nikolas12

To πέμπτο βιβλίο της σειράς κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οξύ και το εξώφυλλο με το οπισθόφυλλο προστίθενται στη βάση: Στο συγκεκριμένο βιβλίο αλλάζει ο μεταφραστής αφού ο Γιάννης Πλεξίδας δίνει τη θέση του στον Κώστα Γερογιάννη. Αναμένουμε το έκτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς. Στη Λέσχη το 2018 που είχε γίνει αφιέρωμα στην εκδοτική, ο εκδότης μας είχε πει ότι θα έβγαιναν 2 βιβλία το 2018 (που είχαν εκδοθεί τότε), 2 το 2019 και 2 το 2020. Εν τέλει από το 2019 έως σήμερα έχουμε από ένα βιβλίο αφού το τέταρτο βγήκε πέρυσι το Μάρτιο, ενώ το τρίτο είχε βγει τον Ιανουάριο του 2019. Φαντάζομαι ότι δε θα υπάρξει τόσο μεγάλο κενό και εντός 2021 θα έχουμε και το επόμενο θα είναι στα χέρια μας εντός της χρονιάς. Αλλιώς μάλλον αρχές του 2022.

Πάρα πολύ δύσκολο να το βρεις αυτό το βιβλίο. Κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον γιατί προφανώς είναι εξαντλημένο εδώ και χρόνια. Αλλά δεύτερον και σημαντικότερο, γιατί ο King (που είχε βγάλει την ιστορία μαζί με άλλες με το ψευδώνυμο Richard Bachman) έχει απαγορεύσει την ανατύπωσή της. Κι αυτό γιατί το βιβλίο έχει συνδεθεί και παραλληλιστεί με αρκετά high school shootings που στην Αμερική αποτελούν οξύ πρόβλημα. Ο King το έγραψε σκεπτόμενος τα δικά του βιώματα όταν πήγαινε σχολείο, ωστόσο μετά από πολλά περιστατικά (που υπάρχουν στο σύνδεσμο πιο πάνω) και με το shooting του Michael Carneal να γίνεται η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αποφάσισε να σταματήσει η έκδοση του. Έμεινε σαν μέρος των The Bachman Books και ύστερα κόπηκε και από τις επανεκδόσεις του. Για την έκδοσή του στην Ελλάδα έχω δύο πηγές, η μία λέει ότι βγήκε το 1997, η άλλη το 2002 που μου φαίνεται περίεργο γιατί είναι αρκετά χρόνια μετά την απαγόρευση. Επίσης το βιβλίο του Κέδρου ανήκει στην κατηγορία των πολύ σπάνιων βιβλίων (τύπου Σπίτι από Φύλλα και Θεσπέσιο Πτώμα) και το έχω δει να πωλείται 50, 70 ή ακόμα και 180-200 ευρώ και φυσικά υπάρχουν ουκ ολίγοι καυγάδες σχετικά με την τιμή του σε groups στο Facebook και fora. Προσωπικά το έχω πιάσει στα χέρια μου, γιατί η θεία μου είναι φανατική συλλέκτρια των βιβλίων του Stephen King και δεν ήξερε καν για τη σπανιότητα του. Ίσως τσεκάρω κάποια στιγμή από εκείνη την ημερομηνία έκδοσης. Γενικά ψάξτο σε forum βιβλίου, στο Marketplace ή παλαιοπωλεία, αλλά οι τιμές που παίζουν είναι εξωφρενικές.

Γενικά για έναν εκδότη δεν είναι δύσκολο να βρει στοιχεία πωλήσεων, τιράζ, κοστολόγια και να υπολογίσει αν βγαίνει οικονομικά ώστε να κάνει μια επαφή με την Eaglemoss και να εκδώσει κάποιες ιστορίες. Οι ξένες εταιρείες θα απαιτήσουν ας πούμε να έχεις μια εκδοτική παρουσία, αυτό μου έλεγε και ο @Valtasar χθες περί Λανφέστ, ότι δηλαδή οι ξένοι θέλησαν να δουν κάποιες εκδόσεις της Λέσχης για να προχωρήσει το project. Και η Anubis, αλλά και η Οξύ έχουν αρκετά χρόνια παρουσίας και εκδόσεων στην πλάτη ώστε να δείξουν ότι μπορεί να υποστηριχτεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Θα γίνει δύσκολο για την τσέπη μας, αλλά πραγματικά αξίζει να έχουμε μία ακόμα συλλογή-κόσμημα στις βιβλιοθήκες μας Λίγο που έψαξα και οι δύο συλλογές έχουν πετύχει σε χώρες με παρόμοιο πληθυσμό με την Ελλάδα, όπως η Ουγγαρία και η Τσεχία. Το θέμα είναι αν μπορεί να γίνει μια καλή προώθηση και να έχει ανάλογες πωλήσεις και η δεύτερη συλλογή

Καλημέρα σε όλους Ήρθε το εξώφυλλο και τα promo pages του The Amazing Spider-Man: Red Goblin.

Βόλτα από τη Λέσχη Φίλων Κόμικς σήμερα και πραγματικά μου είχε λείψει πάρα πολύ το συγκεκριμένο μέρος. Τα πράγματα με περίμεναν ζεστά ζεστά. Τι πήραμε λοιπόν; Φυσικά το λόγο που διέσχισα με αμάξι τη μισή Αθήνα, το δεύτερο άλμπουμ του Λανφέστ (αύριο σκάει αναλυτικό review στο anthem.gr για το πρώτο σαν προετοιμασία για το δεύτερο!), τα Epifany γιατί ήθελα να βγουν μερικά τεύχη για να έχω μια πιο σαφή εικόνα για τη ροή των ιστοριών (και γιατί σίγουρα θα ενθουσιαστεί ο φίλος μου @O Φρατζάτος που λατρεύει Phase), το ΜΠΛΕΚ 14 που δεν είχε φτάσει δυστυχώς στην προηγούμενη μου επίσκεψη και φυσικά δύο βιβλία των εκδόσεων των Οξύ από σειρές που ακολουθώ φανατικά εδώ και χρόνια (Βιβλία του Αίματος και Σον Ντάφι). Ειδικά για Σον Ντάφι θα έρθει και αφιερωματάκι.

