Επιθεωρητής Le Pit

Τελικά σε μία φάση υπέρτατης ανοιχτοχεριάς, πήρα τον σκληρόδετο που έχει όλο το έπος (520 σελίδες) και τον πρώτο τόμο της τριλογίας αυτό με τον techno-admiral (public)...Eίχε και το Ινκαλ το πρωτο ,αυτό με τον Μοέμπιους, άλλα 1ον δεν είχα άλλο μαρούλι μαζί μου και 2) δεν το χω πάρει ακόμη απόφαση... 1) Θα γκρινιάξω λίγο, το τούβλο με τις 520 σελ, το πήρα χωρίς 2η σκέψη γιατι θεώρησα ότι με 0,1 ευρώ τη σελίδα η καλύτερη value for money αγορά που θα μπορούσε να κάνει κανείς, όμως με ξενέρωσε κάτι, το μικρό φορμάτ (διαστάσεις σελίδας), αυτό το έκαναν επειδή είναι πολύ μεγάλο για να μην βγει και πάρα πολύ βαρύ ή πολύ ακριβό? Πάντως οι σελίδες μου φαίνονται μικρές για αυτό το στυλ εικονογράφισης. Ο τόμος της καινούριας τριλογίας πάλι ήταν πολύ καλύτερος σαν μέγεθος, μπορείς να χαρείς τις σελίδες, Ψηφιακή ζωγραφική στο στυλ που μου αρέσει, θυμίζει το στυλ του Άλεξ Ρος , το φυλλομέτρισα και είναι ωραίο για να το φυλλομετράς ,άλλα είχε λιγότερο σέξι αύρα από αυτό του Gimenez...χμ, επικεντρώθηκαν στο πολεμικό κομμάτι? Παραμένω φαν του Gimenez, επειδή το αρτ που κάνει είναι πολύ εκφραστικό κι ας έχει και ατέλειες που και που, ωραίες είναι κι αυτές, άλλα σίγουρα και το ξεφύλλισμα του καινούριου είναι από μόνο του ένα σχολείο. Είναι οπτικό πανόραμα, την ιστορία δεν την διάβασα ακόμη.

Καταπληκτική παρουσίαση! Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν είχα δώσει την πρέπουσα σημασία στο κόμικ όταν είχα αρχίσει αν το διαβάζω από το 9 (και ήταν αρκετά μπερδευτικό με βάση τις γνώσεις που τότε είχα...), θα του δώσω σίγουρα 2η ευκαιρία !

Το πήρα χτες απο τη λέσχη και το διάβασα το ίδο βράδυ... Κατα τη γνώμη μου είναι στην ίδια κατηγορία με το logicomic, το Γκαβρίλο Πρίνσιπ και τα κόμικς αυτά που απευθύνονται περισσότερο σε κανονικούς ανθρώπους και όχι αποκλειστικά για τους πορωμένους κομιξοφάγους. Έτσι πχ οι σκηνές δράσης εξυπηρετούσαν το κοινωνικό σχόλιο ,άλλα δεν ήταν συγκλονιστικές σκηνοθετικά, ώστε να απολάυσει κάποιος αυτή καθαυτή την κάθε σκηνή δράσης. Πάντως ήταν άρτιο,χωρίς λάθη, τουλάχιστον εμένα δεν μου χτύπησε κάτι στο μάτι, είχε ροή, καλό σχέδιο, όχι ικανό για να μείνουν ορθάνοιχτα στόματα, άλλα ιδανικό για να πει την ιστορία όπως πρέπει...πολύ καλή ποιότητα έκδοσης εν σχέση με την τιμή και τα λοιπά ,ένα ψεγάδι ήταν ότι ο καρτουνίστικος πατερούλης δεν έμοιαζε τόσο σαν πορτρέτο με την αντίστοιχη εκδοχή του στο εξώφυλλο ή στο φλάσμπακ, δηλ εκεί στα τελαυταία του παραείχε τεραστια μύτη και στη φάτσα δεν ήταν όσο χαρακτηριστικός θα τον ήθελα, ενώ στο εξώφυλλο είναι φτυστός... Πιθανόν για πολιτικούς λόγους ο πατερούλης, δεν θυμάμαι, να έχει ξανακριθεί τόσο σκληρά σε δημόσιο εύρος για την ηθική του υπόσταση... αυτή τη φορά έφτασε η ώρα του, η κριτική για το Σταλινικό καθεστώς και τους ακολούθους του είναι εμείλικτη, αν και στο editorial εξηγεί ποια περιστατικά ήταν αληθινά και ποια φανταστικά κ υπερβολές... τουλάχιστον απο τη σκοπιά των δημιουργών. Το εξώφυλλο λιτό και μιλάει κατευθείαν στο μάτι, ένα παράδειγμα εξώφυλλου που χωρίς να το δουλεύεις μια βδομάδα, είναι καλοστημένο και μπαίνει κατευθείαν στο μάτι του θεατή, ένα καλό κόμικ στο σύνολο !

Η ιστορία των λήσταρχων, είναι σε εξέλιξη, Τα μολύβια μελανώνονται με διάφορα μαρκαδοράκια και μετά οι σελίδες χρωματίζονται ψηφιακά. Η μελέτη των όπλων, των σπιτιών και του περιβάλλοντος χώρου έχουν γίνει εδώ και καιρό και πλεόν οι σημειώσεις μας οδηγούν... Τα πιστόλια είναι ένα από τα πεδία που μου αρέσουν σε αυτό το κόμικ επειδή η εποχή που διαδραμματίζεται είναι πολύ κομβική για την τεχνολογία τους. Γενικότερα τα πρώτα ρεβόλβερς (περίστροφα) έχουν τις απαρχές τους από τη δεκαετία του 1820... κάτα τα 1850 άρχισαν να χρησιμοποιούνται σ εμεγαλύτερο βαθμό σε Ευρώπη και Αμερική...καθώς μετά το 1870 εισήχθησαν αυτά με αυλακώσεις στους μήλους και καλύτερη απομόνωση της σφαίρας... ιστορικό όπλο του ελληνικού στρατού για πολλές δεκαετιές σε χρήση ,μέχρι να αντικατασταθεί από τα πιστόλια με γεμιστήρα, ήταν το mas 1873 (11 mm) ...

