Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Humanoids'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. “Ποια τέχνη δεν είναι παραμελημένη στην Ελλάδα; Δεν περιμένω τίποτα πια, έχω δεχτεί ότι ζω σε μια αντι-καλλιτεχνική κοινωνία.” Μιλήσαμε με τον Ηλία Κυριαζή, έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς κόμικ στην Ελλάδα, για το παρελθόν το παρόν και το μέλλον της παραμελημένης στη χώρα μας 9ης τέχνης, για τη Woke κουλτούρα και για το What We Wished For, το νέο του κόμικ που θα κυκλοφορήσει από τη θρυλική γαλλοαμερικάνικη εκδοτική εταιρία Humanoids. — Είσαι από τους σημαντικότερους δημιουργούς από τη μετα-βαβελ γενιά κόμιξ, αυτή που γεννήθηκε από το περιοδικό 9. Πες μας για τις αλλαγές θετικές ή αρνητικές (αν υπάρχουν) στην ελληνική σκηνή κόμιξ αυτά τα σχεδόν 25 χρόνια. Πρώτα από όλα ευχαριστώ πολύ! Τώρα για αυτά τα χρόνια… μιλάμε για όλη την ενήλικη ζωή μου! Χαίρομαι που τα ελληνικά κόμικς υπάρχουν ακόμα και ακμάζουν κιόλας γιατί δεν το είχαμε ποτέ δεδομένο αυτό. Μια με το που στο ξεκίνημα της καριέρας μου που ήμασταν 30 νοματαίοι σχεδόν, μια με την κρίση που σάρωσε τα πάντα… Δε θα μπορούσα να σου υποσχεθώ το 2000 των αριθμό των εκδόσεων, των διοργανώσεων, το υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο και τον αριθμό των επαγγελματιών δημιουργών κόμικς που βλέπουμε το 2024. Ελπίζουμε και σε καλύτερα όμως. — Πώς ήταν η μετάβαση σου από το “χεράτο” μελάνωμα και χρώμα στη μεγάλη βοήθεια της τεχνολογίας; Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει υπάρξει κάποια μετάβαση. Σχεδιάζω ακόμα αποκλειστικά στο χέρι ενώ το χρώμα από την πρώτη στιγμή σχεδόν το κάνω σε υπολογιστή. Ο λόγος για το πρώτο είναι ότι παρόλο που βλέπω πολλά οφέλη στον ψηφιακό σχεδιασμό δεν αντισταθμίζουν την άνεση που έχω με το χέρι. Ο λόγος για το δεύτερο είναι ότι μου είναι αδιανόητο να χρωματίσω ολόκληρο κόμικ χωρίς πρόσβαση σε μια εντολή «undo» για να διορθώνω τα λάθη μου. — Το “Μανιφέστo”, το “βιωματικό” σου κόμικ, άγγιξε τους φανς των κόμικ της γενιάς μας και ακόμα και μικρότερες γενιές, έχεις σκεφτεί να επιστρέψεις σε αυτό και τι σε ώθησε να το αφήσεις για το sci-fi genre; Πολύ με συγκινεί που το «Manifesto» κατάφερε να αγγίξει το κοινό. Αυτό είναι το όλο ζητούμενο του να κάνεις τέχνη, σωστά; Τώρα επιστροφή στους ίδιους χαρακτήρες δε βρίσκω πολύ νόημα να υπάρξει τόσα χρόνια μετά. Επιστροφή σε αντίστοιχες θεματικές και ύφος όμως συμβαίνει στο νέο μου κόμικ, ονόματι What We Wished For που κυκλοφορεί (στα αγγλικά) τον Ιούλιο από τη Humanoids. — Μπορεί να ζήσει στην Ελλάδα εν έτη 2024 κάποιος, κάνοντας μόνο κόμικ και χωρίς να συνεργάζεται με κάποιους εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού; Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να ρωτήσεις μιας και συνεργάζομαι σχεδόν αποκλειστικά με ξένους εκδότες από το 2008 αλλά – χωρίς να ξέρω τα οικονομικά τους – βλέπω κόσμο που το κάνει. Φαντάζομαι μπορεί να συμπληρώνουν το εισόδημα και με δουλειές εικονογράφησης κάποιοι, αλλά δεν είναι κι ότι είμαστε ακόμα σε εποχές που σχεδίαζες για διαφημίσεις και έπεφτε χρήμα. Μην ξεχνάμε βέβαια κι ότι τα κόμικς είναι πολύ απαιτητική τέχνη. Όλες αυτές οι ελληνικές εκδόσεις που βλέπεις χρειάζονται πολύ χρόνο και αφοσίωση. Δύσκολα γίνονται σε σαββατοκύριακα. — Θεωρείς ότι η 9η τέχνη στην Ελλάδα είναι μακράν η πιο παραμελημένη από τους φορείς; Και αν θεωρείς ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι θεωρούν ότι υπάρχει μικρό κοινό. Καλά, και ποια τέχνη δεν είναι παραμελημένη στην Ελλάδα; Δεν περιμένω τίποτα πια, έχω δεχτεί ότι ζω σε μια αντι-καλλιτεχνική κοινωνία. Για πολύ κόσμο το μόνο ζητούμενο είναι να έχουν «content» να καταναλώνουν. Μην αρχίσω για το ΑΙ… θα τη δεις τη φάση. Μια χαρά θα εξαλείψει το «πρόβλημα» του να χρειαζόμαστε καλλιτέχνες. Αλλά ναι… υπάρχει το γενικότερο θέμα, είναι και μικρό κομμάτι της πίτας τα κόμικς οπότε καταλαβαίνεις. Τουλάχιστον αδιαφορία από τους φορείς σημαίνει να μη μας ενοχλούν κιόλας. Κάτι είναι κι αυτό όσο συμβαίνει. — Πόσο ο “πόλεμος” woke – anti-woke ατζέντας έχει επηρεάσει την παγκόσμια αλλά και την ελληνική σκηνή των κόμιξ; Πρόκειται για ένα απόλυτα γελοίο φαινόμενο που βγάζει νόημα όμως, αφού ο κάθε λογής καιροσκόπος πήρε χαμπάρι ότι βγαίνουν λεφτά από την υπόθεση. Οπότε έχουμε τώρα εκμεταλλευτές να βαράνε τις καμπάνες «ΞΥΠΝΑΤΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΠΑΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ WOKE». Εκεί που κάποιος θα διάβαζε κάποτε ένα κόμικ και δε θα του άρεσε γιατί θα ήταν – ας πούμε – κακογραμμένο, τώρα το πρόβλημα είναι ότι έχει ξέρω ‘γω γυναίκα ηρωίδα και «αυτό είναι woke» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτή η λέξη στο μυαλό του). Και αυτούς που τον εκπαιδεύουν να σκέφτεται έτσι τους ανταμείβει με views, που πια σημαίνουν λεφτά. Ο ηθικός πανικός πουλάει. Στα ελληνικά κόμικς ευτυχώς τα πράγματα κρατάνε ακόμα καλά, δεν είναι παρά ελάχιστα τα παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών. Χαίρομαι πολύ να ανήκω σε ένα δεκτικό χώρο με ανοιχτά μυαλά, όπως κάθε καλλιτεχνικός χώρος οφείλει να είναι. — Μίλα μας για το νέο κόμικ σου, είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει, είναι πάλι μία sci-fi ιστορία; Το What We Wished For έχει να κάνει με μια παρέα παιδιών που ανακαλύπτουν «κάτι» σε μια σπηλιά που υπόσχεται να εκπληρώσει τις ευχές τους. Αλλά οι ευχές αυτές αρχίζουν να γίνονται πραγματικότητα σχεδόν σαράντα χρόνια μετά… και αυτό που ήθελες στα έξι σου διαφέρει πολύ από αυτό που χρειάζεσαι στα σαράντα έξι σου. Αντί για το sci-fi θα το τοποθετούσα σε αυτό που λέμε μαγικό ρεαλισμό. Είναι μια πολύ προσωπική ιστορία που πάλευα χρόνια να υλοποιήσω και συγχρόνως είναι και το πρώτο κόμικ εξ ολοκλήρου από μένα από την εποχή του Elysium Online, δέκα χρόνια πριν. — Απολαμβάνεις εξίσου να γράφεις το σενάριο και να ζωγραφίζεις το κόμικ; Όπως είχε πει η Ντόροθι Πάρκερ, έτσι κι εγώ απεχθάνομαι το γράψιμο αλλά μου αρέσει να έχω γράψει. Και θα προσθέσω ότι απολαμβάνω δέκα φορές περισσότερο το να σχεδιάζω κάτι που έχω γράψει ο ίδιος. Όταν είναι ένα άτομο πίσω και από το σενάριο και το σχέδιο, τα δύο μπλέκονται με ένα μοναδικό τρόπο. Είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις τέτοια σύμπνοια σε μια συνεργασία. Μου αρέσει βέβαια να κάνω συνεργασίες (και με σεναριογράφους και με σχεδιαστές) αλλά ξεκινάνε από την αρχή με άλλο σκεπτικό. Δεν είναι το αποκλειστικά δικό σου κόμικ και ο συνεργάτης δεν είναι εκεί για να εξυπηρετήσει το όραμα σου. Συνεργάζεστε για να δείτε τι θα συμβεί όταν ενώσετε τις δημιουργικότητες σας, όχι επειδή ο ένας δεν τα προλαβαίνει όλα μόνος του. — Τα κόμικ σου είναι κινηματογραφικά (αν αυτό βγάζει κάποιο νόημα), ποιο θα πίστευες ότι θα ήταν το καταλληλότερο για να γίνει μία μεγάλου μήκους ταινία; Αν σκεφτείς πόσα λεφτά σημαίνει αυτό θα σου έλεγα ΟΛΑ. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το What We Wished For προσφέρεται ιδιαίτερα. Δε θέλει ούτε καν πολλά CGI… ευκολάκι. — Πες μας κάποιους νέους Έλληνες καλλιτέχνες με τους οποίους θα έπρεπε να ψαχτούμε. Τώρα δεν ξέρω ποιοι πιάνονται για «νέοι καλλιτέχνες», το Μιχάλη Διαλυνά, τη DaNi, το Rubus τους ξέρετε… Τσεκάρετε λοιπόν και τα κόμιξ των @coddledtamago και @kin.me.ran, του @lengogart, της @Korinnamei ,του @digonis_dionysis, των @star.chaser.stella και @ tiganopsomo, της @diminikolaidi και της @vabiropula για αρχη. Και ναι τους αναφέρω με τα instagram ονόματα τους γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε τώρα, από ένα follow ξεκινάνε όλα. Και το σχετικό link...
  2. albert

