JOHNNY CASH

[Mandrake]

 

 

Πρόλογος: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Tιμή: 17,50€

 

 

Απ'τις 14 Ιουλίου στις εκδόσεις "Οξύ" κυκλοφόρησε ένα graphic novel του Reinhard Kleist με την βιογραφία του κιθαρίστα Johnny Cash!

Ορισμένες πληροφορίες απο'δω:

Τζόνι Κας, ο διασημότερος τραγουδιστής κάντρι όλων των εποχών, επαναστάτης και είδωλο των μουσικόφιλων κάθε γενιάς.
Ο βραβευμένος κομίστας Ράινχαρντ Κλάιστ αφηγείται με εντυπωσιακές εικόνες την πολυτάραχη ζωή του «άντρα με τα μαύρα»: από τη θρυλική συναυλία στις Φυλακές Φόλσομ και τα προβλήματα της δεκαετίας του ’60, μέχρι την εντυπωσιακή επάνοδό του στο πλευρό του παραγωγού Ρικ Ρούμπιν. Ένα συναρπαστικό βιβλίο, που σκιαγραφεί με μοναδικό τρόπο τον άνθρωπο Τζόνι Κας και τα τραγούδια του.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ
«Με πολλές λεπτομέρειες και ερμηνείες, ο Ράινχαρντ Κλάιστ πλησιάζει όσο πιο κοντά γίνεται στην πολύπλοκη προσωπικότητα του Τζόνι Κας.» Franz Dobler, δημοσιογράφος και βιογράφος του Cash, στον πρόλογο της γερμανικής έκδοσης
«Συγκινητικό σαν γκόσπελ, σκληρό σαν ροκαμπίλι και ρομαντικό σαν μπαλάντα.» Matthias Heine, Die Welt

επίσης μπορείτε να διαβάσετε εδώ κι εδώ.

Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον The_Sandman.

[The_Sandman]

Τις βαριέμαι τις βιογραφίες.

 

Σου αραδιάζουν επιλεκτικά ένα σορό γεγονότα και σου λένε πόσο "μεγάλη" προσωπικότητα ήταν ο (τις περισσότερες φορές) μακαρίτης. Πολύ περισσότερο όταν είναι βιογραφίες comics. Κείμενο στο πάνω μέρος του καρέ και μια συνοδευτική εικόνα από κάτω, που και να μην υπήρχε δεν θα άλλαζε και κάτι. Εδώ όμως...

 

Εδώ έχουμε μια καταπληκτική βιογραφία! Πολύ όμορφο σχέδιο, με ζωντανή αφήγηση και διαλόγους. Την συνιστώ ανεπιφύλακτα, ιδικά αν είστε fan του Man in Black ή της country γενικότερα. Όπως και να χει, δώστε του μια ευκαιρία. Το αγόρασα την Τρίτη και το έχω διαβάσει ήδη δυο φορές! Την δεύτερη μάλιστα ακούγοντας και τα τραγούδια που αναφέρονται στο βιβλίο.

 

Προσθέτω το οπισθόφυλλο και το εξώφυλλο σε καλύτερη ανάλυση.

[AndreasD]

ΟΚ, αν σας αρέσει ο Johnny Cash θα λατρέψετε αυτό το κόμικ. Αν σας αρέσουν τα καλά κόμικς θα λατρέψετε αυτό το κόμικ. Αν δεν σας αρέσουν τα κόμικς είστε σε λάθος φόρουμ. Μην διαβάσετε παρακάτω.

 

Ο άνθρωπος (Kleist) δίνει ρέστα! Διαβάζεις το κόμικ και πραγματικά ακούς τα τραγούδια του Cash μέσα απο τις σελίδες! Αλλά βλέπεις και την πορεία του ανθρώπου αυτού και την μάχη που έδινε μέσα του με τους προσωπικούς του "διαβόλους".

 

Διαβάζεται συνοδεία της μουσικής του Man in Black για βέλτιστη απόλαυση.

[Ion]

Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τη μουσική κάντρι και κατά συνέπεια τον Κας τον γνώριζα μόνο ως όνομα. Ούτε έχει τύχει να δω την ταινία Walk the Line του 2005 που πραγματεύεται τη ζωή του. Το κόμικ όμως που έπεσε στα χέρια μου ήταν πολύ καλό. Πρόκειται για μια αρκετά συμπαθητική βιογραφία με πολύ ωραίο σχέδιο, οπότε το διάβασα πολύ ευχάριστα. Πάνω απ' όλα για μένα ήταν ένα ωραίο κόμικ και ως τέτοιο το προτείνω.

