DM64007

Την παράσταση έκλεψε για μένα η "Μελωδική Μονομαχία". Από τη στιγμή που την ξεκίνησα αναρωτιώμουν αν ήταν τυχαία η επιλογή του Σανρέμο ως σκηνικού της υπόθεσης, αλλά μετά κατάλαβα που το πήγαινε ο συγγραφέας. Και σε συνδυασμό με το υπέροχο κατά την άποψή μου σχέδιο του Πάολο Ντε Λορέντζι, το τεύχος έκλεισε θεαματικά.

Κόπυ πάστεεεεεεεε!

Τι ειρωνεία! Το πρώτο Αλμανάκο που έπιασα στα χέρια μου ήταν το #257. Δεν είχα καμία αντίληψη της τότε κατάστασης, αλλά ακόμα θυμάμαι την απογοήτευσή μου όταν ο πατέρας μου με διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει επόμενο τεύχος στα περίπτερα.

Το τεύχος #1804 βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου, οπότε μπορώ να σου πω τι παίζει με την υπόθεση. Ο Σκρουτζ καυχιέται στον Ντόναλντ πως η περιουσία του είναι η μεγαλύτερη σε όλο τον κόσμο. Όμως διαψεύδεται, καθώς ο ηλεκτρονικός υπολογιστής αποδεικνύει ότι ο Ρόμπαξ είναι ισάξιός του. Ταυτόχρονα, καταφθάνει ο ίδιος ο Ρόμπαξ μέσω του χρυσού του αεροπλάνου, ο οποίος προτείνει στον Σκρουτζ να το αγοράσει, με αντάλλαγμα μόλις ένα ποσό κάτω των δέκα δολλαρίων. Ο Σκρουτζ υπογράφει το συμβόλαιο, και ο Ρόμπαξ του αποκαλύπτει το αντάλλαγμα, δηλαδή την τυχερή δεκάρα! Μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, αναγκάζεται να την παραχωρήσει. Στη συνέχεια της ιστορίας παρακολουθούμε τον Σκρουτζ αντιμέτωπο με πάμπολες ατυχίες, όπως να χάσει την περιουσία του μέσα σε ένα ρήγμα που άνοιξε ξαφνικά ή και ακόμα να βυθιστεί το χρυσό αεροπλάνο που είχε αποκτήσει προ ολίγου. Τελικά, οι δύο αντίπαλοι ξανασυναντιούνται, εξουθενωμένοι, καθώς από ότι φαίνεται η τυχερή δεκάρα έφερε αρνητική επίδραση και στον Ρόμπαξ! Ο Ρόμπαξ μη μπορώντας άλλο, επιστρέφει τη δεκάρα στον Σκρουτζ. Από τη μια στιγμή στην άλλη, η τύχη του Σκρουτζ ξαναεπιστρέφει. Οι δύο κροίσοι αποφασίζουν να συγκρίνουν τις περιουσίες τους σε μια εβδομάδα ακριβώς. Τα τελικά αποτελέσματα δείχνουν ισοπαλία. Αλλά όπως λέει ο Σκρουτζ "Δεν υπολόγισες την τυχερή μου δεκάρα. Επομένως είμαι το πλουσιότερο παπί του κόσμου με διαφορά δεκάρας." Η ιστορία είναι αυτή. Δεν βλέπω πουθενά αναφορά για ζυγαριά, όμως κυριαρχεί στο τέλος η διαφορά δεκάρας.

Τα στοιχεία που δίνεις όντως κάτι μου θυμίζουν, αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω για ποιά ιστορία πρόκειται. Μια παραπλήσια που περιέχει ένα κοινό χαρακτηριστικό, είναι " Ο Πρωταθλητής " του Καρλ Μπαρκς. Όμως σε αυτό το σενάριο συμμετέχει ο Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης και όχι ο Ρόμπαξ. Εδώ οι μεγιστάνες συγκρίνουν τις περιουσίες τους, τοποθετώντας τα νομίσματά τους σε στοίβα, ώστε να δούνε ποιος κατέχει τα περισσότερα. Μήπως θυμάσαι περίπου πως φαίνεται το σχέδιο, γιατί θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη η ταυτότητα του σχεδιαστή στον εντοπισμό της ιστορίας.

