Θρηνωδός

Μου χαρίστηκαν, τα χαρίζω. Εντός Αθηνών για να μην μπαίνουμε σε διαδικασίες με ταχυδρομεία. Παραλαβή στη λέσχη ή κάποιο κεντρικό σταθμό μετρό. Αλμανάκο #175 Μεγάλο Μίκυ #464,473,474,477 Όλα σε κατάσταση 9-10.

Το manga αυτό περιέχει κάποιες σκηνές που μπορούν να θεωρηθούν ακατάλληλες για άτομα κάτω των 18. Το Paradise Kiss (パラダイス・キス) είναι μια σειρά Manga σε σχέδιο και σενάριο της Ai Yazawa. Εκδόθηκε πρώτη φορά στο περιοδικό μόδας Zipper από το 1999 έως το 2003. Η εκδοτική Shodensha αγόρασε τα δικαιώματα και το επανέκδοσε στην Ιαπωνία σε 5 tankobon τόμους. Η Αγγλική έκδοση έγινε από την Tokyopop με το πρώτο κεφάλαιο να κυκλοφορεί στο Αμερικανικό περιοδικό αποκλειστικά για Manga, Smile. Τα δικαιώματα της σειράς στη συνέχεια τα αγόρασε η Νεοϋορκέζικη εκδοτική Vertical με προγραμματισμό να εκδοθεί σε 3 τόμους μεγέθους Α5 και νέα εξώφυλλα και χρωματισμούς. Τελικά ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2012. Ανήκει στην κατηγορία των Josei Manga (δηλαδή για γυναίκες άνω των 18). Κυκλοφόρησε και το Anime, από τον Οκτώβριο του 2005 μέχρι το Δεκέμβριο του 2005 σε ένα κύκλο 12 επεισοδίων. Παρόλο το μικρό του μέγεθος και την στοχευμένη θεματολογία του, το manga είναι αρκετά γνωστό σε πολλές χώρες και το Anime έχει μεταφρασθεί επίσημα στα Αγγλικά (πολλά Anime αν και γνωστά, μεταφράζονται ανεπίσημα από οπαδούς χωρίς να αγοράζουν τα δικαιώματα μεταγλώτισης κανάλια). Έχει βγεί μια ταινία με κανονικούς ηθοποιούς και μια πορνογραφικού περιοχομένου, αμφότερες στα όρια της αποτυχίας. Τα γεγονότα συμβαίνουν στο ίδιο σύμπαν με την άλλη γνωστή δουλειά της Yazawa, το Gokinjo Monogatari το οποίο δεν έχει μεταφραστεί αλλά βρίσκεται εύκολα από διάφορα scanlation group. Δεν υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων των δύο (3 από τους χαρακτήρες του Kiss είχαν κάνει εμφάνιση στο Gokinjo σαν μικρά παιδιά, και διάφοροι χαρακτήρες του Gokinjo εμφανίζονται στο Kiss χωρίς να επηρεάζουν καθόλου την υπόθεση). Είδος: Slice of Life, Romance, Drama,Erotic Υπόθεση: Όλη η σειρά περιστρέφεται γύρω από μια έφηβη κοπέλα στα τέλη του λυκείου, την Yukari. Αρχικά έχει ως σκοπό ζωής να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο, αλλά σιγά σιγά λυγίζει κάτω από την ασφυκτική πίεση της καθημερινότητας και συνειδητοποιεί ότι σπαταλά τα καλύτερα της χρόνια για ένα σκοπό που ξαφνικά φαντάζει απατηλός και ανούσιος. Αρχίζει να έχει επαφές με 3 ανθρώπους της ηλικίας της που ασχολούνται με τον σχεδιασμό φορεμάτων μόδας, τους οποίους στην αρχή σνόμπαρε επιδεικτικά. Η Isabella Yamamoto, η Miwako Sakurada και ο Arashi Nagase φοιτούν στο σχολείο καλών τεχνών Yazagaku και την "ανακαλύπτουν". Την πιέζουν να πάρει μέρος στην επίδειξη μόδας του σχολείου τους, αυτή αρνείται αλλά σε δεύτερη φάση υποχωρεί όταν ο αρχηγός της ομάδας, Johji Koizumi, ιδιαίτερα ερωτεύσιμος, της λέει ότι δεν θα δεχθεί όχι σαν απάντηση.Η Yukari αρχίζει να έχει αισθήματα για τον Johji, ξεχνώντας την παιδική της αγάπη, τον Hiroyuki Tokumori, ο οποίος τυχαίνει να μεγάλωσε μαζί με την Miwako και τον Arashi. Η ζωή της μόδας επιφυλάσσει διάφορες δοκιμασίες για μια κοπέλα 17 ετών που τώρα ανακαλύπτει τον κόσμο. Κύριοι Χαρακτήρες: Yukari "Caroline,Carrie,Bingo-chan" Hayasaka - 早坂紫 Όμορφη, έφηβη, αθώα, τελειόφοιτη και έτοιμη να δοκιμάσει οτιδήποτε διαφορετικό για να βγει από τον βάλτο της καθημερινότητας. Η ηρωίδα της ιστορίας, βρίσκεται σε συνεχή κόντρα με την συντηρητική της μάνα που την πιέζει συνεχώς. Γίνεται μοντέλο για το Paradise Kiss όταν την "απαγάγει" η Isabella. Η Miwako την αποκαλεί Caroline, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ξεκινάει την σειρά με άχρωμο χαρακτήρα, αλλά συναντώντας την ομάδα ParaKiss ανακαλύπτει νέα βάθη στην προσωπικότητα και τη ζωή της. Johji "George" Koizumi - 小泉譲二 O George είναι ένας εκκεντρικός, όμορφος και χαρισματικός μαθητής του σχολείου μόδας Yazagaku. Έχει ένα φοβερό ταλέντο στον σχεδιασμό μόδας και ιδιαίτερα στην υψηλή ραπτική. Παρόλο που εκ πρώτης όψεως φαίνεται σκληρός και απόμακρος, έχει φρέσκιες ιδέες σε οτιδήποτε καταπιάνεται, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι τοσο ιδιόρυθμες που δεν γίνονται αποδεκτές από την κοινή γνώμη. Θέλει να δει την Yukari να εξελίσσεται σε ανεξάρτητη γυναίκα που αναλαμβάνει τις συνέπειες των πράξεων της και να ξεχάσει για πάντα το κορίτσι το οποίο γνώρισε. Η εμφάνιση του είναι εμπνευσμένη από τον Brian Slade της ταινίας Velvet Goldmine. Είναι νάρκισσος, πλούσιος, ματαιόδοξος και αμφιφυλόφιλος (ο ίδιος τονίζει ότι πρέπει να δείνει ευκαιρίες σε κάθε άνθρωπο που τον διεκδικεί, ανεξαρτήτως φίλου). Ζει ακριβά, κινείται ακριβά και δημιουργεί ακριβά, κάτι που κάνει την πρώην πόρνη μάνα του να του φωνάζει πως της θυμίζει τον εξαφανισμένο από χρόνια πατέρα του. Miwako Sakurada - 櫻田実和子 Η Miwako είναι μαθήτρια του Yazagaku και δουλεύει με τον George στην μάρκα που ίδρυσαν μαζί, την Paradise Kiss. Είναι η μικρότερη αδερφή της δημιουργού της μάρκας ρούχων Happy Berry, Mikako Kouda, η οποία ήταν η πρωταγωνίστρια του Gokinjo Monogatari. Είναι γλυκιά,χαριτωμένη και συμπεριφέρεται πάντα με παιδικό τρόπο. Arashi Nagase - 永瀬 嵐 Ο wannabe μεταλάς που δεν μπόρεσε. Πλέον παιδί της Punk, γκόμενος της Miwako, παίζει κιθάρα σε ξοφλημένη μπάντα και είναι και πολύ σκληρός. Κατά βάθος βέβαια νοιάζεται για την Miwako. Έχει μια ποικιλία τρυπημάτων - σπάω το κατεστημένο - στο πρόσωπό του. Η Yukari όταν τον πρωτογνώρισε τρόμαξε και τον φοβάται, αλλά η Miwako της τονίζει πως είναι πολύ γλυκός και αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Είναι γιος του Kanzaki Risa, ο οποίος είναι καλός φίλος της Mikako Kouda, επίσης από το Gokinjo Monogatari. Isabella Yamamoto - 山本イサベラ H "μαμά" της παρέας ParaKiss, προσπαθεί να τους έχει όλους σε μια υποτυπώδη τάξη. Είναι επίσης μαθήτρια στο Yazagaku, ο ορισμός της θυληκότητας και του στυλ. Μια κλασάτη γυναίκα μυστήριο. Αποτέλεσε την έμπνευση της εναρκτήριας δημιουργίας του George όταν ήταν ακόμα παιδί. Κρατάει για δικά της τα περισσότερα από τα ρούχα που αυτός δημιουργεί. Είναι διεμφυλική (τρανς) και προσπαθεί πάντα να στηρίζει την Yukari, ειδικά όταν πρέπει να διαβάσει για τις σπουδές της ή να χειριστεί την σχέση με τον George. Λίστα Κυκλοφορίας και εξώφυλλα της Vertical: 1. Μέρος 1ο - 25 Σεπτεμβρίου 2012 2. Μέρος 2ο - 11 Δεκεμβρίου 2012 3. Μέρος 3ο - 5 Μαρτίου 2013 Εξώφυλλα των 5 τόμων της Tokyopop: Ενδεικτικά δύο σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Μπορείτε να διαβάσετε το Manga δωρεάν εδώ Γιατί να διαβάσεις ένα manga που έχει να κάνει με μοντέλα και μόδα; Αυτή ήταν η ερώτηση που έκανα στον εαυτό μου όταν μια φίλη μου πρότεινε το Paradise Kiss. Η απάντηση μου ήρθε με το που άνοιξα (τρόπος του λέγειν, ας πούμε κλίκαρα) την πρώτη σελίδα και αμέσως μου τράβηξε την προσοχή. Μοναδικό σχεδιαστικό στυλ που δεν έχω συναντήσει σε άλλο Manga. Δεν μιλάω απλά για αρμονικές γραμμές στα φορέματα και τα περιβάλλοντα σκηνικά, μιλάω για όλο το πακέτο προσώπων-ρούχων-αντιδράσεων που σε αφήνει κόκκαλο. Είναι αυτό που λες όμορφη ζωγραφιά την οποία χαζεύεις ακόμα και όταν διαβάσεις το μπαλονάκι. Κατα τα άλλα το σενάριο είναι μέτρια ενδιαφέρον, δένει περισσότερο γιατί το σχέδιο το κρατάει σε υψηλά επίπεδα. Διαπραγματεύεται καταπίεση, απελευθέρωση (σεξουαλική και κοινωνική), φιλοδοξία και προκατάληψη. Σε όλους τους χαρακτήρες έχουν κατανεμηθεί συμπληρωματικά χαρακτηριστικά, με την γλυκούλα και αθώα Miwako, την μητρική φιγούρα Isabella, τον George το αλάνι και τον Arashi που είναι συναισθηματικός και ας μην το δείχνει. Λίγο με ξένισε η πρωταγωνίστρια, η οποία αποτελεί το κυριότερο ελάττωμα της σειράς. Είναι η κλασική Ασιάτισσα άριστη μαθήτρια -όλη μου η ζωή είναι η σχολή- τύπος, λίγο σκύλ@ παραπάνω από όσο πρέπει. Ίσως η δημιουργός ήθελε να την παρουσιάσει έτσι στην αρχή για να δείξει την απότομη αλλαγή στον χαρακτήρα της όταν έδωσε την ευκαιρία στην "συμμορία" να της αποδείξει ότι αξίζει. Δεν βγάζει πάντως και το καταλληλότερο συναίσθημα. Οι σεξουαλικές σκηνές υπάρχουν, είναι μέτριες, βατές και χωρίς τίποτα χυδαίο ή υπερβολικά πρόστυχο. Όλο το manga διακατέχεται από μια αίσθηση φινέτσας και γκλαμουριάς, χαρακτηριστικά που αρέσουν αλλά "φωνάζουν" δυτική επιρροή. Από τα λίγα που διάβασα το πρώτο τομάκι πάνω από μια φορά για να θαυμάσω το σχέδιο. Προτείνω. Καλή Ανάγνωση! [mal type=manga id=29]

