DJO

Από τον θεούλη artgerm/Stanley Lau

07/09/14 Τα κόμικς χωρίς λόγια επιστρέφουν Εναν αιώνα μετά τα εξπρεσιονιστικά κόμικς-χαρακτικά χωρίς λόγια του Μεσοπολέμου, πολλοί καλλιτέχνες καταφεύγουν και πάλι στην ίδια τεχνική. Αφαιρούν τα λόγια για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους μόνο με εικόνες! ΚΕΙΜΕΝΑ: Γιάννης Κουκουλάς Το ταξίδι χωρίς λόγια ενός εξ ανάγκης μετανάστη στο «The Arrival» του Shaun Tan (2007) Στους περισσότερους ορισμούς των κόμικς, οι λεξικογράφοι, οι θεωρητικοί και οι ιστορικοί του είδους κατά συντριπτική πλειονότητα συμφωνούν: Είναι μια τέχνη που συνδυάζει την εικόνα με τον λόγο. Ωστόσο, αν και όχι πολλά, τα κόμικς χωρίς λόγια αποτελούν μια σημαντική κατηγορία της ένατης τέχνης που διαψεύδουν πανηγυρικά τους κλειστούς και φορμαλιστικούς ορισμούς. Μπορεί να μη χρησιμοποιούν καθόλου κείμενο ή να αρκούνται σε ονοματοποιίες, επιφωνήματα, επιγραφές, ταμπέλες κ.λπ., όμως η αφηγηματικότητα είναι παρούσα και μάλιστα είναι δοσμένη με τέτοια δεξιοτεχνία που υποκαθιστά πλήρως ή σε μεγάλο βαθμό τα λεκτικώς αφηγηματικά και διαλογικά μέρη των συνήθων κόμικς. Ο David Berona στο εξαιρετικό βιβλίο του «Wordless Books» καταγράφει μια σειρά τέτοιων κόμικς του παρελθόντος, τα περισσότερα των οποίων μπορούν να καταγραφούν στο καλλιτεχνικό ρεύμα του εξπρεσιονισμού. Κατά τον Berona, o πρώτος σύγχρονος δημιουργός και μάλιστα χαράκτης που φιλοτέχνησε πολυσέλιδα ολοκληρωμένα έργα μη λεκτικής αφήγησης ήταν ο Βέλγος Frans Masereel που από το 1918, με το εμβληματικό έργο του «25 Images de la Passion d’un Homme», έβαλε τα θεμέλια του είδους. Το έργο του Masereel επί σειρά δεκαετιών υπήρξε πολυεπίπεδο και αλληγορικό, με την εργατική τάξη και τους αγώνες της στο επίκεντρο αλλά και με φιλοσοφικούς προβληματισμούς για την κοινωνική θέση και καταξίωση του καλλιτέχνη. 2. Η απελπισία ενός άνεργου οικογενειάρχη στο εξπρεσιονιστικό «White Collar» του Giacomo Petri (1940) Με την ξυλογραφική μέθοδο καταπιάστηκε και ο Αμερικανός Lynd Ward που το αριστούργημά του θεωρείται το «Vertigo» (1937), αποτελούμενο από 230 χαρακτικά που ο Berona χαρακτηρίζει «σαφή δήλωση του καλλιτέχνη για το θάνατο του καπιταλιστικού συστήματος». Ο Ward με τις τολμηρές πολιτικές του απόψεις και την εικαστική εκφραστικότητα των έργων του θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς κόμικς της ιστορίας που έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή σε μεταγενέστερούς του, όπως ο Will Eisner και ο Art Spiegelman. Ο Γερμανός Otto Nückel, η Τσεχοσλοβάκα Helena Bochorakova – Dittrichova, o Ούγγρος Istvan Szegedi Szuts, oι Αμερικανοί William Gropper και Milt Gross και ο Ιταλοαμερικανός Giacomo Patri είναι ορισμένοι μόνο από τους καλλιτέχνες που ακολούθησαν, δημιουργώντας κόμικς χωρίς λόγια πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το έργο του τελευταίου με τίτλο «White Collar» είναι μια κραυγή απόγνωσης κατά την περίοδο του οικονομικού κραχ στις ΗΠΑ, που περιγράφει τη μετατροπή ενός οικονομικά εύρωστου οικογενειάρχη σε άνεργο και άστεγο, συνοψίζοντας έτσι τα δύσκολα χρόνια πριν από το 1940. Παρά την υψηλή ποιότητα των προαναφερθέντων έργων και την επιτυχία που είχαν μέχρι τη δεκαετία του 1940, ακολούθησαν πέντε περίπου δεκαετίες κατά τις οποίες τα έργα αυτά ξεχάστηκαν και μπήκαν στο περιθώριο, ενώ παράλληλα δεν δημιουργήθηκαν σπουδαία κόμικς χωρίς λόγια από νεότερους καλλιτέχνες. Από τη δεκαετία του 1990 όμως εμφανίζονται και πάλι αντίστοιχα έργα που δίνουν μια νέα διάσταση στο είδος. Ο Eric Drooker το 1992 παρουσίασε το «Flood», ένα graphic novel 140 σελίδων χωρίς λόγια, ενώ το 2002 επανέλαβε το εγχείρημα με το άλμπουμ «Blood Song». O Peter Kuper, ένας ενεργός ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα και συνεκδότης του αντιπολεμικού περιοδικού «World War 3», δημιούργησε το 1997 το «The System», που εκδόθηκε μάλιστα από την εταιρεία DC στη σειρά Vertigo. Σε παρόμοιο ύφος και χωρίς λόγια κινείται και το εικαστικά πρωτοπόρο «The Arrival» του Αυστραλού Shaun Tan (2007) αλλά και πολλά από τα κόμικς του Jim Woodring, μεταξύ των οποίων τα Frank και Jim, όπως επίσης και ορισμένα έργα του Νορβηγού Jason. Κοινός παρονομαστής σχεδόν σε όλα αυτά τα κόμικς είναι η ενήλικη θεματολογία (αντιστοίχως δημιουργούνται τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα κόμικς χωρίς λόγια για παιδιά, στα οποία θα επανέλθουμε σε μελλοντικό τεύχος) και μια διάθεση κοινωνικής και πολιτικής κριτικής που προσομοιάζει στον εξπρεσιονισμό του 1920 και του 1930. Πιθανώς γιατί έναν αιώνα αργότερα οι πολιτικοκοινωνικές συνθήκες που οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιστρέφουν απειλητικά. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αν τότε κατέληξε σε τραγωδία, τώρα θα είναι φάρσα; Ή πιο επώδυνη τραγωδία;