    ΤΟ ΙΝΚΑΛ

    Το Ινκάλ (Incal) ήταν σειρά κόμικς επιστημονικής φαντασίας σε σενάριο Αλεχάντρο Χοδορόφσκι και σχέδιο Μόμπιους (Moebius). Θεωρήθηκε μπροστά από την εποχή του και επηρέασε αρκετές γενιές σχεδιαστών και σεναριογράφων. Το κεντρικό πρόσωπο είναι ο Τζον Ντιφούλ (John Difool), ένας ντετέκτιβ τελευταίας κατηγορίας στο πολύ μακρινό μέλλον, που άθελά του μπλέκεται σε μια συνωμοσία γαλαξιακών διαστάσεων και -πάλι ενάντια στη θέλησή του- καλείται να γίνει σωτήρας της ανθρωπότητας. Όλα ξεκινάνε όταν πέφτει στα χέρια του το Ινκάλ, ένας κρύσταλλος με κοσμικές ιδιότητες. Η ένωση του Μαύρου Ινκάλ με το Ινκάλ του Φωτός που έχει ο Ντιφούλ θα δώσει στον κάτοχό τους τα κλειδιά του Σύμπαντος: στους εξωγήινους Μπεργκ την ευκαιρία για εκδίκηση στους ανθρώπους, στους επαναστάτες του Αμόκ την εξουσία και στους Τεχνοπάπες, κάστα που παράγει και διαχειρίζεται την τεχνολογία του Γαλαξία, τη δυνατότητα να καταστρέψουν το Σύμπαν με τα Αυγά της Σκιάς, που σβήνουν το φως των Ήλιων. Ο Ντιφούλ θα γίνει κάτοχος και του Μαύρου Ινκάλ, παίρνοντάς το απ' τους Τεχνοπάπες, και, με την ένωσή τους, θα ξεκινήσει μια περιπέτεια αναμέτρησης με το ίδιο το Σκότος, τη δύναμη που θέλει την καταστροφή του Σύμπαντος. Στα ταξίδια του ο Ντιφούλ έχει πλάι του την Τανάτα και την Άνιμα (δίδυμες αδελφές, φύλακες των Ινκάλ), τον Μεταβαρόνο (τον καλύτερο πολεμιστή του Γαλαξία), τον Σολούν (γύνανδρο παιδί της Άνιμα και του Ντιφούλ, που τελικά αποκαλύπτεται ότι είναι το ίδιο το Ινκάλ), τον "τσιμεντένιο παπαγάλο" Ντίππο (κατοικίδιο του Ντιφούλ που απ' το Ινκάλ απόκτησε το χάρισμα να μιλάει) και τον Κιλ Ντόγκχεντ, στην υπηρεσία της Τανάτα. Μετά από περιπέτειες σε πολλούς κόσμους, μεταφυσικές καταστάσεις, χιλιάδες νεκρούς και πολλές ανατροπές, η ιστορία παίρνει ένα απρόσμενο όσο και μεγαλοπρεπές τέλος. Το σενάριο αναμειγνύει πολλά στοιχεία, όπως τα Ταρώ, τη θρησκεία, την ψυχεδέλεια, τη space opera, τη διαλεκτική, την πολιτική. Συνδυασμένο με το εντυπωσιακό σχέδιο του Μόμπιους, έκανε το Ινκάλ να θεωρείται μια απ' τις πιο σημαντικές κυκλοφορίες στην ιστορία των κόμικς και πηγή έμπνευσης για γενιές σεναριογράφων και σχεδιαστών. Το Ινκάλ κυκλοφόρησε στη Γαλλία απ' τις εκδόσεις Les Humanoides Associes το 1980 και ολοκληρώθηκε σε έξι τεύχη το 1988. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σε συνέχειες στο περιοδικό "Μικρό Παρά Πέντε" τη δεκαετία του '80 και αργότερα εκδόθηκε σε έξι τεύχη (ΜΑΜΟΥΘ 1998) με τίτλους: Το Μαύρο Ινκάλ (L'Incal Noir) - 1981 Το Ινκάλ του Φωτός (L'Incal Lumière) - 1982 Αυτό εκεί κάτω (Ce qui est en bas) - 1984 Αυτό εκεί πάνω (Ce qui est en haut) 1985 Η πέμπτη ουσία - Ο γαλαξίας που ονειρεύεται (La cinquième essence - Galaxie qui Songe) - 1988 Η πέμπτη ουσία - Πλανήτης Ντιφούλ (La cinquième essence - La planète Difool) - 1989 Το 1989 εκδόθηκε απ' τους ίδιους δημιουργούς και το βιβλίο Τα μυστήρια του Ινκάλ, που εξηγούσε μερικά σημεία της πλοκής. Ο Χοδορόφσκι συνέχισε αργότερα τη σειρά των Ινκάλ με άλλους σχεδιαστές. Με τον Zoran Janjetov δημιούργησε την ιστορία του Ντιφούλ πριν το Ινκάλ και με τον Χουάν Χιμένες Το Έπος των Μεταβαρόνων. ( Το Πέμπτο Στοιχείο του Λυκ Μπεσόν,1997) Στοιχεία απ' την αισθητική και την πλοκή του Ινκάλ υπάρχουν και στην ταινία Το Πέμπτο Στοιχείο του Λυκ Μπεσόν, στην οποία ο Μόμπιους συνεργάστηκε στην καλλιτεχνική επιμέλεια. Πήγή:wikipedia
  3. Καιρός ήταν να γίνει ένα ανεξάρτητο θέμα για την Humanoids. Δεν μπορούσα να αγνοήσω την λαϊκή απαίτηση (την ποια; ) οπότε εδώ είμαστε. Εδώ μπορούμε να συζητάμε ότι έχει κυκλοφορήσει, κυκλοφορεί, θα κυκλοφορήσει είτε από την Γαλλική εκδοτική είτε από το Αμερικάνικο παρακλάδι της όπως και οτιδήποτε διαβάσαμε και μας αρέσει αλλά βαριόμαστε να το κάνουμε ξεχωριστή παρουσίαση . Τώρα και με τις προσφορές από το Public αρκετοί από μας (και εγώ προσωπικά) αποκτήσαμε εκδόσεις που ήταν απαγορευτικές παλιότερα, οπότε έχουμε μια επαφή με τα προϊόντα της. Να θυμίσω πως δεν μιλάμε για μια τυχαία εκδοτική. Την Les Humanoϊdes Associes την ίδρυσαν ο Jean- Pierre Dionnet (Pilote) , ο Philippe Druillet (Lone Sloane, Salambo) , ο Farkas και ο Moebius τον Δεκέμβριο του 1974 στο Παρίσι. Έχει εκδώσει ιστορικούς τίτλους τεράστιων ονομάτων του χώρου των κόμικς, από το περιοδικό επιστημονικής φαντασίας Metal Hurlant μέχρι Jodorowsky, Bilal, Gimenez, Manara, Moebius και άλλους. Το Αμερικανικό παράρτημα ιδρύθηκε το 1999 με σκοπό να κάνει γνωστά κλασσικά Γαλλικά κόμικ στο Αμερικανικό κοινό αλλά και να εκδώσει τίτλους που απευθύνονταν σε μη-Γαλλόφωνους. Wiki Les Humanoïdes Associés Humanoids Inc. Τι έχουμε δει στο GC από τις εκδόσεις Humanoids; La Legende Des Nuees Ecarlates ( Legend of the Scarlet Blades) - Saverio Tenuta Bouncer - Alejandro Jodorowsky, Francois Boucq Tierra de Vampiros ( The Last Ones) - David Munoz, Manuel Garcia Le Lama Blanc - Alejandro Jodorowsky, Georges Bess The Swords of Glass - Sylviane Corgiat, Laura Zuccheri Pietrolino - Alejandro Jodorowsky, Olivier Boiscommun Anibal Cinq - Alejandro Jodorowsky, Georges Bess Asteroϊde Hurlant - Alejandro Jodorowsky, Various La Danse Du Temps - Igor Baranko Le Coeur Couronne - Alejandro Jodorowsky, Moebius Novikov - Patrick Weber, Bruno Brindisi Megalex: The Complete Story - Alejandro Jodorowsky, Fred Beltran Memories - Bilal, Various Enfant De L'orage - Manuel Bichebois, Didier Poli Arzach - Moebius Diosamante - Alejandro Jodorowsky, Jean-Claude Gal Elias le maudit - Sylvane Corgiat, Corrado Mastantuono Cap Horn - Christian Perrissin, Ennea Riboldi Mille Visages - Marc Males, Mario Jani Τι έχουμε δει από Ελληνικές εκδοτικές που κυκλοφόρησε αρχικά από Humanoids; Το Ινκάλ - Jodorowsky, Moebius [Εκδόσεις Μαμούθ] Ο χρυσός γάιδαρος - Milo Manara [Εκδόσεις ΓΝΩΣΗ] Salammbo - Philippe Druillet [Εκδόσεις Ars Longa/Βαβέλ] Εξολοθρευτής 17 - Enki Bilal [Εκδόσεις Μαμούθ] Το έπος των μεταβαρόνων [Ελευθεροτυπία] Discuss Αυτές τις μέρες διαβάζω το Diosamante από Jodo και Gal, το οποίο είναι δύο ιστορίες και η δεύτερη κόβεται λόγω θανάτου του σχεδιαστή..
  4. BY THE NUMBERS Η σειρά αυτή ξεκίνησε την κυκλοφορία της το 1990 από την εκδοτική Alpen Publishers, και μέχρι το 1994 είχε κυκλοφορήσει στη Γαλλία και το 3ο άλμπουμ. Μετά από ένα διάλειμμα μίας δεκαετίας, το 2004 κυκλοφόρησε και το 4ο και τελευταίο άλμπουμ, αυτή τη φορά από τη Les Humanoides Associes. Η Humanoids το 2004 μετέφρασε τα πρώτα δύο άλμπουμ στα αγγλικά, κυκλοφορώντας ένα διπλό τεύχος (μαλακό εξώφυλλο), αλλά η προσπάθεια δυστυχώς σταμάτησε εκεί. Συγγραφέας είναι ο Laurent Rullier και σχεδιαστής ο Stanislas. Το διπλό άλμπουμ περιλαμβάνει και μια ωραία εις βάθος συνέντευξη του Rullier σχετικά με το πώς εμπνεύστηκε τις συγκεκριμένες περιπέτειες και αναλύοντας τα ιστορικά στοιχεία που χρησιμοποίησε. Τα άλμπουμ δεν είναι ανεξάρτητα αλλά σε συνέχειες, αν και στο τέλος του καθενός κλείνει ένα κεφάλαιο της ζωής του πρωταγωνιστή. Βρισκόμαστε στο έτος 1968, και με αφορμή την ανακάλυψη ενός παλιού φωτογραφικού άλμπουμ, ο λογιστής Victor Levallois (αυτός είναι και ο πρωτότυπος γαλλικός τίτλος), διηγείται στον φίλο του Theo τα γεγονότα που έζησε στην Ασία από το 1948 και μετά. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Victor αναλαμβάνει να μεταφέρει έναν χαρτοφύλακα στο λιμάνι της Marseilles, και έπειτα από μια σειρά ατυχών γεγονότων θα βρεθεί στη Saigon, θα εμπλακεί στον πόλεμο και θα ερωτευτεί τη λάθος γυναίκα. Κυκλοφόρησαν τα εξής άλμπουμ: 1. Trafic en Indochine (1990) 2. La route de Cao Bang (1992) 3. Le manchot de la Butte rouge (1994) 4. La balade des clampins (2004) Όταν το ξεκίνησα δεν περίμενα ότι θα μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά η αλήθεια είναι ότι το βρήκα πάρα πολύ καλό! Νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό με επηρέασε το σχέδιο που θυμίζει έντονα τόσο τον Τεντέν (στο οπισθόφυλλο αναφέρεται ότι ο σχεδιαστής Stanislas συνεισέφερε στη δημιουργία του Τεντέν, ενώ έχει σχεδιάσει και τη βιογραφία του Herge σε κόμικς) όσο (ίσως και περισσότερο) και τον Φρέντυ Λομπάρ. Θεωρώ ότι η απλή σχεδιαστική γραμμή και η μελαγχολική διήγηση έδεναν πολύ, ενώ και ο Victor ήταν πολύ ανθρώπινος και έκανε λάθη που θα απέφευγαν εύκολα ήρωες άλλων κόμικς, δίνοντας μια αληθοφάνεια στην ιστορία. Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τη συνέχεια, οπότε κρίμα που δεν εκδόθηκαν τα τελευταία δύο άλμπουμ στα αγγλικά.
  5. Ion

