Search the Community

Πριν λίγο καιρό είχα σχολιάσει ένα θέμα στην ιστοσελίδα του φίλτατου @Kriton (comics loft) σχετικά με μια μπαλίτσα που χρησιμοποιήθηκε από τους Φατσίνι και Κάστυ σε δύο ιστορίες: Το Φάντασμα του Φρίξμπουργκ & Το Κουκλοθέατρο του Τρόμου. Εκτός από ένα σύντομο σχόλιο του Κρίτωνα, δεν μπόρεσα να βρω κάποια άλλη σχετική πληροφορία. Παραθέτω πιο κάτω το σχόλιο μου από το comics loft, σχεδόν αυτούσιο, σε περίπτωση που θέλετε να σχολιάσετε. Δεν θα χρησιμοποιήσω το κουτάκι του spoiler, γι'αυτό όσοι δεν διαβάσατε και τις δύο ιστορίες, να επανέλθετε κάποια άλλη φορά! Υπάρχουν και οι σχετικές προειδοποιήσεις. _________________________________________ (αρχικό σχόλιο στο comics loft, στις 25 Σεπτεμβρίου 2017) Διάβασα ψες την ιστορία με το τρομακτικό κουκλοθέατρο, την οποία βρήκα πολύ σπουδαία. Μία λεπτομέρεια μου θύμισε μιαν άλλη ιστορία του Φατσίνι, στην οποία μου είχε μείνει μία απορία την οποία είχα ξεχάσει και τώρα που την θυμήθηκα πρέπει να την δικαιολογήσω (λόγω ψυχαναγκασμού κυρίως). Παραθέτω πιο κάτω τις σκέψεις μου: Υπάρχουν και μερικά spoilers, γι’αυτό όποιοι δεν διάβασαν ακόμα την ιστορία, προσοχή! SPOILERS είπα. SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS Λοιπόν… Στο ‘Κουκλοθέατρο’, εμφανίζεται μπροστά στον Μίκυ μια άσπρη μπάλα που τον οδηγεί μέσα στο άντρο του κακού της υπόθεσης. Ο οποίος κακός, μετατρέπει ανθρώπους σε μαριονέτες με τη χρήση ενός αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αφού το φίλτρο είναι αρχαίο, τότε θα μπορούσε να υπάρχει και στο έτος 1870. Θα μπορούσε να υπάρχει και 100 χρόνια πριν από το 1870. Τώρα, πάμε στην άλλη ιστορία του Φατσίνι, αυτήν με το Φρίξμπουργκ, η οποία δημιουργήθηκε πριν από το ‘Κουκλοθέατρο’. Εκεί βλέπουμε την ίδια άσπρη μπάλα, να εμφανίζεται πρώτα στα χέρια του υποτιθέμενου φαντάσματος και αργότερα, στο τέλος της ιστορίας, να πετάγεται εντός του καρέ από μόνη της. Εμφανίζεται και στο 1ο καρέ της ιστορίας: Επιπλέον, στην ιστορία του Φρίξμπουργκ, το παιδί φαντασματάκι βγαίνει παγανιά μοναχό του μια νύχτα, και κάποιος μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) το φορτώνεται και το παίρνει πίσω, εκεί όπου διαμένει, φαντάζομαι. Προκαταρκτικό Συμπέρασμα: Το φαντασματάκι του Φρίξμπουργκ, είναι άτομο που μαριονετοποιήθηκε από τον μυστηριώδη ενήλικα που κατείχε τη συνταγή του αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αυτό θα συνέβηκε κάποια στιγμή κατά την εκατονταετία που προηγήθηκε του 1870 (όπου και εκτυλίσσεται η ιστορία μας). Όπως και στην περίπτωση του ντετέκτιβ φίλου του Μίκυ στο ‘Κουκλοθέατρο’, ο οποίος δεν ήταν 100% υπό την επήρεια του Πάπετ Μάστερ και μπόρεσε να κάνει νεύμα στον Μίκυ, έτσι και το παιδί φαντασματάκι έβγαινε έξω από μόνο του για παιχνίδι. Επιπλέον, όποιος χρησιμοποιούσε το φίλτρο, μπορούσε να χρησιμοποιεί και μια ημιζώντανη άσπρη μπάλα για τους αχρείους σκοπούς του. 1) Παραμένει όμως η ερώτηση: Ποιός είναι ο μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) στο Φρίξμπουργκ και τί αποσκοπούσε με την άσκηση εξουσίας επί του μικρού με την μπάλα? 2) Η άλλη ερώτηση, φυσικά, είναι: Η μπάλα που εμφανίζεται στο ‘Κουκλοθέατρο’ είναι η ίδια με αυτήν που εμφανίστηκε στο Φρίξμπουργκ και ο Φατσίνι είχε σκοπό να συνδέσει τις δύο αυτές ιστορίες? Το ‘Κουκλοθέατρο’ όμως είναι σε σενάριο Κάστυ, όχι Φατσίνι όπως το Φρίξμπουργκ. Όποιος έχει την καλοσύνη, μπορεί να παραθέσει σχόλια για τα παραπάνω, λιτά ή εκτεταμένα. Η οποιαδήποτε απάντηση είναι ευπρόσδεκτη. _________________________________________________________________ Ακολούθως, ο Κρίτωνας είχε αναφέρει το εξής: ______________________________ Ενδιαφέρουσα παρατήρηση! Αν και δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την ίδια μπάλα (στο Φρίξμπουργκ η μπάλα ήταν αυτή με την οποία έπαιζε το παιδί-φάντασμα), σίγουρα κάτι κοινό υπάρχει. Ίσως να πρόκειται για τη «μικρή αναφορά» σ’ εκείνη την ιστορία, στην οποία αναφέρεται κάποιος στο papersera. (Ο σύνδεσμος αυτή τη στιγμή είναι ανενεργός, αλλά τα περιεχόμενά του είναι διαθέσιμα μέσω google.) ______________________________ Δυστυχώς όμως, δεν μπόρεσα να προβάλω τους πιο πάνω συνδέσμους, έτσι μείναμε χωρίς κάποια σχετική πληροφορία. Σχόλια???

