ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 361 [Γκαστόνε - Ξενοδοχείο τετράφυλλο τριφύλλι]

[Indian]

 

Το τεύχος #361, του αγαπημένου μας περιοδικού κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας αυτή την Παρασκευή 14/05 και θα φιλοξενεί τις εξής πέντε (5) ιστορίες.

 

• ΓΚΑΣΤΟΝΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΕΤΡΑΦΥΛΛΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ
• ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ (Α' και Β' μέρος)
• ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΜΟΝΟΧΡΩΜΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
• ΝΤΟΡΙΣ ΝΤΑΚ ΟΔΗΓΟΣ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΓΚΡΟΥΦΟΥΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ

 

Συνεχίζουμε, λοιπόν, να έχουμε επεισόδια από τις δύο νέες σειρές που έχουν μπει τον τελευταίο καιρό, το "Spookyzone", το οποίο μάλιστα έχει περάσει στο λεγόμενο δεύτερο κύμα (ένα είδος δεύτερου κύκλου) και το "Young Donald Duck". Έχουμε επίσης και την εμφάνιση της Ντόρις, σε μία σύντομη ιστορία της σειράς "Να την ακούς την Ντόρις Ντακ!".   

 

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #361 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον @Indianο που έκανε high score στον χιλιομετρητή του φορτηγού του.)



Εδώ Μίκυ Σίτυ! (By Silvia Ziche.)
Ιστορίες.

"Ξενοδοχείο τετράφυλλο τριφύλλι."

Ο Ντόναλντ κοιμάται στην αιώρα του.

Spoiler

Όταν ξαφνικά από τον κόσμο του Μορφέα βρίσκεται στο καταπράσινο γρασίδι του κήπου του. Αυτή την φορά όμως υπαίτιος δεν είναι ο Φέθρυ. Αλλά ο ευνοούμενος της θεάς τύχης Γκαστόνε. Ο Ντόναλντ τον κερνάει τσάι ,συμπάθεια υπήρχε ήδη, και ο Γκαστόνε του λέει τα καθέκαστα. Μόλις είχε γυρίσει από διακοπές και το κουδούνι του τον ξύπνησε πουρνό-πουρνό. Στην πόρτα ήταν ο Φέθρυ που πλέον εργάζεται ως μεταφορέας. Έφερε στον Γκαστόνε τα τελευταία του κέρδη ,σερβίτσια και ποτήρια, που ο αδελφός του Σχίζα Ντακ απέδειξε πόσο εύθραυστα είναι. Βέβαια ο Γκαστόνε αδιαφόρησε διότι έχει κερδίσει μερικές ντουζίνες από δαύτα. Μέσα στα κέρδη του είναι και ένα ξενοδοχείο.

Ήρθε λοιπόν για να του προτείνει να το δουλέψουν μαζί. Ο ίδιος βαρέθηκε να πηγαίνει από κρουαζιέρα σε κρουαζιέρα ,άμα κουράστηκε προσφέρομαι, και αποφάσισε να κάνει κάτι πιο εποικοδομητικό στην ζωή του. Ο Ντόναλντ σοκάρεται εις διπλούν. Από την μία ο Γκαστόνε θέλει να δουλέψει και από την άλλη παίρνουν μαζί τους και τον Φέθρυ. Που καθυστέρησε διότι είχε να κάνει κάτι. Το οποίο κάτι θα το μάθουμε λίγες σελίδες πιο κάτω. Εν τω μεταξύ έχουμε φτάσει ήδη στο ξενοδοχείο που χρειάζεται πολλά μερεμέτια. Οι φίλοι μας έχουν την θέληση να το σουλουπώσουν αλλά όχι την μεθοδικότητα. Εννιά ώρες για να μπει ταπετσαρία σε ένα τοίχο από τρία άτομα δε τις λες και λίγες.

