ramirez

Ελάτε, μη μου πείτε πως δεν αναγνωρίσατε τον Νταν τον Τολμηρό (αυτό το φρύδι βγάζει μάτι). Κάντε και μια προσπάθεια και για τον σχεδιαστή...

Κλασσικό Βρετανικό sci-fi...

Να κάνω κι εγώ μια προσπάθεια σκαναρίσματος;

P. Craig Russell. Murder Mysteries σε σενάριο Neil Gaiman...

Και στην Espresso έφτασε η χάρη τους. Οι "Watchmen" και στη... μεγάλη οθόνη Ο Ζακ Σνάιντερ «ξαναχτυπά». Ο σκηνοθέτης που δέχτηκε εξαιρετικές κριτικές για τη δουλειά του στους «300» πριν από δύο χρόνια, επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη μεταφέροντας αυτή τη φορά τη σειρά εικονογραφημένων ιστοριών «Watchmen», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αφήνοντας εποχή. Το στόρι των «Watchmen», που κόστισαν 120 εκατ. δολάρια, εκτυλίσσεται στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του 1985 όταν η πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ενωση είναι κάτι παραπάνω από ρεαλιστική. Πρωταγωνιστής είναι ένα «τέρας» της επιστήμης που λέγεται Dr Manhattan (Billy Crudup), ο οποίος είναι σχεδόν παντοδύναμος, αλλά θα αποδράσει στον Αρη, επειδή δεν μπορεί να καταλάβει τους ανθρώπους και κυρίως τις γυναίκες! Εν τω μεταξύ, ο πάντα άγρυπνος μασκοφόρος Rorschach (James Earl Haley) εντοπίζει τα ίχνη του δολοφόνου του φίλου του Comedian (Jeffrey Dean Morgan), ενώ οι Silk Spectre (Malin Akerman) και Night Owl (Patrick Wilson), υπερήρωες που έχουν αποσυρθεί, ενώνουν τις δυνάμεις τους μαζί του και ξεσκεπάζουν ένα σχέδιο με επικίνδυνες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Για τους δημιουργούς του, το «Watchmen» είναι μια νέα, ψυχολογικά σύνθετη εκδοχή της ιστορίας των σούπερ ηρώων, στην οποία βασίζονται για να κατακτήσουν το box-office, όπως το έχουν κάνει ήδη ανάλογες ταινίες. Ωστόσο, για να το πετύχουν, θα πρέπει να προσελκύσουν μια μεγάλη μερίδα του κοινού, στην οποία τα ονόματα Rorschach, Dr Manhattan και Silk Spectre δεν λένε τίποτα. Η ταινία βασίζεται σε ήρωες που είναι λιγότερο γνωστοί από τον Batman και τον Spiderman, γεγονός που ίσως δυσκολέψει τα πράγματα, ωστόσο είναι η μοναδική νέα ταινία που βγαίνει αυτές τις μέρες στην Αμερική και σίγουρα η πιο εντυπωσιακή της χρονιάς, με απίστευτα γραφικά που συμπληρώνουν μοναδικά την ερμηνεία των ηθοποιών. Και όπως φαίνεται, οι χιλιάδες φαν των «Watchmen», που τους γνωρίζουν ήδη από τις εικονογραφημένες ιστορίες, δεν θα απογοητευτούν αφού στα γυρίσματα ο Σνάιντερ συμβουλευόταν περισσότερο το αυθεντικό βιβλίο, το οποίο είχε δίπλα του σαν Βίβλο, παρά το ίδιο το σενάριο! ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΥΔΗΡΙΩΤΗ Και το σχετικό link.

Ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου αρκετό καιρό, αλλά δεν ήμουν σίγουρος . Το σκεφτόμουν, το ξανασκεφτόμουν, δίσταζα... Ώσπου βρέθηκε η σωστή δημοπρασία στο eBay και το πήρα απόφαση. Τη χτύπησα αλύπητα. Και σήμερα μου ήρθε η κούτα με τα περιοδικά. Από το 1977 ως το 1983. Οι πρώτες (και καλύτερες) ιστορίες των Judge Dredd, Slaine, Dan Dare, Rogue Trooper, Strontium Dog, Inferno, Meltdown Man, Nemesis κλπ. κλπ. Τα πρώτα 331 τεύχη του θρυλικού περιοδικού 2000 AD.

Τον Μάρτιο του 2008 ο Ράινχαρτ Κλάιστ βρέθηκε στην Κούβα για τέσσερις βδομάδες. Εκεί κατέγραψε σε σκίτσα τους ανθρώπους, τα κτίρια, τα αυτοκίνητα, τις παραλίες, τη ζωή στην Κούβα, ότι έβλεπε και ένιωθε βρισκόμενος σε μία χώρα για την οποία, όπως πολλοί από μας, τρέφει ρομαντικές ιδέες. Σκοπός ήταν να αποτυπώσει όσα έβλεπε χωρίς να καταλήξει να φτιάξει κάποιον τουριστικό οδηγό ή μανιφέστο υπέρ της κομμουνιστικής επαναστάσης. Το βιβλίο ναι μεν είναι σε μορφή κόμικ, αλλά περιέχει και πολλά σκίτσα όσων έβλεπε στην Αβάνα (αντί να βάλει φωτογραφίες στο βιβλίο χρησιμοποιεί τα σκίτσα του). Οπότε όσοι ενδιαφέρονται για το βιβλίο ας του ρίξουν μια ματιά πρώτα για να σιγουρευτούν πως τους ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Και το επίσημο site του δημιουργού.

"Το online comic strip του Γιώργου Κομιώτη, θα κυκλοφορήσει σε αλμπουμάκι, με παλιές αλλά και νέες περιπέτειες! Η κυκλοφορία του ΨΟΦΑ, έχει προγραμματιστεί για τις 11 Απριλίου, στο Comicdom Con Athens 2009." Και το σχετικό link.

Απ' ότι διάβασα στο newsarama, η IDW θα αρχίσει να βγάζει μέσα στο 2009 όλο το υλικό του Torpedo. "Torpedo - collecting the entire work by Enrique Abulli and Jordi Bernet, the comic in oversized hardcovers. The first volume will contain two stories by Alex Toth. The ganger epic will be rewritten from translation by Jimmy Palmiotti, with design by Darwyn Cooke." Το άρθρο βρίσκεται εδώ, και εκτός των άλλων αναφέρει και μία νέα έκδοση με όλο το υλικό του Rocketeer του Dave Stevens. Super...

Ο Παλαιοκώστας το χρησιμοποίησε για να βγει από τον Κορυδαλλό. O Mandrake το χρησιμοποίησε για να μπει στο Greek Comics. WELL DONE MANDRAKE !!!