Από τις πιο όμορφες εκδόσεις στην Ελλάδα. Χωρίς καμία υπερβολή. Το εσωτερικό είναι τέλειο, το καινούριο χαρτί απλά απίστευτο, αναδεικνύει στην εντέλεια τα χρώματα και το σχέδιο του Tarquin. The hype is real everyone!

Εισαγωγή Μου αρέσουν πολύ οι βιογραφίες οπότε είπα μετά τον Finch να φτιάξω ακόμα μία, για έναν από τους αγαπημένους μου pencillers της DC, τον Jason Fabok. Η πλάκα είναι πως τελευταία έψαχνα δουλειές των Finch και Fabok γιατί έχουν για μένα δύο κοινά: Πρώτον δε μπορώ να βρω σχέδιο ήρωα που έχουν φτιάξει και να μην το λατρεύω και δεύτερον έχουν πολύ λιγότερες δουλειές από αυτές που θα ήθελα να έχουν βγάλει. Και το αστείο είναι ότι οι δυο τους σχετίζονται και θα δούμε αμέσως το πως! Πως ξεκίνησε την καριέρα του Ο Jason Fabok λοιπόν είναι Καναδός σχεδιαστής, γνωστός για τις δουλειές του με τη DC. Γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1985 στο Windsor του Ontario και το 2007 αποφοίτησε St. Clair College με πτυχίο στην Tradigital art, το είδος τέχνης όπου συνδυάζεις κλασικές τεχνικές και τεχνικές μέσω υπολογιστή για να δημιουργήσεις νέες εικόνες. Συνέχισε στο Word of Life Bible College του Owen Sound όπου άρχισε να ενδιαφέρεται να γίνει σχεδιαστής κόμικ. Όταν ανακαλύπτει ότι στο Ontario κατοικεί ο David Finch, αποφασίζει να του στείλει το portfolio του και ο Finch εξελίσσεται σε μέντορά του οπότε για έξι μήνες του κάνει μαθήματα ανατομίας, φόντου και σχεδιασμού κτηρίων με τον Fabok να στέλνει το καινούριο του portfolio στη DC. Tο 2010 λοιπόν ξεκινά την καριέρα του με δύο τεύχη της σειράς Superman/Batman με συγγραφέα τον Joe Casey. Την επόμενη χρονιά θα κάνει τη μοναδική του δουλειά εκτός DC, σχεδιάζοντας τη σειρά Soulfire της Aspen Comics όπου συνεργάζεται με τον J. T. Krul. Ωστόσο η πιο σημαντική στιγμή είναι όταν ο Finch του ζητάει να σχεδιάσει το τέταρτο και πέμπτο τεύχος της σειράς Batman: The Dark Knight (που αναφέραμε και στο αφιέρωμα του τελευταίου) με τον Fabok να υπογράφει διετές συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με την εταιρεία. Η αναγνώριση Το ταλέντο του στο να σχεδιάζει Batman ιστορίες είναι αδιαμφισβήτητο με τις δυναμικές φιγούρες και τα λεπτομερή πρόσωπα του Fabok να τον κάνουν γρήγορα έναν από τους πιο αγαπημένους Batman artists της δεκαετίας. O Fabok σχεδιάζει το πρώτο annual για το Batman του Scott Snyder και ύστερα γίνεται ο κύριος σχεδιαστής του θρυλικού Detective Comics που είχε γίνει relaunch λόγω New 52. Ξεκινάει με το τεύχος #13 και μένει μέχρι το #27, επετειακό τεύχος καθώς στο ίδιο νούμερο του πρώτου Detective Comics είχε εμφανιστεί πρώτη φορά ο Batman. Στη συνέχεια θα ασχοληθεί με την εβδομαδιαία σειρά Batman: Eternal, η οποία είχε ένα πολύ μεγάλο αριθμό από συγγραφείς και σχεδιαστές με τον Fabok να συμμετέχει σε 7 τεύχη. Το 2014 είναι μια σημαντική στιγμή αφού θα διαδεχθεί τον Doug Mahnke ως ο κύριος σχεδιαστής της Justice League, την οποία τότε έγραφε ο Geoff Johns. Μεγάλο highlight θα είναι η ιστορία Darkseid War. Το 2016 θα σχεδιάσει το πρώτο τεύχος του crossover Justice League vs Suicide Squad. Το 2017 συμμετέχει στο The Button, ένα μικρό crossover του Batman και του Flash που λειτουργεί σαν προοίμιο για το Doomsday Clock με τον τίτλο να περιέχει δύο τεύχη από κάθε ήρωα και τον Καναδό να αναλαμβάνει το σχέδιο στα δύο τεύχη του Batman. To 2018 o Brian Michael Bendis ξεκινάει το The Man of Steel, μια μίνι σειρά που προηγήθηκε των relaunches των τίτλων Superman και Action Comics που θα αναλάμβανε ο ίδιος ως συγγραφέας με τον Fabok να συμμετέχει στα έξι τεύχη της σειράς. Η πιο πρόσφατη του δουλειά του είναι το 2020 όπου μετά από χρόνια αναμονής μας δίνει μαζί με τον Geoff Johns το Batman: Three Jokers με τον Fabok να δηλώνει πως προτιμά την ιστορία να είναι εκτός continuity όπως οι περισσότερες αγαπημένες του ιστορίες. Το δίδυμο έχει ανακοινώσει πως θα υπάρξει sequel. O Fabok είναι σίγουρα ένας από τους καλύτερους σχεδιαστές της DC, κατά πολλούς ένας ο καλύτερος σχεδιαστής του Batman σήμερα και ένα από τα πολύ μεγάλα ανερχόμενα ονόματα της βιομηχανίας με πολλές ακόμα δουλειές μπροστά του. Για το τέλος επέλεξα ένα μικρό οφθαλμόλουτρο με διάφορα σχέδια που ανεβάζει ο Fabok στους προσωπικούς του λογαριασμούς σε Twitter και Instagram, δίνοντας έμφαση σε 1-2 σκίτσα με ήρωες της Marvel, καθώς θα ήθελα πολύ να φτιάξει και έναν τίτλο για την ανταγωνίστρια της DC.

Τις προάλλες μιλάγαμε στο τηλέφωνο με τον @albert και μου έλεγε πόσο άτυχος είμαι που δεν πρόλαβα να πάρω το Εκουατόρια πριν εξαντληθεί, γιατί είναι καλή ιστορία και πλέον είναι δύσκολο να το βρεις και συμφώνησα. Μάριε μου λείπει επίσης ο Βίος και Πολιτεία, τα Χαμένα Επεισόδια και κάποια ακόμα εξαντλημένα, παίζει να κάνουμε μια ευχή να ανακοινωθεί και δικιά τους επανέκδοση; Είναι από τα λίγα Κόρτο (εκτός της κύριας σειράς) που μου λείπουν, σίγουρη αγορά για μένα βάσει όσων έχω ακούσει

Το συγκεκριμένο κόμικ δέσποζε καιρό στη λίστα με τις αγορές που με ενδιέφεραν και πρόσφατα αποτέλεσε μέρος μιας μεγάλης παραγγελίας, οπότε το διάβασα. Βάσει των κριτικών που είχα δει, δεν περίμενα σε καμία περίπτωση μια Λούκυ Λουκ ιστορία. Και αυτό ακριβώς ισχύει, το "Ποιος Σκότωσε τον Λούκυ Λουκ" δεν είναι μια τυπική ιστορία του αγαπημένου μας Poor, Lonesome Cowboy. Θα έλεγα ότι περισσότερο τα χρώματα των ρούχων τον θυμίζουν, αλλά αποτελεί μια πιο σοβαρή, λιγότερο χιουμοριστική ιστορία του. Σενάριο Το σενάριο του Matthieu Bonhomme επικεντρώνεται στην επίλυση μιας υπόθεσης που έχει αναλάβει ο Λούκυ Λουκ σε μια πόλη που καταφθάνει. Το ερώτημα περί του ποιος τον σκότωσε αποτελεί περισσότερο ένα κόλπο για να ψαρώσουν αρκετοί ώστε να το διαβάσουν και δεν είναι σε καμία περίπτωση η κεντρική θεματική του. Χαρακτηριστικά κι επειδή άνοιξα την κούτα στο γραφείο, δυο-τρεις συνάδελφοι που τα ξεφύλλισαν, απόρησαν με την ύπαρξη της ιστορίας και πως γίνεται να πεθάνει ο Λούκυ κινώντας τους το ενδιαφέρον. Στην ουσία όλη η ιστορία σχετικά με τις προσπάθειες του Λούκυ Λουκ να καταλάβει τι συνέβη στην πόλη που φιλοξενείται θυμίζουν ένα τυπικό ευχάριστο western με κάμποσα πιστολίδια και αρκετούς διαλόγους. Θα μπορούσε δηλαδή να αποτελέσει τη βάση για ένα καλό 60s western. Σχέδιο Είναι αρκετά καλό, με κάποια ωραία καρέ με τοπία και ανά σημεία έχει περισσότερη λεπτομέρεια από κόμικ της κανονικής σειράς. Τα πρόσωπα που συνήθως είναι πιο εκφραστικά και αστεία, εδώ είναι σχεδιασμένα με πιο λεπτές γραμμές και τα χαρακτηριστικά δείχνουν πιο σοβαρά κάτι που επιτάσσει και ο τόνος που έχει το κόμικ. Αν κάτι δε μου άρεσε είναι το πρόσωπο του πρωταγωνιστή μας και ιδιαίτερα τα μάτια, αν προσέξει κανείς στο εξώφυλλο και σε διάφορα σημεία ο Λούκυ Λουκ μοιάζει περισσότερο με άντρα ασιατικής καταγωγής. Έκδοση Το σκληρόδετο εξώφυλλο είναι πολύ όμορφο και τα χρώματα ταιριάζουν πολύ. Το χαρτί μέσα είναι επίσης καλό αναδεικνύοντας τον έντονο χρωματισμό. Αυτό που δε μου αρέσει είναι ότι βγήκε σε μικρό μέγεθος, καθώς δε βοήθησε αρκετές λεπτομέρειες του σχεδίου να αναδειχθούν και όπως και να το κάνεις γαλλοβελγικό χωρίς μεγάλο μέγεθος δεν το απολαμβάνεις εξίσου (μας κακόμαθε ο Λανφέστ ) Τελικός απολογισμός Δε θα έλεγα ότι είναι ακριβώς ιστορία Λούκυ Λουκ, δε θυμίζει κάτι τέτοιο στα περισσότερα σημεία. Είναι ένα καλό western κόμικ για κάποιον που του αρέσει σαν είδος και θέλει να διαβάσει κάτι τέτοιο, προσωπικά μου άρεσε κι ας μην είμαι τόσο αυτού του είδους

Ενδιαφέρουσα νέα μίνι σειρά Batman με το Batman: The Dark Knight. Κυρίως με ελκύουν ονόματα όπως του Tom Taylor στο σενάριο και του Andy Kubert στο σχέδιο, ενδιαφέρων συνδυασμός και δίδυμο που ίσως μπορεί να μας προσφέρει 2-3 καλές ιστορίες. Πηγή Ο Joshua Williamson γνωστός κυρίως από ιστορίες του Flash και της Justice League θα γράψει μια νέα σειρά κόμικ για τον Robin με πρωταγωνιστή τον Damian Wayne. Θα με άφηνε αδιάφορο, αλλά ο Williamson είναι καλός συγγραφέας. Πηγή

Ευχαριστούμε για το μικρό διάλειμμα ποίησης, ωστόσο το θρεντ αφορά τις κριτικές της συλλογής, τον σχολιασμό και συζήτησή τους. Ως εκ τούτου η μία απάντηση αλά Τάσος Μπουγάς καθώς και η ανταπάντηση (για να μη μείνει ξεκρέμαστη) διεγράφησαν Όπως είπε και ο @Valtasar είμαστε εδώ να περνάμε καλά και επειδή εδώ και μέρες δεν έχω πιάσει κάποιο κομιξάκι λόγω δουλειών, αποσύρομαι και σας προτείνω να ηρεμήσετε και να κάνετε το ίδιο

https://anthem.gr/8947/sunenteuxh-komix-wiki-meros-2o/ Αλλού έβγαλαν την αγάπη τους, αλλού ξεσπάθωσαν, σίγουρα από τις πιο απολαυστικές συνεντεύξεις που έχω κάνει τα τελευταία εφτά χρόνια! Το δεύτερο μέρος όσων είπαμε με τα παιδιά του ΚΟΜΙΞ Wiki είναι εδώ και μιλάμε για κόμικς, το ΚΟΜΙΞ σαν περιοδικό και τις ελληνικές Disney εκδόσεις. Αργήσαμε λίγο, γιατί προσθέσαμε μια ερώτηση σχετικά με το πως βλέπουν τη μετά Rosa εποχή στο ΚΟΜΙΞ, αλλά θέλαμε να είμαστε όσο πιο επίκαιροι γίνεται!

Είχα διαβάσει το πρώτο volume του Superman: Earth One στα ελληνικά πριν από αρκετά χρόνια από την έκδοση της Anubis. Ωστόσο ήθελα να το ξαναδιαβάσω όλο από την αρχή και η έκδοση της Eaglemoss για τη συλλογή της DC συγκεντρώνει και τα τρία volumes σε καλή τιμή (και ειδικά στην προσφορά μέσω zavvi που το πήρα, η τιμή είναι εξευτελιστική). Τέλος πάντων μου αρέσει αρκετά το Earth One σαν imprint αν και θα ήθελα να εκδίδει περισσότερα κόμικ και όσα έχει ανακοινώσει πριν χρόνια να δείξει ότι προχωράνε έστω ως ένα βαθμό. Σενάριο Τέλος πάντων η ολοκληρωμένη ιστορία των πρώτων τριών volumes του Superman πρέπει να πω ότι ήταν αρκετά διασκεδαστική. Κατ' αρχάς είναι Straczynski με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κατά δεύτερον αυτό που πάντα περιμένω να δω πως και πως στο Earth One είναι τα redesigns και οι διαφορετικές παρουσιάσεις χαρακτήρων. Ο Clark σαν πρωταγωνιστής θυμίζει αρκετά τη mainstream εκδοχή του, όπως και η Lois, αλλά βλέπουμε έναν αρκετά διαφορετικό Jimmy Olsen. Επίσης τα redesigns στους κακούς είναι αρκετά καλά. Στα πρώτα δύο volumes μου άρεσε που είδαμε λίγο πιο δευτεροκλασάτους κακούς, αρχικά με τον ολοκαίνουριο Tyrell που είναι η πρώτη του εμφάνιση και στο δεύτερο volume με τον Parasite. Στο τρίτο έχουμε μία πολύ περίεργη, αλλά άκρως ενδιαφέρουσα καινούρια εκδοχή του Lex Luthor και φυσικά έναν πολύ μεγάλο κακό όπως ο Zod. Όσον αφορά το lore του ήρωα, δεν αλλάζουν πάρα πολλά. Σχέδιο Το σχέδιο επιμελείται στα πρώτα δύο ο Shane Davis και το τρίτο o Ardian Syaf που δεν τους ήξερα πολύ καλά. Μεταξύ τους δεν παρουσιάζουν έντονες αποκλίσεις, μπορώ να πω ότι ίσως του Davis μου άρεσε λίγο περισσότερα γιατί ανά σημεία στα πρόσωπα μου θύμισε κάπως Gary Frank. Καθ' όλη τη διάρκεια του βλέπουμε πολύ ωραίες μάχες, δυναμικά σχεδιασμένες με ιδανικό αριθμό καρέ ανά σελίδα καθώς και πολύ καλή ροή. Συνοψίζοντας Από εκεί και πέρα σίγουρα δεν είναι ούτε στις καλύτερες Superman ιστορίες για να διαβάσεις, ούτε στις καλύτερες του Straczynski. Είναι όμως διασκεδαστικές ιστορίες με πολύ όμορφο σχέδιο και διαβάζονται μονοκοπανιά. Επίσης σίγουρα το Batman Earth One των Johns-Frank παραμένει αξεπέραστο όσον αφορά το Earth One, αλλά θα επανέλθω όταν ξαναδιαβάσω και θυμηθώ τι γίνεται στα υπόλοιπα

Να 'σαι καλά φίλε για τα όμορφα λόγια Θα σου βάλω σε spoiler την απάντηση σε περίπτωση που κάποιος που διάβασε το παραπάνω ποστ θέλει να τα διαβάσει όλα τα κόμικ που αναφέρω. Λοιπόν όπως είπε ο @kaneda, o Spider-Man στο Civil War Εκεί όπως είπαμε γυρίζει στον πιο σκοτεινό εαυτό και για εκείνη την περίοδο φοράει τη μαύρη του στολή. Επίσης μετά από εκείνο το σημείο ξεκινάει το One More Day και μετά ο Spidey ψάχνει τρόπους Εκεί το One More Day μετατρέπεται σε τέρμα αμφιλεγόμενη ιστορία όπως προείπα, γιατί ο Peter Parker Και έτσι τελειώνει o Straczynski από τον τίτλο και όλα επιστρέφουν στην κανονικότητα και μπορούν να κάνουν μία φρέσκια αρχή που γίνεται με τον Dan Slott με τον κόσμο να μη θυμάται αυτό που έγινε στο Civil War. Το θέμα είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία είναι από αυτές που έθαψαν κοινό και κριτικοί. Δηλαδή πολλοί τη χαρακτήρισαν το χειρότερο κόμικ της Marvel εκείνη τη χρονιά και άλλα ωραία. Η πλάκα είναι ότι την προγραμματίζανε για 1-2 χρόνια τόσο ο Quesada που ήταν ο τότε αρχισυντάκτης της Marvel, αλλά και κορυφαίοι writers. Και γενικά ο Quesada σχεδίασε την ιστορία και συμμετείχε στο σενάριο, αλλά είχαν μεγάλη κόντρα με τον Straczynski στο κομμάτι του σεναρίου σε σημείο που ο τελευταίος ήθελε να μην αναγράφεται το όνομά του ως σεναριογράφου των τελευταίων τευχών. Είναι ένα γεγονός και μια κόντρα με πολύ ζουμί και περισσότερα έχει εδώ.

Και το συγκεκριμένο arc πρέπει να προσθέσω ότι το έχουμε δει ολόκληρο στα ελληνικά. Αρχικά έχουμε τα The Road to Civil War και το Civil War και ακριβώς μετά το Civil War η σειρά του Spider-Man συνεχίζει με το Back In Black. Σε αυτό έχουμε Ουσιαστικά αυτό γυρίζει τον Spider-Man στον πιο σκοτεινό του εαυτό και τη μαύρη στολή. Μετά έρχεται μία από τις 4-5 πιο αμφιλεγόμενες ιστορίες του ήρωα που δίχασε πολύ κόσμο, το One More Day με επιστροφή της στολής (αν και δε θυμάμαι να την πολυβλέπουμε) που κλείνει το run του Straczynski και η πλήρης επιστροφή στην κανονική στολή είναι με την έναρξη του Brand New Day που ξεκινάει το επίσης τεράστιο run του Dan Slott και έχουμε δει και 30 τεύχη του στα ελληνικά από την Anubis. Γενικά η όλη περιπέτεια του Spider-Man μετά το Civil War και την έναρξη ενός νέου κύκλου χωρίς την MJ καλύφθηκε πολύ ωραία από την εκδοτική και αν κάποιος είναι φαν του ήρωα αξίζει να το διαβάσει όλο αυτό το storyline. Σίγουρα έχει πάρα πολύ αμφιλεγόμενες, αλλά και κάποιες πολύ έντονες στιγμές

Δε μου άρεσε καθόλου η διασκευή σε τριλογία. Όχι σαν περιεχόμενο, αλλά κυρίως το ότι πήγαν από ένα βιβλιαράκι 400-500 σελίδων να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Και δώσε του χαρακτήρες από τα LoTR που δεν ήταν στο Hobbit και δώσε του τράβηγμα από τα μαλλιά. Όμως ποια είναι η πλάκα; Οι πρώτες δύο ταινίες ήταν πάρα πολύ καλές και αρκετά πιστές. Απλά επειδή είχαν χρησιμοποιήσει μεγάλο μέρος του source material στα δύο πρώτα έπρεπε τελικά η τρίτη και χειρότερη να γραφτεί με πιο καινούριο περιεχόμενο, οπότε τράβηξε προς τα κάτω και τις άλλες δύο καθώς η διασκευή πρέπει να κριθεί συνολικά. Προτιμούσα λοιπόν διασκευή του βιβλίου σε μια ταινία 3ωρη και ας χάναμε 2-3 χαρακτήρες ή καλές στιγμές, αλλά σίγουρα το σενάριο θα ήταν πιο δεμένο και το αποτέλεσμα πιο άρτιο χωρίς σκαμπανεβάσματα.

Για ποιον τόμο λες; Για το Secret Wars έγραψα το εξής: Δεν είχε δηλαδή ούτε τις πολλές ούτε τις τέρμα απολαυστικές μάχες άλλων τόμων.

Διάβασα λίγο την περίληψη και μου κίνησε το ενδιαφέρον οπότε είπα να το τσιμπήσω με μια από τις τελευταίες μου παραγγελίες. Το συγκεκριμένο κόμικ είναι η πρώτη δουλειά της Αλεξίας Οθωναίου που διαβάζω, δεν το είδα διαβάσει στο socomic. Αν και μοιάζει με μυστήριο, στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς αυτό. Είναι προφανές το ποια είναι η γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα noir διήγημα, μια πολύ καλή ιστορία που εξετάζει σε βάθος μια οικογενειακή σχέση με φόντο τους φόνους μίας κατά συρροήν δολοφόνου σε συνδυασμό με το φορτισμένο πολιτικό τοπίο της Αθήνας και ειδικά του κέντρου το 2008-2009 ύστερα από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η συγκεκριμένη πολιτική πινελιά μου φάνηκε περισσότερο ότι υποβοηθούσε το αφηγηματικό πλαίσιο της ιστορίας και των φόνων παρά αποτελούσε κάποια συγκεκριμένη δήλωση αν και με πήγε αρκετά χρόνια πίσω. Αυτό ισχύει τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Το σχέδιο μου θύμισε αρκετά του Παναγιώτη Τσαούση στους Λήσταρχους σε θέμα τεχνοτροπίας, γενικά είναι noir με πολύ σκοτεινή παλέτα χρωμάτων σε κάθε του σελίδα. Δεν έχει πολλές λεπτομέρειες ούτε σε τοποθεσίες, ούτε σε πρόσωπα και δε χρειάζεται τέτοιες. Η έκδοση είναι η κλασική μεγάλου μεγέθους της Jemma και μου άρεσε αρκετά το χαρτί. Οι μεγάλες σελίδες συνήθως χρησιμεύουν πολύ σε κόμικ με λεπτομερή καρέ, αλλά θεωρώ πως αυτό με μικρό μέγεθος θα έκανε το σχέδιο να φαίνεται λίγο "μπουκωμένο", οπότε καλώς ακολούθησαν αυτήν την επιλογή. Συνοψίζοντας πρόκειται για ένα σφηνάκι 50 σελίδων με λίγο κείμενο, αρκετή εικόνα, πολλή ένταση και 1-2 αρκετά σκληρές εικόνες, αν κάποιος είναι των περίεργων σκοτεινών ιστοριών, θα του το πρότεινα.

Δεύτερο μέρος αγορών με μερικά κόμικ με τα οποία ήθελα πολύ καιρό να εμπλουτίσω τη συλλογή μου και επιτέλους διαγράφονται από τη λίστα. Τα περισσότερα εξ αυτών θα διαβαστούν λίαν συντόμως.

Λατρεύω Tarantino, αλλά η συγκεκριμένη επιλογή είναι πολύ εύκολη κι ας είμαι φαν. Pulp Fiction. Πολύ χαλαρά στο τοπ 20 των αγαπημένων μου ταινιών, από τις ταινίες με απίστευτη επιρροή στο σινεμά, με θρυλικές σκηνές και ατάκες που δε μπορώ καν να πιάσω μία προς μία. Βασικά είναι από αυτές που θα ήθελα πολύ να μπορώ να ξεχάσω ότι τις είδα για να την ξαναδώ σαν να είναι η πρώτη φορά. Από εκεί και πέρα η δεύτερη αγαπημένη μου είναι το Vol. 1 του Kill Bill, το Vol. 2 δε μου άρεσε τόσο όσο το πρώτο. To Django φυσικά είναι στις καλύτερες του όπως και οι Μπάσταρδοι. Αυτό που μου άρεσε πολύ ενώ αρκετούς τους δίχασε είναι το Hateful Eight. Το Once Upon A Time με κούρασε λίγο όπως και το Jacky Brown. Και φυσικά άπειρο respect στο Reservoir Dogs. Αυτά σαν παρατηρήσεις δικές μου

Όχι, αν και έχει κάποια πολύ μικρά στοιχεία. Τα origins του Superman έχουν αλλάξει ανά καιρούς με διαφορετικούς να έχουν γράψει ιστορίες, αλλά με τις αλλαγές των continuities προφανώς γράφονται νέες ιστορίες. Οι τρεις βασικές ήταν το The Man of Steel του Byrne το 1986 όπου έχουμε ένα νέο origin μετά το Crisis on Infinite Earths, το Birthright των Waid-Yu το 2003 που ουσιαστικά ήταν ένα update σε σχέση με το προηγούμενο και αυτό άλλαξε με το Infinite Crisis όπου είδαμε το Secret Origin του 2009 των Johns-Frank με κάποιες αλλαγές να έχουν γίνει λόγω New 52 και Rebirth. Στo For All Seasons ισχύει σαν origin αυτό του The Man of Steel και στη διάρκεια του θα δούμε αρκετά γεγονότα να μοιάζουν με όσα συνέβησαν στο κόμικ του Byrne, αλλά περισσότερο λειτουργεί σαν αυτόνομη ιστορία όπως οι περισσότερες των Loeb-Sale. Οι δυο τους καταπιάνονται με θεματικές σε αυτόνομους τίτλους και ιστορίες, εδώ εμπνευσμένοι από The Long Halloween που είχε σαν θεματική τις γιορτές καταπιάνονται με τις τέσσερις εποχές. Δε χρειάζεται πάντως να έχεις διαβάσει το The Man of Steel για να διαβάσεις κι αυτό, είναι 100% αυτόνομος τίτλος που δεν επηρεάζεται από άλλες ιστορίες

Μήπως η Οξύ έκανε κάποια συμφωνία με εφημερίδα; Πρόσφατα σκεφτόμουν να την ξεκινήσω, όπως λέει και ο @Tsaklas είναι εγγύηση οι Loeb-Sale και μάλλον θα δούμε κι άλλη δουλειά τους φέτος στη συλλογή της Marvel με το Spider-Man Blue. Προσωπικά είμαι σε φάση που θέλω να ξεκινήσω τις άλλες Marvel ιστορίες του διδύμου εκτός Blue αλλά και τις εκτός Long Halloween Batman ιστορίες τους. Ακολουθούν οι καταχωρήσεις που μας είπε η @Evi: (ISBN:978-960-436-750-4). Σούπερμαν για κάθε εποχή - Α'Άνοιξη Τίτλος : Σούπερμαν για κάθε εποχή - Α'Άνοιξη Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης: Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN: 978-960-436-750-4 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης : 18/01/2021 (ISBN:978-960-436-751-1). Σούπερμαν για κάθε εποχή - Β'Καλοκαίρι Τίτλος : Σούπερμαν για κάθε εποχή - Β'Καλοκαίρι Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης: Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN: 978-960-436-751-1 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης : 18/01/2021 (ISBN:978-960-436-752-8). Σούπερμαν για κάθε εποχή - Γ'Φθινόπωρο Τίτλος : Σούπερμαν για κάθε εποχή - Γ'Φθινόπωρο Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης: Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN: 978-960-436-752-8 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης : 18/01/2021 (ISBN:978-960-436-753-5). Σούπερμαν για κάθε εποχή - Δ'Χειμώνας Τίτλος :Σούπερμαν για κάθε εποχή - Δ'Χειμώνας Τύπος Μέσου:έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης:Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN:978-960-436-753-5 Γλώσσες :Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης :18/01/2021

