Αναζήτηση στην Κοινότητα

Πρόκειται για την ασπρόμαυρη επανέκδοση του Κέλτικα, το οποίο είχε κυκλοφορήσει και παλιότερα (1999), αλλά σε έγχρωμη μορφή τότε. Εκτός από τη βασική αυτή διαφορά, υπάρχουν και μερικές ακόμα : μικρότερο μέγεθος το καινούργιο, κάποιες μικροαλλαγές στο οπισθόφυλλο, ενώ εδώ έχει προστεθεί και ένα 3σέλιδο με εξτραδάκια, που περιέχει ένα ενδιαφέρον κείμενο του Π. Κουτρουλάρη και μερικές ιστορικές φωτογραφίες! Η κυκλοφορία του από την Μαμούθ, τοποθετείται κάπου μέσα στον Απρίλιο του 2014. Οι σελίδες (μαζί με τα εξώφυλλα) φτάνουν τις 144, οπότε μιλάμε για ένα χορταστικότατο άλμπουμ! Η τιμή του, επίσης, θεωρώ ότι είναι κάτι παραπάνω από δελεαστική, για αυτό που παίρνεις. Οι έξι ιστορίες που εμφανίζονται κατά σειρά μέσα στο άλμπουμ, είναι οι παρακάτω : 1. Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ 2. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ 3. ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΣΕ Ο' ΜΙΝΟΡΕ ΓΙΑ ΑΡΠΑ ΚΑΙ ΝΙΤΡΟΓΛΥΚΕΡΙΝΗ 4. ΟΝΕΙΡΟ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ 5. ΚΟΤ ΝΤΕ ΝΟΥΙ ΚΑΙ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΑΡΔΙΑΣ 6. ΜΠΟΥΡΛΕΣΚ ΜΕΤΑΞΥ ΖΥΝΤΚΟΤ ΚΑΙ ΜΠΡΕΫ-ΝΤΥΝ Όλες τους είχαν πρωτοκυκλοφορήσει το 1993 σε έγχρωμη μορφή, μοιρασμένες σε 3 τεύχη μεγάλου μεγέθους, που κατατάσσονται στην 2η περίοδο του Κόρτο. Πιο δυνατές από αυτές θεωρώ την 3η, για την φοβερή ανατροπή στο τέλος και την 5η, που αναφέρεται στον "Κόκκινο Βαρώνο". Παραπάνω ένα δείγμα από το εξτρα-αφιέρωμα που υπάρχει στην αρχή της έκδοσης και μια τυχαία σελίδα από το εσωτερικό, για να πάρετε μια μικρή γεύση της ασπρόμαυρης εκδοχής του άλμπουμ. Αφιέρωμα στον Hugo Pratt Ομαδοποίηση των άλμπουμ του Hugo Pratt Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον constantinople.