Ανήκει στην πιο δυναμική γενιά δημιουργών κόμικς με τους ήρωες του Disney στην γειτονική Ιταλία, αυτή που πρωταγωνίστησε στην «επανάσταση» του είδους με πρωτοποριακές δημιουργίες όπως οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ (PKNA) και το Μίκυ Μυστήριο Β’ Κύκλος (Mickey Mouse Mystery Magazine). Αιρετικός, με το βλέμμα στραμμένο διαρκώς προς το μέλλον, ο Claudio Sciarrone έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επαναπροσέγγιση του κλασικού Disney κόμικ, με το φουτουριστικό του σχέδιο και τη δημιουργία ιστοριών που ξεχωρίζουν, τόσο από άποψη περιεχομένου όσο και από άποψη τεχνοτροπίας. Στις ιστορίες του, η επιστημονική φαντασία και τα ψηφιακά μέσα κυριαρχούν. Ξεκίνησε να συνεργάζεται με το περιοδικό-ναυαρχίδα της Ιταλικής Disney, Topolino, το 1992, και από τότε μέχρι σήμερα σχεδιάζει ιστορίες με πάπιες και ποντίκια. Και όχι μόνο. Έχει φιλοτεχνήσει επίσης την «κομιστική» διασκευή αρκετών κινηματογραφικών ταινιών της εταιρείας, όπως η Χαμένη Ατλαντίδα, το Μπαμπούλας Α.Ε., το Nemo και το Wall-E. Ιστορίες του έχουμε δει πολλές φορές στην Ελλάδα, σε πολλά περιοδικά. Από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες αποτελεί το αυτοτελές άλμπουμ Slam Duck, μία ιστορία μπασκετικού περιεχομένου με πρωταγωνιστές τα τρία ανιψάκια. Επίσης, αξίζει να αναφερθούν, εκτός από τη συμμετοχή του στις σειρές που αναφέρονται στην εισαγωγή, Οι Χρυσοί Κύκλοι της Ατλαντίδας, μία ιστορία με έντονο ελληνικό άρωμα, η διασκευή του Δον Κιχώτη με πρωταγωνιστή τον Γκούφυ και η Νέα Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ, εμπνευσμένη από την κλασική, ομότιτλη (χωρίς το «νέα») ιστορία. Το τελευταίο διάστημα, ασχολείται με ένα πιο… ενήλικο πρότζεκτ, με τον τίτλο Ugly Duckling. Ο τίτλος, βέβαια, είναι παραπλανητικός. Ο Claudio Sciarrone ήταν ένας από τους καλεσμένους του AthensCon 2017, της μεγαλύτερης εκδήλωσης για κόμικς στην Ελλάδα, που έλαβε χώρα τον περασμένο Δεκέμβρη. Εκεί, είχαμε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε την ακόλουθη συνέντευξη. JohnnyMZ: Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς σου φάνηκε η εκδήλωση, ο κόσμος, η Ελλάδα… Claudio Sciarrone: Να πω την αλήθεια, την Ελλάδα δεν την έχω δει ακόμα. (γέλια) JohnnyMZ: Πράγματι… Φαντάσου τη για τις ανάγκες της συνέντευξης! (γέλια) C.S.: Απ’ ό,τι έχω δει μέχρι τώρα, καλή φαίνεται! Ο κόσμος ήταν πολύ φιλόξενος, χαμογελαστός, εγκάρδιος, σίγουρα ήταν μία εμπειρία που θα μου άρεσε πολύ να επαναλάβω. Ο χώρος επίσης ήταν εκπληκτικός, πολύ καλά οργανωμένος και για να πω την αλήθεια, εξεπλάγην από την ποιότητα και το επίπεδο των καλεσμένων. Ήταν πολύ «μεγαλύτεροι» από αυτούς που έχω γνωρίσει 20 χρόνια τώρα, για παράδειγμα, στο Lucca (σ.σ. το μεγαλύτερο ιταλικό comics convention). Επίσης μου άρεσε πως επικεντρώνεται πραγματικά στα κόμικς, σε αντίθεση με αυτές τις μεγάλες εκδηλώσεις όπως το San Diego, που επικεντρώνονται σταδιακά στις τηλεοπτικές σειρές και τον κινηματογράφο. Όταν ξεκίνησα να συμμετέχω σε τέτοιες εκδηλώσεις, οι ισορροπίες ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν σήμερα. Επίσης, λόγω του μεγέθους και της ποικιλίας, πολύ συχνά πρέπει να είσαι πολύ επιλεκτικός στο τι θα δεις: βλέπεις 1 αλλά χάνεις 200. Αυτού του τύπου οι διαστάσεις μου φαίνονται οι σωστές, προκειμένου επίσης να έχεις τη δυνατότητα να γνωριστείς με τους συντελεστές και τους υπόλοιπους συναδέλφους σου. Εδώ, όπως μου συμβαίνει, παραδείγματος χάριν, και στο Napoli Comic Con, όλοι οι καλεσμένοι μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο, συζητούσαμε στο πρωινό, είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και, ποιος ξέρει, κάποιες μελλοντικές συνεργασίες. JohnnyMZ: Εργάζεσαι για την Disney εδώ και 25 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, φαντάζομαι η εξέλιξη ήταν μεγάλη, τόσο η δική σου όσο και του χώρου. C.S.: Πέρα από την εξέλιξη στην τεχνική (από τον παραδοσιακό τρόπο στον ψηφιακό), βασική θεωρώ την εξέλιξή μου ως επαγγελματία. Μέσα από τις σελίδες του Topolino, έμαθα να σχεδιάζω πολύ καλά και να περάσω και σε άλλα είδη σχεδίου, όπως το πιο ρεαλιστικό. Από παιδί διάβασα και αγαπούσα τα κόμικς του Disney, στην πορεία ήρθαν και οι ταινίες, στο Λύκειο και πιο ενήλικα κόμικς, όπως ο Dylan Dog… Ωστόσο, γενικά οι καλλιτεχνικές μου επιρροές δεν είναι τόσο πολύ τα κόμικς, όσο οι ταινίες. Αν ήθελα να εξασκηθώ στην αποτύπωση, για παράδειγμα, εκφράσεων τρόμου, θα έβλεπα ένα θρίλερ και όχι ένα αντίστοιχο κόμικ. Για ένα διάστημα, μάλιστα, σκεφτόμουν να ασχοληθώ στην παραγωγή ειδικών εφέ για ταινίες, σε μία εποχή που αυτός ο τομέας δεν κυριαρχούταν τόσο πολύ από τα ψηφιακά μέσα. Ήρθε όμως, ευτυχώς, η δουλειά στην Disney και, νομίζω πως, μετά από τόσα χρόνια έχω καταφέρει να κυριαρχήσω αυτό το μέσο. Δεν έχω πλέον άγχος για το οπτικό αποτέλεσμα, συγκεντρώνομαι στην ιστορία και μου βγαίνουν όλα φυσικά. Σαν έναν τραγουδιστή που έχει χρόνια στη σκηνή. Με τη διαφορά ότι στο τραγούδι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και το συναίσθημα, όχι μόνο η τεχνική. Θεωρώ λοιπόν πως η δουλειά μου είναι να αφηγούμαι ιστορίες, χρησιμοποιώντας το κόμικ ως μέσο. Όπως λέω συχνά, τα κόμικς είναι το πιο «φτηνό» εργαλείο για να διηγηθείς ιστορίες, αν είχα 500 εκατομμύρια δολάρια θα δοκίμαζα να κάνω μία ταινία. Συνεπώς, δεν ανταγωνίζομαι τους συναδέλφους μου για το ποιος θα ξεπεράσει τον άλλο σε επίπεδο τεχνικής, δεν αισθάνθηκα ποτέ τον ανταγωνισμό, γιατί δεν αισθάνθηκα ποτέ σχεδιαστής κόμικς.Προσπαθώ απλά να αφηγηθώ μια ιστορία στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου. Δεν πήγα σε σχολή κόμικς, δεν είχα ποτέ την κουλτούρα των κόμικς – ναι, έχω αγοράσει πολλά, αλλά για να διασκεδάσω, όχι για να μάθω να σχεδιάζω, να αντιγράψω ένα στυλ… Μου άρεσε πολύ ο Crepax, ειδικά η Valentina του ήταν από τα πιο αισθησιακά κόμικς που έχω αντικρίσει. Νομίζω ότι η διαφορά του με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες του χώρου είναι πως, ενώ οι τελευταίοι δοκιμάζονται σε διαφορετικά είδη κάθε φορά, εκείνος έκανε ένα πράγμα, αλλά το έκανε σε απίστευτο επίπεδο. Επίσης ήξερε να διηγείται, και επικεντρωνόταν εκεί. Πολλοί, ελλείψει αυτής της ικανότητας, προσπαθούν να γεμίσουν τη σελίδα τους για να κρύψουν αυτήν τους την αδυναμία, αλλά και πάλι δεν τα καταφέρνουν. Είναι σα να λες ένα ανέκδοτο και να μη γελάει κανείς. JohnnyMZ: Η στιγμή που εντοπίζω την αλλαγή στο σχέδιό σου, όταν αυτό διαμορφώνεται και ξεκινά να γίνεται αναγνωρίσιμο, είναι η περίοδος των PK και του Mickey Mouse Mystery Magazine. Σχέδιο με τη Λύλα, κεντρικό χαρακτήρα της σειράς PK. C.S.: Σωστά. Δούλευα ήδη 4 χρόνια για την Disney, και είχα αρχίσει σιγά-σιγά να ξεθαρρεύω. Στην αρχή μου ανέθεταν πολύ σύντομες ιστορίες, τις ξεκινούσα Παρασκευή και τις τελείωνα Δευτέρα. Δεν υπήρχαν περιθώρια για τη φαντασία μου, ήταν πολύ γρήγορες. Για καλή μου τύχη, τις έβλεπα μία βδομάδα μετά τυπωμένες και μπορούσα να δω πόσο χάλια ήταν το σχέδιό μου. Γιατί οι περισσότεροι σχεδιαστές που φτιάχνουν μεγάλες ιστορίες, τις κάνουν και δημοσιεύονται μετά από 6, 8 μήνες, ίσως και ένα χρόνο. Στο μεταξύ, φτιάχνουν κι άλλες. Και κάνουνε λάθη. Τα ίδια λάθη διαιωνίζονται και στις επόμενες ιστορίες, και περνάει καιρός μέχρι να τα δουν και να τα αλλάξουν. Ενώ όταν οι ιστορίες σου, αν και μικρές, δημοσιεύονται τόσο σύντομα, η συνειδητοποίηση έρχεται πολύ πιο γρήγορα. Έτσι έμαθα να σχεδιάζω. Οι ιστορίες του PK, από την άλλη, ήταν μεγάλες ιστορίες, στις οποίες είχα μπόλικο χρόνο να δουλέψω – περίπου ένα μήνα για κάθε ιστορία. Πρώτα έπρεπε να εντρυφήσω στους νέους ήρωες, το καινοτόμο περιβάλλον, ώστε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και να το αισθανθώ κάτι «δικό μου». Μετά, άρχισα να το εμπλουτίζω με τα δικά μου ερεθίσματα, κυρίως από anime: λίγο Ghost in the Shell, λίγο Evangelion, λίγο Cowboy Beebop… αλλά και πιο κλασικά, όπως η Lara Croft. JohnnyMZ: Τι ήταν αυτό που έκανε το PK τόσο επιτυχημένο; C.S.: Τα θέματά του. Έβαζε τόσο φυσικά το στοιχείο του sci-fi, το αντιμετώπιζε σχεδόν με ακαδημαϊκή ευλάβεια. Αν και πρόκειται για μία φανταστική ιστορία, έδινε βάρος στην ορθότητα των θεωριών φυσικής, στη μηχανική, στα ταξίδια στο χρόνο… Ο Alessandro Sisti, ο σεναριογράφος που επιμελούταν αυτού του κομματιού, είχε δεχτεί πολλά κοπλιμέντα από ακαδημαϊκούς για το πώς ενέτασσε και παρουσίαζε τα ταξίδια στο χρόνο, βάσει ερευνών. Επίσης, η εικαστική εγγύτητα με τα αμερικανικά κόμικς που διάβαζε ο κόσμος εκείνη την περίοδο. Υπήρχε μία πειραματική διάθεση, που έπιασε. JohnnyMZ: Η διασκευή στο χαρτί ταινιών της Disney/Pixar, περιορίζει τη «σκηνοθετική» ελευθερία του σχεδιαστή, ή αντίθετα τη διευκολύνει, αφού υπάρχει κάποιο διαθέσιμο σημείο αναφοράς; C.S.: Είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση, γιατί όταν μας αναθέτουν τις ιστορίες που πρόκειται να διασκευάσουμε, δεν έχουν βγει ακόμα! Επομένως, μας δίνουν μία προσαρμογή του σεναρίου της ιστορίας σε κόμικ. Από εικόνες, έχουμε μόνο τις απεικονίσεις των χαρακτήρων και κάποια βασικά φόντα. Στην πορεία, έρχονται και κάποιες πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ιστορίας, που πρέπει να αποδοθούν με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Ωστόσο, όπως καταλαβαίνεις, μιλάμε για δύο πολύ διαφορετικά μέσα. Στην ταινία, υπάρχει μία συνεχής ροή στην οθόνη. Στο κόμικ, πρέπει να εξισορροπείται το κάθε καρέ και η κάθε σελίδα, εικαστικά και σκηνοθετικά. Άλλοι σχεδιαστές προτιμούν να το αντιμετωπίζουν με πιστή αντιγραφή, σαν ένα είδος «φωτορομάντζου». Εγώ θεωρώ τη δική μου προσέγγιση πιο δημιουργική, αφού σου επιτρέπει να διερευνάς τρόπους απόδοσης συναισθημάτων που στην ταινία μπορεί να έρθουν, για παράδειγμα, από τη μουσική, με τα – σαφώς πιο περιορισμένα – μέσα του κόμικ. JohnnyMZ: Πριν ένα χρόνο, κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα άλμπουμ με την ιστορία σου Slam Duck, η μοναδική πολυσέλιδη ιστορία σου που κυκλοφόρησε ως αυτοτελές τεύχος στην Ελλάδα. C.S.: Συνήθως, τις ιστορίες που φτιάχνουμε τις αναθέτει η σύνταξη του περιοδικού Topolino στον καταλληλότερο σχεδιαστή. Στην περίπτωση του Slam Duck, η ιστορία μου ανατέθηκε απευθείας από την Walt Disney Company. Ήρθαν σε επαφή με εμένα και τον Francesco Artibani, το σεναριογράφο, και μας ζήτησαν να φτιάξουμε αυτήν την ιστορία. Αρχικά έπρεπε να μελετήσω τους νέους χαρακτήρες και τις ομάδες του πρωταθλήματος. Η ιστορία προοριζόταν για το αθλητικό περιοδικό ESPN της Disney στην Αμερική, ενώ υπάρχει σχέδιο, πέρα από το μπάσκετ, να ασχοληθούν με τα υπόλοιπα αθλήματα: ράγκμπι, ποδόσφαιρο κλπ. Ήθελαν λοιπόν μία «παγκόσμια» ιστορία για το μπάσκετ, με αναφορές σε πραγματικούς συντελεστές (ομάδες, παίκτες, κόουτς) του NBA. Αφού την ετοιμάσαμε, υποχρέωσαν και όλους τους συνεργάτες τους στις εκδόσεις ανά τον κόσμο να την τυπώσουν, γιατί ακριβώς θέλανε να την προωθήσουν. JohnnyMZ: Ο τίτλος της ιστορίας είναι διασκευή του πολύ γνωστού, μπασκετικού περιεχομένου manga, Slam Dunk. Υπήρχαν κι εδώ επιρροές από την ιαπωνική σχολή κόμικς; C.S.: Η ιστορία εμπνεύστηκε και γράφτηκε από το Stefano Ambrosio και τον Francesco Artibani, οι οποίοι θέλησαν να αποφύγουν σαφείς επιρροές από το Slam Dunk. Εγώ, ωστόσο, σίγουρα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Το πρόβλημα με το να κυκλοφορούν οι ιστορίες σου σε όλον τον κόσμο, είναι πως πρέπει να καλύπτεις ένα πολύ ευρύ φάσμα αναγνωστικού κοινού: Ιταλούς, Έλληνες, Γερμανούς, επομένως πρέπει να αμβλύνεις κάποιες επιρροές σου, που ενδεχομένως ξενίσουν το βασικό ακροατήριο. Από την άλλη, δεν ξέρω αν σχετίζεται με τις επιρροές από τα manga, αλλά το συγκεκριμένο κόμικ πήγε πολύ καλά σε χώρες της Ανατολής, όπως η Μαλαισία. Η Ανατολή είναι μια περιοχή όπου τα Disney κόμικς δεν πάνε τόσο καλά, επομένως οι υπεύθυνοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς έγινε αυτό. Μία δική μου ερμηνεία, είναι πως οι χαρακτήρες αφενός είχαν κάτι το «ανατολικό», αφετέρου χρησιμοποίησα τεχνικές για την κίνηση και την ένταση των σκηνών που παραδοσιακά συναντούμε στα manga. Λόγω της απήχησης που είχε, μου ζητήθηκε να διατηρήσω αυτήν την προσέγγιση και στην τελευταία ιστορία που έφτιαξα… JohnnyMZ: Η πιο πρόσφατη δημιουργία σου βασίζεται στην κλασική «Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ», των Guido Martina, Romano Scarpa και Giovan Battista Carpi. Ωστόσο, η δική σου ιστορία, η «Νέα Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ», είναι αρκετά φουτουριστική. Πόσο ομαλά μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο ετερόκλητα στοιχεία, του κλασικού και του μοντέρνου; C.S.: Αρχικά, για να τη συνδέσω με την «παλιά» ιστορία, έφτιαξα έναν πρόλογο δέκα σελίδων, που εξηγεί γιατί ξεκινούν την αναζήτηση του μπαούλου με τα νομίσματα της Δυναστείας των Ντακ. Όπως και στην αρχική ιστορία, όταν τρίβεις το νόμισμα, ξεδιπλώνεται μία περιπέτεια της Δυναστείας. Στη δική μου ιστορία όμως, το μπαούλο έρχεται από το μέλλον, καθώς και τα υλικά των νομισμάτων είναι μελλοντικά! Υπάρχει ένα νόμισμα που είναι φτιαγμένο από νερό, άλλο από μικροτσίπ… Κι έτσι μεταφερόμαστε, αιώνα-αιώνα, όλο και πιο μακριά στο μέλλον. Και ταυτόχρονα βλέπουμε τις αλλαγές της Λιμνούπολης στο πέρασμά τους. Αρχικά την παρουσιάζουμε σαν μία αποπνικτική μεγαλούπολη βγαλμένη από ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όμως υπάρχει ανάγκη για περισσότερο χώρο. Γι’ αυτό στη συνέχεια απλώνεται… στη θάλασσα, αλλά η μόλυνση του περιβάλλοντος δημιουργεί προβλήματα σε μία πλωτή πόλη που θυμίζει αρχιτεκτονικά το Ντουμπάι. Τελικά, καταλήγουν στο διάστημα, όπου η αεροδυναμική δε λέει τίποτα – επικρατούν οι νόμοι της αστροφυσικής. Ουσιαστικά, δεν προσπαθώ ακριβώς να γεφυρώσω τα δύο στοιχεία που αναφέρεις, απλά χρησιμοποιώ σαν αφορμή κάτι παλιό για να διηγηθώ κάτι καινούργιο. JohnnyMZ: Τι νέο να περιμένουμε από σένα στο Topolino; C.S.: Δουλεύω σε μία ιστορία του Alessandro Sisti, πάντα στο μέλλον, με πρωταγωνιστή τον Φάντομ Ντακ – όχι όμως στο πλαίσιο των ιστοριών του PK – η οποία θα αποτελείται από 2 επεισόδια, στην οποία έχω την ελευθερία να επεκταθώ όσο χρειαστεί, αν και το αρχικό πλάνο ήταν για 34 σελίδες το επεισόδιο. Όμως 34 σελίδες στο φορμάτ του Topolino, δε μου αρκούν. Ίσως φτάσει τις 80-90. Πιστεύω πάει προς το Μάρτιο. JohnnyMZ: Για κλείσιμο, θέλω να σε ρωτήσω για το πρότζεκτ σου Ugly Duckling. Βλέπουμε ωραία, σέξι, καλλίγραμμα γυναικεία σώματα να «σου ποζάρουν» αισθησιακά, με πρόσωπα… πάπιας; C.S.: Μπορούσες να πεις πιο απλά «πάπιες με βυζιά»! Και θα σου απαντούσα, θα τις προτιμούσες χήνες; (γέλια) JohnnyMZ: Ήθελα να το θέσω πιο κόσμια… Ακόμα κι εκεί βλέπεις… πάπιες; C.S.: Ούτε κι εγώ ξέρω τι βλέπω! (γέλια) Το θέμα είναι ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Τουλάχιστον μέχρι να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να κάνω κάτι πιο συγκεκριμένο, μια ιστορία ενδεχομένως. Υπάρχουν αρκετές δυνατότητες. Έχουν υπάρξει και κάποιες ιδέες για να μεταφερθεί σε βιντεοπαιχνίδι, σε στυλ Tekken, όπου στο story mode θα ακολουθείται η ιστορία, σαν το κόμικ… Θα δούμε. JohnnyMZ: Πώς ξεκίνησε όμως όλο αυτό; C.S.: Επειδή οι φανς μου ζητούσανε τη Λύλα, όλο και πιο σέξι. Σε ένα σημείο όμως είπα «ώπα, παιδιά, κάνουμε Disney»… Αλλά μου έδωσαν το ερέθισμα. Αρχικά σαν «παιχνίδι», έκανα μερικές εικόνες, έγινε ένα ημερολόγιο, μερικές εκτυπώσεις… Και, μέσα σε λίγα χρόνια, άρχισαν να μου ζητάνε όλο και περισσότεροι, στις εκδηλώσεις που παρευρισκόμουν, τέτοια σκίτσα, ακόμα κι εδώ… JohnnyMZ: Ποιος ξέρει, ίσως είσαι ο δημιουργός του πρώτου περιοδικού Disney 18+… C.S.: Μην το γελάς! Ήδη, το Playboy της Ιταλίας φιλοξένησε ένα τετρασέλιδο αφιέρωμα με συνέντευξή μου πάνω σε αυτό, και έγινε χαμός. Μάλιστα, υπάρχει μία σελίδα στο facebook με φανατικούς ντισνεϋκούς που λέγεται Ventenni che piangono leggendo la saga di Paperon de’ Paperoni (δηλαδή «Εικοσάρηδες που κλαίνε διαβάζοντας την ιστορία του Σκρουτζ Μακ Ντακ»), η οποία ανεβάζει αρκετά… προβοκατόρικα πράγματα. Συγκεκριμένα στο hashtag #giovedipiselloni δημοσιεύουν διφορούμενα στιγμιότυπα από ιστορίες Disney, με μια πονηρή χροιά. Όταν έγινε η συνέντευξη, λοιπόν, με τους διαχειριστές της σελίδας κάναμε έναν διαγωνισμό για δύο υπογεγραμμένα σκίτσα Ugly Duckling, όπου για να συμμετέχεις έπρεπε να βγάλεις φωτογραφία με το περιοδικό. Το αστείο ήταν, ότι οι κοπέλες που πήγαν και αγοράσαν το Playboy για να συμμετέχουν, ήταν περισσότερες από τους άντρες! Και όλοι, φανατικοί αναγνώστες κόμικς της Disney. Συναδελφική αλληλεγγύη: όταν ο Milo Manara σχεδίασε τη Spider Woman σε αυτή τη στάση, έγινε το σύστριγγλο. Ο Claudio σχεδίασε τη Λύλα από το PK στην ίδια πόζα. Η σελίδα του δημιουργού στο facebook. Η σελίδα του Ugly Duckling στο facebook. ΠΗΓΗ: https://docmz.wordpress.com/2018/01/24/claudio-sciarrone-interview/

Είπα να βάλω και εγώ τις αναζητήσεις μου. Υπάρχουν μερικά τεύχη που ψάχνω όμως έχω αποφασίσει από που θα τα πάρω και απλώς τα αγοράζω λίγα λίγα. Υπάρχουν δύο τρία τεύχη όμως που δεν τα έχω βρει πουθενά ή τουλάχιστον σε λογικές τιμές, βρήκα το ένα για παράδειγμα και κόστιζε 100+. Ψάχνω: Μεγάλα σήριαλ: 10 Αστρόπλοιο μακ ντακ 14 Φαντομ εναντίον όλων 20 Το αυτοκίνητο του Φάντομ Ντακ Βραζιλία 2014 Μουντιάλ Ευχαριστώ εκ των προτέρων και εύχομαι να βρεθούν όλα

