x for xepeta

Εγώ περιμένω έναν καλεσμένο που να γούσταρε ο ίδιος ο Τάσος Λαζαρίδης, και δε νομίζω να ακόυσαμε ακόμη ένα όνομα που ο ίδιος θα αγαπούσε. Έχω κάτι ελπίδες.

"Τα κόμικς είναι κόμικς (κολλάει γάντι ο τίτλος της σειράς του Τάσου Μαραγκού «Ολα Είναι Κόμικξς») ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, το κοινό στο οποίο απευθύνονται και τον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορούν. " Θα πλήρωνα για να αναφέρουν το όνομά μου στο άσχετο σε τέτοια άρθρα.

Δυο επεισόδια παίχτηκαν, και έχω να πω ότι δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Από το τέλος τους 6ου κύκλου ακολούθησε μια πτώση στις τηλεθεάσεις και έφυγε κόσμος που δεν επιστρέφει. Δεν τους αδικώ. Εγώ ο ίδιος αναρωτιέμαι γιατί το βλέπω. Το περίεργο είναι ότι ετοιμάζουν τηλεταινίες, και μάλλον ένα crossover με το Fear the Walking Dead. Κάπου διάβασα ότι η Μισόν ίσως φύγει. Το σίριαλ τώρα είναι ακέφαλο. Δεν έχει πρωταγωνιστή, δε βρίσκεις να κρατηθείς από 1-2 άτομα που θα στηρίζουν όλο το σενάριο. Τώρα αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα, αλλά είναι χαρακτηριστικό σαπουνόπερων. Κρίμα να γίνει κάτι τέτοιο. Μεγάλο τολμηρό βήμα θα ήταν ο Νίγκαν να γίνει ο πρωταγωνιστής και συσπειρωθούν γύρω του, ως ικανό άτομο να πάρει αποφάσεις να αντιμετωπίσουν το νέο κίνδυνο. Καιτι είναι ο νέος κίνδυνος; Νέα ζόμπι που κάνανε αναβάθμιση. Από Windows 93 έγιναν Windows Xp. Είναι πολύ καλή ιδέα. Δεν έχω διαβάσει αυτά τα σενάρια στο κόμικ, δε γνωρίζω αν εκεί εξελίσσεται καλύτερα ή χειρότερα, αλλά τα κίνητρα των νέων "ζόμπι" μου φαίνονται λίγο κουλά. Οι εξηγήσεις δόθηκαν λίγο,... πώς να το πω, λίγο 1972. Της πλάκας δηλαδή, αδούλευτα και δεν πείθουν. Βασικά χασμουρήσου και απόλαυσε ό,τι είναι απολαύσιμο.

Στο 2ο τεύχος του Comic Cultura θα βρείτε και το πόνημα του Κυριάκου Σφακιανάκη και εμού ονόματι "1923". Βρισκόμαστε στην Τραπεζούντα το 1923. Στο τέλος του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Μία οικογένεια, φοβισμένη ξεκινάει το δρόμο του ξεριζωμού από την πατρίδα τους. Όμως η Ειρηνούλα, η κόρη της οικογένειας, μένει πίσω, βάζοντας τους γονείς της σε έναν ακόμα δρόμο. Αυτόν του αποχωρισμού από τους αγαπημένους τους... Σε σενάριο του Θεόδωρου Παπαδόπουλου [Μικρές Ζωές, Δεσμώτης Του Ονείρου], και σκίτσο του Κυριάκου Σφακιανάκη [Tales Of The Cursed], έρχεται μία συγκινητική ιστορία εποχής, όπου κυριαρχεί το ένστικτο της επιβίωσης, σε μία περίοδο που ήταν καταλύτης για την Ελληνική ιστορία. Έρχεται λοιπόν στο Comic Cultura #02 με συνοπτικές διαδικασίες?... Ας χοροπηδήσω λίγο

Οι πωλήσεις του Γενάρη. Marvel Comics: 102 τίτλοι, 40 hc & tpbs DC: 87 τιτλοι, 31 Hc & tpbs Η Marvel προηγείται με +25% υλικό και βγάινει +25% σε πωλήσεις. Λογική η διαφορά. Από την άλλη έχουμε ξεπεράσει σε σκουπίδια που θα μπορούσαμε να αντέξουμε. Όλες οι πωλήσεις όμως αν τις δεις πανοραμικά είναι για κλάματα. Ειδικά μετά τους πρώτους 30 σε πωλήσεις τίτλους υπάρχει πρόβλημα. Φαίνεται η φτώχια τους. Δεν ξεμπερδεύουμε εύκολα από τις κακές κινήσεις των εταιριών. Υπάρχουν τόσοι spider-man τίτλοι που δε φτάνει μια ζωή να τους παρακολουθείς. Απορώ πώς αντέχουν το άγχος των παραγγελιών οι βιβλιοπώληδες.

Και επειδή αυτές οι δουλειές πρέπει να ανανεώνονται, για να μη βαρεθεί τουλάχιστον ο σκιτσογράφος, είπαμε να κάνουμε πιο μεγάλες ιστορίες. Ιστορίες που συνεχίζονται κάθε βδομάδα από στριπάκι σε στριπάκι, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα σε αυτόν που πρωτοδιαβάζει το εκάστοτε στριπ. Σας παρουσιάζουμε τη συνάντηση γιαγιάς Δόμνας με Φράου Λίτσα. Στο ίδιο στιλ θα ακολουθήσουν και άλλες.

Νομίζω ο εκδότης Χρήστος Κουδάκης δεν είναι πια εν ζωή. Το ανακοινωσε ο Κώστας Φραγκιαδάκης που τον γνώριζε προσωπικά (αφού είχε εκδώσει τις πρώτες δουλειές του) και υπάρχει μία περίεργη ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα.

Ο Ιταλός comic artist, γνωστός για τη δουλειά του σε τίτλους όπως Deathstroke και Red Hood/Arsenal αλλά και για τα ποικιλόμορφα projects του σε DC, Marvel, Aspen και Zenescope, θα βρίσκεται στις 10 με 12 Μαΐου στο The Comic Con 5, δίνοντας μία αισθητή superhero παρουσία στους λάτρεις του είδους. Νομίζω είναι παιδί της Top Cow. Από εκεί ξεκίνησε την αμερικάνικη καριέρα του με το Epoch το 2011. Πιο Silvestri σκίτσο.

Δε βρίσκω τα λινκ αλλά τα Batman Damned #3 και Doomsday Clock #9 θα αργήσουν δυο μήνες το καθένα. Δεν είναι ακυρώσεις (αφού πουλάνε καλά για τα δεδομένα της εποχής). Αλλά ακυρώνεται το Second coming της Vertigo πριν καν εκδοθεί το πρώτο τεύχος, και οι δημιουργεί ψάχνουν εκδοτική στέγη. Όλοι δεν πουλάνε. ακόμη και η MARVEL. Αλλά αυτή εκδίδει +30% τίτλους από την DC με αποτέλεσμα να γεμίζει τις λίστες ακόμη και με σκουπίδια. Κανείς τους δε θα κλείσει, τα μεγαθύρια από πίσω τους τούς στηρίζουν καλά, και τρώνε φαγάκι από άλλους οδούς. Αυτή η πρόταση φάνηκε όλη πρόστυχη!

Η Ζωή εν Τάφω Τρία επεισόδια και είναι μια όαση μέσα στα τηλεοπτικά σκουπίδια της τελευταίας πενταετίας. Από το Εθνική Ελλάδος είχα να παρακολουθήσω τηλεοπτική σειρά περιμένοντας να προβληθεί κάθε βδομάδα. Αξιοπρεπέστατη, αλλά η ηθοποιία πάει περίπατο. Ούτε ο Μπέζος παίζει δυνατά. Έχω δει ερασιτεχνικές παραστάσεις με πιο πειστικές ερμηνείες. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Στράτη Μυριβήλη. Μια παρέα αντρών ετοιμάζεται για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού έχουν χορτάσει δυο Βαλκανικούς. Έχει μια ποικιλία αντιδράσεων και λόγων που λειτουργούν, και δίνουν πολύ όμορφα την εποχή. Μ' αρέσει που μεταφέρουν την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, χωρίς να χαρίζονται στο Βενιζέλο κάποιες φορές. Δε νοιώθω ότι έχει ένα στόχο, αλλά παρακολουθούμε μια καθημερινότητα ανθρώπων που αντιδρούν σε γεγονότα. Θα μου πείτε έτσι γίνεται. Κάπου κάπου ξεστομίζονται μεγάλα λόγια που σε κάνουν να σκεφτείς. Όχι ποιος θα κερδίσει το χάμπουργκερ. ούτε ποια έκλεψε την ιδέα για το γοβάκι που φορά. Μέτρια, αλλά στους τυφλούς βασιλεύει.

Υπογραφή του στο House of M Hardcover. (H άλλη είναι του David Hine. άσε που έχει και κείμενα του Chris Claremont) Ήταν την πρώτη φορά που ήρθε στο TheComicCon. Ελάχιστοι του ζήτησαν υπογραφή. Υπέγραψε μόνο για 30 λεπτά. "Είσαι ο τελευταίος!" μου λέει άγρια και βάζει στα γρήγορα αυτό! H πιο κ@βλwτ@#$^&h ήταν του David McKean. Κομψοτέχνημα.

Η πρώτη ανακοίνωση. Chris Claremont!! Ανακοινώθηκε στο Facebook. Και με βιντεάκι προς εμάς. Είναι λίγο νωρίς ακόμα αλλά ξεκινάμε την ημέρα με την πρώτη επίσημη ανακοίνωση του AthensCon 2019. O Chris Claremont πατέρας πολλών χαρακτήρων των X-men και μαέστρος των ιστοριών τους έχει ένα μηνυματάκι για εσάς! Ημερομηνία νομίζω είναι 30 Νοε-1 Δεκ ή 7-8 Δεκ. Κάπου το γράψανε... Θα του πάω 4 omnibus. Τουλάχιστον.