Θαλασσινοί ήρωες που τους λάτρεψαν μικροί και μεγάλοι, κάτι τελευταίοι τύποι του λιμανιού φορτωμένοι χούγια, όμορφοι και λάγνοι ή άπλυτοι ξεδοντιάρηδες, με αμέτρητα στραβά κι ανάποδα, που αντί να τα κρύψουν καταφέρνουν να τα μετατρέψουν σε σαγηνευτικές αρετές! Κάποιες φορές βρωμοκοπούν αλκοόλ, άλλοτε πάλι το στομάχι τους τραγουδά φάλτσα από τη πείνα, μα κι όταν πιάσουν την καλή, γεμίσουν από ρευστό οι τσέπες τους, δεν φοβούνται να το δείξουν, ακόμη και να το μοιραστούν και να ξεμείνουν ρέστοι! Είναι οι φανταστικοί χάρτινοι ναυτικοί, ήρωες της 9ης τέχνης, ατσαλάκωτοι πρωταγωνιστές σε κόμικς που ξέφυγαν από το μπλοκ του σχεδιαστή τους, ζωντάνεψαν, όρμησαν και κατέκτησαν ολάκερο τον πλανήτη. Μπορεί να κατηγορήθηκαν για προπαγάνδα, να έγραψαν για αυτούς τα μύρια όσα, όμως υπήρχαν περασμένες δεκαετίες που οι εβδομαδιαίες εκδόσεις, των περιοδικών που είχαν το όνομά τους, δεν προλάβαιναν να σταθούν στα περίπτερα και ξεπουλούσαν με σχεδόν αστέγνωτα μελάνια. Όχι δεν πρόκειται για αληθινούς ναυτικούς, ούτε για ιστορικά πρόσωπα που μπαινόβγαιναν σε κείμενα και μυθιστορήματα, αλλά στους φανταστικούς ήρωες που είχαν τον πιο κεντρικό ρόλο σε ζωγραφιστά παραμύθια που σχεδόν ζωντάνεψαν! Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν τουλάχιστον είκοσι παγκόσμιοι χαρακτήρες. Περισσότερο γνωστοί, οι αμερικάνοι Don Winslow (1934-1955) και η Captain Kate (1967-1972), ο καπετάνιος Lance O'Casey και οι περιπέτειες του στις Νότιες θάλασσες, ο υπερήρωας Aquaman (Βασιλιάς των 7 θαλασσών 1941-1962), ο ξεδοντιάρης εγγλέζος Jonah (1958-1964), o Moby Duck από την οικογένεια του Ντόναλντ Ντακ, ο γλυκός ιταλός πειρατής Πεπίτο (1949-1972), η πειρατίνα Σπινγκάρτα και ο Καλαμέλος, από τις ναυτικές ιστορίες του Τιραμόλα (1948-1992), ο Captain Haddock Archibald στον Τεν-Τεν, ο πειρατής Captain Pugwash, ακόμη ένας Βέλγος ο Cori, de Scheepsjongen, o Βίκινγκ Eric de Noorman, ο Ολλανδός Kapitein Rob, ο γερο-Νικ ο ναύτης, δεκάδες εκδόσεις φανταστικών κόμικ προπαγάνδας που αφορούσαν το πολεμικό ναυτικό, τόσο των ΗΠΑ όσο και της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ και φυσικά από τους πιο διάσημους ο Ποπάυ και πιο πρόσφατα ο μοναδικός Corto Maltese! Ο ναυτικός-σύμβολο Πιο γνωστός από όλους ένας τύπος μονόφθαλμος, δύστροπος, οξύθυμος, γκρινιάρης, ζηλιάρης και ταυτόχρονα καλόκαρδος, καθαρόαιμος θαλασσινός με τεράστιες άγκυρες χαραγμένες στα μπράτσα, που φορά μόνιμα ένα άσπρο ναυτικό καπελάκι, ενώ η σβησμένη πίπα στα χείλια του είναι σύμβολο μαγκιάς! Ο Ποπάυ κάνει την εμφάνιση του στην Αμερική στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, το 1929, αμέσως καταφέρνει να αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές, ο ίδιος αποτελεί κομμάτι της λαϊκής τάξης, ένας άξεστος ναυτικός, όμως όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι, για τον ίδιο ή για τους φίλους του, «καθαρίζει» με τα μπράτσα του! Έχει το σπανάκι του, αυτό του δίνει δύναμη και τον μεταμορφώνει σε ανίκητο. Για να έχουμε μια εικόνα της δύναμης του κόμικ, ο Ποπάυ κατάφερε να αυξήσει την κατανάλωση σε σπανάκι, μεταξύ 1931 και 1936, κατά 33%. Αν και το φυτό δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στους νέους, ξαφνικά απέκτησε αναγνωρισιμότητα ως σούπερ τροφή και έγινε το τρίτο πιο δημοφιλές φαγητό για τα παιδιά, μετά το παγωτό και την γαλοπούλα. Το 1937 η πόλη Crystal City, στο Τέξας, έγινε η «πρωτεύουσα για το σπανάκι όλου του κόσμου» και στον Ποπάυ από ευγνωμοσύνη έστησαν το άγαλμα του! Ξεφυλλίζοντας ένα τεύχος δεν δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε τη φωνακλού Όλιβ, η γυναίκα του Ποπάυ είναι ξερακιανή και γεμάτη νεύρο, να μην ξεχνάμε και το παιδί, που δεν είναι δικό τους αλλά ζει μαζί τους, είναι ο φασκιωμένος Pεβυθούλης, ακολουθεί ο Πόλντο, ο αχόρταγος και βουλιμικός φίλος του Ποπάυ, αλλά και ο μπεκρούλιακας παππούς του. Ο Ποπάυ μοιάζει με βάτραχο κι είναι άξεστος, ωστόσο κατάφερε να ταυτιστεί με τον μέσο αναγνώστη, έγινε ο πρόδρομος των σούπερ ηρώων, αφού με τις μπουνιές του πετυχαίνει το στόχο, «λύνει» όλα τα προβλήματα με τον βασικό εχθρό του, έναν άλλο ναυτικό, τον χοντρό, ασουλούπωτο και κακό Βρούτο, αυτός ήταν το μεγάλο λαμόγιο, που όμως κέρδισε τόσους φίλους που στο τέλος είχε δικό του περιοδικό! Ένας κόσμος υπερβολικής βίας, παραβατικότητας και καταστροφής, για κάποιον περίεργο λόγο κατάκτησε όλο τον πλανήτη. Όλες οι απαντήσεις μάλλον κρύβονται στην φροϋδική εκτίμηση για το ανθρώπινο είδος! Ο Ποπάυ εκπροσωπεί κατά κάποιον τρόπο όλους τους ανθρώπους που ζουν με δυσκολίες, ίσως μάλιστα να έχουν ειδικές ανάγκες, αλλά δεν το βάζουν κάτω, στην πιο κρίσιμη στιγμή γίνονται υπερ-άνθρωποι και παλεύουν με όποιο μέσο διαθέτουν. Μετά το 1938 και τον πρόωρο θάνατο του δημιουργού του ήρωα, του Elzie Crisler Segar, οι κωμικές περιπέτειες του Ποπάυ συνέχισαν στα χέρια διαφόρων σχεδιαστών-συγγραφέων, στη χώρα μας εμφανίστηκε το 1973, από τις εκδόσεις Δραγούνη, μέχρι το 1996 όπου και σταμάτησε οριστικά η κυκλοφορία, συνολικά εκδόθηκαν 1.114 τεύχη. Ο αλκοολικός καπετάν Μπακαλιάρος Διαφορετική αλλά ενδιαφέρουσα φανταστική ναυτική φιγούρα, που κατέκτησε τον κόσμο, είναι ο συνταξιούχος καπετάνιος Haddock Archibald, που έζησε και εξακολουθεί να τριγυρνά μέσα στις περιπέτειες του δημοσιογράφου Τεν-τεν (1929-1983). Πρόκειται για μια δημιουργία του Βέλγου καλλιτέχνη και σκιτσογράφου Georges Remi, περισσότερο γνωστός από την υπογραφή του ως Hergé. Ο καπετάν Haddock (που σημαίνει μπακαλιάρος) δεν ξεκίνησε από την αρχή της σειράς, μπήκε στο ένατο βιβλίο του Τεν-τεν, αλλά σύντομα ξεπέρασε στη δημοτικότητα ακόμη και τον κύριο χαρακτήρα, τον Τεν-τεν, κι έτσι απέκτησε ένα πολύ πιο σημαντικό ρόλο σε όλα τα μετέπειτα βιβλία. Είναι ο καλύτερος φίλος του Τεν-τεν, πάντoτε απεικονίζεται με μαύρα μαλλιά και μούσι, φορά καπέλο καπετάνιου, ένα μπλε ζιβάγκο πουλόβερ, με μια μικρή άγκυρα στο στήθος (μερικές φορές φοράει ένα μαύρο σακάκι), μαύρο παντελόνι και