Το μοναδικό άνοιγμα του χώρου είχε θέα στη θάλασσα, σε πρώτο πλάνο τη βλάστηση και τα απότομα βράχια κάτω από τον πρόβολο, με το μεγάλο υποστύλωμα σε σχήμα “V” να έχει καλυφθεί από τα φυτά. Η θάλασσα είχε αρχίσει να αγριεύει από την στιγμή που έπεσε ο ήλιος και οι στάλες, από τα κύματα που έσκαγαν στα βράχια, έφταναν στο τζάμι. Στο βάθος του ορίζοντα ένα φως αχνοφέγγει ανά τακτά διαστήματα. “Οι εποχές περνάνε”, σκέφτηκε ο “Ε” και επέστρεψε στις σημειώσεις του, μια μικρή δέσμη φωτίζει το στιλό που χαράζει ρυθμικά το χαρτί. Ένα μεγάλο γραφείο βρίσκεται στη μέση του χώρου με χαρακτηριστικό στοιχείο το μικρό φωτιστικό και τις ατζέντες. Πίσω κυριαρχεί η μεγάλη βιβλιοθήκη, ίδιο μέγεθος με το άνοιγμα που βλέπει στη θάλασσα και τον χώρο συμπληρώνει ένα μικρό δερμάτινο καθιστικό. Εδώ περνάει τον περισσότερο χρόνο του, δεχόμενος τους φίλους του, διαβάζοντας, γράφοντας και σχεδιάζοντας. Πρόσφατα είχε αναλάβει μια νέα δουλειά, να σχεδιάσει ένα ιδιαίτερο κτίριο για έναν ακόμα πιο ιδιαίτερο πελάτη, οπότε οι σκέψεις ήταν πολλές. Σκέψεις για την αρχιτεκτονική, τον κοινωνικό της ρόλο, την ουσία του σχεδιασμού. Είχε περάσει ένας χρόνος από τη νύχτα που ψάχνοντας την αλληλογραφία του καθισμένος στο καναπέ του γραφείου του, διέκρινε μεταξύ διαφόρων επιστολών έναν μεγάλο φάκελο με κόκκινο βουλοκέρι και θυραιό. Μέσα υπήρχε μια πρόσκληση και τα αεροπορικά εισιτήρια, σε οικονομική θέση, για τη Σκωτία οπού θα γίνονταν οι πρώτες συζητήσεις για ένα νέο έργο. Ο πελάτης ήταν δύστροπος και φυσικά τσιγκούνης, τόσο στα χρήματα όσο και στα λόγια. “Θέλω να μου σχεδιάσετε μια κιβωτό” είπε. Του εξήγησε ότι ήθελε ένα κτίριο που θα στεγάσει το σύνολο των επιχειρήσεων του, το προσωπικό του γραφείο και φυσικά την κατοικία του. Του είπε ακόμα ότι στην μελέτη θα πρέπει να μεριμνήσει για την ύπαρξη χώρων για τις πολυπληθείς και μοναδικές του συλλογές. Επισκέφτηκαν την έκταση όπου θα κατασκευαστεί το κτίριο και ο “Ε” περιηγήθηκε για αρκετή ώρα στον χώρο κρατώντας σημειώσεις. Κανόνισαν το επόμενο ραντεβού ένα χρόνο μετά για την παρουσίαση των σχεδίων και την ίδια μέρα επέστρεψε στο γραφείο του. Η βροχή είχε αρχίσει να γίνεται πιο έντονη, η θέα της από το γραφείο λειτουργούσε χαλαρωτικά στις πολλές και αντικρουόμενες σκέψεις του “Ε”. Η τσαγιέρα άχνιζε και η κούπα με το τσάι ζέσταινε τα χέρια του. Το φως χαμηλό όπως και η μουσική, γέμιζαν τον χώρο υποδόρια μέχρι που το κουδούνι έσπασε για λίγο τον ρυθμό του χώρου. Ο “Κ” ξεκίνησε να κατεβαίνει την κυκλική σκάλα που ένωνε τον χώρο του γραφείου με αυτό της κατοικίας, ήταν παλιός φίλος από το πολυτεχνείο και συνήθιζε να συναντάει τον “Ε” μεταμεσονύχτιες ώρες, σήμερα όμως τον είχε καλέσει έκτακτα για να συζητήσουν για το έργο που είχε αναλάβει και τον τρόπο που το προσέγγισε. Η ατμοσφαιρική σκιά της σελήνης αντανακλούσε στην θάλασσα και έφτανε στο εσωτερικό του γραφείου. Οι δύο αντρικές φιγούρες καθόντουσαν στο μικρό καθιστικό, ο “Ε” στο καναπέ είχε ακουμπήσει αναπαυτικά την πλάτη του αλλά την ίδια στιγμή βρισκόταν σε δημιουργική εγρήγορση. Ο “Κ” γέμισε την κούπα του και κατευθύνθηκε προ το τζάμι παρατηρώντας την θάλασσα. “Πάντα μου άρεσε η θέα του γραφείου σου. Λένε ότι μετά από λίγο την συνηθίζεις … αλλά δεν νομίζω ότι ισχύει” “Όλα είναι μια συνήθεια, άμα τα αφήσεις να γίνουν συνήθεια” απάντησε ο “Ε” την στιγμή που ακουμπούσε το τσιγάρο στο τασάκι και το βλέμμα του επέστρεψε στην μαύρη ατζέντα του που ήταν γεμάτη σημειώσεις. Στο τραπέζι βρίσκονται τα σχέδια, τα σκίτσα καθώς και βιβλία με σημειώσεις και παραπομπές για την κιβωτό. Η δουλειά ενός χρόνου ήταν όλη εδώ. Το σχέδιο με το τοπογραφικό δείχνει μια έκταση δέκα στρεμμάτων που οι υψομετρικές τις καμπύλες κορυφώνονται στο κέντρο της δημιουργώντας έναν λόφο που στην κορυφή του βρίσκονται τα ερείπια του παλιού οχυρού της πόλης. Σε αυτή τη θέση θα κατασκευαστεί και το νέο κτίριο, δημιουργώντας ένα θέμα ένταξης αλλά και διατήρησης των σπαραγμάτων της ιστορίας της περιοχής. Αυτό το θέμα απασχόλησε έντονα τον “Ε” κατά της διάρκεια της μελέτης προσπαθώντας να βρει τρόπους συνύπαρξης αλλά οι εντολές του πελάτη ήταν συγκεκριμένες. Η αρχιτεκτονική του κουλτούρα δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί επιφανειακά με το έργο, δεν τον ενδιαφέρει η σύντομη διαδρομή για απλό εντυπωσιασμό και έτσι έριξε βάρος στη δημιουργία εμπειρίας για τον χρήστη αλλά και τον παρατηρητή. Στη δημιουργία εκπλήξεων, σε κρυφές γωνιές, δέσμες φωτός, σε μια αδρή επιφάνεια που θα χαραχτεί στο υποσυνείδητο. Ένα κτίριο που θα κυριαρχεί χωρίς να φωνάζει, αλλά θα μιλάει χαμηλόφωνα λειτουργώντας σαν μαγνήτης. Έτσι η Κιβωτός σχεδιάστηκε από μέσα προς τα έξω ρίχνοντας το βάρος στην διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων και στη συνέχεια των όψεων. Στη κάτοψη, μετά από πολλές λύσεις, κυριάρχησε η αφαίρεση και η σχεδιαστική καθαρότητα. Ένα τετράγωνο με πλευρές (36.5μΧ36.5μ) με προσανατολισμό βορά-νότο και ύψος 38.17μ που χαρακτηρίζεται για την ειλικρίνειά του ως προς τα υλικά και την δομή του. Το ανεπίχριστο σκυρόδεμα είναι το βασικό υλικό κατασκευής με την ανεπεξέργαστη αδρότητά του να το κάνει οικείο και την ίδια στιγμή απόμακρο. Ο “Κ” απομακρύνθηκε από το τζάμι και έκατσε στην μεταλλική πολυθρόνα. Συμπλήρωσε την κούπα του με τσάι από την γυάλινη τσαγιέρα, ήπιε μια γουλιά και πήρε στα χέρια του τα σχέδια των κατόψεων. Έντεκα επίπεδα ξεδιπλώνονται με τέτοιο τρόπο δημιουργώντας μια διαδρομή με εντάσεις και υφέσεις και τελική κορύφωση, σαν ένα κονσέρτο πιάνου. Η κάτοψη μοιράστηκε στα δυο, στον άξονα ανατολής-δύσης δημιουργώντας δυο άνισες ζώνες. Στη νότια ζώνη χωροθετούνται τα επίπεδα με τους εργασιακούς χώρους και ύψος 3.47μ², εκεί εντάσσετε και το κεντρικό κλιμακοστάσιο που συνδέει τα επίπεδα καθώς και ο ανελκυστήρας. Στη βόρια πλευρά δημιουργείται μια ενιαία δεξαμενή με ενιαίο ύψος 38.17μ που ξεκινάει από το επίπεδο του ισογείου και καταλήγει στο τελευταίο επίπεδο, αυτό του ενδέκατου ορόφου. Η πρόσβαση στο αμπάρι[1], όπως το αποκαλεί ο “Ε” θα γίνεται μόνο από τον δέκατο και ενδέκατο όροφο που θα βρίσκονται το γραφείο και η κατοικία του ιδιοκτήτη. Η μελέτη μιλάει για ένα εσωστρεφές κτίριο, με όσο το δυνατόν λιγότερα ανοίγματα για λόγους ασφαλείας. Η κεντρική είσοδος χωροθετήθηκε στην βόρεια πλευρά, μπαίνοντας στο ισόγειο ο χρήστης θα διασχίζει ένα τούνελ που περνώντας μέσα από από το αμπάρι θα φτάνει στη νότια ζώνη και τον χώρο υποδοχής. Ένας ιδιότυπος λαβύρινθος οδηγεί στο κεντρικό κλιμακοστάσιο, με την σκάλα και τον ανελκυστήρα. Έτσι ο επισκέπτης θα βιώνει την αίσθηση περιορισμού και της εμπειρίας του να βρει τον σωστό δρόμο περνώντας από τους χώρους ταυτοποίησης και έκθεσης μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Μια σταδιακή κλιμάκωση από τα χαμηλά προς τα ψηλά, από τα κοινόχρηστα στα ιδιωτικά και τέλος στον εξωτερικό χώρο. Στον υπόγειο χώρο διατηρήθηκαν τα θεμέλια του παλιού οχυρού που εντάχθηκαν στην νέα κατασκευή μαζί με το πηγάδι που θα διατηρηθεί για να τροφοδοτεί με νερό το κτίριο, τους χώρους συμπληρώνουν οι γεννήτριες, το αντλιοστάσιο και η μεγάλη δεξαμενή. Στον πρώτο όροφο θα διαμορφωθούν οι εκθεσιακοί και αποθηκευτικοί χώροι των πολύτιμων μετάλλων και λίθων. Ένας κεντρικός διάδρομος, σαν ραχοκοκαλιά θα τροφοδοτεί τους επιμέρους χώρους όπως τα νεύρα στο ανθρώπινο σώμα. Ο κάθε χώρος θα συμπληρώνεται από ειδικές προθήκες προστασίας και προβολής των εκθεμάτων. Ανεβαίνοντας στο τρίτο επίπεδο η διαμερισματοποίηση των χώρων αλλάζει ώστε να υπάρχει η ανάλογη ιδιωτικότητα του προσωπικού που θα διαχειρίζεται σημαντικά έγγραφα. Ο σχεδιασμός όμως προβλέπει και ευέλικτα διαχωριστικά για εύκολη προσαρμογή στις αυξανόμενες ανάγκες. Ο τέταρτος όροφος θα φιλοξενεί τις εγκαταστάσεις τηλεφωνίας, διαδικτύου, server, σκληρών δίσκων που θα αποτελούν την ηλεκτρονική καρδιά του κτιρίου. Στους υπόλοιπους ορόφους μέχρι και τον ένατο θα ενταχθούν οι γραφειακοί χώροι χωρίς διαχωριστικά πέρα από τους βοηθητικούς χώρους και τις τουαλέτες. Ο διαχωρισμός των χώρων θα πραγματοποιείτε από το πλέγμα κολονών που θα τους οριοθετεί δημιουργώντας κάνναβο που θα ορίζει τα γραφεία. Η πορεία ανόδου κορυφώνεται στο δώμα με την θέα προς όλες της κατευθύνσεις του ορίζοντα. Πριν όμως φτάσει κανείς εκεί περνάει από το δέκατο επίπεδο που βρίσκεται το γραφείο του ιδιοκτήτη. Εδώ έχει σχεδιαστεί το γραφείο της γραμματέας ακριβώς στο ανέβασμα της κεντρικής σκάλας και του προσωπικού ανελκυστήρα που θα είναι η τελευταία του στάση. Το μεγάλο γραφείο καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο του ορόφου και έχει επικοινωνία με την βιβλιοθήκη την μεγάλη πόρτα που οδηγεί στην δεξαμενή και σε μια μικρή κυκλική σκάλα που οδηγεί στον ενδέκατο όροφο και στο διαμέρισμα του ιδιοκτήτη. Ένα διαμέρισμα με ένα υπνοδωμάτιο και το μπάνιο του, ένα δεύτερο γραφείο, την κουζίνα το καθιστικό και τέλος την αίθουσα με τα βραβεία και τα τρόπαια. Το ψηφιδωτό στο δάπεδο που έχει σχεδιαστεί ειδικά για τον χώρο και είναι το ίδιο με αυτό της βοριάς όψης, το έχει επιμεληθεί ένας πολύ γνωστός γλύπτης. Όλοι οι χώροι της Κιβωτού χαρακτηρίζονται από την λιτή σχεδίαση με τους ανεπιχρύστους τοίχους, τα εμφανή μπετά και τις ξύλινες κατασκευές να δίνουν ένα βιομήχανο τελειοποιημένο αποτέλεσμα. Το κτίριο θα ξεπροβάλει από τον λόφο σαν να βγαίνει από μέσα του με τις γεωμετρικές όψεις, καθαρές και αιχμηρές να έρχονται σε διάλογο με το γύρω δομημένο περιβάλλον. Πέρα από την κεντρική όψη με το μεγάλο γλυπτό οι άλλες όψης είναι απλές χωρίς περίτεχνα στοιχεία όπως απλό είναι και το μονοπάτι με τις μεγάλες μπετονένιες πλάκες που συνδιαλέγεται με το γκαζόν κάνοντας όμως αισθητή την παρουσία του οδηγώντας στην κεντρική είσοδο. Η ώρα έχει περάσει και ο ήλιος έχει αρχίσει να ανατέλλει, στο πάτωμα βρίσκονται διάφορα χαρτιά, ρυζόχαρτα και σκίτσα. Ο δίσκος με το πρωινό βρίσκεται στο τραπέζι και ο “Κ” με τον “Ε” συζητούν στον μικρό εξώστη. “Ελπίζω να μην μείνει στα χαρτιά”, μονολογεί ο “Ε”. “Έχεις ερμηνεύσει με σύγχρονο τρόπο το μεσαιωνικό φρούριο, χωρίς παράθυρα με γεωμετρικές και αδρές επιφάνειες. Οι τόνοι τσιμέντου που θα απαιτηθούν είναι μια σαφής ένδειξη ψυχρότητας, όγκου και μεγαλείου. Έχεις οραματιστεί μια υπεράνθρωπη δυνητική παρουσία του κτιρίου πάνω από τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Δεν είμαι σίγουρος για την επόμενη μέρα”, απαντάει ο “Κ”. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και οι δύο φίλοι συνέχισαν την συζήτησή τους δεχόμενη τις ευεργετικές ακτίνες του ήλιου. Στο γραφείο του βρισκόταν η αλληλογραφία της ημέρας, ένας φάκελος ξεχώριζε με το κόκκινο βουλοκέρι και τον θυραιό. Η μελέτη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αν και όλα ήταν στον σωστό δρόμο. Ο κύριος Μακ έγραφε στην τελευταία του επιστολή για την αναβολή του έργου λόγω οικονομικής λιτότητας. Έκανε αναφορά στην επικείμενη παγκόσμια οικονομική κρίση που θα τον επηρεάσει - Λίγα χρόνια αργότερα η μελέτη δημοσιεύτηκε στο μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό περιοδικό. - Ο “Ε” με το “Κ” συνεχίζουν να συναντιούνται τα βράδια στο γραφείο του πρώτου και να συζητούν. Παραπομπές [1] Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, Μ/S Ιόνιον Πειραιάς, Κουνέλλης, εκδ. Μπάτσης - Πλέσσας [2] Walt Disney, “Οι Επίγονοι”, Carl Barks, εκδ. Νέα Ακτίνα, 2008 Πηγή

Το 2017 ετοιμάζεται να δώσει την θέση του στο 2018 και το ημερολόγιο της Disney βρίσκεται και πάλι στα χέρια μας,να μας δίνει μία ευχάριστη νότα κάθε ημέρα του νέου έτους.Η έκδοση είναι πολυτελής και περιέχει (όπως όλοι περιμέναμε) σκίτσα του μεγάλου Don Rosa,εμπνευσμένα τα περισσότερα από ιστορίες του άλλου μεγάλου,Carl Barks. Ο χρωματισμός επιστρέφει στο κλασικό μαύρο χρώμα που είχε τις περισσότερες χρονιές,σε αντίθεση με το χρώμα του ξύλου που είχε το 2017. Οι διαστάσεις έχουν μικρύνει ελαφρώς. Έτσι το νέο ημερολόγιο έχει μέγεθος 23 x 30. Οι ιστορίες του κάθε μήνα είναι οι εξής : Ιανουάριος --> "Ο τελευταίος άρχοντας του Ελντοράντο" Φεβρουάριος --> "Το τριπλό κελεπούρι" Μάρτιος --> "Στα ίχνη του Μονόκερω" Απρίλιος --> "Ο κλεμμένος χρόνος" Μάιος --> "Το κυνήγι των κατασκόπων" Ιούνιος --> "Το ολόχρυσο φεγγάρι" Ιούλιος --> "Αναμέτρηση στον νότιο Ειρηνικό" Αύγουστος --> "Το μεγάλο τσίρκο" Σεπτέμβριος --> "Ντόναλντ για πάντα!" Οκτώβριος --> "Χαμένοι στην άβυσσο" Νοέμβριος --> "Το Χαμένο Στέμμα του Τζένγκις Χαν" και "Τα Ορυχεία του Σολομώντα" Δεκέμβριος --> "Το δώρο" , "Πυραυλοκίνητη γαλοπούλα" , "Πρωτοχρονιά στον βυθό" , "Τρεις Βρώμικοι Νέοι - Β΄ Γύρος" , "Η πριγκίπισσα του χιονιού" , "Ο κώδικας της Λιμνούπολης" και "Το δείπνο των Χριστουγέννων" Καλή χρονιά λοιπόν με το νέο ημερολόγιο Disney.

Για αλλη μια φορα, η Καθημερινη μας φερνει του ηρωες της Disney σε ημερολογιο για να μας ομορφαινουν τους μηνες τις νεας χρονιας! Αυτή την Κυριακή αποκτήστε μαζί με την Καθημερινή μια συλλεκτική ατζέντα-ημερολόγιο του 2018 με τους αγαπημένους ήρωες της Disney να ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του. Κάθε μήνας και ένα εντυπωσιακό σκίτσο της Disney με τους ήρωες των παιδικών μας χρόνων. Κυριακή με την «Κ» με μόνο €3.50. πηγη

Το 1994 οι εκδόσεις "Ψυχογιός" εξέδωσαν με την σειρά τους κάποια βιβλιαράκια από ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney, παρόμοιες με αυτές των Εκδόσεων Ελαφάκι. Χρονολογικά κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα γιατί το 1994 το Ελαφάκι εξέδιδε ακόμα τίτλους, και όπως βλέπουμε στο οπισθόφυλλο του Ψυχογιού αρκετά ονόματα είναι κοινά και στις δύο εκδόσεις (π.χ. Ντάμπο, Μπάμπι που βγήκαν και από Ελαφάκι και από Ψυχογιό). Δεν ξέρω τι συμφωνία είχε γίνει με τα δικαιώματα και δημιουργήθηκε τέτοιο μπάχαλο. Στην σειρά κυκλοφόρησαν 1- Ο Ρομπέν των δασών 2- Η Λαίδη και ο Αλήτης 3- Πρίγκηπας και φτωχός 4- Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας 5- Οι αριστογάτες 6- Αλαντίν 7- Μπάμπι 8- Ντάμπο 9- Χιονάτη 10- Ποκαχόντας 11- Η ωραία κοιμωμένη 12- Η Σταχτοπούτα 13- Το βιβλίο της ζούγκλας 14- Η πεντάμορφη και το τέρας 15- Η αλεπού και το κυνηγόσκυλο 16- Ο βασιλιάς των λιονταριών 17- Ο Όλιβερ και η παρέα του 18- Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων 19- Η μικρή γοργόνα 20- Η παναγία των Παρισίων Ακόμα μικρότερο μέγεθος και μαλακό εξώφυλλο αυτή τη φορά, τα δικά μου έχουν σελοτέιπ για να κρατιούνται εσωτερικά και θυμάμαι ότι δεν ήταν και της καλύτερης ποιότητας. Σαφώς υποδεέστερα από τα σκληρόδετα. Ο Γάντζος μου είπε ότι έχει το "Η Πεντάμορφη και το Τέρας", εκδόσεις Ψυχογιός Νοέμβριος/1995 οπότε σίγουρα ξέρουμε ότι συνέχισε η έκδοση και τον επόμενο χρόνο. Δεν υπάρχει αρίθμηση αλλά είναι σαφές από το οπισθόφυλλο ότι ανήκουν σε μια, άτιτλη δυστυχώς, σειρά. Τέλος, και τα δύο γράφουν πίσω "Πρώτη ελληνική έκδοση: Ιούλιος 1994", οπότε δεν ξέρουμε πιο προηγήθηκε. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Γάντζο και για το εξώφυλλο και τις πρόσθετες πληροφορίες τον Dr Paingiver.

