Search the Community
Showing results for tags 'Don Rosa'.
-
Η απόφαση της Walt Disney Company να αποκηρύξει δύο από τις σημαντικότερες ιστορίες του κορυφαίου Ντον Ρόσα έχει προκαλέσει ενόχληση στους αναγνώστες, έκρηξη στις τιμές των συλλεκτικών εκδόσεων με τα έργα του και ζωηρές συζητήσεις για την έκταση και την ένταση της πολιτικής ορθότητας στην Τέχνη. Ο μάγος Φούλα Ζούλα αντιστέκεται στις προσπάθειες του θείου Σκρουτζ να εξαγοράσει τη γη της φυλής του, στην ιστορία του Ντον Ρόσα «Ο Μεγιστάνας της Καλισότα», 1994 (στα ελληνικά ΚΟΜΙΞ Α’ περιόδου #110, 1997). Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι αφορμές για συζητήσεις γύρω από την πολιτική ορθότητα και τη σχέση της με τις Τέχνες. Οι υπέρμαχοί της προκρίνουν με ζέση την πλατιά εφαρμογή της, μερικές φορές με απόλυτους όρους, σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, ενώ οι πολέμιοι συχνά-πυκνά κρύβονται πίσω από αντικειμενικά εύλογες ενστάσεις, όπως η αυθεντικότητα στις απεικονίσεις ιστορικών δεδομένων και η ενίοτε προβληματική επίδρασή της στις τέχνες, με αιχμή του δόρατος την κωμωδία. Ασχέτως πού τοποθετείται κανείς στη σχετική συζήτηση, είναι δεδομένο ότι στη σύγχρονη εποχή δύσκολα μπορεί να εναντιωθεί με πειστικά επιχειρήματα στην επικράτηση «ασφαλών ζωνών» για μια σειρά κοινωνικών ομάδων ή/και καταστάσεων. Από την άλλη, κανείς δεν πρέπει να δαιμονοποιεί ακόμα και την απλή αναφορά στα παραπάνω, εν είδει ταμπού. Το χιούμορ και η σάτιρα είναι χρήσιμα εργαλεία – μερικές φορές πολύ ισχυρότερα από τα συμβατικά – για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε πιο λεπτά ζητήματα. Αλλά ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν χρησιμεύουν σε αυτό, δεν είναι εκ προοιμίου μεμπτό το να αξιοποιούνται ως σατιρικοί αυτοσκοποί – αρκεί να γίνεται με σεβασμό. Η Walt Disney Company είναι μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου η οποία υπηρετεί την προάσπιση της πολιτικής ορθότητας με εντυπωσιακή συνέπεια την τελευταία δεκαετία, αν όχι περισσότερο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες η σχετική πολιτική της εταιρείας επιβάλλει την παρουσία της βεβιασμένα και επιφανειακά, ρίχνοντας νερό στον μύλο των επικριτών της – αλλά το αποτύπωμα είναι σε κάθε περίπτωση θετικό. Μάλιστα, πηγαίνοντας ακόμα ένα βήμα παραπέρα, στην αποκλειστική streaming πλατφόρμα «Disney+», δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κλασικό περιεχόμενο της εταιρείας όπως «Οι Αριστόγατες», ο «Ντάμπο», ο «Πήτερ Παν», ο «Αλαντίν» και «Το Βιβλίο της Ζούγκλας», συνοδεύεται από ένα σύντομο μήνυμα που αναφέρει: «Το συγκεκριμένο πρόγραμμα περιλαμβάνει σκηνές που απεικονίζουν ή/και αντιμετωπίζουν με αρνητικό τρόπο άτομα ή κουλτούρες. Τα εν λόγω στερεότυπα ήταν και είναι εσφαλμένα. Αντί να καταργήσουμε αυτό το περιεχόμενο, αναγνωρίζουμε ότι έχει αρνητικό αντίκτυπο, μαθαίνουμε από αυτόν και πυροδοτούμε συζητήσεις, ώστε να δημιουργήσουμε μαζί ένα μέλλον που δεν θα αποκλείει κανέναν. Η Disney δεσμεύεται να δημιουργεί ιστορίες με θέματα που εμπνέουν και αποτυπώνουν την πλούσια διαφορετικότητα της ανθρώπινης εμπειρίας σε όλο τον πλανήτη». «Το Όνειρο Μιας Ζωής» κυκλοφόρησε το 2002 (στα ελληνικά ΚΟΜΙΞ Α’ περιόδου #196, 2004) και αποτελεί μία ντισνεϊκή εκδοχή της ταινίας «Inception», αρκετά χρόνια πριν από την προβολή της τελευταίας Ισορροπώντας επιδέξια μεταξύ της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης και της πολιτικής ορθότητας, η παραπάνω προσέγγιση αποτελεί μία χρυσή τομή και φανερώνει την ειλικρινή συναίσθηση της βαρύτητας και των δύο. Εντούτοις, φαίνεται πως η εταιρεία επιφύλασσε διαφορετική αντιμετώπιση στις ιστορίες κόμικς που φέρουν το λογότυπό της. Ένας συνεργαζόμενος εκδότης ενημέρωσε πρόσφατα τον κορυφαίο δημιουργό κόμικς με ήρωες του Disney, τον Αμερικανό Ντον Ρόσα, δημιουργό του πολυβραβευμένου έργου «Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ», για τη διαφορετική προσέγγιση της εταιρείας σε ότι αφορά τις ιστορίες του: «Στο πλαίσιο της διαρκούς προσήλωσης στη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη, η Walt Disney Company βρίσκεται σε διαδικασία αναθεώρησης της βιβλιοθήκης με ιστορίες της. Συνεπώς, μερικές ιστορίες που δεν συμβαδίζουν με τις αξίες της δεν θα δημοσιεύονται πια. Αυτό επηρεάζει δύο κλασικές ιστορίες σου, τον “Μεγιστάνα της Καλισότα” και “Το Όνειρο Μιας Ζωής”. Αυτές οι ιστορίες δεν θα αναδημοσιεύονται ούτε θα συμπεριλαμβάνονται σε συλλεκτικές εκδόσεις». Η απόφαση της εταιρείας πυροδοτεί μια σειρά από ερωτήματα. Κατ’ αρχάς, προσβάλλουν πράγματι τη «διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη» οι εν λόγω ιστορίες; «Ο Μεγιστάνας της Καλισότα», το ενδέκατο επεισόδιο του «Βίου και Πολιτείας», αποτελεί μία από τις πιο ενήλικες και ίσως από τις πιο διδακτικές ιστορίες τού Ρόσα. Ο νεαρός Σκρουτζ, για μία και μοναδική φορά στη ζωή του, αγνοεί στιγμιαία την ηθική του πυξίδα και διώχνει με ατιμία μια φυλή της Αφρικής από τη γη της. Για εκδίκηση, ο μάγος της φυλής, Φούλα Ζούλα, εξαπολύει ένα ισχυρότατο ξόρκι ενάντια στον ήρωα, θέτοντας ένα ζόμπι στο κατόπι του – ο Μπόμπι το Ζόμπι θα τον ακολουθεί με σκοπό να τον καταραστεί, στον αιώνα τον άπαντα. Από την άλλη, στην ιστορία «Το Όνειρο Μιας Ζωής», ο Ρόσα μάς ξεναγεί σε λίγες σελίδες στα σημαντικότερα σημεία της ζωής του πιο πλούσιου παπιού του κόσμου, σε μια ντισνεϊκή εκδοχή του «Inception». Το κοινό σημείο των δύο ιστοριών; Μα φυσικά η εμφάνιση του Μπόμπι του Ζόμπι! Ο Μπόμπι το Ζόμπι συναντά τον νεαρό Σκρουτζ Η ιστορία και η αναφορά στον Φούλα Ζούλα και τον Μπόμπι αποτελούν φόρο τιμής του δημιουργού στο έργο του Καρλ Μπαρκς, δημιουργού του Σκρουτζ Μακ Ντακ, και συγκεκριμένα στην ιστορία «Βουντού Χουντού». Περιλαμβάνεται και αυτή η κλασική ιστορία του 1949 στην «απαγορευμένη λίστα» της Disney; Γιατί να γίνεται λόγος για «απαγόρευση» των ιστοριών και δεν ακολουθήθηκε μια πιο μετριοπαθής τακτική, α λα Disney+; Τέλος, αποκηρύσσοντας ένα από τα δώδεκα κεφάλαια του έργου, πρακτικά αποκηρύσσεται συνολικά ένα εκ των πιο αναγνωρίσιμων έργων κόμικς της εταιρείας, αφού πλέον δεν θα είναι δυνατόν να δημοσιεύεται ολοκληρωμένο – οι κερδοσκόποι στην αγορά μεταχειρισμένων ήδη τρίβουν τα χέρια τους. Και το σχετικό link...
-
Ο πιο συμπαθής τσιγκούνης των κόμικς, ένας από τους μεγαλύτερους κροίσους κάθε φανταστικού σύμπαντος, ο μεγιστάνας της Λιμνούπολης με καταγωγή από τη Σκωτία, ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, το πιο πλούσιο παπί στον κόσμο που επινόησε ο εμβληματικός δημιουργός κόμικς Καρλ Μπαρκς, γιορτάζει φέτος τα 75 του χρόνια. Συνώνυμο της τσιγκουνιάς και της φιλαργυρίας, ο Θείος Σκρουτζ έγινε ευρέως γνωστός στο πέρασμα του χρόνου για τα αμύθητα πλούτη που έχει συλλέξει στο εμβληματικό Θησαυροφυλάκιο που διακοσμεί τον Λόφο Αμαξοφονιά της Λιμνούπολης, τις στιλάτες βουτιές του σε μια απέραντη πισίνα από κέρματα, των οποίων το γυάλισμα αναλαμβάνει συχνά-πυκνά ο απένταρος ανιψιός του Ντόναλντ για τρεις δεκάρες την ώρα, αλλά και για την περιπετειώδη φύση του ως κυνηγός θησαυρών στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι – ούτε φυσικά είναι μόνο αυτά. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την πρώτη εμφάνισή του, στη χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο μεγάλος παραμυθάς του 20ού αιώνα Καρλ Μπαρκς – για την ακρίβεια, εβδομήντα πέντε! Το 1947 στο περιοδικό «Four Color Comics #178» της Dell κυκλοφόρησε η ιστορία «Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας», στην οποία οι Αμερικανοί αναγνώστες είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν ολοκαίνουργιο χαρακτήρα στο πολυδαίδαλο σύμπαν της Λιμνούπολης. Η πρώτη εμφάνιση Ο πλούσιος θείος του Ντόναλντ Ντακ παρουσιάζεται αρχικά ως ένα αντικοινωνικό γεροντάκι, μια μίζερη παραφωνία στην εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών. Βασική πηγή έμπνευσης αποτελεί ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, ο διασημότερος ίσως ήρωας του Καρόλου Ντίκενς από την ήδη από τότε δημοφιλή νουβέλα «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (A Christmas Carol), μία ασφαλής και σχετικά ανέμπνευστη συγγραφική επιλογή για τα δεδομένα της εποχής, αν λάβουμε υπόψη ότι την ίδια περίοδο διασκευές του εν λόγω λογοτεχνικού έργου είχαν κατακλύσει την αμερικανική πραγματικότητα: από το θέατρο στο ραδιόφωνο και από τον κινηματογράφο στα κόμικς, η παρουσία ενός φιλοχρήματου υπερήλικα που μεταστρέφεται χάριν του πνεύματος του Χριστουγέννων ήταν, όπως θα λέγαμε με σημερινούς όρους, «mainstream» αφηγηματικό στοιχείο κάθε λογής χριστουγεννιάτικης μυθοπλασίας τη δεκαετία του ’40. Η ιδιαίτερα ατμοσφαιρική περιπέτεια του Φάμπιο Τσελόνι «Il destino di Paperone» (2022) αποτελεί συνέχεια της κλασικής ιστορίας «Οι φακές της Βαβυλώνας» (Ρομάνο Σκάρπα, 1960). Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή του Μπαρκς να εντάξει στην αρχική παρουσίαση του χαρακτήρα του στοιχεία από τον πρωταγωνιστή μιας εκ των σημαντικότερων κινηματογραφικών παραγωγών του Όρσον Γουέλς, του βραβευμένου με Όσκαρ «Πολίτη Κέιν». Η βαριά ατμόσφαιρα της εναρκτήριας σκηνής στην εμβληματική ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη και ηθοποιού εισάγεται με ομαλότητα και στις σελίδες του Μπαρκς, για να δώσει έμφαση στο μισάνθρωπο ντελίριο και να έρθει σε ευθεία αντίθεση με το εύθυμο, γιορτινό κλίμα. Ο Θείος Σκρουτζ αποφασίζει να δωρίσει στον κοντινότερο συγγενή του, τον ανιψιό του και τα τρίδυμα ανιψάκια του, μια απόδραση στο χειμερινό ορεινό καλύβι του, ένα θέρετρο πλήρως εξοπλισμένο με όσα θα χρειαστούν για τα πιο φανταχτερά Χριστούγεννα της ζωής τους. Στην πραγματικότητα όμως, θέλει να ελέγξει την ανδρεία τους – γι’ αυτό αποφασίζει να τους επισκεφτεί κρυφά, μεταμφιεσμένος με τη στολή μιας μεγάλης τρομακτικής αρκούδας. Μετά από μια σειρά από ευτράπελα, τα ανίψια του πέρασαν με επιτυχία… τις εξετάσεις και ο δύστροπος θείος με τα κινητικά προβλήματα ανακτά τόσο τη λάμψη και τη σφριγηλότητά του, όσο και την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους. Το αμέσως επόμενο διάστημα, μέσα από τις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς, θα παρακολουθήσουμε τη διαρκή διαμόρφωση ενός χαρακτήρα ο οποίος, αν και αρχικά παρουσιάστηκε ως ένας αντιπαθής αντιήρωας, έμελλε να εξελιχθεί σε μία από τις κεντρικότερες φιγούρες των κόμικς παγκοσμίως. Τα «Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας» δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1969 και αναδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΚΟΜΙΞ #127 το 1999. Ο ταλαντούχος δημιουργός κόμικς από το Όρεγκον των ΗΠΑ θα αρχίσει σταδιακά να πλαισιώνει το πλούσιο παπί με το ημίψηλο, το κόκκινο πανωφόρι, τις γκέτες, τα στρογγυλά γυαλιά και τις φαβορίτες, από νέους χαρακτήρες όπως την Ιταλίδα μάγισσα Μάτζικα Ντε Σπελ, η οποία επιθυμεί διακαώς να αποσπάσει την τυχερή δεκάρα, δηλαδή το πρώτο κέρμα που έβγαλε και φυλάει σαν φυλαχτό ο βαθύπλουτος κροίσος, τους ατζαμήδες Μουργόλυκους, οι οποίοι επιβουλεύονται την περιουσία του Θείου Σκρουτζ και επιτίθενται καθημερινά στο Θησαυροφυλάκιό του, ή τον Σκληρόκαρδο Χρυσοκούκη και τον Τζον Ρόμπαξ, τους βασικούς οικονομικούς ανταγωνιστές του Λιμνουπολίτη επιχειρηματία, οι οποίοι διεκδικούν την κορυφή στην κατάταξη του πίνακα των κροίσων, επιστρατεύοντας κάθε μέσο για να εκθρονίσουν τον αντίπαλό τους. Βίος και πολιτεία Παράλληλα, μάλλον περισσότερο ενστικτωδώς παρά μεθοδικά, έκανε διαρκείς αναφορές στο παρελθόν του ήρωα μέσα από τις σελίδες διαφόρων περιοδικών της περιόδου, μεταξύ των οποίων και το ολόδικό του «Uncle Scrooge» που πρωτοκυκλοφόρησε το 1951. Διαμόρφωσε έτσι τόσο τον χαρακτήρα του νεαρού Σκρουτζ, από τον λουστράκο της Γλασκόβης στον χρυσοθήρα του Κλοντάικ, όσο και το γενεαλογικό δέντρο των Ντακ. Όλες αυτές τις αναφορές ήρθε αρκετά χρόνια αργότερα να τις εντάξει αρμονικά σε ένα ενιαίο αφήγημα δώδεκα κεφαλαίων ο βασικός συνεχιστής της κληρονομιάς που άφησε ο Καρλ Μπαρκς. Ο λόγος για τον Ντον Ρόσα, συγγραφέα του – μοναδικού με ήρωες του Ντίσνεϊ – βραβευμένου με Άϊσνερ κόμικ «Ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ», όπου συνθέτει τις σκόρπιες αναφορές που εντοπίζει ο προσεκτικός αναγνώστης στις ιστορίες του Μπαρκς σε ένα αφήγημα με συνοχή, στις σελίδες του οποίου εξιστορείται η ζωή και οι περιπέτειες του πλουσιότερου παπιού στον κόσμο. Συνολικά, το έργο του Ντον Ρόσα έδωσε νέα πνοή στον ήρωα. Εκτός από την εισαγωγή για πρώτη φορά μιας εσωτερικής συνέχειας στις ιστορίες κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϊ, ο μεγάλος δημιουργός από το Κεντάκι φώτισε τα πιο ευαίσθητα σημεία τού κατά τα άλλα σκληροτράχηλου μεγαλοεπιχειρηματία, όπως τις εύθραυστες οικογενειακές σχέσεις του και τον μεγάλο, ανεκπλήρωτο έρωτα με τη «Χρυσή» (Γκόλντι), που τη γνώρισε στο σαλούν της Ντάμας στο Ντόσον. «Η Αιχμάλωτη του Χειμάρρου της Αγωνίας», η τελευταία ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Αμερικανός κομίστας το 2006, είναι μία από τις πιο ενήλικες ιστορίες κόμικς με χαρακτήρες του Ντίσνεϊ που έχει δει το φως της δημοσιότητας. Καθόλου τυχαία, η παρακαταθήκη του αποτελεί σημείο αναφοράς για τους δημιουργούς τού σήμερα. Από το χθες στο σήμερα Φυσικά ο Ντον Ρόσα δεν αποτελεί τον μοναδικό συνεχιστή του έργου τού Καρλ Μπαρκς. Αμέτρητοι δημιουργοί κόμικς, από κάθε άκρη της υφηλίου, έχουν δώσει το δικό τους στίγμα στις επτάμισι και πλέον δεκαετίες που ο Σκρουτζ Μακ Ντακ βρίσκεται στη ζωή της φαντασίας τους. Για παράδειγμα, οι Ιταλοί ομότεχνοι του Καρλ Μπαρκς, από το 1952 ξεκίνησαν να τον περιλαμβάνουν στο καστ των δικών τους ιστοριών, ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Από το πιο… βιτσιόζικο προφίλ του Γκούιντο Μαρτίνα, ο οποίος επέλεγε να τον παρουσιάζει ως έναν κακοποιητικό, αναίσθητο τσιγκούνη που εκβιάζει τον Ντόναλντ με μοχλό πίεσης την ατέλειωτη λίστα χρεών του, στην πιο ανθρώπινη και σατιρική εκδοχή τού Ρομάνο Σκάρπα, ο οποίος πρόσθεσε νέα στοιχεία γύρω από τον ήρωα, όπως την ερωτική θαυμάστρια Τζένι και τον τυχοδιώκτη ανταγωνιστή Λούλη Λουλάκη. Η νέα γενιά δημιουργών πλέον εξερευνά τα δικά της μονοπάτια. Με τον καιρό, όλο και πιο μοντέρνες ιδέες αντανακλούν τα ετερόκλητα ερεθίσματα των εποχών και των καλλιτεχνικών προσεγγίσεων. Από το ισορροπημένο, κλασικό στιλ του Τζόρτζιο Καβατσάνο, χάρη στον οποίο χαρακτήρες όπως ο Παππούς Μουργόλυκος, η Δεσποινίδα Ευταξία και ο Παντάξιος έχουν αποτυπωθεί σχεδιαστικά στις σύγχρονες ιστορίες, στα κατασκοπικά θρίλερ της μυστικής οργάνωσης ΠΑΠΙ, ακόμα και στο υπερηρωικό άλτερ έγκο του «Φαντομά με το ημίψηλο» που σχεδίασε ο Μάσιμο Ντε Βίτα σε σενάριο Μάσιμο Μαρκόνι. Εκτός από τα κόμικς, ο Θείος Σκρουτζ εμφανίζεται και στον κινηματογράφο, για πρώτη φορά το 1967 στη μικρού μήκους «Ο Θείος Σκρουτζ και το Χρήμα» και αργότερα στα «Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα του Μίκι» το 1983, στην τηλεόραση, αρχικά στους τίτλους αρχής της «Λέσχης του Μίκι» το 1955 και αργότερα στις «Παπιοπεριπέτειες» το 1987, αλλά και σε βιντεοπαιχνίδια, μεταξύ των οποίων η διάσημη σειρά της Square Enix «Kingdom Hearts». Το πλουσιότερο παπί του κόσμου – που επιβεβαιώνεται μέχρι και από το περιοδικό «Forbes», αφού βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τους πλουσιότερους φανταστικούς χαρακτήρες (Fictional 15) – κλείνει φέτος τα 75. Στο πλαίσιο των εορτασμών, δημοσιεύονται αυτές τις ημέρες στο ιταλικό περιοδικό «Topolino» δύο επετειακές ιστορίες: η ιστορία του Τζόρτζιο Καβατσάνο «Fama» (Δόξα) σε σενάριο του Μάρκο Νούτσι και η πολυσέλιδη ατμοσφαιρική περιπέτεια «Il destino di Paperone» (Η μοίρα του Σκρουτζ), από τον δημιουργό-φαινόμενο Φάμπιο Τσελόνι. Και το σχετικό link...