Παρότι δεν ανήκω στη φυλή των Ντισνεικών το πήρα κι εγώ! Κι εγώ περίμενα hard cover , επειδή κάποια άλλη σειρά ντίσνευ που είχε τύχει να πα΄ρω πάλι απο εφημερίδα ήταν μεγάλο και hard cover φορματ, οι σελίδες όμως φαίνονται αρκετούτσικες, εκτός αν εχει προσαρμοστεί με λιγότερα καρέ ανα σελίδα και αυτό τον τρόπο δείχνουν περισσότερες οι σελίδες που θα ήταν 30% κάτω σε μεγάλο φορμάτ. Το πήρα πάντως επειδή αυτή η σειρά έχει μια ποικιλία και φαίνεται ενδιαφέρουσα, οι παρωδίες ντείσνευ γενικά μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και φαντάζομαι ότι θα έχει πλάκα! Περισσότερες εντυπώσεις αφού το διαβάσω...

Εννοείς τις καινούριες ιστορίες? Εικαστικά όντως είναι καταπληκτικές, αν και το παραδοσιακό στυλ του gimenez είναι πιο οικείο στο μάτι μου, σίγουρα θα ήθελα να τα είχα όλα και θα καραδοκώ για να τα αποκτήσω μόλις μου δοθεί η ευκαιρία!

Πρόσφατα έκανα επανάληψη στα 8 τόμους-τεύχη του 9 και μπήκα στον κόπο να τα βάλω ποιο τακτοποιημένα σε ντοσιέ... Η αλήθεια είναι ότι όταν έφτασα στην 5 η ιστορία με τον ποιητή, απογειώθηκα ! Η φιλοσοφικές αναζητήσεις που ξεπηδούν ειδικά σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας είναι πολύ πλούσιες! Ο jodo φτάνει στα άκρα με τα σενάρια του και αυτό είναι που τα κάνει τόσο δυναμικά! Η υπερβολή που δίνεται όμως με ρυθμό και φρικαλεότητα που είναι σαν να το ζεις! Βοηθάει βέβαια και το καταπληκτικό artwork του Gimenez, που δεν ξέρω ποιες άλλες δουλειες έχει κάνει και αν κατέκτησε αυτό το επίπεδο σε πολύ μεγάλη ηλικία (από φωτογραφίες που είδα και προ δεκαπενταετίας έμοιαζε 70αρης), άλλα είναι συγκλονιστικός, ειδικά στον χρωματισμό με υδατοδιαλυτά... Διαφωνώ με την άποψη ότι είναι μισογυνισμός, ένα μύνημα που θέλει να προωθήσει ο σεναριογράφος , εξάλλου οι γυναίκες έχουν εξέχουσες θέσεις και εξουσίες και δείχνουν προσωπικότητα στο έργο. Με την ίδια λογική και οι άντρες στο κόμικ είναι τελείως βλαμμένοι που αυτοθυσιάζονται για πλάκα ,κάθε φορά που θίγεται ο εγωισμός τους, η κάστα τους κτλ, οι ρόλοι των χαρακτήρων γενικότερα είναι υπερβολικοί, άλλα αυτό δικαιολογείται λόγο της άχρονης περιόδου και της αναγκαιότητας να είναι πιο άμεση η ιστορία ώστε να μην χρειαζεται 6 πλάσιες σελίδες για να βγει κάθε νόημα. Αυτή είναι και η χρησιμότητα των κλισέ σε κάθε ιστορία, να οριοθετηθεί το mainstream φόντο της συγκεκριμένης ιστορίας για να γίνει κατανοητό το παράξενο! Τα τεράστια στήθη και τα υπερσώματα των γυναικών είναι ανάλογα των τεράστιων σωματικών προσόντων των αρρενοπών αντίστοιχων χαρακτήρων! Ότι αισθάνεται ένας αντρας βλέποντας τα μπαλκόνια της όντα και της Ονωράτα το ίδιο θα νιώσει και μια γυναίκα που βλέπει τις πλατάρες και το πέτρινο στέρνο των αντρικών χαρακτήρων, (που συχνά μέσα στο κόμικ είναι και αυτοί γυμνοί,) άλλα και των αμφίφυλων χαρακτήρων! Η σάρκα και η ψυχή και κάτα πόσον αυτά διαχωρίζονται ή δεν γίνεται να διαχωριστούν κτλπ! (Επείσης είναι σίγουρο ότι ο jorodoski παρρήγειλε αυτά τα πλούσια κορμιά, ή μήπως είναι πινελιά του ζωγράφου?), πάντως για να είμαι μέσα στο κλίμα των ιστοριών ποιος δεν θα παντρευόταν μια από τις γυναίκες που ζωγραφίζει ο Gimenez με εμφυτευμένο στο κρανίο της το μυαλό του Jorodoski? Ωστόσο δεν έχω διαβάσει τους καινούριους μεταβαρώνους και το ινκαλ , οπότε θα προσπαθήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου να καταλάβω πως διαβάζονται τα σκαναρισμένα εδώ μπας και αποκτήσω πιο σφαιρική άποψη Δεν νομίζω ότι το έργο απευθύνεται τόσο σε εραστες της επιστημονικής φαντασίας, εγώ θεωρώ το αντίθετο!! Το κάλυμα της sci -fi φάσης είναι περιτύλιγμα και όχι η ουσία, το ζουμί βρίσκεται στη σαπουνόπερα και στις ίντρικες των χαρακτήρων! Είναι ψυχολογικό θρίλερ κάτα κάποιο τρόπο.

