TinTin

Το 6ο επεισοδιο ηταν το χειροτερο filler που εχει υπαρξει.

Καθολου απιθανο να ειναι αληθινο. Νομιζω οτι κατι τετοιο παιζει και στις «περιοδους εκπτωσεων» σε αρκετα ειδη(πχ σε παπουτσια το εχω δει κ εγω). Γενικα θεωρώ ότι η φαση με τις εκπτωσεις, black friday κλπ, συμφερει αν ξερεις τι θες, το εχεις εντοπισει ή ιντερνετικα το εχεις αποθηκευσει. Αν δεν εχεις μετρο συγκρισης και πας στα τυφλα απλα για να πεταξεις τα λεφτα σου σε πραγματα που κ καλα θες, ειναι πιθανο να σε πιασουν κορόιδο.

Από το 'Fight Club' στον Clive Barker: Η ιστορία των Εκδόσεων Οξύ Μια αναδρομή στην ιστορία, τους συγγραφείς και τις σπουδαίες κυκλοφορίες μιας εκδοτικής που κάποτε προσπάθησε να δει τα πράγματα αλλιώς. Πριν λίγο καιρό έτυχε να με φέρει ο δρόμος έξω από ένα από τα πολλά bazaar βιβλίου που έχουν ξεπηδήσει τα τελευταία χρόνια στις μεγάλες πόλεις, με αρκετή ώρα στη διάθεση μου για σκότωμα. Έτσι αποφάσισα να κάνω μια βόλτα ανάμεσα στα Ξεχασμένα Βιβλία, αυτά που κανείς δε θέλει πια. Σίγουρα έχετε μπει σε ένα από αυτά τα bazaar βιβλίου. Στημένοι διάδρομοι που σε καθοδηγούν σε μια διαδρομή ανάμεσα από τραπέζια γεμάτα βιβλία ένα βήμα πριν την πολτοποίηση, δίπλα σε άλλους αναγνώστες που χαϊδεύουν εξώφυλλα, με καλαθάκια όπως μπαίνεις για να στοιβάξεις αυτά που θέλεις και ταμείο στο τέλος για να πληρώσεις. Αν μπεις, θα βγεις μόνο στο τέλος του λαβυρίνθου, αφού έχεις δει όλα τα κιτς εξώφυλλα με τις stock φωτογραφίες, τα φανταχτερά παιδικά εικονογραφημένα και τα πάμπολλα βιβλία που δεν είχες ιδέα πως μπορεί κάποιος κάποτε να είχε εκδώσει. Συνήθως σε αυτά τα bazaar κάθε εκδοτικός έχει το δικό του σημείο με τα βιβλία του μαζεμένα κοντά-κοντά. Κι αφού πέρασα μπροστά από τους δεκάδες εκδοτικούς που υπήρχαν/υπάρχουν μόνο και μόνο για να επανεκδίδουν κλασικά μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας (να έχει μετρήσει κάποιος άραγε σε πόσες διαφορετικές εκδόσεις κυκλοφορεί το ‘Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ’) και πριν φτάσω στα ειδικού ενδιαφέροντος αναγνώσματα (who knew πως στην Ελλάδα έχουμε τόσα πολλά μέντιουμ και πως έχουν γράψει και βιβλίο κιόλας), βρήκα τις Εκδόσεις Οξύ. Οι Εκδόσεις Οξύ δημιουργούνται τον Σεπτέμβριου του 1996 από τους Νίκο Χατζόπουλο και Πάρι Κούτσικο. Σκοπός τους είναι να φέρουν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό μεταφράσεις ξενόγλωσσων βιβλίων που πατούν το πόδι τους για πρώτη φορά στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, δίνουν από τις πρώτες κιόλας εκδόσεις τους μεγάλο βάρος στην ίδια την έκδοση: Όμορφα, μοναδικά εξώφυλλα και προσεγμένες συνολικά εκδόσεις. Ο εκδοτικός παίρνει το όνομα του από το περιοδικό Οξύ που προϋπάρχει και η αρχή γίνεται με το ‘Trainspotting’ του Irvine Welsh, λίγο πριν η ταινία του Danny Boyle βγει στα σινεμά και γίνει ένα παγκόσμιο χιτ. Εξαιτίας του, το Οξύ θα εκδώσει στη συνέχεια αρκετά βιβλία που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Λίγο αργότερα βγαίνει ‘Ο άρχοντας του ψεύδους’ του Graham Masterton, εκκινώντας τη σειρά ‘Κόλαση’ (μετέπειτα ‘Σκοτάδι’) που θα δει μεγάλα έργα της λογοτεχνίας του τρόμου να βρίσκουν τα ράφια των ελληνικών βιβλιοπωλείων, συνδυάζοντας στο νου των αναγνωστών το όνομα Οξύ με αυτό το, σίγουρα παραγνωρισμένο στη χώρα μας, είδος λογοτεχνίας για την επόμενη 15ετία. Ο Masterton θα αγαπηθεί πολύ από τον εκδοτικό: Συνολικά 11 βιβλία του θα εκδοθούν μέσα στα επόμενα χρόνια. Το 2003 το Οξύ βρίσκεται στη μέση της μοναδικής υπόθεσης απαγόρευσης βιβλίου στη χώρα μας από το 1981 και μετά (για το ‘120 Μέρες στα Σοδόμα’ του Ντε Σαντ εκείνη τη φορά). Αιτία το σατιρικό κόμικς ‘Η ζωή του Ιησού’ του Αυστριακού Gerhard Haderer, που βγαίνει στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, και οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε στους κόλπους της εκκλησίας. Ο εισαγγελέας ζητά την κατάσχεση του βιβλίου από 4 βιβλιοπωλεία της Αθήνας στο οποίο κυκλοφορεί (Πολιτεία, Πρωτοπορία, Comicon, Χριστάκης) και η αστυνομία μπουκάρει και μαζεύει κάθε αντίτυπο που βρίσκει μπροστά της. Η εκκλησία μέσα από τα επίσημα χείλη της Αρχιεπισκοπής εγκρίνει την απόφαση και μερικές μέρες μετά ο Haderer, ο εκδότης του Οξύ Νίκος Χατζόπουλος και οι ιδιοκτήτες των 4 βιβλιοπωλείων καταδικάζονται από το Πλημμελειοδικίο Αθηνών σε 6μηνη φυλάκιση για την πράξη της καθύβρισης θρησκευμάτων δια του Τύπου. Ο συγγραφέας του έργου μας κράζει παγκοσμίως, η κοινότητα των ελλήνων και ξένων δημιουργών κόμικς είναι έξαλλη με τη λογοκρισία, τη δικαστική απόφαση ακολουθεί διεθνής σάλος και τελικά, περισσότερο από 2 χρόνια μετά, ο δημιουργός αθωώνεται και το βιβλίο επιστρέφει στα βιβλιοπωλεία. Το Οξύ στοχεύει σε ένα νεαρότερο, ανοιχτό σε νέες αναγνωστικές εμπειρίες, κοινό. Φέρνει, εκτός των Masterton και Welsh, έργα συγγραφέων όπως ο Clive Barker, ο Iain Banks, ο Neil Gaiman, ο Jim Crace, ο Christos Tsiolkas, ο Chuck Palahniuk, ο Russell Banks, ο George Pelecanos και άλλοι. Συγγραφείς που το έργο τους δεν είχε βρει αποδοχή στη χώρα μας ή απλά δεν είχε φτάσει ποτέ μέχρι τώρα στα χέρια των ελλήνων αναγνωστών. Ακόμα, συστήνει στο κοινό και έλληνες συγγραφείς, που πειραματίζονται και παραδίδουν ενδιαφέροντα και ξεχωριστά βιβλία. Συνολικά οι Εκδόσεις Οξύ εκδίδουν περισσότερους από 80 τίτλους που εντάσσονται στη λογοτεχνία τρόμου (μια καλή λίστα για να πάρετε μια γεύση αλλά σίγουρα ημιτελής βρίσκεται εδώ). Αυτή τη συλλογή, μια μικρή αλλά σημαντική κοινότητα αναγνωστών-φανς του τρόμου, αναζητά να ολοκληρώσει μιας και αρκετοί από τους τίτλους δε βρίσκονται πια σε κυκλοφορία. Ακόμη, δεκάδες τίτλοι, από κόμικς μέχρι και δοκίμια εκδίδονται στα χρόνια που ο εκδοτικός λειτουργεί με τις μηχανές στο φουλ. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελαν οι Εκδόσεις Οξύ και ένα κομμάτι των ελλήνων αναγνωστών. Ο τρόμος δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει ένα αξιόλογο κομμάτι της βιβλιοαγοραστικής πίτας στη χώρα μας. Αρκετοί από τους τακτικούς αναγνώστες αντιμετωπίζουν το είδος σαν μέρος της “παραλογοτεχνίας”, όπως συμβαίνει και με άλλα δημοφιλή είδη λογοτεχνίας μακριά από την Ελλάδα, όπως η επιστημονική φαντασία, το φανταστικό, η εναλλακτική ιστορία, σχεδόν το σύνολο δηλαδή αυτού που ονομάζουμε Speculative Fiction. Πολλές από τις εκδόσεις του Οξύ δεν είχαν την αποδοχή που οι άνθρωποι του περίμεναν. Τα περισσότερα κεντρικά βιβλιοπωλεία δεν έδωσαν ποτέ ιδιαίτερη σημασία στα βιβλία των ειδών που υπηρέτησαν οι Εκδόσεις Οξύ. Αρκετοί αναγνώστες δε γνωρίζουν σήμερα ποια βιβλία σημαντικών συγγραφέων κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τον εκδοτικό. Οι όμορφες εκδόσεις του δεν εκτιμήθηκαν, σε μια εποχή που το “καλό ελληνικό εξώφυλλο βιβλίου” ήταν απλά ένα