Την επόμενη φορά που θα διαμαρτυρηθείτε για την κατάσταση του ΚΟΜΙΞ σήμερα...

[Tightwad]

...θυμηθείτε τι άφησε να περάσει ο μεταφραστής πρίν απο μερικά χρόνια.

 

 

 

 

 

 

Να σημειωθεί εδώ οτι δεν ξαναμεφανίζεται μη ανθρωπόμορφο πουλί για καμιά δεκαριά σελίδες μετά απο αυτή την ατάκα.

[Marsiana]

 

 

Όλη μου η παιδική ηλικία είναι ένα ψέμα!

Επεξεργασία Ιουνίου 1, 2012 από Marsiana

[mr-d]

τι έπαθες Marsiana;

[Tightwad]

^ Blame it on the birds...

[paola]

Δεν υπαρχουν πονηρες λεξεις,μονο πονηρα μυαλα.

[Tightwad]

Δεν υπάρχει χασίς, μόνο λιβάνι.

 

[DJO]

Uncensored version

 

 

- Χα! Θέλεις να δεις πραγαματικά μεγάλα πουλιά;

- Οκ

 

 

 

[Marsiana]

Δεν υπαρχουν πονηρες λεξεις,μονο πονηρα μυαλα.

τι έπαθες Marsiana;

 

Ανακάλυψα πως έχω πονηρό μυαλό... Γιατί σε μένα !... (Θα το ξεπεράσω)

 

Seriously τώρα... Epic! Θα το κάνω στάμπα σε μπλουζάκι!

[Tightwad]

Δεν είναι LSD, βαρυστομαχιά είναι.

[Marsiana]

Uncensored version

 

 

- Χα! Θέλεις να δεις πραγαματικά μεγάλα πουλιά;

- Οκ

 

 

 

 

Γελάω μόνη μου...!

[tryfev]

Δεν υπαρχουν πονηρες λεξεις, μονο πονηρα μυαλα.

 

Καλά τούς τα λες αγαπητή Πάολα. Είναι όλοι τους άθλια μυαλά. ΄Οσο για τη φράση σου, μου θυμίζει μια παρόμοια:

Το 1911, σε μια συζήτηση στη Βουλή, ο γλυκύτατος επτανήσιος ποιητής και πολιτικός Λορέντζος Μαβίλης, όταν κατηγορήθηκε από τους καθαρευουσιάνους ή δημοτική ως χυδαία γλώσσα, απάντησε: «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι…».

 

Και μια που συζητάμε για τον Μαβίλη, ας θυμηθούμε πως ο σπουδαίος αυτός πνευματικός άνθρωπος, ο ποιητής τής "Λήθης", της "Καλλιπάτειρας" και της "Ελιάς", ο αγνός πατριώτης, έπεσε πολεμώντας κατά των Τούρκων, επικεφαλής λόχου εθελοντών, το Νοέμβριο τού 1912 κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, στη μάχη τού Δρίσκου, κοντα στα Γιάννενα,

[AndreasD]

Εγω πάντως απο Μαβιλη, θυμάμαι τα βρώμικα και τα ποτάκια στου Λωρα.

[x for xepeta]

Εγώ το τραγούδι.

[tryfev]

Είσαι απίστευτος Αντρέα μου. Κι εγώ τα θυμάμαι γιατί έμενε εκεί κοντά ο αδελφός μου. Κι ακόμη θυμάμαι πως κάποιοι έλεγαν "πάμε στην πλατεία Μαβίλης".

 

Κι εσύ Θοδωρή εννοείς μάλλον το τραγούδι του Κώστα Λειβαδά. Ακόμη, εμείς οι παλιοί, θυμόμαστε και την τραγουδίστρια τού "Νέου Κύματος" Αλέκα Μαβίλη.

 

Πάντως, για να σοβαρευτούμε, η "Λήθη" εδώ είναι ένα από τα τρυφερότερα ποιήματα που έχω διαβάσει. Απαλύνει -όσο γίνεται- τον θάνατο. Και σταματώ γιατί μου φαίνεται πως βγήκαμε τελείως off topic.

Επεξεργασία Ιουλίου 8, 2012 από tryfev