    SANCTUAIRE ( SANCTUM ) [ XAVIER DORISON - CHRISTOPHE BEC ]

    SANCTUM To Sanctum είναι μία μίνι σειρά Γαλλικής παραγωγής, που ολοκληρώθηκε σε 3 άλμπουμ (1. USS Nebraska / Ιούνιος 2001, 2. Le Puits des Abimes / Νοέμβριος 2002, 3. Moth / Σεπτέμβριος 2004). Το σενάριο υπογράφει ο Xavier Dorison, το σχέδιο είναι του Christophe Bec και τα χρώματα του Homer Reyes. Τον Μάρτιο του 2017 η σειρά κυκλοφόρησε και στα Αγγλικά από την Humanoids σε έναν σκληρόδετο συγκεντρωτικό τόμο. Το πλήρωμα του Αμερικάνικου υποβρύχιου USS Nebraska απαντάει σε ένα σήμα κινδύνου, και ανακαλύπτει το ναυάγιο ενός παλιού Ρωσικού υποβρύχιου βυθισμένο μπροστά από την είσοδο ενός αρχαίου επιβλητικού ναού που άνηκε σε κάποιον άγνωστο πολιτισμό. Αμέσως γεννιούνται ένα σωρό ερωτήματα: Ποιος έστειλε το σήμα κινδύνου; Πώς κατάφεραν οι Ρώσοι να φτάσουν σε τέτοιο βάθος 70 χρόνια πριν; Και τι μυστικά κρύβονται στον μυστηριώδη ναό; Αναζητώντας απαντήσεις, το πλήρωμα θα βρεθεί αντιμέτωπο με παράξενα γεγονότα, όπως την εξαφάνιση της ομάδας που εστάλη για την εξερεύνηση του ναού, αλλά και τη νόσηση πολλών ναυτών από ασθένειες που δεν υπάρχουν πια. Θεωρώ ότι είναι ένα εξαιρετικό κόμικ ! Σκοτεινό, μυστηριώδες, κλειστοφοβικό, για μένα είναι το πιο τρομακτικό BD που έχω διαβάσει. Ίσως κουράζουν κάποιες φορές τα πολύ σκοτεινά καρέ όπου προσπαθείς να ξεχωρίσεις τους δύτες ή τα υποβρύχια, αλλά από την άλλη προσθέτουν στην ήδη πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, πανέμορφα καρέ του δαίμονα Mot αλλά και του ναού, προσωπικά με κράτησε σε εγρήγορση από την αρχή ως το τέλος. Ως φαν τόσο των κόμικς τρόμου όσο και των BD, έμεινα ευχαριστημένος από κάθε άποψη και σίγουρα σας το προτείνω.
  6. Robert Silverberg's COLONIES Return To Belzagor Πρόκειται για ένα κόμικ βασισμένο στο διήγημα με τίτλο "Downward to Earth" του βραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Robert Silverberg, διασκευασμένο από τον Γάλλο Philippe Thirault (Thousand Faces, The Hounds of Hell) , και σε σχέδιο της Ιταλίδας Laura Zuccheri (που μας άφησε άφωνους με το μαγευτικό The Swords of Glass). Πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία σε 2 τεύχη το 2017 με τον τίτλο "Retour sur Belzagor", ενώ το 2019 κυκλοφόρησε και στα Αγγλικά από τη Humanoids σε μια όμορφη συγκεντρωτική σκληρόδετη έκδοση με τον τίτλο "Colonies: Return to Belzagor". Ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο Eddie Gundersen, ένας πρώην υπολοχαγός που προσλαμβάνεται ως οδηγός μιας επιστημονικής αποστολής στον πλανήτη Belzagor. O Gundersen γνωρίζει καλά τον πλανήτη, καθως είχε μετατεθεί εκεί όταν ήταν μόλις 21 χρόνων, και αυτή ακριβώς την εμπειρία είναι που χρειάζονται 18 χρόνια αργότερα το ζεύγος Wingate προκειμένου να καταγράψει τις παραξενιές και τα χαρακτηριστικά όχι μόνο του Belzagor αλλά και των νοήμονων όντων που τον κατοικούν: τους Nildoror και τους Sulidoror. To πρόβλημα είναι ότι οι συνθήκες με τις οποίες είχε φύγει από τον πλανήτη ο νεαρός Gundersen δεν ήταν οι καλύτερες, καθώς είχε έρθει σε κόντρα όχι μόνο με τα ιθαγενή πλάσματα αλλά και τους παλιούς του συναδέλφους, ενώ είχε παρατήσει και την αγαπημένη του Seena χωρίς να της δώσει μια ικανοποιητική εξήγηση. Πλέον, με την επιστροφή του, καλείται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να καθαρίσει τη συνείδησή του. Προσωπικά το βρήκα απλά συμπαθητικό. Σίγουρα το μεγάλο ατού του κόμικ είναι το σχέδιο της Zuccheri (αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που έσπευσα να αγοράσω τη συγκεκριμένη έκδοση), το οποίο για ακόμα μία φορά είναι πανέμορφο, αν και θα έλεγα ότι είναι ένα επίπεδο κάτω από το Swords of Glass. Η ιστορία ήταν πολύ ιδιαίτερη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα κιόλας. Θα θελήσω να την ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή στο μέλλον, αυτό είναι σίγουρο, αλλά όχι στο πολύ άμεσο.
  7. WHISPERS IN THE WALLS Πρόκειται για μια σειρά τριών άλμπουμ (Sarah - 2007, Demian - 2008, Simon - 2011) με τον πρωτότυπο τίτλο "Le Manoir des Murmures", που κυκλοφόρησε και στα αγγλικά τόσο σε paperback το 2012, όσο και σε hardcover το 2017 από την Humanoids. Στο σενάριο συναντάμε τον David Munoz (The Last Ones), στο σχέδιο τον Tirso (The Chronicles of Legion) και στα χρώματα τον Javi Montes (Crisis Aftermath), όλοι τους Ισπανοί. Στην σκληρόδετη έκδοση του 2017 που έχω στην κατοχή μου, το μοναδικό έξτρα είναι μια gallery με εναλλακτικά εξώφυλλα από διάφορους καλλιτέχνες. H ιστορία μας μεταφέρει στην Τσεχοσλοβακία του 1949, όπου η νεαρή Sarah, έχοντας επιβιώσει από μια επίθεση από βαμπίρ που κόστισε τη ζωή στους γονείς της, καταλήγει εσώκλειστη σε ένα ίδρυμα για παιδιά. Αν και οι γιατροί που την παρακολουθούν της υπόσχονται ότι βρίσκεται εκεί για το δικό της καλό, σύντομα θα καταλάβει ότι είναι περισσότερο αιχμάλωτη παρά ασθενής. Παράλληλα, θα γνωριστεί με τρία παιδιά που βρίσκονται στο Ίδρυμα για παρόμοιους λόγους, τον Milos, τη Marketa και τον Jan, και θα προσπαθήσουν μαζί να βγάλουν άκρη αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους βρίσκονται εκεί. Επίσης, η Sarah θα αρχίσει να ακούει φωνές πίσως από τους τοίχους, που της δίνουν οδηγίες και συμβουλές για το τι πρέπει να κάνει προκειμένου να επιβιώσει. Προσωπική εκτίμηση: τελείως αδιάφορο! Θεωρώ ότι η περίληψη είναι παραπλανητική, και ενώ περιμένεις ότι θα διαβάσεις μια σκοτεινή ιστορία τρόμου σαν το Pandemonium, καταλήγεις να ξεφυλλίζεις τις σελίδες ενός υπερφυσικού τσίρκου με βρυκόλακες και λυκανθρώπους στο δρόμο που χάραξε η σειρά ταινιών Underworld, αλλά σε χειρότερη εκδοχή. Το ξέρω ότι είναι θέμα marketing, αλλά κάτι blog/ιντερνετικές φυλλάδες σαν αυτές στο οπισθόφυλλο που έχουν κάνει τόσο εξαιρετικά σχόλια για το συγκεκριμένο έργο θα έπρεπε να αναγκάζονται να σε αποζημιώσουν όχι μόνο για την αγορά του κόμικ αλλά και για τον χρόνο που σπατάλησες για να το διαβάσεις. Το μόνο που πάει σχετικά καλά είναι το σχέδιο, το οποίο όμως ενώ τα καταφέρνει ωραία στο φόντο και στα σκηνικά, οι χαρακτήρες είναι πολύ φωτεινοί/καρτουνίστικοι για την ατμόσφαιρα που θέλει να πουλήσει και μάλιστα σε αρκετές σκηνές η τεχνοτροπία θυμίζει manga.
  8. GeoTrou

    PIETROLINO [ ALEJANDRO JODOROWSKY, OLIVIER BOISCOMMUN ]