Τόμοι 30 και 36: Marvel Super Heroes Μυστικοί Πόλεμοι Μέρη 1 και 2 Οι Μυστικοί Πόλεμοι είναι ένα event που ήθελα πολύ καιρό να διαβάσω. Το concept υπήρξε αρκετά πρωτότυπο για την εποχή, καθώς συγκέντρωσε όλους τους ήρωες της Marvel, ωστόσο το γεγονός ότι η σειρά έγινε για τα παιχνίδια της Mattel υπήρξε αρκετά αμφιλεγόμενο όπως γενικότερα αμφιλεγόμενος υπήρξε ο Jim Shooter και οι αποφάσεις του. Να πω εξαρχής ότι πρόκειται για πολύ όμορφους και πλούσιους τόμους όσον αφορά τα εξτραδάκια τους, θεωρώ ότι θα τα βρουν όλοι απολαυστικά. Σενάριο Πολύ απλή και ταυτόχρονα πανέξυπνη πλοκή. Οι πιο σημαντικοί ήρωες και κακοί της Marvel μεταφέρονται από μια συμπαντική οντότητα σε έναν πλανήτη μακριά από τη Γη προκειμένου να πολεμήσουν ο ένας τον άλλο. Έξυπνο γιατί πρώτον η Γη δε θα επηρεαζόταν, αλλά κυρίως γιατί θα μπορούσαν να συνεχιστούν οι τίτλοι της Marvel με τους ήρωες να έχουν επιστρέψει αλλαγμένοι από την εμπειρία τους και τον κόσμο να περιμένει να ανακαλύψει τι συνέβη. Ένα άλλο μεγάλο θετικό είναι ότι ο Shooter συστήνει εξαρχής όλους τους ήρωες της ιστορίας. Κυριολεκτικά το μόνο που δεν κάνουν είναι να γυρίσουν στον αναγνώστη να συστηθούν. Έτσι ακόμα κι ένα μικρό παιδί ή κάποιος που δεν έχει ξαναπιάσει Marvel κόμικ γνωρίζει κατευθείαν ποιοι είναι αυτοί που βλέπει στις σελίδες και δεν έχει απορίες ή κενά σημεία. Προφανώς για καλύτερη απόλαυση χρειάζεται να ξέρεις και κάτι παραπάνω γύρω από τον καθένα αλλά και τις σχέσεις μεταξύ καλών και κακών. Τρίτον μου άρεσε πολύ το πόσο καλογραμμένη ήταν η κάθε εξέλιξη. Μιλάμε για πολέμους και μάλιστα με ξεκάθαρα στρατόπεδα. Και κάθε πόλεμος θα έχει και τις εσωτερικές κόντρες μεταξύ στρατοπέδων, θα έχει τους αυτονομιστές, θα έχει τους υπερβολικά φιλόδοξους και θα έχει και συμμαχίες μεταξύ κάποιων που δεν περιμένεις. Βλέπουμε ας πούμε ότι οι X-Men θεωρούν πως οι υπόλοιποι καλοί δεν τους βλέπουν σαν ίσους, βλέπουμε τον Magneto να βρίσκεται μαζί με τους καλούς από την αρχή και να συνάπτει συμμαχία με τον Xavier, αλλά και εντός X-Men κάποιοι φθείρονται ψυχολογικά νιώθοντας ότι μπαίνει ένα ερωτηματικό στο αν είναι καλοί ηγέτες. Έχει όμως και δέσιμο σε κάποια σημεία μεταξύ καλών και κακών, βλέπεις πως ο Galactus που είναι ένας από τους πιο δυνατούς κακούς της Marvel δε μπορεί να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι ο Υπερκόσμιος είναι δυνατότερος του, αλλά και τον Doom που βλέπει ότι δεν έχει νόημα το να είσαι πιόνι σε έναν πόλεμο, αλλά να προσπαθείς πάντα να είσαι ανώτερος όλων σε ένα πόλεμο. Ο Doom είναι γενικότερα ο πρωταγωνιστής του κόμικ, παρασέρνει καλούς και κακούς εκεί που θέλει, είναι πάντα ένα βήμα μπροστά σε κομμάτι στρατηγικής και βλέπεις ότι ενώ ο εγκλεισμός και η πίεση θα φθείρει αρκετούς σε σημείο να αμφισβητούς χρόνιους συντρόφους, αυτός παραμένει προσηλωμένος στον στόχο του καθ' όλη τη διάρκεια. Θεωρώ βέβαια πως δεν είναι άριστη ιστορία, αλλά παρουσίασε και κάποια αρνητικά. Η πλοκή έχει μια κάπως αργή εξέλιξη, θα μπορούσε να είναι 1-2 τεύχη λιγότερα, αλλά κυρίως όταν ακούω πόλεμοι θέλω να βλέπω πολλές μάχες, μεγάλα δισέλιδα καρέ και ξύλο και εδώ δεν το βρήκα στο βαθμό που περίμενα. Πολύ κείμενο ανά σημεία, πολλά καρέ και λίγες μάχες ή μεγάλα πάνελ. Θεωρώ ότι από στρατηγικής πλευράς ένας τέτοιος πόλεμος θα είχε περισσότερα από αυτά και κυρίως θα διαρκούσαν περισσότερη ώρα. Σχέδιο Mike Zeck και Bob Layton κάνουν όμορφη δουλειά. Κλασικό, παλαιού τύπου σχέδιο με λεπτές γραμμές, εκφραστικά πρόσωπα, ένταση και συνάφεια και κυρίως χωρίς σχεδόν καθόλου διακυμάνσεις. Δεν το περίμενα, αλλά μοιάζουν αρκετά οι δυο τους σε κομμάτι τεχνοτροπιών και σχεδίου, άρα νιώθεις ότι ουσιαστικά όλο το event έχει σχεδιαστεί μόνο από ένα άτομο. Γενικότερα είναι καλό τα events να σχεδιάζονται από έναν ή αν είναι δυνατόν παρόμοιους σχεδιαστές. Το πρόσεξα πρόσφατα στο Darkseid War που ήταν κάποια τεύχη του Manapul και κάποια του Fabok, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά πολλοί το έχουν προσέξει και στο The Infinity Gauntlet μεταξύ George Perez και Ron Lim (προσωπικά δεν ήμουν τόσο προσεκτικός). Anyway αν και πιο πολύ μου αρέσει το σύγχρονο σχέδιο, το συγκεκριμένο κόμικ είναι απολαυστικό σε αυτόν τον τομέα και πραγματικά πέρασα όμορφα χαζεύοντας τις εικόνες του. Για ποιους προτείνεται και τελικός απολογισμός Είναι από τους πολύ καλούς τόμους της συλλογής και η ιστορία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ενώ επηρέασε σημαντικά το σύμπαν της Marvel, κάτι που φαίνεται και στο αφιέρωμα του δεύτερου τόμου όπου αναφέρονται όσα συνέβησαν μετά. Με πιο σημαντικό φυσικά το symbiote που οδήγησε σε έναν από τους καλύτερους κακούς του Spider-Man, τον Venom. Εγώ θα το πρότεινα σε όλους όσους διαβάζουν τη συλλογή, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το Μάχη στο Χρόνο των Avengers για να το ακολουθήσεις από άποψη χαρακτήρων και θα βοηθήσει πολλούς να γνωρίσουν ισχυρούς κακούς όπως ο Doom και ο Galactus, ενώ το team up είναι γενικά απολαυστικό. Όλοι οι ήρωες έχουν τις στιγμές τους, λίγοι ξεχωρίζουν και οι υπόλοιποι τους ακολουθούν, όλοι όμως έχουν ατάκες και αρκετοί τα δικά τους εσωτερικά arcs. Είμαι ικανοποιημένος λοιπόν από τη συγκεκριμένη ιστορία και την προτείνω σε όλους να τη διαβάσουν και να μας πουν τη γνώμη τους. Αυτά λοιπόν κι από μένα σχετικά με το Secret Wars, τα λέμε σύντομα με τον επόμενο τόμο.

