ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ: Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΑΡΛΩ

[nikolas12]

  

 

Από την εκδοτική:

 

Σε αυτό το κόμικ αποτυπώνονται με χιούμορ ο ερασιτεχνισμός, οι γκάφες, οι μωροφιλοδοξίες, οι ίντριγκες, η αγνωμοσύνη, τα ευτράπελα, οι αυτοσχεδιασμοί, οι κουτοπονηριές, οι ζαβολιές, οι γκάφες, μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν οι πρώτες βουβές ταινίες μυθοπλασίας στην Ελλάδα. Και, προπάντων, κυριαρχεί η μορφή του Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ.

«Ήταν Κυριακή βράδυ και ο κόσμος είχε πλημμυρίσει το μεγάλο αθηναϊκό θέατρο όπου επρόκειτο να εμφανιστώ ως παλιάτσος. Ήρθαν να γλεντήσουν με έναν παλιάτσο που η καρδιά του αιματωνόταν και πονούσε. Ήρθαν για έναν παλιάτσο που πονούσε και ήταν έτοιμος να ξεσπάσει όχι σε γέλιο, για να κάνει και τους άλλους να γελάσουν, μα σε κλάμα, σε κλάμα σπαραχτικό. Γυρνώντας στην πλατεία, τους λέω: Γέλα, παλιάτσο! Ο κόσμος πληρώνει!» γράφει στην αυτοβιογραφία του.Αυτός ο Έλλην Σαρλώ, ο «Σαχλό» όπως τον επονόμασαν οι συγκαιρινοί του. Ο οποίος, μετά από έναν αιώνα, «ο διασημότερος των άσημων ηθοποιών», όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες, «ανασταίνεται» για πρώτη φορά μέσα σε αυτό το κόμικς. Πού να το φανταζόταν...

 

Η ιστορία:

 

 

Κάτι τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες με κερδίζουν γενικά πολύ εύκολα και όταν είδα αυτό το κόμικ ήθελα αμέσως να το πάρω και να το διαβάσω. Αρχικά να πούμε ότι η εκδοτική ξεκινάει το κόμικ με ένα πολύ μεγάλο και ωραίο αφιέρωμα στο πως ξεκίνησε και αναπτύχθηκε ο ελληνικός κινηματογράφος και πως πήγαμε στις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 20. Μάλιστα εκεί αναφέρονται τα ονόματα διαφόρων ηθοποιών της εποχής που έμειναν σχετικά άγνωστοι αν και ξεχωρίζει της Γεωργίας Βασιλειάδου που κάνει την εμφάνισή της.

 

  

 

Ο δημιουργός του κόμικ Δημήτρης-Κρις Αγκαράι διασκευάζει ουσιαστικά την παράσταση των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα που έκανε πρεμιέρα στις αρχές του 2024 και φέρνει στο φως περισσότερες λεπτομέρειες από τη ζωή και την καριέρα του Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, ενός κωμικού ηθοποιού που αν και γνώρισε τις δόξες του, τελικά είχε ένα άσχημο τέλος μακριά από τη δημοσιότητα. Το κόμικ απεικονίζει ουσιαστικά τη μετάβαση από το θέατρο και την ηθοποιία σε εποχές υψηλής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και πως σιγά οδηγηθήκαμε στις πρώτες βουβές ταινίες στην Ελλάδα.

 

 

Άγνωστες ιστορίες, κόντρες, συζητήσεις ηθοποιών, τουπέ αρκετών εξ αυτών, οι δημιουργοί καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χαρακτήρων παρά τη μικρή διάρκεια που χρειάζεται για να το διαβάσεις. Αποτυπώνει γλαφυρά και με χιούμορ μια εντελώς διαφορετική και σκοτεινή περίοδο όσον αφορά το κοινωνικό κομμάτι. Το σχέδιο είναι πολύ όμορφο και μου άρεσε πάρα πολύ η απόδοση των προσώπων και των εκφράσεων των ηθοποιών. Πρόκειται συνολικά για μια πολύ αξιόλογη δουλειά που μας μαθαίνει ποιος ήταν ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ και πως συνέβαλε στην ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου! Καλό διάβασμα σε όλους  

[Lelis]

Διαβάστηκε και με άφησε αρκετά ικανοποιημένο!

 

Νοσταλγικές νότες μιας άλλης Ελλάδας , με αρκετές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα στα πρώτα βήματα του κινηματογράφου. Ωραία απόδοση της ιστορίας και της βιογραφίας του Μιχαήλ.

 

Το σχέδιο πολύ όμορφο και γενικά πιστεύω ότι ο Αγκαραι και σαν απόδοση και σαν σχέδιο στις ιστορίες του έχει πολύ καλό αποτέλεσμα. Τόσο σε αυτό όσο και στο Σύμβουλο ερωτικών υποθέσεων το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.

 

Η έκδοση πολύ όμορφη όπως μας έχει συνηθίσει η εκδοτική και θεωρώ ότι αξίζει η αγορά του συγκεκριμένου.