αστειάκι μεταξύ αναγνωστών. Οι καλές μέρες του εκδοτικού πέρασαν λίγο πριν την άνοδο των βιβλιοφιλικών social media που σήμερα μας επιτρέπουν να μάθουμε τα πάντα για τις νέες κυκλοφορίες, να χαζέψουμε εξώφυλλα, να διαβάσουμε γνώμες, αυτά δηλαδή που επιτρέπουν σήμερα σε βιβλία να γίνουν viral ακόμη και σε χώρες με μικρό αναγνωστικό δυναμικό όπως η Ελλάδα. Σταδιακά όλο και λιγότερα νέα βιβλία άρχισαν να εμφανίζονται από τη genre γωνιά του Οξύ. Από το 2012 και μετά, οι εκδόσεις αφιερώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά σε βιβλία που σχετίζονται με τη μουσική και ταξιδιωτικούς οδηγούς, με μερικούς αστρολογικούς οδηγούς και βιβλία για πολεμικές τέχνες να διανθίζουν ακόμη το κατάλογο τους. Η προσπάθεια μάλλον απέτυχε. Ίσως φταίει η κρίση, τα περιορισμένα αναγνωστικά γούστα των ελλήνων αναγνωστών, ίσως απλά μερικές προσπάθειες να είναι καταδικασμένες να ζήσουν μόνο για περιορισμένο χρόνο. Όμως το Οξύ είναι ακόμη εδώ. Από πέρυσι προσπαθεί να φέρει στην Ελλάδα μερικούς τίτλους κόμικς σε τευχάκια, όπως το ‘Fight Club 2’ του Chuck Palahniuk που ολοκληρώθηκε σε 10 μέρη και τα πολύ πρόσφατα ‘Δράκουλας’ και ‘Σέρλοκ Χολμς: Δαίμονας του Λίβερπουλ’ των Leah Moore, John Reppionκαι ‘James Bond 007: Επιχείρηση Vargr’ των Warren Ellis, Jason Masters. Έχει ανακοινωθεί επίσης μια συνεργασία με τη Marvel και το πρώτο κόμικς που θα βγει σύντομα είναι μια ιστορία του Doctor Strange με τίτλο ‘Ο όρκος’. Τα κόμικς βρίσκονται σε αποκλειστικότητα στα Public, με τα οποία ο εκδοτικός συνεργάζεται στενότατα πλέον, κι αποτελούν το νέο στοίχημα του Οξύ που δείχνει έτσι σημάδια ζωής μετά από καιρό. Το αν θα πετύχει, μένει να το δείξει η ιστορία. Εμείς είπαμε να σας δείξουμε μερικές από τις παλιές εκδόσεις τους, έτσι σαν ένα γρήγορο ξεφύλλισμα του καταλόγου τους, για να μάθετε λίγα περισσότερα πράγματα για αυτούς και να αναζητήσετε κάποια από τα βιβλία που μπορεί να υπάρχουν ακόμη απόθεμα σε βιβλιοπωλεία και bazaar βιβλίου. ΒΙΒΛΙΑ 4 ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟ ΟΞΥ Clive Barker Συνολικά 7 από τα έργα του Barker κυκλοφόρησαν από τον εκδοτικό, αλλά ξεχωρίζουν 3 από τα σπουδαιότερα έργα του. Το ‘Hellraiser’ (2006), η νουβέλα με τον πρωτότυπο τίτλο ‘The Hellbound Heart’ από την οποία προέρχεται η ταινία ‘Hellraiser’ του 1987. Το ‘Καμπάλ’ (2000, ‘Kabal’), μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον τσακισμένο Μπουν, που περιπλανείται ψάχνοντας το θάνατο πεπεισμένος πως έχει διαπράξει φρικτούς φόνους χωρίς ο ίδιος να θυμάται τίποτα. Η περιπλάνηση του αυτή τον φέρνει στη Μηδία, μια νεκρόπολη στην οποία θα συναντήσει κάποια μυστηριώδη πλάσματα, τη Γενιάς της Νύχτας. Όμως τον Μπουν ακολουθεί η αστυνομία και άνθρωποι της καθημερινότητας του και η συνάντηση όλων δε θα έχει καλό τέλος. Το ‘Ο κλέφτης του πάντοτε’ (1996, ‘The Thief of Always’), για το Σπίτι των Γιορτών, που υπάρχει εδώ και χίλια χρόνια και υποδέχεται αμέτρητα παιδιά για να πραγματοποιήσει κάθε τους επιθυμία, με ένα μικρό μόνο αντίτιμο, και τον μικρό Χάρβεϋ Σκοτ που είναι ο επόμενος που θα βρεθεί στο εσωτερικό του. Graham Masterton Από τα 11 βιβλία του συγγραφέα που έχουν βγει μέχρι και σήμερα από το Οξύ, ξεχωρίσαμε 3: ‘Ο παρίας’ (1997, ‘The Pariah’), για έναν αρχαίο δαίμονα που στοιχειώνει το Γκράνιτχεντ, μια μικρή κωμόπολη της Μασαχουσέτης. Η δύναμη του δαίμονα