-
- 13
-
- σκρουτζ μακ ντακ
- scrooge mcduck
- (and 7 more)
-
Στις 07/01/17 (ανήμερα στην γιορτή μου ) η Καθημερινή κυκλοφόρησε το,καθιερωμένο πια από τότε που ανέλαβε τα κόμικς Disney,ημερολόγιο...!Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο δεν είναι σκαναρισμένα,αλλά φωτογραφημένα από το αντίτυπό μου...!Όταν πάω στην Λέσχη θα το σκανάρω...! Αυτή την φορά έχουμε την απουσία του μαύρου πλαισίου και την θέση του παίρνει ένα πλαίσιο που μοιάζει με πίνακα ανακοινώσεων από φελλό...!Οι διαστάσεις του είναι 24 x 32.5 και τα υπέροχα σχέδια έχει επιμεληθεί,ποιος άλλος,ο Don Rosa...! Να επισημάνουμε ότι η θεματολογία είναι παρμένη τόσο από τις ιστορίες του Rosa,αλλά εφέτος και από ιστορίες του Carl Barks...! Έτσι λοιπόν έχουμε τις εξής ιστορίες...! Ιανουάριος --> Η χρυσή περικεφαλαία Φεβρουάριος --> Ο χρυσός ποταμός Μάρτιος --> Χώρα στα έγκατα της γης Απρίλιος --> Σαραβαλάκι,αγάπη μου Μάιος --> Οι επτά πόλεις της Τσιμπόλα Ιούνιος --> Η ατομική βόμβα Ιούλιος --> Κατεψυγμένο κελεπούρι Αύγουστος --> Ο μαύρος ιππότης Σεπτέμβριος --> Ένα φτωχό γεροντάκι Οκτώβριος --> Ο Μακ Ντακ της Αραβίας - Ένας μεγιστάνας στην Σαχάρα - Η σπηλιά του Αλή Μπαμπά (μίξη) Νοέμβριος --> Βόρεια του Γιούκον Δεκέμβριος --> Γράμμα στον Άγιο Βασίλη Και του χρόνου με υγεία...! Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Θρηνωδό.
- 18 replies
-
- 31
-
- don rosa
- ημερολόγιο
-
(and 3 more)
Tagged with:
-
Όπως ίσως πολλοί ξέρετε, ο Don Rosa πριν ασχοληθεί με τα κόμικς της Disney, είχε φτιάξει κάποια στριπς για δημοσίευση σε φανζίν και εφημερίδες ονόματι "The Pertwillaby Papers" και "Captain Kentucky". Το να πετύχει κάποιος τα original prints είναι πλέον απίθανο, ενώ η μοναδική έκδοση στα αγγλικά που εκδόθηκε το 2001 στη Νορβηγία (!), έχει εξαντληθεί εδώ και καιρό. Με αφορμή την επίσκεψη του Don Rosa στη Γερμανία αυτό το φθινόπωρο, ξεκίνησε ένα project χρηματοδότησης ώστε να κυκλοφορήσουν σε μία limited έκδοση οι άνωθεν τίτλοι. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο IndieGoGo. Το κάθε βιβλίο θα είναι περιορισμένο στα 350 αντίτυπα, θα είναι ασπρόμαυρο, εξ' ολοκλήρου στα αγγλικά και λέγεται πως θα περιλαμβάνει διάφορα έξτρα. Η διαδικασία και το αποτέλεσμα θα επιβλεφθεί από τον Don Rosa. Τα βιβλία θα είναι διαθέσιμα στην εκδήλωση που θα γίνει στη Γερμανία, δεν ξέρω αν θα διατεθούν κάπου online σε κάποιο μαγαζί. Μπορείτε πάντως να εξασφαλίσετε από ένα αντίτυπο αν προσφέρετε στην χρηματοδότηση των τίτλων. Τα μεταφορικά για ό,τι σας στείλουν είναι τζαμπέ απ' ό,τι λένε. Αναλυτικά τι θα πάρετε αν δώσετε: 5$: Ένα ψηφιακό download με 20 φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης του Don Rosa που έχουν τραβηχτεί στο σπίτι του και στην τελευταία επίσκεψή του στη Γερμανία 15$: Ένα Α4 print του Pertwillaby Papers limited σε 222 αντίτυπα (βλ. αρχική εικόνα του thread) 15$: DVD με την περιήγηση του Rosa στο σπίτι του και τις προαναφερθέντες φωτογραφίες. Το βίντεο κυκλοφορεί ήδη στο Vimeo και στο YouTube, αυτό που παίρνετε είναι ένα επίσημο DVD χωρίς όμως κάποιο έξτρα περιεχόμενο που δεν κυκλοφορεί κάπου. Το βίντεο παρεμπιπτόντως είναι τραβηγμένο από τον Jano Rohleder, ο οποίος είναι και ο producer των νέων βιβλίων. 25$: Όλα τα παραπάνω σε μειωμένη τιμή απ' ό,τι αν τα παίρνατε ξεχωριστά 35$: Το βιβλίο με τα Pertwillaby Papers. Θα σας σταλούν μόλις ετοιμαστούν (λογικά καλοκαίρι), δεν θα περιμένετε έως το φθινόπωρο. 35$: Το βιβλίο με τα Kaptain Kentucky. Αποστολή παρομοίως 70$: Παίρνετε και τα δύο βιβλία. 90$: Παίρνετε τα πάντα όλα. Τα δύο βιβλία, το DVD με την περιήγηση, τις φωτογραφίες και το Α4 print. Ο στόχος τους είναι να φτάσουν τις 10.000 $ μέσα σε 44 ημέρες. Το project ανακοινώθηκε πριν λίγο και μέσα σε λίγη ώρα έχει μαζέψει σχεδόν ένα χιλιάρικο. Όταν ξεκίνησα το post, το κοντέρ έγραφε περίπου 300 $. Λογικά δηλαδή θα ολοκληρωθεί η προσπάθεια και δεν θα μείνουμε ξεκρέμαστοι. Τέλος, όσοι συνεισφέρουν οικονομικά θα αναφερθούν στα βιβλία. Όσοι πιστοί προσέλθετε. IndieGoGo
- 65 replies
-
- 29
-
- the pertwillaby papers
- captain kentucky
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
8 χρόνια πριν τον Ντομ Κομπ, ήταν οι ήρωες του Ντον Ρόσα που ταξίδεψαν στον κόσμο των ονείρων. Στην αρχή, έχεις ένα όνειρο. Ένα όνειρο και μια μηχανή. Στην πραγματικότητα είναι να απορεί κανείς που υπάρχουν τόσες λίγες παρεμφερείς ιστορίες βγαλμένες από αυτή την κεντρική ιδέα, για είναι τόσο διαολεμένα κουλ και ανεξάντλητο το πού μπορείς να πας και τι μπορείς να κάνεις από εκεί και μετά. Ένα όνειρο, και μια μηχανή ονείρων. Πώς γίνεται να μη θες να δεις τι γίνεται μετά; Ο Κρίστοφερ Νόλαν είχε παραδώσει ένα πρώτο draft για το ‘Inception’ στην Warner ήδη από το 2000, όμως θεωρούσε πως ακόμα δεν ήταν έτοιμος (είτε ο ίδιος, είτε το σενάριο) ώστε να προχωρήσει σε μια τόσο φιλόδοξη παραγωγή, οπότε έβαλε μπροστά άλλα πρότζεκτ πρώτα. Στην διαδρομή το όνομά του γιγαντώθηκε χάρη και στις ταινίες με τον Σκοτεινό Ιππότη, σε σημείο που πλέον ναι, μπορούσε να πουλήσει ένα φιλόδοξο high-concept sci-fi πάνω στη δύναμη του ονόματός του. Κι έτσι το ‘Inception’ πήρε μπροστά, κυκλοφορώντας στις αίθουσες το 2010. Στην δεκαετία που μεσολάβησε όμως υπήρξε κι άλλη μία σχετική εξέλιξη. Το 2002 ο Ντον Ρόσα, άλλος ένας από αυτούς τους δημιουργούς που μπορούν στον χώρο τους να πουλάνε μια ιστορία απλώς και μόνο με την υπογραφή τους, πρωτοδημοσίευσε αυτήν που από πολλούς θεωρείται η κορυφαία ιστορία της καριέρας του. Το “Όνειρο Μιας Ζωής” (“Dream of a Lifetime”) ντεμπούταρε στη Δανία ενώ 2 χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 2004 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά και στις ΗΠΑ. Χρόνια μετά την δημιουργία του καθοριστικού έργου “Βίος και Πολιτεία του Σκρουτζ ΜακΝτακ”, ο Ρόσα πολύ απλά δε μπορούσε να αφήσει τον Σκρουτζ - και το παρελθόν του - σε ησυχία. Όπως κι ο αγαπημένος του ήρωας, έτσι κι ο Ρόσα συνέχιζε να ονειρεύεται το Κλοντάικ και την Γκόλντι, συνέχιζε να βλέπει τα όνειρα μιας ζωής - όχι της δικής του ζωής, αλλά του μεγάλου του ήρωα, κάτι που τελικά ίσως και να μην διαφέρει και πολύ. Το έργο του Ρόσα περιστρέφεται διαρκώς γύρω από τον Σκρουτζ και τα χρόνια που τον σχημάτισαν ως ήρωα, έτσι όπως τέθηκαν δεκαετίες νωρίτερα από τον Καρλ Μπαρκς, στις κλασικές περιπέτειες των ‘40s και των ‘50s. Γύρω από αυτές τις ιστορίες έγραφε πάντα ο Ρόσα, βάζοντας γεγονότα σε σειρά, αναπτύσσοντας ένα είδος continuity που ποτέ πριν δεν υπήρχε στα ντισνεϊκά κόμικς, και προσπαθώντας διαρκώς να δουλέψει - κατά κάποιο τρόπο - ανάμεσα στα κενά του Μπαρκς. Η τελευταία του ιστορία, η “Αιχμάλωτη του Χειμάρρου της Αγωνίας” διαδραματίζεται κυριολεκτικά ανάμεσα σε μερικά καρέ μιας ιστορίας του Μπαρκς. Αυτοί οι ήρωες, διαχρονικοί, απαράλλαχτοι, δε θα μπορούσαν ποτέ να αλλάξουν, να γεράσουν, να παντρευτούν, να αλλάξουν σκηνικό, δε θα γινόταν ποτέ να αποκτήσουν άλλες πορείες ή άλλα επίπεδα, όμως ο Ρόσα με έναν μαεστρικό τρόπο το κατάφερε, δουλεύοντας έτσι, ακριβώς. Ανάμεσα στα κενά των καρέ. Εμπλούτισε έτσι τον κόσμο και το παρελθόν του Σκρουτζ, δίνοντάς του ακόμα και μια ευτυχή κατάληξη (στην θαυμάσια ιστορία “Γράμμα από το Σπίτι”). Όμως αν το σκεφτείς, ο κόσμος των ονείρων ήταν πάντα ιδανικός για έναν αφηγητή που δούλευε με τους περιορισμούς του Ρόσα. Όλη του η καριέρα μοιάζει υπό μία έννοια με όνειρα του Σκρουτζ κάπου πίσω από τα καρέ του Μπαρκς, κι εξάλλου στα όνειρα η ελευθερία είναι δεδομένη. Εκεί, κανείς editor δε μπορούσε να απαγορεύσει τίποτα. Εκεί, ο Σκρουτζ θα μπορούσε να πετύχει ότι ζητά η καρδιά του - όπως και η καρδιά του Ρόσα. Σύμφωνα με τον θρύλο, η ιδέα προήλθε από κάποιον Γάλλο φαν που του είπε, Δε θα ήταν κουλ αν υπήρχε μια μηχανή ονείρων με τους Μουργόλυκους να θέλουν να κλέψουν από τα όνειρα του Σκρουτζ; Ο αναγνώστης εκείνος πιθανότατα είχε δει το “Κελί” με την Τζένιφερ Λόπεζ πρόσφατα (του φίλου του σάιτ Ταρσέμ Σινγκ) αλλά σε κάθε περίπτωση ο Ρόσα το βρήκε ενδιαφέρον και έχτισε μια ιστορία πάνω σε αυτό. Στο “Όνειρο” που προέκυψε ως αποτέλεσμα, οι ομοιότητες με το μετέπειτα φιλμ του Νόλαν είναι εντυπωσιακές. Όχι απλώς η πλοκή περιστρέφεται γύρω από μια μηχανή με τη βοήθεια της οποίας κάποιας εισβάλουν στα όνειρα ενός άλλου ανθρώπου, αλλά υπάρχουν κι αρκετές ακόμα συγκεκριμένες λεπτομέρειες που μοιράζεται με το φιλμ. Ο στόχος των εισβολέων είναι να κλέψουν τον συνδυασμό ενός θησαυροφυλακίου. Η πτώση εντός του ονείρου είναι ο τρόπος για να βγεις από αυτό. Ο Κύρος προειδοποιεί πως ο Ντόναλντ δεν πρέπει να χαθεί μες στο όνειρο του Σκρουτζ αν εκείνος ξυπνήσει - κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό, μπορεί να μείνει για πάντα εκεί μέσα. Μια σειρά πραγμάτων συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο που παρουσιάζονται με κάποιο τρόπο μες στα όνειρα. Στην ιστορία του Ρόσα, τα ανιψάκια διαρκώς παράγουν ήχους ή προσπαθούν με κάποιους τρόπους να κάνουν τον Σκρουτζ να σκεφτεί υποσυνείδητα κάποια πράγματα που χρειάζεται ο Ντόναλντ, ώστε αυτά να εμφανιστούν μες στο όνειρο. Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν πως ο Νόλαν έκλεψε το ‘Inception’ από τον Ρόσα - αν μη τι άλλο, ακόμα και στην περίπτωση που το διάβασε και χρησιμοποίησε στοιχεία στην βελτίωση του αρχικού draft, αυτό που δείχνει όλη αυτή η ιστορία είναι πως οι δημιουργικοί σπόροι μεταφέρονται από στόμα σε στόμα κι από ιστορία σε ιστορία, όπως ακριβώς θα συνέβαινε με κάποιον εισβολέα ονείρων. Εξάλλου, ο κόσμος ονείρων που χτίζει ο Ρόσα είναι σαφώς πιο απλός (ή έστω, γραμμικός), χρησιμοποιώντας τα περίπου ως fan fiction φλάσμπακ εκδοχές των ίδιων των ιστοριών του. Η περιπλοκότητα στην ιστορία του Ρόσα δεν αφορά τα όνειρα και τους κανόνες που τα διέπουν, όσο τον τρόπο που οι ιστορίες του, δηλαδή του παρελθόν του ήρωά του όσο και της ίδιας της καριέρας του ίδιου του συγγραφέα, πλέκονται σε μια λυτρωτική νοσταλγία. Τελικά, ύστερα από μια απολαυστική περιπέτεια που δίνει την αφορμή στον Ρόσα να μας ξεναγήσει εκ νέου σε ένα αφαιρετικό best of hits των περιπετειών του Σκρουτζ, όλα καταλήγουν στην πηγή του ονείρου κατά κάποιο τρόπο, εκεί όπου ο Σκρουτζ έχει φυλαγμένη την ξεχασμένη του αγάπη. Η Γκόλντι δεν είναι νεκρή όπως συμβαίνει βέβαια με τις διάσημες πια Νεκρές Συζύγους του έργου του Νόλαν, όμως εκπροσωπεί δραματουργικά το ίδιο ψυχολογικό κεφάλαιο. Είναι ο χαμένος έρωτας του Σκρουτζ, ζωντανή αλλά μακριά από αυτόν, πηγή νοσταλγίας, πάθους αλλά και αμέτρητων ενοχών- όπως συμβαίνει και με τον Κομπ στο ‘Inception’. Στο τέλος της ιστορίας, αφού ο Ντόναλντ έχει καταφέρει να διώξει έναν-έναν από το όνειρο τους Μουργόλυκους, γίνεται μάρτυρας μιας συγκινητικής στιγμής που ο Σκρουτζ δεν έχει βιώσει ποτέ ως τώρα, ούτε καν στα όνειρά του. Χάρη στην παρέμβαση των Μουργόλυκων, η έκβαση εκείνου του ονείρου ενοχής έχει αλλάξει και είναι για πρώτη φορά μπροστά στην Γκόλντι, στο τέλειο μέρος, την τέλεια στιγμή που ποτέ δεν είχε υπάρξει. Είναι σαν ο Ντόναλντ να έχει ξεκλειδώσει κάποια μπόνους σκηνή, σα να έχει ξεκλειδώσει το “αληθινό φινάλε”. Βγαίνει από το όνειρο αφήνοντας τον Σκρουτζ σε μια στιγμή πρωτοφανούς ευτυχίας, σε ένα όνειρο όπου ζει αυτό που πάντα ήθελε. Είναι ένα ιδανικό, γλυκόπικρο φινάλε για αυτή τη σχέση που ο Ρόσα εξερευνούσε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, μη μπορώντας ποτέ να την φέρει σε αληθινή πλήρωση, αλλά καταφέρνοντας πάντα να βρίσκει τρόπους να την εμπλουτίσει και να τη ζήσει ξανά και ξανά. Εκεί, ανάμεσα στα καρέ. Μέσα στα όνειρα. * Το ‘Inception’ κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer για την επέτειο των 10 χρόνων. Το ‘Όνειρο Μιας Ζωής’ έχει δημοσιευτεί στην Ελλάδα στο Κόμιξ #196 και πιο πρόσφατα στο Κόμιξ Β’ Περίοδος #61. Και το σχετικό link... ΥΓ. Ένα παρόμοιο άρθρο με το ίδιο θέμα βρίσκεται εδώ...