Έχω την εντύπωση ότι έχουμε ξαναδεί το #404 στον Τερζόπουλο. Μπορεί ίσως και να το συγχέω με κάποιο παρόμοιο.

Και από ό,τι βλέπω, έχουμε σχεδιασμό από τον Αντρέα Φρετσερο, που τον έχουμε συνηθίσει στον Πράκτορα Ντακ. Από το καλό στο καλύτερο!

Παρεξήγηση. Δεν εννοώ ιστορίες του Ντον Ρόσα, αλλά εξώφυλλα του Ντον Ρόσα. Έχουν μανία να βάζουν ότι χειρότερο υπάρχει. Αν δεν κάνω λάθος, τα τελευταία εξώφυλλα που βλέπουμε είναι σχεδιασμένα από τον Ντααν Γιππες, του οποίου το σχέδιο, εγώ τουλάχιστον το απεχθάνομαι.

Σταμάτησα να παίρνω το ΚΟΜΙΞ στο τεύχος #89 και νομίζω ότι ήταν καλή επιλογή. Πέρα από τις απαίσιες ιστορίες που περιέχει, θα μπορούσαν έστω τα εξώφυλλα να το κάνουν λίγο πιο υποφερτό, αλλά ούτε εδώ έχουν πετύχει κάτι. Έστω λίγο Ντον Ρόσα, έλεος......

Ε -ΠΙ -ΤΕ -ΛΟΥΣ!!!!!! Έχουμε πάρα πολύ καιρό να δούμε τον αγαπημένο μας πράκτορα! Πρόκειται για μια και μόνο ιστορία ή σπάει σε 2-4 τεύχη ;

Πολύ κρίμα ρε φίλε! Χαλάλι τα λεφτά αλλά αυτές οι φθαρμένες γωνίες το χαλάνε όλο! -Ούτε που μπήκε στον κόπο να σχολιάσει τη γυρισμένη και σχεδόν κατεστραμένη ράχη-

Εξαιρετική επιλογή του τόμου του Τερζοπούλου έναντι της Καθημερινής. Καλοδιάβαστα

Όπως τα λέτε. Από ό,τι διαβάζω μοιάζει να είναι αυτό πρόβλημα του server.

@ dimasi30 καλως όρισες στην παρέα μας! Σου εύχομαι να έχεις μια ευχάριστη περιήγηση.

Δεν θα το έθετα έτσι. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Μαύρο Πητ ή το Μαύρο Φάντασμα. Π.χ. οι δυο τους θα προβούν σε μια ληστεία και θα κρατήσουν τα λάφυρά τους με σκοπό την προσωπική τους ευχαρίστηση. Είναι ικανοί να κατηγορήσουν άλλα πρόσωπα με σκοπό να παραπλανήσουν τις αρχές. Γενικά είναι απατεώνες ολκής. Ο Φαντομίας αντίθετα, παρόλο που προβαίνει και αυτός σε ληστείες και διαρήξεις, το κάνει και για το δικό του όφελος αλλά και για να δώσει μέρος από τα κέρδη του στους αδύναμους. Ακόμη, σε μια ιστορία (δεν θυμάμαι ακριβώς ποια είναι) κλέβει ένα ρουμπίνι με σκοπό να καταδώσει τον νόμιμο ιδιοκτήτη του στον επιθεωρητή Πίνκο. Ο συγκεκριμένος, είχε αποκτήσει το ρουμπίνι ως ενέχυρο για τα χρέη μια φίλης της Ντόλυ, με άπληστο και άσπλαχνο τρόπο. Γενικά είναι σαν ένας κακός, με περισσότερα όμως καλά χαρακτηριστικά. Μια ιδιαίτερη περίπτωση.

Αχ αυτά τα Μεγάλα Μίκυ,.....τα λιγουρεύομαι! Ειδικά εκείνο το χριστουγεννιάτικο τεύχος πάνω δεξιά, το είχα διαλύσει από το διάβασμα όταν ήμουν μικρός.

Θα μπορούσε να γίνει κάτι παρόμοιο σαν με την Ιταλία. Πριν από μήνες η Panini έβγαλε μια έκδοση 300 αν θυμάμαι καλά σελίδων, με μερικές από τις καλύτερες ιστοριές του Ενρίκο Φατσίνι. Η Καθημερινή έχει δείξει με τον χριστουγεννιάτικο τόμο του Ντόναλντ, αλλά και παλαιότερα, όπως με το Slam Duck και τον Μεγάλο Σπλας πως αν έχει όρεξη, μπορεί να κάνει καταπληκτικά τομάκια σε σεβαστή πάντα τιμή. Επίσης θα συμφωνήσω μαζί σας για τον Φαντομία, όντως κάποιες φορές είναι ελαφρώς κουραστικό, αλλά το απαιτεί ο κανόνας τον κόμικς και γενικά σε ό,τι απευθύνεται σε παιδιά: Ο καλός πρέπει πάντα να κερδίζει.

Το εξώφυλλο του επόμενου τεύχους #402, μήπως το έχουμε ξαναδεί στα Μεγάλα Σήριαλ του Τερζοπούλου;

Παιδιά, έχω καιρό κάνα μήνα να μπω σε αυτό το thread, και πραγματικά είναι όπως ακριβώς το άφησα και ίσως ακόμα χειρότερα. Μα καλά, οι άνθρωποι είναι τρελοί, το στέμμα της βασίλισσας πουλάνε; Μήπως νομίζουν πως ο κόσμος διαθέτει φιλοσοφικές λίθους; Είτε θες να πάρεις τον Βίο και την Πολιτεία είτε να φουλάρεις το όχημά σου με βενζίνη, στην ίδια τιμή καταλήγεις!

Μπορεί τα διαβατήρια των περισσότερων κρατών να είναι σχετικά ομοιόμορφα στον σχεδιασμό τους, αλλά εκείνα του Βελγίου έρχονται να κάνουν τη διαφορά, αφού όσα εκδίδονται από σήμερα θα διακοσμούνται από διάσημους ήρωες κόμικς, όπως ο Τεν Τεν και τα στρουμφάκια. Οι κάτοχοι βελγικών διαβατηρίων, τα οποία περιλαμβάνονται και στην πρώτη δεκάδα των ισχυρότερων στον κόσμο για το 2022, θα μπορούν ξεφυλλίζοντας το νέο τους ταξιδιωτικό έγγραφο να εντοπίζουν στις σελίδες του ορισμένους από τους πιο αγαπημένους φανταστικούς ώρες της χώρας, περιλαμβανομένων των Λούκυ Λουκ και Μπλέικ μαζί με τον διάσημο νεαρό δημοσιογράφο που δημιούργησε η φαντασία του Hergé και τα γαλάζια στρουμφάκια που έχουν κλέψει τις καρδιές των παιδιών ανά την υφήλιο. Η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου, Σοφί Βιλμές, επισήμανε ότι το νέο διαβατήριο «είναι ακόμη ασφαλέστερος χάρη σε νέες τεχνικές ασφάλειας» κι ότι θα είναι «αναγνωρίσιμο χάρη στον πρωτότυπο σχεδιασμό του, που τιμά ένα από τα διαμάντια της κουλτούρας μας: τις ηρωίδες και τους ήρωες των κόμικ» Αν και δεν καταλαμβάνουν πλέον τον ίδιο χώρο στις ημερήσιες εφημερίδες όπως στη μεταπολεμική ακμή τους, τα bande dessinée, όπως είναι γνωστά τα κόμικ, θεωρούνται στο Βέλγιο και τη Γαλλία ως η «ένατη τέχνη». «Η εισαγωγή αυτού του νέου διαβατηρίου είναι μια ευκαιρία για μας να αναδείξουμε την ένατη Τέχνη, που αποτελεί κεντρικό στοιχείο της κουλτούρας και της επιρροής μας διεθνώς», πρόσθεσε η Βιλμές Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Τεν Τεν, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου εγγράφου θα φιλοξενηθεί για έναν μήνα, έως τις 6 Μαρτίου, μια προσωρινή έκθεση για την ιστορία του βελγικού διαβατηρίου στο Musée de la bande dessinée. Οι περισσότερες εικόνες στο νέο διαβατήριο προέρχονται από τα κλασικά κόμικ, όπως το «Βήματα στη Σελήνη», που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1954, και, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Τεν Τεν, οι χαρακτήρες κόμικ που επιλέχθηκαν για να κοσμήσουν το νέο διαβατήριο συνδέονται με ταξιδιωτικά θέματα. Πηγή: https://www.iefimerida.gr/travel/ten-ten-stroymfakia-sta-belgika-diabatiria

Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με το τεύχος. Έχουμε δει και πολύ καλύτερες ιστορίες. Η κεντρική μου φάνηκε σαν να τράβηξε λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Καλύτερη ίσως αυτή με τον Πασχάλη. Αναμονή για την επόμενη Παρασκευούλα και τον αγαπημένο Φαντομία!

Η ιστορία που αναφέρεις έχει δημοσιευθεί στο Ντόναλντ Α' Περιόδου, το τεύχος #37 (Δεκέμβριος 2000). Είναι η τελευταία ιστορία με τίτλο "Από το κακό στο χειρότερο" Σου παραθέτω και το σύνδεσμο στο Inducks https://inducks.org/story.php?c=D++8824 Καλή ανάγνωση

Θερμότατα συλληπητήρια Ινδιάνε. Δεν νομίζω πως υπάρχουν λόγια. Τεράστια η ψυχική σου δύναμη........

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάρηκα όταν τα έπιασα στα χέρια μου! Μετά την μετακόμιση τα θεωρούσα χαμένα. Αλλά ο φάκελος που άνοιξα χθες το απόγευμα μου επιφύλασε μια πολύ μεγάλη έκπληξη, σαν να τα πήρα τώρα για πρώτη φορά! Τα ημερολόγια των ετών 2015 και 2017 από την Καθημερινή. Δυστυχώς εκείνη την εποχή το μυαλό μου δεν μπορούσε να συλλάβει πως στο μέλλον θα τα θεωρώ "πολύτιμα" και έτσι μέσα τους έχω γράψει ημερομηνίες για κάθε λογής γιορτές γενέθλια κλπ Ευτυχώς τα διατήρησα σε καλή κατάσταση. Το αγαπημένο μου! Το είχα φτιάξει πριν από αρκετά χρόνια μαζί με τον μπαμπά μου, όταν έμπαινα σιγά σιγά στον χώρο των Ντίσνευ κόμικς. Πρέπει να είχα διαβάσει για την ύπαρξη του δέντρου σε έναν τόμο του Μπαρκς και μετά έψαχνα για μέρες στο διαδίκτυο αν μπορώ να το αποκτήσω ( που να 'ξερα)! Όπως και να 'χει, κατάφερα μετά από πολλές αναζητήσεις να εντοπίσω την λιγότερο θολή εικόνα και τελικά την μεταφράσαμε από τα Αγγλικά. Τεράστια συναισθηματική αξία! Υ.Γ. Θα ήθελα να απευθύνω μια ερώτηση, αν και σε άσχετο σημείο, απλώς είδα την παραπάνω δημοσιευση του @ nikolas12 και μου έτρεξαν τα σάλια.. Έχω βρει τον Βίο και την Πολιτεία, καθώς και τα Χαμένα Επεισόδια σε ηλεκτρονική μορφή, και θα ήθελα να τα εκτυπώσω ώστε να τα κάνω σαν βιβλίο σπιράλ. Θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω κάποιον συγκεκριμένο τύπο χαρτιού για την εκτύπωση, γιατί έχω δει μερικά όπου στο φως φαίνεται η από πίσω σελίδα. Ή αν γενικά πρέπει να κατευθυνθώ κάπου αλλόυ ( διαστάσεις μελάνια κλπ)

Έχεις δίκιο, αλλά τουλάχιστον είναι πιο όμορφο σε σχέση με αυτό που επέλεξαν για το δικό μας ΜΜ #400. Ας πούμε, το εξώφυλλο του ΜΜ #399 είναι πιο ωραίο. Τέλος πάντων, οι ιστορίες έχει σημασία να διαβάζονται