nikolas12

Δύο ψήφους μπροστά από τον Λούκυ Λουκ ο Κόρτο! Έχετε τρεις μέρες για να ψηφίσετε και να αποφασίσετε την καλύτερη μεταφρασμένη έκδοση της χρονιάς!

Μικρή αντεπίθεση για το Democrisis, αλλά μόλις δύο ψήφοι χωρίζουν το Ναπολέοντα και την Ασημίνα από τα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού και την πρώτη θέση. Για να δούμε...

Μόλις 5 ψήφοι χωρίζουν τους Λήσταρχους από το 1800! Μεταξύ των δύο θα κριθεί ποιο βγει λογικά το καλύτερο ελληνικό κόμικ της χρονιάς. Σε τρεις μέρες η ψηφοφορία κλείνει!

Τόμος 18: Captain Britain - Ένας Αλλόκοτος Κόσμος Αυτόν τον τόμο τον είχα καιρό στο ράφι και για κάποιο λόγο ενώ ήταν του Alan Moore που έχει γράψει το αγαπημένο μου κόμικ, δεν τον είχα ανοίξει ακόμα. Είπα λοιπόν να τον ξεκινήσω, έχοντας δει εδώ ανάμεικτες κριτικές είτε διθυραμβικές είτε απογοητευμένες. Κατ' αρχάς χαίρομαι γιατί δεν έχω ξαναδιαβάσει ιστορία του Captain Britain, οπότε πάντα μου αρέσει η πρώτη επαφή με νέους ήρωες. Από εκεί και πέρα δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Η ιστορία έχει αρκετά σουρεαλιστικά στοιχεία και το σχέδιο του Davis μας ωθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, ωραία καρέ που παραπέμπουν στη βρετανική νοοτροπία και τεχνοτροπία του 2000AD και γενικότερα σε μια άλλη εποχή. Με την ιστορία παρ' όλα αυτά δεν ενθουσιάστηκα. Αρχικά έψαξα αρκετά προκειμένου να καταλάβω τι ακριβώς έχει γίνει. Το A Crooked World είναι μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου storyline, το οποίο ξεκίνησε με συγγραφέα τον Dave Thorpe και μετά πέρασε στον Moore. Το εισαγωγικό που μας λέει τι έχει συμβεί στο πριν είναι ουσιαστικά όλη η ιστορία που είχε γράψει ο Thorpe. Συνεχίζοντας την έρευνα, κατάλαβα ότι για να νιώσεις 100% την ιστορία πρέπει να έχεις διαβάσει και τι έχει γίνει πριν και να έχεις μια γενικότερη επαφή με Captain Britain. Αρκετοί χαρακτήρες είχαν συγκεκριμένη συμπεριφορά που σαν αναγνώστης που πιάνεις τόμο πρώτη φορά δε μπορείς να κατανοήσεις, ενώ για πολλούς δε μας είχε γίνει μια αναλυτική επεξήγηση ποιος είναι και τι δυνάμεις έχει. Γενικότερα ούτε η ροή μου άρεσε, ούτε το pacing, ήταν ανά σημεία πολύ αργό και ξαφνικά γινόταν πολύ γρήγορο, αλλάζαμε συνεχώς τοποθεσίες και νέα πρόσωπα εμφανιζόντουσαν και εξαφανιζόντουσαν. Γενικά δεν ενθουσιάστηκα από το σενάριο του Moore, όσο κι αν τον αγαπάω, αλλά το σχέδιο του Davis το βρήκα αρκετά καλό. Γενικά επειδή δεν ενθουσιάστηκα τόσο, δε θα κάνω και το κλασικό εκτενές αφιέρωμα, γιατί δεν έχω πολλά να πω. Δεν είναι τόμος που θα πρότεινα σε κάποιον που αγοράζει περιστασιακά τη συλλογή, αλλά και πάλι θεωρώ πως η σειρά χρειάζεται τέτοιες επιλογές με τελείως διαφορετικές, weird ιστορίες και χαρακτήρες που δεν έχουμε δει στα ελληνικά.