    Κόμικ των Alejandro Jodorowsky (σενάριο) και Olivier Boiscommun (σχέδιο, χρωματισμός). Κυκλοφόρησε σε δύο τεύχη (2007 και 2008) από την Les Humanoïdes Associés και το 2013 βγήκε μια συγκεντρωτική έκδοση από την Humanoids. Πρόκειται για ένα έργο εμπνευσμένο από την ζωή του μεγάλου μίμου και μέντορα του Jodorowsky, Marcel Marceau, ο οποίος έφυγε από τη ζωή λίγο πριν αυτό ολοκληρωθεί. Ο Pietrolino είναι ένας ταλαντούχος μίμος που ζει στη κατεχόμενη Γαλλία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μαζί με τον φίλο του και αφηγητή της ιστορίας Simio και την όμορφη Colombella, πραγματοποιεί μικρές παραστάσεις, κερδίζοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Με μια από αυτές όμως, προκαλεί την οργή ενός Γερμανού αξιωματικού που του σπάει τα χέρια και τον φυλακίζει σ' ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το εν λόγω κόμικ είναι τελείως διαφορετικό από όσα μας έχει συνηθίσει ο Jodorowsky. Είναι λυρικό (ίσως και λίγο μελοδραματικό) και καταπιάνεται (έστω και επιφανειακά) με θέματα όπως η αγάπη για την τέχνη και ο έρωτας, αλλά και τον πόνο από την απώλεια αυτών, ενώ δε λείπει και μια γερή δόση μαγείας στο τέλος. Η δε αγάπη που δείχνει για την τέχνη της παντομίμας και το ίνδαλμά του, με έκανε να δεθώ ιδιαίτερα με τον πρωταγωνιστή, πράγμα που δεν λέω συχνά. Βέβαια, όλα αυτά αναδεικνύονται από το λεπτεπίλεπτο σχέδιο και τα ζωντανά χρώματα του Boiscommun, που έχει κάνει σπουδαία δουλειά. Σαν μόνο σοβαρό μειονέκτημα, θα ανέφερα το μικρό του μέγεθος, αφού νομίζω πως ένα ακόμη άλμπουμ θα αναδείκνυε ακόμα περισσότερο την ιστορία και τους χαρακτήρες. Είναι ένα ωραίο κόμικ-παραμύθι, που νομίζω ότι μπορούν να διαβάσουν όλοι. Βαθμολογία: 7/10
  9. The Shadows of Salamanca Η σειρά "Sarah" ξεκίνησε την κυκλοφορία της στη Γαλλία το 2008 και ολοκληρώθηκε σε 3 τεύχη. Πρόκειται για δημιούργημα του Γάλλου συγγραφέα Christophe Bec και του Ιταλού σχεδιαστή Stefano Raffaele, δίδυμο που είχε συνεργαστεί ξανά και στο Pandemonium. Tα 2 πρώτα τεύχη είχαν κυκλοφορήσει από την εκδοτική Dupuis, ενώ το 2013 η Humanoids απέκτησε τα δικαιώματα και τα επανακυκλοφόρησε μαζί με το καινούριο 3ο τεύχος. To 2014 κυκλοφόρησε ο σκληρόδετος τόμος και στα αγγλικά, με τον τίτλο να μεταλλάσσεται στο πιο εμπορικό όνομα "The Shadows of Salamanca". Η πρωταγωνίστρια Sarah μετακομίζει με τον σύζυγό της David από τη Νέα Υόρκη σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Pennsylvania, τη Salamanca. Στη νέα της αυτή ζωή, η Sarah ελπίζει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, και να ξεχάσει το τραυματικό παρελθόν της όταν είχε δεχθεί επίθεση από έναν serial killer, ενώ ελπίζει έτσι να έρθει και πιο κοντά στον άντρα της. Η Salamanca, όμως, δεν αποδεικνύεται καθόλου φιλική, καθώς οι κάτοικοι φαίνεται να κουβαλάνε ένα μυστικό το οποίο φυσικά αρνούνται να μοιραστούν με το νεαρό ζευγάρι. Έχοντας άπλετο χρόνο, η Sarah αποφασίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο και θα μπλέξει σε επικίνδυνες καταστάσεις. Αν και έχω διαβάσει καλύτερα από τον Bec (Pandemonium, Sanctum), το βρήκα συμπαθητικό. Σίγουρα βοήθησε το ωραίo σχέδιο του Raffaele, αλλά και όλη αυτή η αναμονή και το μυστήριο μέχρι να πάρεις κάποιες απαντήσεις είχε ενδιαφέρον. Νομίζω ότι το καλό με τον Bec είναι ότι καταφέρνει να να προκαλέσει αγωνία σε πολλά μέτωπα (πχ το μυστικό της πόλης, οι παράξενοι γείτονες, ο serial killer που κυνήγησε τη Sarah κλπ), που βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πάρεις και τις απαντήσεις που θέλεις. Χαίρομαι που δεν κυκλοφόρησε με τον αρχικό τίτλο, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να αγοράζει ένα κόμικ με ένα σκέτο γυναικείο όνομα, ενώ έτσι μου κέντρισε το ενδιαφέρον και ψάχτηκα λίγο παραπάνω.
  10. Horlemonde (Ρετρόκοσμος) έιναι γαλλικό κόμικ βασισμένο στο έργο της Γαλλίδας συγγραφέως επιστημονικής φαντασίας Julia Verlanger. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Les Humanoïdes Associés και ολοκληρώθηκε σε 2 τεύχη. Το πρώτο τεύχος το 2008 και το δεύτερο το 2013. Το σενάριο είναι του Patrick Galliano ενώ το σχέδιο είναι του Cédric Peyravernay (1ο τεύχος) και του Bazal (2ο τεύχος). Κυκλοφορεί και στα αγγλικά από την Humanoids με τίτλο Retroworld. Βρισκόμαστε στο μέλλον όπου οι γήινοι έχουμε αποικίσει πολλούς πλανήτες. Κάποιοι από αυτούς διατηρούν τη μνήμη τους, την ιστορία τους, ξέρουν από που προέρχονται, είναι εξελιγμένοι τεχνολογικά και έχουν σχηματίσει μια ομοσπονδία πλανητών. Κάποιοι άλλλοι όμως έχουν ξεχάσει και είναι σε προγενέστερα στάδια τεχνολογικής εξέλιξης. Αυτοί είναι οι "ρετρόκοσμοι" όπως τους αποκαλούν οι πιο προηγμένοι όπου τους παρακολουθούν και δεν επεμβαίνουν στην εξέλιξη τους παρά μόνο όταν φτάσουν μόνοι τους στο κατάλληλο τεχνολογικό επίπεδο. Σε αυτή την ιστορία η πλοκή μας εξελίσσεται στον πλανήτη Αμαλτζιέλ, ένα πλανήτη αρκετά εξελιγμένο όπου έχει έρθει σε επικοινωνία με τους προηγμένους. Εκεί υπάρχει ακόμα ένα σύστημα σκλαβιάς λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικρατούν κάτι που οι προηγμένοι θέλουν να σταματήσουν. Έτσι έχουν πείσει τους περισσότερους άρχοντες του Αμαλτζίελ να ψηφίσουν την κατάργηση της σκλαβιάς με αντάλλαγμα τεχνολογία που θα αντικαταστήσει τους σκλάβους. Έτσι στέλνουν τον πράκτορα τους, Μαρς προκειμένου να διασφαλίσει την αίσια έκβαση της ψηφοφορίας. Όμως κάποιοι άρχοντες δε θέλουν την αλλαγή αυτή και θα προσπαθήσουν να σταματήσουν το Μαρς με κάθε τρόπο. Ο Μαρς θα βρει ένα σύμμαχο στο πρόσωπο του Τζάτρεντ ένα δραπέτη σκλάβο και μαζί θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τη μοίρα όλου του πλανήτη. Ένα μέτριο κόμικ (κατα την άποψη μου) επιστημονικής φαντασίας με έντονο το στοιχείο της περιπέτειας και της αγωνίας. Το σχέδιο καλό, δεν με κούρασε κάπου. Άλλα κόμικ βασισμένα σε βιβλία της Julia Verlanger έχω παρουσιάσει εδώ και εδώ.
  11. Les décastés d'Orion (Οι Εξόριστοι Του Ωρίων) έιναι γαλλικό κόμικ βασισμένο στο έργο της Γαλλίδας συγγραφέως επιστημονικής φαντασίας Julia Verlanger. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Les Humanoïdes Associés το 2017 και ολοκληρώθηκε σε 2 τεύχη. Το σενάριο είναι του Éric Corbeyran ενώ σχέδιο και χρωματισμός του Jorge Miguel. Κυκλοφορεί και στα αγγλικά από την Humanoids με τίτλο Orion's Outcasts. Βρισκόμαστε στο μέλλον όπου οι γήινοι έχουμε αποικίσει πολλούς πλανήτες. Κάποιοι από αυτούς διατηρούν τη μνήμη τους, την ιστορία τους, ξέρουν από που προέρχονται, είναι εξελιγμένοι τεχνολογικά και έχουν σχηματίσει μια ομοσπονδία πλανητών. Κάποιοι άλλλοι όμως έχουν ξεχάσει και είναι σε προγενέστερα στάδια τεχνολογικής εξέλιξης. Αυτοί είναι οι "ρετρόκοσμοι" όπως τους αποκαλούν οι πιο προηγμένοι όπου τους παρακολουθούν και δεν επεμβαίνουν στην εξέλιξη τους παρά μόνο όταν φτάσουν μόνοι τους στο κατάλληλο τεχνολογικό επίπεδο. Η ιστορίας μας αυτή εξελίσσεται στον πλανήτη Ωρίων ο οποίος τεχνολογικά βρίσκεται περίπου στην εποχή του μεσαίωνα και έχει ένα σύστημα με κάστες όπου ανήκουν όλοι. Πρωταγωνιστής μας είναι ο Κάλεν της κάστας των πολεμιστών όπου θα κατηγορηθεί αδίκως και θα καταδικαστεί σε εξορία. Εκέι θα γνωρίσει μια άλλη εξόριστη την Τρυάνα όπου θα του διηγηθεί μια απίστευτη ιστορία ότι δηλαδή είδε ένα ιπτάμενο άρμα και ανθρώπους που είχαν τοξα που έριχναν κεραυνούς. Φυσικά θα τη περάσει για τρελή. Ο δρόμος τους θα ενωθεί με εκείνον της Μπέκα η οποία είναι πράκτορας των προηγμενων που κυνηγάει ένα αποστάτη και φυσικά θα καταλάβει ότι η ιστορία της Τρυάνα αφορά εκείνο τον άντρα. Μαζί λοιπόν θα προσπαθήσυν να τον πιάσουν και να σταματήσουν τα σχέδια του. Ένα μέτριο κόμικ (κατα την άποψη μου) που κάνει μια αξιοπρεπή προσπάθεια να συνδυάσει λέηζερ με σπαθιά. Το σχέδιο καλό, δεν με κούρασε κάπου. Άλλα κόμικ βασισμένα σε βιβλία της Julia Verlanger έχω παρουσιάσει εδώ και εδώ.
  12. L' Autoroute Sauvage (Η Άγρια Λεωφόρος) έιναι γαλλικό κόμικ βασισμένο στο έργο της Γαλλίδας συγγραφέως επιστημονικής φαντασίας Julia Verlanger. Το σενάριο έχει γράψει ο Mathieu Masmondet ενώ σχέδιο και χρωματισμό έκανε ο Zhang Xiaoyu. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Les Humanoïdes Associés από το 2015 εώς το 2017 και ολοκληρώθηκε σε 3 τεύχη. Κυκλοφορεί και στα αγγλικά από την Humanoids με τίτλο Savage Highway. Βρισκόμαστε στη Γαλλία κάποια στιγμή μελλοντικά σε ένα μετα-αποκαλυπτικό κόσμο όπου όλα είναι κατεστραμμένα. Οι κοινωνικές δομές δεν υπάρχουν πλέον και οι άνθρωποι ζουν είτε ενταγμένοι σε άγριες συμμορίες είτε σε μικρές κοινότητες ή ακόμα και μόνοι τους ταξιδέυοντας συνεχώς για να γλυτώσουν από τους δυνατότερους. Οι σφαίρες έχουν τελειώσει και οι περισσότεροι είναι οπλισμένοι με ξίφη, μαχαίρια και τόξα. Η πρωταγωνίστρια μας Έλενα ταξιδεύει και αναζητά την αδερφή της Άννα που την απήγαγε μια συμμορία μερικούς μήνες πριν. Ο δρόμος της θα τη φέρει κοντα στο Μο έναν μυστήριο αμίλητο μοναχικό άνδρα ο οποίος θα τη σώσει. Όλες οι πληροφορίες που μαζεύουν για την αδελφή της τους οδηγούν στο Παρίσι, ένα μέρος που θεωρείται άβατο και άκρως επικίνδυνο εδώ και πολλά χρόνια. Τι προκάλεσε όμως συτή τη καταστροφή; Μήπως στο Παρίσι θα βρούν περισσότερες απαντήσεις; Από τα τρία κόμικ βασισμένα σε έργα της Julia Verlanger αυτό μου άρεσε περισσότερο. Δεν νομίζω οτί είναι πρωτότυπος ένας μετα-αποκαλυπτικός κόσμος με άγριες συμμορίες και πολύ βία για την καθημερινή προσπάθεια της επιβίωσης αλλα είχε ένα στρωτό σενάριο με χαρακτήρες που νοιαζόσουν. Το σχέδιο το βρήκα καλό και εξάλλου τον σχεδιαστή Zhang Xiaoyu τον ξέρω και από τη δουλειά του στο Crusades (που έχω παρουσιάσει επίσης στο φόρυμ). Άλλα κόμικ βασισμένα σε βιβλία της Julia Verlanger έχω παρουσιάσει εδώ και εδώ. 
  13. albertus magnus

