GeoTrou

Κάπου είχα πετύχει μια μικρή ανάλυση για το πώς, στο συγκεκριμένο βιβλίο, άγγιζε ορισμένα κοινωνικά ζητήματα (π.χ. κοινωνικό χάσμα της εποχής) και μου έκανε κλικ

Πατήρ και υιός βλέπουν έναν πουά Μίκυ να τρέχει σε μωβ λιβάδια. Παρόμοιες παραισθήσεις εμφάνισαν πολλοί παρευρισκόμενοι μετά από την ύποπτη τούρτα που παρασκευάστηκε μεσάνυχτα, με τρίχες κατοικιδίων θηλαστικών, ως μέρος τελετής στον Βελζεβούλη. Υ.Γ.: Εγώ έφαγα, αλλά δε με έπιασε. Ούτε και τον ημίγυμνο Σούπερμαν που καθόταν δίπλα μου

Δεν έχω κανένα Και προφανώς μιλάω για τα αστυνομικά του

Για την «Υπόθεση Εκβιασμού» απόψεις; Έλεγα να ξεκινήσω μ' αυτό

Άπαντα διηγήματα (Gabriel Garcia Marquez, Νεφέλη, 2015) σελ. 146-147: Έγινε σιωπή για μια στιγμή. Ύστερα η πόρτα έκλεισε ξανά και το παιδί ξαναμίλησε: «Εξάλλου, τώρα διαβάζω τον Τέρι και τους Πειρατές». [...] «Αυτό μου αρέσει», είπε. «Τουλάχιστον πες μας τι συνέβη στον Τέρι αυτή τη βδομάδα». «Προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του», σκεφτήκαμε. Όμως το παιδί είπε: «Δεν μ' ενδιαφέρει. Το μόνο που μ' αρέσει είναι τα χρώματα». «Ο Τέρι βρισκόταν σ' ένα λαβύρινθο», είπαμε εμείς. Και το παιδί είπε: «Αυτό ήταν την Παρασκευή. Σήμερα είναι Κυριακή και μ' ενδιαφέρουν μόνο τα χρώματα», και το είπε με μια ψυχρή, ατάραχη, αδιάφορη φωνή. *Προφανώς πρόκειται για το στριπ Terry and the Pirates του Milton Caniff

Αλέξανδρε, πολλά πολλά συγχαρητήρια κι από εμένα φίλε.

Ο Craig Thompson είναι Αμερικανός δημιουργός κόμικς και εικονογράφος. Αποτελεί έναν από τους πιο πολυβραβευμένους δημιουργούς της γενιάς του και μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης indie σκηνής. Το στυλ του έχει επηρεαστεί από ονόματα όπως οι Joe Sacco, Chris Ware και Daniel Clowes, ενώ έχει εγείρει συγκρίσεις με την τεχνική του Will Eisner. Ο Thompson γεννήθηκε το 1975 στο Traverse City, στις όχθες της λίμνης Μίσιγκαν, αλλά μεγάλωσε στην μικρή πόλη Marathon του Ουισκόνσιν. Οι γονείς του, πιστοί Χριστιανοί, ήταν ιδιαίτερα αυστηρών αρχών και επέβαλλαν σκληρές τιμωρίες, ενώ στο σχολείο δεχόταν διαρκώς bullying. Η διαφυγή του από αυτά, πνευματικά τουλάχιστον, βασιζόταν κυρίως στα καρτούν και δευτερευόντως στα κόμικς. Η άσχημη παιδική και εφηβική του ηλικία αποτέλεσε την έμπνευση για το γνωστότερο έργο του, το Blankets. Μετά το σχολείο, παρακολούθησε μαθήματα στα University of Wisconsin-Marathon County και Milwaukee Institute of Art & Design, χωρίς ωστόσο να ολοκληρώσει τις σπουδές σε κανένα από τα δύο. Το 1997 μετακόμισε στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Έπιασε δουλειά στην Dark Horse, κάνοντας οτιδήποτε άλλο εκτός από κόμικς, αλλά τα παράτησε για να αφιερωθεί σε προσωπικά του πρότζεκτ. Η πρώτη του δουλειά, Good-bye, Chunky Rice (1999), του χάρισε το βραβείο καλύτερου νέου δημιουργού στα Harvey και ακολούθησαν τα Bible Doodles (2000) and Doot Doot Garden (2001). Συμμετείχε επίσης στα συλλογικά Bizarro Comics (2001) και Bizarro World (2005) της DC, πλάι σε ονόματα όπως οι Paul Pope, Harvey Pekar, Pter Bagge και Gilbert Hernandez. Το 2003 κυκλοφόρησε το Blankets. Εκτός από την τεράστια αποδοχή εντός της κομιξικής κοινότητας (πολυάριθμα βραβεία, μετάφραση σε δεκάδες γλώσσες, εγκώμια από τον Alan Moore, τον Art Spiegelman και άλλους), προσέλκυσε το γενικότερο ενδιαφέρον και έγινε αμέσως ένα από τα σπουδαιότερα αυτοβιογραφικά κόμικς. Για τον ίδιο τον Thompson, ωστόσο, ήταν το μέσο να πει στους γονείς του ότι δεν είναι πλέον Χριστιανός... Το επόμενο κόμικ του Thompson ήταν το Carnet de Voyage (2004), μια συλλογή «στιγμών» από τα ταξίδια του στη Γαλλία, το Μαρόκο και αλλού. Την ίδια περίοδο έκανε μερικές σύντομες ιστορίες για το περιοδικό Nickelodeon Magazine και ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο Habibi, σε μια προσπάθεια να κατανοήσει το Ισλάμ και να αναδείξει την κουλτούρα του. Το ολοκλήρωσε έξι χρόνια μετά (!) και απέσπασε Eisner Award for Best Writer/Artist. Το πιο πρόσφατο έργο του είναι το Space Dumplins (2015), ένα all-ages graphic novel επιστημονικής φαντασίας.

Μιας και αναφέρθηκε, το CLM (που πλέον μετονομάστηκε σε πολάρ) είναι πολύ ενδιαφέρον περιοδικό. Ωραία κειμενάκια θεωρίας και ασχολείται με διάφορα υποειδή του αστυνομικού/νουάρ.

Να πω την αλήθεια, αν η πλοκή είναι κάτι του στυλ «Σηκωθείτε αδέρφια να φάμε τον Τούρκο κατακτητή» θα με ξενερώσει κάπως. Προτιμώ να δω έναν πιο γκρίζο χαρακτήρα. Φαίνεται σχεδιάρα, πάντως