DM64007

Και να 'μαστε πάλι στην Ιταλία, όπου κυκλοφόρησε το επετειακό ή μάλλον...... τα επετειακά Paperino #500. Οι γείτονές μας πρόσεξαν τι εξώφυλλο να βάλουν σε ένα "στρόγγυλο" τεύχος, σε σχέση με κάτι άλλους εδώ πέρα......

@ Laz33 , μπορείς αν θες να ψάξεις για ΚΟΜΙΞ Β' Περιόδου, τα τεύχη 1 - 18. Σε αυτά είναι δημοσιευμένες μερικές από τις καλύτερες ιστορίες του Casty. Το χαρτί σε αυτά τα τεύχη είναι καλύτερο, πιο χοντρό και από την Βιβλιοθήκη. Εγώ που δεν τα είχα προλάβει όταν είχαν δημοσιευθεί, κατάφερα να πάρω κάποια από περίπτερα που τους είχαν ξεμείνει και μερικά τα παράγγειλα από την Λέσχη, όλα σε σχετικά καλές τιμές.

Σε σύγκριση με τη "Ξεχασμένη Σκακιέρα", η κεντρική ιστορία του τεύχους έμοιαζε σα να μην υπάρχει. Το σενάριο είναι εξαιρετικό! Πήραμε μια γέυση από μιαν άλλη οπτική γωνία της ζωής του Σκρουτζ. Ο αγαπημένος μας κροίσος απολαμβάνει μια παρτίδα σκάκι που κρατάει πολλές δεκαετίες. Που να ήξερε την ταυτότητα του αντιπάλου του! Μια από τις καλύτερες ιστορίες που έχω διαβάσει στο ΜΜ έως σήμερα!

Χθες τελείωσα το διάβασμα του τόμου, έχοντας να πω τα εξής: Το χαρτί είναι αρκετά καλό, όπως και το μέγεθος. Είναι η πρώτη φορά που έχω επαφή με το σύμπαν των Peanuts, και θα ήθελα να έχει μια σελίδα αφιερωμένη στους πρωταγωνιστές, έτσι ώστε και ο άπειρος αναγνώστης να ξέρει πέρι τίνος πρόκειται. Από εκεί και πέρα, το πρώτο μισό του τόμου δεν με άφησε πολύ ενθουσιασμένο. Στο δεύτερο μισό μου φάνηκε πως υπήρξε μια αλλαγή στο σενάριο και το χιούμορ. Ήταν και τα δυό τους καλύτερα. Από ότι φαίνεται, θα πάρω και τον δεύτερο τόμο αύριο.

Ό,τι έχει υποθεί μέχρι πρότεινος αποτελεί υποκειμενική άποψη του καθενός. Δεν υπάρχει λόγος εντάσεων. Ο καθένας μπορεί να διαβάζει όποιο κόμικ αγαπάει, να το υποστηρίζει και ταυτόχρονα να εκφράζει την γνώμη του για άλλα, τα οποία δεν βρίσκει ενδιαφέροντα, είτε αυτά καθαυτά, είτε τους δημιουργούς τους, σεναριογράφους και σχεδιαστές, μέχρι και το περιεχόμενο αυτών. Οποιεσδήποτε γνώμες κι αν είναι αυτές, πρέπει να τις σεβόμαστε. Κι εγώ είχα δοκιμάσει πριν από μήνες να διαβάσω ένα δυο Αστερίξ αλλά βαρέθηκα μέχρι εσχάτων. Τι να κάνουμε, τόσα χρόνια έχω μάθει με Ντίσνευ, αυτά μου αρέσουν. Προτίμηση του καθε ένα από εμάς.

