ROAD TO PERDITION [ MAX ALLAN COLLINS - RICHARD RAYNER ]

[x for xepeta]

Το συγκεκριμένο κόμικ, όπως και σχεδόν όλα της Paradox Press (θυγατρική της DC Comics), το αγνοούσα, ώσπου έμαθα ότι γυρίστηκε ταινία βασισμένο σε αυτό. Τα «Πράσινα κεριά» και «Το Χρονικό της βίας», κόμικ της ίδιας εταιρίας, μεταφράστηκαν από την Modern Times, με το τελευταίο να έχει γίνει και αυτό ταινία. Σε σχήμα digest, ένας όχι και τόσο συνηθισμένος τρόπος έκδοσης, με περίπου 300 σελίδες, σε παλπ μορφή, ό, τι πρέπει για το θέμα που διαπραγματεύεται.



Βρισκόμαστε στην Αμερική της ποτοαπαγόρευσης. Η εποχή του μεσοπολέμου είναι ο παράδεισος των γκάνγκστερ. Μια συνηθισμένη οικογένεια κρύβει ένα μυστικό. Ο πατέρας είναι πρωτοπαλίκαρο και κατά παραγγελία δολοφόνος ενός αρχηγού του υπόκοσμου. Όμως ένα παιχνίδι των παιδιών του καταλήγει σε τραγωδία. Ο μεγάλος γιος είναι μάρτυρας ενός εγκλήματος του πατέρα του. Κατάφερε και παρακολούθησε τον πατέρα του «εν ώρα εργασίας». Κάτι που δεν αρέσει στο αφεντικό του, και ζητά να τους σκοτώσουν πριν ο μικρός μαρτυρήσει αυτό που είδε σε κάποιον που δεν πρέπει. Η οικογένεια αποδεκατίζεται και επιβιώνουν ο μεγάλος γιος και ο πατέρας. Το περίεργο δίδυμο για να καταφέρει να επιβιώσει πρέπει να αντιμετωπίσει τους παλιούς συνεργάτες. Θα δούμε παλιούς αντίπαλους να συνεργάζονται με τον πρωταγωνιστή, ακόμη και πραγματικά πρόσωπα. Τα γεγονότα εξαφανίζουν την αθωότητα, και μάλιστα σε μια τόσο τρυφερή ηλικία. Ο προορισμός της λύτρωσης του μικρού παιδιού είναι ένα χωρίο ονόματι «Απώλεια». Εκεί κάποιοι συγγενείς θα προσπαθήσουν να προσφέρουν μια όσο γίνεται πιο φυσιολογική ζωή για τον μικρό ήρωα.



Το σκίτσο είναι εκ πρώτης όψεως διεκπεραιωτικό, πλην αρκετά ρεαλιστικό. Είναι όμως ο ορισμός της νουάρ ατμόσφαιρας που θέλουν να μεταφέρουν οι δημιουργοί. Πανέμορφες σελίδες σε digest μέγεθος, με 2-3 συνήθως καρέ ανά σελίδα. Η ταχύτητα είναι πολύ πιο κινηματογραφική από τα συνηθισμένα. Πράγμα που το πρόσεξε ο εκδότης και φρόντισε να το προωθήσει για τον κινηματογράφο. Ο συγγραφέας Max Allan Collins θέλησε πάρα πολύ να συνεργαστεί στο σενάριο της ταινίας, πράγμα που δε το κατάφερε.



Ο συγγραφέας δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στο χώρο της 9^ης τέχνης. Την πιο γνωστή δουλειά του θα την βρείτε στο Batman. Ακολούθησε για μερικούς μήνες το μηνιαίο τίτλο μετά το Year One του Frank Miller. Ο σκιτσογράφος Richard Piers Rayner φαίνεται να έχει φτωχό παρελθόν, έχουμε δει όμως δουλειά του στα Μεγάλα Βιβλία της Modern Times.

Ακολούθησαν sequel (στην ουσία παράλληλες περιπέτειες) και prequel. Η ταινία είχε ένα πλούσιο και αξιόλογο καστ, Tom Hanks, Paul Newman, Jude Law και Daniel Craig. Όταν παρουσίασαν το σενάριο στον Tom Hanks του είπαν ότι δεν είναι απλό κόμικ αλλά Graphic novel. Άσχετος με την ορολογία δήλωσε «τώρα τα λένε graphic comic, χωρίς να μπορέσει να συγκρατήσει την ιδιαιτερότητα της φράσης.

Για σας που πιστεύετε ότι κάτι σας λέει, έχω να πω ότι είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σας. Έστω και μια υποψία ότι θα σας αρέσει είναι αρκετή για να το αγοράσετε και να το φχαριστηθείτε.



Περισσότερα για την ταινία εδω.
Περισσότερα για το κόμικ εδω.