Λήσταρχοι: Μια κριτική για όλα τα τεύχη Αν έχω αρχίσει να καταλαβαίνω κάτι από τις συζητήσεις στο φόρουμ είναι ότι υπάρχει μεγάλη εκτίμηση για ιστορίες με Ληστές ή ιστορίες που μας φέρνουν σε μια άλλη ελληνική εποχή και αυτό το παρατήρησα από τις κριτικές, αλλά και τις ψήφους στα βραβεία της χρονιάς που παίρνουν κόμικ όπως οι Λήσταρχοι, το 1800 και οι φετινοί Ληστές. Σενάριο-Σχέδιο Τους Λήσταρχους τους έβλεπα καιρό στη Λέσχη, είχα ακούσει καλά λόγια, οπότε μιας και η ιστορία τελείωσε, τσίμπησα και τα πέντε τευχάκια με σκοπό να τα διαβάσω σερί. Η αλήθεια είναι ότι με κέρδισαν από το πρώτο τεύχος. Το κόμικ περιστρέφεται γύρω από την ιστορία δύο Ληστών, οι οποίοι είναι ξαδέρφια πουδρούσαν μαζί μέχρι που ο ένας αποφάσισε μετά από όσα έζησε, να φύγει από τη συμμορία και τελικά να ενταχθεί στη χωροφυλακή και να κυνηγήσει τον ξάδερφό του. Είναι ένα κόμικ, στο οποίο έχει γίνει τρελή έρευνα. Ξέρεις ότι αυτό που διαβάζεις δεν είναι μυθοπλασία, αλλά έχει ξεκάθαρα έρεισμα στα όσα συνέβαιναν τότε. Σεναριακά αυτό επικυρώνεται με την πρώτη σελίδα του πρώτου τεύχους όπου έχουμε μια μικρή εξιστόρηση του πως προέκυψαν οι Ληστές και την εξέλιξη τους από τον 19ο στον 20ο αιώνα, καθώς και το γιατί εντάσσονταν στη χωροφυλακή. Έτσι ξεκινάμε και ξέρουμε γιατί ο Καρδάρας ακολουθεί αυτές τις διαδικασίες ένταξης και τι τον καθοδηγεί στις πράξεις του στην αρχή. Σχεδιαστικά μου αρέσει πολύ το ότι η έρευνα οδήγησε σε ακριβείς αποδόσεις των στολών, των όπλων ακόμα και των τοποθεσιών της εποχής και ειδικά στα όπλα έχουμε και ένα μικρό αφιερωματάκι στο τελευταίο τεύχος που διαβάζεται πολύ ευχάριστα. Κάθε καρέ κρύβει λεπτομέρειες, αντικείμενα και όπλα και προσπάθησα να είμαι πολύ προσεκτικός για να πιάσω και την τελευταία λεπτομέρεια. Επιστρέφοντας στο σενάριο θα έλεγα ότι η ιστορία εμβαθύνει κυρίως στον Καρδάρα και τον Πένγκο που αποτελούν το βασικό δίπολο της. Κάθε τεύχος δεν έχει πολύ μεγάλο αριθμό σελίδων, οπότε δε βλέπουμε τρομερή ανάπτυξη β χαρακτήρων, αλλά στους πρωταγωνιστές μας έχουμε τρομερή εμβάθυνση. Αρχικά έχουμε κάποιες αφηγήσεις που συμβαίνουν από τη δεκαετία του 90 μέχρι πριν από 2-3 χρόνια από ανθρώπους που έζησαν την εποχή και άκουσαν την ιστορία των δύο Λήσταρχων. Πολύ ωραία τεχνική και χρησιμοποιείται αρκετά καλά. Το κύριο όμως αφηγηματικό μέσο είναι ότι σε κάθε τεύχος μαθαίνουμε και κάτι περισσότερο για την ιστορία του Καρδάρα και του Πένγκου και τη δράση τους. Πως ξεκίνησαν, ποιες ήταν οι πρώτες τους δουλειές, τις πράξεις τους, ποιους έπιασαν και έτσι κατανοούμε και τα κίνητρα του Πένγκου για να γίνει αυτός που προκαλούσε τον τρόμο, αλλά και του Καρδάρα που αργά και σταθερά απηύδησε και αποφάσισε να φύγει βρίσκοντας σαν λύση το να μπει στη χωροφυλακή, εκμεταλλευόμενος τη φήμη του. Στο τέλος της ιστορίας νιώθεις ότι τους καταλαβαίνεις και τους δύο, η αφήγηση του backstory είναι πολύ καλή και οι πράξεις τους πραγματικά σε επηρεάζουν. Νιώθεις ότι δεν είναι δύο τυχαίοι, αλλά πολυσύνθετοι χαρακτήρες που παρά τα ολιγοσέλιδα τεύχη εξελίσσονται πολύ. Ύφος Δεν είμαι πάρα πολύ εξοικειωμένος με την ελληνική σκηνή, αλλά στους Λήσταρχους μου άρεσε πολύ το ύφος της ιστορίας. Είναι 100% για ανθρώπους άνω των 18, το χιούμορ βρίσκεται σε μικρές δόσεις και είναι πετυχημένο, μου αρέσουν οι αλλαγές μεταξύ καθαρεύουσας και δημοτικής που χρησιμοποιούν οι χαρακτήρες, γιατί προσθέτει ένα ρεαλισμό, αλλά κυρίως ξέρεις πως μια ιστορία με αιμοβόρους Ληστές πρέπει να έχει βία, πιστολίδι, βρισιές και γυμνό και η συγκεκριμένη τα έχει όλα σε περίσσιο βαθμό. Υπάρχουν σκληρές εικόνες όπου οι δημιουργοί συνεργάζονται άψογα ώστε να βγει το αποτέλεσμα αυτού που φαίνεται στο χαρτί και αυτού που διαβάζουμε με χαρακτηριστικότερη Έκδοση Όπως είπαμε η σειρά είναι πέντε τευχάκια. Η τιμή του κάθε τεύχους είναι στα 2,95 που τη βρίσκω πολύ καλή. Ένα ακόμα τεράστιο θετικό είναι ότι επιτέλους στην πρώτη σελίδα έχουμε recaps τι έγινε στα προηγούμενα τεύχη! Δεν έχει σημασία αν τα διάβασα σερί, όταν κάθε τεύχος παίρνει μήνες τότε τα recaps είναι πολύ σημαντικά και μπράβο στην εκδοτική που το τήρησε σε όλη την κυκλοφορία, γιατί έχω βαρεθεί να βλέπω προσπάθειες να περιμένουν να θυμούνται λεπτομέρειες 2-3 μηνών ή να μη μας εισάγουν βασικές έννοιες της μυθολογίας του κόσμου που διαδραματίζεται η ιστορία. Ένα αρνητικό για μένα είναι ότι τα τεύχη πέραν των recaps και της ιστορίας δεν έχουν κάτι παραπάνω. Μου άρεσαν πολύ κάποια έξτρα σχέδια του Θανάση Κόλλια και του Γιώργου Κωνσταντόπουλου καθώς και το αφιέρωμα στα όπλα, απλά κάποια τεύχη ήταν φτωχά. Λόγω του ότι είδα τη συζήτηση για συγκεντρωτικό τόμο, μου αρέσει πολύ η λογική της επιστροφής στο περίπτερο και χαίρομαι που οι Λήσταρχοι τσούλησαν σαν έκδοση περιπτέρου. Κακά τα ψέματα το τευχάκι σε γυρνάει σε μια άλλη εποχή, μια συγκεντρωτική έκδοση με καλύτερη γραφιστική επιμέλεια και περισσότερα εξτραδάκια σε καλή τιμή θα ήταν καλοδεχούμενη, αλλά μου αρέσει η λογική της Phase. Παρεμπιπτόντως ένα fun fact είναι ότι είδα προς το τέλος πως τα γραφεία της εκδοτικής είναι πολύ κοντά στο παλιό μου σπίτι, στην περιοχή που μεγάλωσα. Τελικός απολογισμός Μου άρεσε πολύ η ιστορία των Λήσταρχων! Πάρα πολύ βασικά. Το σενάριο είναι προσεγμένο και νιώθεις από την πρώτη στιγμή τους χαρακτήρες και καταλαβαίνεις τα κίνητρα τους. Και από την άλλη το σχέδιο είναι εξαιρετικό και με αρκετές λεπτομέρειες για εκείνη την εποχή. Μετά χαράς θα έβλεπα κι άλλη ιστορία στο σύμπαν των Λήσταρχων ή original ιστορία από το ίδιο δίδυμο.

