Ο Έλληνας και η σκύλα,Συνέντευξη του Νικ Αμπατζή [ Λαμπρινή Χ. Θωμά, Homme τ.65, 1/2009 ]

[lunatic]

Ο Έλληνας και η σκύλα

Είναι η πρώτη φορά που ένας Ελληνας (έστω εγκατεστημένος στην Αγγλία) κερδίζει τη μεγαλύτερη διάκριση που υπάρχει στον κόσμο για έναν κομίστα, το βραβείο Eisner - με κεντρικό θέμα του ένα σοβιετικό σκυλί...

Από τη Λαμπρινή Χ. Θωμά

 

Οταν ζητήσαμε τη συνέντευξη, είπε: «Αντε, μήπως με μάθουν και στην Ελλάδα!» Τον συναντήσαμε την επομένη της μεγάλης διεθνούς του διάκρισης. Ακόμη και αν η σχέση του με την Ελλάδα είναι σχέση ετήσιων διακοπών πια, ο Νικ Αμπατζής, κάτοχος του βραβείου Eisner Καλύτερου Νεανικού Κόμικς για το 2008 για την εικονογραφημένη νουβέλα Λάικα («ένα φωτεινό αριστούργημα γεμάτο πάθος», σύμφωνα με την κριτική), κορυφαίος κομίστας και άνθρωπος γεμάτος ευαισθησία και χιούμορ, αγαπάει τις πατρικές του ρίζες.

 

Αλλωστε, λέει, σ’ αυτές χρωστάει και την πρώτη επαφή του με τα κόμικς. «Τα κόμικς τα πρωτογνώρισα στην Αθήνα, όταν ήμουν μικρός. Ο πατέρας μου μας πήγαινε στα περίπτερα και μας αγόραζε μικιμάους στα ελληνικά, ελπίζοντας ότι θα μάθουμε τη γλώσσα. Δεν τα κατάφερεκαι πολύ καλά, όπως βλέπεις, γι’ αυτό σου μιλάω στα αγγλικά. Ομως, δίπλα στα καρέ και στα μπαλονάκια με τα ελληνικά, έγραφα τη δική μου βερσιόν της ιστορίας στα αγγλικά. Ηταν η πρώτη μου δημιουργικη επαφή με τα κόμικς. Αρχισα να σχεδιάζω κόμικς πολύ μικρός. Ημουν πέντε ή έξι. Αφοσιωνόμουν. Ακόμη με ενοχλεί όταν με διακόπτουν. Θέλω να δημιουργώ τα κόμικς που μου αρέσει να διαβάζω».

 

Και η Λάικα; «Πάντα με γοήτευε η ιστορία της. Μικρός έβλεπα, θυμάμαι, στην τηλεόραση τη NASA και την τελευταία προσσελήνωση, αλλά όλα ήταν αμερικανικά. Τίποτε για τους Ρώσους. Εκεί, όλα καλύπτονταν από μυστήριο. Η ιστορία της Λάικα μου μιλούσε από τότε. Και όταν το 2002 διάβασα στο site του BBC ότι σε ένα συμπόσιο στο Τέξας, νομίζω, ένας τότε υψηλόβαθμος Σοβιετικός αξιωματούχος παραδέχθηκε πως δεν είχαν πει ποτέ όλη την αλήθεια, ότι το ζώο δεν έζησε, μου μπήκε στο νου ότι αυτή η ιστορία, όσα ξέραμε τότε και όσα μαθαίνουμε τώρα, μπορούσε να γίνει ένα καταπληκτικό κόμικς. Ξεκίνησα νομίζοντας ότι θα μου έφταναν 20-25 σελίδες και κατέληξε τεράστιο. Πάντα έτσι μου συμβαίνει: Υπάρχουν τόσα σε κάθε ιστορία, που τα ανακαλύπτεις ξεφλουδίζοντας τις στρώσεις...»

 

Εντέλει το βραβείο είναι «ελληνικό» ή «βρετανικό»; «Στην Αγγλία, μου λένε ότι είμαι πολύ Ελληνας, στην Ελλάδα πως είμαι πολύ Αγγλος. Ποτέ δεν χώρεσα πουθενά εντελώς. Ο πατέρας μου, χημικός, γύριζε σε όλη την Ευρώπη. Γεννήθηκα στη Σουηδία, τριών ετών βρέθηκα στη Ζυρίχη. Δεν έχω ιδέα...»

 

Πηγή

Επεξεργασία Μαίου 7, 2009 από lunatic

[thebadpainter]

Είναι η πρώτη φορά που ένας Ελληνας (έστω εγκατεστημένος στην Αγγλία) κερδίζει τη μεγαλύτερη διάκριση που υπάρχει στον κόσμο για έναν κομίστα, το βραβείο Eisner

 

Αν δεν κάνω λάθος δεν είναι ο πρώτος έχει προηγηθεί ο Λώλος.

 

 

In memory of Laika (✝1957), the first living creature in space.

[germanicus]

περίπου και οι δύο το πήρανε το 2008. τώρα αν η βράβευση του ενός έγινε το μεσημέρι και του αλλουνού το απόγευμα, αυτό δεν το ξέρουμε Από την άλλη ο Αμπατζής το πήρε μόνος του, ενώ ο Λώλος ως μέρος μιας συλλογικής δουλειάς. Υπάρχει όμως πάντα και ο αντίλογος ότι ο ένας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα (Λώλος) ενώ ο άλλος ουσιαστικά είναι Βρεττανός Ελληνικής καταγωγής.

 

[AndreasD]

Για μένα σε αυτή την υπόθεση το θέμα είναι άλλο. Πώς και δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στα Ελληνικά και πώς και δεν κάλεσαν τον Αμπατζή σε κανένα "πρώην Βαβελ" ή Comicdom.....

[x for xepeta]

 

Σκίτσο του Nick Abadzis σε μελλοντική έκδοση μεταλικής φιγούρας του MODOK.