Deadman Brand

Το καλύτερο origin story του "σύγχρονου" αλλά και όχι μόνο Batman.Γενικώς μια από τις καλύτερες ιστορίες του με αμέτρητες κλασικές σκηνές και διαλόγους καθ' όλα τα τεύχη, ένα ατόφιο 10αρι! Πρωταγωνιστής εδώ δεν είναι ο Batman, καθώς στο επίκεντρο βρίσκεται ο Gordon (απλός αστυνομικός ως τότε).Όλη η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται μέσα από τα δικά του μάτια. Περνάμε αρκετό χρόνο βλέποντας τον στη δουλειά αλλά και στην προσωπική του ζωή με όσα προβλήματα του έφερε η νέα του καθημερινότητα στην Gotham. Η οποία αποτελεί και αυτή έναν ακόμα πρωταγωνιστή, με όλη της την διαφθορά και το πόσο μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία των ανθρώπων που ζουν σε αυτή. Θα έλεγε κανείς ότι ο Miller την παρουσιάζει στην αρχή (μέσω του Gordon) ως κόλαση επί γης. Έπειτα από όλα αυτά που έχει αντιμετωπίσει ο Gordon έχει ανάγκη για έναν σύμμαχο. Με την πάροδο του χρόνου και με διάφορα γεγονότα που συνέβησαν καταφέρνει να τον βρει στο πρόσωπο του Batman.Ουσιαστικά εδώ εγκαθιδρύεται η συνεργασία μεταξύ τους. Την εμφάνιση τους κάνουν ακόμα διάφοροι χαρακτήρες για "1η" φορά όπως η Catwoman και ο Falcone.(Στρώνεται ο δρόμος για μελλοντικά arcs). Παρόλο που ο Batman έχει μετρημένες στιγμές είναι όλες τους αξιομνημόνευτες και ουσιαστικές, ότι δηλαδή πρέπει να έχει το ξεκίνημα ενός ήρωα. Ο Miller επικεντρώθηκε περισσότερο στο χτίσιμο όπως είναι απολύτως λογικό σε τέτοιου είδους ιστορίες όπως επίσης έδωσε βάρος στην ψυχολογία του Bruce Wayne και το πως βλέπει όλη την κατάσταση και το τι συμβαίνει στην πόλη του. Το constrast μεταξύ των δυο χαρακτήρων αποτέλεσε μεγάλο κομμάτι των panels. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι ο τόνος του Mazzucchelli ταιριάζει απόλυτα με το ύφος της ιστορίας. Το Year One αποτελεί την καθιέρωση του χαρακτήρα του Batman όπως τον γνωρίζουμε σήμερα και αποτέλεσε επιρροή για πάρα πολλούς δημιουργούς σε διάφορα μέσα. Τα πιο σημαντικά που κατάφερε ήταν ότι δημιούργησε έναν πιο "ρεαλιστικό" και προσγειωμένο Batman επίσης όμως έδωσε έμφαση σε υποστηρικτικούς χαρακτήρες όπως ο James Gordon που βρισκόταν στο περιθώριο ως τότε αλλά και έφτιαξε μια Gotham ζωντανή σαν χαρακτήρα μέσω της προσοχής που έπεσε στα κοινωνικά προβλήματα.

Τεράστιος Morrison, το δυστοπικό Gotham του μέλλοντος που έφτιαξε έχει πολλές ομοιότητες με τον σημερινό κόσμο.