μαύρα δερμάτινα μποτάκια. Είναι καπνιστής αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα του είναι ο αλκοολισμός (προτιμά το ουίσκι και ειδικά τη μάρκα Loch Lomond), και σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει με ανθρώπινο ναυάγιο. Μετά από τη συνάντηση και τη φιλία με τον Τεν-τεν, το θέμα με το ποτό μειώνεται, αλλά δεν εξαφανίζεται και φτάνουν λίγα ποτηράκια για να γίνει πύραυλος, μπορεί να βάλει φωτιά στη βάρκα του αλλά τότε ξεχνάει το τραύλισμα που τον βασανίζει! Ο καπετάν Μπακαλιάρος έχει θεαματικά ξεσπάσματα, είναι παρορμητικός, οξύθυμος, γενναιόδωρος και ευαίσθητος που δεν διστάζει να δώσει ακόμη και τη ζωή για τον φίλο του Τεν-τεν. Ο αξεπέραστος Κόρτο Μαλτέζε Ο δημιουργός του έργου δούλεψε σκληρά, πάντρεψε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα κλειδιά της ιστορίας με τον φανταστικό ήρωα του και διάλεξε να ονομάσει το έργο του ως «graphic novels», δηλαδή νουβέλες γραφικών, παρά να να το χαρακτηρίσει ως ένα απλό κόμικς! Για τους λίγους, που δεν έχουν γνωριστεί με τον Κόρτο Μαλτέζε, να πούμε ότι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής μιας σειράς σχεδίων που γεννήθηκαν τη δεκαετία του '60, από τον Ιταλό συγγραφέα και διάσημο σχεδιαστή κόμικς Hugo Eugenio Pratt. Ο Κόρτο Μαλτέζε, δηλαδή ο «Μαλτέζος σβέλτος», ήταν ναυτικός, τυχοδιώκτης, πειρατής, εξερευνητής και κυνηγός θησαυρών! Με τις περιπέτειες του έχουν μαγευτεί γενιές νέων σε όλο τον κόσμο και δεν σταμάτησαν, εξακολουθούν να ταξιδεύουν ακόμη και σήμερα. «Με πια πολιτική γραμμή τραβά ο Κόρτο Μαλτέζε;» Με αυτό το ερώτημα καταπιάστηκε ο σημειολόγος-φιλόσοφος Umberto Eco, προσπάθησε να καταλάβει, ίσως και με μια δόση ειρωνίας, κάτι που πολλοί προσπάθησαν εξηγήσουν ως προπαγάνδα: τον πολιτικό ορίζοντα του καπετάν Κόρτο Μαλτέζε. Αρκετοί έχουν προσπαθήσει, περισσότερο ή λιγότερο προκλητικά, κάποιοι λοιπόν υποστηρίζουν ότι ο Κόρτε Μαλτέζε ανήκει στα αριστερά κι ύστερα έρχονται οι άλλοι, εκείνοι που τους αμφισβητούν και πιστεύουν ότι ο Κόρτο είναι καπετάνιος, ναυτικός. Εκείνη την εποχή η βάση της βρετανικής ναυτικής παράδοσης περιστρέφεται γύρω από τέσσερις λέξεις-κλειδιά: τον έλεγχο, την πειθαρχία, την ιεραρχία και τη τύχη. Για αυτούς λοιπόν, ο Κόρτο πατάει γερά πάνω σε αυτούς τους κανόνες. Τα συμπεράσματα και οι εκτιμήσεις ανήκουν κάθε φορά στον αναγνώστη και ο Κόρτο Μαλτέζε έχει την πρόθεση να «δεθεί» με τον κάθε έναν ξεχωριστά! Γιος μιας τσιγγάνας πόρνης, γνωστής με το όνομα η «Νίνα του Γιβραλτάρ» και ενός Εγγλέζου ναυτικού, γεννήθηκε στη Βαλέτα της Μάλτα, στις 10 Ιουλίου 1887, οι περιπέτειες του ξεπερνούν τους απλούς μύθους! Τα ταξίδια του ξεκινούν την αυγή του 20ού αιώνα, σε ηλικία 18 ετών περνά από την Αίγυπτο και συνεχίζει σε άγνωστες χώρες της Ασίας. Το 1904 βρέθηκε και τα είπε με τον λογοτέχνη Τζάκ Λόντον, λίγο αργότερα ήταν παρόν στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο και γνώρισε τον Ρώσσο μυστικιστή και μάγο Ρασπούτιν! Το 1905 ταξίδεψε στην Χιλή, έπειτα κατέβηκε την Αργεντινή, εκεί γνωρίστηκε με διάσημους ληστές τραίνων και τραπεζών: τον Butch Cassidy, τον Sundance Kid και την Etta Place. Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζει τις αποστολές του και συναντά πολύ γνωστά ιστορικά πρόσωπα, όπως ο ο Αρθούρος Ρεμπώ, ο Έρμαν Έσσε, ο δραματουργός Ευγένιος Ο' Νήλ. Ταξιδεύει ασταμάτητα για 30 χρόνια, οι περιπέτειες του ολοκληρώνονται στην Ισπανία, όταν βρέθηκε το 1936, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Ο Κόρτο κατατάσσεται στις Διεθνείς Ταξιαρχίες, μια ομάδα με μπροστάρη τον ποιητή και κομμουνιστή John Cornford (πρόκειται για το γιο του Άγγλου ποιητή Frances Cornford Croft, εγγονό του Δαρβίνου) που στάθηκε στο πλευρό των Ισπανών κομμουνιστών, όμως από τότε χάθηκαν μια για πάντα τα ίχνη του Κόρτο. Αλήθειες, υπονοούμενα, συμβολισμοί και ένας παράξενος μυστικισμός στα όρια της υπερβολής ξεπηδούν μέσα από το ζωγραφισμένο χαρτί! Είναι γεγονός ότι πατέρας-σχεδιαστής του Κόρτο Μαλτέζε, ο Hugo Pratt, ήταν Μασόνος στη Βενετία και επίσης είναι αλήθεια ότι οι εσωτερικοί συμβολισμοί του Τεκτονισμού είναι πολύ διαδεδομένοι. Την απάντηση στο ερώτημα εάν είναι τέκτονας δίνει ο ίδιος ο καπετάνιος που απαντά κοφτά: «Όχι. Όχι! Ελπίζω πως είμαι απλά ένας ελεύθερος ναυτικός» και όπως ο ίδιος περιγράφει τον χαρακτήρα του: «Δεν είμαι ήρωας, μου αρέσει να ταξιδεύω και δεν μου αρέσουν οι κανόνες, όμως ακολουθώ μονάχα έναν, να μην προδώσω τους φίλους... Έψαξα πολλές φορές για θησαυρούς, χωρίς ποτέ να βρω ούτε έναν, συνεχίζω , μπορείτε να υπολογίζετε λιγάκι ακόμη σε μένα!» Τα κόμικ για τους μυημένους δεν είναι ρηχό ψέμα, οι πρωταγωνιστές τους είναι ζωντανοί, μοιάζει να έρχονται από μια άλλη, εντελώς διαφορετική, ξένη διάσταση και έχουν τη δύναμη να ρουφήξουν μέσα τους το δικό μας κόσμο, αρκεί η φαντασία του αναγνώστη να μην έχει συρματοπλέγματα. Οι χάρτινοι ναυτικοί, ήρωες ή αντι-ήρωες, κακομούτσουνοι τύποι ή ανθρωπόμορφα πλάσματα, στα σίγουρα είναι γνήσια παιδιά της θάλασσας, έχουν το θάρρος να εκφράζουν κάθε πτυχή των σκέψεων, των ονείρων και των στόχων τους, ακόμη και τα σφάλματα τους γίνονται μάθημα σε μικρούς και μεγάλους, μάλιστα στην εποχή του σκληρού 2ου Παγκοσμίου Πολέμου οι χαρακτήρες των θαλασσινών κόμικ έκαναν σκληρή προπαγάνδα και περνούσαν υποδόρια μηνύματα με την πιο «αθώα» μέθοδο! «Ο κόσμος των κόμικς πέθανε, παρασύρθηκε μαζί με την φευγάτη εποχή του», υποστηρίζουν κάποιοι που αμφιβάλλουν για τη δυναμική των χάρτινων ηρώων που δεν γνωρίζουν ούτε και ενδιαφέρονται για το πιο διάσημο μέτρο της εποχής μας, το politically correct, ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν στην ασύστολη και άμετρη μαγεία τους. Σε όλους εμάς απομένει να διαλέξουμε το δρόμο και το χρώμα της χάρτινης θάλασσας που θα μας περιβάλει. Το σίγουρο είναι ότι, αν και δεν θα βραχεί ούτε μια στάλα το κορμί μας, η ψυχή και όλο το είναι θα γεμίσουν με την πιο δροσερή αύρα αρμύρας. Και το σχετικό link...

Βαθιά εισπνοή. Κραυγή χαράς. Η IDW θα εκδώσει κι άλλα κόμικς του Hugo Pratt, πέρα από τα Corto Maltese που πάνε πολύ καλά. Η αρχή θα γίνει με το L'Homme du Grand Nord, ένα αρκετά γνωστό έργο του μεγάλου Ιταλού. Μόλις χθες σκεφτόμουν το κόμικ αυτό και μόλις μπήκα εδώ, άρχισα να χτυπιέμαι. Καιρό είχα να ενθουσιαστώ τόσο πολύ.

Στο δρόμο των Βρυξελλών... Το Βέλγιο δεν είναι μόνο η χώρα της μπύρας, της σοκολάτας και του Eurogroup. Είναι και των κόμικ. Στην πόλη των Βρυξελλών, σε μία διαδρομή 6 περίπου χιλιομέτρων γνωστή ως Brussels' Comic Book Route, ξεδιπλώνονται καρέ από τα πιο διάσημα και δημοφιλή κόμικ. Το έργο ξεκίνησε το 1991 με πρωτοβουλία των τοπικών αρχών της πόλης των Βρυξελλών, σε συνεργασία με τo "Belgian Comic Strip Center" με σκοπό να εξωραΐσει τους άδειους τοίχους των κτηρίων της πόλης. Στη συνέχεια έγινε μια ευκαιρία να μάθουμε ότι πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες κόμικ απ' όλο τον κόσμο γεννήθηκαν ή συνδέθηκαν με την πρωτεύουσα του Βελγίου, η οποία ισχυρίζεται, δικαίως, πως είναι η πρωτεύουσα των "κόμικ". Ο Hergé, Βέλγος δημιούργός του Tintin. O Βέλγος Morris που δημιούργησε το Lucky Luke το 1964 για το γαλλο-βελγικό περιοδικό κόμικ Spirou. O René Goscinny και o Albert Uderzo που το 1959 δημιούργησαν τον Asterix για το πρώτο τεύχος του επίσης γαλλο-βελγικού περιόδικου Pilote. Ακόμη και ο πατέρας του Corto Maltese, ο Ιταλός Hugo Pratt ο οποίος για ένα διάστημα εργάστηκε για το γαλλο-βελγικό περιοδικό Casterman. Από το 1993 υπέυθυνη για την σύλληψη και εκτέλεση των τοιχογραφιών είναι η ιδρυθέισα το 1984 βελγική ένωση «Art Mural» με στόχο την παραγώγη τριών τοιχογραφιών τον χρόνο. Ο Georgios Oreopoulos και ο David Vandegeerde είναι τα μόνα εναπομείναντα ιδρυτικά μέλη με συμμετοχή σε όλες τις τοιχογραφίες... Στο μονοπάτι σήμερα υπάρχουν περίπου 50 τοιχογραφίες. πηγή

Το 1963, διάστημα κατά το οποίο ο Hugo Pratt είχε επιστρέψει στην Ιταλία, έγραψε μερικά από τα καλύτερα έργα του, τα οποία δυστυχώς δεν βρήκαν τον δρόμο της έκδοσης στα Ελληνικά. Ένα από αυτά ήταν και το Simbad (Σεβάχ), το οποίο επανεκδόθηκε σε τόμο το 1982. Μικρή σχετικά ιστορία, όπως και οι άλλες που περιελάμβανε ο τόμος, δομημένη σε καρέ με περιγραφή από κάτω και όχι με τα κλασικά μπαλονάκια. Το κόμικ αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Διάπλασις των Παίδων", μεταξύ 1 Δεκεμβρίου του 1963 και 22 Μαρτίου 1964, πολύ κοντά δηλαδή στην αρχική έκδοση. Μάλιστα το εξώφυλλο της Διάπλασης που βλέπετε παρακάτω, είναι και το εξώφυλλο του τόμου της επανέκδοσης του 1982. Η ιστορία αυτή δεν έχει δημοσιευτεί ξανά στα Ελληνικά. Θα την βρείτε όλη εδώ. ΠΗΓΗ: Archives Hugo Pratt

οτι λεει ο τιτλος, τον Οκτωβριο του 2015, απο τον συγγραφέα του Blacksad, Juan Diaz Canales και τον Ruben Pellejero απο εδω

To 2013 επανεκδόθηκε, σε Α/Μ αυτή τη φορά, η 9η περιπέτεια του Κόρτο. Την Σαμαρκάνδη την έχουμε ξαναδιαβάσει σε έγχρωμο σε ένα τόμο το 1995 και σε 3 τόμους το 1993. Η πρωτότυπη έκδοση του 1980 ήταν α/μ και έγχρωμη έκδοση στο εξωτερικό πρωτοκυκλοφόρησε το 1992. Ως γενικός σχολιασμός, μια από τις εξαιρετικές περιπέτειες του Κόρτο που ξεκινάει στα παράλια της Μικράς Ασίας το 1921 και καταλήγει στην Κεντρική Ασία στην ιστορική Σαμαρκάνδη. Μπλέκονται οι πάντες και τα πάντα Γενοκτονίες, ο διαμελισμός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι μπολσεβίκοι. Αριστούργημα Δεν χρειάζεται να έχει διαβάσει κανείς κάτι άλλο από Κόρτο για να την εκτιμήσει. Προσωπικά όμως τις διάβασα ξεκινώντας από τη Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας και πάντα προτείνω σε όλους να ξεκινάνε από εκεί Προσωπικά επειδή την πρωτοδιάβασα έγχρωμη, ίσως και να την προτιμώ έγχρωμη Ο Πραττ όμως α/μ την έφτιαξε και τα μελάνια του είναι θεϊκά με ή χωρίς χρώμα Είναι από τις εκδόσεις που έχουν συνοδευτικό κείμενο Όπως λέει μέσα στην έκδοση, "Tο άρθρο "Οι εκατό λαοί της Ανατολίας" του Michel Pierre, είναι από το βιβλίο "CORTO MALTESE: MEMOIRES", των εκδόσεων Casterman 1992. Φωτογραφικό υλικό έχει παρθεί και από τα βιβλία "Η Αρμενία και το Αρμενικό ζήτημα" του Οχάνες-Σαρκίς Αγαμπατιάν, εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ, Αθήνα 1975 και "Τα μυστικά του Βοσπόρου" του H.Morgenthau, εκδόσεις ΤΡΟΧΑΛΙΑ, Αθήνα 1994." από τα κόμικ που είχα αγοράσει από τον marios1957..... :flower3: Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον constantinople.