Επιστρέφουμε στην Λιμνούπολη για λίγο και σε έναν γνωστό μας λόφο. Ο κάτοικος του οποίου πρέπει να φιλοξενήσει τα υπόλοιπα μέλη πασίγνωστης λέσχης αλλά όχι σε δικό του ενοδοχείο. Ο Παντάξιος του δίνει ένα φυλλάδιο που βρήκε στο γραμματοκιβώτιο και διαφημίζει το ξενοδοχείο των ξαδέλφων. Το τηλέφωνο χτυπάει και ο Φέθρυ ανακοινώνει ότι θα έρθουν τα μέλη της Λέσχης των εκατομμυριούχων για διαμονή. Βέβαια ο Σκρούτζ και οι υπόλοιποι εκατομμυριούχοι σοκάρονται από την εμφάνιση του ξενοδοχείου. Μαζί με τους εκατομμυριούχους καταφτάνουν και οι Μουργόλυκοι (είχαν βάλει κοριό στο τηλέφωνο του Σκρούτζ) που εύκολα βγαίνουν εκτός μάχης.

Αλλά ο Ντόναλντ προσφέρει εναλλακτικές διακοπές. Αφού ως ζάπλουτοι όλη μέρα κάθονται καλό θα τους κάνει λίγη εργασία για αλλαγή. Η αντίδραση του Σκρούτζ θυμίζει λίγο την αδελφή του την Βολκάνα. Οι υπόλοιποι όμως την βρίσκουν καλή ιδέα. Έτσι ο Σκρούτζ αγοράζει την επιχείριση και προσθέτει και άλλα κέρδη στην περιουσία του. Η τριάδα των εξαδέλφων απολαμβάνει μία κρουαζιέρα που όλοι ξέρουμε ποιος κέρδισε.

"Το χιόνι του τρόμου." (Α' μέρος.)

Στο ξενοδοχείο Όβερντακ συμβαίνουν απόκοσμα πράγματα Τι γυρεύει ο Νεύτωνας σε μία αναμνηστική φωτογραφία του 1983. Θα καταφέρουν οι πράκτορες S.O.S. να τον σώσουν;

"Το χιόνι του τρόμου." (Β΄ μέρος.)

Θα καταφέρουν οι φίλοι μας να ξανασμίξουν τον Βίνσεντ με την Λόρνα;

"Μονόχρωμο μυστήριο."

Η Μίννι δουλεύει για ένα περιοδικό τέχνης. Ο Μίκυ την συνοδεύει στην έκθεση μία μέρα πριν τα εγκαίνια. Ο διευθυντής του μουσείου ενεργοποιεί το αστυνομικό δαιμόνιο του Μίκυ.

"Οδηγός γενεθλίων."

Οι φίλοι της Ντόρις έχουν διοργανώσει ένα πικ-νικ για τα γενέθλιά της. Εκείνη όμως κάνει το παν για να αποφύγει το γνωστό τραγουδάκι.

"Γκρούφους ο μεγαλοπρεπής.

Μία παρεξήγηση κάνει την παρέα να γράψει εργασία για τον ήρωα ενός παιχνιδιού ρόλων.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Πολύ καλή και με όμορφες ατάκες η κεντρική ιστορία του τεύχους. Τα τρία ξαδέλφια συνεργάζονται αρμονικά και χωρίς γκρίνιες. Η μόνη μου ένσταση έχει να κάνει με την παρουσία των Μουργόλυκων. Θεωρώ ότι δε ταίριαζε η παρουσία τους με το όλο concept του σεναρίου.

Ο δεύτερος κύκλος του Spookyzone ξεκινά με ένα άκρως συναρπαστικό επεισόδιο. Χαίρομαι που ο Νεύτωνας αποκτάει συμπρωταγωνιστικό ρόλο. Πολύ καλός χαρακτήρας που μέχρι τώρα βλέπαμε πάρα πολύ σπάνια. Το μονόχρωμο μυστήριο έχει αγωνία, όμορφο σενάριο και καλούς χαρακτήρες. Οι ανατροπές στο τέλος δίνουν πόντους στην ιστορία. Ευχάριστη ,αλλά για μία ανάγνωση, η χιουμοριστική ιστορία με Ντόρις. Το τεύχος κλείνει με μία όμορφη ιστορία από τα σχολικά χρόνια του Ντόναλντ. 

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το χιόνι του τρόμου." (Α΄και Β΄ μέρος.)
2. "Ξενοδοχείο τετράφυλλο τριφύλλι."
3. "Γκρούφους ο μεγαλοπρεπής."
4. "Μονόχρωμο μυστήριο."
5. "Οδηγός γενεθλίων."

