Τι διαβάσατε τελευταία; [ ...αυστηρά κόμικς μόνο. ]

[Strativarious]

Γαλλοβελγικό αυτη τη φορά γιατί είχα καιρό..

 

Τα 4 τομάκια Ballad of the Lost Moors από Dufaux και Rosinski. (1993, 1994,1996,1998 τα έτη που κυκλοφόρησαν)

 

 

πολυ περιληπτικά: Βρισκόμαστε σε μια εποχή που βασίλεια βρίσκονται σε πόλεμο. Συναντάμε τη Sioban, ένα νεαρό κορίτσι, ο πατέρας της οποίας και ισχυρότερος βασιλιάς πέθανε σε μια μεγαλη μαχη υπερασπιζόμενος το βασίλειό του. Η μητέρα της είναι έτοιμη να παντρευτεί και θα παντρευτει το θείο της κοπέλας, τον Λόρδο Blackmore για να μπορέσουν να επιβιώσουν αν και η Sioban τον μισεί. Είναι η εκλεκτή για να προστατεύσει το βασίλειο από τον Blackmore. Αυτή ειναι η αρχή.. μετα γίνεται ένας χαμός, αφου μπαίνουν μύθοι, κατάρες, μαγείες, ψέματα κλπ. είναι ένα αρκετά σκοτεινό κόμικ..

 

Καταπληκτικό γαλλοβελγικό και σε όποιον αρέσουν τα bd, το προτείνω με τη μια. Αλλα και σε όσους δεν τους ενθουσιαάζουν, νομιζω ότι αυτο θα αρεσει πάρα πολυ.

 

Τα 2 πρωτα θα μπορούσαμε να πουμε ότι αποτελούν τον πρώτο κύκλο της ιστορίας και τα άλλα τον δευτερο. Μετα από ενα τσεκάρισμα στο ιντερνετ, ειδα ότι εχει βγει και 5^ο τομακι αλλα δεν βρηκα scalation, δυστυχώς..

Επεξεργασία Ιανουαρίου 21, 2014 από Strativarious

[paola]

Μεταξυ αλλων διαβασα και "Τα χρονικα των αστρων" -Μεγαλα Σηριαλ 4,το οποιο μου βρηκε ο Δημητρης-Σκρουτζ.

Πριν  ακομα ξεκινησω να το διαβαζω ενιωθα ωραια γιατι θα επαιρνα μια καλη δοση Disney με μια χορταστικη ιστορια 400 σελιδων.

Με το που ξεκινησα να διαβαζω με απορροφησε!

Μου αρεσε πολυ!!! Απο τα καλα ΜΣ!

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Εγω δεν το εχω διαβασει ακομη αυτο :lol: :lol: :lol: :lol:

 

Απο τοσα που εχω παρει αναθεμα αν εχω διαβασει το 0,05% :lol: :lol: :lol: :lol:

[tryfev]

Μεταξυ αλλων διαβασα και "Τα χρονικα των αστρων" -Μεγαλα Σηριαλ 4,το οποιο μου βρηκε ο Δημητρης-Σκρουτζ.

Πριν  ακομα ξεκινησω να το διαβαζω ενιωθα ωραια γιατι θα επαιρνα μια καλη δοση Disney με μια χορταστικη ιστορια 400 σελιδων.

Με το που ξεκινησα να διαβαζω με απορροφησε!

Μου αρεσε πολυ!!! Απο τα καλα ΜΣ!

 

Πραγματικά, καλή μου φίλη, είναι ένα από τα ωραιότερα Μ.Σ. με το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι δεν προέρχεται από δημοσίευση σε συνέχειες στο "Μίκυ Μάους" και γιαυτό το αγόρασα κι εγώ.

