ΑΡΜΑΔΑ

[Θοδωρής Καραπάνος]

Βλέπω τα σχόλια του @ germanicus και @ Kurdy Malloy που μιλούν για πτώση του επιπέδου της σειράς, ενώ επίσης, βλέπω και τις ,πολύ μέτριες, θα πω, σελίδες του τεύχους #19 που ανήρτησε ο @ germanicus . Από περιέργεια, θέλησα να δω πώς έχουν πάει τα τελευταία άλμπουμ της σειράς. Τότε λοιπόν, θυμήθηκα ένα ποστ του @ dimis , το οποίο- για να μην τα πολυλογώ- μας παρέπεμπε εδώ. Δυστυχώς, όπως βλέπετε, φθάνει μέχρι το 2016, ωστόσο, παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τα BD. Λοιπόν, το - μέτριο- 19ο τεύχος της Αρμάδας, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, πούλησε περί τα 52.000 αντίτυπα, ξεπερνώντας έτσι, τίτλους όπως  "Buck Danny", "Yakari", "Léonard", δηλαδή τίτλους, εξίσου ή και περισσότερο αναγνωρίσιμους. Εντούτοις, όντως η σειρά παρουσιάζει πτώση, καθώς παρακάτω βλέπουμε ότι μετά το 2005, όταν η σειρά άγγιξε τα 120.000 αντίτυπα(!), παρουσιάζεται συνεχής κάμψη. Όλα αυτά, τα βρίσκεται εδώ!

[Kurdy Malloy]

Η σειρά δεν έγινε κακή. Έγινε βαρετή και επαναλαμβανόμενη. 

[germanicus]

Από τη στιγμή που το Sillage μετράει 20+ χρόνια, δεν θα έλεγα ότι είναι λιγότερο αναγνωρίσιμο από τα Buck Dunny κ.ο.κ. Είναι νεότερο, έχει βγάλει λιγότερα, ίσως να μην το ξέρουν 70αρηδες (άρα ναι... είναι λιγότερο αναγνωρίσιμο από αυτή τη σκοπιά ) αλλά είναι κλασσικό πλέον. 

Τρόπον τινά κάτι σαν τους Nirvana και τους Led Zeppelin. Τους δεύτερους τους βρήκα, τους πρώτους τους έμαθα στην πορεία. Αλλά για τους 30αρηδες, αμφότερα είναι τύπου "κλασσικά ροκ συγκροτήματα"  

 

Δεν θυμάμαι πλέον σε ποιο το έχω αφήσει. Το διάβαζα ενθουσιωδώς, το περίμενα πως και τι, αλλά από κάποιο σημείο και μετά... Μάλλον έχει δίκιο ο Σταύρος στο ότι δεν έγινε κακό, αλλά απλά έγινε βαρετό και επαναλαμβανόμενο  Λέω να διαβάσω τα επόμενα, αλλά απλά δεν μου κάνει αρκετό κλικ  

 

 

[deadneighbours]

14 ώρες πριν, germanicus είπε:

Από τη στιγμή που το Sillage μετράει 20+ χρόνια, δεν θα έλεγα ότι είναι λιγότερο αναγνωρίσιμο από τα Buck Dunny κ.ο.κ. Είναι νεότερο, έχει βγάλει λιγότερα, ίσως να μην το ξέρουν 70αρηδες (άρα ναι... είναι λιγότερο αναγνωρίσιμο από αυτή τη σκοπιά ) αλλά είναι κλασσικό πλέον. 

Τρόπον τινά κάτι σαν τους Nirvana και τους Led Zeppelin. Τους δεύτερους τους βρήκα, τους πρώτους τους έμαθα στην πορεία. Αλλά για τους 30αρηδες, αμφότερα είναι τύπου "κλασσικά ροκ συγκροτήματα"  

 

Δεν θυμάμαι πλέον σε ποιο το έχω αφήσει. Το διάβαζα ενθουσιωδώς, το περίμενα πως και τι, αλλά από κάποιο σημείο και μετά... Μάλλον έχει δίκιο ο Σταύρος στο ότι δεν έγινε κακό, αλλά απλά έγινε βαρετό και επαναλαμβανόμενο  Λέω να διαβάσω τα επόμενα, αλλά απλά δεν μου κάνει αρκετό κλικ  

 

 

Αυτο παντος που θελεις να το ξαναδιαβασεις καποια στιγμη ειναι καλο και τα Στρουμφακια ειναι παλια αλλα τα βλεπουμε και τα ξαναβλεπουμε, το παλιο εχει αλλη νοστιμια!!!