-
Τιμή: 27 € http://3.bp.blogspot.com/-FNIQxQV5KLI/USosI-lhCII/AAAAAAAAAVo/vd4xHXdNTH8/s400/divide-03.png Εν αρχή ην ο Περτουίλαμπι http://4.bp.blogspot.com/-duV3W7IFWD0/USor_5fblNI/AAAAAAAAAVY/Ln_tgIP-LuA/s400/divide-03.png Πολύς κόσμος αναρωτήθηκε το τελευταίο 2ήμερο ποιος είναι ο Περτουίλαμπι. Για τους πολύ ψαγμένους, υπάρχει ένα άρθρο εδώ το οποίο θα το εκτιμήσετε δεόντως (Από τον Περτουίλαμπι στα Ντίσνεϋ - Ιδέες που επαναχρησιμοποιήθηκαν από τον Ντον Ρόσα). Για τους υπόλοιπους, ας αναφέρουμε δυο λόγια εδώ πέρα. Την δεκαετία του 1970, ο Don Rosa ξεκίνησε να δημοσιεύει κόμικς κατ' αρχάς για την εφημερίδα του κολεγίου του και ύστερα για ορισμένα τοπικά φανζίν. Σε αυτό το βιβλίο δημοσιεύονται όλες οι ιστορίες του Περτουίλαμπι, ονόματι "The Pertwillaby Papers". Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα που έχει την τιμή να δημοσιεύει μεταφρασμένες τις ιστορίες του Περτουίλαμπι (η πρώτη είναι η Δανία), και μία από τις λίγες που τις δημοσιεύει γενικά. Ως σημείο αναφοράς σε πολλά πράγματα, χρησιμοποιήσαμε την πρόσφατη έκδοση των dani books. Όποιος έχει και τις δύο εκδόσεις, θα παρατηρήσει πολλές ομοιότητες στη μορφή και στο περιεχόμενο. Για παράδειγμα, όπως και στο αγγλικό βιβλίο, έτσι και στην ελληνική έκδοση, περιλαμβάνονται οι έξτρα 8σέλιδες ιστορίες "Khulan" & "Tagdenah" που δημιούργησε ο Rosa εμπνευσμένος από το στυλ ηρωικής φαντασίας των Robert Howard και Tolkien. Παρ' ολ' αυτά, στο τομέα της έρευνας διαπιστώσαμε πως δεν μας κάλυπτε όσο θα θέλαμε. Επομένως σχεδόν όλα τα κείμενα που θα συναντήσετε (άρθρα, έρευνες, λοιπές πληροφορίες, κλπ) είναι καθαρά δική μας δουλειά, προσαρμοσμένα στο ελληνικό κοινό . Δεν θα τα βρείτε σε καμία άλλη έκδοση, μιας και παρουσιάζονται για πρώτη φορά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Υπάρχουν και μερικές εξαιρέσεις βέβαια, όπως το εισαγωγικό κείμενο του Don Rosa, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην άνωθεν αγγλική έκδοση. Αλλά ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, το κείμενο αυτό εμπλουτίστηκε από τον ίδιο τον Rosa αποκλειστικά για τους Έλληνες αναγνώστες!!!!! Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικές σελίδες ως δείγμα για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Δύο σελίδες από τις ιστορίες, μία σελίδα από ένα άρθρο και μία σελίδα από μία έξτρα ιστορία ηρωικής φαντασίας. http://3.bp.blogspot.com/-FNIQxQV5KLI/USosI-lhCII/AAAAAAAAAVo/vd4xHXdNTH8/s400/divide-03.png Τα χρονικά μιας τρελής ιδέας http://4.bp.blogspot.com/-duV3W7IFWD0/USor_5fblNI/AAAAAAAAAVY/Ln_tgIP-LuA/s400/divide-03.png Από τη στιγμή της έκδοσης του βιβλίου μέχρι σήμερα, δεν είχα κατά νου το επίμαχο thread. Έλεγα πως οκ, όλο και κάποιος θα το ανοίξει. Όμως κατά τη διάρκεια του 2ήμερου singing του Don Rosa, ήταν πολλοί αυτοί που ζήτησαν από τους συντελεστές να το ανοίξουμε οι ίδιοι. Είναι μία έκδοση που έγινε ανάρπαστη, και παρ' όλο που πολύς κόσμος το είχε στα χέρια του, όλοι περίμεναν ώστε να δουν την παρουσίαση από τους συντελεστές του βιβλίου. Ήθελαν να μάθουν πληροφορίες, παρασκήνια, τι άποψη είχε περί αυτού ο Rosa, κλπ. Συνήθως στις παρουσιάσεις τίτλων δεν αναλωνόμαστε στο τι μπορεί να έχει παιχτεί στα μετ' όπισθεν. Η συγκεκριμένη παρουσίαση όμως δεν αφορά έναν οποιονδήποτε τίτλο. Αφορά μία δική μας έκδοση, με εκδότη τη Λέσχη Φίλων Κόμικς, επομένως όλα τα παραπάνω ερωτήματα αποκτούν ακόμα παραπάνω βαρύτητα. Είναι τόσο μεγάλος ο όγκος πληροφοριών που μπορούμε να αναφέρουμε, γι' αυτό θα ξεκινήσουμε από την αρχή. Στις αρχές του έτους, ήταν ήδη στα σκαριά η επιστροφή του Don Rosa στη χώρα μας, ύστερα από 10 χρόνια. Αυτό μας άφηνε ένα κενό 3 μηνών ώστε να έχουμε το βιβλίο έτοιμο μέχρι τις 14 Απριλίου 2014, δηλαδή μέχρι και την ημερομηνία του signing. 3 μήνες από τη στιγμή που θα ξεκινήσει την μετάφραση ο πρώτος μεταφραστής, μέχρι το σημείο που θα βάλει την τελευταία πινελιά ο γραφίστας. Για να καταφέρουμε να έχουμε έναν τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών έτοιμο μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, οι εμπλεκόμενοι έπρεπε να δουλέψουμε ως ένα μυαλό χωρισμένο σε 4 σώματα. Και κρίνοντας από το αποτέλεσμα, θα έλεγα πως τα καταφέραμε άψογα. http://3.bp.blogspot.com/-FNIQxQV5KLI/USosI-lhCII/AAAAAAAAAVo/vd4xHXdNTH8/s400/divide-03.png Από την ιδέα στην υλοποίηση http://4.bp.blogspot.com/-duV3W7IFWD0/USor_5fblNI/AAAAAAAAAVY/Ln_tgIP-LuA/s400/divide-03.png Ας δούμε λίγο όμως τα διαδικαστικά. Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να γίνει, ήταν η μετάφραση. Η Σταυρούλα Πετουσάκη ήταν λοιπόν το πρώτο άτομο που καταπιάστηκε με το βιβλίο και είναι υπεύθυνη για τη μετάφραση των πάντων. Από τις λεζάντες μέχρι τις αποδόσεις των ελληνικών ονομάτων και από τα μπαλονάκια μέχρι τις υποσημειώσεις, όλα πέρασαν από τα χέρια της. Οκ, ακούγεται απλό, όμως μόλις το πιάσετε στα χέρια σας, θα παρατηρήσετε πως μιλάμε για ~200 σελίδες, οι περισσότερες εξ αυτών με ασφυκτικά γεμάτα μπαλονάκια. Αν προσθέσουμε και το ποσοστό των χαρακτήρων που μιλάνε με διαφορετικές προφορές, και τα λοιπά λογοπαίγνια με τα οποία είναι γεμάτες όλες οι ιστορίες, παίρνετε μία πολύ πολύ πολύ μικρή γεύση από τον όγκο της δουλειάς που έπρεπε να βγάλει. Όταν το κάθε καρέ έχει 3 σελίδες κείμενο μέσα του με όλες τις παραπάνω ιδιοτροπίες, καταλαβαίνετε πως δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Φήμες λένε πως μετά το τέλος του βιβλίου, έπεσε σε λήθαργο για να μαζέψει δυνάμεις για τον "Captain Kentucky". Θέλουμε να πιστεύουμε πως θα τον αναλάβει... αν έχει ξυπνήσει έως τότε... Ο Zoo ακολούθησε σύντομα, με το δεύτερο χέρι διόρθωσης. Στην πορεία όμως, εκτός του συνηθισμένου ορθογραφικού / τυπογραφικού ελέγχου, παρατήρησε πως υπάρχουν πολλά σημεία τα οποία δεν θα βγάλουν νόημα σε έναν κοινό αναγνώστη. Αυτός ήταν και ο λόγος που εγκαινίασε τον τομέα των "Σημειώσεων του Μεταφραστή" που θα βρείτε ύστερα από κάθε ιστορία. Η παραμικρή λεπτομέρεια που μπορεί να αναφέρει ο Rosa στις ιστορίες του, περιλαμβάνεται σε αυτές τις σημειώσεις, οι οποίες βρίσκονται ύστερα από κάθε ιστορία. Ο μεγαλύτερος όγκος των σημειώσεων είναι αποκλειστικά δική του έρευνα. Οι σημειώσεις αυτές (οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητες για την κατανόηση των ιστοριών) δεν υπήρχαν κάπου ώστε να μεταφραστούν, ούτε περιλαμβάνονται σε καμία άλλη έκδοση. Η καθεμία από αυτές πήρε πολύ χρόνο για την απαραίτητη έρευνα και παρουσιάζονται για πρώτη φορά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Επίσης τι σόι μεταφραστής θα ήταν, αν δεν έλεγχε για ορθογραφικά όοοοολο το βιβλίο; Επομένως, λες και δεν του έφτανε ήδη όση δουλειά είχε, τσέκαρε για ορθογραφικά / τυπογραφικά και τα δικά μου άρθρα. Σιγά, τι θα πάθαινε με 2 ώρες λιγότερο ύπνο την ημέρα; Κοιμόταν ήδη 5 ώρες, επομένως ήταν φρέσκος φρέσκος. Μια χαρά του έφταναν οι ώρες για να δουλέψει για τον Περτουίλαμπι. Οκ, παράλληλα είχε και deadline από τη δουλειά του για μία σημαντική εργασία αλλά αυτά είναι μικρολεπτομέρειες. Σε εκείνο το σημείο μπαίνει και η αφεντομουτσουνάρα μου (Phantom Duck), ο υπεύθυνος δηλαδή για την συνολική έκδοση. Στην αρχή δεν ήξερα τι μπορεί να σημαίνει αυτό, όμως καθώς δουλεύαμε στο βιβλίο, κατάλαβα πού είχα μπλεχτεί (με τον ζόρικο τρόπο). Έπρεπε να αποφασιστεί το τελικό ύφος των μπαλονιών των χαρακτήρων, οι όροι-κλειδιά που θα χρησιμοποιούσαμε, οι εικόνες που θα έμπαιναν στα άρθρα, το πόσα άρθρα θα μπουν, τι θα περιλαμβάνουν, σε ποιο σημείο να μπουν ώστε να μην επηρεάζει τις σελίδες που παρέπεμπαν οι υποσημειώσεις και ένα σωρό άλλες μικρολεπτομέρειες, στις οποίες το παραμικρό λάθος, θα χαλούσε όλη την εμπειρία της ανάγνωσης. Η συλλογή των πληροφοριών που τοποθετήθηκαν στα άρθρα, ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μιας και έπρεπε να μαζευτούν από ένα σωρό διαφορετικά άγνωστα και όχι και τόσο προσβάσιμα μέρη (παλιές ιστοσελίδες, συνεντεύξεις, άρθρα άλλων βιβλίων & περιοδικών, και μερικές φορές και από τον ίδιο τον Don Rosa). Επίσης, αφού όλοι οι προηγούμενοι έβαλαν επιπλέον φόρτο εργασίας στον εαυτό τους, δεν θα μπορούσα να μείνω απ' έξω. Επομένως όποτε έβλεπα αναφορές που είχαμε δει στο Κόμιξ, ανέτρεχα στο αντίστοιχο τεύχος ώστε να είμαι σίγουρος πως θα μεταφράσουμε με αντίστοιχο τρόπο τα αντίστοιχα καρέ. Ο κόσμος γνώρισε τον Don Rosa αποκλειστικά μέσα από τις σελίδες του Κόμιξ, επομένως οφείλαμε προς τους αναγνώστες να κρατήσουμε ένα οικείο ύφος. Αυτό συνεπαγόταν να διαβαστούν εξ' αρχής όοοολα τα τεύχη της σειράς (σιγά, μόνο 303 τεύχη ήταν) και να κρατηθούν οι αντίστοιχες λεπτομέρειες από ορισμένα άρθρα και ιστορίες. Τα παραπάνω είναι ένα μικρό κομμάτι της δουλειάς που έπρεπε να γίνει από μέρους μου. Αν την πολλαπλασιάστε μερικές φορές και προσθέστε και το γεγονός ότι στο τέλος έπρεπε να ξεροσταλιάσω πάνω από την τελική έκδοση προς εντοπισμό πάσης φύσεως λάθους, παίρνετε μία γεύση από την ζωή μου τους τελευταίους μήνες. Το χειρότερο είναι πως τώρα που τελείωσαν όλα αισίως, αντί να κάτσω να λιώσω κάνα 3ήμερο στον ύπνο, βρίσκομαι εδώ και γράφω κατεβατά. Ανίατη περίπτωση, τι να πει κανείς... Ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας ήταν ο Sandman, ο οποίος σήκωσε στους ώμους του όλη τη γραφιστική δουλειά. Για αρχή σκάναρε τη γραμματοσειρά του Rosa και δημιούργησε αντίστοιχη ελληνική, ώστε να την χρησιμοποιήσουμε, μιας και δεν τον ικανοποιούσε καμία άλλη έτοιμη. Στη συνέχεια, έσβησε χειροκίνητα ένα ένα όλα τα μπαλονάκια, όλες τις επιγραφές, και στη συνέχεια έπρεπε να κολλήσει επάνω τους τα κείμενα. Στα σημεία των επιγραφών, έκανε επιπλέον χειροκίνητη επεξεργασία ώστε να ταιριάζει με το ύφος του πρωτότυπου. Κρατήστε υπ' όψιν σας πως εδώ δεν μιλάμε για σελιδοποιημένα κόμικς με layers μπαλονιών ώστε να κάνουμε αλλαγές κατά βούληση. Μιλάμε για κόμικς της δεκαετίας του '70 που δημοσιεύονταν σε εφημερίδες και φανζίν. Η επεξεργασία ενός καρέ, αν ήταν δύσκολη μία φορά με τα σημερινά δεδομένα, τότε ήταν 5 φορές πιο δύσκολη με το υλικό που είχαμε στα χέρια μας. Αν του πήρε μία εβδομάδα να καθαρίσει όλα τα καρέ, φανταστείτε τι άθλο κατάφερε για να τα ξαναγεμίσει με τις ελληνικές μεταφράσεις στην ώρα τους. Επιπλέον, κάθε ημέρα, ήξερα πως μέχρι τις 04:00 το βράδυ θα βρίσκεται online ώστε να του ζητήσω να διορθώσει την οποιαδήποτε λεπτομέρεια, η οποία μπορεί να του έπαιρνε από μισό λεπτό έως κάνα δίωρο. Δυστυχώς δεν ξέρω και πολλά από αυτά τα τεχνολογικά πράματα και δεν μπορώ να τον επευφημήσω αρκετά, γι' αυτό θα αρκεστώ στο να πω πως ο Don Rosa εξεπλάγη με τη δουλειά του, κάτι που θα αναφερθεί αναλυτικά παρακάτω. Ύστερα από το τέλος του βιβλίου, ακούγεται πως ο Sandman περιπλανιέται στην Βόρεια Ελλάδα χωρίς σκοπό και νόημα ύπαρξης. Η απουσία του Περτουίλαμπι ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για την καθημερινότητά του. Σε αυτό το σημείο αποδείξαμε πόσο μεγαλόψυχοι είμαστε, ζητώντας του να δουλέψει στον "Captain Kentucky". Είμαστε σίγουροι πως θα καταραστεί απολαύσει μερικούς μήνες δουλειάς ακόμη. Υ.Γ. Σε αυτό το κομμάτι πάει εύφημος μνεία στον Valtasar. Δεν περιλαμβάνεται το όνομά του στο βιβλίο, όμως ήταν κι αυτός ένας σημαντικότατος κρίκος της αλυσίδας, που αν δεν υπήρχε, δεν θα κρατούσατε στα χέρια σας νέο βιβλίο του Don Rosa. Αν γράψουμε αναλυτικά τι έκανε όλο το 2ήμερο, δεν μας φτάνει μία παρουσίαση, επομένως θα αρκεστούμε στο να τον αναφέρουμε επιγραμματικά. Φήμες λένε πως μετά το signing του Rosa, έχει χαθεί από προσώπου γης για να αναπληρώσει τον χαμένο ύπνο εβδομάδων. Ή τουλάχιστον αυτό θα ήθελε... Υ. Γ. 2 Ένα δείγμα της καθημερινότητάς μας τους τελευταίους μήνες. Το εργαστήρι του Zoo και το δικό μου αντίστοιχα. http://3.bp.blogspot.com/-FNIQxQV5KLI/USosI-lhCII/AAAAAAAAAVo/vd4xHXdNTH8/s400/divide-03.png Η άποψη του Don Rosa http://4.bp.blogspot.com/-duV3W7IFWD0/USor_5fblNI/AAAAAAAAAVY/Ln_tgIP-LuA/s400/divide-03.png Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του βιβλίου, ήμασταν σε συνεχή επαφή με τον Rosa, ώστε να τον ενημερώνουμε για το περιεχόμενό του. Όταν τελειώσαμε, του στείλαμε μερικές ολοκληρωμένες σελίδες ως δείγμα, του εξηγήσαμε αναλυτικά τις διαδικασίες που ακολουθήσαμε, και η απάντηση που λάβαμε ήταν η παρακάτω: "Το να πω πως είμαι εντυπωσιασμένος, είναι λίγο! Φυσικά και ήξερα πως θα μεταφράζατε όλους τους διαλόγους στα μπαλονάκια στα ελληνικά, όμως δεν ήξερα πως θα αντικαθιστούσατε ορισμένα ηχητικά εφέ, όλες τις πινακίδες και οποιοδήποτε άλλο κείμενο. Όμως εσείς ξανασχεδιάσατε τμήματα από το αρχικό σχέδιο όταν αυτό ήταν σκαλισμένο πάνω σε πέτρα ή σε πάγο. Και όταν μεταφράσατε τις λέξεις στις διάφορες πινακίδες, γείρατε τα γράμματα στην κατάλληλη γωνία και με την κατάλληλη προοπτική!!! Γνωρίζετε πως δούλευα στην Egmont για 20 χρόνια, ή ακόμα περισσότερο αν λάβουμε υπ' όψιν μας τα βιβλία της "Don Rosa Collection". Αυτή η εταιρία, ο μεγαλύτερος εκδότης κόμικ στη Γη, δεν θα μπορούσε να πλησιάσει στο ελάχιστο τη δουλειά που εσείς κάνατε στις παλιές μου ιστορίες. Δεν ήξεραν πώς να κάνουν lettering. Όλες οι πινακίδες και τα ηχητικά εφέ μεταφράζονταν με την ίδια γραμματοσειρά. Ένα λεπτό, μαύρο φόντο, λες και το ζωγραφίζει ένα παιδί που του έχουν δώσει έναν μαρκαδόρο. Και ακόμα και με το άσχημο lettering τους, δεν μπορούσαν ποτέ να το τοποθετήσουν στην σωστή προοπτική και γωνία σε μία κεκλιμένη πινακίδα. Αυτό που κατορθώσατε είναι έτη φωτός μπροστά από τις ικανότητές τους. Φυσικά, η αλήθεια είναι πως η Egmont ήταν μια εταιρία γεμάτη από ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν ή νοιάζονταν καθόλου για τα κόμικς. Τα έβλεπαν ως απλά μία ασχολία για ανίδεα παιδιά. Θα μπορούσαν να είχαν κάνει όλες αυτές τις αλλαγές, αλλά δεν νοιάζονταν. Όμως ακόμα και στο τέλος, όταν δημιουργούσαν τα ακριβά βιβλία της "Don Rosa Collection", ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ δεν μπορούσαν να το κάνουν επειδή ο εξοπλισμός, οι διαδικασίες που ακολουθούσαν και η γνώση τους πάνω στο θέμα, ήταν τέτοια που καθιστούσε ακατόρθωτο να παρουσιάσουν σωστά κόμικς. Παρουσιάζετε πιο όμορφα κόμικς από τον μεγαλύτερο εκδότη κόμικ του κόσμου. (Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως είναι απαραιτήτως πιο όμορφα από τον 2ο ή τον 5ο ή ακόμα και τον 37ο μεγαλύτερο εκδότη κόμικ του κόσμου... Αυτές είναι εταιρίες που ΞΕΡΟΥΝ πώς να δημοσιεύουν κόμικς). Το ότι είσαι ο μεγαλύτερος, δεν σημαίνει απαραιτήτως πως είσαι και ο καλύτερος." Υ. Γ. Τρεις από τους συντελεστές του βιβλίου την ημέρα που εκτυπώθηκε και ξεφορτώθηκε στη λέσχη. Ιστορική στιγμή. Φαίνεται άλλωστε από τα χαμόγελα
- 197 replies
-
- 65
-
- λεσχη φιλων κομικς
- 2014
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Το 1970 ο Don Rosa, νεαρός ακόμα, ήταν ένας ακόμη φαν των κόμικς με ιδιαίτερη αδυναμία στις ιστορίες με τον Σκρουτζ ΜακΝτακ που δημιούργησε ο Carl Barks. Και έχοντας από τότε ανακαλύψει το ταλέντο που είχε στο σκίτσο, αποφάσισε να δημιουργήσει μια ολιγοσέλιδη ιστορία με τους χαρακτήρες της Disney με τη βοήθεια του φίλου του Ray Foushee στο σενάριο. Η ιστορία "Return to Duckburg Place" είναι παρωδία του "σύμπαντος" των παπιών η οποία έγινε διαθέσιμη πριν λίγες μέρες και πλέον μπορείτε να την κατεβάσετε (στα αγγλικά) από εδώ...
