ιστορίες της Μαφάλντα που δεν είχαν συμπεριληφθεί στη σειρά των 12 άλμπουμ (εκδόσεις Ars Longa). Ένας από τους λόγος που δεν είχαν δημοσιευτεί κάποια από αυτά τα στρηπάκια είναι ότι αφορούσαν σχολιασμό της επικαιρότητας (είτε της Αργεντινής - ο Quino είναι Αργεντίνος - είτε του κόσμου), κι ότι δεν θα γίνονταν κατανοητά από τον αναγνώστη χωρίς γνώση των γεγονότων τα οποία καυτηριάζουν. Έτσι, στo Μαφάλντα 25, τα στρηπ αυτά συνοδεύονται από μια - δυο γραμμές που αναφέρουν το γεγονός που σχολιάζεται (βλέπε φωτο). Ο σχολιασμός αυτός γίνεται και σε μερικές από τις ήδη δημοσιευμένες ιστορίες. Τέλος περιλαμβάνονται οι τελευταίες εμφανίσεις της Μαφάλντα (αδημοσίευτες στα ελληνικά) καθώς και οι δύο έκτακτες εμφανίσεις της, μία το 1976 για τη UNICEF (οι δέκα αρχές της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Παιδιού, που συνοδεύονται από δέκα απολαυστικά σχόλια της Μαφάλντα) και μία το 1984 για λογαριασμό του Οργανισμού Στοματικής Υγιεινής της Αργεντινής, όπου η Μαφάλντα και ο Μανολίτο πλένουν δημόσια τα δόντια τους. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που ο Quino σχεδίασε τη Μαφάλντα. Ουσιαστικά το Μαφάλντα 25 δεν αποτελεί συνέχεια των 12 τευχών που είχαν εκδοθεί, αλλά συμπλήρωμα τους. Ομαδοποίηση Quino - Αφιέρωμα στον Quino - Αφιέρωμα στη Μαφάλντα (Χαρακτήρες)

Τον Σεπτέμβριο του 1985 η Βαβέλ κυκλοφορεί ένα ακόμη άλμπουμ του (πρόωρα χαμένου) Ιταλού δημιουργού Andrea Pazienza με τίτλο "Κακές παρέες". Το βιβλίο συγκεντρώνει διάφορες ιστορίες της πολύ ιδιαίτερης τεχνικής (ή μάλλον των πολλών ταυτόχρονων τεχνικών του Pazienza), που είχαν τυπωθεί ήδη (όλες ή σχεδόν όλες) στο περιοδικό Βαβέλ. Η μετάφραση έγινε από τον Σ. Γεωργίου, το lettering από τον Ηλία Ταμπακέα και την Παυλίνα Καλλίδου, η σύνθεση εξωφύλλου από τον (επίσης πρόωρα χαμένο) Μιχάλη Μιχαήλ και η επιμέλεια από τον Βαγγέλη Περρή. Μέγεθος κλασσικό Α4, 84 σελίδες εκ των οποίων οι 11 έγχρωμες.

#3 - Η ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΑΡΟ ΑΕΡΑ (REISER) Λοιπόν ημερομηνία δεν αναγράφεται αλλά πρέπει να είναι ένα από τα πρώτα άλμπουμ που εξέδωσε η Βαβέλ. Φέρει την ένδειξη Τα άλμπουμς της Βαβέλ Νο 3. Το άλμπουμ αυτό του Reiser πρέπει λοιπόν να βγήκε στην Ελλάδα γύρω στο 1983 (χρονιά που ο Reiser αποδήμησε εις τόπον χλοερό), έχει διαστάσεις 21Χ28, και 58 σελίδες. Μεταφραστής και λετερινγκ δεν χρειάζονται μια και τα σκίτσα του Reiser, όλα δημοσιευμένα στο Charlie Mensuel μεταξύ 1970 -1972, είναι βουβά. Ο πρωτότυπος τίτλος είναι La Vie Au Grand Air (ο αγγλικός τίτλος είναι Fresh Air). Περιλαμβάνονται 19 ιστορίες, από μια έως πέντε σελίδες η καθεμία, με πρωταγωνιστές τα μέλη ενός πρωτόγονου αφρικάνικου χωριού που χρησιμοποιούνται για τις αναρχοσατιρικές επιδιώξεις του δημιουργού. O Reiser βλάσφημος όπως πάντα κατηγορήθηκε (δικαιολογημένα) για ρατσισμό γι αυτό του το έργο. Για τον Reiser βλέπε: Reiser: Αναρχικός, Βλάσφημος, Βίαιος και Ρομαντικός / Μαλανδράκης, Άρης, Έψιλον #135, 03 Νοε 1993 και Reiser: Η τρυφερή χυδαιότητα της εξέγερσης / Ηλίας Κανέλλης , Ταχυδρόμος, νο 205, 31/1/2004 Για το Charlie Mensuel εδώ Αφιέρωμα στον Jean Marc Reiser - Ομαδοποίηση Reiser