 

Εγω δεν το εχω διαβασει ακομη αυτο :lol: :lol: :lol: :lol:

 

Απο τοσα που εχω παρει αναθεμα αν εχω διαβασει το 0,05% :lol: :lol: :lol: :lol:

 

Ε, τότε τι τα μαζεύεις, Δημήτρη μου; Εγώ έχω διαβάσει όλα τα 4000 Disney εκτός από τους τόμους τού Gottfredson στα αγγλικά που τους διαβάζω σιγά σιγά και το μεγαλύτερο μέρος τών κόμικς σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών.

[x for xepeta]

Uncanny X-Force #1-35

 

Ε, δεν ήταν και άσχημα. Ο Rick Remender προσπαθεί να γράψει κάτι καλό και τα καταφέρνει. Το σενάριο δείχνει να κινείται στα χνάρια ταινιών τύπου Die Hard, και δεν ξενερώνει. Χορταίνεις όμως Apocalypse σε μια υπόθεση που δεν έχει τελειωμό. Κάπου στο 20 και μετά με χαλάει με μια βαρετή Psylocke που τρέχει από αγκαλία σε αγκαλιά κλαίγοντας για την προηγούμενη. Το σκίτσο του Jerome Opena (και των ομοίων του) πολύ πιο φιλόξενο από του προηγούμενου Clayton Crain. Το καστ δείχνει να είναι περισσεύματα σαν τραπουλόχαρτα που έτυχε να σου μοιράσουν.

[Blackbeard]

Χθες το πρωί τελείωσα το Transmetropolitan.

 

Και τώρα είμαι κάπως έτσι.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 24, 2014 από Blackbeard

[Dark Chris]

Uncanny X-Force #1-35

 

Ε, δεν ήταν και άσχημα. Ο Rick Remender προσπαθεί να γράψει κάτι καλό και τα καταφέρνει. Το σενάριο δείχνει να κινείται στα χνάρια ταινιών τύπου Die Hard, και δεν ξενερώνει. Χορταίνεις όμως Apocalypse σε μια υπόθεση που δεν έχει τελειωμό. Κάπου στο 20 και μετά με χαλάει με μια βαρετή Psylocke που τρέχει από αγκαλία σε αγκαλιά κλαίγοντας για την προηγούμενη. Το σκίτσο του Jerome Opena (και των ομοίων του) πολύ πιο φιλόξενο από του προηγούμενου Clayton Crain. Το καστ δείχνει να είναι περισσεύματα σαν τραπουλόχαρτα που έτυχε να σου μοιράσουν.

Τι εννοείς με την αναφορά στο Die Hard;

[x for xepeta]

Τι εννοείς με την αναφορά στο Die Hard;

 

Είναι κόμικ καταιγιστικής δράσης.

[arianna]

Παλια Ποπαυ και εχω ξετρελαθεί, αυτό το κόμιξ σε ξεκουράζει!

[tryfev]

Παλια Ποπαυ και εχω ξετρελαθεί, αυτό το κόμιξ σε ξεκουράζει!

 

Δεν ξέρω γιατί, αλλά ποτέ μου δεν μου άρεσαν τα κόμικς με τον Ποπάυ, Μαριάννα μου.

[arianna]

Και όμως εγω τρελάθηκα, είναι μικρές οι ιστοριες τους και διασκεδαστικές, ενας φίλος μου ειπε πως υπάρχει και ο Ποπαυ της Ιταλικής σχολής και είναι αυτός που εχουμε στην Ελλάδα.

[x for xepeta]

To THREE της Image είναι ένα αρκετά καλό κόμικ. Ο Kieron Gillen ξέρει τι γράφει και ο σκιτσογράφος Ryan Kelly το έχει και με το παραπάνω.

 

Εξιστορεί τις περιπέτειες τριών Ειλώτων της Σπάρτης που προσπαθούν να δραπετεύσουν από το φρικτό για αυτούς καθεστώς της Σπάρτης. Το σενάριο το δουλέψανε πάρα πολύ και φαίνεται. Οι λεπτομέρειες είναι ψαγμένες. Δεν ξέρω για την ακρίβεια κάθε μια από αυτές αλλά σαν σύνολο είναι αρτιότατο. Διαβάστε το.