Επίκαιρο αρθράκι από το Καρέ Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών: 07/09/14 Μια εικόνα, 157 λέξεις «Αυτός είναι ακόμα μεγαλύτερος σπασίκλας από μένα» σκέφτεται ο Rusty Brown (φόρος τιμής στον διαχρονικό loser Charlie Brown), όταν κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη σχολική τάξη ο νέος μαθητής Chalky White και τον συστήνει στους νέους συμμαθητές του η δασκάλα. Και έτσι νιώθει χαρούμενος που, επιτέλους, θα πάψει να αποτελεί το αντικείμενο του χλευασμού των υπολοίπων. Το μέλλον, ωστόσο, θα είναι σκληρό και για τους δύο. Θα γίνουν κολλητοί και θα τους κοροϊδεύουν μαζί. Θα μεγαλώσουν παραμένοντας σπασίκλες. Θα τρώνε ξύλο διαρκώς και θα ακούνε κάθε απίθανη και ευφάνταστη βρισιά. Και πάνω απ’ όλα θα παραμείνουν πάντα δυο καταθλιπτικοί πρωταγωνιστές στο πιο μελαγχολικό και απαισιόδοξο κόμικς της ιστορίας, το αριστουργηματικό «Acme Novelty Library» του Chris Ware. Σε λίγες μέρες αρχίζουν τα σχολεία. Εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές επιστρέφουν στα θρανία και μερικοί θα καθίσουν σ’ αυτά για πρώτη φορά. Ανάμεσά τους υπάρχουν πολλοί Rusty Brown και Chalky White. Αυτές τις μέρες είμαστε όλοι Rusty Brown και Chalky White.