 

[The_Sandman]

Το πέτυχα σήμερα στο κλασικό καλοκαιρινό ξεστοκάρισμα των εκδόσεων με το περιοδικό Sonik. Τιμή 5,90€.

 

Για τους Θεσσαλονικείς, έχει 4-5 αντίτυπα στο περίπτερο που βρίσκεται στην Β.Όλγας με Παπακυριαζή και άλλα τόσα στο πρακτορείο Τύπου λίγο πιο κάτω. Αν κάποιος θέλει αντίτυπο, μου λέει και το κανονίζουμε

[DJO]

Αντιγράφω το αφιέρωμα του Zampano για τη στήλη No Superheroes Allowed, του fridge.gr:

 

Cash: I see a darkness |

Κάτι περισσότερο από μια απλή βιογραφία του Άντρα με τα Μαύρα

 

Όταν ο κομίστας Reinhard Kleist (γεννημένος στη Γερμανία όπως γίνεται αντιληπτό) τελείωνε το “Cash: I see a darkness”, η ταινία “Walk the Line” παιζόταν ήδη στους κινηματογράφους, σημείωνε τεράστια επιτυχία και επανέφερε για μία ακόμα φορά -και τελευταία πριν περάσει οριστικά στην Ιστορία και μεταλλαχθεί σε αποθανών θρύλος- στο προσκήνιο, τη θρυλική μορφή του Johnny Cash.

 

Ο ίδιος ο Kleist άρχισε να έχει δεύτερες σκέψεις και ιδιαίτερο άγχος για τη σύγκριση της δικής του οπτικής και αυτής που μεταφέρθηκε στο κινηματογραφικό πανί. Καθυστέρησε την κυκλοφορία της δουλειάς του, μπαίνοντας στον πειρασμό να “πειράξει” κάποια σημεία της ιστορίας, φοβούμενος πως η ερμηνεία του Phoenix ήταν πολύ πιο ιδιαίτερη και συναισθηματική από τον δικό του χάρτινο Cash.

 

Ευτυχώς για όλους μας, δεν άλλαξε τίποτα. Το κόμικ κυκλοφόρησε και γράφει τη δική του ιστορία λέγοντας τη δική του, ξεχωριστή αλήθεια για τον “Άνδρα με τα Μαύρα”.

 

Εκεί που η ταινία δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ερωτική σχέση του Cash με την June Carter, στο κόμικ παρουσιάζονται οι πιο σκοτεινές αλλά και οι πιο επαναστατικές όψεις του πρώτου. Η Carter είναι μία ακόμα ιστορία. Σημαντική. Αλλά ιστορία. Μία από τις πολλές που σημάδεψαν τη ζωή του Cash.

 

 

Reinhard Kleist

Ο Kleist χρησιμοποιεί το τρικ της μεταπήδησης στο χρόνο και το γεγονός του θανάτου του αδελφού του Cash που τόσο τον σημάδεψε, δίνει τη θέση του σε έναν ενήλικο Cash που δεν μπορεί να διαχειριστεί την επιτυχία και την εξάρτηση του από τα ναρκωτικά. Και μετά είναι ο Cash των ρηξικέλευθων πολιτικών απόψεων (που ας πούμε στην ταινία δεν τονίστηκε το αξιοπερίεργο ο Cash να είναι ο αγαπημένος τραγουδιστής μιας μεγάλης μερίδας των συντηρητικών Αμερικάνων παρά τις ακραίες θέσεις των τραγουδιών του ή ακόμα και του ίδιου), οι δηλώσεις του κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, της Κλου Κλουξ Κλαν, του Μακαρθισμού. Κι είναι κι εκείνος ο Cash που γνωρίσαμε εμείς οι μικρότεροι, εκείνος που μπήκε “γυμνός” στο στούντιο κάπου στα τέλη του 20ου αιώνα, κάτω από τη φτερούγα και την ιδιοφυΐα του παραγωγού Rick Rubin και έκανε εκείνους τους δίσκους παρακαταθήκη για τις γενιές που θα έρχονται με την καινούργια χιλιετηρίδα. Το κόμικ κλείνει με μία επιστροφή στην ένδοξη νιότη του Cash.

 

Η εναρκτήρια σεκάνς της ταινίας “Walk the Line” βρίσκει ομοιότητες και στη φιλοσοφία του κόμικ: η θρυλική συναυλία του Cash σε φυλακή υψίστης ασφαλείας τρέχει σαν αφηγηματική τεχνική τις σελίδες και υψώνεται σχεδιαστικά σε πάρα πολλές στιγμές, όπως αυτή που ο πρωταγωνιστής μας κραδαίνει τη κιθάρα του ψηλά σαν όπλο.

 

Σχεδόν με κινηματογραφικό τρόπο, ο Kleist δίνει εικόνα σε πολλά από τα γνωστά τραγούδια του Cash χαρίζοντας άλλες δυναμικές και στο κόμικ αλλά ακόμα και στα ίδια τα τραγούδια.

 

Με σκληρές ασπρόμαυρες γραμμές φορτίζει κάθε καρέ με μνήμες, συναισθήματα, πάθος που ακόμα και κάποιος που δεν γνωρίζει τη βιογραφία του Johnny Cash, μαγεύεται από τη ζωή του καλλιτέχνη. Και εδώ έχουμε μία αμφίδρομη σχέση: η ζωή του Cash δίνει ένταση στη δουλειά του Klein και η δουλειά του Kleist πλουτίζει με χίλιες δυο λεπτομέρειες τα όσα σημάδεψαν τις ημέρες και το βίο του Cash, με τέτοιο τρόπο, που ακόμα και το σινεμά δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί.

 

Το “Cash: I see a darkness” είναι μια πολύ δυνατή βιογραφία.

 

Ξέρω πως οι συγκρίσεις με την ταινία είναι αναπόφευκτες αλλά δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Έχει τη δική του δύναμη, το δικό του ιδιαίτερο ύφος, προσεγγίζει διαφορετικές πτυχές του Cash και υπό άλλο πρίσμα εκείνες που ήδη γνωρίζουμε.

 

Ο Kleist λατρεύει τον Άνδρα με τα Μαύρα αλλά δεν στήνει αγιογραφία. Τονίζει τα σκοτεινά σημεία, αφήνει σε ένα λαμπερό λευκό τις όμορφες στιγμές. Στην τελική, φτιάχνει ένα εξαιρετικό κόμικ για τους οπαδούς του Cash, της μουσικής, των κόμικ.

 

[dimious200]

το χω δει στον ιανο της θεσσαλονικης στα 4€..Σε αυτον στην μητροπολεως που εχει ολες τις προσφορες,δεν ξερω αν το εχει και στον αλλον της Αριστοτέλους ..

 

[arianna]

Γι'αυτο λατρευω το φορουμ γιατι μας προτεινει ξεχωριστα κόμιξ ανθρωπων που ματωσαν και κάτι μας είπαν και δεν τα φοβάται καθόλου

[GeoTrou]

Ο Johnny Cash είναι από τους μουσικούς που θαυμάζω όσο λίγους και μετά από πολύ καιρό στα ράφι μου, το ολοκλήρωσα σήμερα.

Έμαθα διάφορα γεγονότα που αγνοούσα για τη ζωή του Cash και το σχέδιο του Kleist είναι πολύ ταιριαστό. Ο τρόπος που σχεδίαζε τα μπαλονάκια των τραγουδιών, καθώς και η ιδέα να απεικονίσει κάποια από τα τραγούδια μου άρεσαν επίσης πάρα πολύ.

Από την άλλη, θεωρώ ότι η ροή ήταν κάκιστη, ειδικά στην αρχή. Πηδάει από το ένα επεισόδιο στο άλλο, χωρίς συνοχή και έτσι δεν μπορούσα να «χωνέψω» τις πληροφορίες που διάβαζα. Εκτός αυτού, δεν μ' έκανε να νιώσω κάποιο δυνατό συναίσθημα για έναν μουσικό ήδη γουστάρω τόσο. Ίσως να ήθελε μερικές σελίδες, ώστε να απλώσει την αφήγησή του. Απ' ότι βλεπω βέβαια μόνο εγώ παραπονιέμαι, οπότε πιθανώς είναι θέμα γούστου.

Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα κακό κόμικ, απλά δεν με ικανοποίησε όσο περίμενα/ήθελα.