[zade]

Uncanny X-Force #1-35

 

Ε, δεν ήταν και άσχημα. Ο Rick Remender προσπαθεί να γράψει κάτι καλό και τα καταφέρνει. Το σενάριο δείχνει να κινείται στα χνάρια ταινιών τύπου Die Hard, και δεν ξενερώνει. Χορταίνεις όμως Apocalypse σε μια υπόθεση που δεν έχει τελειωμό. Κάπου στο 20 και μετά με χαλάει με μια βαρετή Psylocke που τρέχει από αγκαλία σε αγκαλιά κλαίγοντας για την προηγούμενη. Το σκίτσο του Jerome Opena (και των ομοίων του) πολύ πιο φιλόξενο από του προηγούμενου Clayton Crain. Το καστ δείχνει να είναι περισσεύματα σαν τραπουλόχαρτα που έτυχε να σου μοιράσουν.

 

Σαν ιστορία κάτι ήθλε να πει ,αλλά οι διάλογοι είναι άστα να πάνε. Χειρότεροι και από Λάμψη. Εξυπνακίστικοι , γεμάτοι αναφορές στην ποπ κουλτούρα και δήθεν φιλοσοφημένοι. Πράγμα που δεν θα με πείραζε καθόλου εάν διάβαζα deadpool, αλλά εδώ δεν είναι deadpool. Το παράτησα κάπου στο δέκατο τεύχος και ακύρωσα την προπαραγγελία του OMNIBUS που είχα κάνει.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 3, 2014 από zade

[Dark Chris]

To THREE της Image είναι ένα αρκετά καλό κόμικ. Ο Kieron Gillen ξέρει τι γράφει και ο σκιτσογράφος Ryan Kelly το έχει και με το παραπάνω.

 

Εξιστορεί τις περιπέτειες τριών Ειλώτων της Σπάρτης που προσπαθούν να δραπετεύσουν από το φρικτό για αυτούς καθεστώς της Σπάρτης. Το σενάριο το δουλέψανε πάρα πολύ και φαίνεται. Οι λεπτομέρειες είναι ψαγμένες. Δεν ξέρω για την ακρίβεια κάθε μια από αυτές αλλά σαν σύνολο είναι αρτιότατο. Διαβάστε το.

Συμβουλεύτηκε έναν ιστορικό (δεν τον αναφέρει στα credits; ), οπότε οι λεπτομέρειες σίγουρα θα είναι ακριβείς.

[jimtsel]

Πολυ υπερεκτιμημενος ο Remender οσον αφορα την δουλεια του στην Μαρβελ και κυριως στο X-Force.Ξεκινησε δυνατα αλλα ο τυπος παταει υπερβολικα σε παλιοτερα concepts χωρις να φερνει και πολλα καινουργια πραγματα στο τραπεζι.Το X-Force απο τα μισα και μετα το παρατησα γιατι δεν μπορουσα το artwork.Εννοειται δεν παιρνω το ομνιμπους.......(εχω τα premiere hc's.)

[GreekComicFan]

Δηλαδή έχεις το omnibus κομμένο σε περισσότερες εκδόσεις.

[jimtsel]

Βασικα εχω μεχρι και το Dark Angel Saga γιατι μεχρι εκει μου αρεσε η σειραγι αυτο δεν συνεχισα παρακατω.Τα ιδια κανει και στο Uncanny Avengers o Remender απλα εχει τον McNiven στο artwork και για αυτο το διαβαζω ακομα....

[The_Sandman]

Και ήρθε η σειρά μερικών indie τίτλων:

 

Velvet 1-3: Όταν ένα κόμικ το γράφει ο Brubaker είναι σίγουρο ότι θα περάσει από τα χέρια μου. Ο συγκεκριμένος τίτλος δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Βέβαια οι ιστορίες του Bru είναι βραδυφλεγείς και σχεδόν καμία δεν μου άρεσε από το πρώτο τεύχος (εκτός από το Fatale.) Μετά από 2-3-4 τεύχη όμως κολλάς μαζί τους και τα λατρεύεις. Εννοείται πως θα του δώσω μερικά τεύχη ακόμα ευκαιρία.

 

Sex Criminals 1-3: Η Image έχει κάνει πολλά ανοίγματα και σίγουρα είναι η εταιρία που συζητιέται πιο πολύ τον τελευταίο καιρό. Μια από τις σειρές που ακούγονται περισσότερο είναι το Sex Criminals. Σειρά που πιάνει το θέματα-ταμπού σεξ (τουλάχιστον στα αμερικάνικα κόμικς), τα "απομυθοποιεί" και προσπαθεί να σπάσει πλάκα μαζί του: πώς νοιώθει μια κοπέλα όταν κατά τον πρώτο της οργασμό καταλαβαίνει ότι κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει και τι γίνεται όταν συναντάει έναν τύπο που από μικρός κάθε φορά που αυτοικανοποιούνταν πήγαινε στην "σπερματοχώρα"... Με άλλα λόγια ένα ζευγάρι που όποτε συνουσιάζεται σταματάει τον χρόνο γύρω του. Not my kind of humor...

 

Dead body road 1-2: Αυτή την ιστορία την έχεις ξαναδεί-ξανακούσει-ξαναδιαβάσεις. Έχει όμως κάτι να πει. Το σχέδιο του Scalera έχει νεύρο, η ιστορία έχει ροή και παρόλο τους εντελώς χαζούς διαλόγους, περνάς καλά. Θα το συνεχίσω εντελώς χαλαρά.

 

The Maxx - Maximised 1-3: Κλασσικό 90ς κόμικ, όπου οτιδήποτε δυσνόητο, εσωστρεφές, ασαφές και καλά δυσλειτουργικό από άποψη, θεωρούνταν ψαγμένο. Εδώ όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Πρώτα πρώτα είναι το υπέροχο σχέδιο του Kieth που αφού τελειώσεις την ανάγνωση το πιάνεις ξανά από την αρχή απλά για να το χαζέψεις. Το σενάριο αν και σε κάποια σημεία το χάνεις, καταλαβαίνεις ότι στο μυαλό του δημιουργού έχει νόημα και αυτό σε γεμίζει σιγουριά πως σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα του είδους, δεν θα σε αφήσει ξεκρέμαστο. Από τα κόμικ που δυστυχώς δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τώρα, ευτυχώς αποφάσισε να επανεκδώσει η IDW. Μου άρεσε πολύ.

 

Zero 1-2: Και εδώ λειτούργησε περισσότερο το hype παρά το ίδιο το κόμικ. Ο Ales Kot δεν ξέρω αν έγραψε κάτι καλό στην ζωή του και τον πλασάρουν ως το next big thing, σίγουρα όμως με αυτή τη σειρά δεν νομίζω να κερδίσει αναγνώστες. Αποσπασματική αφήγηση, που όλα μεν δένουν μεταξύ τους, δεν υπάρχει όμως λόγος να γίνεται με αυτόν τον τρόπο. Δεν νομίζω να του δώσω άλλη ευκαιρία. Ούτε του Zero ούτε του Kot.

 

[jimtsel]

Δεν διαβασα το Velvet ακομα αλλα το σχεδιο του Epting ηταν υπεροχο απο το λιγο που ειδα.Οσον αφορα το Μaxx της IDW να αναφερω πως η καινουργια εκδοση(τα τευχη πιο συγκεκριμενα) ειναι recolored και κανωντας μια συγκριση μπορω να πω πως δειχνει υπεροχο.Η IDW εχει αναφερει αναφερει πως οταν εκδοθουν ολα τα τευχη θα βγει και collected edition(duhh!)

[Strativarious]

Διάβασα τα one-shot ''The Mire'' και ''Wolves'' (2011) της Becky Cloonan. Περίπου 28 σελίδες και τα δυο. Μου άρεσε περισσότερο το Wolves.

 

The Mire**: Την παραμονή της μεγάλης μάχη, ο Aiden πρέπει να παραδώσει ένα πολύ σημαντικό γράμμα σε ένα φαινομενικά εγκαταλελειμμένο κάστρο. Το κομικ αυτό παίζει με το χρόνο (παρελθόν-παρόν). Έτσι βλέπουμε,  καθώς περνά ο πρωταγωνιστής από το δάσος για να φτάσει στον προορισμό του (αλλά και όταν φτάνει εκεί), να αποκαλύπτεται σιγά-σιγά η ‘’πραγματική’’ διάσταση του ταξιδιού του..

 

Wolves: Ένας κυνηγός έχει αναλάβει να σκοτώσει ένα θηρίο/λύκο που κανείς άλλος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Πίσω όμως από όλο αυτό κρύβεται ο αληθινός λόγος που ο Βασιλιάς του ανέθεσε αυτή την αποστολή και το βάρος που φέρει ο κυνηγός .. Μυστήριο, τραγικότητα, έρωτας, σκληρότητα, δεσμά και μυστικά. Ένα κομικ που το προτείνω ανεπιφύλακτα!

 

**πήρε βραβείο Eisner 2013: Best Single Issue (or One-Shot)

 

 

[zoo]

Είδα προχθές την Ευρυδίκη της Sarah Ruhl και χθες (ξανα)διάβασα το Sandman special "The Song of Orpheus" (1989).

 

Είναι μεγάλος παραμυθάς ο Gaiman. Παίρνει έναν μύθο που έχουμε χιλιοακούσει και χιλιοδιαβάσει, τον εντάσσει κανονικότατα στο σύμπαν του και όταν στον σερβίρει νιώθεις λες και τον ανακαλύπτεις για πρώτη φορά. Ξεχνάς τι είναι κομμάτι του αρχικού μύθου και τι είναι προσθήκη - όλα έχουν γίνει μια νέα παλιά ιστορία.

 

[x for xepeta]

χθες (ξανα)διάβασα το Sandman special "The Song of Orpheus" (1989).

 

Είναι μεγάλος παραμυθάς ο Gaiman. Παίρνει έναν μύθο που έχουμε χιλιοακούσει και χιλιοδιαβάσει, τον εντάσσει κανονικότατα στο σύμπαν του και όταν στον σερβίρει νιώθεις λες και τον ανακαλύπτεις για πρώτη φορά. Ξεχνάς τι είναι κομμάτι του αρχικού μύθου και τι είναι προσθήκη - όλα έχουν γίνει μια νέα παλιά ιστορία.

 

 

Το περιοδικό αυτό αγγίζει την τελειότητα. (το έχω ξαναπει ε; )

[Dark Chris]

Το περιοδικό αυτό αγγίζει την τελειότητα. (το έχω ξαναπει ε; )

 

Πες το και άλλες μέχρι να το εμπεδώσει όλο το φόρουμ. 

[jimtsel]

Συνεχιζω τον 100 Bullets marathon που ξεκινησα πριν λιγο καιρο,τελειωσα χθες το 4ο και ξεκιναω τον 5ο τομο.Χλωμο να τον βγαλω σημερα αλλα σε κανα δυο μερες λογικα.Πολυ καλη σειρα παντως,μπραβο τους που κρατησανε συνοχη οσον αφορα το art για τοσα τευχη,πολυ σημαντικο.Δεν εχω ιδεα πως τελειωνει και ανυπομονω αν και εχω διαβασει μετριες εντυπωσεις σχετικα με το κλεισιμο της σειρας.Μετα θα κατεβασω μιας και δεν εχει κυκλοφορησει ακομα το Brother Lono limited series.

[arianna]

Σε αυτό το τευχος που αγόρασα, υπάρχει μια ενδιαφερουσα ιστορία στο δευτερο μερος, ''ντουέτο για έναν''! Ο μικυ καλειται να λύσει το μυστηριο πίσω από έναν σουπερ-ηρωα τον Ντουέτο και να βοηθησει τον σκιτσογραφο του να βρει ποιος είναι ο ψευτο-Ντουέτο και γιατι το περιοδικο του δεν παέι καλά

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 23, 2014 από arianna

[dimious200]

Εγω διαβασα προχτες το chicken with plumps της Satrapi (δημιουργου του Περσεπολις),αρκετα δυνατο!!Η συγκεκριμενη δημιουργος εχει πολυ καλή αφήγηση μπορω να πω. Το απλοικο σκιτσο και το "μονοπλανο" στησιμο των καρε δε με ενοχλησαν στιγμη. Ως προς το στορυ τωρα:καποτε στο Ιραν υπηρξε ενας μουσικος του οποιου η γυναικα του εσπασε σε εναν τσακωμο το οργανο του (ταρ).ΜΗ μπορωντας να βρει αλλο το ιδιο καλο αποφασιζει οτι θα κατσει στο κρεβατι μεχρι να πεθανει,και οντως μετα απο 7 μερες πεθανε. Η ιστορια ειναι το τι γινεται αυτες τις 7 μερες οπου αντιμετωπιζει "φαντασματα" του παρελθοντος και του μελλοντος. Εχει γινει και ταινια,με σκηνοθετη την ιδια τη Satrapi. Η ταινια ειναι πολυ πιστη στο κομικ και αξιζει πιστευω να την δειτε (ή και να προβληθει στη λεσχη αν δεν εχει γινει ηδη ). 8/10

 

Χτες διαβασα τη Μπαλαντα της Αλμυρης θαλασσας,πολυ καλο κομικ!!Σιγουρα δεν ενιωσα το ιδιο με σχολια που ειχα διαβασει εδω μεσα λιγους μηνες πριν απο tik και zade περι καλυτερου κομικ στον κοσμο αλλα σιγουρα ειναι απο τα κομικ που ΟΛΟΙ πρεπει να διαβασουν.Σε ολους τους τομεις ειναι πολυ καλο. Σκιτσο;ο Pratt κενταει,το λατρεψα το σχεδιο του,εχει μονο το μελανι του και ομως αποδιδει τα παντα τοσο μα τοσο καλα (τα "υποβρυχια" καρε τα κοιταγα σα χανος).Το setting και η ιστορια το ιδιο καλα και προσεγμενα με μονη μου ενσταση τις διαφορες συγγενειες που προεκυψαν στο τελος,μου πεσανε βαριες οι πολλες συμπτωσεις μαλλον..Για μενα το δυνατοτερο χαρτι του κομικ ηταν οι χαρακτηρες,Κορτο,Ρασπουτιν,Καλογερος...Παω να δω τωρα τη λιστα να δω ποιο ειναι το επομενο χρονολογικα (μιας και εμπιστευομαι τον germ που προτεινει να διαβαστουν ετσι) 

Με 7,5+/10 απο μενα (και περισσοτερο απο πολλους αλλους) και μονο 6€ για 180 σελ μεγαλο μεγεθος τι κανετε εδω περα;;; 

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Τον τελευταιο καιρο διαβασα αρκετα αστεριξ τα οποια βρηκα παρα πολυ διασκεδαστικα και ευθυμα γεματα απο πολυ εξυπνους χιουμοριστικους διαλογους

Πραγματικα ξεκαρδιστηκα στο γελιο και το χρειαζομουν παρα πολυ αυτο τον τελευταιο καιρο

 

Επισης διαβασα μερικα απο τα ενθετα της αξιας Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ......

Μπορω να πω οτι καθε αλλο παρα παιδικα οτι ειναι .....

