Αναζήτηση στην Κοινότητα

Τη δεκαετία του '80 η ΒΑΒΕΛ δημοσίευε τακτικά τα ολοσέλιδα στριπάκια του Jules Feiffer. Αμερικάνος καρτουνίστας, με πικρό χιούμορ και αριστερή συνείδηση. Δημοσίευε τη δουλειά του για 42 ολόκληρα χρόνια στην εφημερίδα Village Voice, ενώ έχει γράψει και πολλά βιβλία για παιδιά, καθώς και σενάρια για θεατρικές παραστάσεις. Είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως βοηθός του Will Eisner, και για όσους βρίσκονταν στην προβολή του σχετικού ντοκυμαντέρ για τη ζωή του Eisner στο πρόσφατο Comicdom, τον θυμούνται να συμμετέχει σ' αυτό. Έχουν εκδοθεί συνολικά 19 βιβλία με τα πολιτικά του σκίτσα, και η ΒΑΒΕΛ κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο το 1984. Κλασσικό μέγεθος ευρωπαικού άλμπουμ, περίπου 80 σελίδες ασπρόμαυρες. Για περισσότερες πληροφορίες το επίσημο website του Feiffer είναι εδώ.

Άλλο μια συλλογή απο την Βαβέλ/Μικρή Βιβλιοθήκη, η τρίτη στην σειρά μετά απο τα ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΛΑΚΑΣ & την ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ έχουμε το ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 1992 .... Γνωστο το χιούμορ και το σχέδιο του Altan σε 100 σελίδες (+εξώφυλλα), σε μετάφραση του Σ. Γεωργίου και με ISBN : 960-7096-05-3.. Και εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο Cipputi.

Περιεχόμενες ιστορίες: 1. Μια σχολική αστυνομική ιστορία (Giallo scolastico, 1981) 2. Don Pepe 3. Πρόλογος (prologo) 4. Η καρδιά της μάνας - φωτογραφίες (cuore di mama) 5. Άντε στα γρήγορα 6. Τούρκικες ακτές Δυστυχώς δε δίνονται παραπάνω στοιχεία για τις ιστορίες.. Λοιπόν... Το άλμπουμ αυτό είναι μια συλλογή διαφόρων ιστοριών του Pazienza. Τέσσερεις απ’ αυτές έχουν σαν ήρωα τον Τζινάρτι, πολύ γνωστό ήρωα στην Ελλάδα μέσα από τις σελίδες της βαβέλ. Μέσα από τις περιπέτειές του και της παρέας του, ο Pazienza δίνει το προφίλ της ιταλικής άγριας νεολαίας στα τέλη δεκαετίας 70- αρχές 80. Πολύ sex, drugs & rock’n’roll, αγοροπαρέες, βία κι αλητεία, μηδενισμός. Στις ιστορίες αυτές, υπάρχει κι έντονα ειρωνική διάθεση απέναντι στους κυριλέδες και ψευτοδιανοούμενους της εποχής. Το σχέδιο βρώμικο, με έντονα underground χαρακτηριστικά και πάνκ αισθητική. Οι άλλες δυο ίστορίες λαμβάνουν χώρα η μια στο μεξικό και η άλλη στην τουρκία. Το σχέδιο εδώ είναι λιγότερο σκοτεινό, οι ιστορίες πιο χιουμοριστικές. Φαντάζομαι ότι ανήκουν σε μεταγενέστερη περίοδο του έργου του. Πολύ έντονο χαρακτηριστικό στον συγκεκριμένο δημιουργό ήταν η τεράστια σχεδιαστική του γκάμα και η ποικιλία της θεματολογίας με την οποία καταπιάστηκε. Κι όλα αυτά μέχρι τα 32 του χρόνια που πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, για να συμπληρωθεί το πορτρέτο ενός ροκ σταρ δημιουργού κόμικς.. Στοιχεία για τον Andrea Pazienza και τη βιβλιογραφία του εδώ κι εδώ

Τύπος Άλμπουμ: Φλιπ Κόμικ Άλμπουμ Ιστορίες που περιέχονται στα Φαινόμενα Απατούν 1.Τόλος 2.John Lennon 3.Μπλε Περίοδος 4.Acherontia Atropos 5.Η τελευταία τραγική μέρα του Γκόρι Μπάου και της Καλλίγλουτης Σίστερ Παρουσίαση από Μανάρα Είναι αλήθεια ότι τα φαινόμενα απατούν; Ίσως είναι αλήθεια μόνο κατά το ήμισυ, μόνο φαινομενικά. Κατά τα φαινόμενα, τα φαινόμενα απατούν. Η απάτη των φαινομένων δεν είναι μια πραγματική απάτη. Είναι μια απάτη μόνο φαινομενική. Ή μήπως απατώμαι; Δεν μπορείς ποτέ να είσαι ήσυχος. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Τουλάχιστον φαινομενικά. Στην πραγματικότητα, ο Αϊνστάιν απέδειξε ότι η απάτη των φαινομένων είναι μια απάτη μόνο φαινομενική κι ότι, με βάση τις νέες γνώσεις μας, μπορούμε να φτάσουμε ακόμα και σ« βεβαιότητες. 0 δρόμος της γνώσης είναι, κατά τα φαινόμενα, μακρύς και δύσκολος, γιατί είναι φαινομενικά σπαρμένος με παγίδες: τις παγίδες της απάτης που είναι παγίδες μόνο φαινομενικές. Μόνο η αμφιβολία είναι καλός σύντροφος, γιατί η αμφιβολία δεν πέφτει εύκολα στη1 απάτη. Είναι αναγκαίο να συμφιλιωθούμε με την αμφιβολία, να ζήσουμε μαζί της καλά, χαρούμενα. Μόνο φαινομενικά, η αμφιβολία προκαλεί άγχος. Στην πραγματικότητα, η αμφιβολία είναι ήρεμη, διασκεδαστική, παιχνιδιάρα, χαρούμενη και γεμάτη αυτοπεποίθηση, φαινομενικά, τουλάχιστον. Όπως και να 'χει το πράγμα, εδώ υπάρχουν μερικές ιστορίες. Περιέχουν περισσότερες αμφιβολίες παρά βεβαιότητες, περισσότερα φαινόμενα παρά απάτες, περισσότερο έρωτα παρά άγχος. Τουλάχιστον κατά τα φαινόμενα, αν δεν απατώμαι. Το Ημερολόγιο της Σάντρα Φ. υποτίθεται ότι είναι η εικονογράφηση σελίδων από το ημερολόγιο μιας αναγνώστριας του Μανάρα...

Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του ''Νικοπόλ'' ''Γ τάσγ! Αθιαπορώ τεζείωξ πια τγν τάσγ! Δ'εζω ν΄ απαφγξω και να φεδάνω μέξα ξε φζγργ ατασία!'' Α. Νικοπόλ, Πόλη του Ισημερινού, 2034 ''Βρισκόμαστε στο έτος 2034. Το περιβάλλον έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά. Στον Ισημερινό επικρατεί πολικό ψύχος. Την εξουσία έχει αναλάβει ένας συνασπισμός πολυεθνικών μαφίας''. Οκτώβριος 2034 και στα στούντιο του Ντέμπι Ντόλο, ο γιός Νικοπόλ έχει μιά συνάντηση με τον σκηνοθέτη Τζιανκάρλο Ντοναντόνι, αναζητώντας πληροφορίες για τον πατέρα του, οι οποίες θα τον οδηγήσουν σε ένα οδοιπορικό μέσα από.... Η ολοκλήρωση της απαισιόδοξης για το μέλλον τριλογίας του Bilal, αφήνει χαραμάδες ελπίδας και αισιοδοξίας, εμένα προσωπικά όμως μου άφησε την αίσθηση ενός κενού, την αίσθηση ότι κάτι έμεινε ανολοκλήρωτο. Οι εικόνες και οι σκέψεις του Bilal για το ζοφερό μέλλον, αλλά και για το σκληρό παρόν, την αληθινή και πίσω από τα γεγονότα ιστορία που παρουσιάζεται εικαστικά με σουρρεαλιστικό τρόπο, πλημυρίζει τις περισσότερες ιστορίες του. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον Bilal, και οποιαδήποτε αναφορά μου σ' αυτόν δεν θα ήταν αντικειμενική. Bedetheque Ομαδοποίηση Μπιλάλ

#3 - Η ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΑΡΟ ΑΕΡΑ (REISER) Λοιπόν ημερομηνία δεν αναγράφεται αλλά πρέπει να είναι ένα από τα πρώτα άλμπουμ που εξέδωσε η Βαβέλ. Φέρει την ένδειξη Τα άλμπουμς της Βαβέλ Νο 3. Το άλμπουμ αυτό του Reiser πρέπει λοιπόν να βγήκε στην Ελλάδα γύρω στο 1983 (χρονιά που ο Reiser αποδήμησε εις τόπον χλοερό), έχει διαστάσεις 21Χ28, και 58 σελίδες. Μεταφραστής και λετερινγκ δεν χρειάζονται μια και τα σκίτσα του Reiser, όλα δημοσιευμένα στο Charlie Mensuel μεταξύ 1970 -1972, είναι βουβά. Ο πρωτότυπος τίτλος είναι La Vie Au Grand Air (ο αγγλικός τίτλος είναι Fresh Air). Περιλαμβάνονται 19 ιστορίες, από μια έως πέντε σελίδες η καθεμία, με πρωταγωνιστές τα μέλη ενός πρωτόγονου αφρικάνικου χωριού που χρησιμοποιούνται για τις αναρχοσατιρικές επιδιώξεις του δημιουργού. O Reiser βλάσφημος όπως πάντα κατηγορήθηκε (δικαιολογημένα) για ρατσισμό γι αυτό του το έργο. Για τον Reiser βλέπε: Reiser: Αναρχικός, Βλάσφημος, Βίαιος και Ρομαντικός / Μαλανδράκης, Άρης, Έψιλον #135, 03 Νοε 1993 και Reiser: Η τρυφερή χυδαιότητα της εξέγερσης / Ηλίας Κανέλλης , Ταχυδρόμος, νο 205, 31/1/2004 Για το Charlie Mensuel εδώ Αφιέρωμα στον Jean Marc Reiser - Ομαδοποίηση Reiser

Μια παρτίδα κυνηγιού που εκτυλίσσεται στην Πολωνία 6 χρόνια πριν την πτώση του τότε "υπαρκτού σοσιαλισμού".Η ιστορία ακολουθεί ένα τρένο που ταξιδεύει στην χιονισμένη πολωνία και στο οποίο επιβαίνει ο Βασίλι Αλεξάντροβιτς Τσεβτσένκο, βετεράνος του Οκτώβρη ,και ο οποίος θα διοργανώσει μια πατρίδα κυνηγιού στην πολωνική επαρχία Krolòwka. Ο Τσεβτσένκο με το παγερό πρόσωπο, παροπλισμένος απόμαχος της ρωσικής επανάστασης, λίγο πριν από την αυτοκτονία του, θυμάται τα νεανικά του χρόνια, τη συνάντησή του με τον Λένιν και τους μπολσεβίκους στην εξορία, τη συμμετοχή του στο σοβιέτ του Πέτρογκραντ, την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων και το σχηματισμό των πρώτων τμημάτων του Κόκκινου Στρατού. Στην ουσία οι δημιουργοί περιγράφουν, μέσα απ τις καταστάσεις που τοποθετούν τους χαρακτήρες τους , την ιστορία της ρωσικής επανάστασης και την εξέλιξης της. Ένα απο τα καλύτερα βιβλία του Bilal, σε μια απο τις συνεργασίες του με τον P. Christin... Bedetheque Ομαδοποίηση Μπιλάλ

Είναι 1984 και απο την Βαβέλ (μέσα λέει για την Ars Longa 1984....) κυκλοφορεί αυτο το πoλύ αστείο βιβλιαράκι απο Copi... To μέγεθος είναι σαν ενα βιβλιαράκι του Αρκα και η μετάφραση είναι απο Νίκη Τζούδα και Γιώργο Σούνα.... Σελίδες 84 (80 + εξώφυλλα).... Οποιος διάβαζε Βαβέλ, θα είχε δει να παίζουν Πολύ τα σχέδια του Copi εκείνη την εποχή... Απλό, λιτό σχέδιο αλλα με παρα πολύ έξυπνο χιούμορ που συνήθως είναι πικρό και γεμάτο ειρωνία.....

Ο Λέανδρος και το πρώτο του βιβλίο, Ο Παρίας.. Η Nada Overdrive με τον Hardcore Dog συναντάνε τον Παρία, (που δεν είναι ατομο, αλλά φαινόμενο).. Ο Παρίας ήρθε για να καθαρίσει τον κόσμο απο τις πληγές που εχουν φτάσει τον κόσμο εκεί που είναι.. και αυτές είναι τεσσερις και τέσσερις είναι και οι μέρες που θα χρειαστεί για να τις καθαρίσει...την Δευτέρα τον δαίμονα που ναρκώνει το μυαλό, την Τρίτη τον δαίμονα του ψεύδους, την Τετάρτη την ιέρεια του μαύρου κέρδους, την Πέμπτη τον δαίμονα της απάτης... Και την Παρασκευή την τελευταία μέρα το κτήνος θα έχει εξαγριωθεί ο Παρίας θα πάει μέσα στον οίκο του κακού και θα δώσει μία άνιση μάχη μόνος εναντίων όλων... Πάρα πολύ καλό σχέδιο με πολυ βία σε ασπρόμαυρο και με ένα σενάριο ανατρεπτικό, όπως έιχαμε γνωρίσει τον Λέανδρο απο την Βαβέλ.. Τώρα τελευταία η Βαβέλ πρέπει να το ξανατύπωσε σε λίγα αντιτυπα... (must have....) Δεν έχω πατρίδα, δεν έχω πίστη, δεν έχω λαό, δεν έχω σπίτι, δεν έχω μέλλον. Είμαι ο αθώος. -Μόνο όσοι δεν έχουν είναι αθώοι. -Μόνο οι παρίες δεν έχουν τίποτα. Ο Παρίας γεννήθηκε για να ξαναπεθάνει. Ο Παρίας δεν είναι άτομο, είναι φαινόμενο. Είναι άκληρος, μόνος, άσχημος, τρελλός,παιδί, ηλίθιος, αδερφή, γυναίκα, πρεζάκιας, ζητιάνος, σκυλί αδέσποτο,ο τελευταίος των τελευταίων, ο πιο κάτω κι' απ' τους κάτω... Αφιέρωμα στον Λέανδρο

Φοβερή παρουσίαση! Αναφέρονται οι σταθμοί από τη 18χρονη πορεία της Βαβέλ, παραθέτω και το αφιέρωμα για την 25χρονη επέτειο από τον ίδιο δημοσιογράφο, Ηλία Κανέλλη.