The Black Glove 1ο μέρος: τεύχη 667-669 Ο Batman μαζί με τον Robin επισκέπτονται το νησί του κυρίου Mayhew ώστε να συναντήσουν το club των ηρώων, μια ομάδα που αποτελείται από Batmen διαφόρων χωρών.Εκεί γίνεται γνωστό ότι ο Mayhew έχει δολοφονηθεί και πως πίσω αυτή την ενέργεια βρίσκεται η οργάνωση Black Glove.Πρόκειται λοιπόν για μια παλιά καλή ιστορία μυστηρίου με φόνους και θανατηφόρες παγίδες.Φυσικά ο Morrison καταφέρνει να την διαφοροποιήσει χάρις στον μοναδικό τρόπο γραφής του, χρησιμοποιώντας άγνωστους χαρακτήρες μιας μακρινής εποχής οι οποίοι μάλιστα θεωρούνταν και ανάλαφροι μέχρι τότε.Εννοείται το τέλος έχει ανατροπές όμως μένουμε με αρκετές απορίες καθώς δεν δίνονται πολλές απαντήσεις για το μαύρο γάντι.Το σχεδιαστικό κομμάτι από τον J.H. Williams III είναι πολύ δυνατό γιατί δίνει μια ζωντάνια στους ήρωες. 2ο μέρος: τεύχη 672-675 Το τρίτο φάντασμα επιτίθεται στο αστυνομικό τμήμα και πιάνει αιχμάλωτο τον Batman.Ενώ ο Batman βρίσκεται σε μια κατάσταση λίγο πριν το θάνατο έχει μια μίξη παραισθήσεων και αναμνήσεων που περιλαμβάνουν τον Joe Chill, τον Bat-Mite και ένα πείραμα απομόνωσης στο οποίο είχε συμμετάσχει.Ο Morrison δίνει στοιχεία για τη σύνδέση ανάμεσα στον dr. Hurt και τα τρία φαντάσματα αλλά δεν αποκαλύπτει όλα του τα χαρτιά.Επίσης δίνει μεγάλη έμφαση στην ψυχολογία του Batman και προσθέτει πολλά νέα στοιχεία στον μύθο του. 8,5/10

Από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος στον τομέα του αυτήν τη στιγμή.Εκπληκτικά σχέδια που μπορείς να τα χαζεύεις για ώρες.Η πρώτη του δουλειά που είδα ήταν το Batman Annual και έμεινα άφωνος με τον Mr. Freeze.Μετά διάβασα τα Detective Comics του και επιβεβαίωσα πόσο εξαιρετικό Batman σχεδιάζει.Κορυφαία του δουλειά για μένα το Justice League που του δίνεται η ευκαιρία να φτιάξει πολλούς χαρακτήρες και τα καταφέρνει με όλους εξίσου καλά.Τέλος, είδα και το πιο πρόσφατο έργο του στο Three Jokers, εκεί αποδεικνύει σίγουρα ότι δεν είναι τυχαία top όνομα στον χώρο.

Συγχαρητήρια για το θέμα, πολύ χρήσιμο.Γενικά γίνεται τέτοιος χαμός σε αυτό το event που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαβάσεις ή αν αξίζει να ασχοληθείς καθόλου.

Μια κατηγορία μόνο του είναι.Καταρχάς δεν έχει τα κλασικά super-hero στοιχεία και η δράση είναι ελάχιστη.Η προσοχή δόθηκε στους χαρακτήρες, για αυτό μιλάμε για κάτι ξεχωριστό εδώ. Το ότι πρωταγωνιστούν B-List ήρωες το κάνει φρέσκο και καθόλου κουραστικό.Όλοι τους είναι ανθρώπινοι, ευάλωτοι με καθημερινά προβλήματα και ελαττώματα, νιώθεις συμπάθεια για αυτούς ακόμα και αν κάνουν λάθη. Επίσης φαίνεται πως οι δυνάμεις τους δεν φτάνουν ώστε να τα αντιμετωπίσουν όλα με αποτέλεσμα η ζωή τους να έχει λύπες και ήττες. Τα θέματα με τα οποία ασχολείται ο Meltzer σπάνια τα συναντάμε αλλού, θέματα όπως η τιμωρία, η δικαιοσύνη, οι συνέπειες του crime fighting, τα ηθικά διλήμματα, οι μυστικές ταυτότητες, οι σχέσεις μεταξύ των ηρώων και των οικογενειών τους.Ακόμα κατάφερε να κάνει τους κακούς επικίνδυνους αλλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο.Έδωσε βάθος στις σχέσεις των μελών της JL μέσω των διαφωνιών τους, των ορίων τους και του διαφορετικού τρόπου σκέψης τους. Ο πιο συμπαθητικός χαρακτήρας ήταν ο Elongated Man, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα λυπόσουν για εκείνον.Η Sue μου άρεσε που ήταν μια απλή γυναίκα, ευτυχώς που δεν είχε υπερδυνάμεις ή κάτι τέτοιο.Ο Tim επίσης είχε σοβαρό ρόλο να παίξει, δεν ήταν ένας απλός sidekick και όλη η σχέση με τον πατέρα του τον ανέβασε επίπεδο.Φυσικά ο Ray τραγικός (για τον δικό του λόγο) όπως και οι προηγούμενοι.Τελικώς ενώθηκαν οι δρόμοι τους και είχαμε αυτήν την σοκαριστική ανατροπή.Η αντίθεση των δυο ζευγαριών, Ralph-Sue στην αρχή και Ray-Jean στο τέλος ήταν όλη η ουσία. Αν και πραγματεύτηκε με πολλά πράγματα κατάφερε να το κάνει με επιτυχία, είχε ρεαλιστική προσέγγιση, μυστήριο, απώλειες, ήρωες που ίσως δεν έπαιρναν πάντα τις σωστές αποφάσεις και εννοείται πως ήταν σκοτεινό.Θα μπορούσε να ήταν αριστούργημα αλλά του δίνω 8 λόγω της αποκάλυψης στο τέλος.Καταλαβαίνω τον συνδυασμό που κάνει για να το δικαιολογήσει όμως κάποιες ενέργειες του δολοφόνου μοιάζουν υπερβολικές.