Με τα Peanuts ή Σνούπυ ελληνιστί έχω την ίδια ακριβώς σχέση και γνώση που διαθέτω με την Βορειοταϊλανδέζικη κουζίνα........ καμία! Παρόλα αυτά το τσίμπησα μιας και είδα πως γίνεται ένας χαμούλης με τούτη την έκδοση. Ακόμα δεν το έχω διαβάσει, αλλά με μια μικρή ματιά που έριξα προ ολίγου, μου φάνηκε αρκετά αξιόλογο. Το μέγεθος ικανοποιητικό (με μόνο πρόβλημα που θα το χωρέσω στη βιβλιοθήκη), χρώματα υπέροχα και η ποιότητα είναι ανάλογη της τιμής. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω και στους επόμενους τόμους, ανάλογα αν μου αρέσουν τα στριπ που θα διαβάσω. Πολλοί όμως γράφετε πως μετά τον τέταρτο τόμο αρχίζουν να γίνονται καλύτεροι οι χαρακτήρες, οι πλοκές και το χιούμορ. Θα δείξει... Για την δυσκολία εύρεσης της εφημερίδας που αναφέρθηκε από μερικούς, δεν αντιμετώπισα κάποιο θέμα. Το περίπτερο της γειτονιάς μου είχε αρκετό απόθεμα της Καθημερινής ακόμη και την ώρα που πήγα κατά της 17.

Ακριβώς για αυτή μιλούσα και χαίρομαι που σου άρεσε Συμφωνώ απολύτως, 100%, στα σίγουρα. Πες το όπως θες Έτσι κι αλλιώς έχουμε ξεφύγει εδώ από το αρχικό θέμα του τόπικ

Η απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι πολύ απλή. Τα Ντίσνευ κόμικς δημιουργούνται κατά κύριο λόγο για παιδιά. Δεν πιστεύω να υπάρξει παιδί που θα αναρωτηθεί γιατί εκείνο το πλοίο πετάει στον αέρα ή γιατί ο Χρυσός Γίγας κατάφερε να ζήσει τόσα χρόνια και αν είναι πράγματι άνθρωπος! Θεωρώ ότι στόχος είναι να διεγείρεται η φαντασία των μικρών αναγνωστών και να τους προβάλεται μια φανταστική εικόνα με φανταστικές καταστάσεις, ώστε να περάσει ευχάριστα τον χρόνο του. Ο Μπαρκς και ο Σκάρπα ειδικά, το έχουν καταφέρει με επιτυχία. Ο Ρόσα ας πούμε δεν στοχεύει στις μικρότερες ηλικίες. Το σενάριό του είναι περίπλοκο και το σχέδιό του ενδέχεται να φανεί περίεργο. Επίσης η ιστορία που σου πρότεινε ο @ Manitou είναι άξια μιας ανάγνωσης. Ο αγαπητός μας Σκρουτζ έχει αποκτήσει τόσους θαυμαστές που του δόθηκε μια ιστορία με πρωταγωνιστικό ρόλο. Και αν θυμάμαι καλά δημιουργήθηκε αποκλειστικά και μόνο για να βρεθεί στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Uncle Scrooge στην Αμερική (διορθώστε με αν κάνω λάθος) Α, και για τον Μαγικό Κόσμο δεν γνώριζα ότι οι τόμοι πάνε τόσο ακριβά. Πηγαίνω περιστασιακά για να αγοράσω κανένα παλιό Μίκυ Μάους ή και ΚΟΜΙΞ, αλλά δεν έχω πάρει ποτέ τόμο του Μπαρκς από εκεί.

Γενικά, η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney κατατάσεται σε 3 κατηγορίες 1) Η φουρνιά του 2014 που είναι οι τόμοι με χρονολογία από το 1950 έως το 1958. Ο καθένας έχει διαφορετικό χρώμα και στη ράχη τους αναγράφεται "Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ DISNEY". Περιέχουν ιστορίες από το απόγειο της καριέρας του Μπαρκς. 2) Η φουρνιά του 2015, τόμοι με χρονολογία από 1958-59 έως το 1968. Όλοι οι τόμοι έχουν χρώμα λευκό και με εξαίρεση τον πρώτο τόμο, όλοι οι άλλοι αναφέρουν στη ράχη τους τον τίτλο της εκάστοτε κύριας ιστορίας. Περιέχουν ιστορίες από την περίοδο όπου ο Καρλ Μπαρκς αρχίζει σιγά σιγά να χάνει τη "λάμψη" του. Σε καμιά περίπτωση δεν λέω πως δεν αξίζει να πάρει κάποιος έναν από αυτούς τους τόμους. Σεναριακά οι ιστορίες είναι εξαιρετικές 3) Και η τελευταία φουρνιά του 2016. Είναι τόμοι με χρονολογία από το 1942-43 έως το 1949. Εδώ συγκεντρώνονται τα πρώτα έργα του Καρλ Μπαρκς. Οι διαφορά στο στυλ σχεδιασμού του είναι τεράστια σε σχέση με τις άλλες περιόδους. Οι τόμοι έχουν επίσης ο καθένας διαφορετικό χρώμα και αναγράφεται στη ράχη τους ο τίτλος της εκάστοτε κεντρικής ιστορίας. Επίσης στην τρίτη φουρνιά υπάρχουν τέσσερις τόμοι με χρονολογία 1969-2008. Περιέχουν ιστορίες με σενάριο Μπαρκς, αλλά με σχέδιο τρίτων. Φυσικά θα σου προτείνουμε να ξεκινήσεις με του 2014.

