Ηλίας Κυριαζής - Τα κόμικς δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το χαρτί [Αναστασόπουλος Δημήτρης, Ελευθεροτυπία, 11/03/2009 ]

[GreekComicFan]

Τα κόμικς δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το χαρτί

 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

 

Και όμως. Ο Ηλίας Κυριαζής, ο δημιουργός του <<Manifesto>>, που πρόσφατα απέκτησε και το νούμερο 2 του, μόλις ανέβασε ένα κόμικς του στο Ιντερνετ. Γενικά είναι σε φάση αναζήτησης. Μέχρι και τον ήρωά του, Βίκτωρα, αποχαιρέτησε οριστικά.

 

«Αυτή η ζελατίνα που τυλίγουν τα κόμικς εδώ μου κάθεται», λέει ο Ηλίας Κυριαζής, ο δημιουργός του «Manifesto». «Μου έρχεται να μπω στα βιβλιοπωλεία και να τα ξετυλίξω. Πώς να αγοράσει κάποιος ένα κόμικς όταν δεν μπορεί να το ξεφυλλίσει; Πιστεύω πάρα πολύ στον τυχαίο αναγνώστη, στον τύπο που δεν είναι φανατικός λάτρης των κόμικς και έχει ένα-δυο μόνο στη βιβλιοθήκη του. Αυτός φέρνει την επιτυχία».

 

 

Ο Βίκτωρας πάει σε έκθεση κόμικς. Δεν προσπαθεί, άλλωστε, να γίνει διάσημος σχεδιαστής;

 

Με ή χωρίς ζελατίνα, πάντως, οι περιπέτειες του Βίκτωρα κυκλοφορούν ήδη στα βιβλιοπωλεία. Η περιπλάνηση του κομίστα Ηλία Κυριαζή ξεκίνησε με το «Manifesto» και ολοκληρώνεται τώρα με το «Manifesto Δύο», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «9» - το ειδικό περιοδικό της «Ε», που είχε δημοσιεύσει τις ιστορίες του.

 

«Το "Manifesto" είναι απλά η ζωή γύρω μου», λέει ο Ηλίας. «Δεν υπάρχουν αυτοβιογραφικές καταστάσεις που κατέγραψα συνειδητά. Ο πρώτος τόμος, όπως και ο δεύτερος προέρχονται από μια ιδέα που γεννήθηκε δέκα χρόνια πριν. Ηταν η εποχή που μεγαλώνοντας ανακάλυπτα τα αμερικανικά ανεξάρτητα κόμικς. Σε αντίθεση με όσα κυκλοφορούσαν, είχαν άλλο ύφος και άλλη θεματολογία. Από εκεί ξεκίνησα». Γι' αυτό και ο δικός του ήρωας, ο Βίκτωρας, τριγυρνάει με τους κολλητούς του στα μπαρ της Αθήνας, ζει τις ερωτικές του περιπέτειες και προσπαθεί να γίνει διάσημος σχεδιαστής κόμικς στο περιοδικό «Ρεύμα».

 

Το ίδιο παλιά ιστορία είναι και ο τίτλος «Manifesto», μας διηγείται ο Ηλίας. «Απλά κόλλησε και τώρα μοιάζει αστείος. Αλλά ήμουν τότε 21 χρόνων και ήταν το δικό μου μανιφέστο σχετικά με το τι είδους κόμικς πρέπει να φτιάχνω. Πρώτα είχα ένα γενικό πλάνο. Μετά δούλευα το σενάριο, ύστερα τους διαλόγους και τέλος ζωγράφιζα τις ιστορίες».

 

Στο «Manifesto Δύο» ο Βίκτωρας συνεχίζει να περιφέρεται στην Αθήνα, να ερωτεύεται και να δημιουργεί, να διεκδικεί τη γυναίκα της ζωής του και να ζει ρομαντικές νύχτες και άγρια μεθυσμένα ξενύχτια. «Οι ιστορίες του Βίκτωρα είναι ένα κόμικς φτιαγμένο για να είναι προσιτό στον τυχαίο αναγνώστη», λέει ο Ηλίας. «Είναι πολύ πιο εύκολο κάποιος που δεν έχει επαφή με την κουλτούρα των κόμικς να διαβάσει το "Manifesto" παρά οποιοδήποτε άλλο κόμικς, για παράδειγμα, επιστημονικής φαντασίας».

 

Πάντως, για τον Ηλία ο Βίκτωρας έχει τελειώσει. Το «Manifesto Δύο» είναι η τελευταία του εμφάνιση. «Για μένα έχει κλείσει αυτός ο κύκλος, δεν έχει νόημα να κάνω άλλη ιστορία. Με περιορίζει το παρελθόν του». Και ήδη επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην Αμερική, όπως, άλλωστε κι ένας από τους ήρωες του "Manifesto", ο Γκόνζο.

 

 

 

Ο Ηλίας Κυριαζής διά χειρός Ηλία Κυριαζή

 

«Εδώ ήδη ολοκληρώσει μια μίνι σειρά βασισμένη στην ταινία "Galaxy Quest", την παρωδία ταινιών επιστημονικής φαντασίας του 1999. Και ένα on line κόμικς σε δικό μου σενάριο. Η ιστορική εκδοτική εταιρεία κόμικς DC άνοιξε ένα τμήμα στο Ιντερνετ, το zuda. Σε αυτή τη σελίδα βρίσκουν νέους καλλιτέχνες κόμικς μετά από διαγωνισμό στον οποίο ψηφίζει το κοινό. Τους προσλαμβάνουν και οι ιστορίες τους ανεβαίνουν κάθε εβδομάδα στο Ιντερνετ σε επεισόδια. Οταν ολοκληρωθεί η ιστορία, προχωρούν στην εκτύπωσή της».

 

Αρα, θα μπορούσε το Ιντερνετ να γίνει ένα νέο μέσο για τα κόμικς; «Δεν νομίζω», απαντάει ο Ηλίας. «Δεν πιστεύω ότι τα κόμικς θα ξεπεράσουν ποτέ το χαρτί». Ακόμα και ο κινηματογράφος, μετά από τόσες ταινίες βασισμένες σε κόμικς, δεν του φαίνεται κατάλληλο μέσο. «Απλά φέρνει κάποια λεφτά στους σχεδιαστές και αν η ταινία είναι καλή, ίσως φέρει νέους αναγνώστες για τα κόμικς».

 

Οσο για την κατάσταση στην Ελλάδα, «θέλω να είμαι αισιόδοξος», λέει. «Τα τελευταία 7-8 χρόνια υπάρχει μια αίσθηση ότι κάτι κινείται στον χώρο. Εγώ όμως είμαι άπληστος και θέλω να προχωράμε πιο γρήγορα. Γιατί είναι ακόμα δύσκολα τα πράγματα. Πολύ λίγοι σχεδιαστές καταφέρνουν να ζουν από τα κόμικς, που είναι και το ζητούμενο. Γίνονται προσπάθειες αλλά οι περισσότερες προσπαθούν να προωθούν την ελληνική παραγωγή. Καλύτερα θα ήταν να προωθούμε την κουλτούρα των κόμικς γενικά. Μόνο έτσι οι αναγνώστες θα περάσουν και στα ελληνικά κόμικς. Γιατί εδώ αποτυγχάνουν εμπορικά ακόμα και κόμικς που έχουν κάνει επιτυχία διεθνώς».

 

* Για τη δουλειά του Ηλία Κυριαζή: www. zudacomics.com/melody και iliaskrzs. deviantart.com

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/03/2009

 

Σημείωση: Ο πρόλογος αντιγράφτηκε από την έντυπη μορφή της εφημερίδας. Διατηρήθηκε αυτούσια η ορθογραφία του.

 

Και σε σκάν από το φύλλο της εφημερίδας.