[Manitou]

Εξαιρετική προσπάθεια. Στα συν η πολύ ενδιαφέρουσα και εκτεταμένη εισαγωγή με πολλές χρήσιμες πληροφορίες, (αν βλέπει κανείς τα βίντεο του καναλιού Castalia στο youtube θα συναντήσει ονόματα γνωστά), αλλά και το ιδιαίτερο τόσο σε χρώμα όσο και σε υφή χαρτί. Τα άξιζε τα χρήματα του σίγουρα.

[theforce]

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα περισσότερο για την ποιότητα του κόμικ, το οποίο το βρήκα κι εγώ υπέροχο. Για την αγορά βοήθησε και η λογική τιμή.
Η ιστορία αφορά έναν πραγματικά κωμικοτραγικό χαρακτήρα που, ενώ δεν τον γνωρίζω σχεδόν καθόλου, τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή που άκουσα για αυτόν. Οι μόνες πληροφορίες που είχα για αυτόν ήταν από τον Αλέκο Σακελλάριο, σε μια ταινία-ντοκιμαντέρ που είχε γυρίσει για τα πρώτα βήματα του ελληνικού κινηματογράφου (Τον Παλιό Εκείνο Τον Καιρό) και από την αυτοβιογραφία του (Λες και Ήταν Χθες), όπου έχει ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στον θρυλικό ηθοποιό. Αυτό το κεφάλαιο, το παραθέτω παρακάτω αυτούσιο.

 

   ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Ο ΣΑΡΛΩ, ο Μαξ Λίντερ και, κυρίως, ο Ζιγκοτώ, ήταν οι κωμικοί, που προσπαθούσε -ανεπιτυχώς βέβαια- να μιμηθεί ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Μόνιμη πρωταγωνίστριά του ήταν η Κοvτσέττα Μόσχου, που ήταν τότε ένα ζουμερό κοριτσόπουλο.
Τον πρώτο καιρό οι ταινίες του κάνανε μια κάποια επιτυχία. Γρήγορα, όμως, πέρασε η μόδα τους κι ο μακαρίτης ο Μιχαήλ, για να βγάλει το ψωμάκι του και -προπάντων- το κρασάκι του, που του ήταν πιο απαραίτητο απ' το ψωμί, υποχρεώθηκε να πηγαίνει στα διάφορα συνοικιακά βαριετέ της εποχής και να κάνει με σάρκα και οστά το vουμεράκι του.
Τον Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, τον γνώρισα κι εγώ προσωπικά, όταν άρχισα να δουλεύω στο θέατρο, σαν συγγραφέας και σαν σκηνοθέτης. Ήταν, όμως, πια σε άθλια κατάσταση. Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη στη σκηνή και οι θίασοι τον παίρνανε, περισσότερο, για λόγους φιλανθρωπίας.
Η χρυσή εποχή του κινηματογραφικού σταρ και του πρωταγωνιστή στα έστω, λαϊκά βαριετέ, είχε περάσει, οριστικώς κι αμετακλήτως. Ένας κομπάρσος ήτανε πια. Ένας θλιβερός κομπάρσος, που κανένας δεν του έδινε σημασία και που όλοι σπάγανε πλάκα με τον απελπισμέvο έρωτά του στην απαστράπτουσα, τότε, πρωταγωνίστρια του μουσικού μας θεάτρου, την πανέμορφη Ηρώ Χαvτά.
Ο καημένος ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, από κωμικός του κιvnματογράφου και των βαριετέ έγινε κωμικός των παρασκηνίων. Όλοι τον πειράζανε, όλοι τον κοροϊδεύανε κι όλοι του δίνανε συμβουλές, τι να κάνει για v' αρέσει στην Ηρώ.
- Μ' αυτά τα μαλλιά που έχεις, είναι αδύνατο να σ' αγαπήσει η Ηρώ.
- Και τι να κάνω, βρε παιδιά;
- Να τα βάψεις κόκκινα …
Την άλλη μέρα, κιόλας, ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ ερχότανε στο θέατρο μ' ένα κεφάλι σαν … καρότο!
Η ερωτική του απόγνωσις τον έκανε και συγγραφέα. Έβγαλε ένα βιβλιαράκι -δώδεκα μικρές σελίδες όλες κι όλες- με τον τίτλο «Το οικτρό τέλος μιας θεατρίνας!»...
Όλος ο  κόσμος  πέρασε δύσκολες μέρες στην  Κατοχή.  Ο  Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ δυσκολότερες. Θυμάμαι μια κατοχική μέρα που τον συναντήσαμε με το Χρήστο Γιαννακόπουλο  σε μια ταβερvίτσα της  οδού Καρόλου.  Ήτανε μόνος του κι έπινε «ξεροσφύρι» αυτό το φριχτό σταφιδόκρασο της  Κατοχής.  Τον ρωτήσαμε,  πώς τα περνάει.  Γύρισε και μας κοίταξε μελαγχολικά -τα  πιο μελαγχολικά μάτια είναι πάντα τα μάτια των κωμικών- και μας είπε, τρίβοντας τα χέρια του.
-    Κλοvίζοvται οι βράχοι,  κύριοι...
Κάποιος φίλος, μας είχε φιλέψει ένα ψάρι  και το δώσαμε στον μάγειρα,  να  μας  το  κάνει  στη σχάρα, όχι όμως γιατί μας άρεσε  η σχάρα,  αλλά  γιατί δεν υπήρχε λάδι,  για να μας το  κάνει τηγανητό ούτε υπομονή,  για να μας το κάνει βραστό. Ούτε ο  Χρήστος ούτε κι εγώ ξέραμε να  φάμε ψάρι. Φάγαμε το άσπρο,  κεράσαμε  και το Μιχαήλ που όλο έριχνε λαίμαργες ματιές και φτάσαμε και στο κεφάλι.
-    Το  τρως το κεφάλι; με  ρώτησε ο  Χρήστος.
 -   Όχι...Εσύ;
-    Ούτ' εγώ...
-    Τότε να το δώσουμε του Μιχαήλ, να μην πάει χαμένο.
Τον φωνάξαμε στο τραπέζι μας.
-   Μιχαήλ...
Σηκώθηκε,  να 'ρθει.
-   Διατάξτε!
-   Το τρως το  κεφάλι;
Ξερογλειφόταvε σαν γάτα ο  Μιχαήλ.
-    Αμ το κεφάλι  είναι το καλύτερο.  Όσοι ξέρουνε να φάνε ψάρι, το κεφάλι τρώνε.
-    Ε, πάρτο.
Δεν  το  πήρε,  όμως.  Έβαλε μόνο μια τρεχάλα, πήγε στο απέναvτι περίπτερο,  πήρε μια εφημερίδα και γύρισε. Άπλωσε την εφημερίδα στο τραπέζι, έπιασε ευλαβικά το ψαροκέφαλο κι άρχισε vα τυλίγει. Απορήσαμε κι οι δυο.
-    Μα τι κάνεις; Δε θα το φας;
-    Αυτό, κύριοι, έχει τρεις ώρες δουλειά!...
Άτυχος ήτανε και στο θάνατό  του, ακόμα, ο φουκαράς ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Πέθανε την ίδια μέρα με τον Αιμίλιο Βεάκη κι η κηδεία του έγινε την ίδια ώρα που κηδεύτηκε κι ο μεγάλος Έλληνας καλλιτέχνης. Όπως ήτανε φυσικό, όλο το θέατρο, όλος ο κόσμος, έτρεξε συγκλονισμένος στην  κηδεία του πρώτου των πρώτων.                                                                                      
 Στην κηδεία του Μιχαήλ, δεν πήγε παρά μόνο n παλιά του φίλη, η Μαριάννα Αννίvου, που την άλλη μέρα, όταν την ρωτήσαμε πώς ήταν n κηδεία του Μιχαήλ, είπε.
-   Δεν είχε καθόλου κόσμο. Παραλίγο  να την αναβάλουμε.