[Θοδωρής Καραπάνος]

On 24/4/2023 στο 7:09 ΜΜ, Kurdy Malloy είπε:

Η σειρά δεν έγινε κακή. Έγινε βαρετή και επαναλαμβανόμενη. 

 

23 ώρες πριν, germanicus είπε:

Μάλλον έχει δίκιο ο Σταύρος στο ότι δεν έγινε κακό, αλλά απλά έγινε βαρετό και επαναλαμβανόμενο 

Ακριβώς αυτό! Δεν υπαινίχθηκα, ότι έπεσε τόσο που να μην διαβάζεται( άλλωστε, πώς θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο,  από τη στιγμή που δεν την έχω διαβάσει), αλλά αναμφίβολα, όπως υποδηλώνουν τόσο τα παλαιότερα ποστ του νήματος, όσο και οι εικόνες που ανέβασες @ germanicus , η σειρά έγινε μέτρια και κουραστική. Επιπλέον, ας εξετάσουμε λίγο το "επαναλαμβανόμενη". Έχουμε μια πολύ αξιόλογη sci- fi σειρά, η οποία αρχίζει να αντιγράφει τον εαυτό της, δίχως να έχει να προσφέρει κάτι το ουσιαστικά φρέσκο. Άρα, μήπως η σειρά έγινε του σωρού(όπως το παθαίνουν πολλές καλές σειρές, οι οποίες πέφτουν στην παγίδα του κέρδους και της αναγνωρισιμότητας κι απ' το να κλείσουν αξιοπρεπώς, καταλήγουν να αναμασούν τον εαυτό τους- κάπως έτσι δεν συνέβη και με τη "Χρυσή πόλη" άλλωστε); Συνοψίζοντας, ξεκινάει η "Αρμάδα" το 1998 στη Γαλλία και πάει πολύ καλά, είναι ενδιαφέρουσα και φρέσκια σειρά. Περνούν τα χρόνια, φθάνει στο απόγειό της κι έπειτα, καταλήγει να πέφτει συνεχώς, τόσο σε εμπορικό επίπεδο, όσο και σε ποιοτικό επίπεδο( περισσότερο στο πρώτο). Φυσικά αυτό είναι φυσικό, καθώς, τα πάντα κουράζουν κάποια στιγμή κι αρχίζουν να φθίνουν. Η απορία μου είναι, γιατί δεν τερματίζουν επιτέλους τη σειρά! Αφού, ούτε τόσο επιτυχημένη είναι πια, εμπορικά, αλλά ούτε και καλλιτεχνικά έχει να δώσει κάτι. Χωρίς δηλαδή να πιστεύω ότι είναι κακή, πιστεύω, ότι έχει έρθει η ώρα της.

[germanicus]

Άμα σου βγάζει το μεροκάματο, γιατί να την σταματήσεις?  Δεν είναι πελούσιοι οι κομίστες. Όχι οι περισσότεροι έστω. Καταλαβαίνω τι λες, αλλά από την άλλη καταλαβαίνω και αυτούς. Ο Buchet απ'ότι βλέπω, δεν έχει και πολλά άλλα στο παλμάρε του.

Και όπως το σκέφτομαι, το έχουν αυτό στη νοοτροπία τους οι ΓάλλοΒέλγοι. Να αράζουν σε ένα τίτλο και να βγάζουν, να βγάζουν, να βγάζουν... Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ευλογία Θεού (το πρώτο Αστερίξ βγήκε το 59 και το τελευταίο με τους 2 μαζί, οι Βέλγοι, βγήκε το 79... για δε κάποια από τα αμέσως επόμενα του Ουντερζό έχουμε εικάσει ότι ειχαν ποιότητα διότι είχαν ιδέες του Γκοσινί. άρα ίσως να είχαν κι άλλα καλά αν δεν είχε αποβιώσει ο Γκοσινί). Σε άλλες...  Ή ίσως να μην είναι μόνο θέμα νοοτροπίας, αλλά και θέμα δικαιωμάτων. (στο αμερικάνικο υπερηρωικό, συνήθως οι χαρακτήρες ανήκουν στις εταιρείες).

 

anyhow. Σκέψεις