MORT AU TSAR (DEATH TO THE CZAR) [ FABIEN NURY, THIERRY ROBIN ]

[germanicus]

 

Θάνατος στον Τσάρο?

 

Θάνατος στον Τσάρο!

 

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Περίπου

 

 

Στο σενάριο ο Fabien Nury (1976). Δε νομίζω ότι έχει μεταφραστεί κάτι δικό του στα τόπια μας. Δουλειές του όμως μας έχουν ξανακινήσει το ενδιαφέρον στο φόρουμ Silas Corey, Je suis Legion/I am Legion, Tyler Cross, Il etait une fois en France/Once upon a time in France. Έχω την υποψία ότι θα μας κινήσουν το ενδιαφέρον κι άλλα δικά του. Είναι καλός ο φούστης

 

 

Στο σχέδιο ο Thierry Robin (1958). Από αυτόν δεν πρέπει να έχουμε δει κάτι ούτε στη χώρα μας, ούτε στο φόρουμ. Στη wiki λέει ότι το στυλ του είναι επηρεασμένο μεταξύ άλλων και από το βωβό κινηματογράφο και δη τον Fritz Lang, κάτι που δεν με πολυξαφνιάζει αφού *κάπου* (στα μελάνια?) μου θυμίζει τον λατρεμένο Mignola.

 

2 τόμοι, που θα τους βρείτε είτε στη γλώσα του Σαρτρ από τη Dargaud, είτε στη γλώσσα του Robert Plant από την Europe. Ο πρώτος, Le gouverneur (ο κυβερνήτης) βγήκε το 2014, ο δεύτερος, Le Terroriste (ο τρομοκράτης) το 2015.

 

Το κόμικ πραγματεύεται τη δολοφονία του Μεγάλου Δούκα Σεργκέι Αλεξάντροβιτς τον Φεβρουάριο του 1905 στη Μόσχα. Γιος του τσάρου Αλέξανδρου Β, αδερφός του επόμενου (Αλέξανδρος Γ) θείος του τελευταίου (Νικόλαος Β). Ο αδερφός του Παύλος είχε παντρευτεί την κόρη του δικού μας Γεωργίου Α, πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, στη μνήμη της οποίας δόθηκε και το όνομα της γνωστής Αθηναϊκής οδού. 

 

ο Σεργκέι με τη σύζυγό του Ελισάβετ

 

Στον πρώτο τόμο διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες του Σεργκέι, που ήταν κυβερνήτης της Μόσχας εκείνη την εποχή. Στον δεύτερο τόμο διαβάζουμε το πως βίωσε την υπόθεση αυτός που ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία.

 

Σεναριακά κυλάει σαν γάργαρο νεράκι 7+/10. Σχεδιαστικά δεν θα ψάξω για original art του σχεδιαστή, αλλά δουλεύει πάρα πολύ όμορφα. 7/10. 

 

Η σούπα όμως ψιλοχάλασε (στα δικά μου τα μάτια) όταν πήγα στη wiki για να διαβάσω το τι ακριβώς συνέβη. Εντέλει πρόκειται μάλλον για μυθιστορία και όχι για ιστορία. Ο Nury δεν ακολουθεί 100% την πραγματικότητα Grand Duke Sergei Alexandrovich of Russia (wiki). Δεν θα έλεγα ότι είναι ότι καλύτερο έχω δει. Σε κάποια φάση στο κόμικ μιλάνε για το πως δεν υπάρχουν Εβραίοι στη Μόσχα. Κάρφαρος. Όντως δεν υπήρχαν Εβραίοι στη Μόσχα το 1905. Διότι όταν διορίσθηκε κυβερνήτης της Μόσχας το 1891, φρόντισε να κάνει ένα υπέροχο πόγκρομ. Στο 3ο στάδιο του πόγκρομ, τον Γενάρη του 1892, πέταξε και τους τελευταίους έξω από τα σπίτια τους. Η θερμοκρασία ήταν -30 βαθμούς όταν συνέβη. Διαβάστε τη wiki για να τον αγαπήσετε κι άλλο Μπλέκεται και με άλλα ευχάριστα πράγματα και γενικώς ήταν από τους συντηρητικούς αριστοκράτες. Το κόμικ βέβαια πραγματεύεται τις τελευταίες μέρες του. Κάποια από τα συμβάντα που μνημονεύει δεν τα είδα στη wiki. Κάποιες από τις οικογενειακές σχέσεις που μνημονεύει, ούτε αυτές τις είδα στη wiki.

 

 

Όντως η πιτσιρίκα δεν είναι δική του. Όντως είναι η κόρη του Παύλου (και δη και της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας). Το ήξερε όμως. Και η κόρη, και ο αδερφός της (που δεν αναφέρεται στο κόμικ). Μετά το θάνατο της Αλεξάνδρας, ο Παύλος παντρεύτηκε μια κοινή θνητή κατά παράβαση των εντολών του ανηψιού του, τσάρου Νικολάου Β, οπότε του απαγορεύτηκε η επιστροφή στη χώρα και ο Σεργκέι ανέλαβε να μεγαλώσει τα παιδιά του. Στο κόμικ παρουσιάζεται ως κόρη της Ελισσάβετ από τον Παύλο (έτσι το κατάλαβα), διότι ο Σεργκέι ήταν ομοφυλόφιλος (όντως υπάρχουν ενδείξεις πως ήταν).

 

Ίσως εάν διάβαζα περισσότερα βιβλία πάνω στο θέμα, να καταλάβαινα καλύτερα τι απ'όσα λέει ο Nury είναι πραγματική ιστορία και ποια είναι πράγματα που άλλαξε για να τσουλάει. Σύμφωνα πάντως με τον πρόλογο του εκδότη, και στη Γαλλική έκδοση, και στην Αγγλόφωνη, οι δημιουργοί χρησιμοποίησαν την σχεδόν αυτοβιογραφική νουβέλα Pale Horse του Boris Savinkov (o τρομοκράτης, wiki) και το The Governor (Губернатор) του Leonid Andreyev (wiki) το οποίο όμως δεν κατάλαβα πως ακριβώς χρησίμευσε. Στις σημειώσεις του κόμικ λέει "μιλάει για τις τελευταίες μέρες του θύματος και είναι αξιοσημείωτο διότι γράφτηκε πριν τη δολοφονία". Στο ρωσικό wiki όμως βλέπω να λέει ότι γράφτηκε ως απάντηση (?) στη δολοφονία. Εν πάση περιπτώσει, να σταχυολογήσω ότι μεταξύ άλλων, με τη συγκεκριμένη δολοφονία έχει ασχοληθεί και ο Albert Camus με το θεατρικό Les Justes (wiki, Οι δίκαιοι, 1949)

 

Συνολικά να θυμίσω ότι το 1905 είχαμε την πρώτη Ρωσική Επανάσταση (wiki) και να σημειώσω ότι οι δολοφονίες πολιτικών προσώπων ήταν πολύ πιο συχνές στα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα (1881 Τσάρος Αλέξανδρος Β, 1881 J. Garfield πρόεδρος ΗΠΑ, 1894 Sadi Carnot πρόεδρος Γαλλίας, 1897 Canovas πρωθυπουργός Ισπανίας, 1898 Αυτοκράτειρα Ελισάβετ (Σίσι) της Αυστρίας, 1900 Ουμβέρτος Α βασιλιάς Ιταλίας, 1901 McKinley πρόεδρος ΗΠΑ, 1903 Αλέξανδρος Α + Ντράγκα βασιλικό ζεύγος Σερβίας, 1908 Κάρολος Α βασιλιάς Πορτογαλίας, 1913 Γεώργιος Α Ελλάδος)

 

Λοινκς

Bedetheque

Dargaud

 

Σελίδες. Τις άφησα για το τέλος προκειμένου να παραθέσω όσες έχει κάνει δημόσια διαθέσιμες η εκδοτική

 

1.

 

2.