Φτάσαμε τα 1400 likes! Σύντομα τα επόμενα βήματά μας!

Μου ήρθαν τα τρία Misty της Rebellion σε 15 μέρες. Νομίζω δεν άργησαν. το περίεργο είναι ότι ήταν σε μια συσκευασία, ενώ παλιότερα έστελναν σε διαφορετικές συσκευασίες βιβλία που ήταν ακόμη και στην ίδια παραγγελία. Κάτι πακέτα από ebay κάνανε μήνες να μου έρθουν.

Και πολύ καλά κάνετε. Να συνεχίζεται όπως είναι το στιλάκι.

Έχουσιν γνώσιν οι Μανώληδες. Το απαξιωτικό του υφάκι και οι ειρωνίες του δε θα γίνουν ποτέ επιχείρημα σε κάτι. Ήθελα να θυμήσω στο σύνολο το προβληματικό μετεφηβικό στιλάκι του στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Απορώ τι κάνει εκεί μέσα. Καλή συνέχεια και εύχομαι συναναστροφές με λιγότερα απρόοπτα. 

Άμα βγάλετε άκρη...

Όπως είπε ο Bonadrug περιπαιχτικό , έως προσβλητικό Μερικές σκέψεις από τους βετεράνους του σάιτ.

Πήρα μια ντουζίνα Phantom Stranger του 1969. Σε αξιοπρεπή κατάσταση όλα. Με δουλειές των Neal Adams και Jim Aparo.

Τον θυμάμαι στο Rush. Ήταν τόσο όμορφη η σχέση με τον Niki Lauda, Πολύ περίεργη και δυνατή. Από τη μια ανταγωνιστική και από την άλλη όταν τον είδα να χαμογελάει και να χαίρεται που βλέπει ξανα τον Lauda έβγαλε ένα ωραίο συναίσθημα. Και ο Daniel Brühl. Τελως πάντων, εκεί ήταν που είπα είναι άξιος και μπορεί να υποστηρίξει και άλλες ταινίες.

Λοιπόν... Είδα τρεις ταινίες της Μέριλιν Μονρό. Monkey Business (1952) O Cary Grant είναι ένας επιστήμονας που βρίσκει το ελιξήριο της νεότητας, ή κάτι τέτοιο. Βασικά σου δίνει ενέργεια και φαίρεσαι σαν ανήλικος. Βαρετή. Σχετικά συμπαθητική η Ginger Rogers, φρίκη η Marilyn Monroe, παίζει τον εαυτό της. Αφελής ξανθιά που φλερτάρει τον πρωταγωνιστή. Δε μου άρεσε. The Seven Year Itch (1955) H Marilyn Monroe παίζει πάλι τον ίδιο ρόλο, και περνάει το βράδυ της με ένα γείτονα σαραντάρη που η ανασφάλεια της ηλικίας του τον ωθεί να φλερτάρει αδέξια. Γνωστή για τη σκηνή της φούστας στο Μετρό. Δε νομίζω να συμπαθώ την ηθοποιό. Gentlemen Prefer Blondes (1953) Πάλι ο ίδιος ρόλος, στο λίγο πιο έντονο. Χαριτωμένη αμοραλίστρια ξανθιά φλερτάρει με "χρήματα" σε μια κροαζιέρα με πολύ μουσική και χορό. Δίπλα της η Jane Russell , τόνους πιο δυναμική και γυναίκα. Θα δω μια ακόμη ταινία της Marilyn και τέρμα. Το Πώς να παντρευτευτείτε έναν εκκατομυριούχο. The Party (1968) Ας δω και κάτι που αξίζει. Ο Peter Sellers είναι ένας ινδός ηθοποιός που καταστρέφει με την αδεξιότητά του μια μεγάλη σκηνή μιας κινηματογραφικής παραγωγής. Από λάθος τον καλούν στο αντίστοιχο πάρτι, και τα κάνει όλα @#$%^#^&. Ας πούμε ένα είδος Mr Bean με λίγο John Cleese. Η ταινία χτίστηκε πάνω του, αλλά υπάρχει και ο σερβιτόρος με τον ελέφαντα που αξίζουν. Καλή ταινία.

Μαντέψτε ποια πυροβολήθηκε πριν τελειώσει το επεισόδιο.

Είναι μεταπολεμικός. Μετά τον ελληνικό εμφύλιο. Έχω δυο υπογραφές, αλλά δεν τον έχω συναντήσει.

Εγώ ξέρω. Ένα ορτύκι μου το είπε. Θα δείτε πολλά ποστ χαράς. Δεν είναι κάνας 30άρης, έχει τα χρονάκια του. Γι'αυτό και η καθυστέρηση.