Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'τα νέα'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Indian

    NATIONAL GEOGRAPHIC TRAVELLER

    Τον Νοέμβριο του 2021, μία μεγάλη συνεργασία λαμβάνει χώρα στον τομέα των εκδόσεων. Ο λόγος για την εφημερίδα "Τα Νέα", η οποία ξεκινά να φιλοξενεί με το Κυριακάτικο φύλλο της το μηνιαίο περιοδικό "National Geographic Traveller". Ο σκοπός ύπαρξης του συγκεκριμένου τίτλου είναι να πληροφορήσει τον αναγνώστη για διάφορους ταξιδιωτικούς προορισμούς τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Μέσα από τους οδηγούς του μαθαίνουμε πολλά και χρήσιμα πράγματα για την αρθρογραφούμενη πόλη τόσο στον τομέα του σύγχρονου προορισμού, όσο και στο ιστορικό-αρχαιολογικό υπόβαθρό της, αλλά και την κουλτούρα της. Και φυσικά με όλα αυτά να γίνονται υπό την αιγίδα του πρώτου και καλύτερου καθ’ ύλην αρμόδιου σε τέτοια θέματα, του "National Geographic"! Εν κατακλείδι, το "National Geographic Traveller" διαθέτει όλα εκείνα που μπορούν να σαγηνεύσουν τον… ταξιδιάρη αναγνώστη, αλλά κι εκείνον που θέλει να πάρει μια γεύση από προορισμούς που δεν δύναται να επισκεφθεί. Είμαι σίγουρος ότι κανείς από τους δύο δεν θα αφήσει από τα χέρια του το περιοδικό απογοητευμένος. Όσον αφορά την έκδοση, την βρήκα αξιοπρεπή. Το μεγάλο μέγεθος είναι το ιδανικότερο για ένα περιοδικό που φιλοξενεί πολλές εικόνες και φωτογραφίες, ενώ και η κόλληση των σελίδων φαίνεται να αντέχει πολλές αναγνώσεις ή ακόμα κι αρχειοθέτηση. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι καλής ποιότητας κι ωραίο στην υφή, ενώ το εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ κι ανθεκτικό. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον albertus magnus.
  2. Indian

    ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

    Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, στην συνέχεια της προσπάθειάς του να αναβιώσει το εκδοτικό μεγαλείο που κατέκτησε ο αείμνηστος παππούς του, προβαίνει στην έκδοση ενός ακόμα μεγάλου τίτλου από τα παλιά. Ο λόγος για το περιοδικό "Μπλεκ των διακοπών", το οποίο κυκλοφόρησε σαν ένθετο με την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", αρχής γενομένης στις 09/07/22. Το πρώτο τεύχος περιλαμβάνει την ιστορία "Τα γαλάζια βέλη", μία δημιουργία του Στέλιου Ανεμοδουρά (στο σενάριο) και του Βύρωνα Απτόσογλου (στο σχέδιο), η οποία αποτελεί ανατύπωση της ιστορίας που κυκλοφόρησε με τον "Μεγάλο Μπλεκ" #73, τον μακρινό Δεκέμβριο του 1976. Πρόκειται για μία αυτοτελή περιπέτεια, 45 σελίδων, με πρωταγωνιστή τον Ξανθό Γίγαντα και την παρέα του. Όσον αφορά την ποιότητα της έκδοσης, ομολογώ ότι περίμενα κάτι πιο λουσάτο. Το τεύχος έχει μικρό μέγεθος και είναι δεμένο με καρφίτσα, ενώ το εξώφυλλο είναι λεπτό και κατά συνέπεια επιρρεπές στα τσακίσματα και την υγρασία. Οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν μία περίεργη υφή (δεν είναι ούτε ματ, αλλά ούτε και γυαλιστερές), αλλά δεν είναι κι άσχημες στην όψη. Σαν συνοδευτικό υλικό, διατίθενται δύο σελίδες με τρία άρθρα για τον πρωταγωνιστή, που φέρουν τους τίτλους: "Με την αθωότητα ενός μικρού παιδιού..." "Γιατί αγαπήσαμε τον Μπλεκ;" "Οι δημιουργοί του Μπλεκ" Τα επόμενα Σάββατα θα κυκλοφορήσουν (όπως είναι προγραμματισμένο) άλλα 3 τεύχη, τα οποία θα φιλοξενούν ιστορίες - δημιουργήματα του θρυλικού ελληνικού διδύμου. Αυτές είναι οι εξής: "Το κατόρθωμα δύο παιδιών!" (κυκλοφορεί στις 16/07) "Το άστρο των πατριωτών!" (κυκλοφορεί στις 23/07) "Άτιμη πλεκτάνη!" (κυκλοφορεί στις 30/07)
  3. O σχεδιαστής κόμικς και σκιτσογράφος της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ ετοιμάζεται για το Comicdom Con Athens 2023 και μιλάει στο Platform. Πολλοί από εμάς, εποχές που αγοράζαμε πιο συχνά εφημερίδες, γνωρίσαμε τη δουλειά του Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη μέσα από τα σκίτσα του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Από το 2010 μέχρι σήμερα, καθημερινά μας δίνει αιχμηρά και χιουμοριστικά σκίτσα που σε κάνουν να σκεφτείς, σκίτσα επίκαιρα, σκίτσα που σε κάνουν να χαμογελάσεις. Για κάποιους άλλους, όπως και εγώ, λατρέψαμε τα κόμικς του και ιδιαίτερα τη σειρά «Ανώνυμος ο Αθηναίος: Στη Σκιά της Ακρόπολης», με τον ανώνυμο ήρωα να ζει στην Αρχαία Αθήνα κουβαλώντας ταυτόχρονα όλα τα βάρη και άγχη της σύγχρονης εποχής. Ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης θα βρεθεί και φέτος στο μεγάλο φεστιβάλ κόμικς της Αθήνας Comidcom Con, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στις 12, 13 & 14 Μαΐου. Μία βδομάδα πριν από το Comicdom Con μίλησε στο Platform για τη δουλειά του στα ΝΕΑ, τα κόμικς και την επιστροφή του στη Λευκάδα. - Ξεκινώντας με το σήμερα, πώς σε βρίσκει το 2023; Ετοιμάζεσαι να κυκλοφορήσεις κάποιο νέο βιβλίο κόμικ; Με βρίσκει σε μια αρκετά δημιουργική φάση και εν μέσω προετοιμασίας για το Comicdom Con 2023 της Αθήνας που πλησιάζει. Θα παρουσιάσω εκεί την καινούργια μου αυτοέκδοση με τίτλο "the ComixFilm", μια εικονογραφημένη συλλογή με την δική μου ματιά σε αγαπημένες ταινίες, συνέχεια του προηγούμενου "the ComixTape" που έχει πλέον εξαντληθεί. Φυσικά θα έχω μαζί μου και παλιότερες δουλειές μου, όπως την τριλογία "Ανώνυμος ο Αθηναίος" που κυκλοφόρησε πέρυσι για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Comicdom Press. TA NEA - Είσαι σκιτσογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ από το 2010. Ποιες είναι οι απαιτήσεις μίας τέτοιας δουλειάς; Πρέπει να έχεις πάντα ανοιχτά τα αυτιά σου και στην επικαιρότητα; Είναι μια δουλειά με πολλές απαιτήσεις καθώς πρέπει κάθε μέρα να είμαι σε εγρήγορση και να έχω ιδέες κάτω από πίεση χρόνου αλλά το απολαμβάνω και προσπαθώ να το εξελίσσω συνεχώς. Μέσα από τα σκίτσα μου προσπαθώ να δίνω το στίγμα της ημέρας με χιούμορ, να σχολιάζω ό,τι με ενοχλεί και να κάνω τον αναγνώστη να χαμογελάσει, να προβληματιστεί ή να δει την πραγματικότητα με μια πιο εύθυμη ματιά. - Θα έβαζες τον εαυτό σου ανάμεσα στους πολιτικούς γελοιογράφους – και μέσα από τη δουλειά σου στα ΝΕΑ – ή στους σκιτσογράφους / σχεδιαστές κόμικς; Υπάρχει ειδοποιός διαφορά ή μιλάμε για το ίδιο πράγμα; Θα έλεγα πως μου αρέσει να λέω ιστορίες, είτε αυτές είναι ένα σύντομο πολιτικό / κοινωνικό σχόλιο στην εφημερίδα είτε στριπάκια ή πολυσέλιδα κόμικς. Φυσικά υπάρχουν διαφορές ως προς τον τρόπο που τα αντιμετωπίζω και τα σχεδιάζω, τα χαρακτηριστικά του ύφους μου όμως, η αφαίρεση, το χρώμα και οι φιλοσοφικές αναζητήσεις (με χιούμορ ή χωρίς) είναι πάντα εκεί. - Γεννήθηκες στη Λευκάδα. Πότε άρχισες να ασχολείσαι με τα κόμικς και πώς αυτό εξελίχθηκε στη συνέχεια; Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι να αγοράζω τα περιοδικά της Disney, επηρεασμένος από τα καρτούν που έβλεπα. Στα σχολικά μου χρόνια διάβαζα πολλά κόμικς και από ένα σημείο και μετά ήθελα να φτιάξω τα δικά μου. Σχεδόν τυχαία, λίγο μετά τις σπουδές μου βρέθηκα για ένα δοκιμαστικό στο Βήμα, το ένα έφερε το άλλο και να ‘μαι, επί σχεδόν μια δεκαπενταετία να δημοσιεύω καθημερινά στα ΝEA! - Βοήθησαν και οι σπουδές στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων; Σίγουρα. Στη σχολή, πέρα από την θεωρία και ιστορία της τέχνης, ήρθα σε επαφή και με άλλα παιδιά που είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα και επιτέλους μπορούσα να ζωγραφίζω όλη μέρα! Υπήρξα τυχερός καθώς ήδη από τότε έκανα εικονογραφήσεις για εκδοτικούς και περιοδικά. Ξεκίνησα να σκιτσάρω πιο εντατικά στο Βήμα και τον Ταχυδρόμο από το 2009. - Τι κρατάς από τη Λευκάδα; Βλέπουμε ότι την έχεις απεικονίσει πολλές φορές μέσα από βιβλία ("Περπατώντας στην Παλιά Πόλη της Λευκάδας", Fagotto), σκίτσα και εκθέσεις. Είναι ο τόπος που γεννήθηκα και μεγάλωσα και την έχω συνδέσει με ωραίες αναμνήσεις. Πάντα έβρισκα αφορμές να επιστρέφω και να σχεδιάζω γωνιές της πόλης που αγαπώ και σημεία που περνούν απαρατήρητα από τον κόσμο. Μου αρέσει η πολυχρωμία της, η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της και οι αντιθέσεις της. Τα τελευταία δυο χρόνια επέστρεψα σε μόνιμη βάση και δουλεύω από εδώ, ίσως αυτό φαίνεται με κάποιο τρόπο και στα σκίτσα μου πλέον. Ανώνυμος ο Αθηναίος - Βλέποντας στα σκίτσα σου διακρίνω επιρροές από τα ευρωπαϊκά κόμικς, ίσως και από άλλες μορφές τέχνης (χαρακτική, αρχιτεκτονική), σίγουρα όχι τα αμερικάνικα υπερωικά. Συμφωνείς με αυτό; Έτσι είναι. Έχω ιδιαίτερη αγάπη στα γαλλοβελγικά και ιταλικά κόμικς και οι επιρροές μου προέρχονται από τον ευρύτερο χώρο της εικονογράφησης. Με τα υπερηρωικά δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερη επαφή, εκτός από κάποιες ιστορίες του Μπάτμαν που μου αρέσουν πολύ. Δεν τα απορρίπτω, απλώς ίσως δεν έχω αφιερώσει τόσο χρόνο σε αυτά ως αναγνώστης. - Υπάρχει ένα dream project που κάποια μέρα θα ήθελες να υλοποιήσεις και δεν βρίσκεις τον κατάλληλο χρόνο; Χμμ… Θα μου άρεσε να σχεδιάσω μια ιστορία νουάρ ή μυστηρίου, είναι κάτι που μου το έχουν ζητήσει κατά καιρούς πολλοί αναγνώστες και φίλοι. Ποιος ξέρει, αν βρω μια καλή ιδέα θα βρω και τον χρόνο πιστεύω για να το κάνω… - Τι θα έλεγε ο Ανώνυμος ο Αθηναίος για την Αθήνα του σήμερα, την Αθήνα του υπερτουρισμού και των Airbnb; Αρχικά θα αναρωτιόταν αν όλος αυτός ο κόσμος έρχεται πράγματι για τουρισμό ή μήπως για να διαπιστώσει από κοντά το πόσο έχουμε καταστρέψει ό,τι θυμίζει τις ένδοξες μέρες αυτής της πόλης. Τουλάχιστον στην εποχή του υπήρχε και ένα δέντρο για να ξεκουραστείς λίγο στη σκιά του και κάπου, θυμάται, κυλούσε και ένα ποτάμι… Επειδή όμως πάντα βλέπει τη θετική πλευρά των πραγμάτων, θα αναλάμβανε τον ρόλο του ξεναγού και θα έδειχνε σε λίγους τυχερούς που θα τον ακολουθούσαν την αθέατη πλευρά της Αθήνας, τις ομορφιές και τα καλά κρυμμένα μυστικά της. Ανώνυμος ο Αθηναίος Και το σχετικό link...
  4. Indian

    ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΚΑΝΕΛΑΣ

    Τον Μάιο του 2022 η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" χαρίζει στους απανταχού καλοφαγάδες το νέο βιβλίο της Μαρίας Εκμεκτσίογλου. Η γνωστή τηλε-μαγείρισσα προτείνει στους θαυμαστές κι ακολούθους της 63 συνταγές, παρμένες από όλους σχεδόν τους τομείς της Γαστρονομίας, εμπνευσμένες από την μαγευτική Ανατολή, μία περιοχή που είναι στο στοιχείο της. Ορεκτικά, σαλάτες, πιάτα με λαχανικά, με κρέας, με ψάρια, πιλάφια, ζυμαρικά, πίτες, ζύμες, λικέρ, ροφήματα και φυσικά γλυκά, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και υπόσχονται να ικανοποιήσουν ακόμα και τον πλέον απαιτητικό στο φαγητό. Να πούμε, επίσης, ότι πραγματοποιείται και μία παράθεση στα σκεύη που χρησιμοποιούνται στην μαγειρική, καθώς επίσης περιγράφονται οι διαφορές τους. Η έκδοση έχει στενόμακρο φορμάτ, παραλίγο τέλειο τετράγωνο και είναι δεμένη με κόλλα, η οποία δεν φαίνεται και τόσο ανθεκτική. Οι σελίδες της είναι πολυτελείς, η περιγραφή και η παράθεση των συνταγών και των υλικών είναι άρτιες και κατάλληλα δομημένες και γίνονται απόλυτα κατανοητές από τους αναγνώστες, ενώ οι φωτογραφίες από το food styling των πιάτων προσωπικά μου έτρεξαν τα σάλια! Το κανάλι της Μαρίας Εκμεκτσίογλου στο YouTube
  5. Indian

    ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑ

    Οι “Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά” είναι μία έκδοση που κυκλοφόρησε σε δύο τόμους, με την εφημερίδα “Τα Νέα” τα Σάββατα 18/06/22 (Α΄ Τόμος) και 25/06/22 (Β’ Τόμος) και ουσιαστικά αποτελούν την επανέκδοση του ομότιτλου και πολυτελούς πονήματος, που κυκλοφόρησε το 2015. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο εδώ, καθώς στο αντίστοιχο θέμα μπορούμε να αντλήσουμε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε για την έκδοση κι ευχαριστούμε θερμά τον φίλο @ φλοκ γι΄ αυτό! Πρόκειται για ένα άψογο και πρώτης τάξης εγχειρίδιο, το οποίο παραθέτει με αρκετή λεπτομέρεια όλη την συγγραφική κι εκδοτική πορεία του μεγάλου Στέλιου Ανεμοδουρά. Μία αξιοσημείωτη “Αυτοκρατορία”, που γαλούχησε και διασκέδασε πολλές γενιές αναγνωστών. Αξίζει να τονίσουμε ότι η παρούσα έκδοση δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από την αρχική, τουλάχιστον όσον αφορά την ύλη που παρέχει. Αν θέλουμε να εμβαθύνουμε σε λεπτομέρειες, να πούμε ότι ο Α’ τόμος (που αναφέρεται στην Περίοδο: 1946 - 1968) περιέχει το υλικό του μητρικού τόμου μέχρι την σελίδα 177, ενώ ο Β’ τόμος (που αναφέρεται στην Περίοδο: 1969 - 2015) περιέχει το υλικό από την σελίδα 177 του μητρικού τόμου και μέχρι το φινάλε. Όσον αφορά την ποιότητα των τόμων, εννοείται ότι δεν θα πρέπει να περιμέναμε να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον πρωτότυπο τόμο κι αυτό επειδή είναι εκδόσεις που κυκλοφορούν με εφημερίδα. Έτσι, λοιπόν, εδώ βλέπουμε ένα μικρότερο μέγεθος στις διαστάσεις και μία σαφώς υποδεέστερη ποιότητα στο χαρτί, η οποία όμως στέκεται τίμια. Εξίσου τίμια κι ανθεκτική είναι και η κόλληση στις ράχες, η οποία υπόσχεται πολλές αναγνώσεις. Γενικά, δεν έχουν το λούσο του αρχικού τόμου, αλλά όποιος δεν τον έχει και θέλει να δώσει λιγότερα χρήματα, πιστεύω ότι θα πρέπει να τους αναζητήσει.. Ας παραθέσουμε και μία φωτογραφία για να πάρετε μία γεύση από τις διαφορές στις διαστάσεις των δύο εκδόσεων.
  6. Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Θανάσης Πέτρου στον Δημήτρη Δουλγερίδη για την εφημερίδα Τα Νέα, για την ιστορική στιγμή που οι πρόσφυγες έρχονται στο λιμάνι του Πειραιά, τη «μυθολογία» του Ρεμπέτικου και τις πρώτες συγκρούσεις, με αφορμή το νέο του graphic novel του 1923: Εχθρική πατρίδα. Ποιο ήταν το ερέθισμα για το «1923» και πώς εντάσσεται πλέον στην αφήγηση των δύο προηγούμενων novels, του «Ομηροι του Γκαίρλιτς» και «1922»; Έχοντας μπει στη λογική αυτής της ιστορικής αφήγησης που ξεκίνησα το 2019 δουλεύοντας τους «Ομήρους του Γκαίρλιτς» και συνέχισα με το «1922, το τέλος ενός ονείρου», μου φαινόταν φυσικό συνεπακόλουθο να μείνω στο ίδιο πλαίσιο. Στο τρίτο βιβλίο, ήθελα να δείξω τι ακολούθησε μετά το ναυάγιο του μεγαλοϊδεατισμού, που οδήγησε στη συρρίκνωση της παρουσίας του ελληνικού στοιχείου αποκλειστικά και μόνο στον ελλαδικό χώρο, παρακολουθώντας πάντα το πώς εντάσσονται οι ήρωές μου σ’ αυτόν τον νέο ιστορικό χωροχρόνο. Για να καταλάβουμε τον τρόπο που δούλεψες...: πώς πέρασες από τη βιβλιογραφία και τον Τύπο της εποχής στο σενάριο και από εκεί στο σχέδιο; Ουσιαστικά στην πρώτη φάση της έρευνας, πριν να ξεκινήσω να γράφω το σενάριο, έκανα ένα αναλυτικό χρονολογικό σχεδιάγραμμα των ιστορικών γεγονότων που ήθελα να εντάξω στο βιβλίο, κρατώντας χειρόγραφες σημειώσεις. Πολύ σύντομα συνειδητοποίησα ότι, ενώ η αρχική μου ιδέα ήταν η αφήγησή μου να φτάσει στη δεκαετία του 1930, κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο, γιατί θα υπήρχαν πολλά κενά, η προσέγγισή μου θα ήταν πολύ αποσπασματική και επιφανειακή. Επομένως, η αφήγησή μου καλύπτει μια χρονική περίοδο μόλις ενάμιση χρόνου (Σεπτέμβριος 1922 έως Απρίλιος 1924). Το διαφορετικό στοιχείο του «1923» σε σχέση με τα δύο πρώτα βιβλία είναι ότι πλέον δεν υπάρχει ένας αφηγητής, αλλά τα πάντα γίνονται κατανοητά μόνο μέσα από τους διαλόγους και την οπτική αφήγηση. Υπάρχουν βέβαια αφηγήσεις, αλλά όλες γίνονται σε πρώτο πρόσωπο με τη μορφή μαρτυρίας. Ό,τι στοιχεία συγκέντρωσα από τον ημερήσιο Τύπο προσπάθησα να τα εντάξω δομικά μέσα στο σενάριό μου, όμως πάρα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία έμειναν τελικά στο αρχείο μου. Οι ιστορικές πληροφορίες είναι σίγουρα ένα βάρος, αλλά την ίδια στιγμή μπορούν να δίνουν και ελευθερίες για τον σχεδιασμό; Είναι, για παράδειγμα, αληθινά τα περιστατικά με τα κλειδιά του Αϊβαλιώτη και ο πυροβολισμός της γυναίκας από τον Πειραιώτη που του δεσμεύουν το κενό δωμάτιο; Ναι, το περιστατικό του Αϊβαλιώτη που είχε κρατήσει τα κλειδιά του σπιτιού του στο Αϊβαλί για να τα έχει εύκαιρα όταν τελικά θα επέστρεφε, όπως πίστευε, στην πατρίδα του, το βρήκα στη βιβλιογραφία, αλλά σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που το παρουσιάζω εγώ, ενώ το δεύτερο περιστατικό, που είναι πολύ σκληρό και άγριο, το «τσίμπησα» από το αστυνομικό ρεπορτάζ εφημερίδας, φυσικά διαμορφώνοντάς το ώστε να λειτουργεί μέσα στο κόμικ. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση ή δυσκολία πριν ξεκινήσεις καν να σχεδιάζεις; Το τρίτο βιβλίο δεν αφορά στρατιωτικά γεγονότα, οπότε ήταν πλέον απαραίτητο να υπάρχει η γυναικεία παρουσία και η γυναικεία οπτική, χωρίς να είναι απλώς «διακοσμητική». Ήταν σημαντικό, για μένα, όλοι οι νέοι χαρακτήρες, ακόμα και αν κάνουν ένα απλό πέρασμα, αυτά που λένε να έχουν υπόσταση και βάρος. Το γεγονός επίσης ότι, όντας Θεσσαλονικιός, δεν γνώριζα σχεδόν καθόλου την τοπογραφία του Πειραιά, αλλά παρ’ όλ’ αυτά θα έπρεπε, με βάση το φωτογραφικό υλικό της εποχής που είχα συγκεντρώσει, να διατηρήσω, όσο ήταν δυνατόν, μια συνέπεια με τους πραγματικούς χώρους και την ατμόσφαιρα της πόλης, ήταν κάτι που με ζόριζε. Οι χώροι στους οποίους κινούνται οι ήρωές μου δεν ήταν μόνο τα πολυφωτογραφισμένα τοπόσημα της εποχής, όπως το Δημαρχείο του Πειραιά με το ρολόι του, η Κρεμμυδαρού και το πορνείο των Βούρλων που δεν ήταν τουριστικά αξιοθέατα για να τα φωτογραφίζουν τη δεκαετία του 1920. Οπότε, το να δημιουργήσω την κατάλληλη ατμόσφαιρα, με βάση πάντα τη δική μου αισθητική, νομίζω ήταν κάτι που με προβλημάτιζε ιδιαιτέρως. Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού κλίματος που ήθελες να περάσουν στα καρέ; Βλέπουμε στοιχεία από τον στρατιωτικό νόμο έως τα συνδικάτα, τους απεργοσπάστες και διάφορα κινήματα. Τον Σεπτέμβρη του 1922 όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση το κίνημα του Πλαστήρα και των υπόλοιπων στρατιωτικών υπήρχε άμεσος κίνδυνος να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος και ο στρατιωτικός νόμος που επιβλήθηκε δεν εξομάλυνε ιδιαιτέρως την κατάσταση. Βεβαίως, το φλέγον ζήτημα στο εσωτερικό της χώρας ήταν η διαχείριση των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που είχαν συρρεύσει και για το οποίο, φυσικά, δεν υπήρχαν μαγικές λύσεις. Στην αφήγηση του βιβλίου εντάσσονται προσφυγικά συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, αντικινήματα, απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ στο τέλος φτάνουμε στο δημοψήφισμα για το πολιτειακό ζήτημα. Το κίνημα με επικεφαλής τον Πλαστήρα συμπεριφέρθηκε ιδιαιτέρως σκληρά στα εργατικά σωματεία της εποχής, δημεύοντας τα αποθεματικά τους κεφάλαια, φυλακίζοντας τα προεδρεία τους, ενώ δεν έλειψαν και οι βίαιες συγκρούσεις. Σημασία δίνεις και στον τρόπο με τον οποίο ο ερχομός των προσφύγων «συναντάει» τους ρεμπέτες. Μέσω αυτών άλλωστε θα περάσει στην πολιτισμική μνήμη. Ποιος είναι ο κόσμος του ρεμπέτικου, που αργότερα θα αποδοθεί πιο ρομαντικά; Ο Πειραιάς, ένα μεγάλο πολύβουο λιμάνι, ήταν ούτως ή άλλως εκείνη την εποχή ένας τόπος που συγκέντρωνε κόσμο «αλητεμένο», όπως τον χαρακτήριζε στη βιογραφία του ο Βαμβακάρης. Φασαρίες, τσακωμοί, κλοπές, ληστείες, μαχαιρώματα, δι’ ασήμαντον αφορμήν, χαμαιτυπεία, τεκέδες ήταν μάλλον μια κανονικότητα, κάτι απολύτως φυσιολογικό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ακούγοντας σήμερα το ρεμπέτικο τραγούδι, αυτό το καταπληκτικό νέο είδος αστικής μουσικής που γεννήθηκε στον Πειραιά και κατέκτησε τη δισκογραφία μετά τη δεκαετία του 1930, έχουμε πια δημιουργήσει μια αποστασιοποιημένη, σχεδόν ρομαντική, θα μπορούσα να πω, αντίληψη για την εποχή και τους δημιουργούς του. Στο βιβλίο μου ήθελα να δείξω μια τελείως διαφορετική εικόνα. Οι μάγκες του Πειραιά δεν ήταν παιδιά από σπίτι, ήταν τσογλαναράδες, χαρτοκλέφτες, απατεώνες, νταβατζήδες, πουλούσαν εκδούλευση, γίνονταν τραμπούκοι, μαχαίρωναν και έσφαζαν, χωρίς να το πολυσκεφτούν. Σ’ αυτόν τον κόσμο του λιμανιού, στους τεκέδες και στα καταγώγια του Πειραιά, γεννήθηκε το ρεμπέτικο, ο κόσμος της μαγκιάς ήταν η μήτρα του, άλλο που μπήκε μετά από χρόνια στα σαλόνια. Εγώ, στο «1923», προσπαθώ να δείξω μια όψη αυτού του κόσμου που δεν είναι διόλου «ρομαντική». Προβληματίστηκες για τον τίτλο «Εχθρική πατρίδα» ή αυτή ήταν εξαρχής η επιλογή; Ο τίτλος ακούγεται και είναι αρκετά επιθετικός και με προβλημάτισε μήπως θα έπρεπε να βρω κάτι λίγο πιο στρογγυλεμένο, αλλά τελικά παρέμεινα σε αυτόν. Για να δικαιολογήσω τη χρήση του επιθέτου, απλώς να σημειώσω ότι η υποδοχή των προσφύγων από τους ντόπιους Έλληνες, χωρίς να είμαι απόλυτος, δεν ήταν καθόλου θερμή. Οι ντόπιοι τους αντιμετώπισαν με επιφύλαξη και φόβο, αλλά σταδιακά ένιωσαν ότι απειλούνται από αυτούς. Ένιωσαν εχθρικά απέναντι στους πρόσφυγες, όταν αυτοί μπήκαν στην αγορά εργασίας προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε χειρότερες συνθήκες, με μικρότερα μεροκάματα, όταν γίνονταν απεργοσπάστες, αφού έπρεπε φυσικά να επιβιώσουν. Από την άλλη, το κράτος που κατέταξε τους πρόσφυγες φύρδην μίγδην σε αστούς και σε αγρότες χωρίς να λάβει υπόψη του κανένα κριτήριο, συμπεριφέρθηκε καλύτερα; Όταν έστελνε έναν δάσκαλο από τη Σμύρνη που δεν είχε πιάσει ποτέ τσάπα στη ζωή του να καλλιεργεί τους βάλτους στη λίμνη των Γιαννιτσών και να πεθάνει από ελονοσία, ήταν φιλικό μαζί του; ΠΗΓΗ
  7. Uncle Scrooge McDuck

    ΚΟΡΟΪΔΟ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

    Γνωστή σε όλους η συνήθης πρακτική των εφημερίδων να εκδίδουν διάφορα βιβλία ιστορικών και μη θεμάτων σε διάφορες εθνικές επετείους! Έτσι και τώρα για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου ο ΔΟΛ προσέφερε με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο ένα ακόμη βιβλιαράκι με γελοιογραφίες του έπους του 1940 από τον γνωστό λογοτέχνη Δημήτρη Λαζογιώργο-Ελληνικό. Αν και ανάλογη εκδοτική προσπάθεια έχει γίνει ξανά στο παρελθόν από τον ίδιο συγγραφέα, η συγκεκριμένη έκδοση είναι αυτή που είχε εκδοθεί από την εκδοτική Πελασγός το 2000. Ωστόσο υπήρξε κι άλλη έκδοση με την ίδια ονομασία, η οποία είχε εκδοθεί παλιότερα από άλλη εφημερίδα. Το βιβλιαράκι αυτό μας παρουσιάζει μέσα σε 178 σελίδες κάποιες από τις Ελληνικές αλλά και Βρετανικές γελοιογραφίες που κατέγραφαν την πορεία των ελληνικών στρατευμάτων ενάντια στην εισβολή του Ιταλικού στρατού και σατίριζαν σαφώς τον Μουσολίνι. Πολλές από τις γελοιογραφίες είναι ανυπόγραφες.Ακόμη και σήμερα όμως προκαλούν γέλιο αλλά και θαυμασμό για την εύστοχη σάτιρα που έκαναν!
  8. Βασιλεύς των κόμικς

    ΤΟ 2017 ΣΕ ΣΚΙΤΣΑ

    Το 2017 όπως το είδαν και το ερμήνευσαν οι κορυφαίοι γελοιογράφοι και σκιτσογράφοι των Νέων˙ οπαλαίμαχος Κώστας Μητρόπουλος, η Εφη Ξένου, ο Κώστας Σκλαβενίτης και ο Δημήτρης Αγγελούσης. Ενα ταξίδι με αποσκευές γεμάτες χιούμορ, σάτιρα και θυμηδία. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.
  9. Kατεβαίνεις το ημιυπόγειο στο Κουκάκι, και ένας κόσμος σού φανερώνεται. Οι χαρακτήρες του γελοιογράφου και εικαστικού Γιάννη Λογοθέτη - και του εγγονού του Χριστόφορου - είναι γνώριμοι, είναι σχεδόν ταυτοτικό το ύφος του, γνωστό από τα έντυπα δεκαετιών, την τηλεόραση, τον δρόμο που χάραξε ο αιρετικός και πάντα γελαστός καλλιτέχνης που περνάει τη μισή ημέρα του εδώ στο ημιυπόγειο που περιγράφουμε και που περικλείεται ο δικός του κόσμος. Ο γνωστός και ως ΛοΓό βέβαια, έχει και μια άλλη πλευρά, εξίσου σημαντική, είναι στιχουργός τα τελευταία 40 και παραπάνω χρόνια περίπου 400 δισκογραφημένων τραγουδιών, ορισμένων τεράστιων επιτυχιών όπως το «Έτσι είναι ζωή» ή το «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε» με τη Μοσχολιού και βέβαια ένας εκ των εισηγητών του λεγόμενου χιουμοριστικού τραγουδιού, με σουξέ όπως «Το σκυλάκι το κανίς» ή τον γνωστό κύκλο τραγουδιών «Γελοιογραφίες» με τον Θέμη Ανδρεάδη. Ο ΛοΓό, από το εργαστήριό του, θυμάται μια εποχή, μας διαβάζει το κείμενο που είχε γράψει για τον δίσκο του «Τραγούδια με νόημα» ο μέγας Μποστ, αναλύει τις δικές του θέσεις για το ελληνικό τραγούδι και τη γελοιογραφία και περιγράφει τη διαδρομή του στην τέχνη και τη δημοσιογραφία (για πολλά χρόνια ο ΛοΓό εργάστηκε στα «ΝΕΑ» και τον «Ταχυδρόμο» του ΔΟΛ). Καθόμαστε και απαγγέλλει τραγούδι του για το πάλαι ποτέ καφέ μπαρ Φελλός στο Κουκάκι, στέκι πολλών. Σας θυμάμαι από τον Φελλό στην οδό Δράκου. Μαζευόμασταν εκεί πολλοί: Κατσιμίχας, Γιώργος Σαρρής, Θαλασσινός, Θανάσης Συλιβός. Αναρωτιέμαι παρατηρώντας πως έχετε κάνει τραγούδι ένα στέκι σας, λογική σας στα τραγούδια είναι η ζωή σας; Θα σου πω. Από πολύ μικρός έκανα σκίτσα και έγραφα τραγούδια. Τα βιβλία μου στην τσάντα μου μέσα στα περιθώρια είχαν σκίτσα. Είχα και ραδιόφωνο και ήμουν κολλημένος. Άρα πάντα θυμάστε να ζωγραφίζετε και να ακούτε τραγούδια. Να ακούω ελληνικά και ξένα για την ακρίβεια. Μου άρεσαν ορισμένοι που ακούω και σήμερα: Ντιν Μάρτιν, Πέρι Κόμο, Νατ Κινγκ Κόουλ, Ρενάτο Καροζόνε. Στα «Τραγούδια με νόημα» σε ένα τραγούδι του Ρενάτο έχω βάλει ελληνικά λόγια και το λέει ο Γκιωνάκης. Πώς προκύψαν τα σκίτσα; Έμενα σε μια αυλή με 5-6 οικογένειες. Περιοχή; Ταμπούρια στον Πειραιά. Κάθε εβδομάδα κάθε οικογένεια έπαιρνε το περιοδικό «Ρομάντσο» και γύρναγε σε όλους! Εγώ κόλλησα στα σκίτσα. Ποιοι ήταν τότε; Αρχέλαος, Χριστοδούλου, Πολενάκης, Παυλίδης. Κάποια στιγμή ρώτησα ένα παιδί στη γειτονιά μου που έκανε σκίτσα, τον Σταματάκη, πώς γίνονται αυτά. «Με σινική μελάνη. Να τα κάνεις μοντέρνα» μου είπε. Κατάλαβα πως έπρεπε να κάνω τα παπούτσια με κρεπ, κάτι τέτοιο. Μέχρι που πήρα μέρος σε μια έκθεση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, και ήλθε ο Γ. Π. Σαββίδης με τη γυναίκα του και την Ειρήνη Παπά και μόλις έφτασε στα δικά μου του άρεσαν πολύ, περίπου αρχές του '60. Έτσι μπήκατε στον «Ταχυδρόμο»; Ο Γ. Π. Σαββίδης ήταν τότε διευθυντής. Ναι! Όλοι θέλανε να βάλουν κάτι στον «Ταχυδρόμο», τότε. Μου άρεσε τόσο πολύ το περιβάλλον της Χρήστου Λαδά που πήγαινα χωρίς να κάνω τίποτε. Ποιους θυμάστε; Σκαλιώρας, Ζενάκος, Κώστας Μητρόπουλος, η Βαφία, μια γλύπτρια. Ένα πολύ ωραίο περιβάλλον. Και; Μου δώσανε ένα μυθιστόρημα να το εικονογραφήσω, έβλεπα τον Αργυράκη να εικονογραφεί, τον Μυταρά. Από ένστικτο τα έκανα όλα αυτά, σε συνέχειες, το διάβαζα κι έβρισκα εικόνες, σκέφτηκα οι εικόνες να είναι κομμένες από μαύρο χαρτί και κολλημένες σε φόντο λευκό και μου έβγαιναν τόσο ωραία. Στον «Ταχυδρόμο» έμεινα κάνα δυο χρόνια και μετά έφυγα έξω γιατί έγινε η χούντα. Λέτε συχνά πως στενοχωρηθήκατε πολύ με τη χούντα. Πολύ. Από πιτσιρίκος φοβόμουν αυτούς που φόραγαν στολές, γι' αυτό ο Ανδρέας Παπανδρέου το '81 μού έκανε ένα δώρο μεγάλο που δεν φοβόμουν πλέον τους αστυνομικούς. Μόλις έγινε χούντα τι κάνατε; Ήμουν παντρεμένος κατ' αρχάς. Υπήρχε μια δημοσιογράφος, η Γιολάντα Τερέντσιο, η οποία είχε φίλο έναν γελοιογράφο στο Λονδίνο που λεγόταν Λέσλι Ίλιγουορθ και δούλευε στην «Daily Mail». Ήταν διάσημος, είχε και εκπομπή με έναν άλλο διάσημο γελοιογράφο, τον Βίκι, το παίζανε «αριστερός - δεξιός». Με έστειλε σε αυτόν να με βοηθήσει. Πού μένατε; Πήγα και τον βρήκα, χάρηκε πολύ. Μας πήγαινε σε μπαρ και έλεγε «οι Έλληνές μου». Αυτός είχε μια σοφίτα στη Φλιτ Στριτ. Μας την έδωσε. Μετά πήγαμε Παρίσι και τελικά γυρίσαμε Αθήνα. Μετά; Κάνω διάφορες δουλειές. Η γυναίκα μου είναι γραφίστρια και εργαζόταν στον Χάρη Πάτση, μέχρι που έκανα τα πρώτα μου τραγούδια και πήρα και λεφτά. Πώς γνωρίσατε τον Δήμο Μούτση; Είχα πάει σε ένα μαγαζί στην Πλάκα, στην Παλιά Αθήνα, να βρω κάποιον και γνωριστήκαμε. Εν τω μεταξύ είχε κάνει ο Μποστ κάτι τραγούδια. Μου λέει ο Μούτσης να κάνουμε κάτι τέτοιο, ήταν τότε με την κόρη του Βουσβούνη που είχε πάρει τον Γαλαξία της Βλάχου. Πήγαινα εκεί σπίτι τους και φτιάχναμε τραγούδια. Καθόταν αυτός στο πιάνο και στο τέλος βγήκε το «Χαράματα με το πρώτο λεωφορείο» που είπε ο Μητσιάς. Αντί για τραγούδι σατιρικό, βγήκε δραματικό! Μπαίνω στο τραγούδι, μετά στην Κολούμπια γνωρίζομαι με τον Λουκιανό και κάνουμε σε μικρό δισκάκι το «Αχ Μαρία» και το «Κοίταξε να δεις». Και πουλάει 60.000 αντίτυπα! Μετά; Μετά ο Τ. Β. Λαμπρόπουλος με γνωρίζει με τον Χατζηνάσιο και κάνουμε το «Έχει ο Θεός», μεγάλο δίσκο. «Πάρε τον ηλεκτρικό», «Αν μ' αγαπάς φίλα σταυρό». Ενώ εκεί κάναμε μεγάλη επιτυχία, εγώ είχα στον νου μου πάντα το χιουμοριστικό τραγούδι. Το γελοιογραφικό όπως το λέω. Και πάω μια βραδιά σε μια μπουάτ στην Πλάκα και βλέπω έναν πιτσιρικά που τραγουδούσε: τον Θέμη Ανδρεάδη. Έκανε και κάτι πλάκες. Λέω ωραίος αυτός. Ξεκινήσαμε να κάνουμε τραγούδια, έβαλε κάτι μουσικούλες ο Θέμης, βγήκαν τα τραγούδια, ο δίσκος είναι οι «Γελοιογραφίες». Χαμός. Αφού όμως έπεσε η χούντα, ήταν κομμένος ο δίσκος και ο Θέμης επί χούντας. Μετά μου λέγανε οι κοπέλες στην Κολούμπια πως εκεί πέρα είχε τόσο πολλή δουλειά, που ξενυχτούσαν για να φακελώνουν δίσκους, εποχή που είχε ουρές για Μίκη. Αυτός ο δίσκος χάλαγε τον κόσμο. Είχαμε κάνει και μερικοί γελοιογράφοι μια έκθεση στου Μπαχαριάν. Χαμός, ουρές, ο κόσμος είχε ανάγκη τότε. Στα έντυπα πώς μπαίνετε; Είχαμε πάει διακοπές, κάπου στην Εύβοια, δεν είχα δουλειά τότε. Πήγαινα και έπαιρνα από την ΑΕΠΙ κάτι προκαταβολές, στη Σπυρίδωνος Τρικούπη για τα τραγούδια μου, ένα μικρό μαγαζί. Με ψάχνει τότε ο Ροδόλφος Μορώνης και άλλοι. Τον είχε βάλει ο Φιλιππόπουλος και με γυρίζουν πίσω για να πάω στην «Ελευθεροτυπία», τέτοια ευκαιρία δεν χάνεται, σκέφτηκα! Πόσο μείνατε; Οκτώ χρόνια δούλεψα, μετά έφυγε από κει ο Φιλιππόπουλος και με πήρε στο «Έθνος». Στις «Εικόνες» είχα δικό μου δισέλιδο. Μετά πήγα, στα κυριακάτικα «ΝΕΑ», με διευθυντή τον Λυκούργο Κομίνη. Μετά στα καθημερινά «ΝΕΑ», μετά ξανά στο «Έθνος», με φωνάξανε στα «ΝΕΑ» γιατί μια γελοιογραφία μου την είχε πάρει η «Monde» και είχε κάνει ένα σχόλιο, τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Μετά πήγα στη «Νίκη», μέσω Δημήτρη Μαρούδα. Και με μισθό μεγαλύτερο από το «Έθνος». Τι άλλο θυμάστε από τις εφημερίδες; Στην «Ελευθεροτυπία» δεν μου είπε ποτέ κανείς τίποτε. Μια φορά σε μια σύσκεψή της, ένας αρχισυντάκτης, πετάγεται και λέει: «Νομίζεις πως σε πληρώνουμε γι' αυτή την κουτσουλιά που κάνεις; Σε πληρώνουμε για την υπογραφή σου». Και τσαντίζομαι και κάνω ένα τετράγωνο την άλλη μέρα με μια υπογραφή μου μέσα. Τίποτε άλλο. Και μπήκε. Δουλεύατε με χαρακτήρες στη γελοιογραφία τότε ή γενικά με επικαιρότητα; Είχα χαρακτήρες. Μερικά χρόνια είχα τα Φτωχαδάκια. Μερικά από αυτά γίνανε τραγούδια, το «Πεινιάου», με τον Μαργαρίτη. Ένα τύπος με μπαλώματα, όπως είναι τώρα οι φτωχοί, πάντα πεινάω έλεγε. Και μια γάτα δίπλα σκελετωμένη έλεγε κι αυτή: Πεινιάου. Το λέμε παρέα με τον Μαργαρίτη. Έκανα και εικονογραφήσεις. Αλλά δεν ήθελα να βάλω πρόσωπα, π.χ. τον Μητσοτάκη ή τον Ανδρέα. Το έκανα λίγο, αλλά μου φαινόταν φτηνό. Οι μεγάλοι τότε; Ο Μητρόπουλος, ο Κυρ, ο Μποστ μοναδικός. Τον αγαπούσατε. Ήμασταν φίλοι, έμενε εδώ, στη γωνία (σ.σ.: Ακρόπολη), όταν παντρεύτηκα νοικιάσαμε ένα σπίτι πολύ κοντά στον Μποστ. Είχα βγει στο τραγούδι, είχα κάνει καλές αρπαχτές σε περιοδεία. Ήμουν και στη Νεράιδα, ένα καλοκαίρι. Εγώ τα έλεγα κι έκλεινα το πρώτο μέρος. Μετά έβγαινε ο Κόκοτας, ο Διονυσίου. Φτιάξατε ένα ρεύμα δικό σας. Δεν επαναλήφθηκε. Βαρέθηκα το ξενύχτι. Έγινε ρεύμα, όλες οι εταιρείες πήγαν να μιμηθούν, ο μόνος που έκανε κάτι ήταν ο Μηλιώκας. Αυτά που έκανα εγώ τα δούλευα τριάντα χρόνια με γελοιογραφίες. Μια λεζάντα σε γελοιογραφία μπορείς να την αλλάξεις δέκα φορές για να πετύχει, για να έχει ενδιαφέρον ως λεζάντα. Το ίδιο πράγμα είναι το τραγούδι. Δηλαδή; Δεν είναι παιχνίδι των λέξεων. Όπως είχε πει ο Σακελλάριος το ποίημα πρέπει να είναι ακαταλαβίστικο, αλλιώς είναι τσιφτετέλι. Το τραγούδι έχει μια αρχιτεκτονική, μια ιστορία απλή, να έχει ένα θέμα που να είναι ευρηματικό, να έχει ρεφρέν ή μια φράση, αυτό είναι το τραγούδι, αλλιώς είναι ιστορία, όπως έκανε ο Σαββόπουλος, με τον Κοεμτζή. Το τραγούδι είναι Σακελλάριος. Επηρεαστήκατε από κάποιον; Αγαπούσα, δεν τους ήξερα, εμένα μου άρεσε το ελληνικό τραγούδι, αυτά που άκουγα ήταν δεκαετίας '50 - '60. Τσιτσάνης, Μητσάκης κ.τ.λ. Στιχουργούς; Δεν τους ήξερα άλλα μετά που έμαθα ξεχώρισα ορισμένους. Όπως ο Χρήστος Κολοκοτρώνης, η Παπαγιαννοπούλου, ο Τσάντας, ο Βίρβος που ήταν φίλος μου. Δεν μου αρέσουν αυτοί που φτιάχνουν πολλά πράγματα μέσα σε ένα. Γράφουν πολύ ωραία, βέβαια, ορισμένοι. Πολύ ωραίος ήταν ο Ρασούλης. Τον γνώρισα όταν δούλευα στην «Αυγή» κι αυτός στη «Δημοκρατική Αλλαγή». Σήμερα υπάρχει χιουμοριστικό τραγούδι; Π.χ. ο Παντελής Αμπαζής μού έρχεται στο μυαλό. Ναι, υπάρχει. Όχι ακριβώς τέτοιο, υπάρχει ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ένα άλλο παιδί είναι ο Βαγγέλης Χατζηγιάννης. Τώρα σκέφτηκαν να βγάλουν ξανά ορισμένα δικά μου που δεν πολυακούστηκαν. Οι λόγοι υπάρχουν για να γραφτεί; Πάντα υπάρχουν λόγοι. Να υπάρχουν τραγούδια που να σε ανεβάζουν. Αλλά τα ραδιόφωνα παίζουν δυστυχία. Ο Κηλαηδόνης μού άρεσε πολύ, και είχε κάποια σχέση με αυτά που λέμε. Σαν θέματα. Πόσα έχετε γράφει; Που έχουν κυκλοφορήσει; Τετρακόσια. Σας έχει τραγουδήσει η Μοσχολιού, ο Μητσιάς, αυτά μείνανε. Μα έχουν μείνει και τα άλλα. Κάτι παιδιά από την Κρήτη έχουν διασκευάσει την «Πεθερά». Και αρέσει σε πολύ κόσμο. Θυμάστε πως γράψατε ένα τραγούδι σας; Μοιάζετε συχνά να περνάτε εκεί καθημερινά γεγονότα σας. Τη «Λούλα». Ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα στην Πλατεία Δεξαμενής. Δούλευα στην «Ελευθεροτυπία» και ανέβαινα από Κολοκοτρώνη προς Κολωνάκι όπου έμενα τότε. Και αυτή έπινε με κάτι φίλους της μπίρες. Ήξερε πως γράφω: «Καλέ κύριε Γιάννη, για μένα δεν θα γράψεις;». Πήγα ένα βράδυ στο σπίτι, κάθισα σε μια πολυθρόνα. Απέναντι είχε ένα μπουκάλι με λίγο ουίσκι, θυμήθηκα αυτή την κοπέλα. Τούλα τη λέγανε μα δεν μου άρεσε το όνομα. Γράφω. Θυμήθηκα στη γειτονιά μου μια κοπέλα που τη λέγανε Λούλα, και ήταν ωραίο. Το «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα»; Ήταν αφίσα που διαφήμιζε τσιγάρα του Παπαστράτου με καραβάκια! Πάντα παρατηρούσατε γύρω σας; Έτσι κι αλλιώς! Καθόμουν και έβλεπα ανθρώπους κι έλεγα από μέσα μου: αυτόν πρέπει να τον λένε έτσι και να κάνει αυτή τη δουλειά. Η καθημερινότητά σας; Έρχομαι εδώ, στο εργαστήριο. Κάτι δουλεύω. Μετά αφού έχω βαρεθεί ανεβαίνω στον πεζόδρομο της Ακρόπολης, πάω προς Αποστόλου Παύλου, μετά Μοναστηράκι, σε φίλους που έχουν σχέση με μουσική, πάω στην κεντρική αγορά, περπατώ, δεν έχω αμάξι. Παίρνω κάναν γαύρο και γυρνάω σπίτι. Από την Πλάκα. Βγάζετε κάτι τώρα; Τώρα βγαίνει ένα βιβλίο με τα τραγουδάκια μου όλα. Και αυτά που δεν έχουν κυκλοφορήσει. Μυστικό της έμπνευσης; Πήγαινα προς την εφημερίδα και δεν είχα τίποτε να σχεδιάσω. Κι έβλεπα κάτι και εμπνεόμουν. Στίχους πώς γράφατε; Βρίσκω τις δύο πρώτες αράδες που μου αρέσουν και έχω βρει και τη μουσική. Σε αυτές τις διαδρομές που κάνω δουλεύω αυτό το τραγούδι. Όλα έχουν μια αρχή. Το «Έτσι είναι η ζωή»; Δραματικό πάντως τραγούδι... Ναι είναι. Υπάρχει μέσα μια φράση που την έλεγε η μάνα μου. Κάντε ένα σχόλιο για την πολιτική σήμερα... Πιστεύω ότι ο χειρότερος γελοιογράφος είναι πιο έξυπνος από τον καλύτερο πολιτικό για αυτό ψηφίζω γελοιογράφους. Και το σχετικό link...
  10. Ο Κώστας Μητρόπουλος έχει πιο πολλή πλάκα off the record. Η συνέντευξη αυτή έγινε μισή γραπτώς και η άλλη μισή σε μία επίσκεψη στο σπίτι του – μας είχε ετοιμάσει ουίσκι και φιστίκια και μας περίμενε. «Έτσι είναι καλύτερα» είχε πει. «Να σου απαντήσω στις ερωτήσεις και μετά να γνωριστούμε από κοντά και να μιλήσουμε όση ώρα θέλουμε». Αυτό και μόνο αρκεί για να δείξει την εμπειρία του στον τύπο, τη γνώση του για την οικονομία του λόγου και την αξία της αφαίρεσης. Κάτι σαν τα σκίτσα του. Ένας χαρούμενος, οξυδερκής άνθρωπος 93 χρονών, γεμάτος χιούμορ, με γρήγορες ατάκες και παρατηρητικότητα. Που ξυπνάει κάθε πρωί ανελλιπώς, από το 1960, παρακολουθεί την ειδησεογραφία της ημέρας και ετοιμάζει τα σκίτσα του για να τα στείλει στο «Βήμα» και στα «Νέα». Που ζει και σχεδιάζει διαρκώς – διακόπτει μόνο κατά τη διάρκεια των ματς του Ολυμπιακού, όπως λέει. Σχολιάζει τα πάντα με οξεία κρίση, είναι ένας αυθεντικός «εφημεριδάς» παλαιάς κοπής με άφθονες ιστορίες να διηγηθεί – όπως εκείνη με το σκίτσο του, που έγινε σχεδόν από λάθος η αφορμή να τις αρπάξει από τους λογοκριτές της χούντας. Ο Κώστας Μητρόπουλος έχει εκδώσει πολλά βιβλία με ανθολογία σκίτσων στην Eλλάδα και στο εξωτερικό. Έχει εκθέσει και διακριθεί σε διάφορες διεθνείς εκθέσεις και έχει βραβευθεί από την Aκαδημία Aθηνών. Γελοιογραφίες του υπάρχουν σε ελληνικές και ξένες συλλογές ενώ σκίτσα του έχουν αναδημοσιεύσει έντυπα όπως το «Time», οι «New York Times», το «Punch» κ.ά. Μας μιλάει και σκιτσάρει γρήγορα για να μας δείξει την αφαιρετική γραμμή που είναι το στιλ του, «τα δύο μάτια στο πλάι» όπως λέει. Μπροστά του το «Charlie Hebdo» το οποίο αγοράζει πάντα από το Σύνταγμα. Μιλάει για το σεξ και την πολιτική, για το γυμνό και το πώς μπορεί να μην είναι προκλητικό. Άλλωστε αυτό φαίνεται και στο πρόσφατο άλμπουμ του «Γυμνοί στην κρίση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένας άνθρωπος αυθόρμητος και κομψός που μιλάει με «λεζάντες». Είστε ο μακροβιότερος Έλληνας σκιτσογράφος. Πώς είναι να έχετε σκιτσάρει και σατιρίσει σχεδόν όλη τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας; Είναι σαν να ’σουνα στο Μάτι και τη γλίτωσες. Θέλω να πω, δεν μου έκανε ζημιά. Είχε ενδιαφέρον. Πέρασα καλά με τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Σαν ν’ ακούω κάποιον αναγνώστη σας να γκρινιάζει: Ρε, μανία όλοι αυτοί οι παππούδες με τις νεότερες. Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα; Τίποτα. Οι ίδιες μαλακίες γίνονται. Και σίγουρα θα γίνονται και προσεχώς. Σας υπόσχομαι ότι θα κάτσω να το σχεδιάσω. Έχει την πλάκα του. Πώς μπήκε το σκίτσο στη ζωή σας; Εγώ μπήκα στο σκίτσο. Αυτό προσπαθεί να βγει μπας και βρει κάνα καλύτερο, αλλά του ’χω κάνει κεφαλοκλείδωμα. Ποια είναι τα πιο σημαντικά σημεία στη ζωή σας; Αυτά που σας διαμόρφωσαν σαν άνθρωπο; Να σας πω τα ελαττώματά μου; Είμαι ακόμα αδιαμόρφωτος. Μερικές φορές μοιάζω κατασταλαγμένος, αλλά είναι πρόσκαιρο. Και ποια θεωρείτε τα σημαντικότερα σημεία της καριέρας σας; Τον καιρό της Χούντας. Ήταν δύσκολα και είχε κι ένα ψιλοκίνδυνο. Όχι να σε σκοτώσουν, ας είμαστε σοβαροί. Αλλά να φας τίποτα σφαλιάρες και κλωτσοπατινάδα. Ποια ήταν η καλύτερη εποχή για να είναι κανείς γελοιογράφος; Νομίζω, η εποχή των υψηλών μισθών. Ήταν πολύ ωραία, μου ’λεγαν συνάδελφοι άλλων εντύπων. Στον οργανισμό Λαμπράκη δεν δόθηκαν ποτέ. Ή εγώ δεν το πήρα χαμπάρι. Με ποιους άλλους σκιτσογράφους κάνατε παρέα; Υπήρχε ανταγωνισμός; Παλιά έκανα με όλους. Τώρα όχι. Διαισθάνομαι ότι ενοχλώ, ειδικά τους νεότερους, εκτός από τον Κώστα Σκλαβενίτη, τον καινούργιο σκιτσογράφο στα «ΝΕΑ» που σχεδιάζει μ’ έναν τρόπο φρέσκο και κεφάτο. Και έχουμε μια καλή φιλική σχέση. Γιατί όχι μ’ όλους; Δεν ξέρω. Η γυναίκα μου λέει ότι φταίει που εξυπνακίζω! Μπορεί. Σήμερα, πώς περνά μία μέρα σας; Άστε το. Μη με κάνετε να θυμηθώ πώς περνώ μια μέρα μου. Κάθε βράδυ που το συνειδητοποιώ γίνομαι έξω φρενών. Αγαπάτε την Αθήνα; Ποια είναι η αγαπημένη σας βόλτα; Πάρα πολύ. Κάθε φορά που βρισκόμουν εκτός πόλεως και χώρας λύσσαγα να γυρίσω. Όχι μόνο γιατί είχαν τελειώσει τα λεφτά. Την αγαπημένη μου βόλτα την ψάχνω ακόμα. Πώς σας φαίνονται οι σημερινοί Αθηναίοι; Φίλε Γιάννη, δεν υπάρχουν «Αθηναίοι». Ο τελευταίος πέθανε προ ετών. Λεγόταν Σκουζές. Οι εναπομείναντες είμαστε όλοι βλάχοι. Ακόμα και οι γεννηθέντες εδώ, από γεννηθέντες εδώ γονείς. Είμαστε χωρίς ευγένεια, κουλτούρα και τρόπους. Κανείς δεν κρατάει μια εφημερίδα, ένα βιβλίο. Κολλημένοι στον διαδικτυακό τενεκέ ή στα κινητά. Ζευγάρια αμίλητα. Άδειες γκαλερί, μουσεία και βιβλιοπωλεία… αν είσαι σαραντάρης, σε φωνάζουν μπάρμπα. Αν είσαι πενηντάρης, σε φωνάζουν παππού. Φρίκη. Μιλήστε μου για τα σημερινά πιτσιρίκια, και για τα «Άγρια Μωρά» σας. Τα σημερινά πιτσιρίκια με τα σμαρτ-φονς νυχθημερόν στα χέρια, μας έχουν γράψει κανονικά. Ήταν χαρά Θεού το σχεδίασμά τους, αλλά ενηλικιώθηκαν. Ποιοι θα λέγατε ότι είναι οι άλλοι ήρωες των σκίτσων σας, εκτός από τους πολιτικούς; Νόμιζα πως είχα τον Μήτσο, αλλά απαλλοτριώθηκε από άφθονους συναδέλφους. Έχω βγάλει στα γκεζί ένα ώριμο ζευγάρι μ’ ένα παιδί και την καθημερινότητά τους. Ντάξει, δεν είναι η ανακάλυψη του αιώνος. Τι είναι τα γκεζί; Η αγορά, η πιάτσα, στη γλώσσα των εφημεριδάδων. Το τελευταίο σας άλμπουμ «Γυμνοί στην κρίση» δείχνει μία πολύ υγιή σχέση των Ελλήνων με το σεξ. Πιστεύετε ότι το σεξ είναι το αντίδοτο στην κρίση; Όχι μόνο το άλμπουμ. Φαντάζομαι κι η πραγματικότητα. Είναι αντίδοτο, όντως. Αλλά λειτουργεί ανάποδα. Αντί να πηδάμε την κρίση, μας πηδάει! Ελπίζω να γυρίσει κι ο τροχός κάποια στιγμή και να, τέλος πάντων, μη βάζουμε ιδέες… Πώς επηρέασε η κρίση τη σάτιρα στη γελοιογραφία; Απίστευτα! Τους μισούς τους άφησε άνεργους και τους άλλους μισούς με μισθούς ψίχουλα! Τι αποφεύγετε να σατιρίζετε στα σκίτσα σας; Προσπαθώ να αποφεύγω προσωπικές επιθέσεις. Προσπαθώ να μένω στα γεγονότα. Μερικές φορές μου ξεφεύγει και ειλικρινά στεναχωριέμαι. Πόσο κουραστικό είναι να σατιρίζεις την πολιτική; Είναι μία ιστορία που επαναλαμβάνεται; Όπως είναι μ’ αρέσει. Έχει ζωντάνια και νεύρο. Λογική δεν έχει, αλλά δεν μπορείς να τα ’χεις όλα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Αυτό την κάνει και ενδιαφέρουσα. Μπορεί να μην ωφελεί τον λαό βέβαια, αλλά αυτός δεν τους επέλεξε; Προτιμάτε την πολιτική σάτιρα ή την κοινωνική σάτιρα; Εγώ προτιμώ την ποδοσφαιρική. Όσο την έκανα στην «Αθλητική Ηχώ» το γλέντησα και μου ’χει μείνει αξέχαστο. Στη δική σας γενιά των γελοιογράφων υπήρχε μία τάση να ζωγραφίζετε υπερβολικά σέξι γυναίκες, όπως π.χ. οι σεξοβόμβες που σχεδίαζε ο Βασίλης Χριστοδούλου. Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει το γυμνό σήμερα; Εγώ τα γυμνά τα σχεδιάζω γυμνά. Ούτε ένα χέρι καλύπτει κάτι, ούτε ένα πανάκι κυματίζει σε καίρια σημεία. Όταν το είχε δει ο Χριστοδούλου είχε μπουρλοτιάσει. «Εγώ γιατί τους καλύπτω, ρε Κώστα;» απορούσε. «Μα ξέρεις πώς είναι ακάλυπτες, Βασίλη;» τον ρωτούσαμε όλοι τότε. «Στον επόμενο γάμο μου θα το προσέξω» απαντούσε και έπεφτε γέλιο γιατί ο Χριστοδούλου παντρευόταν συνεχώς. Αλλά με ρωτήσατε και αν έχει αλλάξει το γυμνό σήμερα. Όχι, δεν έχει αλλάξει. Όλα μείνανε στη θέση τους. Γλουτοί, στήθη, αιδοία, αμετακίνητα. Εκεί που τα ξέρουμε, παραμένουν. Ευτυχώς, δηλαδή. Πώς εντοπίζετε τα χαρακτηριστικά των πολιτικών για να τους σκιτσάρετε; Αλίμονο στους ωραίους! Οι καράφλες, οι μυταράδες, οι τετράπαχοι, οι δασύτριχοι είναι η χαρά του γελοιογράφου. Παρακολουθείτε άλλους, σύγχρονους σκιτσογράφους; Ποιοι σας αρέσουν; Όλους τους δικούς μας. Κάνουν τέλεια δουλειά. Και στη γραμμή και στα ευρήματα. Απ’ τους ξένους βλέπω τα σκίτσα στη Μοντ, στη Φιγκαρό, δεν τα βρίσκω και εκκωφαντικά. Καλύτερα είναι του Rowson στην «Γκάρντιαν» και προ πάντων του Peter Brookes στους «Τάιμς». Φοβερές δουλειές! Το ίντερνετ πώς έχει επηρεάσει τη δουλειά σας; Έχω μεσάνυχτα από ίντερνετ. Δεν έχετε πρόβλημα; Γιατί να έχω. Εγώ έχω μείνει στο χαρτάκι και στο μολυβάκι. Δεν έπαθα τίποτα που δεν έμαθα γραφομηχανή στα 20 μου. Στέλνετε μηνύματα με το κινητό; Τι γνώμη έχετε για τα emoticons; Πειράζει που δεν έχω κινητό; Υπάρχει ένα στο σπίτι αλλά δεν είναι δικό μου. Ούτε ξέρω να σβήσω τον φακό του. Τι είναι τα emoticons; Τα σύμβολα με τις φατσούλες στα μηνύματα των κινητών τηλεφώνων… Εσείς με τι γελάτε; Δεν υπάρχουν σοβαρά πράγματα, φίλε Νένε. Και το σχετικό link...
  11. Aoua

    Το 2017 σε σκίτσα μαζί με ΤΑ ΝΕΑ

    Το 2017 σε σκίτσα, μια συλλεκτική έκδοση, μαζί με ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο που κυκλοφορούν εκτάκτως την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου. Το 2017 όπως το είδαν και το ερμήνευσαν οι κορυφαίοι γελοιογράφοι και σκιτσογράφοι των Νέων˙ ο Κώστας Μητρόπουλος, η Εφη Ξένου, ο Κώστας Σκλαβενίτης και ο Δημήτρης Αγγελούσης. Ενα ταξίδι με αποσκευές γεμάτες χιούμορ, σάτιρα και θυμηδία. Από τον πρόλογο της έκδοσης «Διάβασα με τεράστιο ενδιαφέρον και με αμείωτη προσοχή το βιβλίο «Το 2017 σε σκίτσα», και συνιστώ ολόψυχα να διαβάσουν το έργο αυτό οι εργάτες, οι φοιτητές, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι διανοούμενοι όλων των χωρών. Θα ήθελα το βιβλίο αυτό να κυκλοφορήσει σε εκατομμύρια αντίτυπα και να μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες, γιατί δίνει μια αληθινή και με εξαιρετική ζωντάνια ζωγραφική εξιστόρηση των γεγονότων, τα οποία είναι τόσο βασικά για να κατανοηθεί τι είναι η οικονομική κρίση, πως λειτουργεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πως εξαφανίστηκαν οι συντάξεις και τι σημαίνει πρώτη φορά Αριστερά. Τα ζητήματα αυτά σήμερα συζητούνται πλατιά, όμως, πριν γίνουν αποδεκτές είτε πριν απορριφθούν οι ιδέες αυτές, πρέπει να κατανοηθεί όλη η σημασία τους. Χωρίς αμφιβολία, το βιβλίο με τις γελοιογραφίες και τα σκίτσα του πρύτανη Κώστα Μητρόπουλου, της Εφης Ξένου, του Δημήτρη Αγγελούση και του Κώστα Σκλαβενίτη θα βοηθήσει να διευκρινιστεί το ζήτημα αυτό που αποτελεί το βασικό πρόβλημα του παγκόσμιου κινήματος». Β. Ι. Λένιν (για την αντιγραφή του προλόγου από το βιβλίο του Τζον Ριντ «Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» και για τον εκσυγχρονισμό του - συγγνώμη σύντροφε Βλαδίμηρε - ευθύνομαι αποκλειστικά. Βαγγέλης Λιαλιούτης) Καλή ανάγνωση και καλή διασκέδαση! http://www.tanea.gr/skitsa/tou-kosta-sklaveniti/ http://www.tanea.gr/skitsa/tou-kosta-mitropoulou/ http://www.tanea.gr/news/greece/article/5498092/thn-paraskeyh-me-ta-nea-sabbatokyriako-to-2017-se-skitsa/
  12. . Το 1967, η εκδοτική του Σπύρου Λιναρδάτου κυκλοφορεί μία εβδομαδιαία εικονογραφημένη έκδοση του ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ , που ολοκληρώθηκε σε 13 τεύχη Την εικονογράφησή της επιμελείται ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ . Το 2016 στο πλαίσιο του αφιερωματος που κάνει η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στον Ευγένιο Σπαθάρη με γενικό τίτλο << Ελληνικό Λαΐκο θεατρο σκών >> διαλέγει 5 ιστορίες -κομικς- απο τις 13 τις οποιες εχουν φωτογραφικά αναπαραχθει και τις παρουσιάζει σε δεύτερο τόμο οπως εχουν εκδοθει το 1967 με τα εγχρωμα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα. Ειναι άξιο να σημειωθεί οτι ο Ευγένιος Σπαθάρης για να υλοποιησει την έκδοση , φιλοτέχνησε κάπου στις 50 μικρές σκαλιστές με κοπίδι φιγούρες σε μαύρο χαρτόνι συνδεδεμένες με χοντρη κλωστή στις αρθρώσεις.Επειτα έκανε την σύνθεση που ήθελε και γινοταν η φωτογράφιση .Δηλαδή δεν πρόκειται για καθαρόαιμο κόμικς αλλά για παραπλήσιο . Οι ιστορίες που διαλέχτηκαν είναι : 1. Ο καραγκιόζης Υπουργος 2. >> >> Δικηγόρος 3. >> >> Πλοίαρχος 4. >> >> Ο γάμος του Μπάρμπα-Γιώργου. 5. >> >> Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι.
  13. Indian

    ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ!

    Στις 4 Ιανουαρίου 2015,η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ της Κυριακής" έδωσαν μαζί με την κυκλοφορία τους κι ένα άλμπουμ-ημερολόγιο με γελοιογραφίες του Κώστα Μητρόπουλου...!Οι γελοιογραφίες δεν είναι καινούργιες,αλλά προέρχονται από το ημερολόγιο του 1986...!Βέβαια οι συγκεκριμένες γελοιογραφίες είναι πιο επίκαιρες από ποτέ...!Σαν να μην πέρασε μία ημέρα...! Πρόκειται για το ημερολόγιο του 1986 που βγήκε από την Pirelli με τίτλο "Καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε" και του οποίου το αφιέρωμα θα το βρείτε ΕΔΩ...! Το άλμπουμ είναι σκληρόδετο με γυαλιστερό χαρτί,το οποίο είναι αρκετά επιρρεπές στην υγρασία και κατσαρώνει πολύ εύκολα...!Στις πρώτες σελίδες υπάρχει ένας πρόλογος με μία φωτογραφία του δημιουργού (επί το έργον),καθώς επίσης κι ένας πρόλογος του Πανεπιστημιακού Ηλία Νικολακόπουλου (ξέρετε,ο εκλογολόγος του MEGA) με τίτλο "Ένα επίκαιρο ημερολόγιο"...! Έπειτα υπάρχουν δύο συνοπτικα ημερολόγια του 2015 και του 2016 και στην συνέχεια οι αριστερές του σελίδες περιέχουν από μία γελοιογραφία,ενώ οι δεξιές από ένα μηνιαίο ημερολόγιο...! Τέλος,μεταξύ του ενός μήνα και του άλλου υπάρχει ένα δισέλιδο,από το οποίο η μία σελίδα είναι χώρος για σημειώσεις και η απέναντί της έχει άλλη μία γελοιογραφία...! Χορηγός του άλμπουμ αυτού είναι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας...! Αφιέρωμα στον Κώστα Μητρόπουλο
  14. archon

    ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2010: Ε, ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ!

    Στις 24 Δεκεμβρίου του 2009, η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο", προσέφερε με τη μορφή ειδικής έκδοσης, το Ημερολόγιο Σπαθάρης 2010 "Ε ρε γλέντια!". Εξαιρετικά προσεγμένη έκδοση, στην οποία δόθηκε το Ελληνικό Βραβείο Γραφιστικής και Εικονογράφησης 2010, με το σκεπτικό της ουσιαστικής εισαγωγής και ενθύμησης της τέχνης του Θεατρου Σκιών! Περιέχει: * 12 μοναδικές χαρτονένιες φιγούρες του Ευγένιου Σπαθάρη, κομμένες, έτοιμες για να τις συναρμολογήσετε. Μαζί η καλύβα, το Σαράι και το καταραμένο φίδι. * Ιστορία και χαρακτηριστικά κάθε φιγούρας. * Οδηγίες για να φτιάξετε το δικό σας θέατρο σκιών. * Πληροφορίες για κάθε μήνα, λαογραφικά στοιχεία, παροιμίες, ήθη και έθιμα. * 365 αστείες ατάκες του Καραγκιόζη, για να αρχίζει ευχάριστα η κάθε μέρα. Ιδέα και επιμέλεια ημερολογίου: Γιώργος Παυριανός Διεύθυνση σχεδιασμού: Γιάννης Καρλόπουλος Σελιδοποίηση και επιστασία: Βασίλης Γεωργίου Οργάνωση παραγωγής: Νίκος Πασαλής Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία: Tavasli / Τουρκία
  15. Τεν Τεν: ο ρατσιστής είναι γυμνός! «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» δεν είναι και το πιο... αθώο τεύχος της σειράς κόμικ με ήρωα τον νεαρό βέλγο δημοσιογράφο. Ο ίδιος ο δημιουργός του, ο Ερζέ, το έχει χαρακτηρίσει λάθος της νεότητάς του (κυκλοφόρησε σε σειρά το 1930 και ολοκληρωμένο έναν χρόνο αργότερα). Το περιεχόμενό του θεωρείται απροκάλυπτα ρατσιστικό (κι ας έχει αποφανθεί δικαστήριο των Βρυξελλών το 2012 ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει), καθώς υπεραμύνεται της αποικιοκρατίας και της ανωτερότητας της λευκής έναντι της μαύρης φυλής. Ακόμη και οι φιγούρες των Κονγκολέζων χρειάστηκε να ξανασχεδιαστούν από τον Ερζέ στη δεκαετία του '40 για να γίνουν λιγότερο «ενοχλητικές». Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αγγλία, «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» κυκλοφόρησε μόλις το 1991, με την προσθήκη κειμένου που εξηγούσε το ιδεολογικό πλαίσιο της εποχής στην οποία δημιουργήθηκε το κόμικ. Ο καλλιτέχνης Τομά Λεμπρούν θέλησε να ξεγυμνώσει τον ρατσιστή Τεν Τεν, και επέλεξε να το κάνει... κυριολεκτικά. Στο κόμικ του «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό γυμνός» έχει φροντίσει να απομακρύνει τα ρούχα του πρωταγωνιστή από κάθε καρέ του πρωτότυπου. Και ως πρωτότυπο εννοούμε εκείνο του 1930, πριν από τις «διορθώσεις» του Ερζέ. Φυσικά δεν θα καταφέρει να το εκδώσει ποτέ λόγω πνευματικών δικαιωμάτων, ωστόσο οι 48 πρώτες σελίδες είναι διαθέσιμες εδώ. πηγή
  16. Οι χαρακτήρες του Μάνου Λαγουβάρδου και του Νίκου Εφημίδη βασίζονται στη γιαπωνέζικη παράδοση και βολτάρουν στη Θεσσαλονίκη. Η σχεδιαστική τους χάρη έφτασε έως τις ΗΠΑ και το Βιετνάμ, ενώ η διαδικτυακή σειρά «R.u.N.» αναμένεται και σε έντυπη εκδοχή. Άθελά της, η ιστορία του εγχειρήματος ξεκινάει από δυο πιτσιρίκια στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Τότε ήταν που - αποφεύγοντας τα ακριβά πνευματικά δικαιώματα των αμερικανικών - τα ελληνικά κανάλια στράφηκαν στα anime: τα (φτηνότερα) ιαπωνικά κινούμενα σχέδια. Θρύλος σχεδόν μιας γενιάς έγιναν τα Jumaru και Kabamaru και αυτά παρακολουθούσαν με γουρλωμένα μάτια ο Φύλλης Χατζόπουλος και ο Ραφαήλ Βουτσίδης, όταν μεγάλωναν στη Θεσσαλονίκη. Τόσο τα απολάμβαναν, που όταν στα μέσα του '90 ήρθαν στην πόλη και τα προγονικά τους manga, τα ιαπωνικά κόμικς με έμφαση στις δυναμικές γραμμές και εικαστικές ρίζες στον 19ο αιώνα, οι δύο φίλοι άρχισαν να σκορπούν το χαρτζιλίκι τους σε καταστήματα όπως η Σπηλιά των Κόμικς. Σύντομα πήραν πτυχία, μεταπτυχιακά, έπιασαν δουλειά, η φλόγα όμως δεν είχε σβήσει. Γράφοντας την πρώτη τους ιστορία το 2008, έγιναν genshaku sha: σεναριογράφοι. Δύο χρόνια αργότερα, έχοντας πλέον κι άλλες στο ράφι και στο μυαλό τους, γνωρίστηκαν στο φεστιβάλ Comicdom με τον σκιτσογράφο Μάνο Λαγουβάρδο. Του άρεσαν οι ιστορίες και έτσι, μαζί με τον 3D artist Νικήτα Εφημίδη, έγιναν οι mangaka της υπόθεσης. «Δηλαδή» θα έλεγε λίγα χρόνια αργότερα γελαστή, ενώ περιεργαζόταν τα έργα τους η Μαρία Πασχαλίδου, πρόεδρος του θεσμού Θεσσαλονίκη Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014, αλλά και μητέρα, «θα κάνετε ένα "Yu-Gi-Oh" για τη Θεσσαλονίκη» (σ.σ.: παιδική ιαπωνική τηλεοπτική σειρά). «Κάπως έτσι» απάντησαν εκείνοι και η συνάντηση της ομάδας που ήδη ονομαζόταν Mangatellers με την εκπρόσωπο του δήμου επικυρώθηκε με τον ορισμό της κεντρικής ιδέας του εγχειρήματος. Η συγκέντρωση ανθρώπων σε έναν μεταβαλλόμενο χωροχρόνο, η εναλλαγή των γενεών, σημαίνει ότι καθεμία κληροδοτεί κάτι στην επόμενη. Αυτό αναδείχθηκε τελικά στο manga με τίτλο «Τότε και τώρα, πάντα Θεσσαλονίκη» και στα ασπρόμαυρα καρέ του, με τα διαφορετικά, ως είθισται, σχεδιαστικά μοτίβα, ώστε να αντισταθμίζεται η απουσία χρώματος. Στην ιστορία που αφηγείται, οι εξ Ιαπωνίας νεαροί επισκέπτες της πόλης ταξιδεύουν στο παρελθόν και γιορτάζουν τα είκοσι χρόνια από την ίδρυσή της - επιτρέψτε τους μια σεναριακή αυθαιρεσία -, συναντιούνται με τους μαθητές του Αριστοτέλη, επισκέπτονται τον Λευκό Πύργο, την Καμάρα, τον Αγιο Δημήτριο. «Έτσι, μέσα από τα μάτια των νέων» λέει ο Φύλλης Χατζόπουλος «ξεδιπλώνεται η ιστορία της, που και σε όλες τις περιόδους εκτείνεται, αρχαία, ρωμαϊκή, βυζαντινή ή οθωμανική και τόσους πολιτισμούς φιλοξένησε». Ένιωσαν ποτέ ο ίδιος και η ομάδα ότι οι συμβάσεις των manga έρχονται σε οποιαδήποτε αντίθεση με την απεικόνιση μνημείων ή ιστορικών γεγονότων ενός διαφορετικού τόπου; «Οχι, γιατί είναι μια μορφή τέχνης και η τέχνη μπορεί να καταπιαστεί με τα πάντα» αποκρίνεται και εξηγεί ότι στους Ιάπωνες αρέσει να παρουσιάζεται μια αλλιώτικη κουλτούρα μέσα από τη σχεδιαστική τους γλώσσα, αν ο δημιουργός σέβεται και τις δύο. Απόδειξη του τελευταίου η άτυπη έγκριση της ιαπωνικής πρεσβείας, που χάρηκε βλέποντας να τηρούνται στο ελληνικό manga προδιαγραφές όπως τα ιαπωνικά ηχητικά εφέ, η ανάποδη ανάγνωση από τα δεξιά προς τα αριστερά ή οι συγκεκριμένες διαστάσεις. Τεκμήριο επιτυχίας τα 4.500 αντίτυπα, που η ομάδα ξέρει ότι έφτασαν από την Αμερική μέχρι το Βιετνάμ. Εκείνες εξάλλου οι παλιότερες δουλειές της είχαν ακονίσει καλά τα πενάκια και τα μολύβια της. Η διαδικτυακή σειρά «R.u.N.», με πρωταγωνιστή ένα γάλλο έφηβο λάτρη του παρκούρ που μετακομίζει στην Ιαπωνία και γνωρίζει ντόπιους ομοϊδεάτες, είχε εκτιμηθεί δεόντως. Τόσο, που οι Mangatellers δεν χρησιμοποίησαν απλώς τους δικούς της χαρακτήρες στο «Τότε και τώρα, πάντα Θεσσαλονίκη», αλλά αποφάσισαν να την εκδώσουν και στο χαρτί. Ως ιδανικότερη μέθοδος χρηματοδότησης επιλέχθηκε η διαδικτυακή συλλογική, κατά κόσμον crowdfunding. Πήγε καλά; «Ανέλπιστα καλά, μόλο που το ποσό ήταν μεγάλο για να καλύψει και τη χρέωση της πλατφόρμας, τους ελληνικούς φόρους ή τις ισοτιμίες» απαντά ο Φύλλης. Την επιτυχία την αποδίδει τόσο στη στήριξη της κοινότητας manga και της κοινότητας παρκούρ όσο και στο γεγονός ότι «εμείς δεν ζητήσαμε χρήματα μπας και κάνουμε κάτι, αλλά για να βελτιώσουμε κάτι έτοιμο, κάτι που θα γίνει συλλεκτικό για τους φαν». Κάτι που στοχεύει και στη διεθνή αγορά, και με το δίκιο του: το χόμπι των μελών της ομάδας, που εργάζονται σαν λογιστές, σκιτσογράφοι ή εικονογράφοι, τους «τρώει» περισσότερο χρόνο από τις δουλειές τους, ενώ η ιστοσελίδα τους, mangatellers.gr, «φωνάζει» ότι το αγαπούν χωρίς προϋπόθεση. Περισσότερο έστω από την υπερηρωική εκδοχή του, γιατί εδώ «οι ήρωες φτάνουν στον στόχο τους όχι με υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά με προσπάθεια και πίστη». Τον Φεβρουάριο οι θεσσαλονικείς δημιουργοί συμμετέχουν και στον 8ο παγκόσμιο διαγωνισμό, στην Ιαπωνία. Στην πόλη τους, εκτός από ένα πάρτι για την επικείμενη ταινία και κόμικ «Star Wars», διοργανώνουν και την εκδήλωση RUN Thessaloniki, που αγκαλιάζει όλη την ιαπωνική ποπ κουλτούρα. Γιατί τέτοια πρεμούρα να τη στηρίξουν; «Οι παλιότερες διοργανώσεις είχαν μεγάλη προσέλευση» απαντά ο Φύλλης. «Χώρια που είναι ωραία να συνομιλούν δύο μακρινοί πολιτισμοί και να γνωρίζονται μεταξύ τους». Και το σχετικό link...
  17. Dr Paingiver

    DISNEY'S FUN CLUB

    Την 26 Αυγούστου του 2000, η εφημερίδα '' Τα Νέα '', ξεκίνησε με την Σαββατιάτικη έκδοση της, την κυκλοφορία ενός 12σέλιδου ένθετου γύρω από τον κόσμο του Disney. Το μέγεθος του ένθετου ήταν στο μέγεθος της εφημερίδας ( 32 χ 40 περίπου ) και οι σελίδες του ήταν άδετες. Η ποιότητα του χαρτιού ήταν αυτή μιας εφημερίδας. Περιείχε μια κεντρική 3σέλιδη ή καμιά φορά 2σέλιδη ιστορία με ήρωες του Disney, δύο τρείς μονοσέλιδες, εκ των οποίων η μία ήταν ιστορία του Carl Barks. Περιείχε επίσης παιγνίδια και σπαζοκεφαλιές για παιδιά, σύντομες ειδήσεις και αφιερώματα και αρκετές διαφημίσεις ( σχετικές με τις εκδόσεις Disney κυρίως ). Κυκλοφόρησαν συνολικά 66 τέτοια ένθετα με το τελευταίο να κυκλοφορεί την 1 Δεκεμβρίου του 2001. Παραθέτω το μισό πάνω μέρος του πρώτου τεύχους ( γιατί ολόκληρο δεν χώραγε στο scaner μου ). Επίσης να πώ ότι το σκανάρισμα με δυσκόλεψε πολύ και δεν ''βγήκε'' και πολύ καλό, γιατί ακριβώς επειδή οι σελίδες ήταν μεγάλου μεγέθους και άδετες, όλα τα ένθετα τα έχω δέσει σε τόμο, τόσο για λόγους προστασίας όσο και για να μην σκορπίσουν.
  18. Λεύκωμα αφιερωμένο στον Μποστ που δόθηκε ένθετο με την εφημερίδα Τα Νέα της 27/04/2013. Περιλαμβάνει 25 σελίδες με βιογραφικά στοιχεία, φωτογραφικό υλικό και λόγια άλλων για τον μεγάλο καλλιτέχνη και όλες οι άλλες σελίδες περιλαμβάνουν "Σκίτσα του Μποστ από τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο 1959-1980". Μαζί με τα σκίτσα περιλαμβάνονται και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που στάθηκαν πηγή έμπνευσης του συγκεκριμένου σκίτσου, καθώς και σχόλια. Πολύ καλό λεύκωμα στο σύνολό του, το οποίο σε συνδυασμό με την τιμή (3,50€ συμπεριλαμβανομένης της εφημερίδας) αξίζει τα λεφτά του με το παραπάνω.
  19. vaios

    ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ, ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

    Στα ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 6-8-Ιανουαρίου 2012 υπήρχε ένθετο το πρώτο τεύχος της Β΄ εκδοτικής περιόδου της σειράς ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ. Ακολούθησαν άλλα τρία τεύχη. ΠΛΑΤΩΝ ( ISBN: 978-960-503-069-8 ) ΚΕΪΝΣ ( ISBN: 978-960-503-070-4 ) ΡΟΥΣΩ ( ISBN: 978-960-503-071-1 ) ΤΣΟΜΣΚΙ ( ISBN: 978-960-503-072-8 ) Η σειρά είχε νέα αρίθμηση ξεκινούσε δηλαδή από το 1 (ως το 4). Η προσφορά σταμάτησε ξαφνικά για αγνώστους λόγους. Προστέθηκαν λοιπόν τρία νέα βιβλία στα ήδη εκδοθέντα είκοσι (γιατί ο ΚΕΪΝΣ έβγαινε σε δεύτερη έκδοση). Vaios
  20. cypavlos

    ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ - ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

    Κυκλοφορει αυτο τον καιρο μια σειρα ενθετα απο την εφημεριδα ΤΑ ΝΕΑ με τιτλο ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ. Οι ενοτητες του ειναι Θεωριες Προσωπικοτητες Θρησκειες Φιλοσοφια/Πολιτικη Επιστημη Παραθετω εδω το 02 για τον ΣΑΙΞΠΗΡ. Ο λογος ειναι οτι παρα πολλα εργα του εχουν γινει παρωδιες στα κομικς. Δυστυχως δεν γινεται μεγαλυτερη αναφορα σε αυτα. Οι οψεις ειναι απο το εξωφυλλο, το οπισθοφυλλο, τη λιστα των εργων του και ενα αλλο φυλλο για να δειτε το στυλ των σχεδιων που εχει μεσα. Ο λογος που βαζω και το οπισθοφυλλο ειναι επειδη θα σας λυσει τις αποριες που τυχον θα εχετε για το περι τινος προκειται. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον lunatic.
  21. Ίσως να μην έχει απόλυτη σχέση με κόμιξ, αλλά είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Ένα άρθρο για το θέμα που ανέκυψε με μια γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου στα ΝΕΑ. Ευχαριστώ τον crc για το σκανάρισμα!
  22. DJO

    ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ

    Πρόκειται για ένα ένθετο του Ταχυδρόμου που δόθηκε το φθινόπωρο που μας πέρασε, από Τα Νέα. Του κάνω αφίερωμα επειδή την εικονογράφησή του την έχει κάνει ο σκιτσογράφος-εικονογράφος Κώστας Σκλαβενίτης, που έχει ωραία καθαρή γραμμή. Ο Κ.Σκλαβενίτης επίσης, εικονογραφεί την στήλη του Ταχυδρόμου "Μονομαχίες", σε κείμενο Κικής Τριανταφύλλη. Ακολουθούν ενδεικτικά δισέλιδα: Φώτο-Άλμπουμ Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη
  23. Melandros

    ΜΠΟΣΤ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2004

    Με την εφημερίδα Τα Νέα την περίοδο της αλλαγής του χρόνου 2003-2004 υπήρχε μαζί και ένα ένθετο ημερολόγιο για τους αναγνώστες.. Ένα ημερολόγιο με έργα του Μπόστ.. Και οι εσωτερικές σελίδες με τους μήνες... (να με συγχωρήσετε για τα scans εαν είναι μερικές φορές στραβά, αλλά δεν ήθελα να σπάσω το ημερολόγιο...) Αφιέρωμα εις τόν Μπόστ
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.