Το νέο όπως κυκλοφόρησε στο ίντερνετ μέσω της κοινότητας Eurocomics USA Invasion: AMAZING NEWS!!! IDW Publishing will start publishing Corto Maltese in December!!! "This book, the first of twelve volumes, launches the definitive English-language edition of Hugo Pratt's masterpiece, presented in the original oversized B&W format" And if you look at the cover, there's a conspicuous, never before seen logo stamped with the word "EUROCOMICS" prominently displayed, and then there's also a mention to a mysterious entity under that name: "EuroComics is working closely with Patrizia Zanotti, Pratt's long-time collaborator" Ergo, this could also mean the beginning of a full-blown label devoted to European classics from IDW, one of the 5 premier American comic publishers. Να θυμίσω πως η IDW είχε κυκλοφορήσει πριν μερικά χρόνια και το Torpedo των Bernet και Abuli. Άντε να δούμε

Ογδόντα τρία χρόνια από τη γέννηση του διάσημου σκιτσογράφου, Hugo Pratt Ο Hugo Pratt θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκιτσογράφους. Ο συνδυασμός της πολύπλευρης φαντασίας του και της ελευθερίας στο σχεδιασμό είχε ως αποτέλεσμα πολύ περίεργες ιστορίες. Σε αυτές, η πραγματικότητα μπορεί να μετατραπεί σε όνειρο και αντίστροφα. Με τον τρόπο αυτό ταξίδευε τους αναγνώστες του σε περίεργες τοποθεσίες και ακόμη και πέρα από το χρόνο. Θεωρείται ότι είναι ένας από τους πρώτους σκιτσογράφους που πάντρεψε τη λογοτεχνία με την περιπέτεια και αποτελεί τεράστια πηγή έμπνευσης για πολλούς σκιτσογράφους ανά τον κόσμο. Σε νεαρή ακόμη ηλικία, ο Hugo Pratt, ο οποίος γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1927, ταξίδεψε ανά τον κόσμο με τους γονείς του, απορροφώντας νέες εικόνες. Το 1945, γνωρίζει τον Mario Faustinelli, με τον οποίο σχεδιάζει το πρώτο του κόμικ, «Asso di Picche». Έγινε μέλος της αποκαλούμενης Ομάδας της Βενετίς, μιας ομάδας συγγραφέων και καλλιτεχνών, όπως οι Alberto Ongaro, Paolo Campani, Mario Faustinelli και Dino Battaglia. Ανακαλύπτοντας νέες ευκαιρίες στην μεταπολεμική Ιταλία, μετακομίζει στην Αργεντινή, ύστερα από πρόσκληση του εκδότη Cesar Civita. Κατά την παραμονή του στην Αργεντινή, δημιούργησε ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα του, όπως τα «Sgt. Kirk», «Ernie Pike», «Αnna della Jungla», «Wheeling» και πολλά άλλα. Η Ομάδα της Βενετίας επανασυστήθηκε στο Μπουένος Άιρες, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αρκετών κόμικ για τα περιοδικά Hora Cero και Frontera. Το 1959, εγκαταλείπει την Αργεντινή για το Λονδίνο, όπου αρχίζει να εργάζεται για την ομάδα British Fleetway, μέσω του πρακτορείου Roy d'Ami. Ένα χρόνο αργότερα, μετακόμισε στην Ιρλανδία, ενώ το 1964 εργαζόταν στο Λονδίνο για τις εφημερίδες Daily Mirror και Sunday Pictoral. Επιστρέφει για λίγο στην Αργεντινή, όπου εκδίδει το περιοδικό Misterix, για το οποίο δημιούργησε τις σειρές «Capitan Cormorant» και «Wheeling». Ένα χρόνο αργότερα, επιστρέφει στην πατρίδα του, την Ιταλία, όπου εργάστηκε για την Corriere dei Piccolo στο Μιλάνο, σκιτσάροντας σειρές όπως «Billy James», «Le Legende Indiane», «L'Epopa dell'America», «Sinbad il Marino», «L'Odissea», «Kiwi il Figlio della Giungla» και πολλά άλλα, κυρίως με κείμενα του Milo Milani. Δύο χρόνια αργότερα, εξέδωσε το δικό του μηνιαίο «Sgt. Kirk». Για το κόμικ αυτό, έγραψε και σχεδίασε τα «Luck Star O'Hara» και «Gli Scorpioni del Deserto», όπως επίσης και το «Una Ballata del Mare Salato», ένα μελαγχολικό παραμύθι για τις Νότιες Θάλασσες, στο οποίο περιλαμβανόταν ένας χαρακτήρας που μετέπειτα θα αποτελέσει τον διάσημο Corto Maltese. Πρόκειται για το δημοφιλέστερο δημιούργημα του Pratt, οι ιστορίες του οποίου δημοσιεύονταν στο γαλλικό περιοδικό Pif Gadget από το 1970. Οι ομοιότητες μεταξύ του Pratt και του ταξιδιώτη πρωταγωνιστή του είναι τόσο εντυπωσιακές, που ενέπνευσαν τον Alberto Ongaro να γράψει ένα βιβλίο για το θέμα. Πέρα από το «Corto Maltese», o Pratt δημιούργησε και έναν σημαντικό αριθμό ανεξάρτητων σειρών κόμικ κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών της ζωής του, όπως τα «Cato Zulu», «West of Eden», «Saint-Exupéry: the Last Flight» και «Jesuit Joe». Το 1991, έγραψε τα κείμενα για το «The Gaucho», το οποίο εικονογραφήθηκε από τον Milo Manara. Το καλοκαίρι του 1995, ο Hugo Pratt έχασε τη μάχη με την επάρατο νόσο στο σπίτι του στη Λοζάνη.

Ο Hugo Eugenio Pratt (Ούγκο Εουτζένιο Πρατ) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς κόμικς όλων των εποχών. Αποτελεί μια εξέχουσα φιγούρα των ευρωπαϊκών -και όχι μόνο- κόμικς, ενώ τα έργα του είναι πολύ αγαπητά και στη χώρα μας. Ως σκιτσογράφος απογείωσε την τεχνική της ακουαρέλας, με το χαρακτηριστικό του απλό και συχνά αφαιρετικό σχέδιο. Ως αφηγητής μπορούσε να εξιστορήσει οποιαδήποτε ιστορία, ρεαλιστική ή φανταστική. Παράλληλα, όμως, υπήρξε μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, που έζησε μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ζωή. Ο Πρατ γεννήθηκε το 1927 στο Ρίμινι της Ιταλίας, γιος του Rolando Pratt και της Evelina Genero. Ο παππούς από τη μεριά του πατέρα του ήταν αγγλικής καταγωγής και συγγενής του γνωστού ηθοποιού ταινιών τρόμου Μπορίς Καρλόφ (Φρανκενστάιν, Η Νύφη του Φρανκενστάιν, Ο Γιος του Φρανκενστάιν). Από τη μεριά της μητέρας του, είχε σεφαρδίτικες και τουρκικές ρίζες. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων στη Βενετία. Το 1937 έφυγε με τη μητέρα του για την Αιθιοπία, όπου βρισκόταν ο πατέρας του, στρατιώτης των δυνάμεων κατοχής του Μουσολίνι. Ο πατέρας του αιχμαλωτίστηκε από τους Βρετανούς και πέθανε το 1942, ενώ ο Πρατ και η μητέρα του στάλθηκαν ως αιχμάλωτοι στην πόλη Ντίρε Ντάουα. Εκεί, λες και ήταν αληθινά γραφτό του, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ένατη τέχνη, αφού αγόραζε κόμικς από τους φύλακες. Λίγο αργότερα, στάλθηκε στην πατρίδα του από τον Ερυθρό Σταυρό και το 1943 επέστρεψε στην αγαπημένη του Βενετία. Εκεί, μπήκε σ' ένα στρατιωτικό κολέγιο, όπου και εργάστηκε ως μεταφραστής μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1944, παραλίγο να εκτελεστεί από δυνάμεις των ναζιστικών SS, καθώς εσφαλμένα θεωρήθηκε Νοτιοαφρικάνος κατάσκοπος. Μαζί με άλλους δημιουργούς κόμικς όπως ο Αλμπέρτο Όνγκαρο και ο Μάριο Φαουστινέλλι σχημάτισε τη λεγόμενη Ομάδα της Βενετίας. Από εκείνη τη στιγμή, άρχισε το ταξίδι και η αναζήτησή του, όχι μόνο σε καλλιτεχνικό, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Το περιοδικό της ομάδας, γνωστό ως Albo Uragano και αργότερα ως Asso di Picche, πρωτοκυκλοφόρησε το 1945 και επικεντρωνόταν σε κόμικς περιπέτειας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Πρατ μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες. Στην Αργεντινή παρέμεινε για πέντε μόνο χρόνια, αλλά θεωρείται μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους του. Από κοινού με τον Αργεντινό δημοσιογράφο και συγγραφέα κόμικς Έκτορ Χερμάν Έστερχελντ δημιούργησε σημαίνοντες χαρακτήρες, όπως τον Λοχαγό Κερκ και τον Έρνι Πάικ. Ο μεν Κερκ είναι ένας κλασικός ήρωας της Άγριας Δύσης, ο δε Πάικ είναι ένας πολεμικός ανταποκριτής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Πολέμου της Κορέας. Κατά τη διαμονή του στην Αργεντινή, ο Πρατ γνωρίστηκε με πολλούς κομίστες που αργότερα θα έγραφαν (ή θα σκίτσαραν, αν προτιμάτε) ιστορία, όπως ο Αλμπέρτο Μπρέκια και Φρανθίσκο Σολάνο Λόπεζ. Παράλληλα, επισκέφτηκε πολλά μέρη της Νοτίου Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Αμαζονίου. Κατά την περίοδο αυτή αποκρυσταλλώθηκε το ύφος των μετέπειτα κόμικς του Πρατ, όχι τόσο όσον αφορά στο σχέδιο, αλλά στη γενικότερη ατμόσφαιρα: παρότι τα σενάρια δεν ήταν του ιδίου, τα σκίτσα του απέπνεαν ένα μυστηριώδη ρομαντισμό και μια παράξενη νοσταλγία. Από το 1959 μέχρι το 1960, ο Πρατ έζησε στο Λονδίνο, όπου συνεργάστηκε με αρκετούς Βρετανούς συγγραφείς κόμικς. Επέστρεψε για λίγο στην Αργεντινή και το 1962 μετακόμισε στην Ιταλία. Εδώ συνεργάστηκε με το παιδικό περιοδικό Il Corriere dei Piccoli, για το οποίο εικονογράφησε διάφορα μυθιστορήματα της κλασικής λογοτεχνίας. Το 1967, έπειτα από ένα ταξίδι στην Καραϊβική, ο Πρατ δημιούργησε την Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας, το πρώτο κόμικ που φιλοξένησε τον Κόρτο Μαλτέζε. Ο λακωνικός ναυτικός με τον ακέραιο χαρακτήρα στέκεται στο πάνθεον των ευρωπαϊκών κόμικς. Πολλοί τον θεωρούν τον κλασσικότερο και γοητευτικότερο χαρακτήρα των ευρωπαϊκών κόμικς. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι η γαλλική εφημερίδα Le Monde συμπεριέλαβε την Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας στη λίστα της με τα 100 καλύτερα αναγνώσματα του 20ού αιώνα. Το 1970, ο Πρατ μετακομίζει στη Γαλλία και ξεκινάει τη δημιουργία ιστοριών του Κόρτο Μαλτέζε για το γαλλικό περιοδικό Pif gadget. Τέσσερα χρόνια μετά άρχισε η δημοσίευση μεγαλύτερων ιστοριών από το ιταλικό περιοδικό Linus. Ο Πρατ συνέχισε να δημιουργεί νέες ιστορίες του Κόρτο για τις επόμενες δυο δεκαετίες, πολλές από τις οποίες δημοσιεύτηκαν στο ομώνυμο περιοδικό κόμικς. Το 1988 ξεκίνησε η σειριοποίηση της τελευταίας περιπέτειας του Κόρτο Μαλτέζε (Μου), η οποία ολοκληρώθηκε τον επόμενο χρόνο. Το 1969 εκδόθηκε για πρώτη φορά ένα άλλο πολύ σημαντικό δημιούργημα του Πρατ: Οι Σκορπιοί της Ερήμου. Το κόμικ αυτό αφηγείται τις περιπέτειες μια ομάδας Βρετανών στρατιωτών κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πιο συγκεκριμένα, οι στρατιώτες αυτοί ανήκουν στο Long Range Desert Group, ένα σώμα που έδρασε στη Βόρεια Αφρική, με κύρια καθήκοντά της, την αναγνώριση εχθρικού εδάφους και τον ανταρτοπόλεμο. Ο Πρατ συνέχισε να ταξιδεύει και επισκέφτηκε πολλά μέρη της Γης, όπως ο Καναδάς, η Παταγονία και τα νησιά του Ειρηνικού. Από το 1984 μέχρι το 1995, έζησε στην Ελβετία. Την περίοδο αυτή δημιουργεί μαζί με το μαθητή και φίλο του Μίλο Μανάρα τα κόμικς Tutto ricominciò con un' estate indiana (στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει ως Ένα Ινδιάνικο Καλοκαίρι) και El Gaucho. Το 1993 έγραψε ένα βιβλίο, το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα με τον τίτλο Άνεμος από Μακρινές Στεριές. Ο Πρατ συνέχισε να δημιουργεί κόμικς μέχρι το θάνατό του το 1995 από καρκίνο του εντέρου, που τον τυραννούσε επί μήνες. Τελευταία του δουλειά το Morgan, όπου ακολουθούμε τις περιπέτειες του ομώνυμου νεαρού Βρετανού υποπλοίαρχου στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ούγκο Πρατ παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε δέκα παιδιά, όχι όλα από τις νόμιμες συζύγους του. Ήταν ένας γνήσιος πολίτης του κόσμου. Κάτι παραπάνω από πολυταξιδεμένος, ρουφούσε τις ομορφιές κάθε τόπου και της ζωντάνευε στις ιστορίες του. Συναναστρεφόταν από απλούς ανθρώπους και άτομα του υποκόσμου μέχρι μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο διάσημος τρομπετίστας της τζαζ Dizzy Gillespie. Ήταν δε μεγάλος λάτρης της ιστορίας και της λογοτεχνίας, κάτι που έντονα αποτυπώνεται άλλωστε στα κόμικς του. Παρότι ο πατέρας του ήταν φανατικά αντίθετος στον Ελευθεροτεκτονισμό, ο Πρατ εισήχθη σ' αυτόν τη δεκαετία του 1970. Έφτασε μάλιστα αρκετά ψηλά στην ιεραρχία σε Στοές της Ιταλίας και της Γαλλίας. Μέσω της επαφής του με τη Μασονία, καλλιέργησε την αγάπη του για το συμβολισμό και τα μυστήρια του παρελθόντος. Άλλα κόμικς του Pratt: CATO ZULÚ L'UOMO DEL GRANDE NORD

Hugo Pratt Άνεμος από μακρινές στεριές Όταν σκέφτομαι τον Hugo Pratt, μου έρχονται κατευθείαν στο μυαλό, τροπικά νησιά, έρημες πάμπες, παγωμένες στέππες και καυτές έρημοι. Κυρίως όμως μου έρχονται στο μυαλό αποστεομένες μορφές, που δεν ξέρω γιατί μου θυμίζουν πίνακες του Ελ Γκρέκο. Κάτι τέτοιες εικόνες μου ήλθαν στο νου και όταν διάβασα αυτό το βιβλίο, παρ΄όλο που δεν είχα εικόνες μπροστά μου αλλά κείμενο. Αποστεομένη μορφή μου ερχόταν στο νου όταν διάβαζα την ιστορία του Παραούν ή Τομ Μπράουν του εκατοντάχρονου τραγικού ήρωα της ιστορίας που σκάρωσε ο Hugo Pratt. Κι αυτός, όπως τα αδέλφια του Κόρτο Μαλτέζε, Έρνι Πάικ, Ρασπούτιν κλπ. μοναχικός και ρομαντικός κυνηγάει χίμαιρες. Το ξετύλιγμα της ζωής του, ενός μέρους τουλάχιστον, δεν είναι τίποτε άλλο παρα μιά ελεγεία, ένα έπος που καταλήγει στο πουθενά. Αλλά ως γνωστό, το ταξίδι είναι αυτό που μετράει..... Το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φίλους του Hugo Pratt, στους φίλους της περιπέτειας, στους νοσταλγούς και στους ρομαντικούς.

Εκτός από τα γνωστά πολεμικά έργα του Hugo Pratt που έχει κυκλοφορήσει η Μαμούθ Κόμικς στην Ελλάδα (Μόργκαν, Οι σκορπιοί της ερήμου, κλπ.), αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι την περίοδο 1959 μέχρι το 1963, ο Hugo Pratt εργάστηκε για λογαριασμό της Αγγλικής Fleetway, δημιουργώντας μερικές πολεμικές ιστορίες ''της σειράς''. Ας μην ξεχνάμε ότι την περίοδο αυτή οι ιστορίες αυτές είχαν μεγάλη πέραση, με αποτελέσμα την δημιουργία πολλών σειρών και χιλιάδων τίτλων. Η πέραση αυτή σύντομα επεκτάθηκε και στην Ελλάδα με εκδόσεις όπως η Μάχη, Δράση, Πόλεμος, Έφοδος και πολλών άλλων με επίσης πολλές εκατοντάδες (για να μην πω χιλιάδες) τίτλων. Κατά την περίοδο αυτή ο Hugo Pratt δημιούργησε τις ιστορίες: Στην σειρά ''War Picture Library'' 1- The Iron Fist τεύχος 25 της 27/09/1959==========> Τανκς #537, Σιδερένια Γροθιά, 03/04/1982 ===============================================> Κράνος #434 Η Σιδερένια Γροθιά Σενάριο : V.A. L. Holding Εξώφυλλο : Giorgio De Gaspari 2- Pathfinder τεύχος 40 της 07/03/1960 ===========> Κράνος #674, Ανιχνευτής Δόξας, 16/11/1982 Σενάριο : E. Evans / Alf Waiiace Εξώφυλλο : Giorgio De Gaspari 2- Pathfinder τεύχος 40 της 07/03/1960 ===========> Έφοδος #70, Δρόμος Διαφυγής (Χαμένο Μονοπάτι), Μάιος 1981 3- The Crimson Sea τεύχος 50 της 02/05/1960 ======> Πόλεμος #19, Ιστορία Β' Το τελευταίο SOS, Μάιος 1974 Σενάριο : Fred Baker Εξώφυλλο : Sep. E. Scott 4- Up The Marines τεύχος 58 της 1/07/1960 ========> Πόλεμος #38, Ιστορία Γ', Οι πεζοναύτες χτυπούν. Μάρτιος 1976 ==============================================> Πόλεμος #194, Ιστορία Α', Ζήτω οι πεζοναύτες. Απρίλιος 1989 Σενάριο : Donne Avenell Εξώφυλλο : Giorgio De Gaspari 5- Strongpoint τεύχος 62 της 01/08/1960 ==========> Τανκς #643, Ισχυρό σημείο, 14/04/1984 Σενάριο : W. Howard Baker ? Εξώφυλλο : Giorgio De Gaspari 6- The Bayonet Jungle τεύχος 91 της 06/03/1961 =====> Έφοδος #119, Ο Αγώνας (Ιστορία 2η Η Ζούγκλα) =========================================> Κράνος #606 Τελευταίος Γύρος Σενάριο : Gordon Sowman Εξώφυλλο : Pino Dell'orco 7- Dark Judgment τεύχος 92 της 03/04/1961==========> Τανκς #550 Αίμα και κεραυνός 03/07/1982 7- Dark Judgment τεύχος 92 της 03/04/1961==========> Κράνος #166 Ελληνικό έδαφος 16/02/1973 Σενάριο : Donne Avenell Εξώφυλλο : Creazioni D' Ami 8- The Big Arena τεύχος 133 της 05/02/1962==========> Κράνος #196 Αρένα ηρώων 11/09/1979 Σενάριο : A. Carney Allan Εξώφυλλο : Biffignandi 9- The Night Of The Devil =======================> Τανκς #119 Φονική Νύχτα 23/02/1974 τεύχος 791 Σεπτέμβριος 1972 ====================> Πόλεμος #160 Ιστορία 1η "Νύχτα του διαβόλου" 06/1986 ( επανέκδοση του Battle Picture Library #62) Στη σειρά Battle Picture Library 1- Night Of The Devil τεύχος 62 του Ιουνίου 1962 ======> Τανκς #119 Φονική Νύχτα 23/02/1974 Σενάριο : Tom Tully Εξώφυλλο : Pino Dell'orco Στη σειρά War at Sea Picture Library 1- Battle Stations τεύχος 34 του Ιουνίου 1963 =========> Κράνος #327 Θέσεις μάχης ==========================================> Κράνος #288 Άγριος πόλεμος Σενάριο : Donne Avenell Εξώφυλλο : Creazioni D' Ami Η εικόνα από το site του "The Book Palace". Στην σειρά ''Thriller Picture Library'' 1- #297 Battler Britton and the wagons of gold 2- #..... Battler Britton and the rockets of revenge Παρακάτω εξώφυλλα και κάποιες σελίδες όσων έχω στα χέρια μου, για να πάρετε μιά εικόνα της συγκεκριμένης περιόδου του Hugo Pratt. The Iron Fist Pathfinder The Crimson Sea Up The Marines Strongpoint Dark Judgment The Big Arena The Bayonet Jungle The Night of the Devil Όλα τα εξώφυλλα είναι από πρωτότυπες εκδόσεις, εκτός από το ''Up The Marines'' που είναι από επανέκδοση του 1975 (τεύχος 1102) Έτσι έχουμε ολοκληρωμένη την συγκεκριμένη περίοδο του Hugo Pratt. ΠΗΓΗ: Ogun Ferraille