Συνέχεια με Batman and Son (655-658, 663-666) Το πρώτο τεύχος έχει διακυμάνσεις στο ρυθμό, μπαίνει δυνατά με τον Joker να δέχεται πυροβολισμό στο κεφάλι από ένα σωσία του Batman, έπειτα δεν υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο μέχρι την έκπληξη στο τέλος.Στο δεύτερο κομμάτι της ιστορίας έχουμε την εξαιρετική μάχη με τους Man-Bat Assassins, πολλά μπράβο στον Morrison για αυτή του τη δημιουργία, και φυσικά τη γνωριμία του Bruce με το γιο του.Το επόμενο τεύχος ήταν αρκετά αστείο και είχε να κάνει με τη συμβίωση με τον Damian, ο οποίος σίγουρα δεν είναι το καλύτερο παιδί αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι συμπαθητικός και αυτό οφείλεται στη σωστή προσέγγιση που έχει κάνει ο Morrison με τον χαρακτήρα.Η ιστορία έκλεισε με τους Batman και Damian να αντιμετωπίζουν την Talia (όχι για τελευταία φορά). Το άλλο κεφάλαιο είναι μια ιστορία μυστηρίου που πάλι έχει να κάνει με το παρελθόν του ήρωα.Ξεκινάει σαν μια απλή υπόθεση με κάποιους διεφθαρμένους αστυνομικούς, όμως κρύβονται πολλά περισσότερα καθώς ο Batman ανακαλύπτει έναν ακόμα σωσία του που μοιάζει με τον Bane.Τα πράγματα γίνονται πιο μπερδεμένα όταν ο Bruce υποστηρίζει πως υπάρχουν τρεις σωσίες χωρίς όμως να γίνεται ξεκάθαρο πως ισχύει κάτι τέτοιο.Τελικά μαζί με τον Robin θα νικήσουν τον Bat-Bane, ενώ παράλληλα μαθαίνουμε ότι ο Damian επέζησε από την τελευταία σύγκρουση. Το τεύχος 666 είναι μια από τις καλύτερες δουλειές του Morrison.Βρισκόμαστε στην Gotham του μέλλοντος με τον Damian να έχει αναλάβει το ρόλο του Batman.Φυσικά ο νέος Batman δεν έχει καμία σχέση με τον παλιό αφού δεν διστάζει να σκοτώσει.Ο Damian έρχεται αντιμέτωπος με τον τρίτο σωσία ο οποίος είναι και ο χειρότερος.Στην τελική μάχη καταφέρνει να σκοτώσει το τελευταίο "φάντασμα" και γίνεται ο απόλυτος προστάτης της πόλης.Ο Morrison εδώ ήταν στα καλύτερα του με πολλές φρέσκες ιδέες και κορυφαία τη δημιουργία του Damian.Από κοντά και ο Andy Kubert με το σκοτεινό του σχέδιο. 8/10