Να που ηρθε η ωρα να διωξω μερικα πραγματακια. Τροπος παραδοσης/παραλαβης στην λεσχη. Τροπος πληρωμης, επισης στην λεσχη, μεσα σε φακελακι και μεσα στο ειδικο κουτι. Για τους εντος Αττικης μονο. Ετσι λοιπον εχουμε τα παρακατω που βγαινουν στο σεργιανι και αναζητουν νεα στεγη... Κομιξ #48 (1988 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει μια μικρη φθορα στο οπισθοφυλλο και μια καμπυλοτητα κατα μηκος του τευχους. Τιμη: 2 ευρω Μικυ Μαους #2400 & #2409 (1966 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Μετρια. Μικρα χτυπηματα/ τσακισματα στις γωνιες. Υπαρχει ενα μικρο σχισιμο στο οπισθοφυλλο του #2409. Τιμη: 0,50/τευχος Μεγαλη Βιβλιοθηκη Disney #34 (2014 / Καθημερινη) Κατασταση: Καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ χτυπημα στο πανω μερος και γραψιμο στο εσωτερικο μερος του οπισθοφυλλου. Τιμη: 2,00 ευρω DC Universe #8 (2005, Anubis) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ τσακισμα πανω δεξια και ενα μικρο ξεφτισμα στο οπισθοφυλλο. Τιμη: 2,00 Παρακαλω, συγχωρνατε με αν εχω κανει καποιο λαθος στην περιγραφη των καταστασεων, αλλα ειμαι πρωταρης στο αθλημα.

Από το Μπαμπούλας Α.Ε.

Στην ιστορία Το Άλλο Πρόσωπο του Μαύρου Πητ του 1998 (σε σενάριο Fabio Michelini και σχέδιο Roberto Vian), σε δύο φάσεις, ο Μίκυ σκέφτεται πέντε από τους παλιούς του εχθρούς, χωρίς να δίνονται περαιτέρω λεπτομέρειες: Στα δύο καρέ που παραθέτω παραπάνω, αναγνωρίζω τους τρεις από τους 5 χαρακτήρες. Από κάτω προς τα πάνω, έχουμε: 1. Ο σκοτεινός αυτός χαρακτήρας είναι του Floyd Gottfredson και ονομάζεται Don Jollio. Εμφανίστηκε μόνο στην ιστορία του 1934 The Bat Bandit of Inferno Gulch, η οποία δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Σχεδιάστηκε και σε κάποια εξώφυλλα. Παρ'όλα αυτά, έχει ελληνικό όνομα: 2. Ο δεύτερος χαρακτήρας δεν μου είναι οικείος. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για κάποιον αντίπαλο του Μίκυ σε ιστορία του Floyd Gottfredson, αλλά δεν έχω καμία πληροφορία. Τον έψαξα αρκετά, αλλά τίποτα... 3. Ο τρίτος είναι το γνωστό Μαύρο Φάντασμα και δεν χρειάζεται συστάσεις. 4. Ο τέταρτος χαρακτήρας είναι ο Δόκτωρ Βούλτερ, δημιούργημα του Floyd Gottfredson για την ιστορία του 1935 The Pirate Submarine. Έκανε αρκετές εμφανίσεις, ξεκινώντας από ένα χρόνο μετά την πρώτη του εμφάνιση το 1936, μέχρι και το φετινό 2017. 5. Ο πέμπτος και τελευταίος χαρακτήρας πάνω πάνω, μου είναι και αυτός άγνωστος. Μόλις τον είδα νόμισα ότι τον αναγνώρισα, αλλά τελικά δεν κατάφερα να τον ταυτοποιήσω. Για κάποιο λόγο μου θυμίζει ιστορία του Romano Scarpa, αλλά πιθανόν να είναι και αυτός από παλιά ιστορία του Floyd Gottfredson. Περιμένω τους fellow Ντισνεάκιδες να με διαφωτίσουν για τον 2ο και τον 5ο χαρακτήρα! @PhantomDuck @rorschach @ΚΟΜΙΞ @κάποιος άλλος ??????

Έχει κανείς ιδέα τι σημαίνουν οι μικρές οριζόντιες άσπρες γραμμούλες που φαίνονται μέσα στις μπάρρες του γραφήματος των στατιστικών της συλλογής μας στο inducks?? (φατσούλες για όσους τους αρέσουν)

ΚΛΙΚ – Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε./ΑΡΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ (1987) Χαρακτηριστικά: Τίτλος: Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ Είδος : ΚΟΜΙΚ –ΕΝΘΕΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ Έκδοση: ΚΛΙΚ -ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε./ΑΡΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ Έτος κυκλοφορίας: 1987 Σχήμα: 15Χ21 Αριθμός σελίδων : 36, χωρίς αρίθμηση Το Δεκέμβριο του 1987 στο τεύχος 9 του περιοδικού ΚΛΙΚ υπήρχε ως ένθετο (αποσπώμενο) το παραδοσιακό Ευρωπαϊκό παραμύθι «Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ», μια κόμικ μεταφορά της γνωστής ταινίας κινουμένων σχεδίων της Walt Disney του 1937. Στο ίδιο τεύχος δημοσιεύτηκε ένα εκτενές άρθρο του Βαγγέλη Περρή με τίτλο: Ο ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΤΙΣΝΕΫ. Για την έκδοση του 1990 από την Γ.Ε.Α. εδώ. vaios/11-5-2009

Κόμικς 6 σελίδων ,παιχνίδια, αξιοπερίεργα και κατασκευές με τον Άρλο και τον Σπόρο, τους ήρωες της νέας ταινίας της Disney Pixar "Ο Καλόσαυρος" που κάνει πρεμιέρα στις 17 Δεκεμβρίου.Καλό σχέδιο,απο σενάριο δεν ξέρω ακόμα ,αλλά με την πρώτη ματιά που του έριξα έχει λίγα λόγια κατάληλο για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Σελιδούλα: ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Δώρο αυτοκόλλητα και το στίκερ άλμπουμ του Καλόσαυρου από την Panini! Το παρόν άλμπουμ πωλείται και ξεχωριστα με 2,90

Η 8η έκδοση των Κ.Ε.προορισμένο για κοινό παιδικης ηλικίας.Με ήρωες γνωστούς χαρακτήρες απο τηλεοπτικες σειρές που προβάλονται και στην Ελλάδα απο τον ALPHA,DISNEY JUNIOR CHANELκαι DISNEY CHANEL.Ο Μίκυ και η παρέα του οπως είναι σχεδιασμένοι στην ΛΕΣΧΗ ΤΟΥ ΜΙΚΥ,Ο ΤΖΕΗΚ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ,Η ΜΙΚΡΗ ΓΙΑΤΡΟΣ,Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΑ ΣΟΦΙΑ,Η ΣΕΡΙΦΗΣ ΚΑΛΙ και άλλοι θα κρατούν κάθε μήνα συντροφιά στους μικρούς αναγνώστες που θα αποτελούν την νέα γενιά οπαδών των ιστοριών DISNEY. Δείγμα σελίδας: Γρίφοι,αναγραματισμοί,παιχνίδια παρατηρητικότητας και δεξιότητας κάνουν το παιδιά να αναπτύξουν την φαντασία τους,τα εκφραστικά τους μέσα και την προσωπικότητα τους. Σε κάθε τεύχος θα υπάρχει απο ενα διαφορετικό θέμα που θ προκαλει το ενδιαφέρον στα παιδιά.Στο πρώτο τεύχος τα ΜΕΣΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ. Στο πρώτο τεύχος επίσης θα βρούμε: ενα 4σέλιδο κόμιξ με την ΜΙΚΡΗ ΓΙΑΤΡΟ και ενα δισέλιδο (πρώιμο κόμιξ-δίχως συννεφάκια,με λεζάντες) με τον ΤΖΕΗΚ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΟΥ ΠΟΤΕ. Στις 20 Μαΐου κυκλοφόρησαν και τα 2 πρώτα τεύχη του τίτλου.Στο πρώτο με δώρο ένα στόχο με 2 βεντουζένια βέλη και το δεύτερο με κάρτες ντόμινο. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ στα παιδια σας. Υ.Γ.Οπισφόφυλλο δεν σκάναρα γιατι εχει διαφήμιση.

Προκειται για ενα επιτραπεζιο παιχνιδι που βρηκα στην αποθηκη προσφατα και ειπα να σας το παρουσιασω ! Παιζεται με δυο παικτες και σας παραθετω και τις οδηγίες - περιγραφη του παιχνιδιου : και τελος μια φωτογραφια απο το κινητο μου, πανω στο ''Βιος και η Πολιτεια'' για να καταλαβετε το μεγεθος του παιχνιδιου .. οταν ξαναπαω στο εξωχικο μου θα φερω και αλλα 2-3 επιτραπεζια της αδερφη μου με ηρωες του Νισνει ωστε να τα παρουσιασω και αυτα

