Paris

Οι μεγαλύτεροι μάλλον όχι Ωστόσο θα κρατήσω τα λεφτά που θα έδινε στα απλά σκληρόδετα και θα τα πιω μπύρες Πέρα από την πλάκα, η σειρά που αναφέρω κυκλοφορεί σε διάφορες χώρες από την Hachette, όχι από τον κατά χώρα εκδότη

Αναφέρεται στα δικαιώματα της αρχικής έκδοσης από την οποία αγόρασαν τα δικαιώματα και μετέφρασαν στα ελληνικά. (όπως Τεντεν-Casterman)

Πρόσεχε μόνο μην μπερδέψεις την Έκδοση από ΕΘΝΟΣ με την κίτρινη έκδοση ΜΑΜΟΥΘ. Ακόμα και σφραγισμένο σε ζελατίνα, να είναι κάποιο τεύχος ξεχωρίζει, ο τρόπος ανάγνωσης στην ράχη (Στην έκδοση της ΜΑΜΟΥΘ ο τίτλος στην ράχη, διαβάζεται από κάτω προς τα πάνω - όπως σε όλες τις εκδόσεις της. Στην έκδοση ΕΘΝΟΣ διαβάζεται κατά το αμερικάνικο πρότυπο ανάποδα.) Δεν αξίζουν τα ίδια λεφτά και οι δύο εκδόσεις σε καμία περίπτωση, λόγω του χαρτιού εσωτερικά και στο εξώφυλλο. Προσωπική άποψη πάντα. Σαν παράδειγμα θα μπορούσα να αναφέρω: Θα θεωρούσα απαράδεκτο να πουλούσαν τα καταστήματα τα σκληρόδετα ΑΣΤΕΡΙΞ της ΜΑΜΟΥΘ (2010) στην ίδια τιμή με τα σκληρόδετα του ΕΘΝΟΥΣ (και τα δύο είναι από τις καλύτερες εκδόσεις που είχε ποτέ ο τίτλος) αλλά ξεκάθαρα δεν αξίζουν τα ίδια λεφτά. ΥΓ: Μην αγοράζεται σκληρόδετα έτσι όπως είναι. Περιμένετε να βγει η σειρά ΛΛ του Μορίς (χωρίς Λούκυ Κιντ, γερμανικά τεύχη, τεύχη επιγόνων) σε σκληρόδετο, με έξτρα σελίδες υλικό, με εξώφυλλα σαν της Γαλλικής έκδοσης, χρονολογική σειρά και ράχες που σχηματίζουν εικόνα στο σύνολο της συλλογής.

Προσωπική άποψη: Είχα αλλάξει όσα από τα τεύχη της Α΄ έκδοσης είχα (με το γυαλιστερό εξώφυλλο που έβγαινε μέχρι τις αρχές των 90ς) αλλά και κάποια λίγα με σαγρέ εξώφυλλο (ΠΕΡΙΠΟΥ) μεταξύ 1990-2008 που είχαν κακοποιηθεί (από παιδιά, ανίψια, φίλους, συγγενείς, κλπ) με τις επανεκδόσεις που έγιναν (ΠΕΡΙΠΟΥ) μεταξύ 2009-2017 με το ματ εξώφυλλο (οπως η Α΄έκδοση του Πίκερτον λχ). Δεν έχω αγοράσει ποτέ κανένα σκληρόδετο, άρα δεν έχω άποψη. Είχα πάρει 2-3 από ΕΘΝΟΣ.. Η Α΄ έκδοση από άποψη αισθητικής, εκτύπωσης και βιβλιοδεσίας δεν αξίζει σήμερα, ανήκει στην δεκαετία του 80, το χαρτί της είναι άθλιο το ίδιο και το δέσιμο (μόνο για συλλέκτες που θέλουν τα άπαντα). Οι εκδόσεις από την Β΄και μετά (με το σαγρέ εξώφυλλο) είναι όμορφες, ρετρό και έχουν τις αγαπημένες μου διαφημίσεις για τις εκδόσεις της εποχής οπότε γουστάρω κάργα! Όσον αφορά την έκδοση είναι πολύ καλές για την ηλικία τους με καλό χαρτί και βιβλιοδεσία και δεν είχα στον τομέα αυτόν κανέναν πρόβλημα ποτέ. Οι εκδόσεις με το ματ εξώφυλλο είναι ΓΤΠΚ, μιλάμε. ΓΤΠ χαρτί, ΓΤΠ χρώματα, ΓΤΠ δέσιμο. Φθηνοδουλειά, καταλαβαίνω πως έγινε σε πολύ δύσκολους καιρούς για την εταιρεία, αλλά είναι αίσχος. Δεν ξέρω αν έγινε κατανοητό Οι νέες εκδόσεις με το κίτρινο πλαίσιο (αλλά και το Μπελάδες στις Φυτείες) είναι πολύ καλές από υλικής άποψης. Δέσιμο, χαρτί, εξώφυλλο κλπ. Όταν με το καλό πάρει και τον λοπου το κίτρινο πλαίσιο θα αντικαταστήσω όσα έχω με ματ εξώφυλλο αλλά και κάποια σαγρέ (που έχουν φάει ξύλο) με αυτά. Αρκεί να είναι στο πρότυπο (εμφάνιση εξωφύλλου και έκδοση) με το Μπελάδες στις Φυτείες. Η παρούσα έκδοση μέχρι στιγμής έχει καμιά φορά θέμα με τα χρώματα, αλλά και οι παλιές που έχω, είχαν και αυτές τα δικά τους θέματα. Είχα συγκρίνει ένα τεύχος από ΕΘΝΟΣ με ένα ΜΑΜΟΥΘ (με κίτρινο πλαίσιο) και το δεύτερο κέρδισε στα σημεία, λόγω πιο αυθεντικού χρώματος στα καρέ (το ΕΘΝΟΣ πολύ φωτεινό χωρίς λόγο) αλλά και λόγω καλύτερης ποιότητας χαρτιού. Μου έβγαζε ξεκάθαρα την αίσθηση έκδοσης εφημερίδας. ΥΓ: Σε λάθη ορθογραφικά και επιμέλειας δεν δίνω βάση σχεδόν ποτέ. Οπότε δεν μπαίνω στον κόπο να συγκρίνω τέτοια πράγματα...