Από το Καρέ Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών: 07/09/14 Το κορίτσι με το τατουάζ Τα μέρη της τριλογίας με τίτλο Millennium («Το κορίτσι με το τατουάζ», «Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά», «Το κορίτσι στη φωλιά της σφήκας») του Σουηδού συγγραφέα Stieg Larsson (1954-2004) έγιναν παγκόσμια best sellers και μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο με τεράστια επιτυχία. Φυσικά προσαρμόστηκαν και σε κόμικς, πρώτα από τη Vertigo και εν συνεχεία από τους Sylvain Runberg (σενάριο) και Jose Homs (σχέδια). Οι εκδόσεις Ψυχογιός, που είναι υπεύθυνες για την κυκλοφορία στην ελληνική αγορά και των τριών μερών της τριλογίας του Larsson, πριν από λίγες μέρες εγκαινίασαν και τη σειρά σε κόμικς με την κυκλοφορία του πρώτου τόμου των Runberg – Homs (μετάφραση Χριστίνα Μανιά) με τίτλο Millennium 1. Το έργο των δημιουργών ήταν δύσκολο, καθώς κατάφεραν να συμπυκνώσουν ένα βιβλίο 672 σελίδων σε μόλις 128 σελίδες του graphic novel αλλά, τουλάχιστον στον πρώτο τόμο, φαίνεται να τα καταφέρνουν να μεταφέρουν το ζοφερό κλίμα μυστηρίου ενός αστυνομικού θρίλερ στον παγωμένο σουηδικό Βορρά. Σύμφωνα με τις εκδόσεις Ψυχογιός, σύντομα θα ακολουθήσουν και οι δύο επόμενοι τόμοι.

Γι'αυτό υπάρχει βασικά η Ομαδοποίηση. Ας προσθέσει κάποιος και το παρόν btw και να προστεθεί και στο πρώτο ποστ. Α, κάπου είδα αυτοματοποιημένη στη βάση ομαδοποίηση για Κόρτο. Ξεκίνησαν αυτοματοποιημένες λίστες ομαδοποιήσεων που θα ενημερώνονται αυτόματα;

Electronik (πλέον από progressive trance μέχρι hardstyle & chillstep) και μετά ορχηστρικά (OST). Ύστερα όλα τα υπόλοιπα (επικό μέταλ, indie κτλπ).

OK Βαγγέλη καλώς τα δέχτηκες και πολύχρονος! Να σε χαίρεται η οικογένειά σου!!! Κι ένα λιτό πλην πλούσιο κεκάκι: https://www.youtube.com/watch?v=CmwRQqJsegw

>>> Doctor Perfected The Method Of Giving Children Shots

Αντιγράφω αρθράκι του CiG για το νταβαντούρι εδώ: Παρασκευή, 15 Αυγούστου 2014 Katy Perry και Katy Keene… Χωρίστηκαν στη γέννα; Και ιδού το πρόβλημα: Η μεν είναι άνθρωπος, η δε χαρακτήρας από τα Archie comics. Μα πως γίνεται να μοιάζουνε τόσο πολύ; Μου φαίνεται ότι ο υπεύθυνος για τη περσόνα της Katy Perry μόλις ξεσκεπάστηκε… Το λυπηρό σ’ αυτή την ιστορία δεν είναι ότι ο image maker της Katy Perry πιάστηκε με τα παντελόνια κάτω να είναι καβάλα στο τρενάκι της αντιγραφής ιδεών και χαρακτήρων, ούτε ότι η Perry το παίζει κινέζα και κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ποια είναι η Katy Keene. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι η συγκεκριμένη τραγουδίστρια έχτισε μια τεράστια καριέρα και μια αμύθητη περιουσία εξαπατώντας εκατομμύρια κόσμου ανά την υφήλιο. Τόσα χρόνια πιστεύαμε ότι τα σόου και τα βίντεο της Katy Perry ήταν κάτι το μοναδικό, κάτι πρωτότυπο και ανεπανάληπτο. Η πικρή αλήθεια είναι ότι το copy-paste είχε πάει σύννεφο. Τελικά ουδέν κρυπτόν υπό του διαδικτύου. Τώρα που το σκέφτομαι πάντως, πρέπει να παραδεχτώ ότι η γυναίκα μου που είναι ζωγράφος έχει δίκιο: «Στη τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση.» Ποιος μπορεί όμως να κατηγορήσει την ίδια τη Katy Perry; Όταν μπαίνουν στη μέση η δόξα και το χρήμα, ποιος έχει το σθένος και το ηθικό μέγεθος να τα αρνηθεί; Παίρνω παράδειγμα απ’ τον εαυτό μου. Αν ερχόταν ένα κανάλι και μου έλεγε ότι με θέλουνε για πρωταγωνιστή στο νέο ριάλιτι που ετοιμάζουν με τίτλο: “The Superior Blogger”, με αμοιβή 20 καφετιά ανά επεισόδιο, και το μόνο που θα πρέπει να αλλάξω απ’ τη καθημερινότητα μου είναι να πηγαίνω στη δουλειά με στολή σούπερ-ήρωα, τι λέτε δεν θα δεχόμουνα; Είμαι σίγουρος ότι ο χοντρός Spider-Man στην Αλεξάνδρας θα ήταν καθημερινό φαινόμενο… (Είναι πολλά τα λεφτά Άρη.) Είναι ανθρώπινο να θες να πετύχεις στη ζωή σου και να χέζεις 500εύρα. Γι’ αυτό ακριβώς τη δικαιολογώ απολύτως τη Perry σαν άνθρωπο. Σαν καλλιτέχνη μπορώ να την καταλάβω και να το αποδεχτώ μόνο εν μέρει, αλλά σαν πρωτοπόρο σ’ αυτό που κάνει δεν μπορώ πια να τη παραδεχτώ. Εκεί ακριβώς είναι που έχασε η Katy Perry. Δεν πρόκειται να χάσει ούτε λεφτά, ούτε θαυμαστές. Η ζημιά έγινε τώρα που κοιτάξαμε πίσω απ’ τη κουρτίνα και καταλάβαμε ότι τα κόλπα της δεν ήταν και τόσο πρωτότυπα. Χάθηκε η μαγεία πια και δεν θέλω να ξαναπατήσω στο τσίρκο της. Όσες συνεντεύξεις και να δώσει στο Rolling Stone, ότι δήθεν δεν έχει αντιγράψει τη Katy Keene μέχρι εκεί που δεν πάει, δεν με πείθει. Μπορεί να φωνάζει όσο θέλει η κοπελιά. Είναι αργά για φωνές και δάκρυα Κονσουέλα…

ΣΟΚ & ΔΕΟΣ: H HELLO KITTY ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ! Και γιορτάζει τα 40 χρόνια της. Τουλάχιστον ο Σνούπυ είναι σκύλος.

Κοιτάς απ’ το παράθυρο βλέπεις το λιώσιμο των πάγων έρχονται οι μέρες του φωτός είσαι κιόλας 30, στ’ ανοιχτά των καιρών. Κοιτάς κάτω το δρόμο σου είναι το πέρασμα των μάγων που ταξιδεύουν διαρκώς είσαι μόλις 30... πήγες 30 χρονών! Από κάπου έρχεται μια μακρινή μουσική σε ξεσηκώνει... θέλεις να βγεις, ν’ ακουλουθήσεις τη μεγάλη πορεία νιώθεις πως γράφεται ιστορία... Έρχονται οι μέρες του φωτός, οι μέρες του φωτός μια εποχή τελειώνει... Έρχονται οι μέρες του φωτός, οι μέρες του φωτός μια εποχή τελειώνει... μια εποχή τελειώνει... Κοιτάς απ’ το παράθυρο βλέπεις την κίνηση της πόλης κόσμος γυρίζει βιαστικός είσαι μόλις 30 και εντελώς καθαρός! Από κάπου έρχεται μια μακρινή μουσική σε ξεσηκώνει... θέλεις να βγεις, ν’ ακουλουθήσεις τη μεγάλη πορεία νιώθεις πως γράφεται ιστορία... Έρχονται οι μέρες του φωτός, οι μέρες του φωτός μια εποχή τελειώνει... Έρχονται οι μέρες του φωτός, οι μέρες του φωτός μια εποχή τελειώνει... μια εποχή τελειώνει...

Και συνεχίζει ακάθεκτο: τον Οκτώβρη κυκλοφορεί και ο 4ος!

Απόσπασμα από τα σωσμένα Χρονικά του Βασιλείου του Κόμικσλοτ Ο Παναγιώτιος Α' αφού διαδέχθηκε τον Τρελό Βασιλιά που ήθελε να κάψει όλα τα κόμικς του Κόμικσλοτ, ρίχνοντάς τον στην πυρά που είχε ανάψει γι'αυτά, ανέλαβε τη βασιλεία ενός ταραγμένου τόπου. Ο κόσμος δεν δεχόνταν τα κόμικς ως τέχνη αλλά ως χαρτί για προσάναμμα, τύλιγμα χωριάτικων αυγουλακίων και σαΐτες ή καραβάκια. Έτσι, το σωτήριο πρώτο έτος της βασιλείας του, μάζεψε τους σοφούς του βασιλείου και ξεκίνησε να βγάζει πιο προσεγμένα κόμικς. Αυτά με τη σειρά τους έδωσαν τη θέση τους σε πιο προσεγμένα και αυτά με τη [...] Κι έτσι ξεκίνησαν και τα Κομικσοφεστιβάλ, όπου λαός πολύς μαζευότανε για να γνωρίσει και να μαγευτεί από την 9η (όπως την είχε ορίσει ο Βασιλεύς) τέχνη, όπου αρχίσανε να βρίσκουνε πάτημα για δικιές τους δημιουργίες και Έλληνες δημιουργοί όπως ο Αρκάς, η [...] Αφού είδε ότι όλα τα φυσικά οδεύαν καλώς, απεφάσισε να δώσει άδεια στον δούκα Βαλτάσαρ Α' και τον κόμη Γερακομάτη Β' να ανοίξουν και ηλεκτρονική κοινότητα αποκλειστικά για κόμικς όπου θα μαθαίναν και αι επόμεναι γεννεαί τα μυστικά και τα θαύματα που καθιέρωσαν το Κόμικσλοτ ως το πιο λαμπρό κομιξοβασίλειο της Οικουμένης. Το φώρουμ αυτό άνοιξε κατά το 39ο έτος του Υψηλοτάτου και ενώ περνούσαν τα χρόνια απέκτησε και φυσική έδρα στας Αθήνας, προσπαθώντας να επεκταθεί και εις άλλας πόλεις. Όμως [...] εν μέσω της εμφυλίας διαμάχης που κατέληξε στην βαρύτατη ήττα & αφανισμό των προοδευτικών μπλε και την επικράτηση των συντηρητικών κοκκίνων [...] η κρίση επανακαθόρισε τον πήχη των Ελληνικών δημιουργιών απαλείφοντας τας προχειροδουλειάς συνάμα με την έντυπη κρίση που εξανάγκασε σε επανεκκίνηση των δραστηριοτήτων ακόμη και τον αρχιδούκα Δίσνεη Γ' [...] εορτάζουμε σήμερον τα 47α έτη του Μεγαλειοτάτου Παντοκράτορα και θεϊκού απεσταλμένου κυρίαρχου του Κόμικσλοτ, εν μέσω ταπεινής πλην πλουσιοπάροχης λαμπρότητος. ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ !!! Avanti maestro !!!

Ευκολάκι. Πρόκειται για τον 5ο και τελευταίο τόμο του Ivor, με τίτλο Les mercenaires vont au paradis. Να και η πρώτη σελίδα που είναι και η πρώτη στο πρώτο πακετάκι που ανέβασες:

Disney tries to block Deadmau5 logo trademark

Popeye art show celebrates 85 years of the Sailor Man

Τελικά ο Matthew Nable θα υποδυθεί τον Ra's Al Ghul (στο λινκ θα δείτε κι ένα φρέσκο trailerάκι)

Marvel Helps STOMP Out Bullying

Το ΠΙΡΟΥ ολοκλήρωσε τον Α' κύκλο του στα 17 στριπάκια. Είναι όμορφο αλλά πολλές φορές χάνεται στον εσωτερικισμό του. + ένα σκιτσάκι via fb:

Galaxia #5 Preview 2

2 νέες ακόμες σειρές: Επίσης ολοκληρώθηκαν οι ιδιόμορφες "Παντοτινές Στιγμές" του Kotsifa Blackbird a.k.a. Αποστόλη Ιωάννου, ενώ ξεκίνησαν ήδη τα Dracula MGH, το Γυρνώ σαν νυχτερίδα και Κουραφέλκυθρα v2.0!