Σχεδιάζοντας πυρεττωδώς το "ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ"...,το πρώτο μου κόμικ με μαρκαδοράκια και στυλούς, το οποίο θα είναι έγχρωμο στην τελική του μορφή.

Καλησπέρα κι από μένα! Γενικότερα είδα εύστοχες παρατηρήσεις από τους προλαλλήσαντες...σχετικά με τα "βαριά χρώματα στη νύχτα",την πρώτη σελίδα δηλαδή το προσωπο του ήρωα φωτίζεται από κάποιο φως? Οι προβολείς του αυτοκινήτου δείχνουν μπροστά οπότε το λογικό είναι να βλέπουμε σκοτεινή φιγούρα χωρις να διακρίνεται πρόσωπο,εκτός αν μια λάμπα φεγγει μπροστά στη μούρη του. Οι φωτισμοί δηλαδή κάπου μπερδεύουν. Στο θέμα του refference, η αντιγραφή δεν σημαίνει ότι πρέπει να ψάξεις για να βρεις ακριβώς την εικόνα που θες για να την αντιγράψεις μέσα στη σελίδα σου! Η αντιγραφή βοηθάει με το να κάνεις σπουδή σε κάτι ,δηλαδή να το σχεδιασεις μέχρι να το μάθεις και μετα να το βάλεις στην εικόνα, για παράδειγμα αν είσαι αδύναμος στα δάχτυλα σχεδίασε από refference πολλές φορες χέρια μέχρι να αποκτήσεις ευχέρεια και μετά να τα τοποθετείς μέσα στην εικόνα, αντιγράφοντας και από το δικό σου σκίτσο μέχρι να μπορείς να κάνεις την ανατομία τους από μνήμης! Συμβουλή,πριν αρχίεις την κανονική σελίδα έχε ένα φύλλο εξάσκησης με πρόχειρα σίτσα -αντιγραφές απο refference των θεμάτων που χρειάζεσαι γι αυτήν την σελίδα!! Πχ θες να έχει ένα καράβι έχε από δίπλα το χαρτί με σκιτσάκια από αντιγραφες καραβιών! Βέβαια πριν κάνεις τις επιμέρους αντιγραφές είναι καλό να έχεις και το πρόχειρο στήσιμο της σελίδας σε σκίτσο (storyboard ή thumbnails,στα αμερικάνικα...) όταν κατανοήσεις την τρισδιάστατη δομή του αντικειμένουν που θες να εισάγεις στο σκίτσο σου ακόμη και αυθόρμητα χωρίς να το αντιγράφεις θα ξέρεις από που πρέπει αν το αρχίσεις ,που να σκιάσεις και που να το τελειώσεις. Μια σελίδα έχει 2 φάσεις,την ολική της τονικότητα και τα επιμέρους κομμάτια, αυτά πρέπει να δέσουν στο τέλος,άλλα είναι και 2 διαφορετικά κομμάτια κάτα τη σχεδίαση.Στον μπλε σάκο με το κίτρινο φως ,σελίδα 5, το brush πάνω στην τσάντα είναι πασαλειμένα στην τύχη... θέλει ομαλή μετάβαση οι τόνοι από το φωτεινό σημείο προς το πιο ανοιχτό ,εκεί στρώστο με χαμηλό opacity στο normal ,οχι multiply δηλαδή και ξαναπέρασμα από πάνω με αυτό το αποτέλεσμα. Ο χάρης καλά κάνει κ είναι σκούρος γιατί είναι στην πλάτη του η πηγή φωτός οπότε από μπροστά έχει σκιά, επείσης ωραίος ο χρωματισμός του κρέατος.... οι επιρροές σου γενικά είναι από manga? Προσωπικά δεν μ αρέσουν πολύ οι ευθείες με χάρακα και το πολύ gradient στοιχείο στο χρώμα ,που φαίνεται να έχει πινέλα ,οπότε σημαίνει ότι έχεις κάνει gradient με πολλά πινέλα που είναι απίστευτα χρονοβόρο...καλύτερα λίγο πιο ελέυθερα στο χρώμα. Γενικά πάντως έχεις κάνει πολύ δουλειά , απλά κάτα τη γώμη μου βιάστηκες λίγο να προχωρήσεις σε γνωση photoshop και εφέ (motion blur για παραδειγμα στην κίνηση του αυτοκινήτου,σωστός!) ,πριν την κατανόηση του απλού σκίτσου με μολύβι! Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να γυρνάς μπρος τα πίσω και να συμπληρώνεις κενά! Πειραμματίσου με traditional media,είναι ανεκτίμητη η γνώση που κερδίζεις κάνοντας παρέα μαζί τους και αποκτάς περισσότερη πείρα στο πως να καθοδηγήσεις τον υπολογιστή (ο οποίος είναι σαν να φτιάχνεις έναν πίνακα ,κρατώντας ένα πλαστικό χέρι το οποίο κρατάει ένα πινέλο ) να βάψει!

Και οι δικές μου πληροφορίες λένε ότι το "γυμνά οστά" θα συνεχιστεί και μάλιστα σε παραπάνω άπο ένα ακόμη τέυχη...