Ερώτηση για όποιον ξέρει. Υπάρχουν ιστορίες (αυτής της έκδοσης) του Μικρού Ήρωα που δεν εκδόθηκαν μέσω της ανατύπωσης του 2004;

Αποδείξεις με αξία σε δικαστήριο, προφανώς και δεν έχω! Απλά στα 90ς (ίσως και στα 80ς ή στα 00ς (αλλά δεν είχα ψάξει το τιράζ εκείνες τις δεκαετίες οπότε δεν ξέρω για να εκφέρω άποψη)) το τιράζ ήταν τρελό σε σχέση με σήμερα. Κάθε επανέκδοση τεύχους είχε αρκετές χιλιάδες αντίτυπα, τα μεγάλα νούμερα κρατούσαν χαμηλά και το κόστος εκτύπωσης συγκριτικά με το να τύπωνες 1000 κομμάτια την εποχή εκείνη (οχι μόνο για την ΜΑΜΟΥΘ γενικά στον χώρο των εκδόσεων τότε-σήμερα δεν ξέρω τι παίζει- δεν το έψαξα) Επίσης ο κόσμος διάβαζε περισσότερο τότε. Γενικά, όχι μόνο κομικς. Την δεκαετία του 2010 κάθε νέο τεύχος ή κάθε επανέκδοση έβγαινε σε 1000 με 3000 κομμάτια. Στα 90ς πολύ περισσότερες χιλιάδες. Για αυτό υπάρχουν ακόμα Ταλόν, που προφανώς και πούλησαν μέχρι ένα βαθμό αλλιώς δεν θα έβγαιναν 16 τεύχη. Για τον ίδιο λόγο που υπάρχουν ακόμα διαθέσιμα τα ΒΙΚΤΩΡ ΣΑΚΒΙΛ αλλά σταμάτησαν στα 2 τεύχη, γιατί προφανώς δεν πούλησαν!!

Σχόλιο σε ποστ 6ετίας... Τα BD είναι μία δύσκολη επιλογή ΚΑΙ για τους εκδότες. Η λογική των πακέτων (πάρε το χ που θέλεις αλλά θα βγάλεις αναγκαστικά και το ψ) υπήρχε σίγουρα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Από κει και πέρα δεν ξέρω τι παίζει, δεν το έψαξα προσωπικά. Μιλάω πάντα για τις μεγάλες Γαλλοβελγικές εταιρείες όχι για πιο μικρές που έχουν πάρα πολλές φορές αριστουργηματικούς τίτλους. Θα αναφερθώ στην "χρυσή εποχή" 1990-2008 (όχι μόνο από οικονομικής πλευράς χρυσή αλλά και από το θέμα σοβαρότητας εκδοτικών-σε σχέση με 80ς και πριν) Τα παραδείγματα πολλά, αναφέρει ο germanicus την Anubis και την Jemma, αμφότερες όταν οι αγελάδες ήταν παχιές, έβγαλαν από 3 (νομίζω) τίτλους και άφησαν μια και καλή την συγκεκριμένη αγορά. (Οκ, πρόσφατα η Jemma έβγαλε την Βαλκύρια, αλλά είναι ειδική περίπτωση και απλά έτυχε να είναι BD και δεν είναι στην εποχή που εξετάζω) Και αυτές είναι σοβαρές και μεγάλες του χώρου...Φαντάσου...πάμε παρακάτω Την ίδια εποχή και ο Ανεμοδουράς που πήγαινε μακράν καλύτερα σε πωλήσεις μέσω περιπτέρου κλπ έβγαλε 3-4 BD, τα οποία έχουν πάρει χαμπάρι μόνο κάτι λίγοι εδώ μέσα, οι περισσότεροι μαύρα μεσάνυχτα και δεν προχώρησε παραπάνω... Από κει και πέρα διάφορες εκδοτικές (είτε μικρές/διάττοντες αστέρες (πολλές δεκάδες τα παραδείγματα) είτε μεγάλοι και γνωστοί οίκοι βιβλίων(ΠΑΤΑΚΗΣ, ΚΕΔΡΟΣ, ΚΛΠ)) που έπαιξαν λίγο με το είδος, κανείς μα κανείς δεν μπόρεσε να μακροημερεύσει, για διάφορους λόγους, είτε έβγαλαν φλόμπες, είτε πολύ κουλτουριάρικα/ικανά να σου εξαρθρώσουν το σαγόνι, είτε γιατί "έπεσαν" στην παγίδα να βγάλουν αξιοπρεπή αλλά ακριβά τεύχη από άγνωστες σειρές που πήγαν άπατα, είτε γιατί επέλεξαν κομικς-βιογραφίες ή κόμικς-διασκευές λογοτεχνικών έργων (που γενικά ψώφο στο είδος αυτό) Κανείς από όσους αναφέρθηκαν παραπάνω δεν κατάφερε να προσεγγίσει τα BD στα σοβαρά... Το 80% των τίτλων (αν όχι παραπάνω) που εκδόθηκαν στα ελληνικά (εξαιρούμε ΜΑΜΟΥΘ και ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (πάντα μέχρι την εποχή που εξετάζω)) έχει τουλάχιστον ένα από τα προβλήματα που αναφέρω παραπάνω (αν και συνήθως έχει παραπάνω από ένα) Τέλος, σχόλιο σε άλλο ποστ: υπάρχει ακόμα στοκ (από Αχιλλέα Ταλόν πχ), γιατί η ΜΑΜΟΥΘ στα 90ς έβγαζε τρελό τιράζ, όπως έκανε και με τις εκδόσεις Αστερίξ ή Λουκυ Λουκ την εποχή εκείνη και όχι με τα σημερινά δεδομένα, άρα καλό είναι να μην συγκρίνουμε μήλα με ντομάτες... Λίγο αχταρμάς αλλά ελπίζω να έδωσα τροφή για σκέψη...

Υπόψιν ότι αυτά εδώ τα βιβλία, έχουν εκδοθεί πλέον και από τον ΠΑΤΑΚΗ. Αναμένουμε μόνο το Κόκκινο Μπαλόνι, για να γίνει ο ΠΑΤΑΚΗΣ, ο πρώτος εκδότης του Μικρού Νικόλα που θα έχει εκδώσει τα άπαντα της κανονικές σειράς (κάτι συνταγές, κάτι τρισδιάστατες εικόνες, κάτι άλμπουμ ταινιών, είναι εκτός σειράς για τους Γάλλους)

Ήμουν πολύ χαρούμενος όταν το διάβασα και παραμένω χαρούμενος! Το γέλιο που έχω κάνει με τον Μικρό Νικόλα δεν το έχω κάνει με κανένα άλλο ανάγνωσμα του Μεγάλου Ρενέ Γκοσινί!

Το λινκ στην παράθεση θα έπρεπε να οδηγεί εδώ και όχι στην παρουσίαση που οδηγεί τώρα.

Μία διόρθωση μόνο στο πρώτο ποστ, κυκλοφόρησαν 7 τεύχη Σπίρου και Φαντάζιο από την ΜΑΜΟΥΘ, όχι 6.

Είχε καμία προσφορά για τον Θάνατο του Στάλιν; Ή έχει εκδοθεί κάποιο άλλο BD από την ΟΞΥ;;

Βελγικά κόμικς = ότι καλύτερο σε κόμικς έβγαλε η Ευρώπη τον 20ο αιώνα και δυστυχώς δεν διαδόθηκαν όσο έπρεπε στην χώρα μας

Φυσικά και όχι...δεν έπαιζε με lego τότε Την πλήρωσε το σκάφος cobra απο τα GI Joe

Ακόμα μία κομιξάρα, που ο γιός μου (αυτός που δεν του αρέσουν τα μικυ-μάου) είχε κάνει χαρτοπόλεμο! ΥΓ: Γονείς κλάψτε μαζί μου

Αρχικά σε ευχαριστώ πολύ για την κατατοπιστικότατη απάντηση σου! Έκανα ήδη το πείραμα με το Αστερίξ και πέτυχε! Σιγά Σιγά ελπίζω να τα καταφέρω όλα!!! Πολύ χρήσιμο εργαλείο! Ευχαριστώ και πάλι!

Βλέπω ότι υπάρχει η ενότητα συλλογή, μπορώ να δω τις συλλογές ή τις αναζητήσεις των υπόλοιπων μελών. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορώ να ανεβάσω την δική μου συλλογή. Πρέπει υποχρεωτικά να το κάνω μέσω excel και να το ανεβάσω στο φόρουμ; Ή δεν κατάλαβα καλα; Ευχαριστώ προκαταβολικά σε όποιον απαντήσει!!

Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά έχει κλείσει ήδη τα 10 και πάει στα 11 σε λίγους μήνες. Αν ήταν παιδί θα τελείωνε το Δημοτικό σιγά σιγα...

Μέσα έπεσες...Τι όχι; Πέρα από την πλάκα, πολύ ωραίο κόμικ. Το προτείνω σε όσους γουστάρουν αστυνομικά...

Ελπίζω να πάρει μόνιμα τον λοπού ο ΣΤΟΡΜ - εκτός αν βγει σε αυτόνομη έκδοση (που θα συνοδεύεται με δώρο παπαρουνό-σπορο (τον οποίο ο αναγνώστης θα πρέπει να καταναλώσει υποχρεωτικά πριν την ανάγνωση του τεύχους (για να αντιληφθεί το έργο σε όλο του το μεγαλείο))) Σόρρυ παιδιά στα 80s και εμένα μου άρεσε. Αλλά ήταν τα 80s

Σειρά διαμάντι, άντε να τα βρεις τώρα... Από αγγελία ή μαγαζί;

Πολύ ωραία παρουσίαση δεν το ήξερα θα το αγοράσω σύντομα! Να φανταστώ τα τεύχη των εκδόσεων ΜΙΛΙ είναι άφαντα;; Πρέπει να κάτσω να δω διάφορες "μικροσειρές" της ΜΑΜΟΥΘ (αυτές με 1-2-3 τεύχη) που μου λείπουν και να της αγοράσω όσο ακόμα βρίσκονται. Μην πάθω ότι έπαθα με την Modern Times πριν 15-20 χρόνια...

Το Κάθε Κυριακή δεν έχει να κάνει με την Καθημερινή. Τα συγκεκριμένα στριπς είχαν πρωτοκυκλοφορήσει στις Κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων στις ΗΠΑ, έτσι και οι τόμοι που εκδόθηκαν αργότερα εκεί πέρα φέρουν το τίτλο: PEANUTS EVERY SUNDAY. Αυτό γιατί υπήρχαν και τα στιπς των καθημερινών εφημερίδων, ανήκουν σε άλλη έκδοση.

Μόνο εγώ ένοιωσα αίσχος με το που το αντίκρισα; Πόσο ποια θα αρμέξουν την αγελάδα; Επίσης τι σχέδιο είναι αυτό ρε παιδιά; Ο σχεδιαστής μεγάλωσε με καρτούν και "μικυμάο" (από αυτά που έβαζε Σάββατο πρωί στο ΣΤΑΡ);

Συγγνώμη αν έχει αναφερθεί σε άλλη σελίδα (είναι 8 οι αδιάβαστες σελίδες στο παρόν τόπικ και δεν κρατιέμαι να ρωτήσω).... Τι είναι αυτό το αίσχος; Ξεκίνησε νέα σειρά (ζήλεψαν τον Ραντανπλαν;;) Οι σχεδιαστές ζήλεψαν Λαίδη και αλήτη της Ντίσνευ ή είναι ιδέα μου;; Παναγιααααααααααα μου....