Τόμος 8: Η Πόλη Χωρίς Μνήμη Είναι εντυπωσιακό το πόσο τέλεια εξελίσσεται αυτή η ιστορία Mister No που ξεκίνησε στο τεύχος 6. Και φυσικά θα συνεχίσει αρκετά ακόμα, καθώς και το επόμενο τεύχος θα αποτελεί συνέχειά της. Το τεύχος 7 μου φάνηκε κάπως μεταβατικό για την ιστορία, εδώ έχουμε πλήρη επιστροφή και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο! Τολμώ να πω πως αυτό το τεύχος είναι το καλύτερο της μέχρι τώρα τριάδας. Συνεχίζουμε να έχουμε δύο timelines, το ένα είναι το παρόν στο οποίο ο Τζέρι αφηγείται στον πατέρα του την περιπέτεια του και το παρελθόν που είναι η περιπέτεια καθ' αυτή. Αρκετοί χαρακτήρες από το πρώτο τεύχος επιστρέφουν και για αρκετούς μαθαίνουμε τι απέγιναν μετά την περιπλάνησή τους στη ζούγκλα με τον Μίστερ Νο. Εκτός αυτών έχουμε την εισαγωγή πολλών καινούριων χαρακτήρων, όλοι τους με ωραίο background, εξαιρετικές μεταξύ τους συνδέσεις και πολλά κίνητρα για μεταξύ τους συγκρούσεις. Φροντίζουν εξαρχής να κάνουν προφανές ότι οι κακοί είναι μεγάλα καθάρματα που αξίζουν τιμωρία και ότι το έργο του Τζέρι με τον Ες-Ες είναι δυσκολότερο από κάθε άλλη φορά, κάτι που φαίνεται και στο cliffhanger. Πρώτη φορά παρατήρησα μια πολύ μικρή ανισότητα στο σχέδιο. Συγκεκριμένα είναι διαφορετικό μεταξύ των δύο timelines και στην κύρια ιστορία είναι πολύ καλύτερο σε σχέση με το παρόν. Νομίζω πως πλέον είναι καλύτερα που η ιστορία είναι ασπρόμαυρη, εξαιρετικές λεπτομέρειες, όμορφα τοπία, πολύ καλή ροή. Το Mister No έχει αρχίσει και ελίσσεται στις πρώτες θέσεις των αγαπημένων μου σειρών κόμικ στα ελληνικά και απολαμβάνω κάθε τεύχος περισσότερο από το προηγούμενο. Το συγκεκριμένο είναι το αγαπημένο μου μετά την τριλογία Revolution. Αξίζει να το διαβάσετε!

@jimakoszs97 Ή για να πάμε σε αγαπημένα ελληνικά χριστουγεννιάτικα επεισόδια: Το διάβασα και το Χριστουγεννιάτικο Μίκυ Μάους, πραγματικά υπέροχο τευχάκι και εκτός της κεντρικής, μόνο με Χριστουγεννιάτικες ιστορίες, οι οποίες ήταν πολύ καλές. Κατ' αρχάς το εξώφυλλο είναι πλούσιο και πανέμορφο. Η κεντρική ιστορία είναι η τελευταία της Μαύρης Ακτίνας και είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Αν η προηγούμενη ήταν μεταβατική, με αρκετούς διαλόγους, η συγκεκριμένη είναι σχεδόν μόνο δράση, αγωνία και μάχες! Υπέροχο σχέδιο, πολύ καθαρό κατά τη διάρκεια των μαχών και κυρίως απίστευτο cliffhanger στο τέλος που μας κάνει να περιμένουμε το επόμενο. Η ιστορία του δώρου του Μίκυ δεν είναι εντυπωσιακή, αλλά έχει υπέροχα μηνύματα, όπως είπε και ο φίλτατος @Μενίγ Πουαγώ το τελευταίο καρέ είναι απλά υπέροχο και νιώθεις όλη τη ζεστασιά μιας καλής χριστουγεννιάτικης ιστορίας. Η επόμενη με τον Χάρυ Βδέλλα δεν περίμενα να είναι κάτι το εντυπωσιακό, μου άρεσε το μυστήριο γύρω από τον πελάτη του γραφείου και ξανά το τέλος με το γράμμα που παίρνουν στα χέρια τους ο Χάρυ και ο Φέθρυ. Κλείνουμε με Επιθεωρητή Ο' Χάρα, Χειροπαίδαρο, Ροκ και Μαύρο Πητ σε μια χριστουγεννιάτικη ιστορία με τα κλασικά μπλεξίματα που συναντάμε στα κόμικ όπου ψάχνουν τον Άγιο Βασίλη, ο οποίος παθαίνει αμνησία και δε θυμάται ποιος είναι, την ίδια ώρα που έχει σωσία έναν συνεργό του Πητ. Αρκετά αστεία σε κάποιες στιγμές. Πάντως έχω πάθει την πλακάρα μου με το εξώφυλλο του 341. Έρχεται το Timecrime και βάσει των σχολίων των πιο ειδικών Ντισνεολόγων εδώ μέσα θα δούμε κάτι πολύ καλό. Περιμένουμε λοιπόν!

Αν και το συγκεκριμένο, θα μπορούσε να δημοσιευτεί λίγες μέρες αργότερα, διάλεξα τα Χριστούγεννα σαν συμβολική μέρα, γιατί αυτή η συνέντευξη θα είναι σαν δώρο για το Disney Club. Με χαρά λοιπόν σας ανακοινώνω ότι τις πρώτες ημέρες του 2021 έρχεται στο anthem.gr μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έχω κάνει, με τα παιδιά από το ΚΟΜΙΞ Wiki και συγκεκριμένα με τους @ΚΟΜΙΞ, @PhantomDuck, @alexoni97 και @Monkey D. Luffy! Για να σας δώσω λίγες backstage πληροφορίες προσπαθώ οι συνεντεύξεις μου με κοινότητες γύρω από τα κόμικ να είναι από κοντά και απομαγνητοφωνημένες. Ας πούμε δείτε στους συνδέσμους της ΛΕΦΙΚ και του Comic Cultura. Η ιδέα μου ήρθε το καλοκαίρι, αλλά λόγω ιού είπαμε να την κάνουμε απομακρυσμένα σε συνεργασία με τον @ΚΟΜΙΞ που συγκέντρωνε τις απαντήσεις από τα άλλα μέλη και για να είναι διαδραστική σαν συζήτηση, ξεκινούσαμε με λίγες ερωτήσεις με τις επόμενες να απορρέουν από τις απαντήσεις των παιδιών. Λόγω του ότι η συζήτηση κυλούσε με ενδιαφέροντα τρόπο, τη χωρίσαμε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά 100% το ΚΟΜΙΞ Wiki σαν περιοδικό, μιλάμε για το σάιτ, την αυτοέκδοση και όλη την πορεία του. Το δεύτερο μέρος είναι καθαρά προσωπικές ερωτήσεις όσον αφορά τα Disney κόμικ και τις ελληνικές Disney εκδόσεις, όπου κάποιες απαντήσεις είναι επικές. Το υλικό είναι αρκετά μεγάλο και αυτές τις μέρες κάνω την ταξινόμηση του και φτιάχνω τις φωτογραφίες που θα ενταχθούν στη ροή. Το κάθε μέρος θα απέχει από το άλλο λίγες ημέρες με το πρώτο να έρχεται στις αρχές του νέου έτους. Ελπίζω να σας αρέσει η όλη προσπάθεια, οι απαντήσεις των παιδιών και φυσικά όταν λίγο φτιάξουν τα πράγματα, έχω κι άλλες ιδέες για Disney συνεντεύξεις. Μέχρι τότε υπομονή