Στην αρχή, ήταν ο Romano Scarpa. Μετά, ο Giorgio Cavazzano. Και μετά; Το χάος. Η ιταλική σχολή Disney αριθμεί με το πέρασμα των χρόνων όλο και περισσότερους εκφραστές, οι οποίοι, καθώς η εικαστική έκφραση εξελίσσεται διαρκώς, παράλληλα με την έξαρση των ερεθισμάτων και την ευκολία πρόσβασης σε αυτά, αποκτούν όλο και πιο ετερόκλητα χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Ο Lorenzo Pastrovicchio ανήκει στην πιο πρόσφατη φουρνιά καλλιτεχνών που κάνανε όνομα στη γείτονα χώρα αφιερώνοντας το ταλέντο τους στη δημιουργία ιστοριών κόμικς με τους ήρωες του Disney. Διαφέρει πολύ από τους ομότεχνους του, ωστόσο. Ενώ οι περισσότεροι ξεφύλλιζαν το Topolino (σσ. εβδομαδιαίο περιοδικό αντίστοιχο του δικού μας Μίκυ Μάους) και αντέγραφαν τα σκίτσα του Scarpa και το Cavazzano, εκείνος διάβαζε υπερηρωικά κόμικς και manga. Και αυτό είναι φανερό στις ιστορίες του. Ο δυναμισμός, το νεύρο που βγάζει το σκίτσο του, δε συναντάται συχνά συνοδευόμενο από την υπογραφή του Walt Disney. Γεννήθηκε το 1971 στο Trieste της Ιταλίας. Το 1992, όπως μας λέει ο ίδιος, μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου και παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στην Ακαδημία Disney (Accademia Disney) υπό την αιγίδα του μεγάλου δάσκαλου Giovan Battista Carpi. Δύο χρόνια αργότερα είχε ήδη ξεκινήσει τις πρώτες του εικονογραφήσεις για την Disney Italia, φτάνοντας το 1997 να συμμετάσχει στην εκρηκτική και πειραματική σειρά με πρωταγωνιστή το υπερηρωικό άλτερ έγκο του Ντόναλντ, τις Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ (PKNA). Ακολούθησαν δεκάδες ιστορίες και μεγαλεπήβολα πρότζεκτ, όπως Ο Άρχοντας των Μάγων, το Μίκυ Σίτυ 20802, ο Μυστικός Πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ… Πιο πρόσφατο και προσωπικό πρότζεκτ αποτέλεσε ο Μαύρος Κεραυνός (Darkenblot), μία φουτουριστικού τύπου περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον Μίκυ Μάους και αντίπαλο το Μαύρο Φάντασμα, τον πιο δαιμόνιο και πιο επικίνδυνο αντι-ήρωα του Μίκυ Σίτυ, τον οποίο εμπνεύστηκε πριν πολλές δεκαετίες ο Floyd Gottfredson. Σε συνεργασία με τον Casty, άλλον ένα δημιουργό-δυναμίτη αυτής της γενιάς, ο Lorenzo Pastrovicchio αποπειράθηκε ένα κατά κάποιον τρόπο upgrade για τον αντίπαλο του Μίκυ Μάους, σε τρία πολυσέλιδα επεισόδια, εκ των οποίων μόνο τα 2 έχουν δημοσιευτεί μέχρι τώρα στην Ελλάδα. Τον Μάιο του 2017, στα πλαίσια του THE Comic Con, της φιέστας των κόμικς που έλαβε χώρα για τρίτη συνεχή χρονιά στη Θεσσαλονίκη, ο Lorenzo Pastrovicchio ήρθε σε επαφή με τους Έλληνες θαυμαστές τους και απάντησε στις ερωτήσεις ενός (τουλάχιστον) εξ αυτών. Η συνέντευξη που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε την τελευταία μέρα της εκδήλωσης, μία ηλιόλουστη ανοιξιάτικη Κυριακή, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. JohnnyMZ: Αρχικά, θα ήθελα να ρωτήσω πώς σου φάνηκε η εκδήλωση, ο κόσμος, η Ελλάδα και συγκεκριμένα η Θεσσαλονίκη… Lorenzo Pastrovicchio: Λοιπόν, με τη σειρά. Η φιλοξενία ήταν, πραγματικά, σούπερ. Ποτέ δεν το έχω ξανασυναντήσει. Από την πρώτη στιγμή που βγήκαμε από το αεροπλάνο, κάθε φορά που θέλαμε κάτι μας παρεχόταν. Είναι πολύ όμορφο για έναν καλλιτέχνη να τον μεταχειρίζονται με αυτόν τον τρόπο. Η πόλη είναι πολύ όμορφη, μου αρέσουν πολύ οι παραθαλάσσιες πόλεις. Η εκδήλωση είναι αρκετά μικρή, συγκριτικά με άλλες που έχω παρευρεθεί, ωστόσο είναι πολύ καλά οργανωμένη. Υπάρχουν τα πάντα: η αίθουσα εκδηλώσεων, χώρος για παιχνίδια, το μπαρ, χώρος για τις υπογραφές. Είδα μεγάλη κινητικότητα τις δύο τελευταίες μέρες, Σάββατο και Κυριακή, και πιστεύω πως υπάρχει η δυνατότητα να μεγαλώσει, ώστε να είναι πιο άνετα ο κόσμος, να υπάρχει περισσότερος χώρος για το cosplay… JohnnyMZ: Η αλληλεπίδρασή σου με τους Έλληνες θαυμαστές; L.P.: Πολύ ωραία εμπειρία. Ήρθε πολύς κόσμος, θυμήθηκα πολλά πράγματα που δε θυμόμουν ότι έχω σχεδιάσει. Ερχόντουσαν όλοι με τα βιβλία τους για υπογραφές και ήταν όλοι πολύ ευγενικοί. JohnnyMZ: Λοιπόν, ας μιλήσουμε για την πορεία σου στο χώρο. Πώς έκανες τα πρώτα σου βήματα; L.P.: Θα πρέπει να ανατρέξω πολύ πίσω στο παρελθόν και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Το 1992 έφτασα στο Μιλάνο, όπου είχα την τύχη να συμμετάσχω στην Ακαδημία Disney, μία σχολή σχεδίου που «συνέλεγε» νέους επίδοξους καλλιτέχνες, υπό την καθοδήγηση του Giovan Battista Carpi, ώστε, μετά από περίπου ένα χρόνο εντατικών μαθημάτων να τους βγάλει έξω, στο πεδίο της επαγγελματικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ξεκίνησα να συνεργάζομαι με την Disney κάνοντας μικρές δουλειές, μέχρι που έφτασα να κάνω μεγαλύτερες ιστορίες. Έκτοτε έχω διανύσει μία μεγάλη διαδρομή με την Disney, έχω κάνει πάρα πολλά, διαφορετικά πράγματα. JohnnyMZ: Πραγματικά: Οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ, Ο Μάγος του Μίκυ, Ο Μυστικός Πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ… Πρόκειται για τους ίδιους χαρακτήρες, αλλά για διαφορετικό περιβάλλον κάθε φορά. Τι είναι αυτό που κάνει τους χαρακτήρες του Disney τόσο εύπλαστους; L.P.: Οι χαρακτήρες του Disney είχαν ανέκαθεν μία μοναδική δυναμική. Οι αλλαγές που συντελέστηκαν στους χαρακτήρες προκειμένου να στηθούν νέες περιπέτειες, όπως αυτές του Φάντομ Ντακ ή ο Μάγος του Μίκυ, δεν ήταν πολύ πιο έντονες από αυτές που έκαναν χρόνια πριν οι «μεγάλοι δάσκαλοι», η προηγούμενη γενιά καλλιτεχνών, όταν θέλανε να παρωδήσουν κάποιο βιβλίο ή κάποιο θεατρικό έργο χρησιμοποιώντας τους ίδιους ήρωες. Το καλό επίσης είναι ότι οι ήρωες του Disney είναι τόσο πολλοί και ποικιλόμορφοι, ώστε να είναι πάντα στην ευχέρειά σου να τους τοποθετήσεις στο σωστό ρόλο, χωρίς να χρειάζεται να τους αλλάξεις ριζικά. Όλη αυτή η διαδικασία είναι διασκεδαστική και καθιστά τη δημιουργία μία ιστορίας Disney πιο διασκεδαστική από τη δημιουργία, π.χ. μια ιστορίας με υπερήρωες, των οποίων η προσωπικότητα πρέπει να διατηρεί πολύ συγκεκριμένες σταθερές. Και αυτό δεν είναι διασκεδαστικό μόνο για το δημιουργό, αλλά και για τον αναγνώστη που εντοπίζει όλα αυτά καθώς διαβάζει την ιστορία. JohnnyMZ: Πρόσφατα, με τον Casty, δημιουργήσατε μία σειρά ιστοριών, αυτές με τον «Μαύρο Κεραυνό». Οι ιστορίες αυτές είχαν μεγάλη επιτυχία, τόσο στην Ιταλία, όσο και στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς, πώς προέκυψε η ιδέα για την ιστορία; Ελπίζω να μη μου πεις πως θα έπρεπε να ρωτήσω τον Casty… L.P.: Το κάθε άλλο! Θα πρέπει πάλι να ανατρέξουμε αρκετά πίσω, και συγκεκριμένα στο 2003, όταν στο Topolino είχαμε άλλον αρχισυντάκτη από τον τωρινό. Μας είχε ζητηθεί σε κάποια φάση να δώσουμε ιδέες για την ανανέωση του Μαύρου Φαντάσματος, σε μία προσπάθεια να επαναφέρουμε τον χαρακτήρα στις ρίζες του, σε αυτό που μας είχε παρουσιάσει ο δημιουργός του, Floyd Gottfredson. Η δική μου πρόταση δεν άρεσε στον τότε αρχισυντάκτη, θεωρούμενη αρκετά… «dark», ενώ ο στόχος ήταν να γίνει προσιτός ο ήρωας στις πιο παιδικές ηλικίες. Έτσι, φτάνουμε στο 2006, όταν φτάνει στη θέση του αρχισυντάκτη η Valentina Di Poli, η σημερινή αρχισυντάκτης. Το 2008 βρίσκω την ευκαιρία να της προτείνω εκ νέου την ιδέα μου, έχοντας σχεδιάσει μάλιστα και ένα μέρος της αρχικής ιστορίας, για να της δώσω να καταλάβει συγκεκριμένα πώς οραματίζομαι αυτό το πρότζεκτ – μία απλή επίδειξη του νέου design του κοστουμιού του Μαύρου Φαντάσματος, θαρρώ, δε θα αρκούσε. Αφού πήρε την έγκριση της σύνταξης, λοιπόν, η ιδέα έπρεπε να αναπτυχθεί σε συνεργασία με κάποιο σεναριογράφο, και προτάθηκε ο Casty ως ο καταλληλότερος. Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες μου μαζί του, μου είχε πει πως τον ενδιέφερε αρκετά η συνεργασία επί του συγκεκριμένου πρότζεκτ, καθώς μέχρι τότε έκανε κατά βάση χιουμοριστικές ιστορίες και ήθελε να δοκιμαστεί και σε κάτι πιο… περιπετειώδες, γιατί οι αναγνώστες πιστεύανε ότι δεν ήταν ικανός να το κάνει. Κι έτσι κάτσαμε μαζί και δουλέψαμε, ανταλλάξαμε ιδέες, και σιγά σιγά είδα τον δικό μου σπόρο να μεγαλώνει και να ανθίζει στα χέρια του Casty. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ περισσότερο στα μέτρα του. Εικαστικά, βέβαια, ήξερε ότι μπορεί να βασίζεται πάνω μου για το καθετί, από τα απαιτητικά κοστούμια μέχρι τα δυναμικά ειδικά εφέ. JohnnyMZ: Για σένα, τι προσθέτει αυτή η ιστορία στους χαρακτήρες του Μαύρου Φαντάσματος και του Μίκυ Μάους; L.P.: Προσθέτει, ή καλύτερα επαναφέρει, αυτόν τον γνήσιο ανταγωνισμό ανάμεσα στους δύο ήρωες, τον οποίο συναντούμε έντονα στις πρώτες ιστορίες τους. Το Μαύρο Φάντασμα είναι ένας χαρακτήρας που πρέπει να αποπνέει μία πραγματική αίσθηση του κινδύνου προς το Μίκυ. Από την άλλη, σε αυτές τις ιστορίες, ο Μίκυ Μάους είναι λίγο πιο νέος. Προσπάθησα να το τονίσω αυτό και γραφικά, να τον κάνω λίγο πιο «φρέσκο» σε σχέση με τις άλλες ιστορίες. Είναι αναγκαίο αυτό, όταν θες να τον παρουσιάσεις δυναμικό και έτοιμο για κάθε πρόκληση, καθώς και πιο εκφραστικό, και ο Casty ήθελε να υπάρχει μία τέτοιου είδους φρεσκάδα στην ιστορία. Σε κάθε περίπτωση, καταφέραμε πιστεύω να κάνουμε ένα τύπου… upgrade στο Μαύρο Φάντασμα. Κατά τ’ άλλα, του «προσθέσαμε» πράγματα που, κατά τη γνώμη μου, ήδη υπήρχαν. Ήταν ανέκαθεν σαν ήρωας ένα ιδιοφυής «κακός», με γνώσεις στην τεχνολογία, μία διαβολική διάνοια, και ταυτόχρονα πολύ αριστοκρατικός, και στον τρόπο συμπεριφοράς και προσεγμένος, καλοντυμένος. Νομίζω ότι όλα αυτά αρέσανε στον κόσμο, όμως αποφασίσαμε με τον Casty ότι το τρίτο κεφάλαιο θα είναι και το τελευταίο της «σειράς». Εκτός και αν μας έρθει μία… εκρηκτική ιδέα σε βάθος χρόνου, ο φόβος της επανάληψης του θέματος μας οδήγησε σε αυτήν την απόφαση, ώστε να μην απογοητεύσουμε τον κόσμο που ακολούθησε με θέρμη τη συγκεκριμένη σειρά. Το τρίτο κεφάλαιο βγήκε πρόσφατα (σσ. το Μάρτιο του 2017) στην Ιταλία και είναι πολύ μεγάλο, αν σκεφτεί κανείς ότι π.χ. το πρώτο ήταν περίπου 90 σελίδες, το δεύτερο, αν και δε μας ζητήθηκε να είναι παραπάνω και «παίξαμε» με το φόβο να «χαθούμε», δίνοντας από την άλλη περισσότερο ζωτικό χώρο στην ιστορία έφτασε τελικά στις 140. Ε, το τρίτο έφτασε περίπου τις 225 σελίδες. JohnnyMZ: Καταλαβαίνω ότι ο αγαπημένος σου αντι-ήρωας στο Μίκυ Σίτυ είναι το Μαύρο Φάντασμα, με διαφορά… L.P.: Φυσικά! Μου παρέχει μία ασφάλεια, ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα μαζί του, πιο σοβαρά πράγματα. Είναι ένας πραγματικός κακός. Ο Μαύρος Πητ, από την άλλη, με την πάροδο των χρόνων έχασε αυτόν τον επιβλητικό χαρακτήρα του. Θα μου άρεσε να τον «επαναφέρω» και αυτόν στον παλιό, κακό εαυτό του, στο βαθμό βέβαια που μπορεί να είναι κακός, γιατί ακόμα και στις παλαιότερες ιστορίες διατηρούσε αυτό το πιο κωμικό στοιχείο, ο ίδιος ο Gottfredson του το «φόρτωσε», εν αντιθέσει με το Μαύρο Φάντασμα που ξεκινάει από μία πολύ πιο σοβαρή αφετηρία. JohnnyMZ: Τι άλλο έχεις κάνει, εκτός από Disney; Στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε δει κάτι άλλο δικό σου. L.P.: Στην πραγματικότητα, η Disney έχει πάρει αρκετά μεγάλο μέρος της ζωής μου. Σχεδόν όλη. 99%. Είχα σχεδιάσει μια φορά έναν ήρωα του Bonelli, το 2006, τον Johnathan Steele. Πιο πρόσφατα έκανα 2 variant εξώφυλλα για τη Marvel… JohnnyMZ: …δεδομένου ότι τώρα η Marvel έχει αγοραστεί από την Disney, πάλι γυρνάς τη συζήτηση στην ντισνεϋκή δουλειά σου… (γέλια) L.P.: (γελάει) Είναι μία περίεργη κατάσταση! Οι Fantastic Four από την πένα του Lorenzo Pastrovicchio. Στη σελίδα του έχει ανεβάσει κι άλλες εικονογραφήσεις υπερηρώων, με τους οποίους θα ήθελε να δουλέψει. JohnnyMZ: Προς το κλείσιμο, θα ήθελα να ρωτήσω για το εικαστικό σου ύφος. Στο σχέδιό σου υπάρχει ένας διάχυτος δυναμισμός, που δε συναντάται συχνά σε σχεδιαστές Disney. Φυσικότητα της έκφρασης ή συνειδητή επιλογή; L.P.: Είναι απλά ο τρόπος που σχεδιάζω. Πολλοί άλλοι σχεδιαστές Disney, μιας και τους έφερες σαν μέτρο σύγκρισης, εμπνέονται στα πρώτα τους βήματα από άλλους σχεδιαστές Disney, όπως ο Cavazzano, προσπαθούν να προσεγγίσουν το ύφος του Cavazzano, ίσως παλιότερα κάποιοι είχαν ως πρότυπο τον Romano Scarpa, ίσως πάλι οι νεότεροι να εμπνέονται από ακόμα πιο σύγχρονους καλλιτέχνες, όπως ο Barbucci, ο οποίος, αν και έχει δουλέψει λίγα χρόνια στην Disney, έκανε μεγάλη αίσθηση. Εγώ, από την άλλη, πάντοτε κοιτούσα πέρα από αυτό: τα ερεθίσματα μου είναι περισσότερο υπερηρωικά, διάβαζα επίσης πολλά μάνγκα… Τους ήρωες του Disney κατά βάση τους έμαθα από τα κινούμενα σχέδια και όταν καταπιάστηκα μαζί τους, έδινα προσοχή ώστε να τους σχεδιάζω τεχνικά άρτιους, με τις σωστές αναλογίες, χωρίς να το καταλαβαίνω ωστόσο επέτρεπα στο δυναμισμό που περιγράφεις να αποτυπωθεί στο χαρτί, καθώς είχα σαν πρότυπο τα καρτούν και από εκεί ακριβώς αφορμάται ο δυναμισμός του σχεδιαστικού μου στυλ. Τώρα, αναφορικά με τη σκηνοθεσία της σελίδας, το στήσιμο του πλαισίου, αυτά πηγάζουν από τα αναγνώσματα που είχα, τα οποία ήταν πιο υπερηρωικά, πιο περιπετειώδη. Γι’ αυτούς τους λόγους, η γραμμή μου διαφέρει από των υπολοίπων και ίσως δεν ταιριάζει τόσο σε πιο ανάλαφρες και χιουμοριστικές ιστορίες που θα ήθελα να κάνω, όπως αυτές του Andrea Freccero ή άλλων. Από την άλλη, κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει αυτό για τη δική μου έμφυτη τάση. Τι να κάνουμε. Ο καθένας πρέπει να είναι ευχαριστημένος με αυτό που έχει. Το σκίτσο του για το Comic Con 2017, ο Φάντομ Ντακ στο Λευκό Πύργο. Η σελίδα του δημιουργού στο facebook. Πηγή Μπράβο Mz

GUIDO MARTINA Ο Guido Martina γεννήθηκε στη Carmagnola της Ιταλίας στις 9 Φεβρουαρίου του 1906 και πέθανε στις 6 Μαΐου του 1991. Έχει σπουδάσει λογοτεχνία και φιλοσοφία. Θεωρείται ο κορυφαίος Ιταλός συγγραφέας Ντίσνευ κόμικ των δεκαετιών 1950 και 1960. Ήταν αυτός που εισήγαγε το είδος των παρωδιών διάσημων λογοτεχνικών έργων στον χώρο της Disney Italia. Ξεκίνησε την καριέρα του ως παραγωγός Ντοκιμαντέρ στο Παρίσι κατά την περίοδο 1933-1939. Για πρώτη φορά ασχολήθηκε με την Ντίσνευ ως μεταφραστής των Αμερικανικών Κόμικς στην Ιταλία το 1938. Εκτός από το σενάριο ιστοριών Disney στην περίοδο 1948-1984 είχε τα δικά του Western Comics όπου και έγραφε το σενάριο με διάφορους δημιουργούς (ένας από αυτούς ο πατέρας του Massimo, Pier Lorenzo De Vita με το εκνευριστικό σχέδιο): Pecos Bill (1949-1955) και Oklahoma (1952) όπου δημοσιεύτηκαν και στο περιοδικό Βέλος. Μπορείτε να βρείτε το πρώτο τεύχος του Βέλους με ιστορία του Oklahoma εδώ. Η πρώτη ιστορία Ντίσνευ που συμμετέχει στην πλοκή της είναι η "Topolino e il vampiro della prateria" ενώ η πρώτη που έγραψε εξολοκλήρου το σενάριο της η "Topolino e il cobra bianco" το 1948 όπου είναι αδημοσίευτες εκτός Ιταλίας. Το πρώτο αριστούργημα που έγραψε ήταν η ιστορία: "Η Κόλαση του Μίκυ" πρώτη παρωδία της ιταλικής σκηνής κόμικ που δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα στο Μεγάλα Κλασικά #4 του Δραγούνη. Μετέπειτα από αυτή έγραψε πάρα πολλές παρωδίες αλλά και ιστορίες βασισμένες σε λογοτεχνικά και ιστορικά γεγονότα όπως: "Η Οδύσσεια", "Ο Τρωικός Πόλεμος", "Ο Ντόναλντ Δον Κιχώτης", "Οι Τρεις Σωματοφύλακες", "Ο Βαρώνος Μυνχάουζεν", "Ο Ντόναλντ και ο Κόμης Μοντεχρήστος", "Ο Κατακτητής", "Κάρμεν Ολέ", "Όσα Παίρνει ο Άνεμος", "Ντόναλντ ο Ατρόμητος" και πολλές άλλες. Αρκετές από αυτές είναι εξαιρετικές. Έχει κοντά στις 100 ιστορίες που βρίσκονται στην πρώτη 1000άδα της βαθμολόγησης του Inducks ενώ αρκετές του βρίσκονται σε ψηλές θέσεις. Έχει το χαρακτηριστικό να αναδεικνύει ακόμη και ιστορίες με μέτριο έως και κακό σχέδιο όπως αυτές του Pier Lorenzo De Vita, αρκετές ιστορίες του Sergio Asteriti καθώς και πολλών άλλων σχεδιαστών της εποχής. Είναι εκ των δημιουργών του Φάντομ Ντακ γράφοντας αρκετές από τις πρώτες περιπέτειες του που τότε παρουσιαζόταν περισσότερο σαν εκδικητής θέλοντας να βάλει στη θέση τους τον Γκαστόνε και τον Σκρουτζ αλλά και όσους του πήγαιναν κόντρα παρά τον υπερήρωα της Λυμνούπολης. Έχει αρκετούς "πολέμιους" μιας και αποτελεί εκ των βασικών συντελεστών της μεταστροφής του Σκρουτζ σε άσπλαχνο, άκαρδο και άπληστο δίχως έλεος τσιγκούνη, καθώς και της άγριας κόντρας του Ντόναλντ και των ανιψιών στα πρότυπα των καρτούνς με πολλές άγριες πλάκες και ξύλο και κυνηγητό στο τέλος. Επίσης έχει αρκετές ιστορίες κάτω του μετρίου που είναι για τα σκουπίδια. Γενικά πρόκειται όμως για εξαιρετικό δημιουργό που έχει φτιάξει διαμαντάκια όπως είναι οι ιστορίες: "Ο Στοιχειωμένος Πύργος", "Ο Εκδικητής", "Το Διπλό Μυστήριο του Μαύρου Φαντάσματος", "Η Μεγαλειώδης Περιπέτεια: Χριστόφορος Κολόμβος", και "Η Μεγάλη Ληστεία". Συνεργάστηκε αρκετές φορές με τους Giovan Battista Carpi, Giulio Chierchini, Romano Scarpa, Massimo De Vita, Giuseppe Perego, Giorgio Cavazzano, Luciano Gatto, Luciano Bottaro, Pier Lorenzo De Vita, Sergio Asteriti, Guido Scala και άλλους. Ιστορίες του που δημοσιεύθηκαν στην Ελλάδα