Απόσπασμα συνέντευξης του Hugo Pratt στον Dominique Petitfaux, που αφορά τον ''Αετό της Βραζιλίας'' και η οποία αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Comicon τεύχος 36.

Το Χρυσό Σπίτι της Σαμαρκάνδης Hugo Pratt Παρουσίαση του τόμου από τον Hugo Pratt ''Το 1825, κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου, ο Άγγλος τυχοδιώκτης Τρελόνι, έμαθε πως ένας αμύθητος θησαυρός ήταν κρυμμένος στα βουνά του Καφιριστάν, μιάς περιοχής στα Ρωσοαφγανικά σύνορα που βρίσκοταν σε αναβρασμό. Πολλοί τυχοδιώκτες, με πρόσχημα ότι ήθελαν να βοηθήσουν την Ελλάδα στον απελευθερωτικό αγώνα της, έφθασαν στο Μεσσολόγγι, πήραν μέρος στις μάχες κι έπειτα διείσδυσαν στα τουρκικά, περσικά και ρωσικά εδάφη για να φθάσουν μέχρι το Καφιριστάν και να αρπάξουν το θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πολλοί δολοφονήθηκαν από τους ληστές Αφριντί, ενώ οι πιό άτυχοι εξοντώθηκαν απ΄τα βασανιστήρια και τις κακουχίες σε μιά τρομερή φυλακή που λεγόταν ''Το χρυσό σπίτι της Σαμαρκάνδης''. Σ΄αυτό το επεισόδειο ο Κόρτο Μαλτέζε μαζί με κάποιους φίλους, διασχίζουν τη δυτική Ασία σε μιά ταραγμένη περίοδο της ιστορίας, κατά την οποία είχε εμπλακεί σε διαμάχες και πολέμους, ολόκληρος ο κόσμος. Η Τουρκία έβγαινε σε κακή κατάσταση από τον πόλεμο στα Βαλκάνια, η Αγγλία έχανε την επιρροή της στο Αφγανιστάν, η Ρωσία απειλούσε την Ινδία και η Περσία είχε να αντιμετωπίσει στασιαστικά κινήματα και εσωτερικές επαναστάσεις. Το 1911, ξέπασε η Ιταλοτουρκική διένεξη για την Τρίπολη, κι άρχισε η κατοχή της Ρόδου και άλλων ελληνικών νησιών από τους Ιταλούς. Ακολούθησαν οι σφαγές των Αρμενίων, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, μέχρι που φθάσαμε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εν μέσω επαναστάσεων και πραξικοπημάτων, ο περίφημος θησαυρός, ολοένα και πιό απρόσιτος, συνέχιζε να αποτελεί το αντικείμενο επίμονης έρευνας.'' Η ιστορία ''Το Χρυσό Σπίτι της Σαμαρκάνδης'' πρωτοεκδόθηκε από την Μαμούθ Κόμιξ σε τρείς ανεξάρτητους τόμους. Συνέπεσε δε η κυκλοφορία του στην Ελλάδα με τον θάνατο του Hugo Pratt, στις 20 Αυγούστου του 1995. Η επίτομος έκδοση της ιστορίας συμπεριελάμβανε και το παρακάτω τετρασέλιδο ένθετο αφιερωμένο στην μνήμη του. το έξτρα υλικό της γαλλικής έκδοσης Επανακυκλοφόρησε α/μ το 2013

Το 1995 οι εκδόσεις Παρά Πέντε εξέδωσαν ένα άλμπουμ με ένα adaptation του Πρατ πάνω στo κλασικό έργο του Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον, Το Νησί των Θησαυρών και με το Κάπτεν Κορμοράντ (1962). Η πρώτη είναι σε σενάριο του Milo Milani. Όσο για τη δεύτερη, σύμφωνα με τη Lambiek, πρόκειται για σειρά που ο Pratt δημιούργησε για το αργεντίνικο περιοδικό Misterix.

Ξεκινώντας από το 1983 και φτάνοντας μέχρι το 1998, 2 εκδοτικές εταιρείες, η ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ(16 άλμπουμ) και η ARS LONGA/ΒΑΒΕΛ/ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ(4 άλμπουμ), κυκλοφορούν συνολικά 21 άλμπουμ του HUGO PRATT, 5 ανεξάρτητα (ΕΡΝΙ ΠΑΪΚ: Ιστορίες πολέμου, Η περιπέτεια στις Νότιες θάλασσες, Ινδιάνικο καλοκαίρι, Σκορπιοί της Ερήμου, Μόργκαν) και 15 στην σειρά του ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ. Ασπρόμαυρο σχέδιο, πολυτελή μεγάλα άλμπουμ, με περιεχόμενο γεμάτο δράση και μυστήριο και το ανεπανάληπτο σχέδιο του HUGO PRATT. Ευχαριστώ πολύ τον φίλο germanicus που με βοήθησε να ολοκληρώσω την παρουσίαση Αν γνωρίζετε κάποιο που μου διαφεύγει, ενημερώστε με να το βάλω στην παρουσίαση. Μέρος Γ.jpg] Το εξώφυλλο για τον ολοκληρωμένο τόμο του Το χρυσό σπίτι της Σμαρακάνδης είναι από τον andstef. ΕΡΝΙ ΠΑΪΚ: Ιστορίες πολέμου