albertus magnus

Χαιρομαι και για τις δυο κυκλοφοριες του Απριλιου. Τερματοφυλακα γιατρο αυτην τη στιγμη διαβαζω το 6ο (λογικα σε 1-2 μερες θα το τελειωσω) οποτε οτι πρεπει να δω πως τελειωνει η ιστορια συντομα. Για Λαργκο τα εχουμε ξαναπει, χαιρομαστε πολυ που ειναι αυτονομο πλεον, ωραια για μενα οτι θα εο=χουμε 4 αλμπουμ δηλ 2 arc με τη μια και επισης κατα την γνωμη μου πολυ συμπαθητικη η τιμη στα 24 (με εκπτωση 21,6) για 200 σελιδες κομιξακι. Τωρα με τις πασχαλινες εκπτωσεις θα παρω μαλλον και τα Μπλεκ που εχουν τα πρωτα του Λαργκο μεσα να τα εχω πληρη.

@ Laz33 όσο διαβάζεις θα σου αρέσει περισσότερο. Υπερτιμημένος δεν είναι με καμμία Παναγία. Κουραστικός ανάλογα με τα γούστα. Ίσως το βλέπεις έτσι γιατί ο Ρόσα πάντα μου έδινε την εντύπωση ότι απευθύνεται σε μεγάλους και όχι σε παιδιά και για αυτό βάζει πολύ πράγμα στις ιστορίες του σεναριακά. Εγώ πάντως έχοντας διαβάσει τα άπαντα και από τους δύο τους θεωρω ισαξιους σίγουρα. Ο Ρόσα (μεγάλος θαυμαστής και ο ίδιος του Μπαρκς) πάτησε πάνω στο έργο του και νομίζω το εξέλιξε και για μένα είναι ο μόνος που απόλαυσα τόσο πολύ τις ιστορίες του όσο του θείου Καρλ. Πάντως χαίρομαι που τον διαβάζεις και θα έλεγα ότι έχεις δρόμο ακόμα για να βγάλεις τα τελικά συμπεράσματα σου που τον κατατάσσεις στο πάνθεον των δημιουργών Ντίσνεϋ. Αν είσαι στις 20 ιστοριες κάπου στο 1/4.

@ Laz33 Εγω δεν εχω κρυψει ποσο μου αρεσει ο Ροσα και πολλες ιστοριες του τις θεωρω φανταστικες! Και πιστευω το ιδιο θα θεωρεις και εσυ σε λιγο καιρο...! χεχε!! Αναμεσα στις τοπ για μενα ειναι και "το ονειρο μιας ζωης" (αλλα σιγουρα θελει να εχεις διαβασει τις αλλες του που αναφερει μεσα για να καταλαβεις τι γινεται. Η "αυτου μεγαλειοτης" επισης πολυ αστεια

Καλα σημερα εχω λαβει 10 ειδοποιησεις οτι με αναφερει ο @ Indian συνεχεια για τα περιοδικα που εχω δωσει τευχη! Εμεις ευχαριστουμε που περασες την εθνικη εορτη σκαναροντας για να εμπλουτιζεις την βαση δεδομενων!

Εθνικη γιορτη μπακαλιαρος σκορδαλια ζητω η Ελλας!

Παρολο που ειχε αγορστει απο τον Γεναρη το διαβασα προν καμια δεκαρια μερες. Γενικα συμφωνω με τον @ Indian οποτε δεν τα ξαναγραφω, απλα να συμπληρωσω οτι μου αρεσε και το κονσεπτ με το ριαλιτυ καθως ειναι επικαιρο με τις καφριλες που κανουν και κανουν ριαλιτυ τα ΠΑΝΤΑ κυριολεκτικα. Και εγω το βρηκα καλο και μου αρεσε περισσοτερο απο το χριστουγεννιατικο editors choice

"ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ" είναι ένα γαλλικό κόμικ που πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία σε τρία τεύχη 250 σελίδων το καθένα περίπου (το 2009 και το 2010) με τίτλο "Une vie Chinoise" και υπότιτλο για κάθε τεύχος 1) Le temps du pere, 2) Le temps du parti, 3) Le temps de l'argent. Δημιουργοί του είναι ο κινέζος Li Kunwu (σχέδιο και σενάριο) και ο γάλλος Philippe Otie (σενάριο). Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Γράμματα σε μία χορταστική επίτομη έκδοση 750 σελίδων. Το κόμικ αυτό είναι μια πολύ προσωπική δουλειά του δημιουργού Li Kunwu καθώς μας διηγείται την ζωή του και μέσα από τα μάτια του βλέπουμε συγχρόνως και την σύγχρονη ιστορία της Κίνας και πως βίωσε τις αλλαγές και τα σημαντικά γεγονότα, από το 1950 εώς το 2009 που εξελλίσεται. Το κόμικ είναι χωρισμένο σε τρία μέρη ουσιαστικά τα τρία τεύχη που κυκλοφόρησαν ξεχωριστά στη Γαλλία. Το πρώτο μέρος λοιπόν με τίτλο "Η εποχή του πατέρα" περιλαμβάνει τρία κεφάλαια με τα εξής ονόματα, πούρο κόκκινο, το μικρό κόκκινο βιβλίο, ο κόκκινος στρατός. Ξεκινάει λίγα χρόνια πριν την γέννηση του με την γνωριμία των γονιών του, το 1950 (δηλ μόλις ενα χρόνο μετά την επικράτηση του Μάο Τσετούνγκ στον εμφύλιο και την ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιο) και ακολούθως βλέπουμε την παιδική του ηλικία καθώς και τα σημαντικα γεγονότα της περιόδου εκείνης μέσα από τα νεανικά του μάτια όπως το μεγάλο άλμα εμπρός που απέτυχε και έφερε τον μεγάλο λιμο στα ετη 1959-1962. Την εκστρατεία για τα 4 παράσιτα. Την εισαγωγή του μικρου κόκκινου βιβλίου με τα τσιτάτα του Μάο και την προσπάθεια των παιδιών να φέρουν στον ίσιο δρόμο όσους μεγάλους τους έκριναν σαν αντεπαναστάτες και την προσπάθεια τους να αποκόψουν κάθε επάφη με τα παλιά (ακόμα και με την καταστροφή έργων τέχνης). Φυσικά δεν λείπει και η πολιτιστική επανάσταση που έφερε μεγάλο χάος και εκκαθαρίσεις τόσο στο κυβερνών κόμμα αλλά και σε πολλά μικρά στελέχη και απλούς ανθρώπους που κατηγορήθηκαν αδίκως και εκτοπίστηκαν και φυλακίστηκαν κάτι που βίωσε και μέσα στην οικογένεια του ο πρωταγωνιστής μας. Συγχρόνως βλέπουμε και την αγάπη του για το σχέδιο και τα μάθήματα που παίρνέι για να γίνει καλύτερος. Το πρώτο μέρος κλείνει με τον θάνατο του κινέζου ηγέτη Μάο Τσετούνγκ όταν ο πρωταγωνιστής μας είναι στρατιώτης και 21 ετών το 1976. Το δεύτερο μέρος με τίτλο "Η εποχή του κόμματος" περιλαμβάνει τέσσερα κεφάλαια με τα εξής ονόματα, το κόμμα, η κόκκινη γη, κόκκινο αίμα, ο γέρο-Λι. Καλύπτει μια περίοδο 4 χρόνων περίπου απο το 1976 εως το 1980. Συνεχίζει από εκεί που τελείωσε το προηγούμενο μέρος δηλ με το πένθος για τον ηγέτη Μάο Τσετούνγκ και την αναταραχή σχετικά με την διαδοχή του. Αφού επικράτησε ο νέος πρόεδρος Χούα Κούο Φενγκ και συλλάβανε την "Συμμορία των τεσσάρων" ένας άνεμος αλλαγής ήρθε αφού η πολιτιστική επανάσταση τελείωσε, πολλοι φυλακισμένοι αποκαταστάθηκαν και γύρισαν σπίτια τους (όπως ο πατέρας του πρωταγωνιστή μας) καθώς και την εισαγωγή της ιδιωτικοποίησης σιγά-σιγά στην κινεζική οικονομία. Ο πρωταγωνιστής μας παραμένει στο στρατό και μας δείχνει τις προσπάθειες που έκανε να μπεί στο κόμμα με το να είναι υποδειγματικός στρατιώτης και να προσπαθεί να κάνει το κάτι παραπάνω. Θα αρχίσει να δουλεύει και σαν σκιτσογράφος του στρατού (κάνοντας αφίσες προπαγάνδας και σκίτσα για εφημερίδες). Βλέπουμε επίσης και τους πρώτους έρωτες του ενώ το 1979 θα λάβει μέρος στο Σινοβιετναμέζικο Πόλεμο και θα γνωρίσει τις μάχες και την φρίκη του πολέμου από κοντά. Σιγά σιγά μαθαίνουμε και για το νέο ισχυρό άνδρα της Κίνας τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ. Το μέρος αυτό τελείωνει με την απόλυση του από τον στρατό, τις πρώτες προσπάθειες του σαν απλός πολίτης και με ένα δυσάρεστο γεγονός, τον θάνατο του πατέρα του. Και το τρίτο μέρος με τίτλο "Η εποχή του χρήματος" περιλαμβάνει τέσσερα κεφάλαια με τα εξής ονόματα, η πρώτη χρυσή πιατέλα, ο χαρακτήρας "τσάι", η αναγέννηση, η σύγχρονη εποχή. Μας φέρνει στο 1990 και στη νέα πλέον Κίνα που έχει σαρωθεί από αρκετές αλλαγές, την ιδιωτικοποίηση, την αστυφιλία και το κυνήγι του χρήματος (κυριώς του εύκολου και αρκετές φορές μη νόμιμου). Στο πρώτο μισό του τρίτου μέρους ο ηρωας μας κάνει ένα βήμα πίσω και βλέπουμε τις προσωπικές ιστορίες μερικών φίλων και γνωστών του και πως εξελίσσονται επαγγελματικά στη νέα αυτή Κίνα. Θα πάμε στο 2000 και μετά στο 2005 όπου συνεχίζουμε να βλεπουμε την εξέλιξη αυτή για άλλους κακή (αυτούς που κυνηγάγανε τις απάτες) και για άλλους καλή (αυτούς που δουλέψαν σκληρά και τίμια). Ο ήρωας μας θα έρθει ξανά στο προσκήνιο και θα δούμε τις εθνολογικές του μελέτες πάνω στις μειονότητες της Κίνας (πολλοι διαφορετικοί λαοί) καθώς και τα ταξίδια του στη Γαλλία και ιδιαίτερα στην Ανγκουλέμ που τον εντυπωσίασε. Θα καταλήξουμε στην πρωτοχρονιά του 2009 όπου θα κυριαρχούν δύο αντίθετα συναισθήματα. Η περηφάνια και η χαρά για την εξέλιξη της Κίνας και το καλύτερο βιωτικό της επίπεδο και συγχρόνως η μελαγχολία για τα πιο απλα χρόνια που πέρασαν και χάθηκαν για πάντα στο βωμό της εξέλιξης. Εμένα το σενάριο μου άρεσε αρκετά και νομίζω κατάφερε να μεταφέρει τις σκέψεις και τα συναισθήματα που είχε σε κάθε εποχή. Σε πολλα σημεία κάνει και flash-forward και μας δείχνει αν έχει μετανίωσει για κάποια πράγματα της νεότητας του. Ομολογώ οτί δεν έχω διαβάσει πολλά για την Κίνα οπότε το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον και για να μάθω μερικά πράγματα. Βέβαια έχει μια κάποια δυσκολία καθώς αν δεν είσαι γνώστης θα χρειαστεί να ανατρέξεις αρκετές φορές στην εγκυκλοπαίδεια για να κατανοήσεις λίγο καλύτερα για ποια γεγονότα μιλάει (πχ το άλμα εμπρός, την πολιτιστική επανάσταση, τα γεγονότα γύρω από την διαδοχή του Μάο, το σινοβιετναμέζικο πόλεμο κ.α.) Το σχέδιο μέτρο θα το χαρακτήριζα αλλά δεν με απέτρεψε από το να το διαβάσω και να το ευχαριστηθώ και σχετικά σύντομα καθώς έβγαλα 750 σελίδες σε 5 μέρες περίπου Η έκδοση αξιοπρεπής με μαλακό εξώφυλλο και καλό δέσιμο και φυσικά είναι πολύ φθηνό για το μέγεθος του με ονομαστική τιμή στα 20 ευρώ (και πρακτικά παντού πωλείται στα 16) όπου για κόμικ 750 σελίδων είναι σίγουρα value for money. Εγώ ομολογώ δελεάστηκα να του δώσω μια ευκαιρία και το αγοράσω και από αυτό το γεγονός. Τέλος να αναφέρω για όποιον ενδιαφέρεται να ρίξει μια ματιά στς πρώτες σελίδες και να διαβάσει και την όμορφη εισαγωγή, έχει βάλει η εκδοτική τις 30 πρώτες σελίδες εδώ

Καιρο εχω να γραψω εδω οποτε ας πω λιγο τι Manga διαβασα απο την τελευταια φορα δηλ Οκτωβρη εως Δεκεμβρη γιατι απο το νεο ετος δεν εχω διαβασει τιποτα σε ηλεκτρονικη μορφη. Καταρχας τελειωσα το Phoenix του μεγαλου Τεζουκα. Σε γενικες γραμμες μου αρεσε αν και ειχε σημεια που ηταν κουραστικα και βαρετα αν δεν ηξερες και την γιαπωνεζικη ιστορια. Επειδη κιολας μιλαμε για ημι-ανεξαρτητες ιστοριες μπρος πισω στο χρονο (απο αρχαια εποχη μεχρι πολυ μελλον διαστημικη εποχη) και επειδη δημιουργηθηκαν και εκδοθηκαν με μεγαλη αποκλιση μεταξυ τους δηλ απο το 1954 εως το 1988 λογικο ειναι να εχουμε και διαφορα στην ποιοτητα της καθες ιστοριας. Αγαπημενη μου ηταν το Universe δηλ ο 4ος τομος που εκδοθηκε το 1969. Το πρωτο μερος οπου 4 αστροναυτες ειναι ο καθενας μονος του σε καψουλα διαφυγης και μιλανε μεσω ασυρματου ηταν πολυ δυνατο. Μετα επιασα το Tekkonkinkreet μια βιαιη ιστορια με πρωταγωνιστες δυο πιτσιρικαδες αστεγους εγκληματιες. Μετριο σχεδιο αλλα ψιλοενδαφερον σεναριο με μαφια, αμαρτωλη πολη, μαφιοζους κτλ Επειτα διαβασα το sanctuary και μου αρεσε αρκετα. Με πρωταγωνιστες δυο φιλους που θελουν να αλλαξουν την Ιαπωνια. Ο ενας μεσω της Γιακουζα και ο αλλος μεσω της πολιτικης. Καλο σεναριο και πολυ ωραιο σχεδιο (ο σχεδιαστης εχει κανει και το crying freeman οποτε ηξερα το ποσο καλο σχεδιο θα ειχε). Και τελος θυμηθηκα οτι μετα τον θανατο του κενταυρου Χειρωνα ε του Κενταρο Μιουρα θα συνεχισουν αλλοι το Berserk και εχουν γαλει καποια κεφαλαια οποτε τα βρηκα και τα διαβασα. Μετρια πραγματα δεν προχωρησε πολυ την πλοκη εκτος ισως απο το τελευταιο δηλ το 371. Αναμονη στο μελλον πως θα το προχωρησουν.

Απο 16 εως 31 Μαρτιου εχει μια προσφορα 50 τιτλοι με 50% εκπτωση και εχει και μερικα κομιξακια μεσα για οποιον ενδιαφερεται. https://anubis.gr/product-category/prosfores/50/

Ηταν και οι δυο υποψηφιοι επισημως και πανω απο μια φορες https://www.nobelprize.org/nomination/archive/show_people.php?id=4747 https://www.nobelprize.org/nomination/archive/show_people.php?id=8531 Επισης βρηκα και τον Ριτσο υποψηφιο μια φορα (το 1971) αλλα λεει στην επισημη σελιδα των Νομπελ οτι η βαση δεδομενων των υποψηφιων δεν εχει περαστει ακομα ολοκληρη παρα μονο μεχρι το 1971 οποτε ισως ηταν και αλλες φορες μεχρι το θανατο του το 1990. https://www.nobelprize.org/nomination/archive/show_people.php?id=15727 Επισης σε αυτα που λες για τους Σουηδους εχεις 100% δικιο. Μαλιστα το 1974 το ενα μελος της επιτροπης το εδωσε στο αλλο και τουμπαλιν οποτε ειχαμε δυο νικητες και "συμπτωματικα" ηταν και οι δυο μελη της επιτροπης....! Γιοχαν πινει Γιοχαν κερναει που λεει και εκφραση!

Νομιζω δεν διαφωνουμε καπου. Εγω δεν τη θεωρω πλεον την μεγιστη αναγνωριση γιατι οπως ξαναπα ειναι υποκειμενικο, απο μια επιτροπη αποφασιζεται και δεν υπαρχει κατι 100% αντικειμενικο οπως σε ενα αγωνα δρομου. Ειναι σαν να λεμε οτι το Οσκαρ ειναι η μεγιστη αναγνωριση για ενα ηθοποιο παγκοσμιως. Ξερεις ποσοι ηθοποιοι εκτος ΗΠΑ ή θεατρικοι Αμερικανοι θα γελασουν αν το ακουσουν αυτο? Πριν καν δω το μηνυμα σου σκεφτομουν και εγω σαν αρνητικο παραδειγμα το Μπομπ Ντυλαν. Και φυσικα δες και ποιοι ΔΕΝ το εχουν κερδισει για να το παρει ο Ντιλαν. Να ξεκινησω απο Ελληνες οπως Καβαφης, Καζαντζακης και Ριτσος. Ενταξει εδω μπορει να μην ειμαι εγω αντικειμενικος σαν Ελληνας. Ας δουμε ομως και ποιος τεραστιους ξενους λογοτεχνες δεν τους κρινανε καλους οπως Τολστοι, Ιψεν, Στριντμπεργκ, Προυστ, Καφκα, Πεσοα, Οργουελ, Τζους, Μπορχες, Ναμπουκοβ και η λιστα μπορει να μεγαλωσει και αλλο. Για το Νομπελ ειρηνης αστα καλυτερα. Το εχουν παρει πολλοι πολιτικοι που κανανε πολεμους οποτε ειναι τρελα οξυμωρο οταν τους δινουν Νομπελ ειρηνης. Για αυτο σου λεω οτι για βραβεια απο επιτροπες δεν χρειαζεται κανεις να στεναχωριεται.

Ωραια τα νεα που θα βγει νεος Αστεριξ και ωραια τα νεα για νεο σεναριογραφο μηπως και (επαναλαμβανω μηπως και) δουμε βελτιωση στα επομενα τευχη. Ο Φαμπκαρο παντως εχει κανει αρκετες δουλειες και εχει κανει και μια νεα τριλογια Αχιλεα Ταλον. Δεν εχω διαβασει ομως καποια δουλεια του ωστε να ξερω το στυλ του. Υπομονη παντως και θα δουμε τι ψαρια θα πιασουμε. https://www.bedetheque.com/auteur-11028-BD-Fabcaro.html https://fr.wikipedia.org/wiki/Fabcaro

@ thanos έψαξα λίγο και βρήκα πληροφορίες σε ένα άλλο φόρουμ σχετικά με anime manga (που είμαι και εκεί γραμμένος αν και έχω χρόνια να γράψω). Σε θέμα παρουσίασης του κόμικ (και μάλιστα αναφέρουν εμάς σαν πηγή) που έγραψε τρία ποστ και η δημιουργος ήταν να βγουν 5 ή 7 τόμοι και μάλιστα μέσα σε τρία χρόνια (σύμφωνα με λεγόμενα της δημιουργού) αλλά όπως φαίνεται δεν πραγματοποιήθηκε. Αν αυτό έγινε γιατί δεν πούλησε ο πρώτος τόμος ή βαρέθηκε μετάνιωσε η δημιουργός δεν το ξέρω. Ίσως επηρεάστηκε και από το κλείσιμο της εκδοτικής?? Είναι κάμποσα χρόνια που δεν είναι ενεργοί αλλά δεν θυμάμαι πότε ακριβώς κλείσανε. Πάντως με το ψευδώνυμο maru ομολογώ και εγώ ότι δεν βρήκα κάποια άλλη δουλειά της αλλού (αν έχει βγάλει με άλλο ψευδώνυμο ή με το κανονικό της όνομα κάποια άλλη δουλειά δεν το γνωρίζουμε).

Το προηγουμενο μηνα η συμβια μου εκανε δωρο τον Αριστοτελη για τα γενεθλια μου. Καπου εκει απο βιβλιοπωλειο φιλων αγορασα σε πολυ καλη τιμη και τον διγενη. Τα αλλα τρια επειδη θα κατεβαινα κεντρο μια μερα για αλλες δουλειες (και επειδη ειχα ηδη παραγγειλει στη λεσχη) τα πηρα γιατι ειδικα το Παπανικολαου τον ζαχαρωσα και τον ηθελα αμεσα. Η κινα για να σας προλαβω το ξερω οτι δεν υπαρχει σε παρουσιαση οποτε μολις το ολοκληρωσω θα το παρουσιασω. Εχω διαβασει καπου τα 2/3 αλλα θελω μερικες μερες ακομα γιατι μιλαμε για κτηνος 750 σελιδων. Και αυτα τα λιγα (9 μολις) με περιμενανε στη λεσχη και οπως ειπα και στο αλλο θεμα τα πηρα συνδυαζοντας και κουβεντουλα και καφε! Αλλα πλεον εχω καμποσα αδιαβαστα και μου φαινεται οτι προς το καλοκαιρι θα ξανααγορασω.

Απο τον Οκτωβρη ειχα να παω στη λεσχη (και λογω οικογενειακων θεματων) και ειλικρινα το χαρηκα που πηγα σημερα γιατι και ψωνισα και τους πηγα καποια περιοδικα για σκαναρισμα κτλ (ο ινδιανος θα κανει facepalm μολις τα δει!!) και φυσικα ηπιαμε τσαγακι καφεδακι με χαλαρη κουβεντουλα γυρω απο κομικ κτλ Και φυσικα να το πω και δημοσιως οτι εκτος απο τους συνηθης υποπτους (προεδρος, loss, μενιγ και αλεξια) ειχα τη χαρα να γνωρισω απο κοντα τον @ albert και τον @ nikos99 . Ελπιζω να ξαναπαω πιο συντομα και φυσικα μακαρι να γνωρισω και αλλους συμφορουμιτες!

Το ξεραμε οτι θα βγουν 4 τευχη μαζι αλλα χαιρομαι που επιβεβαιωνεται και επισημως! Σιγουρα θα ειναι χορταστικο με δυο ολοκληρωμενες ιστοριες. Το κακο ειναι οτι δεν θα εχουμε αυτονομα τα πρωτα τευχη και φυσικα οσα ειναι στο μπλεκ θα ειναι και σε μικρο μεγεθος. Ελπιζω μελλοντικα οτι αν παει καλα αυτη η κινηση και αν βγαλει 2-3 τομακια ακομα με τα επομενα τευχη και πανε επισης καλα ισως γυρισει πισω και βγαλει και τα πρωτα τευχη αυτονομα.

Η "ΚΟΚΚΙΝΗ ΡΟΖΑ" είναι ένα βιογραφικό κόμικ για την ζωή της Ρόζα Λούξεμπουργκ (που ήταν μαρξίστρια φιλόσοφος, πολιτική θεωρητικός και επαναστάτρια) σε σενάριο και σχέδιο της βρετανίδας Κέητ Έβανς (Kate Evans). Πρωτοκυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2015 απο τις εκδόσεις Verso ενώ στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το 2022. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ ήταν Πολωνίδα (εβραικής καταγωγής) και γεννήθηκε το 1871 στην πόλη Ζάμοστς. Αργότερα η οικογένεια της μετακόμισε στην Βαρσοβία οπού εκεί τελειώσε το γυμνάσιο. Από τα μαθητικά της χρόνια είχε οργανωθεί σε παράνομα επαναστατικά κόμματα και οργάνωνε απεργιες κτλ και είχε προβλήματα με την τσαρική αστυνομία (η Πολωνία ήταν υπό ρωσική κατοχή εκείνη την περίοδο). Το 1889 διέφυγε στην Ελβετία και γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Σπούδασε φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική, μαθηματικά και οικονομικά. Το 1897 τελείωσε το διδακτορικό της στα οικονομικά κάτι σπάνιο την εποχή εκείνη για γυναίκα. Την επόμενη χρονιά μετακόμισε στην Γερμανία όπου και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής της το 1919. Για την εκεί δράση της είναι γνωστή ακόμα και στις μέρες μας. Είχε έντονη πολιτική δράση μέσω άρθρων, ομιλιών, οργάνωση διαδηλώσεων αλλά και μέσω διδασκαλίας (οικονομικών και μαρξισμού). Ανήκε αρχικά στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα Γερμανίας και αργότερα σε άλλα κόμματα. Για την δράση της φυλακίστηκε αρκετές φορές. Γενικά ασυμβίβαστη άσκησε κριτική στο κόμμα της αλλά και στους μπολσεβίκους και στον Λένιν προσωπικά. Το 1919 στη διάρκεια μιας αποτυχημένης επανάστασης (όπου είχε αμφιβολίες η ίδια για το αν έπρεπε να γίνει) δολοφονήθηκε από παραστρατιωτικούς. Αυτά τα γεγονότα και άλλα πολλά καλύπτει το κόμικ αυτό. Γενικά είναι χορταστικό με 190 σελίδες περίπου σχεδίου όπου καλύπτει όλη τη ζωή της από την γέννηση της ως το θανατό της. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οι σημειώσεις στο τέλος μεγέθους περίπου 40 σελιδών όπου αναφέρει σχεδόν για όλα τα καρέ από ποιο βιβλίο της, γράμμα της, άρθρο της είναι η συγκεκριμένη φράση. Γενικά το σενάριο και τα κείμενα για βιογραφικό κόμικ με άφησαν ικανοποιημένο και νομίζω είναι αρκετά πιστό στη ζωή της αν και με κάποιες παρεκλίσεις για λόγους δραματουργίας (το αναφέρει και αυτό στον πρόλογο εξάλλου). Το σχέδιο μέτριο αλλά έχει γίνει καλή δουλειά στα πρόσωπα ώστε να τους αναγνωρίζεις (συγκρίνοντας με αληθινές φωτογραφίες πχ). Τέλος να αναφέρω ότι έχει γίνει καλή δουλειά στην έκδοση με σκληρό εξώφυλλο και σελίδες ιλουστρασιόν μέσα. ΥΓ Το είχα διαβάσει καιρό (από των Οκτώβρη) και από τοτε έιχα σκανάρει και τα εξώφυλλα. Οπότε άργησα μερικούς μήνες αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.

Συμφωνα με το wikipedia οταν ξεσπασε ο Β ΠΠ δεν μπορουσε πλεον να δημοσιευτει το στριπ του Φλας Γκορντον στο Βελγικο περιοδικο Bravo και ετσι ζητησαν απο τον Jacobs να γραψει ενα τελος για τον Φλας και μετα να φτιαξει κατι καινουριο δικο του προς αντικατασταση του Φλας στο περιοδικο. Οποτε προφανως κινηθηκε στα ιδια βηματα για να εχει το ιδιο κοινο και ετσι προεκυψε η Ακτινα U.

Η "Ακτινα U" ειναι το πρωτο κομικ του Jacobs που βγηκε to 1943. Δεν ειναι Μπλεικ και Μορτιμερ αλλα μαλλον συνανταμε πρωτολειες ιδεες και χαρακτηρες που μοιαζουν με τους γνωστους μας ηρωες.

Το Κομιξ ειναι οντως σπανιο γιατι ειναι οπως θα δειτε στην περιγραφη "Μπομπυ Ντικ". Ειναι το μoναδικο αντιτυπο που εκδοθηκε με την Ιστορια του Bobby Dick που ηταν καποιος μακρινος ξαδερφος των Ντακ απο μακρινο χωριο και για αυτο ειχε αλλαξει το επωνυμο του. ΔΕΝ ειναι αυτο που εχουμε οι υπολοιποι με την ιστορια Μομπυ Ντικ (Moby-Dick) δηλ την φαλαινα κτλ βασισμενη στο γνωστο βιβλιο. Για αυτο τρεξτε να αγορασετε τωρα που το εχει 599 γιατι αυριο μπορει να το δινει 600

@ nikolas12 σου βαζω και τη ραχη εδω αν θες να την βαλεις αναμεσα στα δυο εξωφυλλα για να φαινεται καλυτερα το ολοκληρωμενο σχεδιο

Αδικα ή δικαια δεν ξερω αλλα παντως προταθηκε δυο φορες. Ηταν λιγο περιεργο παντως γιατι θελανε να βραβευουν θεραπειες και οχι τεχνικες προγνωσης και καπου εκει κολλησε η επιτροπη. Επισης ειχαν βραβευσει και παλιοτερα καποιες τεχνικες που μετα αποδειχθηκαν λαθος και θελανε να αποφυγουν τυχον καζο. Εξαλλου και οι ανακαλυψεις του Παπανικολαου φανηκαν χρησιμες σε βαθος δεκαετιων που αποδειχτηκε χρησιμοτητα τους και το ποσες ζωες εσωσαν. Παντως το Νομπελ ενα βραβειο ειναι και οπως καθε βραβειο απονεμεται και δεν κερδιζεται. Εννοω δηλ οτι υπαρχει παντα μεσα μεγαλη υποκειμενικοτητα στο ποιος θα το παρει και ποιος οχι. Δεν ειναι στιβος πχ που αυτος που τερματιζει πρωτος ειναι αντικεμενικα ο νικητης. Σιγουρα το εχουν παρει μεγαλοι επιστημονες και λογοτεχνες αλλα υπαρχουν και αλλοι που δεν το εχουν παρει που ηταν εξισου μεγαλοι. Το οτι δεν πηραν το βραβειο δεν τους κανει λιγοτερο σημαντικους. Οσον αφορα την μακρινη καταγωγη του δεν ξερω και δεν μπορεσα να βρω πληροφοριες. Τα κυπριακα επωνυμα ειναι σε μεγαλο βαθμο τα πατρωνυμα των ανθρωπων ή τα μικρα των παππουδων τους αλλα και στην Ελλαδα επισης συνανταμε τετοια επωνυμα και επισης το προθεμα παπα- μπροστα προφανως υποννοει οτι καποιος παππους-προπαπους-προγονος ηταν ιερεας, ο παπαΝικολας και το κανανε επωνυμο σε καποια φαση. Το οτι το μικρο ονομα του πατερα του ηταν Νικολαος συνηγορει σε αυτη την κατευθυσνη κατα την αποψη μου. Επισης το γεγονος οτι ο πατερας του ηταν δημαρχος Κυμης καθως και βουλευτης με κανει να υποψιαζομαι οτι ειχαν ριζες στην περιοχη απο παλιοτερα εκει στα μερη. Απο εκει και περα ολα ειναι πιθανα καθως παντα ο κοσμος μετακινοταν και μετακομιζε προς αναζητηση καλυτερης τυχης. Απο κει και περα εκτος της κουβεντουλας μας να παρεις το κομικ να το στηριξεις για να γινουν και αλλες τετοιες δουλειες. Αν δεν πουλησει τιποτα λιγο χλωμο το βλεπω.

Αξιοπρεπες τευχακι αφιερωμα αυτο. Το ειχε δωσει με την εφημεριδα Βημα γυρω στα χριστουγεννα και το ειχα παρει. https://www.tovima.gr/2022/12/19/media/ektaktos-to-savvato-me-to-vima-arkas-imerologio-toixou-2023-beatles-bhmagazino/

Δρ. ΠΑΠ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ Γ.Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Το τελευταίο πόνημα του Πέτρου Χριστούλια (σχέδιο και σενάριο) είναι το "Δρ. ΠΑΠ" και κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του 2023 από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Νομίζω είναι εύκολα κατανοητό από τον τίτλο οτι ασχολείται με την ζωή του σπουδαίου Έλληνα γιατρού ερευνητή Γεωργίου Παπανικολάου. Θέλω να πιστεύω οτι όλες οι γυναίκες αλλά και οι περισσότεροι άνδρες γνωρίζουν ή έχουν ακούσει για το περίφημο Τεστ ΠΑΠ το οποίο σώζει ζωές καθώς μπορεί εύκολα να διαγνώσει σε πρώιμα στάδια τον καρκίνο στον τράχηλο της μήτρας. Επίσης οι λίγο μεγαλύτεροι που πρόλαβαν τις δραχμές σίγουρα θυμούνται τον κύριο που ήταν πάνω στο μεγαλύτερο τότε χαρτονόμισμα των 10.000 δραχμών. Με τη ζωή αυτού του σπουδαίου Έλληνα καταπιάνεται το κόμικ αυτο και μας δείχνει διάφορες σημαντικές στιγμές. Από τα παιδικά του χρόνια στην Κύμη Ευβοίας όπου γεννηθηκε, τις σπουδες στην ιατρική στο πανεπιστημίο Αθηνών, την μεγάλη αγάπη του για την φιλοσοφία και την μουσική, τα μεταπτυχιακά του στα Γερμανικά πανεπιστήμια και φυσικά την ζωή του στις ΗΠΑ όπου μετανάστευσε μαζί με την συζυγό του Ανδρομάχη Μαυρογένη και εκεί σαν καθηγητής και ερευνητής στο πανεπιστήμιο Κορνέλ στην Νέα Υόρκη πραγματικά έλαμψε και εν τέλει βοήθησε πολλους ασθενείς με την ανακάλυψη του. Ήταν σίγουρα ένας σημαντικός άνθρωπος που πρόσφερε στο κοινωνικό σύνολο και νομίζω οι Έλληνες οφείλουμε να ξέρουμε δυο πράγματα έστω για την ζωή του (εκτός από το δεκαχίλιαρο που ανέφερα πιο πάνω). Εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ. Έχω και μια αδυναμία στις βιογραφίες, ήξερα και τον Γεώργιο Παπανικολάου οπότε ένα κόμικ βασισμένο στη ζωή του ήταν σίγουρη αγορά. Ο Χριστούλιας έχει ωραίο σχέδιο, μου αρέσαν τα πρόσωπα που αναγνωρίζονται αμέσως αλλά και κάποια καρέ πανοραμικά με κτίρια κτλ Στο σενάριο επίσης έχει κάνει καλή δουλίτσα και έρευνα (φαίνεται και στην βιβλιογραφία στις πηγές του στο τέλος) οπότε νομίζω συνολικά μια ωραία δουλειά. Ένα ελληνικό κόμικ, από Έλληνα δημιουργό που αφορά ένα σπουδαίο Έλληνα που το όνομα του είναι γνωστό παγκοσμίως και μνημονεύεται ακόμα και σήμερα 60 χρόνια από τον θάνατο του. ΥΓ 1. Ευχαριστώ τον φίλο @ ramirez για μία ακόμα χρήσιμη αποδελτίωση που έκανε και έμαθα το κόμικ αυτό. Αυτό εδώ το θέμα είναι και μάλιστα πηρα και τις φωτογραφίες για την παρουσίαση. 'Οπως καταλαβαίνετε χθες έμαθα για την ύπαρξη του και επειδή σήμερα ήμουν κέντρο συμπτωματικά δεν αντιστάθηκα και το πήρα, το διάβασα μονορούφι και σας το παρουσιάζω. ΥΓ 2. Και κάτι προσωπικό. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου γεννήθηκε, μεγάλωσε και καταγόταν από το ίδιο χωριο με τον Παπανικολάου. Εγώ δεν έχω μεγαλώσει εκεί αλλα πήγαινα και πηγαίνω συχνά όσο μπορώ για να βλέπω το μισό σόι και φυσικά θεωρώ οτί η μισή μου καταγωγή είναι από εκεί οπότε θεωρώ τον Παπανικολάου συντοπίτη μου οπότε με μεγάλη χαρά και ενδιαφέρον έκανα αυτή την παρουσίαση.

