Billy-P

Εγω αγορασα πριν κανα μηνα το πρωτο τευχος, το οποιο υπαρχει αλλα πουθενα δεν βρηκα το δευτερο, χαιρομαι που βλεπω πως βγηκε αλλα δεν ξερω αν θα το βρω.

Ο Bachalo στην αρχη της δεκαετιας του 1990 ειχε μια αλλη χαρη. Το στιλιζαρισμα του ηταν χαρακτηριστικοτατο και αρκετα προσωπικο. Γουσταρω με τα χιλια old school Chris. Shade, Generation X (τα πρωτα τευχη) και Generation Next, Death και ενα one shot Ghost Rider.

Ακριβο και μεγαλο αλλα ειναι Ντι Σι κομικς. Μακαρι να μου το φερει ο Αι Βασιλης μιας και πλησιαζουν και Χριστουγεννα. Αλλα δεν το βλεπω.

Πραγματικα ενω παντα υπερασπιζοσουν τα κομικς ως μια μορφη τεχνης απεναντυ σε αυτους που τα εβριζαν διαβαζοντας αυτο το βιβλιο καταλαβαινεις ποσο μα ποσο δικιο ειχες. Τα κομικς ειναι τεχνη και μαλιστα η νουμερο εννεα και οποιος αμφιβαλλει μπορει να διαβασει αναμεσα στα αλλα βιβλια που το αποδεικνυουν το ΑΝΤΕΡΣΤΑΝΤΙΚ ΚΟΜΙΚΣ του Σκοτ ΜακΛαουντ. Το βιβλιο αυτο δεν υπαρχει.

Εχω ενα ΤΡΒ με τις καλυτερες ιστοριες του. Οι περισσοτερες ειναι σουπερ αλλα υπαρχουν και καποιες που δεν υπαρχουν στον αιωνα τον απαντα, αμην. Ανατροπη μεσα στην αντροπη στην ανατροπη, η υπεροχη σπλας σελιδα στην αρχη της ιστοριας, πολυπλοκοι και γοητευτικοι χαρακτηρες και ολα αυτα μονο σε τεσσερις,πεντε σελιδες.

Ωραιο βιβλιο. Το διαβασα καπου μεσα στην φετινη χρονια, τελος ανοιξης. Τα θεματα που συζητουν ειναι πολλα. Απο την διαδικασια και χαρα του inking μεχρι τους εκδοτες και εντιτορς. Ενα μικρο μου παραπονακι Θα ηθελα να ανοιγοταν περισσοτερο ο Μιλλερ.

O Sam Kieth είναι ενας εξαιρετικος καλλιτέχνης από την Καλιφόρνια της Αμερικης.Ξεκινισε την επιτυχημένη καριέρα του φτιάχνοντας φανζινς σε ηλικία 17 ετών κάνοντας τις πρώτες του δημοσιεύσεις το 1983. Έμαθε σχέδιο από συγγενείς και πιο συγκεκριμένα από τα ξαδέλφια του και την αδελφή του. Ένας από τους ξαδέλφους του δημιουργούσε κινούμενα σχέδια. Στην αρχή πίστευε ότι το σχέδιο του ήταν άσχημο και ότι η καριέρα του αποτυχημένη πριν καν αρχίσει. Τελικά όμως τίποτα δεν κράτησε αυτό το σχεδιαστικό μεγαθήριο ονόματι Σαμ Κιθ. Η σχεδιαστική του δουλειά στο Αliens: Earth war (# 1-4) το 1990 σε σενάριο του Mike Verheiden τον έκανε πολύ δημοφιλή. Μελέτησε την ταινία Alien(1979) του Ridley Scott για να το σχεδιάσει όμως το κόμικ του εντελει θύμιζε αμυδρά την ταινία και αρκετά περισσότερο την μυθική σειρά κόμικς The Vault of Horror των Ε.C. της δεκαετίας του 50. Το 1991 σχεδιάζει _κατά την γνώμη μου _το καταπληκτικό Wolverine: Blood hungry για τον δεκαπενθήμερο τίτλο της Μαρβελ _ Marvel comics presents. Αρχικά το κομικ αυτό ήταν προορισμένο να το σχεδιάσει ένας από τους πιο επιτυχημένους σχεδιαστές των 90s που ακούει στο ονoμα Todd McFarlane. O Todd ήθελε να κάνει πολλές αλλαγές στον Καναδό superhero Wolverine αλλά η Μαρβελ δεν δέχτηκε και έτσι τελευταία στιγμή το ανέθεσε στα χέρια του Σαμ που κατάφερε να τον εκπληρώσει με καταπληκτική μαεστρία. Η επιτυχία της συγκεκριμένης σειράς έκανε επιτακτική την ανάγκη για την δημιουργία μιας ακόμη σειράς και έτσι το 1993 εκδίδετε και το Wolverine/Venom:Claws and Webs. Toν Απρίλιο του 1990 σχεδίασε την ιστορία Natural Selection που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 368 της σειράς the Incredible Hulk ενώ στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Spider Man τον Μάιο του 92. Το 1989 συνεργάστηκε με τον σεναριογράφο Neil Gaiman και σχεδίασε τα τεύχη της ιστορικοτερης σειράς της Vetigo: Sandman. Aν θυμάμαι καλά ο Κιθ είχε πει ότι έφυγε από τη σειρά γιατί πίστευε πως το στυλ στο σχέδιο του δεν κολλούσε πολύ στο γενικότερο κλίμα της σειράς. Το 93 δημοσίευσε τον προσωπικό του ήρωα ονόματι ΤΗE MAXX από την Ιmage. Στην ουσία ο ήρωας δημιουργήθηκε το 1983 στα τευχη 4 και 5 του περιοδικού Primer. Με την νέα αναγεννημένη του μορφή ο ήρωας έγινε πολύ πιο διάσημος και μεταφέρθηκε και σε κινούμενα σχέδια _μια πολύ καλή σειρά_ στο ΜΤV. Κάποιες από τις νεότερες δουλείες του είναι Wolverine/Hulk(4 τεύχη) και Four Women. Πηγή: comicorange.gr