8/10!!! Για άλλη μία φορά το Spookyzone κλέβει την παράσταση. Γενικά πάντως άλλο ένα τεύχος που αξίζει!!!

[Gong]

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι στο προηγούμενο τεύχος είχαμε "Τρόμο στον πάγο" και τώρα "Το χιόνι του τρόμου". Πολύ τρόμος και κρύο!

[Indian]

Η αυλαία του τεύχους #361 θα ανοίξει με τρία γνωστά μας ξαδέλφια, τα οποία όταν βρίσκονται μαζί η απόλυτη καταστροφή δεν αργεί να έρθει. Η ιστορία “Ξενοδοχείο τετράφυλλο τριφύλλι” ξεκινάει με τον Ντόναλντ να απολαμβάνει το χουζούρι του στην αιώρα του σπιτιού του, όταν τον ξυπνάει απότομα ο Γκαστόνε, ο οποίος έχει κερδίσει ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, τοποθετημένο σε ένα ειδυλλιακό μέρος. Του προτείνει, λοιπόν, να συνεργαστούν στην διεύθυνση της επιχείρησης. Ο Ντόναλντ, φαίνεται ότι βλέπει με καλό μάτι την συγκεκριμένη πρόταση, μιας κι αυτή θα του δώσει την ευκαιρία να εξοικονομήσει μερικά χρήματα, που θα κατευνάσουν την μανία των πιστωτών του. Το deal κλείνει, λοιπόν, αλλά αυτό που δεν ξέρει ο φουκαράς είναι ότι στην συνεργασία θα είναι τρεις αντί για δύο. Ο τρίτος είναι ο Φέθρυ, ο οποίος δεν αποτελεί και τον ορισμό της υπευθυνότητας. Τα ξαδέλφια φτάνουν στο ξενοδοχείο, το οποίο δεν περνάει και τις καλύτερες ημέρες του. Ξεκινάνε, λοιπόν, τις επισκευές, αλλά με έναν περίεργο τρόπο ο Φέθρυ το έχει ήδη διαφημίσει στις εφημερίδες, με αποτέλεσμα να κάνει την εμφάνισή του ο θείος Σκρουτζ, μαζί με όλα τα μέλη της Λέσχης των εκατομμυριούχων, οι οποίοι αναζητούσαν ένα όμορφο κατάλυμα για τις διακοπές τους. Θα καταφέρουν τα παπιά να τους ικανοποιήσουν ή θα κάνουν τον θείο τους έξαλλο? Η αλήθεια είναι ότι με το που ξεκίνησα να διαβάζω την συγκεκριμένη υπόθεση, μου γεννήθηκε μία άρνηση γι’ αυτό που θα ακολουθήσει. Ο λόγος είναι ότι η συνεργασία των τριών ξαδέλφων δεν με γεμίζει, όσο μία κόντρα ανάμεσα στον Ντόναλντ και τον Γκαστόνε. Όσο κυλούσαν οι σελίδες, όμως, άλλαξα γνώμη κι άρχιζα ν’ απολαμβάνω το σενάριο. Η πλοκή είναι καλογραμμένη, διατηρεί τις προσωπικότητες που διαθέτουν οι πρωταγωνιστές, ενώ (το σημαντικότερο) δεν βγάζει πολλά στοιχεία υπερβολής. Η είσοδος του Σκρουτζ, δίνει άλλο ενδιαφέρον και αλλάζει όλη την δομή της ιστορίας. Από την άλλη οι Μουργόλυκοι, είχαν ελάχιστα λεπτά συμμετοχής και βρήκα την διαχείρισή τους περιττή, καθώς δεν έδιναν ουσιαστικά κάτι αξιόλογο. Το φινάλε, πάντως, το βρήκα έξυπνο και δίκαιο για όλους, ακόμα και για τον Ντόναλντ, ο οποίος συνήθως βρίσκεται ριγμένος. Στο σύνολό της, λοιπόν, ήταν μία ευχάριστη ιστορία. Μακάρι να μπορούσα να είχα την ίδια άποψη και για το σχέδιο. 