βρίσκεται εγκλωβισμένη στο κουφάρι ενός βυθισμένου πλοίου στα βάθη του Ατλαντικού και απειλεί να βγει ξανά στην επιφάνεια, για να βυθίσει τον κόσμο ολόκληρο σε μια αιώνια νύχτα. ‘Δαιμονισμένη ταξιαρχία’ (2007, ‘The Devil in Gray’), για τους αποτρόπαιους φόνους που διαπράττει κάποιος που μοιάζει να έρχεται από το παρελθόν, κάποιος όχι ακριβώς πεθαμένος μα όχι κι ακριβώς ζωντανός, που δεν μπορεί να πεθάνει αλλά μπορεί μόνο να παγιδευτεί, που επέστρεψε για να ολοκληρώσει την αποστολή του. ‘Τρομερή ομορφιά’ (2011, ‘A Terrible Beauty’), εκεί που οι θρύλοι της Ιρλανδίας θα ζωντανέψουν όταν η αστυνόμος Κέιτι Μαγκουάιρ θα ανακαλύψει έναν ομαδικό τάφο 11 γυναικών που θάφτηκαν πριν από 80 χρόνια και νέα θύματα θα αρχίσουν να εμφανίζονται, δολοφονημένα με τον ίδιο τρόπο, συνεχίζοντας μια τρομερή, απόκρυφη παράδοση. Chuck Palahniuk Από τους συγγραφείς που αγάπησαν πολύ οι Εκδόσεις Οξύ, από τις οποίες κυκλοφόρησε στην Ελλάδα ένα μεγάλο κομμάτι του έργου του. Ξεχωρίζουν τα ‘Fight Club’ (2000), το βιβλίο που οδήγησε το 1999 στη δημοφιλή κινηματογραφική μεταφορά του David Fincher, ‘Ο επιζών’ (2002, ‘Survivor’), για τον Φροντιστή Μπράνσον, τον τελευταίο επιζώντα μιας αίρεσης που αφηγείται στο μαύρο κουτί ενός Μπόινγκ 747 τη ζωή του πριν αυτό συγκρουστεί στο έδαφος και ‘Πνιγμός’ (2009, ‘Choke’), την ιστορία ενός άντρα που είναι εθισμένος στο σεξ και ξεγελά κόσμο σε ακριβά εστιατόρια κάνοντας πως πνίγεται, με σκοπό να πάρει λεφτά από όσους τον “σώζουν” για να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας της μητέρας του που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Neil Gaiman Παρότι μόνο 5 βιβλία του συγγραφέα εκδόθηκαν από το Οξύ, αυτά αποτελούν από τα σημαντικότερα έργα του μέχρι σήμερα. Ξεχωρίζει το αριστουργηματικό ‘Ο πόλεμος των θεών’ (2004, ‘American Gods’), το πολυβραβευμένο μυθιστόρημα που περιμένουμε να δούμε και στην τηλεόραση σε λίγο καιρό, αλλά και τα ‘Το σπίτι στην ομίχλη’ (2003, ‘Coraline’) και ‘Το βιβλίο του νεκροταφείου’ (2011, ‘The Graveyard Book’). Στο πρώτο, η μικρή Κοραλάιν ανοίγει μια πόρτα στο σπίτι της που οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο με ζωντανά παιχνίδια και κλεμμένες ψυχές από τον οποίο θα προσπαθήσει να ξεφύγει και να σώσει τον εαυτό της και τους γονείς της. Στο δεύτερο, ο Gaiman διασκευάζει το ‘Βιβλίο της ζούγκλας’ του Rudyard Kipling σε ένα μακάβριο, περιπετειώδες παραμύθι με φόντο το ξεχασμένο νεκροταφείο στο οποίο θα μεγαλώσει ο μικρός πρωταγωνιστής Καν. 10 ΒΙΒΛΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ‘Ένοχες απολαύσεις’ της Laurell K. Hamilton (2003) Η Ανίτα Μπλέικ της Hamilton, η πρωταγωνίστρια ενός από τα μεγαλύτερα best-sellers με βρυκόλακες που ξεπήδησαν τη δεκαετία του ‘90, ήρθε και στα ελληνικά. Σε αυτό το πρώτο βιβλίο της σειράς (που έχει φτάσει τα 25 μυθιστορήματα και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα), οι αναγνώστες γνωρίζουν την Ανίτα, μια νεκρομάντις και κυνηγό βρυκολάκων που τιμωρεί όσους παραβιάζουν το νόμο. Η Εκτελέστρια ξεκινά να εξιχνιάσει τις δολοφονίες αθώων βρυκολάκων, έρευνα που θα τη φέρει μπροστά στον Ζακ Κλοντ, τον πανίσχυρο βρυκόλακα που θα γίνει ο μεγαλύτερος εχθρός της και ο μεγαλύτερος εραστής της. ‘Το στοίχειωμα’ του Richard Matheson (2002) Τα μέλη 2 αποστολών που έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν να εξερευνήσουν την έπαυλη Μπελάσκο οδηγήθηκαν στο θάνατο ή την τρέλα από τα όσα συνάντησαν στο εσωτερικό της. Τώρα, 20 χρόνια μετά, μια νέα ομάδα είναι έτοιμη να προσπαθήσει την τύχη της και η δύναμη που κρύβεται μέσα στο σπίτι είναι έτοιμη για να κάνει δικούς της τους 4 ξένους που αποτελούν τη νέα αποστολή. ‘Νεκροσκόπος’ του Brian Lumley (1999) Υπάρχουν 2 άνθρωποι που μπορούν να επικοινωνούν με τους νεκρούς. Στη μια πλευρά βρίσκεται ο Μπόρις Ντραγκοσάνι, που δουλεύει για τις μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης και αντλεί τη νεκρομαντική δύναμή του από τον Θιμπόρ Φέρεντσι, έναν πανίσχυρο βρυκόλακα. Στην άλλη βρίσκεται ο Χάρι Κίο, ο μοναδικός άνθρωπος που στέκεται εμπόδιο στα σχέδια του Ντραγκοσάνι για παγκόσμια κυριαρχία, προστάτης ζωντανών και νεκρών, που για να τον προστατέψουν θα κάνουν τα πάντα, ακόμη και το να σηκωθούν από τους τάφους τους. Και τα 5 βιβλία της σειράς ‘Νεκροσκόπος’ είχαν κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Οξύ. ‘Το κορίτσι της διπλανής πόρτας’ του Jack Ketchum (1998) Το πιο γνωστό βιβλίο του Ketchum αφορά μια ανατριχιαστική ιστορία για την Αμερικανική ζωή στα προάστια, εκεί που η έφηβη Μεγκ και η αδερφή της Σούζαν βρίσκονται παγιδευμένες σε ένα σκοτεινό υπόγειο, αιχμάλωτες της απόμακρης θείας τους, το μυαλό της οποίας καταπίνει η τρέλα. Αυτή η τρέλα θα μολύνει και τους 3 γιους της και τελικά ολόκληρη τη γειτονιά, εκτός από ένα αγόρι που στέκεται ανάμεσα στα 2 κορίτσια και τους σκληρούς, αποτρόπαιους θανάτους τους. ‘Θεσπέσιο πτώμα’ της Poppy Z. Brite (1999) O serial killer Άντριου Κόμπτον, δραπέτης από τη φυλακή, που ποθεί νεαρά αγόρια και ο έκφυλος αριστοκράτης Τζέι Μπάιρν ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μετατρέψουν τους φόνους τους σε μια ακραία μορφή δολοφονικής ερωτικής τέχνης. Τώρα, το νέο θήραμα τους είναι ένας νεαρός Βιετναμέζος, ο Τραν, αλλά υπάρχει κάποιος που μπαίνει εμπόδιο στα σχέδια τους, ο πρώην εραστής του Τραν, ένας συγγραφέας/ραδιοφωνικός παραγωγός που πεθαίνει από AIDS. ‘Εργοστάσιο εφιαλτών’ του Thomas Ligotti (1999) Συλλογή διηγημάτων στην οποία ο Ligotti χρησιμοποιεί την ικανότητα του στο να μπλέκει γοτθικά στοιχεία με κοσμικό τρόμο και σουρεαλισμό με λυρισμό, προσφέροντας μέσα από πυχτό, γεμάτο γράψιμο, μερικές από τις καλύτερες ιστορίες της μοντέρνας λογοτεχνίας τρόμου. ‘Αχυράνθρωποι’ του Michael Marshall (2007) 68 άνθρωποι σκοτώνονται μέσα σε ένα γεμάτο κόσμο φαστφουντάδικο. Ένα κορίτσι απάγεται και κινδυνεύει να πεθάνει. Ένας νεαρός βρίσκει στην πολυθρόνα του νεκρού πατέρα του, την ώρα που πενθεί για το θάνατο και των 2 γονιών του, ένα μυστηριώδες σημείωμα. Αυτές οι 3 ιστορίες κάπως συνδέονται και οι Αχυράνθρωποι βρίσκονται στο κέντρου του μυστηρίου και κάποιος πρέπει να τους σταματήσει, αλλά ποιοι είναι και τι θέλουν; Γιατί σκοτώνουν; ‘Εργοστάσιο σφηκών’ του Iain Banks (2009) Ένα νοσηρό μυθιστόρημα για ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, τον Φρανκ, ο οποίος μεγαλώνει σε ένα απομονωμένο νησί στη Σκωτία, έχει ήδη σκοτώσει 3 παιδιά πριν φτάσει στα 10 του χρόνια και διεξάγει σαμανικές τελετές δικής του έμπνευσης, όταν ο Έρικ, ο μεγαλύτερος αδερφός του δραπετεύει από μια ψυχιατρική κλινική και αποφασίζει να γυρίσει στο σπίτι του. Το μυθιστόρημα είναι το πρώτο έργου του Iain Banks και εκδόθηκε το 1984. ‘Άλλοι’ του James Herbert (2003) Ο ντετέκτιβ Νίκολας Ντίσμας έχει γεννηθείπαραμορφωμένος, αλλά και με ένα σπάνιο ψυχικό χάρισμα. Τώρα ο Ντίσμας αναλαμβάνει να ανακαλύψει την αλήθεια για ένα μωρό που εξαφανίστηκε πριν 18 χρόνια ή που ίσως και να μην υπήρξε ποτέ. Μέσα από την αναζήτηση του θα βρεθεί σε ένα παράξενο μέρος που υποτίθεται πως είναι οίκος ευγηρίας, εκεί που θα μάθει το σκοτεινό μυστικό των Άλλων και θα λύσει το αίνιγμα της ίδια τους της ύπαρξης. ‘Ζόμπι’ της Joyce Carol Oates (2002) Η Αμερικανίδα συγγραφέας μας παρουσιάζει τον Κουέντιν Π., τον πιο αληθοφανή, τρομακτικό ψυχοπαθή δολοφόνο της λογοτεχνίας. Ένα ταξίδι στο μυαλό ενός serial killer, καθώς το μυθιστόρημα βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του ήρωα του, που βγαίνει από τη φυλακή όπου βρίσκεται για σεξουαλικά εγκλήματα και το πως περνά από το βιασμό στο φόνο κατ’ εξακολούθηση. 10 ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΤΑΙΝΙΕΣ Οι Εκδόσεις Οξύ είχαν πάντα έναν ισχυρό δεσμό με τον κινηματογράφο και κυκλοφόρησαν αρκετά μυθιστορήματα που τις μεταφορές τους είδαμε στο σινεμά. Να μερικά από αυτά: ‘Trainspotting’ του Irvine Welsh (1996) που έγινε η ταινία ‘Trainspotting’ (1996) του Danny Boyle ‘Το γλυκό πεπρωμένο’ του Russell Banks (2000) που έγινε η ταινία ‘The Sweet Hereafter’ (1997) του Atom Egoyan ‘Η λεπτή κόκκινη γραμμή’ του James Jones (1999) που έγινε η ταινία ‘The Thin Red Line’ (1998) του Terrence Malick ‘Κατά μέτωπο’ του Christos Tsiolkas (1999) που έγινε η ταινία ‘Head On’ (1998) της Ana Kokkinos ‘Ring’ της Kōji Suzuki (2005) που έγινε η ταινία ‘Ring’ (1998) του Hideo Nakata ‘Ρέκβιεμ για ένα όνειρο’ του Hubert Selby Jr. (2001) που έγινε η ταινία ‘Requiem for a Dream’ (2000) του Darren Aronofsky ‘Το μυστικό της γέφυρας’ του Thornton Wilder (2005) που έγινε η ταινία ‘The Bridge of San Luis Rey’ (2004) της Mary McGuckian ‘Ζωντανός θρύλος’ του Richard Matheson (2001) που έγινε η ταινία ‘I Am Legend’ (2007) του Francis Lawrence ‘Άσε το κακό να μπει’ του John Ajvide Lindqvist (2010) που έγινε η ταινία ‘Let the Right One In’ (2008) του Tomas Alfredson ‘Μεθυσμένο ημερολόγιο’ του Hunter S. Thompson (2005) που έγινε η ταινία ‘The Rum Diary’ (2011) του Bruce Robinson 15 ΑΚΟΜΗ ΤΙΤΛΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΑΞΕΤΕ ‘Μανουέλ: ο μικρός μαύρος μάγος’ του Βασίλη Μπαμπούρη (2010), ‘Ο Ντρέιντιν, ερωτευμένος’ του Jeff VanderMeer (1998), ‘Η σαρωτική έκρηξη’ τουGeorge Pelecanos (2000), ‘Οι κλέφτες’ του Jim Thompson (1997), ‘Η μουσική του αίματος’ του Greg Bear (1999), ‘Η νεράιδα των δοντιών’ του Graham Joyce (2001), ‘Αμνός: Το Κατά Σκαμπιήλ, παιδικού φίλου του Ιησού, Ευαγγέλιο’ του Christopher Moore (2007), ‘Εξαγνισμός’ του Jim Crace (2000), ‘Greek Psycho’ του Νίκου Βλαντή (2004), ‘Μία στις χίλιες’ του William S. Burroughs (1997), ‘Ο μικρός Λάβκραφτ’ του José Oliver (2011), ‘Ο φυσιογνωμιστής’ του Jeffrey Ford (2001), ‘Η χρυσή ακτή’ του Kim Stanley Robinson (1998), ‘Johnny Cash’ τουReinhard Kleist (2009), ‘Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης’ του Tim Burton (2009). >>Πηγή >>Νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις Οξύ [greekcomics] >>Παρουσίαση «ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ» >>Παρουσίαση «JAMES BOND 007 – ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ VARGR» >>Παρουσίαση «Fight Club 2»