Απλα θεος. Απο τους πιο αγαπημενους μου. Εκει που εκανε δουλειες εξαιρετικες για mainstream εταιρειες τα μαζεψε και εφυγε και ξεκινησε να δουλευει σε αντεργραουντ εταιρειες και περιοδικα οπως το Ντρον εντ Κουορτελι.

O Κορμορανος με εχει καταπληξει με τις επιλογες του. Ντανιελ Κλαους και τωρα Τσεστερ Μπραουν. Δεν εχω διαβασει πολλα κομικς του συγκεκριμενου κομιστα σχεδον κανενα περα απο κατι σε καποιο site αλλα εχω διαβασει πολυ καλα λογια για αυτον και την δουλεια του. Ανυπομονω να το διαβασω.

Το Ινκαλ κατεβαινει αμασητο. Ειναι πολυ κλασσικο. Μονο που οι εκδοσεις τις μαμουθ χρησιμοποιουσαν μια πιο καθως πρεπει γλωσσα ενω στο παρα πεντε τα χωναν κανονικα. Και μαλλον το πρωτοτυπο ηταν πιο κοντα σε αυτο του παρα πεντε.

Και τους δυο Ιαπωνες τους εχω διαβασει και μου αρεσαν και οι δυο πολυ. Οσο για τον Παρια και γενικα για τον Λεανδρο το στυλ του μου θυμιζει σε γενικες γραμμες ενα μειγμα Liberatore-Panzienza. Πολυ ωραιο.

Απο τους αγαπημενους μου ελληνες σχεδιαστες-κομιστες.

Μου αρεσει πολυ ο Ιαπωνας. Η εκτελεση του σεναριου σε καρε ειναι πολυ αμεση απλη και κατευθειαν σε αυτο που ηθελε να πει. Ο Ιαπωνας σαν ηρωας μου θυμισε τον Ronin του Frank Miller, κατι που βρηκα ωραιο. Το σχεδιο σουπερ. Δεν το βαριομουν ουτε στιγμη καθως το διαβαζα αλλα μου αφησε καποια ερωτηματικα.

Ο Ρομιτα αν δεν δουλευε για mainstream εταιριες θα ταν πολυ καλυτερος. Αλλα δεν πειραζει. Ετσι και αλλιως μ αρεσει.

Τον συγκεκριμενο καλλιτεχνη τον εμαθα απο το comicorange.gr και αργοτερα απο μερικα βαβελ απο μοναστηρακι. Μου αρεσει η γραμμη του. Κριμα που πεθανε νεος.

Ο Howard Chaykin ειναι πολυ καλος στο σχεδιο οπως και οταν γραφει ιστοριες. Το συγκεκριμενο αλμπουμ ειναι καπως εξαλλο αλλα απο τα καλυτερα της βαβελ. Φετος στην κομικντομ ειχε και ενα σουπερ εργο του. Το cover του Time square. Πολυ ωραιο.

Πολυ καλο. Μαζι με τον Ιαπωνα ειναι απο τα αγαπημενα μου ελληνικα κομικς. Βιαιο, γρηγορο και πανω απο ολα σαπιο. Με την καλη εννοια. Μπραβο.

Kαποιες απο τις ιστοριες ειχαν σχεδιαστη τον John Byrne. Πολυ ωραιο σχεδιο και πολυ καλες κλασσικες υπερ ηρωικες ιστοριες. True diamond.

Το βαβελ ηταν απαιχτο. Συλλεγω καποια απο τα τευχη που εχουν μεινει απο τα μαγαζια στο μοναστηρακι. Η κυρια εκπροσωπηση του ευρωπαικου κομικ μαζι με το παρα πεντε που για μενα ηταν αρκετα ομοια. Εμαθα πολλα για διαφορα κομικ και για διαφορους δημιουργους που δεν τους ηξερα καθολου. Βαβελ i love you.

Kαθε αλμπουμ του Κορτο ειναι μοναδικο. Το κελτικα δεν αποτελει εξαιρεση. Hugo Pratt the best.

το witchblade ειναι απο τα καλυτερα των 90's.

Το εχω το τομακι της Εσπρεσσο. Πολυυυυ καλο. Ολες αυτες οι κλασσικες ιστοριες μαζεμενες. Ειχα επισης παρει και το σπαιντερ μαν που ειχε βγει στο ιδιο στυλακι.

Ενας φιλος μου μου ειπε οτι ειχε βραβευθει. Και νομιζα οτι θα ταν σουπερ. Αλλα απο οτι ειδα καποιοι δεν εχουν ακριβως την ιδια γνωμη. Με βαλατε σε μεγαλυτερη περιεργεια απο οτι ημουν.

Cyberforce στα ελληνικα? Wow... Δεν ειχα ιδεα. Και τις συγκεκριμενες εκδοσεις δεν τις γνωριζα.

Χτες διαβασα το ενατο τευχος και μου αρεσε αρκετα. Αμα εμπλεκεται ο Galactus η Γκαλακτοειδη θεματολογια αποκτα αλλο ενδιαφερον η ιστορια.