Saturday night's interview (part 5)-Συνέντευξη από τον Κάρλο Πανάρο [Ιατρού Γιάννης, greekcomics.gr, 19/6/2010]

[JohnnyMZ]

Συνέντευξη από τον Κάρλο Πανάρο!!!

 

Γι’ αυτό το Σάββατο έχω την πρώτη μου συνέντευξη με έναν (αποκλειστικά) σεναριογράφο, τον Ιταλό Κάρλο Πανάρο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να την ανεβάσω το προηγούμενο Σάββατο, αφού ο δημιουργός αρρώστησε, αλλά σας υπόσχομαι πως δεν θα ξαναεπαναληφθεί κάποια καθυστέρηση.

Επίσης, ο Κάρλο πρόσφατα έγινε μέλος στο forum μας (οπότε μαζεμένα σχόλια ). Όσοι ήσασταν τυχεροί μπορεί να τον πετύχατε όταν μας μιλούσε στο shoutbox.

Δεν έχω πολλά να πω για πρόλογο, απλά, όποιος δεν ξέρει για τον Κάρλο ας ρίξει μια ματιά εδώ.

 

…hope you like it!

 

JohnnyMZ: Ξεκινώντας, θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για την αρχή της καριέρας σου...

Carlo Panaro: Από μικρός ήμουν τόσο φανατικός αναγνώστης των χιουμοριστικών κόμικς, ώστε έφτανα στο σημείο να γράφω και να σχεδιάζω ιστορίες με δικούς μου χαρακτήρες, και τις έδειχνα στην αδερφή μου Πατρίτσια. Αργότερα, με το πέρασμα του χρόνου, αφού είχα πάρει το δίπλωμα μου στη Λογιστική, αποφάσισα να δοκιμάσω και να υποβάλλω αίτηση στη σύνταξη του «Topolino» (που εκδίδονταν τότε από την Mondadori), το αγαπημένο μου περιοδικό, για να δουλέψω σαν σεναριογράφος. Με κάλεσαν στο Μιλάνο, όπου εξέθεσα μερικές ιδέες μου στον επικεφαλή του περιοδικού, και μία από αυτές έγινε δεκτή.

Τότε, το 1985 (φέτος είναι η αργυρή επέτειος!) ξεκίνησε η καριέρα μου ως επαγγελματίας σεναριογράφος κόμικς.

JMZ: Πότε πρωτοδημοσιεύτηκε κάποια ιστορία σου; Ποιος ήταν ο σχεδιαστής;

 

C.P.: Η πρώτη είναι η ιστορία «Topolino e il mistero ortofrutticolo» σε σχέδιο Μαρία Λουίζα Ουγκέττι και Τιβέριου Κολαντουόνι, που δημοσιεύτικε στο «Topolino», τον Ιούνιο του 1986. Στην πραγματικότητα όμως, αυτή ήταν η τρίτη ιστορία που έγραψα! Η πρώτη ήταν η «Zio Paperone il cibo del futuro» που σχεδιάστηκε από το Studio Bargadà.

 

JMZ: Όσον αφορά τα Ντίσνεϋ κόμικς, ποιες δημιουργίες σου θα ξεχώριζες;

 

C.P.: Προσωπικά, αυτές που λατρεύω είναι τρεις: «Το Μυστικό του Πλούτου» (σχεδιασμένο από τον Μαέστρο, Ρομάνο Σκάρπα), που ακολουθείται από την ιστορία «Όμορφα Παραμύθια» (σχέδιο Αλεσσάντρο Περίνα) και τέλος την «Topolino e l’artista vagabondo» (σε σχέδιο Ρομάνο Σκάρπα και πάλι). Κατά τη γνώμη μου αυτές οι ιστορίες είναι σε θέση να εκφράσουν διάφορες σκέψεις και προβληματισμούς, και να χαρακτηρίσουν αποτελεσματικά τους χαρακτήρες της κάθε ιστορίας.

JMZ: Η έμπνευση σου έρχεται εύκολα; Μοιράσου κάποια μυστικά του επαγγέλματος μαζί μας...

C.P.: Αυτό εξαρτάται από την στιγμή. Περιστασιακά, η ιδέα έρχεται εύκολα, διαβάζοντας μια εφημερίδα ή ένα βιβλίο, βλέποντας μία ταινία ή απλά μέσω σκέψεων για τη ζωή και αυτό που με περιβάλλει. Άλλες φορές, ωστόσο, είναι πιο δύσκολο και πρέπει να εργαστεί για ώρα. Ξέρεις, είμαι πολύ τελειομανής και, σε περίπτωση που κάτι δεν με πείθει απόλυτα, δεν το δίνω στο γραφείο της σύνταξης, αλλά το αφήνω στο συρτάρι για χρόνια...

 

JMZ: Περιέγραψέ μου την διαδικασία δημιουργίας μίας ιστορίας. Όλοι ξέρουμε πως ξεκινάει από το μυαλό κάποιου και τελειώνει όταν δημοσιευτεί. Στο μεταξύ;

 

C.P.: Προφανώς ξεκινάει όταν δοθεί το σύνθημα, και όπως είπα πριν, η ιδέα προκύπτει με διάφορους τρόπους. Μετά την ιδέα, οικοδομώ την ιστορία κομμάτι κομμάτι, εξετάζοντας όλες τις πιθανές εξελίξεις, την πλοκή και επιλέγοντας βήμα βήμα αυτό που φαίνεται πιο ικανοποιητικό. Γράφεται η ιστορία, υποβάλλεται στο γραφείο, προτείνονται αλλαγές και νέες κατεργασίες, κι έτσι προχωρούμε στο σχέδιο.

Μόνο όταν η σύνταξη μου δώσει το okay, γράφω το σενάριο στο χέρι, πρόχειρο, και μετά το καθαρίζω και το ομορφαίνω. Τέλος, το διορθώνω άλλη μία φορά πριν το στείλω στην σύνταξη. Όπως βλέπεις, η δουλειά μου περνάει από πολλά στάδια.

 

JMZ: Εκφράζεις τις δικές σου απόψεις και συναισθήματα για κάποιες καταστάσεις, στις ιστορίες σου; Μπορεί κάποιος αναγνώστης να εντοπίσει αναφορές από την καθημερινή σου ζωή σε κάποιες;

 

C.P.: Συμβαίνει μερικές φορές. Για παράδειγμα, στην ιστορία «Εναλλακτικές Πραγματικότητες», η ιδέα γεννήθηκε από τη σκέψη για το πώς θα ήταν η ζωή μου αν, κατά καιρούς, είχα πάρει διαφορετικές αποφάσεις.

 

JMZ: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου δημιουργοί; Έχεις δουλέψει ποτέ με κάποιον από αυτούς;

 

C.P.: Βεβαίως, εκτός των μεγάλων δασκάλων Γκότφρεντσον, Μπαρκς, Μπιλ Ουαλς (Bill Walsh) μου άρεσαν οι Ιταλοί σχεδιαστές και ιδιαίτερα ο Μαέστρος, Ρομάνο Σκάρπα, που είχα γνωρίσει προσωπικά, είχαμε βρεθεί πολλές φορές και σχεδίασε 12 ιστορίες μου! Μαζί του είχα πάντα μια καλή σχέση αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης, ενώ μου έδωσε πολλές συμβουλές, όχι μόνο επαγγελματικής φύσεως, αλλά και για προσωπικά θέματα.

 

JMZ: Δεν έχεις επικεντρωθεί σε έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα του Ντίσνεϋ, αλλά έχεις χρησιμοποιήσει σχεδόν όλους τους χαρακτήρες του Ντισνεϋκού σύμπαντος... Εφαρμόζεις το σενάριό σου πάνω στον πρωταγωνιστή κάθε ιστορίας, ή ακολουθείς μία πεπατημένη που ταιριάζει με όλους τους χαρακτήρες;

 

C.P.: Όταν βρίσκω ένα ενδιαφέρον σημείο εκκίνησης, υπολογόζω ποιος χαρακτήρας ταιριάζει καλύτερα και μου επιτρέπει την βέλτιστη ανάπτυξη. Με τα χρόνια,ειδικά στις αρχές του 2000, η σύνταξη του «Topolino», γνωρίζοντας κι εκτιμώντας την ευλυγισία μου, μου ζήτησε να γράψω σύντομες ιστορίες με «δευτερεύοντες χαρακτήρες», κι έτσι γεννήθηκαν ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Λούντβιχ, τον Πασχάλη, τον Οράτιο, τον Κύρο και άλλους.

JMZ: Γνωρίζεις ποιος σχεδιαστής θα εικονογραφήσει ένα σενάριό σου προτού το γράψεις; Το προσαρμόζεις πάνω στο προσωπικό του σχεδιαστικό στυλ;

C.P.: Δυστυχώς, σχεδόν ποτέ δεν μου λένε ποιος θα είναι ο σχεδιαστής της ιστορίας. Προσωπικά, το βρίσκω πολύ χρήσιμο να γνωρίζω τον σχεδιαστή για να κατατασκευάσω ένα σενάριο όσο το δυνατόν πλησιέστερο στο ύφος του. Τον τελευταίο καιρό μου συνέβη μερικές φορές, όπως για παράδειγμα στην ιστορία «Topolino e la gondola antesignana» που μου ζητήθηκε να χτίσω την πλοκή για μια ιστορία που θα σχεδίαζε ο Σέρτζιο Αστερίτι, που έχει γεννηθεί στην Βενετία (νομίζω δεν έχει δημοσιευτεί στην Ελλάδα ακόμα) και το αποτέλεσμα ήταν το καλύτερο δυνατό. Μάλιστα, ο ίδιος ο Αστερίτι μου τηλεφώνησε για να με ευχαριστήσει.

 

JMZ: Τι κόμικς διάβαζες στην παιδική σου ηλικία; Οι προτιμήσεις σου έχουν αλλάξει από τότε;

 

C.P.: Σαν παιδί, φυσικά τα Ντίσνεϋ κόμικς, ενώ διάβαζα και πολλά χιουμοριστικά. Κάποια που ξέρετε σίγουρα είναι ο Ποπάυ και ο Φελίξ ο Γάτος, ενώ άλλοι είχαν δημοσιευτεί μόνο στην Ιταλία από τις εκδόσεις Bianconi (Soldino, Chico, Trottolino…). Ωστόσο, θα ήθελα να αναφερθώ στα κόμικς που αγάπησα και αγαπώ ακόμα πάρα πολύ, όπως ο Αστερίξ και το διαχρονικό Peanuts του Σκουλζ, για το οποίο τρέφω ιδιαίερη αγάπη. Τα δύο τελευταία τα διαβάσω και σήμερα με την ίδια ευχαρίστηση.

Επιπλέον, πάντα μου άρεσε το κινούμενο σχέδιο. Βέβαια, γνωρίζω και τα αμερικάνικα και ιταλικά ρεαλιστικα κόμικς (Superman, Spiderman, Tex), αλλά πάντα προτιμώ τα χιουμοριτσικά.

 

JMZ: Πες μου λίγα λόγια για τα μη-ντισνεϋκά κόμικς που έχεις δημιουργήσει...

 

C.P.: Με το πέρασμα του καιρού έχω δημιουργήσει και δικούς μου χαρακτήρες. Με πρώτο το BIG SUIN, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «L’isola che non c’e» το 1996, ένα περιοδικό που δυστυχώς ήταν βραχύβιο.

Πιο πρόσφατα, από το 2008 δουλεύω με τα σχέδια του φίλου Λουτσιάνο Γκάττο, Μαέστρο των Ντίσνεϋ κόμικς και όχι μόνο, για παιδικές σειρές. Έτσι, γεννήθηκαν 6 σειρές: Il Mondo di Geo, Desi & Deri που δημιούργησα μόνος μου, Marineland, Visitors, L’Allegro West που αναθεωρήθηκαν και εκσυγχρονίστηκαν, ενώ επανεξετάσαμε τους χαρακτήρες. Το Amici απ’ την άλλη, ήταν μία ιδέα του Λουτσιάνο Γκάττο, της οποίας τα κείμενα ανέλαβα εγώ.

Για αυτούς τους χαρακτήρες έχουμε δημιουργήσει και μία ομάδα στο Facebook «Nuovi Fumetti per Bambini» και από τον Μάιο διατίθονται προς πώληση στο lulu.com τα δύο πρώτα pdf ebook για download (Il Mondo Di Geo από τον Μάιο και Marineland / Desi & Deri από τον Ιούνιο). Τα ebooks αυτά έχουν 44 σελίδες το καθένα, είναι χρωματισμένα εν μέρει και περιέχουν ιστορίες, σελίδες για χρωματισμό, παιχνίδια και διαφημιστικά. Είναι στα ιταλικά για την ώρα, αλλά σχεδιάζουμε και μια αγγλική έκδοση.

JMZ: Έχεις ανακυκλώσει ποτέ κάποια ιδέα σου από κάποια ντισνεϋκή ιστορία για ένα μη-ντισνεϋκό σύμπαν;

C.P.: Σίγουρα όχι. Πολύ συχνά αυτές οι ιδέες χαρακτηρίζουν μόνο τους ήρωες της Ντίσνεϋ και αυτό δυσκολεύει την επαναχρησιμοποίηση.

 

JMZ: Ποια η σχέση σου με το σκίτσο; Τα πας καλά;

C.P.: Πάντα μου άρεσε να ζωγραφίζω, αλλά δυστυχώς σε αυτόν τον τομέα είναι ερασιτέχνης... Ωστόσο, μερικές φορές, για να εξηγήσω τις ιδέες, τα αντικείμενα και τις εφευρέσεις, ώστε να καταλάβουν οι σχεδιαστές τι έχω στο νου, κάνω τα σενάριά μου με σκίτσα (προσχέδια).

 

JMZ: Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό;

C.P.: Για την ώρα, δουλεύω με τον Λουτσιάνο Γκάττο πάνω σε διάφορους χαρακτήρες και σειρές, ελπίζοντας πως αργά ή γρήγορα θα δημοσιευτούν από έναν Ιταλό ή ακόμα έναν ξένο εκδότη. Όποιος τις είδε (ακόμη και κριτικοί και επαγγελματίες του χώρου) τις βρήκε υπέροχες, και κυρίως το Il Mondo Geo, που ήταν η πιο αγαπητή σειρά και πολύ καλά χρωματισμένη, ενώ πιστεύω πως είναι κατάλληλη και για κινούμενα σχέδια.

Δυστυχώς, βλέπεις, στην Ιταλία τα παιδικά κόμικς βρίσκονται σε κρίση. Όλοι θέλουν νέους χαρακτήρες, αλλά οι εκδότες, μάλλον λόγω της τρέχουσας οικονομικής κρίσης, προτιμούν να επικεντρωθούν σε ήδη διάσημους ήρωες.

Όσον αφορά την Ντίσνεϋ, συνεχίζω να γράφω σενάρια. Μόλις πριν από λίγους μήνες έγραψα μια αστεία ιστορία για το Παγκόσμιο Κύπελο/Μουντιαλ («Zio Paperone e lo sponsor mondiale») που δημοσιεύτηκε για να σηματοδοτήσει την έναρξη του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στο «Topolino».

 

JMZ: Μελλοντικά σχέδια;

C.P.: Θα συνεχίσω να γράφω σενάρια για την Ντίσνεϋ και, τουλάχιστον για τους επόμενους μήνες, και να βγάζω αρκετά e-books με τους νέους χαρακτήρες που δημιούργησα με τον Λουτσιάνο Γκάττο, ελπίζοντας πως θα υπάρχει θετική ανταπόκριση από το κοινό.

JMZ: Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;

 

C.P.: Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για την θερμή φιλοξενία στο site σας, κι εσένα Γιάννη, για την συνέντευξη. Ελπίζω να συνεχίσουν να διαβάζονται οι ιστορίες μου και να με συμπαθείτε, κι εγώ να βρίσκομαι σε θέση να σας δίνω διασκέδαση και ένα ίχνος συγκίνησης. Με το «σας» πάντα εννοώ όλους εσάς! Ένα μεγάλο «ciao» σε όλους σας!

 

 

Επεξεργασία Ιουνίου 20, 2010 από JohnnyMZ

[PhantomDuck]

Μεγάλη μορφή ο Carlo Panaro, τα σενάριά του πολλές φορές δεν είναι και ό,τι καλύτερο, όμως έχει δημιουργήσει ιστορίες που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μου από τα παιδικά χρόνια, κυρίως σε σχέδιο μεγάλων ονομάτων όπως ο Romano Scarpa και ο Massimo De Vita. Μου είχε κάνει εντύπωση η μεγάλη γκάμα ηρώων που χρησιμοποιεί ανάλογα με την περίσταση.

 

Την ιστορία του "Τα πιο όμορφα παραμύθια" που θεωρεί και ο ίδιος ως μία από τις καλύτερές του, δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι είχα διαβάσει το πρώτο μέρος της όταν πρωτοδημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους, και τελείωνε με έναν εντελώς τι-στο-διάτανο-παίχτηκε-τώρα τρόπο.

Παρ' όλο που ανυπομονούσα να μάθω τη συνέχεια, δεν διάβασα το δεύτερο μέρος παρά 12 χρόνια αργότερα, όταν επανεκδόθηκε ολόκληρη στα Κλασικά Φεβρουαρίου το οποίο και τσίμπησα με συνοπτικές διαδικασίες. Τελικά το δεύτερο μέρος ύστερα από τόσα χρόνια ενασχόλησης με το αντικείμενο δεν μου φάνηκε και κάτι το συνταρακτικό, όμως όπως και να το κάνουμε, καλύφθηκε ένα παιδικό μου απωθημένο. Άλλη μία φορά την έχω ξαναπάθει έτσι με το τρίγωνο των Βερμούδων, περισσότερες πληροφορίες για να μην βγαίνω off, εδώ .

 

Μεγάλη η συγκίνηση που διαβάζω μία συνέντευξη από αυτόν, και ακόμα μεγαλύτερη που γράφτηκε στο forum (μπήκε στη friend list με συνοπτικές διαδικασίες). Πλέον έχεις θέσει τον πήχη πολύ ψηλά, συνέχισε έτσι

Επεξεργασία Ιουνίου 19, 2010 από PhantomDuck

[DJO]

 

Επίσης ο σινιόρι Πανάρο έχει ένα απίστευτο που γράφτηκε στο GC!!!!!

 

Btw:

Soldino -> Σολντίνο

Chico -> Τσίκο, στο οποίο έπαιζε και Trottolino. Χαβαλεδιάρικα παιδικά αναγνώσματα!

 

 

Johnny... <--με ανθρακικό

[From]

Total

Εξαιρετικός ο JohnnyMZ, όσο πάει, ο επαγγελματισμός του αυξάνεται.

Μέσω Fb ή μέσω meil έγινε η συνέντευξη ?

[JohnnyMZ]

 

Μέσω Fb ή μέσω meil έγινε η συνέντευξη ?

 

Όπως πάντα, μέσω e-mail...

[From]

Όπως πάντα, μέσω e-mail...

 

Οχι και πάντα... μερικές φορές μέσω FB δεν την πήρες ?

[JohnnyMZ]

Οχι και πάντα... μερικές φορές μέσω FB δεν την πήρες ?

 

Όχι, πάντοτε με e-mail. Το facebook χρησιμεύει μερικές φορές για να έρθω σε επαφή με τους δημιουργούς, αλλά πάντα ακολουθούν mails. Πώς σχημάτισες αυτήν την εντύπωση;

 

ΥΓ. Όπως και να 'χει, άλλωστε δεν νομίζω να έχει μεγάλη σημασία...

Επεξεργασία Ιουνίου 19, 2010 από JohnnyMZ

[Βασιλεύς των κόμικς]

Οποιος θέλει να διαβασει την συνομιλια που εγινε στο φωναχτόκουτο,μπορεί να την δει στα αρχεια

του shoutbox της παρασκευης,18/6 το απογευμα

[Duck]

Οποιος θέλει να διαβασει την συνομιλια που εγινε στο φωναχτόκουτο,μπορεί να την δει στα αρχεια

του shoutbox της παρασκευης,18/6 το απογευμα

 

πως γινεται αυτο;

Καλη δουλεια mz!

 

ΕΔΙΤ: διορθωνω... ΠΟΛΥ καλη δουλεια μζ! ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ θα ελεγα,συνεντευξη, ίσως η καλύτερη που έχεις κανει. Και ναι, ο πήχης έχει ανέβει και ναι, συνεχισε έτσι φίλε δεν χορταινουμε να διαβαζουμε δουλειες σου!

Επεξεργασία Ιουνίου 20, 2010 από Duck

[DJO]

Οποιος θέλει να διαβασει την συνομιλια που εγινε στο φωναχτόκουτο,μπορεί να την δει στα αρχεια

του shoutbox της παρασκευης,18/6 το απογευμα

 

Ή να πατήσει κλικ στις παρακάτω εικόνες...

 

 

[blooper endtalk]

 

[Manolis7Chro]

Πράγματι η καλύτερη συνέντευξη που έχεις πάρει μέχρι τώρα.Οι απαντήσεις του Panaro ήταν άκρως ενδιαφέρουσες,επίσης.Να πω την αλήθεια τα σενάρια του δεν με εκπλήσσουν αλλά δεν παύω να τον θεωρώ αξιόλογο σεναριογράφο.

 

Σ'αυτήν την συνέντευξη έδειξες οτι τώρα πια έχεις ανέβει επίπεδο!

[will]

Πολύ καλή συνέντευξη johnny, well done!

Δεν ήξερα ότι η ιστορία "Τα πιο όμορφα παραμύθια" είναι δική του δουλειά - ομολογουμένως μία και από τις δικές μου αγαπημένες που κυκλοφόρησαν σε Μίκυ Μάους!

Συνέχισε έτσι, γιατί μας έχεις κακομάθει και περιμένουμε τα καλύτερα απο σένα!!