Όταν το Inception "έκλεψε" απ’ τον θείο Σκρουτζ! [Γεροντόπουλος Ηλίας, provocateur.gr, 29/06/2018]

[ramirez]

 Λέμε για τον Παπακαλιάτη, αλλά κι εσύ ρε Νόλαν δεν κάθεσαι λίγο ήσυχος...

 

 

 

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ένας απ' τους σκηνοθέτες που σημάδεψαν την τελευταία εικοσαετία (κι ακόμα σημαδεύουν!) είναι ο Κρίστοφερ Νόλαν. Ο άγνωστος που "σ' έκαψε" με το Memento, ο τύπος που σε μάγεψε με το Prestige, ο άνθρωπος που άλλαξε τον Μπάτμαν και σ' έκανε βόλτα στο διάστημα του Interstellar. Και φυσικά, ο τύπος που μπούκαρε με το έτσι θέλω στα όνειρά σου, μ' ένα απ' τα πιο ψαγμένα σενάρια της ιστορίας του κινηματογράφου. Ο "γραφιάς" πίσω απ' το Inception.

 

Σκηνοθετικά λοιπόν, οι εμμονές του τον οδηγούν σε εξαίρετα αποτελέσματα (πελώριος μάγκας, συνεχίζει μες στην ψηφιακή εποχή να γυρνάει την πλάτη του στο CGI), όμως αν έχει ένα δυνατό χαρτί, αυτό είναι οι ιστορίες του. Φαντασία, σκέψη έξω απ' το κουτί, προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Και στο Inception, αυτό το ταλέντο του τύπου έπιασε κορυφή. Τρομερή σύλληψη, τρομερό χτίσιμο, τρομερή αληθοφάνεια. Δεν ήταν τυχαία υποψήφιο για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου. Και μεταξύ μας, αδικήθηκε που δεν το πήρε. Ή τέλος πάντων, έτσι θα λέγαμε, μόνο που το σενάριο του Inception δεν ήταν κι εντελώς πρωτότυπο. Μάλιστα, ο κύριος Nolan... "έκλεψε"!

 

Μια φορά κι έναν καιρό, μια σπείρα κακοποιοί μπήκαν στα όνειρα ενός επιχειρηματία... ήταν το πιο πλούσιο παπί του κόσμου. Ήταν ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Κι οι Μουργόλυκοι, στην ιστορία "Το Όνειρο μιας Ζωής" χρησιμοποίησαν ένα μηχάνημα για να μπουκάρουν στα όνειρά του. Σκοπός τους; Να του αποσπάσουν τον κωδικό για να μπουν στο θησαυροφυλάκιο. Σου θυμίζει τίποτα;

 

 

 

 

Και φυσικά οι "ομοιότητες" δεν σταματούν εδώ. Αν παγιδευόντουσαν μέσα στο όνειρο, οι Μουργόλυκοι θα είχαν κακά ξεμπερδέματα. Το ίδιο κι ο Σκρουτζ. Επιπλέον, οι "εισβολείς" έχουν τη δυνατότητα να "σκηνοθετήσουν" το όνειρο, ενώ τα εξωτερικά ερεθίσματα επηρεάζουν κι αυτά το σκηνικό - ο Σκρουτζ ακούει ήχους αυτοκινήτων και βλέπει στο όνειρό του ένα μποτιλιάρισμα. Σου θυμίζει τίποτα;;;

 

 

 

 

Κι αν αναρωτιέσαι, κοινή είναι και η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα: Άντε και μπήκα, πώς βγαίνω απ' το όνειρο; Μα, είναι πολύ απλό. Πρέπει να πέσεις! ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ;;;

 

 

 

 

Μα φυσικά και σου θυμίζει. Κι αυτό γιατί... ο φίλος μας ο Κρις,  πήρε μια ιστορία που ήδη υπήρχε, την "ενηλικίωσε" και την έφερε στο πανί του σινεμά.

 

Φυσικά, αυτό δεν είναι καθόλου κακό από μόνο του. Κάθε άλλο. Το πρόβλημα είναι πως ο Νόλαν, δεν αναφέρει πουθενά στους τίτλους τέλους, μήτε αρχής, μήτε κάπου στο ενδιάμεσο, (ούτε στο imdb υπάρχει αναφορά) τον άνθρωπο που υπογράφει αυτή την απίστευτη ιστορία. Τον άνθρωπο δηλαδή που κρύβεται πίσω από κάθε σπουδαία σύγχρονη ιστορία κόμικ των παπιών της Λιμνούπολης. Τον τεράστιο Ντον Ρόσα!

 

Για να μην αποδίδω ωστόσο τα του Θεού τω Καίσαρι, ούτε του Ντον είναι η αρχική ιδέα αυτής της πανέξυπνης ιστορίας. Του την έστειλε ένας Γάλλος αναγνώστης του, που τη σκέφτηκε βλέποντας την ταινία του 2000 "To Kελί". Και πριν προλάβει κανείς να υποθέσει πως κι ο Ρόσα έκλεψε τον αναγνώστη του, χωρίς ούτε ένα ευχαριστώ, ας ξεκαθαρίσουμε πως ο ίδιος αναγνώστης, θέλοντας να μείνει κρυφό το όνομά του, ζήτησε σε αντάλλαγμα να γίνει για μια φορά D.U.C.K. Δηλαδή, αντί για τα περίφημα 4 γράμματα που κρύβει στο πρώτο καρέ κάθε ιστορίας του ο Ντον (σαν αφιέρωση στον μεγάλο δάσκαλό του, τον Καρλ Μπαρκς), αυτή τη φορά να κρύψει τα αρχικά F.S.M. (το όνομα του αναγνώστη). Ο Ντον το έκανε με μεγάλη του χαρά!

 

 

 

 

Οπότε, για να επιστρέψουμε πίσω στον μπαταχτσή τον Νόλαν: Κρις σκηνοθετάρα μου, δεν κάνουν έτσι οι καλλιτέχνες! Και ντάξει, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να μιλάμε γι' απλές συμπτώσεις. Αλλά πολλές συμπτώσεις ρε παιδί μου! Κι όταν μας λέει "έτυχε" ο δικός μας, ξέρεις, ο Χριστόφορος ντε, τονε σταυρώνουμε. Εσένα να μη σου ρίξουμε έστω μια κατσάδα; Τέλος πάντων, καθότι είσαι μεγάλη μορφή και γύρισες "όνειρο μες στο όνειρο (μες στο όνειρο)" χωρίς ούτε λίγα ψηφιακά εφέ, συγχωρεμένος. Αλλά το άρθρο τούτο θα είναι πάντα εδώ, για να υποκλίνεται στον Ντον τον Ρόσα και να του φωνάζει τα μπράβο που δεν του έδωσες.

 

Ύπαγε στην ευχή, Νόλαν, μα να θυμάσαι: Όποιος κλέβει τον Σκρουτζ, δεν τη γλυτώνει ποτέ!

 

 

 

 

Υ.Γ. Και κάπως έτσι, μας λύθηκε κι η μεγάλη απορία που αφήνει αναπάντητη το Inception. Τη μηχανή που σε βάζει στα όνειρα του άλλου, την κατασκεύασε ο Κύρος Γρανάζης. Μόνο αυτός θα μπορούσε, αυτός το έκανε πράξη!

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

Επεξεργασία Ιουλίου 5, 2018 από ramirez

[PhantomDuck]

Όλη αυτή η θεωρία  είχε ξεκινήσει και γιγαντώθηκε από ένα άρθρο του Cracked αν θυμάμαι καλά, αυτό εδώ, το 2011.

5 amazing things invented by Donald Duck

 

Λογικά ήρθε στην προσοχή του αρθρογράφου όταν το Cracked έβγαλε το αντίστοιχο βιντεάκι το οποίο παραθέτει στο τέλος, πριν 2 χρόνια. 

 

Το θέμα είναι πως ο Nolan καταχώρησε το κόνσεπτ (όχι την πλήρη ταινία) στην Warner το 2001, ενώ η ιστορία του Rosa βγήκε το 2002. Επίσης, όπως αναφέρεται και στο άρθρο, ο Don Rosa πήρε αντίστοιχα την βασική ιδέα από άλλες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας κλπ.

 

Χαβαλεδιάρικο αρθράκι για να περνάει η ώρα, όμως δεν είναι σωστό να είμαστε τόσο απόλυτοι. Άλλο να παραθέτεις ομοιότητες που υπάρχουν, κι άλλο να λες πως «ο τάδε έκλεψε ξεδιάντροπα τον τάδε» για να τραβάς προσοχή. Και αυτό ισχύει και για το Cracked, στο οποίο παρεμπιπτόντως είμαι αρκετά ενεργός αναγνώστης, όμως η αλήθεια είναι πως πολλές φορές το παρακάνουν στους τόνους, επειδή τραβάει κλικ.

Επεξεργασία Ιουλίου 6, 2018 από PhantomDuck