ΜΑΝΩΛΗΣ

[Indian]

 

Τον Απρίλιο του 2022, οι εκδόσεις "Μικρός Ήρως" προέβησαν σε ακόμα ένα σημαντικό για τον Ελληνισμό, αλλά και για όλον τον σύγχρονο κόσμο, έργο. Ο λόγος για το graphic novel "Μανώλης", μία δημιουργία του Allain Glykos (ο οποίος έχει επιμεληθεί το σενάριο) και του Antonin (που επιμελήθηκε τον εικαστικό τομέα).

 

Το κόμικ αναφέρεται στον μαρτυρικό βίο και την πολιτεία, όπως την έχει αφηγηθεί ο πατέρας του σεναριογράφου, ο Μανώλης, ο οποίος είχε την ατυχία να περάσει την παιδική του ηλικία ξεριζωμένος από τον τόπο του, τα Βουρλά της Μικράς Ασίας και σαν άλλος Οδυσσέας να ζήσει την δική του "Οδύσσεια", μέχρι να συναντηθεί πάλι με τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και να μετρήσει τις απώλειες που απλόχερα προσφέρει ο πόλεμος των ενηλίκων.

 

 

Ο μικρός Μανώλης, ένα παιδί γεμάτο ενέργεια, περνούσε τις ημέρες του στον αγαπημένο τόπο του, πλαισιωμένος με τους αγαπημένους του φίλους, που μπορεί να είχαν άλλη εθνικότητα, άλλη θρησκεία και μιλούσαν άλλη γλώσσα, μπορούσαν όμως να συνεννοηθούν και να συζήσουν αρμονικά, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα κι εννοείται χωρίς να φαντάζονται τι θα επακολουθήσει...

 

 

Ο πόλεμος έδειξε το μοχθηρό κι αμείλικτο πρόσωπό του, όταν ο φίλος μας βρισκόταν στο σπίτι της γιαγιάς του, σε ένα χωριό δίπλα από το δικό του κι όταν οι Τσέτες τους έδιωξαν εν μία νυκτί από την περιοχή, χωρίστηκε από τους δικούς του ανθρώπους και μόνο με εκείνη μπήκαν στα καράβια για να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να ξεκινήσουν τα βάσανά τους. Ο Μανώλης βρέθηκε στο Ναύπλιο, πήγε στην Αθήνα, για να μεταφερθεί στην Κρήτη και στην συνέχεια στο Μπορντώ της Γαλλίας, όπου θα βρει την μικρή του Ιθάκη.

 

 

Προσωπική μου αίσθηση είναι ότι πρόκειται για ένα ανάγνωσμα, που αναδίδει άκρως δυνατά συναισθήματα και καταφέρνει να συγκινεί και παράλληλα να προβληματίζει τον αναγνώστη. Αυτό που το ξεχωρίζει από τα περισσότερα κόμικς, βιβλία και δοκίμια, που περιγράφουν εκείνη την μαύρη περίοδο για την Ελλάδα, είναι ότι εδώ ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να πάρει θέση για το ποιος ήταν με την μεριά του καλού ή του κακού, γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτόν τον ξεριζωμό, ούτε επίσης να μας δώσει μία περιγραφή των γεγονότων από την ιστορική σκοπιά. Αντιθέτως, βλέπουμε όλον εκείνον τον χαλασμό και τις συνέπειές του, μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού και με ενδιαφέρον εξακριβώνουμε το πώς σκέφτεται, αντιδρά και γενικά ποια είναι η φιλοσοφία που διέπει τις αθώες ψυχές, από τις οποίες θα έπρεπε κάποια στιγμή να πάρουν μάθημα και οι κρατούντες. 

 

 

Το πόνημα, το οποίο είναι μία μεταφορά από βιβλίο, πραγματικά μίλησε στην ψυχή μου και μου ξύπνησε μνήμες, όταν μικρό παιδάκι κι εγώ, άκουγα την συχωρεμένη την γιαγιά μου να μου περιγράφει την δική της "Οδύσσεια", όταν έφευγε μαζί με την μητέρα της από την Σμύρνη το 1922. Εντόπισα πολλές ομοιότητες στην συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής που περιγράφεται εδώ, αλλά και στο σκληρό πρόσωπο του πολέμου, από τα γεγονότα που μου αφηγούνταν κι εκείνη. Εν κατακλείδι, ακόμα ένα κόσμημα για την βιβλιοθήκη των απανταχού κομιξόφιλων, που προσφέρει άπειρη τροφή για σκέψη.

 

Αυτό που επικρατεί στον εικαστικό τομέα είναι το ασπρόμαυρο χρώμα και οι πολλές σκιάσεις, που οπτικοποιεί, εύστοχα, το "μαύρο" που αναπόφευκτα βγάζει το σενάριο. Η αλήθεια είναι ότι λείπει η πλαστικότητα των χαρακτήρων και η κίνηση, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με κούρασε, από την στιγμή που και το σενάριο στηρίζεται, σκηνοθετικά (στο μεγαλύτερο σημείο της πλοκής), στο στοιχείο της αφήγησης. Και μιας κι αναφέραμε τον χρωματισμό, εννοείται ότι το άσπρο και το μαύρο αποτελεί την καλύτερη επιλογή για ένα τέτοιο πόνημα.

 

Η έκδοση είναι όπως της αξίζει.  Διαθέτει πολυτέλεια, τόσο στην ποιότητα του χαρτιού και της εκτύπωσης, όσο και στο δέσιμο της ράχης της. Την έναρξη της ιστορίας προλογίζει ο επαΐων, πλέον, @ soloup , ο οποίος μας έχει χαρίσει ένα αντίστοιχο "κόσμημα", όπως είναι το "Αϊβαλί". Τα λόγια που χρησιμοποιεί, δημιουργούν ένα πανέμορφο κλίμα, πιάνει τον σφυγμό και την φιλοσοφία της ιστορίας και μας προετοιμάζει για την περιπέτεια του Μανώλη. Στο τέλος του βιβλίου, θα βρούμε δύο χάρτες με την πορεία που έκανε ο πρωταγωνιστής όταν έφυγε από την πατρίδα του το 1922, αλλά και το 1990, καθώς επίσης κι ένα χρονολόγιο των γεγονότων που δημιούργησαν εκείνη την εποχή, αλλά και μία φωτογραφία του Μανώλη με την αδελφή του, την Αγγέλα.

 

Οι εσωτερικές σελίδες προέρχονται από το site news247.gr.

 

 

[Lelis]

Πολύ όμορφη ιστορία ...τόσο απλή με λίγους διαλόγους , που παρόλα αυτά , μόνο από αυτό που πραγματεύεται, πραγματικά σε συγκινεί...το σχέδιο, πολύ όμορφο επίσης... πηγαίνει αρκετά στην όλη ιστορία και αν και αυτό είναι σχετικά απλό,  είναι πολύ εκφραστικό...

Ειδικά οι εκφράσεις των προσώπων , είναι φορές που σε κάνουν σχεδόν να νιώθεις τον πόνο, την αγωνία και την νοσταλγία των χαρακτήρων ...