-
- 7
-
- don rosa
- ray foushee
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Είναι 'ρομαντίκο' το θεματάκι αυτο και αγγίζει όλους μας ανεξαιρέτως θεωρώ. Ποιός δεν μεγάλωσε με παραμύθια; Ποιος δεν άκουγε με προσοχή λεξούλες να ξεπηδουν απο το στόμα της μαμάς, της γιαγιάς..της θείας.. Ποιός δεν κράταγε την ανάσα του απο την αγωνία μέχρι να ακούσει το 'παρακάτω'.. Αλλοτε προφορικά απο στόμα αγαπημένων μας προσώπων και άλλοτε στο χέρι διαβάζοντας με ζήλο, τα παραμύθια, ολες εκεινες οι μικρές η μεγάλες ιστορίες μας κράτησαν συντροφιά για πολλα πολλα χρόνια..ακομη και τώρα δηλαδη! Διαβασα λοιπόν ένα όμορφο αρθρο και σκέφτηκα πως θα πρεπε να του ρίξετε μια ματιά! Οχι πως είναι ιδιαιτερα αναλλυτικό αλλα με λίγες σειρούλες μας δείχνει την πορεία των μεγαλύτερων παραμυθάδων! Απο τον Αίσωπο στον Περώ , απο τους Γκριμ στον Αντερσεν και απο τον Lee στον Τριβιζα η πορεία είναι γεμάτη αφηγήσεις , σκίτσα και φαντασία! ===================== Αν κάτσεις και σκεφτείς τ' αγαπημένα σου λογοτεχνικά είδη, μπορεί να βρεις μες στην καρδούλα σου αστυνομικά μυστήρια ή ρομαντικά δράματα, περιπέτειες ή κοινωνικές ηθογραφίες, θεωρίες συνωμοσίας, επιστημονική φαντασία, ή όλα αυτά μαζί. Ξέρεις τι δεν θα σκεφτείς ωστόσο, ενώ σίγουρα υπάρχει εκεί μέσα; Ναι, αυτό, παραμύθια! Πρώτα στα 'λεγε η γιαγιά σου, μετά στα διάβαζαν οι γονείς σου, ύστερα έμαθες να τα διαβάζεις μόνος σου. Κι έπειτα τα ξεπέρασες, μεγάλωσες, μα στην πραγματικότητα... Μπούρδες! Τα παραμύθια δεν τα ξεπερνάς ποτέ, γιατί δεν έχουν ηλικία. Κι απόδειξη γι' αυτό, 10 κύριοι που μαζεύτηκαν εδώ από κάτω. Αίσωπος Ο πρώτος διάσημος παραμυθάς της ανθρωπότητας, ήταν δικό μας παιδί κι έγινε για τους παραμυθάδες ο,τι είναι για τους ποιητές ο Σοφοκλής κι ο Ευριπίδης. Με παραβολές γεμάτες αλεπούδες, λιοντάρια, λύκους, κοράκια και ψεύτες βοσκούς, ο Αίσωπος ψυχαγώγησε βασιλιάδες, δίδαξε σοφούς, έβαλε το νου των ανθρώπων να δουλέψει. Διότι κύριοι, όταν εμείς φτιάχναμε παραμύθια, εκείνοι μόνο αλήθειες λέγανε! Ιωάννης Βοκάκιος Με θάρρος, θράσος και πονηρό χαμόγελο, ο Βοκάκιος κράτησε τη διδαχή και την ψυχαγωγία του Αισώπου, πρόσθεσε ευτράπελη σεξουαλική καθημερινότητα κι ερωτικά μπερδέματα, κι άφησε τους πρωταγωνιστές του να γελούν στη μούρη του "Μαύρου Θανάτου". 100 παραμύθια, 10 αφηγητές, 1 Δεκαήμερο, κυρίες και κύριοι... Τζόφρι Τσόσερ Μια γενιά μετά το Βοκάκιο, ο Τζόφρι Τσόσερ ήρθε να πατήσει πάνω στο μοτίβο και το πονηρό χαμόγελο του "Δεκαήμερου", να του δώσει κίνηση και να διηγηθεί τα παραμύθια του Κατέρμπουρι. Ε, και ταυτόχρονα, να βάλει την "προφορική γλώσσα" στην αγγλική λογοτεχνία για να γίνει έτσι ένας απ' τους σημαντικότερους αναμορφωτές των γραμμάτων της Γηραιάς Αλβιώνας... Σαρλ Περώ Ο πρώτος επίσημος "παραμυθάς" της Αναγέννησης, κι ο τύπος που έκανε πραγματική λογοτεχνική μόδα τα παραμύθια. Ο Περώ υπογράφει κλασικά διαμάντια όπως ο "Παπουτσωμένος Γάτος", "Η Κοκκινοσκουφίτσα", η "Ωραία Κοιμωμένη" ή ο (προσωπικός αγαπημένος μου) "Κυανοπόγωνος", και δικαίως θεωρείται σήμερα πατέρας του σύγχρονου παραμυθιού. Αδελφοί Γκριμ Κι αφού ο Περώ έκανε την αρχή, ήρθαν δυο αδέρφια να δημιουργήσουν παραμύθια, να συλλέξουν παραδοσιακά παραμύθια, να κάνουν το παραμύθι ξεχωριστό λογοτεχνικό είδος, τόσο χάρη στην ποιότητα όσο και στην ποσότητα της δουλειάς τους (211 ολόκληρες ιστορίες!). Με Χάνσελ και Γκρέτελ, με 7 Κατσικάκια, με Ραπουνζέλ, με Γενναίο Ραφτάκο, και φυσικά με γκολτζή τη "Χιονάτη", η ομάδα είναι ανίκητη και το δικαίωμα τον Γκριμ στο θρόνο του σύγχρονου παραμυθιού αδιαπραγμάτευτο. Ή τέλος πάντων, ίσως το διαπραγματεύεται ΜΟΝΟ ο παρακάτω κύριος... Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Το πρώτο (ανάδελφο!) όνομα που σου 'ρχεται στο νου όταν ακούς να μιλάνε για παραμύθια! Ο Χανς, με χαρακτηριστικό γλυκόπικρο τρόπο, πήρε τη μαγιά του μεσαιωνικού-ρομαντικού παραμυθιού, της πρόσθεσε λογοτεχνικό ρεαλισμό και κοινωνικό υπόβαθρο, και δημιούργησε μελαγχολικά αριστουργήματα όπως το "Ασχημόπαπο", το "Μολυβένιο Στρατιώτη", την "Τοσοδούλα", το "Κοριτσάκι με τα Σπίρτα", τη "Βασίλισσα του Χιονιού" και τη "Μικρή Γοργόνα". Σπουδαία κι ενήλικα, όχι με τον ανατριχιαστικό τρόμο των Γκριμ, αλλά με παιδική φαντασία βουτηγμένη στον πραγματικό κόσμο! Ρόαλντ Νταλ Οι πιο παλαβιάρικες ιστορίες, οι πιο χαρακτηριστικά συμπαθητικοί ήρωες, η Ματίλντα μας, ο Τζίμης μας, ο Τσάρλι μας κι ο ταλαντούχος κύριος Φοξ! Κι όλα αυτά, τα χρωστάμε σ' έναν περίεργο Γάλλο που έπαιρνε πολύ στα σοβαρά τις ιστορίες για παιδάκια. Τα παιδιά σου μεγάλωσαν κι ακόμα σε διαβάζουν, Ρόαλντ! Σταν Λι Είναι το κόμικ τρόπος να διηγηθείς παραμύθια; Φυσικά και είναι! Γιατί, πώς αλλιώς θα ονόμαζες εσύ τις ιστορίες ενός παιδιού που γίνεται αράχνη, ενός πλούσιου που φτιάχνει μια σιδερένια στολή και βοηθάει τον κόσμο, ή ενός γιατρού που γίνεται μάγος; Ναι, ο κύριος Λι ήταν ένας σπουδαίος παραμυθάς, που απλώς είχε την τύχη να δει τα παραμύθια του να παίρνουν ζωή με σχέδια, χρώματα και συννεφάκια. Κόκκινη κλωστή δεμένη, Σταν... Ντον Ρόσα Στην πραγματικότητα, ο πρώτος μεγάλος παραμυθάς των παπιών ήταν ο θείος Καρλ (Μπαρκς), όμως τα μεγάλα παραμύθια τα 'γραψε ο σπουδαίος "ανηψιός". Ο Ντον ενηλικίωσε το σχέδιο και το κείμενο στα συννεφάκια του Ντόναλντ και του θείου Σκρουτζ, κι ύστερα τους έστειλε στη Σκωτία να βρουν ναΐτες, στην Τουρκία να κυνηγήσουνε τους "θησαυρούς του Κροίσου", στον Ειρηνικό για να κερδίσουν το "νησί στην άκρη του χρόνου". Βίος και Πολιτεία οι ήρωές σου, Ντον (αν με εννοείς)... Ευγένιος Τριβιζάς Δεν είναι ότι θέλησα να κλείσω με τον Ευγένιο τον κύκλο που άνοιξα με τον Αίσωπο. Ούτε είναι που, όσα καλοκαίρια μου δεν τα πέρασα στη Λιμνούπολη, τα πέρασα στο Νησί των Πυροτεχνημάτων. Είναι που για μένα, για σένα, για όλο τον κόσμο, ο Τριβιζάς (πρέπει να) είναι ο τελευταίος μεγάλος παραμυθάς της γης! Ο άνθρωπος που έφερε "Πειρατές στην Καμινάδα" σου, ο ταξιδευτής που σε πήγε (τρία!) ταξίδια στη Φρουτοπία της επανάστασης, ο ιστορικός που κατέγραψε τους διωγμούς της "Τελευταίας Μαύρης Γάτας", ο ποιητής που τραγούδησε την ηρωική ιστορία του "Ταύρου που Έπαιζε Πίπιζα". Να 'στε καλά κύριε καθηγητά. Να 'σαι καλά, μεγάλε παραμυθά. Να 'σαι καλά ρε φίλε... Αυτά λοιπόν αναφέρει το αρθρο με τους μεγαλύτερους παραμυθάδες! Πηγή
- 4 replies
-
- 15
-
- ευγένιος τριβιζάς
- don rosa
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Οι κλασικές Παπιοπεριπέτειες ζουν ξανά! Όταν πριν από χρόνια είχαμε μιλήσει με τον σπουδαίο Don Rosa για τις παπιοϊστορίες που δημιούργησε και για εκείνες που τον ενέπνευσαν, είχα κάνει το λάθος να μιλήσω για κόμικς “Ντίσνεϊ”. Με διόρθωσε κατευθείαν. Τα έλεγε “Barks Duck” κόμικς. Τα παπιοκόμικς του Carl Barks. Δεν τον αδικώ. Οι εκατοντάδες ιστορίες του θρυλικού Barks με τον Σκρουτζ και τον Ντόναλντ καθόρισαν τους χαρακτήρες σε σημείο που όταν το ‘DuckTales’, ένα παιδικό κινούμενο σχέδιο γυρίστηκε για την αμερικάνικη τηλεόραση, βασίστηκε εντονότατα στις κλασικές του ιστορίες. Οι δεκαετίες περνάνε. Το ‘DuckTales’, ή ‘Παπιοπεριπέτειες’ όπως το είχαμε μάθει τότε μέσα από την προβολή του στην ελληνική τηλεόραση, θα μας συντροφεύει για πάντα ως μια παιδική ανάμνηση. Όμως συνέβη κάτι ενδιαφέρον και, μάλλον, αναπόφευκτο με το πέρασμα του χρόνου. Ο Don Rosa, ο σημαντικότερος επίγονος του Carl Barks, ακολούθησε τη διαδρομή του μεγάλου δασκάλου, πάτησε στο έργο του και δημιούργησε τις δικές του εμβληματικές ιστορίες, όπως το ‘Βίο και την Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ’. Δε χρειάζεται καμία σύσταση για όλα αυτά. Ο Don Rosa είναι αγαπητός στην Ελλάδα σε ακραίο βαθμό, οι πάντες ξέρουν ποιος είναι και γνωρίζουν τις ιστορίες του. Στην Αμερική, περιέργως, οι παπιοήρωες δεν είναι όσο διάσημοι είναι στην Ελλάδα, όμως και πάλι. Όταν ήρθε η ώρα για μια νέα σειρά κινουμένων σχεδίων βασισμένη στις περιπέτειές τους, το νέο δημιουργικό τιμ ήξερε πού να ανατρέξει. Το νέο ‘DuckTales’ ξεκινά με ένα διπλό επεισόδιο που μοιάζει να παραπέμπει απευθείας στο ‘Πιο Πλούσιο Παπί του Κόσμου’, το τελευταίο επεισόδιο του αριστουργηματικού ‘Βίου και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ’. Εκεί, ο Σκρουτζ -ο πιο πλούσιος πάπιος του κόσμου, τώρα απομονωμένος στην έπαυλή του, κουρασμένος, μακριά από τον πολιτισμό- ξαναβρίσκει την όρεξή του για περιπέτεια μετά την επίσκεψη των ανιψιών του, ένα μοτίβο που αναπαράγει το πρώτο επεισόδιο της σειράς, ενώ το δεύτερο ήδη θυμίζει κάποια στοιχεία από το ‘Γιο του Ήλιου’, την πρώτη ιστορία με παπιά που σχεδίασε ποτέ ο Don Rosa. Ήδη δηλαδή από το πρώτο διπλό επεισόδιο, η νέα σειρά ξεκαθαρίζει ποιες είναι οι αναφορές κι οι στόχοι της. Είναι σαν μια υπόσχεση πως δε θα κάνει τα ίδια λάθη με το κλασικό ‘DuckTales’- το οποίο το αγαπάμε και το θυμόμαστε με γλύκα, όμως ήταν μια σειρά που δεν ήξερε τι να κάνει πέρα από το να βασίσει επεισόδια σε ιστορίες του Carl Barks. Θυμάστε τον Μπάμπα; Το google νομίζει πως ο Carl Barks δημιούργησε το ‘DuckTales’ και πώς να το αδικήσεις Η νέα σειρά ξεκαθαρίζει από την πρώτη στιγμή που τον Rosa και τον Barks, τους έχει για ευαγγέλιο. Ακόμα και το νέο σχεδιαστικό στυλ, με πολύ πιο άγριες, λιγότερο καμπυλωτές γραμμές, μπορεί να ξένισε στην αρχή αρκετούς παλιούς θεατές, όμως βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη σχεδιαστή γραμμή του Carl Barks παρά οποιασδήποτε τηλεοπτικής αναφοράς. Όλα αυτά είναι μόνο η αρχή. Οι νέες ‘DuckTales’ δε χάνουν χρόνο αφού φέρουν τον Σκρουτζ ορμητικά πίσω στον κόσμο, πριν θέσουν τις βάσεις για μακράς διαρκείας ιστορίες που αναπτύσσονται καθόλη τη διάρκεια της σεζόν, παράλληλα με τα αυτοτελή, σπαρταριστά επεισόδια που συναντάμε στην πορεία. Από τη μία, η Μάτζικα προσπαθεί να κλέψει την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ, κάτι που στα κόμικς συχνά είναι η αφορμή για απολαυστικές σύντομες ιστορίες (τόσο από τον Barks όσο κι από τον Rosa) όμως εδώ καταλαμβάνει ένα ρόλο season arc, με συνέπειες και στην πορεία άλλων χαρακτήρων. Από την άλλη, το άλλο μεγάλο μυστήριο που υπονοεί η σειρά από την αρχή της 1ης της σεζόν, είναι κάποιο για το οποίο οι φανς αυτών των κόμικς δεν έχουν ποτέ σταματήσει να ρωτούν και να υποθέτουν. Η πιο συχνή ερώτηση που γίνεται στον Don Rosa είναι αυτή: Ποια είναι η αληθινή ιστορία της Ντέλα Ντακ, της μητέρας των τριών ανιψιών; Ο Rosa είναι πασίγνωστο το πώς δεν θέλησε ποτέ να πει ο ίδιος αυτή την ιστορία (επειδή, μας είχε εξηγήσει όταν τον ρωτήσαμε, θα ήταν σε κάθε περίπτωση πολύ σκληρή), όμως οι πάντες συνεχίζουν να τον ρωτάνε. (Ένοχος!) Ίσως επειδή σχεδίασε τη Ντέλα με κρυμμένο πρόσωπο στο διάσημο γενεαλογικό δέντρο των Ντακ; Ίσως επειδή μέσα από τον ‘Βίο’ έγινε ο κατεξοχήν ιστοριογράφος της Ντακ μυθολογίας; Το ‘DuckTales’ πάντως, τολμά. Παίρνει ως σημείο εκκίνησης της ιστορίες του Rosa με τον Σκρουτζ και τα ανίψια του, και βασίζει σε αυτές ένα μυστήριο μιας ολόκληρης σεζόν πάνω στο μυστήριο της εξαφάνισης ενός χαρακτήρα που πάντα ιντρίγκαρε κάθε φαν των Ντακ. Κι όλα αυτά, την ώρα που η Μάτζικα υφαίνει ένα περίπλοκο σχέδιο για να βουτήξει από τον Σκρουτζ τη δεκάρα; Το γενεαλογικό δέντρο των Ντακ από τον Don Rosa Η σειρά τα ντύνει όλα αυτά στη διαδρομή με φανταστικές επιμέρους ιστορίες. Άλλες έχουν χαρακτήρες που θυμόμαστε από την παλιά σειρά (όπως τον Γκίζμο Ντακ), άλλες χτίζουν εντελώς νέους χαρακτήρες (η νέα κολλητή της Γουέμπι), κι άλλες απλώς δίνουν νέα διάσταση σε χαρακτήρες που πάντα ξέραμε (η ίδια η Γουέμπι γίνεται ισότιμη πρωταγωνίστρια, ενώ τα τρία ανιψάκια αποκτούν πιο διακριτές προσωπικότητες από όσο είχαν ποτέ τους). Οι ιστορίες είναι φανταστικές, από κυνήγια θησαυρού μέχρι ιπτάμενα πειρατικά μιούζικαλ(!). Αλλά, στην καρδιά της σειράς βρίσκεται, πάντα, η χάρτινή της προέλευση. Από τις ιστορίες του Barks που σχημάτισαν ως χαρακτήρα τον Σκρουτζ, έναν κροίσο με αγάπη για την περιπέτεια και τους ανθρώπους του, και το πώς οι εγωισμοί τον έκαναν πιο ψυχρό και πιο απόμακρο. Μέχρι τις ιστορίες του Rosa, που τοποθέτησαν τον ήρωα σε ένα νέο πλαίσιο, και που χτίζοντας μια μυθολογία μέσα από μικρά περιπετειώδη, χιουμοριστικά gags, συνεχίζουν να αποτελούν υλικό έμπνευσης για νέους δημιουργούς, σαν αυτούς του ‘DuckTales’. Μάλιστα, η σειρά έχει ανανεωθεί για 2η σεζόν και ακόμα υπάρχουν ένα σωρό πτυχές του έργου του Rosa που μπορούν να εξερευνηθούν. Η σχέση του Σκρουτζ με τους γονείς του έγινε αντικείμενο ενός από τα καλύτερα επεισόδια της 1ης σεζόν, όμως ο Rosa ως γνωστόν έφτιαξε ολόκληρο μύθο γύρω από την κληρονομιά της οικογένειάς του. Και, φυσικά, υπάρχει κι η Γκόλντι. Αυτές οι ολόφρεσκες ‘DuckTales’ έχουν ακόμα πολλά να προσφέρουν. Είτε είναι κανείς παλιός φαν, είτε νέος. Θα βρεις το 'DuckTales' και το καλύτερο παιδικό πρόγραμμα σε α΄τηλεοπτική προβολή στη Nova, παρέα με πολλές ακόμα πρεμιέρες και βραβευμένα πρότζεκτ. Και το σχετικό link... ΥΓ. Κάπου τα μπέρδεψε ο Δημητρόπουλος, αφού τον σύζυγο της Ντέλα κρύβει ο Ρόσα κι όχι την Ντέλα...
-
- 10
-
- duck tales
- παπιοπεριπέτειες
- (and 3 more)
-
Λέμε για τον Παπακαλιάτη, αλλά κι εσύ ρε Νόλαν δεν κάθεσαι λίγο ήσυχος... Δεν υπάρχει αμφιβολία, ένας απ' τους σκηνοθέτες που σημάδεψαν την τελευταία εικοσαετία (κι ακόμα σημαδεύουν!) είναι ο Κρίστοφερ Νόλαν. Ο άγνωστος που "σ' έκαψε" με το Memento, ο τύπος που σε μάγεψε με το Prestige, ο άνθρωπος που άλλαξε τον Μπάτμαν και σ' έκανε βόλτα στο διάστημα του Interstellar. Και φυσικά, ο τύπος που μπούκαρε με το έτσι θέλω στα όνειρά σου, μ' ένα απ' τα πιο ψαγμένα σενάρια της ιστορίας του κινηματογράφου. Ο "γραφιάς" πίσω απ' το Inception. Σκηνοθετικά λοιπόν, οι εμμονές του τον οδηγούν σε εξαίρετα αποτελέσματα (πελώριος μάγκας, συνεχίζει μες στην ψηφιακή εποχή να γυρνάει την πλάτη του στο CGI), όμως αν έχει ένα δυνατό χαρτί, αυτό είναι οι ιστορίες του. Φαντασία, σκέψη έξω απ' το κουτί, προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Και στο Inception, αυτό το ταλέντο του τύπου έπιασε κορυφή. Τρομερή σύλληψη, τρομερό χτίσιμο, τρομερή αληθοφάνεια. Δεν ήταν τυχαία υποψήφιο για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου. Και μεταξύ μας, αδικήθηκε που δεν το πήρε. Ή τέλος πάντων, έτσι θα λέγαμε, μόνο που το σενάριο του Inception δεν ήταν κι εντελώς πρωτότυπο. Μάλιστα, ο κύριος Nolan... "έκλεψε"! Μια φορά κι έναν καιρό, μια σπείρα κακοποιοί μπήκαν στα όνειρα ενός επιχειρηματία... ήταν το πιο πλούσιο παπί του κόσμου. Ήταν ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Κι οι Μουργόλυκοι, στην ιστορία "Το Όνειρο μιας Ζωής" χρησιμοποίησαν ένα μηχάνημα για να μπουκάρουν στα όνειρά του. Σκοπός τους; Να του αποσπάσουν τον κωδικό για να μπουν στο θησαυροφυλάκιο. Σου θυμίζει τίποτα; Και φυσικά οι "ομοιότητες" δεν σταματούν εδώ. Αν παγιδευόντουσαν μέσα στο όνειρο, οι Μουργόλυκοι θα είχαν κακά ξεμπερδέματα. Το ίδιο κι ο Σκρουτζ. Επιπλέον, οι "εισβολείς" έχουν τη δυνατότητα να "σκηνοθετήσουν" το όνειρο, ενώ τα εξωτερικά ερεθίσματα επηρεάζουν κι αυτά το σκηνικό - ο Σκρουτζ ακούει ήχους αυτοκινήτων και βλέπει στο όνειρό του ένα μποτιλιάρισμα. Σου θυμίζει τίποτα;;; Κι αν αναρωτιέσαι, κοινή είναι και η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα: Άντε και μπήκα, πώς βγαίνω απ' το όνειρο; Μα, είναι πολύ απλό. Πρέπει να πέσεις! ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ;;; Μα φυσικά και σου θυμίζει. Κι αυτό γιατί... ο φίλος μας ο Κρις, πήρε μια ιστορία που ήδη υπήρχε, την "ενηλικίωσε" και την έφερε στο πανί του σινεμά. Φυσικά, αυτό δεν είναι καθόλου κακό από μόνο του. Κάθε άλλο. Το πρόβλημα είναι πως ο Νόλαν, δεν αναφέρει πουθενά στους τίτλους τέλους, μήτε αρχής, μήτε κάπου στο ενδιάμεσο, (ούτε στο imdb υπάρχει αναφορά) τον άνθρωπο που υπογράφει αυτή την απίστευτη ιστορία. Τον άνθρωπο δηλαδή που κρύβεται πίσω από κάθε σπουδαία σύγχρονη ιστορία κόμικ των παπιών της Λιμνούπολης. Τον τεράστιο Ντον Ρόσα! Για να μην αποδίδω ωστόσο τα του Θεού τω Καίσαρι, ούτε του Ντον είναι η αρχική ιδέα αυτής της πανέξυπνης ιστορίας. Του την έστειλε ένας Γάλλος αναγνώστης του, που τη σκέφτηκε βλέποντας την ταινία του 2000 "To Kελί". Και πριν προλάβει κανείς να υποθέσει πως κι ο Ρόσα έκλεψε τον αναγνώστη του, χωρίς ούτε ένα ευχαριστώ, ας ξεκαθαρίσουμε πως ο ίδιος αναγνώστης, θέλοντας να μείνει κρυφό το όνομά του, ζήτησε σε αντάλλαγμα να γίνει για μια φορά D.U.C.K. Δηλαδή, αντί για τα περίφημα 4 γράμματα που κρύβει στο πρώτο καρέ κάθε ιστορίας του ο Ντον (σαν αφιέρωση στον μεγάλο δάσκαλό του, τον Καρλ Μπαρκς), αυτή τη φορά να κρύψει τα αρχικά F.S.M. (το όνομα του αναγνώστη). Ο Ντον το έκανε με μεγάλη του χαρά! Οπότε, για να επιστρέψουμε πίσω στον μπαταχτσή τον Νόλαν: Κρις σκηνοθετάρα μου, δεν κάνουν έτσι οι καλλιτέχνες! Και ντάξει, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να μιλάμε γι' απλές συμπτώσεις. Αλλά πολλές συμπτώσεις ρε παιδί μου! Κι όταν μας λέει "έτυχε" ο δικός μας, ξέρεις, ο Χριστόφορος ντε, τονε σταυρώνουμε. Εσένα να μη σου ρίξουμε έστω μια κατσάδα; Τέλος πάντων, καθότι είσαι μεγάλη μορφή και γύρισες "όνειρο μες στο όνειρο (μες στο όνειρο)" χωρίς ούτε λίγα ψηφιακά εφέ, συγχωρεμένος. Αλλά το άρθρο τούτο θα είναι πάντα εδώ, για να υποκλίνεται στον Ντον τον Ρόσα και να του φωνάζει τα μπράβο που δεν του έδωσες. Ύπαγε στην ευχή, Νόλαν, μα να θυμάσαι: Όποιος κλέβει τον Σκρουτζ, δεν τη γλυτώνει ποτέ! Υ.Γ. Και κάπως έτσι, μας λύθηκε κι η μεγάλη απορία που αφήνει αναπάντητη το Inception. Τη μηχανή που σε βάζει στα όνειρα του άλλου, την κατασκεύασε ο Κύρος Γρανάζης. Μόνο αυτός θα μπορούσε, αυτός το έκανε πράξη! Και το σχετικό link...
- 1 reply
-
- 11
-
- σκρουτζ μακ ντακ
- μουργόλυκοι
- (and 6 more)
-
Τι έχουμε εδώ πέρα; Μετά από το μεταπτυχιακό που είχε γίνει στην Φινλανδία από το πανεπιστήμιο του Τούρκου σχετικά με τον Don Rosa το 2011, πάμε ένα βήμα παραπάνω. Το 2014, βλέπουμε μία διδακτορική διατριβή (PhD), πάλι σχετικά με το έργο του Don Rosa, και πάλι από την Φινλανδία. Αυτήν την φορά, ο υπεύθυνος είναι η Katja Kontturi από τον τομέα ανθρωπιστικών επιστημών του πανεπιστημίου της Γυβάσκυλα. Δυστυχώς η μελέτη είναι περί τις ~300 σελίδες, όλες στα Φινλανδικά, επομένως δεν μπορούμε να καταλάβουμε πολλά. Παρ' όλ' αυτά, βάζω τα βασικά στοιχεία από την περίληψη που είναι στα αγγλικά. Στα ελληνικά θα μπορούσε να μεταφραστεί ως "Λιμνούπολη - Η πύλη ανάμεσα σε δύο κόσμους. Τα Ντίσνεϋ κόμικς του Ντον Ρόσα ως μεταμοντέρνα φαντασία". KATJA KONTTURI Duckburg - a gate between two worlds. Don Rosa's Disney Comics as Postmodern Fantasy. University of Jyväskylä, 2014, 298 p. Jyväskylä Studies in Humanities, ISSN 1459-4331; 239 ISBN 978-951-39-5985-2 Περίληψη στα αγγλικά online πληροφορίες Jyväskylä University Digital Archive Η εργασία σε PDF Το 2017, δημοιεύτηκε αντίστοιχο απόσπασμα από τον ίδιο συγγραφέα, στο επιστημονικό περιοδικό (journal) Fafnir, αυτήν την φορά στα αγγλικά. Ο πλήρης τίτλος του περιοδικού είναι: Fafnir – Nordic Journal of Science Fiction and Fantasy Research, ασχολείται δηλαδή με την έρευνα στον τομέα της φαντασίας εν γένει. Ο τίτλος του άρθρου στα ελληνικά, θα μπορούσε να μεταφραστεί ως: Παρωδία επιστημονικής φαντασίας στην ιστορία του Ντον Ρόσα "Η επίθεση των απαίσιων διαστημικών ζωυφίων". Αναφαίρεται στην ομώνυμη ιστορία του Rosa, δηλαδή αυτήν εδώ. Την έχουμε δει στο Κόμιξ #193 (Α' περίοδος), Κόμιξ #37 (Β' περίοδος) και Βιβλιοθήκη Κόμιξ 4. Ερευνάει το πώς ο Rosa χρησιμοποιεί και σατηρίζει τεχνάσματα επιστημονικής φαντασίας του '50. Αναλυτικότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε παρακάτω: KATJA KONTTURI Science fiction parody in Don Rosa's "Attack of the the Hideous Space-Varmints" Fafnir – Nordic Journal of Science Fiction and Fantasy Research, Volume 3, Issue 4, pages 52–64. Περίληψη στα αγγλικά Online πληροφορίες Επίσημο link του journal για online διάβασμα Το άρθρο σε PDF
-
- 8
-
- phd
- διδακτορικό
- (and 8 more)
-
Δεν είναι τυχαία "το πιο πλούσιο παπί του κόσμου". Δεν έχει τυχαία περιουσία που αγγίζει τα 6 απιθανικομμύρια, 7 φανταστικομμύρια, 8 πολυμυριαδομμύρια, 9 δισεκατομμύρια, 1 εκατομμύριο, 23 δολάρια και 45 σεντς. Δεν έφτασε τυχαία, από φτωχός λουστράκος στη Γλασκόβη, να 'ναι σήμερα ο πιο σκληρός καπιταλιστής του ντουνιά. Όχι, όχι, καθόλου τυχαία. Η τυχερή του δεκάρα σίγουρα έπαιξε τον ρόλο της, όμως ο θείος Σκρουτζ πάνω απ' όλα είχε αρχές. Και σήμερα, λαμβάνω την τιμή να σου παρουσιάσω τις 10 βασικές αρχές που πρέπει ν' ακολουθήσεις αν θες κι εσύ να γίνεις πλούσιος. Στην μπάντα Τζον Ρόμπαξ, Μπομπ Σόρος, Σκληρόκαρδε Χρυσοκούκη και Μπιλ Γκέιτς! Όταν ο Σκρουτζ ΜακΝτακ διδάσκει καπιταλισμό, οι υπόλοιποι κοιτάνε και μαθαίνουν. Δίδαξέ μας, δάσκαλε! 1. Αν σου χρωστάνε, ψάξε και βρες τους! Και στου βοδιού το κέρατο να κρυφτούν... 2. Κανένα χρέος δεν είναι αρκετά μικρό, ΤΙΠΟΤΑ δεν χαρίζεται! 3. Στρέψε το πόπολο ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό. 4. Οδηγίες για να 'σαι σωστό αφεντικό: Πάντα καλοπληρωτής... ...και ντόμπρος στις απολύσεις! 5. Μην φοβάσαι κράτος - μην σκιάζεσαι δημόσιο. 6. Ούτε οικολογίες... ...ούτε έρωτες κι αηδίες πρέπει να σ' επηρεάζουν! 7. Να 'χεις τα σωστά πρότυπα... ...και μη φοβάσαι να χρησιμοποιείς ουσίες κι οινοπνεύματα! 8. Πάντα να διαβάζεις καλά τα ψιλά γράμματα. Όλες οι κομπίνες εκεί είναι κρυμμένες... 9. Μη ρισκάρεις κέρδος, ούτε για το ίδιο σου το αίμα. 10. Μην πετάς ποτέ, ούτε 10 δολλάρια! Όμως παρόλα αυτά, ο θείος Σκρουτζ δεν είναι και τόσο καλός καπιταλιστής. Κι αυτό γιατί τελικά, στο βάθος, δεν είναι τα χρήματα που έχουν σημασία γι' αυτόν. Είναι το κυνήγι που του αρέσει, περισσότερο κι απ' τον θησαυρό. Και πάνω απ' όλα, ο θείος Σκρουτζ αγαπάει την οικογένειά του. Με τον δικό του τρόπο... Κι εμείς σ' αγαπάμε, ρε πάπιε! Και το σχετικό link...
- 2 replies
-
- 13
-
- ντοναλντ ντακ
- τρια ανιψακια
-
(and 2 more)
Tagged with:
-
-
- 11
-
- hugo pratt
- corto maltese
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Το 2017 ετοιμάζεται να δώσει την θέση του στο 2018 και το ημερολόγιο της Disney βρίσκεται και πάλι στα χέρια μας,να μας δίνει μία ευχάριστη νότα κάθε ημέρα του νέου έτους.Η έκδοση είναι πολυτελής και περιέχει (όπως όλοι περιμέναμε) σκίτσα του μεγάλου Don Rosa,εμπνευσμένα τα περισσότερα από ιστορίες του άλλου μεγάλου,Carl Barks. Ο χρωματισμός επιστρέφει στο κλασικό μαύρο χρώμα που είχε τις περισσότερες χρονιές,σε αντίθεση με το χρώμα του ξύλου που είχε το 2017. Οι διαστάσεις έχουν μικρύνει ελαφρώς. Έτσι το νέο ημερολόγιο έχει μέγεθος 23 x 30. Οι ιστορίες του κάθε μήνα είναι οι εξής : Ιανουάριος --> "Ο τελευταίος άρχοντας του Ελντοράντο" Φεβρουάριος --> "Το τριπλό κελεπούρι" Μάρτιος --> "Στα ίχνη του Μονόκερω" Απρίλιος --> "Ο κλεμμένος χρόνος" Μάιος --> "Το κυνήγι των κατασκόπων" Ιούνιος --> "Το ολόχρυσο φεγγάρι" Ιούλιος --> "Αναμέτρηση στον νότιο Ειρηνικό" Αύγουστος --> "Το μεγάλο τσίρκο" Σεπτέμβριος --> "Ντόναλντ για πάντα!" Οκτώβριος --> "Χαμένοι στην άβυσσο" Νοέμβριος --> "Το Χαμένο Στέμμα του Τζένγκις Χαν" και "Τα Ορυχεία του Σολομώντα" Δεκέμβριος --> "Το δώρο" , "Πυραυλοκίνητη γαλοπούλα" , "Πρωτοχρονιά στον βυθό" , "Τρεις Βρώμικοι Νέοι - Β΄ Γύρος" , "Η πριγκίπισσα του χιονιού" , "Ο κώδικας της Λιμνούπολης" και "Το δείπνο των Χριστουγέννων" Καλή χρονιά λοιπόν με το νέο ημερολόγιο Disney.