 

 

 

εδιτ σπόιλερ. Ο τσάρος εντέλει πέθανε 13 χρόνια μετά

 

interesting info. Την επόμενη μέρα από το θάνατο του τσάρου, εκτέλεσαν (μαζί με πολλούς ακόμα) τη χήρα του Σεργκέι, που είχε γίνει καλόγρια μετά τη δολοφονία του και θεωρείται πλέον ιερομάρτυρας από τη Ρωσική Εκκλησία.

[GeoTrou]

Πριν απ' αυτό, ο Nury είχε ξανασυνεργαστεί με τον Robin για κόμικ γύρω από τον θάνατο διάσημου Ρώσου. Είναι το La Mort de Staline, για πραγματεύεται τα όσα επακολούθησαν τον θάνατο του Στάλιν. Δεν το έχω διαβάσει, αλλά το αναφέρω γιατί φαντάζομαι θα σε ενδιαφέρει, έστω και λίγο, αφού σου άρεσε αυτό.

[germanicus]

όπως είπα, μάλλον θα μας ξανααπασχολήσει o Nury είναι από χθες στη ταμπλέτα μου το συγκεκριμένο

 

 

[Paris]

Τι θα γίνει με αυτά τα BD κύριοι; Πόσο ακόμα θα μας παιδεύεται με αυτό το είδος; Ντροπή!        

Τι νομίζεται, ότι είμαστε τίποτα καμμένοι, που διαβάζουμε ότι BD υπάρχει στα ελληνικά;  

Ότι θα ζηλέψουμε, επειδή στην χώρα μας είναι είδος υπό εξαφάνιση; 

Ότι μας νοιάζει που τα σύγχρονα κόμικ του είδους δεν παίζει να τα δούμε τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον; 

Αμάν, πια! Φεύγω! 

Πάω να διαβάσω Στρουμφάκια...

[ikarukani]

Πιστεύω το '17 θα είναι πολύ καλή χρονιά

[Kurdy Malloy]

Δεν το λες και αριστούργημα, αλλά σεναριακά είναι σε εξαιρετικό επίπεδο. Το εύρημα να έχουμε 70% επικάλυψη στους 2 τόμους αλλάζοντας απλά το POV του κάθε τόμου είναι το λιγότερο πολύ ενδιαφέρον και νομίζω ότι το χειρίζεται ο Νury εξαιρετικά επιδέξια. Η ιστορική συνέπεια δε με απασχολεί ποσώς, αν θέλω να μάθω την ιστορία ανοίγω ένα βιβλίο, ψάχνω στο ίντερνετ, ρωτάω, κάνω δηλαδή διάφορα πράματα ΣΙΓΟΥΡΑ αυτό που δε θα κάνω είναι να διαβάσω ένα κόμικ.
 
Το σχέδιο μου αρέσει μεν γιατί δεν είναι ρεαλιστικό, έχει χαρακτήρα και ταυτότητα αλλά έχω την εντύπωση ότι κάπου Μινιολίζει (όχι έντονα πάντως) και δε θα το έλεγα και αυτό που περιμένω από σχέδιο BD. Καλό είναι, αλλά σίγουρα δεν είναι jaw dropping.
 
Πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, όποιος το αγοράσει αποκλείεται να κλάψει τα λεφτά του, μέχρις εκεί όμως. Το ίδιο δίδυμο μας έχει δώσει και το La mort de Staline - Une histoire vraie... soviétique. Εκεί περιγράφεται η κατάσταση μετά το θάνατο του πατερούλη, επικεντρώνεται στον περιβόητο Λαυρέντη (Μπέρια) και στο hijack που έκανε στην ηγεσία του ΚΚΣΕ ο Χρουστσόφ και οι ρεβιζιονιστές του απέναντι στη σίγουρη επιλογή του Μαλένκοφ (τον οποίο και αργότερα έφαγε λάχανο ο Νικήτας - δε θυμάμαι αν αναφέρεται στο εν λόγω). Το κλίμα και η κριτική είναι αντίστοιχα με το Mort au Tsar, αν και στο θάνατο του Στάλιν η διήγηση είναι γενικώς γραμμική

Επεξεργασία Ιανουαρίου 7, 2017 από Kurdy Malloy