Καθώς το κόμικ έχει προχωρήσει και έχει μπει στην τελική ευθεία του χρωματισμού, είπαμε να ανεβάσουμε λίγο υλικό ακόμη...μια σελίδα ασπρόμαυρη με 3 από τους κεντρικούς χαρακτήρες να πλησιάζουν το χωριό...Ο Λήσταρχος Καρδάρας, ο Μάρκος ο Γυφτοχαραλάμπης και ο Βάγγος του Πρινέα ή "ομορφόπαιδο"... ένα καρέ με τα όπλα modele l'ordinance 1873 (Το Γαλλικό αντίπαλο δέος του colt single action 1872, καθώς η ελληνική κυβέρνηση αγόραζε γαλλικά όπλα εκείνες τις εποχές...), το επείσης γαλλικό lefauchex m1858, το πρώτο περίστροφο που απέκτησε ο ελληνικός στρατός τη δεκαετία του 1860 και μια πιστόλα chatellerault της δεκαετίας του 1820... Και μια σελίδα που βρίσκεται στο 2ο στάδιο του χρωματισμού...και δοκιμές για το logo τίτλου...

Όντως το δείγμα σχεδίου μοιάζει με κόπια του Πραττ! Το χρώμα είναι όπως λέτε και πιο πάνω πολύ έντονο (οι παλιες έγχρωμες βερσιόν έμοιαζαν με χειροποίητα, δεν ξέρω αν ήταν ή όχι, άλλα αυτό εδώ κάνει πολύ μπαμ digital... πολύ κορεσμένο χρώμα για το ύφος αυτό, κλωτσάει θαρρώ, πιθανολογώ ότι ίσως είναι έτσι για να πιάσει και μικρότερες ηλικίες ). Θετικό πάντως ότι βγήκε, καλή κίνηση του εκδότη!

Δηλώνω κι εγώ συμμετοχή κι αν είναι φαβορί ο Βασιλιάς και η Καbuki( που αφού την έχει εγκαταληψει η τύχη της για καιρό σημαίνει ότι είναι επίφοβο τώρα να επανέλθει, σύμφωνα με τους κανόνες των πιθανοτήτων κτλ) , θα προσπαθήσω να αναμετρηθώ κι εγώ με αυτά τα μεγαθήρια γιατί το δώρο είναι τούμπανο.

Με κάνατε να τσεκάρω κι εγώ την παλιά έγχρωμη έκδοση της Μαμούθ και πάλι τα καρέ είναι έτσι, αφού είναι έτσι και η ξενόγλωσση τότε είτε είναι άποψη του δημιουργού (που δεν είναι η πρώτη φορά , γενικά ο Πραττ έχει πάρει κι άλλες φορές παράξενες αποφάσεις στη ροή ,δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα στο μυαλό μου,άλλα έχω αυτή την εντύπωση ), ή έχει γίνει κάποιο λάθος στο πολύ παλιό ξένο αρχείο που είναι ουσιαστικά η μήτρα, το οποίο αναπαράγουν οι νεότερες εκδόσεις, κάτι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον αν έχει συμβεί ,άλλα δεν ξέρω πως θα μπορούσε να τσεκαριστεί κάτι τέτοιο... πάντως όντως θαρρώ ότι δεν κολλάει έτσι όπως είναι Πάντως να πω κι εγώ το συγκεκριμένο άλμπουμ του Κόρτο είναι το αγαπημενο μου από τη σειρά.

Μόλις το πήρα κι εγώ και το διάβασα... Βέβαια λίγο βιαστικά, οπότε επιφυλάσσομαι και για μια πιο προσεκτική ανάγνωση... εντυπώσεις, Εξώφυλλο ...'Απο εξώφυλλα μέχρι τώρα δεν έχω μείνει ευχαριστημένος, ίσως να είμαι εγώ απαιτητικός κ ξινός. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ : Οκ! Πλάκα έχει! Εditorial: Οκ. Στην τροχιά των κόμικ: Mια χαρά, ευχάριστη ενημέρωση,καλώς υπάρχει η στήλη. Η Απουσία: Στο γνωστό κουλτουριάρικο στυλ που πλέον καθιερώνει ο κομήτης. Προτιμώ πιο περιπετειώδη κόμικς, άλλα δεν έχει σημασία,δεν είναι κακό. Το θηρίο: Επείσης στο κουλτουριάρικο ύφος, ομοίως με το παραπάνω. Συνέντευξη: Χμ, θέλω να το ξαναμελετήσω το θέμα για να εκφέρω άποψη. Διατημικά μικρόβια: Επείσης χρήζει περισσότερης μελέτης, θα το ξαναδιαβάσω. Στην καντίνα: Η νουάρ ατμόσφαιρα αποδίδεται, χωρίς να κόψω φλέβα, το διάβασα ευχάριστα. Diet Orchestra : Κουλτουριάρικο στριπάκι με ιδιότυπο χιουμορ, οκ... Δάγκωσε τη λαμαρίνα: Εδώ σχεδιαστικά αρχίζουμε ν ανεβαίνουμε, το αυστηρό εξαπάνελο στήσιμο δεν μ άρεσε, αν είχε παιχνίδι με τα καρέ και με αυτό το σχέδιο χρώμα θα πήγαινε πολύ καλά το αποτέλεσμα. Δεν πειράζει next time! Πάντως έστω κι έτσι ανεβήκαμε level! Kυνηγός ράτσας: Μια χαρά , ταιριάζει με το ύφος του περιοδικού, noir αίσθηση. Διήγημα: Δεν το διάβασα ακόμη όπως δεν διάβασα ακομη και του πρώτου τέυχους, θα τα διαβάσω άλλα με το πάσο μου. Αναπάντητα ερωτήματα : Καθόλου κακό δισέλιδο, το σχέδιο δουλεμένο στυλιζαρισμένο, με λεπτομέρειες (κάτι που δεν συνηθίζεται τόσο στο περιοδικό), επείσης και στο κουλτουριάρικο ύφος που ταιριάζει γάντι με το περιοδικό, Ωραία δουλειά. Εnsalada mixta: ΠΑΛΙ κουλτουριάρικο με υπαρξιακά ερωτήματα!!! Πολύ ωραίο σύνολο πάντως. Μυρίζει αίμα: Καλό, ωράια δουλειά. Σκέτη μ@λ@κι@ : Ωραίο καρτονίστικο σχέδιο, συμπαθητικό , είχε ροή δηλ storytelling. H μπαλάντα της έβδομης σφαίρας : Πολύ ωραίο,τέλειο που έβαλε τον Όσκαρ μέσα, με μπέρδεψε μόνο η δεύτερη σελίδα που είναι σε διαφορετικό σχεδιαστικό στυλ επειδή είναι εφημερίδα, θα πρότεινα να μην ήταν ολοσέλιδη,άλλα κάπως ένθετα. ΑΤΗ1281: Δεν το διάβασα ακόμη. *****: Εννοώ το κόμικ 5 αστέρια, ε... εδώ κινδυνος να κάνω σπόιλερ ΄,άλλα θα το πω δεν αντέχω, όπως είχα πει και για το άλλο τεύχος, ίσως υπάρχει ένα κοινό που απολαμβάνει να βλέπει σε φάση τσόντας μη εμφανίσιμες γυναίκες. Προσωπικά αν έφτιαχνα τέτοιο κόμικ θα προσπάθούσα να έχω πρωταγωνίστρια χαρακτήρα τύπου σαν τις κοπέλες που φτιάχνει ο Ηλίας Χατζούδης, άλλα αυτά είναι γούστα. Το σχέδιο του Ζερβού μια χαρά πάντως. Προτελευταία σελίδα: Εξαιρετικό, μακάρι να έβαζε περισσότερες σελίδες ο Κλήμης. Αφρικάνικeς μάσκες : Νο comments. Συνδρομές: Δεν νομίζω ,γιατί έχει πλάκα να κάνω τη βόλτα μου για να το βρω και να πιάνω την συζήτηση με τον ψιλικατζή συν ότι για να γλιτώσω 1 ευρώ στο τεύχος δεν δεσμέυομαι ότι θα το παίρνω συνέχεια... Συνολικά... Θα συνεχίσω να το στηρίζω όσο μπορώ γιατί είναι μια γενναία προσπάθεια και χρειάζονται τέτοιες προσπάθειες. Η κουλτούρα νίκησε σε γενικές γραμμές και αρχίζει να αποπνέει μια αναβίωση βαβέλ παρα πέντε (μια εποχή που δεν την είχα ζήσει γι αυτό δεν την νοστάλγώ, καλη όψη του νομίσματος,άλλα μακάρι να αυξηθεί η ποικιλία στο ύφος των δουλειών.) Το ότι έλειπαν τα γυμνά ωστά ενώ θεωρήθηκε το highlight του προηγούμενου τεύχους, δεν ήταν θετικό. Αλλα ποιος ξέρει τι συνέβη.

Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια και για το ενδιαφέρον ! Ακόμη είναι λίγο νωρίς για να προβλεψουμε το πότε θα είναι έτοιμο, είναι στα ξεκινήματα του! Και θα έχει λίγο χρονοβόρα τεχνική(μολύβι μελάνι κ χρώμα), αν πάντως το προλάβουμε μέχρι το επόμενο μεγάλο συνέδριο, σίγουρα θα το διαδώσουμε! Δεν ξέρω αν διάβασε τον βασίλη Τζανακάρη, άλλα θα το ψάξουμε γιατί γενικότερα συναντήσαμε δυσκολίες στην έυρεση πηγών για το συγκεκριμένο θέμα.... λίγες πληροφορίες (έκανα 2 μήνες να βρω το πιθανό πιστόλι υπηρεσίας των χωροφυλάκων... και τα όπλα των ληστάρχων ταυτοποιήθηκαν από παμπάλαιες και θαμπές φωτογραφίες...), θέλω να σημειώσω ότι τα αντικείμενα ,τα σπίτια ,τα όπλα ,έχουν αποφασιστεί μετα από έρευνα ,ώστε να είναι σχετικά με την εποχή (υπόψιν ότι εκείνη την εποχή το αυτοκίνητο για την Ελλάδα ήταν κάτι εξωπραγματικό, στα χωριά δεν υπήρχε ρέυμα άλλα λάμπες μαγγάλι ,τζάκια,τα οποία ήταν και η εστία μαγειρέματος...) και γενικότερα η ζωή ήταν πολύ διαφορετική, ενώ τα πάντα ήταν φτιαγμένα από πέτρα... άλλα η ατμόσφαιρα είχε μια εσανς από western του Sergio Leone, αν αντικαταστήσουμε το ξύλο με την πέτρα,την έρημο με τους κάμπους και τις winchester καραμπίνες με manlicher!!

Με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνω την συνεργασία μου με τον Βασίλη Χειλά , για την δημιουργία ενός νέου κόμικ. Στο ξεκίνημα της ιστορίας μας βρισκόμαστε στη Ελλάδα του 1925-26, την περίοδο του μεσοπολέμου κάτα την δέυτερη ελληνική δημοκρατία...η διαλυμμένη χώρα, μετά απο την μικρασιατική εκστρατεία, έχει να αντιμετωπίσει και το φαινόμενο των ληστών... Πιθανόν η πρώτη μου φορά που καταπιάνομαι με ιστορίες που έχουν φόντο τον ελλαδικό χώρο, (αν εξαιρέσουμε κάποιες πολύ μικρες ιστορίες σε ανθολογίες) αντιγραφω από το ποστ του Βασίλη στο fb... Μεσοπόλεμος. Δεύτερη ελληνική δημοκρατία. Η διαλυμμένη από τo μικρασιατικό εγχείρημα χώρα. Οι τελευταίοι των ληστάρχων. Το διάταγμα του Παγκάλου για αμνηστία σε όποιον λήσταρχο παρέδιδε την κεφαλή συντρόφου του. Οι ήρωές μας, πρώην συναγωνιστές, σε έναν αγώνα αλληλοεξόντωσης. Ο Panagiotis Tsaousis εικονογραφεί το ταπεινό μου αυτό σενάριο.. ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ. Enjoy!!

Μου φάνηκε φοβερή έκδοση, σκληρό εξώφυλλο, full χρώμα και σε καλή τιμή, ο μόνος λόγος που δεν το πήρα ακόμη είναι επειδή έχω μια αλεργία στo fantasy είδος, άλλα νομίζω ότι θα ξεπεράσω αυτήν την προκατάληψη για να τιμήσω ένα πολύ ωραίο και πλούσιο συνολικά αποτέλεσμα.

Τιμήθηκε κι από μένα στην παρθενική του παρουσίαση στο 2o fanzine weekend... Μου άρεσε πολύ, γενικά θα συμφωνήσω στα περισσότερα με τους προλαλλήσαντες, όλα τα κόμικς είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά έχουν κάποιες αδυναμίες άλλα ένα κόμικ το βλέπω σαν σύνολο πλεόν. Και σαν σύνολο ήταν πολύ όμορφο, σε έβαζε στον κόσμο του, αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά σε κάθε κόμικ, άλλα δεν είναι δεδομένο. Ελάχιστα fanzines έχω διαβάσει με ισσοροπημένο σενάριο (στα περισσότερα ενώ η ποιότητα σχεδίου έχει ανέλθει πολύ, οι ιστορίες δεν ακολουθούν το επίπεδο των σκίτσων), το συγκεκριμένο βέβαια θα το χαρακτήριζα ποιοτική αυτοέκδοση και όχι fanzine ,νομίζω ότι ο όρος το αδικεί. Με κάλυψε και σαν ιστορία και σαν ροή και σαν σχέδιο και σκηνοθετικά ήταν πολύ καλό ,ήταν καλοστημένο με αρχή, μέση τέλος και ειχε κίνηση!!και καλή επιμέλεια έκδοσης. Από έναν δημιουργό που είναι νεαρός σε ηλικία , που έφερε στον κόσμο ένα ώριμο αποτέλεσμα.

Oκ, ένα το κρατούμενο λοιπόν ,αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι μιλάμε για ένα "προιόν" ας το πούμε που δεν θα είναι όυτε σαν τα gc fanzines, άλλα ούτε σαν τις εκδόσεις που οραματιζόταν ο Valt, δηλαδή έκδοση graphic novel , όπως έγινε με το "δεσμώτης του ονείρου". Η διαφορά από τα φανζινάκια είναι ότι θέλεις καλύτερη ποιότητα και η διαφορά με το νόβελ είναι ότι θα έχουμε λίγες σελίδες ,καμιά 30αριά αντί για 150. Απλά ένα τευχάκι που θα συμμετέχουν 2 άτομα δεν μου ακούγεται ωραίο, εκτός αν θα είναι σειρά τευχών ώστε πχ κάθε φορά να περνάνε 2 καλλιτέχνες και στο επόμενο 2 άλλοι και πάει λέγοντας. Παλιότερα είχα ακούσει ότι υπήρξε το εφημεριδάκι της λέσχης, θα μπορούσε ίσως να έβγαινε κάτι πχ που να έχει κάποια άρθρα ,παρουσιάσεις καινούριων κόμικς και να έχει μέσα και κόμικς δικών μας δημιουργών. Στα πλαίσια αυτής της ιδέας θα μπορούσε να έχει νέα για τα αμερικάνικα κόμικς , τα Γαλλοβελγικά και τα Ντίσνευ,δηλαδή γι αυτά που ενδιαφέρουν τη μάζα των κομικσόφιλων και όχι περιοδικό με σκέτο κόμικ εναλλακτικό κιόλας, σαν τον μπλε κομμήτη. Διαφωνώ με αυτό που λες ότι είαι δύσκολο να βρεις δημιουργούς να δουλέψουν με πιθανή προοπτική κέρδους, αυτό δεν σημαίνει ότι θα το έκαναν όλοι, άλλα θεωρω ότι μπορούν να βρεθούν, οι περισσότεροι το κάνουν άλλωστε αν αφαιρέσεις τους φτασμένους επαγγελματίες... τώρα για την 6αδα ίσως ναι είναι λίγο τραβηγμένο άλλα αν γινόταν θα είχε πλάκα. Δεν το πρότεινα σαν κάτι πανεύκολο, άλλα σαν πρωτότυπη ιδέα που θα ξεχωρίσει από τα συνηθισμένα και για να έχει μια ιστορία που να πηγαίνει κάπου,έστω όπου μπορεί να πάει σε 30 σελίδες. (Φαντ'αζομαι 'οταν λες Γούσης εννοείς...Κούτσης? (τη φάση με τα portfolio?)). Το θέμα με τις ανθολογίες είναι ότι όταν μπαίνουν πολλοί το αγοράζουν και αρκετοί που είναι φίλοι κοινό του καθενός από αυτούς που συμμετέχουν, αν μπουν 2 άτομα , αυτοί που δεν θα μπουν από τη μία μπορεί να ξενερώσουν σε φάση,γιατί ο άλλος κι όχι εγώ κτλ και το ότι θα είναι μόνο 30 σελίδες θα αποτρέπει να το πάρουν επειδή θα είναι πραγματικά καλό, επειδή είναι δύσκολο να γραφτούν καλά σενάρια σε τόσο λίγες σελίδες, σίγουρα είναι καλύτερα από τα 4σέλιδα, άλλα και πάλι είναι ένα δείγμα για κάτι μεγαλύτερο. Όπως το βλέπω αν είναι να μπουν 2 καλλιτέχνες τότε καλύτερα ένας, ώστε τουλάχιστον να παρουσιάσει μια ιστοριά με αρχή μέση και τέλος, δύο 15 σέλιδες δεν νομίζω ότι πάνε κάπου... είναι άχαρος αριθμός, ή που θα κάνεις ολιγοσέλιδες γα να βγει ανθολογία ,που δεν θα έχει ανάλυση χαρακτήρων άλλα μόνο ένα σύντομο,έξυπνο plot ή μια ολοκληρωμένη ιστορία 30,40 σελίδων που να αισθάνεται κάποιος ότι διάβασε μια κανονική ιστορία.

Θα αναφέρω κι εγώ ότι οι εντυπώσεις μου από το event ήταν θετικότατες! Ήταν πάρα πολύ ωραία, το κλίμα και η παρέα ήταν κάτι που μου είχε λήψει και τολμώ να πω ότι δεν το ζω στα μεγαλα events με τόσο ανθρώπινο τρόπο όπως στα μικρότερα. Υπήρχε ζεστασιά και συντροφικότητα, γνωρισα παιδιά που δεν έχει ξανατύχει να ξαναμιλήσω και μίλησα περισσότερο με παιδιά που έλεγα με το ζόρι ένα γεια..το μόνο που μετάνιωσα που δεν ήμουν πιο ξεκούραστος για να είμαι ακόμη πιο κεφάτος στις συζητήσεις και να τις χαρώ περισσότερο! (καποιες φορές έπεφταν οι διακόπτες μου). Η προσέλευση ήταν αρκετά καλή, ωστόσο πολλοί δεν ήρθαν, τουλάχιστον τις ώρες που ήμουν παρόν, αν ερχόντουσαν και μια πλειάδα άλλων συνήθων ύποπτων που περνούν από τα events πιστέυω ότι θα μπορούσε να φτάσει τους 500. Υπήρχαν απώλειες από πολλές φάτσες, πιθανόν έτυχε όμως. Καλή ιδεά και ο διαγωνισμός για τα παιδικά και αυτό με τον Κούτση, γενικά είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή την προσπάθεια που κάνει ο Γιάννης με τη σειρά τέτοιων εκδηλώσεων που είναι ανθρωποκεντρικές και για τους δημιουργούς που κάθε επιπλέον βήμα που τους δίνεται είναι σημαντικό. Όταν έχω έμπνευση μπορεί να παραθέσω και νέες ιδέες ,για να βελτιώνεται φορά με τη φορά. Πάντως πάει πολύ καλά ήδη και νομίζω ότι έχει αρχίσει να δημιουργεί το δικό του "τύπο".

Θετική σαν σκέψη το να βγει gc fanzine, ή κάτι που θα λέγεται κάπως έτσι μιας και θέλεις να διαφοροποιείται σαν κόνσεπτ. Περίπου 30 σελίδες με 2 δημιουργούς, σωστά κατάλαβα? Ερωτήματα, αν είναι τόσο λίγοι οι δημιουργοί γιατί να το βγάλουν μαζί με τη λέσχη? Απάντηση αν κατάλαβα καλά αν υπαρξει ζημιά θα επιβαρύνει τη λέσχη, ενώ αν βγει κέρδος θα το πάρουν οι καλλιτέχνες. Οπότε στην ουσία 2 δημιουργοί θα βγάλουν κάτι χωρίς ρίσκο. Απλά κάτι που θα προωθεί 2 δημιουργούς ( το πολύ κιόλας) γιατί να λέγεται gc fanzine , λόγω του μικρού μεγέθους? 2ον η επιλογή των 1 η δύο εκλεκτών αυτών πως θα προκύψει? Θα είναι brand names ώστε να δώσουν δόξα στη λέσχη ή νέα παιδιά που ακόμη δεν έχουν προβληθεί ώστε να βοηθηθούν από αυτό το κόνσεπτ? Αν θες κάτι με λίγα άτομα να συμμετέχουν εγώ θα το προτεινα κάπως διαφορετικά, δηλαδή μία ομάδα με καταμερισμό εργασίας ,πχ έναν σεναριογραφο, έναν penciler, εναν inker ,έναν colorist ,έναν editor κι έναν πχ letterer- γραφίστα με την έννοια ότι σε κάθε τέτοιο τέυχος να προωθείς μια ομάδα με 6 άτομα αντί για 2 και ένα πιο συμπαγές αποτέλεσμα χωρίς άνισα εικαστικά αποτελέσματα. Αυτά τα άτομα θα μπορούσαν να είναι συνδυασμός έμπειρου και άπειρουν ,ανερχόμενου δυναμικού, πχ ο editor θα πρέπει να είναι παντογνώστης στα κόμικς, μεγαλύτερος ηλικιακά και ισως καταξιωμένος γιατί θα είναι ο καθοδηγητής άλλα οι άλλοι να είναι άπειροι, άλλα πολύ ταλαντούχοι και πολλά υποσχόμενοι πιστιρικάδες...

Aύριο θα πούμε λίγα πράγματα για τη ροή ,για τους 6 τρόπους αφήγησης (κάτα Mcloud ευαγγέλιο),για την σκηνοθεσία με βασικούς ορισμούς ,για τα πλάνα,το καδράρισμα, την εστίαση ,τις γωνίες λήψης του πλάνου, την λειτουργία των διαφορετικών σχημάτων καρέ,για τα μπαλονάκια και τι εξυπηρετεί το κάθε σχήμα, για τη δημιουργία χαρακτήρα...ε τελικά δεν είναι τόσο λίγα, θα έχει θεωρία και πράξη για όποιον επιθυμεί και φέρει τα σχεδιαστικά του. Φυσικά ΄΄ολα αυτά δεν θα τα αναλυσουμε σε βαθος, άλλα θα έχει έναν εφ όλης της ύλης βασικό σκελετό. Όποιος πιστός προσέλθει, αυτό είναι το δωρεάν δοκιμαστικό μάθημα.

Tελικά πάντως με όλη αυτή την ιστορία δεν τίθεται πλέον ζήτημα ζωντάνιας στο φόρουμ ! Ναι είναι ο Κρίστοφερ Γουώκεν ,άλλα μ άρεσε, νομίζω ταίριαξε στο ρόλο!

Tο διάβασα κι εγώ (αν και με δυσκολία το βρήκα κρυμμένα καλά σε ράφι σε ψιλικατζίδικο της γειτονιάς σε μέρος που μόνο κάποιος που το έψαχνε επί τούτου ή ρωτώντας μπορεί να βρεθεί.). Συμφωνώ σε πολλά με τους προλλαλήσαντες, γενικά διαφωνώ ότι είναι ενα πριοδικό που θα έπρεπε να διανέμεται σε περίπτερα, αν ήταν στο χέρι μου θα το έβαζα στα γνωστά κομιξάδικα και σ εβιβλιοπωλεία,δεν θεωρώ ότι είναι τόσο εμπορικό ώστε να βγαίνει σε τέτοια μαζική παραγωγή. Οι λόγοι είναι γιατί είναι αρκετά κουλτουριάρικες οι ιστορίες και λείπει και το χιουμοριστικό άλλα και το ερωτικό στοιχείο. Οι φίλοι μου που δεν ήταν καμμένοι με κόμικς αγόραζαν το 9 για το φωτεινή της νύχτας. Γενικά πάντως κάποια ισσοπεδωτικά πιο πάνω σχόλια δεν με εκφράζουν, το ότι ένας εκδοτικός μάζεψε τόσο πολλούς δημιουργούς με όρους που δεν γνωρίζω,δηλ δεν ξέρω τι κερδίζουν όλοι αυτοι για την δουλειά που έκαναν (αν είναι με ποσοστά άστα...),άλλα ότι μαζέυτηκαν όλοι αυτοί, όλη αυτή η ύλη κτλ, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο και οι δουλειές δεν είναι για πέταμα,έχουν δουλειά πάνω τους ,άλλο το μέτρο του ταλέντου του καθενός , δεν λέω ότι είναι το 100% τοις 100% που μπορούν να βγάλουν οι δημιουργοί αυτοί ,άλλα έχει γίνει προσπάθεια κ έχουν και χρώμα σχεδόν όλες οι ιστορίες, άλλα και το ασπρόμαυρο Φιλ Πωτ του ΓΟΥΣΗ έχει μελέτη στο σχέδιο, αν κάποιος κατέχει θα δει ότι και στο πρώτο καρέ και κυρίως στο πρώτο της δέυτερης σελίδας ,ε τους 3 τόνους διαβάθμιση με προοπτική πάνω απ τη λαική με πανοραμικό πλάνο ,μπαλκόνια(Εξαιρετικό καρέ) και από κάτω στο καρέ 2 σελ 31 που θαμπώνει το φόντο για να εστιάσει στην φιγούρα μπροστά με μάυρα, ΄πλατιάζω άλλα θέλω να πω ότι το στυλ του Γούση μ άρεσε πολύ περισσότερο από το artwork του προκατόχου του στην ίδια θεματολογία. 3 σχεδιαστές από μέσα μου ήταν αδιάφοροι σαν δουλειά, άλλα έχω δει τέτοια σχέδια σε underground ξένα κόμικς, δηλαδή δεν έπαθα σοκ,το καταλαβαίνω. Έντελως καλοπροέραιτα πάντως και με συμπάθεια σε δημιουργούς κι εκδότες που το πάλεψαν, δεν νομίζω ότι μπορεί ν αντέξει στη λογική περιπτέρου , άλλα έστω μια στροφή με χιουμορ τύπου αρκά και σίγουρα πολύ περισσότερη αναλογία σε αστεία κόμικς ,ίσως κάνει κάτι. Ακόμη και άθλια χιουμοριστικά κόμικς μπορούν να νικήσουν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΑ δραμματικά κόμικ. Το χιούμορ είναι το πιο εμπορικό και με δυνατότητα να πέρνει και λίγο μάτι ο αναγνώστης μέτα συγχωρησεως (άλλα όχι όπως έγινε στο υπάρχον τεύχος με underground στυλ, με άλλους όρους). Για μένα γενικά δεν ήταν απογοητεύτικο, ήταν περίπου αυτό που φανταζόμουν ότι θα δω μέσα και μια χαρά υλικό για ανθολογία από συμμετέχοντες ενός φεστιβάλ πχ Ελληνικών κόμικς. Το 9 ήταν καλύτερο μια εποχή επειδή είχε αριστουργήματα όπως μεταβαρώνοι και σιδερόφρακτοι, δεν ξέρω κάτα πόσον έιναι λογικό να εκδοθούν μέσα στο μπλε κομήτη τα καλύτερα αλληνικά κόμικς,δηλ αυτά που αποδεδειγμένα έχουν διαπρέψει ,μαζί με αυτά τα πρωτοεδιδόμενα (και να ξένα δεν είναι όλα πανάκεια,υπάρχουν άπειρα underground , απλά το 9 επέλεγε τα best of the best, όπως κάνουν όποιο αγοράζουν δικαιώματα για εμπορικούς λόγους.).