Πολύ πιθανό να είναι η καλύτερη ιστορία που έχει γραφτεί στο Detective Comics.11 εντυπωσιακά τεύχη (871-881) που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.Μικρά κομμάτια τα οποία όμως ενώνονται στο τέλος και δημιουργούν ένα φοβερό αποτέλεσμα.Στο πρώτο μέρος, Black Mirror (871-873), ο Dick που είναι ο Batman πια έρχεται αντιμέτωπος με τον Dealer.O Dick μου αρέσει πολύ στο νέο του ρόλο, είναι δυναμικός και εντελώς διαφορετικός από τον Bruce.Το μυστήριο με το οποίο ξεκινάνε όλα είναι ενδιαφέρον και σε κρατάει, σε αυτό βέβαια βοηθάει η noir αίσθηση του κόμικ.Ο Dealer ήταν απειλητικός, ειδικά μέσα στο Mirror House αλλά και στο αεροπλάνο.Έπειτα ακολουθούν δυο τεύχη με πρωταγωνιστή τον Gordon όπου έρχεται αντιμέτωπος με παλιές υποθέσεις αλλά και με τον γιο του που υποστηρίζει ότι έχει γιατρευτεί.Αυτά τα μέρη ξεχωρίζουν για την αμφιβολία που δημιουργούν αλλά και για το φοβερό σχέδιο του Francavilla.Το σχέδιο του είναι μοναδικό, όμορφο και με προσοχή στις λεπτομέρειες.Στην συνέχεια υπάρχει ένα ακόμα δυνατό μυστήριο, Hungry City (876-878), όπου ο Dick θα έρθει και αυτό αντιμέτωπος με το παρελθόν του κατά κάποιο τρόπο.Επίσης, ένα θετικό που έχει ο Dick έναντι του Bruce είναι πως κάνει τον Batman πιο ανθρώπινο και αρκετά συμπαθητικό.Και αυτή η ιστορία λοιπόν ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και γεμάτη με σασπένς.Φυσικά, οι ανατροπές στο τέλος είναι σοκαριστικές.Τα τρία τεύχη που έρχονται για το κλείσιμο είναι πραγματικά άψογα και δένουν όλα όσα είχα στηθεί από το ξεκίνημα.Την παράσταση κλέβει η ξαφνική εμφάνιση του Joker έστω και αν ήταν μικρή.Ο Jock σχεδίασε έναν αληθινά τρομακτικό Joker.Επίσης, θα πρέπει να ξαναπώ για τον Francavilla και πόσο βοήθησε στο να υπάρξει αυτή η αίσθηση τρόμου στις κατάλληλες στιγμές.Ακόμα, ήταν θετικό πως όλοι οι χαρακτήρες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.Ο Gordon εδώ δεν είναι απλά ένας υποστηρικτικός χαρακτήρας.Αντίθετα, αποτελεί βασικό παίκτη, άλλωστε χωρίς αυτόν δεν θα προχωρούσαν τα πράγματα.Το ίδιο ισχύει και για την Barbara.Συγχαρητήρια πρέπει να δοθούν στο Snyder που πήρε έναν ασήμαντο χαρακτήρα σαν τον James jr. και τον μετέτρεψε σε πρώτης κατηγορίας κακό.Και με τον Dick πραγματοποίησε εξαιρετική δουλεία κάνοντας τον ξεχωριστό και απόλυτο πρωταγωνιστή.Είναι απλά εντυπωσιακό το τι κατάφερε να δημιουργήσει ο Snyder.Σκοτεινό μυστήριο με στοιχεία τρόμου και όλοι οι χαρακτήρες απίστευτα καλογραμμένοι, εύκολα θα μπορούσε να γίνει ταινία δηλαδή.Το Black Mirror είναι ο ορισμός του Detective Comics. 9/10