Σε βαζει κυριολεκτικα στο πνευμα του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ μαθαινοντας σου τις αξιες και οτι αυτος πρεσβευει υπο τον μανδια του παιδικου κομικς

Οι διαλογοι σε πολλα σημεια των κομικς καθε αλλο παρα παιδικοι ειναι ..........

Χρησιμοποιει πολλες ορολογιες γυρω απο τα οικονομικα και την βασικη αλλα και προχωρημενη οικονομια που δεν νομιζω οτι ενα παιδακι μπορει να καταλαβει πολλα γυρω απο αυτα

Εμενα παντως μου αρεσαν γενικα .....

[zade]

Deadpool OMNIBUS by Joe Kelly. Όχι όλο εννοείται αλλά τα πρώτα 10 περίπου τεύχη. Είναι καλό. Αλλά διαφορετικό από αυτό που περίμενα. Δεν πίστευα καν ότι γινόταν αλλά ο Kelly δίνει βάθος στον χαρακτήρα. Δεν είναι απλά ένας παλαβός που λέει όλη την ώρα ατάκες και αρλούμπες, είναι ταυτόχρονα μια σχεδόν τραγική φιγούρα που προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να αποφύγει να κοιτάξει τον κόσμο κατάματα. Δεν μου έχει ξανατύχει να διαβάσω τέτοιον deadpool και να πω την αλήθεια με ξενίζει κιόλας. Είχα συνηθίσει τον παρανοϊκό που απλά εκστομίζει ατάκες σαν να μην υπάρχει αύριο και εδώ τώρα που παρουσιάζεται πιο βαθύς και ανθρώπινος μάλλον δεν μου αρέσει και τόσο. Προτιμώ δηλαδή την εκδοχή που είναι σκέτος ,ανόθευτος χαβαλές χωρίς σκοτούρες και βάσανα. Θα διαβάσω και παρακάτω για να έχω σφαιρική γνώμη.

[GreekComicFan]

Ο ανεύθυνος χαρακτήρας που συμπεριφέρεται σαν λοβοτομημένο αμερικάνικο πιτσιρίκι, προέκυψε από τον Daniel Way και έπειτα. Προσωπικά δεν μου κάνει κανένα κλικ αυτή η περίοδο, παρά μόνο σε κάνα εξώφυλλο.

[Strativarious]

Διάβασα το ‘’That Salty Air’’ [Top Shelf (2008)], και το Big Noise at the Funky Butt Jass Club - Prologue

 

That Salty Air (120 σελίδες)

O Hugh είναι ένας ψαράς, ‘’δεμένος’’ με τη θάλασσα  Αλλά όταν χάνει τη μητέρα του από πνιγμό, θεωρεί ότι η θάλασσα τον έχει προδώσει. Τα παρατά όλα και δείχνει αδιαφορία ακόμα και στην έγκυο γυναίκα του. Λόγω του θύμου του, θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και την οικογένειά του..

Είναι ένα ωραίο κόμικ που δίνει αλληγορικά τη διαδικασία που περνά ένας άνθρωπος όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τον χαμό του αγαπημένου του προσώπου. Λιτά και όμορφα ασπρόμαυρα καρέ αλλά για μένα σαν κάτι να του έλειπε για να το κάνει να ξεχωρίσει.

 

 

Big Noise at the Funky Butt Jass Club - Prologue (18 σελίδες)

Όπως λέει και ο τίτλος, μιλάμε για τον πρόλογο του κομικ. Ο Honey Boy Golden είναι τρομπετίστας, θαύμα της μουσικής. Εφευρίσκει την jazz, ερωτεύεται, αναζητεί τον Θεό. Ένα μείγμα ασπρόμαυρου-εγχρώμου αλλά και συνδυασμό στυλ στο σχέδιο. Σίγουρα δε θα μείνω μόνο στον πρόλογο..

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 26, 2014 από Μίστερ Μπλουφ