Πριν από αρκετό καιρό διάβασα το Pulp των Brubaker-Phillips περισσότερο σαν προετοιμασία για να ξεκινήσω μία μία όλες τις σειρές τους. Επέλεξα λοιπόν για πρώτη τη μεγαλύτερη αυτών, το Criminal διαβάζοντας τα εφτά trades της Image. Την υπόλοιπη σειρά, δηλαδή το Cruel Summer, τα τευχάκια και τις δύο νουβέλες τις κρατάω για πιο μετά. Πρέπει να πω ότι είναι μια πραγματικά εκπληκτική crime σειρά. Η noir ατμόσφαιρα είναι απίστευτη, τα χρώματα σκοτεινά και οι χαρακτήρες εξαιρετικά καλογραμμένοι σε όποια φάση της ζωής κι αν τους πετυχαίνεις. Κάθε trade είναι και μια ιστορία, ωστόσο υπάρχουν χαρακτήρες που εμφανίζονται σε διαφορετικές ηλικίες και σε διαφορετικές ιστορίες, αλλά το timeline είναι απλό και κατανοητό και δεν έχει τόσους πολλούς χαρακτήρες για να ξεχνάς ποιος ήταν που και αν τους έχεις ξαναδεί. Αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία, γιατί όλες οι συνδέσεις είναι σαφείς κι εύκολες για την κατανόηση μας. Οι πρώτες δύο ιστορίες Coward και Lawless είναι από τις καλύτερες της σειράς συστήνοντας μας έναν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες τον Leo και φυσικά την οικογένεια Lawless που παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στις περισσότερες ιστορίες. Στη συνέχεια έχουμε το The Dead and The Dying που μας δίνει πολλές background πληροφορίες για τον τόπο που διαδραματίζονται όλα και για το παρελθόν κάποιων δεύτερων χαρακτήρων. Το Bad Night είναι σίγουρα το λιγότερο αγαπημένο μου χωρίς να είναι κακό. Ο Tracy Lawless επιστρέφει στο The Sinners, μια εξαιρετική ιστορία, ενώ με το The Last of the Innocent κάνουμε την αρχή με νέους χαρακτήρες. Το τελευταίο είναι σίγουρα στο τοπ 3 μου στη σειρά έως τώρα με πολλά πάνελ ζωγραφισμένα α λα Archie Comics (στο έβδομο έχουμε επίσης κόμικ θεματική επηρεασμένη από Conan και παλιές noir ιστορίες), τα οποία αναμειγνύονται εξαιρετικά με την κεντρική ιστορία όπου ο πρωταγωνιστής μας διαπιστώνει πως για να επιτύχει την ευτυχία του θα πρέπει να σκοτώσει τη σύζυγό του. Τέλος οι Lawless επιστρέφουν στο Wrong Time, Wrong Place, το οποίο είχε ένα εξαιρετικά συγκινητικό τέλος που σε χτυπάει στην καρδιά αν και δεν το λάτρεψα όσο τα προηγούμενα. Συνολικά λοιπόν το Criminal είναι πραγματικά αριστουργηματικό και περιμένω πως και πως να διαβάσω τις συνέχειες του. Το γράψιμο του Brubaker είναι εξαιρετικό και το σχέδιο του Phillips μοναδικό, καθώς ταιριάζει γάντι με το σενάριο και το noir ύφος κάθε ιστορίας. Αν σας αρέσουν οι αμερικάνικες σειρές με μαφία, με υπόκοσμο, δολοφόνους και κλέφτες, το Criminal είναι από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη σειρά κόμικ για κάτι τέτοιο.