Νομίζω πως όποιος ασχολείται λίγο πολύ με τα κόμιξ δεν γίνεται να μην διαβάσει την συγκεκριμένη ιστορία, η οποία είναι μάλιστα μεγάλη σε έκταση.Η αρχή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο παρά μόνο μια απλή απαγωγή.Βέβαια, στο δεύτερο τεύχος γίνεται σαφές ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη υπόθεση.Ένα σοβαρό πρόβλημα που έχει η ιστορία είναι πως ξεκινάει με πολύ αργό ρυθμό, ειδικά τα πρώτα τέσσερα τεύχη.Από εκεί και έπειτα όμως το ενδιαφέρον ανεβαίνει κατακόρυφα.Αξέχαστο σημείο αποτελεί η μάχη του Batman με τον Superman που είναι ίσως η καλύτερη που έχει υπάρξει ποτέ.Επίσης, πολύ δυνατή είναι και παρουσία της Harley Quinn, σωστά γραμμένη και σχεδιασμένη καλύτερα από κάθε άλλη φορά.Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει ο Joker που μπορεί να μην έκανε πολλά όμως βοήθησε στο να δούμε ένα διαφορετικό Batman έτοιμο να ξεπεράσει τα όρια.Το βασικό θετικό της ιστορίας είναι πως σου κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον παρόλο που αποτελείται από 12 τεύχη.Αυτό συμβαίνει βέβαια γιατί υπάρχουν πολλές ανατροπές που αφορούν κυρίως την πραγματική ταυτότητα του κακού.Η σκηνή ειδικά με την αποκάλυψη της ταυτότητας του Hush, άσχετα που τελικά αποδείχθηκε πως ήταν απάτη, είναι από τις πιο καθοριστικές.Εξαιτίας της άλλωστε είδαμε ένα συναισθηματικό Batman και μια ωραία μάχη.Το τέλος δυστυχώς είναι αρκετά αδύναμο γιατί πρώτον ένας ασήμαντος χαρακτήρας έπαιξε βασικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής.Επίσης το κίνητρο του πραγματικού Hush δεν στέκει καθόλου και είναι μη ρεαλιστικό.Ακόμα, ο δεύτερος κακός που είναι ο εγκέφαλος πίσω από όλο αυτό το σχέδιο πιστεύω ότι αποτελεί λάθος επιλογή.Αρχικά γιατί εμφανίζεται ελάχιστα και ούτε βλέπουμε ποτέ το πως σκέφτηκε αυτό το πλάνο.Υπάρχουν μερικά επιπλέον αρνητικά, όπως η πλοκή που είναι περίπλοκη κάποιες φορές χωρίς αιτία και ότι πέρασαν αρκετοί χαρακτήρες που δεν είχαν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.Γενικά, το σενάριο έχει τρύπες αλλά επειδή είναι ένα κεφάλαιο που κρατάει ένα χρόνο συγχωρείται.Ο Loeb πρόσθεσε έξυπνες λεπτομέρειες από την αρχή μέχρι και το τέλος που εντυπωσιάζουν και σου μένουν.Το δυνατότερο σημείο του φυσικά είναι η χαρακτήρες.Ο Batman του είναι άψογος, πχ το πως σκέφτεται ή το πως μάχεται.Στα θετικά ο μεγάλος και σημαντικός ρόλος της Catwoman που ήταν συνέχεια εκεί κάνοντας πολλά πράγματα, όπως και η σχέση της με τον Batman που ήταν φυσική και αβίαστη.Ο Loeb εδώ προχώρησε σε ένα μεγάλο βήμα αποκαλύπτοντας την μυστική ταυτότητα, δυστυχώς όμως δεν τόλμησε να κάνει κάτι παραπάνω με αυτό και να δώσει μια κατάληξη.Αντίθετα, στο τέλος αφήνει υπόνοιες για το ρόλο της Catwoman, κάτι που δεν μου άρεσε.Ο Tommy Elliot ήταν μια δυνατή προσθήκη και η σχέση του με τον Bruce είτε σαν παιδιά είτε σαν ενήλικες ήταν ενδιαφέρουσα.Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες χρησιμοποιήθηκαν σωστά και αυτοί.Για παράδειγμα, η Poison Ivy που ήταν πραγματική απειλή ή η εισαγωγή του Superman στην ιστορία.Ο Gordon που μόλις σε μια σκηνή έδειξε το ποιος είναι.Ο Nightwing με τη συμβουλή του προς τον Bruce ή ο Robin με τη συνεργασία του με τον Batman.Επίσης, ο διάλογος μεταξύ Alfred και Catwoman ήταν μια δυνατή στιγμή.Ο Jim Lee εδώ πιθανώς να κάνει την καλύτερη του δουλειά.Σχεδίασε τόσους πολλούς χαρακτήρες πραγματικά άψογα και ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασε τα flashbacks ήταν σίγουρα μοναδικός.Κλείνοντας, το Hush είναι μια άκρως διασκεδαστική ιστορία και καθόλου βαρετή με ένα πανέμορφο σκίτσο.Μπορεί να μην είναι σε καμία περίπτωση στο επίπεδο των προηγούμενων δουλειών του Loeb όπως το Long Halloween ή το Dark Victory όμως οι παραπάνω λόγοι δικαιολογούν το 8/10

Αξιοπρεπέστατο story που σίγουρα δεν το βαριόσουν.Η αγάπη του Verheiden για τους εξωγήινους αλλά και γενικότερα για το sci-fi φαινόταν σε κάθε σελίδα, άλλωστε σε μόλις 6 τεύχη πέρασαν αμέτρητοι διαστημικοί χαρακτήρες.Η εισαγωγή και η αφήγηση του Alfred ήταν πολύ ευχάριστη γιατί ήταν αρκετά πρωτότυπη ιδέα.Η αντιστροφή των ρόλων ανάμεσα σε Superman - Batman ήταν επίσης έξυπνη και η μάχη μεταξύ τους ήταν χορταστική.Αρνητικό αποτέλεσε η πλοκή που κάποιες φορές ήταν μπερδεμένη ή περίπλοκη.Η αποκάλυψη του κακού ήταν λογική επιλογή λόγω και των δυνάμεων του, όχι ότι είχαμε και κανέναν τρομερό κακό βέβαια.Το τέλος νομίζω όμως πως αποζημίωσε γιατί δεν είχαμε την κλασική μάχη καλού κακού.Ήταν ωραίο το πως λύθηκαν όλα και μάλιστα προχώρησε και η σχέση των πρωταγωνιστών.Ο Ethan Van Sciver ήταν φοβερός αλλά δυστυχώς συμμετείχε μόνο στα 3 πρώτα τεύχη και η αλήθεια είναι ότι μετά από εκεί το σχέδιο πήρε την κάτω βόλτα.Ο Matthew Clark έκανε άθλια σχέδια αντίθετα ο Ron Randall ήταν πολύ καλός αλλά έκανε σχετικά λίγες σελίδες.Ο Joe Benitez πάλι που ήταν στο τελευταίο τεύχος είχε τις καλές του στιγμές αλλά και κάποιες πιο μέτριες.Κλείνοντας, το Enemies Among Us νομίζω πως μπορεί να πάρει 7,5.Μπορεί να έχει μερικά αρνητικά αλλά αξίζει ένα διάβασμα.