Όλα όσα θέλατε να μάθετε για τις αμερικανικές εκλογές και δεν τα βρίσκατε συγκεντρωμένα πουθενά! Οχι, δεν γίνεται για βιβλίο ο λόγος, ούτε για τηλεοπτικό αφιέρωμα. Η γλαφυρή σύνοψη του μέχρις εσχάτων αγώνα, ανήκει στην ένατη τέχνη. Στα κόμικς, μάλιστα, που τα τελευταία χρόνια εντρυφούν όλο και περισσότερο στο απλό, καλό, αποτελεσματικό ρεπορτάζ. Και στην περίπτωση του «'08, Α graphic Diary of the Campaign Trail» τα καταφέρνουν πολύ καλά. Δεν είναι, βέβαια, καινούριος στο χώρο ο Νταν Γκόλντμαν, που υπογράφει τα σκίτσα του άλμπουμ. Αν θυμάστε καλά, γράφαμε πέρυσι τέτοια εποχή γι' αυτόν και το άλμπουμ του «Shooting War», που αναφερόταν στις περιπέτειες ενός βίντεο μπλόγκερ στο Ιράκ. Εκείνο ήταν έγχρωμο, το «'08 Graphic Diary» είναι ασπρόμαυρο, και μάλλον καλύτερα εδώ που τα λέμε. Αποδίδονται έτσι πιο δραματικά οι εντάσεις, οι διενέξεις, οι μικρές και μεγάλες έριδες μιας καμπάνιας που κράτησε σχεδόν δυο χρόνια. Από την ώρα που ξεκίνησαν οι προκριματικές εκλογές ώς τη στιγμή που ανακηρύχθηκε νικητής ο Μπαράκ Ομπάμα. Φυσικά, χρειάζεται κι ένας δημοσιογράφος για να δώσει τον ακριβή τόνο της όλης ιστορίας. Κι αυτός ο δημοσιογράφος δεν είναι άλλος από τον Μάικλ Κράουλι, έμπειρου συντάκτη του περιοδικού «The New Republic» και συνεργάτη μεταξύ άλλων του περιοδικού «GQ» και της ιστοσελίδας «Slate». Δικό του είναι το σενάριο του «'08 Graphic Diary», δικά του και τα φαρμακερά σχόλια που κοσμούν μια έκδοση αφενός ενημερωτική και αφετέρου θεαματική.

Οι πονηρές σκέψεις του θείου Σκρουτζ Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ Το πρωί ζωγράφιζαν σε καθωσπρέπει στούντιο, χρωμάτιζαν και σκίτσαραν αθώα κόμικ για παιδιά με τον Μίκι Μάους, τον Ντόναλντ, τον Ντένις τον Τρομερό, τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν. Και ύστερα, όταν τέλειωναν τη βιοποριστική και υπό ασφυκτικούς λογοκριτικούς περιορισμούς εργασία τους, έπιαναν τα πενάκια και τα πινέλα και άφηναν την φαντασία τους να οργιάσει. Αμέτρητοι δημιουργοί κόμικ που έμειναν στην ιστορία για τους αγνούς, δημοφιλείς τους ήρωες και τις περιπέτειές τους, κάπου, κάποτε στην καριέρα τους, έκαναν και «ασεβή» σχέδια, «απαγορευμένες» για το ευρύ κοινό εικαστικές παρεκβάσεις, τολμηρές και «βλάσφημες» καλλιτεχνικές «ατασθαλίες». Μεγάλο πλήθος από αυτά τα «βρόμικα» σκίτσα των σπουδαιότερων αμερικανών δημιουργών κόμικς συλλέγει ο συγγραφέας και ερευνητής της ένατης τέχνης Κρεγκ Γιο σ' έναν πολυτελή τόμο με τίτλο «Καθαροί Σκιτσογράφοι Βρόμικα Σχέδια» («Clean Cartoonists - Dirty Drawings») που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Last Gasp. Την έκδοση προλογίζει ο θρύλος των αντεργκράουντ κόμικς Ρόμπερτ Κραμπ, που, περιγράφοντας τις ασφυκτικές συνθήκες δημιουργίας για τους σκιτσογράφους, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ολοι αυτοί οι αμερικανοί σκιτσογράφοι εργάστηκαν και εξακολουθούν να εργάζονται σε ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο περιορισμών. Τα περιοδικά και οι εφημερίδες έδιναν σε όλους λεπτομερείς λίστες για το τι δεν επιτρεπόταν να παρουσιαστεί σε ένα στριπ. Οι σκιτσογράφοι αποδέχονταν και ακόμα αποδέχονται αυτούς τους περιορισμούς ως μέρος της δουλειάς τους». Ενώ ο ίδιος ο Κρεγκ Γιο αναρωτιέται: «Γιατί οι "καθαροί" σκιτσογράφοι να παράγουν βρόμικα σκίτσα; Μα, γιατί μπορούν! Ή, μήπως, γιατί δεν μπορούν; Οι καλλιτέχνες μισούν τους κανόνες και οι περισσότεροι αγαπούν το σεξ. Αλλά οι καλλιτέχνες σκιτσογράφοι εργάζονται κάτω από αυστηρούς περιορισμούς είτε στον καθημερινό τύπο, είτε στα κόμικς, είτε στα κινούμενα σχέδια. Μη ζωγραφίζεις το ένα, μη ζωγραφίζεις το άλλο. Και ποτέ μη ζωγραφίζεις ΑΥΤΟ!». Η μικρή τολμηρή γοργόνα Αναφέρεται βέβαια στα ταμπού του σεξ και του ερωτισμού και τις διαρκείς απαγορεύσεις που υφίστανται οι σκιτσογράφοι διαχρονικά, ορισμένες μάλιστα φορές σε εξωφρενικό βαθμό, που αγγίζει τα όρια του παράλογου και του γελοίου. Ως χαρακτηριστικές περιπτώσεις περιγράφει την αγελαδίτσα Φλόσι, που το 1930 εμφανιζόταν ολόγυμνη, το 1932 είχε αποκτήσει φούστα που κάλυπτε τους υπερμεγέθεις γαλακτοφόρους αδένες της, ενώ το 1939 φορούσε πλέον ολόσωμο φόρεμα, τον Τουίτι, που ενώ σχεδιάστηκε πρώτη φορά με ροζ χρώμα η λογοκρισία επέβαλε να γίνει κίτρινος για να μη θυμίζει το χρώμα του ανθρώπινου δέρματος, τη Μικρή Γοργόνα που απέκτησε μακριά μαλλιά για να καλύπτουν το γυμνό στήθος της! Βασική αιτία αυτής της αναγκαστικής μεταμόρφωσης και του ρετουσαρίσματος στα σκίτσα ήταν η επιβολή του «Κώδικα των Κόμικς» που θεσπίστηκε στις ΗΠΑ το 1954. Τότε, ο διάσημος ψυχίατρος Φρέντρικ Γουέρθαμ ξεκίνησε έναν ανελέητο αγώνα ενάντια στα κόμικς θεωρώντας τα συλλήβδην υπεύθυνα για όλα σχεδόν τα δεινά της μεταπολεμικής Αμερικής. Θορυβημένες οι εκδοτικές εταιρείες από την πτώση των πωλήσεων λόγω της απήχησης που είχαν οι υπερβολές του Γουέρθαμ, αποφάσισαν να αυτολογοκριθούν και να ορίσουν μια εκτενέστατη λίστα από απαγορευμένα θέματα στα κόμικς, με πρώτο και καλύτερο το σεξ. Για να επιβιώσουν οι σκιτσογράφοι έπρεπε να υποταχθούν σ' αυτούς τους κανόνες. Δεν σταμάτησαν, όμως, ποτέ στα κρυφά, στις πίσω σελίδες των μπλοκ τους, χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα, δουλεύοντας για μικρούς και άγνωστους εκδότες, σε σκίτσα που κρατούσαν στο βάθος των συρταριών τους ή αφιέρωναν μόνο σε φίλους τους, να αποκαλύπτουν αυτό που όλοι ήθελαν να δουν αλλά δεν επιτρεπόταν: Το γυμνό! *Μια από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις είναι αυτή του Τζο Σούστερ, σχεδιαστή και εμπνευστή του Σούπερμαν, του πιο διάσημου υπερήρωα της ιστορίας. Οταν διαφώνησε με την εταιρεία DC, που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να θησαυρίζει από την ιδέα του, έπιασε δουλειά σε ένα περιοδικό με ερωτικά κόμικς και γελοιογραφίες για ενηλίκους υπογράφοντας ως Τζος. Εκεί ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο του στο ερωτικό σχέδιο, με αμέτρητες σαδομαζοχιστικές σκηνές, βασανιστήρια και άλλα παρεκκλίνοντα θέματα. *Ο Γκριμ Νάτγουικ, ένας από τους σχεδιαστές της Χιονάτης στα στούντιο του Ντίσνεϊ και διάσημος για την αφελή παιδούλα Μπέτι Μπουπ, στα διαλείμματα από τη δουλειά του σχεδίαζε τολμηρά γυμνά με γυναίκες σε ηδυπαθείς πόζες. *Ο Αλεξ Ρέιμοντ μπορεί να έγινε γνωστός για τις ιστορίες του Φλας Γκόρντον αλλά δεν τα πήγαινε και άσχημα στο γυναικείο γυμνό. *Ο Κλιφ Στέρετ έμεινε στην ιστορία για τη σχεδιαστική του δεινότητα και τους κυβιστικούς πειραματισμούς του, όμως κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σχεδίασε για τους αμερικανούς πεζοναύτες διάφορα τολμηρά σκίτσα. Οπως έλεγε και ο ίδιος «δεν μπορείτε να φανταστείτε την αυστηρή λογοκρισία κάτω από την οποία δουλεύαμε... Δεν μπορούσαμε να δείξουμε ούτε μια κοριτσίστικη γάμπα. Το φιλί ήταν ανήκουστο. Ολη η δράση έπρεπε να τελειώνει πριν από τις εννέα το βράδυ». *Αντίστοιχα σχέδια με καλλονές πλούσιων σωματικών προσόντων έκανε ακόμα και ο σχεδιαστής του Μπάτμαν, ο θρυλικός Μπομπ Κέιν, ενώ ο Γουόλτ Σκοτ, συνεργάτης του Ντίσνεϊ και δημιουργός της παιδικής σειράς «Λιτλ Πιπλ», που διαβαζόταν από εκατομμύρια πιτσιρικάδες, στην προσωπική του συλλογή διατηρούσε πολλά σκίτσα με τους πρωταγωνιστές της σειράς να αντιμετωπίζουν γυναικείους πειρασμούς σε σέξι πόζες. *Ο Καρλ Μπαρκς, ο καλλιτέχνης που επινόησε πολλά από τα παπιά της Λιμνούπολης όπως ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο Γκαστόνε και οι Λύκοι και στα χέρια του οι ιστορίες με τον Ντόναλντ απέκτησαν το υψηλότερο επίπεδό τους, ξεκίνησε ως σχεδιαστής σε ένα περιοδικό με τολμηρά κόμικς και αστεία σεξουαλικού περιεχομένου για ενηλίκους. Και προς τη δύση της καριέρας του δημιούργησε πολλά έργα με γυμνά, προσθέτοντας σε αυτά ακόμα και την Ντέζι Ντακ! *Εξίσου τολμηρά ήταν και αρκετά σκίτσα του Πολ Μάρι, που επί σειρά ετών στη «νόμιμη» δουλειά του σχεδίαζε τα κινούμενα σχέδια με τον Μίκι Μάους ενώ είχε συνεργαστεί στην παραγωγή του «Πινόκιο» και του «Ντάμπο». *Ο Χάρι Πίτερ, από την άλλη, σχεδιαστής των πρώτων περιπετειών της Γουόντερ Γούμαν, ήταν ακόμα πιο βλάσφημος. Σε ένα από τα «βρόμικα» σκίτσα του παρουσιάζει την αθάνατη