-
Η τσιγκουνιά δεν είναι καλό πράγμα. Ιδιαίτερα αν είσαι και τσιγκούνης και δύστροπος, δύσκολα να σε συμπαθήσει κάποιος. Εκτός αν είσαι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Το πιο πλούσιο και φιλάργυρο παπί του κόσμου εμφανίστηκε την 1η Δεκεμβρίου 1947 και από τότε μέχρι σήμερα παραμένει ο αγαπημένος μας... τσιγκούνης. Ένας από τους πιο αγαπημένους ήρωες του παπιόκοσμου του Καρλ Μπαρκς, ο διασημότερος κάτοικος της Λιμνούπολης, ο πιο κοντινός συγγενής του Ντόναλντ Ντακ, ο πιο μεγάλος τσιγκούνης όλων των εποχών. Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ είναι το πλουσιότερο παπί του κόσμου και εμφανίστηκε σαν σήμερα, την 1η Δεκεμβρίου 1947. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Καρλ Μπαρκς σχεδίαζε μία χριστουγεννιάτικη ιστορία για το εορταστικό τεύχος του περιοδικού ‘Ντόναλντ Ντακ’ και χρειαζόταν ένα δευτερεύοντα χαρακτήρα, ένα θείο του μόνιμου ήρωά του, τον οποίο δεν είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει σε άλλες ιστορίες. Μιας και επρόκειτο για ένα δύστροπο τσιγκούνη, ο Μπαρκς εμπνεύστηκε το όνομά του από το χαρακτήρα του Kαρόλου Ντίκενς, του Εμπενίζερ Σκρουτζ. Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ είχε μόλις γεννηθεί, και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία «Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας», το 1947. Εκεί, τον βλέπουμε ως ηλικιωμένο πάπιο, με φαβορίτες και ματογυάλια, φορώντας ρόμπα. Έχει πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση και περνάει το χρόνο του κλεισμένος στην απομονωμένη έπαυλή του, ενώ το φημισμένο Θησαυροφυλάκιό του είναι κλειστό κι εγκαταλειμμένο. Όμως ο Παπιάνθρωπος (το παρατσούκλι που έδωσαν στον Καρλ Μπαρκς συνάδελφοι και θαυμαστές του) είχε υπολογίσει χωρίς την απήχηση που θα είχε ο νέος του ήρωας στο κοινό, το οποίο λάτρεψε το θείο Σκρουτζ ήδη από την πρώτη του εμφάνιση. Οι επόμενες ιστορίες του είχαν την ίδια επιτυχία, κι έτσι σύντομα ο θείος έγινε εξίσου διάσημος με τον ανιψιό. Το 1952 μάλιστα, απέκτησε και το ολόδικό του περιοδικό, με τίτλο το όνομά του: ‘Θείος Σκρουτζ’. Το ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη έγινε το 1955, στην τηλεοπτική εκπομπή “The Mickey Mouse Club”, ενώ στη μεγάλη το 1967, στην μεσαίου μήκους ταινία “Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ και το χρήμα”. Το πιο πλούσιο παπί του κόσμου γεννήθηκε στη Σκωτία, και συγκεκριμένα στη Γλασκώβη, το 1867. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια, κάτι που τον ανάγκασε να μεταναστεύσει στην Αμερική ήδη από νεαρή ηλικία, και δούλεψε σκληρά επί πολλά χρόνια για να καταφέρει να συγκεντρώσει την αμύθητη περιουσία του. Κάθε νόμισμα που βρίσκεται στο Θησαυροφυλάκιό του, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει τη δική του ιστορία, γι’ αυτό και δε θέλει να τα αποχωρίζεται ποτέ. Είναι συναισθηματικά δεμένος με την περιουσία του περισσότερο, παρά με το χρήμα ως έννοια. Μετά την πρώτη του εμφάνιση σ’ εκείνη την ιστορία του 1947, ο Καρλ Μπαρκς άλλαξε την εμφάνιση του Σκρουτζ, διαμορφώνοντας την εικόνα του ήρωά του σε αυτήν που έχουμε γνωρίσει κι αγαπήσει: φοράει το μόνιμο μάλλινο κόκκινο πανωφόρι του, που είχε αγοράσει στη Σκωτία το 1902, γκέτες, ημίψηλο καπέλο, γυαλιά χωρίς σκελετό, που είχε αγοράσει το 1885, ενίοτε κρατάει μπαστούνι, ενώ συνεχίζει να διατηρεί τις περιβόητες φαβορίτες του. Ζει μόνιμα στο Θησαυροφυλάκιό του, που βρίσκεται χτισμένο σ’ έναν λόφο της Λιμνούπολης, απ’ όπου διευθύνει την αχανή αυτοκρατορία του και όπου φυλάει όλα του τα χρήματα – εκτός από την ακίνητη περιουσία που διαθέτει σ’ όλα τα γνωστά και άγνωστα μέρη του κόσμου! Μπορεί τα νούμερα της ακριβούς του περιουσίας να ποικίλλουν από ιστορία σε ιστορία σε αρκετά φανταστικοαπιθανικομμύρια αλλά, χοντρικά, καλύπτουν τρία κυβικά στρέμματα του Θησαυροφυλακίου του! Τα αγαπημένα του χόμπι είναι τα καθημερινά μακροβούτια στα λεφτά του, τα οποία περιποιείται σαν να είναι παιδιά του! Σε αντίθεση με τον ανιψιό του, τον αργόσχολο Ντόναλντ, ο Σκρουτζ έχει έμφυτο το αίσθημα της περιπέτειας. Η περιπέτεια και το χιούμορ, άλλωστε, είναι τα δύο στοιχεία που κυριαρχούν σε όλες τις ιστορίες με κεντρικό ήρωα το παπί με το φλογερό ταμπεραμέντο. Έχοντας μόνιμους συντρόφους στα ταξίδια τον ανιψιό του, τον οποίο πληρώνει με το ‘εξωφρενικό’ ποσό των τριών δεκάρων την ώρα, και τα τρία ανιψάκια τους, τον Χιούη, τον Λιούη και τον Ντιούη, έχουν γυρίσει όλον τον κόσμο, προς αναζήτηση περιπέτειας και… χαμένων θησαυρών! Ο Καρλ Μπαρκς, μεγάλος λάτρης των ταξιδιών ο ίδιος, είχε έτσι την ευκαιρία να παρουσιάσει και να σκιτσάρει υπαρκτά και φανταστικά μέρη, όπου λάμβαναν χώρα οι ιστορίες του κάθε φορά, πληροφορίες για τα οποία ξεσήκωνε κυρίως μέσα από τα άρθρα και τις φωτογραφίες του περιοδικού ‘National Geographic’. Ένας ήρωας με τόσο περιπετειώδες παρελθόν και με τέτοια αμύθητη περιουσία δε θα μπορούσε βέβαια να μην έχει εχθρούς. Οι Μουργόλυκοι, η απίστευτη συμμορία των ηλίθιων κλεφταράδων της Λιμνούπολης, που το μεγαλύτερό τους όνειρο είναι να αδειάσουν το Θησαυροφυλάκιο, ο Τζον Ρόμπαξ, επιχειρηματικός αντίπαλος του Σκρουτζ και η μάγισσα Μάτζικα Ντε Σπελ, που ποτέ δεν κουράζεται να προσπαθεί –πάντα ανεπιτυχώς– να κλέψει την πρώτη του δεκάρα, είναι οι κυριότεροι ‘κακοί’ που εμφανίζονται κατά καιρούς στις ιστορίες του θείου Σκρουτζ. Από τη στιγμή που ο Καρλ Μπαρκς αποφάσισε να χρησιμοποιήσει, μόνιμα πια, τον Σκρουτζ Μακ Ντακ στις ιστορίες του, άρχισε να εμπλουτίζει τη ζωή του με αναφορές σε περιπέτειες που είχε ζήσει ο ήρωάς μας στα νιάτα του. Οι πληροφορίες αυτές ήταν διάσπαρτες στις διάφορες ιστορίες του Μπαρκς, κάνοντας δύσκολο το έργο των πιστών αναγνωστών, που έπρεπε να ανατρέχουν κάθε φορά σε αμέτρητα καρέ, ψάχνοντας λεπτομέρειες για το αγαπημένο τους παπί. Έπρεπε να έρθει ο Ντον Ρόσα, ο σημαντικότερος συνεχιστής του Μπαρκς στον κόσμο των κόμιξ, για να συγκεντρώσει όλες τις μικρές και τις μεγάλες αναφορές του Παπιάνθρωπου σε ένα έργο, που αποτελεί τη Βίβλο όλων των φανατικών θαυμαστών του Σκρουτζ: το έργο «Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ». Στα 12 κεφάλαια αυτού του επικού πραγματικά έργου παρουσιάζονται τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του Σκρουτζ από τα παιδικά του χρόνια, στη Σκωτία του 1877, έως και τα Χριστούγεννα του 1947, στη Λιμνούπολη. Ο Ντον Ρόσα χρειάστηκε πολλή μελέτη, πολλή έρευνα και δύο χρόνια προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του, το οποίο άρχισε να δημοσιεύεται σε συνέχειες το 1994, όμως σίγουρα άξιζε τον κόπο. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη, τη σημαντικότερη και την πληρέστερη βιογραφία του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο ελληνικό περιοδικό ‘Κόμιξ’ (τεύχη 100 έως και 111) αλλά κυκλοφορεί και σε ξεχωριστή έκδοση. Ένας πραγματικός θησαυρός για όλους τους θαυμαστές του Σκρουτζ! Σύμφωνα με δηλώσεις του Ντον Ρόσα, ο Σκρουτζ ‘πέθανε’ το 1967 – τη χρονιά δηλαδή που ο δημιουργός του, Καρλ Μπαρκς, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση – σε ηλικία 100 ετών. Φυσικά, τέτοια ιστορία δε γράφτηκε ποτέ, ούτε και θα γίνει κάτι τέτοιο στο μέλλον. Το πλουσιότερο παπί του κόσμου ζει, και θα συνεχίσει να ζει για πάντα, μέσα από τα πενάκια των ταλαντούχων συνεχιστών του άξιου δημιουργού του. Τα κύρια χαρακτηριστικά του Σκρουτζ είναι τα απίστευτα πλούτη του (είναι μακράν το πιο πλούσιο άτομο στον κόσμο της Ντίσνεϋ αλλά και ίσως σε όλο τον κόσμο της φαντασίας - μυθοπλασίας) αλλά και η απύθμενη τσιγκουνιά του. Ο θείος Σκρουτζ είναι οξύθυμος στις συναλλαγές του. Δεν διστάζει να κυνηγήσει και να ξυλοφορτώσει όσους προκαλούν την οργή του, ή όσους τολμούν να απειλήσουν την περιουσία του, όπως οι περίφημοι Μουργόλυκοι. Ο Σκρούτζ θα είναι πάντα μια φιγούρα-σύμβολο της αθεράπευτης φιλαργυρίας. Ότι κι αν κάνει αδυνατεί να δραπετεύσει απ’ αυτήν την ταυτότητα. Ακόμη και όταν αποφασίζει να αρνηθεί τον ίδιο του τον εαυτό. "Δεν ήμουν σίγουρος για το πώς ήθελα να διαμορφώσω τον Σκρουτζ… Πόσο τσιγκούνη ή πόσο δύστροπο θα έπρεπε να τον κάνω… Φοβόμουν ότι, αν τον έκανα υπερβολικά καλόκαρδο, θα καταντούσε ανούσιος". - Καρλ Μπαρκς Ο πλούσιος θείος του Ντόναλντ δεν ήταν απλώς ένας στριμμένος γερο-τσιγκούνης, ήταν ένα σκληροτράχηλο παπί που διψούσε για δράση. Η αμύθητη περιουσία του, λοιπόν, καρπός, αν όχι ενθύμιο, μιας ζωής γεμάτης αγώνες και περιπέτειες. Όπως κάθε θρυλικός μεγιστάνας, έτσι και ο Σκρουτζ έχει κάτι από την αίγλη και την σκληρότητα ενός αυτοδημιούργητου, χωρίς όμως να είναι αδίστακτος τυχοδιώκτης, και με το πέρασμα των χρόνων εξελίσσεται σε δύστροπο και ζάπλουτο μαγκούφη. Ο Μπαρκς δεν ακολούθησε προκαθορισμένο σχέδιο για την ανάπτυξη του ήρωά του, όμως ήξερε ότι, αν ήθελε να τον ξαναχρησιμοποιήσει, έπρεπε να του χαρίσει πιο σύνθετη προσωπικότητα. Ο Σκρουτζ παρουσιάστηκε στο Ελληνικό κοινό από πολύ παλιά και είναι ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του περιοδικού Μίκυ Μάους όπως και άλλων περιοδικών της Ντίσνεϋ. Από το 1988 με την κυκλοφορία του περιοδικού ΚΟΜΙΞ το ελληνικό κοινό ήρθε σε επαφή και με τα κλασσικά αριστουργήματα του Καρλ Μπαρκς αλλά και των διαδόχων του, όπως ο Ντον Ρόσα. Η σειρά επεισοδίων «Ο Βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» αφού δημοσιεύτηκε στο ΚΟΜΙΞ σε συνέχειες, κυκλοφόρησε το 2004 σε έναν τόμο από τις εκδόσεις Νέα Ακτίνα Α.Ε. Το 2006 κυκλοφόρησε και ο συμπληρωματικός τόμος "Τα Xαμένα Eπεισόδια". Επίσης τα κλασσικά αριστουργήματα του Μπαρκς και του Ρόσα με τον Σκρουτζ κυκλοφόρησαν και μέσα από τις σειρές συλλεκτικών τόμων όπως Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney και η Βιβλιοθήκη Κόμιξ. Και το σχετικό link...
-
- 6
-
- σκρουτζ μακ ντακ
- carl barks
- (and 5 more)
-
Uncle Scrooge and Donald Duck: "The Son Of The Son" The Don Rosa Library Vol. 1 Hardcover – June 20, 2014 - $29.99 Don Rosa continues Donald Duck, Uncle Scrooge and the nephews’ adventures in comic form. “Great howling crashwagons!” The Richest Duck in the World is back—and so are noisy nephew Donald, wunderkinder Huey, Dewey, and Louie, and rascally richnik Flintheart Glomgold! Because you asked for it, we’re proud to present our first complete, chronological book of Duck adventures by contemporary fan favorite Don Rosa—following in the footsteps of Disney legend Carl Barks with an exciting, lovingly detailed visual style all his own! Rosa, among the world’s most beloved modern cartoonists, launched his Bark-sian career in 1987. Famed for his prizewinning “Life and Times of Scrooge McDuck,” Rosa wrote and drew a whopping two decades’ worth of ripping Scrooge and Donald yarns! Presented with sparkling color and “extras,” these Duckburg epics are getting a definitive, comprehensive North American edition for the very first time—at a price even Scrooge would consider a bargain! Full color illustrations throughout." πηγή: amazon
- 20 replies
-
- 31
-
- Don Rosa
- Fantagraphics
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Η Fantagraphics συνεχίζει δυναμικά την έκδοση των τριών Ντισνεϋκών βιβλιοθηκών της και το 2016 με την έκδοση δύο τόμων σε κάθε βιβλιοθήκη και ενός boxed set αντίστοιχα ! Αρχίζοντας με την πιο γνωστή βιβλιοθήκη, αυτή του Floyd Gottfredson: O ένατος τόμος της βιβλιοθήκης, με τίτλο "The Rise of the Rhyming Man" κυκλοφορεί στις 21 Ιουνίου: Ο δέκατος τόμος, με τίτλο "Planet of the Faceless Foes" κυκλοφορεί στις 18 Οκτωβρίου: Και φυσικά το αντίστοιχο boxed set με τους δύο τόμους που κυκλοφορεί επίσης 18 Οκτωβρίου: Συνεχίζοντας με την βιβλιοθήκη του Παπιανθρωπου: O δέκατος τόμος, με τίτλο "Terror of the Beagle Boys"( όπου σημειωτέον κάνουν τη πρώτη τους εμφάνιση οι Μουργόλυκοι) κυκλοφορεί στις 10 Μαϊου: Ο δέκατος πέμπτος τόμος, (είπαμε εκδίδονται εκτός σειράς ), με τίτλο "Secret of Hondorica" βγαίνει στις 13 Σεπτεμβρίου: Και ένα boxed set που εμένα προσωπικά, αρχικά τουλάχιστον, με παραξένεψε και με προβλημάτισε αρκετά, που περιέχει τους τόμους "Christmas on Bear Mountain" και "The Old Castle's Secret" βγαίνει στις 13 Σεπτεμβρίου: Και τέλος η βιβλιοθήκη του Ντον Ρόσα: Ο πέμπτος τόμος, με τον τίτλο "The Richest Duck in the World", κυκλοφορεί στις 21 Ιουνίου: Ο έκτος τόμος, "The Universal Solvent", βγαίνει στις 22 Οκτωβρίου: Και φυσικά το αντίστοιχο boxed set που βγαίνει 25 Οκτωβρίου: Και φυσικά όλα τα παραπάνω είναι διαθέσιμα για προπαραγγελία από το άμαζον : 1) "Rise of the Rhyming Man" 2) "Planet of the Faceless Foes" 3) "Box Set Vols. 9&10" 4) "Terror of the Beagle Boys" 5) "Secter of Hondorica" 6) "Carl Barks Box Set" 7) "The Richest Duck in the World" 8) "The Universal Solvent" 9) "Don Rosa Boxed Set Vols.5&6 Καλές αγορές σε όλους και προπάντων καλή ανάγνωση! :rainbow: Τόπικ για το '15 εδώ.
- 3 replies
-
- 18
-
- don rosa
- fantagraphics
-
(and 3 more)
Tagged with:
-
Βιος και πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ Τον Ιούλιο του 1995, μια σειρά ιστοριών Disney διεκδίκησε και κέρδισε ένα βραβείο Will Eisner, σπάζοντας έναν άτυπο αποκλεισμό που είχε επιβληθεί στις ιστορίες με παπιά, οι οποίες μέχρι τότε δεν είχαν καμία σοβαρή επιτυχία σε βραβεία τέτοιου βεληνεκούς. Τα βραβεία Will Eisner, σχεδόν εφάμιλλα με οσκαρ στον χώρο των κομικ, απονέμονται στους κορυφαίους δημιουργούς του αμερικάνικου κομικ ενώ μεταξύ των πλέον βραβευμένων του θεσμού κατατάσσονται οι Alan Moore (Watchmen), Neil Gaiman (Sandman), Frank Miller (300, Dark Knight) και άλλοι. Είναι λογικό και αναμενόμενο ότι οι ιστορίες της Disney, θεωρούμενες απλοϊκές και φτωχότερες σε όλα τα επίπεδα, δεν είχαν διακριθεί σε τέτοιο επίπεδο πριν το 1995 αλλά ούτε κατόρθωσαν κάτι αντίστοιχο έκτοτε. Ποια ιστορία είναι αυτή που έσπασε το όριο και ποιος δημιουργός καταξιώθηκε σε τέτοιο βαθμό; Μα προφανώς πρόκειται για τον Ντον Ροσα (Don Rosa) και το κορυφαίο έπος του, Βίος και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ (Life and Times of Scrooge McDuck). Η ιστορία αυτή εκτείνεται σε 12 τεύχη και περιλαμβάνει πάνω από 200 σελίδες που εξιστορούν τη ζωή του πιο πλούσιο παπιού του κόσμου. Εκδόθηκε από την εταιρία Gladstone και κυκλοφόρησε στο περιοδικό Uncle Scrooge ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από το περιοδικό Κομιξ (του Τερζόπουλου) στα τεύχη 100-111 την περίοδο 1996-1997. Πρόκειται για ένα έργο πρωτοποριακό από κάθε άποψη. Ο Ροσα δεν προσέδωσε απλά τεράστιο βάθος στο χαρακτήρα του Σκρουτζ, αλλά πήγε κόντρα στην παράδοση που θέλει το σύμπαν της Disney πλήρως κατακερματισμένο και αντιφατικό, γεμάτο αυτοτελείς ιστορίες που δεν συνδέονται πουθενά. Προκειμένου να δώσει παρελθόν και παρόν στον Σκρουτζ, έπρεπε να διαλέξει μια βάση αναφοράς πάνω στην οποία θα έχτιζε την ιστορία του. Σε αυτό το σημείο δεν υπήρχε άλλη επιλογή πέρα από το έργο του τεράστιου Καρλ Μπαρκς, ο οποίος δημιούργησε το 1946 το πιο πλούσιο παπί στον κόσμο και άφησε πίσω του εκατοντάδες ιστορίες και περιπέτειες, με τις οποίες μεγάλωσαν όλοι οι νεότεροι σχεδιαστές. Το εγχείρημα του Ροσα είναι μια τεράστια επίδειξη μπαρκσικών γνώσεων καθώς χτίζει αξιοποιώντας επιμέρους, σκόρπια στοιχεία από δεκάδες ιστορίες του Μπαρκς, μερικά εκ των οποίων είναι παντελώς τυχαία (π.χ. μια μικρή αναφορά ότι ο Σκρουτζ πουλούσε καυσόξυλα όντας μικρός). Πάνω από όλα αποτελεί μια τεράστια άσκηση ευρηματικότητας και φαντασίας που φαίνεται στο πώς συνδέονται όλα αυτά τα στοιχεία σε μια μεγάλη αφήγηση, η οποία εκτείνεται από το 1867 μέχρι το 1947*. Αυτό αποτελεί τη δεύτερη σημαντική τομή που εισάγει ο Ρόσα , καθώς περνάει από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο. Όλες οι κλασικές ιστορίες Disney υποτίθεται ότι διαδραματίζονται στη δεκαετία του ’50 στην Αμερική, ενώ το παρελθόν των ηρώων, και ειδικά αυτό το Scrooge, τοποθετείται απλά «παλιά». Η εισαγωγή συγκεκριμένων ημερομηνιών δεν είναι απλά μια επιμονή στη λεπτομέρεια αλλά βοηθάει να συνδεθεί ο χαρακτήρας με πραγματικά γεγονότα και να επηρεαστεί από αυτά. Έτσι, όσο εξελίσσεται το σενάριο ο Σκρουτζ βιώνει κρίσιμες στιγμές στην ιστορία των ΗΠΑ, όπως είναι η τεράστια προσέλευση μεταναστών στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όντας και ο ίδιος μετανάστης από τη Σκωτία, την ανάπτυξη των σιδηροδρόμων, την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Δύσης αλλά και τον πυρετό του χρυσού. Με τον ίδιο τρόπο χτίζεται η περιήγηση του σε όλο τον κόσμο μέχρι να γίνει πλούσιος (με τις εξαιρετικές ιστορίες στη Νότια Αφρική και την Αυστραλία) αλλά και στη συνέχεια, στην οικοδόμηση της παγκόσμιας οικονομικής αυτοκρατορίας, όπου σε μερικές εκρηκτικές σελίδες ο Ροσα δίνει ένα ρόλο στον Σκρουτζ σε κάθε ιστορική στιγμή των πρώτων 35 χρόνων του 20ου αιώνα, από τον Α’ Παγκόσμιο στη Ρώσικη Επανάσταση μέχρι το χρηματιστηριακό κραχ. Μαζί με την ιστορία βέβαια δεν λείπουν και οι αντίστοιχες προσωπικότητες : από τους Νταλτον μέχρι το Φινέα Μπαρνουμ και με πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενηλικίωση του Σκρουτζ, τον Θίοντορ “Teddy” Ρουσβελτ. Η ημερομηνία που επιλέγεται ως τελική (1947) μόνο τυχαία δεν είναι. Συμπίπτει με την πρώτη εμφάνιση του Σκρουτζ στην ιστορία «Χριστούγεννα στο βουνό της αρκούδας» και δημιουργεί ένα σημείο μηδέν για τις υπόλοιπες ιστορίες : η στιγμή που ο Σκρουτζ βγαίνει από την αδράνεια και συνδέεται με τα ανίψια του, στο συγκινητικό 12ο επεισόδιο, θεωρείται η έναρξη όλων των υπόλοιπων ιστοριών. Είναι δεδομένο ότι ο Ροσα είχε τη φιλοδοξία (ακόμα και αν δεν την παραδέχθηκε ποτέ) να δώσει βαθύτερη υπόσταση σε όλο το σύμπαν της Disney και να θέσει σημεία αναφοράς καθολικής σημασίας. Όμως, πέρα όλων των άλλων, το σημαντικότερο στοιχείο που εισήγαγε ο Βιος και η Πολιτεία είναι η πρώτη καταγραφή της εξέλιξης του χαρακτήρα ενός ήρωα της Disney. Δεν πρόκειται για μικρό πράγμα. Αξίζει να σκεφθούμε ότι πολύ συχνά κάποιος ήρωας είτε παρουσιάζει κάποια παροδική αλλαγή στο χαρακτήρα του (π.χ. ο άστατος Ντοναλντ αποκτά μια εμμονή) είτε τραβάει στα άκρα μια πτυχή της προσωπικότητας του και απομακρύνεται από τους υπόλοιπους (σύνηθες παράδειγμα είναι εξάρσεις τσιγκουνιάς του ηλικιωμένου Σκρουτζ). Όμως, πάντα στο τέλος της ιστορίας, υπάρχει μια επαναφορά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αρχική κατάσταση και έτσι στερείται ο ήρωας κάθε εξέλιξης. Από την άλλη, ο Ροσα παρουσιάζει ένα χαρακτήρα καθώς χτίζεται. Ο νεαρός Σκρουτζ 10 χρονών κερδίζει την πρώτη του δεκάρα και φεύγει για την Αμερική γεμάτος ελπίδες, απογοητεύεται μετά από 20 χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών και αρχίζει να γίνεται κυνικός μέχρι τη μεγάλη του επιτυχία στο Κλοντάικ. Από εκεί και πέρα, εγκαταλείπει σταδιακά τη χειρωνακτική εργασία και περνάει στον κόσμο των επιχειρήσεων, γίνεται όλο και πιο σκληρός μέχρι την πιο σκοτεινή στιγμή του Σκρουτζ στο 11ο επεισόδιο και την αποξένωση από τις αδερφές του. Προφανώς, η βιογραφία ως αφηγηματικό μοτίβο προσφέρεται για να αναπαραστήσει αυτή την εξέλιξη. Ταυτόχρονα, όμως ο Ροσα επιχειρεί να αναδιαμορφώσει την εικόνα του Σκρουτζ συνολικά και να ανατρέψει το κλισέ του «τσιγκούνη πλούσιου». Μέσα από την εξιστόρηση του παρελθόντος μας δίνει ένα νέο τρόπο να αντιληφθούμε όλες τις ιστορίες που διηγούνται το «παρόν» του κόσμου της Λιμνούπολης. Ο Σκρουτζ δεν αγαπάει το χρήμα καθεαυτό αλλά όσα τον συνδέουν μαζί του, τις περιπέτειες που πέρασε για να το αποκτήσει, για αυτό το λόγο (μας «εξηγεί» ο Ροσα) κρατάει στο θησαυροφυλάκιο και κολυμπάει μόνο σε όσα χρήματα κέρδισε ο ίδιος, ενώ κρατάει αλλού τα κέρδη από τις επιχειρήσεις του, εξ ου και η εξαιρετική τελευταία σελίδα της βιογραφίας του. Θα μπορούσαμε να γράφουμε ώρα για τις επιμέρους καινοτομίες της βιογραφίας του Σκρουτζ και κάθε μία από αυτές, μάλλον θα απαιτούσε χωριστό κείμενο. Αρκεί να σκεφθούμε το ζήτημα της οικογένειας και το γεγονός ότι για πρώτη φορά αποκτούν κεντρικό ρολό οι σχέσεις γονιού-παιδιού και παραμερίζονται οι θείοι-θείες (*). Ακόμα πιο 2 Πρόκειται για ζήτημα που είναι στο επίκεντρο της κριτικής του κλασικού βιβλίου «Ντοναλντ ο απατεώνας» που εξετάζει τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του σύμπαντος της Disney ενδιαφέρον είναι ο πολιτικός συμβολισμός του έργου και η ανάδειξη του Σκρουτζ σε υπόδειγμα ενός τίμιου καπιταλιστή που εκπροσωπεί την «Αμερική των ίσων ευκαιριών». Σε αυτά θα επανέλθουμε. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ είναι μια ιστορία που έχει μείνει χαραγμένη σε όσους τη διαβάσαμε μεταξύ 9 και 12 ετών. Για εμένα, ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι τα μίκυ μάους (όπως τα λέγαμε τότε) δεν είναι μια ασχολία που θα εγκαταλείψω μεγαλώνοντας. Πολύ περισσότερο, ήταν μια πρώτη συνειδητοποίηση ότι τα κομικ δεν είναι απλά μια τέχνη για παιδιά αλλά κάτι πολύ ευρύτερο, ικανό να ανοίξει απίστευτους ορίζοντες που δεν μπορούσα πάντα να ακολουθήσω (η προσπάθεια να δω δέκα χρονών τον Πολίτη Κέιν, πηγή έμπνευσης του Ροσα, κατέληξε σε απανωτές αποτυχίες). Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, διαβάζοντας για χιλιοστή φορά τα ίδια τεύχη, δεν είμαι ακόμα σίγουρος ότι έχουν εξαντλήσει την προσφορά τους… Η τελευταία και πιο συγκινητική σελίδα του έργου… *= Ο Μπαρκς δεν εκτίμησε την αξιοποίηση του έργου του από τον Ροσα και θεώρησε ότι διαστρεβλώνεται ο χαρακτήρας του Σκρουτζ. Οι αναγνώστες του περιοδικού Κομιξ θυμούνται ακόμα την κόντρα που είχε ξεσπάσει μεταξύ των κορυφαίων δημιουργών στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και είχε διχάσει τους αναγνώστες και του ελληνικού περιοδικού (*)= Πρόκειται για ζήτημα που είναι στο επίκεντρο της κριτικής του κλασικού βιβλίου «Ντοναλντ ο απατεώνας» που εξετάζει τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του σύμπαντος της Disney Το άρθρο μπορείτε να βρείτε εδώ. Παρουσίαση του Βίου εδώ (για τους ελάχιστους που δεν το έχουν δει ). Αφιέρωμα στον Don Rosa, αφιέρωμα στον Carl Barks (για τους ελάχιστους που δεν τα έχουν διαβάσει ). Και επειδή αναφέρεται και το Ντόναλντ ο Απατεώνας, ρίξτε μια ματιά στην παρουσίαση, εάν δεν το έχετε ήδη κάνει. Γενικά πιστεύω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
- 2 replies
-
- 24
-
- Βιος και πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ
- Don Rosa
- (and 2 more)
-
- Ωραίο άρθρο φαίνεται τούτο 'δω. Τι ακριβώς είναι; Είναι ένα άρθρο το οποίο θα θέλαμε να περιλαμβανόταν στο βιβλίο "Οι Περιπέτειες του Περτουίλαμπι", όμως δεν ήταν εφικτό λόγω χώρου, διαμόρφωσης των κειμένων και πνευματικών δικαιωμάτων. Επομένως μπήκε στο INTERNET ώστε να μπορεί να το δει ελεύθερα όποιος ενδιαφέρεται! Οι παρακάτω πληροφορίες δεν περιλαμβάνουν πηγές, είτε επειδή είναι οφθαλμοφανείς, είτε επειδή προέρχονται από κατ' ιδίαν συζήτηση με τον ίδιο. - Άρα ό,τι θα διαβάσω εδώ, δεν περιλαμβάνεται στο βιβλίο; Φυσικά και περιλαμβάνεται! Όλες οι πληροφορίες που θα διαβάσεις υπάρχουν στο βιβλίο και με το παραπάνω. Αυτό που δεν μπορούσαμε να βάλουμε μέσα στο βιβλίο είναι οι συγκριτικές εικόνες όοοοολων των Disney ιστοριών. Τα υπόλοιπα περιλαμβάνονται κανονικά στο βιβλίο, απλά τα γράφουμε κι εδώ ώστε να προϊδεάσουμε κάποιον που δεν ξέρει τι είναι ο Περτουίλαμπι. - Περτ... Περτόλλια... Περτουιλαμπόλ... Πώς στο διάτανο το είπες το ρημάδι το όνομα; Pertwillaby. Προφέρεται Περτουίλαμπι. - Πιο δύσκολο όνομα δεν μπορούσε να επιλέξει; Ε, μάλλον όχι. Αλλά σίγουρα έβαλε τα δυνατά του - Πώς του ήρθε η ιδέα για ένα τέτοιο δυσανάγνωστο όνομα; Εδώ ανοίγει μία τεράστια συζήτηση, για την οποία θα πρέπει να κάνουμε μία χρονολογική ανασκόπηση, ώστε να καταλάβουμε το σκεπτικό του Don Rosa. Το 1836, ο Charles Dickens δημιούργησε το πρώτο του μυθιστόρημα "The Posthumous Papers of the Pickwick Club" ή αλλιώς "The Pickwick Papers". Το 1952, την περίοδο δηλαδή της μεγάλης επιρροής του Rosa, τα Pickwick Papers διασκευάστηκαν σε ταινία, γνωστοποιώντας ακόμα περισσότερο τον τίτλο. Το 1967, βλέπουμε ακόμα έναν τίτλο στο ίδιο στυλ, αυτή τη φορά από τον μεγάλο Wally Wood, με το όνομα "The Pipsqueak Papers". Τα Pipsqueak Papers δημοσιεύτηκαν στο φανζίν "Witzend", ένα περιοδικό που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Γουντ και περιείχε underground ιστορίες κυρίως από επαγγελματίες δημιουργούς, όπου η ψαλίδα της λογοκρισίας δεν μπορούσε να τους αγγίξει. Δεν ξέρουμε αν ο Γουντ μιμήθηκε εσκεμμένα τον τίτλο του Ντίκενς, όμως εικάζουμε πως η απάντηση είναι καταφατική, αφού δεν υπήρχε άλλος προηγούμενος τίτλος με το ίδιο στυλ. To 1971, o Don Rosa δημιούργησε τα "Pertwillaby Papers", έχοντας στο μυαλό του και τους δύο προηγούμενους τίτλους. Ο τίτλος του είδους του άρεσε επειδή προσδίδει ένα ιδιαίτερο κωμικό και ψευτο-σοφιστικέ ύφος. - Ωραία, έστω ότι ήθελε να βάλει "The P... Papers". Γιατί επέλεξε το Περτουίλαμπι; Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Είχε βρει τον γενικό τίτλο και ήταν σίγουρο πως το όνομα του πρωταγωνιστή θα έπρεπε να ξεκινάει από "Π". Εκτός αυτού, ήθελε το όνομα να ακούγεται αστείο. Ο ήχος "τουίλαμπι" του φαινόταν αρκετά αστείος και θα ήθελε να περιέχεται στο όνομα. Ε, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές για ένα όνομα που θα πρέπει να ξεκινάει από "Π" και να περιέχει το "τουίλαμπι". Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο Περτουίλαμπι. - Έχω ακούσει πως εκείνη την εποχή υπήρχαν στην επικαιρότητα τα Pentagon Papers. Θα μπορούσε ο τίτλος να ήταν μία αναφορά στην πολιτική επικαιρότητα; Ίσως κάποιοι να τα συνέδεαν εκείνη την εποχή, όμως ο Rosa αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν ο φόρος τιμής προς τους δύο αναφερθέντες μεγάλους δημιουργούς. - Στα ελληνικά γιατί αποδόθηκε "Οι Περιπέτειες του Περτουίλαμπι"; Δεν θα ήταν καλύτερα Τα Χαρτιά του Περτουίλαμπι; Οι Φάκελοι του Περτουίλαμπι; Η Εφημερίδα του Περτουίλαμπι; Η Φυλλάδα του Περτουίλαμπι; Τα Χρονικά του Περτουίλαμπι; Όλα αυτά είναι τίτλοι που πέρασαν από το μυαλό μας, όμως εν τέλει απορρίφθηκαν. Ας μην ξεχνάμε πως ο κάθε τίτλος δημιουργήθηκε σε διαφορετική εποχή και εκδόθηκε σε διαφορετικό μέσο, επομένως η μετάφραση θα εξαρτηθεί από όλες αυτές τις παραμέτρους. Το "papers" στην περίπτωση του Dickens θα μπορούσε να αναφέρεται στο βιβλίο, στην περίπτωση του Wood στις σελίδες του φανζίν, ενώ στον Rosa μπορεί να αναφέρεται στην εφημερίδα όπου δημοσιευόταν. Προτιμήσαμε να μεταφράσουμε τον τίτλο σύμφωνα με το μοναδικό χειροπιαστό στοιχείο που είχαμε στα χέρια μας και που ήταν κοινό σε όλους τους προηγούμενους τίτλους. Αναφερόμαστε φυσικά στο διπλό "Π". Επομένως τα Petwillaby Papers έγιναν οι Περιπέτειες του Περτουίλαμπι, ώστε να κρατήσουμε όσο το δυνατόν πιο πιστό ύφος στην αρχική ιδέα του δημιουργού. - Καλά όλα αυτά, όμως ο τίτλος του άρθρου λέει για Don Rosa και Disney. Τι σχέση έχει ο Περτουίλαμπι με την Disney; Πολύ στενή σχέση και πολύ απόμακρη ταυτόχρονα. Ο Rosa ανέκαθεν ήταν θαυμαστής των κλασικών Αμερικανών δημιουργών, με αποκορύφωμα τον Carl Barks. Οι περιπέτειες που έφτιαχνε με πρωταγωνιστή τον Περτουίλαμπι, ήταν πάντα στο μυαλό του ως παπιοπεριπέτειες. Έχε κατά νου πως μιλάμε για την δεκαετία του '70, δέκα με δεκαπέντε χρόνια πριν καν φανταστεί πως κάποια στιγμή θα έφτιαχνε περιπέτειες με τους αγαπημένους του χαρακτήρες της Disney, όπως τον Ντόναλντ, τον Σκρουτζ και τα ανιψάκια. Ως θαυμαστής κόμικς, έφτιαχνε ιστορίες που θα ήθελε να διαβάσει. Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε πολλές ιδέες από αυτές τις ιστορίες σε μετέπειτα Disney δημιουργίες του. Ιδέες από τις "Περιπέτειες του Περτουίλαμπι" που χρησιμοποίησε ο Don Rosa στις μετέπειτα Disney ιστορίες του Υπάρχουν συνολικά 5 ιστορίες με τον Περτουίλαμπι, τις οποίες ο Don Rosa αναφέρει ως "Χρονικά". Πάμε να δούμε αναλυτικά ποιες ιδέες χρησιμοποιήθηκαν και πού. Παρεμπιπτόντως, είναι περιττό να αναφέρουμε πως όποιος έχει σκοπό να διαβάσει το βιβλίο, ίσως να ήταν καλύτερα να μην διαβάσει το υπόλοιπο άρθρο, επειδή περιέχει spoilers. Αν δεν θέλετε να δείτε σημεία της πλοκής των ιστοριών, περιμένετε μέχρι να διαβάσετε το βιβλίο. Χρονικό 1: Άτιτλη ιστορία Είμαστε στο 1971, 4 χρόνια μετά την απομάκρυνση του Carl Barks από την ενεργό δράση και 16 χρόνια πριν ξεκινήσει ο Don Rosa να σχεδιάζει ιστορίες για την Disney. Στη συγκεκριμένη ιστορία, βλέπουμε για πρώτη φορά την ιδέα της αντιτριβής. Η πρώτη αναφορά έγινε με έναν λίθο αντιτριβής, ο οποίος στη συνέχεια εξελίχθηκε στις γνωστές ακτίνες αντιτριβής και αντιαδράνειας που είδαμε στην ιστορία "Το ρευστό" --> --> --> Επίσης, το θησαυροφυλάκιο εγγράφων της σχολής του Περτουίλαμπι, είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένο από το θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ. Παρατηρήστε πως ο Rosa στην ιστορία "Το ρευστό" διατήρησε την αναφορά στα χρηματοκιβώτια μάρκας "OSO", αποδίδοντας έτσι ακόμα έναν φόρο τιμής προς τον Carl Barks, μιας και αυτή ήταν η μάρκα που χρησιμοποιούσε και ο Παπιάνθρωπος στις ιστορίες του. Χρονικό 2: Χαμένοι (κάπου αλλού) Στις Άνδεις Πρωτότυπος τίτλος: Lost In (an alternate section of) The Andes Ας μεταφερθούμε 2 χρόνια αργότερα, στο 1973. Ο εκδότης που ήθελε πολιτικά στριπ στην εφημερίδα του κολεγίου πλέον άλλαξε, επομένως ο Don μπορεί να φτιάξει την ιστορία που ο ίδιος ήθελε εξ αρχής. Μία μεγάλη περιπέτεια στο στυλ του Carl Barks. Ο τίτλος είναι ξεκάθαρη αναφορά προς την ιστορία του Παπιάνθρωπου "Χαμένοι στις Άνδεις", η γνωστή ιστορία με την οποία ξεκίνησε το ντεμπούτο του το περιοδικό Κόμιξ. --> Στη συνέχεια, μπορούμε να διακρίνουμε δεκάδες αναφορές προς την μετέπειτα ιστορία του Don Rosa "Ο γιος του Ήλιου". --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> Αξίζει να αναφέρουμε πως η σκηνή της σπασμένης γέφυρας, ξαναχρησιμοποιήθηκε στην ιστορία "Ο τελευταίος άρχοντας του Ελντοράντο", ενώ ο ιθαγενής που είχε φύγει για τον πολιτισμό και επέστρεψε ως απατεώνας στην φυλή του, συναντάται στην ιστορία "Και οι επτά -μείον τέσσερις- καμπαλέρος ήταν υπέροχοι". --> --> --> --> Χρονικό 3: Υπό Το Μηδέν Πρωτότυπος τίτλος: Sub Zero Ας μεταφερθούμε 3 χρόνια αργότερα, στο 1976. Πλέον ο Rosa σταμάτησε να φτιάχνει στριπ για την εφημερίδα του κολεγίου του επειδή αποφοίτησε, όμως δεν εγκατέλειψε τον Περτουίλαμπι, ο οποίος άλλαξε "σπίτι". Από τις σελίδες της εφημερίδας, πλέον δημοσιεύεται σε φανζίν με μορφή κανονικού κόμικ. Η πρώτη ομοιότητα που παρατηρούμε, αναφέρεται στην ιστορία "Επεισόδιο στον Πύργο $ Μακ Ντακ" --> Από εκεί και πέρα, στις περισσότερες ομοιότητες κυριαρχεί η ιστορία "Τελευταίο έλκηθρο για το Ντώσον". Εδώ όμως πρέπει να κάνουμε μία παρένθεση και να αναφέρουμε πως ο Don Rosa, εμπνεύστηκε για αυτήν του την δημιουργία από την ιστορία των Carl Falberg και Tony Strobl, ονόματι "Το μυστικό του παγόβουνου". Εκεί είδε για πρώτη φορά την ιδέα ενός αντικειμένου που βρίσκεται σε ένα κρυμμένο παγόβουνο, η οποία και του άρεσε αρκετά ώστε να την χρησιμοποιήσει στις δύο μετέπειτα ιστορίες του. Στην περίπτωση του Περτουίλαμπι βέβαια, δεν υπήρχαν τόσες ομοιότητες όσο στην μετέπειτα Disney ιστορία του. --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> Τέλος, μπορούμε να παρατηρήσουμε μία έμμεση αναφορά προς το έργο του Carl Barks. Στο παρακάτω καρέ, βλέπουμε πως η σημαία που βρίσκεται πιο κοντά στο ακριβές κέντρο του Βόρειου Πόλου, είναι η σημαία των Μικρών Εξερευνητών. Όλες οι σημαίες των υπόλοιπων εξερευνητών είναι τίγκα στα σκουπίδια, ενώ οι Μικρού Εξερευνητές ως ευσυνείδητα άτομα, όχι μόνο άφησαν τον χώρο τους τακτοποιημένο, αλλά τοποθέτησαν και ένα μικρό πλαστικό λουλούδι ως ένδειξη καλής θέλησης. Χρονικό 4: Δίνη Πρωτότυπος τίτλος: Vortex Το ημερολόγιο γράφει 1977. Βρισκόμαστε προ των πυλών για ακόμα μία δημιουργία του Don Rosa. Αυτή τη φορά θα επιστρέψει σε μία αγαπημένη του ιδέα, το ταξίδι στο κέντρο της Γης. Επηρεασμένος από το έργο του Ιούλιου Βερν, ο Rosa θα δοκιμάσει να φτιάξει μία αντίστοιχη περιπέτεια για δεύτερη φορά. «Για δεύτερη φορά;» θα αναρωτηθεί κάποιος. «Και πότε ήταν η πρώτη;» Το ταξίδι στο κέντρο της Γης, είναι μία ιδέα όπου ο Rosa επιστρέφει κάθε 18 χρόνια. Το 1959, όταν ήταν 8 χρονών, δημιούργησε μία ιστορία (ανέκδοτη προφανώς) αποκλειστικά για δική του χρήση, επηρεασμένος από το την τηλεοπτική απόδοση του συγγράμματος του Βερν. Το 1977 δημιούργησε την "Δίνη", την ιστορία του Περτουίλαμπι, ενώ το 1995 δημοσίευσε την ιστορία "Ο παγκόσμιος διαλύτης". Σε συνέντευξή του στο Κόμιξ #147, είχε δηλώσει χαριτολογώντας, πως αν η ιστορία συνεχίζει να επαναλαμβάνεται, θα διαβάζαμε την επόμενη εκδοχή της ιδέας το 2013. Δυστυχώς, μέχρι τότε ο Don είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση. --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> Χρονικό 5: Η Εποχή Των Ιπποτών Πρωτότυπος τίτλος: Knighttime Είμαστε στο 1979, την χρονολογία που ο Rosa ξεκίνησε να δημοσιεύει την τελευταία του ιστορία με τον Περτουίλαμπι. Η βασική της ιδέα επαναχρησιμοποιήθηκε στην ιστορία "Ντόναλντ για πάντα". Επιπροσθέτως, σε αυτήν την ιστορία βλέπουμε και την πρώτη εμφάνιση του μαύρου ιππότη διά χειρός Don Rosa. Από τότε είχε στο μυαλό του την ανίκητη πανοπλία την οποία και είδαμε στην Disney εκδοχή της, στην ιστορία "Ο Μαύρος Ιππότης". --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> -->