Η ιστορία αποτελεί ουσιαστικά εισαγωγή της Supergirl στην Post-Crisis εποχή της DC.Σε μια τέτοια κατάσταση είναι δύσκολο να δημιουργήσεις μυστήριο και όμως ο Jeph Loeb τα καταφέρνει.Σε αυτό βοηθάει κυρίως ο χαρακτήρας του Batman ο οποίος έχει διαρκώς αμφιβολίες.Ο συγγραφέας κάνει πολύ καλή δουλειά όσον αφορά τους ήρωες.Να προσθέσω πως ο Batman του Loeb δεν έχει κανένα φόβο αφού αντιμετωπίζει έναν Θεό αλλά και είναι έτοιμος να φτάσει στα άκρα πράγμα που μου αρέσει.Σχετικά με τον Superman τώρα όλα τα γνώριμα στοιχεία είναι εκεί όμως είναι ευχάριστο να τον βλέπουμε αρκετά θυμωμένο έτσι για αλλαγή.Εξαιρετική είναι και η αλληλεπίδραση που έχουν μεταξύ τους οι δυο βασικοί ήρωες.Πολύ έξυπνα μας δείχνουν σε πολλά σημεία τον διαφορετικό τρόπο σκέψης και την διαφορετική οπτική που έχουν για τα πράγματα.Η πρωταγωνίστρια Supergirl είναι πολύ συμπαθητική, ίσως παίζει ρόλο και η αφέλεια της σε αυτό βέβαια.Η παρουσία της Wonder Woman είναι καθαρά υποστηρικτική εδώ αλλά δουλεύει πλήρως.Οι μάχες είναι πολλές και χορταστικές.Μας έδωσαν και ένα θάνατο όχι φυσικά τόσο μεγάλης σημασίας αλλά παρόλα αυτά έδειξαν πως οι συγκρούσεις έχουν συνέπειες.Ο κακός που είναι ο Darkseid μπορεί να μην έχει κανένα φοβερό σχέδιο (βασικά χρειάζεται μια πολεμίστρια) όμως βοηθάει στο να εξελιχθεί η πλοκή.Τα plot twist μου άρεσαν καθώς σε κρατούσαν σε αγωνία στο τέλος των τευχών.Για το κλείσιμο αφήνω τον Michael Turner με το πραγματικά πανέμορφο σκίτσο του, είτε έβλεπες τον Batman είτε τους θηλυκούς χαρακτήρες είτε τον Apokolips έμενες άφωνος.Είναι τόσο κρίμα που έφυγε νωρίς.Δεν έχω κανένα παράπονο πέρα από το λίγο αδύναμο σχέδιο του κακού, για αυτό και το 8,5.Για μένα το Supergirl του Loeb είναι all time classic story.

Το Last Son το αγόρασα για ένα μόνο λόγο, την παρουσία του Richard Donner στο σενάριο.Ο Donner γνωρίζει πολύ καλά τους χαρακτήρες και η συμμετοχή του γίνεται φανερή μέσω των διαλόγων.Η κεντρική ιδέα που παρουσίασαν ήταν ενδιαφέρουσα όπως ενδιαφέροντες ήταν και οι νέοι ρόλοι που δόθηκαν στους ήρωες.Στα σημαντικά, ο Superman μπήκε ουσιαστικά στη θέση των γονιών του και κατάλαβε τις ευθύνες που έπρεπε να αναλάβει.Φυσικά ο ρόλος του πατέρα του ταίριαζε γάντι, άλλωστε τον δέχθηκε αμέσως παρά τις δυσκολίες.Η Lois, ο Luthor, ο Zod μέχρι και ο White που εμφανίστηκε για λίγο ήταν όλοι καλογραμμένοι.Το μόνο αρνητικό που υπήρξε εδώ ήταν το σχέδιο το οποίο έμοιαζε κάπως πρόχειρο.Ο Adam Kubert έδινε την αίσθηση πως βιαζότανε και δεν ανταποκρίθηκε στο υψηλό επίπεδο των συγγραφέων.Τίμια ιστορία λοιπόν με τη δράση της που παίρνει 8, αν και το κομμάτι του σχεδίου ήταν καλύτερο άνετα θα έπαιρνε παραπάνω.

Για το Superman: Brainiac (Action Comics 866-870). Ήταν μια πολύ δυνατή ιστορία που είχε πολλά θετικά.Όλοι οι χαρακτήρες ήταν άψογα δοσμένοι από τον Johns και όμορφα σχεδιασμένοι από τον Frank.Η σχέση του Superman με την ξαδέλφη του και τον πατέρα του ήταν από τα καλύτερα κομμάτια του arc.Ο νέος και αναβαθμισμένος Brainiac ήταν ιδανικός αντίπαλος, απειλητικός και εκφοβιστικός.Υπήρξαν και ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις για τον παρελθόν των ηρώων όπως αυτές για το Kandor πχ.Σε καμία στιγμή δεν έγινε βαρετό, αντίθετα πάντα υπήρχε αγωνία.Βασικά η ιστορία είχε συναίσθημα και ήταν προσωπική για αυτό νομίζω πως ξεχωρίζει.Φυσικά συμβαίνει και ένα πολύ σημαντικό γεγονός που αλλάζει τα πάντα για τον Superman.Σίγουρα από τις σημαντικότερες στιγμές του ήρωα που αξίζει 9αρι.

Από τις καλύτερες ιστορίες με τον Joker, αν όχι η καλύτερη.Η κεντρική ιδέα που αναλύεται εδώ, δηλαδή ότι κάποια άσχημα γεγονότα και λίγο η ατυχία μπορούν να σε οδηγήσουν σε άσχημη κατάληξη, είναι πολύ ενδιαφέρουσα.Περιέχει μια από τις κλασικότερες σκηνές στα comics, τον πυροβολισμό της Βarbara από τον Joker.Τα flashbacks καταφέρνουν να σε κάνουν να δεθείς με τον "κακό" ακόμα και να τον λυπηθείς και φυσικά το origin είναι μοναδικό λόγω της σύνδεσης με τον Red Hood και της περιβόητης πτώσης.Το έργο του Alan Moore είναι άψογο.Μας έδειξε ξεκάθαρα την ιδεολογία του Gordon που παρόλα όσα πέρασε πιστεύει ακόμα στο σύστημα.Αποκάλυψε πως το "τέρας" είχε κάποτε ανθρωπιά και ήταν ένας από εμάς.Προσέγγισε έξυπνα την ομοιότητα του Batman με τον Joker αλλά και την βασική τους διαφορά.Επίσης, παρουσίασε λίγο διαφορετικά και τη σχέση μεταξύ τους πχ τον Batman να προσπαθεί να μεταπείσει τον εχθρό του, να γελάει με το αστείο του κλπ.Ακόμα, έθιξε με ιδιαίτερο τρόπο κάποια ζητήματα όπως αυτά των επιλογών και πως δεν είναι όλα άσπρο μαύρο.Για το τέλος τώρα και οι 2 εκδοχές είναι πιθανές όμως θεωρώ πως δεν τον σκότωσε και τον έκλεισε πάλι στο άσυλο.Τα σκίτσα του Βrian Βolland δεν τα χόρταινα, είναι από τα καλύτερα που έχω δει.Το μόνο αρνητικό που έχει η ιστορία είναι ότι είναι μικρούλα κατά τα άλλα για μένα είναι 10/10!

Γενικά νομίζω πως ήταν μια μέτρια σειρά, μπορώ να πω μάλιστα ότι ξεκίνησε πολύ αδύναμα αλλά όσο περνούσε ο καιρός βελτιωνόταν. Η καλύτερη ιστορία ήταν σίγουρα η τελευταία, δηλαδή το Darkseid War. Στο Darkseid War γίνεται η σύγκρουση μεταξύ του Darkseid και του Anti Monitor.Σαν ιδέα μπορεί να φαίνεται απλή όμως τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα στη συνέχεια.Υπεύθυνη για αυτήν τη σύγκρουση είναι η Grail, η κόρη του Darkseid και μιας αμαζόνας.Ο λόγος που ξεκινάει αυτόν τον πόλεμο είναι για να εκδικηθεί τον πατέρα της, αρχικά τουλάχιστον.Μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο event διάρκειας 12 τευχών από το οποίο περνάν αμέτρητοι χαρακτήρες.Το εντυπωσιακό είναι πως ο Johns κατάφερε να χειριστεί επιτυχημένα ένα τόσο μεγάλο πλήθος χαρακτήρων δίνοντας μάλιστα στον καθένα σημαντικό ρόλο.Οι εκπλήξεις δεν λείπουν φυσικά και συμβαίνουν αρκετά τρελά πράγματα.Καθώς το διαβάζει κάποιος σίγουρα θα του δημιουργηθούν απορίες, οι οποίες όμως θα απαντηθούν προς το τέλος.Επίσης ήταν έξυπνη η κίνηση του Johns να προετοιμάσει παράλληλα και το έδαφος για μελλοντικές ιστορίες.Στο καλλιτεχνικό κομμάτι υπάρχει ο Fabok που απλά είναι ότι καλύτερο.Σε 2 τεύχη συμμετείχε και ο Manapul που έχει εντελώς διαφορετικό στυλ. Αξίζει να αγοράσει κάποιος το Darkseid War που για μένα παίρνει άνετα ένα 8,5.Μπορεί να διαρκεί πολύ, να γίνεται χαμός με τους χαρακτήρες και να είναι λίγο περίεργο όμως είναι στα σίγουρα μοναδικό και αποτελεί την κορυφαία στιγμή του τίτλου.