Αμαζόνα, ολόγυμνη, να εκλιπαρεί κάποια παιδάκια που της πήραν τα ρούχα να της τα επιστρέψουν, για να μην τα κλέψει ο Σούπερμαν. Γυμνά «για ανύψωση του ηθικού» *Ο Γκουστάβ Ντορέ είναι μια ακόμα ακραία περίπτωση, καθώς έγινε ιδιαίτερα γνωστός το 19ο αιώνα εικονογραφώντας τη Βίβλο αλλά και κλασικά λογοτεχνικά έργα όπως η «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, το «Κοράκι» του Πόε και οι «Περιπέτειες του Βαρόνου Μινχάουζεν». Ωστόσο, σώζονται ακόμα πολλές από τις βλάσφημες ζωγραφιές του με εξαιρετικά τολμηρές ερωτικές σκηνές και περιπτύξεις. *Εκτός από τις ξεκαρδιστικές περιπέτειες του σκανταλιάρη Ντένις του Τρομερού, ο μεγάλος πλακατζής Χανκ Κέτσαμ είχε δημιουργήσει και πολλές γελοιογραφίες ερωτικού περιεχομένου, ενώ δεν είχε διστάσει να παραφράσει ακόμα και ένα από τα σλόγκαν του Τσάρλι Μπράουν, του γκαφατζή αφεντικού του Σνούπι: «Happiness is a warm puppy», έλεγε ο Τσάρλι Μπράουν, «Happiness is a warm peepee» έγραψε ο Κέτσαμ δίπλα στον κατουρημένο και χαμογελαστό Ντένις. *Πιο διακριτικός ο Τζορτζ Χέριμαν, δημιουργός του Κρέιζι Κατ, έκανε μεν λιγοστά γυμνά αλλά ο αριθμός τηλεφώνου του πρωταγωνιστή του ήταν το 69696. *Το ίδιο αστείο χρησιμοποιούσε πολύ συχνά και ο Αλ Καπ, που σε πινακίδες δρόμων, βιβλία, τηλέφωνα κ.λπ. χρησιμοποιούσε τον αριθμό 69! *Ο Τσακ Τζόουνς, ο βραβευμένος με Οσκαρ σχεδιαστής του Μπαγκς Μπάνι, του Ντάφι Ντακ και του Πόρκι Πιγκ, δεν δίστασε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου να συμμετάσχει με μερικά πολύ τολμηρά και γυμνά σκίτσα του σε μια ανεπίσημη έκδοση για την ανύψωση του ηθικού των αμερικανών φαντάρων. *Ο Τζέιμς Μοντγκόμερι Φλαγκ, σχεδιαστής της πασίγνωστης αφίσας με τον Θείο Σαμ να καλεί τους Αμερικανούς να καταταγούν στο στρατό, έχει δημιουργήσει, επίσης, υπέροχα και πολύ προκλητικά γυμνά. *Οπως επίσης και ο Φρεντ Μουρ, ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε τον Μίκι Μάους στη «Φαντασία» αλλά και στον «Πίτερ Παν», ένας από τους πιο αγαπητούς σχεδιαστές των στούντιο Ντίσνεϊ λόγω των εξαιρετικών γυμνών που σκίτσαρε για τους συναδέλφους του στα διαλείμματα από τη δουλειά. *Ακόμα και ο σχεδιαστής του Σπάιντερμαν, Στιβ Ντίτκο, είχε κάποτε κάνει «βρόμικες» δουλειές. Την εποχή που μοιραζόταν το ίδιο γραφείο με τον Ερικ Στάντον συχνά τον βοηθούσε σε σκίτσα και ιστορίες με σαδομαζοχιστικά αξεσουάρ, αλυσίδες, χειροπέδες και άλλα «ερωτικά βοηθήματα»! *Ο Ερνι Μπουσμίλερ, ο δημιουργός της σουρεαλιστικής Νάνσι, ήταν πιο υπαινικτικός και με σαφή διάθεση χιούμορ, ενώ ο Τζόνι Χαρτ, δημιουργός της σειράς «Β.C.», συνήθιζε, στα κρυφά, να διανθίζει με τολμηρές σκηνές τις δικές του ιστορίες. *Πολλοί άλλοι όπως ο Γουίλ Αϊσνερ, δημιουργός του ντετέκτιβ Σπίριτ, και ο Σέρτζιο Αραγκονές, πνευματικός πατέρας του Γκρου, προτιμούσαν να κάνουν «βρόμικα» αυτοβιογραφικά σκίτσα, ενώ κάποιοι όπως ο Γουάλας Γουντ, μετά από μια μεγάλη καριέρα στα mainstream κόμικς, επιδόθηκαν σε αμέτρητες ασεβείς παρωδίες. Το πλήθος των παραδειγμάτων αποδεικνύει ότι ακόμα και οι πιο «καθαροί» δημιουργοί κόμικς κάποτε μουντζούρωσαν σε ένα χαρτί «ακατάλληλα» σκίτσα. Τους καθιστά αυτό «βρόμικους»; Εξαρτάται από το τι θεωρούμε «βρόμικο». Ο Γούντι Αλεν, πάντως, όταν κάποτε ρωτήθηκε αν «το σεξ είναι βρόμικο» είχε απαντήσει: «Μόνο όταν γίνεται σωστά!» 7 - 22/02/2009

Boring; Plastino;

Και εγώ τα τεύχη 4, 5 και 6 σε τόμο τα έχω. Ελπίζω να είναι ικανοποιητικά τα εξώφυλλά τους. Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση.

Το 2006 o Βασίλης Λώλος, εκτός από το Hats, σκίτσαρε και το 40σέλιδο mini-comic Nebuli, αυτή τη φορά με συν-δημιουργό την Becky Cloonan. H Cloonan είχε ανακαλύψει τον Λώλο από τη δουλειά του που είχε ανεβάσει στη γνωστή ιστοσελίδα Deviant Art, και ήταν κατά κάποιο τρόπο ο προστατευόμενός της. Το comic αποτελείται από μερικές ολιγοσέλιδες ιστορίες, που λαβαίνουν χώρα σε διάφορα πλανητικά συστήματα. Και σε αυτή την περίπτωση κάποια αντίτυπα βγήκαν προς πώληση στο πρώτο Comicdom Con.

Ο Βασίλης Λώλος ταξίδεψε το 2006 στο San Francisco για το APE (Alternative Press Expo), όπου παραβρέθηκε στην προσπάθειά του να γίνει πιο γνωστός σε κοινό και εταιρείες και να καταφέρει να υπογράψει κάποιο συμβόλαιο (που όπως ξέρουμε τελικά κατάφερε). Ένα μέσο προώθησης ήταν και το 16σέλιδο mini-comic Hats, που είναι πιο πολύ άσκηση ύφους παρά ολοκληρωμένη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Κάποια αντίτυπα βγήκαν προς πώληση και στο πρώτο Comicdom Con της ίδιας χρονιάς.

Άλλο ένα κόμικ που έχουν πολλοί από μας και νομίζαμε πως έχει παρουσιαστεί. Μάνο που βρήκες πως μας είχε ξεφύγει. Απ' ότι θυμάμαι, είχε ανακοινωθεί η επανέκδοσή από τη Giganto με σκληρό εξώφυλλο, λίγο αφ' ότου εξαντλήθηκε η έκδοση. Για ποιο λόγο δεν έχει γίνει μέχρι τώρα είναι άγνωστο. Ωστόσο θα διαφωνήσω στο ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα Ελληνικά κόμικς. Σε μένα δυστυχώς φάνηκε πολύ "λίγο" ως ιστορία και πολύ αυθαίρετη η πλοκή. Δεν ξέρω αν υπήρχε στο μυαλό του Λώλου και βιβλίο νο 2, αλλά το αποτέλεσμα μου δείχνει λειψό...