 

[mits63]

Ωραίος ο Κυριαζής!

[zoo]

Δεν μπορώ να τοποθετήσω ακόμα το γιατί, αλλά εκνευρίστηκα διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο... θα επανέλθω (ίσως) όταν καταλλάβω τι με χτύπησε...

[GreekComicFan]

Ο εκνευρισμός σου έχει να κάνει σχετικά με τις δηλώσεις για την κατάσταση στην Ελλάδα;

[zoo]

Μπα, αυτό το έχω εμπεδώσει πια - με στεναχωρεί αλλά δεν με εκκνευρίζει.

 

Με τσίγκλισες τώρα όμως και πρέπει να τα πω χωρίς να φιλτράρω σκέψεις, μόνο λόγια...

 

"Τα κόμικς δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το χαρτί" λέει ο τίτλος και είναι απλά η άποψη του Αναστασόπουλου χωρίς καμμία επιπλέον τεκμηρίωση. Η θέση του Κυριαζή που ακολουθεί απλά μπλέκει το μέσο έκφρασης με διαφορετικά είδη τέχνης. Άλλο το κόμικ, άλλο ο κινηματογράφος. Ο κινηματογράφος δεν είναι ένα άλλο μέσο για το κόμικ, όπως δεν είναι και για τη λογοτεχνία. Το web από την άλλη - και ο η/υ γενικά - είναι. Άλλο χαρτί-οθόνη και άλλο χαρτί-κινηματογράφος.

 

"Αυτή η ζελατίνα που τυλίγουν τα κόμικς εδώ μου κάθεται" λέει ο Κυριαζής, ενώ η έκδοση στην οποία γίνονται τα Manifesto δεν μπορεί να υποσχεθεί βιωσιμότητα στο περίπτερο χωρίς ζελατίνα.

 

"Πιστεύω πάρα πολύ στον τυχαίο αναγνώστη" συνεχίζει να λέει, ενώ η συμπεριφορά του δεν έχει δείξει ποτέ να τον εκτιμά και να θέλει να τον πλησιάσει.

 

Το Manifesto σαν έργο είναι μια αυτοβιογραφία ενός καλλιτέχνη που έγινε γνωστός από την αυτοβιογραφία του...

 

και τέλος, η παράγραφος που έχει τα σωστά ειπωμένα για την ελληνική σκηνή είχε και κανα-δυο ωραία μέσα που μου έκατσαν σα να κατάπινα χαλίκι:

"Εγώ όμως είμαι άπληστος και θέλω να προχωράμε πιο γρήγορα." Άλλο θέλω για να καρποθώ τα αποτελέσματα και άλλο θέλω οπότε προσπαθώ.

"Πολύ λίγοι σχεδιαστές καταφέρνουν να ζουν από τα κόμικς, που είναι και το ζητούμενο." Είναι? Δεν ξέρω, ρωτάω...

[mits63]

Ένα φιλί χώρις παραλήπτη είναι φιλί;

Ένα τραγούδι χωρις κάποιόν να το ακούει είναι τραγούδι;

Ένα κόμικς που δεν διαβάζεται είναι κόμικς;

Αυτό θέλει να πει ο Κυριαζής. Το φαινόμενο ειναι γνώστο, ειδικά σε όσους θυμούνται τα άγρια '90. Αγοράζουμε για την συλλεκτική αξία και όχι για την αναγνωστική. Η σακούλα έχει το νόημα του εγκλεισμού όχι της προστασίας, βλέπε και κατάσταση mint δηλ. να μην έχουν διαβαστεί, ούτε καν ανοιχτεί! Τα κόμικς προορίζονται για διάβασμα, για ανταλλάγη, για κουβέντα, για παιχνίδι, η μετατροπή τους σε συλλεκτικό αντικείμενο ή σε αντικείμενο τέχνης παραβιάζει την πρωτάρχική τους φύση.

Τα κόμικς είναι λαϊκή τέχνη, όχι μόνο γιατί προορίζονται για τον λάο αλλά και γιατί παράγονται απο αυτόν σε ένα βαθμό. Και βεβαίως η ανάπτυξη της συγκεκριμένης τέχνης σε μια χώρα προυποθέτει την απαίτηση κάποιων έστω δημιουργών να ζουν απο αυτή. Τα κόμικς ως τέχνη ανήκουν στην βιομηχανία του θεάματος, μέχρι να βρούμε ενναλλάκτικο τρόπο, και για να έχουμε ελληνικό κόμικς πρέπει να τηρούνται και οι δύο όροι. Αλλίως έχουμε αναλάμπες, ερασιτεχνισμούς, εκρήξεις αλλά ελληνικο κόμικς όχι.

Ο Κυριαζής κάνει λαϊκό κόμικς όχι με την κλασσική έννοια αλλά διηγούμενος ουσιαστικά την ιστορία της γενιάς του όπως αυτός την καταλαβαίνει. Η δική του ιστορία είναι μόνο ή αφορμή για να αναφερθεί σε συλλογικά βιώματα μιάς σαφώς καθορισμένης αλλά καθόλου αμελητέας μερίδας της σημερινής νεολαίας στην οποία εξάλλου ανήκουν πολλοί απο το φόρουμ ακόμα και όχι τόσο νεολαίοι πιά!

Αυτά τα πολύ λίγα για ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσαν να, και έχουν, γραφτεί τόμοι!

Επεξεργασία Μαρτίου 11, 2009 από green-mits

[antivirus]

Ωραίος ο Κυριαζής!

 

 

Καλά τα λες...

[nihilio]

Το Μανιφέστο 2 ήταν ΟΚ κόμικ αν και σε σημεία τα inside jokes/dramas το έκαναν λιγότερο προσιτό από ότι το πρώτο.

Η συνέντευξη πάνω κάτω λέει αναμενόμενα (και όχι άκυρα) πράγματα, πέρα ίσως από το ότι δεν είναι αυτοβιογραφικό κόμικ: μόνο τις φάτσες να δεις και κάποιες καταστάσεις, κάνουν μπαμ!

 

Το Manifesto σαν έργο είναι μια αυτοβιογραφία ενός καλλιτέχνη που έγινε γνωστός από την αυτοβιογραφία του...

Δε θα μπορούσα να το θέσω πιο πετυχημένα

[Bonadrug]

Ένα φιλί χώρις παραλήπτη είναι φιλί;

Ένα τραγούδι χωρις κάποιόν να το ακούει είναι τραγούδι;

Ένα κόμικς που δεν διαβάζεται είναι κόμικς;

Αυτό θέλει να πει ο Κυριαζής.

 

 

Αν είναι έτσι το Μανιφέστο δεν είναι κόμικς γιατί απλά...δεν διαβάζεται

[x for xepeta]

Το Manifesto σαν έργο είναι μια αυτοβιογραφία ενός καλλιτέχνη που έγινε γνωστός από την αυτοβιογραφία του...

 

Πράγμα που το έχουν κάνει πολλοί. Blankets μήπως; Δεν είναι κακό αυτό. Οι αμερικάνοι καθηγητές στα σεμινάρια συγγραφέων πάντα δίνουν συμβουλή στους μαθητές να γράφουν αυτοβιογραφικά.

Επεξεργασία Μαρτίου 11, 2009 από frequently_attitudes

[Helmet]

Εμένα το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν η δήλωση ότι πάπαλα το Manifesto

Επεξεργασία Μαρτίου 11, 2009 από Helmet

[kostis7]

Δεν βλέπω κάτι κακό όσον αφορά το θέμα της αυτοβιογραφίας...Είναι για μένα έξυπνο,κρίνοντας και από το αποτέλεσμα...

[GreekComicFan]

Προστέθηκε και σκάν του άρθρου για όποιον ενδιαφέρεται.