[theforce]

Τίτλοι αρχής από την ταινία "Τον Παληό Εκείνο τον Καιρό":

Επεξεργασία Μαρτίου 10, 2024 από theforce

[Manitou]

@ theforce πάρα πολύ ωραία η παράθεση σου. Τι καλά να υπήρχε και στην έκδοση αυτή. Ρε τον καημένο τον Μιχαήλ.

[Paris]

Αν δεν διαβάζεις ή σιχαίνεσαι τα βιογραφικά κόμικ (όπως και εγώ άλλωστε) αυτό το κόμικ είναι για σένα.

Αν σου αρέσουν τα βιογραφικά κόμικ αυτό το κόμικ είναι πάλι για σένα.

Αν σου αρέσουν τα κόμικ με επιπλέον συνοδευτικό υλικό και πληροφορίες, αυτό το κόμικ είναι και για σένα.

Αν σου αρέσει το θέατρο ή/και ο κινηματογράφος, πάρε αυτό το κόμικ.

 

Γενικώς πάρτε το! Διαβάστε το! Αγοράστε το! Εξαιρετικό!

[albertus magnus]

Διαβαστηκε χθες το βραδυ. Το βρηκα πολυ καλο για τους λογους που ανεφεραν και οι προλαλησαντες. Μαθαινεις για τον καλλιτεχνικο χωρο προπολεμικα, για τις πρωτολειες προσπαθειες του ελληνικου βωβου κινηματογραφου και η αληθεια ειναι οτι ο πρωταγωνιστης μας ειναι πολυ τραγικο προσωπο δυστυχως που το το αστρο του ελαμψε για ενα διαστημα και μετα ξεχαστηκε παντελως. Μια δουλιτσα που την προτεινω ειδικα αν εισαι φιλος των βιογραφιων.

Επεξεργασία Μαρτίου 22 από albertus magnus