Παρακολουθείστε ένα πιστολίδι-σφαγή στο κόμικ κάτω από τους ήχους του τραγουδιού

. Ομοιότητες με παλίο ρωμαϊκό τραγούδι (Ω Μουσακά!) δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμη.

[x for xepeta]

O συγγραφέας Max Allan Collins μιλάει για το νέο του κόμικ, το τρίτο μέρος του Road to Perdition.

 

Θα βρείτε και μερικές σελίδες δείγμα από τον Terry Beatty.

Θα εκδοθεί από την VERTIGO, αφού η PARADOX συγχωνεύτηκε από την πρώτη.

[Kabuki]

ωραία παρουσίαση, μου είχε διαφύγει ως τώρα...

μόνο το βασικό κόμικ έχω διαβάσει, και μπορώ να πω ότι είναι ένα πολύ καλό κόμικ, με δυνατό ρυθμό, για άλλη μια φορά ανώτερο από την ταινία..

(θα τσεκάρω και τα υπόλοιπα)

[The_Sandman]

Και τα τρία τομάκια (επανα)κυκλοφορούν σε νέες εκδόσεις πλέον στην "σειρά" Vertigo Crime. Και πραγματικά αξίζουν!

[jimtsel]

Καλη φαση δεν το χω διαβασει οποτε μιας και βγαινει σε καινουργιες εκδοσεις θα τα τσεκαρω.

[GeoTrou]

Μόλις τέλειωσα τον πρώτο τόμο. Εδώ και 2-3 μέρες που το διαβάζω, είμαι κάπως έτσι. 

Το σκίτσο ταιριάζει γάντι στην ατμόσφαιρα, παρότι από μόνο του δεν το λες κάτι ιδιαίτερο. Όμως! Από τα πιο καλογραμμένα κόμικς που έχω διαβάσει: απίστευτη ροή, θαυμάσιοι διάλογοι. Ίσως μέσα στα 10 αγαπημένα μου ξένα πλέον.

 

Υ.Γ. Πολλά   στον GCF που το έβαλε στις προσφορές του σε τρελή τιμή και απέκτησα αυτό το διαμαντάκι!

[Θρηνωδός]

Πολύ καλό κόμικ. Και ο πρώτος και ο δεύτερος τόμος. 

 

Είναι τέτοια η ροή και το σασπένς του που δεν σε χαλάει το μικρό μέγεθος και το εφημεριδόχαρτο της Vertigo, ίσα ίσα. Δίνει και άλλη αίσθηση στην ανάγνωση.  

 

Τώρα για το σχέδιο να με σχωράτε αλλά δεν καταλαβαίνω τον όρο "διαδικαστικό". Παρόλο που δεν θα μου μείνει, το βρήκα αρκετά λεπτομερές και το στιλ του είναι ότι καταλληλότερο για νουαρ δράση.  

 

Για όσους έχουν δεύτερες σκέψεις, να το πάρουν αμέσως. Γκανγκστερικό δράμα στην Αμερική του '30 που δεν επικεντρώνεται στην femme fatale. Γι'αυτό και μόνο αξίζει. 

[GreekComicFan]

Δεν τον λες και άγνωστο ως όνομα τον Max Allan Collins. Είναι γνωστός κυρίως ως συγγραφέας νουβέλων μυστηρίου (αστυνομικά, κατασκοπευτικά και τα ρέστα). Δικό του είναι και το Quarry που έγινε τηλεοπτική σειρά πρόσφατα. Απλά εκτός Αμερικής δεν πρέπει να είναι και τόσο γνωστός.

[Θρηνωδός]

Ξανα-είδα την ταινία σήμερα. Σίγουρα έχουν γίνει κάποιες αλλαγές για να είναι πιο εύπεπτη η ιστορία και πιο ομαλή η προσαρμογή αλλά νομίζω πως σε σημεία η ταινία ξεπερνάει το κόμικ. Κυρίως σε συναίσθημα και σε ανάπτυξη χαρακτήρων αφού ο Sullivan δεν είναι ο "all guns blazing τύπος που απλά δεν πεθαίνει", και που καταπιέζει τα συναισθήματα του για να μην δείξει αδυναμία. Η επιλογή του Hanks στον ρόλο ήταν πολύ καλή ακριβώς επειδή το να δείχνεις έντονα συναισθήματα με λίγα λόγια και διακριτικές εκφράσεις του προσώπου χωρίς υπερβολές και μελόδραμα θέλει ταλέντο. 

 

Το κόμικ είναι περισσότερο μανιχαϊστικό, η ταινία δίνει ένα γκρι σε όλους τους χαρακτήρες (με εξάιρεση τον Μαγκουάιρ) . Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που η ταινία ξεπερνά το - ομολογουμένως καλό - κόμικ. Χωρίς η πηγή να είναι το αριστούργημα, η ταινία το πάει ένα βήμα παραπάνω δικαιολογώντας την μεγάλη γκανγκστερική κληρονομιά του Χόλιγουντ.