Πηγή

10 μύρια πήρες για την αρκούδα Φλοκ, δώσε κι από δω τίποτις!

Χρόνια πολλά στην λέσχη για τα 6 της χρόνια και εύχομαι να αντέξει τα υπερδιπλάσια. Θα σας τα πω και από κοντά το Σάββατο.

Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους και φίλες που μου ευχύθηκαν και ανταποδίδω ότι επιθυμούν να τους τύχει. Σήμερα θα πιώ στην υγεία της ΛΕΦΙΚ.

Στην προτελευταία σελίδα του τεύχους 16 διαφημίζει το 17ο τευχάκι της σειράς με τίτλο ΖΟΖΕΦ ΡΟΥΛΕΤΑΜΠΙΛ - "Το Μυστικό του Λαβύρινθου" λέγοντας ότι θα κυκλοφορήσει από την Modern Times. Γνωρίζουμε αν τελικά βγήκε ποτέ αυτό το τεύχος;

Μια αγαπημένη μας κομίστρια και τεχνήτρια κοσμημάτων, απαντά σε ένα ερωτηματολόγιο με χιούμορ και πολύ χρώμα Την Κατερίνα την γνώρισα ένα απόγευμα στο Κουκάκι με αφορμή μια στοίβα πολύχρωμες χειροποίητες κασέτες που στόλιζαν την βιτρίνα του μαγαζιού της, το γνωστό και ως Ψιτ!. Στην ερώτηση αν τις πουλάει εκείνη μου απάντησε ότι κοστίζουν «ένα εκατομμύριο ευρώ». Kαι ενώ ακόμη σκαλωμένος την κοιτούσα προσπαθώντας να καταλάβω, εκείνη συνέχισε καλοσυνάτα «πάρε όσες θες, δεν τις πουλάω και μάλιστα σκεφτόμουν να τις πετάξω!». Ξαφνιασμένος και κολακευμένος από την προθυμία της να καταστρέψει την βιτρίνα της για έναν άγνωστο, εγώ διάλεξα εκείνη τη κασέτα με τα ‘Πορτογαλέζικα’ και την άλλη με τις τζαζιές των Cannonball & Coltrane και την αποχαιρέτησα με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε. Από τότε κάποιοι την συνάντησαν στο Comicdom Con Athens καθώς εκείνη παρουσίαζε το νέο της κόμικς «Κίτρινο Σπίτι» στο τμήμα των αυτοεκδόσεων, ενώ άλλοι την είδαν να στολίζει την ανοιξιάτικη βιτρίνα του μαγαζιού της με παραδείσια πουλιά. Εγώ την συνάντησα ξανά πριν λίγες μέρες και της ζήτησα να μου απαντήσει μερικές ερωτήσεις για το Lifo.gr. Εκείνη προτίμησε να ζωγραφίσει τις απαντήσεις της και, όπως αποδείχτηκε, δεν είχε άδικο. Πολλές φορές μια εικόνα, ένα αντικείμενο ή ένα χρώμα μπορεί να είναι χίλιες λέξεις. Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που σου έδωσαν ποτέ; Με ποια όπλα μπορούμε να πολεμήσουμε τη μιζέρια; Διηγήσου μου μια αστεία και ντροπιαστική συνάμα στιγμή που έζησες κάποτε. Ποιο αντικείμενο από αυτά που έχεις φτιάξει είναι το αγαπημένο σου; Γιατί είναι όμορφος ο Μάης; Τι λέει το ψάρι που έχεις κάνει τατουάζ στο χέρι σου; Γιατί αγαπάς το Κουκάκι; Τι χρειάζεται μια γυναίκα για να είναι όμορφη; Πηγή