Με το τρίτο μέρος της Μαύρης Ακτίνας και μόλις τρεις ιστορίες να την πλαισιώνουν τελείωσε και το τεύχος 340. Κατ' αρχάς για ακόμα μία φορά έχουμε υπέροχο εξώφυλλο. Η κεντρική ιστορία του Φάντομ αποτελεί μεταβατικό κεφάλαιο της ιστορίας και η δράση δεν είναι τόσο πολλή όσο στα προηγούμενα δύο. Αυτό γίνεται γιατί προσπαθούν να χτίσουν μία σχέση μεταξύ Φάντομ και Μόλντροκ, στην οποία ο δεύτερος εξιστορεί γεγονότα στον ήρωα, την ίδια ώρα που εκείνος μαζί με τον Δάρβιν προσπαθούν να αποδράσουν. Κλασικά πολύ καλό σχέδιο, νομίζω ότι συνολικά η έλλειψη δράσης την έκανε να μου αρέσει λιγότερο από τις πρώτες δύο. Δεν περίμενα ότι θα μου άρεσε τόσο η δεύτερη ιστορία, ειδικά όταν είδα Λούλη και Τζένυ, παρ' όλα αυτά με κέρδισε με το που είδα ότι σημαντικό ρόλο έχουν οι Σκρουτζ και Ρόμπαξ. Όμορφο σχέδιο, κλασικά αστεία ανατροπή με την οποία ο Σκρουτζ κερδίζει τον Ρόμπαξ και ωραίο μήνυμα στο τέλος. Όπως πολύ ωραίο μήνυμα έχει η ιστορία ενός ακόμα αουτσάιντερ όπως ο Μπαμ Μπαμ. Για το τέλος έχουμε Τζούνιορ Ντακ σε μια σχετικά αστεία περιπέτεια, το σχέδιο μου φάνηκε λίγο μπουκωμένο ανά σημεία, στο τέλος που είχε μεγαλύτερα καρέ ήταν αρκετά καλύτερο. Σίγουρα κι από άποψη χριστουγεννιάτικου μηνύματος και σεναριακά θα την κατέτασσα πιο κάτω από τις υπόλοιπες. Οι μόλις τέσσερεις ιστορίες βοηθούν πολύ στη συνοχή του τεύχους και όντως οι πρώτες τρεις είναι διασκεδαστικότατες. Ανυπομονώ αύριο που είναι Χριστούγεννα να πιάσω το 341 με το υπέροχο χριστουγεννιάτικο εξώφυλλο.

Πολύ σημαντική η επιλογή του @Kurdy Malloy καθ' ότι είναι άριστος γνώστης της γαλλικής γλώσσας και τα σχόλια του γύρω από την έκδοση και την ιστορία βοηθήσανε ιδιαίτερα εδώ μέσα. Επίσης είχε κάνει κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με κάποια λογοπαίγνια που έμειναν αμετάφραστα, χαρακτηριστικά θυμάμαι αυτό για το όνομα του Χέμπους. Θα έβρισκα πολύ ωραίο αν κάποια εξ αυτών ενσωματωθούν στη μετάφραση ή επεξηγηθούν σε κάποια υποσημείωση. Όσον αφορά την αλλαγή του χαρτιού, προσωπικά τη γνώριζα από το καλοκαίρι, είχε αποφασιστεί από τη στιγμή που οι πολλοί το παρατήρησαν στις κριτικές τους εδώ μέσα και επειδή τα λέμε συχνά στη Λέσχη με τον Γιώργο του το είχα μεταφέρει και σαν feedback από κριτικές άλλων σάιτ και γνωστών που τους πρότεινα την έκδοση όπως φαντάζομαι κι άλλα μέλη. Το νέο χαρτί μας το έδειξε τις προάλλες και είναι εξαιρετικό, νομίζω θα αναδείξει τέλεια τους υπέροχους χρωματισμούς του Λανφέστ.

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε εσάς και τις οικογένειές σας παιδιά! Εύχομαι να περάσετε όμορφα αυτές τις μέρες και ειδικά όσοι εργάζονται και δεν τους δίνουν άδειες όπως ο υποφαινόμενος, να απολαύσουν αυτό το τριήμερο γεμίζοντας τις μπαταρίες τους! Προσωπικά αυτές οι 3 μέρες θα με βρουν αγκαλιά με ένα καλό βιβλίο και μια μεγάλη στοίβα αδιάβαστα κόμικ. Ετοιμάζοντας και 1-2 μικροεκπλήξεις

@O Φρατζάτος βγες από το προφίλ του @constantinople Εντωμεταξύ Φρατζάτε επειδή προσέχεις λεπτομέρεια, περίμενα να δεις ότι ο τίτλος είναι Θάνος ο Αντιφατικός οπότε να ρώταγες αν ο Thanos σε γαλλικό κόμικ είναι έτσι: (κυριολεκτικά πάτησα Thanos french στο Google, τελειώνω εδώ το spam μου)

Εγώ θα γούσταρα τέρμα κάτι από cosmic Marvel. Όσους τίτλους λέω ότι μάλλον δε θα μπουν είναι από τις πληροφορίες που παίρναμε κάποτε μέσω mail από τον υπεύθυνο της έκδοσης και έχει ταξινομήσει ο @Tsaklas στη λίστα που έχω βάλει λινκ. Όσον αφορά τις επανεκδόσεις είναι κι αυτή μεγάλη κουβέντα που έχουμε κάνει ουκ ολίγες φορές, σκέψου ότι υπάρχουν επανεκδόσεις τόμων που κυκλοφόρησαν πριν δύο χρόνια και επανεκδόσεις εξαντλημένων ιστοριών που κυκλοφόρησαν αυτόνομα ή σε τευχάκια πριν πολλά χρόνια (π.χ. Extremis, Gifted), αλλά και πάλι ένας συλλέκτης τις έχει ήδη. Εγώ για το δεύτερο τόμο Thor θα προτιμούσα κάτι διαφορετικό ας πούμε