Η Φραντσέσκα είναι υπεύθυνος παραγωγής μιας ταινίας με θέμα τη ζωή ενός ιππότη. Το συνεργείο παραγωγής όμως εξαφανίστηκε στο Κατμαντού χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος ζωής, ενώ οι μπομπίνες που περιείχαν την ταινία διαγράφηκαν μυστηριωδώς. Έτσι η Φραντσέσκα θα ξεκινήσει με ένα μικρό πλήρωμα (τον Στιβ, τον Φάμπιο και τον Τζιουζέπε Μπέργκμαν) ένα περιπετειώδες ταξίδι προκειμένου να λύσουν το μυστήριο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όμως η Φραντσέσκα θα αποκοπεί απ’ τους συντρόφους της, με αποτέλεσμα να βρεθεί μόνη σε άγνωστες περιοχές της Ινδίας και συναντώντας τους πιο τρελούς χαρακτήρες. Και όλα αυτά, την ώρα που ένας στρατηγός βρίσκεται στο δίλλημα για το αν θα πρέπει να εξαφανίσει το Θιβέτ απ’ τον χάρτη ή όχι... Δείτε τα έργα του ΜΑΝΑRA που έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα εδώ.

Τιμή: ~ ISBN : Τιν'τούτο; 1985 έχουμε! Το πρώτο άλμπουμ της "εποποιίας" του Milo Manara κυκλοφόρησε από την Βαβέλ το 1985, πριν ο καλιτέχνης αποφασίσει να το ξεζουμήσει το θέμα δηλαδή με απανωτές συνέχειες. Οι ειδικοί Μαναρολόγοι του φόρουμ ( ) διατείνονται πως από αυτήν την έκδοση λείπουν και οι περισότερες σελίδες / καρέ, σε σχέση με τις μεταγενέστερες εκδόσεις από άλλους εκδότες, και δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνήσω μαζί τους!

Ο Τζιουζέπε Μπέργκμαν είναι ένας ανικανοποίητος και απογοητευμένος απ' την καθημερινότητα νεαρός που αναζητάει την περιπέτεια. Έτσι θα του συστήσουν τον Η.Ρ, έναν δάσκαλο της περιπέτειας που θα τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Κατά τη διάρκεια του περιπετειώδους ταξιδιού του, ο Μπέργκμαν θα αντιμετωπίσει ένα σωρό καταστάσεις, όμως όλες καταλήγουν να παίρνουν καταστροφική τροπή και αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Η ιστορία αυτή αρχικά κυκλοφόρησε ως σειρά στο Γαλλο-Βελγικό περιοδικό κόμικ Α Suivre, ενώ αργότερα κυκλοφόρησε και ως αυτοτελής έκδοση. Επίσης να αναφέρω ότι η φιγούρα του H.P είναι εμπνευσμένη από τον HUGO PRATT. Το άλμπουμ περιέχει τα εξής κεφάλαια: Ι. Ο Δάσκαλος της Βενετίας ΙΙ. Το Πλοίο του Ορινοκου ΙΙΙ. Τζάγκουαρ και Αλλιγάτορες ΙV. Ο Δρόμος για το Μακοντο V. Υπο την Απειλή των Όπλων VI. Η Παράσταση συνεχίζεται VII. Τα Εφτά Ονόματα του Δαίμονα Δείτε τα έργα του ΜΑΝΑRA που έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα εδώ Και ένα εξώφυλλο ξένης έκδοσης που πέτυχα στο Ίντερνετ:

Αυτό πρέπει να είναι το πέμπτο άλμπουμ του Manara που έβγαλε η Βαβέλ μια και αναφέρει στο εσώφυλλο πως η εταιρεία κυκλοφορεί ήδη άλλα 4. Η Μέρα Οργής είναι το Le avventure africane di Giuseppe Bergman αλλιώς An Author in Search of Six Characters. Ακολούθησε το Dies Irae ως Μέρα Οργής 2: Το Τέλος.

Το μυστήριο της γέννησης, η δημιουργία, επιστημονική φαντασία, sex και πάνω απ'όλα DRUUNA. Τι άλλο να πεις πιο απλά???!!! Ομαδοποίηση Druuna

Αυτό είναι ένα σπέσιαλ τεύχος, εκτός σειράς, χωρίς αρίθμηση δηλαδή, της Βαβέλ, που βγήκε παράλληλα με την κανονική έκδοση του περιοδικού (διαφημίζει το τεύχος 16 της Βαβέλ). Για τους λόγους της σπέσιαλ έκδοσης ανεβάζω το editorial. Περιλαμβάνονται ιστορίες των Mordillo, Reiser, Cabu, Copi, Got, Teule , Sempe και Wolinski και από έλληνες οι Αρκάς, Κομνηνός, Αλέξης. Ανεβάζω μια μονοσέλιδη του Κομνηνού για να πάρετε μια ιδέα. Δεν γνωρίζω η Βαβέλ να έβγαλε άλλο special τεύχος. Για την κανονική σειρά της Βαβέλ αφιέρωμα εδώ. Το οπισθόφυλλο είναι από τον Mits Mits.

ISBN: - Τιμή: - Μετάφραση του "When The Wind Blows". Ένα κόμικ προϊόν της εποχής του Διαβάζεται και σήμερα, αλλά όντας ένα κόμικ-σχόλιο πάνω στην "ισορροπία του τρόμου" ίσως να "χάνει"... Το πρωτότυπο κόμικ γράφτηκε το 1982, έγινε ραδιοφωνική "παράσταση" στην Αγγλία το 1983 και ταινία-καρτούν το 1986 με μουσική από Roger Waters, David Bowie, Genesis, Squeeze και Paul Hardcastle. Χωρίς να είναι κακό κόμικ (τουναντίον θα'λεγα) δεν θα με εξέπληττε αν διάβαζα κάπου ότι μεταφράστηκε γιατί θεωρήθηκε hip και cool ειδικά σε συνδυασμό με τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο ανωτέρω soundtrack.... Ο τίτλος βασίζεται (α) σε μια φράση του κυβερνητικού φυλλαδίου Protect and Survive (οδηγός επιβίωσης για περίπτωση πυρηνικής επίθεσης) το οποίο και σατιρίζεται αγρίως μέσα στο κόμικ (η ραδιενεργός σκόνη πίπτουσα όπου φυσάει ο άνεμος θα προκαλέσει τη μεγαλύτερη καταστροφή) και (β) στο νανούρισμα "Rock-a-bye, baby, In the tree top. When the wind blows, The cradle will rock."

