Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το Kill Or Be Killed ειναι το πιο προσφατο κομικς του διδυμου Brubaker - Phillips. Σε αυτο βρισκουμε τον Dylan, τον καταθλιπτικο πρωταγωνιστη μας, ο οποιος μετα απο μια αποτυχημενη αποπειρα αυτοκτονιας και μια μυστηρια συναντηση με εναν δαιμονα πρεπει να σκοτωνει εναν ανθρωπο καθε μηνα για να παραμεινει στη ζωη. Αυτη πανω κατω ειναι η κεντρικη ιδεα του σεναριου. Απομακρυνομενος απο το noir του Fade Out και του Criminal προσεγγιζει πιο πολυ το Fatale. Μονο που ενω στο Fatale το μεταφυσικο ηταν πραγματικο στο συμπαν του κομικ, εδω ο σεναριογραφος αφηνει τοσο το ενδεχομενο η μεταφυσικη παρεμβαση να ειναι "πραγματικη" οσο και να ειναι αποκυημα της φαντασιας του πρωταγωνιστη. Περα απο το πως θα βρισκει το επομενο θυμα του, το οποιο πρεπει να ειναι καποιος "που το αξιζει" ο Dylan εχει να αντιμετωπισει και την περιπλοκη κατασταση με την καλυτερη του φιλη Kira που τα εχει με τον φιλο και συγκατοικο του Mason. Ετσι το κομικ μοιραζεται ανισα μεταξυ ενος βαρετου ερωτικου τριγωνου και πολυ καλοστημενων σκηνων δρασης. Αυτο ειναι και το μεγαλυτερο προβλημα του σαν κομικ. Απο την μια εχει πολυ καλο ρυθμο οταν δεν ασχολουμαστε με τα αισθηματικα του πρωταγωνιστη και απο την αλλη οι μονοδιαστατοι χαρακτηρες του κομικ δεν μπορουν να κρατησουν το ενδιαφερον. Ειδικα ο ρολος του Mason εξαντλειται στο να ειναι ο τυπος που κανει διαρκως χαλαστρα στον Dylan, τιποτα παραπανω. Επισης δυστυχως το κομικ δεν στερειται ευκολων λυσεων και οσον αφορα το πως βρισκονται οι στοχοι, τα οπλα κλπ. Το δυνατο σημειο του κομικ πιστευω οτι ειναι το σχεδιο του Sean Phillips. Αν και το σχεδιο διαφερει λιγο απο τα προηγουμενα κομικς του, υπαρχουν μεσα στο κομικ εξαιρετικα σχεδιασμενες σελιδες. Σιγουρα δεν ειναι οτι καλυτερο εχουν βγαλει οι δυο δημιουργοι. Σιγουρα δεν ειναι και για πεταμα, απλα μια μετρια ιστορια. Μεχρι στιγμης εχουν βγει 5 τευχη και σε γενικες γραμμες η σειρα εχει αποσπασει καλες κριτικες, πχ στο goodreads εχει 4.3/5, υπερβολικα πολυ αν θελετε την γνωμη μου. kwtsoκλιμακα 6.5/10. Ισως προκειται για το δευτερο στραβοπατημα μετα το Fatale. Ισως ομως να ειμαι και παραπανω αυστηρος απο οτι πρεπει γιατι μας εχουν κακομαθει ως επι το πλειστον με παρα πολυ καλες δουλειες και ετσι καποια η οποια δεν ειναι και τοσο φαντασμαγορικη να ωχρια μπροστα στις αλλες.

Το Storm Dogs ειναι ενα κομικ επιστημονικης φαντασιας που εκδιδεται απο την image απο το 2013. Μεχρι στιγμης εχουν κυκλοφορησει εξι τευχη και το αντιστοιχο paperback. To ποτε θα κυκλοφορησει η συνεχεια παραμενει αγνωστο, ομως ο σεναριογραφος David Hine (Strange Embrace, BULLETPROOF COFFIN) εχει δηλωσει οτι δουλευει πανω στη δευτερη σεζον (κλικ). Στα της υποθεσης. Ο πλανητης Amaranth ειναι ο πιο απομακρυσμενος γνωστος κατοικισημος πλανητης. Πλουσιος σε μοναδικη χλωριδα και πανιδα και με δυο ιθαγενεις φυλες νοημωνων οντων. Στον Amaranth ομως κατοικουν και ανθρωποι, εργαζομενοι της μεταλευτικης εταιρειας Arcana, οι οποιοι ειναι ως επι το πλειστον εγκληματιες, ναρκωμανεις, λουμπεν στοιχεια θα ελεγε κανεις. Οταν ομως γινονται εφτα φονοι ανθρωπων, η κυβερνηση στελνει μια ειδικη ομαδα για να διαλευκανει την υποθεση. Λογω της προστατευμενης καταστασης του πλανητη δεν επιτρεπεται η χρηση εξελιγμενης τεχνολογιας πανω απο ενα επιπεδο, οποτε η ερευνα θα πρεπει να γινει με τις συμβατικες μεθοδους. Καθως ομως προχωραει η ερευνα αποκαλυπτονται διαφορες κρυφες πλευρες της ζωης στον πλανητη ενω καποιοι απο τους ηρωες φαινεται να εχουν την δικια τους μυστικη ατζεντα. Πολυ ενδιαφερον κομικ που συνδιαζει το sci-fi με το western και το μυστηριο, αν σκεφτουμε τους ιθαγενεις ως Ινδιανους και τους πρωταγωνιστες ως καουμποηδες. Οι ηρωες του εχουν ο καθενας την δικια του ξεχωριστη προσωπικοτητα και κερδιζουν το ενδιαφερον του αναγνωστη. Διεφθαρμενοι αξιωματουχοι, μυστηριωδεις ντοπιοι και εξι πολυ διαφορετικοι ανθρωποι που προσπαθουν να βρουν ποιοι ειναι οι δραστες των φονων, συνθετουν το "παζλ" της ιστοριας. Το σχεδιο απο τον Doug Braithwaite (Justice) ειναι πολυ ταιριαστο και ταιριαζει με το σκοτεινο κλιμα της ιστοριας που διαδραματιζεται σε ενα σκληρο και αφιλοξενο περιβαλλον οπου οι τοξικες καταιγιδες ειναι συνηθες φαινομενο. Παρολο που παντα αντιμετωπιζω παντα το ειδος της επιστημονικης φαντασιας με επιφυλαξη, το συγκεκριμενο κομικ μου αρεσε πολυ. Ισως επειδη περα απο το να φτιαχνει ενα φανταστικο κοσμο, το οποιο και κανει πολυ καλα, δεν επικεντρωνεται τοσο στην περιγραφη του οσο στην εξελιξη της ιστοριας που σε συνδυασμο με τα στοιχεια western και αστυνομικου κανουν ενα πολυ ενδιαφερον μιγμα. Το μερος της ιστοριας που εχει δημοσιευθει μεχρι τωρα θα μπορουσε να πει κανεις οτι ολοκληρωνει το πρωτο αρκ, μονο που αφηνει αρκετα ερωτηματα αναπαντητα. Περιμενω την συνεχεια καθως ειναι κομικ που αξιζει να συνεχιστει, kwtsoκλιμακα 8/10

TOKYO GHOST " Κάτω από το εμφανές ερωτικό γράμμα, προς τα Road Warrior, Judge Dredd και 13 Assassins, που είναι το κόμικ μας, θα βρείτε μια μελέτη για τον ολοένα αυξανόμενο εθισμό μας στην τεχνολογία και στο επουσιώδες" - Rick Remender Με την παραπάνω πρόταση μας περιγράφει ακριβώς τι συμβαίνει σε αυτή τη σειρά ο πολύ γνωστός συγγραφέας Rick Remender ( X-Men, Captain America, Low, Deadly Class, Black Science, Avengers κ.α ), ο οποίος τελευταία η ποιότητα στα έργα του γίνεται όλο και καλύτερη. Πραγματικά εντυπωσιακή δουλειά και ιδιαίτερα συνοπτική καθώς ολοκληρώθηκε σε 10 τεύχη από την Image. Το σχέδιο ανέλαβε ο Sean Murphy ( The Wake, Punk Rock Jesus, Hellblazer, American Vampire ) και πέτυχε διάνα. Τρομερή λεπτομέρεια σε όλα τα πάνελ, και πολύ δουλειά τόσο σε χαρακτήρες όσο και σε background. Στα χρώματα, ο Matt Hollingsworth (Catwoman, Batman, Alias, Daredevil, Hawkeye ), χρησιμοποιεί γήινους αλλά ταυτόχρονα έντονους τόνους, μεταφέροντας μας έτσι στην δυστοπική κοινωνία του μέλλοντος που λαμβάνει χώρα η σειρά. Βρισκόμαστε στο 2089 και οι κοινωνίες έχουν κατακλυσθεί και ταυτόχρονα εθιστεί στην τεχνολογία και στην διασκέδαση. Ήρωες μας είναι ο Led Dent ( ή αλλιώς ο Judge Dredd του Remender, οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές ) και η Debbie Decay. Παιδικοί φίλοι, αγαπημένοι και ερωτευμένοι, δουλεύουν ως αστυνομικοί στο Λος Άντζελες, κυνηγώντας και σκοτώνοντας όσους αντιτίθενται στις μεγάλες εταιρίες entertainment οι οποίες έχουν αναλάβει την εξουσία. Ο Dent είναι εθισμένος στις τηλεοπτικές σειρές τις οποίες παρακολουθεί 24/7 χτυπώντας ενέσεις "συνδρομής" προς τα τηλεοπτικά κανάλια. Η Debbie είναι "καθαρή", αλλά επειδή τον αγαπάει, μένει μαζί του και τον βοηθάει στο "μακέλεμα". Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που αναλαμβάνουν την αποστολή να πάνε στο Τόκυο, το οποίο είναι το τελευταίο μέρος πάνω στην γη στο οποίο δεν υπάρχει καθόλου τεχνολογία. Και τότε αρχίζει....... το καλό!!! Πάρα πολύ καλή σειρά, η οποία αγγίζει πολλά επίκαιρα θέματα όπως αυτά της οικολογίας, της εξάρτησης από τους υπολογιστές και τα social media, αλλά παραμένει, στον πυρήνα της, ένα love story και μια ωδή στη αφοσίωση και στην προσωπική θυσία. Από τις λίγες σειρές που με συγκίνησαν τόσο και ταυτόχρονα με προβλημάτισαν. Οπτικά, στην αρχή φαίνεται χαοτικό, γιατί έχει πάρα πολύ φορτωμένο σχέδιο, τόσο με σχεδιαστικές λεπτομέρειες, όσο και με πάμπολλα μικρά μπαλονάκια, τα οποία αντιπροσωπεύουν τις διάφορες τηλεοπτικές σειρές που παρακολουθεί ανελλιπώς ο ήρωας ενώ οδηγάει, πυροβολεί, αποκεφαλίζει και ανασκολοπίζει! Δεν σας κρύβω ότι λίγο πριν το τέλος του πρώτου τεύχους σκέφτηκα προς στιγμήν να το παρατήσω γιατί είχα μπερδευτεί, αλλά χαίρομαι που δεν το έκανα. Αν μπεις στο νόημα και καταλάβεις τι γίνεται, μετά όλα στρώνουν. Πιστεύω ότι πρέπει να είχαν στο μυαλό τους από την αρχή να περιοριστούν στα 10 τεύχη, γιατί οι πληροφορίες που δίνονται στο πρώτο είναι πάρα πολλές και θα μπορούσαν πιο άνετα να μοιραστούν σε 2-3 τεύχη. Η επιλογή τους όμως ήταν σωστή, γιατί έτσι έχουμε μια σφιχτή ιστορία, με ευδιάκριτη την αρχή, την μέση και το τέλος. Ειδικά το τελευταίο τεύχος και συγκεκριμένα οι τελευταίες σελίδες είναι από τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά που έχω διαβάσει. Έχουν κυκλοφορήσει ήδη τα 2 trades που συγκεντρώνουν την σειρά και τον Απρίλιο κυκλοφορεί και το Deluxe. Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα και σας προτείνω να διαβάσετε αργά και προσεκτικά το πρώτο τεύχος, έτσι ώστε να αφομοιώσετε το τι γίνεται. 8.5/10

Πως ο SPAWN έσωσε τον Todd McFarlane από τους ιστούς του Spider-Man by Αντρέι Κοτσεργκίν Τον Νοέμβρη του 1991 ο Todd McFarlane αποφασίζει να κόψει διαπαντός τους ‘ιστούς’ που τον συνέδεαν με την Marvel. Συγκεκριμένα αποχωρεί από τον υπέρ επιτυχημένο Spider-Man τίτλο που είχε αναλάβει και αποφασίζει να σχηματίσει μαζί με άλλους έξι ταλαντούχους δημιουργούς την Image Comics. Το σοκ για την πρώην εταιρεία του ήταν τεράστιο μιας και εκείνη την εποχή ο McFarlane ήταν ένας Rock Star της βιομηχανίας των comics. Ένα status quo το οποίο κέρδισε όχι μόνο χάρη στις καινοτομίες που έφερε στον Άνθρωπο Αράχνη αλλά κυρίως οφείλεται στο γεγονός ότι το πρώτο τεύχος του Spider-Man τίτλου του πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα και μόλις λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του αρκετός κόσμος έδινε πάνω από 20 δολάρια για να εξασφαλίσει μερικά τεύχη για τους μελλοντικούς χαλεπούς καιρούς… Και όμως το Spider-Man που αρχικά αποτέλεσε την δημιουργική διέξοδο για τον McFarlane, που επιθυμούσε απεγνωσμένα να σχεδιάζει και να γράφει μόνος του τις ιστορίες που ήθελε, πολύ σύντομα μετατράπηκε στο Μαρτύριο του. Κατά τραγική ειρωνεία και εντελώς προφητικά το arc από το πρώτο του story είχε τον τίτλο ‘Torment’. Όσο ο τίτλος γινόταν ολοένα και πιο επιτυχημένος άλλο τόσο γινόταν πιο καταπιεστική η Marvel απέναντι στον δημιουργό του. ‘Μην χρησιμοποιήσεις αυτόν τον villain έχουμε προγραμματίσει να τον βάλουμε αλλού’ , ‘μην ζωγραφίσεις αυτό δεν είναι πρέπον και είμαστε υπερβολικά δημοφιλείς πλέον’ … Πολύ σύντομα οι ιστοί μεταμορφώθηκαν σε ασήκωτες αλυσίδες και ο δημιουργός βρέθηκε εγκλωβισμένος στο Καθαρτήριο – Κόλαση των δημιουργών comics. Όμως ο McFarlane δεν είχε καμία διάθεση να παραμείνει στην … Έβδομη Σφαίρα της Κολάσεως γνωστή και ως ‘Έρεβος’. Το μόνο που χρειαζόταν για να ξεφύγει ήταν μια χείρα βοηθείας. Και αυτή την πήρε από έναν τύπο που γνώριζε πολύ καλά τι θα πει να ζεις την προσωπική σου Κόλαση. Το όνομα του ήταν Al Simmons aka Spawn. Το SPAWN #1 κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1992 και έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στην ‘πιάτσα’ της ένατης Τέχνης. Ήταν ένας από τους πρώτους τίτλους που έφεραν την σφραγίδα της νεοσύστατης τότε Image Comics, της εταιρείας που πρέσβευε το όραμα του Todd McFarlane για ελεύθερη έκφραση των δημιουργών και την απόλυτη εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Το SPAWN με άξιους συμπαραστάτες τα SAVAGE DRAGON του Erik Larsen, το YOUNGBLOOD του macho Rob Liefeld και τους WILDCATS του Jim Lee αποτέλεσαν τους βασικούς στυλοβάτες για την άνοδο και την καθιέρωση της εταιρείας. Το πρώτο τεύχος του SPAWN πούλησε πάνω από 1.7 εκατομμύρια αντίτυπα και η επιτυχία του τίτλου τόσο σε εμπορικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο έβαλε την Image Comics σε μια διαδρομή επιτυχίας και δημιουργικότητας την οποία η εταιρεία εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να ακολουθεί ευλαβικά χαρίζοντας μας αμέτρητους πρωτότυπους και επιτυχημένους τίτλους και δίνοντας το πάτημα σε ταλαντούχους δημιουργούς να αναδείξουν ελεύθερα τις ιδέες και την τέχνη τους. Με τα χρόνια το SPAWN έγινε (μια όχι και τόσο καλή) ταινία, video game, φοβερή animated σειρά στο HBO, καινούργιοι τίτλοι γεννήθηκαν, νέοι δημιουργοί αναδείχτηκαν ενώ ο McFarlane ίδρυσε και την McFarlane Toys που έθεσε νέα υψηλότατα standards στην κατασκευή action figures μετατρέποντας τα από απλά παιχνίδια σε αληθινά έργα τέχνης. Και μπορεί σήμερα ο SPAWN να έχει χάσει κάπως την αίγλη του παρελθόντος όμως την θέση του έχουν πάρει αρκετοί άλλοι φοβεροί και δημοφιλείς τίτλοι. Η διαδρομή από τον Al Simmons μέχρι τον Rick Grimmes ήταν και συνεχίζει να είναι άκρως απολαυστική όμως τίποτα δεν θα είχε επιτευχθεί αν στα 90s ο McFarlane δεν είχε υψώσει το μεσαίο του δάχτυλο στους ‘μεγάλους’ της βιομηχανίας. Σήμερα έχει φτάσει πλέον στο σημείο να τους κοντράρει στα ίσα. Και μπορεί οι κυκλοφορίες της Image να μην γίνονται κάθε λίγο και λιγάκι υπέρ επιτυχημένες blockbuster ταινίες μπορούν όμως άνετα να υπερηφανεύονται ότι έχουν να προσφέρουν κάτι πραγματικά πρωτότυπο, όμορφο και δημιουργικό. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει για τα στρατόπεδα των μπλε και των κόκκινων που κοιτάνε πλέον κυρίως πως να προετοιμάσουν το έδαφος για καμιά νέα ταινία τους ή απλά καταφεύγουν στις φτηνές και τεμπέλικες πρακτικές τύπου Reboot, Rebirth και πάει λέγοντας. Όμως επειδή καλό το διάβασμα αλλά και το μάτι έχει ανάγκη από ‘τροφή’ θα τελειώσω αυτό το άρθρο παραπέμποντας σας στο νέο, φοβερό, video του kaptainkristian που εκτός ότι το νέο του κανάλι στο Youtube απλά τα σπάει, αυτή τη φορά κάνει μια πολύ όμορφη αναδρομή στον τίτλο του SPAWN, την ‘ανεξαρτητοποίηση’ του Todd McFarlane και στην δημιουργία και καθιέρωση της Image Comics. Απολαύστε τον και ας σταθούμε λίγο στην τελευταία του φράση : ‘Take a chance and go make some stuff’. https://youtu.be/WJ8bQmHwbso Πηγή Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του Spider-Man του McFarlane (και άλλων) Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του Spawn

SOUTHERN BASTARDS : Οι Μπάσταρδοι του Νότου δύσκολα πέφτουν. (Ακόμα και αν τους κοπανάς με τεράστια μαδέρια.) by Αντρέι Κοτσεργκίν O Jason Aaron κατανοεί απόλυτα τον Αμερικάνικο Νότο. Θα μου πεις στην Αλαμπάμα γεννήθηκε ρε Μαλάκα τι περίμενες ? Ναι αλλά είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση το να ζεις σε έναν τόπο από το να καταλαβαίνεις τον τόπο που ζεις. Ο superstar (πλέον) συγγραφέας όχι μόνο καταφέρνει να σε συστήσει στην σκληρή redneck κουλτούρα της μαμάς Αμερικής αλλά πολύ εύστοχα αποφεύγει να σου την παρουσιάσει μέσα από το πρίσμα του cool, του γραφικού ή του ρομαντικού. Ο Aaron έχει ζήσει τον ασφυκτικό Νότο με τα καλά του και τα στραβά του και αυτό ακριβώς σου σερβίρει μέσα από το φοβερό του comic SOUTHERN BASTARDS. Με τον σκιτσογράφο Jason Latour να μας σερβίρει και αυτός με την σειρά του τις απαραίτητες τηγανιτές πατάτες και πικάντικη BBQ σως για συνοδεία ! Καλώς ορίσατε στην Κομητεία Craw της Αλαμπάμα ! Πρωτεύουσα του καλύτερου μπάρμπεκιου του Νότου και πατρίδα των Runnin’ Rebs της ομάδας (αμερικάνικου) ποδοσφαίρου που έχει σαρώσει τα τελευταία πέντε πρωταθλήματα της Πολιτείας υπό της οδηγίες του σκληρού coach Boss. Όμως ο επιτυχημένος και λατρεμένος από τους κατοίκους της πόλης προπονητής δεν επιδεικνύει σιδηρά πυγμή και πειθαρχία μονάχα μέσα στο γήπεδο αλλά οι αρετές του αυτές επεκτείνονται και σε δραστηριότητες που δεν είναι και τόσο νόμιμες. Τις ‘μυστικές’ εξωγηπεδικές δραστηριότητες του Boss τις γνωρίζει ολόκληρη η πόλη, ακόμη και οι αρχές, αλλά όλοι τους κάνουν τα στραβά μάτια μιας και μπορεί όλοι να λατρεύουν τον προπονητή για την δόξα και τις επιτυχίες που έχει φέρει στον ξεχασμένο τους τόπο από την άλλη όμως ταυτόχρονα τον τρέμουν μιας και ο τυπάς είναι ένας σκληρός και αδίστακτος Μπάσταρδος και έχει και υπό τις διαταγές του ένα τσούρμο από εξίσου σκληροπυρηνικά Καθάρματα εκ των οποίων οι περισσότεροι παίζουν στην ομάδα του. Με λίγα λόγια ο Boss είναι Boss μέσα και έξω από το γήπεδο… Η εξουσία όμως του προπονητή θα αμφισβητηθεί όταν καταφτάνει στην Κομητεία ο Earl Tubb, ένας αυθεντικός Νότιος μπάρμπας της παλιάς σχολής, που αποφάσισε να επιστρέψει στην γενέτειρα του ύστερα από πολλά χρόνια για να τακτοποιήσει το σπίτι του θείου του που απεβίωσε πριν λίγες μέρες. Ο Tubb, που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να μην επιστρέψει ποτέ του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το μόνο που θέλει είναι να ξεμπερδεύει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με τις υποθέσεις του και να φύγει από το καταραμένο αυτό μέρος. Όμως όταν θα κάνει το ‘λάθος’ να κατέβει μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και θα πάρει μια γερή δόση από την διαφθορά που κυριαρχεί και τους Μπάσταρδους που μολύνουν την πόλη του, πεισμωμένος θα πάρει την απόφαση να μείνει. Πολύ σύντομα θα συνειδήτοποιήσει ότι ένας οργισμένος γέρος σαν και του λόγου του, για να επιβιώσει στην αφιλόξενη Κομητεία Craw θα χρειαστεί να κρατάει στο χέρι του ένα τεράστιο μαδέρι… Στο SOUTHERN BASTARDS (Image Comics) ο Aaron ακολουθεί την ίδια πορεία που χάραξε με το εξίσου φοβερό SCALPED, το comic που το 2007 τον έφερε στο προσκήνιο ως έναν από τους πιο ταλαντούχους και ανερχόμενους συγγραφείς. Ο συγγραφέας γνωρίζοντας από πρώτο χέρι ότι ο Αμερικάνικος Νότος είναι ένας ιδιαίτερος και αμφιλεγόμενος τόπος που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον ρομαντισμό και την γραφικότητα, την νοσταλγία και το οπισθοδρομικό μίσος, επιλέγει πολύ έξυπνα να μην σου παρουσιάσει μια καλογυαλισμένη κινηματογραφική εικόνα του τόπου του για να τον κάνει να φαντάζει αρεστός αλλά ούτε και να τον παρουσιάσει ως μια ζωντανή redneck Κόλαση. Απλά σου δίνει μια άκρως ρεαλιστική και προσγειωμένη απεικόνιση του,που βασίζεται εν μέρη στα βιώματα και τις αναμνήσεις, του γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτό από μόνο του αρκεί για να σε βάλει στην πρίζα. Η κουλτούρα, η νοοτροπία και η ιστορία του Νότου είναι τόσο διχαστική που από την μια θα λες πόσο cool θα ήταν να ζεις στην Κομητεία Craw φορώντας μάλλινα – κόκκινα καρό πουκάμισα, τρώγοντας παγωμένα (ή και ζεστά) φασόλια μέσα από κονσέρβες ενώ παρακολουθείς τους Runnin’ Rebs να κατατροπώνουν μέσα στο γήπεδο τους φλώρους της διπλανής Κομητείας, από την άλλη όμως βλέποντας την βία, την διαπλοκή, τον ρατσισμό και τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις που επικρατούν σε πολλά σημεία της πόλης σκέφτεσαι ότι πρέπει να την κάνεις το συντομότερο από κει…. Πέρα από την εξαιρετική απεικόνιση της κουλτούρας του Νότου ο Aaron έχει κάνει φοβερή δουλειά και στα προφίλ των χαρακτήρων του. Και μπορεί ο πεισματάρης Earl Tubb και το μαδέρι του αρχικά να κλέβουν την παράσταση ,όσο όμως προχωράς τις σελίδες είναι η μορφή του Coach Boss που θα στοιχειώσει το μυαλό σου. Ο Jason Aaron μας χαρίζει ίσως τον πιο επιβλητικό και badass villain που υπάρχει αυτή την στιγμή στα comics (μαζί με τον Negan φυσικά!) και χωρίς καν να έχει υπερδυνάμεις. Ο Boss είναι μια αρχικά τόσο τρομακτική και ψυχρή μορφή όμως αργότερα ο συγγραφέας του δίνει και ένα ‘origin’ τόσο ρεαλιστικά ανθρώπινο αλλά ταυτόχρονα σκληρό, ωμό και ματωμένο που σε διχάζει εντελώς σχετικά με το αν πρέπει να μισήσεις τον Μπάσταρδο ή αν απλά συμπάσχεις μαζί του… Σε αυτό τσοντάρει τα μέγιστα ο Jason Latour με το ‘ακατέργαστο και άξεστο’ σχέδιο του που ξερνάει τον άγριο Νότο από τις σελίδες του comic κατευθείαν μέσα στο σπίτι σου. Με κάθε νέο τεύχος η σχέση μεταξύ συγγραφέα και σκιτσογράφου θυμίζει ολοένα και περισσότερο την σχέση αλληλοεξάρτησης μεταξύ του Eddie Brock με τον συμβιωτή του. Απλά έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον για να είναι δυνατοί και ολοκληρωμένοι. Τι είναι τελικά το SOUTHERN BASTARDS ? Είναι χοντρά καρό πουκάμισα. Είναι καυτά παϊδάκια που πνίγονται μέσα στην bbq σως. Είναι η λατρεία για το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Είναι η νοσταλγία και ο αγώνας για την διατήρηση των παραδόσεων. Είναι ο συγγραφέας του που επιστρέφει σε έναν τόπο με τον οποίο έχει αναπτύξει μια σχέση αγάπης – μίσους. Είναι ο ρατσισμός και οι απαρχαιωμένες αντιλήψεις που δεν λένε να πεθάνουν μέσα στον χρόνο. Είναι ένα οδοιπορικό σε μια πλευρά της Αμερικής που πεισματικά αρνείται να πάει μπροστά και να χάσει την ταυτότητα της. Είναι και το μάθημα ότι μπορείς να ζεις σε έναν τόπο και να αντισταθείς στους Μπάσταρδους που τον καπηλεύουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να στέκεσαι γερά στα πόδια σου. Και ίσως και να κρατάς ένα μεγάλο ματσούκι… Πηγή Και φυσικά έχουμε και παρουσίαση από τον germanicus.

WE STAND ON GUARD (2015) Δημοσίευση από: Image Comics Σενάριο: Brian K. Vaughan Σχέδιο: Steve Scroce Letterer: Fonografiks Colors: Matt Hollingsworth Το "We Stand On Guard" είναι ένα science fiction comic των 6 issues. Ο λόγος που ξεκίνησα να το διαβάζω είναι επειδή έψαχνα ένα κόμικ του vaughan που δεν έχω διαβάσει. Τι θα συνέβαινε αν οι ΗΠΑ έκαναν εισβολή αντί σε μία εχθρική μακρινή χώρα σε μία συμμαχική και γειτονική τους χώρα; Θα το έκαναν για κατακτητικούς και συμφεροντολογικούς σκοπούς ή για να σώσουν ακόμη μία χώρα όπως έκαναν τόσες δεκάδες φορές στο παρελθόν; ( ) Η αφορμή για την οποία ξεκίνησε ο πόλεμος ήταν ακόμη μία προπαγάνδα των Αμερικάνων ή είχε γίνει επειδή ήταν αναπόφευκτο; Αυτά και άλλα πολλά αλλά κυρίως από την σκοπιά των Καναδέζων κατοίκων έρχεται να εξετάσει η ιστορία αυτή του Vaughan. Η ιστορία μας ξεκινάει στον Καναδά το 2112 μ.Χ., όταν και ξεκίνησε η εισβολή αυτή δείχνοντας τον θάνατο των γονιών δύο παιδιών. Γίνεται αναφορά στα γεγονότα του καψίματος της Ουάσιγκτον το 1812. Μετά από ένα άλμα 12 χρόνων βρισκόμαστε παρέα με μία ομάδα αντιστασιακών αγωνιστών (μετά από φαινομενική ήττα του Καναδά), τις προσπάθειες να αντισταθούν στην κατάσταση αυτή και παρακολουθούμε μάχες σώμα με σώμα των δύο στρατών που ειδικά ο Αμερικανικός έχει και πολύ εξελιγμένη τεχνολογία (γιγάντια ρομπότ κτλ). Το διάβασμα γενικά πήγε νεράκι. Πρόκειται για ένα ευκολοδιάβαστο κόμικ, αρκετά μικρό, που σου βάζει μερικούς ενδιαφέρων προβληματισμούς με πολύ καλό σχέδιο και χρωματισμό. Ενδιαφέρουσα υπόθεση και εκτελεσμένη σε ικανοποιητικό βαθμό. Στα αρνητικά του κόμικ είναι το μικρό του μέγεθος που επηρεάζει την εξέλιξη χαρακτήρων αφού ειδικά στα πρώτα 1-2 τεύχη δεν σε πείθει να νοιαστείς ιδιαίτερα για την τύχη των μελών της ομάδας. Επίσης με το τέλος του, αφήνει και κάποια αναπάντητα ερωτήματα κάτι το οποίο δεν είναι κατ' ανάγκη αρνητικό αφού σε βάζει να σκεφτείς διάφορες εκδοχές. Όπως τελειώνει ίσως αφήνει το περιθώριο για να συνεχιστεί η σειρά στο μέλλον! Γενικά πάντως πρόκειται για ενδιαφέρον ανάγνωσμα με καλοστημένους διάλογους που λόγω και του μεγέθους του είναι εύκολο κάποιος να το κοιτάξει και να του δώσει μια ευκαιρία. Επιπλέον έχει αναφορές στον Superman, και μία πολύ καλή ταύτιση και διαφοροποίηση της ψυχοσύνθεσης του Superman με της πρωταγωνίστριας. Τέλος, σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας υπάρχουν ομιλίες στα γαλλικά που παρόλο που δεν επηρεάζουν αρνητικά την πλοκή αν δεν τα διαβάσεις είναι ενδιαφέρον να γίνει μια προσπάθεια μετάφρασης του ιδιαίτερα με τους διάλογους προς το τέλος της (Ότι κατάφερα με το Google Translate δηλαδή! ) Συνέντευξη των δημιουργών σχετικά με το "We Stand On Guard"

Είμαστε στο 2076. Το ίντερνετ δεν υπάρχει πια. Υπάρχει μόνο ως μια πληγή στη σύγχρονη ιστορία. Στο πρόσφατο παρελθόν του κόμικ, η φούσκα του ίντερνετ έσκασε, διαρρέοντας τα προσωπικά στοιχεία όλων. Mail, στοιχεία πιστωτικών καρτών, μηνύματα, σβησμένες φωτογραφίες και βίντεο , ιατρικά αρχεία, search histories… Τίποτα δεν έμεινε κρυφό, καταστρέφοντας σχέσεις, εταιρίες, οικογένειες, αξιοπρέπειες. Όλοι πλέον κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι για να κρύψουν τις αληθινές τους ταυτότητες. Η τέταρτη εξουσία (τα μηντια) εκτελούν χρέη αστυνομίας και η παράβαση προσωπικών δικαιωμάτων έχει ξαναγίνει ένα από τα χειρότερα εγκλήματα. Τα αυτοκίνητα είναι ιπτάμενα και τα τσιγάρα μαριχουάνας νόμιμα. Κάπου μέσα σ αυτόν τον κόσμο βρίσκουμε και τον κεντρικό ήρωα, έναν ιδιόρρυθμο παπαράτσι, που προσπαθεί να διαλευκάνει τη δολοφονία μιας πελάτισσάς του. Πρόκειται ίσως για το καλύτερο scifi κομικ που διάβασα τον τελευταό καιρό, γραμμένο από τον Brian Vaughan, σχεδιασμένο από τον Martin Marcos και χρωματισμένο από την ( ; ) Muntsa Vicente. Τι θέλω από ένα καλό scifi κομικ; Καλή σεναριακή ιδέα; Πειστικό post apocalyptic κοσμο; Ενδιαφέροντες α& β χαρακτήρες; Καλή ισορροπία μεταξύ δραματος και χιούμορ; Ποπ αναφορές; Φυσικοί διάλογοι; Ωραίο δέσιμο σεναρίου με σχέδιο και χρώμα; Καρέ κινηματογραφικά στημένα; Έχει απ' όλα αυτα Αγαπημένος μου χαρακτήρας ο παππους του πρωταγωνιστη, απομειναρι των ημερων μας. Θεούλης! Μια άλλη πολύ αξιόλογη πλευρά αυτού του κόμικ έχει να κάνει με το πως κυκλοφόρησε: Τα 10 τεύχη του (είναι ολοκληρωμένο) βγήκαν online για κατέβασμα απο τη σελίδα panelsyndicate.com (digital comics directly from creators to readers) , που λειτουργεί με τη λογική "πληρώστε ό,τι θέλετε για να το κατεβάσετε". Μπορεί να τα κατεβασει κανεις ακόμα και πληρωνοντας 0 $! Στη σελίδα αυτή μπορεί να βρεί κανεις και το making of του κομικ, με προσχέδια και σελίδες σεναρίου Το κόμικ είναι φτιαγμένο για να διαβάζεται κατα βάση σε pc ή tablet, οπότε όσοι το κατεβάσετε δε θα χετε τις ίδιες δυσκολίες που εμφανίζουν τα σκαναρισμένα κόμικς . Όλες οι φωτος που έβαλα είναι σελίδες απο τα κόμικς που κατεβασα απο τη σελίδα. Για όσους συνεχίζουν να επιμένουν στο χαρτι, έχει κυκλοφορήσει και μια πολύ ωραία HC έκδοση απο την Image (ναι, την εχω κι αυτη ) Ο Vaughan συμφώνησε να δώσει στην Image την έκδοση του Private Eye, αν η Panelsyndicate έκανε μια ιστορία για το Walking Dead. Η ιστορία αυτή υπάρχει ήδη στη σελίδα τους, αλλά δεν την έχω κατεβασει/διαβασει ακομα παρτε και 3 promo που βγηκαν για το κομικ

Ζεστά και αχνιστά σκυλίσια κόπρανα μπροστά από διαφημίσεις 3 εκκλησιών. Τι καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσει ένα κόμικ? Στο σενάριο ο Jason Aaron με ένα γνήσιο μούσι Αμερικάνικου Νότου γνωστός εδώ μέσα από τα Scalped και Star Wars (τα καινούργια). Στο σκίτσο o Jason Latour. Παιδιά του Νότου και οι δυο σκαρώνουν μια ιστορία για σκληρά, αδυσώπητα κ@θίκια στην ύπαιθρο της Αλαμπάμα με φόντο το μαθητικό Αμερικάνικο ποδόσφαιρο (american football. όχι soccer ). Αλαμπάμα, Heart of Dixie ή άλλως Cotton State. Πιθανότατα η πλέον υπανάπτυκτη Αμερικάνικη πολιτεία. Τόσο υπανάπτυκτη και οπισθοδρομική που το 1968 κατέβασε στις Αμερικάνικες προεδρικές εκλογές τον ρατσίσταρο κυβερνήτη της George Wallace (wiki). Έχασε, γλύτωσε και μια απόπειρα δολοφονίας το 1972 που τον άφησε παράλυτο, παραμένει όμως ένας από τους μακροβιότερους κυβερνήτες πολιτείας με 4 θητείες. Για να εμπεδώσουμε για το πόσο υπανάπτυκτη είναι η πολιτεία, τα κοκόρια παίρνουν μάτι. Στο πρώτο TB οι δημιουργοί ξεκινάνε με κείμενο όπου εξηγούν το πόσο αγαπούν και ταυτόχρονα μισούν το Νότο. Πιθανότατα απαραίτητο το disclaimer διότι δεν παρουσιάζουν έναν τόπο όπου θα ήθελε κάποιος από εμάς να πάει. Ούτε καν για βόλτα μέσα σε θωρακισμένο όχημα από αυτά που έχουν για τα φωτο-σαφάρι λιονταριών στην Αφρική. Ούτε καν για να ακούσει το Λόγο του Κυρίου. Το πρώτο τευχάκι βγήκε τον Απρίλη του 14. Μέχρι στιγμής έχουν βγει 14 τευχάκια (δλδ περίπου 1 κάθε δίμηνο) τα οποία έχουν συλλεχθεί σε 3 TB. 1-4 Here was a man, 5-8 Gridiron, 9-14 Homecoming. Το 15ο τεύχος (με το arc Gut Check) αναμένεται το Νοέμβρη. Σεναριακά η ιστορία κυλάει εξαίσια. Μια που έπιασα το 1ο τεύχος στα χεράκια μου, μια που τέλεψα με το 14ο. Στα 2 πρώτα story arcs μαθαίνουμε για τους 2 κεντρικούς κ@ριόληδες, στο 3ο μαθαίνουμε και για τους υπόλοιπους. Μου ξύπνησε μέσα μου και την έγνοια του τι έγινε εντέλει στο Scalped, που το είχα αρχίσει αλλά αυτό το ένα τεύχος κάθε τόσο με είχε κάνει να το αφήσω Τώρα που έχει τελέψει όμως.... Σχεδιαστικά δεν θα πάω να αγοράσω δουλειά του Latour. Πλην όμως δεν μπορώ (πλέον) να φανταστώ αυτό το κόμικ με κάποιου άλλου είδους τεχνοτροπία, η οποία δουλεύει ταμάμ με όλη αυτή την πρωτόγονη αηδία, με όλο αυτό το ήθη απολίτιστων αγροίκων 18ου+19ου αιώνα παντρεμένα με τεχνολογία του 21ου αιώνα. Όση τέλος πάντων έχει φτάσει στα ακαλλιέργητα πλέον βαμβακοχώραφα, τα ποτισμένα με αλκοόλ και τιγκαρισμενα στις μεθαμφεταμίνες. Στην Alabama δεν υπάρχει επαγγελματική ομάδα στο Αμερικάνικο Ποδόσφαιρο (NFL), η ομάδα όμως του University of Alabama (Crimson Tide με σύνθημα το "Roll Tide") είναι από τις πλέον πετυχημένες στο πανεπιστημιακό ποδόσφαιρο με 16 τίτλους. Οι τελευταίοι 4 είναι το 2009, 2011, 2012 και 2015 (wiki). Ίσως λόγω αυτών των επιτυχιών να τους ήρθε να το συνδέσουν με το συγκεκριμένο άθλημα. (υποσημείωση. είναι αρκετά μπέρδεμα οι τίτλοι εκείθε απλώς είχα πάρει πρέφα ότι είχαν όνομα τα τελευταία χρόνια, πήγα να το τσεκάρω και κάπου μπερδεύτηκα. σημειώστε απλώς το ότι τα τελευταία χρόνια έχουν πάρα πολύ καλή ομάδα ) Στο 4ο τεύχος έχωσαν και μια συνταγή Έκτοτε άρχισαν οι αναγνώστες να στέλνουν και αυτοί συνταγές οπότε σε κάθε τεύχος στη στήλη των γραμμάτων θα βρείτε κι από μια Από βραβεύσεις κρατάει μια χαρά 2016 τσίμπησε τo Eisner για Best Continuing Series κόβοντας το 3ετες σερί του Saga, το τσίμπησε και ο Jason Aaron για Best Writer (και για αυτό και για τα άλλα που γράφει), ενώ είχε προταθεί και για τα 2 το 2015. Από πέρυσι υπάρχουν συζητήσεις και για τη μεταφορά του στη μικρή οθόνη. Jason Aaron wiki Jason Latour wiki Southern Bastards @Image καλή γ*μημένη ανάγνωση (και μην αμελήσετε να φτιάξετε και τις συνταγές η κουζίνα του Αμερικάνικου Νότου είναι εξαιρετική )

VOL. 1: Tin Stars (9/2015) VOL. 2: Machine Moon (5/2016) VOL. 3: Singularities (12/2016) VOL. 4: Orbital Mechanics (6/2017) Σενάριο: Jeff Lemire Σχέδιο: Dustin Nguyen Αν και είμαι λάτρης της επιστημονικής φαντασίας (έχω διαβάσει ένα κάρο βιβλία και έχω δει ένα κάρο ταινίες του είδους), τα κόμικς επιστημονικής φαντασίας που έχουν πέσει στα χέρια μου είναι πραγματικά πολύ, πολύ λίγα. Εκεί που τσέκαρα διάφορες καινούργιες και παλιές σειρές κόμικς, πέτυχα και την συγκεκριμένη. Αμέσως το σενάριο αλλά και το ιδιαίτερο σχέδιο μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Έτσι, πριν λίγες μέρες αγόρασα τον πρώτο τόμο, τον οποίο και διάβασα. Λοιπόν, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Σενάριο: Δέκα χρόνια μετά την εμφάνιση γιγαντιαίων ρομπότ πλανητικού μεγέθους (!), ονόματι Harvesters, που άφησαν συντρίμμια στο πέρασμά τους από τους εννιά κατοικημένους πλανήτες του Γαλαξία, ένα αγόρι-ανδροειδές ονόματι TIM-21, κάτοικος μιας μεταλλευτικής αποικίας, ξυπνά από τον λήθαργο που βρισκόταν για χρόνια, συνειδητοποιώντας ότι όλα τα ρομπότ είναι εκτός νόμου. Αυτό το ανδροειδές γίνεται το πλέον καταζητούμενο ρομπότ του Γαλαξία, μιας και μπορεί να οδηγήσει στην ταυτότητα και τα μυστικά των Harvesters. Σκραπατζήδες, κυνηγοί κεφαλών και άλλοι, θέλουν να το κάνουν δικό τους. Ένα ρομποτικό σκυλί και ένα τρελό ανδροειδές εξόρυξης ονόματι Driller, είναι αυτοί που θα σταθούν στο πλευρό του TIM-21, που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα κάρο κινδύνους και δυσκολίες... Λοιπόν, η όλη κοσμοπλασία είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα, στιβαρή και εξαιρετικά δοσμένη και η ιστορία πολύ δυνατή, με χορταστική δράση, αρκετό μυστήριο και μπόλικη αγωνία για την συνέχεια. Δεν πρόκειται, όμως, για μια απλή περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας με άμυαλο πίου πίου, αλλά για μια ιστορία με συναίσθημα, δυνατές ιδέες και μπόλικη φαντασία. Και οι χαρακτήρες έχουν το ενδιαφέρον τους, είναι συμπαθείς. Το σχέδιο επίσης είναι πολύ όμορφο και ιδιαίτερο, σαν να είναι ζωγραφισμένο με νερομπογιές, σίγουρα δίνει άλλο τόνο στην όλη ιστορία. Γενικά πρόκειται για μια εξαιρετικά δυνατή αρχή μιας πολύ ωραίας και με μπόλικο ψωμί σειράς επιστημονικής φαντασίας. Διαστημική όπερα, ρομπότ, κυνηγητά, συνωμοσίες, απ'όλα έχει ο μπαξές. Και το σχέδιο υποστηρίζει τέλεια την όλη κοσμοπλασία. Σήμερα τσίμπησα και τον δεύτερο τόμο της σειράς, που περιέχει τα τεύχη 7-11, και ανυπομονώ να τον διαβάσω και αυτόν. Και τον Δεκέμβριο αναμένεται και ο τρίτος τόμος με τα τεύχη 12-17. Χαλάλι τα χρήματα που ξόδεψα, σημασία έχει ότι έπιασαν τόπο. 9/10

Μετά το Deadly Class, άλλη μια σειρά της Image ανακοινώθηκε σήμερα πως αναπτύσσεται για την τηλεόραση. Πρόκειται για το Black Magick, των Greg Rucka και Nicola Scott, ένα αστυνομικό δράμα που διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη με πρωταγωνίστρια μια αστυνομικό ντετέκτιβ που είναι απόγονος μιας γενιάς μαγισσών. Όπως καταλαβαίνετε, οι υποθέσεις που αναλαμβάνει, κινούνται γύρω από από αυτό το άξονα. Η σειρά αναπτύσσεται από τον Michael London, παραγωγό του The Illusionist, ο οποίος σκοπεύει να προωθήσει την σειρά σε συνδρομητικά κανάλια και υπηρεσίες streaming, μια δημοφιλή επιλογή τώρα τελευταία, για όσους ξεκινάνε παραγωγές χωρίς να έχει κάποιο στούντιο να τους στηρίζει από πίσω όπως φαίνεται. Νεότερα όταν υπάρχουν. Πηγή. Το κόμικ πάντως είναι σε προσωρινή παύση μετά το πρώτο storyline, μέχρι να τελειώσει το Year One της Wonder Woman που έχει αναλάβει να σχεδιάσει η Νίκολα Σκοτ σε σενάρια πάλι του Ρούκα.

Όπως φαίνεται, οι αφοί Ρούσο (των δύο τελευταίων Captain America και της αναμενόμενης συνέχειας των Avengers), υπέγραψαν για να αναλάβουν την παραγωγή του Deadly Class του Rick Remender και Wes Craig. Η σειρά θα αναπτυχθεί για λογαριασμό της Sony Pictures TV η οποία θα την προωθήσει σε συνδρομητικά κανάλια και υπηρεσίες streaming. Στο κόμικ που έχει ως σκηνικό την δεκαετία του ΄80, παρακολουθούμε την ειδική εκπαίδευση των παιδιών των μεγαλύτερων εγκληματικών οικογενειών, όπου στέλνονται στο King’s Dominion High School for the Deadly Arts για να γίνουν δολοφόνοι. Πηγή.

Αλλο ενα κομικ του Mark Millar βρισκει το δρομο του για τη μικρη οθονη! το ονομα αυτου ''Jupiter's Legacy''. Απο rotten tomatoes: Debuts: Later this year on Netflix Based On: The comic book series by Mark Millar and Frank Quitely Why We Can’t Wait: While the premise – a new generation of superheroes rebelling against and letting down their parents and grandparents – is interesting enough, the program is also the first to emerge from Netflix’s purchase of Millar’s comic book company. And, as it happens, there is plenty of drama behind the scenes with showrunner Steven S. DeKnight (of Netflix’s Daredevil) walking away from the series due to creative differences. Does it bode ill for the show? That’s hard to say as Daredevil survived several executive producer shake-ups throughout its existence. The cast — which includes (clockwise from top left as pictured above) Leslie Bibb, Josh Duhamel, Ben Daniels, Matt Lanter, Mike Wade, Elena Kampouris, and Andrew Horton — will certainly get us to watch the first few episodes, but we’re definitely excited to see if Millar’s work can launch a new Netflix dynasty. περισσοτερα για το comic πηγη [imdb=tt5774002]

Απο το διδυμο Brubaker-Phillips εχουμε δει πολλες καλες δουλειες. Απο το αριστουργηματικο Sleeper που μπλεκει το υπερηρωικο με το noir, το Fatale που αποτελει μια μιξη λαφκραφτικου τρομου και noir μεχρι το προσφατο Fade Out, οποτε οι συστασεις μαλλον περιττεουν. Ομως τουτο εδω το κομικ, κατα την κριση του υποφαινομενου, αποτελει το magnum opus τους. Τι ειναι λοιπον το Criminal ; Ενα καθαρο νουαρ κομικ. Τιποτα περισσοτερο τιποτα λιγοτερο. Ειναι ομως ενα κομικ που ανετα μπορει να στεκεται διπλα στα ιερα τερατα της νουαρ λογοτεχνιας. Το Criminal, αποτελειται απο εξι ιστοριες: Coward, Lawless, The Dead and the Dying, Bad Night και The Last of the Innocent για να τις πουμε με την σειρα που βγηκαν μεσα σε ενα διαστημα εξι ετων απο το 2006 εως το 2011. Βασικα λεω ανακριβειες αλλα θα επανελθουμε αργοτερα σε αυτο. Οι πρωταγωνιστες των ιστοριων του ειναι... τι αλλο; Εγκληματιες. Απο τον Leo Patterson, τον πλεον επιδεξιο πορτοφολα της πολης, τον Tracy Lawless πεζοναυτη που γυρναει για να εκδικηθει την δολοφονια του αδερφου του, ως τον Sebastian Hyde τον νυν αφεντικο του υποκοσμου το καστ συμπληρωνεται απο μια πληθωρα περιθωριακων στοιχειων που ολοι εχουν σαν κοινο σημειο ενα συγκεκριμενο μπαρακι-καταγωγιο, το Undertown γνωστο και ως Undertow καθως το νεον του n εχει απο καιρο παψει να αναβει (αν το βρειτε προσεξτε μην ενοχλησετε κανενα θαμωνα και κυριως οχι το αφεντικο του, τον Gnarly). Οπως καταλαβατε λοιπον ολες οι ιστοριες συμβαινουν στο ιδιο συμπαν ομως το καλο ειναι οτι μπορουν να διαβαστουν αυτονομα και με οποια σειρα θελει ο καθενας. Μεσα στις σελιδες του θα βρειτε τα παντα, μαφιοζους, διεφθαρμενους αστυνομικους, συνωμοτες businessmen και φυσικα τις απαραιτητες femme fatales. Ολοι οι χαρακτηρες που εμφανιζονται εχουν την δικη τους ξεχωριστη ιστορια και εμεις τους βλεπουμε καθως πεφτουν ολο και πιο χαμηλα εξαιτιας των (προδιαγεγραμενων; ) επιλογων τους. Οι φιγουρες τους ειναι αναγνωρισιμες και χαρακτηριστικες για το ειδος, ομως αυτο δεν σημαινει καθολου οτι μπορεις να προβλεψεις την εξελιξη της ιστοριας και οι ανατροπες δεν ειναι λιγες. Το σχεδιο απο τον Sean Phillips ειναι το πλεον καταλληλο για την αφηγηση των ιστοριων και σιγουρα ιδιαιτερη μνεια αξιζει στον χρωματισμο του κομικ απο τον Val Staples. Πραγματικα καθως ανοιγεις το Criminal βυθιζεσαι στον κοσμο της νυχτας οπου οι σκιες ειναι πολλες και ο φωτισμος χαμηλος να προερχεται απο τις νεον επιγραφες απο μαγαζια του υποκοσμου, κακοφημα στεκια, στριπτιτζαδικα, απο τις σειρηνες των περιπολικων και γιατι οχι; ενιοτε και απο φωτιες. Η σκηνοθεσια σε κανει πραγματικα να αφηνεις την ανεση του καναπε, του γραφειου, γενικα του μερους οπου ασφαλης και ησυχος διαβαζεις ιστοριες για επικυνδινους τυπους και να μεταφερεσαι ακριβως εκει που συμβαινει η δραση. Φυσικα ολα τα κεφαλαια του βιβλιου ειναι εξαιρετικα. Ομως προσωπικα ξεχωρισα δυο ιστοριες ως αγαπημενες. Η πρωτη ειναι το Bad Night οπου ο πρωταγωνιστης μας ειναι ενας πρωην πλαστογραφος χηρος και νυν σχεδιαστης κομικ στριπς σε εφημεριδα που ζει μια σχετικα ησυχη ζωη κατα τα φαινομενα. Ολα θα αλλαξουν ομως οταν θα γνωρισει μια σαγηνευτικη κοκκινομαλα που θα τον μπλεξει παλι με το εγκλημα. Αγαπημενη ιστορια για το σεναριο της και το πως παιζει με την πραγματικοτητα και το τι γινεται στο κεφαλι του ηρωα. Η δευτερη ιστορια που θεωρω οτι ξεχωριζει απο μια συλλογη εξαιρετικων ειναι το Last Of The Innocent και ειναι μια ιστορια με στοιχεια παρμενα απο κομικς τυπου Archie, μαλιστα παρεμβαλονται και μονοσελιδα flashbacks σχεδιασμενα σε καρτουνιστικο στυλ Archie. Απλα καταπληκτικη. Και οι δυο ιστοριες εντασσονται στις πιο "πειραματικες" ας πουμε του κομικ. Οπως καταλαβαινετε, κατατασσω το Criminal στα καλυτερα κομικς που εχω διαβασει και οι δυο deluxe τομοι που περιλαμβανουν το συνολο των ιστοριων καθως και μπονους υλικο με σχεδια και εκθεσεις για νουαρ ταινιες που δημοσιευονταν στα τευχη του Criminal αποτελουν καμαρια στην συλλογη μου. Επισης ειναι απο τα σπανια κομικς που εχουν το πλεονεκτημα οτι ξαναδιαβαζονται ανετα και αφηνουν την ιδια ικανοποιηση. Φυσικα λοιπον και σας το προτεινω να το διαβασετε. kwtsoκλιμακα 9,5/10. A ! Ξεχασα να σας πω για την ανακριβεια. Ο βασικος κορμος των ιστοριων οντως τελειωσε καπου στο 2011 αλλα το 2015 κυκλοφορησε το one shot τευχακι με τιτλο Criminal: Savage με υποθεση που εκτυλισσεται καπου στην πρωτογονη περιοδο ενω εχει ανακοινωθει και νεο one shot για να κυκλοφορησει μεσα στο 2016. Ακομα αν και η αρχικη εκδοση ειναι απο την Icon (imprint της Marvel) οι τομοι εχουν αρχισει να επανεκδιδονται απο την Image.

Είπα να ανεβάσω και γω τις αναζητήσεις μου. Αρκετα απο τα παρακατω πωλουνται λιανικη σε πολλα μαγαζια και site αρα προφανως ψαχνω τα αντικειμενα σε τιμες μικροτερες ή ισες τις λιανικης. Κατασταση σε ολα απο 7 και πανω αλλα αν προκειται για κατι αρκετα δυσευρετο μου κανει και 5. Μενω Θεσσαλονικη, αρα ειτε χερι με χερι σε περιοχες μεσα στο νομο, εναλλακτικα ταχυδρομικως με βολευει Τερζοπουλος: Καθημερινη Marvel: Dark Horse (Star Wars): Anubis: Image: Titan: DC: Vertigo: Indie/Λοιπα Ελληνικα *Υπαρχουν διαφορες αριθμησεις για το volume συγκεκριμενης σειρας, για ευκολια απλα αναγραφω την χρονια εκδοσης της.

ZOMBIE COP Το Zombie Cop είναι ένα graphic novel που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2009 από την Image. Δημιούργημα των Jeff Mariotte (σενάριο) και Szymon Kudranski (σχέδιο), η ιστορία αφορά τις περιπέτειες ενός μπάτσου που δαγκώθηκε από ζόμπι, και προτού χάσει τελείως τον έλεγχο των πράξεών του προσπαθεί να ανακαλύψει πώς ξεκίνησε η πανδημία. Παράλληλα βέβαια, προκειμένου να καθυστερήσει όσο μπορεί την μετάλλαξη αλλά και για να επιζήσει, πρέπει να τρέφεται με ανθρώπινη σάρκα, και μιας και ακόμα έχει συνείδηση, επιλέγει να σκοτώνει και να τρώει μόνο εγκληματίες. Η έκδοση κυκλοφόρησε σε paperback, με σύνολο 140 σελίδες. Οι τελευταίες 39 σελίδες περιέχουν ένα διήγημα γραμμένο από τον Mariotte με τίτλο "The Strip: A novella of the world of Zombie Cop", με ελαφρά εικονογράφηση από τον Kudranski. Εσωτερική σελίδα Προσωπική άποψη: Κόμικ με μπόλικη δράση, πολύ γρήγορη ροή, αλλά και σε πολλά σημεία χιουμοριστικό. Είχε απ' όλα και μου άρεσε πολύ! Το σχέδιο δεν είναι πολύ καθαρό και του ταιριάζει πολύ, ενώ είναι πολύ σπλάτερ σε κάποια σημεία - ωραίες εναλλαγές απ' το σπλάτερ στο χιούμορ. Πολύ πολύ καλύτερο απ' ό,τι περίμενα! Μόνο το εξώφυλλο θεωρώ κακό. Πηγές: bookdepository comicbookresources

NIGHTMARE WORLD Τα εξώφυλλα των 3 τόμων Η σειρά Nightmare World είναι μια κυκλοφορία της Image Comics. Κάθε ένα από τα 3 τομάκια της σειράς αποτελείται από 13 αυτοτελείς και (σχεδόν) ανεξάρτητες μεταξύ τους ιστορίες, που βασίζονται σε όλα τα είδη υπερφυσικού τρόμου (Μυθολογία Κθούλου, μεταφυσικός τρόμος, urban legends κλπ). Το σχεδόν πάει στο ότι αρκετές ιστορίες, ιδιαίτερα του 3ου τόμου, εξελίσσονται πριν ή μετά τον Αρμαγεδδώνα, αλλά και πάλι διατηρούν την ανεξαρτησία τους η μία ιστορία από την άλλη. Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2009, ο δεύτερος τον Οκτώβριο του 2010 και ο τρίτος τον Οκτώβριο του 2011, ενώ όλοι αποτελούνται από 132 έγχρωμες σελίδες. Όλες οι ιστορίες είναι γραμμένες από τον Dirk Manning, ενώ το σχέδιο είναι από διαφορετικούς δημιουργούς. Οι τρεις τόμοι περιέχουν τις εξής ιστορίες: Volume 1: Thirteen Tales of Terror The Same Deep Water as You (Len O'Grady) Knee Deep in the Dead (Erich Owen) Break Stuff (Anthony Peruzzo) You Oughta Know (Jeff Welborn - Ray Dillon) Not For You (Kristen Perry - Jamie Jones) Bitter Wine (Mark Winters) Try Honesty (Mark Matlock) Freak on a Leash (Marvin del Mundo) The Day I tried to Live (Jason Meek - Dominic Marco) Life in a Glass Mouse (Austin KcKinley) Mine (Josh Ross - Austin McKinley) A Small Victory (Dan Boultwood) Violet (Renae de Liz) Volume 2: Leave the Light On Strays (Seth Damoose - Anthony Lee) How do you Sleep? (Grant Perkins - Jamie Roberts) In my Darkest Hour (Jason Meek - Jamie Roberts) No One Knows (Austin McKinley) Disasterpiece (Josh Ross - Dominic Marco) Momma's Boy ( Renae De Liz - Ray Dillon) Sleep now in the Fire (Keff Welborn - Chris Dreier - Dominic Marco) While you Sleep, I Destroy your World ( Senk Chhour - Anthony Lee) Ring of Fire (Erich Owen) Welcome to the Jungle (Josh Ross - Anthony Lee) For those about to Rock [We Salute You] (Len O'Grady) The Guns of Love Disastrous (Anthony Peruzzo) Without you I'm Knowing (Austin McKinley) Volume 3: Demon Days Frozen (Anthony Peruzzo) No More Tears (Josh Ross - Austin McKinley) Movin' On (Austin McKinley) A Therapy for Pain (Jason Meek - Anthony Lee) Hungry like the Wolf (Stacie Ponder) Preys be the Lured (Josh Ross - Austin McKinley) Add it Up (Jason Meek - Dominic Marco) Down in a Hole (Grant Perkins - Jamie Roberts) Extraordinary Machine (Seth Damoose - Anthony Lee) Milk of Human Kindness (Josh Ross - Austin McKinley) In the Meantime (Renae De Liz - Ray Dillon - Len O'Grady - Jason Meek - Mark Winters) Eulogy (Jeff Welborn - Bradd Mielke - Anthony Lee) Paranoid (Anthony Peruzzo) Μερικές ενδεικτικές σελίδες από τον 3o τόμο (από το Comixology) Προφανώς σε τέτοιες σειρές με πολλές ιστορίες από διαφορετικούς δημιουργούς, δεν είναι δυνατόν να είναι όλες ισάξιες, όμως σε γενικό επίπεδο έμεινα αρκετά ικανοποιημένος από τις περισσότερες. Πηγές: Comixology Comicvine

Με τους υπολοιπους 26 να εχουν κλεισει μια θεση στους 64 μενει να αποφασιστει ποιος απο τους παραπανω κυριους θα προκριθει καθως ολοι συγκεντρωσαν απο 11 ψηφους Εδω μια ψηφος μονο και ανοιχτο το θεμα μεχρι αυριο βραδυ.

Εδω θα βρουμε τους 2 τελευταιους απο τους 6 συνολικα ομιλους των δημιουργων που κατα την διαρκεια της καριερας τους καναν ως επι το πλειστον δουλειες που θα χαρακτηριζοταν mainstream, δηλαδη σε μεγαλους εκδοτικους οικους (Marvel, DC-Vertigo, Image, Dark Horse κλπ) ειτε σε γνωστα περιοδικα του χωρου. Ψηφιζετε οσους δημιουργους θελετε απο καθε ομιλο. Απο τους ομιλους των mainstream θα προκυψουν 27 συμμετοχες για τον επομενο γυρο των 64. Αυτες θα ειναι οι 4 καθε ομιλου συν τους 3 καλυτερους πεμπτους ( 6X4 + 3 = 27 ). Σε περιπτωση που σε καποιον ομιλο κερδισει ο ΚΑΝΕΝΑΣ τοτε ο ομιλος αυτος χανει μια θεση που παει στους επιλαχοντες που θα προκυψουν στο τελος της ψηφοφοριας απο ολους τους ομιλους. Μην ξεχασετε να ψηφισετε και στους αλλους τεσσερις ομιλους ΕΔΩ και για τα Ευρωπαικα/Λατινοαμερικανικα ΕΔΩ Disney και Manga ΕΔΩ Alternative και Underground U1-U2 ΕΔΩ

Εδω θα βρουμε τους 4 πρωτους απο τους 6 συνολικα ομιλους των δημιουργων που κατα την διαρκεια της καριερας τους καναν ως επι το πλειστον δουλειες που θα χαρακτηριζοταν mainstream, δηλαδη σε μεγαλους εκδοτικους οικους (Marvel, DC-Vertigo, Image, Dark Horse κλπ) ειτε σε γνωστα περιοδικα του χωρου. Ψηφιζετε οσους δημιουργους θελετε απο καθε ομιλο. Απο τους ομιλους των mainstream θα προκυψουν 27 συμμετοχες για τον επομενο γυρο των 64. Αυτες θα ειναι οι 4 πρωτοι καθε ομιλου συν τους 3 καλυτερους πεμπτους ( 6X4 + 3 = 27 ). Σε περιπτωση που σε καποιον ομιλο κερδισει ο ΚΑΝΕΝΑΣ τοτε ο ομιλος αυτος χανει μια θεση που παει στους επιλαχοντες που θα προκυψουν στο τελος της ψηφοφοριας απο ολους τους ομιλους. Ψηφιστε και για τους ομιλους Α5-Α6 ΕΔΩ και για τα Ευρωπαικα/Λατινοαμερικανικα ΕΔΩ Disney και Manga ΕΔΩ Alternative και Underground U1-U2 ΕΔΩ

Το Starlight είναι αμερικανικό sci-fi κόμικ της Image, σε σενάριο και σχέδιο των Mark Millar και Goran Parlov αντίστοιχα. Κυκλοφόρησε το 2014 σε έξι τεύχη και τον Φεβρουάριο του 2015 εκδόθηκε trade paperback. Ανάμεσα στους πολλούς cover artists της σειράς (κάθε τεύχος είχε δύο εξώφυλλα, εκτός του τέταρτου που είχε τρία) ήταν οι John Cassaday, Bill Sienkiewicz και Rob Liefeld. Ο Duke McQueen είναι ένας πρώην πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, ο οποίος πριν από σαράντα χρόνια βρέθηκε τυχαία στον μακρινό πλανήτη Tantalus. Εκεί, βοήθησε ν’ ανατραπεί ο τυραννικός Typhon και τιμήθηκε σαν ήρωας. Επιστρέφοντας στη Γη, όπου κανείς δεν πίστεψε την ιστορία του, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια. Ένα χρόνο μετά το θάνατο της γυναίκας του, ένα διαστημόπλοιο προσγειώνεται στην αυλή του και ένας νεαρός από τον Tantalus ζητάει τη βοήθειά του για να νικήσουν τον αιμοδιψή κατακτητή Kingfisher. Αυτό που με τράβηξε ήταν το εξαίρετο σχέδιο του Parlov, που μοιάζει απίστευτα με του Moebius. Σε όλο το κόμικ υπάρχει μια διάχυτη παρουσία του Γάλλου δημιουργού, αλλά και του συχνού του συνεργάτη Jodorowsky. Μια παρουσία τόσο έντονη, που σε μερικά σημεία μοιάζει με déjà vu. Ο χρωματισμός του Ive Svorcina είναι επίσης πολύ καλός. Όσον αφορά το σενάριο, δε λείπουν τα κλισέ, αλλά σε τελική ανάλυση έχουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία, με ωραίους διαλόγους. Δεν είναι το κόμικ που θα αλλάξει τη ζωή κάποιου, αλλά είναι ευχάριστο και ευκολοδιάβαστο. Κι επειδή μ' αρέσουν οι παραλληλισμοί, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως το Ινκάλ της αμερικανικής σχολής. Βαθμολογία: 7/10

Το Big Man Plans είναι ένα mini-series της Image, από τους Eric Powell (ιστορία, σχέδιο) και Tim Wiesch (ιστορία). Κυκλοφόρησαν τέσσερα τεύχη από τον Μάρτιο έως τον Ιούλιο του 2015, ενώ σε λίγους μήνες έρχεται και trade. Ο πρωταγωνιστής, αναφερόμενος απλά με το ειρωνικό παρατσούκλι Big Man, είναι νάνος. Σε όλη του τη ζωή, από το σχολείο και το ορφανοτροφείο, έως τις ζούγκλες του Βιετνάμ και τη φυλακή, συναντούσε την περιφρόνηση και την ταπείνωση. Μέχρι που κάποια στιγμή αποφασίζει να εκδικηθεί όσους έχουν κάνει κακό στον ίδιο και τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε. Ανταποδίδει λοιπόν και χρησιμοποιεί ό, τι μπορεί: σφυριά, πιστόλια, συρραπτικά, χειροβομβίδες και άλλα επικίνδυνα αντικείμενα. Το σχέδιο του Powell είναι εξαιρετικό και κινείται στο γνώριμο στυλ του The Goon, αν και μου φαίνεται λίγο πιο λεπτομερές. Ο χρωματισμός κυμαίνεται από το μουντό γαλάζιο ή γκρι μέχρι τις ζεστές αποχρώσεις του κόκκινου και του κίτρινου. Τώρα το σενάριο. Ίσως δεν υπάρχει τίποτα που να με συναρπάζει περισσότερο από μια καλογραμμένη ιστορία εκδίκησης. Κι ευτυχώς, το Big Man Plans είναι τέτοια. Βάλτε πολλή βία, μερικές ωραίες ατάκες και μια πρέζα συμπόνοια κι έχετε μια βασική εικόνα της πλοκής, η οποία προσωπικά με άφησε ικανοποιημένο. Το μόνο μειονέκτημα είναι το μέγεθος (αστειάκι, το πιάσατε; ). Θα μπορούσε να έχουν βγει 1-2 τεύχη ακόμα, ώστε να ερευνηθεί περισσότερο ο χαρακτήρας και η ζωή του Big Man. Συνολικά, είναι ένα πολύ καλό και ευκολοδιάβαστο κόμικ. Δεν είναι για όλους, καθότι θέλει αρκετά δυνατό στομάχι. Αλλά όσοι το διαβάσουν, δε νομίζω να χάσουν. Φυσικά και προτείνεται! Βαθμολογία: 8,4/10 Υ.Γ.: Ναι, ξέρω τι σκέφτεστε. Αν γινόταν ταινία, ο Peter Dinklage θα έπαιρνε Όσκαρ.

"Science is the new rock'n'roll" Τι κι αν η ιστορία εξελισσόταν διαφορετικα και αντι για τους μουσικους (βλ. Beatles) γίνονταν διασημοτητες οι επιστήμονες τη δεκαετία του 60; Μετα απο κάποιες πολύ σημαντικές ανακαλύψεις, το πρώτο supergroup επιστημόνων (Dade Ellis, Simon Grimshaw, Emerson Strange και Thomas Walker) έγιναν science stars με τα όλα τους και ιδρυσαν το κεντρο ερευνων/ ανακαλύψεων κλπ World Corp. Τους ξαναβλέπουμε πολλά χρόνια μετα, αλλαγμένους: ο ενας καριερίστας χωρίς ηθικους φραγμους, ο άλλος "επαναστατης" (τον έφαγε το rock'n'roll) και οι υπόλοιποι δυο να προσπαθουν να κρατησουν τις ισορροπίες και να κοντράρονται μεταξύ τους για το ποια είναι τα ηθικά όρια της επιστήμης. Η κόντρα τους δεν ειναι φιλολογική. Κάποια πειράματα πήγαν κατα διαόλου, κάποιες ζωες διακυβέβονται στη μέση του πουθενά και πρέπει να αποφασίσουν αν η φημη τους και το κέρδος είναι σημαντικότερα απο τις ζωες των "πειραματόζωων" - επιστημονων/υπαλλήλων τους. η συνέχεια στα κόμικς σας και τα laptop/pc/tablets κλπ η βασική ιδέα των επιστημονων rock stars μου άρεσε πολύ. Κρίμα που δεν αναπτύσσεται όσο θα ήθελα και το μεγαλύτερο κομμάτι του κόμικ ως τωρα ασχολείται με τους κινδύνους και τις συνέπειες της λανθασμένης χρήσης της επιστήμης. Πέρα όμως απ' αυτο, η υπόθεση με κράτησε. Κινείται κυρίως στο παρόν των σουπερ επιστημόνων (με έντονες αναφορές στο παρελθόν τους) και στο διαστημικό σταθμό όπου βρίσκεται η επιστημονική ομάδα που έχει νοσήσει απο άγνωστη επικίνδυνη ασθένεια (top secret κατασταση - κανεις δεν ξερει τίποτα γι αυτους). Η δουλειά σε σχεδιο/χρωμα/γραφιστική επιμέλεια είναι εξαιρετική. Καθαρές γραμμές, λιτό και ρεαλιστικό σχέδιο, με πολύ πετυχημένες ρετρό πινελιες όπου χρειαζεται, πολύ ταιριαστα με το πνευμα του κομικ Ενδιαφέροντα και τα έξτρας μέσα στο κόμικ, όπως συνεντεύξεις, άρθρα σε περιοδικά κι εφημερίδες, διαφημίσεις που ολοκληρώνουν το όλο εγχείρημα. O τίτλος μπορει να παραπέμπει στο ομώνυμο κομματι των beatles, στους χαμενους στο διάστημα επιστήμονες ή συμφωνα με τον ίδιο τον Stephenson (που ειναι και εκδότης της Image) το nowhere men ειναι φράση που αναφέρεται "σ αυτους που έσκασαν απο το πουθενα κι εγιναν Pop culture φαινομενο ". Την ιδέα για το κόμικ (που την επεξεργαζόταν για 10 χρόνια περίπου) την άντλησε απο την ιστορία των Beatles σε συνδυσμό με την ιστορία του Steve Jobs & την apple. Έχουν κυκλοφορήσει 6 τευχη και έχουν εκδοθεί και σε μορφη TPB. Κι εκεί που τα πραγματα έδειχναν ότι δε θα συνεχιζόταν, 3 χρόνια μετα η Image ανακοινωσε ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει το 7ο τεύχος. Γενικά έχω μεγαλές προσδοκίες απο τη σειρα Να συμπληρώσω ότι προτάθηκε για 4 eisner (Best Continuing Series, Best Writer, Best Penciller/Inker, Best Colorist) απο τα οποία κέρδισε ένα, αυτό του καλύτερου χρωματισμου (Jordie Bellaire)

Πολλά μπορουν να συμβουν όταν μπαίνει κανείς βαθιά στα νερά της μαύρης μαγείας επιστημης. Όπως ένα απο τα καλυτερα scifi κομικς που διάβασα πρόσφατα λίγα λόγια για την υπόθεση: ο Grant McKay Grant , μέλος της Anarchist League of Scientists και η επιστημονική του ομάδα ανακαλυπτουν τα μυστικά της μαύρης επιστημης και κατασκευάζουν μια συσκευή που σπάει τα δεσμά του χωροχρόνου. Οι δυνατότητες μιας τέτοιας εφεύρεσης ειναι ανεξαντλητες για την ανθρωπότητα. Το ίδιο κι οι κίνδυνοι. Όπως έχουμε δει ξανα σε βιβλία, ταινίες, κομικς, παντού τελος πάντων τέτοιες δυνατότητες έρχονται πάντα με βαριές συνέπειες Για να μην τα πολυλογώ, κάποιος σαμποτάρει τη συσκευή κι οι πρωταγωνιστες του κομικ βρίσκονται παγιδευμένοι στον αέναο χωροχρόνο, καταδικασμένοι να περιφέρονται απο κόσμο σε κόσμο, προσπαθώντας να επισκευάσουν τη συσκευή και να γυρίσουν σπίτι. Η περίληψη που έκανα δε δείχνει πρωτότυπη - το αποτέλεσμα του κομικ όμως ειναι. Κι έχει μπόλικες ανατροπές, τις οποίες δε σκοπεύω να σποϊλάρω οι χαμένοι στο χωροχρόνο : Grant McKay: ο ιδιοφυής επιστήμονας με την απέχθεια στους κανόνες Rebecca: μέλος της επιστημονική ομάδας που διατηρεί ερωτική σχέση με τον Grant Pia & Nathan McKay: τα παιδιά του Grant Shawn: μελος της επιστημονικης ομαδας και comic relief χαρακτηρας Kadir: χρηματοδότης του επιστημονικου προγαμματος, κοντραρεται συνεχεια με τον Grant Chandra: υπαλληλος, wonnabe γκομενα του Kadir Ward: πρώην στρατιωτικός, υπεύθυνος ασφαλειας της επιστημονικης ομαδας Ο τρόπος γραφής του Rick Remender ειναι αριστοτεχνικός και νομίζω ότι εξελίσσεται σε εναν απο τους αγαπημένους μου δημιουργους. Εξαιρετικό characterization, ωραία τα μπρος πισω της αφήγησης, πολυεπίπεδη αναπτυξη, pulp scifi επιρροες. Ίσως λίγο μπερδευτικό σε σημεία, αλλά ξεμπερδεύεσαι ευκολα Για το σχέδιο και το χρώμα τι να πω;; Ο Mateo Scalera και ο Dean White κανουν ΠΑΠΑΔΕΣ! Μεταμοντέρνο ψυχεδελικό 70ς σχέδιο και χρωματικη παλέτα, στα καλύτερά τους! ακόμα και να μη σας αρεσει ιδιαίτερα το στόρυ πιστεύω ότι θα ενθουσιαστειτε με το εικαστικό αποτελεσμα και θεωρώ ότι θα το απολαύσουν και οι φανς των BD Θα μπορουσα να πω αρκετα ακόμα, αλλά δε θα το κανω βάζω απλά κάποιες σελίδες για να ψηθείετε ακομα παραπάνω και θα σας αφήσω να χαθείτε στη μαγεία αυτού του κομικ, που μετραει 16 τευχη ως τωρα συνέντευξη Remender, Scalera & White στο cbr Αφιερωμα στον Rick Remender στο GC Ακομα απο τον Rick Remender : UNCANNY X-FORCE

Άλλη παρουσίαση σκόπευα να κάνω κι αλλου κατέληξα Το Outcast το χα στην ηλεκτρονική στοίβα με τα αδιάβαστα εδώ και κάποιους μήνες (ναι, έχω και τέτοια στοίβα). Συζητώντας όμως στη λέσχη χτες με τον AndreaD ψήθηκα να το ξεκινήσω. Ποια καλύτερη ώρα από τα ξημερώματα για κάτι τέτοιο; Τα κόμικς που ξεκινάω τέτοιες ώρες λειτουργούν συνήθως σαν υπνωτικό και στη συνέχεια παραδίδονται στη λήθη (συνεχίζουν να μένουν αδιάβαστα για πολύ πολύ καιρό). Το συγκεκριμένο όμως δεν ειχε τη συνηθισμένη κατάληξη. Αντίθετα με έκανε να διαβάσω δώδεκα τεύχη και να χρειάζομαι δυο καφέδες στα καπάκια για να λειτουργήσω το πρωί! περί τίνος πρόκειται λοιπόν: το κόμικ αφηγείται την ιστορία του Kyle Barnes, ενός κατεστραμμένου τύπου, που έχει τη φοβερή ικανότητα να βρίσκεται διαρκώς κοντά σε δαιμονισμένους και να δαιμονίζονται τα αγαπημένα του πρόσωπα κι η οικογένεια του. Προσπαθεί να ανακαλύψει πως και γιατί συμβαίνουν όλα αυτα και ποια σχέση έχει αυτός με τους δαιμονισμούς, μαζί με έναν παπά, τον αιδεσιμότατο Άντερσον. το κόμικ αποτελεί μια φρέσκια ματιά στην ιστορία του Εξορκιστή, όπως ήδη θα χετε καταλάβει. Αρχικά πίστευα ότι ο Kirkman θέλει να εξαργυρώσει την επιτυχία του Walking Dead για άλλη μια φορά με κόμικ + σειρά τρόμου (όπως έκανε με το Fear of the walking dead που προς το παρόν δείχνει αρπαχτή), αλλά το αποτέλεσμα ειναι πολύ καλύτερο των προσδοκιών μου. Παρόλο που η υπόθεση εκτυλίσσεται σχετικά αργά, το κόμικ είναι πολύ ατμοσφαιρικό, το διατρέχει ένας υπόγειος τρόμος. Οι διάλογοι είναι φυσικοί και το characterization καλοδουλεμένο. Το artwork του Paul Azaceta δένει εξαιρετικά και το όλο αποτέλεσμα είναι ένα αξιόλογο Horror κόμικ που πιστεύω ότι θα ευχαριστηθούν όσοι είναι φαν του είδους Το 2016 θα το δούμε και σε σειρά Αφιερωμα στον Robert Kirkman στο GC Eργα του στα ελληνικα Ακομα : IRREDEEMABLE ANT-MAN INVINCIBLE

Ongoing σειρά της Image, το πρώτο τεύχος της οποίας κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2013 και μέχρι σήμερα έχουν βγει άλλα 14 τεύχη. Οι δημιουργοί είναι οι Chris Dingess (σενάριο), Matthew Roberts (penciling, μελάνωμα, εξώφυλλα) και ο Owen Gieni (χρωματισμός, εξώφυλλα). Ο τίτλος αναφέρεται σε ένα ευρέως διαδεδομένο ιδεώδες των πρώτων Αμερικανών ότι ήταν γραφτό τους να εξαπλωθούν προς τη Δύση και γενικότερα στην αμερικανική ήπειρο. Στο πλαίσιο του ιδεώδους αυτού, ο τρίτος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Thomas Jefferson ανέθεσε στους Meriwether Lewis και William Clark να εξερευνήσουν τα άγνωστα εδάφη που εκτείνονταν πέρα από την αμερικανική επικράτεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (χαρτογράφηση, σύναψη εμπορικών σχέσεων με τους ιθαγενείς, μελέτη ζώων και φυτών κλπ). Με αυτή την εξερεύνηση καταπιάνεται και το συγκεκριμένο κόμικ. Η αφήγηση γίνεται μέσα από το ημερολόγιο του Lewis. Παρότι αυτός και ο Clark μπορούν να θεωρηθούν οι πρωταγωνιστές, βλέπουμε τα γεγονότα και μέσα από τα μάτια διαφόρων άλλων ατόμων. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, από τους συμμετέχοντες στην αποστολή, είναι πρώην κατάδικοι, στους οποίους έχει δοθεί η υπόσχεση αμνηστίας. Και πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα καθαρά αμερικανικό ζήτημα για έναν Έλληνα αναγνώστη; Ο Dingess έχει προσθέσει τη δική του πινελιά. Έτσι, οι εξερευνητές έρχονται αντιμέτωποι με παράξενες καταστάσεις και άγρια τέρατα, που παραμονεύουν σε κάθε γωνιά του άγνωστου κόσμου. Η πλοκή είναι τρομερά ενδιαφέρουσα, καθώς περιέχει τις κατάλληλες ποσότητες περιπέτειας, φαντασίας και τρόμου. Γίνεται μάλιστα μια πολύ καλή ανάλυση των χαρακτήρων της αποστολής, οι οποίοι πρέπει να συνεργαστούν για την επιβίωση, παρά τις μεγάλες τους διαφορές. Το σχέδιο και ο χρωματισμός είναι εξαιρετικός και υπάρχουν ορισμένα απίθανα καρέ, ενώ τα εξώφυλλα είναι επίσης πανέμορφα. Ειλικρινά, δεν μπορώ να βρω κάποιο μειονέκτημα και απορώ πώς δεν είναι τόσο γνωστό σε σχέση με άλλα κόμικς της Image. Έχοντας διαβάσει όλα τα τεύχη, πλην ενός, πιστεύω ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα αμερικανικά κόμικς, που κυκλοφορούν σήμερα. Βαθμολογία: 9/10