 

Ο δεύτερος κύκλος της σειράς “Spookyzone” θα κάνει την εμφάνισή του, με την πρώτη ιστορία, που φέρει τον τίτλο “Το χιόνι του τρόμου”. Τα τρία ανιψάκια, παρέα με τον φίλο τους τον Νεύτωνα, επισκέπτονται ένα χειμερινό θέρετρο για ν’ απολαύσουν το χιόνι και την φύση. Ο Νεύτων, σαν γνήσιος συγγενής του Κύρου, έχει φέρει ένα γκάτζετ, που μπορεί να ανακαλύπτει αλλαγές στο χωροχρονικό συνεχές. Μόλις φτάνουν, λοιπόν, το πρώτο πράγμα που θα κάνουν είναι να βγουν στην χιονισμένη πλαγιά και να αρχίσουν το σκι. Εκεί κοντά, όμως, βρίσκεται κι ένα ξενοδοχείο, το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο και φαίνεται ότι έχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Ο Νεύτων, λοιπόν, αποφασίζει να το ερευνήσει κι έτσι το ίδιο βράδυ το επισκέπτεται. Δυστυχώς, όμως, αυτή του η περιέργεια θα τον εγκλωβίσει και θα αναγκάσει την παρέα του να τον αναζητήσει και να βρεθεί μπροστά σε παράξενα γεγονότα κι επικίνδυνες καταστάσεις. Τι συμβαίνει, άραγε, στο μυστηριώδες ξενοδοχείο? Πρόκειται για μία φρέσκια δουλειά, η οποία δημιουργήθηκε μόλις τον περασμένο Μάρτιο. Ο δεύτερος αυτός κύκλος της σειράς έρχεται με μία ανανέωση η οποία φέρνει μερικές αλλαγές στο concept, αλλά παράλληλα κρατάει και πολλά στοιχεία από τον πρώτο κύκλο. Τα παιδιά σταματούν τις εξορμήσεις τους στην Ευρώπη κι επικεντρώνονται στον τόπο καταγωγής τους, την ίδια ώρα που ένα νέο μέλος εντάσσεται στην παρέα. Από εκεί και πέρα η φιλοσοφία της σειράς παραμένει η ίδια, καθώς το μεταφυσικό στοιχείο και τα ανεξήγητα φαινόμενα που περιμένουν να λυθούν είναι στην ημερήσια διάταξη. Δυστυχώς, όμως, εδώ δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα τόσο το συγκεκριμένο σενάριο. Η πλοκή, μπορεί να έχει αρκετές σωστές σκηνές που εξάπτουν την περιέργειά και την αγωνία μας, χωρίς, όμως, να υπάρχει κάποιο plot twist που θα ανατρέψει τα αναμενόμενα. Η λύση που δίνεται στο φινάλε και η προέλευση του “τέρατος” δεν με ικανοποίησε στο ελάχιστο. Απεναντίας, θεωρώ ότι σ’ εκείνο το σημείο έχουμε μία κακή διαχείριση φαντασίας, που έβγαλε ένα σαχλό αποτέλεσμα. Έτσι, χαλάει κάπως ό,τι προσπαθεί να στήσει η υπόθεση. Στα θετικά μπορούμε να εντάξουμε την σκηνοθεσία, μέσω της οποίας δημιουργούνται όμορφες αφηγηματικές σκηνές, που εναλλάσσονται αρμονικά. Γενικά την βρήκα υποδεέστερη δουλειά, σε σχέση με τις ιστορίες του πρώτου κύκλου της σειράς κι ελπίζω αυτό ν’ αλλάξει στην συνέχεια. Το σχέδιο διακατέχεται από φαντασία, γεγονός που με έκανε να το εκτιμήσω, αλλά όχι να το θεωρήσω αριστούργημα. Περισσότερο με κράτησε ο εξαιρετικός και σύγχρονος χρωματισμός. Πλάκα έχει η απόδοση του χαρακτήρα του Βίνσεντ, ο οποίος φαίνεται να έκλεψε τα γυαλιά του Ζάχου Χατζηφωτίου!  