“O Hugo Pratt είναι ο μεγάλος δάσκαλος του ευρωπαϊκού κόμικ, κι ο Milo Manara ο καλύτερος μαθητής του. Αποφάσισαν να συνεργαστούν σε μια ιστορία συναρπαστική, όπως όλες του Hugo Pratt, αλλά και σκληρή και αισθησιακή, όπως όλες του Milo Manara. Το αποτέλεσμα είναι μνημειώδες. Είναι ένας σταθμός του σύγχρονου κόμικ.” Ο τίτλος “Ινδιάνικο Καλοκαίρι” παραπέμπει σε μια συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου, προς το τέλος του Φθινοπώρου και λίγο πριν μπει ο Χειμώνας, συνήθως προς τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου, περίοδο που κρατάει λίγες μόνο ημέρες και που ο καιρός είναι αρκετά ζεστός και ηλιόλουστος. Κατά τη διάρκεια της όμορφης αυτής εποχής, και ενώ η φύση είναι πιο όμορφη από ποτέ, η ανιψιά του πάστορα Μπλακ θα βιαστεί από δύο Ινδιάνους. Ο Αμπνερ Λιούις που θα δει τυχαία το περιστατικό θα τους σκοτώσει, προκαλώντας την οργή της φυλής τους. Η οικογένεια Λιούις θα περιθάλψει την νεαρή, ενώ ο πάστορας Μπλακ με τον λοχαγό Μπριούστερ και τους στρατιώτες απ’ το μικρό χωριό της Νέας Χαναάν θα σπεύσουν να την προστατεύσουν απ’ τους άγριους. Με φόντο τις σκληρές διαμάχες μεταξύ λευκών και ερυθρόδερμων, θα αποκαλυφθούν πολλά μυστικά που αφορούν την καταγωγή της οικογένειας Λιούις και το σκοτεινό παρελθόν του πάστορα Μπλακ, ενώ παλιές φιλίες ανάμεσα σε λευκούς και ινδιάνους θα τεθούν σε δοκιμασία.

Μετάφραση της κλασσικής δημιουργίας του Altan που είχε πρωτοδημοσιευτεί το 1976 μέσα στο ιταλικό περιοδικό Linus. Τυπικός Altan, "περιποιείται" με αγάπη-στοργή-και-προδέρμ τον Χριστόφορο Κολόμβο και την ανακάλυψη της Αμερικής. Είναι χωρισμένο σε 12 κεφάλαια και έναν πρόλογο (αυτό είναι και το μόνο έγχρωμο τμήμα του άλμπουμ). Ένα δείγμα εδώ