Μια ωδή στην πάπια που θα έπρεπε να αποτελεί τον αληθινό σταρ του σύμπαντος της Ντίσνεϊ. Στο δημοτικό, η αγαπημένη μου ημέρα ήταν πάντα η Παρασκευή (από κοντά με την Κυριακή, αλλά αυτή την παραξενιά θα τη συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή). Πίσω απ’ την αγάπη αυτή δεν κρυβόταν το τέλος της σχολικής εβδομάδας, ποσώς με απασχολούσε αυτό, τουναντίον το γεγονός ότι δεν θα ξαναέβλεπα τους φίλους μου μέχρι τη Δευτέρα ίσως και να με στεναχωρούσε λίγο. Οι λόγοι που έκαναν την Παρασκευή ξεχωριστή στο κεφάλι του μικρού Κωνσταντίνου, ήταν εντελώς διαφορετικοί: Πρώτον, ήταν η μοναδική ημέρα που η μητέρα μου με άφηνε να πιω κόκα κόλα στο μεσημεριανό και δεύτερον, στο σπίτι με περίμενε το καινούριο τεύχος του Μίκυ Μάους. Ο συνδυασμός τυρόπιτα-κόκα κόλα-Μίκυ Μάους ήταν απλά άχαστος και αποτελούσε για μένα ένα πρώτο ατράνταχτο πειστήριο ότι η ζωή είναι ωραία. Μεγαλώνοντας, η αγάπη μου για την Παρασκευή, την τυρόπιτα και την κόκα κόλα, έμεινε ίδια κι απαράλλακτη, ου μην και μεγάλωσε. Σε ότι αφορά τα κόμιξ όμως, έγινε κάπως πιο συγκεκριμένη. Το Μίκυ Μάους, δεν με κάλυπτε πια, αφού η μεγάλη μου αδυναμία ήταν ο Ντόναλντ Ντακ. Δεν θα το κρύψω, βαριόμουν αφόρητα τον Μίκυ, τους ηρωισμούς του, το σύμπαν του Μίκυ Σίτυ, τη συμβατική του σχέση με τη Μίνι και τη φιλία του με τον Γκούφη. Δεν με ενδιέφερε ένας χαρακτήρας που έλυνε αστυνομικές υποθέσεις και εκπροσωπούσε το καλό, όντας πάντα ο ήρωας της ημέρας. Για όνομα του Θεού, ο ποντικός αυτός βοηθούσε αφιλοκερδώς την αστυνομία, τι να συμπαθήσω σε αυτόν; Εγώ ήθελα Λιμνούπολη κι έναν πρωταγωνιστή θνητό, με αδυναμίες, μια πάπια με την οποία μπορούσα να ταυτιστώ και να κάνω παρέα. Κι αυτή η πάπια, ήταν ο Ντόναλντ. Πολύ γρήγορα, έκανα το πέρασμα στο υπέροχο Κόμιξ και τις περιπέτειες της οικογένειας Ντακ σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η αληθινή ευτυχία όμως, ήρθε όταν κυκλοφόρησε το ‘Ντόναλντ’, το οποίο όπως ίσως να φαντάστηκες κι απ’ το όνομά του, ήταν ένα περιοδικό αφιερωμένο μόνο στον αγαπημένο μου ήρωα. Ένα περιοδικό γεμάτο Λιμνούπολη, γκαντεμιές, ύπνους σε αιώρες και τσακωμούς με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ. Μέσα απ’ τις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς, του Ντον Ρόσα, του Μάρκο Ρότα και των άλλων σχεδιαστών που με αγάπη και μεράκι ανέλαβαν να δώσουν ζωή στην ξεχωριστή πάπια με τη στολή ναύτη, ένιωθα να μεγαλώνω και να μαθαίνω κι εγώ κάποια ρεαλιστικά πράγματα για τη ζωή. Έστω κι αν επρόκειτο για πάπιες που στην ουσία δεν μεγαλώνουν ποτέ και μερικές φορές τα έβαζαν με εξωγήινους και ταξίδευαν στο χρόνο. Αυτή ήταν η αληθινή μαγεία των κόμιξ, ότι το νόημα και τον συμβολισμό δεν τα έχανες ποτέ. Γιατί λοιπόν, ενώ ο σταρ της Ντίσνεϊ είναι κατά γενική ομολογία ο Μίκυ Μάους, εγώ θα αποτελώ για πάντα πιστό στρατιώτη του Ντόναλντ; Οι παρακάτω λόγοι, ίσως είναι αρκετοί για να με νιώσεις. ΤΟ ΕΧΕΙ ΘΕΣΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ Ο ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ Μιλώντας στο Popcode, ο θρυλικός Ντον Ρόσα είχε πει: “Όσο για τον Ντόναλντ; Αυτός ΕΙΝΑΙ χαρακτήρας δημιουργίας Disney (αν και ο Μπαρκς δημιούργησε μια νέα εκδοχή του χαρακτήρα για τα κόμικς) και έχει υπάρξει πολύ πιο δημοφιλής χαρακτήρας από εκείνον τον ποντικό από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το 1934. Αλλά πώς μπορείς να έχεις έναν εκρηκτικό χαρακτήρα ή έναν πλούσιο, άπληστο ( ; ) χαρακτήρα σαν εταιρικό σύμβολο μιας εταιρείας που νοιάζεται τόσο πολύ για την δημόσια εικόνα της ως Disney; Χρειάζονται έναν χαριτωμένο, ακίνδυνο, γελαστό χαρακτήρα που δίνει βαρετές ιστορίες αλλά μοιάζει ωραίος σε μπλουζάκια. Μίκι Μάους”. Πραγματικά θα μπορούσε να τελειώσει εδώ αυτό το άρθρο και να πάμε σπίτια μας, αλλά επειδή λατρεύω τον Ντόναλντ, θέλω να συνεχίσω να γράφω αποθεωτικά πράγματα για εκείνον. ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΤΕΜΠΕΛΗΣ Παρότι ζει σε μια κοινωνία στην οποία όλες οι ενήλικες πάπιες οφείλουν να έχουν δουλειά, ο Ντόναλντ προτιμάει να αράζει στην αιώρα του και να αποφεύγει με τέχνη τα επίμονα τηλεφωνήματα του Σκρουτζ. Λατρεύει τον ύπνο, σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα κι αν μπορούσε να περνάει ολόκληρη τη ζωή του σε ένα κρεβάτι, θα το έκανε με χαρά. Δικός μου άνθρωπος. Ή πάπια τέλος πάντων, κατάλαβες. ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΡΟΥΤΖ Είναι ο ανιψιός του πλουσιότερου ανθρώπου στον πλανήτη και όχι απλά δεν έχει πάρει κάποια μόνιμη θέση στις επιχειρήσεις του, αλλά όταν δουλεύει για εκείνον, συνήθως γυαλίζει τις δεκάρες του. Μπορεί κατά καιρούς να δανείζεται λεφτά από τον Σκρουτζ, όμως ποτέ δεν είναι αγύριστα (τουλάχιστον θεωρητικά) και για να επιβιώσει έχει κάνει όλες τις δουλειές του κόσμου, από φύλακας μουσείου μέχρι συνοδός σκύλων. Αυτό θα πει φιλότιμο κύριοι, αντί να ζητήσει ένα απιθανακομμύριο για να λύσει όλα του τα προβλήματα για 30 ζωές. ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ 3 ΠΑΠΙΑ Τα οποία δεν είναι καν δικά του. Μιλάμε για τέτοια ψυχούλα, που έχει υιοθετήσει τα 3 ανίψια του και τα μεγαλώνει καλύτερα κι απ’ τον πιο υπεύθυνο πατέρα. Τα μαλώνει και τα βάζει τιμωρίες όποτε χρειαστεί, τα προστατεύει από τις κακοτοπιές, τα παίρνει μαζί του στις προκλήσεις στην άλλη άκρη του κόσμου κυνηγώντας θησαυρούς, μέχρι και στο μέλλον και το παρελθόν τα έχει ταξιδέψει. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως αγαπάει τον Χιούι, τον Λιούι και τον Ντιούι, σαν να είναι τα δικά του παπιά και θα έκανε τα πάντα για να είναι ευτυχισμένα. Α, και τους φτιάχνει άχαστο πρωινό με τηγανίτες, που κάθε φορά κάνουν τα σάλια μου να τρέχουν. ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΓΚΑΝΤΕΜΗΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΤΟΕΙΤΑΙ Κάτι που αυτόματα τον καθιστά τρομερά συμπαθή. Σε αντίθεση με τον εκνευριστικό ξάδερφο Γκαστόνε, ο Ντόναλντ μοιάζει σαν να έχει καταπιεί μαύρη γάτα. Οδηγεί το θρυλικό 313 που χαλάει συνέχεια, μένει στην οδό Ατυχίας 1313 (ή Κουάκ 13 σύμφωνα με άλλες πηγές), σπάει χέρια, πόδια, τον χτυπάνε κεραυνοί, προκαλεί καταστροφές, χάνει συνέχεια τη δουλειά του, αλλά δεν τα παρατάει και δεν το βάζει κάτω ποτέ. Είναι ο πρώτος που θα ρισκάρει σε μια περιπέτεια, είτε αυτή είναι σε άλλον πλανήτη, είτε στην Ατλαντίδα, είτε στον Αμαζόνιο και πολλές φορές είναι αυτός που θα σώσει την παρέα από τους κινδύνους. ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΥΛΑ Είναι τεμπέλης, είναι ευέξαπτος, είναι γκαντέμης, όμως είναι πάντα ο πρώτος που προσφέρεται για να βοηθήσει. Κάτι ξέρει άλλωστε ο Σκρουτζ που κάθε φορά που χρειάζεται κάτι, τον παίρνει τηλέφωνο. Ναι εντάξει, χρωστάει στο θείο του και μερικά φανταστικομμύρια, αλλά κάτι μου λέει ότι και χωρίς τα χρωστούμενα, ο Ντόναλντ θα ήταν και πάλι εκεί για να βοηθήσει. ΕΧΕΙ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ Για τον Μίκυ τα είπαμε. Το κλασικό καλό ποντίκι, που κάνει πάντα το σωστό, δίνει το καλό παράδειγμα και κερδίζει το κορίτσι. Βαριέμαι. Ο Ντόναλντ τσακώνεται με τον Γκαστόνε, ‘αρπάζεται’ με την Νταίζη, παίζει ξύλο με τον γείτονά του, τον κύριο Τζόουνς (σε σημείο που ο ένας καταστρέφει το σπίτι του άλλου), διαφωνεί με τα αφεντικά του, κυνηγάει τον θείο του με το τουφέκι. Γενικά, έχει γνώμη και δεν φοβάται να την εκφράσει έντονα και δεν δέχεται την αδικία. Ωραίος τύπος ρε παιδί μου, με πάθη και αδυναμίες, όχι ο ακίνδυνος τύπος για τον οποίο μίλησε και ο Ρόσα. ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ Ο χαρακτήρας της Νταίζη έχει τα θεματάκια του, κάτι που έχουν αναγνωρίσει τόσο ο Μπαρκς, όσο και ο Ρόσα, χαρακτηρίζοντάς τον στερεοτυπικό. Ο Ντόναλντ πάντως, την διεκδικούσε πάντα σαν κύριος, καταφεύγοντας κατά καιρούς σε ακραία ρομαντικές ενέργειες, οι οποίες συνήθως είχαν για αντίπαλο είτε την γκαντεμιά του, είτε την υπερφυσική τύχη του Γκαστόνε. Αλλά γι’ αυτό τον αγαπάμε, γιατί δεν κέρδιζε πάντα το κορίτσι. ΑΜΑ ΛΑΧΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΑΣ Θα το ξεκαθαρίσω. Οι αγαπημένες μου ιστορίες με τον Ντόναλντ, ήταν πάντα οι απλές, οι καθημερινές, που εκτυλίσσονταν με σκηνικό την Λιμνούπολη. Επομένως, δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος φαν του Φάντομ Ντακ, αφού δεν με μου ταίριαζε με τη γενικότερη ψυχοσύνθεση και το ταμπεραμέντο του Ντόναλντ. Είχε όμως και αυτή την πλευρά για κάποιους δημιουργούς, προς ικανοποίηση όσων αγαπάνε τους ήρωες και όχι τα παπιά της διπλανής πόρτας. ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ Ο κυριότερος λόγος που αγάπησα απ’ την αρχή τον Ντόναλντ, είναι επειδή είναι εύκολο να ταυτιστείς μαζί του. Είναι θνητός, έχει αδυναμίες, έχει στραβά στον χαρακτήρα του, βαριέται, συναντάει συνέχεια αναποδιές, κάνει γκάφες. Είναι σαφώς πιο εύκολο να ταυτιστείς μαζί του, παρά με έναν ζάμπλουτο εκκεντρικό επιχειρηματία ή έναν ανιδιοτελή ντετέκτιβ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην πορεία των χρόνων, ο Ντόναλντ ξεπέρασε τον Μίκυ σε δημοφιλία και γύρω του χτίστηκε ένα ολόκληρο σύμπαν. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος Ντόναλντ και όλοι μας βρίσκουμε τον εαυτό μας στους Ντόναλντ και στις δικές του ιστορίες μη τελειότητας. Στο τέλος της ημέρας άλλωστε, μας μαθαίνει να δεχόμαστε τα πάντα με υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια, να μην το βάζουμε κάτω, να προσφέρουμε χωρίς ανταλλάγματα και να αγγίζουμε τα όρια του ηρωισμού. Κι όταν αυτός ο ηρωισμός προέρχεται από κοινά θνητά παπιά, αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και το σχετικό link...

1) Έχεις φτιάξει σενάρια για πολλές διαφορετικές ιστορίες. Ποιο είναι το αγαπημένο σου και ποιο ήταν το πιο δύσκολο να προσαρμοστεί σε μία ιστορία; Φραντσέσκο Αρτιμπάνι: Είναι πολλές οι ιστορίες με τις οποίες είμαι δεμένος, καθεμία για διαφορετικό λόγο. Το να επιλέξω μία μόνο είναι δύσκολο. Όσον αφορά την δυσκολία της προσαρμογής, μερικές φορές μπορούν να υπάρχουν προβλήματα χώρου. Μπορεί να έχω εκτιμήσει έναν αριθμό σελίδων για κάποιες σκηνές, όμως στο τέλος γίνεται συνωστισμός και δεν χωράνε. Η «κοπτοραπτική» δουλειά είναι πολύ σημαντική. Όταν τελειώνεις μία ιστορία, πρέπει να παίρνεις μέτρα σελίδα σελίδα και να προσθέτεις και να αφαιρείς όπου χρειάζεται. Όπως ένας ράφτης είναι σημαντικό να παίρνει τα σωστά μέτρα και να μην κάνει υπερβολές με ενθουσιασμό ή με υπολογισμούς στο περίπου, έτσι και το σενάριο έχει συγκεκριμένους μηχανισμούς ακριβείας. 2) Όταν φτιάχνεις ένα σενάριο, γνωρίζεις τον σχεδιαστή που θα το αναλάβει; Αν ναι, βάζεις κάποιο όριο στην φαντασία σου για να το κάνεις πιο προσιτό στον εκάστοτε δημιουργό; Συνήθως δεν ξέρω ποιος θα αναλάβει τις ιστορίες μου. Αυτό το αποφασίζει ο εκδότης όταν παραλάβει το σενάριο, ο οποίος επιλέγει από όσους σχεδιαστές είναι διαθέσιμοι, ανάλογα και με τις διαφορετικές ικανότητές τους. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως στις Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ ή σε κάποια παρωδία, ξέρω με ποιον θα συνεργαστώ και αυτό είναι καλό, επειδή γνωρίζοντας το στυλ του σχεδιαστή, μπορώ να χτίσω την περιπέτεια αξιοποιώντας το ταλέντο του. 3) Υπάρχει κάποιος σχεδιαστής που θα ήθελες να σχεδιάζει τα σενάριά σου πιο συχνά; Όχι, είναι όλοι σπουδαίοι δημιουργοί και ο καθένας έχει κάτι ξεχωριστό που κάνει την δουλειά του υπέροχη. Μέχρι στιγμής έχω σταθεί πολύ τυχερός αφού με πολλούς από τους δημιουργούς είμαστε φίλοι και βλεπόμαστε στον ελεύθερό μας χρόνο, επομένως ο κάθε συνδυασμός είναι και μία ευχάριστη έκπληξη. 4) Πόσο δύσκολο είναι να γράψει κάποιος ένα σενάριο μέσα στα πλαίσια της Ντίσνεϋ; Είναι πολύπλοκο, όμως είναι ένα καλό ερέθισμα επειδή οι κανόνες των Ντίσνεϋ κόμικς είναι υπερβολικά συγκεκριμένοι, κάτι που δεν βλέπω ως εμπόδιο, επειδή την ίδια στιγμή προσφέρουν πολλές λύσεις και πιθανότητες. Αυτοί οι κανόνες που κυβερνούν τους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους, είναι κατά κύριο λόγο κανόνες κοινής λογικής. Όταν κάποιος κάνει σλάλομ στο στο σκι, πρέπει να πειθαρχήσει στους κανόνες αποφεύγοντας τα τεχνητά εμπόδια. Όμως αν το κάνει, θα φτάσει σώος και αβλαβής στο τέρμα. 5) Μάθαμε από τον Πάολο Μοττούρα στο The Comic Con 2 που έγινε στην Ελλάδα το 2016, πως σου πήρε μόνο δύο ημέρες για να γράψεις το σενάριο για την ιστορία PK Timecrime DD (Το κροσόβερ που συναντιούνται στον χρόνο οι δύο μυστικές ταυτότητες του Ντόναλντ, δηλαδή ο Μυστικός Πράκτορας Ντακ και ο Φάντομ Ντακ). Πολύ εντυπωσιακό. Δεν ήταν δύσκολο να χωρέσεις τόσες πολλές πληροφορίες σε τόσο λίγο χρόνο; Πρέπει να έγινε κάποια παρεξήγηση! Ποτέ δεν θα μπορούσα να γράψω μία ιστορία μέσα σε δύο ημέρες, πόσο μάλλον μία τόσο πολύπλοκη όσο αυτή. Μου πήρε πολύ περισσότερο καιρό, περίπου έναν μήνα. 6) Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματολογία στην οποία προτιμάς να βασίζεις τα σενάριά σου ή να εμπνέεσαι από αυτήν; Η περιπέτεια και η κωμωδία είναι σημαντικά, όμως αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων και η διήγηση αυτών των σχέσεων. Με απασχολεί πολύ η θεματολογία της οικογένειας και τα αισθήματα που κρατάνε δεμένους τους πρωταγωνιστές της Ντίσνεϋ. Αυτό είναι που κάνει τα ποντίκια και τις πάπιες ζωντανούς στα μάτια των αναγνωστών. 7) Θα μας πεις κάποιο σενάριο για κάποια νέα ιστορία ή για μία που θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον; Υπάρχουν πολλές επερχόμενες ιστορίες όπως οι νέες Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ και μία μεγάλη ιστορία με τον Πάολο Μοττούρα, η Ντίσνεϋ εκδοχή της Μητρόπολις, το αριστούργημα του Φριτς Λανγκ. Το 2017, θα υπάρξει επίσης μία ιστορία για τα 70 χρόνια του Θείου Σκρουτζ, η συνέχεια της Τελευταίας Περιπέτειας (Μίκυ Μάους Β’ περίοδος #1, δείτε δεξιά σας το εξώφυλλο) με την επιστροφή του Σκληρόκαρδου Χρυσοκούκη (Zio Paperone e il segreto di Cuordipietra, Το Μυστικό του Σκληρόκαρδου Χρυσοκούκη στα ελληνικά). Ύστερα, έχω ετοιμάσει έναν κύκλο ιστοριών αφιερωμένο στην επιστήμη. Οι Μίκυκαι Ντόναλντ θα μιλάνε για την φυσική, την χημεία, την εξερεύνηση του διαστήματος και πολλά ακόμα. Η λίστα των ιστοριών είναι μεγάλη, και με νέες ιδέες να προστίθενται συνεχώς, ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να τις γράψω όλες. Ευχαριστούμε τον Αρτιμπάνι για τις απαντήσεις και τον PhantomDuck ο οποίος με τη βοήθεια φίλου του έκαναν την μετάφραση της συνέντευξης από τα Ιταλικά στα ελληνικά. Η συνέντευξη και στη Wiki με εικόνες. Παρατηρήσεις Ενδιαφέρον ότι θα έχουμε συνέχεια της Τελευταίας Περιπέτειας

Δημιούργησα αυτό το τοπικ για να βάλουμε εικόνες που έχουν σχέδια δημιουργών που είδαμε τελευταία και μας εντυπωσίασαν... Προσωπικά έχω βρει αρκετά αλλά θα ποστάρω μερικά για αρχή... Πρώτα αυτό που είδα και το βρήκα εξαιρετικό! Γκρίζος Σκρουτζ Γκανταλφ από τον Φάμπιο Τσελόνι Dylan Duck Ουεστερν Ιστορίουλα με τον Ντόναλντ Φαντομ Ντακ vs... ΥΓ: Το παρόν τόπικ το έφτιαξα για να διαφοροποιηθεί από την κουβεντούλα ώστε να πούμε γνώμες και να ποστάρουμε εικόνες εδώ διότι εκεί χάνονται εύκολα.

Έχει περάσει αρκετός καιρός και αρκετά τεύχη... Οπότε σκέφτηκα θα ήταν ωραίο να έφτιαχνα ένα θρεαντ όπου ο καθένας μας θα μπορούσε να πει ποια θεωρεί τα τοπ 5 τεύχη της σειράς εξηγώντας με δυο λόγια την κάθε επιλογή του Η δική μου πεντάδα μπορεί να θεωρηθεί λίγο αναμενόμενη αλλά οκ... 1. ΚΟΜΙΞ 1 - Μόμπυ Ντικ Το συγκεκριμένο ΚΟΜΙΞ έχει μια πολύ ωραία ιστορία. Το Μόμπυ Ντικ το λάτρεψα με το που είδα τις εικόνες, τα σκανς όταν βγήκε στα Ιταλικά στο Topolino 3003, το 2013. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάρηκα τότε όταν είδα ότι ο Τερζό είχε στο νου του να βάλει στα μελλοντικά τεύχη την ιστορία σύμφωνα με το ΚΟΜΙΞ 302. Αλλά η χαρά μου σύντομα εξαφανίστηκε... Ξέρετε γιατί... Από τότε βρήκα scalations του Ιταλικού τεύχους και άρχισα να μεταφράζω την ιστορία σιγά σιγά και κάναμε μέχρι και πρότζεκτ στην ΚΟΜΙΞ Wiki για αυτήν. Όταν την έβαλε η Καθημερινή το καταευχαριστήθηκα! Θα μου πείτε πόσο πιά; Εδώ, όταν ήρθε ο Μοττούρα πρώτο πρώτο πήγα το τευχάκι και του είπα να μου σχεδιάσει την Μάτζικα ως Φεντάλλα. Μας έστειλε κιόλας και τον Άχαμπ Σκρουτζ Και μου έστειλε την Ιταλική Deluxe έκδοση της ιστορίας. Η ιστορία είχε υπέροχο χρωματισμό, ήταν μεγάλη και ενδιαφέρουσα σαν παρωδία. Με έκανε να θέλω να μάθω περισσότερα για την κανονική εκδοχή της. Θα συνεχίσω λέγοντας ότι το τεύχος είχε μια καταπληκτική χορταστική ιστορία + μια δεκασέλιδη ιστορία Μπαρκς + πολύ ωραία δομημένα και ενδιαφέροντα άρθρα που τα διάβασα αρκετές φορές. Ήταν ότι πρέπει. Ένα ΚΟΜΙΞ με δική του ταυτότητα. 2. ΚΟΜΙΞ 11 - Το Νησί του Χρόνου 70σέλιδη ιστοριάρα του Κάστυ. Ενδιαφέρουσα η πλοκή και με οικολογικό μήνυμα. Βέβαια, ο Κάστυ μας έχει περάσει και οικολογικά μηνύματα και στην ιστορία ο Μεγάλος Αδερφός που διαβάσαμε πριν λίγα χρόνια στο Μίκυ Μάους του Τερζό. Μου θύμιζε λίγο το Lost διότι είχε μυστήριο, δράση, ένταση. Πάλι έχουμε όμορφη δομή με το ΚΟΜΙΞ να έχει ταυτότητα βάζοντας μια μεγάλη κεντρική ιστορία και κάποιες δεκασέλιδες. Πάντως αυτή η θέση μαζί με την τρίτη ήταν από τις δύσκολες επιλογές μου. Θα μπορούσαν τα 2 τεύχη να πάνε ανάποδα. 3. ΚΟΜΙΞ 3 - Σκοτεινός Κόσμος Ιστορία 75 σελίδων του τιτανομέγιστου Κάστυ Απολαυστικότατη με τον Μαύρο Πητ και την Τρούντυ να έχουν πιο απειλητικά σχέδια από ότι συνήθως. Μου άρεσε πολύ που και ο Ατομίνο Μπιπ Μπιπ έπαιξε το ρόλο του Εάν θυμάμαι καλά θα έχουμε και συνέχεια της συγκεκριμένης κάποια στιγμή. Είχαμε πολύ ωραία άρθρα σχετικά με την ιστορία και με τον δημιουργό. Δεν ξέρω αλλά μου αρέσει πολύ ο τρόπος που ο Κάστυ σχεδιάζει τον Μίκυ και τον Μάυρο Πητ. Ο Πητ φαίνεται αρκετά πιο μοντέρνος σχεδιαστικά. 4. ΚΟΜΙΞ 5 - Τα Ορυχεία της Ατλαντίδας Τι να πρωτοπει κανείς για αυτό το τεύχος. Τευχάκι με τοπ ονόματα δημιουργών όπως ο Κάστυ, ο Τζερβάζιο με την υπέροχη ιστορία του Φαντομία, ο Σηζαρ Φεριόλι, ο Μπαρκς. Πολύ ωραίο τευχάκι. Και με παπιά και τα ποντίκια να έχουν πολύ ωραίες ιστορίες. Θα έλεγα ότι είναι το πιο ισορροπημένο τεύχος της Καθημερινής. Με καλές ιστορίες και από τις δυο μεριές και ικανοποιεί και τους φαν των παπιών και των ποντικιών (όσο γίνεται ) Τέτοια τευχάκια παρόμοια σε δομή περίμενα να δούμε από την εκδοτική αλλά όλοι ξέρουμε τη συνέχεια... Από το 2016 και μετά τσουπ, έχουμε ρομποτάκι να κάνει τη δουλειά. 5. ΚΟΜΙΞ 17 - Οι 7 Μπόγκλιν Και πάλι Κάστυ θα βάλω στην τελευταία θέση της τοπ πεντάδας μου. Άλλη μια ιστορία 70 σελίδων (68 για την ακρίβεια) όπου είχε ένα πολύ ενδιαφέρον κακό και μας έδειξε το πόσο καλός γνώστης της ιστορίας του Μίκυ είναι ο Κάστυ για άλλη μια φορά. Με έξυπνο τρόπο επανέφερε στο προσκήνιο χαρακτήρα από την εποχή του θρυλικού Φλουντ Γκοτφρεντσον. Θα ήταν πιο πάνω στη λίστα αλλά δεν μου άρεσε τόσο το πρώτο μέρος της ιστορίας διότι ήταν σχεδιασμένο από τον Φατσίνι. Το δεύτερο μέρος το βρήκα πολύ ανώτερο ειδικά σχεδιαστικά. Και εδώ ωραία δομή έχουμε και καλά άρθρα. Όσον αφορά τις επιλογές μου, πέρα από την πρώτη μου ήταν αρκετά δύσκολο να αποφασίσω για τις υπόλοιπες διότι υπάρχουν πολλά ωραία τευχάκια. Άλλα δυο τεύχη που δεν έχω εδώ αλλά σίγουρα είναι στο τοπ 10 είναι τα τεύχη με τον Μαύρο Κεραυνό. Είπα να κάνουμε πεντάδα διότι όπως και να το κάνουμε δέκα είναι πολλά για να γράψεις για το καθένα Τέλος να πω ότι στην ΚΟΜΙΞ Wiki έχουμε μια μεγάλη ψηφοφορία (σε μέρη) για το ποιο θεωρείτε το καλύτερο ΚΟΜΙΞ της Β΄ Περιόδου. Όποιος θέλει ας μπει να ψηφίσει για το πρώτο μέρος το οποίο θα κλείσει αύριο

Χμμμμμ.... Δεν υπήρχε παρουσίαση για ένα από τα αγαπημένα μου σύμπαντα μαζί με αυτό του PKNA; Ντροπή! ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΓΚΟΥΦΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Α. Λίγα Λόγια για το Σύμπαν Β. Οι Χαρακτήρες Γ. Οι Ιστορίες Α. ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Γενικά... Το Σύμπαν του Ρεπόρτερ Γκούφυ (στα ιταλικά ''Pippo Reporter'') είναι ένα ακόμα από τα πολύ επιτυχημένα σύμπαντα που έχουν δημιουργηθεί την τελευταία δεκαπενταετία, όντας νεοϊταλικής προέλευσης. Δημιουργοί του είναι οι Teresa Radice (σενάριο) και Stefano Turconi (σχέδιο) οι οποίοι είναι ζευγάρι και στην πραγματική ζωή, ενώ είναι και οι μόνοι που έχουν φτιάξει ιστορίες του, δεν το έχει διαχειριστεί δηλαδή κάποιος άλλος δημιουργός με αποτέλεσμα η υψηλή ποιότητά του να είναι σταθερή. Μάλιστα, μιλάμε για ένα ‘’ολοκληρωμένο’’ σύμπαν καθώς η ιστορία ''Il Rustico Cavallerizzo'' που δημοσιεύθηκε στην Ιταλία, τον Οκτώβριο του 2015, είναι δυστυχώς και η τελευταία του σύμπαντος. Το σύμπαν ξεκίνησε με την ιστορία ''Δημοσιογράφος Κατά Λάθος'' που πρωτοδημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 στο Topolino #2807 και μεταφράστηκε στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 2012, στο Μίκυ Μάους #2381 Α’ Περιόδου. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται 15 ιστορίες εκ των οποίων οι 11 έχουν δημοσιευθεί στην χώρα μας και έχουν ‘’κατακτήσει’’ μια σημαντική θέση στις προτιμήσεις του ελληνικού κοινού. Τι είναι όμως το Σύμπαν του Ρεπόρτερ Γκούφυ; Πρόκειται για μια μεταφορά του πολύ συμπαθούς μας Γκούφυ, καθώς και ενός αρκετά μεγάλου μέρους του καστ του Μίκυ Σίτυ, στις αρχές του 20ου αιώνα (η πρώτη ιστορία μάλιστα ‘’Δημοσιογράφος Κατά Λάθος’’ διαδραματίζεται το 1933) σε μια αμερικανική μεγαλούπολη της εποχής. Όλα αρχίζουν όταν ο Γκούφυ περιπλανιέται στους δρόμους της ψάχνοντας μια πιτσαρία για να φάει. Λόγω του ότι αναποδογυρίζει μια ταμπέλα, όμως, αντί να μπει σε πιτσαρία, μπαίνει στο κτίριο στο οποίο στεγάζεται η μεγαλύτερη εφημερίδα της πόλης, ‘’Τα Μαύρα Χρονικά’’, που ανήκουν στον πάμπλουτο και αδίστακτο επιχειρηματία Μίστερ Βαν Φαντ (Μαύρο Φάντασμα) που ορέγεται τη θέση του δημάρχου, Οράτιου Χαλινάρη, και τελικά για ανεξήγητο λόγο προσλαμβάνει τον Γκούφυ ως δημοσιογράφο της εφημερίδας. Έκτοτε ο Γκούφυ χωρίς καν ο ίδιος να το καταλάβει, θα καταστρέψει άθελά του όλα τα σχέδια του αφεντικού του για παράνομο πλούτο και εξουσία, τα οποία εκτελεί η καταζητούμενη συμμορία (Μαύρος Πητ, Τίγρης, Ρικ Σικ, Βίτο Χαμαιλέων, Βαλέριος ο Μάντης, Ντον Φιάσκο), την οποία έχει υπό τις εντολές του, ενώ παράλληλα ο πρώτος καταφέρνει να διατηρεί τη θέση του δημοσιογράφου στα ‘’Μαύρα Χρονικά’’ λόγω των συνταρακτικών λεπτομερειών για διάφορα θέματα που αποκαλύπτει στα ρεπορτάζ του, τις οποίες μαθαίνει και πάλι τυχαία και χωρίς ο ίδιος να έχει ένα πλάνο έρευνας ποτέ! Θα έλεγε κανείς ότι έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Όλες οι ιστορίες τελειώνουν με τον Γκούφυ να μην αντιλαμβάνεται το πραγματικό πρόσωπο του Βαν Φαντ, θεωρώντας τον μάλλον συμπαθητικό, και με τον δεύτερο να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που έμπλεξε στα πόδια του αυτός ο ενοχλητικός χαζοβιόλης που αποδεικνύεται όμως παρ' όλ' αυτά τόσο επικίνδυνος για τις φιλοδοξίες του. Καταλήγοντας... Είναι ένα πολύ όμορφο σύμπαν του οποίου οι ιστορίες έχουν πάντα όμορφο, έξυπνο και πρωτότυπο σενάριο, με πολλά χιουμοριστικά στοιχεία, ενώ το ατμοσφαιρικότατο σχέδιο του Turconi μας μεταφέρει πολύ ομαλά στο κλίμα της εποχής. Εάν δεν το έχετε κάνει αξίζει να διαβάσετε τις ιστορίες της σειράς, δεν είναι πολλές άλλωστε, γιατί μιλάμε για πραγματικά διαμαντάκια! Και μιας και τον τελευταίο καιρό μιλάμε για επανεκδόσεις, να μια πολύ καλή ιδέα! Editor, εάν ακούς πιστεύω ότι θα ήταν πολύ επιτυχημένο ένα τομάκι με όλες τις ιστορίες του ήρωα, να κυκλοφορήσει με την εφημερίδα το καλοκαίρι για να υπάρχουν οι ιστορίες του συγκεντρωτικά, και -ίσως- με ένα μικρό αφιερωματάκι στο σύμπαν. Κάτι τέτοιο για να έχεις μια ιδέα Συνεχίζεται...

Τι σας έχω εδώ; Άλλο ένα ντοκουμέντο του Carl Barks που δεν έχω βρει στο διαδίκτυο. Αυτό είναι και το τελευταίο που έχω, προς το παρόν βέβαια, στο μέλλον κανείς δεν ξέρει τι γίνεται. Το ανέβασα στο ΓιουΤιουμπ για όποιον ενδιαφέρεται. Έχω βάλει αναλυτικά timestamps για την κάθε ερώτηση, επομένως ακόμα και αν δεν θέλετε να το δείτε όλο, ρίξτε τουλάχιστον μια ματιά στην περιγραφή μπας και δείτε κάποια ερώτηση που σας ενδιαφέρει. Πώς ξεκίνησε τώρα η όλη ιστορία; Το 1993, με το που πέθανε η γυναίκα του Barks, έπρεπε να αναλάβει κάποιος το management του ίδιου. Δεν μπορούσε 90 χρονών άνθρωπος να κανονίζει τα πάντα. Αυτό το ανέλαβαν δύο άτομα, ο Bill Grandey και η Kathy Morby, το λεγόμενο «Carl Barks Studio». Ας μην αναφέρουμε το ποιόν τους επειδή θα μακρηγορήσουμε, καλύτερα να το αναλύσουμε άλλη φορά. Αυτό που μας ενδιαφέρει στην προκειμένη, είναι πως μαζί με το φινλανδικό κομικσομάγαζο «Good Fellows Ky» (το οποίο ήμουν αρκετά τυχερός ώστε να το επισκεφτώ), δημιούργησαν ένα ντοκιμανταίρ για τον Παπιάνθρωπο. Μιλάμε τώρα για το 1994. Η βιντεοκασέτα κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις. Μία Limited σε 150 τεμάχια 90 λεπτών, και μία που κυκλοφόρησε στην αγορά με 60 λεπτά περιεχόμενο. Και οι δύο εκδόσεις κυκλοφόρησαν με φινλανδικούς υπότιτλους. Οι εικόνες προέρχονται από αυτήν την δημοπρασία. Οι πληροφορίες για τον αριθμό τεμαχίων αναφέρονται στο Carl Barks's guidebook. Η έκδοση των 90 λεπτών, κυκλοφόρησε και στην Αμερική, χωρίς υπότιτλους με διαφορετικό εξώφυλλο. Αυτή η έκδοση, κάπου, κάπως, έπεσε στα χέρια ενός Έλληνα στις αρχές του 2000, όπου και την πέρασε σε DVD και άρχισε να την πουλάει στα διάφορα μαγαζιά online δημοπρασιών. Το 2005, αγόρασα αυτό το DVD από το fleamarket, όπου μετέπειτα μετονομάστηκε σε emarket και τώρα δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει καν. Πρέπει να είμαι ο μόνος που έδωσα λεφτά για να αγοράσω αντιγραμμένο DVD, αλλά αυτό δείχνει και την σπανιότητά του Από τότε είχα στο μυαλό μου πως πρέπει κάποια στιγμή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να το μοιράσω κάπως στο κόσμο. Πέρασε μία δεκαετία και βάλε, όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ λένε. Βάζω από την ίδια δημοπρασία εικόνες από την αμερικάνικη έκδοση. Το 2013, το Good Fellows Ky, ανέβασε μερικές φωτογραφίες που είχε τραβήξει από την επίσκεψη, τις οποίες και βάζω παρακάτω για ιστορικούς λόγους. Ο Barks μπροστά από το Good Fellows Ky. Στις επόμενες εμφανίζεται μαζί με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, Jari Laitinen Στο σπίτι του Jari για φαγητό. Εμφανίζονται κατά σειρά από αριστερά: Kathy Morby, Bill Grandey, Jari Laitinen, Carl Barks Ο Barks κατά την διάρκεια της επίσκεψης στο σπίτι του Jari. Στην δεύτερη φωτογραφία διακρίνεται όσο λέει πως ποτέ δεν πίνει πολύ επειδή δεν κάνει καλό στην υγεία του, και στην τρίτη καταρρέει από την σαμπάνια ύστερα από 10 δευτερόλεπτα Με αυτό το βίντεο όπως είπα, κλείνω τα ντοκουμέντα που είχα. Από εκεί και πέρα, καλά να είμαστε, και αν μελλοντικά πέσει στα χέρια μου αντίστοιχο υλικό, θα πράξω τα δέοντα.

Μετά από 5 χρόνια, ας προσπαθήσω και εγώ να πουλήσω μερικά που πιάνουν χώρο, έτσι ώστε να πάρω άλλα για να πιάσουν πιο πολύ χώρο! Προσπάθησα πάρα πολύ να βάλω τιμές κάτω από το μέσο όρο. Αν κάπου έκανα λάθος, παρακαλούνται οι πιο έμπειροι να επικοινωνήσουν με πμ έτσι ώστε να διορθώσω τυχόν λάθη. Τα διάφορα σετάκια δεν σπάνε. Έκανα πολύ κόπο να τα ταξινομήσω και δεν θέλω πάλι να ξαναψάχνω και να ανακατεύω κούτες και σακούλες. Πιστεύω ότι οι τιμές συμφέρουν ιδιαίτερα και μπορούν εύκολα να μεταπωληθούν πιο ακριβά. Μίνιμουμ ποσό συναλλαγής τα €10,00. Χρήματα δέχομαι μέσω κατάθεσης σε τραπεζικό λογαριασμό, μέσω ταχυδρομικής επιταγής, μέσω αντικαταβολής ή με συνάντηση στο σπίτι μου (Καλλιθέα, Αθήνα) όπου μπορεί να γίνει και η αυτοψία. Στις πρώτες περιπτώσεις, η αποστολή γίνεται μέσω ΕΛΤΑ και ο αγοραστής επιβαρύνεται το κόστος αποστολής. Για αγορές άνω των €50,00 το κόστος της αποστολής το αναλαμβάνω εγώ. Σε οποιαδήποτε συναλλαγή, ο αγοραστής μπορεί να διαλέξει ένα ή και παραπάνω ( ανάλογα με το ποσό της αγοράς του ) από τα δώρα που αναγράφονται στην αντίστοιχη κατηγορία. Μπλε χρώμα = Κρατημένα Κόκκινο Χρώμα = Έφυγαν Ευχαριστώ πολύ and let the games begin.... ΔΙΑΦΟΡΑ COMICS ΞΕΝΑ 1. Marvel Ultimate Graphic Novel Collection : Οι πρώτοι 120 τόμοι της συλλογής. Οι καλύτερες ιστορίες της Marvel από όλη την ιστορία της εκδοτικής. Όλα Hardcovers και όλα σε τέλεια κατάσταση, η συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει ανοιχτεί. Τιμή : €1200 2. Judge Dredd Complete Case Files : Οι πρώτοι 19 τόμοι της σειράς. Όλες οι εμφανίσεις του Judge Dredd από την πρώτη εμφάνιση του στο 2ο τεύχος του 2000AD. Η ίδια σειρά που βγάζει η Selini. Οι 11 πρώτοι τόμοι είναι ασπρόμαυροι και έχουν 384 σελίδες και οι υπόλοιποι 192 σελίδες και έγχρωμοι. Τιμή : €230 3. Nikolai Dante : Γνωστός ήρωας από τις σελίδες του 2000AD. 11 trades που συγκεντρώνουν όλες τις ιστορίες που έχουν εκδοθεί. Τέλεια κατάσταση. Τιμή : €120 Τα 3 παραπάνω πακέτα δεν σπάνε. Τιμές συζητήσιμες. - MORNING GLORIES (TPB) 1-3 (€8,00 το καθένα) - HARBINGER (TPB) 2 (€8,00) SUPERMAN BATMAN (TPB) ABSOLUTE POWER (€8,00) STAR WARS JEDI ACADEMY (TPB) LEVIATHAN (€8,00) MARVEL MASTERWORKS (TPB) THE AVENGERS 2 (€8,00) STAR WARS (TPB) THE LAST COMMAND (€8,00) STAR WARS (TPB) DARK FORCE RISING (€8,00) THE ABSOLUTE DEATH (€70,00) MOBY DICK (HC) (€10,00) (MARVEL - ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟ) THE PULSE 1-3 (TPB) (€15,00) MARVEL 1602 1-3 (MARVEL 1602-MARVEL 1602 SPIDER-MAN-MARVEL 1602 NEW WORLD/FANTASTIC FOUR) (TPB) (€30,00) ( Όλη η σειρά ) BLADE:SINS OF THE FATHER (TPB) (€8,00) MARVEL NOIR 1-5 (IRON MAN, X-MEN, X-MEN MARK OF CAIN, SPIDER-MAN, SPIDER-MAN EYES WITHOUT A FACE) (TPB) (€50,00) ( Όλη η σειρά ) MARVEL ILLUSTRATED - 3 ΤΕΥΧΗ (THE THREE MUSKETEERS, KIDNAPPED, THE LAST OF THE MOHICANS) (TPB) (€30,00)

Μιας και κυκλοφόρησαν μαζεμένες οι περισσότερες από τις ιστορίες του Φαντομία τον περασμένο μήνα και μαζεύτηκε υλικό, θεωρώ πως δεν πρέπει να λείπει το σύμπαν αυτό από ένα φόρουμ για κόμικς! Πάμε, λοιπόν, να δούμε, γιατί είναι τόσο φοβεροτρομεροτιτανομέγιστο!!! ΓΕΝΙΚΑ Οι Συναρπαστικές Περιπέτειες Ενός Αριστοκράτη Λωποδύτη είναι μια σειρά ιστοριών που εκτυλίσσονται στη Λιμνούπολη της δεκαετίας του 1920, η οποία ξεκίνησε το 2012 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δημιουργός της τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά είναι ο Μάρκο Τζερβάζιο. Ο Μάρκο Τζερβάζιο μέσα από τις ιστορίες αυτές ξετυλίγει το ομιχλώδες παρελθόν του μυστηριώδους χαρακτήρα που φέρει το όνομα Φαντομίας, του προκατόχου του Φάντομ Ντακ. Δημιούργησε, επίσης, αρκετούς νέους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον κεντρικό χαρακτήρα. Η πρώτη ιστορία της σειράς αυτής είναι η Il Monte Rosa (Το Όρος των Ρόδων, ΚΟΜΙΞ 4 (Β΄ Περίοδος)), στην οποία αποκαλύπτεται το πρόσωπο πίσω από τη μάσκα του Φαντομία, που δεν είναι άλλος από τον ατζαμή και υπεράνω πάσης υποψίας Λόρδο Τζων Λαμόντ Κουάκετ. Το όνομα, δε, του χαρακτήρα αυτού είχε γίνει ήδη γνωστό από την ιστορία Paperino e l'ombra di Fantomius (Η Σκιά του Φαντομία, Αλμανάκο 174). Προηγούνται τέσσερις αυτοτελείς ιστορίες, στις οποίες πρωταγωνιστής ήταν ακόμα ο Φάντομ Ντακ, κατά τις οποίες εισήχθησαν χαρακτήρες του σύμπαντος και στήθηκε το πλατό για τη σειρά του θρυλικού αντιήρωα. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΕΙΡΑ Paperino e l'ombra di Fantomius/Η Σκιά του Φαντομία (Αλμανάκο 174) Paperinik e il tesoro di Dolly Paprika/Ο Θησαυρός της Ντομινίκ Φαντομινίκ (Αλμανάκο 222) Paperinik e il segreto di Fantomius/Το Μυστικό του Φαντομία (Μίκυ Μάους Β΄ 91) Paperinik e il passato senza futuro/Παρελθόν Χωρίς Μέλλον (Μίκυ Μάους Β΄ 98) ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΕΙΡΑ 1) Il monte rosa Il monte rosa/Το Όρος των Ρόδων (ΚΟΜΙΞ Β΄ 4) 2) L'evasione di Fantomius/Η Απόδραση του Φαντομία (ΚΟΜΙΞ Β΄ 5) 3) Fantomius a bordo/Ληστεία εν πλω (ΚΟΜΙΞ Β΄ 6) 4) Brutfagor/Ντακφαγκόρ (Μίκυ Μάους Β΄ 136) 5) Silenzio in sala/Ησυχία στην Αίθουσα (Μίκυ Μάους Β΄ 137) 6) La maledizione del faraone/Η Κατάρα του Φαραώ (Μίκυ Μάους Β΄ 138) 7) L’ottava meraviglia del mondo/Το Όγδοο Θαύμα του Κόσμου (Μίκυ Μάους Β΄ 139) 8) Fantomius sulla neve/Ο Φαντομίας στα Χιόνια (Μίκυ Μάους Β΄ 140) 9) La maschera di Fu Man Etchù/Η Μάσκα του Φου Μαν Αψιού (Μίκυ Μάους Β΄ 143) 10) Il bottino dei Barkserville/Τα Λάφυρα των Μπάρκσεβιλ (Μίκυ Μάους Β΄ 141) 11) Il tesoro del Doge/Ο Θησαυρός του Δόγη (Μίκυ Μάους Β΄ 142) 12) Il nobile dietro la maschera/Ο Αριστοκράτης Πίσω Από την Μάσκα (Μίκυ Μάους Β΄ 144) 13) Gli anelli di Cagliostro 14) Il tesoro di Francis Drake 15) Fantomius d'Egitto 16) Il ladro e il miliardario 17) Dolly Paprika ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ Τον Τζερβάζιο τον συνάρπαζε πάντα η μυστηριώδης φιγούρα του Φαντομία, για τον οποίο λίγα πράγματα ήταν γνωστά, καθώς ο επινοητής του, ο Γκουίντο Μαρτίνα δεν ασχολήθηκε ποτέ με το χαρακτήρα αυτόν. Έτσι, ως σχεδιαστής Ντίσνεϋ, του δόθηκε η δυνατότητα να φέρει στο φως το παρελθόν του αινιγματικού ληστή-τζέντλεμαν και να τον εντάξει σε ένα ευρύ πλαίσιο δράσης και εξέλιξης, με καινούριους και παλιούς χαρακτήρες να τον συντροφεύουν και να απαρτίζουν τις περιπέτειές του. Η σειρά επικεντρώνεται στην ιδιωτική ζωή του Φαντομία και της συντρόφου του, Ντόλυ Πάπρικα, μέσα σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο περιβάλλον για να αναδείξει τη σχέση αυτών των δύο. Ο τόπος στον οποίο διαδραματίζονται οι περιπέτειές τους είναι η Λιμνούπολη της Μπελ Επόκ, με ποικίλες αναφορές στην κουλτούρα της εποχής. Γίνεται αναφορά στο χαρακτήρα του Φαντομία σε αρκετές ιταλικές ιστορίες, όπως: Paperinik il diabolico vendicatore (Το Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων, Μεγάλα Σήριαλ 40), Paperinik alla riscossa (Φάντομ Ντακ Εναντίον Φαντομία, Μεγάλα Σήριαλ 40), Paperinik e il ritorno a Villa Rosa (Επιστροφή στη Βίλλα των Ρόδων, Αλμανάκο 84 & 85), Paperinik contro le Giovani Marmotte (Φάντομ Ντακ Εναντίον Μικρών Εξερευνητών, Αλμανάκο 190), Paperinik e l'estate a Villa Lalla (Διακοπές στην Βίλλα Φάντασμα, Αλμανάκο 162), Paperino e l'ombra di Fantomius (Η Σκιά του Φαντομία, Αλμανάκο 174), Paperinik e l'oltraggio cinematografico (Η Ταινία της Ντροπής, Σούπερ Αλμανάκο 2) και στη σειρά Ultraheroes (Σούπερ Ήρωες: Όνειρα και Πραγματικότητα, Μεγάλα Σήριαλ 21). Το παρουσιαστικό του (σχεδιασμένο από τον Ρομάνο Σκάρπα) εμφανίζεται μαζί με της μνηστής του, Ντόλυ Πάπρικα, στη δεύτερη περιπέτεια, όπου τον υποδύονται ο Ντόναλντ Ντακ και ο Γκαστόνε Γκάντερ και τη στολή της Ντόλυ Πάπρικα φορά η Νταίζυ Ντακ. Όσον αφορά την περίοδο που έζησε ο Φαντομίας, υπάρχει μια ασυμφωνία. Στο γράμμα που λαμβάνει ο Ντόναλντ, το οποίο τον ενημερώνει ότι η Βίλλα των Ρόδων είναι πια δική του, γράφει ότι ύστερα από 100 χρόνια από το θάνατο του ιδιοκτήτη το αρχοντικό θα εισερχόταν στην ιδιοκτησία του κράτους. Αν υποθέσουμε ότι η ιστορία διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (σύμφωνα με το χρονολόγιο του Ρόσα), τότε τα 100 χρόνια νωρίτερα θα τοποθετούσαν το θάνατο του Φαντομία στα μέσα του 19ου αιώνα, την περίοδο της Άγριας Δύσης για την Πολιτεία της Καλιφόρνια. Η τοποθέτηση ενός τόσο κομψού χαρακτήρα (με ειδικές συσκευές και αυτοκίνητο) σε εκείνη την περίοδο δεν είναι αληθοφανής. Για αυτό και ο Τζερβάζιο τον τοποθέτησε στις αρχές του 20ού αιώνα (Μπελ Επόκ), εποχή που ταιριάζει γάντι στο χαρακτήρα. Συνεχίζεται...