    CRUSADES [ IZU - NIKOLAVITCH ALEX - ZHANG XIAOYU ]

    Crusades (Σταυροφορίες, στα ελληνικά) είναι γαλλικό κόμικ μεσαιωνικής φαντασίας σε σενάριο Izu και Alex Nikolavitch και σχέδιο (και χρωματισμό) Zhang Xiaoyu. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Les Humanoïdes Associés από το 2010 εώς 2012 και ολοκληρώθηκε σε 3 τεύχη. Οι τίτλοι τους είναι: 1) Le spectre aux yeux d'argent (Το φάντασμα με τα ασημένια μάτια) 2) La porte d'Hermès (Η πύλη του Ερμή) 3) La bataille de Mansourah (Η μάχη της Μανσούρα) Είναι ένα κόμικ φαντασίας όπως προείπα που εξελίσσεται στο μεσαίωνα. Η ιστορίας μας ξεκινά το έτος 1219 μ.Χ. στην πόλη Δαμιέτη (ή Νταμιέτα) όπου οι Σταυροφόροι προσπαθούν να την καταλάβουν. Μπαίνουν κρυφά από τις κατακόμβες προκειμένου να αποκτήσουν εύκολη πρόσβαση στη πόλη αλλά σφαγιάζονται ανελέητα από κάποια πλάσματα με ασημένια μάτια. Περίπου 25 χρόνια αργότερα ο Γουίλιαμ Σόνακ, υψηλόβαθμος στέλεχος του τάγματος των Ναιτών προσπαθεί σε συνεργασία με τους Άραβες να ανακαλύψει τη αλήθεια για αυτα τα πλάσματα καθώς και τη σχέση τους με τη συντεχνία των δολοφόνων με τελικό σκοπό να τα κασταστρέψει. Συγχρόνως ο Πάπας του αναθέτει να τα μελετήσει και να εξετάσει την προοπτική να χρησιμοποιηθούν σαν δικό τους όπλο. Έται θα επιστρατεύσει μια ομάδα επίλεκτων πολεμιστών προκειμένου να ερευνήσει το θέμα. Ποιο σκοπό όμως εξυπηρετεί ο πρωταγωνιστής μας και ποια η προέλευση αυτών των πλασμάτων;
  14. Θρηνωδός

    DIOSAMANTE [ ALEJANDRO JODOROWSKY, JEAN-CLAUDE GAL ]

    Μια γυναίκα που είχε ένα ολόκληρο βασίλειο στα πόδια της, τυφλωμένη από την αλαζονεία ξεκινάει για μια αποστολή που θα αλλάξει την ζωή της για πάντα. Η warrior queen Diosamante διοικεί με σιδερένια γροθιά το βασίλειο του Arhas. Μαχητές σφάζονται σε αγώνες για μια βραδιά μαζί της, μόνο για να τους θυσιάσει την επόμενη μέρα. Η περηφάνια της θα κλονιστεί από τις φήμες που φτάνουν στ' αυτιά της για έναν βασιλιά ακόμα δυνατότερο, δικαιότερο και σοφότερο από αυτήν, τον Urbal του βασιλείου της Sarabba. Θα ξεκινήσει ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους και προκλήσεις που θα τις μεταβάλλουν όλο της το είναι, θα την αναγκάσουν να αφήσει πίσω τον παλιό τερατώδη εαυτό της και να ανακαλύψει το πεπρωμένο της. Αν είχαμε το κλασικό κοντράρισμα βασιλιά με βασιλιά θα έλεγα πως το σενάριο θα ήταν μέτριας επινοητικότητας όπως νόμιζα στην αρχή αλλά συμβαίνουν πολλά αναπάντεχα που με διέψευσαν. Δεν αναφέρομαι σε αυτό που όλοι καταλάβατε, ότι οι δύο τους ερωτεύονται τρελά ο ένας τον άλλο, αλλά στο πως παρουσιάζεται η μετάβαση του χαρακτήρα της Diosamante κατά την διάρκεια της ιστορίας. Όλο αυτό πλαισιώνεται από μια πανδαισία χρωμάτων μέσα σε υπέροχα σκίτσα από την μαγική πένα του Gal. Μετά από ένα σημείο δεν με ένοιαζε τι θα γίνει, ήθελα απλά να δω τις ζωγραφιές. Η δεύτερη ιστορία έχει πολύ διαφορετική δομή. Δεν υπάρχουν οι γρήγορες εναλλαγές και τα μικρά πολλά καρέ ανά σελίδα αλλά μεγάλα πάνελ με άπειρη λεπτομέρεια που δηλώνουν πως οι δημιουργοί ήθελαν να στήσουν ένα μεγάλο σκηνικό για μια φαντασμαγορική υπόθεση. Αυτό δυστυχώς δεν προέκυψε λόγω θανάτου του Gal τον Αύγουστο του 1994, αφήνοντας ξεκρέμαστο τον Jodo και εμάς να περιοριζόμαστε να διαβάσουμε την έκβαση σε μια σελιδούλα κειμένου περιληπτικής μορφής. Διαβάζοντας το γούσταρα το πως πήγαινε, κάτι που πρόσθεσε ακόμα παραπάνω στην λύπη μου που δεν ολοκληρώθηκε και σχεδιαστικά. Το καράβι με το οποίο η Diosamante και η οικογένεια της μετακινούνται, είναι το ομορφότερο που έχω δει ποτέ. Γενικώς. Ο Jodo με τον ιδιόρρυθμο τρόπο γραφής του και την εκκεντρική του θεματολογία διατυπώνει με βίαιο αλλά ταυτόχρονα γαλήνιο ύφος το βάρος του πνευματικού ταξιδιού της Diosamante για εσωτερική αναζήτηση. Ο Gal πιάνει ακριβώς αυτό το ύφος και το βγάζει στο χαρτί. Άψογη συνεργασία που θα ήθελα να δω και σε άλλου είδους κόμικ. Το Diosamante HC κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012 από την Humanoids σε 96 σελίδες. Περιέχει δύο άλμπουμ: Το "La Passion de Diosamante" κυκλοφόρησε το 1992 και μέχρι το 1994 είχαν ολοκληρωθεί 17 σελίδες της συνέχειας με τίτλο "Les enfants de Diosamante" που δεν τελείωσε ποτέ. Τον Μάρτιο του 2002 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ από τους Jodorowsky/Igor Kordey με τίτλο "Diosamante: La parabole du fils perdu" (Ντιοσαμάντε: Η παραβολή του ασώτου") σε σύνολο 54 σελίδων. Το είδα, το διάβασα λίγο, με απογοήτευσε, το άφησα γιατί μου φάνηκε ζορισμένο και λίγο. Δεν υπάρχει αυτό το σχέδιο
  15. Το The Last Ones είναι ένα graphic novel σε σενάριο του David Munoz (έχει γράψει το σενάριο της τανίας του Guillermo del Toro "The Devil's backbone" και το επίσης πολύ καλό κόμικ "Whispers in the Walls" ) και σχέδιο του Manuel Garcia (Avengers Assemble, Justice League of America, Skyman) που κυκλοφόρησε σε μια πολύ όμορφη σκληρόδετη έκδοση από την Humanoids τον Ιούλιο του 2015. Το ισπανικό αυτό κόμικ έχει αποσπάσει ανάμεικτες κριτικές οπότε μου κίνησε το ενδιαφέρον και το χτύπησα. Η υπόθεση ακολουθεί την δοκιμασμένη post-apocalyptic συνταγή. Έχει επέλθει μια νέα εποχή των παγετώνων στη γη με αποτέλεσμα να υπάρχει μια συνεχής συννεφιά που μπλοκάρει τις υπέρυθρες ακτίνες του ήλιου. Βρήκαν λοιπόν ευκαιρία οι βρικόλακες που μέχρι στιγμής ζούσαν σε μυστικές κοινωνίες και ήταν ελεγχόμενοι από την Church of Blood (κάτι σαν Vampire Police) να βγουν στην επιφάνεια και να σφάζουν απροκάλυπτα. Η ιστορία ακολουθεί ένα γκρουπ 4 ατόμων, τριών παιδιών και της δασκάλας τους Ελένα που προσπαθούν να φτάσουν στο Canfranc (μία από τις τελευταίες κοινότητες ανθρώπων που επιβίωσαν). Κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους συναντούν τον Nile, ο οποίος παρόλο το σκοτεινό παρελθόν του (ναι δεν θέλει και πολύ σκέψη, βρικόλακας είναι) του βοηθά και τους προστατεύει απέναντι σε άλλους βρικόλακες, σε parasites, και σε ανθρώπους προδότες του είδους τους. Η ιστορία είναι σκοτεινή και τα πράγματα περιπλέκονται πολύ όταν αποκαλύπτεται ένα μεγάλο σχέδιο των βρικολάκων για καταστροφή του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Ντάξει η υπόθεση φαίνεται να είναι textbook supernatural horror αλλά αυτό που κράτησα από την ανάγνωση είναι η ανάπτυξη χαρακτήρων, το σχέδιο και ο πολύ καλός χρωματισμός. Υπήρχαν πάντως σημεία που ήταν διαφορετικό κόμικ από αυτό που περίμενα όταν το ξεφύλλισα και είδα τις κριτικές. Συγκεκριμένα ανέφερα το character development με βάση τον Niles και το πως δομείται και μεταβάλλεται ο χαρακτήρας του από την αρχή μέχρι το τέλος με ενδιάμεσα flashback (περίπου το 1/3 του άλμπουμ είναι αναδρομές) γιατί όσον αφορά τους υπόλοιπους συνάντησα μετριότητα. Η Ελένα ήταν άνευρη και στατική παρόλα όσα συνέβησαν κατά την διάρκεια και ο κακός της υπόθεσης ήταν άχρωμος και θα έλεγα....όχι τόσο κακός. Σε τέτοιου τύπου survivalist horror κόμικς που όλα έχουν πάει στο δι@ολο και καταστρέφεται ο κόσμος όπως τον ξέρουμε, δεν κολλάει ένας αντίπαλος με τον οποίο ίσως και να ταυτίζεσαι, ίσως και να συμπονάς. Θέλεις έναν πραγματικό villain που δεν έχει έλεος. Από την άλλη μ'άρεσε που ενώ δεν είχε ταχύτητα, μέσω των flashbacks κρατούσε το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Ένα απρόσμενα θετικό στοιχείο είναι πως οι βρικόλακες σαν τέρατα που σφάζουν και πίνουν αίμα έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα και ο σεναριογράφος επικεντρώνεται στην μικρή ομάδα ανθρώπων, την απελπισία τους και τις τελευταίες προσπάθειες για επιβίωση. Η έκδοση της Humanoids είναι υψηλής ποιότητας, ο χρωματισμός του Javi Montes απίστευτος. Γενικά ένα καλό κόμικ σε σύνολο 152 σελίδων το οποίο μάλλον δεν θα ξαναδιαβάσω αλλά θα χαζεύω που και που το σχέδιο και τα χρώματα. Σίγουρα θα τσεκάρω και άλλα από τον ίδιο (Whispers in the Walls, The Shadows of Salamanca).
  16. Ion

    PANDEMONIUM [ CHRISTOPHE BEC, STEFANO RAFFAELE ]

    PANDEMONIUM To Pandemonium είναι μια σειρά τρόμου γαλλικής παραγωγής, της οποίας το πρώτο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2007, το δεύτερο το 2008 και το τρίτο και τελευταίο το 2011. Η εκδοτική του πρώτου άλμπουμ ήταν η Humanoids, αλλά λόγω οικονομικών δυσκολιών της εταιρείας τα επόμενα δύο κυκλοφόρησαν από την Soleil. To 2012 κυκλοφόρησε ο συγκεντρωτικός τόμος από την Humanoids, τόσο στα γαλλικά όσο και στα αγγλικά για την αγορά των Η.Π.Α. και όχι μόνο. Το σενάριο είναι του Γάλλου Christophe Bec και το σχέδιο του Ιταλού Stefano Raffaele. Τα εξώφυλλα των 3 άλμπουμ (από το bedetheque) Τα γεγονότα της ιστορίας διαδραματίζονται το 1951 στο σανατόριο Waverly Hills, το οποίο είναι πραγματικό μέρος και στο οποίο κατά την περίοδο 1920 - 1960 έχασαν τη ζωή τους πάνω από 60.000 άτομα από φυματίωση. Το ινστιτούτο αυτό μπορεί να μην λειτουργεί πλέον, αλλά θεωρείται στοιχειωμένο και ένα από τα 10 πιο τρομακτικά κτίρια στον κόσμο, άρα λοιπόν είναι ένας εξαιρετικός καμβάς για μια ιστορία τρόμου. Στο ίδρυμα αυτό, λοιπόν, φέρνει την άρρωστη κόρη της η Doris Greathouse, με την ελπίδα ότι θα γίνει καλά. Η Doris γνωρίζει από πρώτο χέρι το σανατόριο, καθώς και η ίδια είχε νοσηλευτεί εκεί όταν ήταν 11 χρονών, και ήταν μία από τις τυχερές που ξεπέρασαν το πρόβλημα. Προκειμένου να μειωθούν τα έξοδα της θεραπείας, η Doris προσλαμβάνεται ως νοσηλεύτρια, και έτσι έχει και τη δυνατότητα να μένει συνεχώς κοντά στην κόρη της και να παρακολουθεί την εξέλιξή της. Μόνο που η νεαρή Cora βλέπει τόσο μέσα όσο και έξω από το κτίριο ανθρώπους που όπως φαίνεται έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια. Και δυστυχώς αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα, καθώς η διαφθορά, η τρέλα και η απληστία ζουν και βασιλεύουν ανάμεσα στους γιατρούς και τον διευθυντή του ιδρύματος. Προσωπικά το θεωρώ εξαιρετικό! Αν και όταν ακούω κόμικς τρόμου το μυαλό μου πάει αμέσως στην Αμερικάνικη παραγωγή, εδώ οι Ευρωπαίοι δίνουν ρέστα. Η ιστορία συνδυάζει το υπερφυσικό στοιχείο με το ψυχολογικό τρόμο, και δεν ξέρεις αν πρέπει να φοβηθείς περισσότερο τα φαντάσματα ή τους ανθρώπους. Το σχέδιο είναι καταπληκτικό, και ειδικά τα καρέ που απεικονίζουν το σανατόριο είναι όλα τα λεφτά! Το τέλος είναι περίεργο, σε άλλους μπορεί να αρέσει και σε άλλους όχι, αλλά εγώ σίγουρα ανήκω στην πρώτη κατηγορία.
  17. Μια "πάρε, πάρε, πάρε" έκδοση της Humanoids που έφτασε στα χέρια μου με 12κάτι ευρώ. Περισσότερο γιατί βρήκα το Legend of the Scarlet Blades που έκανε ο Tenuta μόνος του συμπαθητικό. Το Izuna ανήκει στο σύμπαν που χτίζει ο προκάτοχος του (το Legend βγήκε το 2011 και το παρόν το 2015), αυτό το μαγικό setting της φεουδαρχικής Ιαπωνίας αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν αποτελεί prequel,sequel ή γενικά συνδέεται με την προηγούμενη ιστορία. Δεν νομίζω βέβαια ότι παίζει και τόσο ρόλο αφού διαβάζοντας το δεν είδα κάποια αναφορά. Τα Izuna, χωρισμένα στους μαχητές Senshi και τους θεραπευτές Ohba, είναι μια φυλή μαγικών πλασμάτων που μοιάζουν με λύκους και έχουν κέρατα ελαφιού. Δημιουργήθηκαν από το ιερό δέντρο Munemori για να μάχονται τα Noggo, σατανικά πνεύματα που γεννιούνται κάθε φορά που δολοφονείται μια αθώα ψυχή. Ταυτόχρονα είναι οι φύλακες του Kamigakushi, ενός μαγικού πέπλου που διαχωρίζει τον κόσμο των πνευμάτων Kami από τα ανάξια βλέμματα των ανθρώπων. Αυτή η λεπτή σπιριτσουέλ ισορροπία διαταράσσεται όταν το Munemori αντί για μωρό ελαφολυκάκι προσφέρει στα Izuna ένα ανθρώπινο κορίτσι με λευκά μαλλιά. Προορισμένη για πολλά, η Aki είναι το μήλον της έριδος που θα αλλάξει για πάντα τον κόσμο. Το Izunas είναι σειρά εν συνεχεία, έχοντας βγάλει στη Γαλλία από τον 5ο του 2014 τρία τεύχη μέχρι στιγμής. Πάντα στο τιμόνι του σεναρίου ο Tenuta με μικρές βοήθειες από τον Bruno Letizia ενώ το σχέδιο έχει περάσει στα χέρια της Carita Lupattelli (η πρώτη της δουλειά στα κόμικς). Η αγγλική έκδοση της Humanoids περιέχει τα τεύχη 1. Kamigakushi (5/2014) 2. Yamibushi (4/2015) ενώ έχει κυκλοφορήσει και το πρώτο μισό του δεύτερου κύκλου με τίτλο Namaenashi. Τουλάχιστον αυτά λέει η βίβλος οπότε την εμπιστευόμαστε με κλειστά μάτια. Η έκδοση είναι oversized deluxe σε χορταστικό BD μέγεθος 104 σελίδων - το Legend of the Scarlet Blades ήταν πιο κοντούλι και το σκίτσο του Τενούτα ήθελε παραπάνω αέρα. Δεν ξέρω τι συσχετισμό έχει θεματολογικά το κόμικ με τις νυφίτσες (Izuna στα Ιαπωνικά) με το βουνό Izuna ή την αίρεση Izuna Shugen που δημιουργήθηκε σε αυτό το βουνό και δοξάζει τον tengu θεό ονόματι Izuna-gongen. Ίσως το βρήκε λυρικό να τους "δανειστεί" το όνομα. Εξώφυλλα της Γαλλικής έκδοσης. Στα δεξιά το ακυκλοφόρητο στα Αγγλικά "Cycle 2 - 1/2 - Namaenashi"
  18. Θρηνωδός

    BOUNCER [ ALEJANDRO JODOROWSKY, FRANCOIS BOUCQ ]

    Κάπου θα έχεις ακούσει την φράση "είναι Jodorowsky, είναι καλό". Επειδή την άκουσα και εγώ αγόρασα το omnibus "Bouncer" μιας και Jodo και western είναι συνδυασμός που σκοτώνει. Μετά βέβαια από επισήμανση του άγρυπνου ανιχνευτή GeoTrou που το πέτυχε στα Public για 20 ευρώ. Τσέκαρα και artwork του Boucq και είχα πλέον πειστεί. Ο τόμος είναι ένα σκληρόδετο θηρίο 412 σελίδων με καλό χαρτί και φοβερή εκτύπωση. Είναι Humanoids οπότε δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις και σε τέτοια τιμή δεν τίθεται προβληματισμός περί έκδοσης. Περιέχει στο σύνολο τα 7 tpb που είχαν κυκλοφορήσει από την Γαλλική εκδοτική με επίλογο του Claude Ecken. Ο τόμος περιέχει τρεις επιμέρους ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Bouncer του οποίου το πραγματικό όνομα δεν το γνωρίζουμε ποτέ. Το παρατσούκλι του το έχει αποκτήσει επειδή δουλεύει ως μπράβος σε ένα κακόφημο Σαλούν στην πόλη Barro - την εξαθλιωμένη, πιο σάπια και επικίνδυνη πόλη της άγριας δύσης. Ο μονόχειρας πιστολάς είναι ο νόμος του Inferno Saloon και μέσα από τις 3 ιστορίες μαθαίνουμε την τραγική οικογενειακή του ιστορία, τον βλέπουμε να αναλαμβάνει χρέη δήμιου και να ανταλλάζει σφαίρες και γροθιές με αλήτες, διεφθαρμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες, πρώην στρατιώτες της ομοσπονδίας, ινδιάνους αλλά και γνωστές μορφές της cult κουλτούρας της wild wild west. Ο Bouncer δεν ήταν ποτέ καλός στο να ερωτεύεται παρόλο που αλλάζει συνεχώς συντρόφους και το ένα χέρι του αποτελεί αντικείμενο χλευασμού ακόμα και από τους αμόρφωτους καουμπόηδες, χωρίς αυτό να τον σταματάει από το να είναι το πιο γρήγορο πιστόλι δυτικά του πέκος. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ μιλάμε για κομιστική ποιότητα. Είναι ένα western στα πρότυπα των παλιών καλών ταινιών του eastwood, του Wayne και του Mitchum με ότι συνεπάγεται αυτό. Ο Jodorowsky δίνει ρέστα στην βία και την ωμότητα του σεναρίου. Δεν υπάρχει ηθική και φιλότιμο, υπάρχει μόνο αυτός που έχει τις περισσότερες σφαίρες και τα μεγαλύτερα κάκαλα. Το κόμικ όπως λέει και στο οπισθόφυλλο είναι για μεγάλα παιδιά μιας και βρίθει βιασμών,κλοπών, γραφικών φόνων και άλλων τέτοιων έμορφων που μας εξιτάρουν την φαντασία και διατηρούν στα υψηλά επίπεδα τον μύθο της άγριας δύσης όπως τον έχουμε στο μυαλό μας από παιδιά. Το σενάριο βέβαια διατηρεί μια στασιμότητα από ιστορία σε ιστορία, μιας και η ακολουθία (αν εξαιρέσεις την πρώτη ιστορία που είναι origin του Bouncer) είναι "ζούμε όλοι χαρούμενοι και σε αρμονία - έρχεται ο κακός πολιτικός,κτηματίας ή γενικά φιλόδοξος και ανελέητος τύπος και μας κλέβει τα σπίτια και τα κτήματα αφού σκοτώνει τους μισούς - φωνάζουμε τον κουλό πορτιέρη που παρουσιάζεται και λίγο κακομοίρης για να καθαρίσει". Στην συνέχεια αλλάζουν κάποια πράγματα και υπάρχουν και plot twists που σε κάνουν να πεις "έλα ρε δεν το περίμενα" αλλά η κύρια ιδέα είναι αυτή. Το σχέδιο είναι πανέμορφο και ταιριαστό με το αίσθημα της εποχής που περιγράφει με έντονη την απόχρωση του κοκκινωπού. Υπάρχουν ερωτικές σκηνές χωρίς να γίνεται χυδαίο και τα τοπία είναι πίνακες. Να σημειώσω πως υπάρχουν στιγμές που η ψυχεδέλεια του Jodo είναι προφανής σε συγκεκριμένους χαρακτήρες που είναι τελείως αψυχολόγητοι, κάτι που προσωπικά βρήκα διασκεδαστικό. Αγοράστε το όσο προλαβαίνετε, αξίζει φουλ τα λεφτά του και διαβάζεται ξανά και ξανά άνετα. Από το afterword του Ecken θα κρατήσω αυτή την παράγραφό: Στο GC: Francois Boucq Alejandro Jodorowsky Στο site της Humanoids: Bouncer
  19. GeoTrou

    LA DANSE DU TEMPS (SHAMANISM) [ IGOR BARANKO ]

    Κόμικ σε σχέδιο και σενάριο του Igor Baranko και χρωματισμό του Vyacheslav Xenofontov, που εκδόθηκε από την Les Humanoïdes Associés. Τα τρία αρχικά άλμπουμ κυκλοφόρησαν το 2005 και το 2006, ενώ το 2009 και το 2014 κυκλοφόρησαν δύο συγκεντρωτικοί τόμοι. Στα αγγλικά δημοσιεύτηκε από την Humanoids το 2014, σ' έναν ενιαίο τόμο υπό τον τίτλο Shamanism. Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια εναλλακτική εποχή, όπου οι Ευρωπαίοι δεν έχουν κατακτήσει την Αμερική κι έτσι οι ιθαγενείς έχουν διατηρήσει την ελευθερία τους. Αυτό επετεύχθη όταν μια συγκεκριμένη φυλή Ινδιάνων, οι Παϊούτες, πραγματοποίησε έναν μαγικό χορό και πήγε τον χρόνο δέκα γενεές πίσω, προτού δηλαδή οι «χλωμοί δαίμονες» εισβάλουν στη Βόρεια Αμερική. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτός ο Χορός του Χρόνου βασίζεται σε ένα πραγματικό πνευματικό κίνημα (Ghost Dance) που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1880 από τον Ινδιάνο Wovoka και υποσχόταν ανάσταση νεκρών, αλλά και εκδίωξη του λευκού ανθρώπου. Σ' αυτό τον κόσμο λοιπόν, ο Τέσσερις Άνεμοι, ένας γενναίος Λακότα και απόγονος του γνωστού Καθιστού Ταύρου, απαγάγει την πριγκίπισσα των Πόνι, θέλοντας να την κάνει γυναίκα του. Ωστόσο, μια σειρά γεγονότων οδηγεί στην ακούσια δολοφονία της από τον ίδιο. Ο Τέσσερις Άνεμοι πηγαίνει να βρει τους Παϊούτες, ώστε ν' αλλάξουν για άλλη μια φορά τη ροή του χρόνου και να φέρουν πίσω τη γυναίκα που σκότωσε. Όπως γίνεται κατανοητό όμως, τα πράγματα δεν πάνε κατ' ευχήν και ο Τέσσερις Άνεμοι μπλέκει σε παράξενες περιπέτειες. Το σχέδιο του Baranko είναι, όπως πάντα, εξαιρετικό αν και συνολικά κάπως υποδεέστερο από άλλες του δουλειές. Το colouring είναι υπέροχο, με απαλά χρώματα ή έντονες αποχρώσεις, εκεί ακριβώς που χρειάζονταν. Το σενάριο είναι σαφώς πρωτότυπο, χωρίς να είναι τόσο «τρελό», όσο σε άλλα κόμικς του Baranko. Ταυτόχρονα όμως, του λείπει η ένταση που θα το έκανε ακόμα καλύτερο. Η ροή βέβαια είναι καλή και υπάρχουν διάφοροι πολύχρωμοι χαρακτήρες, όπως ο ερμαφρόδιτος γελωτοποιός ή οι τρεις μασκοφόρες βασίλισσες των Ιρουκουά. Με λίγα λόγια, θα το χαρακτήριζα ένα τρομερά ενδιαφέρον κόμικ, που αξίζει να διαβάσουν όσοι αγαπούν την ευρωπαϊκή σκηνή και όχι μόνο. Βαθμολογία: 9/10
  20. GeoTrou

    CAP HORN (CAPE HORN) [ CHRISTIAN PERRISSIN, ENEA RIBOLDI ]

    Κόμικ περιπέτειας σε σενάριο του Christian Perrissin και σχέδιο του Enea Riboldi, από την Les Humanoïdes Associés. Απαρτίζεται από τέσσερα άλμπουμ, που βγήκαν μεταξύ 2005 και 2013, ενώ λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωσή του κυκλοφόρησε και σε έναν ενιαίο τόμο. Στα αγγλικά μπορεί να βρεθεί από την Humanoids σε μια oversized deluxe έκδοση (2014) και έναν απλό, χαρτόδετο τόμο (2016). Παταγονία, τέλη του 19ου αιώνα. Οι απέραντες εκτάσεις και οι μανιασμένες θάλασσές της είναι το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται το κόμικ αυτό. Δεν έχουμε μια κεντρική πλοκή, αλλά διαβάζουμε τις περιπέτειες πολλών και διαφορετικών χαρακτήρων. Μεταξύ των πρωταγωνιστών συγκαταλέγονται μυστηριώδεις τυχοδιώκτες, ιεραπόστολοι με καλές προθέσεις, αλαζονικοί στρατιωτικοί και κατατρεγμένοι ιθαγενείς. Όλοι τους, όπως αναφέρεται στον επίλογο του Claude Ecken, βασανισμένοι όσο και το αφιλόξενο περιβάλλον της Γης του Πυρός. Το σχέδιο του Riboldi είναι εξαιρετικό. Ρεαλιστικό και λεπτομερές, ταιριάζει απόλυτα με την όλη ατμόσφαιρα. Θεωρώ μάλιστα ότι αναδεικνύεται σημαντικά από τον χρωματισμό, που αλλάζει χέρια τρεις φορές. Από σεναριακής άποψης είναι επίσης υψηλού επιπέδου. Ίσως δεν απογειώνεται, αλλά από την αρχή μέχρι το τέλος έχουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία με καταπληκτικό τέμπο, καλογραμμένους διαλόγους και ιστορικές αναφορές. Κατ' εμέ, το σημαντικότερο επίτευγμα του Perrissin είναι ότι κάνει νύξη σε ποικίλα θέματα, όπως η αιώνια αγάπη και ο ρατσισμός, χωρίς να «φωνάξει». Καταφέρνει δηλαδή να τα ενσωματώσει με ωραίο τρόπο στην ιστορία, αφήνοντας τον αναγνώστη να επιλέξει αν θα σταθεί σε αυτά ή απλά θα αφεθεί στο πολύπλοκο σενάριο. Πρόκειται για ένα ποιοτικό ανάγνωσμα, που σίγουρα προτείνω στους φαν του Κόρτο Μαλτέζε. Βαθμολογία: 7,2/10
  21. REDHAND Twilight of the Gods To "Redhand: Twilight of the Gods" (πρωτότυπος τίτλος Redhand: Le Crepuscule des Dieux) είναι μια μίνι σειρά 3 άλμπουμ που κυκλοφόρησε στη Γαλλία τον Ιούλιο του 2004 από την Les Humanoids Asocies. To δημιουργικό team αποτελείται από δύο ομάδες, καθώς το αρχικό δίδυμο Kurt Busiek (σενάριο) και Mario Alberti (σχέδιο / colouring) κάποια στιγμή αντικαταστάθηκε από τους Sam Timel (σενάριο), Bazal (σχέδιο) και Christian Favrelle (colouring). To 2015 η σειρά κυκλοφόρησε και στην Αμερική, πάντα από την Humanoids, ενώ τα 3 άλμπουμ συγκεντρώθηκαν αρχικά σε μια oversized deluxe edition και στο τέλος του ίδιου χρόνου και σε paperback. Τα εξώφυλλα των άλμπουμ της Αμερικάνικης έκδοσης (από το Comicvine) 1. Son of Oblibion 2. Mara 3. Rise of the Prophet To κόμικ είναι ένας συνδυασμός fantasy και science fiction. Σε έναν άγνωστο παράξενο κόσμο, η προφητεία λέει ότι μια μέρα θα εμφανιστεί ένας πολεμιστής, χωρίς πατέρα και μητέρα και χωρίς παρελθόν, ο οποίος θα τα βάλει με τους θεούς και θα τους σκοτώσει. Και πράγματι, μια ομάδα ήσυχων ανθρώπων, καθώς καταδιώκονται από μια άλλη πολεμοχαρή φυλή, θα ανακαλύψουν μέσα σε κάτι παράξενες εγκαταστάσεις έναν κοκκινομάλλη άντρα, ο οποίος θα σφαγιάσει τους διώκτες χωρίς καν να ιδρώσει. Έτσι ο Redhand θα γίνει αρχικά φίλος τους και μέλος της αγέλης, αλλά σε μια τόσο θεοφοβούμενη κοινωνία αρχίζουν σύντομα να δυσπιστούν όταν καταλαβαίνουν ότι είναι αυτός στον οποίο αναφέρεται η προφητεία. Παρόλο που ο Redhand το μόνο που θέλει είναι να ζήσει ήσυχα, η προκατάληψη και οι φοβίες των συνανθρώπων του τον αναγκάζουν να ακολουθεί το πεπρωμένο του. Μία σελίδα σε σχέδιο Alberti και μία σε σχέδιο Bazal Βρήκα την ιστορία αρκετά ενδιαφέρουσα, αν και δεν εντυπωσιάστηκα από το τέλος. Παντρεύει ηρωική φαντασία, επιστημονική φαντασία, τέρατα, τεχνολογία, δράση και πολλά άλλα. Διαβάζεται αρκετά γρήγορα, ενώ το σχέδιο είναι πολύ ωραίο και από τους δύο σχεδιαστές, αν και ξεχωρίζω λίγο αυτό του Alberti. Για την τιμή που δίνεται στα Public και για τις 148 σελίδες του, νομίζω ότι δεν έχετε να χάσετε τίποτα.
  22. Γαλλικό κόμικ, γνωστό και ως La Folle du Sacré-Cœur, που εκδόθηκε από την Les Humanoïdes Associés. Το σενάριο είναι του Alejandro Jodorowsky, το σχέδιο του Moebius και ο χρωματισμός των Florence Breton, Daniel Cacouault, Zoran Janjetov και Scarlet Smulkowski. Αρχικά κυκλοφόρησαν τρεις τόμοι (τα έτη 1992, 1993 και 1998), ενώ αργότερα βγήκαν και δύο συγκεντρωτικοί τόμοι, ο ένας το 2004 και άλλος το 2015. Στα αγγλικά κυκλοφόρησε με την ονομασία Madwoman of the Sacred Heart, αρχικά από την Dark Horse και αργότερα από την Humanoids. Το κόμικ αυτό αποτελεί μια από τις γνωστότερες συνεργασίες των Jodorowsky και Moebius. Ο Alan Mangel είναι ένας διάσημος καθηγητής φιλοσοφίας στο γνωστό πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Απολαμβάνει μια άνετη ζωή και την εκτίμηση των φοιτητών του, η οποία σε ορισμένους έχει μετατραπεί σε αληθινή λατρεία. Ξαφνικά όμως η ζωή του παίρνει τον κατήφορο, όταν μπλέκεται άθελά του με μια ομάδα θρησκόληπτων, που τον θεωρούν άνθρωπο-κλειδί για τον ερχομό του Χριστού στη Γη. Η πλοκή είναι ξέφρενη και σταδιακά περνάει από το ρεαλιστικό στο σουρεάλ. Το σενάριο σατιρίζει πρωτίστως τις θρησκείες (κυρίως τον Χριστιανισμό) και βρίθει ερωτισμού, αναφορών σε διάφορες φιλοσοφικές σχολές και, προς το τέλος, πυροβολισμών κι εκρήξεων. Το χιούμορ είναι λεπτό, αλλά διαρκώς παρόν. Όσον αφορά το σχέδιο, κινείται σε χλιαρά επίπεδα. Οτιδήποτε φέρει την υπογραφή του Moebius αποκλείεται να είναι κακό και υπάρχουν πολλά εξαιρετικά καρέ, αλλά υπάρχουν και ορισμένα που μου φαίνονται κάπως πρόχειρα. Κρατάω πάντως μια επιφύλαξη, γιατί ίσως το σκανάρισμα δεν είναι και το καλύτερο. Ο χρωματισμός από την άλλη είναι πολύ ωραίος και αναδεικνύει το σχέδιο. Συνολικά, νομίζω πρόκειται για ένα δυνατό, (παραδόξως) ευκολοδιάβαστο κόμικ, που σε κάνει να γελάς, αλλά και να σκέφτεσαι. Αν αξίζει; Mais bien sûr! Βαθμολογία: 7,5/10 Για περισσότερα έργα του Moebius ακολουθήστε τα παρακάτω λινκς : ARZACH Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕ ΒΡΩΜΙΕΣ ΑΣΤΕΡΙΞ (Β' ΠΕΡΙΟΔΟΣ) ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΒΑΒΕΛ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΣΤΥΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΛΕΥΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
  23. Μία από τις πρώτες σειρές του πολυγραφότατου Philippe Thirault (Miss, Mandalay, Balkans Arena κλπ), το The Hounds of Hell έχει τα πάντα. Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Γότθους, Αιγύπτιους, θεούς, δαίμονες, κόλαση, μάγους και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, μετρ στις μηχανορραφίες και τις ίντριγκες, με την βοήθεια του πιστού της βοηθού, ανασυστήνει μια ομάδα η οποία αποτελείται από την πριγκίπισσα της Θράκης, έναν πανίσχυρο μάγο, έναν μονόχειρα ο οποίος ονομάζεται "Τρία Χέρια" γιατί κρατάει το σπαθί του με τα πόδια του και και και........ Με λίγα λόγια, τουρλουμπούκι. Καλός συγγραφέας ο Thirault, χωρίς βέβαια να μας έχει δώσει κάποια εξαιρετική δουλειά, αλλά εδώ τα κάνει σαλάτα. Λες και σκέφτηκε 10 διαφορετικά σενάρια και στο τέλος αποφάσισε να τα κάνει όλα ένα. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι μόλις η τέταρτη του δουλειά και στην πορεία έχει βελτιωθεί πολύ. Βέβαια το Miss, το οποίο είναι προγενέστερο, είναι πολύ καλύτερο. Μάλλον, και επειδή του πήρε 8 χρόνια για να τελειώσει τους 4 τόμους που απαρτίζουν το έργο, άλλαξε πολλές φορές γνώμη για την κατεύθυνση της ιστορίας. Πολλά στοιχεία πεταμένα από εδώ και από εκεί, Ο βασικός κακός σκοτώνεται σχετικά νωρίς και μετά αρχίζει μια φιλοσοφικού τύπου αναζήτηση των ηρώων η οποία καταλήγει, χωρίς τυμπανοκρουσίες και κανένα ουσιαστικό λόγο, να τελειώνει άδοξα μέσα σε 3 σελίδες. Οι σχεδιαστές Christian Hojgaard (Incal, House of Secrets), Drazen Kovacevic (La Roue, Carthago Adventures) και Roman Surzhenko (Les Mondes de Thorgal) κάνουν αρκετά καλή δουλειά, στα γνωστά BD πλαίσια. Δεν συναντάμε βέβαια ωραία μονοσέλιδα ή δισέλιδα τα οποία έχουμε μάθει να περιμένουμε από τις περισσότερες δουλειές των σχεδιαστών της Humanoids. Καλό σχέδιο μεν, τίποτα αξιομνημόνευτο δε. Γενικά, ένα πολύ μέτριο κόμικ. Επειδή διάβασα τον αγγλικό τόμο της Humanoids (trade, περιέχει και τα 4 βιβλία) και επειδή δεν ξέρω γαλλικά, δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει αυτό που θα πω, αλλά μου φάνηκε ότι δεν πρέπει να έχει γίνει καλή μετάφραση. Αυτό που χτύπαγε στο μάτι ήταν ότι το "Βυζαντινός" το μετάφρασαν "Byzantium" και όχι "Byzantine", αλλά και γενικά μου άφησε μια αίσθηση ότι πρέπει να γινόταν μετάφραση Καμπανά! Είχα την αίσθηση δηλαδή ότι κάτι έχανα από το νόημα ή ότι έλειπαν κάποια καρέ ή κάποια μπαλονάκια. Σαν να πήδαγε η αφήγηση και να μην έρεε. Επειδή όμως έχω διαβάσει και αντίστοιχες δουλειές στο πρωτότυπο, παίζει να μην φταίει η μετάφραση και το γράψιμο να είναι πραγματικά κακό. Ένα 5/10 πιστέυω ότι είναι δίκαιο.
  24. GeoTrou

    ARN [ JEAN-PIERRE DIONNET, PICARET, JEAN-CLAUDE GAL ]

    Κόμικ ηρωικής φαντασίας των Jean-Pierre Dionnet (σενάριο), Picaret (σενάριο) και Jean-Claude Gal (σχέδιο), που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «το μικρό αδελφάκι του Les Armées du Conquérant». Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά μέσα από το περιοδικό Métal Hurlant, στα νούμερα 56-59, 88 και 131-133, μεταξύ 1980 και 1987. Στα γαλλικά, συγκεντρώθηκε σε δύο τόμους, το 1981 και το 1988 και αργότερα, το 1995, μαζί με το Les Armées du Conquérant, ως ενιαίο έργο ονόματι Épopées Fantastiques. Το 2014 βγήκε μια νέα, επιχρωματισμένη έκδοση, η οποία είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της το 2013 στην αγγλική έκδοση του τόμου από την Humanoids, υπό τον τίτλο Armies. Σας μπέρδεψα; Σε μικρή ηλικία, ο Arn, γιος του βασιλιά της ερήμου, αιχμαλωτίζεται από τον Imerose, τον πανίσχυρο και τυραννικό βασιλιά της Atalis. Όταν μεγαλώσει, καταφέρνει να αποδράσει και μετά από μια μαρτυρική πορεία επιστρέφει στην πατρίδα του. Εκεί, προσεκτικά, αλλά αποφασιστικά, υφαίνει την εκδίκησή του. Οι Dionnet και Picaret, ο οποίος συμμετέχει μόνο στο δεύτερο μέρος, έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στους διαλόγους και τις λεζάντες, ισορροπώντας εξαιρετικά μεταξύ λιτότητας και λυρικότητας. Αν και η κεντρική ιδέα δεν είναι πρωτότυπη, υπάρχουν κάποια έξυπνα σεναριακά ευρήματα και το τέλος είναι απρόσμενο. Εκεί που θα έλεγα ότι πέτυχαν, είναι ότι μας παρουσιάζουν γκρίζους χαρακτήρες. Ούτε καν ο πρωταγωνιστής δεν είναι καλός, παρότι ο αναγνώστης του δίνει δίκιο. Σίγουρα δεν είναι και το υπόδειγμα του αντι-ήρωα, αλλά οι πράξεις του δε χαρακτηρίζουν τους «καλούς» των fantasy έργων. Όσον αφορά το artwork του Gal, δεν υπάρχουν πολλά να πεις: επικό. Αν και μπορεί να χαρακτηριστεί δύσκαμπτο, το σχέδιο του ταιριάζει γάντι και κουμπώνει τέλεια με το σενάριο. Και μολονότι ο επιχρωματισμός δεν έγινε από τον ίδιο (αλλού βλέπω κάποιον Dan Brown, αλλού τον Picaret, μάλλον κλίνω προς το πρώτο), το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο. Συνολικά, ένα τρομερά ατμοσφαιρικό BD, μια φρέσκια προσθήκη στο μονολιθικό είδος της ηρωικής φαντασίας, παρότι γράφτηκε πριν τόσα χρόνια. Βαθμολογία 8/10
  25. Το Swords of Glass είναι ένα επικό παραμύθι (ίσως ακούγεται κάπως αντιφατικό αλλά έτσι θέλω να το περιγράψω) σε σενάριο και σχέδιο από 2 γυναίκες (ίσως και αυτό ακούγεται κάπως) που κυκλοφόρησε στη Γαλλία σε 4 τόμους από το 2011 έως το 2014 και πρόσφατα επανεκδόθηκε στα αγγλικά από την αγαπημένη Humanoids. Η βασική ιστορία είναι η ιστορία της μικρής Yama όπου βρίσκεται, χωρίς να το θέλει, χωρίς οικογένεια την ημέρα που σπαθιά έπεσαν από τον ουρανό. Ένα απ' αυτά είναι για εκείνη, και με αυτό θα προσπαθήσει μια μέρα να εκδικηθεί αυτούς που της στέρησαν την οικογένεια. Εδώ να πω πως δεν είναι ακριβώς η Γη που ξέρουμε, άλλα ένας πλανήτης με παρόμοια χαρακτηριστικά με τα δικά μας, αλλά και άλλα ζώα. Στο πλευρό της θα έχει τον πολεμιστή Miklos (ο οποίος μοιάζει με τον Mel Gibson) που έχει και αυτός τα δικά του βάσανα αλλά στην πορεία θα υπάρχουν και άλλοι σύντροφοι. Μπορεί να μοιάζει μια κλασική ιστορία εκδίκησης όμως η ανάπτυξη των χαρακτήρων, οι περιφερειακές ιστορίες και το οικολογικό θέμα που υπάρχει πίσω (ή και μπρος) από την βασική ιστορία δένουν αρκετά και το σενάριο αποκτά ενδιαφέρον. Ακόμα και εάν η ιστορία σας φαίνεται κάπως βαρετή, τότε το σχέδιο αρκεί και από μόνο του για να διαβάσετε και χαζέψετε το συγκεκριμένο κόμικ. Είναι απλά εκπληκτικό. Αποσβολοτικό! τόσο πλούσιο και λεπτομερές χωρίς καμία έκπτωση σε τίποτα και σε αρκετά καρέ έχει και δευτερεύουσα δράση. Δεν μπορώ να το περιγράψω πραγματικά. 200+ σελίδες έργο τέχνης. Πρόκειται για ένα κόμικ με καθαρά κινηματογραφική δομή και δεν είναι μόνο η δική μου άποψη όπως θα μπορούσε να είναι Miyazaki, λόγω θέματος, σχεδίου και σύμπαντος. Διαβάστε το, ή ακόμα καλύτερα αποκτήστε το. Εδιτ: Είναι πάρα πολύ ευκολοδιάβαστο. Ακόμα και με βασική γνώση αγγλικών κάποιος μπορεί να το διαβάσει άνετα και να το ευχαριστηθεί. Αντιγράφω από το site της Humanoids
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.