 

Στην τρίτη ιστορία του τεύχους, ο Μίκυ θα κληθεί να διαλευκάνει το “Μονόχρωμο μυστήριο”. Ο φίλος μας επισκέπτεται μία έκθεση έργων αφηρημένης τέχνης, παρέα με την αρραβωνιαστικιά του, η οποία  εργάζεται σε ένα περιοδικό και θέλει να γράψει ένα άρθρο για το συγκεκριμένο θέμα. Ο Μίκυ, όμως, δεν φαίνεται να είναι και πολύ εντυπωσιασμένος από τους πίνακες, οι οποίοι είναι μονόχρωμοι και για την ακρίβεια εμπνευσμένοι από το άσπρο χρώμα. Εκεί θα γνωριστούν με τον υπεύθυνο της έκθεσης, αλλά και τον Διευθυντή της γκαλερί, ο οποίος φέρεται με τέτοιο τρόπο που προκαλεί υποψίες στον φίλο μας. Όλα δείχνουν έτοιμα, λοιπόν, για την επόμενη ημέρα, όπου θα γίνουν και τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης. Το βράδυ, όμως, ο Μίκυ θα λάβει ένα τηλεφώνημα από τον Επιθεωρητή Ο’Χάρα, ο οποίος τον πληροφορεί ότι τα εκθέματα, ως δια μαγείας, έκαναν φτερά! Εννοείται πως μία τέτοια εξέλιξη δεν θα αφήσει ασυγκίνητο τον αγαπητό μας ντετέκτιβ, ο οποίος θα συνδράμει την Αστυνομία του Μίκυ Σίτυ, για να εντοπιστούν τα κλοπιμαία κι ο ένοχος. Ποιος, άραγε, κρύβεται πίσω από όλα αυτά και τι θα κάνει ο Μίκυ προκειμένου να λύσει την υπόθεση? Πρόκειται για μία αρκετά φροντισμένη ιστορία μυστηρίου, με πρωταγωνιστή τον καθ’ ύλην αρμόδιο ποντικό. Η υπόθεση έχει αστυνομική υφή και διατηρεί όλα τα συστατικά που φέρουν οι αντίστοιχες δουλειές τόσο στην Ένατη, όσο και στην Έβδομη Τέχνη. Η πλοκή έχει κλιμακούμενη ένταση και μας προϊδεάζει για το ποιος είναι ο ένοχος, αλλά ένας έμπειρος αναγνώστης δύσκολα θα...τσιμπήσει. Ο Μίκυ κινείται και λειτουργεί άψογα, σαν να είναι στο στοιχείο του (που είναι), γεγονός που μας κάνει να πιστέψουμε ότι ο συγγραφέας έχει φερθεί στον ήρωα με τον δέοντα σεβασμό προς το παρελθόν του. Στο φινάλε έχουμε μία αναπάντεχη είσοδο ενός γνωστού μας κακοποιού, που δεν είχε και το τέλειο δέσιμο με την πλοκή, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν χάρηκα που τον είδα. Η ιστορία ολοκληρώνεται ικανοποιητικά, αλλά αναμενόμενα. Σίγουρα, όμως, έχω την εντύπωση ότι ήθελε λίγη περισσότερη φροντίδα σ’ εκείνο το σημείο. Όπως και να έχει, πάντως, την βρήκα μία αξιόλογη δουλειά. Το σχέδιο καλό, αλλά ασφυκτιούσε στα καρέ. Το βρήκα παραφορτωμένο. 

 

Στο σημείο αυτό η σειρά “Να την Ακούς την Ντόρις Ντακ!”, θα μας δανείσει μία από τις ιστορίες της, που ακούει στο όνομα “Οδηγός γενεθλίων”. Η Ντόρις έχει τα γενέθλιά της και οι συγγενείς με τους φίλους της έχουν κανονίσει ένα πάρτυ, υπό την μορφή πικνίκ, προκειμένου να τα γιορτάσουν. Όλα δείχνουν να κυλούν σε πολύ καλό κλίμα, μέχρι την στιγμή που κάνει την εμφάνισή της η τούρτα. Τότε, ενώ όλοι χαίρονται, η Ντόρις φαίνεται να έρχεται σε πολύ δύσκολη θέση και βρίσκει δικαιολογία, για να φύγει. Για ποιον λόγο, όμως, να το κάνει αυτό? Μιλάμε για μία σύντομη ιστορία, που θέλει να σατιρίσει μία παράδοση που υπάρχει κάθε φορά που κάποιος που έχει γενέθλια, αναγκάζεται να φυσήξει τα κεριά της τούρτας του. Η πλοκή δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά έχει ευχάριστα γκαγκ που αφήνουν στον αναγνώστη ένα χαμόγελο στα χείλη. Πολλοί και σπουδαίοι χαρακτήρες της Λιμνούπολης λαμβάνουν μέρος, με τον θείο Σκρουτζ να κλέβει την παράσταση, πετώντας χιουμοριστικές ατάκες. Όσον αφορά την πρωταγωνίστρια, την καταλαβαίνω απόλυτα, μιας κι εγώ νιώθω την ίδια αμηχανία όταν έρχεται εκείνη η στιγμή.  Το φινάλε κλείνει την ιστορία με κωμικό τρόπο. Γενικά δεν είναι το αριστούργημα, αλλά σίγουρα είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα, ανάμεσα στις μεγάλες ιστορίες του τεύχους. Το σχέδιο το βρήκα απλά μέτριο. 

 

Όπως μας έχει συνηθίσει τον τελευταίο καιρό, το αγαπημένο μας περιοδικό φιλοξενεί στο τέλος της ύλης του μία ιστορία από το σύμπαν του “Young Donald Duck”. Αυτή την φορά ο “Γκρούφους ο μεγαλοπρεπής” έχει την τιμητική του. Ο νεαρός Ντόναλντ φαίνεται ότι λατρεύει τα παιχνίδια ρόλων και γι΄αυτό έχει δηλώσει συμμετοχή σε έναν διαγωνισμό που θα γίνει σύντομα. Το πρόβλημα είναι ότι έχει συμπεριλάβει στην συμμετοχή και τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας, εν αγνοία τους! Την ίδια ώρα, στο σχολείο ένας καθηγητής θα βάλει στα παιδιά μία εργασία για ένα ιστορικό πρόσωπο. Ο Ντόναλντ, όμως, παρασυρμένος από την μανία που έχει, μπερδεύεται και θεωρεί ότι ο χαρακτήρας για τον οποίο πρέπει να βρει πληροφορίες, είναι βγαλμένος από παιχνίδια ρόλων. Αυτό θα προκαλέσει πολλές ευτράπελες καταστάσεις και παρεξηγήσεις. Φοβάμαι ότι, ιστορία με την ιστορία, η συγκεκριμένη σειρά αρχίζει περισσότερο να με κουράζει, παρά να με διασκεδάζει.  Εδώ το σενάριο είναι αρκετά επίπεδο κι αναφέρεται ξεκάθαρα σε ένα ηλικιακό κοινό, από το οποίο έχω αποχωρίσει αρκετό καιρό τώρα. Η πλοκή δεν μου έκανε ούτε κρύο, ούτε ζέστη, ενώ βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα για το τι πρόκειται ν΄ακολουθήσει. Κι αν η πλοκή ήταν επίπεδη κι άνοστη, έρχεται ένα φινάλε εντελώς σαχλό κι επιπόλαιο, το οποίο δεν με ικανοποίησε στο ελάχιστο. Βασικά το μόνο που εκτίμησα από την ιστορία ήταν οι χιουμοριστικές ατάκες (συνήθως μεταξύ του Μίκυ και του Ντόναλντ) και μερικές σκηνές αντίστοιχης υφής (όπως πχ ο καθηγητής που έφαγε τα μύδια). Όσον αφορά το σχέδιο έχω την ίδια άποψη με αυτή που έχω και για το σενάριο. 