Μου κίνησε το ενδιαφέρον η συγκεκριμένη έκδοση. Η Χριστουγεννιάτικη ιστορία είναι από τις κλασικές ιστορίες που έχουν διασκευαστεί σε 25 διαφορετικά μέσα και κυρίως έχει χρησιμοποιηθεί σαν βάση για πάρα πολλά retellings με διαφορετικούς χαρακτήρες, προσωπικά με έχει κουράσει αρκετά το ότι την έχω δει σε διαφορετικές εκδοχές. Το βιβλίο του Ντίκενς το είχα διαβάσει σε μια όμορφη σκληρόδετη έκδοση του Κέδρου πριν αρκετά χρόνια, αλλά το συγκεκριμένο κόμικ μου άρεσε πολύ όπως το είδα στην παρουσίαση και στο σάιτ της εκδοτικής. Σενάριο-Σχέδιο Πάει καιρός που διάβασα το βιβλίο, αλλά νομίζω ότι σε γενικές γραμμές, η διασκευή στο κόμικ είναι ακριβής και δεν υπάρχουν χτυπητές αλλαγές. Προφανώς έχουμε να κάνουμε με τον Σκρουτζ, τον άνθρωπο που έχει θυσιάσει την ευτυχία του στο βωμό του κέρδους με αποτέλεσμα κανείς να μη νοιάζεται για εκείνον και τα τρία πνεύματα που τον επισκέπτονται, του αποκαλύπτουν την αλήθεια για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του. Το σχέδιο το βρήκα εξαιρετικό. Κλασικό, γαλλικής σχολής σχέδιο με όμορφες εικόνες που απεικονίζουν τον 19ο αιώνα πιστά, ζωγραφίζοντας τον τρόπο ζωής τόσο της φτωχής τάξης όσο και των πλούσιων πολιτών. Οι εικόνες είναι όμορφες, τα καρέ μεγάλα και καθαρά και κυρίως μου αρέσει τόσο η σεναριακή ροή όσο και αυτή του σχεδίου σε κάθε σελίδα. Είναι μικρή ιστορία, ξεκινάει δυναμικά και δεν κάνει κοιλιά πουθενά. Ποιότητα έκδοσης Η αλήθεια είναι ότι όταν είδα την τιμή μου φάνηκε κάπως αλμυρή, αλλά είναι αρκετά καλύτερη από τα άλμπουμ που παίρνει κανείς μαζί με την Εφημερίδα των Συντακτών. Το εξώφυλλο δεν είναι απλό, μαλακό, γυαλιστερό εξώφυλλο, είναι λίγο πιο χοντρό, με όμορφη αίσθηση στο χέρι και "αυτάκια" και στις δύο πλευρές. Επίσης η ιστορία ξεκινάει κατευθείαν και στο τέλος υπάρχει το κλασικό, προσεγμένο αφιέρωμα της εκδοτικής σχετικά με τον Ντίκενς, τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, τα Χριστούγεννα γενικότερα καθώς και τους συντελεστές. Συνολικά θα έλεγα ότι πρόκειται για μια όμορφη προσπάθεια, ένα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα και ελπίζω να το απολαύσετε κι εσείς

@deadneighbours Αγωνία τέλος. Το εξώφυλλο του δεύτερου τόμου είναι εδώ @Indian Δε σας χάλασε που δεν πέρασαν ούτε 20 μέρες από το ανέβασμα του γαλλικού εξωφύλλου και έσκασε ο Πρόεδρος με το ελληνικό. Και με το ζόρι κρατιέμαι να μην πω τι μέλλει γενέσθαι με το Λανφέστ, στο φόρουμ τα αποκαλύπτει λίγα λίγα. @O Φρατζάτος Θα πούμε στο μεταφραστή μήπως τον πούμε προικοθήρα στο επόμενο Πολύ χαρούμενος που η έκδοση έφτασε στο δεύτερο τόμο. Έχει πέσει πολλή δουλειά στη ΛΕΦΙΚ για να βγει αυτό το αποτέλεσμα και χαίρομαι που αυτή η εκδοτική προσπάθεια δεν είναι one-off, αλλά υπήρχε από τον πρώτο τόμο ένα μακροπρόθεσμο πλάνο. Ανυπομονώ να το διαβάσω, σίγουρα θα πέσει μια επανάληψη στον πρώτο τόμο!

Τεύχη 12 και 13 Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα, τις ιστορίες του ΜΠΛΕΚ που σπάνε σε δύο μέρη τις διαβάζω ολόκληρες περιμένοντας να βγει το επόμενο τεύχος, τώρα αν είναι σε περισσότερα μέρη τύπου Ελ Ζαμπάτο βλέποντας και κάνοντας. Anyway το τεύχος 12 είχε αρκετές ιστορίες με Α μέρη και μάλιστα το αγόρασα όταν πρωτοβγήκε ενώ το 13 πριν λίγες μέρες, οπότε είχα καιρό να πιάσω το περιοδικό. Χαλαρά λοιπόν το απόγευμα τα διάβασα μονορούφι, οπότε ορίστε η γνώμη μου σε όσα έχω κάτι να σχολιάσω. Λάργκο Γουίντς: Η Παγίδα Μακράν το highlight του περιοδικού. Όποτε έχω ολοκληρωμένη ιστορία Λάργκο προς διάβασμα, φροντίζω οι συνθήκες να είναι ιδανικές, δεν είναι ιστοριούλα που θα διαβάσεις στις 2 το βράδυ πριν τον ύπνο. Για ακόμα μία φορά είχαμε μία πολύ αγωνιώδη περιπέτεια με πάρα πολλή δράση και κυρίως ανατροπές επί ανατροπών. Σε σχέση με την προηγούμενη ιστορία όπου ο Λάργκο φαίνεται ότι θα είναι ο νικητής της εξαγοράς, εδώ έχουμε από την αρχή τη μεγάλη ανατροπή των αντιπάλων και βλέπουμε πως το W Group θα μπορέσει σε τρεις μέρες να την αντιστρέψει. Το σχέδιο κλασικά υπέροχο και λεπτομερές και το σενάριο είχε τις πολυπλοκότητές του στο οικονομικό κομμάτι, αλλά για μένα ήταν κατανοητές. Δύο σημειώσεις μόνο επειδή είμαι σίγουρος ότι άτομα της εκδοτικής μας διαβάζουν: Πρώτον πρέπει να αλλάξει η μετάφραση στον Σουηδό και να γίνει Ελβετός και δεύτερον κάθε ιστορία Λάργκο μπαίνει σε δύο τεύχη, πράγμα που σημαίνει ότι έως τώρα είχαμε τέσσερεις ιστορίες με την πρώτη να ξεκινάει πάνω από ένα χρόνο πριν. Ένα πολύπλοκο κόμικ σαν κι αυτό θεωρώ ότι χρειάζεται μια εισαγωγική σελίδα που θα περιγράφει τι έγινε στις προηγούμενες ιστορίες, χαρακτήρες-κλειδιά, μια σύνοψη γενικά του πως φτάσαμε εδώ. Προσωπικά ανοίγω συνέχεια παλιά τεύχη και κρατάω σημειώσεις για το τι έχει συμβεί γιατί όπως είπα πολλές φορές η ανάγνωση του περιοδικού απέχει αρκετούς μήνες αν έχει κάποιος ιδιοτροπίες στην ανάγνωση όπως εγώ. Γενικά ο Λάργκο είναι για μένα το διαμάντι του ΜΠΛΕΚ και σίγουρα η ιστορία που με κρατάει συνεχώς ενθουσιασμένο με την ποιότητα να μην πέφτει ποτέ. Μπλεκ Δεν περίμενα να το πω αυτό, δε μεγάλωσα με περιοδικά Μπλεκ, αλλά στην ηλικία που είμαι διασκεδάζω πάρα πολύ τις περιπέτειες του. Είναι τρομερό, γιατί γενικά είμαι της αμερικάνικης σχολής και του σύγχρονου σχεδίου, αλλά οι ιστορίες του ξανθού γίγαντα ξέρω ότι πάντα μπορούν να με διασκεδάσουν. Ελ Ζαμπάτο Πολλή κουβέντα έπεσε, διάβασα τα πρώτα δύο μέρη της ιστορίας και πρέπει να πω ότι μου άρεσε αρκετά χωρίς να ξέρω τον Ελ Ζαμπάτο πριν το Μπλεκ. Η ισπανική σχολή στο σχέδιο με τα πολλά μικρά καρέ δε με βοήθησε πολύ στη ροή. Οι εικόνες είναι όμορφες, αλλά αν τα πάνελ ήταν πιο μεγάλα και καθαρά θεωρώ ότι η σκηνοθεσία θα ήταν καλύτερη στο κόμικ. Αν δηλαδή κάποιος ξεφυλλίσει τις σελίδες του Ελ Ζαμπάτο θα καταλάβει λίγες διαφορές μεταξύ τους. Dredd Ο Dredd έχει αρχίσει και μετατρέπεται σε λίγο hit or miss περίπτωση. Υπάρχουν ιστορίες του που μου αρέσουν και άλλες που θεωρώ ότι θα τις απολάμβανα πιο πολύ αν είχα εντρυφήσει στο σύμπαν του. Η τελευταία πάντως δεν ήταν κακή. Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ - Το Παιδί Πάνθηρας Το κακό με τα συγκεκριμένα κόμικ είναι ότι αποκτούν ροή όταν διαβάσεις τα δισέλιδα σερί. Πχ όταν πήρα τα πρώτα τεύχη ΜΠΛΕΚ δεν το διάβαζα το Παιδί Πάνθηρας, όταν είχα τα πρώτα δέκα στα χέρια μου τα διάβασα όλα μαζί και ήταν μια καλή εμπειρία. Τώρα να περιμένω κάθε δύο μήνες για να διαβάσω 2-3 σελιδούλες δεν ξέρω αν έχει νόημα, σίγουρα πάντως και τα δύο θα τα ξαναδιαβάσω όλα μαζί. Αφιερώματα Ωραία όπως πάντα η συνέντευξη, στο τεύχος 13 με τον Rubus, ενώ μου αρέσει πάντα το μονοσέλιδο, γεμάτο πληροφορίες αφιέρωμα του φίλτατου @Nikos Nikolaidis, αυτή τη φορά σχετικά με τον Αστερίξ που δίνει κάποιες λεπτομέρειες που προσωπικά αγνοούσα. Συνολικά λοιπόν το ΜΠΛΕΚ παραμένει ένα περιοδικό που χαίρομαι που είμαι σταθερός αγοραστής του. Το επίπεδο του έχει ανέβει, η εκδοτική έχει δει τα λάθη και τα διορθώνει, οι επιλογές των ιστοριών και η ροή κάθε τεύχους είναι αρκετά καλύτερη, θέλει όμως διορθώσεις στο κομμάτι των μεταφράσεων (που όπως έχουν αναλύσει αρκετοί εδώ, αποτελεί ένα μόνιμο θέμα της εκδοτικής) και προσωπικά περιμένω και τι άλλες επιλογές ηρώων ενδέχεται να γίνουν σε επόμενα τεύχη.

To Imperial θα βγει γύρω στο Μάρτιο, το Dark Phoenix δεν ξέρουμε ακόμα Πάντως αν βγουν θα ήταν σωστό να βγει ένα reading order με σύνοψη του τι συμβαίνει σε κάθε τόμο. O Whedon γενικά τιμά αρκετά το run του Morrison στο New X-Men. Αυτές τις μέρες διαβάζω και το Unbreakable για να γίνει review στην ολοκληρωμένη ιστορία

Κατ' αρχάς ωραίο θέμα @Laz33! Στα υπερηρωικά πάντως εγώ θα ενδιαφερόμουν σίγουρα για επανέκδοση X-Men. Τις σειρές που καλούμαι να ψηφίσω τις έχω διαβάσει είτε σε πολύ μικρή ηλικία είτε έχω δει σχόλια από εδώ μέσα. Πάμε για τις επιλογές μου. 1. Μπλέικ και Μόρτιμερ Για πλάκα. Έχω διαβάσει μικρότερος λίγες ιστορίες, θέλω επανέκδοση χθες! 2. Ιζνογκούντ Ακριβώς το ίδιο. 3. Ντύλαν Ντογκ Λίγα πράγματα έχω διαβάσει, ξέρω πάντως ότι εδώ γινόταν καλή επιλογή ιστοριών, άρα θα ήταν καλύτερη εκδοτική επιλογή από πιο πρόσφατες εκδόσεις. 4. Θόγκαλ Εδώ κυρίως έχω ακούσει, παρά έχω διαβάσει. Γιατί όχι; 5. Βάσκο Αγνοούσα την ύπαρξη αυτής της σειράς μέχρι να κάνει κριτική στα τεύχη της ο @Laz33. Βλέπω ότι σεναριακά δεν είναι κάτι το απίστευτο, αλλά έχω μείνει έκπληκτος από το σχέδιο. Βασικά είναι τόσο υπέροχο που θέλω επειγόντως να ξεκινήσω να διαβάζω πολύ περισσότερα BD για να ανακαλύψω κι άλλα διαμαντάκια

Κούρσα για δύο έχουμε εδώ, το ΜΠΛΕΚ ξέφυγε πολύ τις πρώτες ημέρες, αλλά το Epifany έχει επιστρέψει πολύ δυναμικά και έχει κλείσει ένα μέρος της ψαλίδας. Για να δούμε αν θα έχουμε μια τεράστια ανατροπή ή όχι. Σε λίγες ημέρες κλείνει η ψηφοφορία!

H συλλογή της Marvel φαίνεται να βρίσκεται μπροστά, μπορεί ο Σκάρπα να αντεπιτεθεί σαν την Αυτοκρατορία και να το γυρίσει. Σε λίγες μέρες κλείνει η ψηφοφορία!

Σας το είχα υποσχεθεί, όπερ και εγένετο, έχουμε τη συνέχεια των X-Men που είδαμε στη συλλογή της Marvel. Συγκεκριμένα οι τόμοι της Hachette έχουν το πρώτο και το δεύτερο μέρος των περιπετειών της ομάδας από τους Whedon και Cassaday, γνωστοί ως Gifted και Dangerous ή στα ελληνικά Το Χάρισμα και Κίνδυνος. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να διαβάσω τις δύο συνέχειες για να δω πως ολοκληρώνεται η ιστορία και να τις παρουσιάσω για όσους βαριούνται να τις βρουν ή δεν έχουν χρόνο να τις διαβάσουν. Ξεκινάμε λοιπόν με το Torn. Τι έγινε στο τέλος του Κίνδυνος; Κάποια δεν κατάλαβαν τι συνέβη στο τέλος του δεύτερου τόμου και αν δε διαβάσουν τη συνέχεια, δε θα μάθουν κιόλας. Όσοι έχουν διαβάσει το Dark Phoenix Saga ενδέχεται και να κατάλαβαν ότι αυτό που είδαμε ήταν μια σοκαριστική προδοσία της Emma Frost αφού όπως αποκαλύπτεται, συμμετέχει σε μια νέα εκδοχή του Hellfire Club. Μέλη της είναι ο Sebastian Shaw (και όπως πάντα αρχηγός), η Cassandra Nova (μια κακός που έχει εμφανιστεί στο New X-Men του Grant Morrison που το έχουμε δει στη συλλογή και η οποία προκάλεσε τη γενοκτονία της Genosha), την Perfection (μία αινιγματική φιγούρα με καλυμμένο πρόσωπο με κουκούλα) και την Negasonic Teenage Warhead (γνωστή σε αρκετούς από τις ταινίες Deadpool). Ναι, αλλά και το Hellfire Club τι είναι; Ηρεμία, όλα θα εξηγηθούν. Το Hellfire Club είναι δημιούργημα του διδύμου-ορόσημο για τους X-Men Chris Claremont και John Byrne. Αποτελεί μία κοινότητα μεταλλαγμένων με διάφορους σκοπούς. Στο Dark Phoenix Saga είχαν σκοπό να φέρουν με το μέρος τους τη Jean Grey ενώ θέλουν μια παγκόσμια κυριαρχία μεταλλαγμένων και να καταστρέψουν τους X-Men που αποτελούν θανάσιμους Εχθρούς τους. Plot Point 1: Η επίθεση στην X-Mansion Δεν ξέρω αν οι περισσότεροι έχουν σκοπό να το πιάσουν στα χέρια τους, αλλά για όσους δεν έχουν παρατίθενται κάποια spoilers πάνω στην ιστορία. Το Hellfire Club μετά τα γεγονότα του Danger και με την Emma Frost στο πλευρό του παίρνει τη μεγάλη απόφαση να εξαπολύσει μια επίθεση εναντίον των X-Men. Για να καταφέρει να πετύχει φροντίζουν να κάνουν στοχευμένες επιθέσεις σε κάθε μέλος των X-Men εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες της Emma Frost και καταφέρνοντας να χτυπήσουν τους φόβους και τις αδυναμίες του καθενός. Η Emma ξεκινάει από τον Cyclops, τον οποίο ταξιδεύει στα νεανικά του χρόνια και του βγάζει όλες τις ανασφάλειες που είχε για τα προβλήματα που προκάλεσε με την απόφαση του να μην ελέγχει τα blasts των ματιών του. Μετά το ψυχεδελικό ταξίδι, ο Scott αφήνεται σε κωματώδη κατάσταση και χωρίς δυνάμεις. Όλοι εξουδετερώνονται με επιθέσεις από μέλη του Hellfire Club. Ο Beast μετατρέπεται σε άγριο ζώο και ο Wolverine έχει την προσωπικότητα του James Howlett και λειτουργεί σαν μικρό παιδί. Μόνο η Kitty αντιστέκεται και κερδίζει την Emma Frost, αλλά τότε η White Queen παρασύρει και εκείνη σε ένα ψυχεδελικό όραμα, στο οποίο βλέπει πως έχει κάνει παιδί με τον Colossus, το οποίο οι υπόλοιποι X-Men και ο καθηγητής της το πήραν μέσα από τα χέρια με τη συγκατάθεση του Colossus. Το αποτέλεσμα αυτού είναι η Kitty να απελευθερώσει το Stuff, τη φυλακή που βρισκόταν η Cassandra Nova. Αυτό που εν τέλει αποκαλύπτεται είναι ότι η Cassandra Nova κρύβεται πίσω απ’ όλα. Στο New X-Men: Imperial που θα είναι ο τόμος 40 της συλλογής, η Cassandra Nova έμεινε χωρίς σώμα και η Emma Frost την ξεγέλασε με το Stuff, το οποίο ήταν εξωγήινο polymorph που το έκανε να μοιάζει με το παλιό της σώμα. Το αποτέλεσμα ήταν να τη φυλακίσει, αλλά η Cassandra Nova κατάφερε κάτι εξίσου σημαντικό. Η Cassandra λοιπόν τότε εμφύτευσε ένα μέρος της συνείδησης της στο μυαλό της Emma, το οποίο υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια και την έκανε να λειτουργεί σαν κατάσκοπος όπου στο Torn βάζει μπροστά το πλάνο της. Αυτό που έκανε την Emma να νιώθει ήταν το λεγόμενο survivor’s guilt, δηλαδή να νιώθει ενοχή που η ίδια δεν πέθανε στη γενοκτονία της Genosha μαζί με άλλους μεταλλαγμένους. Το Hellfire Club χρησιμοποιείται γιατί η Emma νιώθει ενοχές για το ότι ήταν μέλος του original Hellfire Club ως η White Queen. Γι’ αυτό και όλα τα μέλη του Hellfire Club απεικονίζουν τις ενοχές της Emma. Ο Shaw που ήταν αρχηγός της ομάδας απεικονίζει την ενοχή της για τη συμμετοχή στην ομάδα, η Perfection έχει καλυμμένο πρόσωπο γιατί στην πραγματικότητα είναι η White Queen δηλαδή η κακή εκδοχή της Emma και η Negasonic Teenage Warhead μία μαθήτρια της Emma που πέθανε στη γενοκτονία της Genosha. Έτσι γίνεται πραγματικότητα ο τίτλος του κόμικ. Torn είναι ο διαλυμένος-ισοπεδωμένος. Όλα τα μέλη των X-Men έρχονται σε επαφή με τους φόβους τους και τις αδυναμίες τους και νιώθουν μια τεράστια εσωτερική διάλυση. Όμως πιο διαλυμένη από όλους είναι η υπαίτια για όσα έπαθαν και μέλος της ομάδας τους, η Emma Frost που μαζί με την Cassandra Nova πρωταγωνιστούν στο συγκεκριμένο volume. Ο Cyclops σε αυτό το σημείο ξυπνά, πυροβολεί την Emma και προσπαθεί να της εξηγήσει την κατάσταση με τη βοήθεια της Blindfold και της Armor που έχουν τις στιγμές τους σε όλο το τεύχος, κυρίως μαζί με τον Wolverine και το Beast. Και κάπου εκεί η ιστορία είναι που ενώνεται η ιστορία με το δεύτερο plot point του κόμικ. Plot Point 2: S.W.O.R.D Ένα δευτερεύον arc στα τεύχη του Whedon είναι αυτό του S.W.O.R.D που προσπαθεί από την αρχή να ανακαλύψει ποιος μεταλλαγμένος θα ευθύνεται για την καταστροφή του Breakworld, του πλανήτη του Ord από το Χάρισμα. H Agent Brand βρίσκεται στο Peak, δηλαδή τα headquarters του S.W.O.R.D όπου ανακαλύπτει ότι ο μεταλλαγμένος που θα καταστρέψει το Breakworld είναι ο Colossus. Ο Ord μαζί με την Danger εισβάλλουν κι αυτοί στο X-Mansion παράλληλα με όσα συμβαίνουν πιο πάνω, προκειμένου να βρουν τον Colossus και εν τέλει τη στιγμή που βρίσκονται στο δωμάτιο ο Scott, η Blindfold, η Emma, η Kitty, η Cassandra Nova καθώς και οι Wolverine, Beast που επανέρχονται στην κανονική τους κατάσταση, έρχεται η S.W.O.R.D και τους τηλεμεταφέρει στο Breakworld. Τελικός απολογισμός Και με αυτό το ιδιαίτερα περίεργο τέλος, τελειώνει και ο τρίτος τόμος. Σίγουρα δεν είναι τόσο καλός όσο οι προηγούμενοι δύο τόσο από θέμα δράσης όσο και από θέμα χαρακτήρων. Από την άλλη πλευρά είναι ένα Volume που απευθύνεται σε αναγνώστες που έχουν διαβάσει τα E is for Extinction και Imperial του Morrison και κλείνει το μάτι σε όσους τους αρέσει το Dark Phoenix Saga. Το σχέδιο του Cassaday είναι όπως πάντα υπέροχο και νομίζω ότι λόγω των πολλών οραμάτων και των ανατροπών, καθώς και των περίεργων εικόνων είναι μακράν η πιο ψυχεδελική ιστορία του Whedon έως τώρα. Περιμένω τώρα να διαβάσω το τελευταίο volume που εκτυλίσσεται στο Breakworld και κλείνει το run των Whedon-Cassaday.