Δεν θα κρίνω την σεζόν γιατί ακόμα δεν τελείωσε, και θέλω να έχω όλα τα επεισόδια στα χέρια μου για να καταλήξω. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει να δείξει κάτι ιδιαίτερο, κινείται σε ρηχά νερά, προσπαθεί να εδραιώσει κάποιους χαρακτήρες και καταστάσεις για τις επόμενες και προσπαθεί να ροκανίσει λίγο το χρόνο για να προλάβει ο Μαρτίνης να βγάλει το 6ο, κάτι που δέχομαι αδιαμαρτύρητα. Προφανώς και το βρίσκω αστείο το όλο σκηνικό που εκδίδονται βιβλία του στυλ "World of Ice and Fire" και οι έξι "Dunk and Egg" ιστορίες και το WoW να σαπίζει κάπου σε ένα φάκελο του υπολογιστή του αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ναι έχω διαβάσει τα βιβλία. Περίμενα ποτέ να μπουν όλα όπως τα θέλω σαν αναγνώστης, στη σειρά; Όχι, γιατί καμια σειρά με οποιοδήποτε μπάτζετ δεν φτάνει την φαντασία μου σε έκταση, ούτε μπορεί να περιλάβει τον πανικό 850 ή 1200 σελίδων σε 10 κουτσουρεμένες ώρες.Θα συνεχίσω να βλέπω τη σειρά γιατί γουστάρω και την απολαμβάνω; Ναι, γιατί ποτέ δεν είχα τις τρελές απαιτήσεις από 2 καλούς σκηνοθέτες αλλά μέτριους σεναριογράφους. Η σειρά είναι αυτό που είναι, και πάντα θα είναι λιγότερη από τα βιβλία. Ποιος είμαι εγώ που θα διαμαρτυρηθώ όταν ο ίδιος ο G.RR έχει αλλάξει πλευρό γιατί ρέει το μπικικίνι ανελέητα; Μην αναλώνεστε στο πόσο θα επηρεάσουν ασήμαντα γεγονότα όπως αυτό της Sansa - Fake Arya ή οι θάνατοι δευτεροτρίτων χαρακτήρων. Εδώ δεν είδαμε ποτέ L.S. και το τρελό sub-arc των Ironborn, και κάτι μου λέει ότι όσοι πιστεύουν στο L+R (εμού συμπεριλαμβανομένου) τους περιμένει μεγάλη απογοήτευση στη γωνία. Συμφωνώ με την κατάκριση της υποκρισίας του - η ζωή είναι GoT μωρό μου- κοινού, που κάνει διάβημα κάθε φορά που βλέπουμε βιασμό ή υπάρχει υπόνοια αυτού. Όχι, η Σέρσει με το Τζέιμι δεν έφερε καθόλου αντίσταση, ούτε στα βιβλία ούτε στη σειρά και αυτό ήταν ξεκάθαρο. Τώρα για αυτούς που σοκαρίστηκαν με L.S.

«Μία ημέρα, για να γελάσουμε, θα δημοσιεύσω τις απειλητικές επιστολές που έλαβα» Δύο μόλις ημέρες πριν από την επίθεση στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo, ο διευθυντής του και σκιτσογράφος Στεφάν Σαρμπονιέ, γνωστός ως Σαρμπ, ολοκλήρωσε ένα βιβλίο για την ισλαμοφοβία, το οποίο και θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα. «Μία ημέρα, για να γελάσουμε, θα δημοσιεύσω όλες τις απειλητικές επιστολές που έλαβα στο Charlie Hebdo», γράφει στο ολιγοσέλιδο βιβλίο του με τίτλο «Ανοιχτή Επιστολή προς τους αγύρτες της ισλαμοφοβίας που παίζουν το παιχνίδι των ρατσιστών». Ο Σαρμπ, ο οποίος έχασε τη ζωή του κατά την επίθεση των τζιχαντιστών στις 7 Ιανουαρίου στα γραφεία του περιοδικού στο Παρίσι, υπερασπίζεται στο βιβλίο του το Charlie Hebdo, το οποίο είχε προκαλέσει την οργή του μουσουλμανικού κόσμου όταν δημοσίευσε σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ. «Με ποια διεστραμμένη λογική το χιούμορ είναι λιγότερο συμβατό με το Ισλάμ απ΄ό,τι με όποια άλλη θρησκεία; Αν αφήσουμε να θεωρηθεί ότι μπορούμε να γελάμε με τα πάντα εκτός από συγκεκριμένες πτυχές του Ισλάμ επειδή οι μουσουλμάνοι είναι πολύ πιο εύθικτοι από τον υπόλοιπο πληθυσμό, αυτό δεν είναι διάκριση;», τονίζει. Αναρωτιέται γιατί η ισλαμοφοβία, δηλαδή ο φόβος για το Ισλάμ, χρησιμοποιείται ως όρος για να καταγγείλει το μίσος προς τους μουσουλμάνους και Κατηγορεί τα μέσα ενημέρωσης επειδή συνέβαλαν στη διάδοση του όρου καθώς, «κάθε σκάνδαλο που περιέχει στον τίτλο του την λέξη Ισλάμ πουλάει». «Ήρθε η ώρα να σταματήσει αυτός ο αηδιαστικός πατερναλισμός των λευκών μικροαστών, διανοούμενων "αριστερών" που επιχειρούν να υπάρξουν ανάμεσα στους "άτυχους, αμόρφωτους φτωχούς"», γράφει ο Σαρμπ. «Το να φοβάσαι το Ισλάμ είναι χωρίς αμφιβολία ανόητο, παράλογο και πολλά άλλα, αλλά δεν είναι προσβλητικό. Το πρόβλημα δεν είναι το Κοράνι, ούτε η Βίβλος, δύο κακογραμμένες, ασυνάρτητες και κουραστικές νουβέλες, αλλά ο πιστός ο οποίος διαβάζει το Κοράνι ή τη Βίβλο, όπως διαβάζει κανείς ένα εγχειρίδιο για τη συναρμολόγηση ραφιών από το Ikea». Πηγή

«Κάθε τεύχος ήταν ένα μαρτύριο γιατί οι άλλοι δεν βρίσκονται πια εδώ» Ο σκιτσογράφος του Charlie Hebdo Ρενάλ Λουζιέ, γνωστός ως Luz, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από το σατιρικό περιοδικό. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Liberation, η οποία βοήθησε το Charlie Hebdo να κυκλοφορήσει και πάλι στον απόηχο της τρομοκρατικής επίθεσης, δήλωσε ότι «Κάθε τεύχος ήταν ένα μαρτύριο γιατί οι άλλοι δεν βρίσκονται πια εδώ». Ο Luz, ο οποίος επέζησε της επίθεσης στα γραφεία του περιοδικού στο Παρίσι που στοίχισε τη ζωή σε 12 άτομα, τόνισε, σύμφωνα με το ΑΠΕ, ότι αποχωρεί γιατί δεν αντέχει άλλο την πίεση της δουλειάς και την υπερβολική ενασχόληση των μέσων ενημέρωσης. Ο Luz ήταν εκείνος που φιλοτέχνησε το πρώτο εξώφυλλο μετά την επίθεση, το οποίο έδειχνε τον προφήτη Μωάμεθ να κλαίει κρατώντας στο χέρι του ένα χαρτί που γράφει Je suis Charlie με τίτλο «Όλα Συγχωρούνται». Πριν από λίγο καιρό, ανακοίνωσε την απόφασή του να μη σκιτσάρει ξανά τον προφήτη Μωάμεθ επειδή βαρέθηκε αυτό το θέμα. Πηγή