- 12 replies
-
- 60
-
- ντον ρόσα
- pertwillaby papers
-
(and 4 more)
Tagged with:
-
Ντ. Ρόσα: «Ηθελα ο Σκρουτζ να είναι συμπαθής» Συνέντευξη: Σπύρος Γιαννακόπουλος Ο μέγας παπιοδημιουργός Ντον Ρόσα έχει σταματήσει να σχεδιάζει από το 2006, όταν το πάθος που είχε να αφηγείται ιστορίες έσβησε. Ο Ντον Ρόσα, ο σπουδαιότερος εν ζωή δημιουργός κόμικς ιστοριών με ήρωα τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο ικανότερος συνεχιστής της κληρονομιάς που άφησε ο «πατέρας» του Σκρουτζ, Καρλ Μπαρκς, βρέθηκε στην Αθήνα. Ηταν ο επίσημος προσκεκλημένος της Λέσχης Φίλων Κόμικς (lefik.gr) και για δύο μέρες, στα μέσα του Απρίλη, η οδός Αγίας Ειρήνης, όπου εδρεύει η λέσχη, πλημμύρισε κόσμο. Υπομονετικά περίμεναν σε ουρά για να ζητήσουν από τον αγαπημένο τους δημιουργό να υπογράψει κόμικς και ίσως να τους αφιερώσει κάποιο σκίτσο με το πιο πλούσιο παπί του κόσμου. Στα χέρια τους κρατούσαν τεύχη με ιστορίες του, που για χρόνια δημοσιεύονταν στο μηνιαίο περιοδικό «Κόμικς», προτού αυτό σταματήσει να κυκλοφορεί πριν από λίγους μήνες, και πιο πολύ το σπουδαίο και καταξιωμένο του έργο «Βίος και πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ», που αφηγείται τις σημαντικότερες στιγμές του θείου Σκρουτζ, από την εύρεση της πρώτης δεκάρας μέχρι που έγινε το πιο πλούσιο παπί του κόσμου. Ο 63χρονος, ιταλικής καταγωγής, Ντον Ρόσα έφτασε στην Αθήνα από το Ελσίνκι όπου έγινε η παρουσίαση του «The Life and Times of Scrooge», μιας δισκογραφικής δουλειάς που ενορχηστρώνει ο Tuomas Holopainen και πρόκειται για μουσική εμπνευσμένη από τη ζωή της ζάπλουτης πάπιας. Φιλοξενήθηκε στο σπίτι του προέδρου της λέσχης, κύριου Γιώργου Γεωργέλου, χωρίς καμία προσδοκία να περιηγηθεί στην πόλη. Το μόνο που ζητούσε ήταν να γνωρίσει τους φαν του. «Θέλω μόνο να υπογράφω!», είχε πει. Είναι σεμνός, ωστόσο δείχνει να έχει επίγνωση της μεγάλης του προσφοράς στα κόμικς της Ντίσνεϊ. Είναι σίγουρος για αυτά που λέει και ενθουσιασμένος για τη ζεστή υποδοχή που του έχουν επιφυλάξει. Ο μέγας παπιοδημιουργός έχει σταματήσει να σχεδιάζει από το 2006, όταν το πάθος που είχε να αφηγείται ιστορίες έσβησε. Δηλώνει αμετάκλητα ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει και ότι δεν του λείπει στο ελάχιστο κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί να κρίνει τους νέους δημιουργούς της Ντίσνεϊ γιατί οι ιστορίες τους δεν μεταφράζονται στα αγγλικά και δεν μπορεί να τις διαβάσει. Και αφήνει να φανεί μια λεπτή πικρία που τα κόμικς της Ντίσνεϊ χάνουν τη δημοτικότητα που είχαν άλλοτε. Δημοτικότητα Τα κόμικς σας έχουν μεγάλη απήχηση στην Ελλάδα. Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω τη δημοτικότητά μου οπουδήποτε. Οταν ξεκίνησα να σχεδιάζω, περίμενα να είμαι κάπου στο πίσω μέρος κάποιου βορειοαμερικανικού κόμικ. Δεν περίμεναν η δουλειά μου να γίνει τόσο δημοφιλής γιατί ήταν τόσο ερασιτεχνική. Αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν που άρεσε στον κόσμο. Καταλάβαιναν από τα σχέδια ότι το έκανα επειδή το απολάμβανα. Εβλεπαν όλες αυτές τις επίπονες λεπτομέρειες και σκέφτονταν ότι κάποιος που καταβάλλει τόσο μεγάλη προσπάθεια για τόσο κακή τέχνη σίγουρα θα το διασκεδάζει. Πωλήσεις Στην Ευρώπη πάντως είστε σίγουρα πιο δημοφιλής από ό,τι στην Αμερική. Ναι, και βέβαια είμαι τελείως μη δημοφιλής στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου έχει να κυκλοφορήσει περιοδικό της Ντίσνεϊ από τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Διάφορες εταιρείες επιχείρησαν να τα φέρουν ξανά, αλλά κάθε φορά που προσπάθησαν οι πωλήσεις ήταν όλο και πιο φτωχές. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με αυτά της Ντίσνεϊ. Ούτε οι σούπερ ήρωες κάνουν πωλήσεις, σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν οι Ευρωπαίοι. Οι εταιρείες κόμικς βγάζουν κέρδη από τις ταινίες, τις τηλεοπτικές σειρές, τα παιχνίδια και τα videogames. Πενήντα και εξήντα χρόνια πριν, ένα τεύχος της Ντίσνεϊ μπορεί να πωλούσε ακόμα και 3.500.000 αντίτυπα, ενώ σήμερα έχει πέσει στις 20.000. Ετσι κι αλλιώς σήμερα δεν υπάρχουν πια καθόλου κόμικς της Ντίσνεϊ. Αν και υπάρχει η πεποίθηση ότι τα κόμικς της Ντίσνεϊ απευθύνονται σε παιδιά, η μεγάλη πλειονότητα των αναγνωστών σας είναι ενήλικοι. Δεν επέλεγα το target group. Απλά έλεγα την ιστορία. Δεν με πλήρωναν για τη δημοτικότητα της ιστορίας. Δεν με ένοιαζε αν κάποιος τη διάβαζε ή όχι. Θα πληρωνόμουν το ίδιο αν ένα εκατομμύριο άνθρωποι τη διάβαζαν ή αν κανένας δεν τη διάβαζε. Οπότε έλεγα την ιστορία που θα ήθελα να διαβάσω ως φαν του Καρλ Μπαρκς. Ο Μπαρκς και η έχθρα Γιατί ήταν ο Σκρουτζ και όχι ο Μίκι Μάους; Αν ο Καρλς Μπαρκς έκανε ιστορίες με τον Μίκι Μάους, τότε ίσως έκανα κι εγώ. Ποια ήταν η σχέση σας μαζί του; Κάποτε αλληλογραφούσαμε. Και έχω κρατήσει τα γράμματα από το 1974. Του έλεγα ότι μια μέρα θα έκανα μια ιστορία με τον Σκρουτζ. Οταν ξεκίνησα να γράφω, αρχίσαμε να επικοινωνούμε. Δυστυχώς όμως υπήρξε μια περίοδος που κατά κάποιο τρόπο χειραγωγήθηκε από τους αυτοαποκαλούμενους «business managers» που προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια υποτιθέμενη ένταση μεταξύ μας. Είχαν την παράλογη ιδέα ότι η δημοτικότητά μου θα απειλούσε τη δική του δημοτικότητα. Αυτό όμως σταμάτησε. Και τότε ήταν που τον συνάντησα, όταν με κάλεσε για να μου κάνει σαφές ότι αυτή η έχθρα ήταν πλαστή. Ποιος είναι ο δικός σας Σκρουτζ; Ο δικός μου Σκρουτζ είναι αυστηρά ο Σκρουτζ του Καρλ Μπαρκς. Στην αρχή ήθελα να δημιουργήσω τους δικούς μου χαρακτήρες, αλλά έβλεπα ότι δεν είχαν απήχηση. Και όταν έκανα την πρώτη ιστορία με τον Σκρουτζ και είδα ότι στον κόσμο αρέσει, συνέχισα. Αλλά όταν ο Μπαρκς σταμάτησε, ορισμένοι Ευρωπαίοι δημιουργοί άλλαξαν τον Σκρουτζ σε κάποιον κακιασμένο άπληστο, όμως εγώ ήθελα να συμπαθώ τον χαρακτήρα, αφού θα περνούσα τη ζωή μου μαζί του. Και άρχισα να αλλάζω αυτόν τον χαρακτήρα, να μην είναι καθόλου άπληστος, αλλά ανταγωνιστικός και περήφανος. Ενας ήρωας που λατρεύει να επιτυγχάνει, αφοσιωμένος στους στόχους του. kathimerini.gr
-
Οι «παπιοϊστορίες» του Don Rosa Ο δημιουργός της Disney βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε στο LIFO.gr Συνέντευξη: Aντώνης Κωνσταντάρας Φωτογραφίες: Νεφέλη Τσάλτα/ LIFO Ένας από τους αγαπημένους κομίστες του Ελληνικού κοινού και ο δεύτερος σημαντικότερος δημιουργός των «παπιοιστοριών» της Disney, μετά τον μέντορα του και αρχικό δημιουργό των περισσοτέρων χαρακτήρων Carl Barks, βρέθηκε στην Ελλάδα και στη Λέσχη Φίλων Κόμικς για ένα signing session με τους Έλληνες φαν του. To LIFO.gr βρήκε την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί του για τους χαρακτήρες και τις ιστορίες που ενέπνευσαν χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο, τις επιρροές του και την εμπορευματοποίηση του έργου του που πολλές φορές έγινε χωρίς τη θέληση του. To εξώφυλλο του δίσκου με την μουσική που ο Τuomas Holopainen εμπνεύστηκε από το " Bίος και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ" Εκατομμύρια παιδιά σ’ όλο τον κόσμο έχουν κοιμηθεί και ξυπνήσει με τις ιστορίες σας. Έχουν μεγαλώσει μαζί τους, έχουν διδαχθεί χρήσιμα πράγματα, τις έχουν συνδέσει με τις πιο πολύτιμες αναμνήσεις τους. Αισθάνεστε ως ο καλός θείος όλων αυτών των παιδιών; Όπως το θέτεις, ίσως θα έπρεπε να νιώθω έτσι! Όμως δεν είχα ποτέ σκοπό να διδάξω ή να περάσω κάποια βαθύτερα μηνύματα μέσω των ιστοριών μου. Αυτό που ήθελα ήταν απλώς να κάνω τον κόσμο να περνάει καλά διαβάζοντας τις ιστορίες μου. Όπως και ο Καρλ Μπαρκς έτσι κι εγώ, δεν πίστευα ποτέ πως οι ιστορίες μου θα αγαπηθούν τόσο πολύ από τους αναγνώστες. Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα να γράφω και να σχεδιάζω επειδή διασκέδαζα κάνοντάς το. Όταν σχεδίαζα και έγραφα δεν πίστευα πως η δουλειά μου θα μπορούσε να διαβαστεί από κάποιον. Και στις ΗΠΑ όντως κανείς δεν τις διάβαζε. Το κοινό που ενδιαφερόταν ήταν κυρίως στην Ευρώπη και την Νότια Αμερική. Θυμάμαι πως μου στέλνανε οι εκδότες αντίτυπα των κυκλοφοριών μου σε άλλες γλώσσες και δεν μπορούσα να διαβάσω τα ίδια μου τα στριπ! Όπως και ο Μπαρκς, έτσι κι εγώ ποτέ δεν πίστεψα πως θα είχε επιτυχία αυτό που κάνω κι όμως συνεχώς πληθαίνουν τα γράμματα και τα email που λαμβάνω από ανθρώπους που αγαπούν τις ιστορίες μου και τα λόγια τους πάντα με συγκινούν. Είναι πολύ περίεργο, με καλό τρόπο περίεργο, να λαμβάνεις τόση αγάπη από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα και δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια, ίσως να υπάρχει κάποια Ελληνική λέξη που να το εξηγεί καλύτερα! Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα του να είσαι επαγγελματίας κομίστας; Αυτό που θεωρώ πολύ όμορφο είναι το γεγονός πως τα κόμικ που δημιουργώ διαβάζονται από τα παιδιά στα πιο όμορφα χρόνια της ζωής τους, από 10 έως 15 ετών δηλαδή. Επίσης χαίρομαι όταν βλέπω πως συνεχίζουν να διαβάζουν τα κόμικς μου ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Από 20 χρονών μέχρι ακόμη και 50. Συχνά λαμβάνω γράμματα από ανθρώπους που μου λένε πως ακολούθησαν διάφορα μονοπάτια στη ζωή τους, εμπνευσμένοι από τις ιστορίες μου. Το μειονέκτημα από την άλλη είναι πως όταν κάνεις κόμικς τα οποία ανήκουν στην Disney και ενώ ουσιαστικά η Disney δεν έχει δημιουργήσει κανέναν από τους χαρακτήρες αυτούς, υπάρχει μεγάλη εκμετάλλευση του έργου σου. Υπάρχουν πολλές εταιρίες παγκοσμίως που έχουν αναλάβει την έκδοση των ιστοριών αυτών και σίγουρα κάποιες είναι πολύ καλές και δίκαιες στις συμφωνίες τους. Ομως έχω δει το έργο και το όνομα μου να εμπορευματοποιούνται χωρίς να έχω καμία απολύτως άποψη και φυσικά κέρδος από αυτό. Παρόλα αυτά προσπαθώ να μην σκέφτομαι τα μειονεκτήματα μιας και τα πλεονεκτήματα είναι τόσα πολλά που δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο! Έχετε δηλώσει στο παρελθόν πως δεν νιώσατε ποτέ την ανάγκη να δημιουργήσετε κάποιον νέο εχθρό του Σκρουτζ Μακ Ντακ καθώς αυτοί που είχε δημιουργήσει ο Καρλ Μπαρκς είναι αρκετοί. Αν και δημιουργήσατε κάποιους νέους χαρακτήρες όπως ο «Μαύρος Ιππότης»… Είναι αλήθεια πως δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να προσθέσω κάποιον κακό ή γενικά κάποιον καινούριο χαρακτήρα μιας και αγαπώ τους ήδη υπάρχοντες που έχει δημιουργήσει ο Καρλ Μπαρκς. Υπάρχουν οι "Μουργόλυκοι" που θέλουν να κλέψουν την περιουσία του Σκρουτζ, η Μάτζικα Ντε Σπελ που θέλει απλά την τυχερή του δεκάρα , δηλαδή ένα πολύ - πολύ μικρό πραγματάκι από την περιουσία του! Επίσης υπάρχει ο Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης ο οποίος απλά θέλει να καταστρέψει τον Σκρουτζ ώστε να γίνει αυτός το πλουσιότερο παπί του κόσμου! Εγώ λοιπόν δημιούργησα τον "Μαύρο Ιππότη" ο οποίος ήθελε να καταστρέψει το χρήμα ώστε μετά να πει πως το έκλεψε. Δηλαδή κυνηγούσε απλώς την φήμη και την καταξίωση. Η αλήθεια είναι πως δεν μπήκα στην διαδικασία να προσθέσω νέους χαρακτήρες για να μην νιώσω πως χαρίζω στην Disney άλλον ένα υπέροχο χαρακτήρα προς εκμετάλλευση. Ο κινηματογράφος πολλές φορές εμπνέεται από τα κόμικς και το αντίθετο. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας σκηνοθέτες; Λατρεύω τον Άλφρεντ Χιτσκοκ και η αγαπημένη μου ταινία είναι o "Σαμποτέρ". Επίσης, ο Τζον Φορντ και ο Φρανκ Κάπρα είναι δύο σκηνοθέτες που θαυμάζω και μπορείς να βρεις πολλά στοιχεία από τις ταινίες τους στις ιστορίες που δημιουργώ. Κάποιες φορές γίνεται επίτηδες ενώ κάποιες άλλες συμβαίνει υποσυνείδητα. Μεγάλωσα παρακολουθώντας τις ταινίες τους και με έχουν επηρεάσει αρκετά. Είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα, σας αρέσει εδώ; Από όλα τα ταξίδια που έχω κάνει στην Ευρώπη, η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι δύο αγαπημένοι μου προορισμοί. Για παράδειγμα πριν την Αθήνα ήμουν στην Σκανδιναβία όπου γνώρισα μερικούς υπέροχους ανθρώπους όμως ο τόπος εκεί δεν έχει καμία διαφορά με την Αμερική. Εδώ έχετε τόσα όμορφα τοπία, δέντρα, καλοσυνάτους ανθρώπους και πολύ ιστορία. Εδώ είναι σαν να βρίσκομαι στον παράδεισο! Θα θέλατε να πείτε κάτι στους Έλληνες φαν σας; Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι να εκφράσω την λύπη μου για το γεγονός πως δεν εκδίδονται πλέον κόμικ της Disney στην Ελλάδα. Στην Αμερική εξαφανίστηκαν πριν 40 χρόνια όμως το πιο λυπηρό είναι πως σταμάτησε να κυκλοφορεί και το περιοδικό "Κομιξ", ίσως το καλύτερο περιοδικό της Disney που έχω δει ποτέ. Πηγή:www.lifo.gr
-
Και ναι, είναι γεγονός ! Η πρώτη επίσημη έκδοση της Λέσχης Φίλων Κόμικς είναι στο τυπογράφο. Θα το έχουμε στα χέρια μας τέλος της άλλης εβδομάδας Hardcover, ασπρόμαυρο, 240 σελίδων με ολόκληρη την δουλειά του Don Rosa στις "Περιπέτειες του Περτουίλαμπι" (Pertwillaby Papers) και πολύ μελέτη επί του θέματος Το άλμπουμ θα τυπωθεί σε 500 κομμάτια και ΔΕΝ θα ξανα-εκδοθεί (από την ΛΕΦΙΚ τουλάχιστον). Η τιμή του είναι 27 ευρώ και όσοι το προπαραγγείλουν (και προπληρώσουν) θα το πάρουν (ενυπόγραφο) 25 ευρώ. Δεν θα διατεθεί εκτός Λέσχης. Οι συντελεστές : Μετάφραση: Σταυρούλα Πετουσάκη, Χριστόνικος Ζονάφος (zoo) Έρευνα: Χριστόνικος Ζονάφος, Γιώργος Ζωιτάς (PhantomDuck) Γραφιστική επιμέλεια & Lettering: Βασίλης Φωτσεινός (The_Sandman) Επιμέλεια: Γιώργος Ζωιτάς Οι καταθέσεις για την προπαραγγελία πρέπει να γίνονται στον λογαριασμό : ALPHA BANK 108002340000774 IBAN : GR64 0140 1080 1080 0234 0000 774 (εμφανίζει το όνομα Γεωργέλος Γεώργιος) με αιτιολογία "DON ROSA και το όνομά σας" Το αντίτυπο θα σας περιμένει στην Λέσχη(μετά το άλλο Σάββατο) μέσα στην σακούλα του με την απόδειξή σας. Δεν υπάρχει περιορισμός αντιτύπων στην παραγγελία σας. Οι προπαραγγελίες ξεκινούν ΤΩΡΑ και τελειώνουν την Παρασκευή 11 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι. ΠΡΟΣΟΧΗ ! Όσοι αφήνουν χρήματα στην Λέσχη να λένε στην/στον βαρδιούχο να το βάζει σε φάκελο (που έχει η Λέσχη) με το ονοματεπώνυμό τους και την ένδειξη DON ROSA Οι υπόλοιποι που κάνανε την κατάθεση, μόλις επιβεβαιωθεί, θα δείτε στην απάντησή σας ένα κόκκινο "Η ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ" :valt: :valt: :valt: :valt: :valt: