Αναζήτηση στην Κοινότητα

Όταν κατά λάθος, δημιουργείς τέχνη και δεν το ξέρεις! Από το Αλμανάκο #40, μια δισέλιδη ιστορία απο Talespin, του Αργεντινού κομίστα Horacio Saavedra.

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο! Μια μονοσέλιδη ιστορία του Carl Barks, με τον Κύρο Γρανάζη, απο την Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney #19.

Είναι πουλί; Είναι αεροπλάνο; Όχι! Είναι ο Σούπερ Γκούφυ! Μετά το Φάντομ Ντακ, ο πιο γνωστός υπερήρωας του ντισνεϋκού σύμπαντος είναι, αδιαμφισβήτητα, ο Σούπερ Γκούφυ! Τόσο από την ονομασία του, όσο και από την εμφάνιση, γίνεται αντιληπτό πως σημείο αναφοράς του συγκεκριμένου υπερήρωα είναι ο θεμελιωτής του είδους, ο Άνθρωπος από Ατσάλι, ο μεγάλος και τρανός Superman. Ωστόσο, ο Σούπερ Γκούφυ δεν είναι κάποιος εξωγήινος με υπερφυσικές δυνάμεις και αδυναμία στον κρυπτονίτη. Είναι το alter ego του γνωστού γκαφατζή δίποδου σκύλου του Μίκυ Σίτυ, του Γκούφυ… Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ: Η ΑΡΧΗ Ο Σούπερ Γκούφυ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία «Μαύρο Φάντασμα εναντίον Σούπερ Γκούφυ», η οποία δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1965 στο περιοδικό The Phantom Blot #2. Στα ελληνικά, η ιστορία δημοσιεύτηκε 2 χρόνια αργότερα, στο περιοδικό Μίκυ Μάους #57. Πρόκειται, ωστόσο, περισσότερο για ένα πείραμα παρά για τη δημιουργία ενός χαρακτήρα: κι αυτό, γιατί ο Γκούφυ ονειρεύεται, στην πραγματικότητα, πως μεταμορφώθηκε σε σούπερ ήρωα – δεν έγινε στα αλήθεια. Η κανονική πρώτη ιστορία του Σούπερ Γκούφυ, λοιπόν, θεωρείται η τετρασέλιδη που κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα στο περιοδικό Donald Duck #102 με τον τίτλο All’s Well That Ends Well – ακυκλοφόρητη, δυστυχώς, στα ελληνικά. Δημιουργοί και των δύο ιστοριών, αλλά και πολυάριθμων πρώτων ιστοριών του ήρωα, ήταν οι Del Connell και Paul Murry, ενώ εξίσου πολλές σε αριθμό περιπέτειες του ατζαμή εκδικητή υπογράφονται από την πέννα του Tony Strobl. Πολύ σύντομα (Οκτώβριος 1965), ο Σούπερ Γκούφυ αποκτά το δικό του περιοδικό, «Super Goof»! Στην πρώτη μεγάλη ιστορία του περιοδικού, The Thief of Zanzipar, παρουσιάζεται για άλλη μια φορά το origin του χαρακτήρα, κι έκτοτε η ύπαρξή του στο ντισνεϋκό υπερηρωικό πάνθεον θεωρείται κανονικότατη. Η ιστορία αυτή έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά, στο Μεγάλο Μίκυ #27, με τον τίτλο Μία Περιπέτεια από τις Χίλιες και Μία Νύχτες!, το 1969, ενώ έχει επανεκδοθεί άλλες δύο φορές. Εκεί, ο Γκούφυ ανακαλύπτει στον κήπο του κάποια πρόωρα γινωμένα φιστίκια, και δοκιμάζει ένα. Έξαφνα αποκτά τρομερές υπερδυνάμεις, όπως την ικανότητα να πετάει, υπεράνθρωπη δύναμη, βιονική ακοή και όραση, ακόμα και ακτίνες Χ. Ταυτόχρονα, τα ρούχα του μετατρέπονται σε μία κόκκινη πλεκτή ολόσωμη πιτζάμα και μία μπλε μπέρτα. Εκμεταλλευόμενος αυτές τις υπερδυνάμεις (τυπικές του ήρωα και απομιμήσεις των αντίστοιχων του Superman), διασώζει, στη συνέχεια της ιστορίας, την αγαπημένη του Κλάραμπελ από δύο επίδοξους απαγωγείς. Έκτοτε, οι ιστορίες του Σούπερ Γκούφυ τον βρίσκουν συχνά να τα βάζει με επίδοξους εγκληματίες, εξωγήινους εισβολείς, κακούς υπερήρωες, σώζοντας το Μίκυ Σίτυ αλλά ενίοτε και ολόκληρο τον κόσμο από τρομερές απειλές. Η δύναμη, ωστόσο, από τα φιστίκια, δεν τελεί άνευ περιορισμών: μετά από κάποια ώρα, εξασθενεί, και ο Γκούφυ γίνεται ξανά φυσιολογικός. Αυτό το στοιχείο δίνει την ευκαιρία στους συγγραφείς των ιστοριών να σκαρφίζονται ευτράπελα, αφαιρώντας τις υπερδυνάμεις του ήρωα τις πιο δύσκολες στιγμές. Για να μην βρεθεί προ απροόπτων, βέβαια, ο Σούπερ Γκούφυ φυλάει πάντα μερικά σούπερ φιστίκια στο καπέλο του. Για πολλά χρόνια, οι ιστορίες του ήταν αμερικανικής και βραζιλιάνικης προέλευσης. Αν και στην Ιταλία σύντομα τρεις από τους μεγαλύτερους δημιουργούς (Giovan Battista Carpi, Romano Scarpa και Luciano Bottaro) φιλοτέχνησαν από μία ιστορία με τον ήρωα, για πολλά χρόνια η μεγαλύτερη γραμμή παραγωγής ιστοριών με τους ήρωες του Disney τον είχε αποκλείσει από την καλλιτεχνική της δημιουργία. «Αυτή είναι μια δουλειά για το Σούπερ Γκούφυ»! Σχέδιο του Giorgio Cavazzano, σε γαλλική έκδοση. Αυτό αλλάζει στα τέλη του 20ού αιώνα, όταν ξεκινάει ένα μπαράζ ιστοριών ιταλικής προέλευσης με πρωταγωνιστή τον ατζαμή υπερήρωα. Συγκρίνοντάς τες, οι νεότερες περιπέτειες του ήρωα έχουν δύο σημαντικά συν: 1. Το σχέδιο της ιταλικής σχολής, κατά τη γνώμη μου, κερδίζει περισσότερο σε εκρηκτικότητα και ζωντάνια, σε αντίθεση με το κλασικό σχέδιο των Αμερικάνων σχεδιαστών, το οποίο χαρακτηρίζεται από απλές και αυστηρές γραμμές. 2. Είναι πιο σύγχρονες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τόσο μια ποιοτική αναβάθμιση του χιούμορ, όσο και μία πιο ενδιαφέρουσα θεματολογία και εξέλιξη της πλοκής – άλλωστε, μέχρι τότε είχαν καταναλωθεί τόνοι μελάνης στα υπερηρωικά κόμικς, τα οποία αποτελεούν – εν μέρει – σημείο αναφοράς για τις ιστορίες του Σούπερ Γκούφυ. Ο χαρακτήρας των ιστοριών, σε κάθε περίπτωση, παραμένει αυστηρά χιουμοριστικός, γεμάτος gags. ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ Στις πρώτες ιστορίες του, ο Σούπερ Γκούφυ ερχόταν αντιμέτωπος με τους κλασικούς «κακούς» του Μίκυ Σίτυ: ο Μαύρος Πητ και ο συνεργός του, Φούμφο, το Μαύρο Φάντασμα, οι Μουργόλυκοι και ο επιστήμονας ξάδερφός τους, Ιδιοφυία-176. Βέβαια, οι ιστορίες του, παραδόξως, μπλέκονται ενίοτε και με πιο περιφερειακά κομικσικά σύμπαντα, όπως αυτό του Χοσέ Καριόκα (ένας από τους 3 Καμπαλέρος), του Σκάμπυ (από τη Λαίδη και τον Αλήτη) ή του Κακού Λύκου. Όταν ο Κακός Λύκος τρώει ένα σούπερ φιστίκι, γίνεται «Σούπερ Λύκος»! Η αλήθεια είναι πως, ο Σούπερ Γκούφυ, δεν αντιμετωπίζει πολλούς εμβληματικούς χαρακτήρες. Ο σημαντικότερος αντίπαλός του είναι ο Εμίλ Κόρακας. Πρόκειται για έναν διαβολικό επιστήμονα, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία The Evil Inventor («Οι Ανταγωνιστές», Μίκυ Μάους #400) – εκεί, και σε πολλές ιστορίες, μας συστήνεται ως αντίπαλος του Κύρου Γρανάζη, με τον οποίο κοντράρονται στο… επιστημονικό πεδίο, απλά ο Εμίλ χρησιμοποιεί με ευκολία αθέμιτα μέσα. Σταδιακά, εξελίσσεται σε mastermind κακός που δραστηριοποιείται, πότε στο Μίκυ Σίτυ και πότε στη Λιμνούπολη. Στο σύγχρονο ευρωπαϊκό προσκήνιο επανήλθε με την ιστορία «Η Επιστροφή του Έμιλ Κόρακα» (Αλμανάκο #144), το 1999, ένα χρόνο μετά την επανεμφάνιση του Σούπερ Γκούφυ στην ιστορία «Η Επιστροφή του Υπερήρωα» (Μίκυ Μάους #1770). Βέβαια, δεν έμεινε μόνο σαν αντίπαλος του Σούπερ Γκούφυ, αλλά και άλλων, απλών ή σούπερ, ηρώων, όπως ο Μίκυ Μάους ή ο Φάντομ Ντακ. Μία από τις πιο ηγετικές εμφανίσεις του, ήταν στη σειρά Σούπερ Ήρωες, όπου ήταν στην κορυφή της οργάνωσης των Επτά Κακών. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως συχνά βλέπουμε το Σούπερ Γκούφυ να τα βάζει με διάφορες, μικρές ή μεγαλύτερες απειλές: εξωγήινους, άλλους υπερήρωες ή υπερκακούς. Συχνά, αρωγός του στις διάφορες μάχες του είναι ο ανιψιός του, Φράνκι Μπουκ, ένας φοιτητής κολεγίου με εκπληκτικό IQ, ο οποίος συχνά μετατρέπεται σε Σούπερ Φράνκι, τρώγοντας κι αυτός με τη σειρά του σούπερ φιστίκια. Άλλωστε, δε συμβαίνει σπάνια στις ιστορίες του Σούπερ Γκούφυ να τρώει κάποιος άλλος χαρακτήρας κάποιο σούπερ φιστίκι και να γίνεται κι αυτός… σούπερ. ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η πρώτη εμφάνιση του Σούπερ Γκούφυ έγινε το 1967 στο Μίκυ Μάους #57, με την ιστορία «Φάντασμα εναντίον Σούπερ Γκούφη». Έκτοτε, ο ήρωας είχε συχνή παρουσία στο περιοδικό Μίκυ Μάους, αλλά και στο Μεγάλο Μίκυ και τα Κλασικά. Αυτό, μέχρι τη δημιουργία του περιοδικού Αλμανάκο. Όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο μέρος του αφιερώματος, οι υπερηρωικές ιστορίες πλέον βρήκαν τη θέση τους σε αυτό το περιοδικό, αν και στην πραγματικότητα, στην περίπτωση του Σούπερ Γκούφυ, οι αμερικάνικες ιστορίες του συνέχισαν να δημοσιεύονται παράλληλα στο Μίκυ Μάους και το Μεγάλο Μίκυ, ενώ οι ιταλικές κατά βάση στο Αλμανάκο. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως το 2000, το περιοδικό Μίκυ Μάους αποφάσισε να αφιερώσει μερικά τεύχη στο συμπαθή υπερήρωα, υπό τον τίτλο «Φεστιβάλ Σούπερ Γκούφυ«, το οποίο διήρκεσε 2 μήνες (#1770-1777). Η αγαπημένη μου μετάφραση τίτλου ιστορίας με τον Σούπερ Γκούφυ είναι το «Σούπερ Γκούφυ εναντίον Σούπερ Μήτσου«! ΤΑ ΝΤΑΧ! docmz.wordpress.com

Στην ιστορία της 9ης Τέχνης, η υπερηρωική αφήγηση αποτελεί ένα πολύ σημαντικό – αν όχι το κυρίαρχο – κομμάτι του Μέσου, ιδωμένο τόσο από άποψη παραγωγής όσο και προτίμησης του κοινού. Πράγματι, θέτοντας ως αφετηριακό σημείο την πρώτη ιστορία του Superman το 1938, στις σελίδες του Action Comics #1, τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για να εξιστορήσουν τις περιπέτειες εκκεντρικών προσωπικοτήτων με υπεράνθρωπες δυνάμεις, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, αναγκάζονται να ζουν μία διπλή ζωή. Με μία αντίστροφη πορεία, το αγαπητό αυτό πλαίσιο αφήγησης, επηρέασε, σταδιακά, και τα υπόλοιπα είδη κόμικς. Δε θα μπορούσε, σε καμία περίπτωση, να απέχει από αυτήν την εξελικτική διαδικασία ένας εξίσου βασικός πυλώνας του Μέσου: τα Disney κόμικς. Αρχικά σε μορφή παρωδίας και, σταδιακά, απορροφώντας την κουλτούρα των ιστοριών με… περίεργους τύπους με κολάν, μπολιάζοντάς τη με στοιχεία παραδοσιακά προσιδιάζοντα στο δεύτερο αυτό το είδος εικονογραφημένης αφήγησης, οι δημιουργοί των Disney κόμικς δημιούργησαν εμβληματικούς, πλέον, σούπερ ήρωες που δικαίως πια αποζητούν τη δική τους θέση στο υπερηρωικό πάνθεον. Για τις επόμενες ημέρες, λοιπόν, θα παρουσιάσουμε μερικούς από τους σημαντικότερους ντισνεϋκούς υπερήρωες. Ένα τέτοιο αφιέρωμα, δε θα μπορούσε να ρίξει την αυλαία του με κανέναν άλλον παρά τον αξεπέραστο Φάντομ Ντακ! ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ: Η ΑΡΧΗ Ο Φάντομ Ντακ, όπως είναι προφανές – αν όχι γνωστό – αποτελεί το πιο σημαντικό alter ego της πιο αγαπημένης πάπιας των κόμικς, του Ντόναλντ Ντακ. Ο Ντόναλντ είναι χαραγμένος στο συλλογικό υποσυνείδητο ως ένας ατζαμής, οξύθυμος και μονίμως άτυχος χαρακτήρας, ο οποίος διαρκώς υποκύπτει στις έξαλλες φωνές της αρραβωνιαστικιάς του, Νταίζυ, στις επιβλητικές εντολές του πλούσιου θείου του, Σκρουτζ Μακ Ντακ, ή στην ατυχία που τον δέρνει και τη χλεύη από τον εκνευριστικά τυχερό ξάδερφό του, Γκαστόνε Γκάντερ. Αυτό το μοτίβο του διαρκώς κατατρεγμένου από τη μοίρα ήρωα, ο οποίος γινόταν εν τέλει συμπαθής όχι για τα χαρίσματα από τα ελαττώματά του, επιχείρησαν να αλλάξουν οι βετεράνοι Ιταλοί δημιουργοί κόμικς της δεκαετίας του ’70. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, ίσως αυτό να ήταν το αποτέλεσμα και όχι οι λόγοι που οδήγησαν στη δημιουργία ενός ήρωα που έμελλε να αγαπηθεί πολύ από τους αναγνώστες των ντισνεϋκών κόμικς. Όπως μας πληροφορεί ο Δημήτρης Δημακόπουλος στο άρθρο του «Ο Θρύλος του Φάντομ» (περιοδικό ΚΟΜΙΞ Α’ περιόδου #238, εκδόσεις Τερζόπουλου), η ιδέα που κατέληξε στη δημιουργία του Φάντομ Ντακ ήταν του Mario Gentilini, διευθυντή τότε του ιστορικού περιοδικού Topolino. Επηρεασμένος από την επιτυχία του, κλασικού πλέον, ιταλικού κόμικ Diabolik, θέλησε να δημιουργήσει μία παρωδία του δημοφιλή αντιήρωα, με πρωταγωνιστή τον Μίκυ Μάους. Ωστόσο, όπως εύστοχα παρατήρησε ο δημιουργός του Φάντομ Ντακ, Ιταλός σεναριογράφος Guido Martina, «ο εμβληματικός ήρωας του Ντίσνεϋ δε θα ήταν πειστικός στο ρόλο ενός εκδικητή που κινείται πέρα από τα όρια του νόμου». Το πρώτο καρέ της ιστορίας «Το Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων», όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιταλικό περιοδικό Topolino (1/6/1969). Έτσι, αργότερα, η Elisa Penna, στέλεχος του Topolino, τροποποίησε την αρχική αυτή ιδέα και έδωσε το ρόλο αυτόν σε έναν άλλο κεντρικό ήρωα του Ντίσνεϋ, τον Ντόναλντ Ντακ. Την 1η Ιουνίου του 1969 δημοσιεύτηκε στο Topolino η πρώτη περιπέτεια του Φάντομ Ντακ, «Το Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων» από τους Guido Martina (σενάριο) και Giovan Battista Carpi (σχέδιο). Σε αυτήν την ιστορία, ο Ντόναλντ Ντακ κληρονομεί κατά λάθος τη βίλα του Λόρδου Κουάκετ, ενός ευγενούς αριστοκράτη. Εξερευνώντας την, όμως, ανακαλύπτει το ημερολόγιο του ιδιοκτήτη και, κατά συνέπεια, τη μυστική του ταυτότητα: ο Λόρδος Κουάκετ τα βράδια μεταμφιεζόταν στον Φαντομία, έναν «αριστοκράτη λωποδύτη», ο οποίος – όντας ευκατάστατος ο ίδιος – έκλεβε από τους πλούσιους για να βοηθήσει τους φτωχούς. Οι διηγήσεις του και η ιδέα της μυστικής ταυτότητας, καθώς και τα όπλα και σύνεργά του, επηρέασαν τον Ντόναλντ στο να δημιουργήσει κι εκείνος τη δική του «σκοτεινή πλευρά», ένα alter ego, οι επιδιώξεις του όμως ήταν σαφώς πιο ευκαταφρόνητες: στις πρώτες ιστορίες του Guido Martina, ο Φάντομ Ντακ παρουσιάζεται σαν ένας εκδικητής όσων κακομεταχειρίζονται τον Ντόναλντ – ένας ήρωας με τιμωρητική διάθεση που ακροβατεί διαρκώς μεταξύ των «καλών» και των «κακών». Στην πρώτη του μεταμφίεση, ο Φάντομ Ντακ δε φοράει μάσκα για να κρύψει το πρόσωπό του. Αυτή εμφανίζεται από τη δεύτερη περιπέτεια και μετά. Όταν ο Ντόναλντ βρήκε το ημερολόγιο του Φαντομία! Το όνομά του στα ιταλικά είναι επηρεασμένο από τον ήρωα στον οποίο βασίστηκε: Paperinik, ένα λεκτικό παιχνίδι ανάμεσα στην ιταλική ονομασία του Ντόναλντ (Paperino) και τον ήρωα-πρότυπό του, Diabolik, ο οποίος, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ήταν ένας χαρακτήρας με μεγάλη επιρροή στην ιταλική (αν όχι στην παγκόσμια) σκηνή κόμικς, με σαφείς επιρροές από άλλους δημοφιλείς αντιήρωες, όπως ο Arsin Lupin του Morris Leblanc ή ο Fantomas των Marcel Allain και Pierre Souvestre. Σήμερα, οι αναφορές αυτές βρίσκουν μεγαλύτερο αντίκρυσμα στο πρότυπο του Φάντομ Ντακ, το Φαντομία, για τον οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενο μέρος του αφιερώματος, και όχι στον ίδιο το χαρακτήρα, ο οποίος, σταδιακά, εξελίχθηκε, από καθαρόαιμος εκδικητής σε υπερήρωα… δυτικών προδιαγραφών. Στις πρώτες του ιστορίες, ο Φάντομ Ντακ ξετυλίγει σιγά-σιγά τα χαρτιά του. Σε αυτήν την πιο «ανθρώπινη» εκδοχή του, συμμετείχαν πολλοί από τους πιο κλασικούς της ιταλικής ντισνεϋκής δημιουργίας: πέρα από το δημιουργικό δίδυμο των Guido Martina και Giovan Battista Carpi, τις πρώτες περιπέτειες του παπιόμορφου υπερήρωα θα υπογράψουν καλλιτέχνες όπως ο Romano Scarpa, ο Massimo De Vita, ο Giorgio Cavazzano, ο Guido Scala, ο Luciano Bottaro, ο Giorgio Pezzin και ο Guilio Chierchini – και η αναφορά δεν αποτελεί μία απλή παρέλαση ονομάτων, αλλά περιλαμβάνει σε μία σειρά ένα τεράστιο κεφάλαιο των ιταλικών κόμικς, και δη, αυτών της Ντίσνεϋ. Σε κάθε ιστορία, παρουσιάζεται ένα νέο gadget από το οπλοστάσιό του: μποτάκια με ελατήρια, ελαστικό σκοινί, ζώνη αντιβαρύτητας, ακτινοβόλο πιστόλι, πλαστικές μάσκες, σπρέι ύπνου… Αν προσπαθούσαμε να τον συγκρίνουμε με τους ήρωες του κλασικού αμερικάνικου κόμικ, ο Φάντομ Ντακ μάλλον θα είχε περισσότερα κοινά με τον Σκοτεινό Ιππότη της Γκόθαμ Σίτι, τον Batman. Ένας ήρωας χωρίς υπερδυνάμεις, χρησιμοποιεί το μυαλό του και τον εξοπλισμό που διαθέτει για να φέρνει σε πέρας τις αποστολές του. ΟΚ, μπορεί να μη κυκλοφορεί με ένα τόσο φανταχτερό όχημα όσο το Bat-Mobile, έχει όμως το πιστό σαραβαλάκι του, 313 – του οποίου οι πινακίδες μετατρέπονται σε Χ όταν το οδηγεί ο Φάντομ Ντακ – εξοπλισμένο με μία σειρά από οπλικά συστήματα, επινόησης του Κύρου Γρανάζη. Όπως εύστοχα επισημαίνει ο Δημήτρης Δημακόπουλος στο «Ο Θρύλος του Φάντομ», «η διαφορά ανάμεσα στην ηρωική πλευρά του Ντόναλντ και του Σκοτεινού Ιππότη, είναι, σε μεγάλο βαθμό, θέμα προϋπολογισμού». Το βασικό μέσο του Φάντομ Ντακ για να κρύβει την ταυτότητά του, ως Ντόναλντ Ντακ, είναι η μάσκα που φορά. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι λίγες οι φορές που η μυστική του ταυτότητα αποκαλύπτεται, είτε επειδή εξαναγκάζεται από κάποιον αδίστακτο κακοποιό που δεν μπορεί να κερδίσει αλλιώς, είτε επειδή τα ανιψάκια ανακαλύπτουν το κρυσφήγετο κάτω από το σπίτι ή τα υπόλοιπα κοντινά του πρόσωπα παρατηρούν την ομοιότητα και εν τέλει την ταύτιση. Άλλωστε, αρκετά συχνά αποκαλύπτει ο ίδιος την ταυτότητά του οικειοθελώς σε συμμάχους του, όπως για παράδειγμα τον Κύρο Γρανάζη. Προκειμένου να διατηρηθεί το μυστικό, ο Κύρος έχει εφεύρει τις παστίλιες Αμνησιαζόλ. Πρόκειται για ένα από τα κυριότερα τρικ που χρησιμοποιεί ο Φάντομ Ντακ, όταν αποκαλύπτει την ταυτότητά του σε κάποιον: οι παστίλιες αυτές προκαλούν επιλεκτική και μικρής κλίμακας αμνησία, προκειμένου όποιος έχει πληροφορηθεί τη μυστική του ταυτότητα, να την ξεχάσει. Από την άλλη, όταν θέλει να πείσει αυτούς που πιστεύουν ότι ο Ντόναλντ Ντακ και ο Φάντομ Ντακ είναι το ίδιο πρόσωπο για το αντίθετο, χρησιμοποιεί ομοιώματα ή σωσίες ρομπότ για να ξεφύγει. ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ Στις πρώτες ιστορίες, ο Φάντομ Ντακ τα έβαζε με όσους καταδυνάστευαν το Βασιλάκη Καΐλα των Disney comics, τον Ντόναλντ Ντακ. Σύντομα, όμως, με τη στροφή στα υπερατλαντικά υπερηρωικά πρότυπα, ο Φάντομ Ντακ άρχισε να μάχεται το έγκλημα στη Λιμνούπολη και να έρχεται αντιμέτωπος με εγκληματίες κάθε λογής. Παραδοσιακοί εχθροί του είναι οι Μουργόλυκοι, ο Τζων Ρόμπαξ και, ενίοτε, η Μάτζικα, όσοι δηλαδή επιβουλεύονται την περιουσία του πιο πλούσιου παπιού του κόσμου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Σταδιακά, όμως, δημιουργήθηκε η ανάγκη για νέους αντιπάλους, ανταποκρινόμενους περισσότερο στις ανάγκες των ιστοριών με… υπερηρωικό πρόσημο. Από πολύ νωρίς, οι συγγραφείς των ιστοριών του Φάντομ παρουσίαζαν υπερ-κακούς με κάποιου είδους υπερδυνάμεις, ή ένα ευρύ και απειλητικό οπλοστάσιο, προκειμένου να κάνουν πιο ενδιαφέρουσες τις ιστορίες και, φυσικά, να αναπροσαρμόσουν την ισορροπία ανάμεσα στο κλασικό, ευρωπαϊκό Disney κόμικ και το μοντέρνο, αμερικάνικο superhero κόμικ. Φυσικά, κάποιοι από αυτούς εμφανίζονται μία και μόνη φορά, ενώ κάποιοι άλλοι με περισσότερο ενδιαφέρον επανεμφανίζονται τακτικά στις σελίδες των περιοδικών Disney. Το 1988, ο Giulio Chierchini δημιούργησε το χαρακτήρα Little Gum, έναν εξωγήινο ο οποίος δίνει όποια μορφή θέλει στην τσίχλα που μασάει. Οι ιστορίες του, βέβαια, μένουν ανέκδοτες στην Ελλάδα. Ο πιο γνωστός, μάλλον, εχθρός του Φάντομ Ντακ είναι ο Σπέκτρουμ. Και παραδόξως, στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει μόνο μία ιστορία του: η πρώτη του εμφάνιση, στα πλαίσια της κλασικής ιστορίας σε συνέχειες, «Η Ζωδιακή Πέτρα» (Bruno Sarda/Massimo De Vita). Σ’ αυτήν την ιστορία του 1990, ο Φάντομ Ντακ έρχεται αντιμέτωπος με έναν κακοποιό υπνωτιστή, ο οποίος χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του για να προβαίνει ανενόχλητος στις εγκληματικές του δράσεις. Μέχρι το 2008, όταν και επανεμφανίστηκε για τις ανάγκες της σειράς Σούπερ Ήρωες, είχε στο ιστορικό του άλλες 4 εμφανίσεις, με προσωπική αγαπημένη την ιστορία Paperinik e il magico eroe, στην οποία γεννιέται ένας ταχυδακτυλουργός υπερήρωας και σύμμαχος του Φάντομ Ντακ, ο PaperMagic. Το 1991 δημιουργείται ένας από τους πιο δημοφιλείς εχθρούς του Φάντομ Ντακ: ο Σκούπι Ντο (Inquinator). Σε μία ιστορία με σαφές οικολογικό μήνυμα, ο Giorgio Pezzin παρουσιάζει, σε συνεργασία με το Massimo De Vita, έναν από τους πιο βρωμερούς villains όλων των εποχών. Πράγματι, ο Σκούπι Ντο χρησιμοποιεί για όπλα του σκόνη, μελάνη, πετρέλαιο, σκουπίδια, και γενικότερα καθετί βρώμικο. Επτά μήνες αργότερα επανεμφανίστηκε, αυτή τη φορά σε σχέδιο Alessandro Gottardo, και έκτοτε δεν τον ξαναείδαμε, παρά μόνο για τις ανάγκες της σειράς Σούπερ Ήρωες το 2008, μία απόπειρα ενός ντισνεϋκού Avengers, για το οποίο όμως θα μιλήσουμε σε επόμενο στάδιο. Άλλη μία βασική «υπερκακός» στη σειρά Σούπερ Ήρωες είναι η Ηλέκτρα, μία γοητευτική και επικίνδυνη πάπια που φέρει έναν κεραυνό στο μέτωπό της. Έχει τη δύναμη να ελέγχει την ενέργεια, και είναι σε θέση να υπνωτίσει οποιονδήποτε πιστεύει ότι εξυπηρετεί τους σκοτεινούς σκοπούς της. Η πρώτη της εμφάνιση έγινε στη μίνι σειρά «Φάντομ εναντίον όλων» (2007), και παρ’ όλο που πρωτοσχεδιάστηκε από τον Giorgio Cavazzano, η μάχη της με το Φάντομ Ντακ υπογράφεται απ’ τους Giorgio Salati και Marco Gervasio. Στην ίδια σειρά παρουσιάστηκαν σαν βασικοί εχθροί ο Δρ. Χάκερ, οι Δίδυμοι Σπικ και Σποκ και ο Κύριος Αόρατος, οι οποίοι απέκτησαν και δεύτερη εμφάνιση και είχαν τη δυνατότητα για μία αποτυχημένη ρεβάνς εναντίον του Φάντομ, σε ξεχωριστές ιστορίες μεταξύ τους. Άλλη μία θηλυκή κακοποιός είναι η Λόλα Ντακ. Δημιουργήθηκε το 1996 από τον Bruno Sarda και αρχικά εικονογραφήθηκε από το Luciano Gatto. Ωστόσο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει μονάχα η τρίτη εμφάνισή της, δια χειρός Lucio Leoni, στην ιστορία «Η Αξέχαστη Αΐντα». Ο τελευταίος, μαζί με τη συνεργάτιδά του Emmanuela Negrin, δημιούργησαν μερικές από τις καλύτερες ιστορίες με πρωταγωνιστή το Φάντομ Ντακ, τόσο σε επίπεδο σχεδίου αλλά, κυρίως, υπόθεσης. Δεν είναι τυχαίο που οι αγαπημένες μου ιστορίες με τον ήρωα, όπως για παράδειγμα η δυστοπική ιστορία «Στο Χάσμα του Χρόνου», υπογράφονται από το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό δίδυμο. Ο Lucio Leoni είναι, κατά τη γνώμη μου, ο καλλιτέχνης εκείνος που έδωσε νέα πνοή στις περιπέτειες του μασκοφόρου εκδικητή της Λιμνούπολης. Δεν είναι τυχαίο που το περιοδικό Αλμανάκο έχει δημοσιεύσει σχεδόν όλες τις ιστορίες του με τον Φάντομ Ντακ. Πάνω, σκίτσο του με μερικούς ήρωες που δημιούργησε για τις ιστορίες του με τον ήρωα (με εξαίρεση τον κλασικό παππού των Μουργόλυκων) Τέλος, συχνά πυκνά ο Φάντομ Ντακ έρχεται αντιμέτωπος με κάποιο κακό alter ego του Κύρου Γρανάζη. Ο Κύρος, ο μεγαλύτερος εφευρέτης της Λιμνούπολης, είναι ο βασικός σύμμαχος του Φάντομ Ντακ – είναι εκείνος που τον εξοπλίζει διαρκώς με νέα όπλα, και επισκευάζει τα παλιά. Ωστόσο, τυχαίνει ενίοτε κάποια εφεύρεση να μην έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα και να επηρεάσει την ψυχική κατάσταση του, μετατρέποντάς τον σε… κακό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι «Η Επίθεση του Γραν-Χ», αλλά και οι ιστορίες με τον Μαντ Δόκτωρ, οι οποίες σύστησαν τελικά έναν νέο ήρωα στο σύμπαν του Φάντομ Ντακ. ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο Φάντομ Ντακ εμφανίστηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1975, στις σελίδες του περιοδικού Μίκυ Μάους #446. Όπως ήταν λογικό -αλλά όχι και επόμενο- το ελληνικό κοινό τον γνώρισε διαβάζοντας την πρώτη του εμφάνιση, η οποία αρχικά τιτλοφορείτο «Ο Εκδικητής». Από τότε, και για πολλά χρόνια, οι ιστορίες του δημοσιεύονταν στα περιοδικά Μίκυ Μάους και Κλασικά. Αυτό άλλαξε λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία ενός νέου περιοδικού, του Αλμανάκο. Το Αλμανάκο πρωτοκυκλοφόρησε το 1990, χωρίς να έχει, αρχικά, συγκεκριμένο χαρακτήρα. Σταδιακά, στράφηκε σε πιο ιδιαίτερες ντισνεϋκές ιστορίες, όπως οι Υπερασπιστές του Δικαίου με τους Τσιπ και Ντέηλ (Chip n’ Dale Rescue Rangers), η βραζιλιάνικη σειρά «Οι 12 Άθλοι του Νυχτερίδα Ντακ», οι περιπέτειες του Μαυρόφτερου Τιμωρού (Darkwing Duck) ή του Κάπταιν Μπαλού (TaleSpin). Στο Αλμανάκο #29 δημοσιεύτηκε μία «ιστορία με σταυροδρόμια», από τις διασκεδαστικές ιστορίες που επιλέγει ο αναγνώστης τον ρου της ιστορίας, με πρωταγωνιστή το Φάντομ Ντακ. Όμως η επόμενη εμφάνιση του ήρωα θα γίνει στο τεύχος #54 με δώρο «το ράμφος του Φάντομ Ντακ», και μετά πάλι στο τεύχος #72 (1997) με την αναδημοσίευση της κλασικής πρώτης ιστορίας του, αυτή τη φορά με τον τίτλο «Το Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων». Αυτό ήταν. Από τότε και μέχρι το τέλος της κυκλοφορίας του, το περιοδικό Αλμανάκο έγινε, ουσιαστικά, το περιοδικό όπου δημοσιεύονταν κατά βάση οι ιστορίες του Φάντομ Ντακ (μαζί με αυτές του αρχαιολόγου Ινδιάνα Γκούφυ και του υπερήρωα Σούπερ Γκούφυ). Ένα περιοδικό που απευθύνονταν σε έφηβο κοινό, αφού, εκτός από τις ιστορίες δράσης με το μασκοφόρο εκδικητή, περιείχε νέα για αυτοκίνητα, αθλητικά, βιντεοπαιχνίδια και ταινίες. Όπως είπα και παραπάνω, στις ιστορίες του Αλμανάκο γνώρισα και αγάπησα το καλλιτεχνικό δίδυμο Lucio Leoni και Emmanuela Negrin, οι οποίοι χάρισαν μερικές από τις καλύτερες ιστορίες του ήρωα. Άξια αναφοράς θεωρώ και την υποσειρά «Όταν ο Φάντομ τρώει πολύ», με βασικούς συντελεστές της τον Tito Faraci και Giuseppe Ferrario, στην οποία ο Ντόναλντ Ντακ βαρυστομαχιάζει και ονειρεύεται μερικές από τις πιο κουλές περιπέτειες του Φάντομ Ντακ. Υπάρχουν, φυσικά, και πολλές ακόμα ειδικές εκδόσεις με τον ήρωα. Το 1991 κυκλοφόρησε το τεύχος «Σπέσιαλ Φάντομ Ντακ», που περιλάμβανε μερικές από τις πρώτες, κλασικές ιστορίες του ήρωα. Στα πλαίσια της σειράς «Μεγάλα Σήριαλ», υπήρξαν τρεις εκδόσεις ειδικά αφιερωμένες στον Φάντομ: η προαναφερθείσα σειρά «Φάντομ Εναντίον Όλων», το τεύχος «Φάντομ Ντακ – Ώρα για Δράση!» που περιλάμβανε μερικές ιστορίες που είχαν δημοσιευτεί παλαιότερα στο Αλμανάκο, και τέλος το «Φάντομ Ντακ: Η Αρχή του Μύθου», με τις πρώτες ιστορίες του ήρωα. Τέλος, με το Αλμανάκο #100 είχε δοθεί ως ένθετο δώρο το ειδικό τεύχος «Φάντομ Ντακ Για Πάντα», που περιλάμβανε την ιστορία «Ο Κλέφτης με τη Νέμπουλα» (Lucio Leoni/Emmanuela Negrin). Φυσικά, θα μπορούσαμε να εντάξουμε εδώ τις Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ (την περίφημη και επαναστατική ιταλική σειρά PK), καθώς και τη σειρά Σούπερ Ήρωες, όμως αυτά θα παρουσιαστούν σε επόμενο στάδιο. Πηγή: docmz.wordpress.com

Εγκυκλοπαίδεια εκπαιδευτικού χαρακτηρα πλαισιωμένη με τους γνωστους χαρακτηρες του Ντισνευ (Σκρουτζ,Ντοναλντ,Μικυ,Γκουφυ,Πλουτο κ.α.). Συμφωνα με τα credits που αναγραφονται στο εσωτερικο της εκδοσης η Ελληνικη εκδοχη του συγκεκριμενου τίτλου κυκλοφόρησε το 1991 απο την εκδοτική "Γ.ΑΞΙΟΤΕΛΛΗΣ και ΣΙΑ ΕΠΕ" και κυκλοφορησε 8 τόμους με τους τίτλους-οπως αναγραφονται στο εσωτερικο της εκδοσης: 1.ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ (ΜΕΡΟΣ Α) 2.ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ (ΜΕΡΟΣ Β) 3.ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ (ΜΕΡΟΣ Α) 4.ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ (ΜΕΡΟΣ Β)* 5.ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ (ΜΕΡΟΣ Α) 6.ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ (ΜΕΡΟΣ Β) 7.ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (ΜΕΡΟΣ Α) 8.ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (ΜΕΡΟΣ Β) *Η αλλίως "στην υπαιθρο"όπως τεκμηριωνεται κ απο το σχετικο εξωφυλλο που ανέβασα. Η περιοδικοτητα μου ειναι αγνωστη αλλα προφανως υποθετω πως βγηκαν λογικα και οι 8 τομοι την ιδια χρονικη περιοδο (1991) μιας κ εικαζω πως οι συγκεκριμενες εκδοσεις θα βρισκονταν στις προθηκες των βιβλιοπωλείων παρα σε καποιο περιπτερο. Οι σχεδιαστες που φιλοτεχνησαν τις εκδοσεις αυτες δεν αναγραφονται καπου. (Προφανως καποιο επιτελειο σχεδιαστων του Disney ανελαβε το εργο αυτο.) Η μετάφραση στην γλωσσα μας ανηκει στην Μαρια Τζουβέλη,η επιμέλεια-διορθωση των κειμένων στον Ηλία Ζαφειράτο και η ομολογουμενως πολυτελεστατη εκτυπωση ανηκει στο Ν.Καρέντζο. Ενδεικτικοι τιτλοι των κεφαλαίων που περιεχονται είναι:Στο εργοστασιο/Αεροπλάνα/Τα μέσα επικοινωνίας/Τα πλοία και τα υποβρύχια κ.α. Στο τελος του καθε τομου φιλοξενειται ολιγοσελιδο αλφαβητικό ευρετήριο καθως και ολοσωμο πορτραιτο χαρακτηρων του disney στο οπισθόφυλλο (Σκρουτζ,Πλούτο κτλ). Οποιος μελος έχει περισσοτερες πληροφορίες υλικο και στοιχεια για την εκδοση αςμας ενημερώσει. Και απο τον παρακατω συνδεσμο το εξωφυλλο (δυστυχως σε χαμηλη αναλυση-αλλα για τυπικους λογους μεχρι να βρεθει..) του Τόμου 1 Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον comicos.

Ο αγαπημένος μας χαρακτήρας κι αυτός που ουσιαστικά ξεκίνησε την αυτοκρατορία Disney,εφέτος κλείνει τα 90 του χρόνια και τα πρατήρια BP το γιορτάζουν. Όπως πληροφορηθήκαμε από το site της εταιρίας,αλλά και από τα οπισθόφυλλα των τευχών #215 και #216 του Μίκυ Μάους,με την μέθοδο των κουπονιών κι ενός αντιτίμου,θα μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει διάφορα αξεσουάρ με θέμα τον Μίκυ και την Μίννι. Η προσφορά θα ισχύει μέχρι τις 4 Νοεμβρίου και μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων. Το οπισθόφυλλο της διαφήμισης Μπορείτε να αναζητήσετε περισσότερες πληροφορίες και στο site της BP.

Το 1998, με αφορμη την συμπλήρωση των 50 χρόνων της συμφωνίας που υπογράφτηκε το 1948 μεταξύ του Walt Disney και του Dan Folke, για την κυκλοφορία των Disney comics στην Δανία, κυκλοφορεί ένα επετειακό σκληρόδετο άλμπουμ, 48 σελίδων, διαστάσεων 16.5 x 24.0, με τίτλο: "It all started with a mouse - Disney & Egmont 50 years". Το άλμπουμ περιλαμβάνει μια 25σέλιδη ιστορία για το πως επιτεύχθηκε η συμφωνία μεταξύ των δυο εταιρειών, της Disney και της Egmont... Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τις εκδόσεις της Egmont, το επικείμενο συμβόλαιο, καθώς και ένα CD και τους στίχους ενός τραγουδιού, για τον Ντόναλντ!!! "Much more than just Donald Duck" Τα άλμπουμ ήταν αριθμημένα και αν κρίνω από το νούμερο που έχει το αντίτυπο μου, μάλλον πρέπει να κυκλοφορήσαν πολλά. Ελπίζω κάποια στιγμή να μας διαφωτίσει επί του θέματος ο @PhantomDuck με τις Disney-κες του γνώσεις. Σχετικα link: inducks.org - dba.dk

Μια μονοσέλιδη ιστορία με τον Πλούτο, που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό Mickey Mouse Adventures #15, του Ισπανού κομίστα Miguel Fernandez Martínez. Γιατί ως γνωστόν...οποίος βιάζεται, σκοντάφτει!

Από την Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney #2 ένα στριπάκι με πολλή φασαρία από τα ανιψάκια του Ντόναλντ Ντακ, δια χειρός Carl Barks.

Disney για αυτή την εβδομάδα αλλά κάτι που δεν έχει ξαναμπεί. Ο σκανδαλιάρης Γκρέμλιν Γκας, από το ΚΟΜΙΞ #100.

Πού είναι ο Λούντβιχ να μας θαυμάσει; Επειδή με έχει απασχολήσει αρκετά το θέμα, όσο ψάχνω, τόσο βρίσκω ενδιαφέροντα ευρήματα πάνω στην ακαδημαϊκή κάλυψη των Disney κόμικς γενικώς. Δεν μιλάμε για άρθρα που έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, διαδίκτυο, βιβλία κλπ. Αναφερόμαστε καθαρά στον ακαδημαϊκό τομέα. Διπλωματικές εργασίες που μπορεί να έχουν γίνει στα πλαίσια κάποιου μεταπτυχιακού ή διδακτορικού, όπως και δημοσιεύσεις στα λεγόμενα journals, τα οποία θα μπορούσαν να αποδοθούν ως «επιστημονικά περιοδικά». Δημοσιεύσεις δηλαδή που μπαίνουν στην διεθνή βιβλιογραφία και συμβάλουν στην επιστημονική κοινότητα. Για να μην φτιάχνουμε κάθε φορά διαφορετικό θέμα, θα βάζουμε εδώ πέρα ό,τι βρίσκουμε, για να έχουμε σουλουπωμένα τα πάντα. Κάποια τα είχα βάλει και παλιότερα σε ξεχωριστά threads, όμως τα βάζω κι εδώ μαζί με διάφορα άλλα ακόμα. Ακολουθούν χρονολογικά: 2011, Μεταπτυχιακή διατριβή: Unca Don and Unca Scrooge’s Guide to History. Representations of the Past in the Disney Comics of Don Rosa. Petra Kotro. Επίσης εδώ. 2011, Δημοσίευση: The Triumvirate of Evil: Major Villains of Don Rosa's Donald Duck. Από την Katja Kontturi. 2012, Δημοσίευση: Not Brains, Just Voodoo: A Zombie in Disney's Donald Duck Comics. Από την Katja Kontturi. 2014, Διδακτορική διατριβή: Duckburg - a gate between two worlds. Don Rosa's Disney Comics as Postmodern Fantasy. Από την Katja Kontturi. Επίσης εδώ. 2015, Δημοσίευση. Bursting Money Bins, The ice and water structure. Από τον Franco Bagnoli. 2016, Δημοσίευση. Delicious ice creams in Plain Awful. Why does salt thaw ice ? Από τον Franco Bagnoli. 2017, Δημοσίευση. Science fiction parody in Don Rosa's "Attack of the the Hideous Space-Varmints" από την Katja Kontturi. Επίσης εδώ.

Οκ, ήρθε επιτέλους κι αυτή η ώρα. Στις 4-6 Μαϊου 2018, θα έχουμε την τιμή να γνωρίσουμε τον Marco Gervasio στο The Comic Con 4, στο Βελλίδειο. Χωρίς πολλά πολλά, πάμε να δούμε τι επιλογές έχουμε. Συνοπτικά: Οι δημοσιευμένες ιστορίες του στην Ελλάδα (με βαθμολογική ταξινόμιση). Δεν περιλαμβάνονται μονοσέλιδες. Τα δημοσιευμένα εξώφυλλά του στην Ελλάδα Πατήστε στα από πάνω links και δείτε ποια τεύχη έχετε. Πάμε και για μερικές αναλυτικότερες προτάσεις τώρα. : 1) Τα must have. 5 θεματικά τεύχη με τον Φαντομία, με δικά του εξώφυλλα και κεντρική ιστορία. Κόμιξ #4 (Β' περίοδος) - Φαντομίας Μίκυ Μους #98 (Β' περίοδος) - Παρελθόν χωρίς μέλλον (Πρωταγωνιστεί ο Φάντομ Ντακ σε ιστορία πρόλογο του Φαντομία) Μίκυ Μάους #142 (Β' περίοδος) - Ο θησαυρός του Δόγη Μίκυ Μάους #144 (Β' περίοδος) - Ο αριστοκράτης πίσω από την μάσκα Μίκυ Μάους #193 (Β' περίοδος) - Ο κλέφτης & ο μεγιστάνας (από τις καλύτερες ιστορίες του για εμένα btw 2) Λοιπά τεύχη με ιστορίες του Φαντομία, όμως χωρίς εξώφυλλα. Δεν έχουν βγει άλλα εξώφυλλα με τον Φαντομία στην Ελλάδα. Από εδώ και πέρα βλέπουμε τεύχη με ιστορίες του Φαντομία, που χρησιμοποιούν εξώφυλλα άλλων σχεδιαστών. Αλμανάκο #174 - Η σκιά του Φαντομία. Σημαντική ιστορία πρόδρομος του σύμπαντος του Φαντομία. Αποτέλεσε έναυσμα για την μετέπειτα δημιουργία του ήρωα. Αλμανάκο #222 - Ο θησαυρός της Ντομινίκ Φαντομινίκ. Αντίστοιχο με το παραπάνω, δεν εμφανίζεται ο γνωστός πλέον Φαντομίας. Πρωταγωνιστεί ο Φάντομ Ντακ. Κόμιξ #5 (Β' περίοδος) - Η απόδραση του Φαντομία Κόμιξ #6 (Β' περίοδος) - Ληστεία εν πλω Μίκυ Μους #91 (Β' περίοδος) - Το μυστικό του Φαντομία Μίκυ Μους #136 (Β' περίοδος) - Ντακφαγκόρ Μίκυ Μάους #137 (Β' περίοδος) - Ησυχία στην αίθουσα (ιστορία σε στυλ βουβού Α/Μ κινηματογράφου) Μίκυ Μάους #138 (Β' περίοδος) - Η κατάρα του Φαραώ Μίκυ Μάους #139 (Β' περίοδος) - Το όγδοο θαύμα του κόσμου Μίκυ Μάους #140 (Β' περίοδος) - Ο Φαντομίας στα χιόνια Μίκυ Μάους #141 (Β' περίοδος) - Τα λάφυρα των Μπάσκερβιλ Μίκυ Μάους #143 (Β' περίοδος) - Η μάσκα του Φου Μαν Αψιού (το εξώφυλλο μοιάζει δικό του, όμως είναι του Giorgio Cavazzano) Μίκυ Μάους #192 (Β' περίοδος) - Τα δαχτυλίδια του Καλιόστρο 3) Θεματικά τεύχη με δική του ιστορία & εξώφυλλο, εκτός του Φαντομία. Μίκυ Μάους #2263 - Χαμένοι στο πουθενά Μίκυ Μάους #2397 - Ρεσάλτο από το παρελθόν (το καλύτερο ίσως θεματικό τεύχος εκτός Φαντομία) Μίκυ Μους #2421 - Ήρθε η ώρα του μεγάλου ντέρμπυ (θεματικό ποδοσφαιρικό τευχάκι, όλες οι ιστορίες είναι δικές του) Μίκυ Μάους #2436 - Επιχείρηση όλεθρος Γ' μέρος (αντίστοιχα, μόνο το τρίτο μέρος έχει εξώφυλλο & ιστορία δικά του) Μίκυ Μάους #24 (Β' περίοδος) - Δυο γείτονες στο πέλαγος Μίκυ Μάους #32 (Β' περίοδος) - Μίκυ Ρέηντζερ Μίκυ Μάους #78 (Β' περίοδος) - Τέρμα τα γκάζια Μίκυ Μάους #94 (Β' περίοδος) - Η μεγάλη απόδραση Μίκυ Μάους #170 (Β' περίοδος) - Αγόρια εναντίον κοριτσιών 4) Μεγάλα Σήριαλ με ιστορίες του (επειδή είναι σύντομη και αναγνωρίσιμη σειρά). Βέβαια τα δύο τελευταία Σήριαλ είναι δύσκολο να βρεθούν πλέον, όμως τα αναφέρουμε όπως και να 'χει :P. Μεγάλα Σήριαλ #13 - Επιθεωρητής Μίκυ Μάους & τα μυστήρια του Παρισιού. Οι ιστορίες "Υπόθεση Νο 342: Οι εξαφανισμένες δημοσιότητες" και "Υπόθεση Νο 421: Η κλοπή του μυστικού του κράτους" είναι δικές του. Μεγάλα Σήριαλ #15 - Ο άρχοντας των μάγων: Το τουρνουά. Η ιστορία αποτελείται από 10 μέρη, στα οποία έχουν δουλέψει πολλοί διαφορετικοί σχεδιαστές. Ο Gervasio έχει φτιάξει το 2ο και 9ο μέρος, δηλαδή "Οι αιώνιοι βάλτοι" και " Η επιστροφή του φαντάσματος". Μεγάλα Σήριαλ #10 - Αστρόπλοιο $ Μακ Ντακ. Ιστορία σε 4 μέρη. Το τρίτο μέρος ονόματι "Ο κοσμοπειρατής" είναι του Gervasio. Μεγάλα Σήριαλ #14 - Φάντομ εναντίον όλων. Αντίστοιχα ιστορία χωρισμένη σε μέρη. Το δικό του κομμάτι είναι το "Φάντομ Ντακ εναντίον Ηλέκτρας". Οι προσωπικές μου επιλογές: Με σειρά προτεραιότητας, θα προτιμήσω να πάρω τζίφρες στα 3 τεύχη Κόμιξ (4-6) που έχουν ιστορίες του με τον Φαντομία. Δεύτερα στην λίστα πάνε τα 4 τευχάκια Μίκυ Μάους που ανέφερα στην αρχή, με ιστορία & εξώφυλλο του Φαντομία. Από εκεί και πέρα, αν περισσέψει χώρος, θα δώσω το ΜΜ 2397 - Ρεσάλτο στο παρελθόν, το Αλμανάκο 174 με την ιστορία πρόλογο του Φαντομία, το ΜΜΒ #137 με την ιστορία χωρίς λόγια του Α/Μ κινηματογράφου, και ίσως και κάνα δυο ακόμα αντίστοιχα με ιστορίες που έχω ξεχωρίσει. Τεύχη της Καθημερινής μπορείτε να προμηθευτείτε από το μαγαζί της στο κέντρο της Αθήνας, Πανεπιστημίου 49 Στοά Αρσακείου. Τηλ 210.33.16.825. Τεύχη Τερζόπουλου μπορείτε να βρείτε μεταχειρισμένα σε παλαιοβιβλιοπωλεία, όπως και από το online μαγαζί του ίδιου (αν και σε πιο τσιμπημένες τιμές). Παλαιότερα threads για προτάσεις άλλων δημιουργών, μπορείτε να βρείτε παρακάτω: Προτάσεις ιστοριών για το signing του Giorgio Cavazzano Προτάσεις ιστοριών για το signing του Paolo Mottura Προτάσεις ιστοριών για το signing της Silvia Ziche Προτάσεις ιστοριών για το signing του Fabio Celoni Προτάσεις ιστοριών για το signing της Giada Perissinotto Προτάσεις ιστοριών για το signing του Lorenzo Pastrovicchio Προτάσεις ιστοριών για το signing του Claudio Sciarrone

Ο Κάστυ δημοσίευσε στην επίσημη σελίδα του στο facebook ότι έχει έτοιμη μια νέα ιστορία η οποία αποτελεί παρωδία του Ιταλικού Μάρτιν Μύστερ, του Αλφρέντο Καστέλι. Συγκεκριμένα αυτή η ιστορία έχει τον τίτλο Μίκυ Μύστερ και Orobomis, η πόλη που απομακρύνθηκε. Η ιστορία θα δημοσιευτεί τον Μάρτιο του 2018 σε δυο τεύχη του περιοδικού Topolino. Ο Κάστυ δέχτηκε με χαρά να απαντήσει τις ερωτήσεις μας όσον αφορά την συγκεκριμένη ιστορία αλλά και για μερικά πράγματα για τον ίδιο. Ευχαριστούμε πολύ τον Κάστυ και για την μετάφραση της συνέντευξης από τα Ιταλικά τον @JohnnyMZ του docmz. Η νέα ιστορία, θα είναι βασισμένη σε κάποια ιστορία του Μάρτιν ή θα είναι μια νέα ιστορία βασισμένη όμως στο σύμπαν του Μάρτιν Μύστερ; Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα σχετικά με την υπόθεση; Το εναλλακτικό εξώφυλλο σχετικό με την ιστορία του Κάστυ. Η ιστορία είναι βασισμένη σε ένα πρωτότυπο θέμα το οποίο έγραψα ο ίδιος. Δεν είναι συνεπώς μία παρωδία ή διασκευή από κάτι που υπήρχε ήδη. Προφανώς όμως περιλαμβάνει όλα τα τυπικά στοιχεία του σύμπαντος του Μάρτιν Μύστερ το οποίο σύμπαν έχει πολλά κοινά στοιχεία με αυτό του Μίκυ, ειδικά το περιπετειώδες μέρος εάν σκεφτούμε τις περιπέτειες με την συμπρωταγωνίστριά Κλάρα Λοφτ. Σε αυτήν την περιπέτεια, ο Topin (Μίκυ- Μάρτιν), η Dinni (Μίννι - Ντιάνα) και ο Scava (Γκούφυ - Τζάβα) αρχίζουν να ψάχνουν για μία μυστηριώδη πόλη που αναφέρεται στα κείμενα και τις ζωγραφιές ενός από τους πιο αρχαίους πολιτισμούς. Το μυστήριο τίθεται από το γεγονός ότι κάθε φορά αναφέρεται σε έναν διαφορετικό τόπο και ο Μίκυ Μάρτιν πρέπει συνεπώς να ανακαλύψει πώς είναι δυνατόν μία ολόκληρη πόλη, να μεταφέρεται στην πάροδο των αιώνων. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε 2 επεισόδια και είναι πλούσια σε μυστήριο και ανατροπές. Στην νέα σου ιστορία που είναι παρωδία του Μάρτιν Μύστερ, έχεις αναλάβει εξ ολοκλήρου το σενάριο; Ήταν δύσκολη η μεταφορά του κανονικού κόμικ σε Ντισνεϊκή έκδοση σεναριακά; Γενικά, για ποιους σου αρέσει να γράφεις πιο πολύ σενάρια; Ναι, εγώ έγραψα το θέμα και ολόκληρο το σενάριο. Αρχικά προβλεπόταν ακόμα μία συνεργασία με τον Αλφρέντο Καστέλι αλλά εκείνος αφού διάβασε το δικό μου κομμάτι είπε ότι ήταν ήδη τέλειο έτσι και αρκέστηκε σε μία «επίβλεψη». Το γεγονός αυτό είναι προφανές ότι μου έδωσε μία τεράστια χαρά. Δεν ήταν δύσκολο να προσαρμόσω τους χαρακτήρες του Μπονέλι στο Ντισνεϊκό σύμπαν. Όπως έλεγα, ο Μάρτιν και ο Μίκυ έχουν πολλά κοινά. Το πιο διασκεδαστικό πράγμα ήταν η μεταμόρφωση του Τζάβα σε Γκούφυ. Στην ιστορία πράγματι ο Σκάβα* – Γκούφυ, είναι ένας γκουφοειδής Νεάντερταλ με μία ασταμάτητη επιθυμία να… σκάψει και η μόνη λέξη που ξέρει να λέει είναι «Γιουκ». Δουλεύω ευχάριστα με όλους τους χαρακτήρες του Μίκυ Σίτυ και ο Μίκυ είναι προφανώς ο αγαπημένος μου. Ωστόσο μου αρέσει πάρα πολύ ο Ήτα Βήτα και ο Ατομίνο Μπιπ Μπιπ, ο οποίος όμως είναι ένας χαρακτήρας πραγματικά πολύ περίπλοκος για να «χωνευτεί» εξ αιτίας των δικών του υπερδυνάμεων που τον κάνουν πρακτικά ανίκητο. * (Στα ιταλικά, scavare είναι το ρήμα σκάβω και ο χαρακτήρας λέγεται Σκάβα οπότε σκάβει). Διαβάζατε εσείς μικρός ιστορίες του ήρωα και σας ενέπνευσε να κάνετε μια ντισνεϊκή παρωδία του ή ήταν ιδέα του επιτελείου του Topolino να την αναλάβετε; Είστε φαν του Μάρτιν; Η ιδέα ήταν γενικά στον αέρα επειδή ήδη στο παρελθόν ο Αλφρέντο Καστέλι είχε δείξει εκτίμηση για τις ιστορίες μου που είχαν μυστηριώδη θεματολογία και μας είχε τύχει να συζητήσουμε γι’ αυτό το θέμα όποτε τύχαινε να συναντιόμαστε στις εκδηλώσεις/cons. Αυτό το καλοκαίρι έτυχε να ξαναβρεθούμε και να καθόμαστε δίπλα δίπλα κατά την διάρκεια ενός πρωινού (σε μία εκδήλωση) και εγώ του διηγήθηκα όλο το διάγραμμα της ιστορίας Orobomis. Του άρεσε πολύ και από εκεί ξεκίνησε η πρόταση στην σύνταξη η οποία κατ’ ευθείαν έδειξε ενθουσιασμό στο άκουσμα της ιδέας. Πράγματι εκτιμώ τον Μάρτιν Μύστερ αν και για να πω την αλήθεια δεν διαβάζω τις ιστορίες του εδώ και πολύ καιρό, αλλά αυτό επειδή γενικά διαβάζω σχεδόν ελάχιστα κόμικς κατά την γνώμη μου. Ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος. Από μικρός όμως τον ακολουθούσα συχνά καθώς από μικρός ήμουν πάντα ενθουσιώδης με ό,τι είχε μυστήριο, φανταστική αρχαιολογία, τρόμο κλπ. Διαβάσατε την ιστορία Ντύλαν Μάους των Μοττούρα και Φαράτσι για να αντλήσετε έμπνευση σχετικά με τον τρόπο προσαρμογής ηρώων εκτός Ντίσνεϋ στο καστ του Μίκυ ή προτιμήσατε να κινηθείτε σε άξονες τελείως δικούς σας; Ναι, έχω διαβάσει την ιστορία, έτσι όπως διαβάζω σχεδόν όλες τις περιπέτειες με τον Μίκυ που δημοσιεύονται. Αλλά όπως έλεγα πριν, δεν υπήρξε μεγάλη δουλειά στην προσαρμογή. Η μόνη ιδιαιτερότητα που προσέθεσα στον κλασικό Μίκυ, είναι μία χαρακτηριστική λογοδιάρροια. Ένα μειονέκτημα που κάθε τόσο βγαίνει στον Μάρτιν, το οποίο όμως αντιμετωπίζεται με μεγάλη συμπάθεια. Μπορείτε να μας πείτε 2 λόγια για τους χαρακτήρες και πως ας πούμε ο Μίκυ συγκρίνεται με τον Μάρτιν, ο Γκούφυ με τον Τζάβα, η Μίννι με την Νταϊάνα; Θα έχουμε τον Πήτ και το Μαύρο Φάντασμα να έχουν κάποιο ρόλο στην ιστορία; Ο Μίκυ Μάρτιν είναι ελαφρώς πιο σίγουρος για τον εαυτό του συγκριτικά με τον κλασικό Μίκυ. Είναι σίγουρα πιο καλλιεργημένος (κάνει τον συγγραφέα εκτός από τον περιπετειώδη) και τον έκανα επίσης λίγο χαζούλη εδώ κι εκεί, αλλά πάντα με συμπαθητικό τρόπο. Η Μίννι Νταϊάνα είναι μία αρραβωνιαστικιά κατανοητική και ερωτευμένη, και συγκριτικά με την κλασσική Μίννι, είναι σίγουρα λιγότερο «κολλιτσίδα». Για τον Γκούφυ Σκάβα, μιλήσαμε ήδη. Μένει λοιπόν ο Σεργκεϊ Ορλωφ που στην ιστορία ερμηνεύεται ο ρόλος του από τον Μαύρο Πητ. Πράγματι, πολλοί σε αυτόν τον ρόλο περιμένανε το Μαύρο Φάντασμα, ακόμα περισσότερο λόγω μίας φυσικής ομοιότητας. Προτίμησα και επέλεξα τον Μαύρο Πητ επειδή κατά βάθος εκείνος είναι ο πιο κλασικός αντίπαλος και αυτή η έχθρα του με τον Μίκυ αντικατοπτρίζει ιδανικά αυτήν ανάμεσα στον Μάρτιν και τον Όρλοφ. Μετά από αυτή την ιστορία έχεις έτοιμο κάτι άλλο που θα μπει σύντομα στο Topolino; Θα μπορούσες να μας πεις μερικές λεπτομέρειες για τις ιστορίες όπως Η Πόλη Δίχως Ουρανό (The City Without a Sky); Εκτός από το Orobomis, θα βγει σύντομα το «Κάστρο στο Φεγγάρι» και με την αφορμή των γενεθλίων του Μίκυ, η νέα ιστορία που φτιάχνω μαζί με τον Massimo Bonfatti. Το πρώτο είναι ένα μυστήριο φαντασίας στο οποίο ο Μίκυ και ο Γκούφυ ανακαλύπτουν ότι το φεγγάρι δεν είναι τόσο ακατοίκητο όπως μοιάζει. Η άλλη αντίθετα, είναι η ιδανική συνέχεια του «Όλα αυτά θα συμβούν χθες» και ο Μίκυ θα κάνει εκ νέου το ζευγάρι με τον ίδιο του τον νεαρό εαυτό του για να αποτρέψει ένα διαβολικό πλάνο το οποίο έχει οργανώσει ο… λοιπόν θα το δείτε. Η πόλη χωρίς ουρανό έχει μείνει στάσιμη προς το παρόν, όμως πιθανότατα θα ξεκινήσω να δουλεύω πάνω σε αυτό μετά το καλοκαίρι, και δεν βλέπω την ώρα, αφού ο Ατομίνο Μπιπ Μπιπ είναι ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Πάντως στην Ελλάδα ανυπομονούμε πάρα πολύ την νέα σου ιστορία. Μιας και μιλάμε για την Ελλάδα.. Στην χώρα μας η πρώτη σου ιστορία που ξεχώρισε, ήταν Ο Κόσμος του Μέλλοντος όταν δημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους το 2010, το αντίστοιχο Topolino της Ελλάδας. Έχεις σκεφτεί να αξιοποιήσεις με τον ίδιο τρόπο άλλες ιστορίες του Γκότφρεντσον; Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και τον θαυμασμό. Αγαπώ πολύ τις δουλειές των Γκόντφρεντσον & Σκάρπα, και για εμένα είναι ευχαρίστηση να μπορώ να ξανασχεδιάσω κάποιους από τους χαρακτήρες τους, όπως για παράδειγμα τον Δάντη Ρίμα (ο κατάσκοπος με τις ρίμες) και τον Ατομίνο Μπιπ Μπιπ. Είναι βέβαια και μία μεγάλη ευθύνη, επειδή πρόκειται για χαρακτήρες που έχουν συμβάλλει στην διαμόρφωση της ιστορίας του Μίκυ γενικά και υπήρχε το ρίσκο να μην σταθώ αντάξιος του πήχη που είχαν θέσει τα αριστουργήματα του παρελθόντος. Χρειάστηκε λοιπόν να ασχοληθώ πολύ για να δημιουργήσω αυτές τις νέες ιστορίες που δεν ήταν απλά συνέχειες ή νέες αποδόσεις αυτών των παραμυθένιων ιστοριών. Δεν έχω στο πρόγραμμα άλλες ανασκαφές χαρακτήρων ούτε έχω στο πρόγραμμα να γράψω ιστορίες που αναφέρονται σε άλλες κλασικές. Στο μέλλον θα ήθελα αντίθετα να φτάσω στο κλείσιμο του κύκλου της Ατλαντίδας με την Κλάρα Λοφτ και να αφιερωθώ επίσης στην Ρίτσα Πεσκαντρίτσα για την οποία έχω ήδη στο συρτάρι αρκετές ωραίες καινούργιες ιστορίες. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρησιμοποιήσετε χαρακτήρες όπως τον Δάντη Ρίμα και τον Μίκλος σε μελλοντικές ιστορίες; Και οι δυο αυτοί χαρακτήρες έχουν τόσο μεγάλο δυναμικό. Ήλπιζα να διαβάσουμε μις ιστορία σχετική με τον Μίκλος κάποια στιγμή. Αυτό που μου άρεσε πολύ με αυτούς επισήμανα είναι ότι ο Μίκυ έτσι έχει πιο ιδιαίτερους κακούς και μπαίνει σε διαφορετικών ειδών μπελάδες. Αυτό που εννοούσα είναι ότι δεν έχω κάποια συγκεκριμένα σχέδια να τους χρησιμοποιήσω ξανά, αυτή τη στιγμή. Αλλά, ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον τους χρησιμοποιήσω. Χρειάζομαι απλά μια καλή ιδέα. Θα ήθελες να πεις κάτι τελευταίο στους Έλληνες αναγνώστες σου; Σας ευχαριστώ όλους για τον θαυμασμό που δείχνετε για την δουλειά μου. Ευχαριστώ! Δυστυχώς μέχρι τώρα, μία σειρά από περιστάσεις με έκαναν να μην έρθω σε κάποιο φεστιβάλ κόμικς αλλά σας υπόσχομαι ότι θα το κάνω μόλις αυτό καταστεί δυνατόν. Ένα μεγάλο ζεστό χαιρετισμό σε όλους, και συνεχίστε να αγαπάτε τον Μίκυ, σας έχει ανάγκη. -Κάστυ Η συνέντευξη στην ΚΟΜΙΞ Wiki. Οι ερωτήσεις έγιναν από τους @PhantomDuck, @alexoni97 και @ΚΟΜΙΞ

Στο Αλμανάκο #148 του 2003, υπήρχε η ακόλουθη διαφήμιση που απευθυνόταν σε επίδοξους (ή και νυν?) συνδρομητές του περιοδικού: Η εικόνα που παρουσιάζει νομίζω ότι είναι από τις Νέες Περιπέτειες του Φάντομ, έστω και εάν το 2003 ο Τερζόπουλος δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα τη σειρά αυτή. Προσωπικά δεν έχω δει ποτέ μου την αφίσα αυτή, και απ'ότι βλέπω δεν έχει παρουσιαστεί ούτε στο φόρουμ (ούτε στο inducks). Την έχει κάποιος? Γνωρίζετε αν τελικά πράγματι κυκλοφόρησε??

Πριν λίγο καιρό είχα σχολιάσει ένα θέμα στην ιστοσελίδα του φίλτατου @Kriton (comics loft) σχετικά με μια μπαλίτσα που χρησιμοποιήθηκε από τους Φατσίνι και Κάστυ σε δύο ιστορίες: Το Φάντασμα του Φρίξμπουργκ & Το Κουκλοθέατρο του Τρόμου. Εκτός από ένα σύντομο σχόλιο του Κρίτωνα, δεν μπόρεσα να βρω κάποια άλλη σχετική πληροφορία. Παραθέτω πιο κάτω το σχόλιο μου από το comics loft, σχεδόν αυτούσιο, σε περίπτωση που θέλετε να σχολιάσετε. Δεν θα χρησιμοποιήσω το κουτάκι του spoiler, γι'αυτό όσοι δεν διαβάσατε και τις δύο ιστορίες, να επανέλθετε κάποια άλλη φορά! Υπάρχουν και οι σχετικές προειδοποιήσεις. _________________________________________ (αρχικό σχόλιο στο comics loft, στις 25 Σεπτεμβρίου 2017) Διάβασα ψες την ιστορία με το τρομακτικό κουκλοθέατρο, την οποία βρήκα πολύ σπουδαία. Μία λεπτομέρεια μου θύμισε μιαν άλλη ιστορία του Φατσίνι, στην οποία μου είχε μείνει μία απορία την οποία είχα ξεχάσει και τώρα που την θυμήθηκα πρέπει να την δικαιολογήσω (λόγω ψυχαναγκασμού κυρίως). Παραθέτω πιο κάτω τις σκέψεις μου: Υπάρχουν και μερικά spoilers, γι’αυτό όποιοι δεν διάβασαν ακόμα την ιστορία, προσοχή! SPOILERS είπα. SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS Λοιπόν… Στο ‘Κουκλοθέατρο’, εμφανίζεται μπροστά στον Μίκυ μια άσπρη μπάλα που τον οδηγεί μέσα στο άντρο του κακού της υπόθεσης. Ο οποίος κακός, μετατρέπει ανθρώπους σε μαριονέτες με τη χρήση ενός αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αφού το φίλτρο είναι αρχαίο, τότε θα μπορούσε να υπάρχει και στο έτος 1870. Θα μπορούσε να υπάρχει και 100 χρόνια πριν από το 1870. Τώρα, πάμε στην άλλη ιστορία του Φατσίνι, αυτήν με το Φρίξμπουργκ, η οποία δημιουργήθηκε πριν από το ‘Κουκλοθέατρο’. Εκεί βλέπουμε την ίδια άσπρη μπάλα, να εμφανίζεται πρώτα στα χέρια του υποτιθέμενου φαντάσματος και αργότερα, στο τέλος της ιστορίας, να πετάγεται εντός του καρέ από μόνη της. Εμφανίζεται και στο 1ο καρέ της ιστορίας: Επιπλέον, στην ιστορία του Φρίξμπουργκ, το παιδί φαντασματάκι βγαίνει παγανιά μοναχό του μια νύχτα, και κάποιος μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) το φορτώνεται και το παίρνει πίσω, εκεί όπου διαμένει, φαντάζομαι. Προκαταρκτικό Συμπέρασμα: Το φαντασματάκι του Φρίξμπουργκ, είναι άτομο που μαριονετοποιήθηκε από τον μυστηριώδη ενήλικα που κατείχε τη συνταγή του αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αυτό θα συνέβηκε κάποια στιγμή κατά την εκατονταετία που προηγήθηκε του 1870 (όπου και εκτυλίσσεται η ιστορία μας). Όπως και στην περίπτωση του ντετέκτιβ φίλου του Μίκυ στο ‘Κουκλοθέατρο’, ο οποίος δεν ήταν 100% υπό την επήρεια του Πάπετ Μάστερ και μπόρεσε να κάνει νεύμα στον Μίκυ, έτσι και το παιδί φαντασματάκι έβγαινε έξω από μόνο του για παιχνίδι. Επιπλέον, όποιος χρησιμοποιούσε το φίλτρο, μπορούσε να χρησιμοποιεί και μια ημιζώντανη άσπρη μπάλα για τους αχρείους σκοπούς του. 1) Παραμένει όμως η ερώτηση: Ποιός είναι ο μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) στο Φρίξμπουργκ και τί αποσκοπούσε με την άσκηση εξουσίας επί του μικρού με την μπάλα? 2) Η άλλη ερώτηση, φυσικά, είναι: Η μπάλα που εμφανίζεται στο ‘Κουκλοθέατρο’ είναι η ίδια με αυτήν που εμφανίστηκε στο Φρίξμπουργκ και ο Φατσίνι είχε σκοπό να συνδέσει τις δύο αυτές ιστορίες? Το ‘Κουκλοθέατρο’ όμως είναι σε σενάριο Κάστυ, όχι Φατσίνι όπως το Φρίξμπουργκ. Όποιος έχει την καλοσύνη, μπορεί να παραθέσει σχόλια για τα παραπάνω, λιτά ή εκτεταμένα. Η οποιαδήποτε απάντηση είναι ευπρόσδεκτη. _________________________________________________________________ Ακολούθως, ο Κρίτωνας είχε αναφέρει το εξής: ______________________________ Ενδιαφέρουσα παρατήρηση! Αν και δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την ίδια μπάλα (στο Φρίξμπουργκ η μπάλα ήταν αυτή με την οποία έπαιζε το παιδί-φάντασμα), σίγουρα κάτι κοινό υπάρχει. Ίσως να πρόκειται για τη «μικρή αναφορά» σ’ εκείνη την ιστορία, στην οποία αναφέρεται κάποιος στο papersera. (Ο σύνδεσμος αυτή τη στιγμή είναι ανενεργός, αλλά τα περιεχόμενά του είναι διαθέσιμα μέσω google.) ______________________________ Δυστυχώς όμως, δεν μπόρεσα να προβάλω τους πιο πάνω συνδέσμους, έτσι μείναμε χωρίς κάποια σχετική πληροφορία. Σχόλια???

Ανήκει στην πιο δυναμική γενιά δημιουργών κόμικς με τους ήρωες του Disney στην γειτονική Ιταλία, αυτή που πρωταγωνίστησε στην «επανάσταση» του είδους με πρωτοποριακές δημιουργίες όπως οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ (PKNA) και το Μίκυ Μυστήριο Β’ Κύκλος (Mickey Mouse Mystery Magazine). Αιρετικός, με το βλέμμα στραμμένο διαρκώς προς το μέλλον, ο Claudio Sciarrone έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επαναπροσέγγιση του κλασικού Disney κόμικ, με το φουτουριστικό του σχέδιο και τη δημιουργία ιστοριών που ξεχωρίζουν, τόσο από άποψη περιεχομένου όσο και από άποψη τεχνοτροπίας. Στις ιστορίες του, η επιστημονική φαντασία και τα ψηφιακά μέσα κυριαρχούν. Ξεκίνησε να συνεργάζεται με το περιοδικό-ναυαρχίδα της Ιταλικής Disney, Topolino, το 1992, και από τότε μέχρι σήμερα σχεδιάζει ιστορίες με πάπιες και ποντίκια. Και όχι μόνο. Έχει φιλοτεχνήσει επίσης την «κομιστική» διασκευή αρκετών κινηματογραφικών ταινιών της εταιρείας, όπως η Χαμένη Ατλαντίδα, το Μπαμπούλας Α.Ε., το Nemo και το Wall-E. Ιστορίες του έχουμε δει πολλές φορές στην Ελλάδα, σε πολλά περιοδικά. Από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες αποτελεί το αυτοτελές άλμπουμ Slam Duck, μία ιστορία μπασκετικού περιεχομένου με πρωταγωνιστές τα τρία ανιψάκια. Επίσης, αξίζει να αναφερθούν, εκτός από τη συμμετοχή του στις σειρές που αναφέρονται στην εισαγωγή, Οι Χρυσοί Κύκλοι της Ατλαντίδας, μία ιστορία με έντονο ελληνικό άρωμα, η διασκευή του Δον Κιχώτη με πρωταγωνιστή τον Γκούφυ και η Νέα Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ, εμπνευσμένη από την κλασική, ομότιτλη (χωρίς το «νέα») ιστορία. Το τελευταίο διάστημα, ασχολείται με ένα πιο… ενήλικο πρότζεκτ, με τον τίτλο Ugly Duckling. Ο τίτλος, βέβαια, είναι παραπλανητικός. Ο Claudio Sciarrone ήταν ένας από τους καλεσμένους του AthensCon 2017, της μεγαλύτερης εκδήλωσης για κόμικς στην Ελλάδα, που έλαβε χώρα τον περασμένο Δεκέμβρη. Εκεί, είχαμε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε την ακόλουθη συνέντευξη. JohnnyMZ: Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς σου φάνηκε η εκδήλωση, ο κόσμος, η Ελλάδα… Claudio Sciarrone: Να πω την αλήθεια, την Ελλάδα δεν την έχω δει ακόμα. (γέλια) JohnnyMZ: Πράγματι… Φαντάσου τη για τις ανάγκες της συνέντευξης! (γέλια) C.S.: Απ’ ό,τι έχω δει μέχρι τώρα, καλή φαίνεται! Ο κόσμος ήταν πολύ φιλόξενος, χαμογελαστός, εγκάρδιος, σίγουρα ήταν μία εμπειρία που θα μου άρεσε πολύ να επαναλάβω. Ο χώρος επίσης ήταν εκπληκτικός, πολύ καλά οργανωμένος και για να πω την αλήθεια, εξεπλάγην από την ποιότητα και το επίπεδο των καλεσμένων. Ήταν πολύ «μεγαλύτεροι» από αυτούς που έχω γνωρίσει 20 χρόνια τώρα, για παράδειγμα, στο Lucca (σ.σ. το μεγαλύτερο ιταλικό comics convention). Επίσης μου άρεσε πως επικεντρώνεται πραγματικά στα κόμικς, σε αντίθεση με αυτές τις μεγάλες εκδηλώσεις όπως το San Diego, που επικεντρώνονται σταδιακά στις τηλεοπτικές σειρές και τον κινηματογράφο. Όταν ξεκίνησα να συμμετέχω σε τέτοιες εκδηλώσεις, οι ισορροπίες ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν σήμερα. Επίσης, λόγω του μεγέθους και της ποικιλίας, πολύ συχνά πρέπει να είσαι πολύ επιλεκτικός στο τι θα δεις: βλέπεις 1 αλλά χάνεις 200. Αυτού του τύπου οι διαστάσεις μου φαίνονται οι σωστές, προκειμένου επίσης να έχεις τη δυνατότητα να γνωριστείς με τους συντελεστές και τους υπόλοιπους συναδέλφους σου. Εδώ, όπως μου συμβαίνει, παραδείγματος χάριν, και στο Napoli Comic Con, όλοι οι καλεσμένοι μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο, συζητούσαμε στο πρωινό, είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και, ποιος ξέρει, κάποιες μελλοντικές συνεργασίες. JohnnyMZ: Εργάζεσαι για την Disney εδώ και 25 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, φαντάζομαι η εξέλιξη ήταν μεγάλη, τόσο η δική σου όσο και του χώρου. C.S.: Πέρα από την εξέλιξη στην τεχνική (από τον παραδοσιακό τρόπο στον ψηφιακό), βασική θεωρώ την εξέλιξή μου ως επαγγελματία. Μέσα από τις σελίδες του Topolino, έμαθα να σχεδιάζω πολύ καλά και να περάσω και σε άλλα είδη σχεδίου, όπως το πιο ρεαλιστικό. Από παιδί διάβασα και αγαπούσα τα κόμικς του Disney, στην πορεία ήρθαν και οι ταινίες, στο Λύκειο και πιο ενήλικα κόμικς, όπως ο Dylan Dog… Ωστόσο, γενικά οι καλλιτεχνικές μου επιρροές δεν είναι τόσο πολύ τα κόμικς, όσο οι ταινίες. Αν ήθελα να εξασκηθώ στην αποτύπωση, για παράδειγμα, εκφράσεων τρόμου, θα έβλεπα ένα θρίλερ και όχι ένα αντίστοιχο κόμικ. Για ένα διάστημα, μάλιστα, σκεφτόμουν να ασχοληθώ στην παραγωγή ειδικών εφέ για ταινίες, σε μία εποχή που αυτός ο τομέας δεν κυριαρχούταν τόσο πολύ από τα ψηφιακά μέσα. Ήρθε όμως, ευτυχώς, η δουλειά στην Disney και, νομίζω πως, μετά από τόσα χρόνια έχω καταφέρει να κυριαρχήσω αυτό το μέσο. Δεν έχω πλέον άγχος για το οπτικό αποτέλεσμα, συγκεντρώνομαι στην ιστορία και μου βγαίνουν όλα φυσικά. Σαν έναν τραγουδιστή που έχει χρόνια στη σκηνή. Με τη διαφορά ότι στο τραγούδι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και το συναίσθημα, όχι μόνο η τεχνική. Θεωρώ λοιπόν πως η δουλειά μου είναι να αφηγούμαι ιστορίες, χρησιμοποιώντας το κόμικ ως μέσο. Όπως λέω συχνά, τα κόμικς είναι το πιο «φτηνό» εργαλείο για να διηγηθείς ιστορίες, αν είχα 500 εκατομμύρια δολάρια θα δοκίμαζα να κάνω μία ταινία. Συνεπώς, δεν ανταγωνίζομαι τους συναδέλφους μου για το ποιος θα ξεπεράσει τον άλλο σε επίπεδο τεχνικής, δεν αισθάνθηκα ποτέ τον ανταγωνισμό, γιατί δεν αισθάνθηκα ποτέ σχεδιαστής κόμικς.Προσπαθώ απλά να αφηγηθώ μια ιστορία στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου. Δεν πήγα σε σχολή κόμικς, δεν είχα ποτέ την κουλτούρα των κόμικς – ναι, έχω αγοράσει πολλά, αλλά για να διασκεδάσω, όχι για να μάθω να σχεδιάζω, να αντιγράψω ένα στυλ… Μου άρεσε πολύ ο Crepax, ειδικά η Valentina του ήταν από τα πιο αισθησιακά κόμικς που έχω αντικρίσει. Νομίζω ότι η διαφορά του με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες του χώρου είναι πως, ενώ οι τελευταίοι δοκιμάζονται σε διαφορετικά είδη κάθε φορά, εκείνος έκανε ένα πράγμα, αλλά το έκανε σε απίστευτο επίπεδο. Επίσης ήξερε να διηγείται, και επικεντρωνόταν εκεί. Πολλοί, ελλείψει αυτής της ικανότητας, προσπαθούν να γεμίσουν τη σελίδα τους για να κρύψουν αυτήν τους την αδυναμία, αλλά και πάλι δεν τα καταφέρνουν. Είναι σα να λες ένα ανέκδοτο και να μη γελάει κανείς. JohnnyMZ: Η στιγμή που εντοπίζω την αλλαγή στο σχέδιό σου, όταν αυτό διαμορφώνεται και ξεκινά να γίνεται αναγνωρίσιμο, είναι η περίοδος των PK και του Mickey Mouse Mystery Magazine. Σχέδιο με τη Λύλα, κεντρικό χαρακτήρα της σειράς PK. C.S.: Σωστά. Δούλευα ήδη 4 χρόνια για την Disney, και είχα αρχίσει σιγά-σιγά να ξεθαρρεύω. Στην αρχή μου ανέθεταν πολύ σύντομες ιστορίες, τις ξεκινούσα Παρασκευή και τις τελείωνα Δευτέρα. Δεν υπήρχαν περιθώρια για τη φαντασία μου, ήταν πολύ γρήγορες. Για καλή μου τύχη, τις έβλεπα μία βδομάδα μετά τυπωμένες και μπορούσα να δω πόσο χάλια ήταν το σχέδιό μου. Γιατί οι περισσότεροι σχεδιαστές που φτιάχνουν μεγάλες ιστορίες, τις κάνουν και δημοσιεύονται μετά από 6, 8 μήνες, ίσως και ένα χρόνο. Στο μεταξύ, φτιάχνουν κι άλλες. Και κάνουνε λάθη. Τα ίδια λάθη διαιωνίζονται και στις επόμενες ιστορίες, και περνάει καιρός μέχρι να τα δουν και να τα αλλάξουν. Ενώ όταν οι ιστορίες σου, αν και μικρές, δημοσιεύονται τόσο σύντομα, η συνειδητοποίηση έρχεται πολύ πιο γρήγορα. Έτσι έμαθα να σχεδιάζω. Οι ιστορίες του PK, από την άλλη, ήταν μεγάλες ιστορίες, στις οποίες είχα μπόλικο χρόνο να δουλέψω – περίπου ένα μήνα για κάθε ιστορία. Πρώτα έπρεπε να εντρυφήσω στους νέους ήρωες, το καινοτόμο περιβάλλον, ώστε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και να το αισθανθώ κάτι «δικό μου». Μετά, άρχισα να το εμπλουτίζω με τα δικά μου ερεθίσματα, κυρίως από anime: λίγο Ghost in the Shell, λίγο Evangelion, λίγο Cowboy Beebop… αλλά και πιο κλασικά, όπως η Lara Croft. JohnnyMZ: Τι ήταν αυτό που έκανε το PK τόσο επιτυχημένο; C.S.: Τα θέματά του. Έβαζε τόσο φυσικά το στοιχείο του sci-fi, το αντιμετώπιζε σχεδόν με ακαδημαϊκή ευλάβεια. Αν και πρόκειται για μία φανταστική ιστορία, έδινε βάρος στην ορθότητα των θεωριών φυσικής, στη μηχανική, στα ταξίδια στο χρόνο… Ο Alessandro Sisti, ο σεναριογράφος που επιμελούταν αυτού του κομματιού, είχε δεχτεί πολλά κοπλιμέντα από ακαδημαϊκούς για το πώς ενέτασσε και παρουσίαζε τα ταξίδια στο χρόνο, βάσει ερευνών. Επίσης, η εικαστική εγγύτητα με τα αμερικανικά κόμικς που διάβαζε ο κόσμος εκείνη την περίοδο. Υπήρχε μία πειραματική διάθεση, που έπιασε. JohnnyMZ: Η διασκευή στο χαρτί ταινιών της Disney/Pixar, περιορίζει τη «σκηνοθετική» ελευθερία του σχεδιαστή, ή αντίθετα τη διευκολύνει, αφού υπάρχει κάποιο διαθέσιμο σημείο αναφοράς; C.S.: Είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση, γιατί όταν μας αναθέτουν τις ιστορίες που πρόκειται να διασκευάσουμε, δεν έχουν βγει ακόμα! Επομένως, μας δίνουν μία προσαρμογή του σεναρίου της ιστορίας σε κόμικ. Από εικόνες, έχουμε μόνο τις απεικονίσεις των χαρακτήρων και κάποια βασικά φόντα. Στην πορεία, έρχονται και κάποιες πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ιστορίας, που πρέπει να αποδοθούν με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Ωστόσο, όπως καταλαβαίνεις, μιλάμε για δύο πολύ διαφορετικά μέσα. Στην ταινία, υπάρχει μία συνεχής ροή στην οθόνη. Στο κόμικ, πρέπει να εξισορροπείται το κάθε καρέ και η κάθε σελίδα, εικαστικά και σκηνοθετικά. Άλλοι σχεδιαστές προτιμούν να το αντιμετωπίζουν με πιστή αντιγραφή, σαν ένα είδος «φωτορομάντζου». Εγώ θεωρώ τη δική μου προσέγγιση πιο δημιουργική, αφού σου επιτρέπει να διερευνάς τρόπους απόδοσης συναισθημάτων που στην ταινία μπορεί να έρθουν, για παράδειγμα, από τη μουσική, με τα – σαφώς πιο περιορισμένα – μέσα του κόμικ. JohnnyMZ: Πριν ένα χρόνο, κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα άλμπουμ με την ιστορία σου Slam Duck, η μοναδική πολυσέλιδη ιστορία σου που κυκλοφόρησε ως αυτοτελές τεύχος στην Ελλάδα. C.S.: Συνήθως, τις ιστορίες που φτιάχνουμε τις αναθέτει η σύνταξη του περιοδικού Topolino στον καταλληλότερο σχεδιαστή. Στην περίπτωση του Slam Duck, η ιστορία μου ανατέθηκε απευθείας από την Walt Disney Company. Ήρθαν σε επαφή με εμένα και τον Francesco Artibani, το σεναριογράφο, και μας ζήτησαν να φτιάξουμε αυτήν την ιστορία. Αρχικά έπρεπε να μελετήσω τους νέους χαρακτήρες και τις ομάδες του πρωταθλήματος. Η ιστορία προοριζόταν για το αθλητικό περιοδικό ESPN της Disney στην Αμερική, ενώ υπάρχει σχέδιο, πέρα από το μπάσκετ, να ασχοληθούν με τα υπόλοιπα αθλήματα: ράγκμπι, ποδόσφαιρο κλπ. Ήθελαν λοιπόν μία «παγκόσμια» ιστορία για το μπάσκετ, με αναφορές σε πραγματικούς συντελεστές (ομάδες, παίκτες, κόουτς) του NBA. Αφού την ετοιμάσαμε, υποχρέωσαν και όλους τους συνεργάτες τους στις εκδόσεις ανά τον κόσμο να την τυπώσουν, γιατί ακριβώς θέλανε να την προωθήσουν. JohnnyMZ: Ο τίτλος της ιστορίας είναι διασκευή του πολύ γνωστού, μπασκετικού περιεχομένου manga, Slam Dunk. Υπήρχαν κι εδώ επιρροές από την ιαπωνική σχολή κόμικς; C.S.: Η ιστορία εμπνεύστηκε και γράφτηκε από το Stefano Ambrosio και τον Francesco Artibani, οι οποίοι θέλησαν να αποφύγουν σαφείς επιρροές από το Slam Dunk. Εγώ, ωστόσο, σίγουρα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Το πρόβλημα με το να κυκλοφορούν οι ιστορίες σου σε όλον τον κόσμο, είναι πως πρέπει να καλύπτεις ένα πολύ ευρύ φάσμα αναγνωστικού κοινού: Ιταλούς, Έλληνες, Γερμανούς, επομένως πρέπει να αμβλύνεις κάποιες επιρροές σου, που ενδεχομένως ξενίσουν το βασικό ακροατήριο. Από την άλλη, δεν ξέρω αν σχετίζεται με τις επιρροές από τα manga, αλλά το συγκεκριμένο κόμικ πήγε πολύ καλά σε χώρες της Ανατολής, όπως η Μαλαισία. Η Ανατολή είναι μια περιοχή όπου τα Disney κόμικς δεν πάνε τόσο καλά, επομένως οι υπεύθυνοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς έγινε αυτό. Μία δική μου ερμηνεία, είναι πως οι χαρακτήρες αφενός είχαν κάτι το «ανατολικό», αφετέρου χρησιμοποίησα τεχνικές για την κίνηση και την ένταση των σκηνών που παραδοσιακά συναντούμε στα manga. Λόγω της απήχησης που είχε, μου ζητήθηκε να διατηρήσω αυτήν την προσέγγιση και στην τελευταία ιστορία που έφτιαξα… JohnnyMZ: Η πιο πρόσφατη δημιουργία σου βασίζεται στην κλασική «Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ», των Guido Martina, Romano Scarpa και Giovan Battista Carpi. Ωστόσο, η δική σου ιστορία, η «Νέα Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ», είναι αρκετά φουτουριστική. Πόσο ομαλά μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο ετερόκλητα στοιχεία, του κλασικού και του μοντέρνου; C.S.: Αρχικά, για να τη συνδέσω με την «παλιά» ιστορία, έφτιαξα έναν πρόλογο δέκα σελίδων, που εξηγεί γιατί ξεκινούν την αναζήτηση του μπαούλου με τα νομίσματα της Δυναστείας των Ντακ. Όπως και στην αρχική ιστορία, όταν τρίβεις το νόμισμα, ξεδιπλώνεται μία περιπέτεια της Δυναστείας. Στη δική μου ιστορία όμως, το μπαούλο έρχεται από το μέλλον, καθώς και τα υλικά των νομισμάτων είναι μελλοντικά! Υπάρχει ένα νόμισμα που είναι φτιαγμένο από νερό, άλλο από μικροτσίπ… Κι έτσι μεταφερόμαστε, αιώνα-αιώνα, όλο και πιο μακριά στο μέλλον. Και ταυτόχρονα βλέπουμε τις αλλαγές της Λιμνούπολης στο πέρασμά τους. Αρχικά την παρουσιάζουμε σαν μία αποπνικτική μεγαλούπολη βγαλμένη από ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όμως υπάρχει ανάγκη για περισσότερο χώρο. Γι’ αυτό στη συνέχεια απλώνεται… στη θάλασσα, αλλά η μόλυνση του περιβάλλοντος δημιουργεί προβλήματα σε μία πλωτή πόλη που θυμίζει αρχιτεκτονικά το Ντουμπάι. Τελικά, καταλήγουν στο διάστημα, όπου η αεροδυναμική δε λέει τίποτα – επικρατούν οι νόμοι της αστροφυσικής. Ουσιαστικά, δεν προσπαθώ ακριβώς να γεφυρώσω τα δύο στοιχεία που αναφέρεις, απλά χρησιμοποιώ σαν αφορμή κάτι παλιό για να διηγηθώ κάτι καινούργιο. JohnnyMZ: Τι νέο να περιμένουμε από σένα στο Topolino; C.S.: Δουλεύω σε μία ιστορία του Alessandro Sisti, πάντα στο μέλλον, με πρωταγωνιστή τον Φάντομ Ντακ – όχι όμως στο πλαίσιο των ιστοριών του PK – η οποία θα αποτελείται από 2 επεισόδια, στην οποία έχω την ελευθερία να επεκταθώ όσο χρειαστεί, αν και το αρχικό πλάνο ήταν για 34 σελίδες το επεισόδιο. Όμως 34 σελίδες στο φορμάτ του Topolino, δε μου αρκούν. Ίσως φτάσει τις 80-90. Πιστεύω πάει προς το Μάρτιο. JohnnyMZ: Για κλείσιμο, θέλω να σε ρωτήσω για το πρότζεκτ σου Ugly Duckling. Βλέπουμε ωραία, σέξι, καλλίγραμμα γυναικεία σώματα να «σου ποζάρουν» αισθησιακά, με πρόσωπα… πάπιας; C.S.: Μπορούσες να πεις πιο απλά «πάπιες με βυζιά»! Και θα σου απαντούσα, θα τις προτιμούσες χήνες; (γέλια) JohnnyMZ: Ήθελα να το θέσω πιο κόσμια… Ακόμα κι εκεί βλέπεις… πάπιες; C.S.: Ούτε κι εγώ ξέρω τι βλέπω! (γέλια) Το θέμα είναι ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Τουλάχιστον μέχρι να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να κάνω κάτι πιο συγκεκριμένο, μια ιστορία ενδεχομένως. Υπάρχουν αρκετές δυνατότητες. Έχουν υπάρξει και κάποιες ιδέες για να μεταφερθεί σε βιντεοπαιχνίδι, σε στυλ Tekken, όπου στο story mode θα ακολουθείται η ιστορία, σαν το κόμικ… Θα δούμε. JohnnyMZ: Πώς ξεκίνησε όμως όλο αυτό; C.S.: Επειδή οι φανς μου ζητούσανε τη Λύλα, όλο και πιο σέξι. Σε ένα σημείο όμως είπα «ώπα, παιδιά, κάνουμε Disney»… Αλλά μου έδωσαν το ερέθισμα. Αρχικά σαν «παιχνίδι», έκανα μερικές εικόνες, έγινε ένα ημερολόγιο, μερικές εκτυπώσεις… Και, μέσα σε λίγα χρόνια, άρχισαν να μου ζητάνε όλο και περισσότεροι, στις εκδηλώσεις που παρευρισκόμουν, τέτοια σκίτσα, ακόμα κι εδώ… JohnnyMZ: Ποιος ξέρει, ίσως είσαι ο δημιουργός του πρώτου περιοδικού Disney 18+… C.S.: Μην το γελάς! Ήδη, το Playboy της Ιταλίας φιλοξένησε ένα τετρασέλιδο αφιέρωμα με συνέντευξή μου πάνω σε αυτό, και έγινε χαμός. Μάλιστα, υπάρχει μία σελίδα στο facebook με φανατικούς ντισνεϋκούς που λέγεται Ventenni che piangono leggendo la saga di Paperon de’ Paperoni (δηλαδή «Εικοσάρηδες που κλαίνε διαβάζοντας την ιστορία του Σκρουτζ Μακ Ντακ»), η οποία ανεβάζει αρκετά… προβοκατόρικα πράγματα. Συγκεκριμένα στο hashtag #giovedipiselloni δημοσιεύουν διφορούμενα στιγμιότυπα από ιστορίες Disney, με μια πονηρή χροιά. Όταν έγινε η συνέντευξη, λοιπόν, με τους διαχειριστές της σελίδας κάναμε έναν διαγωνισμό για δύο υπογεγραμμένα σκίτσα Ugly Duckling, όπου για να συμμετέχεις έπρεπε να βγάλεις φωτογραφία με το περιοδικό. Το αστείο ήταν, ότι οι κοπέλες που πήγαν και αγοράσαν το Playboy για να συμμετέχουν, ήταν περισσότερες από τους άντρες! Και όλοι, φανατικοί αναγνώστες κόμικς της Disney. Συναδελφική αλληλεγγύη: όταν ο Milo Manara σχεδίασε τη Spider Woman σε αυτή τη στάση, έγινε το σύστριγγλο. Ο Claudio σχεδίασε τη Λύλα από το PK στην ίδια πόζα. Η σελίδα του δημιουργού στο facebook. Η σελίδα του Ugly Duckling στο facebook. ΠΗΓΗ: https://docmz.wordpress.com/2018/01/24/claudio-sciarrone-interview/

Είπα να βάλω και εγώ τις αναζητήσεις μου. Υπάρχουν μερικά τεύχη που ψάχνω όμως έχω αποφασίσει από που θα τα πάρω και απλώς τα αγοράζω λίγα λίγα. Υπάρχουν δύο τρία τεύχη όμως που δεν τα έχω βρει πουθενά ή τουλάχιστον σε λογικές τιμές, βρήκα το ένα για παράδειγμα και κόστιζε 100+. Ψάχνω: Μεγάλα σήριαλ: 10 Αστρόπλοιο μακ ντακ 14 Φαντομ εναντίον όλων 20 Το αυτοκίνητο του Φάντομ Ντακ Βραζιλία 2014 Μουντιάλ Ευχαριστώ εκ των προτέρων και εύχομαι να βρεθούν όλα

Το μοναδικό άνοιγμα του χώρου είχε θέα στη θάλασσα, σε πρώτο πλάνο τη βλάστηση και τα απότομα βράχια κάτω από τον πρόβολο, με το μεγάλο υποστύλωμα σε σχήμα “V” να έχει καλυφθεί από τα φυτά. Η θάλασσα είχε αρχίσει να αγριεύει από την στιγμή που έπεσε ο ήλιος και οι στάλες, από τα κύματα που έσκαγαν στα βράχια, έφταναν στο τζάμι. Στο βάθος του ορίζοντα ένα φως αχνοφέγγει ανά τακτά διαστήματα. “Οι εποχές περνάνε”, σκέφτηκε ο “Ε” και επέστρεψε στις σημειώσεις του, μια μικρή δέσμη φωτίζει το στιλό που χαράζει ρυθμικά το χαρτί. Ένα μεγάλο γραφείο βρίσκεται στη μέση του χώρου με χαρακτηριστικό στοιχείο το μικρό φωτιστικό και τις ατζέντες. Πίσω κυριαρχεί η μεγάλη βιβλιοθήκη, ίδιο μέγεθος με το άνοιγμα που βλέπει στη θάλασσα και τον χώρο συμπληρώνει ένα μικρό δερμάτινο καθιστικό. Εδώ περνάει τον περισσότερο χρόνο του, δεχόμενος τους φίλους του, διαβάζοντας, γράφοντας και σχεδιάζοντας. Πρόσφατα είχε αναλάβει μια νέα δουλειά, να σχεδιάσει ένα ιδιαίτερο κτίριο για έναν ακόμα πιο ιδιαίτερο πελάτη, οπότε οι σκέψεις ήταν πολλές. Σκέψεις για την αρχιτεκτονική, τον κοινωνικό της ρόλο, την ουσία του σχεδιασμού. Είχε περάσει ένας χρόνος από τη νύχτα που ψάχνοντας την αλληλογραφία του καθισμένος στο καναπέ του γραφείου του, διέκρινε μεταξύ διαφόρων επιστολών έναν μεγάλο φάκελο με κόκκινο βουλοκέρι και θυραιό. Μέσα υπήρχε μια πρόσκληση και τα αεροπορικά εισιτήρια, σε οικονομική θέση, για τη Σκωτία οπού θα γίνονταν οι πρώτες συζητήσεις για ένα νέο έργο. Ο πελάτης ήταν δύστροπος και φυσικά τσιγκούνης, τόσο στα χρήματα όσο και στα λόγια. “Θέλω να μου σχεδιάσετε μια κιβωτό” είπε. Του εξήγησε ότι ήθελε ένα κτίριο που θα στεγάσει το σύνολο των επιχειρήσεων του, το προσωπικό του γραφείο και φυσικά την κατοικία του. Του είπε ακόμα ότι στην μελέτη θα πρέπει να μεριμνήσει για την ύπαρξη χώρων για τις πολυπληθείς και μοναδικές του συλλογές. Επισκέφτηκαν την έκταση όπου θα κατασκευαστεί το κτίριο και ο “Ε” περιηγήθηκε για αρκετή ώρα στον χώρο κρατώντας σημειώσεις. Κανόνισαν το επόμενο ραντεβού ένα χρόνο μετά για την παρουσίαση των σχεδίων και την ίδια μέρα επέστρεψε στο γραφείο του. Η βροχή είχε αρχίσει να γίνεται πιο έντονη, η θέα της από το γραφείο λειτουργούσε χαλαρωτικά στις πολλές και αντικρουόμενες σκέψεις του “Ε”. Η τσαγιέρα άχνιζε και η κούπα με το τσάι ζέσταινε τα χέρια του. Το φως χαμηλό όπως και η μουσική, γέμιζαν τον χώρο υποδόρια μέχρι που το κουδούνι έσπασε για λίγο τον ρυθμό του χώρου. Ο “Κ” ξεκίνησε να κατεβαίνει την κυκλική σκάλα που ένωνε τον χώρο του γραφείου με αυτό της κατοικίας, ήταν παλιός φίλος από το πολυτεχνείο και συνήθιζε να συναντάει τον “Ε” μεταμεσονύχτιες ώρες, σήμερα όμως τον είχε καλέσει έκτακτα για να συζητήσουν για το έργο που είχε αναλάβει και τον τρόπο που το προσέγγισε. Η ατμοσφαιρική σκιά της σελήνης αντανακλούσε στην θάλασσα και έφτανε στο εσωτερικό του γραφείου. Οι δύο αντρικές φιγούρες καθόντουσαν στο μικρό καθιστικό, ο “Ε” στο καναπέ είχε ακουμπήσει αναπαυτικά την πλάτη του αλλά την ίδια στιγμή βρισκόταν σε δημιουργική εγρήγορση. Ο “Κ” γέμισε την κούπα του και κατευθύνθηκε προ το τζάμι παρατηρώντας την θάλασσα. “Πάντα μου άρεσε η θέα του γραφείου σου. Λένε ότι μετά από λίγο την συνηθίζεις … αλλά δεν νομίζω ότι ισχύει” “Όλα είναι μια συνήθεια, άμα τα αφήσεις να γίνουν συνήθεια” απάντησε ο “Ε” την στιγμή που ακουμπούσε το τσιγάρο στο τασάκι και το βλέμμα του επέστρεψε στην μαύρη ατζέντα του που ήταν γεμάτη σημειώσεις. Στο τραπέζι βρίσκονται τα σχέδια, τα σκίτσα καθώς και βιβλία με σημειώσεις και παραπομπές για την κιβωτό. Η δουλειά ενός χρόνου ήταν όλη εδώ. Το σχέδιο με το τοπογραφικό δείχνει μια έκταση δέκα στρεμμάτων που οι υψομετρικές τις καμπύλες κορυφώνονται στο κέντρο της δημιουργώντας έναν λόφο που στην κορυφή του βρίσκονται τα ερείπια του παλιού οχυρού της πόλης. Σε αυτή τη θέση θα κατασκευαστεί και το νέο κτίριο, δημιουργώντας ένα θέμα ένταξης αλλά και διατήρησης των σπαραγμάτων της ιστορίας της περιοχής. Αυτό το θέμα απασχόλησε έντονα τον “Ε” κατά της διάρκεια της μελέτης προσπαθώντας να βρει τρόπους συνύπαρξης αλλά οι εντολές του πελάτη ήταν συγκεκριμένες. Η αρχιτεκτονική του κουλτούρα δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί επιφανειακά με το έργο, δεν τον ενδιαφέρει η σύντομη διαδρομή για απλό εντυπωσιασμό και έτσι έριξε βάρος στη δημιουργία εμπειρίας για τον χρήστη αλλά και τον παρατηρητή. Στη δημιουργία εκπλήξεων, σε κρυφές γωνιές, δέσμες φωτός, σε μια αδρή επιφάνεια που θα χαραχτεί στο υποσυνείδητο. Ένα κτίριο που θα κυριαρχεί χωρίς να φωνάζει, αλλά θα μιλάει χαμηλόφωνα λειτουργώντας σαν μαγνήτης. Έτσι η Κιβωτός σχεδιάστηκε από μέσα προς τα έξω ρίχνοντας το βάρος στην διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων και στη συνέχεια των όψεων. Στη κάτοψη, μετά από πολλές λύσεις, κυριάρχησε η αφαίρεση και η σχεδιαστική καθαρότητα. Ένα τετράγωνο με πλευρές (36.5μΧ36.5μ) με προσανατολισμό βορά-νότο και ύψος 38.17μ που χαρακτηρίζεται για την ειλικρίνειά του ως προς τα υλικά και την δομή του. Το ανεπίχριστο σκυρόδεμα είναι το βασικό υλικό κατασκευής με την ανεπεξέργαστη αδρότητά του να το κάνει οικείο και την ίδια στιγμή απόμακρο. Ο “Κ” απομακρύνθηκε από το τζάμι και έκατσε στην μεταλλική πολυθρόνα. Συμπλήρωσε την κούπα του με τσάι από την γυάλινη τσαγιέρα, ήπιε μια γουλιά και πήρε στα χέρια του τα σχέδια των κατόψεων. Έντεκα επίπεδα ξεδιπλώνονται με τέτοιο τρόπο δημιουργώντας μια διαδρομή με εντάσεις και υφέσεις και τελική κορύφωση, σαν ένα κονσέρτο πιάνου. Η κάτοψη μοιράστηκε στα δυο, στον άξονα ανατολής-δύσης δημιουργώντας δυο άνισες ζώνες. Στη νότια ζώνη χωροθετούνται τα επίπεδα με τους εργασιακούς χώρους και ύψος 3.47μ², εκεί εντάσσετε και το κεντρικό κλιμακοστάσιο που συνδέει τα επίπεδα καθώς και ο ανελκυστήρας. Στη βόρια πλευρά δημιουργείται μια ενιαία δεξαμενή με ενιαίο ύψος 38.17μ που ξεκινάει από το επίπεδο του ισογείου και καταλήγει στο τελευταίο επίπεδο, αυτό του ενδέκατου ορόφου. Η πρόσβαση στο αμπάρι[1], όπως το αποκαλεί ο “Ε” θα γίνεται μόνο από τον δέκατο και ενδέκατο όροφο που θα βρίσκονται το γραφείο και η κατοικία του ιδιοκτήτη. Η μελέτη μιλάει για ένα εσωστρεφές κτίριο, με όσο το δυνατόν λιγότερα ανοίγματα για λόγους ασφαλείας. Η κεντρική είσοδος χωροθετήθηκε στην βόρεια πλευρά, μπαίνοντας στο ισόγειο ο χρήστης θα διασχίζει ένα τούνελ που περνώντας μέσα από από το αμπάρι θα φτάνει στη νότια ζώνη και τον χώρο υποδοχής. Ένας ιδιότυπος λαβύρινθος οδηγεί στο κεντρικό κλιμακοστάσιο, με την σκάλα και τον ανελκυστήρα. Έτσι ο επισκέπτης θα βιώνει την αίσθηση περιορισμού και της εμπειρίας του να βρει τον σωστό δρόμο περνώντας από τους χώρους ταυτοποίησης και έκθεσης μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Μια σταδιακή κλιμάκωση από τα χαμηλά προς τα ψηλά, από τα κοινόχρηστα στα ιδιωτικά και τέλος στον εξωτερικό χώρο. Στον υπόγειο χώρο διατηρήθηκαν τα θεμέλια του παλιού οχυρού που εντάχθηκαν στην νέα κατασκευή μαζί με το πηγάδι που θα διατηρηθεί για να τροφοδοτεί με νερό το κτίριο, τους χώρους συμπληρώνουν οι γεννήτριες, το αντλιοστάσιο και η μεγάλη δεξαμενή. Στον πρώτο όροφο θα διαμορφωθούν οι εκθεσιακοί και αποθηκευτικοί χώροι των πολύτιμων μετάλλων και λίθων. Ένας κεντρικός διάδρομος, σαν ραχοκοκαλιά θα τροφοδοτεί τους επιμέρους χώρους όπως τα νεύρα στο ανθρώπινο σώμα. Ο κάθε χώρος θα συμπληρώνεται από ειδικές προθήκες προστασίας και προβολής των εκθεμάτων. Ανεβαίνοντας στο τρίτο επίπεδο η διαμερισματοποίηση των χώρων αλλάζει ώστε να υπάρχει η ανάλογη ιδιωτικότητα του προσωπικού που θα διαχειρίζεται σημαντικά έγγραφα. Ο σχεδιασμός όμως προβλέπει και ευέλικτα διαχωριστικά για εύκολη προσαρμογή στις αυξανόμενες ανάγκες. Ο τέταρτος όροφος θα φιλοξενεί τις εγκαταστάσεις τηλεφωνίας, διαδικτύου, server, σκληρών δίσκων που θα αποτελούν την ηλεκτρονική καρδιά του κτιρίου. Στους υπόλοιπους ορόφους μέχρι και τον ένατο θα ενταχθούν οι γραφειακοί χώροι χωρίς διαχωριστικά πέρα από τους βοηθητικούς χώρους και τις τουαλέτες. Ο διαχωρισμός των χώρων θα πραγματοποιείτε από το πλέγμα κολονών που θα τους οριοθετεί δημιουργώντας κάνναβο που θα ορίζει τα γραφεία. Η πορεία ανόδου κορυφώνεται στο δώμα με την θέα προς όλες της κατευθύνσεις του ορίζοντα. Πριν όμως φτάσει κανείς εκεί περνάει από το δέκατο επίπεδο που βρίσκεται το γραφείο του ιδιοκτήτη. Εδώ έχει σχεδιαστεί το γραφείο της γραμματέας ακριβώς στο ανέβασμα της κεντρικής σκάλας και του προσωπικού ανελκυστήρα που θα είναι η τελευταία του στάση. Το μεγάλο γραφείο καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο του ορόφου και έχει επικοινωνία με την βιβλιοθήκη την μεγάλη πόρτα που οδηγεί στην δεξαμενή και σε μια μικρή κυκλική σκάλα που οδηγεί στον ενδέκατο όροφο και στο διαμέρισμα του ιδιοκτήτη. Ένα διαμέρισμα με ένα υπνοδωμάτιο και το μπάνιο του, ένα δεύτερο γραφείο, την κουζίνα το καθιστικό και τέλος την αίθουσα με τα βραβεία και τα τρόπαια. Το ψηφιδωτό στο δάπεδο που έχει σχεδιαστεί ειδικά για τον χώρο και είναι το ίδιο με αυτό της βοριάς όψης, το έχει επιμεληθεί ένας πολύ γνωστός γλύπτης. Όλοι οι χώροι της Κιβωτού χαρακτηρίζονται από την λιτή σχεδίαση με τους ανεπιχρύστους τοίχους, τα εμφανή μπετά και τις ξύλινες κατασκευές να δίνουν ένα βιομήχανο τελειοποιημένο αποτέλεσμα. Το κτίριο θα ξεπροβάλει από τον λόφο σαν να βγαίνει από μέσα του με τις γεωμετρικές όψεις, καθαρές και αιχμηρές να έρχονται σε διάλογο με το γύρω δομημένο περιβάλλον. Πέρα από την κεντρική όψη με το μεγάλο γλυπτό οι άλλες όψης είναι απλές χωρίς περίτεχνα στοιχεία όπως απλό είναι και το μονοπάτι με τις μεγάλες μπετονένιες πλάκες που συνδιαλέγεται με το γκαζόν κάνοντας όμως αισθητή την παρουσία του οδηγώντας στην κεντρική είσοδο. Η ώρα έχει περάσει και ο ήλιος έχει αρχίσει να ανατέλλει, στο πάτωμα βρίσκονται διάφορα χαρτιά, ρυζόχαρτα και σκίτσα. Ο δίσκος με το πρωινό βρίσκεται στο τραπέζι και ο “Κ” με τον “Ε” συζητούν στον μικρό εξώστη. “Ελπίζω να μην μείνει στα χαρτιά”, μονολογεί ο “Ε”. “Έχεις ερμηνεύσει με σύγχρονο τρόπο το μεσαιωνικό φρούριο, χωρίς παράθυρα με γεωμετρικές και αδρές επιφάνειες. Οι τόνοι τσιμέντου που θα απαιτηθούν είναι μια σαφής ένδειξη ψυχρότητας, όγκου και μεγαλείου. Έχεις οραματιστεί μια υπεράνθρωπη δυνητική παρουσία του κτιρίου πάνω από τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Δεν είμαι σίγουρος για την επόμενη μέρα”, απαντάει ο “Κ”. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και οι δύο φίλοι συνέχισαν την συζήτησή τους δεχόμενη τις ευεργετικές ακτίνες του ήλιου. Στο γραφείο του βρισκόταν η αλληλογραφία της ημέρας, ένας φάκελος ξεχώριζε με το κόκκινο βουλοκέρι και τον θυραιό. Η μελέτη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αν και όλα ήταν στον σωστό δρόμο. Ο κύριος Μακ έγραφε στην τελευταία του επιστολή για την αναβολή του έργου λόγω οικονομικής λιτότητας. Έκανε αναφορά στην επικείμενη παγκόσμια οικονομική κρίση που θα τον επηρεάσει - Λίγα χρόνια αργότερα η μελέτη δημοσιεύτηκε στο μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό περιοδικό. - Ο “Ε” με το “Κ” συνεχίζουν να συναντιούνται τα βράδια στο γραφείο του πρώτου και να συζητούν. Παραπομπές [1] Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, Μ/S Ιόνιον Πειραιάς, Κουνέλλης, εκδ. Μπάτσης - Πλέσσας [2] Walt Disney, “Οι Επίγονοι”, Carl Barks, εκδ. Νέα Ακτίνα, 2008 Πηγή

Το 2017 ετοιμάζεται να δώσει την θέση του στο 2018 και το ημερολόγιο της Disney βρίσκεται και πάλι στα χέρια μας,να μας δίνει μία ευχάριστη νότα κάθε ημέρα του νέου έτους.Η έκδοση είναι πολυτελής και περιέχει (όπως όλοι περιμέναμε) σκίτσα του μεγάλου Don Rosa,εμπνευσμένα τα περισσότερα από ιστορίες του άλλου μεγάλου,Carl Barks. Ο χρωματισμός επιστρέφει στο κλασικό μαύρο χρώμα που είχε τις περισσότερες χρονιές,σε αντίθεση με το χρώμα του ξύλου που είχε το 2017. Οι διαστάσεις έχουν μικρύνει ελαφρώς. Έτσι το νέο ημερολόγιο έχει μέγεθος 23 x 30. Οι ιστορίες του κάθε μήνα είναι οι εξής : Ιανουάριος --> "Ο τελευταίος άρχοντας του Ελντοράντο" Φεβρουάριος --> "Το τριπλό κελεπούρι" Μάρτιος --> "Στα ίχνη του Μονόκερω" Απρίλιος --> "Ο κλεμμένος χρόνος" Μάιος --> "Το κυνήγι των κατασκόπων" Ιούνιος --> "Το ολόχρυσο φεγγάρι" Ιούλιος --> "Αναμέτρηση στον νότιο Ειρηνικό" Αύγουστος --> "Το μεγάλο τσίρκο" Σεπτέμβριος --> "Ντόναλντ για πάντα!" Οκτώβριος --> "Χαμένοι στην άβυσσο" Νοέμβριος --> "Το Χαμένο Στέμμα του Τζένγκις Χαν" και "Τα Ορυχεία του Σολομώντα" Δεκέμβριος --> "Το δώρο" , "Πυραυλοκίνητη γαλοπούλα" , "Πρωτοχρονιά στον βυθό" , "Τρεις Βρώμικοι Νέοι - Β΄ Γύρος" , "Η πριγκίπισσα του χιονιού" , "Ο κώδικας της Λιμνούπολης" και "Το δείπνο των Χριστουγέννων" Καλή χρονιά λοιπόν με το νέο ημερολόγιο Disney.

Για αλλη μια φορα, η Καθημερινη μας φερνει του ηρωες της Disney σε ημερολογιο για να μας ομορφαινουν τους μηνες τις νεας χρονιας! Αυτή την Κυριακή αποκτήστε μαζί με την Καθημερινή μια συλλεκτική ατζέντα-ημερολόγιο του 2018 με τους αγαπημένους ήρωες της Disney να ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του. Κάθε μήνας και ένα εντυπωσιακό σκίτσο της Disney με τους ήρωες των παιδικών μας χρόνων. Κυριακή με την «Κ» με μόνο €3.50. πηγη

Να που ηρθε η ωρα να διωξω μερικα πραγματακια. Τροπος παραδοσης/παραλαβης στην λεσχη. Τροπος πληρωμης, επισης στην λεσχη, μεσα σε φακελακι και μεσα στο ειδικο κουτι. Για τους εντος Αττικης μονο. Ετσι λοιπον εχουμε τα παρακατω που βγαινουν στο σεργιανι και αναζητουν νεα στεγη... Κομιξ #48 (1988 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει μια μικρη φθορα στο οπισθοφυλλο και μια καμπυλοτητα κατα μηκος του τευχους. Τιμη: 2 ευρω Μικυ Μαους #2400 & #2409 (1966 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Μετρια. Μικρα χτυπηματα/ τσακισματα στις γωνιες. Υπαρχει ενα μικρο σχισιμο στο οπισθοφυλλο του #2409. Τιμη: 0,50/τευχος Μεγαλη Βιβλιοθηκη Disney #34 (2014 / Καθημερινη) Κατασταση: Καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ χτυπημα στο πανω μερος και γραψιμο στο εσωτερικο μερος του οπισθοφυλλου. Τιμη: 2,00 ευρω DC Universe #8 (2005, Anubis) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ τσακισμα πανω δεξια και ενα μικρο ξεφτισμα στο οπισθοφυλλο. Τιμη: 2,00 Παρακαλω, συγχωρνατε με αν εχω κανει καποιο λαθος στην περιγραφη των καταστασεων, αλλα ειμαι πρωταρης στο αθλημα.

Από το Μπαμπούλας Α.Ε.

Στην ιστορία Το Άλλο Πρόσωπο του Μαύρου Πητ του 1998 (σε σενάριο Fabio Michelini και σχέδιο Roberto Vian), σε δύο φάσεις, ο Μίκυ σκέφτεται πέντε από τους παλιούς του εχθρούς, χωρίς να δίνονται περαιτέρω λεπτομέρειες: Στα δύο καρέ που παραθέτω παραπάνω, αναγνωρίζω τους τρεις από τους 5 χαρακτήρες. Από κάτω προς τα πάνω, έχουμε: 1. Ο σκοτεινός αυτός χαρακτήρας είναι του Floyd Gottfredson και ονομάζεται Don Jollio. Εμφανίστηκε μόνο στην ιστορία του 1934 The Bat Bandit of Inferno Gulch, η οποία δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Σχεδιάστηκε και σε κάποια εξώφυλλα. Παρ'όλα αυτά, έχει ελληνικό όνομα: 2. Ο δεύτερος χαρακτήρας δεν μου είναι οικείος. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για κάποιον αντίπαλο του Μίκυ σε ιστορία του Floyd Gottfredson, αλλά δεν έχω καμία πληροφορία. Τον έψαξα αρκετά, αλλά τίποτα... 3. Ο τρίτος είναι το γνωστό Μαύρο Φάντασμα και δεν χρειάζεται συστάσεις. 4. Ο τέταρτος χαρακτήρας είναι ο Δόκτωρ Βούλτερ, δημιούργημα του Floyd Gottfredson για την ιστορία του 1935 The Pirate Submarine. Έκανε αρκετές εμφανίσεις, ξεκινώντας από ένα χρόνο μετά την πρώτη του εμφάνιση το 1936, μέχρι και το φετινό 2017. 5. Ο πέμπτος και τελευταίος χαρακτήρας πάνω πάνω, μου είναι και αυτός άγνωστος. Μόλις τον είδα νόμισα ότι τον αναγνώρισα, αλλά τελικά δεν κατάφερα να τον ταυτοποιήσω. Για κάποιο λόγο μου θυμίζει ιστορία του Romano Scarpa, αλλά πιθανόν να είναι και αυτός από παλιά ιστορία του Floyd Gottfredson. Περιμένω τους fellow Ντισνεάκιδες να με διαφωτίσουν για τον 2ο και τον 5ο χαρακτήρα! @PhantomDuck @rorschach @ΚΟΜΙΞ @κάποιος άλλος ??????

Έχει κανείς ιδέα τι σημαίνουν οι μικρές οριζόντιες άσπρες γραμμούλες που φαίνονται μέσα στις μπάρρες του γραφήματος των στατιστικών της συλλογής μας στο inducks?? (φατσούλες για όσους τους αρέσουν)

ΚΛΙΚ – Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε./ΑΡΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ (1987) Χαρακτηριστικά: Τίτλος: Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ Είδος : ΚΟΜΙΚ –ΕΝΘΕΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ Έκδοση: ΚΛΙΚ -ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε./ΑΡΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ Έτος κυκλοφορίας: 1987 Σχήμα: 15Χ21 Αριθμός σελίδων : 36, χωρίς αρίθμηση Το Δεκέμβριο του 1987 στο τεύχος 9 του περιοδικού ΚΛΙΚ υπήρχε ως ένθετο (αποσπώμενο) το παραδοσιακό Ευρωπαϊκό παραμύθι «Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ», μια κόμικ μεταφορά της γνωστής ταινίας κινουμένων σχεδίων της Walt Disney του 1937. Στο ίδιο τεύχος δημοσιεύτηκε ένα εκτενές άρθρο του Βαγγέλη Περρή με τίτλο: Ο ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΤΙΣΝΕΫ. Για την έκδοση του 1990 από την Γ.Ε.Α. εδώ. vaios/11-5-2009