Ο RAGGEDY MAN έφτιαξε ένα κόμικ με καθημερινούς χαρακτήρες με στολές και αλληγορικά μηνύματα. Τα κόμικ τα φτιάχνουν κυρίως σκιτσογράφοι και όχι συγγραφείς και για αυτό τα στόρι δεν είναι και τόσο δυνατά. Εγώ στο DREG #1 ήθελα να στηριχθώ στο στόρι και όχι στο σχέδιο. Πολλές φορές έχω πάρει όμορφα κόμικ και η διήγηση μπορεί να είναι μια μπούρδα και να μην έχει κανέναν νόημα. Είναι μάστιγα αυτό. Στην Βαβέλ με την οποία όλοι μεγαλώσαμε αφιέρωναν πολύ χώρο σε κομιξάδες που μπορεί να έγραφαν ποίηση ή κάτι τέτοιο και είχαν κάτι εικόνες φοβερές και από πίσω να ήταν καμιά μαλακία, ένα απόφθεγμα χωρίς συνοχή, και ήλπιζε ο δημιουργός να εκτεθεί το πρωτότυπο σε κάποια γκαλερί. Το DREG #1 είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κόμικ που σχεδίασε, ζωγράφισε και έγραψε ο RAGGEDY MAN. To DREG #1 δεν έχει action sequence, είναι η περιγραφή μιας σκηνής. Έχει ήρωες βγαλμένους από την καθημερινότητα, που όμως φοράνε στολές και αυτό τους κάνει κάπως παράξενους και μυστήριους. «Το καλοκαίρι βαριόμουν στις διακοπές και άρχισα να σχεδιάζω κάτι χαζομάρες, όπου έβρισκα. Και μετά είπα ‘γιατί όχι;’. Είχα να ασχοληθώ με κάτι αντίστοιχό από το 2000», λέει ο RAGGEDY MAN που τον συναντήσαμε στο σπίτι του στον Βύρωνα. «Διαβάζω άπειρα κόμικς από μικρός και τα αγαπάω πολύ. Όταν ήμουν φοιτητής έφτιαχνα κόμικς δικά μου και μετά σταμάτησα. Το 2000 αποφάσισα ότι είμαι ζωγράφος». Το blog που διατηρεί ο Raggedy Man από 2012 και η αγάπη του για τις στολές τού έδωσαν την αρχική ιδέα για να φτιάξει το DREG #1. «Μου αρέσει να ζωγραφίζω στολές και για αυτό τις σχεδίασα. Οι στολές είναι τυχαία επιλογή και υποτίθεται ότι είναι κάτι άλλο, είναι μία αλληγορία που ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει με τον τρόπο του. Για μένα αφορά τις φάσεις της Αθήνας, τον τρόπο που ντύνονται οι punk, οι indie, οι χίπστερς τύποι. Υποτίθεται ότι είναι ένα νεολαιίστικο κίνημα, μία αντίδραση». Εκτός από το εξώφυλλο του, το DREG #1 δεν έχει χρώματα άλλα όταν το ξεφυλλίζεις δεν νιώθεις ότι του λείπει το χρώμα. «Μου είπαν άτομα του χώρου ότι είναι πολύ λευκό και θα έπρεπε να έχει περισσότερο μαύρο ή να έχει χρώμα, αλλά με το χρώμα το κόστος αυξάνεται. Πάντα ζωγράφιζα πιο ελεύθερες γραμμές, για αυτό και η κλασική φόρμα του κόμικ δεν με ενδιέφερε. Το DREG δεν ήθελα να βγει όμορφο, ήθελα απλά να το κάνω γρήγορα και μου βγήκε και πολύ φτηνά. Ήταν σοκαριστικά φτηνό το να το εκτυπώσω και αυτό μου έδωσε την ώθηση να το συνεχίσω. Στην πρώτη σελίδα του DREG #1 έχει ένα σημείωμα που εκτός των άλλων λέει: Ένα έντυπο που κρατά ένας άνθρωπος μία δεδομένη στιγμή. Το να κρατάς κάτι είναι απίστευτα σημαντικό. Ένας χρόνος, κόπος, είναι βροντερό γέλιο στα μούτρα της ανταμοιβής και της καταξίωσης. Είναι ένα ζεστό φιλί στα χείλη της αποτυχίας. Χωρίς γλώσσα. Για τώρα. Και το ξεκίνημα του κόμικ είναι το εξής: ΒΡΥΣΗ Οφ, Ουφ Παντ, Φακ Αχ Χουκ, Χακ Φτου! Γαμώτο έμεινε το ρόχαλο μέσα στη μα… Ω, που να σου γαμήσω Αχ, Ωχ, Αχ, Ουφ! Έλα εδώ ρε καριόλη και σου έχω ένα punchline ίσα με την πούτσα μου! Ο RAGGEDY ΜΑΝ έχει κόλλημα με το έντυπο.«Το έντυπο είναι ωραία φάση. Πέρα από την παραγωγική και πνευματική διαδικασία που αποτυπώνεται σε κάτι που μπορείς να το πιάσεις και όχι να το δεις σε ένα tablet. Αισθητικά το να στήσεις το περιοδικό, να το πας στο τυπογραφείο και μετά να το πάρεις στα χέρια είναι πιο ενδιαφέρον και έχεις πολύ περισσότερες επιλογές για να δημιουργηθεί κάθε φορά και κάτι καινούριο, ενώ η οθόνη του υπολογιστή είναι αυτό που βλέπεις, δεν μπορείς να την διαμορφώσεις και πολύ. Το ίντερνετ κούρασε και πέρα από συγκεκριμένα site που αξίζουν, πιστεύω ότι δεν ασχολείται πολύ ο κόσμος στο να διαβάσει κείμενο στο ίντερνετ. Το issue είναι αίσχος. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να ζήσεις φτιάχνοντας ένα έντυπο. Τα πουλάω στο ίντερνετ για τέσσερα ευρώ -όχι ότι σκοπεύω να βγάλω λεφτά από αυτό, θα είχε πλάκα αν έβγαζα έστω και τα έξοδα μου, αλλά όταν το ακούν αυτό παλιοί κομιξάδες γελάνε και μου λένε δεν υπάρχει περίπτωση. Το κάνω απλά γιατί έτσι πρέπει». «Πώς είναι η κόμικ σκηνή στην Ελλάδα;» «Έχει διάφορες μορφές. Οι πιο πολλοί κάνουν short stories.Τελευταία γίνονται και πολλά manga που σε καμία περίπτωση δεν γίνονται με τον ιαπωνικό τρόπο όπου είναι πάμφθηνα και διαβάζεις ένα και το πετάς. Το Comic Dom είναι φοβερή ιδέα και φοβερή διοργάνωση. Πολλοί κομιξάδες δουλεύουν στο εξωτερικό και αυτό έχει δώσει μία μεγάλη ώθηση στην ελληνική σκηνή. Ο Κυριαζής, ο Λώλος και ο Παπαϊωάννου, ο Military Reiden ξεχωρίζουν. Και οι παλαιότεροι όπως ο Λέανδρος και ο Γιάννης Παλαβός που έγραψε «Το Πτώμα» -σχεδίαση Θανάσης Πέτρου- και είναι από τα λίγα comic album που έχει γραφτεί από συγγραφέα. Στην Ελλάδα το σενάριο είναι κάτι δευτερεύων και αυτό είναι ένα μείον. Τα κόμικ τα φτιάχνουν κυρίως σκιτσογράφοι και όχι συγγραφείς και για αυτό τα στόρι δεν είναι και τόσο δυνατά. Εγώ στο DREG #1 ήθελα να στηριχθώ στο στόρι και όχι στο σχέδιο. Πολλές φορές έχω πάρει όμορφα κόμικ και η διήγηση μπορεί να είναι μια μπούρδα και να μην έχει κανέναν νόημα. Είναι μάστιγα αυτό. Στην Βαβέλ με την οποία όλοι μεγαλώσαμε αφιέρωναν πολύ χώρο σε κομιξάδες που μπορεί να έγραφαν ποίηση ή κάτι τέτοιο και είχαν κάτι εικόνες φοβερές και από πίσω να ήταν καμιά μαλακία, ένα απόφθεγμα χωρίς συνοχή, και ήλπιζε ο δημιουργός να εκτεθεί το πρωτότυπο σε κάποια γκαλερί. Αυτά τα κόμικ δεν διαβάζονται σε καμία περίπτωση. Η Βαβέλ ήταν επαναστατικό έντυπο και σταμάτησε μάλλον εξαιτίας των χρημάτων, ήταν ο άξονας και είναι ένα μεγάλο κενό στο κόμικ στην Ελλάδα. Μικρός αγόραζα έντυπα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, περισσότερο και από μουσική. Δεν πιστεύω ότι το έντυπο θα πεθάνει, απλά μειώνεται και θα μειωθεί το τιράζ του. Δεν γίνεται να μπορείς να φανταστείς το χαρτί, το χαρτί πρέπει να το πιάνεις». Ο RAGGEDY MAN ξεκίνησε το DREG #1 χωρίς να ξέρει αν θα το συνεχίσει, αλλά τώρα ετοιμάζει και το δεύτερο μέρος. Θέλει να συνεχίσει την ιστορία της ηρωίδας του με αυτοβιογραφικά στοιχεία. Περιμένουμε με ανυπομονησία το DREG #2. Μπορείς να αγοράσεις το DREG #1 εδώ Πηγή

Θυμάμαι germ μια φάση στη λέσχη ότι είχες αναφέρει ότι έψαχνες τόμους από κλασσικά εικονογραφημένα (όχι βιβλιοδεσία, αλλά αυτούς που έβγαλε η ίδια η Ατλαντίδα). Γενικά για όποιον ενδιαφέρεται, βρήκα σε μια γωνία της Πολιτείας σήμερα που πήγα να παρεκτραπώ στα βιβλία του μήνα, τους εξής τόμους: Τόμος 2ος - Τεύχη 1011-1020 Τόμος 3ος - Τεύχη 1021-1030 Τόμος 4ος - Τεύχη 1031-1040 Τόμος 5ος - Τεύχη 1041-1050 Τόμος 6ος - Τεύχη 1051-1060 Τόμος 7ος - Τεύχη 1061-1070 Τόμος 8ος - Τεύχη 1071-1080 (x3) Τόμος 13ος - Τεύχη 1121-1130 Τόμος 14ος - Τεύχη 1131-1140 Τόμος 15ος - Τεύχη 1141-1150 Τόμος 16ος - Τεύχη 1151-1160 Επίσης είχε και αυτά στη σειρά Κλασσικά Εικονογραφημένα: Ατλαντίς - 2ος Τόμος Αρχαίοι Έλληνες Συγγραφείς Ατλαντίς - Τόμος Βυζαντινή Ιστορία Ατλαντίς - Τόμος Ιουλίου Βερν (x2) Ατλαντίς - 2ος Τόμος Ελληνική Επανάσταση '21 Ομήρου Ιλιάδα - Τόμος 28ος (1271-1276) Ομήρου Οδύσσεια - Τόμος 29ος (1277-1282) Υποθέτω ότι θα παράπεσαν σε βιβλιοπωλείο και όχι κανένα παζάρι σε κανένα ξεστοκάρισμα. Τιμές δεν είδα αλλά με δεδομένα πολιτείας δεν πιστεύω να είναι τσιμπημένα. Για έναν μόνο τόμο που άνοιξα και είδα στο περίπου πρέπει να ήταν 11-13 ευρώ.

Μια συνέργασία μεταξύ των πολύ γνωστών Buronson(Fist of the North Star) και Kentaro Muira (σκιτσογράφος του Berserk), το King of Wolves(ή αλλιώς Ourou) είναι ένα μονότομο seinen manga. Οι δύο δημιουργοί είχαν συνεργαστεί και στο manga Oh-Roh Den. Αρχικά κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία στα τεύχη 5 και 7 του περιοδικού Japanese Animal House το 1989, ενώ μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα Αγγλικά στην έκδοση της Dark Horse στις 7 Ιουνίου 2005. Το μέγεθος είναι 2.03 X 13.2 X 18.28 και σύνολο 200 σελίδες. Είδος: Seinen,Ιστορικό,Δράσης,Υπερφυσικό,Δράμα,Φαντασίας Υπόθεση Ένας πολύ έξυπνος νεαρός ιστορικός,ο Iba, εξαφανίζεται κατά την διάρκεια μιας μοναχικής αποστολής με σκοπό να εξερευνήσει τον αρχαίο Κινέζικο δρόμο του μεταξιού. Ένα χρόνο αργότερα η κοπέλα του,Kyoko, ξεκινάει και η ίδια για τον δρόμο του μεταξιού για να ανακαλύψει στοιχεία σχετικά με το μυστήριο της εξαφάνισης του Iba. Ανακαλύπτει ένα φυλαχτό που του είχε δώσει για προστασία και στιγμές μετά την απορροφά μια μαύρη τρύπα (όχι σαν και τις συμπαντικές) και λιποθυμά. Με το που ξυπνά ανακαλύπτει ότι το άγορι της όχι μόνο είναι ζωντανός, αλλά και δούλος-πολεμιστής του Genghis Khan στην Μογγολία του 13ου αιώνα. Μόλις βρίσκουν ο ένας τον άλλο, γίνονται το επίκεντρο πολλών γεγονότων και περιπετειών στον καινούργιο κόσμο. Χαρακτήρες Iba Έξυπνος και δαιμόνιος ιστορικός,πλέον επικίνδυνος μαχητής-ξιφομάχος. Μίξη Indiana Jones και Tomb Raider. Τελείως διαφορετική εξέλιξη του χαρακτήρα από την αναμενόμενη. Πρωταθλητής στο Kendo και ύποπτα παρόμοιος με τον Guts (Berserk). Kyoko Η γυναίκα πρωταγωνίστρια του τόμου.Δυναμική,εξίσου έξυπνη και ολίγον τι μυστήριο τρένο. Έχετε διαβάσει Berserk? Ίδια η Casca είναι. Εκδόσεις 1.Japanese Animal House Issues 5,7 1989 2.Dark Horse Comics Ιούνιος 2005 Δύο σελίδες για να δείτε ενδεικτικά το σχέδιο: Σε γενικές γραμμές το ευχαριστήθηκα όταν το διάβασα. Προφανώς δεν έχει καμία σχέση με το Berserk ποιοτικά, αλλά περισσότερο είναι πρόδρομος αυτού σχεδιαστικά, κάτι σαν πειραματισμός του Muira για να δει τι θα κρατήσει και τι όχι για την μεγαλύτερη επερχόμενη δουλειά του. Παρόλα αυτά, το σχέδιο φωνάζει κάτι από Berserk στα περισσότερα σημεία του(οι μεγάλες σπάθες του Muira είναι πλέον σήμα κατατεθέν) και τα character designs καθώς και η δομή των εκφράσεων και κινήσεων είναι ίδιοι με τους αντίστοιχους της άλλης σειράς. Σεναριακά τον Buronson τον ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο στο Hokuto No Ken, και ας ήταν εκεί πιο κατεστραμμένος κάφρος από ότι εδώ. Το σενάριο είναι διασκεδαστικό αλλά πολύ κοινότυπο, και οι ανατροπές στην πλοκή είναι κάπως βεβιασμένες γιατί είναι μόνο ένας τόμος 200 σελίδων γεμάτος με παραπάνω πληροφορία και γεγονότα από όσα θα έπρεπε. Θα το πρότεινα κυρίως σε άτομα που τους άρεσε πολύ το Berserk και θέλουν να δουν μια άτυπη έμπνευση του, αλλά μην νομίζετε ότι θα πιάσετε και κανένα αριστούργημα.Για ένα χαλαρό απόγευμα πάντως είναι ότι πρέπει. Και μιας που το θυμήθηκα, πρέπει να κάνω παρουσίαση το berserk. Υ.Γ. Είναι δυνατόν να βάζεις ένα τύπο που ξέρει Kendo,που είναι άθλημα και όχι πολεμική τέχνη, να παλέψει με έναν από τους πιο τούμπανους samurai (για την φάση με τον Minamoto λέω)? Τελείως λάθος πρακτικά και αναρωτιέμαι πως και γιατί μπήκε. Καλή Ανάγνωση! [mal type=manga id=1043]

Στο 1ο Thessaloniki Comic Convention έρχεται, εκτός των άλλων, και ο μεγαλύτερος εν ζωή σχεδιαστής ιστοριών της Ντίσνεϊ Η αλήθεια είναι ότι ζήλευα κάθε φορά που διάβαζα για το αντίστοιχο φεστιβάλ που γίνεται στην Αθήνα (μην αναφέρω καν αυτά που γίνονται έξω). Τώρα όμως κι εμείς οι Θεσσαλονικείς έχουμε το δικό μας Comic Con. Πραγματοποιείται απ' τις 8 έως τις 10 Μαΐου, στην Αποθήκη Γ’, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Χαίρομαι γιατί πολύ σημαντικά ονόματα της 9ης τέχνης θα είναι εδώ - ειδικά ανυπομονώ για τον Τζόρτζιο Καβατσάνο. Από τις ωραιότερες βινιέτες κόμιξ, «Μικυ & Μίνι, ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ», το αριστούργημα του Τζόρτζιο Καβατσάνο, ΚΟΜΙΞ, αρ. τεύχους 305, Ιούλιος 2006. βλ. gfivos.wordpress.com Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, θα είναι το μεγαλύτερο που θα έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα. Στόχος του, να συγκεντρώσει κάτω από την ίδια στέγη όλους τους comics lovers, αλλά και ό,τι έχει να κάνει με τον κόσμο των κόμικς –από περιοδικά και ταινίες μέχρι είδη ένδυσης και παιχνίδια. ΣΤΟ 1Ο «THE COMIC CON» της Θεσσαλονίκης λοιπόν έχουν προσκληθεί και έχουν κατ’ αρχήν αποδεχθεί να παρευρεθούν κορυφαίοι σχεδιαστές από διαφορετικές «σχολές» κόμικς: μεταξύ αυτών ο ιταλός Τζόρτζιο Καβατσάνο (Giorgio Cavazzano), ο σημαντικότερος εν ζωή σχεδιαστής ιστοριών της Disney. O Γουίλ Σίμπσον (Will Simpson), storyboard artist για την τηλεοπτική σειρά-φαινόμενο «Game of Thrones», που σαρώνει στις τηλεθεάσεις τόσο στην αμερικανική όσο και στην παγκόσμια (μεταξύ άλλων και στην ελληνική) τηλεοπτική αγορά. O κροάτης Εσάντ Ρίμπιτς (Esad Ribic), σχεδιαστής της σειράς «Secret Wars», του mega event που θα κάνει πρεμιέρα τον Μάιο και θα «τρέχει» όλο το 2015 για λογαριασμό της εταιρείας Marvel. O ιταλός σχεδιαστής Μάριο Αλμπέρτι (Mario Alberti) που έχει συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου. και η φημισμένη cosplayer Cyehra. Οι διάσημοι δημιουργοί, που θα τιμήσουν με την παρουσία τους το 1ο «The Comic Con» της Θεσσαλονίκης, θα πραγματοποιήσουν workshops με συμμετοχή του κοινού, θα υπογράψουν δημιουργίες τους και θα σχεδιάσουν αποκλειστικά για τους θαυμαστές τους που θα βρεθούν στην έκθεση. Μπάμπης Κουρτης Ιδιαίτερη βαρύτητα θα δοθεί και σε Έλληνες καλλιτέχνες (ορισμένοι εξ αυτών εργάζονται ήδη με επιτυχία για μεγάλες εταιρείες κόμικς του εξωτερικού), οι οποίοι –μέσω του 1ου «The Comic Con»– θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν γνωστή τη δουλειά τους στο ευρύ κοινό και να έρθουν σε άμεση επαφή τόσο με τους αναγνώστες τους όσο και με τους διακεκριμένους συναδέλφους τους από το εξωτερικό. Επίσης έχει προγραμματιστεί μια σειρά από δραστηριότητες ειδικά σχεδιασμένες για παιδιά διαφόρων ηλικιών (από επαγγελματίες παιδαγωγούς), ομιλίες που αφορούν τις λεπτομέρειες και τα μυστικά αυτής της πολύ ιδιαίτερης μορφής τέχνης, αλλά και παρουσιάσεις κόμικς και ταινιών. Ο Γουίλ Σίμπσον storyboard artist του «Game of Thrones» σχεδίασε κάτι ειδικά για το Θεσσαλονικιώτικο Comic Con ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ότι το 1ο «The Comic Con» έχει –από επιλογή– και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, καθώς μέρος των εσόδων από τη λειτουργία του θα διατεθεί στο δημοτικό βρεφοκομείο Θεσσαλονίκης «Ο Άγιος Στυλιανός». Για τον ίδιο σκοπό, οι διάσημοι προσκεκλημένοι θα σχεδιάσουν ειδικά για την περίσταση: τα έργα τους θα δημοπρατηθούν και τα έσοδα από την πώλησή τους θα αποδοθούν επίσης στο δημοτικό βρεφοκομείο. Παράλληλα, στους χώρους του 1ου «The Comic Con» έχουν προσκληθεί να ξεναγηθούν παιδιά από ιδρύματα της Θεσσαλονίκης, ώστε να συμμετέχουν και αυτά στη μεγάλη γιορτή των κόμικς. INFO The Comic Con - Thessaloniki Comic Convention www.thecomiccon.gr 8-10 Μαΐου, Αποθήκη Γ στο Λιμάνι Ώρες λειτουργίας: 10.00 - 21.00 Είσοδος: • 5€ εισιτήριο ημέρας ενηλίκων / 4€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, cosplayers) • 10€ εισιτήριο τριημέρου ενηλίκων / 8€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, cosplayers) • 3€ εισιτήριο ημέρας παιδικό - έως 12 ετών (για σχολεία και συλλόγους) Πηγή

Συγχαρητήρια και από μένα, άξιος διάδοχος!

Μία η μπάντα, ένα το τραγούδι Judas Priest - Dreamer Deceiver & Deceiver Standing by my window, breathing summer breeze Saw a figure floating, 'neath the willow tree Asked us if we were happy, we said we didn't know Took us by the hands and up we go We followed the dreamer through the purple hazy clouds He could control our sense of time We thought we were lost but no matter how we tried Everyone was in peace of mind We felt the sensations drift inside our frames Finding complete contentment there And all the tensions that hurt us in the past Just seemed to vanish in thin air He said in the cosmos is a single sonic sound That is vibrating constantly And if we could grip and hold on to the note We would see our minds were free...oh they're free We are lost above Floating way up high If you think you can find a way You can surely try Solar winds are blowing Neutron star controlling All is lost, doomed and tossed, at what cost forever Meteors fly around me Comets die, and then they And then they, you wanna see how they try to surround me I can say, here today, we shall stay forever If you want to find us in a hurry Oh let me tell you don't you worry I can't say, here today, we shall stay forever

Πες μου ότι θα χάσω τον Thor.. Edit: Με ctrl+f5 τον πρόλαβα για λίγο.

Κανονικό κόμικ είναι,στην έκδοση των νέων ελληνικών είναι το "Ο Αστερίξ και η Χαλαλιμά", με τον θεούλη τον πιοσινέχ.

Ο WILLIAM SIMPSON ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ «THE COMIC CON» Λίγες ημέρες πριν από την άφιξή του στη Θεσσαλονίκη, ο William Simpson επέλεξε να τιμήσει τη διοργάνωση με ένα σκίτσο που ακολουθεί τη σχεδιαστική γραμμή των storyboards του «Game of thrones». Ο τίτλος του είναι «Τα παιδιά της Αφροδίτης». Η τοποθεσία είναι γνωστή. Όσοι δεν είστε από την πόλη, ευελπιστούμε να την μάθετε στη διάρκεια του convention. από την σελίδα του The Comic Con στο facebook.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο - ανασκόπηση για το comicdom con: FACTS Το Comicdom Con Athens δημιουργήθηκε το 2006 από έναν πυρήνα τεσσάρων φίλων των comics, των Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου, Γιάννη Κουρουμπακάλη, Δημήτρη Σακαρίδη και Λήδα Τσενέ, καθώς είχαν βαρεθεί να γκρινιάζουν για το ότι μέχρι τότε δεν υπήρχε ένα ελληνικό φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στα comics και την κουλτούρα τους, και αποφάσισαν να κάνουν εκείνοι, ένα. Από τότε μέχρι σήμερα, τόσο οι ίδιοι, όσο και η μεγάλη ομάδα που τους υποστηρίζει, εργάζονται εθελοντικά. Δεν είχαν καμία πρότερη εμπειρία στη διοργάνωση εκδηλώσεων, και ακόμη δεν μπορούν να πιστέψουν ότι παρά την τότε απειρία τους, η πρόταση αγκαλιάστηκε με θέρμη από έναν εκπαιδευτικό και πολιτιστικό φορέα, όπως η Ελληνοαμερικανική Ένωση, και μάλιστα, ότι κόντρα στην ελληνική πραγματικότητα, δεν χρειάστηκαν διασυνδέσεις για να ξεκινήσει αυτή η κοινή πορεία! Το Comicdom Con Athens έφερε στα εγχώρια φεστιβάλ του είδους τα μεγάλα guest lists, τα παιδικά προγράμματα και τη φιλοσοφία των workshops. Επίσης με τον διαγωνισμό Comicdom Cosplay, άνοιξε ένα παράθυρο διεθνούς αναγνώρισης στη δημιουργικότητα των Ελλήνων cosplayers, καθώς είναι ο εθνικός προ­κριματικός για το EuroCosplay, οπότε ο πρώτος νικητής στην κατηγορία του ατομι­κού εκπροσωπεί κάθε χρόνο την Ελλάδα στο πανευ­ρωπαϊκό πρωτάθλη­μα cosplay, στο MCM EXPO του Λονδίνο. Είναι ίσως το μοναδικό φεστιβάλ του είδους στον κόσμο, με ελεύθερη είσοδο σε όλα τα events του. Δέκα χρόνια μετά, το Comicdom Con Athens μετράει: 60 διεθνείς προσκεκλημένους (δημιουργούς, σεναριογράφους, σχεδιαστές, εκδότες) από 15 χώρες 64 workshops για τις τεχνικές του σεναρίου και της εικονογράφησης από Έλληνες και διεθνείς δημιουργούς comics 78 panels και παρουσιάσεις με θέματα που ποικίλουν από τη σχέση των comics με τον κινηματογράφο, μέχρι τις νέες εκδόσεις, κι από τη λογοκρισία στην έκφραση, μέχρι τις εναλλακτικές μεθόδους χρηματοδότησης (crowdfunding) 25 εκθέτες, όπως comic-shops, εκδοτικές, αλυσίδες, merchandisers και διανομείς 11.000+ επισκέπτες να το επισκέπτονται στην πιο πρόσφατη εκδήλωση το 2014. 100+ Έλληνες δημιουργοί comics, έχουν επιβεβαιώσει ότι θα βρίσκονται στο Comicdom Con Athens 2015, σπάζοντας έτσι κάθε προηγούμενο ρεκόρ για την εγχώρια σκηνή των comics. ΤΟ CCA ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ ΤΟΥ SCOTT LOBDELL, σεναριογράφος της σειράς UNCANNY X-MEN Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το λίκνο του πολιτισμένου κόσμου θα παρείχε τη βάση για το πιο έξυπνο, ευγενικό και διεγερτικό για τη σκέψη, comic book convention που είχα ποτέ τη χαρά να παραβρεθώ. DAVID LLOYD, συν-δημιουργός του V FOR VENDETTA Μια υπέροχη εκδήλωση, σε ένα πανέμορφο περιβάλλον. Ήταν τιμή μου που με προσκάλεσαν! BILL TUCCI, δημιουργός της ηρωίδας Shi Το Comicdom Con Athens είναι ένα από τα καλύτερα conventions στον πλανήτη! Το προσωπικό, όλοι τους εθελοντές, ήταν απόλυτα επαγγελματίες, εκφράζοντας την ανιδιοτελή γενναιοδωρία τους σε κάθε καλεσμένο και κάθε επισκέπτη. Το Comicdom Con Athens είναι ένα πραγματικό διαμάντι και ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις διοργανώσεις. JEAN SCHULZ, πρόεδρος του Charles M. Schulz Museum Με εντυπωσίασε η ποικιλία των panels, από τις συζητήσεις με τις εκδοτικές, μέχρι τα γεμάτα οικειότητα workshops με τους καλλιτέχνες. Το περιεχόμενο έμοιαζε με εκείνο μιας πολύ πιο έμπειρης διοργάνωσης. Ως εκθέτης ένιωσα πως όλες μου οι ανάγκες καλύφθηκαν πλήρως. Ήταν μια πραγματικά διαφωτιστική εμπειρία να βλέπει κανείς την αφοσίωση των “εραστών” των comics της Αθήνας. MILO MANARA, δημιουργός των άλμπουμ TO ΚΟΥΜΠΙ ΤΗΣ και ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ Έχω επισκεφθεί πολλά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, όμως τα φεστιβάλ που θέλω να πηγαίνω είναι ακριβώς σαν το Comicdom Con Athens! PETER MILLIGAN, σεναριογράφος της σειράς X-STATIX Ένα από τα αγαπημένα μου conventions! Φιλικό, οργανωμένο και γεμάτο ενθουσιασμό. Το εύρος και η ποιότητα των panels ήταν απίστευτη. TRIP TO MEMORY LANE 10 χρόνια στα οποία, Έλληνες και διεθνείς δημιουργοί comics, δημιουργούν illustrations ειδικά για το Comicdom Con Athens. 2006 Γιώργος Κομιώτης (επίσημο artwork) Joseph Michael Linsner (εξώφυλλο καταλόγου) 2007 Νίκος Κούτσης (επίσημο artwork) Bill Tucci (εξώφυλλο καταλόγου), Γιώργος Καμπάδαης (χρώμα) 2008 Τάσος Παπαιωάννου (Giganto Books) (επίσημο artwork) Mark Buckingham (εξώφυλλο καταλόγου), D’ Israeli (χρώμα) 2009 Γιάννης Ρουμπούλιας (επίσημο artwork) ,Harry Saxon (χρώμα) Barry Kitson (εξώφυλλο καταλόγου), Harry Saxon (χρώμα) 2010 Μιχάλης Διαλυνάς (επίσημο artwork) John Romita Jr. (εξώφυλλο καταλόγου) 2011 Κώστας Κυριακάκης (επίσημο artwork) Sonia Leong (εξώφυλλο καταλόγου) 2012 Αλέξια Οθωναίου (επίσημο artwork) Milo Manara (εξώφυλλο καταλόγου) 2013 Χρήστος Μαρτίνης (επίσημο artwork) Matteo Scalera (εξώφυλλο καταλόγου) 2014 Γιώργος Καμπάδαης (επίσημο artwork) Emanuela Lupacchino (εξώφυλλο καταλόγου) 2015 Ηλίας Κυριαζής (επίσημο artwork, εξώφυλλο καταλόγου) Comicdom Con Athens 2015, Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, 24-26 Απριλίου. Πηγή

Το βραβείο PEN στο Charlie Hebdo ανάβει (αναπάντεχα) τα αίματα Ο Σάλμαν Ρουσντί στράφηκε εναντίον συναδέλφων του που διαφώνησαν με τη βράβευση του περιοδικού. Πόλεμος έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον διάσημο συγγραφέα Σάλμαν Ρούσντι και σε έξι συναδέλφους, σχετικά με τη στάση των τελευταίων απέναντι στην απόφαση της παγκόσμιας εταιρείας λογοτεχνών, PEN American Center, να βραβεύσει το Charlie Hebdo για το θάρρος που επέδειξαν οι συντάκτες του, υπερασπιζόμενοι την ελευθερία της έκφρασης. Συγκεκριμένα, σε ειδική τελετή που θα πραγματοποιηθεί στις 5/5/2015, στη Νέα Υόρκη, το PΕΝ, οργανισμός που προάγει τη λογοτεχνία και τα δικαιώματα των συγγραφέων παγκοσμίως με κεντρικό άξονα την ελευθερία λόγου, πρόκειται να απονείμει στον αρχισυντάκτη του Charlie Hebdo το Freedom of Expression Courage Award. Η απονομή του βραβείου στο Charlie Hebdo από έναν οργανισμό που προάγει την ελευθερία των συγγραφέων μοιάζει αυτονόητη. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, όχι για όλους. Σύμφωνα με προχθεσινή ανακοίνωση του PEN, υπάρχουν συγγραφείς, ανάμεσά τους και ορισμένοι που επρόκειτο να παρουσιάσουν βραβεία στο γκαλά, οι οποίοι με επιστολές που έστειλαν καταδικάζουν τη βράβευση του Charlie Hebdo και αρνούνται να συμμετάσχουν στην εκδήλωση. Μία από αυτούς, η Αμερικανίδα συγγραφέας Φρανσίν Πρόουζ, η οποία έχει στο παρελθόν διατελέσει πρόεδρος του PEN, δήλωσε στο Associated Press: «Παρότι είμαι υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου χωρίς περιορισμούς [...] δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ανάμεσα στο κοινό τη στιγμή που θα χειροκροτούν όρθιοι το Charlie Hebdo». Αλλοι συγγραφείς που ενημέρωσαν ότι δεν θα παρευρεθούν είναι ο Καναδός Μάικλ Οντάατζε, γνωστός από το διήγημά του «Αγγλος ασθενής», ο βραβευμένος με δύο Booker Αυστραλός Πίτερ Κάρεϊ, η Ρέιτσελ Κούσνερ, η Τάιε Σελάσι και ο Νιγηριανός Teju Cole. Ο λόγος κοινός: διαφωνούν με τη γελοιοποίηση του Μωάμεθ, την οποία αντιλαμβάνονται ως προσβολή της ισλαμικής πίστης και ως προσπάθεια περιθωριοποίησης των μουσουλμάνων. Ο Σάλμαν Ρούσντι, ένας συγγραφέας που έχει στοχοποιηθεί όσο λίγοι από φανατικούς ισλαμιστές, για το βιβλίο του Σατανικοί Στίχοι, άσκησε σκληρή κριτική στους έξι λογοτέχνες για τη στάση τους, πρώτα σε δήλωσή του στην εφημερίδα New York Times, και κατόπιν, χθες, μέσω twitter, όπου έγραψε: «Το βραβείο θα δοθεί. Το PEN κρατάει γερά. Πρόκειται για έξι κότες. Εξι συγγραφείς σε αναζήτηση προσωπικότητας». Φυσικά, επακολούθησε καταιγισμός αντιδράσεων, θετικών και αρνητικών, από άλλους χρήστες της πλατφόρμας, σε πολλούς από τους οποίους ο Ρούσντι απαντούσε, και οι λεκτικοί διαξιφισμοί διήρκεσαν αρκετές ώρες. «Αυτό που θέλω να πω στον Πίτερ, τον Μάικλ και τους υπόλοιπους είναι πως ελπίζω να μην τους τύχει ποτέ να πέσουν θύματα καταδίωξης». Εξάλλου, σε επιστολή του προς το PEN, γράφει: «Το PEN κάνει πολύ καλά που τιμάει την αυτοθυσία του [Charlie Hebdo] και καταδικάζει τους φόνους, χωρίς τα συνηθισμένα απεχθή “αλλά”». Ο πρόεδρος του PEN, συγγραφέας Αντριου Σόλομον, σε επιστολή του προς τα μέλη, σημειώνει ότι δεν είναι απαραίτητο «να ενστερνιζόμαστε το περιεχόμενο των γελοιογραφιών τού Charlie Hebdo για να μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τις αρχές που αντιπροσωπεύει ή για να επικροτούμε τη γενναιότητα των συντακτών του, που δεν έκαναν πίσω παρά τις απειλές κατά της ζωής τους». Πηγή (αν πάει περισσότερο για Διεθνή Νέα, παρακαλώ να αλλαχθεί η κατηγορία)

Αυτή η έκδοση θα υπάρχει και στο comic con Θεσσαλονίκης; Αν ναι, θα μπορούσε κάποιος να μου πάρει ένα αντίτυπο γιατί δεν το πήρα είδηση στο κόμικντομ και μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Υπολογίζοντας και κάποια τεύχη τα οποία αγόρασα από παιδιά του φόρουμ(μετράνε άραγε αυτά; ) εντός comicdom, είμαι στα 18. 3 φανζίν 2 αυτοεκδόσεις και μερικά τεύχη από τα περίπτερα των εκδοτικών στο ισόγειο. μου έφυγε λίγο η μέση όταν επέστρεφα στο σπίτι βέβαια αλλά άξιζε τον κόπο.

Kαταρχήν να ξεκινήσω δηλώνοντας την μεγάλη μου αγάπη στα βιβλία του Ντόιλ. Φυσικό ήταν με το που είδα αυτή τη σειρά να ψαχτώ και να δοκιμάσω κάποιο τεύχος. Έτυχε να βρω το #2 "Η λέσχη των ακραίων σπορ", και μάλλον τα αρνητικά έριξαν τα θετικά στη ζυγαριά. Πρώτον,το σχέδιο μου άρεσε αρκετά. Ιδιαίτερα τα τοπία και οι λεπτομέρειες στα out of focus γεγονότα μέσα σε καρέ που εστίαζαν στους πρωταγωνιστές. Ήταν λίγο επιτηδευμένο στο να αποτυπώσει το φλεματικό πρόσωπο του Χολμς ή το αφρατέ του Γουάτσον, παρόλα αυτά ήταν το πιο ικανοποιητικό εκ των χαρακτηριστικών του κόμικ. Δεύτερον,έσκασα χαμόγελο σε διάφορα comic relief σημεία με τον επιθεωρητή Λεστραντ. Παρουσιάζεται ακόμα πιο δυσπροσάρμοστος βυσματωμένος πολιτσμάνος που δεν έχει ιδέα πως λειτουργεί το εργασιακό του σύστημα,πέφτοντας από την μία μανούρα στην άλλη. Τρίτον,βαρέθηκα αρκετά σε διάφορα σημεία του κόμικ,τόσο ώστε να το αφήνω και να το ξαναπιάνω μετά από 5-6 λεπτά. Αυτό γιατί πείτε με γραφικό,αλλά θέλω οι ιστορίες που διαβάζω να ακολουθούν το αρχαϊκό μοτίβο αρχή-μέση-τέλος. Η νόρμα που βάζουμε 1-2 ιστοριούλες-υποθέσεις άσχετες με την κύρια,για να εξυπηρετούν την κορύφωση της ιδιοφυίας του Χόλμς,βαδίζει στα όρια της αποτυχίας. Με έβαλε σε μια διαδικασία να αναρωτιέμαι 2 σελίδες πριν το τέλος,γιατί σε ένα κόμικ 40 σελίδων σπαταλήθηκαν 10 σελίδες για ένα ασύνδετο θέμα. Μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι over-stretched. Τέταρτον,δέχομαι τη δήλωση στην εισαγωγή ότι οι χαρακτήρες είναι "ελεύθερα βασισμένοι" σε αυτούς των βιβλίων,κάτι που πρακτικά σημαίνει "σαν συγγραφέας έχω το free pass να τους αλλάξω τα φώτα και εσύ δεν πα να χτυπιέσαι". Το δέχομαι αδιαμαρτύρητα σαν γεγονός και επικροτώ την τόλμη να αγγίξεις κλασσικούς πλέον χαρακτήρες του crime genre και να τους βγάλεις στο χαρτί όπως γουστάρεις. Προσωπικά όμως,αυτή η ερμήνευση μου ρήμαξε την αισθητική. Ο Χολμς,παρόλη την πετριά που έχει στο κεφάλι,σε κάθε του ιστορία(πάνω από 50), ποτέ δεν έφερε σε δύσκολη θέση τον αγαπημένο του φίλο Γουάτσον μπροστά σε ξένους που εμπλέκονται στην εκάστοτε έρευνα.Μπορεί όταν είναι μόνοι τους να τον προσβάλει πάντα με το τακτ και την αφοπλιστική ευγένεια της εποχής,αλλά δεν τον μειώνει ποτέ εκεί που θα του τραυματίσει την υπόληψη σε κοινωνικό επίπεδο. Στα βιβλία υπάρχει αλληλοσεβασμός και ο καθένας έχει "αγκαλιάσει" τον ρόλο που παίζει στο σύμπαν,αυτό του φωστήρα-ιδιοφυίας που μόνος του δυσκολεύεται να επιβιώσει στον κόσμο,και αυτό του σχετικά έξυπνου αλλά σταθερού και υποστηρικτικού κολαούζου. Στο τευχάκι,και απ' ότι είδα στα ίντερνετς και στα υπόλοιπα τευχάκια, η σχέση τους είναι άκρως ανταγωνιστική και οι προσωπικές προσβολές πέφτουν κάθε ώρα και στιγμή,σε κάθε μέρος. Αντιλαμβάνομαι ότι το περιεχόμενο είναι χιουμοριστικό,αλλά στο τίτλο γράφει Σέρλοκ Χόλμς, όχι Ηρακλή Πουαρώ ή Φίλιπ Μάρλοου. Πέμπτον,το σενάριο ήταν γεμάτο πλατιασμούς,χωρίς να υπάρχει χτίσιμο του κρεσέντου του Χολμς. Απλά στο τέλος έρχεται και σκέφτεται τις τραβηγμένες απαντήσεις από το πουθενά και σώζει τη μέρα. Ωραίο κωμικά,πάντως. . Έκτον, γιατί ρε παιδιά τόσα ορθογραφικά; Δεν είστε καμια εκδοτική της πλάκας να μην έχετε ανθρώπους να τα τσεκάρουν. Εκτός κι αν είναι ανορθόγραφοι και αυτοί. Μπορεί να του δώσω μια ευκαιρία ακόμα,γιατί δεν ξεκίνησα από το πρώτο τεύχος όπου μπορεί να δίνονται εξηγήσεις για το πως έχει δομηθεί η σχέση τους.Κυρίως όμως γιατί μου άρεσε πολύ το σχέδιο του Βαράλ και θα ήθελα να το ξαναδώ.