To Φεβρουάριο του 1981 εκδίδεται η Βαβέλ με την οποία αρχίζει οριστικά η παρουσία του ενήλικου και εν πολλοίς εναλλακτικού κόμικ στην Ελλάδα. Η Βαβέλ δεν ήταν ωστόσο η πρώτη προσπάθεια. Είχε προηγηθεί χρονικά πρώτα η Κολούμπρα του Τουφεξή και της Παυλίνας Καλλίδου και μετά το Μαμμούθ του Π. Κουτρουλάρη. Δυο καθόλα αξιοπρεπείς εκδόσεις - ανθολογίες ενήλικου κόμικ, που ωστόσο δεν μακροημέρευσαν, σε αντίθεση με τη Βαβέλ που συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι σήμερα επί 27 συναπτά έτη διεκδικώντας τον τίτλο του «μακροβιότερου ελληνικού περιοδικού κόμικ». Τον Ιούνιο του 2008 σταμάτησε και στις 16 Δεκεμβρίου 2009 ξεκίνησε να βγαίνει ο "απόγονός" της, το διφορούμενο MOV Κάθε πότε εκδίδεται η Βαβέλ; Είναι μηνιαία; Χμ, καλό ερώτημα. Αν ήταν μηνιαία θα έγραφε σήμερα γύρω στα 310 τεύχη. Βρίσκεται όμως ακόμα στο Νο 244, το οποίο υπάρχει ( ; ) αυτές τις μέρες στα περίπτερα και τιμάται προς 5€ (το τεύχος 1 της Βαβέλ το 1981 έκανε 60 δρχ και μάλλον ήταν αρκετά ακριβό για τα δεδομένα της εποχής, αν δεν με απατά η μνήμη μου). Το θέμα της ακανόνιστης κυκλοφορίας του περιοδικού έδωσε το έναυσμα στον Φραντζή να κάνει λόγο για το "λιγότερο μηνιαίο απ'όλα τα μηνιαία περιοδικά» στο αφιέρωμα για τα 25χρονα της Βαβέλ το 2006 (αναφέρεται από τον blogger Frank Barrell). Ποιοι εξέδωσαν τη Βαβέλ; Σύμφωνα με συνέντευξη του Γ. Μπαζίνα στο Comicdom.gr , τρεις ήταν οι άνθρωποι που ξεκίνησαν την ιστορία της Βαβέλ: ο ίδιος, o Σταύρος Τσελεμέγκος και η Νίκη Τζούδα. Παραθέτω αποσπάσματα από τη συνέντευξη αυτή του Μπαζίνα (στον Ηλ. Κατιρτζιγιάννογλου) «Προτού ξεκινήσουμε με το ΒΑΒΕΛ, να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι το πρώτο περιοδικό με ενήλικα comics που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, ήταν η ΚΟΛΟΥΜΠΡΑ, που για μένα σήμαινε την ανακάλυψη του είδους. Εκείνη την εποχή λοιπόν, είχα ήδη αρχίσει να ασχολούμαι με τις εκδόσεις, όταν βρεθήκαμε με τον Σταύρο Τσελεμέγκο, ο οποίος ήταν ένας πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος, με μεγάλη γνώση (και βιβλιοθήκη) των comics που τα είχε γνωρίσει σπουδάζοντας στην Ιταλία. Με τον Σταύρο, με έφερε σε επαφή ένας κοινός φίλος εξαιτίας της επίσης κοινής αγάπης μας για τα comics. Έτσι βρεθήκαμε τότε, να συζητάμε το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός περιοδικού comics. Κι έτσι γνωρίστηκα και με τη Νίκη (Τζούδα), η οποία τότε ήταν γυναίκα του Σταύρου. Δυστυχώς όταν γίνονται σήμερα αναφορές στη Βαβέλ, ο Σταύρος δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ. Και είναι κρίμα, γιατί... εν πάσει περιπτώσει, όπως και να το κάνουμε, παρ' όλο που αποχώρησε μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ήμασταν τρεις οι -ας το πούμε- πρωτεργάτες αυτού του πράγματος. Η.Κ: Λίγα τεύχη μετά, στην Ταυτότητα του περιοδικού, εμφανίζεται το όνομά σου ως εκδότη αντί για της Νίκης Τζούδα. Για ποιο λόγο είχε γίνει αυτό; ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΖΙΝΑΣ: Για καθαρά... στρατιωτικούς λόγους. Ούτε ο Σταύρος, ούτε εγώ είχαμε υπηρετήσει ακόμη τη θητεία μας, οπότε μπήκε το όνομα της Νίκης. Όταν ξεμπέρδεψα προώρως με την στρατιωτική μου υποχρέωση, μπήκε το όνομα μου, γιατί ήμουν και υπεύθυνος των εκδόσεων Ars Longa, που ήταν ο επίσημος εκδοτικός φορέας του περιοδικού. Η.Κ: Τι οδήγησε στη διάλυση της «τριανδρίας» που έβγαλε το πρώτο τεύχος της Βαβέλ; Ήταν εκτός των άλλων και δημιουργικοί οι λόγοι; ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΖΙΝΑΣ: Ένα βασικό πρόβλημα είναι πάντα οι ανθρώπινες σχέσεις. Ο Σταύρος αποχώρησε νωρίς, δυστυχώς ύστερα από αδιέξοδο στη σχέση του με τη Νίκη, το οποίο και επηρέαζε αρνητικά όλο το κλίμα στο περιοδικό. Στη συνέχεια μεσολάβησαν μερικά χρόνια δουλειάς, με φοβερές δυσκολίες και οικονομικά αδιέξοδα. Αυτά ή δένουν τους ανθρώπους ή τους χωρίζουν οριστικά. Σε μας, ατυχώς, συνέβη το δεύτερο. Ξεχωρίσαμε τα δικαιώματα, ο καθένας τι ήθελε να κρατήσει, η Νίκη τον τίτλο του περιοδικού ΒΑΒΕΛ, εγώ την Ars Longa και τη γάτα μας τη Λόλα, με την προοπτική ότι θα ξεκινούσα ένα νέο περιοδικό χιουμοριστικό. Δεν πίστευα ότι ο τίτλος κάνει το περιοδικό. Δεν επρόκειτο να διεκδικήσουμε το ίδιο κομμάτι της αγοράς, γι αυτό και λέω σήμερα ότι ήταν κρίμα που εμφανίστηκε σαν «διάσπαση». Απόδειξη ότι ο χωρισμός ήταν για καλό, ήταν ότι η ΒΑΒΕΛ και το ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ είχαν τις καλύτερες πωλήσεις τους όταν υπήρχαν παράλληλα" . ---------------------- Ο Μπαζίνας αποχώρησε από τη Βαβέλ μετά το τεύχος 43. Τι ήταν η Βαβέλ; Την εποχή που βγήκε η Βαβέλ, κυκλοφορούσε ήδη το περιοδικό Μαμμούθ του Π. Κουτρουλάρη το οποίο στόχευε επίσης σε ένα ενήλικο κοινό. Αυτό που το διαφοροποιούσε από τη Βαβέλ ήταν ότι η τελευταία είχε εκτός από μια καλλιτεχνική αισθητική άποψη και μια πολιτική ματιά. Ήδη στο πρώτο τεύχος αναφέρεται από τους εκδότες της Βαβέλ «..Γιατί το περιοδικό δεν είναι για μας απλώς ένα ανθολόγημα καλών κόμικς, αλλά ένα περιοδικό κριτικής ματιάς που ζευγαρώνει τη ματιά των δημιουργών με μιαν άλλη ματιά... » (Αναφέρεται από τον Soloup). Πράγματι όλα αυτά τα χρόνια, επισημαίνει ο Soloup πάλι, η Βαβέλ επέδειξε την κοινωνική της ευαισθησία με «αφιερώματα στα ναρκωτικά, την οικολογία, το AIDS (σκοτώνει λιγότερο από τις εφημερίδες), για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τον προφυλακισμένο για 5 χρόνια Dalmaviva και τα σκιτσάκια του (πόρτες κελιών φυλακής)». Όπως αναφέρει η Νίκη Τζούδα σε κοινή τηλεοπτική συνέντευξη της με τον Γ. Σιούνα στην εκπομπή του Παρασκηνίου για τα ελληνικά κόμικς, πρότυπο της έκδοσης ήταν το Ιταλικό περιοδικό «Linus». Ακόμα και το γεγονός ότι επελέγη ως τίτλος της έκδοσης η λέξη «Βαβέλ» έχει να κάνει με το ότι ήταν πενταγράμματη όπως και το Linus. Επίσης το «...και όχι μόνο» (Περιοδικό κόμικς ...και όχι μόνο), έχει επίσης ιταλική ρίζα: ...e non solo... (Soloup) Τι περιείχε η Βαβέλ; Η Βαβέλ έκανε την εμφάνιση της «με έγχρωμο φουτουριστικό εξώφυλλο δια χειρός Caza, αλλά ασπρόμαυρες σελίδες . Με σαφή πολιτική θέση, αλλά ασαφή αισθητική κατεύθυνση. Με τον στρατευμένο μινιμαλισμό των Wolinski και Copi αλλά και τον ηδυπαθή αισθητισμό της Βαλεντίνας του Crepax. Με την ανατρεπτική χυδαιολογία του Reiser, αλλά στην πιο λάιτ εκδοχή της - μη μας πάνε και μέσα. Με πέντε ολόκληρες διαφημιστικές καταχωρήσεις αλλά και με δοκίμιο σχετικά με τη γλώσσα των κόμικς» (Παναγιωτάκης) . Από τις σελίδες του περιοδικού πέρασε, και περνάει, ολόκληρη η σύγχρονη παγκόσμια παραγωγή κόμικς. Μέσα απ' αυτό το περιοδικό μάθαμε τον Μπιλάλ, τον Μέμπιους, τον Κάζα, τον Κίνο, τον Λουστάλ, τον Μπερνέτ, τον Μπατάλια, τον Μπριγκς, τον Ταρντί, τον Πασιέντζα, τον Βαρέν, τον Τζιαρντίνο, τον Μανάρα, τον Σεγκρέλες, αλλά και τον Λέανδρο, τον Αρκά, τον Καλαϊτζή, τον Λάτα, τον Σούλα, τον Κομνηνό, τον Δημήτρη και τον Κώστα Βιτάλη, τον Ζερβό, τον Ταμπακέα, τη Ναβροζίδου, τη Ζογλοπίτου, τον Ελευθερίου. (Μαστοράκης) Η Βαβέλ σήμερα: είναι πολύ περισσότερα από κόμικς, είναι θεσμός της εναλλακτικής κουλτούρας στη χώρα μας. Από το 1995 ξεκινάει το φεστιβάλ της (υπό την αιγίδα μάλιστα του υπουργείου Πολιτισμού το πρώτο) το οποίο έκλεισε φέτος 12 έτη στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Είναι επίσης εκδοτικός οίκος με σημαντική προσφορά στην ελληνική εκδοτική παραγωγή των κόμικς. Παρακάτω αναγράφονται οι σταθμοί της 18άχρονης πολύχρωμης διαδρομής όπως έχουν επιλεγεί από τον Ηλία Κανέλλη σε άρθρο του στην Ελευθεροτυπία (18χρονης γιατί το άρθρο είναι του 1999- είπαμε και πριν πως τώρα πια η Βαβέλ έχει σβήσει 26 και πάει σε 3 μήνες στα 27 κεράκια). ΦΛΕΒΑΡΗΣ (έτσι το έγραφαν τότε) 1981. Τεύχος πρώτο. Εγχρωμο εξώφυλλο, γνωριμία με άγνωστα πρόσωπα των κόμικς. Μεταξύ άλλων, Reiser (πικρόχολος και αηδιασμένος), Copi (σαρκαστής της σεξουαλικότητας και της ύπαρξης), Wolinski (κομμουνιστής χιουμορίστας χωρίς παρωπίδες) και η πρώτη εμφάνιση της θρυλικής «Βαλεντίνα» του Guido Crepax με την ιστορία «Η στροφή του Λέσμο». Εκδότρια η Νίκη Τζούδα (η ίδια και σήμερα). Εκδοτικός φορέας ο οίκος «Ars Longa (Vita Brevis)» ¬ που σημαίνει «Η τέχνη μακρά, ο βίος βραχύς». Διακήρυξη αρχών «για παρέμβαση σε ό,τι γίνεται γύρω μας». Αποδεικνύεται ότι είναι συνεπείς. ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 1981. Τεύχος 7. Πρώτη εμφάνιση του Γιάννη Καλαϊτζή σε αντικείμενο διαφορετικό από το πολιτικό κόμικς - καρικατούρα. Γεννιέται η «Τσιγγάνικη Ορχήστρα» ¬ βινιέτα από το προλογικό επεισόδιο δημοσιεύεται στο εξώφυλλο. Στο ίδιο τεύχος πρώτη δημοσίευση κόμικς του Αρκά (ο μετέπειτα περίφημος για τη σεξουαλική του πείνα και τον σαρκασμό του Κόκορας). Η υπόσχεση για την παρουσίαση δουλειάς Ελλήνων σχεδιαστών γίνεται πράξη. ΜΑΗΣ 1982. Τεύχος 15. Ως εκδότης εμφανίζεται πλέον ο Γιώργος Μπαζίνας. Πρώτη εμφάνιση μεγάλης ιστορίας που υπογράφει ο Enki Bilal, της «Γιορτής των αθανάτων». Έχει ήδη μεσολαβήσει η δημοσίευση της πρώτης επίσης μεγάλης κόμικς ιστορίας του Ιταλού Altan («Ada», λίγο καιρό αργότερα θα ακολουθήσει ο «Colombo»), καθώς και ένα πολιτικό τεύχος αφιερωμένο στα γεγονότα της εξέγερσης των Πολωνών εργατών και του πραξικοπήματος του Γιαρουζέλσκι, που έβαλε σε μεγάλη ιδεολογική περιπέτεια την τότε ελληνική Αριστερά. ΜΑΡΤΙΟΣ (πλέον) 1984. Τεύχος 35. Εξώφυλλο που κάνει αίσθηση: κόμικς από τη φυλακή του καταδικασμένου για συμμετοχή στις Ερυθρές Ταξιαρχίες Mario Dalmaviva: «Ενα πράγμα με αγχώνει, τα άλλα με καταθλίβουν». Ακόμη: Munoz-Sampayo, o θεωρούμενος δεξιός σαρκαστής του πνεύματος του γαλλικού Μάη Lauzier και ένα διήγημα του Μπορίς Βιαν. Η στήλη με λογοτεχνικά κείμενα έχει εγκαινιασθεί λίγο νωρίτερα ¬ και η δημοσίευση αποσπασμάτων από την «Αβάσταχτη ελαφράδα της ύπαρξης» (έτσι είχε αποδοθεί ο τίτλος του μυθιστορήματος του Κούντερα) με σχολιαστικές βινιέτες του Altan συζητιόταν επί μήνες. ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1985.Τεύχος 47-48 . Το περιοδικό έχει διασπασθεί. Ο Γιώργος Μπαζίνας ήδη έχει αρχίσει να εκδίδει το περιοδικό «Παρά Πέντε», με άριστες προϋποθέσεις υψηλής ποιότητας συναγωνισμού. Η «Βαβέλ» ανασυντάσσεται με εκδότρια τη Νίκη Τζούδα και κάνει ένα πλήρες αφιέρωμα στο ιταλικό περιοδικό «Frigidaire», σκληρό, βίαιο, στις παρυφές ενός ανυπότακτου μεταμοντερνισμού. Mattioli, Liberatore (ο δημιουργός του μυθικού Ranxerox) και το τρομερό παιδί των ιταλικών κόμικς, ο Andrea Pasienza, κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1991.Τεύχος 118 . Το περιοδικό γιορτάζει τα 10 χρόνια του. Εξώφυλλο μια θελκτική κορασίς διά χειρός Milo Manara (για πολλούς ανανεωτής των ερωτικών κόμικς, για άλλους απλώς καλός τεχνίτης που το πωλούσε). Ορατές οι γραφιστικές αναζητήσεις. Επιπλέον ήδη έχει αρχίσει η (βραχυχρόνια) δημοσίευση κόμικς του μετρ της κόμικς περιπέτειας Hugo Pratt (και του ήρωά του Κόρτο Μαλτέζε). Έναρξη του φλερτ με το εικαστικό ρεύμα της transavangardia, που μάλλον ταλαιπώρησε το περιοδικό παρά του προσέφερε νέες ιδέες. ΜΑΡΤΙΟΣ 1996. Τεύχος 167. Το σχήμα έχει ήδη μεγαλώσει. Η στήλη «Αεροπλανάκι», που περιείχε κυρίως ειδήσεις από την παγκόσμια κόμικς αγορά, έχει αρχίσει και παίρνει έντονα πολιτικό - παρεμβατικό χαρακτήρα. Το περιοδικό ανακτά σιγά σιγά το παλαιό του σφρίγος. Και στο εξώφυλλο, έπειτα από διάφορες γραφιστικές εφαρμογές με ζωγραφισμένα γυναικεία κορμιά να δεσπόζουν (στο άσχετο), ο Moebius. Στα περιεχόμενα και οι πρώτες δουλειές μιας νέας φουρνιάς Ελλήνων καλλιτεχνών που αποφεύγουν τα τετριμμένα. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1997. Τεύχος 187. Εχει πάρει ξανά τον δρόμο του ¬ έστω και αν κυκλοφορεί πιο αραιά. Σχεδόν μόνιμοι οι βάναυσοι σαρκαστές Edika, Vuillemin, Ralf Konig και ο ευγενέστερος Altan. Και στο εξώφυλλο (επιτέλους) ο νεαρός Έλληνας σχεδιαστής Λέανδρος , που ήδη έχει διαβεί την πύλη της Σχολής Καλών Τεχνών. Από τότε ίσαμε σήμερα το ύφος του περιοδικού παραμένει συνεπές στις απαιτήσεις των εμπνευστών του. Και των πιστών αναγνωστών του άλλωστε. Επιπλέον, στις 3 Ιουνίου 1982, ανάμεσα από τα τεύχη 15 και 16, κυκλοφόρησε ένα Σπέσιαλ Σατιρικό τεύχος. Τέλος, ένα άρθρο για τα 25 χρόνια του τίτλου, ΕΔΩ. Ως πηγές του αφιερώματος χρησιμοποιήθηκαν: Γιώργος Παναγιωτάκης & Ανδρέας Κασάπης. Ο Εφικτός Στόχος και το Αρχετυπικό Όνειρο. Α . Αθηναϊκή Επιθεώρηση Τέχνης. Τεύχος 13. Μάιος - Ιούνιος 2007 Κανέλλης, Ηλίας . Η «Βαβέλ» των Κόμικς. Το ΒΗΜΑ, 05/09/1999 Τσαγκαρουσιάνος, Στάθης . Σ' αγαπάμε Βαβέλ!. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/10/2006 Barell, Frank (2/4/2007). ΒΑΒΕΛ - Ένα Περιοδικό Κόμικς (Και όχι μόνο)! http://frankbarrell..../blog-post.html Μπαζίνας, Γιώργος. Δεν Ακολουθήσαμε Ποτέ Κανόνες Marketing .Συνέντευξη στον Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου . (22/07/07) (εδώ) Μαστοράκης, Άγγελος . 1974 - 2004 ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΙΚΣ . Πυξίδα, 27-06-2005. (εδώ) Αποστολίδης Τάσος . Μια Ιστορική Αναδρομή στα Ελληνικά Κόμικς. Νέο Επίπεδο, Vol. 2, Issue 17, 1993 Συνέντευξη Γιώργου Μπαζίνα στη Γαλέρα (εδώ) κριτικό σημείωμα του Soloup για το πρώτο τεύχος της Βαβέλ (sorry έχασα το link) και η τηλεοπτική εκπομπή του Παρασκηνίου για τα Ελληνικά Κόμικς Σκαναρισμένες ιστορίες διαθέσιμες για ανάγνωση θα βρείτε στην ενότητα των DOWNLOADS. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα και οπισθόφυλλα τους crc, andstef, ramirez, dionik, Pavlos, melandros, frequently attittudes, erma jaguar, Valtasar, Mits Mits, Θρηνωδός, GreekComicFan & tik.