δελεάζομαι να προσθέσω "οπότε πιάσε ένα τσιγαράκι" (και ο καθείς καταλαβαίνει ότι θέλει).... βέβαια σε αυτό το φόρουμ, ίσως να κόλλαγε "οπότε πιάσε ένα μπυρόνι" 3 ιστοριούλες του ήρωα των Carlos Sampayo (σενάριο) και José Muñoz (σκίτσο) (με τους δημιουργούς συμπρωταγωνιστές στην τελευταία που φέρει και τον τίτλο αυτής της έκδοσης). Δεν μπορώ να κάνω αντιστοίχηση με τις εκδόσεις στα γαλλικά (αν και πρωτοκυκλοφόρησε στην Ιταλία και οι δημιουργοί είναι ισπανόφωνοι) αλλά να αναφέρω ότι στη Γαλλία υπάρχουν 8 τόμοι (ο τελευταίος μόλις τον 1/06). Ένα μικρό σχόλιο. Πρώτα έγινε αυτή και μετά το Sin City του Miller. 88 χορταστικές α/μ σελιδούλες από τον Απρίλη του 90 και τη βαβέλ NOIR σε μετάφραση Γ.Σιούνας. 21χ27,5. ΥΓ 15/12/2007 κυκλοφόρησε από την Ελευθεροτυπία ο 8ος τόμος της σειράς το ΑΛΑΚ ΣΙΝΕΡ: ΥΠΟΘΕΣΗ ΗΠΑ

Άλλο ένα άλμπουμ του μεγάλου Ιταλού γελοιογράφου Altan. Αυτή τη φορά η ιστορία λαμβάνει χώρα στην Αφρική, λίγο πριν το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Πρωταγωνίστρια είναι η Άντα Φρόουζ, η οποία από εσώκλειστη σε οικοτροφείο κορασίδων στην Αγγλία βρίσκεται στην Αφρικανική ζούγκλα αναζητώντας έναν άγνωστό της ξάδερφο, δικαιούχο της οικογενειακής περιουσίας. Παρωδία των αναλόγων ταινιών περιπέτειας και εξερεύνησης, καθώς και αισθηματικών δραμάτων με το ανάλογο εξωτικό φόντο. Χιούμορ πολύ κυνικό, που λατρεύουν οι φανς του Altan. Μέγεθος, τεχνοτροπία και στυλ αφήγησης ανάλογο με το άλλο άλμπουμ του Ιταλού σκιτσογράφου Colombo.

Δυστυχώς είναι το μόνο του εργο που έχει πεσει στα χερια μου κι ομολογώ ότι με ενθουσίασε! Η υπόθεση ειναι μια ιστορία εκδίκησης στους κόλπους της μαφίας. Ένας πατέρας μαφιόζος που έχει αποσυρθεί, θέλει να πάρει εκδίκηση για το θάνατο του γιού του. Το θέμα θα μπορούσε να θεωρηθεί κοινότυπο - έχουν υπάρξει πολλά παρόμοια στην ιστορία του noir (κόμικς, λογοτεχνια, κινηματογράφος). Καταφέρνει όμως να ξεχωρίσει με διαφορά, αφενός μέσω του πολύ καλού και ιδιαίτερου σχεδίου και κινηματογραφικών καρέ, αφετέρου με την ιδιαίτερη εμβάθυνση στους χαρακτήρες. Οι χαρακτήρες όπως συνηθίζεται στα noir, δεν είναι ούτε καλοί, ούτε κακοί. Είναι προϊόντα συγκυριών και καλών ή κακών επιλογών. Ο πατέρας, πρώην μαφιόζος, νυν εκδικητής, μεταμορφώνεται σελίδα τη σελίδα. Βγαίνει από το λήθαργο μιας ζωής συνταξιούχου, ανακτά το πάθος του για το "κυνήγι" και γεμάτος αδρεναλίνη ξεχύνεται σε έναν αγώνα όπου δεν του έχει μείνει τίποτα να χάσει- αυτό τον κάνει αληθινά επικίνδυνο. Είναι ελεύθερος, καθώς έχει ό, τι χρειάζεται. 5 είναι το ιδανικό νούμερο : Δυο χερια, δυο πόδια, μια φατσα. Και στη συνέχεια μεταλάσσεται και πάλι όπως θα ανακαλύψετε διαβάζοντας το άλμπουμ.. (όλα θα σας τα πω; ) Η έκδοση είναι πολύ καλή, το μόνο που με χάλασε λίγο καθώς δεν είμαι ιταλομαθής, είναι ότι διάφορες φράσεις στο background έχουν παραμείνει στα ιταλικά κι έμεινα με την αίσθηση ότι κάτι έχασα.. παραθέτω και δυο σελίδες: μάζεψε και κάτι λίγα βραβεία... Winner of the "book of the year" award in Frankfurt Bookfair 2003 Winner of the Coccobill award as best author 2003 (Milano comics festival Cartoomics) Winner of the special award A.N.A.F.I. 2003 (Associazione Nazionale Amici Fumetto Italiano) Winner of grand prix in Romics comic festival (Rome 2003) Nominated for the best volume 2003 in Angouleme Comics festival Nominated as best artist 2003 in Naples Comics Festival (Comicon) Nominated as best artist 2003 in Milano Comics Festival (Cartoomics) και όσοι θέλετε να μάθετε και κάτι παραπάνω για τον Igort μπορείτε να ρίξετε μια ματιά εδώ

Μετά από επτά φεστιβάλ και δύο βραβεία, προβάλλεται στους κινηματογράφους Ανδόρα και Άστορ από σήμερα το ντοκιμαντέρ για την ιστορία του θρυλικού περιοδικού. Τον Φλεβάρη του 1981 εμφανίζεται στα περίπτερα η «τρέλα» της Νίκης και της Εύης Τζούδα. Η «τρέλα» μιας δημιουργικής παρέας: το πρώτο τεύχος «Βαβέλ – Περιοδικό Κόμικς (και όχι μόνο)». Τιμή, δρχ. 60. Οι διηγήσεις των ανθρώπων που την έζησαν εικονογραφούν τη διαδρομή του θρυλικού περιοδικού και του φεστιβάλ του στο φιλμ «Βαβέλ – Από τη σιωπή στην έκρηξη». Ένα ντοκιμαντέρ για ένα περιοδικό κόμικς – και όχι μόνο. Θα προλάβει να φέρει το ελληνικό κοινό κοντά στα ενήλικα κόμικς, να καλλιεργήσει μια ουσιαστική σχέση με την «Ένατη Τέχνη», να συστήσει την εναλλακτική κουλτούρα, να πληροφορήσει για τις ευρύτερες σύγχρονες καλλιτεχνικές τάσεις, να φιλοξενήσει στις σελίδες του και να φέρει στην Ελλάδα μερικούς από τους διεθνώς σημαντικότερους κομίστες, να δώσει το πρώτο βήμα σε μια νέα και ταλαντούχα γενιά Ελλήνων δημιουργών. Τελικά, να σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή. Η «Βαβέλ» θα προλάβει να αποδείξει ότι η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, η επίμονη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας και της πολυφωνίας, η αισθητική σύμπνοια και η πίστη σε μια ιδέα είναι τα απαραίτητα συστατικά για την υλοποίηση μιας «τρέλας». Με τη «ματιά» του δημιουργού Η ιδέα για το νέο αυτό κινηματογραφικό πόνημα γεννήθηκε στο μυαλό του Μελέτη Μοίρα σχεδόν ταυτόχρονα με το ντοκιμαντέρ του για τον – πάλαι ποτέ – JazzFm της δεκαετίας του 1990, τον σταθμό του οποίου υπήρξε μέλος και μουσικός παραγωγός. Από τα χρόνια που ήταν φαντάρος, η «Βαβέλ» συνυπήρχε στις αισθητικές του επιλογές. «Η ‘Βαβέλ’ με διαμόρφωσε αισθητικά. Με δίδαξε εικαστικά, μουσική, φωτογραφία και βέβαια την ‘9η Τέχνη’ των κόμικς που χωρούσε στις σελίδες της» λέει συγκινημένος. Στη διάρκεια της έρευνάς του για τη συγκέντρωση του απαραίτητου οπτικού υλικού για το ντοκιμαντέρ βοηθήθηκε ιδιαίτερα από τη συλλογή των τευχών της «Βαβέλ» – πάνω από 200 από τα συνολικά 246 που εκδόθηκαν – που βρίσκεται στην κατοχή του. Ο Μελέτης Μοίρας είχε παρακολουθήσει όλα τα νέα αισθητικά ρεύματα που έφερνε ο χρόνος στην πορεία της «9ης Τέχνης», των ενήλικων κόμικς. «Αισθανόμουν ότι η 'Βαβέλ' όλο και βελτιωνόταν και με κέρδιζε όλο και περισσότερο!» Με τον ίδιο τρόπο που δημιούργησε τα «Διαμάντια στον ουρανό της νύχτας» για τον JazzFM – το ντοκιμαντέρ που εντυπωσίασε πριν από δύο χρόνια στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης –, ο Μελέτης Μοίρας επέλεξε να τιμήσει την παρέα της «Βαβέλ» για τα όσα μας προσέφερε. Η «Βαβέλ» έσβησε, δεν «έκλεισε», έπειτα από 246 τεύχη αλλά και 14 φεστιβάλ-γιορτές «Βαβέλ» στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. * «Βαβέλ – Από τη σιωπή στην έκρηξη». Από τις 18.11 στους κινηματογράφους Ανδόρα και Άστορ. Μαζί θα προβάλλεται και η μικρού μήκους ταινία του Μελέτη Μοίρα με τίτλο «Silence». Σενάριο και σκηνοθεσία: Μελέτης Μοίρας Κάμερες: Κώστας Καπερνάρος, Χρήστος Τόλης, Εύη Τσάδαρη, Γιάννης Καπερνάρος Film Editing & Colour Grading: Μιχάλης Καλλίγερης Μουσική: Βασίλης Μαντζούκης / Cello: Νίκος Παπαϊωάννου / Mix: Χρήστος Παραπαγίδης Sound Design: Σωτήρης Λάσκαρης / Open Studio Illustrator: Σώτος Ανάγνος, Νατάσα Πολύζου Φωτογραφίες: François L’ Hotel Poster: Σταύρος Κούλας, Σώτος Ανάγνος Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο «Η τελική λήθη/Δε Φάιναλ Θολούθιον» του Κωστάκη Ανάν. Απαγγελία από τον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο. Φωτογραφικό αρχείο: Κώστας Κουτσαφτίκης Αρχείο βίντεο: Μιχάλης Ασθενίδης Παραγωγός Εταιρεία: World Sound Και το σχετικό link...

Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του ''Νικοπόλ'' ''Γ τάσγ! Αθιαπορώ τεζείωξ πια τγν τάσγ! Δ'εζω ν΄ απαφγξω και να φεδάνω μέξα ξε φζγργ ατασία!'' Α. Νικοπόλ, Πόλη του Ισημερινού, 2034 ''Βρισκόμαστε στο έτος 2034. Το περιβάλλον έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά. Στον Ισημερινό επικρατεί πολικό ψύχος. Την εξουσία έχει αναλάβει ένας συνασπισμός πολυεθνικών μαφίας''. Οκτώβριος 2034 και στα στούντιο του Ντέμπι Ντόλο, ο γιός Νικοπόλ έχει μιά συνάντηση με τον σκηνοθέτη Τζιανκάρλο Ντοναντόνι, αναζητώντας πληροφορίες για τον πατέρα του, οι οποίες θα τον οδηγήσουν σε ένα οδοιπορικό μέσα από.... Η ολοκλήρωση της απαισιόδοξης για το μέλλον τριλογίας του Bilal, αφήνει χαραμάδες ελπίδας και αισιοδοξίας, εμένα προσωπικά όμως μου άφησε την αίσθηση ενός κενού, την αίσθηση ότι κάτι έμεινε ανολοκλήρωτο. Οι εικόνες και οι σκέψεις του Bilal για το ζοφερό μέλλον, αλλά και για το σκληρό παρόν, την αληθινή και πίσω από τα γεγονότα ιστορία που παρουσιάζεται εικαστικά με σουρρεαλιστικό τρόπο, πλημυρίζει τις περισσότερες ιστορίες του. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον Bilal, και οποιαδήποτε αναφορά μου σ' αυτόν δεν θα ήταν αντικειμενική. Bedetheque Ομαδοποίηση Μπιλάλ

Στο διάστημα 1986 με 1989, η ΒΑΒΕΛ κυκλοφορεί 3 άλμπουμ με περιπέτειες του TORPEDO, σε σχέδιο BERNET και κείμενα ABULI μέσα από το imprint βαβέλ NOIR. Δεν υπάρχει ακριβής αντιστοίχηση με τις γαλλικές εκδόσεις. Μεγάλο μέγεθος, ασπρόμαυρο το 1936, έγχρωμα τα άλλα 2, αφορούσαν ένα πληρωμένο δολοφόνο, τον TORPEDO, έναν εντελώς καλτ χαρακτήρα σε εποχή Αλ Καπόνε στην Αμερική... Πολύ ενδιαφέρον ιστορίες για τους φαν της περιπέτειας σε καλτ περιβάλλον. Αν τυχόν γνωρίζετε κάποια κυκλοφορία που δεν ξέρω, ενημερώστε με να την συμπεριλάβω στην παρουσίαση. Παραθέτω τα εξώφυλλα Μάρτιος 86, μετάφραση Γ.Πιτένης Φεβρουάριος 88, μετάφραση Σ.Γεωργίου Σεπτέμβριος 89, μετάφραση Γ.Ιωαννίδου Περιεχόμενα κατά τόμο TORPEDO 1936 Δολλάρια με τη σέσουλα - Α/Μ - 46 σελίδες (Υπάρχει στο Complete Torpedo v2) Η ΕΠΙΤΑΓΗ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ (άτιτλο) - ΕΓΧ - 46 σελίδες (Υπάρχει α/μ στο Complete Torpedo v3) ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ Το Αμερικάνικο Όνειρο - ΕΓΧ - 10 σελίδες (Υπάρχει α/μ στο Complete Torpedo v3) Flash-Back - Α/Μ - 10 σελίδες (Υπάρχει στο Complete Torpedo v1) Ράσκαλ - Α/Μ - 8 σελίδες (Υπάρχει στο Complete Torpedo v2) Σόλο Τρομπέτα - Α/Μ - 10 σελίδες (Υπάρχει στο Complete Torpedo v1) De Profondis - A/M - 8 σελίδες Miami Bitch - Α/Μ - 8 σελίδες (Υπάρχει στο Complete Torpedo v2) Γεύση από το τι εστί Torpedo μπορείτε να πάρετε στα κάτωθι. Καμία από αυτές τις ιστοριούλες δεν έχει δημοσιευτεί στα ανωτέρω κόμικ. Άτιτλη (πρωτότυπος τίτλος Conmigo no se juega) Σκληρό καρύδι Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς εχθρούς Τρεις άντρες κι ένα μπιμπερό Να γιατί έγινα σκληρός Παρουσίαση της αμερικάνικης έκδοσης The Complete Torpedo εδώ

Περιεχόμενες ιστορίες: 1. Μια σχολική αστυνομική ιστορία (Giallo scolastico, 1981) 2. Don Pepe 3. Πρόλογος (prologo) 4. Η καρδιά της μάνας - φωτογραφίες (cuore di mama) 5. Άντε στα γρήγορα 6. Τούρκικες ακτές Δυστυχώς δε δίνονται παραπάνω στοιχεία για τις ιστορίες.. Λοιπόν... Το άλμπουμ αυτό είναι μια συλλογή διαφόρων ιστοριών του Pazienza. Τέσσερεις απ’ αυτές έχουν σαν ήρωα τον Τζινάρτι, πολύ γνωστό ήρωα στην Ελλάδα μέσα από τις σελίδες της βαβέλ. Μέσα από τις περιπέτειές του και της παρέας του, ο Pazienza δίνει το προφίλ της ιταλικής άγριας νεολαίας στα τέλη δεκαετίας 70- αρχές 80. Πολύ sex, drugs & rock’n’roll, αγοροπαρέες, βία κι αλητεία, μηδενισμός. Στις ιστορίες αυτές, υπάρχει κι έντονα ειρωνική διάθεση απέναντι στους κυριλέδες και ψευτοδιανοούμενους της εποχής. Το σχέδιο βρώμικο, με έντονα underground χαρακτηριστικά και πάνκ αισθητική. Οι άλλες δυο ίστορίες λαμβάνουν χώρα η μια στο μεξικό και η άλλη στην τουρκία. Το σχέδιο εδώ είναι λιγότερο σκοτεινό, οι ιστορίες πιο χιουμοριστικές. Φαντάζομαι ότι ανήκουν σε μεταγενέστερη περίοδο του έργου του. Πολύ έντονο χαρακτηριστικό στον συγκεκριμένο δημιουργό ήταν η τεράστια σχεδιαστική του γκάμα και η ποικιλία της θεματολογίας με την οποία καταπιάστηκε. Κι όλα αυτά μέχρι τα 32 του χρόνια που πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, για να συμπληρωθεί το πορτρέτο ενός ροκ σταρ δημιουργού κόμικς.. Στοιχεία για τον Andrea Pazienza και τη βιβλιογραφία του εδώ κι εδώ

H δεκαετία του '80 ήταν η περίοδος που ο Manara "παρήγαγε" πολύ καλό υλικό, είτε αυτό ήταν μικρές ιστορίες (όπως εδώ), είτε μεγάλες ιστορίες - σε έκταση άλμπουμ - όπως αυτές με πρωταγωνιστή τον Τζουζέπε Μπέργκμαν. Το παρόν άλμπουμ αποτελείται από 6 ολιγοσέλιδες ιστορίες, που έχουν ως κοινό στοιχείο την ύπαρξη κάποιας κάμερας στην εξέλιξή τους. Η Ιταλική έκδοση κυκλοφόρησε το 1988, ενώ παρ' όλο που αντίστοιχη ημερομηνία δεν αναφέρεται στην Ελληνική, αυτή πρέπει να έλαβε χώρα μεταξύ 1992 και 1993, λόγω ανάλογων κυκλοφοριών από τη Βαβέλ αλλά και λόγω της ύπαρξης ISBN (που δεν χρησιμοποείτο λίγα χρόνια νωρίτερα). Και οι έξι ιστορίες είχαν πρωτοδημοσιευθεί στο περιοδικό της Βαβέλ.

Vuillemin. Για όσους τον ξέρουν. Για όσους δεν τον ξέρουν, ένα τυπικό δείγμα εδώ. Έκδοση του 1991, 21χ27,5 με 48 έγχρωμες σελίδες και αρκετές μικρές ιστοριούλες, ενίοτε εμπνευσμένες από κλασσικά ανέκδοτα. Μετάφραση Σ.Γεωργίου. Δεν γνωρίζω αν είναι μετάφραση κάποιου συγκεκριμένου τόμου ή αν είναι επιλογές.