Επειδή βλέπω πως βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη, θα σου πρότεινα να επισκεφθείς τον Μαγικό Κόσμο στην λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας. Έχει κάθε λογής κόμιξ για όλα τα γούστα και από όσο θυμάμαι υπάρχει μεγάλο απόθεμα της Μεγάλης Βιβλιοθήκης. Εγώ θα σου πρότεινα, και επειδή θυμάμαι ότι είναι διαθέσιμος, τον τόμο "Οι επτά πόλεις της Τσιμπόλα", Κοκκίνου χρώματος. Περιέχει αρκετές καλές, κατ εμέ, ιστορίες όπως της περιπέτεια στην Τραλαλα Ή ακόμα και τον τόμο "Χαμένοι στις Άνδεις",μωβ χρώματος.

Παιδιά, είναι πάντοτε θέμα γούστου. Άλλοι λατρέυουν τα Ντίσνευ και γεμίζουν τις βιβλιοθήκες τους, ενώ άλλοι ούτε να τα βλέπουν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα Αστερίξ, Λούκι Λουκ κλπ. Στις αναφορές που γίνονται για Μπαρκς και Ρόσα, το μόνο που θα έλεγα είναι ότι για εμάς τους Ντισνεϊκούς, αυτόι οι δύο θεωρούνται "Θεούλιδες". Ο Μπαρκς προετοίμασε το έδαφος με τις καταπληκτικές ιστορίες του και ο Ρόσα έγινε ο σημαντικότερος συνεχιστής αυτού του πολυφημισμένου έργου. Θα ήταν αδύνατο να μην σταθούμε στις αναφορές που γίνονται καθ' όλη τη διάρκεια των ιστοριών του Ρόσα. Για όποιον έχει διαβάσει τις ιστορίες του Θείου Καρλ και στη συνέχεια πιάσει για πρώτη φορά μερικές από τις δυνατές του Ρόσα, θα σκεφτεί πως το περιβάλλον φαίνεται αρκετά "γνώριμο" και πως εδώ κλείνει, κατά κάποιο τρόπο, ένα εξαιρετικό αλλά σχεδόν ατελές παρελθόν που δημιούργησε ο Καρλ Μπαρκς. Και πιστεύω ότι αυτό το στοιχείο είναι που κάνει ξεχωριστές τις ιστορίες των δύο αυτών ανθρώπων, η νοητή αλυσίδα γεγονότων που υπάρχει μεταξύ των ιστοριών τους, και ας έχουν στην πραγματικότητα απόκλιση αρκετών δεκαετιών. Το σχέδιο του Ρόσα είναι πράγματι ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Μερικές φορές φαντάζει εκνευριστικά λεπτομερές. Με την πάροδο των χρόνων έχω την εντύπωση ότι βελτιώθηκε αισθητά, αλλά όπως και να 'χει είναι ένα στυλ που μπορείς εύκολα να συνηθήσεις. Αυτά από μένα. Με αναγκάσατε να παρατήσω στη μέση την χιλιοστή μου ανάγνωση των "Επτά πόλεων της Τσιμπόλα" και της "Επιστροφής στην Μονοτονία", αλλά τι να κάνουμε.....

Η Καθημερινή έκανε μια μικρή ανανέωση στον ιστότοπό της, δημιουργώντας μια νέα στήλη με τα 3 τεύχη των εκδόσεών της που κυκλοφορούν και θα κυκλοφορήσουν σύντομα.

Καλή χρονιά σε όλες και όλους! Με υγεία και ευτυχία και τα αγαπημένα μας κόμικς!!