Από την περίληψη του βιβλίου: "Ένα προσωπικό χρονικό, αφηγημένο από μια καλτ κομίστα με συγκίνηση, τόλμη και τρυφερό χιούμορ. Μέσα από σκοτεινές ανατροπές, σεξουαλικές φοβίες και σπουδαία βιβλία, η ιστορία της ενηλικίωσης της Άλισον Μπέχντελ πλέκεται μέσα και γύρω από την οικογενειακή επιχείρηση: ένα γραφείο κηδειών, το «Θανατάδικο». Ο πατέρας της Άλισον, που διευθύνει το γραφείο κηδειών, είναι φιλόλογος στο τοπικό γυμνάσιο, ερασιτέχνης ιστοριοδίφης και μονομανής αναπαλαιωτής του βικτωριανού σπιτιού του, αλλά και ένας ψυχρός και απόμακρος γονιός, καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος, που όπως θα αποδειχθεί είχε διάφορες περιπέτειες με μαθητές του και με τον μπέιμπι-σίτερ των παιδιών του. Με μια αφήγηση άλλοτε κωμική και ανάλαφρη, και άλλοτε σπαραχτική, η Μπέχντελ μάς παρουσιάζει τον κόσμο μιας κόρης που λαχταράει μια στενότερη επικοινωνία με τον πατέρα της, και τελικά την πετυχαίνει μέσα από τον κοινό κώδικα των βιβλίων που διαβάζουν οι δυο τους. Όταν και η ίδια φτάσει να δηλώσει την ομοφυλοφιλία της, στο τέλος της εφηβείας της, ο επίλογος θα γραφτεί ραγδαία, έντονα και - το σπουδαιότερο: λυτρωτικά." Επειδή μόλις πήρα το βιβλίο δεν έχω προλάβει να το διαβάσω για να μπορώ να πω τη γνώμη μου. Με ένα πρόχειρο ξεφύλλισμα μου θυμίζει λίγο το Blankets, τόσο σε θεματική όσο και στο στήσιμο των καρέ. Είναι και αυτό εξάλλου μια αυτοβιογραφία, από μια γυναίκα αυτή τη φορά. Και ένα πολύ καλό άρθρο για το βιβλίο στην Ελευθεροτυπία πριν ένα χρόνο εδώ .

Ο Φώτης τις καθημερινές... και στα γενέθλιά του... Να ζήσεις Φωτάκο και χρόνια πολλά, μεγάλος λύκος να γίνεις με πολλά μαλλιά...

Ο Χρήστος Ζωίδης στη Goalnews ζωγραφίζει για άλλη μια φορά.

Αντιγράφω από το site της Πρωτοπορίας: "Ο τόμος "Η ασύμμετρη κυβέρνηση" συγκεντρώνει 81 πολιτικές γελοιογραφίες του Γιάννη Καλαϊτζή, δημοσιευμένες στην Ελευθεροτυπία από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο του 2007. Είναι ένας αμείλικτος - και χωρίς κανένα καθωσπρεπισμό - σχολιασμός της πολιτικής πραγματικότητας: οι φωτιές του καλοκαιριού, η βία της αστυνομίας, τα ομόλογα, οι εκλογές, το ΥΠΕΧΩΔΕ, η παιδεία και το βιβλίο Ιστορίας, ο εθνικισμός, η εκκλησία, οι μετανάστες, η ασυναρτησία της κυβέρνησης, και οι αντιθέσεις της αντιπολίτευσης. Όλα με το εξαίρετο και πολυσύνθετο μαυρόασπρο σκίτσο ενός από τους σπουδαιότερους γελοιογράφους της Ελλάδας." Αφιέρωμα στον Γιάννη Καλαϊτζή

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΩΣΤΑ !!! Και επειδή ξέρω πως κάνεις δίαιτα αυτό τον καιρό, η ιδανική λύση για το εορτάσιμο της ημέρας είναι πράσινο τσάι, ελιές, παξιμάδι και...

NORTHLANDERS #17 Written by Brian Wood Art by Vasilis Lolos Cover by Massimo Carnevale "The Viking Art of Single Combat" continues. On a snowy coastline of Norway, two Vikings face off in single combat. Seconds slow to minutes. Minutes slow to hours. Then, slower still, until the fight takes on a greater meaning. Viking warfare is deconstructed and dissected in this bitter and lonely brawl to the death with visually stunning art from Vasilis Lolos (Last Call). On sale May 27 • 32 pg, FC, $2.99 US • MATURE READERS

Ωραίος ο GCF. Μα καλά βρε germanicus, αφού το αναγνώρισες πώς και δεν το είπες; Ή μήπως επρόκειτο περί εις άτοπο απαγωγή;