Σε παρακολουθώ από τον πρώτο καιρό που γράφεις εδώ, όντως πρέπει να πω ότι η εξέλιξη σου στα τελευταία βίντεο είναι πολύ μεγάλη τόσο από άποψη του υλικού που παρουσιάζεις όσο και σε κομμάτι τεχνικών θεμάτων, ροής λόγου, συνέχισε δυναμικά

Όταν ο @Kurdy Malloy ανέβαζε εδώ τις νέες Star Wars σειρές που ανακοινώθηκαν, αναρωτιόμασταν ποια θα σκάσει πρώτη και πότε θα τις δούμε όλες. Pretty much η post-credit scene του τελευταίου επεισοδίου της δεύτερης σεζόν του Mandalorian μας έδωσε μάλλον την απάντηση ανακοινώνοντας μία ακόμα που θα έρθει το Δεκέμβριο του 2021. Εντωμεταξύ θα συμπέσει μάλλον με την τρίτη σεζόν του Mandalorian που θα βγει τα Χριστούγεννα του 2021. Η επανεμφάνιση του Boba Fett στο Mandalorian ήταν ευχάριστη έκπληξη. Μάλιστα ντρέπομαι για τη φωτογραφική μου μνήμη που με κάνει να θυμάμαι πάντα πρόσωπα, καθώς δεν κατάλαβα ότι τον Boba Fett ενσαρκώνει ο ηθοποιός που έπαιζε τον πατέρα του, Jango Fett στα prequels του Lucas. Ήταν δυσκολάκι... Τέλος πάντως θα δούμε τι θα κάνει και αυτή η σειρά, σίγουρα πάντως το Mandalorian το πάει καλά ως τώρα και μένει να δούμε τι θα γίνει εδώ. [imdb=tt13668894]

Ένα holiday special που θα βγει το 2022 σε σενάριο και σκηνοθεσία του ανθρώπου που έκανε τους Guardians of the Galaxy αυτό που είναι σήμερα, του James Gunn. Πρεμιέρα το 2022 στο Disney Plus, πιστεύω πως θα λειτουργήσει σαν προπομπός για το Guardians of the Galaxy 3. [imdb=tt13623136]

Είναι must για όποιον έχει διαβάσει το Watchmen η συγκεκριμένη έκδοση! Η Anubis έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά στο να φέρει και κόμικ-κλειδιά στα ελληνικά που προηγούνται του Doomsday Clock. Δεν τα έχει φέρει όλα (το άρθρο στο GC εδώ), αλλά έχει εκδώσει τα πιο σημαντικά για να μπορεί κάποιος να το ακολουθήσει χωρίς πρόβλημα. Από εκεί και πέρα το συγκεκριμένο κόμικ προσφέρεται για πολύ μεγάλες αναλύσεις, καθώς το σενάριο του είναι πολυεπίπεδο και το σχέδιο του καταπληκτικό. Ο Johns έχει πολλούς διαφορετικούς άξονες και τους αναπτύσσει σωστά μεταξύ των 12 τευχών, δίνοντας σεβασμό στο Watchmen του Moore και δείχνοντας ότι από το New 52 είχε πλάνο του πως θα κινηθεί και πως απαντώνται κάποια συγκεκριμένα ερωτήματα που είχαμε ως φανς. Για να μη μακρυγορώ ή να κάνω copy paste, είχα αναλύσει τα πάντα εδώ, πραγματικά από τα αγαπημένα μου κόμικ φέτος, το προτείνω ανεπιφύλακτα!