Μετα απο εναμιση περιπου μηνας απουσια απο το φορουμ οπου δεν ειχα γραψει τις κριτικες μου ας ξεκινησω απο δω. Λοιπον αγορασα την Κιβωτο 17/1 και μαλιστα χαρηκα που την βρηκα στο ψιλικατζιδικο μου γιατι πχ το τελευταιο Ιζνογκουντ δεν του το ειχαν φερει. Οποτε το διαβασα την ιδια μερα στα γρηγορα να παρω μια ιδεα και μετα το Σαββατοκυριακο ξανα με την ησυχια μου. Σε γενικες γραμμες το βρηκα μετριο αλλα σιγουρα καλυτερο απο οτι περιμενα. Ποτε δεν εχω υψηλες προσδοκιες απο τους συνεχιστες του Μορρις οποτε δεν απογοητευτηκα. Γελασα σε καποια σημεια, ηταν ωραιο που ειχε τον Λουκυ να παιρνει μια φορα το μερος του φιλοζωου και την αλλη εναντιον του (δηλ παντα το μερος αυτου που εχει δικιο και προστατευει τον αδυναμο), νομιζω ηταν ενα ωραιο μηνυμα να αγαπαμε τα ζωα αλλα κυριως οτι οι υπερβολες δεν κανουν καθολου καλο και μπορει να οδηγησουν σε κακες καταστασεις. Επισης δεν με χαλασε που ειχαμε αλλους κακους παρανομους εκτος των Νταλτον. Συνολικα ενα μετριο τευχος και τελικα ο Λουκυ δεν εγινε χορτοφαγος οπως πολλοι φοβοντουσαν (και βεβαια και να γινοταν εμενα δεν θα με επηρεαζε στην κρεατοφαγια μου! ) Τωρα οσον αφορα αν ο Λουκυ εχει γινει φλωρος που που εκλαψε και πυροβολησε να τραυματισει τον αλλο εχω να πω οτι ο Λουκυ εξελιχθηκε απο τον ιδιο τον δημιουργο και ενω στην αρχη σκοτωνε μετα εγινε πιο straight καλος και τους πηγαινε παντα στην φυλακη. Φανταζομαι το εκανε για να ειναι πιο φιλικο στα παιδια και ισως για να μπορουν να επαναχρησιμοποιουν τους Νταλτον ξανα και ξανα (που κακα τα ψεμματα μας εχουν δωσει μερικα πολλα καλα αλμπουμ με αυτους μεσα ως βασικους κακους). Οπως επισης του εκοψε και το καπνισμα ο ιδιος ο Μορρις αρχες δεκαετιας 1980. Οποτε και ο Μορρις ηθελε να περασει καποια μηνυματα που θεωρουσε σωστα και ετσι επλασε τελικα ενα ηρωα που δεθηκαμε ολοι και φανταζομαι τον ειχαν προτυπο τα παιδια. Σωστο, καλοσυνατο, τιμιο, προστατη των αδυνατων. Δεν ξερω αν στην αγρια δυση θα μπορουσε να σταθει οντως ενας τετοιος τυπος που τα πραγματα ηταν αγρια και ηθελε τσαγανο απο τους σεριφηδες (κοινως να σκοτωνουν και κανενα με το οπλο ή να τους πηγαινουν για κρεμασμα εστω). Αλλα σε ενα κομικ κωμωδιας και περιπετειας ειναι μια χαρα!