Μετάφραση του πολύκροτου για την εποχή του (1988) κόμικ του Howard Chaykin (γνωστού μας από τα Star Wars του Καμπανά). 126 α/μ σελίδες σε 21χ28 εκ. σε μετάφραση της Έρσης Σωτηροπούλου για τη Βαβέλ από το 1999 γεμάτες με τις εμμονές του Chaykin. Σεξ, βία, noir και δυό τρια ακόμα που δεν τα αναφέρω για να μη πω κανένα spoiler Στην Αμερική πρωτοδημοσιεύτηκε σε 12 τεύχη. ΥΓ παρεμπιπτόντως να αναφέρω και μια ακόμα ενδιαφέρουσα δουλειά του Chaykin (σε σενάριο), το Bite Club της Vertigo που δεν έχει μεταφραστεί ακόμα εξ'όσων γνωρίζω (comicbookdb) ΥΓ2 την ημερομηνία κυκλοφορίας την τσίμπησα από το site της Πρωτοπορίας. Μέσα δεν αναφέρει τίποτα.... Αφιέρωμα στον Howard Chaykin

1974 ?2004 ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΙΚΣ 27-06-2005 Γράφει ο Άγγελος Μαστοράκης Υπεύθυνος έκδοσης του «9» Στην Ελλάδα η σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της 9ης τέχνης διαμορφώθηκε, ως επί το πλείστον, κατά τα τελευταία 30 χρόνια, δηλαδή από τη Μεταπολίτευση και πέρα. Πιο πριν ελάχιστα πράγματα ήταν γνωστά και όλα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν ξένα κόμικς που κυκλοφορούσαν μεταφρασμένα στα ελληνικά. Τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ, τα ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ, η σειρά ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ με τους ήρωες του Ντίσνεϋ, τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΜΙΚΣ (Διαπλανητικά, Δυναμικά, Εκπληκτικά, Παράξενα), οι περιπέτειες του ΤΕΝΤΕΝ, του ΑΣΤΕΡΙΞ, του ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ. Με τη Μεταπολίτευση το 1974 και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ξεκινάει η άνθηση της από καιρό καταπιεσμένης πολιτικής γελοιογραφίας, αδελφής τέχνης των κόμικς, και παράλληλα της κάθε είδους σάτιρας. Το πρώτο περιοδικό της νέας εποχής είναι η ΚΟΛΟΥΜΠΡΑ που εκδίδεται το 1978. Η ΚΟΛΟΥΜΠΡΑ μας έμαθε τι θα πει ενήλικο κόμικς, παρουσιάζοντας μεγάλη γκάμα δημιουργών και ειδών. Από τον Λουαζέλ και τον Γκότλιμπ, τον Κίνο και τον Καμπάν, ώς τον πάπα του αμερικανικού αντεργκράουντ κόμικς Ρόμπερτ Κραμπ και τον Αργεντινό Αλμπέρτο Μπρέσια. Στις σελίδες της χαρτογράφησαν το ελληνικό κόμικς ο Λιαρμακόπουλος, ο Δαζέας, ο Βενέτης, ο Κουρτέσης, ο Ηλίας Πολίτης, ο Περρής, ο Πετρίδης και πολλοί άλλοι. Το περιοδικό έκλεισε τον εκδοτικό κύκλο του μετά από 16 τεύχη, το 1979. Το κενό της ΚΟΛΟΥΜΠΡΑΣ ήρθε να καλύψει τον Μάρτιο του 1980 το ΣΚΑΘΑΡΙ, ένα εβδομαδιαίο περιοδικό με προτίμηση στα περιπετειώδη κόμικς (δημοσίευσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την «Μπαλάντα της Αλμυρής θάλασσας» του Ούγκο Πρατ και το «Ετερνάουτα» των ΄Εστερχελντ και Λόπες) που κατάφερε να αντέξει 17 εβδομάδες κλείνοντας τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου. Η επόμενη αξιόλογη προσπάθεια ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1980 με το ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΚΣ, περιοδικό που έμελλε να καθορίσει τη μοίρα όλων των μετέπειτα προσπαθειών. Και αυτό, γιατί είχε, πρώτον, σχετική διάρκεια στο χρόνο - έβγαλε δεκαπέντε τεύχη σε διάστημα 17 μηνών. Δεύτερον, πραγματοποίησε το 1981 το πρώτο φεστιβάλ κόμικς στην Ελλάδα. Και τρίτον, οργάνωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα συζητήσεις γύρω από τα κόμικς. Από τις σελίδες του περιοδικού παρέλασαν ο Πρατ, ο Ράιζερ, ο Μπρέσια, ο Σουλτς, ο Αλτάν, ο Μανάρα, ο Κοπί, ο Βολίνσκι, και από Έλληνες ο Παγώνης, ο Ταμβάκης, ο Αλατάς και αρκετοί άλλοι. Τον επόμενο χρόνο, το 1981, ξεκινάει το μακροβιότερο ελληνικό περιοδικό κόμικς ? κυκλοφορεί ακόμα. Τον Φεβρουάριο, συγκεκριμένα, κυκλοφορεί η ΒΑΒΕΛ με υπότιτλο «Περιοδικό κόμικς και όχι μόνο». Με τη ΒΑΒΕΛ αρχίζει η χρυσή εποχή των ελληνικών περιοδικών κόμικς. Μεγάλο προσόν του περιοδικού ήταν από την αρχή η καλή εκτύπωση και η συνέπεια της εμφάνισής του στα περίπτερα κάθε μήνα. Από τις σελίδες του πέρασε, και περνάει, ολόκληρη η σύγχρονη παγκόσμια παραγωγή κόμικς. Μέσα απ' αυτό το περιοδικό μάθαμε τον Μπιλάλ, τον Μέμπιους, τον Κάζα, τον Κίνο, τον Λουστάλ, τον Μπερνέτ, τον Μπατάλια, τον Μπριγκς, τον Ταρντί, τον Πασιέντζα, τον Βαρέν, τον Τζιαρντίνο, τον Μανάρα, τον Σεγκρέλες, αλλά και τον Λέανδρο, τον Αρκά, τον Καλαϊτζή, τον Λάτα, τον Σούλα, τον Κομνηνό, τον Δημήτρη και τον Κώστα Βιτάλη, τον Ζερβό, τον Ταμπακέα, τη Ναβροζίδου, τη Ζογλοπίτου, τον Ελευθερίου. Ιανουάριο του 1985 ξεκινάει πολύχρωμο και σε μεγάλο σχήμα το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ. Θα βγάλει 48 τεύχη μέχρι το 1989, χρονική περίοδο μετά την οποία αρχίζει να αντιμετωπίζει μια κρίση για να σταματήσει εν τέλει να βγαίνει στο 57ο τεύχος, το 1992, ενώ οι εκδοτικές του συνέχειες ΝΕΟ ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ και ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ δεν γνώρισαν ούτε και αυτές, δυστυχώς, κάποια μεγάλη επιτυχία. Το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ μας γνώρισε δημιουργούς, όπως ο Σούιτεν, ο Μπιλάλ, ο Κριστέν, ο Σερπιέρι, ο Σουλτχάις, ο Φρανκ Μίλερ, ο Μάγκνους. Άλλη μια προσπάθεια από τους ίδιους εκδότες ήταν και η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, περιοδικό με κόμικς αποκλειστικά Επιστημονικής Φαντασίας που κυκλοφόρησε από τον Μάιο του 1985 ώς τον Μάιο του 1986. Μετά το κλείσιμο του ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ, το 1992, ξεκίνησε για τα Ελληνικά περιοδικά κόμικς μια περίοδος ύφεσης. Μοναδικό φωτεινό σημείο το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς που άρχισε να διοργανώνει η ΒΑΒΕΛ κάθε Σεπτέμβρη, τα τελευταία οκτώ χρόνια. Ένα φεστιβάλ διεθνών προδιαγραφών με πραγματικά τεράστια επιτυχία. Τον Ιούνιο του 2000, όλα αυτά έμελλε να αλλάξουν, όταν η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποφάσισε να εκδώσει το «9», ένα ένθετο περιοδικό Κόμικς και Επιστημονικής Φαντασίας Το «9» εκδίδεται και κυκλοφορεί δωρεάν μαζί με την εφημερίδα μία φορά την εβδομάδα, καταφέρνοντας αυτό που κανένα περιοδικό δεν κατάφερε μέχρι σήμερα. Με τη συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία του κάθε Τετάρτη, με τιράζ περίπου 140.000 αντίτυπα, το «9» κατάφερε να βάλει τα κόμικς σε δεκάδες χιλιάδες ελληνικά σπίτια. Τα κόμικς είναι μια τέχνη λαϊκή που διαθέτει τεράστια δύναμη εξαιτίας του συγκερασμού εικόνας και λόγου και ήταν καιρός αυτές οι ποιότητές τους να γίνουν αποδεκτές και να αγγίξουν μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Το πείραμα στέφτηκε με επιτυχία και την πρωτοτυπία της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ακολούθησε σε λίγο και η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κάθε Σάββατο με το ένθετό της COMICS, αποκλειστικά με επαναδημοσιεύσεις παλαιότερων κόμικς του εκδοτικού οίκου ΜΑΜΟΥΘ, και με την επανέκδοση των ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΩΝ. Μέσα από το «9» οι αναγνώστες είχαν και έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη δύναμη των εικόνων και των σεναρίων καταξιωμένων δημιουργών, όπως ο Φρανσουά Μπουκ, ο Καλαϊτζής, ο Κάζα, ο Λέανδρος, ο Γκελούκ, ο Ζερβός, ο Μπερνέτ, ο Ταμπακέας, ο Κίνο, ο Δημήτρης Βιτάλης, ο Βατίν, ο Σέμπερε, ο Αρώνης, ο Κούτσης, ο Τρίλο, ο Κρις, ο Δερβενιώτης, ο Χιμένες, ο Γιοντορόφσκι, ο Παπαμιχαλόπουλος και πολλοί άλλοι. Μπόρεσαν επίσης να ανακαλύψουν τη νέα γενιά δημιουργών, όπως ο Μαλφέν, ο Καετό, ο Τότα, ο Κυριαζής, ο Μαυρέας, ο Λώλος, η Βαμβασάκη, ο Πεκέρ, ο Πέτρου, ο Ζουριόν, ο Μητσομπόνος, ο Μηλιώρης, ο Φρεζάτο, με λίγα λόγια την εμπροσθοφυλακή των νέων δημιουργών της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας. Η υπόθεση κόμικς στην Ελλάδα είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε να πάει χαμένη. Το μέσο έχει εδώ και χρόνια αποδείξει τις μεγάλες ποιότητές του, τη γονιμοποίηση την οποία φέρνει σε όλα τα είδη των τεχνών. Στα εικαστικά, στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία, ακόμα και στο θέατρο, βλέπουμε τα ίχνη των κόμικς, την ανατρεπτική οπτική τους, την ακαταμάχητη ζωντάνια τους, την επαφή τους με την ενέργεια και το σφρίγος των εφήβων και των εικοσάρηδων. Δεν ανησυχούμε πάντως. Η πόρτα που άνοιξε το «9» δεν κλείνει εύκολα. Εκείνο ωστόσο που έχει σημασία είναι να βοηθήσουμε την καινούργια γενιά των δημιουργών, να υποστηρίξουμε την έκφρασή της αλλά και την απόλαυση των αναγνωστών. Έτσι θα μπορούμε εν τέλει να είμαστε υπερήφανοι τόσο για τις εκδοτικές μας προσπάθειες όσο και για τους νέους κομίστες, την νέα ελληνική σχολή των κόμικς. Τo original αρθρο εδώ:

Το 1984 η ARS LONGA κυκλοφορεί ένα άλμπουμ ονόματι SALAMMBO, μια δουλειά των Gustave Flaubert & Philippe Druillet. Πολύ μεγάλο μέγεθος (24Χ32), hardcover, έγχρωμο, 58 σελίδες. Στο τέλος γράφει τέλος 1ου τόμου αλλά δεν έχω δει ποτέ τον 2ο. Προσθέτω μία παρουσίαση του Tunas1 που παρέθεσε σε κάποια παλιά αναζήτηση του germ. 2 εσωτερικές σελίδες που είχε ανεβάσει ο Tunas1.

Τα «Κόκκινα αυτιά» είναι ένας πιτσιρικάς με πεταχτά αυτιά, που κάνει τα πάντα για να σκανδαλίσει τους γύρω του (γονείς, δασκάλους, περαστικούς) και προσπαθεί πάνω από όλα να περνάει καλά ο ίδιος. Οι ιστορίες τελειώνουν συνήθως με κάποιον να του τραβάει τα αυτί ή να του δίνει φάπες, προκειμένου να συνετιστεί. Όλα αυτά με το χαρακτηριστικό σαρκαστικό ύφος του Reiser. Το άλμπουμ αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1992 με τον original τίτλο "Les oreilles rouges" και είναι συλλογή σκίτσων που δημοσιεύτηκαν από το 1972 μέχρι το 1980 στα περιοδικά Charlie Mensuel και Hara Kiri Mensuel στη Γαλλία. Στην Ελλάδα εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Βαβέλ σε μετάφραση Γ. Σιούνα και Lettering Π. Καλλίδου. Είναι 60 Α/Μ σελίδες (μαζί με τα εξώφυλλα), έχει διαστάσεις 21x26,5 και περιέχει 15 ιστορίες. ISBN: 960-7096-32-0 Αφιέρωμα στον Jean Marc Reiser - Ομαδοποίηση Reiser

Τον Οκτώβριο του 1988 η Βαβέλ κυκλοφορεί ένα άλμπουμ του MARTΙN VEYRON, με το όνομα ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΗΔΗΜΑ Μεγάλο μέγεθος(21Χ28), ασπρόμαυρο περιεχόμενο, 48 σελίδες. Παραθέτω εξώφυλλο, οπισθόφυλλο και μια εσωτερική σελίδα Bedetheque