LKS

Από όσο ξέρω, και από όσα έχει δηλώσει ο ίδιος ο δημιουργός της, έχει να τη σχεδιασει από το 1984. Δεν νομίζω να έχει κυκλοφορήσει ποτέ τέτοιο άλμπουμ και να μην το έχουμε πάρει μυρωδιά! Επίσης στο επίσημο site του Quino δεν αναφέρεται τίποτα τέτοιο. Εκτος κι αν όντως κυκλοφόρησε και τελικά το μετάνοιωσε, οπότε το κρύβει!!! Ε, που δεν το νομίζω και αυτό... Αντε και καλή χρονιά

Να συμβάλω κι εγώ με ένα Wallpaper, το οποίο ναι μεν δεν εχει τιποτα ξεχωριστό από γραφιστικής άποψης, πλην όμως εχει πολύ σχέση με το φορουμ μας. Προορίζεται για αναλυση οθόνης 1024x768 (για στραβούλιακες σαν κι εμένα!!). Υπάρχουν και ειδικά πλαίσια, εντός των οποίων τακτοποιούνται τα εικονίδια... Η μπάρα που φαίνεται στο κάτω μέρος της φωτογραφίας μην σας απασχολεί. Θα κρυφτει κάτω από το Task Bar. Η κεντρική εικόνα είναι το τελευταίο frame από το τελευταίο επεισόδιο του Καμπαμαρού. Υ.Γ. Αν καποιος φαν του καμπαμαρού επιλέξει να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο wallpaper για desktop αλλά χρησιμοποιεί διαφορετική ανάλυση (εχει να κάνει με το μέγεθος των πλαισίων και την κάτω μπάρα) στην οθόνη του, ας μου ζητήσει να το ξαναφτιάξω στην ανάλυση που επιθυμεί.

Φίλε Freesample2002, Για το αφιέρωμα στο Kabamaru έχω όλο το απαραίτητο υλικό, αλλά έψαχνα ένα κίνητρο. Μόλις μου το έδωσες. Κι επειδή είσαι ο μόνος που το σχολίασες, θα στο αφιερώσω. Απλά δώσε μου λίγο χρόνο γιατί οι υποχρεώσεις με κυνηγάνε (κι οι πιστωτές μου το ίδιο! )

Κάποιος ζήτησε Καλό Λύκο...

Runescape δαγκωτό. Είναι ομολογουμένως λίγο σκατί, είναι όντως το λιγότερο ντηζαϊνεράδικο, αλλά πρακτικά είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ! Κι επειδή είμαι και 100 κιλά, πιστεύω ότι η ψήφος μου πρέπει να πιάσει για δύο!! Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι ψηφίζουν τη μαυρίλα που τους βγάζει τα μάτια! Αυτή η θεωρία που παίζει εδω μέσα ότι το μαύρο είναι ξεκούραστο γιατί εκπέμπει λιγότερη ακτινοβολία (ΖΤΟΝΓΚ) είναι ανεδαφική. Δεν έχουμε να κάνουμε με επιστήμη της οπτικής (φωτογραφία) αλλά με RGB. Εάν θέλετε να μαυρίσετε την οθόνη του υπολογιστή σας για να ξεκουράσετε τα ματάκια σας, θα χρειαστεί να τον κλείσετε (κουμπάκι Windows στη γραμμή του space και δυο φορές το U. Για Linux δεν θυμάμαι το αντίστοιχο κόλπο. Επίσης δεν δουλεύει σε ελληνικά windows (έλεος!)* αν δεν έχεις κάνει Alt+Shift). Το μάτι εστιάζει ευκολότερα στο έντονο χρώμα μιας γραμματοσειράς σε αχνό περιβάλλον (backround) και ζορίζεται στην ανάγνωση αχνής γραμματοσειράς σε έντονο περιβάλλον. Εδώ το contrast δεν λειτουργεί ισόρροπα για αυτές τις δύο περιπτώσεις. Η ακτινοβολία ΔΕΝ είναι χρώμα. [Παρεπιπτόντως το άσπρο και το μαύρο ΔΕΝ είναι χρώματα, αλλά ουδέτερα.] Το μαύρο δεν αντιπροσωπευει την απουσία ακτινοβολίας, ούτε στην οθόνη ούτε στη φύση. Αντιπροσωπεύει την απουσία της έγχρωμης ακτινοβολίας (μιλώντας για το όρατό φάσμα πάντα γιατί οι ακτινοβολίες είναι πολλές). Σε κάθε περίπτωση η κούραση κατά το διάβασμα προέρχεται από την προσπάθεια εστίασης του ματιού στο σημαίνον. Ετσι, αν το περιβάλλον είναι πολύ έντονα φωτισμένο (πχ, ένα λαμπερό πορτοκαλί) η κούραση δεν προερχεται από την ακτινοβολία του περιβάλλοντως, αλλά από την διατάραχή που προκαλεί η ένταση αυτή στο οπτικό κέντρο (στο μυαλό) κατά τη προσπάθεια απομόνωσης των γραφόμενων. Κατά αντίστροφη αναλογία, η διάκριση μιας λευκής κουκίδας σε ένα μαύρο φόντο, είναι κατά πολύ δυσκολότερη από τη διάκριση μιας μαύρης κουκίδας σε λευκό φόντο. Φανταστείτε μια μύγα σε ένα κουβά με λευκή μπογιά, κι ένός αντίστοιχου μεγέθους κομμάτι από πούπουλο σε ένα κουβά με μαύρη μπογιά. Τι θα σας "χτυπήσει" πιο πολύ (άρα πιο εύκολα) στο μάτι;; * Το "έλεος!" πάει στο ότι κάποιοι χρησιμοποιούν ελληνικά windows

Εγώ ρε παιδιά δεν έχω καμία εφάνταστη εκδοχή για το πως βρέθηκα εδώ. Ήμουνα στο BWGT, όπως και οι προλαλήσαντες, ψάχνοντας για Xavier Duvet (όσοι ξέρουν ξέρουν!!!). Από εκεί μια σειρήνα με οδήγησε εδώ. Θα βρεις έλεγε ότι τραβαει η ψυχή σου από κόμικ. Κι ήρθα. Μετά λέει να γραφτείς για να δεις. Και γράφτηκα. Ακόμα πιο μετά (κι αφότου έχω γραφτεί) λέει να γράφεις ποστ για να μπορείς να κατεβάσεις. Και γράφω. Όπως καταλάβατε με κοροϊδέψαν!!! Και κάθομαι και γράφω για όλα τα ψαγμένα ποιοτικά κόμικς (τςςςς, σιγά ρε μεγάλε!), Quinοι, Μαφάλντες, Κλασσικά Εικονογραφημένα και τα ρέστα για να κατεβάσω στη τελική τα πορνογραφήματα τον Duvet!! Στο εν τω μεταξύ θα έχω ξεχάσει γιατί γράφτηκα εδώ... Αλλά θα κάνω super αφιέρωμα στον Kabamaru και θα πάρω το αίμα μου πίσω. Και για να σας εκδικηθώ, θα βάλω το ολόσωμο, ολόγυμνο πόστερ της Καόρου (έχω και της Μάη αλλά δεν λέει) σε thumbnail που θα είναι ανενεργό! Καόρου. Προσωπογραφία. Που να δείτε και το ολόσωμο-ολόγυμνο!

... στο πιο αχαϊρευτο, τεμπέλικο, καταπιεσμένο, άτυχο, πονηρό, σκανδαλιάρικο... ... στο πιο γλυκό παπί του κόσμου... ... για τα γενέθλια του... (από το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης) Τίτλος: HAPPY BIRTHDAY ΝΤΟΝΑΛΝΤ (1934-1984) Εκδότης: Μαμουθκομικς Σειρά: συλλογή ΤΟΤΕΜ 1 (τιμής ένεκεν) Χρονολογία έκδοσης: Ιούνιος 1984 Χρώμα: Άχρωμο (ασπρόμαυρο) Σελίδες: 80 ------------- Μετάφραση: Γιώργος Χρυσοβιτσάνος Lettering: Ελένη Δήμου -------------- Ο Ντόναλντ όπως, μάλλον, δεν τον έχετε ξαναδεί. 80 σελίδες γεμάτες αυτοτελή στριπ (το "αυτοτελή" περιττεύει, αφού ο όρος στριπ εμπεριέχει την αυτοτέλεια) αποτελούμενα από 2 έως 4 καρέ (κάθε στριπ καταλαμβάνει μισή σελίδα). Ο Ντόναλντ πρωταγωνιστεί σε μια σειρά από μικρές ιστορίες, χωρίς πλοκή και υπόθεση, τελείως διαφορετικές απο αυτές που μας είχε συνηθίσει με τις εμφανίσεις του στα Μίκυ Μάους (όπου Μίκυ Μάους, όλοι οι ανάλογου τύπου τίτλοι που έχουν κυκλοφορήσει). Με απαράμιλλο χιούμορ, ο αιώνιος γκαφατζής και άτυχος πάπιος, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στο ρόλο του κηδεμόνα, του αγαπητικού, του εργαζόμενου αλλά και του κυνηγημένου από την τύχη που του επιφύλαξαν οι σχεδιαστές του. Κρατώντας τους χαρακτήρες, τις προσωπικότητες και τις σχέσεις του γνωστού καρτούν, το άλμπουμ αυτό παρουσιάζει έναν διαφορετικό Ντόναλντ, εξαιρετικά ετοιμόλογο (υπολείπεται βέβαια των ανιψιών του!) και διασκεδαστικό, με ένα χιούμορ σε στυλ γελοιογραφίας, που όσο και να ψάξετε στα κλασσικά κομικς της Disney, δεν θα καταφέρετε να συναντήσετε ούτε ψήγματα του. Σε όλο το άλμπουμ ο Ντόναλντ παλεύει επίμονα με την κακοδαιμονία. Σε κάθε γύρω αυτής της μάχης, αν και χάνει, γίνεται όλο και πιο γρήγορος. - Στην άμυνα ή στην επίθεση; θα ρωτήσει ο ίδιος. Πουθενά απ' τα δύο. Απλά στο να ανακτά τις αισθήσεις του, όπως εύστοχα παρατηρούν τα ανιψάκια του! Για την αμερικάνικη έκδοση, της οποίας το παρών προφανώς αποτελεί μετάφραση, δεν γνωρίζω τίποτα. Από μια σύντομη παρατήρηση στις βινιέτες, πρόσεξα ότι όλες υπογράφονται μεταξύ των ετών 1963 και 1975, χωρίς όμως να αναφέρεται οπουδήποτε το όνομα κάποιου σχεδιαστή. Υ.Γ.: Δεν θυμάμαι πότε και πως έπεσε αυτό το ιδιόρρυθμο αλμπουμάκι στα χέρια μου. Το πιθανότερο είναι ότι το είχα αγοράσει γιατί έχει ακριβώς το ίδιο φορμάτ με τις Μαλφάντες (25,0εκ. x 13,5εκ.) ! Το εξώφυλλο από τον Valtasar.

Η σειρά της Modern Time στην οποία αναφέρεστε δεν είναι παρά επανέκδοση των παλαιότερων Κλασσικών Εικονογραφημένων. Τα Κλασσικά Εικονογραφημένα πρωτοκυκλοφόρησαν στην Ελλάδα το 1951 από τις εκδόσεις "Ατλαντίς, Αφοι Πεχλιβανίδη", βασισμένα στην αντίστοιχη αμερικάνικη έκδοση. Χαρακτηριστικό της ελληνικής έκδοσης ήταν η προσαρμογή θεμάτων ελληνικού ενδιαφέροντος, για την απόδοση των οποίων δούλεψαν γνωστοί έλληνες εικαστικοί και λογοτέχνες. Το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε ήταν Οι Άθλιοι του Β.Ουγκώ (1 Μαρτίου 1951) και η πρώτη σειρά έκδοσης ολοκληρώθηκε μέχρι το 1960 (142 τεύχη). Έκτοτε γίνονταν πολλές επανεκδόσεις, μέχρι και τη δεκαετία του 70, αν δεν απατώμαι. Στη συνέχεια (αρχές '80) έκαναν τη θριαμβευτική είσοδο τα Μικυ Μάους, οπότε και τα "βαρειά" αριστουργήματα των μεγάλων συγγραφέων μπήκαν στο περιθώριο. Πρακτικά τα Κλασσικά Εικονογραφημένα ήταν τα κόμικς της εποχής των πατεράδων μας. Έχω στη κατοχή μου τον 12ο τόμο (κάθε τόμος αποτελούνταν από 10 τευχη, τα οποία πήγαινες στο πρακτορείο και σου δίναν τον τόμο προς 160δρχ) τον οποίο και βρήκα τυχαία πριν καμιά 15αριά χρόνια σε ένα άσχετο πατάρι. Δεν γνωρίζω ποιας εποχής είναι (σίγουρα όχι της πρώτης) αφού πουθενά δεν αναφέρεται καμία χρονολογία έκδοσης. Το πιθανότερο όμως είναι να είναι η δεύτερη σειρά έκδοσης (δεκαετία '60). Το μόνο που γνωρίζω είναι πως κάθε τεύχος στοίχιζε 12δρχ, ο τόμος 160δρχ (αφού επέσρτεφες τα τεύχη σου τα οποία στη συνέχεια δένονταν σε τόμους), ότι κυκλοφορούσε κάθε Τετάρτη κι ότι είναι στη δημοτική με πολυτονικό σύστημα. Λίγο άχρηστες, βέβαια, αυτές οι πληροφορίες, αλλά έτσι θέλω να δώσω ένα τεχνοκρατικό κύρος σε αυτό το post!!!

Ιστορίες του Λεονάρντο έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε ένθετα εφημερίδων, συνήθως Κυριακάτικων, για παιδάκια (ξέρετε αυτά τα κακοτυπωμένα έγχρωμα πού χουν κάτι άθλιες ιστορίες με στρουμφάκια και πόστερ Πικατσου). Μέχρι πριν 3 χρόνια περίπου, η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία είχε ένα ένθετο (μικρό φορμάτ, ιλλουστρασιόν χαρτί) με σταυρόλεξα και άλλα τέτοια, που δεν μπορώ να θυμηθώ όμως το όνομα του. Πάντως όχι αυτό που βγάζει σήμερα κι έχει μόνο σταυρόλεξα. Στις τελευταίες σελίδες είχε κάποια κόμικς (η τελευταία ήταν πάντα Quino σε πορτοκαλί πλαίσιο, άρε τι θυμάμαι!, όχι όμως Μαφάλντες - τα έχω σκανάρει όλα αυτά). Πιθανόν εκεί να είχε και Λεονάρντο. Δεν είμαι σίγουρος γιατί προσωπικά ποτέ δεν κατάφερα νε γελάσω με καμία ιστορία του Λεονάρντο, κι έτσι τα συγκεκριμένα (αν όντως είχε) δεν τα διέσωσα στο αρχείο μου...

Δημιούργησα ξεχωριστό post για το άλμπουμ αυτό, αντί να το εντάξω στα σχόλια για τη Μαφάλντα, μετά από προτροπή του YOSHIMITSU που έγινε εδώ: http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=277 Οι φώτο ήταν αρχικά σε κανονικό size και μέγεθος 500Κb (για το εξώφυλλο και τη σελίδα), αλλά θέλοντας να αποφύγω το imageκάτι.com προτίμησα να τις μειώσω σε μέγεθος. Συν ότι το σύστημα αρνιόταν επίμονα να φορτώσει μια εκδοχή του εξώφυλλου στα 350Κb, παρότι ήταν το πρώτο που προσπαθούσα να φορτώσω (δηλαδή δεν είχα περιορισμό κάτω από τα 500Kb), οπότε αναγκάστηκα να το μειώσω και άλλο, κάτι που είναι αρκετά εμφανές στο τελικό αποτέλεσμα :cry: Οι πιο παρατηρητικοί φίλοι και φίλες θα προσέξουν στη σελίδα 47 που επισυνάπτω, κάτω αριστερά, το σελοτέϊπ που συγκρατεί τα φύλλα. Η κατάσταση του άλμπουμ, δεν μου επιτρέπει δυστυχώς να σκανάρω περισσότερες σελίδες. Ίσως όταν διαλυθεί τελείως, να το σκανάρω όλο σε pdf!!! Μέχρι τότε, προσπαθήστε να το βρείτε σε κάνα ξεχασμένο βιβλιοπωλείο (αν και δύσκολο...). Πολλούς χαιρετισμούς

"Με αυτό το βιβλίο η δημοφιλής σ' όλο το κόσμο Μαφάλντα ξαναγυρνάει με ανέκδοτες ιστορίες της. Σ' αυτές τις σελίδες μαθαίνουμε όχι μόνο για το άγνωστο παρελθόν της Μαφάλντα, αλλά και για τις λίγες και σπάνιες περιπτώσεις που ο Quino (Joaquin Lavado) την ξανασχεδίασε αυτά τα τελευταία χρόνια. Περιπτώσεις πολύ συγκεκριμένες, εξαιρέσεις θα λέγαμε, που έγιναν για να επιβεβαιώσουν περισσότερο ένα κανόνα." (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ευχαριστούμε τον lunatic για το εξώφυλλο. Το άλμπουμ Μαφάλντα 25 κυκλοφόρησε από τη Βαβέλ, μάλλον το 1991 (το δικό μου αντίτυπο έχει ημερομηνία έκδοσης Ιούλιο 1991) χωρίς να μπορώ να γνωρίζω εάν αυτή είναι η πρώτη του ημερομηνία έκδοσης. Το βιβλίο είναι σε μεγάλο φορμάτ (27,5εκ. x 21εκ.) και αποτελείται από 80 ασπρόμαυρες σελίδες. Ξεκινάει από την προϊστορία της Μαφάλντα, τις πρώτες βινιέτες δηλαδή που οδήγησαν στη δημιουργία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας της Μαφάλντα, πριν ακόμα εμφανιστεί το κοριτσάκι με τα πυκνά μαύρα μαλλιά και το φιογκάκι. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι περίοδοι της ζωής της Μαφάλντα ανάλογα με το ρυθμό έκδοσης (Οι 48 πρώτες, Μία την ημέρα, Τέσσερις την εβδομάδα, Οι πέντε εβδομάδες του αντίο) και το περιοδικό που εργαζόταν ο Quino. Περιέχονται πολλές ιστορίες της Μαφάλντα που δεν είχαν συμπεριληφθεί στη σειρά των 12 άλμπουμ (εκδόσεις Ars Longa). Ένας από τους λόγος που δεν είχαν δημοσιευτεί κάποια από αυτά τα στρηπάκια είναι ότι αφορούσαν σχολιασμό της επικαιρότητας (είτε της Αργεντινής - ο Quino είναι Αργεντίνος - είτε του κόσμου), κι ότι δεν θα γίνονταν κατανοητά από τον αναγνώστη χωρίς γνώση των γεγονότων τα οποία καυτηριάζουν. Έτσι, στo Μαφάλντα 25, τα στρηπ αυτά συνοδεύονται από μια - δυο γραμμές που αναφέρουν το γεγονός που σχολιάζεται (βλέπε φωτο). Ο σχολιασμός αυτός γίνεται και σε μερικές από τις ήδη δημοσιευμένες ιστορίες. Τέλος περιλαμβάνονται οι τελευταίες εμφανίσεις της Μαφάλντα (αδημοσίευτες στα ελληνικά) καθώς και οι δύο έκτακτες εμφανίσεις της, μία το 1976 για τη UNICEF (οι δέκα αρχές της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Παιδιού, που συνοδεύονται από δέκα απολαυστικά σχόλια της Μαφάλντα) και μία το 1984 για λογαριασμό του Οργανισμού Στοματικής Υγιεινής της Αργεντινής, όπου η Μαφάλντα και ο Μανολίτο πλένουν δημόσια τα δόντια τους. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που ο Quino σχεδίασε τη Μαφάλντα. Ουσιαστικά το Μαφάλντα 25 δεν αποτελεί συνέχεια των 12 τευχών που είχαν εκδοθεί, αλλά συμπλήρωμα τους. Ομαδοποίηση Quino - Αφιέρωμα στον Quino - Αφιέρωμα στη Μαφάλντα (Χαρακτήρες)

Φίλοι/φίλες γεια και χαρά, Να συμπληρώσω πως το 1991 κυκλοφόρησε στα ελληνικά και το Μαφάλντα #25 από την Βαβέλ, σε μεγάλο φορμάτ. Ουσιαστικά στο άλμπουμ αυτό γίνεται μια ιστορική ανασκόπηση που ξεκινά από τα πρώτα στριπάκια και φτάνει μέχρι και την τελευταία εμφάνιση της Μαφάλντα το 1984 (Η Μαφάλντα και το πλύσιμο των δοντιών). Περιλάμβάνει αρκετά στριπ που δεν δημοσιεύτηκαν στις ελληνικές εκδόσεις των 12 άλμπουμ, διότι σχολίαζαν την επικαιρότητα της εποχής στην Αργεντινή και συνεπώς θα ήταν ακατανόητα στον έλληνα αναγνώστη. Στο Μαφάλντα 25, τα επίκαιρα στριπάκια συνοδεύονται από σημείωση όπου εξηγούνται τα γεγονότα που σχολιάζονται. Θα σκανάρω το εξώφυλλο και θα το ανεβάσω. Τα τρία από τα τέσσερα εξώφυλλα που φαίνονται στην παραπάνω παρουσίαση είναι από τις νεότερες εκδόσεις τις Μαφάλντα, εκτός από το εξώφυλλο του τεύχους #7 που είναι από την σειρά που είχε κυκλοφορήσει η ARS LONGA στις αρχές της δεκαετίας του 80. Εάν υπάρχει ενδιαφέρον μπορώ να σκανάρω τα παλιά εξώφυλλα ("τα αυθεντικά") γιατί για όσους γνώρισαν και αγάπησαν τη Μαφάλντα από τα παιδικά τους χρόνια (τότε που ακόμα δεν καταλαβαίναμε σχεδόν τα μισά στριπ αφού ήταν αμιγώς πολιτικά), έχουν μια ιδιαίτερη συναισθηματική αξία.