Και εγω μολις ολοληρωσα την online αγορα μου. Γενικοτερα, επικρατει χαος στο site τους. Καποια προϊοντα ενω στα εμφανιζει διαθεσιμα στην λιστα αναζητησης, οταν τα κλικαρεις σε ενημερωνει οτι ειναι κατηργημενα. Αλλα δεν μου εκανε νουμερα η διαδικασια ευτυχως. Προπαρηγγειλα και το καινουριο Doctor Strange

Imho, η σειρα ηταν προσβολη στο μεγαλειωδες original comic. Μας ψαρωσαν με τα τρειλερ και το 1ο επ. και νομιζαμε οτι θα βγαλουν τιποτα της προκοπης. Αλλα για πολλους ήταν ενα fail supenatural wannabe.

^ Αν το Toy Story ηταν αληθινο, αυτο το δωματιο θα ηταν το αρχηγειο της επαναστατικης οργανωσης των παιχνιδιων. Η ανθρωποτητα θα ηταν καταδικασμενη.

Παρελαβα σημερα τα ζομπια μου απο τον Cassidy. Αψογα ολα, εξαιρετικη κατασταση. Σε ευχαριστω και παλι φιλε.

hahahaha έπος η Marge

Καλησπερα. Ενδιαφερομαι για τα walking dead books. Οποτε μπορεσεις, στειλε μου ενα pm.

Γενικα μιλωντας: Ναι οντως, καλυτερα να εχουν εφημεριδες οι Εσκομπαρ της Ελλαδας παρα συναιτερισμοι δημοσιογραφων.

Song of the Sea. ΥΠΕΡΟΧΗ και πανεμορφη ταινια. Να την τιμησετε.

Μου κανει λιγο fritz the cat, αλλα δεν θυμαμαι το συγκεκριμενο στιγμιοτυπο...

Hello. Τις τελευταιες μερες, καταφερα και πηρα καποια κομματια που ειχα σταμπαρει εδω και καιρο. Οταν ερθει ολο το πακετο θα ακολουθησει και ποστ στο αντιστοιχο θεμα. Θα αναφερω, λοιπον, οσα εχω προλαβει να διαβασω: 1. Τρεις Σκιές: Αγνοουσα παντελως την υπαρξη του. Το ξεφυλλισα στην πολιτεια και μου φανηκε ενδιαφερον. Βασικα, με κερδισε το σκιτσο του κατευθειαν. Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ηταν «φαντασου να ειχε και χρωμα». Τεσπα, οταν γυρισα το κατασπαραξα. Ενα υπεροχο ταξιδι με πολυ ωραια νοηματα και συναισθηματα. Το σχεδιο θυμιζε επικη περιπετεια αλλα το σεναριο ηταν αληθινο, ανθρωπινο και διδακτικο. Παρα την καταθληπτικη του θεματολογια, σου αφηνει μια ωραια, γλυκοπικρη αισθηση. Εξαιρετικη εκδοση.. 2. Η Μεγαλη Απατη και Ο Ιγκουανα: Τα ειχα διαβασει παλιοτερα αλλα ελειπαν απο την συλλογη μου. Τα ξανατιμησα πολυ ευχαριστα. Αστυνομικο noir, μεγαλη μου αγαπη. Προφανως τα εχετε διαβασει ολοι, οποτε δεν θα επιμεινω. Η μεγαλη απατη σκετο επος. Γρηγορος ρυθμος, σιχαμενοι χαρακτηρες σε μια σαπια και διεφθαρμενη κοινωνια. Ατελειωτο κυνηγι και ωραια σεναριακη αναπτυξη. Το 2ο... μεχ. Το σχεδιο μια απολαυστικη παρανοια. 3. Νταξει, αργησα λιγο αλλα... Συμβολαιο με τον Θεο. Υπεροχο σχεδιο. Το σεναριο ωμο και καθημερινο. Περιγραφει με ξεχωριστο τροπο την χρονικη περιοδο που τον σημαδεψε. Μου αρεσε ο τροπος που σε πεταει μεσα στην καθε ιστορια και σε κανει να ενδιαφερθεις για τον πρωταγωνιστη, χωρις κοινοτοπες αφηγηματικες τεχνικες. Ενα ωραιο, επισης, στοιχειο ειναι οτι δεν δημιουργει εμφανη μετωπα (αυτος ειναι ο καλος και τον συμπαθουμε και ολους τους υπολοιπους οχι). Απλα σε αφηνει να επιλεξεις μεσω της σταθερης αναπτυξης και της ροης της καθε ιστοριας. Εξαιρετικη εκδοση και αυτη. 4. Ξαναπιασα λιγο και τον 1ο τομο της Βιβλιοθηκης Κομιξ, διοτι μου ελειψε το μεγαλειο του Ροσα. Αυτα, to be continued.