Πράγματι δεν κρατήθηκα και την διάβασα εχθές το βράδυ. Η ιστορία "Ο Παπιάνθρωπος" είναι τέλεια, με πάμπολες αναφορές στις διάσημες ιστορίες του Θείου Καρλ. Καλύτερη σκηνή θα μπορούσα να πω ότι είναι αυτή που ο δάσκαλος κάνει επισημαίνει στην Γκάρε για τα νομίσματα του Σκρούτζ, αν σχεδίαζε λιγότερα, θα ένιωθε σαν να τον κλέψανε!

Εγώ για τα ΜΜ χρησιμοποιώ απλές διαφανές θήκες. Δεν ταιριάζουν ακριβώς με το μέγεθός του, δηλαδή μπορείς να βάλεις και ΚΟΜΙΞ μέσα τους. Πάντως τη δουλειά τους την κάνουν μια χαρά.

Ο Άγιος Βασίλης πέρασε και από εδώ! Και πράγματι νιώθω σαν παιδάκι τα Χριστούγεννα! Καλές γιορτές σε όλες και όλους!

Το εξώφυλλο είναι πραγματικά εξαιρετικό. Γενικά, το ιδιαίτερο σχέδιο της Τζίκε ξεχωρίζει σε σχέση με άλλα.

Αρχικά: Είδα Καβατσάνο και Φαράτσι, έλεγα να το τσιμπήσω αν και δεν είμαι τόσο των Μάρβελ. Τελικά: Η τιμή με έκανε να αλλάξω γνώμη.

Σκεφτόμουν να κάνω κι εγώ συνδρομή ώστε να αποκτήσω το ημερολόγιο, αλλά να πω την αλήθεια δεν ενθουσιάστηκα. Θα προτιμούσα κάποιο άλλο θέμα πχ Σίλβια Τζικε, Τζόρτζιο Καβατσανο κλπ. Εντάξει όμως γούστα είναι αυτά

Μιας και βλέπω ενέργεια σε αυτό το τοπίκ, αυτό που είχα γράψει πριν από μήνες για το avatar δεν ισχύει πια (δεν νομίζω ότι η apple χρησιμοποίησε τον θείο Καρλ για τα προϊόντα της)

Όπως το λες @ Manitou . Το παράθυρο το χρησιμοποιώ αρκετά για τις περιηγήσεις μου στο φόρουμ και πολλοί άλλοι φαντάζομαι πάνω κάτω σε έναν βαθμό. Είτε γίνουν 10 είτε 15, είτε 20, είναι καλοδεχούμενες επιλογές. Επίσης μπορεί να γίνει με τον τρόπο που ανέφερε ο @ m_pan , που νομίζω είναι και ο πιο σωστός για να μην αλλάξει καθόλου η μορφή της κεντρικής σελίδας.

Έχω πάθει την πλάκα μου με τα δύο τελευταία ΜΜ. Επιτέλους βρε Καθημερινή! Ολόσωστη επιλογή χριστουγεννιάτικων εξωφύλλων. Όχι σαν πέρσι. Ελπίζω και οι ιστορίες να είναι το ίδιο ωραίες. Το Ντόναλντ, όντως, για κάποιο λόγο (μου) φέρνει για τεύχος του 2000, δεν ξέρω, λίγο ο χρωματισμός, λίγο το σχέδιο. Μάλλον έχω κάποιο του Τερζό από εκείνη την εποχή που του μοιάζει. Ανεμένουμε υπομονετικά για όλα! Υ.Γ. Από ότι βλέπω, στην ιστορία της Τζίκε συμμετέχει και η Γκόλντυ. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον.

Πρόσφατες αγορές από Μοναστηράκι

Σύμφωνα με το Inducks, η ιστορία έχει δημοσιευθεί μόνο μια φορά στην Ιταλία και επίσης μια στην Βραζιλία. Μάλλον θα δούμε το βραζιλιάνικο εξώφυλλο, γιατί το ιταλικό δεν σχετίζεται με αυτή.

Το Ιταλόφωνο περιοδικό επιστρέφει με ένα υπέροχο ημερολόγιο για τη νέα χρονιά που πλησιάζει! Από τις 24 Νοεμβρίου και με το Topolino 3444. Σχέδια και εικόνες φέρουν για άλλη μια φορά την υπογραφή του Τζόρτζιο Καβατσάνο.