 

 

 

[nikolas12]

Ευτυχώς υπάρχει και το φόρουμ γιατί από το άκυρο εξώφυλλο νόμιζα ότι κάνουμε διάλειμμα από τις αμερικάνικες ιστορίες. Ξεκινάμε λοιπόν με την πρώτη ιστορία για το ξενοδοχείο Τετράφυλλο Τριφύλλι. Δεν είναι μια περιπέτεια καθαρά Γκαστόνε, αλλά έχει τη χημεία των τριών ξαδερφιών των Ντόναλντ, Φέθρυ, Γκαστόνε να μπλέκουν σε περιπέτειες, αλλά αργά ή γρήγορα θα έχουμε και θείο Σκρουτζ και Μουργόλυκους και Λέσχη Εκατομμυριούχων. Κυλάει στρωτά και έχει happy ending για τα ξαδέρφια, από την άλλη πρέπει να αναφέρω ότι το σχέδιο δε με ενθουσίασε ειδικά σε κάποια καρέ.

Το Spookyzone μας μεταφέρει ξανά σε χιονισμένα τοπία, αυτή τη φορά όμως δε με ξετρέλανε η ιστορία όσο στα προηγούμενα τεύχη, αλλά φυσικά μου άρεσε σε γενικές γραμμές. Παρ’ όλα αυτά έχει πάρα μα πάρα πολλές αναφορές στη Λάμψη του Steven King, ακόμα και το ξενοδοχείο λέγεται Όβερντακ όπως το Overview Hotel. Γενικότερα όμως είναι μια ιστορία επηρεασμένη από τεχνολογία, χρονομηχανές, φαντάσματα και έχει αρκετή δράση.

Η ιστορία των Μίκυ-Μίνι μου άρεσε πάρα πολύ! Αρχικά έχουμε ντεντέκτιβ Μίκυ να προσπαθεί να ξεδιαλύνει τη ληστεία σε ένα μουσείο, τη Μίνι να το παίζει περισπούδαστη δημοσιογράφος τέχνης και κυρίως έχουμε μία κριτική σε αυτό το μεταμοντέρνο σκηνικό που υπάρχει πλέον με τις αφηρημένες-ψευτοψαγμένες δημιουργίες. Πολλά μπόνους ότι οι πίνακες είναι λευκοί και ο καλλιτέχνης λέγεται Ασπροφόντο Μου θύμισε λίγο ΑΜΑΝ και Μαέβιους Παχατουρίδη το όλο σκηνικό.

Η μικρή ιστορία της Ντόρις δε μου είπε πολλά. Το Young Donald Duck από την άλλη είχε λιγότερο από το high school πνεύμα του και περισσότερο εξηγούσε τη σχέση του Ντόναλντ με ένα παιχνίδι που μοιάζει με D&D και προσπαθεί να παρασύρει τους φίλους του στο μαγικό του κόσμο. Φυσικά αυτό τον επηρεάζει προφανώς και στις εργασίες του με αστεία αποτελέσματα.

Συνολικά λοιπόν όσο έχεις τα αμερικάνικα, διάβαινε θα πω, με έχουν κερδίσει και οι δύο σειρές, αλλά και οι υπόλοιπες επιλογές είναι μια χαρά ωραιότατες.

[Gong]

Το τεύχος ανοίγει με μια ιστορία με το αγαπημένο τρίο Ντόναλντ, Φέθρυ, Γκαστόνε. Δεν είχε κάποια σοβαρή υπόθεση, αλλά δεν ήταν και κακή. Μου άφησε ένα χαμόγελο στα χείλη. Γενικά όμως, δεν πιστεύω ότι αξίζει να είναι κεντρική του τεύχους. Μετά ακολουθεί, ένα επεισόδιο του Spookyzone. Αρχίζει, όπως μας έχει συνηθίσει η συγκεκριμένη σειρά, δηλαδή με αρκετό μυστήριο και δράση, αλλά, προσωπικά, βρήκα πολύ σαχλό το τέλος.

Ο Μίκυ λύνει ένα Μονόχρωμο Μυστήριο στην τρίτη ιστορία. Ωραία ιστορία μυστήριου και δεν περίμενα αυτούς τους ενόχους, ομολογώ. Ύστερα, έχουμε Ντόρις Ντακ με τετρασέλιδη ιστορία, την οποία δεν κατάλαβα και πολύ. Κλείνουμε με Young Donald Duck με ένα επεισόδιο που το βρήκα πολύ αμερικανιά για Disney (όπως και τα υπόλοιπα επεισόδια της σειράς).