Κατι που παρελειψε το μεγαλυτερο ποσοστο που την ειδε και επρεπε να την υπεραναλυσουμε μεχρι αηδιας. Ηταν μια διασκεδαστικη ταινια και that's all.

Αν ο Αρκάς δεν επέλεγε να το γυρίσει στην πολιτική γελοιογραφία το 2016, παραβλέποντας και ξεπλένοντας εγκληματικές δεκαετίες, και ΑΝ σεβόταν λίγο τον εαυτό του και τους αναγνώστες του και ΑΝ δεν ανακύκλωνε το λαζοπουλικό τρίπτυχο «γέρος-γριά-κλάνια», τότε ΙΣΩΣ να γλύτωνε την μουρμούρα του κάθε «περίεργου» που έχει τρελές απαιτήσεις τύπου: να μην τον αποκαλεί ο διαχειριστής της σελίδας μ....α επειδή εξέφρασε την γνώμη του. Χορτάσαμε ηθικολογία.

Ωραία παρουσίαση. Προσωπικά την έχω στο top3 των αγαπημένων μου σειρών. Δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τις πολυδιαφημισμένες αμερικανικές. (όχι ότι τις κράζω) Το σενάριο είναι αρκετά πρωτότυπο και σε κάποια σημεία φτάνει και το -ωραίο- άρρωστο. Οι χαρακτήρες είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον (φουλ κουραστική η Μπέκι). Αυτό που σου κάνει μπαμ στην πρώτη θέαση, είναι τα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ υπέροχα τοπία που πήγαν και βρήκαν καθώς και η τρομερή εικόνα της σειράς. Γενικά, αν δεν φάνηκε ήδη, συνεπικουρώ και την συστήνω ανεπιφύλακτα. Have fun!

Αν δεν κανω λαθος, βασιζεται στο 1ο βιβλιο γενικα και οχι μονο στα της 1ης σεζον. Καποια τευχακια που ειχα διαβαζει ηταν ικανοποιητικα. Σιγουρα οχι κατι το τρομερο βεβαια.

O Jeremy Jahns έχει την καλύτερη ιδέα ever: https://www.youtube.com/watch?v=C0qFPQppdU0

Ως προν στο hype, ok συμφωνώ. Αλλά όχι και απαρατήρητο ρε αδελφέ

Α για να μην το ξεχάσω. Nightcrawler. Η παπάτζα της χρονιάς. Πέρυσι ήταν το American Hustle, φέτος τούτο. Παντελώς αδιάφορος πρωταγωνιστής, κανένα χτίσιμο στον χαρακτήρα του, χαζοί διάλογοι. Μόνο μια σκηνή θα θυμάμαι. Κατά τα άλλα, ουστ. Και μιας που πιάσαμε τα οσκαρικά, το Gone Girl είναι μια υπέροχη παράνοια. Ξέρει να κάνει ταινίες ο Fincher, ΤΕΛΟΣ.

Whiplash. Αριστούργημα. Ένα απλό αλλά υπέροχα αποδοσμένο στόρι. Σε καθηλώνει από την πρώτη σκηνή.

Πω ρε τι μου θύμισες, παίζει να το είχα συμπληρώσει όλο.

Αν δεν είχε και όλα τα υπόλοιπα θα ήταν φουλ βαρετή ταινία. Σιγά το original βιβλικό story δηλαδή. Γενικά ο Αρονοφσκι σ'αυτήν την ταινία το έχασε λίγο, παίζει να έφαγε τρελή πίεση από τα studio ώστε να βγει χριστιανοεγκεκριμένη. Αυτός ο Ράσελ Κρόου... πρέπει να τον βγάλουν στην σύνταξη με το ζόρι. Μόνη σκηνή που με εντυπωσίασε: